
Με αφορμή τις γεωτρήσεις στα τεμάχια που ανήκουν στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας είχαμε τις γνωστές δηλώσεις του Ερτογάν και των εδώ παρατρεχάμενων και υποτελών τους όπως του Μουσταφά Ακκιντζή του ότι ο ορυκτός πλούτος της ΑΟΖ και βασικά όλης της Κυπριακής Δημοκρατίας ανήκουν ΚΑΙ στους τουρκοκύπριους
http://www.philenews.com/eidiseis/politiki/article/492203/thelei-koini-epitropi-ga-to-fysiko-aerio-o-akintzi
Ο Τ/κ ηγέτης υποστήριξε ότι η δήλωση πως ο φυσικός πλούτος ανήκει στο κράτος και όλοι θα επωφεληθούν όταν έρθει η ώρα από αυτόν, Τ/κ, Αρμένιοι, Μαρωνίτες, Λατίνοι «πιστεύουν (οι Ε/κ) ότι μας ικανοποιεί. Στο κράτος στο οποίο αναφέρονται ήμασταν και εμείς συνέταιροι μέχρι το 1963». Εάν, συνέχισε, εκείνο το κράτος παρέμενε, οι Τ/κ θα είχαν λόγο και τίποτα από αυτά δεν θα συνέβαινε. Αλλά σήμερα είναι μόνο ε/κ κράτος, πρόσθεσε.»
Το σημείο κλειδί είναι αυτό που υπογραμμίστηκε και θα εξηγηθεί αργότερα με νομικούς και μόνο όρους
Το Σύνταγμα της Κύπρου μπορείτε να το διαβάσετε εδώ
http://www.cylaw.org/nomoi/enop/non-ind/syntagma/full.html
http://www.cyprus.gov.cy/portal/portal.nsf/All/6A74CFDB511C3691C2256EBD004F3D57?OpenDocument
Τέθηκε σε ισχύ με την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας την 16ην Αυγούστου 1960 και προνοούσε εν ολλίγοις ότι όλες οι εξουσίες ασκούνται από την ελληνική και την τουρκική κοινότητα
Βάσει του Κυπριακού Συντάγματος στην κύπρο δεν υπάρχει λαός ως ενιαίο σύνολο αλλά μόνο έλληνες και τούρκοι οι οποίοι ανήκουν αντίστοιχα στην ελληνική κοινότητα και στην τουρκική κοινότητα
Οι πολίτες οι οποίοι δεν έχουν τα χαρακτηριστικά του έλληνα ή του τούρκου δηλαδή οι αρμένιοι οι μαρωνίτες και οι λατίνοι υποχρεούνται να επιλέξουν εντός τριών μηνών από την έναρξη του συντάγματος σε ποια κοινότητα θα ανήκουν
επέλεξαν ως γνωστόν την ελληνική κοινότητα
http://www.cylaw.org/nomoi/enop/ind/syntagma/section-sc06360e8e-6c8d-d2da-1a95-96c68225b270.html
ΑΡΘΡΟΝ 2
Δια τους σκοπούς του παρόντος Συντάγματος:
1. Την ελληνικήν κοινότητα αποτελούσιν άπαντες οι πολίται της Δημοκρατίας, οίτινες είναι ελληνικής καταγωγής και έχουσιν ως μητρικήν γλώσσαν την ελληνικήν ή μετέχουσι των ελληνικών πολιτιστικών παραδόσεων ή ανήκουσιν εις την Ελληνικήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν.
2. Την τουρκικήν κοινότητα αποτελούσιν άπαντες οι πολίται της Δημοκρατίας, οίτινες είναι τουρκικής καταγωγής και έχουσιν ως μητρικήν γλώσσαν την τουρκικήν ή μετέχουσι των τουρκικών πολιτιστικών παραδόσεων ή είναι μωαμεθανοί.
