Telemarketing όπλων: Ποιος κυβερνάει αυτό τον Πλανήτη;
Έβλεπα πριν λίγο στο Discovery Channel ένα πρόγραμμα το οποίο ο ακριβής του χαρακτηρισμός του θα ήταν «telemarketing όπλων».
Το πρόγραμμα ονομάζεται future weapons και ασχολείται με την εξέλιξη των οπλικών συστημάτων ανά των κόσμο τα οποία και παρουσιάζει με εκτενή ρεπορτάζ και live επιδείξεις από τους στρατούς που τα χρησιμοποιούν ανά τον κόσμο.
Πρώτα μεταφερθήκαμε στο Ισραήλ όπου ο εκεί καλοκάγαθος στρατηγός Αμος ανέπτυξε ένα καλοκάγαθο όπλο για την προστασία των καλών ισραηλινών στρατιωτών που μάχονται κατά των κακών τρομοκρατών στην Βηρυτό στη Γάζα στην Δυτική Όχθη και όπου αλλού τους τάξει ο καλός θεούλης να εξολοθρεύσουν τους τρομοκράτες.
Το υπερόπλο ονομάζεται corner shot και είναι τέλειο για μάχη σώμα με σώμα σε αντάρτικο πόλεων.
Πλήρης επίδειξη του υπερόπλου αυτού και των δυνατοτήτων του.
Telemarketing μέρος πρώτο.
Το μόνο που έλειπε ήταν το νούμερο τηλεφώνου όπου οι ενδιαφερόμενες κυβερνήσεις ή και τις άλλος ενδιαφερόμενος πχ μεγαλέμπορος ναρκωτικών πειρατής κλπ θα μπορούσε να επικοινωνήσει για να το παραγγείλει.
Μέρος δεύτερο.
Μετά το τρομοκράτος του Ισραήλ μεταφερόμαστε στην Γερμανία,
Εκεί ο παρουσιαστής του telemarketing όπλων με την βοήθεια του γερμανού στρατηγού μας παρουσιάζει ένα υπερόπλο βαρέων βαρών, ένα τανκ το οποίο μπορεί να εκτοξεύσει και να ξεράσει βλήματα χιλιάδων εκρηκτικών τόνων σε λίγα δευτερόλεπτα και ταυτόχρονα να κινείται άμεσα με ταχύτητα πέραν των 65 χαω.
Είναι όπως μας ενημερώνει ο γερμανός στρατηγός-πλασιέ το πλέον σύγχρονο άρμα μάχης στον πλανήτη.
Παραλίγο να έλεγε «οι ενδιαφερόμενοι να πάρουν τώρα στο 090….. οι πρώτοι 10 θα πάρουν από 10 βλήματα δώρο»!
Στην συνέχεια μεταφερόμαστε στην land of the free σε μια βάση όπου αναπτύχθηκε το πλέον σουπερυπερόπλο που είδε ποτέ ο άνθρωπος:
Ένα στελθ αόρατο στα ραντάρ σούπερ μαχητικό που κινείται με ταχύτητα διπλάσια του ήχου και μπορεί να ξεβράσει χιλιάδες τόνους εκρηκτικά (εννοείται εναντιον των κακών)
Ο παρουσιαστής-πλασιέ μας κάνει και μια εισαγωγή για τον πρώτο πρόγονο του σύγχρονου αυτού υπερόπλου: το πρώτο στελθ το οποίο δοκιμάστηκε(!!!!! Γιαυτό δεν γίνονται άλλωστε όλοι οι πολέμοι;))
στον 78ήμερο βομβαρδισμό του σερβικού λαού το 1999 από το νατο και τους φίλους του.
Οι Σέρβοι τότε με την βοήθεια των ρώσων είχαν καταφέρει να ρίξουν κάτω το πολυδιαφημιζόμενο υπερόπλο των αμερικανών, το αόρατο στέλθ
Και όπως μας εξηγεί ο πλασιέ, αυτό έγινε γιατί τα στελθ τότε δεν είχαν την τεχνολογία για να μάχονται σε συνθήκες αέρος-αέρος,
δηλαδή δεν ήταν σχεδιασμένα για αερομαχίες με άλλα πολεμικά αεροπλάνα, αλλά ήταν κατασκευασμένα σαν θρασύδειλοι αμερικάνοι και ισραηλινοί να βομβαρδίζουν από μακριά και από ψηλά.
Αφού δοκιμάστηκε επανειλημμένως και σε άλλους πολέμους στον πλανήτη με κάποια άλλη ευκαιρία και αφορμή που βρήκαν οι καλοκάγαθοι αμερικάνοι κατέληξαν στο σημερινό υπερόπλο που είναι η τελευταία λέξη της οπλικής μόδας:
Στο σουπερουάου JFS!!!!!!
H generation next του stealth!
Αγαπητοί μου φίλοι, τα πράγματα είναι πολύ απλά, οι πόλεμοι ανά τον κόσμο δεν πρόκειται να σταματήσουν ποτέ, η επί γης ειρήνη που εύχεται ο κάθε ομπάμα και φιλειρηνικός πολιτικός ανά τον κόσμο δεν θα έρθει ποτέ…..
Ένα JFS στοιχίζει μόλις 200.000.000 δολαριάκια!!!
200 εκατομύρια μόνο!!!!!!!
Σκεφτείτε το! Ένα αεροπλάνο στοιχίζει 200 εκατομύρια δολάρια! Σκεφτείτε για τι ποσά μιλάμε……..
και μετά σκεφτείτε, τι είναι πιο κερδοφόρο, ο πόλεμος ή η επι γης ειρήνη του χριστούλη μας;
Ο πόλεμος που εξαπέλυσε το ναζιστικό κράτος του Ισραήλ εναντίον του Λιβάνου το 2006 είχε σαν αποκλειστικό στόχο την δοκιμή νέων οπλικών συστημάτων,
τα οποία τελειοποιήθηκαν στον πόλεμο που εξαπέλυσε προ ενός μήνα τον Δεκέμβριο του 2008 το τρομοκράτος του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων στην Λωρίδα της Γάζας ,
η χρήση λευκού φωσφόρου είναι ένα απλό παράδειγμα…
αυτά για όσους έχουν ψευδαισθήσεις για τα πραγματικά αίτια του πολέμου αυτού και όλων των πολέμων ……..
Ακολουθούν τα εξής κείμενα:
· Από την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» 20 Οκτωβρίου 2000
1. ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ ΠΛΟΥΤΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΒΟΡΡΑ
2. ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Αμερικανικοί εξοπλισμοί και ευρωπαικές προσπάθειες στο μικροσκόπιο της έκθεσης του Διεθνού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών
· Από την «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» 22 Απριλιου 2000
3. Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΜΟΝΟΚΡΑΤΙΑ
(Απο το ενθετο «ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ-ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ;» της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» 22 Απριλιου 2000)
· Από την «Ελευθεροτυπία» 7 – 17/08/2008
4. Ψέματα με κύρος (ο ρόλος των μεγάλων ΜΜΕ στους πολέμους)
5. Τα ΜΜΕ και ο ρόλος τους στην χαλιναγώγηση των μαζών
(αποσπάσματα συνεντεύξεων του Νόαμ Τσόμσκυ στον Ντέιβιτ Μπαρσάμιαν (μετάφραση Νότης Πάτσαλος )
ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ ΠΛΟΥΤΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΒΟΡΡΑ
(«ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2000)
Τη στιγμή που οι ΗΠΑ ενισχύουν την ήδη αδιαμφισβήτητη στρατιωτική τους υπεροπλία και η Ε.Ε. δημιουργεί τη δική της , αυτόνομη αμυντική ταυτότητα, οι ξεχασμένοι πόλεμοι που μαίνονται στο νότιο ημισφαίριο αφήνουν πίσω τους δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς κάθε χρόνο.
Αυτή την εικόνα σκιαγραφεί η ετήσια μελέτη του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (IISS) , αποκαλύπτοντας μια άλλη , σκοτεινή όψη της κατ΄ευφημισμόν «παγκοσμιοποίησης» , αυτή τη φορά στον τομέα της ασφάλειας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του έγκυρου διεθνούς οργανισμού, που εδρεύει στο Λονδίνο, τουλάχιστον 100.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν στη διάρκεια του τελευταίου χρόνου εξαιτίας περιφερειακών συγκρούσεων ή εμφυλίων πολέμων σε διάφορα καυτά σημεία της υδρογείου, όπως η Αφρική , η Μέση Ανατολή, η Λατινική Αμερική και η Νοτιοανατολική Ασία.
Τη μερίδα του λέοντοτς σ΄αυτόν τον μακαβριο απολογισμό κατέχει η υποσαχάρια Αφρική, στην οποία αντιστοιχούν τα δύο τρίτα των θυμάτων .
Τρία στα τέσσερα κράτη αυτής της «καταραμένης» περιοχής του πλανήτη- που κατέχει όλα τα αρνητικά ρεκόρ στους τομείς της φρώχειας, της παιδικής θνησιμότητας και του αναλφαβητισμού- ενεπλάκησαν τον τελευταίο χρονο σε ΄ένοπλες συγκρούσεις.
Ανάμεσα σ΄αυτές ξεχωρίζουν η πολυεθνική σύρραξη στη Δημοκρατία του Κογκό ο «πόλεμος των διαμαντιών» στη Σιέρα Λεόνε , ο νέος φονικό πόλεμος Αιθιοπίας- Σομαλίας στο αφρικανικό κέρας και ο συνεχιζόμενος εμφύλιος πόλεμος στην Αγκόλα.
