Μπορεί να απορείτε γιατί είμαστε στο δρόμο επικαλούμενοι ένα νεκρό που την Ελλάδα. Ένα νεκρό δεκαεξάχρονο που δεν επέθανε ως «ήρωας», «πολεμόντας για την πατρίδα» αλλά από το όπλο αστυνομικού της Ελληνικής Δημοκρατίας: έναν «αλήτη» για πολλούς, «επικίνδυνο αναρχικό» για ακόμα άλλους.
Λίγους μήνες πριν, η Yπουργός Παιδείας της Ελλάδας ανακοίνωνε κατάργηση των δωρεάν βιβλίων στη τριτοβάθμια εκπαίδευση, εισαγωγή μπίζνες μάνατζερ στην διοίκηση των Πανεπιστημίων και την λειτουργία τους πλέον ως επιχειρήσεις, ιδιωτικοποίηση της Παδείας, κατάργηση του ασύλου [για τον λόγο δήθεν ότι η εποχή των πολιτικών διωγμών προσπώπων έχει πλέον παρέλθει] και άλλα πολλά. Στην κατάληξη της πρότασης της χιλιάδες νέοι/ες, φοιτητριες/ες, μαθητές/τριες κατέκλυσαν τους δρόμους της Ελλάδας διαμαρτυρόμενοι κατά της νομοθετικής ρύθμισης του μέλλοντος «για πλούσιους και προσκυνημένους μόνο», ψελλιζοντας λέξεις και έννοιες στις οποίες εμείς οι υπόλοιποι κωφέυαμε, για να έρτουμε να τις ζούμε τώρα.
Το Ελληνικό κράτος, ως απάντηση στην κινητοποίηση των νέων, έστειλε – άρτια εκπαιδευμένα κατά συλλογικών κινητοποιήσεων (σε Πανευρωπαϊκά προγράμματα) σώματα ασφαλείας – αστυνομία και ΜΑΤ για να καταστείλουν την όποια εκ του λαού ορμώμενη αντίρρηση και αντίσταση στα σχέδια των κυβερνόντων. Οι επικλήσεις των κυβερνόντων στους νέους όπως σεβαστούν το κράτος δικαίου, υπογραμμίστηκαν με την εν ψυχρώ δολοφονία απο χέρι αστυνομικού, οργάνου του Ελληνικού κράτους, ενός 16χρονου νέου που τόλμησε να βρίσει το κράτος και τους προστάτες του που του έκλεβαν το μέλλον.
Το ασφυκτικό κλίμα της κρατικής καταστολής βρήκε την απάντηση του σ” αυτή την πρωτόγνωρη έκρηξη χιλιάδων νέων αλλά και μεγαλύτερων ανθρώπων που ξεχύθηκαν στους δρόμους με συγκρουσιακή διάθεση, κατέλαβαν σχολεία, πανεπιστημία και χώρους δουλειάς, παλεύοντας για μια άλλη ζωή και κοινωνία. Μία ολόκληρη γενιά έμαθε τι σημαίνει να αγωνίζεσαι, να διεκδικείς.
Κύπρος 2014. Ένας χρονος μετά το σωτήριον έτος επιβολής του «μνημονίου» από τους ανθρώπους που εκλέξαμεν ως αντιπρόσωπους μας. Οι τράπεζες μετά απο μια μικρή αναδιάρθρωση τους, μεγαλώσαν, μεγενθύνουν τα κέρδη τους και δηλώνουν αδηφάγες μπροστά στο «παρωχημένο» -όπως το ονομάζουν οι βουλευτές μας -δικαίωμα μας στη δουλειά και –λίγο παρακάτω-στέγη. Το κράτος μας – στην μνημονιακή εποχή των κατά τ’ άλλα «την πατρίδα ουκ ελάττωπαραδώσω»- φροντίζει και πουλά και καταστρέφει ότι με μόχθο οι γονιοί και οι προγόνοι μας αποκτήσαν: συλλογικές συμβάσεις, συντάξεις, δημόσια υγεία, αερομεταφορές, λιμάνια, ηλεκτροπαραγωγικοί σταθμοί, ακτές και θάλασσες, βουνά και δάση –όλα πλέον καταλήγουν υπό ιδιοκτησία κροίσων.
Δεκέβρης 2014. Στη βουλή ετοιμάζουν τα νομοσχέδια κείνα που θα επιτρέπουν στις τράπεζες να παραγγέλνουν στην αστυνομία όπως έρτει να μας κλείσει τα μαχαζιά: τις δουλειές μας, το μόνο μέσον για μας, τους πατεράδες και τις μανάδες μας να φάσιν, να ντύσουν, να μεγαλώσουν παιδιά. Σειρά, απ’ότι μας απειλούν οι εκπροσώποι μας στη βουλή έχουν τα σπίθκια μας… τζιαι μόλις πρίν κανέναν μήνα η αστυνομία μας άρχισε να στέλνει προσωπικό σε Πανευρωπαικές αστυνομικές ασκήσεις –οργανωμένες απο το ΝΑΤΟ – προς εκπαίδευση στους τρόπους καταστολής λαικών μορφών αντίστασης.
Και σας ρωτούμε: Θα συνεχίσετε να παρακολουθείτε την λεηλασία της ζωής σας απαθείς μπροστά στο χαζοκούτι, θα συνεχίσετε να τους αφήνετε να αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς, επιβεβαιώνοντας την κυρίαρχη εκδοχή για την γενιά του καναπέ και της υποταγής, η θα ξεσηκωθούμε για να τους χαλάσουμε τα σχέδια? Μόνη απάντηση στην επίθεση τους, η οργανωμένη συλλογική αντίσταση νεολαίας και εργαζομένων.
ΑΝΑΛΥΣΗ -Νίκος Ρωμανός: απεργία πείνας μέρα 22η Άμεσος κίνδυνος για την ζωή του…Κάποιοι άνθρωποι αγωνιζόνται πραγματικά προτάσσοντας κυριολεκτικά την ζωή τους….. Ας αναλογιστεί ο καθένας τις ευθύνες πουέχει για τον άθλιο κόσμο στον οποίο ζούμε Η ανοχή είναι συνενοχή….
Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται μάνι μάνι 6 ολόκληρα χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον φασίστα λοβοτομημένο σκουλίκι με στολή Κορκονέα
Το δεύτερο μεγάλο θύμα μετά τον μικρό Αλέξανδρο ήταν η αλήθεια
εδώ το πρωτότυπο βίντεο από την στιγμή της δολοφονίας
Το μεγκα ως προπαγανδιστής γκεπελίσκος το ενδύδει με φωνές συνθήματα σπασίματα στο κεντρικό δελτίο «ειδήσεων»
εδώ αυτόπτες μάρτυρες περιγράφουν τι είδαν
Ο Νίκος Ρωμανός μάρτυρας της δολοφονίας
Είδε τον φίλο του να πεθαίνει από σφαίρα της εξουσίας χωρίς λόγο χωρίς εμφανή λογική
Πέθανε στα χέρια του
Παιδάκι 15 χρονών
Μίσος
Από κει και πέρα η ζωή του Νίκου Ρωμανού δεν ήταν ποτέ ξανά η ίδια
15 χρονών δέκτηκε με τον πιο βάναυσο τρόπο την ουσία αυτού που ονομάζεται κράτος βία και καταστολή
Ο Νίκος Ρωμανός αυτοπροσδιορίζεται ως αναρχικός και προβαίνει σε πράξεις που ο ίδιος θεωρεί ότι πρέπει να κάνει
Την 1η Φεβρουαρίου 2013 συλλαμβάνεται με άλλους 3 συντρόφους του για απόπειρα ληστείας στο Βελβεντό Κοζάνης
Οι ίδιοι γράφουν γιατί αποπειράθηκαν να κάνουν την ληστεία:
Γιατί η ληστεία είναι μία συνειδητά πολιτική πράξη. Δεν αποτελεί το επόμενο στάδιο μίας ανήσυχης εφηβικής περιόδου, φιλοδοξίες για προσωπικό πλουτισμό, ούτε φυσικά είναι αποτέλεσμα της δήθεν τεμπελιάς μας. Περιέχει όμως την επιθυμία να μη δεσμεύσουμε τις ζωές μας στη στυγνή εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας. Την άρνησή μας να γίνουμε γρανάζια οικονομικών συμφερόντων. Την αντίστασή μας στην επέλαση της ψυχικής κα αξιακής χρεοκωπίας του κόσμου τους.
Είναι σαφές για εμάς ότι δεν αρνούμαστε τη δημιουργικότητα μέσα στις κοινότητές μας. Άλλωστε, η οργάνωση μίας ληστεία απαιτεί καί πνευματική καί υλική εργασία. Αρνούμαστε όμως να υποδουλώσουμε τη δημιουργικότητά μας στον κόσμο της παραγωγής και αναπαραγωγής της εργασίας. Βέβαια, για εμάς λίγη ουσία θα είχε η άρνηση της μισθωτής σκλαβιάς αν δεν εργαζόμασταν παράλληλα και για την καταστροφή της. Είμαστε αμετανόητοι αναρχικοί και δεν επιζητάμε συμπάθεια, συμπόνια ή κατανόηση επειδή πράξαμε «λάθος» σε ένα «λάθος» κόσμο. Επιδιώκουμε τη διάδοση των προταγμάτων μας και των πρακτικών μας και θα το παλέψουμε μέχρι την τελευταία μας λέξη, μέχρι την τελευταία μας σφαίρα.»
Ο καθένας μπορεί να έχει την γνώμη του για τα πιο πάνω, απλά είναι καλό να προσπαθούμε να θυμόμαστε συνέχεια τι έζησε ο Νίκος Ρωμανός και να μην κρίνουμε εξ ιδίον τα αλλότρια, με τα δεδομένα της φιλήσυχης φιλειρηνικής ζωούλας μας….
Ο άνθρωπος καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις κοινωνικές συνθήκες στις οποίες μεγάλωσε και ζει….
Ένα είναι το δεδομένο πάντως στην υπόθεση απόπειρασς ληστείας:
Επέλεξαν συνειδητά να ΜΗΝ χρησιμοποιήσουν βία εναντίον ενός ανθρώπου που τυχαία βρέθηκε στα χέρια τους
Την Παρασκευή 01.02, μαζί με ομάδα συντρόφων, προχωρήσαμε στη διπλή ληστεία της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομείου στο Βελβεντό Κοζάνης. Άποψή μας είναι πως έχει κάποια ουσία να αναλύσουμε σε ένα βαθμό το επιχειρησιακό κομμάτι της ληστείας. Κυρίως για να αναδειχθούν όλες οι πτυχές της επίθεσης, οι επιλογές που κάναμε, τα λάθη που διαπράξαμε και οι λόγοι που μας οδήγησαν σε αυτά:
Το πρωί της Παρασκευής λοιπόν, επιτεθήκαμε στους δύο στόχους χωρισμένοι σε δύο ομάδες. Επιδίωξή μας από την αρχή ήταν να πάρουμε τα χρήματα και από τα δύο χρηματοκιβώτια, όπως και έγινε. Κατά τη διάρκεια της διαφυγής μας, μία σειρά από ατυχή γεγονότα και λανθασμένους χειρισμούς, οδήγησαν στην έκθεση τόσο του οχήματος μας, όσο και στην κατεύθυνσή μας στην αστυνομία.
Λόγω του αστυνομικού κλοιού που σχηματίστηκε αυτόματα, ο σύντροφος που οδηγούσε το διαμορφωμένο εξωτερικά σαν ασθενοφόρο βαν, αναζητούσε διεξόδους διαφυγής για την ομάδα που έκανε τις ληστείες. Στην προσπάθειά του αυτή, έκανε το λάθος να περάσει τρεις φορές από όχημα των μπάτσων, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί ύποπτος. Ακολούθησε καταδίωξη και μετά, λόγω άγνοιας της περιοχής στην οποία κατέληξε, έφτασε σε τέσσερα αδιέξοδα στους χωματόδρομους των ορυχείων, με αποτέλεσμα στο τελευταίο να περικυκλωθεί και να μην έχει πια κανένα ουσιαστικό περιθώριο διαφυγής. Έτσι, αφού έκαψε το βαν, τον συνέλαβαν. Με αυτές τις εξελίξεις και ενώ ο σύντροφός μας με το όχημα διαφυγής βρισκόταν ήδη στα χέρια των μπάτσων, το εύρος των επιλογών μας μειώθηκε σημαντικά.
Αποφασίσαμε, λοιπόν, να σταματήσουμε το πρώτο διερχόμενο όχημα, καθώς θα εξασφάλιζε μία πιο ασφαλή διαφυγή για εμάς και τους συντρόφους μας. Το μείζον ζήτημα σε αυτή τη συνθήκη ήταν να μη γίνει γνωστό στους μπάτσους το νέο όχημα διαφυγής των συντρόφων μας, οπότε αποφασίσαμε να κρατήσουμε τον οδηγό στο βαν μαζί μας, μέχρι να βρούμε έναν τρόπο διαφυγής και για εμάς. Κάπου εκεί υπήρξε και η συνάντησή μας με ένα περιπολικό που εξελίσσεται σταδιακά σε άγρια καταδίωξη ως την πόλη της Βέροιας με τις περισσότερες δυνάμεις αστυνομίας, που υπήρχαν στη περιοχή, πίσω μας.