3. Πολίται της Δημοκρατίας μη περιλαμβανόμενοι εις τας διατάξεις της πρώτης ή της δευτέρας παραγράφου του παρόντος άρθρου, επιλέγουσιν ατομικώς την ελληνικήν ή την τουρκικήν κοινότητα εντός προθεσμίας τριών μηνών από της ημερομηνίας της ενάρξεως της ισχύος του Συντάγματος. Εφ’ όσον όμως ανήκουσιν εις θρησκευτικήν ομάδα επιλέγουσι την ελληνική ή την τουρκικήν κοινότητα ομαδικώς και επί τη τοιαύτη επιλογή θεωρούνται μέλη της κοινότητος, ην επελέξαντο, τηρουμένου του κανόνος ότι πας πολίτης της Δημοκρατίας ανήκων εις τοιαύτην θρησκευτικήν ομάδα δικαιούται να μη συμμορφωθή προς την κατόπιν αποφάσεως της ομάδος επιλογήν αυτής, οπότε δι’ ενυπογράφου δηλώσεως αυτού υποβαλλομένης εντός μηνός από της ημερομηνίας της επιλογής της ομάδος αυτού εις τον αρμόδιον υπάλληλον της Δημοκρατίας, και εις τους Προέδρους της ελληνικής και της τουρκικής Κοινοτικής Συνελεύσεως, επιλέγει κοινότητα διάφορον της κοινότητος, ην επελέξατο η ομάς αυτού.»
Όλες οι εξουσίες του κράτους ασκούνται σε ποσοστά από άτομα που ανήκουν στην ελληνική κοινότητα και στην τουρκική κοινότητα
Έτσι σύμφωνα με το σύνταγμα έχουμε έλληνα πρόεδρο, τούρκο αντιπρόεδρο
35 έλληνες βουλευτές και 15 τούρκους βουλευτές κλπ
Χωρίς να μπαίνουμε σε λεπτομέρειες ιστορικών γεγονότων τα οποία δεν έχουν σημασία για αυτή την ανάλυση απλά να αναφέρω ότι τον Δεκέμβρη του 1963 όλοι οι τουρκοι αξιωματούχοι πλέον δεν συμμετείχαν στα όργανα του κράτους και ως εκ τούτου πρακτικά το σύνταγμα της Κύπρου κατέστη ανεφάρμοστο αφού δεν συμμετείχαν σε αυτό μέλη της τουρκικής κοινότητας
Τέθηκε ως εκ τούτου ένα πρακτικό και ουσιώδες θέμα για το αν πλέον η Κυπριακή Δημοκρατία υπήρχε ως κράτος
Σε αυτό έδωσε απάντηση το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με το πλέον ιστορικό του ψήφισμα για την συνέχιση και την ύπαρξη του κυπριακού κράτους
το 186/1964
http://www.mfa.gov.cy/mfa/mfa2016.nsf/ED09CAAFF761B9B3C2257F9C0038842B/$file/UNSC%20RES%20(1964)%20186.pdf
και εδώ το 71 σελίδων report 10/9/1964 που δημιούργησε την ΟΥΝΦΙΚΥΠ
report unficyp 186 1964 10 Sept 1964
http://www.unficyp.org/media/SC%20Resolutions/1964_03-04_SCR186.pdf
«Resolution 186 (1964)
Adopted by the Security Council on 4 March 1964
The Security Council,
Noting that the present situation with regard to Cyprus is likely to threaten
international peace and security and may further deteriorate unless additional
measures are promptly taken to maintain peace and to seek out a durable solution,
Considering the positions taken by the parties in relation to the Treaties signed at
Nicosia on 16 August 1960,
Having in mind the relevant provisions of the Charter of the United Nations and its
Article 2, paragraph 4, which reads: «All Members shall refrain in their international
relations from the threat or use of force against the territorial integrity or political
independence of any State, or in any other manner inconsistent with the purposes of
the United Nations»,
1. Calls upon all Member States, in conformity with their obligations under the
Charter of the United Nations, to refrain from any action or threat of action to worsen
the situation in the sovereign Republic of Cyprus, or to endanger international peace;
2. Asks the Government of Cyprus, which has the responsibility for the maintenance
and restoration of law and order, to take all additional measures necessary to stop
violence and bloodshed in Cyprus;
3. Calls upon the communities in Cyprus and their leaders to act with the utmost
restraint;
4. Recommends the creation, with the consent of the Government of Cyprus, of a
United Nations Peace-Keeping Force in Cyprus. The composition and size of the
Force shall be established by the Secretary-General, in consultation with the
Governments of Cyprus, Greece, Turkey and the United Kingdom. The commander of
the Force shall be appointed by the Secretary-General and report to him. The
Secretary-General, who shall keep the Governments providing the Force fully
informed, shall report periodically to the Security Council on its operation;
5. Recommends that the function of the Force should be in the interest of preserving
international peace and security, to use its best efforts to prevent a recurrence of
fighting and, as necessary, to contribute to the maintenance and restoration of law and
order and a return to normal conditions;
6. Recommends that the stationing of the Force shall be for a period of three months,
all costs pertaining to it being met, in a manner to be agreed upon by them, by the
Governments providing the contingents and by the Government of Cyprus. The
Secretary-General may also accept voluntary contributions for the purpose;
7. Recommends further that the Secretary-General designate, in agreement with the
Government of Cyprus and the Governments of Greece, Turkey and United Kingdom
a mediator who shall use his best endeavours with the representatives of the
communities and also with the aforesaid four Governments, for the purpose of
promoting a peaceful solution and an agreed settlement of the problem confronting
Cyprus, in accordance with the Charter of the United Nations, having in mind the
well-being of the people as a whole and the preservation of international peace and
security. The mediator shall report periodically to the Secretary-General on his
efforts;
8. Requests the Secretary-General to provide, from funds of the United Nations, as
appropriate, for the remuneration and expenses of the mediator and his staff.