Ωστόσο , ακόμη και το δράμα των πολεμικών συγκρούσεων δεν μπορεί να συγκριθεί με τον εφιάλτη του AIDS που ευθύνεται για 6.000 θανάτους στην υποσαχάρια Αφρική κάθε εικοσιτετράωρο.
Αλλες σοβαρές εστίες πολεμικών συγκρουσεων συνεχίζουν να υποτροπιάζουν στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία- όπου ο ισλαμικός φονταμελισμός διανύει νέα περίοδο ανθησης – αλλά και σε ορισμένες χώρες της Λατινικής Αμερικής και κυριώς την Κολομβία, όπου μαινεται η τριακονταετής εμφυλια συγκρουση μεταξύ των κυβερνητικών δυνάμεων κια του μαρξιστικού FARC.
Ανησυχητική συνεχίζει να διαγράφεται η κατάσταση στην Ινδονησία, παρά την ειρηνευτική αποστολη του ΟΗΕ στο Ανατολικό Τιμόρ , καθώς οι φυλετικές και θρησκευτικές συγκρουσεις σε πολλα νησιά του αρχιπελάγους απειλούν την ενοτητα του τέταρτου σε πληθυσμο κράτους του κόσμου.
Απαισιοδοξία
Γενικότερα , η έκθεση του IISS εμφανίζεται άκρως απαισιόδοξη για τις ειρηνευτικές αποστολές του ΟΗΕ ανά την υφήλιο. Αυτή τη στιγμή βρισκονται σε εξελιξη 14 παρόμοιες αποστολές στα Βαλκάνια , την Αφρική και την Ασία, στις οποίες εμπλέκονται 29.000 στρατιώτες από 38 χώρες.
Ωστοσο , η αποτελεσματικότητα τους παραμένει εξαιρετικά αμφίβολη, ενώ η γενική τάση είναι να μετατεθει το κέντρο βάρους στο ΝΑΤΟ και την υπό συγκρότηση ευρωπαική δύναμη ταχείας επεμβσης στις περιοχές ζωτικών συμφερόντων των δυτικών χωρών.
Η φετινή έκθεση δεν αναιρεί τον θλιβερό κανόνα των συγχρονων διεθνών σχέσεων που θέλει τους «ειρηνοποιούς» του αναπτυγμένου Βορρά να πλουτίζουν από τις πωλησεις όπλων στις σπαρασσόμενες από πολέμους χώρες του Νότου.
Έτσι, οι ΗΠΑ διατηρούν σταθερά την πρώτη θέση καλύπτοντας το 49,1% του συνόλου , ακολουθούμενες από τη Βρετανία με 18,7%. Αντίστοιχα , την πρώτη θέση ως προς τις εισαγωγές πολεμικού υλικού κατέχει η Σαουδική Αραβία , η οποία τον τελευταιο χρόνο αγόρασε οπλικά συστηματα συνολικής αξίας 6,1 δισ. Δολαρίων . Σημειώνεται ότι οι συνολικές στρατιωτικές δαπάνες υπολογιζόνται φέτος στο ύψος των 809 δισ. Δολαρίων , διατηρώντας τα ίδια υψηλά επίπεδα με την προηγούμενη χρονιά.
Γαλλικό Πρακτορείο
ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Αμερικανικοί εξοπλισμοί και ευρωπαικές προσπάθειες στο μικροσκόπιο της έκθεσης του Διεθνού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΥ
Τη «Νέα Αταξία» του πλανήτη , δέκα χρόνια μέτα το τέλος του Ψυχρού Πολέμου , αποτυπώνει η ετήσια έκθεση του διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μλετών του Λονδίνου .
Η καταγραφή των μετώπων πολεμικών συγκρουσεων αλλά και των εστιών έντασης του πλανητη ταυτοχρονα με τις δαπάνες για εξοπλιστικά προγράμματα αλλά και στοιχεία για το διεθνές εμποριο όπλων έχει μια μεγάλη αρετή : αποκαλύπτει τη διασταση ή ταύτιση μεταξύ ρητορικής και πραγματικότητας , επιτρέπει μαι πιο ρεαλιστική ανιχνευση του μέλλοντος.
Μεσουσης της συζητήσεως για το ρόλο των ΗΠΑ στις διεθνείς ισορροπίες – με ζητούμενο αν θα επικρατήσει ο μονομερης παρεμβατισμός η ηγεμονική πρωτοκαθεδρία μέσα απο μια ευρυτερη συναιναεση- έχει βαρύνουσα σημασία η διαπίστωση ότι τερματισθηκε η μεταχυχροπολεμική εποχή των περικοπών των αμυντικών δαπανών και άρχισε ήδη η αντίστροφη πορεία .
Είναι σαφές ότι η Ουασιγκτον επιχειρεί όχι απλά να διασφαλίσει τη στρατιωτική πρωτοκαθεδρία, που δεν φαινεται να απειλειται από πουθενα για το ορατό μέλλον , αλλά να την ενεισχυσει και να την επαυξήσει.
Απο την άλλη μερια η ρητορική της δυτικοευρωπαικής αμυντική χειραφέτησης προβάλλει ως στερουμενη αντικρίσματος. Το στοιχημα της συγκροτησης μιας αυτοδύναμης και αξιοπιστης δύναμης ταχείας επεμβασης που ετέθη στο Ελσίνγκι σκιάζεται από τη μείωση των αμυντικών δαπανών στις περισσότερες ευρωπαικές χώρες.
Αν δίπλα στη διαφαινόμενη αδυναμία της Ε.Ε. για πραγματική χειραφέτηση προστεθουν οι παραμετροι που οριοθετουν τη μεταρρύθμιση και βελτίωσητων ενοπλων δυνάμεων στη Ρωσσία και την Κίνα γίνεται σαφές ότι η αμερικανική στρατιωτική υπεροχή δεν αντιμετωπίζει καμιά σοβαρή αμφισβήτηση .
Αρκεί η στρατιωτική πρωτοκαθεδρία για την εγκαθίδρυση μια Pax Americana μιας πλανητικής Νέας Τάξης;
Τα ξεχασμένα μέτωπα των πολυνεκρων πολεμικών συγκρουσεων του Τρίτου Κόσμου , στην Αφρική κατά κύριο λόγο , μας θυμίζουν ότι ζούμε σε ένα πολυπολικό και περιπλοκο κόσμο που δεν προσφέρεται για μονομερείς ηγεμονικές προσεγγίσεις.
Δέκα και πλέον έτη μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου , η πλανητική «Νέα Τάξη» που άρχισε να αναζητά από τη Μέση Ανατολή η Ουασιγκτον παράμενει μαι ξεχασμένη ευχή , ενώ την ιδια στιγμή διαπιστώνεται ότι ουδεί αμφισβητεί σοβαρά την αμερικανική υπεροχή.
Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΜΟΝΟΚΡΑΤΙΑ
(Απο το ενθετο «ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ-ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ;» της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» 22 Απριλιου 2000)
Το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου ανέδειξε τις ΗΠΑ μοναδικό νικητή σε στρατιωτικοπολιτικό και οικονομικό επίπεδο , από την πλευρά της Δύσης και των δυνάμεων της ελευθερης οικονομίας.
Η περίοδος 1945-1960 κυριαρχείται σχεδόν αποκλειστικά από την εξαπλωση των αμερικάνικων πολυεθνικών , αφού η Ευρώπη επούλωνε τις πληγές και οι παλιές αποικίες έμπαιναν στην περίοδο της ανεξαρτητοποιησης.
Οι θυγατρικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιήθηκαν την περίοδο αυτή στον πλανήτη ανήκαν σε 174 μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις , από τις οποίες τα 2/3 ήταν αμερικάνικές.
Είναι επίσης η περίοδος που τίθενται οι βάσεις για τη δημιουργία του μεταπόλεμικού διεθνούς οικονομικού συστήματος, με πρωταγωνιστή βέβαια τις ΗΠΑ. Είναι η εποχή που ιδρύονται το ΔΝΤ , η Παγκόσμια Τράπεζα και η GATT ( σημερινός ΠΟΕ) με στόχο τη διατήρηση της σταθερότητας της παγκόσμιας οικονομίας.
Η αύξηση πάντως των άμεσων ξένων επενδύσεων την περίοδο αυτή δεν είναι μεγάλη . Είναι εποχή που χαρακτηρίζεται από εθνικοποιήσεις και προσπάθεια ανάδειξης της εθνικής βιομηχανίας, ενώ οι περισσότερες χώρες του Τρίτου Κόσμου , που αρχίζουν να κατακτούν την ανεξαρτησία τους , γυρνούν την πλάτη στο δυτικό κεφάλαιο.
Την περίοδο αυτή μειώνονται μάλιστα οι άμεσες ξένες επενδύσεις προς τις αναπτυσσόμενες χώρες και στρέφονται προς τις αναπτυγμένες .
Το 1960, μόνο το 32,3% του συνόλου των άμεσων ξένων επενδύσεων κατευθύνθηκε στις αναπτυσσόμενες χώρες έναντι του 65,7% το 1938 και του 62,8% το 1914.
Ολη η εξουσία στις πολυεθνικές
Η δεκαετία του ΄60 σηματοδοτεί τη σταδιακή κυριαρχία των πολυεθνικών επιχειρήσεων , σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης.