Προφανώς δε διανοηθήκαμε στιγμή να χρησιμοποιήσουμε τον συγκεκριμένο όμηρο ως ανθρώπινη ασπίδα(δεν θα είχαμε π.χ. πρόβλημα αν είχαμε τον διευθυντή μίας τράπεζας), άλλωστε η αστυνομία δε γνώριζε την ύπαρξή του. Εν τέλει, λειτούργησε ως ανθρώπινη ασπίδα για τους μπάτσους εν αγνοία τους, καθώς αποτέλεσε την αιτία που δε χρησιμοποιήσαμε τα όπλα μας για να απεμπλακούμε. Γιατί η συνείδησή μας και ο αξιακός μας κώδικας δε μας επιτρέπουν να ρισκάρουμε τη ζωή ενός τυχαίου ανθρώπου που βρέθηκε μαζί μας παρά τη θέλησή του.»
Οι τοπικοί αστυνομικοί διευθυντές, σε συνέντευξη τύπου που έδωσαν αμέσως μετά τη σύλληψη, βγάζουν ψεύτη τον υπουργό Δένδια και την εσωτερική διοικητική έρευνα. Ομολογούν σαφώς ότι οι δράστες ουσιαστικά παραδόθηκαν, ότι η επιχείρηση έληξε αναίμακτα και χωρίς τραυματισμούς και το σπουδαιότερο ότι οι αστυνομικοί δεν ήξεραν ότι μέσα στο αυτοκίνητο υπήρχε όμηρος. Δείτε το σχετικό βίντεο:πήγα και βρήκα το βίντεο το οποίο είναι εδώ
πηγαίνετε στο 8.07 λεπτό στο 10.10 στο 11.51 και στο 12.30
8.07 «συνελήφθησαν αναίμακτα»
10.10 ….καταδίωξε και πέτυχε να συλλάβει τους ληστές χωρίς να έχουμε κάποιο τραυματισμό ή κάποιο άλλο πρόβλημα
11.51 …δεν πρόλαβαν να κάνουν χρήση, εξουδετερώθηκαν αμέσως
12.30 ….. και είχαμε αυτό το αίσιο αποτέλεσμα μέσα σε μια κατοικημένη περιοχή χωρίς να έχουμε το παραμικρό δυσάρεστο τόσο για συναδέλφους πέραν ενός που τραυματίστηκε ελαφριά και όσο για πολίτες
Σε περίπτωση που κατεβεί το βίντεο το έχω και στο κινητό το οποίο ανέβασα στον λογαριασμό μου στο you tube
Δεν χρησιμοποιήθηκε βία από τοςυ 4 και συνελήφθησαν αναίμακτα
Ας δούμε πως τους συμπεριφέρθηκε το κράτος με τα όργανα τάξης και δικαιοσύνης
Νέες σοκαριστικές φωτογραφίες των συλληφθέντων της Κοζάνης -αυτή τη φορά όχι προϊόν photoshop- έδωσε στη δημοσιότητα η Ελληνική Αστυνομία, προκειμένου να αποδείξει ότι τα χτυπήματα ήταν αποτέλεσμα της συμπλοκής που προηγήθηκε της σύλληψής τους.
Νωρίτερα ο διευθυντής του τμήματος εσωτερικών υποθέσεων της Αστυνομίας, Παναγιώτης Στάθης δήλωσε: «Επιβεβαιώνεται η ύπαρξη συμπλοκής στο πεδίο, από τις καταθέσεις τις προφορικές, τις μαρτυρίες των μαρτύρων, τις φωτογραφίες που ελήφθησαν στην Α.Δ. Βέροιας, κατά την προσαγωγή των συλληφθέντων (όπου εμφανίζονται τα πρόσωπα τους όπως ήταν τον χρόνο που μεταφέρθηκαν στην Αστυνομική Διεύθυνση).
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ. «οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν με κινητό τηλέφωνο περί την 13:11-13:14 ώρα και με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή του Γραφείου Εγκληματολογικών Ερευνών της Υπηρεσίας περί την 13:30 ώρα».
Μπορεί η ΕΛ.ΑΣ. να έδωσε τις φωτογραφίες στη δημοσιότητα, αναπάντητα όμως έχουν μείνει δύο ερωτήματα.
Γιατί οι γωτογραφίες απεικονίζουν μόνο 3 από τους 4 συλληφθέντες;
Γιατί ενώ οι ώρες που δόθηκαν για τις φωτογραφίες είναι 13:11-13:14 και 13:30 στην 4η φωτογραφία το ρολόι δείχνει ότι είναι και 25; βεβαίως εδώ θα μπορούσε να πει κάποιος πως σταμάτησαν του ρολογιού οι δείκτες….»
==============
Ο 21 χρονών σήμερα Νίκος Ρωμανός βρίσκεται στην 22η πρώτη μέρα απεργίας πείνας και κινδυνεύει άμεσα η ζωή του
Ο Νίκος Ρωμανός μαζί με τους συντρόφους του δικάστηκε για την απόπειρα ληστείας και ενώ η αστυνομία προσπάθησε να του φορτώσει ακόμα και το πραξικόπημα στην Κύπρο ο εισαγγελέας ευτυχώς στάθηκε στο ύψος του και αρνήθηκε να κάνει τον γελωτοποιό σε αυτή την άθλια φάρσα
Αίσθηση έχει προκαλέσει η αγόρευση του εισαγγελέα έδρας κ. Γρηγόρη Πεπόνη, πρώην οικονομικού εισαγγελέα: «Δεν θα γίνω μπαλωματής και γεφυροποιός ώστε να θεραπεύσω τα κενά και τις πλημμέλειες της προδικασίας, αστυνομικής και ανάκρισης… Πρώτη φορά βλέπω ληστεία που να αφήνουν τους ομήρους ελεύθερους, κατά δε την καταδίωξη, ενώ είχαν το επάνω χέρι διαθέτοντας βαρύ οπλισμό, ούτε πυροβόλησαν τους αστυνομικούς που τους καταδίωκαν ούτε χρησιμοποίησαν τον όμηρο σαν ασπίδα για να διαφύγουν…». Στη συνέχεια δήλωσε πως «από κανένα στοιχείο δεν μου προκύπτει ότι αποδεικνύεται η κατηγορία για συγκρότηση και ένταξη σε τρομοκρατική ομάδα».