Adopted unanimously at the 1102nd meeting.»
Με υπογραμμισμένο μαύρο χρώμα τονίστηκαν τα πιο σημαντικά σημεία που αφορούν το κατά πόσο όντως ο ορυκτός πλούτος ανήκουν και στην τουρκική κοινότητα ως ξεχωριστή οντότητα και ότι θα πρέπει για παράδειγμα να ληφθεί υπόψιν και η δική τους συγκατάθεση
Τα σημεία κλειδιά του ψηφίσματος που αντιγράφεται αυτούσιο πιο πάνω είναι τα εξής:
«Considering the positions taken by the parties in relation to the Treaties signed at
Nicosia on 16 August 1960,»
2. Asks the Government of Cyprus, which has the responsibility for the maintenance
and restoration of law and order, to take all additional measures necessary to stop
violence and bloodshed in Cyprus;
3. Calls upon the communities in Cyprus and their leaders to act with the utmost
restraint;
4. Recommends the creation, with the consent of the Government of Cyprus, of a
United Nations Peace-Keeping Force in Cyprus.»
Το ψήφισμα αναφέρεται στις συνθήκες που δημιούργησαν το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας την 16ην Αυγούστου 1960
Το πιο σημαντικό είναι το σημείο της παραγράφου 2 που ουσιαστικά ξεκαθαρίζει με τον πιο απλό και κατανοητό τρόπο ότι μόνο η Κυπριακή Κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για την διατήρηση και την εξασφάλιση του νόμου και της τάξης στην Κύπρο
Το σημείο της παραγράφου 3 ξεκαθαρίζει ότι η Κυπριακή Κυβέρνηση δεν ταυτίζεται με τις «κοινότητες» της Κύπρου και αυτές ξεκάθαρα δεν αποτελούν συστατικά του μέρη
Με αυτό το καθοριστικότατο και ζωτικό ψήφισμα του ο ΟΗΕ αναγνώρισε την Κυπριακή Δημοκρατία ως το μόνο κράτος που λειτουργεί στην Κύπρο έστω και αν σε αυτό δεν συμμετέχουν μέλη της τουρκικής κοινότητας
Άρα την ύπαρξη του κυπριακού κράτους η Κυπριακή Δημοκρατία την οφείλει σε αυτό το ψήφισμα και στον ΟΗΕ
αυτό κρατήστε για αργότερα
Στις 8 οκτωβρίου 1964 το Ανώτατο Δικαστήριο της Κύπρου έδωσε μια από τις πλέον ιστορικές του αποφάσεις που καθιέρωσαν το λεγόμενο δίκαιο της ανάγκης
είναι η υπόθεση
http://www.cylaw.org/clr/1964/1964_1_195.pdf
πρωτοφανές στα παγκόσμια χρονικά και μάλιστα χρησιμοποιήθηκε και μέσω του λεγόμενου κοινοδικαίου/commonlaw και στον Καναδά που προέκυψε θέμα με τους γαλλόφωνους κλπ
διαβάζουμε στην αγγλική απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου της Κύπρου
(σημείωση: μέχρι το 1989 η γλώσσα που χρησιμοποιήτο στις δικαστικές διαδικασίες ήταν η αγγλική)
«The existence of a State cannot be deemed to be dependant on the fate or operation of its constitution; otherwise, everytime that any constitution were upset in a country then such State would have ceased to exist, and this is not so. The existence of a State is a matter governed by accepted criteria of international law and inparticular it is related to the application of the principle of recognition by other States.»………….