Η απελευθέρωση των αγορών κεφαλαίου , ιδίως μετά τη δεκαετία του ΄70 , η κατάργηση του προστατευτισμού και η δημιουργία οικονομικών ενώσεων (ΕΟΚ) και οι αυξημένες ανάγκες των κρατών σε εισροή ξένων κεφαλαίων , ακόμη και των αναπτυγμένων, μετέβαλε σταδιακά τις πολυεθνικές επιχειρήσεις σε κράτος εν κράτει , εκτοπίζοντας παραδοσιακούς τομείς παραγωγής.
Είναι άλλωστε η περίοδος που ανατέλλει ο ξέφρενος καπιταλισμος και η αναγκη εξεύρεσης αφενός νέων αγορών και αφετέρου φθηνότερων εργατικών χερίων , καθώς η ευρωπαική σοσιαλδημοκρατία , αλλά και η λαική Δεξια , είχαν καταφέρει να πετύχουν ένα μίνιμουμ κοινωνικής συναίνεσης μπροστά στον κοινό εχθρό: την Σοβιετική Ενωση.
Είναι παράλληλα η εποχή νέων καινοτομιών, με την παραγωγή βιομηχανικών προιοντων υψηλής τεχνολογίας.
Το αυτοκίνητο γίνεται πλέον- στην Αμερική ήταν από τις δεκαετίες του ΄40 και ΄50 μέσο ευρείας κατανάλωσης. Ερχεται η τηλεοραση και η επανάσταση στα μέσα μαζικής επικοινωνίας.
Η οικονομία διεθνοποιείται . Η εγκατάσταση των πολυεθνικών σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές συνοδεύεται από εγκατάλειψη άλλων. Αυξάνει το ενδο-επιχειρησιακό εμπόριο.
Το θεσμικό – εθνικό πλαίσιο σιγά σιγά γινεται πιο ελαστικό. Οι άμεσες ξένες επενδύσεις ξεπερνούν σε ρηθμούς αναπτυξης το διεθνές εμπόριο.
Είναι η εποχή κατά την οποία με αλλεπάλληλες συμφωνίες της GATT απελευθερώνεται το διεθνες εμπόριο και οι ξένες επενδύσεις. Οι σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες καταργούνται από το 1971 , και τα νομίσματα γίνονται «άυλοι τίτλοι» στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές των διεθνών αγορών.
Ιδιαίτερα μετά την επικράτηση στην Αμερική και τη Βρετανία του πνεύματος Θάτσερ-Ρέιγκαν τη δεκαετία του ΄80 , η απελευθέρωση των αγορών γίνεται μοχλός της οικονομικής πολιτικής , με ολίγον ξεπερασμένο αντικομμουνισμό.
Σε διεθνές επίπεδο οι συγκρούσεις της εποχής , δεν είναι άσχετες με την παγκοσμιοποιηση της οικονομίας και την εξαπλωση των πολυεθνικών.
Η ανεξαρητοποίηση πολλων τριτοκοσμικών χωρών , που γίνονται θέατρο πολέμων μεταξύ του «ελευθερου κόσμου» και των δυνάμεων του «σκότους»(βλεπε Βιετναμ).
Στη Λατ. Αμερική η αναμιξη σε πραξικοπήματα αμερικανικών πολυεθνικών είναι σήμερα ευρέως γνωστή. Είναι άλλωστε η εποχή της μεγάλης δαιμονοποίησης των πολυεθνικών κυρίως από τις δυνάμεις της Αριστεράς και οχι άδικα.
Με την κατάρρευση του τείχους του Βερολίνου και του «υπαρκτού σοσιαλισμού» , η δύναμη των πολυεθνικών εξαπλώνεται , σε βαθμό που να προβληματίζει ακόμη και εκπροσώπους του διεθνούς κατεστημένου, ΟΗΕ, ΟΟΣΑ, πρόεδρος Κλίντον.
Η ΟΝΕ και το διεθνές θεσμικό πλαίσιο , που διαμορφώνεται με τον ΠΟΕ και την απόλυτη εξουσία έναντι των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων ενισχύει την δύναμη των πολυεθνικών , που περνούν πλέον στη φάση συγκεντρωτισμού, εδίως στην Ευρώπη και την Αμερική με τίμημα την κατάργηση χιλιάδων θέσεων εργασίας.
Κάθε μεγαλη συγχψώνευση συνοδεύεται από τη μόνιμη επωδό των περικοπών θέσεων εργασίας , στο βωμό του περιορισμού του κόστους και της αύξησης της μετοχικής αξίας της εταιρίας , προς όφελος των λιγοστών χαρτοφυλακίων και των μανατζερ που τη διοικούν .
Πρόσφατα παραδείγματα , η Unilever, Nissan ,Rover και η συγχώνευση των γερμανικών τραπεζών Deutsche και Dresdner με εξαγγελίες για περικόπή χιλιαδων θέσεων εργασίας. Και βέβαια η ευελιξία στην αγορά εργασίας η κατάργηση δηλαδή μιας από τις βασικές αρχές της οικονομικής αναπτυξης που είναι η εξασφαλιση σταθερής εργασίας και κοινωνικής ασφαλειας θυσιαζεται καθώς οι πολυεθνικές επιχειρήσεις , που κυριαρχούν στις ΗΠΑ και την Ε.Ε. αρνούνται να σηκώσουν το οποιοδήποτε κοινωνικό κόστος .
Σήμερα δεν γίνονται μέχες για την επικράτηση ή μη των πολυεθνικών αφού η παγκοσμιοποιηση εχεί γίνει πλέον αποδεκτή από τις κυβερνήσεις των περισσοτερων χωρών.
Δίνονται ωστόσο μάχες σε οικονομικό επίπεδο αφού η απελευθέρωση των κεφαλαίων , που ακολουθησε την κυριαρχία των πολυεθνικών , δημιουργεί σοβαρές εστίες αστάθειας, όχι μόνο για τις αναπτυσσόμενες οικονομίες αλλα και την ίδια τη Δύση (βλέπε οικονομική κρίση 1997).
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η δεκαετία του ΄90 η δεκαετία της μεγαλύτερης απελευθερωσης συνοδεύτηκε και από τις μεγαλύτερες οικονομικές νομισματικές και χρηματιστηριακές κρίσεις.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ 44.000 πολυεθνικές επιχειρήσεις , μαζί με 280.000 θυγατρικές ελεγχουν σήμερα την παγκοσμια οικονομία . Οι άμεσες ξένες επενδύσεις από πολυεθνικές έχουν αυξηθεί από 5% του ΑΕΠ το 1982 σε 7% το 1990 για να μειωθουν σε 6% το 1994.
Ο 21ος αιώνας είναι αναμφισβήτητα ο αιώνας των πολυεθνικών με όλες τις αντιφάσεις που προκαλεί ο συγκεντρωτισμός της παγκοσμιας οικονομίας στα χέρια μερικών χιλιαδων επιχειρησεων , που ελεγχουν ουρανό , γη και θάλασσα , σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Μ. ΛΙΤΣΗΣ
Από την «Ελευθεροτυπία» 7 – 17/08/2008
Ψέματα με κύρος
Του ΣΤΕΛΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΑΔΗ
Οκτώ χιλιάδες σελίδες με ντοκουμέντα που υποχρεώθηκε να δημοσιοποιήσει η αμερικανική κυβέρνηση φώτισαν άλλη μία σκοτεινή πτυχή του πολέμου στο Ιράκ.
Εβδομήντα πέντε απόστρατοι αξιωματικοί, κυρίως στρατηγοί, ανέλαβαν να στηρίξουν τον πόλεμο ως αντικειμενικοί στρατιωτικοί αναλυτές του Fox News του Ρούπερτ Μέρντοχ και των άλλων μεγάλων δικτύων NBC, CNN, CBS και ABC.
Πολλοί απ’ αυτούς, συμπτωματικά, συνεργάζονται με εταιρείες που διεκδικούν συμβόλαια έργων στο Ιράκ, όπως ο στρατηγός Τζ. Ράλστον, που είναι αντιπρόεδρος του Cohen Group και ο πλοίαρχος Τζ. Γκάρετ, συνεργάτης της Patton Boggs.
Αυτή η αποκάλυψη, σε συνδυασμό με το σκάνδαλο χρηματοδοτήσεων από το Πεντάγωνο μέσω του Lincoln Group για τη συγγραφή ευνοϊκών για την κατοχή άρθρων στις ιρακινές εφημερίδες που αναδημοσιεύονταν στον αμερικανικό τύπο ως αυθεντικά, δείχνει το μέγεθος της παραπληροφόρησης στις ΗΠΑ.
|
Πολλοί καλλιτέχνες, ανάμεσα στους οποίους η Νικόλ Κίντμαν και ο Ελτον Τζον, κατέφυγαν στη Δικαιοσύνη για να να ανασκευάσουν τα ψευδή δημοσιεύματα εφημερίδων. Ομως οι ιρακινοί πολίτες πού να καταφύγουν;
|
Αλλά ενώ η εκτεταμένη διαπλοκή κράτους – πολυεθνικών – στρατού – ΜΜΕ είναι γνωστή στην Αμερική και προκαλεί μόνο υποκριτική έκπληξη, η διάβρωση του βρετανικού τύπου δεν είναι εύκολα παραδεκτή.