Εν τέλει αθωώνονται για συμμετοχή σε τρομοκρατία αλλά καταδικάζονται με βαρύτατες ποινές χωρίς κανένα ελαφρυντικό έστω και αν δεν ασκήθηκε βία από άτομα πολύ νεαρής ηλικίας
Ιωάννης Μιχαηλίδης: 16 έτη, 4 μήνες και 10 ημέρες Νίκος Ρωμανός: 15 έτη και 11 μήνες Δημήτρης Πολίτης: 11 έτη και 5 μήνες Ανδρέας- Δημήτρης Μπουρζούκος: 15 έτη και 11 μήνες Ανάργυρος Ντάλιος: 15 έτη και 11 μήνες και Φοίβος Χαρίσης -Πούλος: 15 χρόνια και 11 μήνες
Ενώ ο Νίκος Ρωμανός βρισκόταν υπόδικος και ανέμενε την δίκη του έδωσε πανελλήνιες εξετάσεις και πέρασε σε Πανεπιστημιακό ίδρυμα
Ο ίδιος ο υπουργός δικαιοσύνης Αθανασίου πρώην ανώτατος δικαστής θέλησε να βραβεύσει το Νίκο Ρωμανό ο οποίος αρνήθηκε να δεκτεί την υποκρισία
Τέσσερις από τους πέντε μαθητές που έδωσαν Πανελλήνιες Εξετάσεις από το Κατάστημα Κράτησης Νέων του Αυλώνα πέρασαν σε Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Ο υπουργός Δικαιοσύνης Χαράλαμπος Αθανασίου βράβευσε σήμερα τους επιτυχόντες κατά την επίσκεψή του στις φυλακές. Ο Νίκος Ρωμανός που αντιμετωπίζει κατηγορίες για τη διπλή ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης, αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο.
Μέσω του διευθυντή του Σχολείου του, Πέτρου Δαμιανού διαμήνυσε ότι δεν θα παραστεί στην απονομή για ιδεολογικούς λόγους:
«Δεν θα παραλάβει τον έπαινο και το έπαθλο των 500 ευρώ, καθώς αν προχωρούσε στη συγκεκριμένη ενέργεια θα ερχόταν σε αντίθεση με τις αξίες που πρεσβεύει».
Ενώ το κράτος μέσω του ανώτερου του άρχοντα τάχα ήθελε να βραβεύσει το Νίκο Ρωμανό για την επιτυχιά του να διαβάσει και να περάσει τις εξετάσεις του το ίδιο το κράτος φαίνεται να λειτουργεί σχιζοφρενικά του αρνείται να σπουδάσει και δεν τον αφήνει να παρακολουθεί τα μαθήματα της σχολής του!!!!!!!!
Φαίνεται αντιφατικό αλλά δεν είναι….
Κράτος και Βία είναι αδέλφια και ως τέτοια λειτουργούν
Το κράτος μέσω αυτών που το ελέγχουν δηλαδή εφοπλιστές καναλάρχες τραπεζίτες θέλει να τσακίζει όποιον δείχνει περιφρόνηση στους τάχα θεσμούς του
Ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται εδώ και 22 μέρες σε απεργία πείνας ζητώντας το αυτονόητο!
Ξεμπροστιάζει και ξεσκεπάζει τους θεσμούς του συντεταγμένου τάχα δημοκρατικού ελληνικού κράτους
Κινδυνεύει η ζωή του άμεσα
Κάποιοι άνθρωποι αγωνιζόνται πραγματικά προτάσσοντας κυριολεκτικά την ζωή τους…..
Ας αναλογιστεί ο καθένας τις ευθύνες πουέχει για τον άθλιο κόσμο στον οποίο ζούμε
Αργά το βράδυ της Παρασκευής και αφού έγινε γνωστή η οριακή κατάσταση της υγείας του, συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο του νοσοκομείου Γεννηματάς αλληλέγγυοι του απεργού πείνας εκφράζοντας τη συμπαράστασή τους στο Νίκο Ρωμανό.
Στο μεταξύ σε απεργία πείνας έχει προχωρήσει εδώ και μέρες ο στενός φίλος του Ρωμανού συγκρατούμενος καταδικασμένος κι αυτός για τη ληστεία στο Βελβεντό.
Αν θελήσει να κάνει κανείς ένα σχόλιο για όλη αυτή την ομάδα των αναρχικών της γενιάς του Αλέξη Γρηγορόπουλου πέρα από μια οποιαδήποτε κρίση για τις λαθεμένες ή μη επιλογές τους είναι ότι έχουν δεσμούς φιλίας που θα τους ζήλευαν πολλοί μεγαλύτεροι άνθρωποι. Αυτό το κατανόησαν πλήρως και το επισήμαναν ακόμα και οι δικαστές που τους καταδίκασαν σε μεγάλες ποινές.
Ένα πολύ ακραίο και ανάλγητο τρόπο επιλέγει να ξεκαθαρίσει το σύστημα τους λογαριασμούς του με τους αναρχικούς και τις όποιες επιλογές τους. Η διαρκής τμηματική εκδίκαση παρόμοιων υποθέσεων με κατηγορούμενους τους ίδιους νεαρούς σε αλυσίδα δικών, που ακόμα και εφέτες εισαγγελείς και δικαστικοί αμφισβήτησαν αλλά και ο εξοπλισμός της ειδικής φυλακής με όπλα και συνθήκες «πολέμου» φυλακών, δεν φαίνεται να αρκούν για το κράτος Δικαίου !
Τώρα παίζεται η ζωή ενός ανθρώπου κορώνα γράμματα σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία για την κοινωνία και το πολιτικό σύστημα που εξωθεί στα άκρα την όποια αίσθηση δικαίου. Ο νεαρός Νίκος Ρωμανός, αργοπεθαίνει επειδή δεν του επιτρέπουν να κάνει χρήση του νόμιμου δικαιώματός του να παραστεί στη σχολή του.
Αν έμπαιναν οι αρμόδιοι στον κόπο να διαβάσουν την αγόρευση του εισαγγελέα και του δικαστηρίου που τον καταδίκασε στη δίκη για τη ληστεία στο Βελβεντό θα σχημάτιζε ορθότερη εικόνα για το πόσο μη βίαια ήταν η ληστεία και πόσο μέσα από κείμενα, καταθέσεις αλλά και δημόσιες τοποθετήσεις είναι σαφές ότι το κράτος δεν έχει απέναντί του ένα «επικίνδυνο μανιακό εγκληματία». Η αδυναμία και η απόλυτη απροθυμία του Υπουργείου να δώσει άμεσα λύση στο θέμα οδηγούν στο θάνατο ένα πολύ νέο άνθρωπο άσχετα από το αδίκημα του ή από το πόσο και το πώς έσφαλε.
Είναι λογικό να πεθαίνει κάποιος στην Ελλάδα το 2014 επειδή ζητάει ισονομία, επειδή ζητάει να γίνουν σεβαστά τα δικαιώματά του στη φυλακή;
Πριν είναι αργά και πριν τα πράγματα φτάσουν στα άκρα ο υπουργός οφείλει άμεσα, σήμερα κιόλας να δώσει λύση.
Ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται σε απεργία πείνας για 19η μέρα διαμαρτυρόμενος για το γεγονός ότι παρόλο που πέρασε στις πανελλαδικές εξετάσεις, δεν του χορηγείται άδεια προκειμένου να παρακολουθήσει τα μαθήματά του.
Ο δικηγόρος του Ρωμανού, Φραγκίσκος Ραγκούσης, αναφέρει σε ανακοίνωσή που εξέδωσε την Παρασκευή:
«O Nίκος Ρωμανός κρατούμενος και απεργός πείνας από τις 10 Νοεμβρίου δίνει στο Νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς την πιο οδυνηρή μάχη απέναντι στην αναλγησία της κρατικής εξουσίας που τόσο πολέμησε ενάντιά της.
Με τους παλμούς της καρδιάς του να φτάνουν τους 170, η ανακοπή δυστυχώς είναι αναμενόμενη όπως κάποιοι ψιθυρίζουν, ενώ θα έπρεπε να το φωνάζουν.
Το κείμενο αυτό δεν έχει επικοινωνιακό χαρακτήρα, δεν θα ζητιανέψει εκφράσεις λύπης και συμπαράστασης. Δεν ταιριάζουν άλλωστε στον χαρακτήρα του Ρωμανού.
Είναι διαμαρτυρία και κάλεσμα. Ο Ρωμανός θα χάσει τη μάχη για τη ζωή όχι γιατί είναι αυτοκαταστροφικός, αλλά επειδή κάποιοι τον εξαναγκάζουν να διεκδικήσει μ΄αυτόν τον τρόπο δύο από τα πολυτιμότερα αγαθά του ανθρώπου: Την ελευθερία και τη Δικαιοσύνη.
Στην πολυήμερη και επικίνδυνη απεργία πείνας αντί για δικαίωση ήρθε η σκληρή εντολή από την εισαγγελέα των φυλακών για αναγκαστική σίτιση, παραβιάζοντας κάθε έννοια νομιμότητας και στοιχειοθετεί το αδίκημα του βασανισμού κρατουμένου, αφού από την πρώτη στιγμή με θάρρος και παρρησία ο Νίκος Ρωμανός δήλωσε ότι δεν επιθυμεί τη λήψη τροφής καθ’ οποιονδήποτε τρόπο και ότι θα συνεχίσει την απεργία πείνας έστω και αν βρίσκεται σε κίνδυνο η ζωή του.
Προς τιμήν τους οι θεράποντες γιατροί ασκούν τα καθήκοντά τους με ποιότητα και ευαισθησία κάτω από την εποπτεία και το αμέριστο ενδιαφέρον του Διοικητή του Νοσοκομείου για να τον σώσουν και να τον στηρίξουν στη σκληρή αυτή δοκιμασία του».
Ένοχο για ανθρωποκτονία από πρόθεση με άμεσο δόλο έκρινε το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Άμφισσας τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα για τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου το Δεκέμβριο του 2008, στα Εξάρχεια. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι δεν του αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικά. Ο Κορκονέας πλέον αντιμετωπίζει τα ισόβια δεσμά, καθώς η απόφαση του δικαστηρίου υιοθέτησε την πρόταση του εισαγγελέα για μετατροπή της κατηγορίας της πρόθεσης από ενδεχόμενο σε άμεσο δόλο.
Στην απόφαση μειοψήφησε η πρόεδρος του δικαστηρίου, ένας δικαστής κι ένας ένορκος. Εξάλλου ένοχο για απλή συνέργεια στην ανθρωποκτονία, έκρινε το δικαστήριο κατά πλειοψηφία το δεύτερο ειδικό φρουρό Βασίλη Σαραλιώτη. Στην απόφαση μειοψήφησε ένας ένορκος που έκρινε ότι θα έπρεπε να αθωωθεί λόγω αμφιβολιών. Ούτε στο Σαραλιώτη αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά με πλειοψηφία των ενόρκων 4-3.
Πηγή: ΝΕΤ 105,8
Έχω πρόθεση μέσα στις επόμενες μέρες να κάνω ένα αφιέρωμα στον Κορνήλιο Καστοριάδη, αυτό τον αιρετικό με όλους ανεξαιρέτως άνθρωπο με αφορμή μια πολύ σημαντική παρουσίαση του στο Λεωνίδιο η οποία υπάρχει και στο you tube μέσω της εκπομπής της ΕΤ1 Παρασκήνιο
όπου ο Καστοριάδης αποδεχόμενος τον όρο περί πολίτη του Αριστοτέλη ο οποίος στην σελίδα 11 του βιβλίου του με αφορμή και την ύπαρξη της δουλείας στην Πόλη των Αθηναίων (λέει) γράφει:
«Δουλεία υπήρξε ασφαλώς. Υπήρχε συγκεκριμένη αντίληψη για το ποιο είναι και ποιο πρέπει να είναι το πολιτικό υποκείμενο, δηλαδή ο πολίτης ως άτομο που οφείλει και μπορεί να μετέχει «κρίσεως και αρχής». (Ο Αριστοτέλης απ τον οποίο προέρχεται η φράση αυτή προτάσσει την «κρίση» δηλαδή την συμμετοχή στην δικαστική εξουσία, της «αρχής» δηλαδή της συμμετοχής στην κυβέρνηση κι αυτό γιατί στην Αθήνα του τετάρτου αιώνα στο καθεστώς που γνωρίζει και μέσα στο οποίο ζει ο ίδιος
Η δικαστική εξουσία τείνει πράγματι να γίνει η πρώτη, γιατί έχει τη δυνατότητα να επικυρώσει ή να αναιρέσει στην πράξη ακόμα και αποφάσεις της Εκκλησίας (σημείωση δική μου, εννοεί του Δήμου δηλαδή των αθηναίων πολιτών;)
Πρόκειται φυσικά για λαικά και όχι για επαγγελματικά δικαστήρια.»
Πιο κάτω στην σελίδα 26 αναλύοντας το πώς ο δήμος δηλαδή οι πολίτες ασκούν την εξουσία τους λέει:
« Την ασκεί ως άμεση δημοκρατία, δηλαδή χωρίς «αντιπροσώπους» ,
Μια εκ των προυπόθεσεων λέει ο Καστοριάδης για να υπάρχει δημοκρατία είναι ο δήμος να είναι αυτόδικος
«Αυτόδικος, σημαίνει ότι τα δικά της δικαστήρια αποφασίζουν για όλες τις αμφισβητήσεις που είναι δυνατόν να προκύψουν. Πρέπει να υπογραμμιστεί στο σημείο αυτό ότι τα δικαστήρια στην Αθήνα δεν ήταν επαγγελματικά. Οι δικαστές ήταν κληρωτοί. Η ιδέα επαγγελματία δικαστή θα φαινόταν σε ένα αρχαίο έλληνα εξωφρενική.