«Organs of Government set up under a constitution are vested expressly with the competence granted to them by such constitution, but they have always an implied duty to govern too. It would be absurd to accept that if, for one reason or other, an emergency arises, which cannot be met within the express letter of the constitution, then such organs need not take the necessary measures in the matter, and that they would be entitled to abdicate their responsibilities…»
εν ολίγοις το Ανώτατο Δικαστήριο σε αυτή την πολύ σημαντική του απόφαση αποφάνθηκε ότι κανένα κράτος δεν θα παύσει να υπάρχει λόγω του συντάγματος του
και έτσι δημιουργήθηκε το δίκαιο της ανάγκης το οποίο και υπάρχει μέχρι σήμερα
και όπως είπαμε και πριν η συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας θεμελιώθηκε από το ψήφισμα του συμβουλίου ασφαλείας 186/1964
Το κυπριακό κράτος συνέχισε να λειτουργεί και να συμμετέχει σε όλους τους διεθνής οργανισμούς ΟΗΕ Κοινοπολιτεία κλπ και είναι με αυτό το σύνταγμα που εντάχθηκε στην ΕΕ την 1ην Μαίου 2004
Στην πολύ σημαντική απόφαση της ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στο νομικό ερώτημα 282 ημερομηνίας 16 δεκεμβρίου 1992
http://www.cylaw.org/clr/1992/1992_1_1338.pdf
το Ανώτατο Δικαστήριο ισοψήφησε σε σχέση με το κατά πόσο μπορεί να γίνει τροποποίηση του Συντάγματος σύμφωνα με το δίκαιο της ανάγκης χωρίς δηλαδή την συμμετοχή των μελών της τουρκικής κοινότητας
5 δικαστές είπαν πως ναι και 5 πως όχι και ότι εφόσον ισχύουν οι εξαιρετικές συνθήκες που δημιούργησαν το δίκαιο της ανάγκης δεν μπορεί να τροποποιείται το σύνταγμα
διαβάζουμε στην περίληψη της απόφασης:
«Το Οικογενειακό Δικαστήριο Λευκωσίας, μετά από αίτημα των Καθ’ων η αίτηση σε δύο αιτήσεις διαζυγίου, παρέπεμψε στο Ανώτατο Δικαστήριο, σύμφωνα με το άρθρο 144.1 του Συντάγματος, ζήτημα ισχυριζόμενης αντισυνταγματικότητας του περί της Πρώτης Τροποποιήσεως του Συντάγματος Νόμου, 1989 (Ν. 95/89) και του περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Νόμου, 1990 (Ν. 23/90). Όπως αναφέρθηκε, το ζήτημα αφορούσε τα άρθρα 111 και 182 του Συντάγματος.
Η ισχυριζόμενη αντισυνταγματικότητα βασίσθηκε αποκλειστικά στο κοινά παραδεκτό γεγονός ότι ο Ν. 95/89 είχε ψηφισθεί με πλειοψηφία δύο τρίτων μόνο των Ελληνοκυπρίων Βουλευτών μελών της Βουλής των Αντιπροσώπων και όχι και των Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι, από το 1963, θεληματικά δεν συμμετέχουν στην Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας.τελικά σύμφωνα με το τεκμήριο της συνταγματικότητας «
και στην απόφαση
«Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π., ανάγνωσε την απόφαση του Δικαστηρίου.
Οι Δικαστές Στυλιανίδης, Κούρρης, Παπαδόπουλος, Πογιατζής και Χρυσοστομής
κρίνουν ότι ο περί της Πρώτης Τροποποιήσεως του Συντάγματος Νόμος του 1989 (Νόμος αρ. 95 του 1989), και ο περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Νόμος του 1990, (Νόμος αρ. 23 του 1990), είναι συνταγματικοί για τους λόγους που εκτίθενται στην απόφαση του Δικαστή Στυλιανίδη.
Ο Πρόεδρος Α.Ν. Λοΐζου, και οι Δικαστές Πικής, Νικήτας, Αρτέμης και Κωνσταντινίδης
κρίνουν ότι οι πιο πάνω υπό κρίση Νόμοι είναι αντισυνταγματικοί για τους λόγους που εκτίθενται στις αποφάσεις των Δικαστών Πική και Νικήτα.