Γι’ αυτό, η καινούρια μελέτη «Flat Earth News» (εκδ. Chatto & Windus, 2008) του Νικ Ντέιβις, με πολλές βραβεύσεις για την ερευνητική του δημοσιογραφία μέσα κυρίως από τις σελίδες της «Guardian», ήταν αναμενόμενο να προκαλέσει σοβαρό ρήγμα σε ένα επαγγελματικό χώρο που με προμετωπίδα το BBC πάντοτε υπερηφανευόταν για την ποιότητα και την αντικειμενικότητά του.
Και ενοχλεί ιδιαιτέρως, γιατί ο συγγραφέας ασχολείται όχι με την αξιοπιστία της σκανδαλοθηρικής «News of the World», αλλά της αφρόκρεμας του βρετανικού τύπου: «Observer», «Guardian», «Independent», «The Times», «Sunday Times», «Daily Telegraph» και την μεγάλης κυκλοφορίας «Daily Mail
».
Δελτία τύπου και εύκολη ενημέρωση
Μόνο με αδιάσειστα στοιχεία θα μπορούσε να εκδοθεί ένα τέτοιο βιβλίο που εκθέτει πασίγνωστους και ισχυρούς ιδιοκτήτες, εκδότες και δημοσιογράφους, προϊόν της εμπειρίας του συγγραφέα και εμπεριστατωμένης έρευνας από πολυμελή επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ που πέρασε από εξονυχιστικό φίλτρο χιλιάδες δημοσιεύματα.
Στη «νέα εποχή», η εργασία των δημοσιογράφων έχει γίνει εξαιρετικά δύσκολη.
Τα καρτέλ, αποκτώντας τον έλεγχο, εναρμόνισαν τη δημοσιογραφική κάλυψη με τη ρότα των οικονομικών συμφερόντων τους.
Στις ΗΠΑ, οι 50 εταιρείες που ήλεγχαν τον βασικό κορμό των ΜΜΕ το 1984, μειώθηκαν σε 23 το 1990, σε 10 το 1995 και μόλις σε πέντε υπερμονοπώλια το 2004!
Με αποκλειστικό στόχο την αύξηση των κερδών και των μερισμάτων, έκαναν μαζικές περικοπές προσωπικού.
Το 2005, οι εταιρείες μίντια είχαν περιθώριο κέρδους 20,5%, διπλάσιο των 500 μεγαλύτερων εταιρειών του περιοδικού «Fortune
».
Οι νέοι ιδιοκτήτες επέβαλαν εκπτώσεις στη δημοσιογραφική ηθική, έστρεψαν τον τύπο από όργανο ελέγχου της εξουσίας σε άμεσο ή έμμεσο συνεργό της, περιόρισαν την ερευνητική δημοσιογραφία, άλλαξαν τα κριτήρια επιλογής θεμάτων και κατάργησαν τους ανταποκριτές.
Από τα 24 γραφεία του CBS
ανά τον κόσμο απέμειναν μόνο τρία! Ο φόρτος δουλειάς και η περικοπή δαπανών εξάρτησαν τη δημοσιογραφία από εξωτερικές πηγές που εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα.
Ολο και μεγαλύτερο μέρος της ύλης καλύπτεται από τις «ιστορίες» που διοχετεύουν δωρεάν οι εταιρείες δημοσίων σχέσεων και οι «μη κυβερνητικές οργανώσεις» που ιδρύονται ή χρηματοδοτούνται από εταιρείες τροφίμων, φαρμάκων και ενέργειας, αλλά και από κρατικούς φορείς, μυστικές υπηρεσίες και πολιτικές ομάδες: «Ευρωπαϊκό Φόρουμ Επιστήμης και Περιβάλλοντος», «Παγκόσμια Ομάδα Κλιματικής Επιστήμης» (από την Exxon κατά της συμφωνίας του Κιότο), «Ενωση για τον Καρκίνο» (από τη φαρμακευτική Roche), «Αμερικανοί υπέρ της Συνταγματικής Ελευθερίας» (βιομηχανία πορνό), «Αγροτική Βιοτεχνολογική Ενωση» και «Αφρικανική Σοδειά» (για τα μεταλλαγμένα της DuPont
), «Το δίκτυο της Στοκχόλμης» (φαρμακευτικές και πετρελαϊκές βιομηχανίες), «Ενημέρωση για την Τρομοκρατία» (σχέση με σιωνιστικές ομάδες) και εκατοντάδες παρόμοιες μετωπικές οργανώσεις, μαζί με «προ-δημοκρατικές κινήσεις» που υπονομεύουν τα μη αρεστά στη Δύση καθεστώτα (Κούβα, Βενεζουέλα, Ιράν, Νικαράγουα, Κίνα κ.λπ.) και «ειδικούς» που εμφανίζονται στα ΜΜΕ για να φοβίζουν ή να καθησυχάζουν την κοινή γνώμη.
Το 50% των δημοσιευμάτων της έγκυρης «Wall Street Journal» προέρχεται από δελτία τύπου.
Στις σοβαρότερες εφημερίδες ΗΠΑ και Βρετανίας, ένα στα δύο άρθρα εκφράζει τα συμφέροντα κάποιας εταιρείας.
Το ίδιο στην Αυστραλία και τον Καναδά. Ετσι, ενώ μειώνονται οι δημοσιογράφοι, αυξάνονται οι εργαζόμενοι στις εταιρείες δημοσίων σχέσεων (από 16.000 το 1950 έφτασαν τους 162.000 το 1990, και αυξάνονται 32% ετησίως στις ΗΠΑ).
Οι υπόλοιπες ειδήσεις εκπορεύονται κυρίως από το Associated Press και το Reuters και αναδημοσιεύονται πανομοιότυπες σε χιλιάδες εφημερίδες χωρίς επαλήθευση και συχνά ανυπόγραφα.
Περίπου το 12% των δημοσιευμάτων προέρχονται από πρωτογενή δημοσιογραφική εργασία. Αλλά και πολλές πρωτογενείς ιστορίες βγαίνουν όλο και περισσότερο με ανορθόδοξους, ανήθικους και παράνομους τρόπους.
Ο Ντέιβις αποκαλύπτει πώς επινοήθηκαν και πώς γράφτηκαν δεκάδες τέτοιες ιστορίες.
Με σκηνοθετημένα γεγονότα, τηλεφωνικές υποκλοπές, παραβίαση των προσωπικών δεδομένων μέσα από αρχεία ασφαλιστικών οργανισμών και φακέλους της αστυνομίας, με δωροδοκίες και εκβιασμούς, ακόμα και διαρρήξεις σπιτιών και γραφείων, σε συνεργασία με σεσημασμένους κακοποιούς, διεφθαρμένους αστυνομικούς και κρατικούς υπαλλήλους.
Με τα πιο σύγχρονα μέσα τεχνολογίας, αλλά και εξωφρενικές μεθόδους. Με ένα «Δούρειο Ιππο» για την υποκλοπή στοιχείων από το σκληρό δίσκο του εκάστοτε «στόχου» ή έναν «Τοίχο καθρέφτη» για την εκτροπή του ηλεκτρονικού του ταχυδρομείου σε ελεγχόμενη διεύθυνση.
Ο Ελτον Τζον ήρθε σε ρήξη με τον μάνατζερ του κατηγορώντας τον ότι τον προδίδει στον τύπο, μέχρι να ανακαλύψει ότι ένας επιτήδειος πουλούσε τις πληροφορίες στις εφημερίδες της Fleet Street από τα έγγραφα που έβρισκε κάθε νύχτα ψάχνοντας στους σκουπιδοτενεκέδες!
Με την ίδια μέθοδο βρήκαν τον μπελά τους δικηγόροι, πολιτικοί κ.ά. Ακόμα και το μεγάλο σκάνδαλο για τις δωροδοκίες που αφορούσαν την πώληση όπλων στη Σαουδική Αραβία, επιβεβαιώθηκε από τα σκουπίδια, αλλά για λόγους εθνικής ασφαλείας κουκουλώθηκε αμέσως.
Πολλοί άνθρωποι διασύρθηκαν και μόνον ελάχιστοι «εξωτερικοί συνεργάτες» των εφημερίδων πήγαν για λίγο φυλακή.
Βεβαίως, οι εφημερίδες δεν τιμωρήθηκαν και τα κέρδη τους παραμένουν πολλαπλάσια από τις αποζημιώσεις που καταβάλλουν όταν οι παρανόμως και ψευδώς θιγόμενοι, μεταξύ των οποίων η Νικόλ Κίντμαν, ο Μάικλ Κέιν κ.ά., έχουν τη δυνατότητα να επωμιστούν τα τεράστια έξοδα που συνεπάγεται η προσφυγή στη Δικαιοσύνη.
Οταν πέφουν οι μάσκες
Με αυτή την «μπακάλικη λογική» διαχειρίστηκαν πολλά δημοσιογραφικά συγκροτήματα τα μεγάλα ζητήματα του Παλαιστινιακού, της κλιματικής αλλαγής, της μετανάστευσης, της παγκόσμιας φτώχειας κ.λπ.
*Ακόμα και ο «αριστερός» «Observer» για να ταχθεί υπέρ του πολέμου, έθαψε τα στοιχεία που διέθετε ο Εντ Βάλιαμι από τη CIA
, υιοθετώντας το «παραμύθι» για τα όπλα μαζικής καταστροφής. Διαστρέβλωση που φτάνει σε επίπεδα γελοιότητας.