Από τις 30.000 ενηλίκους αθηναίους κληρώνονταν κάθε χρόνο 6.000 ενδεχόμενοι δικαστές με ένα πολύπλοκο σύστημα το οποίο διαρκώς βελτιωνόταν με σκοπό να εξαλειφθεί κάθε δυνατότητα απάτης παρέμβασης ή επηρεασμού των 501, 1001 ή 1501 οι οποίοι αναλόγως της περιπτώσεως απάρτιζαν το συγκεκριμένο δικαστήριο.»
Και κάτι πολύ σημαντικό από τα χείλη του Καστοριάδη ο οποίος γράφει:
«Ο Αριστοτέλης (του οποίου ειρήσθω εν παρόδω οι πολιτικές ιδέες έχουν εμπνεύσει πολλές ανοησίες στους διάφορους σχολιαστές) λέει αναφερόμενος στην εποχή τους:
«Απάντων γαρ αυτόν πεποίηκεν ο δήμος κύριον, και πάντα διοικείται ψηφισμασιν και δικαστηρίοις εν οις ο δήμος έστιν ο κρατών. Και γαρ αι της βουλής κρίσεις εις τον δήμον εληλύθασιν. Και τούτο δοκούσι ποιείν ορθώς ευδιαφθορώτεροι γαρ [οι] ολίγοι των πολλών εισιν και κέρδει και χάρισιν.
Αθηναίων Πολιτεία XLI,2
[Διότι ο δήμος έγινε ο ίδιος κύριος των πάντων και τα πάντα διοικεί με τα ψηφίσματα και με τα δικαστήρια όπου ο ίδιος κατέχει την εξουσία. Πράγματι και οι αποφάσεις που ήταν άλλοτε στην αρμοδιότητα της βουλής περιήλθαν στα χέρια του δήμου. Και σ αυτό φαινεται να χουνε πράξει σωστά, διότι ευκολότερα διαφθείρονται με τα κέρδη και με τις χάριτες οι ολίγοι παρά οι πολλοί]
Δοκούσιν ποιείν ορθώς: ο Αριστοτέλης ο μόνος φιλόσοφος με φρόνηση δεν λέει ότι ο λαός είναι αδιάφθορος. Πιστεύει ότι μπορεί να διαφθαρεί με τις χάριτες και με τα οφέλη (ή με τις προεκλογικές υποσχέσεις) λέει όμως ότι διαφθείρεται δυσκολότερα από τους ολίγους: ευδιαφθορώτεροι γαρ [οι] ολίγοι των πολλών εισιν και κέρδει και χάρισιν.»
Όταν οι άνθρωποι είναι αληθινά ελεύθεροι πρώτα και κύρια νοητικά και μακριά από προκαταλήψεις φόβους και δεισιδαιμονίες και ελεύθεροι σωματικά δηλαδή χωρίς κίνδυνο να γίνουν δούλοι κυριολεκτικά τότε σύμφωνα με την Αριστοτέλεια λογική οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να είναι πολίτες δηλαδή να αποφασίζουν για το καλό της πόλης τους
Και πως γίνεται αυτό; Μετέχοντας κρίσεως και αρχής δηλαδή συμμετοχής τους στην δικαστική εξουσία και στις πολιτικές αποφάσεις
Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι ο Καστοριάδης σε καμιά απολύτως περίπτωση δεν εξιδανικεύει και δεν θεωρεί την αρχαία ελλάδα ως πρότυπο.
Στην σελίδα 6 του βιβλίου (λέει) γράφει :
«Θα ήθελα στο σημείο αυτό να ξεκαθαρίσω ευθύς εξ αρχής την θέση μου, ώστε να αρθεί κάθε ενδεχόμενο παρεξήγησης. Δεν βλέπω όπως νομίζω ότι και κανείς δεν μπορεί να δει εκτός αν είναι τελείως φαντασιόπληκτος ή προγονόπληκτος την αρχαία Ελλάδα ως πρότυπο το οποίο θα αρκούσε να το αντιγράψουμε για να βρούμε την ελευθερία την δικαιοσύνη την ισότητα και παν το αγαθόν.
Η αρχαία Ελλάδα δεν είναι πρότυπο, ούτε μοντέλο προς μίμηση, όπως άλλωστε δεν μπορεί να είναι κανένα ιστορικό έργο σε οποιονδήποτε τομέα. Θεωρώ όμως ότι μπορεί να λειτουργήσει για μας σαν γονιμοποιητικό σπέρμα, δεδομένου ότι μας επιτρέπει να δούμε εν τη γενέσει τους πληθώρα στοιχείων πάντοτε επίκαιρων – μπορεί και πρέπει να είναι για μας κέντρισμα έμπνευση και πηγή ιδεών.»
Τι είναι όμως κατά τον Καστοριάδη αυτό που κάνει άξιο μελέτης την αρχαία ελληνική δημοκρατία η οποία όπως την ορίζει αποτελεί γονιμοποιητικό σπέρμα;
Συνεχίζει στην σελίδα 7:
«Το εξαιρετικό και μοναδικό φαινόμενο που παρατηρείται στην αρχαία Ελλάδα προϋπόθεση και αποτέλεσμα μιας άλλης θεώρησης του κόσμου (όπως θα αναπτύξω στη συνέχεια) είναι η αμφισβήτηση της παράδοσης : η κοινωνία δεν μένει προσκολλημένη στους παραδοσιακούς θεσμούς σ αυτό που βρήκαμε απ τους πατεράδες μας, στον λόγο και τις εντολές του Ιεχωβά ή σε οποιαδήποτε άλλη εξωτερική και εξωκοινωνική αρχή και πηγή θέσμισης.
Θέτει υπό αμφισβήτηση τους παραδοσιακούς θεσμούς αφ ενός μεν ως νόμους με την στενή και τρέχουσα σημασία του όρου δηλαδή νόμους πολιτικούς νόμους συνταγματικούς νόμους καταστατικούς της πολιτικής κοινότητας νόμους που απαντούν άπαξ δια παντός στο ερώτημα: ποιος άρχει; (βασιλιάς και αριστοκράτες όπως κατά την παράδοση, ή δήμος σύμφωνα με τη νέα θέσμιση; ) αφ ετέρου δε ως κοινωνικές παραστάσεις (εικόνες) του κόσμου, δηλαδή θεσμισμένες παραστάσεις με τις οποίες γαλουχούνται τα παιδιά και μαθαίνουν εξ απαλότατων ονύχων τι είναι καλό τι είναι κακό, τι είναι κόσμος για ποιο πράγμα αξίζει να ζει κανείς ή να πεθαίνει.