Ενόψει της ισοψηφίας αυτής, η απάντηση στο Νομικό Ερώτημα που παραπέμφθηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο από το Οικογενειακό Δικαστήριο είναι ότι οι υπό εξέταση πιο πάνω Νόμοι είναι συνταγματικοί διότι δεν ανατράπηκε το τεκμήριο της συνταγματικότητας.»
Κάτι πάρα πολύ σημαντικό όσον αφορά τα δικαιώματα αυτών που ανήκουν στην τουρκική κοινότητα αλλά θέλουν να είναι νόμιμοι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στην υπόθεση του γνωστού δημοσιογράφου Ιμπραχίμ Αζίζ εναντίον Κυπριακής Δημοκρατίας Aziz v. Cyprus (application no. 69949/01).
Εδώ το λινκ της απόφασης
http://hudoc.echr.coe.int/eng?i=001-61834
3. The applicant complained under Article 3 of Protocol No. 1, taken alone or in conjunction with Article 14 of the Convention, that he was prevented from exercising his voting rights on the grounds of national origin and/or association with a national minority.
Ο Προσφεύγων παραπονέθηκε ότι σύμφωνα με το Άρθρο 3 του Πρωτοκόλλου Νο 1, μόνο του ή σε συνδυασμό με το άρθρο 14 της Σύμβασης, εμποδίστηκε από του να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα στην βάση της εθνικής του καταγωγής και/ή σε σχέση με μια εθνική μειονότητα
Εδώ η επίσημη ανακοίνωση που δόθηκε στον τύπο από το ίδιο το ΕΔΔΑ
http://hudoc.echr.coe.int/eng-press?i=003-1030775-1066228
Article 3 of Protocol No. 1
The Court recalled that Article 63 of the Cypriot Constitution, which entered into force in August 1960, provided for separate electoral lists for the Greek-Cypriot and Turkish-Cypriot communities. Nonetheless, the participation of Turkish-Cypriot members of parliament was suspended from 1963, from which time the relevant articles of the Constitution providing for the parliamentary representation of the Turkish-Cypriot community and the quotas to be adhered to by the two communities became impossible to implement in practice.
The Court noted that States which had ratified the European Convention on Human Rights enjoyed considerable latitude in establishing rules within their constitutional order governing parliamentary elections and the composition of their parliaments; the relevant criteria might vary according to the historical and political factors peculiar to each State. However, those rules should not be such as to exclude certain people or groups of people from participating in the political life of the country and, in particular, in the choice of the legislature, a right guaranteed by both the European Convention on Human Rights and the Constitutions of all Contracting States.
The Court noted that the situation in Cyprus deteriorated following the occupation of northern Cyprus by Turkish troops and had continued to do so for the last 30 years. It further observed that, despite the fact that the relevant constitutional provisions had been rendered ineffective, there was a notable lack of legislation to resolve the resulting problems. Consequently, the applicant, as a member of the Turkish‑Cypriot community living in the Government-controlled area of Cyprus, was completely deprived of any opportunity to express his opinion in the choice of the members of the house of representatives of the country of which he was a national and where he had always lived.
Considering that the very essence of the applicant’s right to vote, as guaranteed by Article 3 of Protocol No. 1, had been denied, the Court held, unanimously, that there had been a violation of Article 3 of Protocol No. 1.
Article 14
The Court noted that the applicant was a Cypriot national, resident in the Government-controlled area of Cyprus. It observed that the difference in treatment of which the applicant complained resulted from the fact that he was a Turkish Cypriot; it emanated from the constitutional provisions regulating the voting rights of members of the Greek-Cypriot and Turkish-Cypriot communities that had become impossible to implement in practice.
The Court considered that this difference could not be justified on reasonable and objective grounds, particularly in the light of the fact that Turkish Cypriots in the applicant’s situation were prevented from voting at any parliamentary election.
The Court therefore concluded that there was a clear inequality of treatment in the enjoyment of the right in question, which had to be considered a fundamental aspect of the case. There had accordingly been a violation of Article 14 in conjunction with Article 3 of Protocol No. 1.»