*Ο Τόμπι Χάρντεν, το Γενάρη του 2007, για την «πρωτιά» στην «Daily Telegraph
», περιέγραψε με λεπτομέρειες την εκτέλεση του Σαντάμ έξι ώρες προτού συμβεί! Το απρόβλεπτο βίντεο, που έκανε πάταγο, τον ξεμπρόστιασε και τον ανάγκασε να ζητήσει συγνώμη μέσα από το μπλοκ του, που η εφημερίδα φρόντισε γρήγορα να αποσυρθεί.
*Αλλά και ο δημοσιογράφος του CNN
, που περιέγραφε μια δήθεν δηλητηριώδη από χημικά ατμόσφαιρα στο Ιράκ φορώντας αντιασφυξιογόνο μάσκα, διαψευδόταν από τους τεχνικούς του συνεργείου που περιφέρονταν γύρω του χωρίς καμία προφύλαξη.
*Στη Φαλούτζα, η απαγορευμένη χρήση φωσφόρου, που έκαιγε ζωντανούς τους Ιρακινούς, αποσιωπήθηκε, ενώ το κατασκευασμένο ψέμα ότι οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν κόβουν τα δάχτυλα των γυναικών που βάφουν τα νύχια τους αναδημοσιεύτηκε σε όλο τον κόσμο.
*Κάτω από ασφυκτικές πιέσεις, στα αμερικανικά και βρετανικά ΜΜΕ, τα «κατεχόμενα» από το Ισραήλ εδάφη μεταμφιέστηκαν σε «αμφισβητούμενα».
*Αριστεροί, μαύροι, φτωχοί, πολιτικοί πρόσφυγες και ομοφυλόφιλοι έχουν μόνο αρνητικές αναφορές στην «Daily Mail», που υπερασπίζεται, εξ ονόματος της σιωπηλής μικρομεσαίας πλειοψηφίας, το νόμο, την τάξη, την ηθική και τη διαφάνεια, έχοντας στο παθητικό της τις περισσότερες καταγγελίες και καταδίκες για συστηματική παράνομη και ανήθικη πρακτική ενάντια στη δημοσιογραφική δεοντολογία που, ευτυχώς, κάτω απ’ όλο και δυσμενέστερες συνθήκες υπηρετούν σπουδαίοι δημοσιογράφοι όπως ο Ρόμπερτ Φισκ, ο Τζον Πίλτζερ, ο Αρθουρ Κρίστιανσεν και ορισμένοι άλλοι που τιμητικά κατονομάζονται από τον Ντέιβις.
Οι τελευταίοι αντιστασιακοί;
7 – 17/08/2008
ΤΑ ΜΜΕ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΧΑΛΙΝΑΓΩΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ
AΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΩΝ ΤΟΥ ΝΟΑΜ ΤΣΟΜΣΚΥ ΣΤΟΝ ΝΤΕΙΒΙΝΤ ΜΠΑΡΣΑΜΙΑΝ (ΜΤΦ ΝΟΤΗΣ ΠΑΤΣΑΛΟΣ)
Τα σημαντικότερα ΜΜΕ είτε ονομάζονται «φιλελεύθερα» είτε «συντηρητικά» είναι οργανισμοί που ανήκουν σε ακόμη μεγαλύτερους ομίλους εταιρειών και συνδέονται στενά μ αυτούς, .. όπως και οι άλλοι οργανισμού , πουλούν ένα προίον στην αγορά, αυτή η αγορά είναι οι διαφημιστές , δηλαδή οι άλλες επιχειρήσεις.
Το προιον είναι το κοινό. Τα κορυφαία ελιτίστικά ΜΜΕ που χαράσσουν τις βασικές γραμμές τις οποίες οι άλλοι υιοθετούν, έχουν ώς προιον το σχετικά προνομιούχο κοινό.
Ετσι έχουμε μείζονες οργανισμούς που πουλούν σε ένα ικανοποιητικό βαθμό ευπορο και προνομιούχο κοινό σε άλλες επιχειρήσεις .Δεν πρέπει λοιπον να μας εκπλήσσει το ότι η εικόνα του που παρουσιάζουν αντιπροσωπεύει τα στενά και μονόπλευρα συμφέροντα και αξιες των πωλητών, των αγοραστών και του προιόντος.
Αλλοι παράγοντες ενισχύουν την ίδια διαστρέυλωση. Οι διευθύνοντες την κουλτούρα (εκδότες, κορυφαίοι αρθρογράφοι ) έχουν κοινά ταξικά συμφέροντα και σχέσεις με το κράτος, τους διευθηντές επιχειρήσεων και άλλους προνομιούχους κλαδους. Υπάρχει πράγματι μια σταθερή ροή ανθρώπων προς τις εταιρείες ,την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ.
Οι προσβάσεις στην κρατική εξουσία είναι σημαντικός παράγοντας για να διατηρήσεις μια καλή θέση, οι «διαρροές» ειδήσεων για παράδειγμα , είναι συχνά κατασκεύασματα και απάτες της εξουσίας σε συνεργασία με τα ΜΜΕ, τα οποία προσποιούνται ότι δεν γνωρίζουν την πρέλευσή τους .
Σαν αντάλλαγμα , η κρατική εξουσία απαιτεί από αυτά συνεργασία και υποταγή. Αλλα κέντρα εξουσίας , επίσης , έχουν μηχανισμούς τιμωρίας για τυχόν παρεκκλίσεις από την ορθδοξία που κυμαίνονται από την εσκεμμένη πτώση των τιμών των μετοχών μέχρι ένα αποτελεσματικό μηχανισμό διασυρμού και δυσφήμισης.
Το αποτέλεσμα δεν είναι φυσικά απολύτως ομοιόμορφο. Για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των ισχυρών τα ΜΜΕ πρέπει να παρουσιάσουν μια ρεαλιστική εικόνα του κόσμου. Ετσι η επαγγελματική ακεραιότητα και τιμιότητα ενίοτε αναμειγνύεται με την πρωταρχική αποστολή . Οι καλοί δημοσιογράφοι είναι τυπικά πλήρως ενημερωμένοι για τους παραγοντες που διαμορφώνουν το προιον των ΜΜΕ και προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τέτοια ανοίγματα, όταν τους παρέχεται η ευκαιρία . Το αποτέλεσμα είναι ότι μπορεί κανείς να διδαχθεί πολλά από μια κριτική και προσεκτική αναγνωση αυτών που παράγουν τα ΜΜΕ.
Τα ΜΜΕ είναι απλά μέρος ενός ευρύτερου δογματικού συστήματος , άλλα μέρη του είναι οι έγκυρες εφημερίδες τα σχολεία τα πανεπιστήμια οι ακαδημαικές υποτροφίες και τα παρόμοια. Γνωρίζουμε πολύ περισσότερα για τα έγκυρα ΜΜΕ διοτι οι κριτικοί αναλυτές της ιδεολογιας έχουν εστιάσει την προσοχή τους σ αυτά. Το ευρύτερο συστημα δεν έχει μελετηθεί τοσο πολύ διοτι είναι πολύ πιο δύσκολο να το ερευνήσεις συστηματικά . Αλλά υπαρχουν ισχυροί λόγοι που μας κάνουν να πιστεύσουμε ότι εκφράζει τα ίδια συμφέροντα με τα ΜΜΕ όπως θα ανέμενε κανείς.
· Το δογματικό σύστημα το οποίο παράγει ό,τι ονομάζουμε προπαγάνδα όταν συζητά για τους εχθρούς έχει δυο ξεχωριστούς στοχους. Ο ένας στόχος είναι ό,τι ενίοτε ονομάζεται «πολιτική τάξη» το 20% περιπου του πληθυσμού το οποίο είναι σχετικά μορφωμένο και λίγο πολύ αρθρώνει κάποιο πολιτικό λόγο παίζοντας κάποιο ρόλο στη λήψη αποφάσεων. Η εκ μέρους τους αποδοχή του δόγματος είναι βασικό γεγονός διότι είναι σε θέση να σχεδιάσουν και να εφαρμόσουν παράγοντας την πολιτική.
· Ϋστερα υπάρχει το άλλο 80% περίπου του πληθυσμού. Αυτοί είναι κατά τον Λίπμαν «οι θεατές της δράσης» τους οποίους αναφέρει ως «το συγχυσμένο κοπάδι» .Αυτοι υποτιθεται ότι πρέπει να υπακούουν σε εντολές και να μην φράζουν το δρόμο των σημαντικών ανθρώπων . Είναι ο στόχος των ΜΜΕ των λαικών εφημερίδων των κωμικών σήριαλ των τηλεπαιγνιδιών κλπ
· Αυτοί οι τομείς του δογματικού συστήματος χρησιμεύουν στον αποπροσανατολισμό των μαζων και ενισχύουν τις βασικές κοινωνικές αξίες, την απάθεια , την υποταγή στην εξουσία την υπερτατη αρετή της απληστείας και προσωπικού κερδους την ελλειψη μέριμνας για τους άλλους το φόβο για πραγματικούς ή φανταστικούς εχθρούς κλπ. Ο στόχος είναι να παραμείνει συγχυσμένο , το συγχησμένο κοπάδι αυτο δεν χρειαζεται να προβληματίζεται με το τι συμβαίνει στον κόσμο. Στην πραγματικότητα αυτό είναι ανεπιθυμητο δίοτι αν δει μεγάλο μέρος της πραγματικότητας αυτής μπορεί να θελήσει να την αλλάξει.
· Αυτο δεν σημαίνει ότι τα ΜΜΕ δεν μπορει να επηρεαστούν από τον γενικό πληθυσμό .Οι κυριαρχοι θεσμοί – πολιτικοί οικονομικοί ή δογματικοί – δεν είναι απροσβλητοι από τις λαικές πιέσεις .