Την διττή αυτή αμφισβήτηση των κληρονομημένων θεσμών έχουμε φθάσει σήμερα να την θεωρούμε κατά κάποιο τρόπο ως αυτονόητη. Έχουμε φθάσει επίσης να θεωρούμε αυτονόητες ορισμένες ιδέες που διέπουν την κοινωνική οργάνωση εν γένει και οπωσδήποτε την δική μας συγκεκριμένη κοινωνική οργάνωση όπως η ιδέα της κοινωνικής ή και απλώς δικαιοσύνης η ιδέα της ισότητας κλπ
Εκείνος που πιστεύει ότι οι ιδέες αυτές ως ρυθμιστικές σημασίες της κοινωνικής ζωής είχαν τεθεί και ισχύσει παντού και πάντοτε απατάται βαθύτατα. Εάν θεωρήσουμε την ανθρώπινη ιστορία στο σύνολο της θα διαπιστώσουμε ότι ουδέποτε και ουδαμού ετέθησαν ουδέποτε και ουδαμού ίσχυσαν εκτός από δύο εξαιρέσεις: την αρχαία Ελλάδα κατά πρώτον και πολύ αργότερα την Δυτική Ευρώπη και τις κοινωνίες που επηρεάστηκαν απ αυτήν.»
Εν ολλίγοις ο Καστοριάδης λέει και συμφωνώ απόλυτα μαζί του, ότι η μέγιστη αξία της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας είναι η ΑΡΧΗ της ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ
Της αμφισβήτησης πρώτα και κύρια της εξουσίας………
ποιος άρχει;
Και ποια η νομιμοποιήση του, δηλαδή ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο άρχει ο τάδε θεσμός και όχι ο άλλος;
Η αμφισβήτηση της εξουσίας και των «παραδοσιακών» θεσμών είναι η ουσία της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας.
Αυτό είναι που την κάνει τόσο σπουδαία…
Σήμερα το σπέρμα αυτό της αμφισβήτησης είναι σχεδόν νεκρό στις κοινωνίες μας τις τάχα δημοκρατικές
Παντού μιλάνε για δημοκρατία χωρίς να τίθεται καν το ερώτημα αν όντως αυτό το σύστημα είναι όντως δημοκρατία
Από τον μικρότερο δημοσιογραφίσκο μέχρι τον μεγαλύτερο πολιτικάντη δεν τίθεται καν η αμφισβήτηση ότι αυτό που ισχύει σήμερα είναι όντως δημοκρατία
Τους είναι εξωφρενικό να τίθεται καν αυτό το ερώτημα, δεν μπορούν καν να το συλλάβουν ως ερώτημα
Θεωρούν δεδομένο και δεν αμφισβητούνται οι θεσμοί
Υπάρχουν πάρα πολλά σημαντικά στοιχεία που θα ήθελα να θίξω για αυτό το πολύ σημαντικό βιβλίο με την παρουσίαση του Καστοριάδη και σε σχέση και με άλλα πολύ σημαντικά στοιχειά που οι σύγχρονοι ελληνορθόξοι αγνοούν παντελώς
Τα λεγόμενα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη είναι η μέγιστη πολιτική και όχι μόνο ανοησία
Αφού αν αυτοί που την λένε χρησιμοποιούν το πρώτο συνθετικό ελληνικό με την έννοια της δημοκρατίας όπως αυτή λειτούργησε στην αρχαία Ελλάδα τότε το δεύτερο συνθετικό είναι το παντελώς αντίθετο της
Κάποια σημεία από το βιβλίο
Σελίδα 15:
Β. Κεντρική για την αρχαία ελληνική σύλληψη είναι η ιδέα του Χάους. Για τον Ησίοδο (Θεογονία στίχος 116) το σύνολο όντων (θεοί και άνθρωποι «πράγματα», «φαινόμενα» και «δυνάμεις») γεννιέται από το χάος δηλαδή από το τίποτα, το κενό, το μηδέν (χαίνω): η τοι μεν πρώιστα Χάος γένετ΄. Αυτό το Χάος δεν έχει σχέση με την πολύ μεταγενέστερη έννοια του χάους ως συμφυρμού, κυκεώνα, γενικευμένης α-ταξίας. Εντούτοις όμως στην ίδια την Θεογονία υπάρχει ένα έσχατο μέρος ή βάθος μια ανάποδη του κόσμου που είναι Χάος με την μεταγενέστερη έννοια: ο ποιητής του δίνει συμβατικά και συμβολικά το όνομα Τάρταρος (στίχοι 717-720, 722-723, 724-730, 731-735). Οι «ρίζες» του κόσμου –«της γης και της στείρας θάλασσας»- βγαίνουν απ αυτό το τεράστιο κιούπι, που το στόμα του το ζώνει «τριπλή νύχτα». Οι «ρίζες» του κόσμου-κόσμος=τάξη-, η «άλλη του όψη» είναι αυτός ο τερατώδης χώρος. Σε τούτη μόνο την όψη (όπου ζούμε και εμείς) βασιλεύει –προς το παρόν- ο Ζευς και την κάνει να είναι κατά κάποιο τρόπο κόσμος.
Η ουσία:
Γ. Ο κόσμος δεν είναι καμωμένος για τους ανθρώπους ούτε ενδιαφέρεται γι αυτούς.
Γενικότερα σύμφωνα με την αρχαία ελληνική αντίληψη για την ζωή δεν υπάρχει καμιά υπερβατική εξωκοσμική δύναμη που να ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους, ακόμα λιγότερο να τους «αγαπάει».