Αυτή η τεράστιας σημασίας υπόθεση ξεκαθάρισε ότι κάθε πολίτης που ανήκει στην τουρκική κοινότητα μπορεί να ασκήσει τα δικαιώματα του ως άτομο όμως και όχι ως μέλος της τουρκικής κοινότητας και αυτά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του είναι υποχρεωμένη να του τα αποδώσει η Κυπριακή Κυβέρνηση όπως αυτή καθορίστηκε από το ψήφισμα 186/1964 και όπως ήδη αναλύθηκε δεν αποτελείται από τις κοινότητες της Κύπρου και δεν είναι συστατικά της στοιχεία
Ένα καταλυτικό στοιχείο επίσης σε σχέση με το σε ποιες περιοχές έχει δικαιώματα και υποχρεώσεις η Κυπριακή Δημοκρατία μέσω της Κυπριακής Κυβέρνησης είναι το Πρωτόκολλο 10 που περιλαμβάνεται στην Συνθήκη Προσχώρησης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαική Ένωση
http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL-EN/TXT/?uri=CELEX%3A12003T%2FPRO%2F10
Αρθρο 1
1. Η εφαρμογή του κεκτημένου αναστέλλεται στις περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας στις οποίες η Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο.
2. Το Συμβούλιο, ενεργώντας ομόφωνα βάσει πρότασης της Επιτροπής, αποφασίζει την άρση της αναστολής που αναφέρεται στην παράγραφο 1.
Αρθρο 2
1. Το Συμβούλιο, ενεργώντας ομόφωνα βάσει πρότασης της Επιτροπής, ορίζει τους όρους υπό τους οποίους εφαρμόζονται οι διατάξεις του δικαίου της ΕΕ στη γραμμή μεταξύ των περιοχών που αναφέρονται στο άρθρο 1 και των περιοχών στις οποίες η Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο.
2. Το εδαφικό όριο μεταξύ της Περιοχής της Ανατολικής Κυρίαρχης Βάσης και των περιοχών που αναφέρονται στο άρθρο 1 θεωρείται τμήμα των εξωτερικών συνόρων των Περιοχών των Κυρίαρχων Βάσεων για τους σκοπούς του Μέρους IV του Παραρτήματος του Πρωτοκόλλου σχετικά με τις Περιοχές των Κυρίαρχων Βάσεων του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και Βορείου Ιρλανδίας στην Κύπρο, όσο διαρκεί η αναστολή της εφαρμογής του κεκτημένου σύμφωνα με το άρθρο 1.
Αρθρο 3A
1. Τίποτε στο παρόν Πρωτόκολλο δεν αποκλείει τη λήψη μέτρων για την προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης των περιοχών που αναφέρονται στο άρθρο 1
2. Τα μέτρα αυτά δεν επηρεάζουν την εφαρμογή του κεκτημένου, βάσει των όρων που έχουν τεθεί στη Συνθήκη Προσχώρησης, σε οποιοδήποτε άλλο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Στην περίπτωση που επιτευχθεί διευθέτηση, το Συμβούλιο, ενεργώντας ομόφωνα βάσει πρότασης της Επιτροπής, αποφασίζει την αναπροσαρμογή των όρων προσχώρησης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε σχέση με την τουρκοκυπριακή κοινότητα.»
Εν ολίγοις και καταλήγοντας σε σχέση με τις δηλώσεις των τούρκων γενικότερα ότι δήθεν ο ορυκτός πλούτος ανήκει και στην τουρκική κοινότητα, η απάντηση είναι ότι αυτό είναι λάθος και δεν ισχύει, ο ορυκτός πλούτος καθώς επίσης και όλα όσα ανήκουν στην Κυπριακή Δημοκρατία επί όλης της Κύπρου εφόσον αυτή μπορεί να ασκήσει αποτελεσματικό έλεγχο σύμφωνα και με το Πρωτόκολλο 10 της Συνθήκης Προσχώρησης στην ΕΕ, υπεύθυνη για την διαχείριση τους είναι η Κυπριακή Κυβέρνηση και μόνο
Το τελευταίο μάλιστα εδάφιο του Πρωτοκόλλου 10 είναι ξεκάθαρο, ότι η τουρκοκυπριακή κοινότητα ως οντότητα δεν μπορεί να λειτουργήσει στα πλαίσια της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Κυπριακής Κυβέρνησης σε πολιτικό αλλά και σε οποιοδήποτε άλλο επίπεδο
Αυτό θα γίνει μόνο μετά την διευθέτηση του κυπριακού
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...