· Τα ανεξάρτητα (εναλλακτικά) ΜΜΕ μπορούν να παίξουν επίσης ένα σημαντικό ρόλο
· .Αν και έχουν σχεδόν πάντα εξ ορισμού έλλειψη πόρων , κερδίζουν σε σπουδαιότητα με τον ίδιο τρόπο που το πετυχαίνουν οι λαικές οργανώσεις συσπειρώνοντας δηλαδή ανθρώπους με περιορισμένους πορους , οι οποίοι μπορούν να πολλαπλασιάσουν την αποτελεσματικότητα και την αντιληψή τους μέσω της αμοιβαίας αλληλεπίδρασης τους – ακριβώς , η δημοκρατική απειλή την οποία τόσο πολύ φοβούνται οι κυρίαρχες ελίτ.
· Ο έλεγχος των μαζών μεσω του φόβου των «εχθρών» που δημιουργουν τα ΜΜΕ για λογαριασμόν των κυβερνήσεων (ΗΠΑ) και της ελίτ.
· «….Βέβαια το τέλος του Ψυχρόυ Πολέμου δημιουργεί και αυτο τα δικά του προβληματα. Επρεπε να αλλάξει ιδιαιτέρως η τεχνική ελέγχου του μητροπολιτικού πληθυσμού, ένα προβλημα που ήταν γνωστό από τη δεκαετία του 1980 όπως ήδη σημειώσαμε . Επρεπε να επινοηθούν καινούριοι εχθροι. Είναι τώρα δυσκολοτερο να αποδρύψεις το γεγονός ότι ο πραγματικός εχθρος ήταν πάντοτε «οι φτωχoί που προσπαθούν να ληστέψουν τους πλούσιους» και ειδικότερα , οι «αχείοι» του Τρίτου Κόσμου που πρασπαθούν να απαλλαγούν απο τον ρόλο του δούλου.»
· Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ (ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ) ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ
·
· Ενα υποκατάστατο της υπο εξαφάνιση ευτοκρατορίας του κακού ήταν η απειλή των εμπορων ναρκωτικών της Λατινικής Αμερικής .
· Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1989 ο προεδρος(των ΗΠΑ) εξαπέλυσε μια μεγάλη επιθεση μέσω των κυβερνητικών ΜΜΕ.
· Εκείνο το μήνα τα καλώδια του Ασσοσιειντετ Πρες μετάδωσαν περισσότερες ειδήσεις και ιστορίες για ναρκωτικά από όσες για την Λατινική Αμερική την Μέση Ανατολή και τη Αφρική μάζι . Αν παρακολουθούσες τηλεοραση μεγάλο μέρος καθε δελτόυ ειδήσεων ήταν αφιερωμένο στο πως τα ναρκωτικά κατάσερεφαν την κοινώνια μας
καθιστάμενα η μεγαλύτερη απειλή για την ύπαρξη μας κλπ.
· Το αποτλεσμα επι της κοινής γνώμης ήταν άμεσο . Οταν ο Μπους κέρδισε τις εκλογές το 1988 ο λάος (ΗΠΑ) έλεγε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετ΄βωπιζε η χώρα ήταν το έλλειμμα στον προυπολογισμό .
· Μόνο το 3% περiπου αναφερε τα ναρκωτικά Μετά τον μαζικό βομβαρδισμό από τα ΜΜΕ η ανησυχία για τον προυπολογισμό μειώθκε κατά πολη και η ανησυχία για τα ναρκωτικά ανήλθε ξαφνικα στο 40%με 45% περιπου ποσοστο πολύ ασυνήθιστο για περιοριστική ερώτηση (για την οποία δεν υπαρχουν προκαθορισμένες απαντήσεις).
· Τώρα όταν καποιο κράτος – πελάτης παραπονείται ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν του χορηγεί αρκετά χρήματα δεν λέβε πια «χρειαζομαστε για να σταματήσουμε τους ρώσσους» άλλα « τα χρειαζομαστε για να σταματήσουμε το εμποριο των ναρκωτικών
· « Οπως και η Σοβιετική απειλή παλιοτερα έτσι και αυτός ο εχθρος παρέχει μια καλή δικαιολογια για τη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ εκεί οπου υπάρχει επαναστατική δραστηριοτητα ή άλλου είδους αναταραχή.
· Ετσι «ο πολεμος εναντιον των ναρκωτικών « διεθνώς παρέχει μια καλυψη για τις επεμβάσεις . Σε τοπικό επιπεδο αφρά ελάχιστα τα ναρκωτικά αλλά έχει μεγάλη σχέση με τον αποπροσανατολισμό του πληθυσμού με την αύξηση της καταστολής στις φτωχογειτονίες των πολεων και την δημιουργια ενός κλιματος υποστήριξης για μια επιθεση κατα των πολιτικών ελευθεριών,
· Αυτό δεν σημαίνει ότι «η κατάχρηση ουσιών» δεν είναι ένα σοβαρό προβλημα/ Την εποχή που εξαπολύθηκε ο πολεμος εναντίον των ναρκωτικών οι θάνατοι από το καπνισμα υπολογίζονταν σε 300.000 περίπου ετησίως με ίσως άλλους 100.000 θανάτους από το αλκοόλ. Αλλά δεν ήταν αυτά τα ναρκωτικά που η κυβέρνηση Μπούς εβαλε στο στόχαστρο . Κυνήγησε τα παράνομα ναρκωτικά στα οποία οφείλονταν πολύ λιγότεροι θάνατοι – πάνω από 3.500 ετησίως – σύμφωνα με τους επίσημους υπολογισμούς. Ενς λογος για την καταδίωξη αυτών των βαρκωτικών ήταν το ότι η χρήση τους μεωνόταν σταθερά τα τελευταία χρόνια , έτσι η κυβέρνηση Μπους μπορούσε με ασφάλεια να προβλέψει ότι ο πόλεμος εναντίον των ναρκωτικών θα « κατόρθωνε» να μειώσει τη χρήση ναρκωτικών ουσιών .
· Η κυβέρνηση επίσης έβαλε στο στοχαστρό της την μαριχουάνα η οποία δεν έχει προκαλέσει απο ό,τι γνωριζουμε κανένα θανατο ανάμεσα στα 60 εκ. Χρήστες. Στην ουσία , αυτή η καταστολή εχει επιδεινώσει το προβλημα των ναρκωτικών- οι χρήστες μαριχουάνας στραφηκαν απ αυτό το σχετικά αβλαβές ναρκωτικό σε πιο επικίνδυνα ναρωτικά όπως η κοκαινη η οποία κρύβεται ευκολότερα.
· Μόλις κηρύχθηκε ο πόλεμος εναντίον των ναρκωτικών με μεγάλες φανφάρες τον Σεπρέμβριο του 1989 η Ανακριτική Επιτροπή Εμπορίου του Κογκρέσου των ΗΠΑ δεξήγαγε μια προανάκριση στην Ουάσινγκτον για να εξετάσει την αίτηση κάποιας καπνοβιομηχανίας για επιβολή κυρώσεων στην Ταιλάνδη σαν αντίποινα για τις προσπάθειες της να απαγορεύσει τις εισαγωγές και τη διαφήμιση καπνών.
· Κάτι τέτοιες πράξεις της κυβέρνησης των ΗΠΑ είχαν στείλει ήδη αυτο το θανασιμο εθιστικό ναρκωτικό στα λαρύγγια των καταναλωτών στην Ιαπωνία την Ν. Κορέα και την Ταιβάν με ανθρώπινες απώλειες του μεγέθους που ήδη αναφέραμε.
· Ο αρχιχειρούργος των ΗΠΑ Εβερες Κόοπ κατέθεσε στην Ανακριτική Επιτροπή Εμπορίου του Κογκρέσου των ΗΠΑ ότι «όταν εμείς κάνουμε εκκλήσεις προς τις ξένες κυβερνήσεις να σταματήσουν τη ροή της κοκαινής προς τη χώρα μας η εξαγωγή καπνού απο τις ΗΠΑ είναι το άκρον άωτον της υποκρισίας» και προσθεσε «Ϋστερα από καποια χρόνια το έθνος μας θα ανατρέξει σ αυτή την εφαρμογή της πολιτικής του ελευθερου εμπορίου και θα την θεωρήσει σκανδαλώδει»
· Οι ταιλανδοί μάρτυρες διαματυρήθηκαν επισης προβλέποντας ότι η συνέπεια των κυρώσεων των ΗΠΑ θα ήταν η αναστροφή της μείωσης του καπνίσματος που είχαν πετύχει οι εκστραεείες της κυβέρνησης τους εναντίον του καπνίσματος.
· Απαντώντας στον ισχυρισμό των αμερικάνικων καπνοβιομηχανιών ότι τα προιόντα τους είναι τα καλύτερα στον κόσμο ένας ταιλανδός μάρτυρας είπε «και εμείς βέβαια στο Χρυσό Τργωνο έχουμε μερικά από τα καλυτερα προιοντα του κόσμου αλλά ποτέ δεν ζητήσαμε να υπαχθούν στην αρχή του ελεύθερου εμπορίου (ΣτΜ εννοει την ηρωινη και άλλα παράγωγα του οπίου που παραγονται εκεί) .Αντιθέτως τα απαγορεύουμε.»