Οι θεοί επεμβαίνουν μόνο αν κάποιος τους ζημιώσει ή ασεβήσει εις βάρος τους κλπ. Εξάλλου και οι ίδιοι οι θεοί δεν είναι παντοδύναμοι, υπόκεινται σε μια απρόσωπη Μοίρα, η οποία έφερε πρώτα τον Ουρανό έπειτα τον Κρόνο κι έπειτα τον Δία. Ο Προμηθέας στην ομώνυμη τραγωδία του Αισχύλου μηνύει στον Δία μέσω του αγγελιαφόρου του Ερμή ότι:
Νέον νέοι κρατείτε και δοκείτε δη
Ναίειν απενθή πέργαμ ουκ εκ των δ΄εγώ
Δισσούς τυράννους εκπεσόντας ησθόμην;
Τρίτον δε τον νυν κοιρανούντα επόψομαι
Αίσχιστα και τάχιστα
[Νέοι, νέαν εξουσία κατέχετε και νομίζετε
Πως κατοικείτε απροσπέλαστα απ τον πόνο παλάτια μήπως
Δεν είδα
Μέχρι τώρα την καθαίρεση δύο τυράννων;
Έτσι και τον τρίτο τον σημερινό αφέντη θα δω
Να πέφτει πολύ άσχημα και πολύ σύντομα]
Προμηθεύς Δεσμώτης στιχ. 955-959
Δ. Τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 5ου αιώνα – κι αυτή είναι η εποχή που με ενδιαφέρει: 8ος – 5ος αιώνας- για την αρχαία ελληνική αντίληψη η μετά θάνατον ζωή ή δεν υπάρχει ή αν υπάρχει είναι πολύ χειρότερη απ την επίγεια ζωή. Αυτό λέγεται σαφώς στην Οδύσσεια στη Νέκυια (λ, 488) όταν ο Οδυσσέας συναντά τη σκιά του νεκρού Αχιλλέα στον Άδη η οποία και του λέει:
Μη δη μοι θανατόν γε παραύδα, φαιδιμ΄Οδυσσευ.
Βουλοιμην κ επάρουρος εών θητευέμεν άλλω,
Ανδρί παρ ακλήρω ω μη βίοτος πολύς είη
Ή πάσιν νεκύεσσι καταφθιμενοισιν ανάσσειν.
[Το θάνατο μη μου παινεύεις λαμπρέ Οδυσσέα.
Καλύτερα την γη να δουλεύω υποτακτικός κάποιου
Φτωχού χωριάτη με λίγο βιος
Παρά να βασιλεύω σ όλους αυτούς τος σβησμένος νεκρούς]
Οδύσσεια λ488-491
Στην σελίδα 37:
«Για τους αρχαίους Έλληνες από τον Όμηρο μέχρι τους τραγικούς δεν υπάρχει καμιά σημασία της ανθρώπινης ζωής. Όταν ο Σόλων συζητάει με τον Κροίσο του λέει: « Μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Τα παραδείγματα ευτυχισμένων ανθρώπων που του δίνει αναφέρονται σε άτομα που πέθαναν σε μια καλή στιγμή – ο Τέλλος ο Αθηναίος, ο Κλεόβις και ο Βίτων κλπ. Όταν οι γιοί του Διαγόρα νίκησαν στους Ολυμπιακούς ένας παρευρισκόμενος λέει στον πατέρα τους: πέθανε τώρα Διαγόρα, δεν θα ανέβεις στον Όλυμπο – δηλαδή: τι περισσότερο περιμένεις από την ύπαρξη; Όλοι αυτοί οι ευτυχείς έπαψαν να ζουν σε μια στιγμή κορύφωσης μετά από την οποία αναποφεύκτως τα πράγματα δεν μπορούσαν παρά να καταστραφούν. Το δίδαγμα όλης της τραγωδίας είναι αυτό: η ανθρώπινη ζωή δεν έχει κανένα νόημα, ο κόσμος στον οποίον ζούμε δεν έχει καμιά σημασία και άλλος κόσμος καλύτερος δεν υπάρχει για μας τους ανθρώπους. Οι προσευχές υπερ των νεκρών τα αναθήματα κλπ εμφανίζονται από τον 4ο αιώνα και μετά.»
Αφορμή για το κείμενο αυτό ήταν η απόφαση του μικτού ορκωτού (3 επαγγελματιές δικαστές και 4 ένορκοι λαικοί δικαστές) καταδίκης του Κορκονέα του δολοφόνου του μικρού Αλέξη στις 6/12/2008 στην Αθήνα και του συνεργού του.
Δύο εκ των τριών επαγγελματιών δικαστών βρήκαν μειοψήφησαν στην καταδικαστική απόφαση. Δηλαδή αν αυτή η υπόθεση δικαζόταν στην Κύπρο με το τριμελές Κακουργιοδικείο που αποτελείται αποκλειστικά από επαγγελματίες δικαστές οι οποίοι τοπθετήθηκαν εκεί με μέσο από το Ανώτατο και μόνο χωρίς κανένα άλλο προσόν παρά μόνο τα 6 χρόνια άσκηση του επαγγέλματος αμφιβόλου ποιότητα, υπό την έννοια ότι μπορεί απλά να δούλευε σε ένα γραφείο όπου ασχολείτο μόνο με εταιρείες ή που δεν χειρίστηκε ποτέ ποινικές υποθέσεις που αφορούν ανθρώπινα δικαιώματα δηλαδή δεν είχε εμπλοκή ποτέ με σύγκρουση με την εξουσία είτε της αστυνομίας είτε των δικαστών,
Αν λοιπόν αυτή η απόφαση είχε δικαστεί στην Κύπρο θα είχαμε αθωωτική απόφαση του ανθρώπου αυτού.
Το ζήτημα των δικαστών φυσικά και δεν είναι απλό….. το τραγικό όμως είναι ότι αυτό δεν φαίνεται να αμφισβητείται από κανένα και αυτό φάνηκε πεντακάθαρα μετά και την αθωωτική απόφαση των 10 βασανιστών δολοφόνων από τους 3 επαγγελματίες δικαστές πέρσι τον Μάρτιο του 2009 που ξεσήκωσε τους ανθρώπους.
Εν τέλει το Ανώτατο Δικαστήριο επί της ουσίας καταδικασε τους βασανιστές αφού αναγνώρισε πλέον το βίντεο ως γνήσιο κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί πλέον από τους δικηγόρους των βασανιστών
Και όλοι προσέτρεξαν να χρησιμοποιήσουν το γεγονός αυτό ως τάχα αποδεικτικό ότι το σύστημα της δικαοσύνης των επαγγελματιών δικαστών που διορίζονται με τον τρόπο που περιέγραψα πιο πάνω τάχα λειτούργησε
Ουδέν αναληθέστερον
Ο μόνος λόγος που το Ανώτατο κατά τη γνώμη μου έβγαλε αυτή την απόφαση είναι γιατί υπέκυψε στην λαική οργή και κατακραυγή
Και ήξερε ότι δεν θα μπορούσε με τίποτα πλέον να την συγκρατήσει και να την καταστείλει
Και αυτό το λέω με πλήρη συνείδηση και από τα όσα βλέπω καθημερινά στα δικαστήρια
Η αμφισβήτηση των θεσμών είναι επιτακτικό να γίνεται καθημερινά
Η αμφισβήτηση των πάντων είναι η ουσία για την ελευθερία
Ο ελεύθερος άνθρωπος είναι αυτός που αμφισβητεί και ψάχνει
-osr- τίποτε δεν χαρίζεται..... όλα κερδίζονται μόνο όταν τα διεκδικούμε και τα θέλουμε αληθινά 