· Η κριτική αυτή επαναφέρει στη μνήμη τον πόλεμο του οπίου 150 χρόνια νωρίτερα όταν η βρετανική κυβέρνηση αναγκασε την Κίνα να ανοίξει τις πύλες της στο όπιο που προερχόταν από την βρετανική Ινδία επικαλούμενη υποκριτικά τις αρετές του ελεύθερου εμπορίου ενώ επεβαλε με την βία στην Κίνα μια ευρείας κλίμακας τοξικομανία.
· Εδώ εχουμε την πιο καυτή είδηση της ημέρας για τα ναρκωτικά. Φαντασείτε τους πηχυαίους τίτλους, «Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ο μεγαλυτερος έμπορος ναρκωτικών στον κόσμο» Σίγουρα θα πουλούσε φύλλα. Αλλά η είδηση πέρασε χωρίς να γίνει καθόλου αναφορά σ αυτή χωρίς ούτε καν μια νύξη για τα εύλογα συμπεράσματα.
· Μια άλλη όψη του προβλήματος των ναρκωτικών στην οποια δεν δοθηκε καμιά σχεδόν προσοχή είναι ο κυριαρχος ρόλος της κυβέρνησης των ΗΠΑ στην ενθάρρυνση της διακίνησης ναρκωτικών από την εποχή του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου .
· Αυτο συνέβη κατά ένα μέρος όταν οι ΗΠΑ αρχισαν να προχωρούν στην εφαρμογή του μεταπολεμικού στόχου τους δηλαδή της υπονομευσης της αντιφασιστικής αντίστασης ενώ ταυτόχρονα το εργατικό κινημα έγινε ένας απο τους κυριους στοχους τους.
· Στην Γαλλία η απειλή της πολιτικής δύναμης και της επιρροής του εργατικού κινήματος έκανε εμφανή την παρουσία της μέσα από τις προσπάθειες του να εμποδίσει τον εξοπλισμο των γαλλικών δυνάμεων που επεδίωκαν να ανακαταλάβουν την παλιά αποικία τους το Βιετνάμ με αμερικάνική βοήθεια
· .Για τον λόγο αυτό η ΣΙΑ ανέλαβε το καθήκον να αποδυναμώσει και να διασπάσει το γαλλικό εργατικό κίνημα με τη βοηθεια κορυφαίων αμερικάνων εργτικών ηγετων οι οποίοι ήταν απολυτα υπερήφανοι για το ρόλο τους.
· Ο στόχος αυτός απαιτούσε απεργοσπάστες και τραμπούκους και ο προμηθευτής υπηρχε η μαφία .Φυσικά δεν ανέλαβε αυτή την δουλεία μόνον για διασκεδαση. Ηθελε κάποια ανταμοιβή για τις προσπάθειες της . Και την έλαβε . Εξουσιοδοτήθηκε να επανασυστήσει το δίκτυο λαθρεμπορίου ηρωινης το οποίο είχε εξαρθρωθει απο τις φασιστικές κυβερνήσεις – ο περίφημος «γαλλίκος συνδεσμος» που κυριαρχόυσε στο εμποριο ναρκωτικών μέχρι τη δεκαετία του 1960.
· Στη συνέχεια το κέντρο εμπορίας ναρκωτικών μετακινήθηκε στην Ινδοκίνα και ειδικότερα στο Λάος και την Ταιλάνδη. Αυτη η μετακίνηση ήταν ξανά αποτέλεσμα μιας επιχείρησης της ΣΙΑ –του «μυστικού πολέμου» που δεξαγόταν σ αυτές τις χώρες κατά τη διαρκεις του πολέμου στο Βιετνάμ από ένα στρατό μισθοφόρων οι οποιοι ήθελαν φυσικά μια αμοιβή για την συνεισφορά τους . Αργότερα όταν η ΣΙΑ μετέφερε τις δραστηριότητες της στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν το λαθρεμπόριο ναρκωτικών άνθισε εκεί.
· Ο μυστικός πολεμος εναντίον της Νικαράγουας προσέφερε μια ακόμη ευκαιρία στους διακινητές ναρκωτικών της περιοχής καθώς οι παράνομες πτήσεις που οργάνωνε η ΣΙΑ για μεταφορά οπλισμού στις μισθοφορικές δυνάμεις των ΗΠΑ παρείχαν έναν ευκολο τρόπο μεταφοράς ναρκωτικών πίσω στις ΗΠΑ , ενίοτε μα΄λιστα δια μέσου αμερικανικών αεροπορικών βάσεων οπως αναφερουν οι διακινητές.
· Οι στενές διασυνδέσεις μεταξύ λαθρεμπορίου και δειθνούς τρομοκρατίας (που ορισμένες φορές ονομάζεται «αντιεξέγερση» ή « χαμηλης έντασης σύγκρουση» ή με άλλους ευφημισμούς)δεν είναι κάτι περιέργο. Οι μυστικές επιχειρήσεις απαιτούν μεγάλα χρηματικά ποσά τα οποια δεν πρέπει να είναι ανιχνεύσιμα και για αυτο απαιτούν εγκληματικές ενέργειες. Τα υπολοιπα είναι φυσικά επακολουθα.
· Eρώτηση> «Θυμάστε το θόρυβο που είχε ξεσηκωθεί στην δεκαετία του 1980 για το ότι οι Σαντινίστας καταπίεζαν τους ινδιάνους Μισκίτος που ζούσαν στις ακτές του Ατλαντικού στη Νικαράγουα. Ο πρόεδρος Ρίγκαν με το ανεπανάληπτο και υπεροπτικό ύφος του έλεγε ότι ήταν «μια εκστρατεία πραγματικής γενοκτονίας». Η πρέσβειρα των ΗΠΑ Τζιν Κερκπατρικ ήταν λίγο πιο συγκρατημένη την ονόμαζε « η πιο μαζική καταπίεση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην κεντρική Αμερική». Τι συμβαίνει τώρα με τους Μισκίτος?
· Νόαμ Τσομσκι>Ο Ρήγκαν και η Κέρκπάτρικ μιλούσαν για ένα επεισοδιο στο οποίο σύμφωνα με την Αμερικας Γουοτς αρκετές δεκάδες Μισκίτος σκοτώθηκαν και πολλοί άλλοι μετακινήθηκαν από τα σπιτια τους μάλλον με βίαιο τρόπο κατά την διάρκεια του πολέμου με τους Κοντρας .
· Οι τρομοκρατικές δυνάμεις των ΗΠΑ είχαν εισβάλει στην περιοχή και οι Σαντινίστας αντέδρασαν κατ αυτό τον τρόπο. Βεβαίως επροκειτο για ωμότητα , αλλά ηταν αμελητέα σε σχέση με τις ωμότητες – για τις οποίες η Τζιν Κέρκπάτρικ πανηγύριζε- που διαπραττονταν στις γειτονικές χώρες την ίδια εποχή ενω στη Νικαράγουα το μεγαλύτερο μέρος των ωμοτήτων διεπράχθη από τους λεγομενους «Μαχητές της Ελευθερίας». Τι συμβαίνει τώρα με τους Μισκίτος? ¨Οταν πήγα στη Νικαράγουα τον Οκτώβριο του 1993 εκκλησιαστικές πηγές- κυρίως η Χριστιανική Ευαγγελική Εκκλησια η οποία δρα στις ακτές του Ατλαντικού- είχαν αναφέρει ότι 100.000 Μισκίτος λιμοκτονούσαν σαν αποτέλεσμα της πολιτικής που εφαρμόζαμε (ΗΠΑ) στη Νικαράγουα. Ούτε μια λέξη δεν αφιερώνεταο σ αυτό το γεγονός από τα ΜΜΕ εδώ (τώρα τελευταία έγιναν καποιες ελάσσονες αναφορές).
· Οι άνθρωποι εδώ στις ΗΠΑ ανησυχούν για το γεγονός ότι μια τυπική συνέπεια των θριαμβων των ΗΠΑ στον Τρίτο Κόσμο είναι ότι οι χώρες τις οποίες υποτάσσουμε γίνονται αμέσως μεγάλα κέντρα διακίνησης ναρκωτικών. Αυτό οφείλεται σε έναν σοβαρό λόγο , είναι μέρος του συστήματος αγοράς που τους επιβαλαμε.
· Η Νικαράγουα κατέληξε να γίνει ένα μεγάλο διαμετακομιστικό κέντρο ναρκωτικών. Μια μεγάλη ποσότητα ναρκωτικών συνήθως η χρήση ναρκωτικών προσλαμβάνει διαστάσεις επιδημίας και αυτό συμβαίνει τώρα αναμεσα στους Μισκίτος και κυρίως αναμεσα στους άντρες που κάνουν καταδύσεις για να αλιεύσουν αστακούς και οστρακόδερμα. Τόσο στη Νικαράγουα όσο και στην Ονδούρα, αυτοί οι Μισκίτος δύτες αναγκάζονται λόγω των οικονομικών περιστάσεων να κάνουν καταδύσεις σε μεγάλα βάθη χωρίς τον κατάλληλο εξοπλισμό.
· Ο εγκεφαλος τους υφίσταται ανεπανόρθωτες βλαβες και πεθαίνουν σε σύντομο χρονικό διαστημα . Προσπαθώντας να φτάσουν το προαθορισμένο οριο αποδοσης οι δύτες κάνουν χρήση κοκαινής διότι τους βοηθά να αντέξουν τον πόνο.
· Επειδή υπάρχει ανησυχία για τα ναρκωτικά εδώ στις ΗΠΑ αυτή η ιστορία περνά στον Τύπο. Αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται τόσο πολύ για τις συνθήκες εργασίας . Τελικά είνα αυτή μια καθιερωμένη τεχνική του ελευθερου εμπορίου . Υπαρχει μέγαλο πλεονασμα ανθρωπινου δυναμικού και έτσι υποχρεώνουν τους δύτες να εργάζονται κατω από φριχτές συνθήκες εργασίας και όταν κάποιοι πεθαίνουν απλά προσλαμβάνουν άλλους.
· Ντ.Μπ. :O Σ.Π. Οτέρο ο οποίος έχει εκδόσει μια συλλογή δοκιμίων σας με τίτλο , Ριζοσπαστικές προτεραιότητες , έγραψε στον προλογο αυτού του βιβλίου: «Το ολοκληρωτικό σύστημα ελέγχου της σκέψης είναι πολύ λιγότερο αποτελεσματικό από το δημοδρατικό , εφόσον το επίσημο δόγμα που παπαγαλίζεται από τους διανοουμένους που βρίσκοντια στην υπηρεσία του κράτους , είναι εύκολα αναγνωρίσιμο σαν καθαρή προπαγάνδα και αυτό βοηθά στην απελευθέρωση της σκέψης», Από την άλλη γράφει : «Το δημοκρατικό σύστημα επιζητά να καθορίσει και να περιορίσει ολοκληρο το φάσμα της σκέψης , μη αναφερόμενο καθόλου στις θεμελιώδεις παραδοχές. Θεωρουνται δεδομένες αλλα δεν αποδεικνύονται».
· Νο.Τσ.: Aυτό είναι απολύτως ακριβές και εγώ επίσης ΄ςχω γράψει για αυτό το θέμα πολλές φορές. Απλά σκεφρείτε παρτε για παραδειγμα μια χώρα η οποία βρέσκεται διοικητικά , ακριβως στο αντίθετο άκρο του φάσματος από εμάς , την Σοβιετική Ενωση .
· Είναι μια χώρα που βασικά κυβερνάται δια ροπάλου, ένα κράτος διαταγων. Το κράτος ελέγχει και ο καθένας βασικά εκτελεί εντολές.
· Η λειτουργία του είναι πιο πολύπλοκη απ ό,τι την περιγράψαμε , αλλά βασικά έτσι λειτουργεί,. Εκει είναι , πολύ ευκολο να προσδιοριστεί τι είναι προπαγάνδα , ό,τι παράγει το κράτος είναι προπαγάνδα . Αυ΄το είναι το είδος της κατάστασης που περιγράφει ο Όργουελ στο 1984 – ένα όχι και πολύ καλό βιβλίο , παρεμπιπτόντως.
· Ενας από τους λόγους που είναι τόσο δημοφικές έγκειται στο ότι είναι κάπως κοινότοπο , ενώ ένας άλλος επειδή ασχολείτιαι με τους εχθρούς μας, πράγμα που το κάνει δημοφιλές. Αν ασχολείτο με ένα σοβαρό πρόβλημα , με εμάς τους ίσιους πχ τότε δεν θα ήταν τόσο δημοφικές , στην πραγματικότητα πιθανώς να μην είχε καν εκδοθεί.
· Σε μια χώρα όπως αυτή οπου υπάρχει ένα είδος Υπουργείο Αλήθειας, η προπαγάνδα είναι πού εύκολα αναγνωρίσιμη .
· Ο καθένας γνωρίζει τί είναι και μπορεί κανείς να επιλέξει να την αναπαράγει , αν του αρέσει , αλλά βασικά αυτή δεν επιδιώκει να ελεγξει τη σκέψη πάρα πού απλά περνά την κομματική γραμμή. Λέει «Αυτό είναι το επίσημο δόγμα , στον βαθμό που δεν το παραβαίνετε δεν θα έχετε κνένα πρόβλημα.
· Αυτό που σκέφτεστε δεν εχει μεγάλη σημασία για κανέναν. Αν παρεκκλίνετε από τη γραμμή, θα σας τιμωτήσουμε γιατί έχουμε τη δυνάμη».
Οι δημοκρατικές κοινωνιες δεν μπορούν να λειτουργήσουν κατ αυτό τον τρόπο διότι το κράτος δεν μπορεί να ελεγξει την συμπεριφορά με την βία. Επομένως, πρέπει να ελέγηει τι σκέφτεστε.
Ξανά οι θεωρητικοί της δημοκρατίας το είχαν αντιληφθεί αυτό , εδώ και 50-60 χρόνια και υπήρξαν πολυ σαφείς πανω σ αυτό το θέμα . Αν ο λαός μπορεί να μιλήσει , καλό θα είναι να ελεγχεις τι λέει , πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να ελέγηεις τι σκέπτιεται ,.
Η μέθοδος που αναφέρει ο Οτέρο , είναι μια από τις κύριες μεθόδους . Ενας από τους τρόπους που ελεγχερις τι σκέπτοντια οι άνθρωπου , είναι δημιουργώντας την αίσθηση ότι ο διαλογος που διεξάγεται , οφείλει να παραμένει μέσα σε πολύ στενά πλαίσια.Δηλαδή πρέπει να εξασφαλίσεις και από τις δύο πλευρές που λαμβάνουν μέρος στον διαλογο ότι αποδέχοντια ορισμένες υποθέσιε οι οποίες τελικά απδεικνύεται ότι είναι το σύστημα προπαγάνδας. Για όσο καιρό αποδέχοντια όλοι το σύστημα προπαγάνδας , ο διαλογος μπορεί να διεξάγεται.
Ο πολεμος του Βιετναμ είναι ένα κλασικό παράδειγμα .
Στα κύρια ΜΜΕ τους New York Times, CBS ή κάποια άλλα- για την σ όλα μήκη κύματος του φάσματος εκτός από την πολύ απομακρυσμένη περιφέρεια, η οποία δεν επηρεάζει σχεδον κανέναν- στα ΜΜΕ που επηρεάζουν την συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού , υπήρχε ζωντανό διαλογος. Διεξαγόταν μεταξύ ανθρώπων που ονομάζονταν «περιστέρια» και ανθρώπων που ονομάζονταν «γεράκια».
Οι ανθρωποι που ονομάζονταν «γεράκια» ελεγαν «Αν επιμείνουμε σ αυτόν θα νικήσουμε» ενώ οι άνθρωπου που ονομάζονταν «περιστέρια» έλεγαν «Ακόμη και να επιμείνουμε σ αυτόν (τον πόλεμο) πιθανόν να μη μπορέσουμε να νικήσουμε και εκτός αυτού , πιθανόν να σκοτωθούν πολλοί άνθρωποι» ή κάτι τέτοιο. Και οι δύο πλευρές και τα «γερέκια» και τα «περιστέρια» συμφωνούσαν σε κάτι : Εχουμε το δικαίωμα να επιτιθέμεθα στο Ν. Βιετνάμ. Στην πραγματικότητα ούτε καν παραδεψχόντουσαν ότι συνεβαινε αυτό. Το όνομαζαν «άμυνα του Ν. Βιετνάμ» χρησιμοποιώντας τη λέξη «άμυνα» στη θέση της «επίθεσης» με τον κλασικό Οργουελιανό τρόπο. Στην πραγματικότητα εκαναν επιθεση εναντίον του Ν. Βιετνάμ όπως ακριβως και οι ρώσσοι έκαναν επίθεση εναντιον του Αφγανιστάν.
Ακριβώς όπως και αυτοί στην αρχή εγκαταστήσαμε μια κυβέρνηση η μας κάλεσεστη χώρα και μέχρι να την εγκαταστήσουμε ήμασταν αναγκασμενοι να ανατρεπουμε τη μια κυβέρνηση μετά την αλλη .Τελικά βρήκαμε μια που μας κέλεσε να επέμβουμε αν και βρισκόμασταν εκεί επί χρόνια , επιτιθέμενοι τόσο στην υπαιθρο όσο και στον αστικό πληθυσμό. Αυτό κι αν είναι επιθετικότητα. Κανένας δεν σκέφτηκε ότι αυτό ήταν λάθος, ή μάλλον οποιοσδήποτι σκεφτόταν ότι ήταν λάθος δεν γινόταν αποδεδτός στη συζήτηση . Αν ήσουν «περιστέρι» υποστήριζες την επιθετικότητα αν ήσουν «γεράκι « έκανες το ίδιο. Η αντιπαράθεση «περιστεριών» και «γερακιών» ήταν επομένως καθαρά θέμα τακτικής , «Μπορούμε να φέρουμε τον πολεμο σε πέρας;Ειναι πολύ αιματηρός ή πού δαπανηρός;». Ολα αυτα βασικά ήταν επουσιώδη . Η ουσία είναι ότι η επιθετικότητα είναι λάθος. Οταν οι ρώσοι εισέβαλαν στη Τσεχοσλοβακία τα κατάφεραν δεν σκότωσαν πολλούς ανθρώπους , αλλά είχαν κάνει λάθος , διότι η επιθετικότητα είναι λάθος. Ολοι το κατανοούμε. Αλλά δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να εκφράζεται δημόσια αυτή η αντίληψη , όταν σχετίζεται ολοφάνερα με τις βίαιαες πράξεις του κράτους μας.
-osr- τίποτε δεν χαρίζεται..... όλα κερδίζονται μόνο όταν τα διεκδικούμε και τα θέλουμε αληθινά 