Ανάλυση: Μια άρρωστη κοινωνία σε σήψη οι δολοφόνοι ναρκομανείς, η υποστελέχωση των υπηρεσιών ευημερίας και τα 2 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ για 50 λιμουζίνες των «αξιωματούχων»

Η κυπριακή κοινωνία έχει δείξει διαχρονικά και κυρίως τα τελευταία χρόνια ότι είναι μια κοινωνία στα όρια της ψυχολογικής κατάπτωσης και η οποία χρήζει κυριολεκτικά περίθαλψης

Οι λόγοι ανάγονται σε πολλές πηγές αλλά δεν είναι της παρούσης

Αναλογιστείτε μόνο τα τελευταία χρόνια τι βιώνουμε,

έναν «κανονικό» άνθρωπο της διπλανής πόρτας ο οποίος αποδείχθηκε σιριαλ κιλλερ που σκότωνε γυναίκες και τα παιδιά τους και απλά τα πέτασσε στις λίμνες και συνέχιζε την ζωή του όμορφα και ωραία ως αξιωματικός της Εθνικής Φρουράς που είχε υπό τις διαταγές του 18χρονα παιδιά και άλλους ενήλικες και συμμετείχε σε φωτογραφικούς ομίλους κλπ

«Όταν την έπνιγα, ένιωθα ωραία… » – Νίκος Μεταξάς: Ο δολοφόνος που έχει συγκλονίσει το παγκύπριο με τα εγκλήματά του (Εικόνες & Βίντεο)

Οι άλλοι μπήκαν μέσα στο σπίτι ενός ζευγαριού το οποίο κατάσφαξαν υπό την επήρεια ναρκωτικών προφανώς τα οποία εννοείται ότι έλιωσαν τον εγκέφαλο του

http://www.philenews.com/koinonia/eidiseis/article/519739/ekane-chrisi-narkotikon-prin-ton-fono

https://www.offsite.com.cy/eidiseis/topika/diplo-foniko-o-biasmos-ta-narkotika-kai-o-pateras-tis-siams

Ο άλλος ο ψυχάκιας κυριολεκτικά κυνήγησε εν τω μέσω ενός πολυσύχναστου δρόμου στην Λεμεσό και κατέσφαξε με το μαχαίρι εν ψυχρώ δύο αδέλφια και τον αρραβωνιαστικό της αδελφής τους

http://archive.philenews.com/el-gr/top-stories/885/287886/ypo-oktaimeri-kratisi-o-christakis-thoma-to-istoriko-tis-syllipsis

Άλλη περίπτωση πέρσι γιος σκότωσε τον πατέρα του μπροστά στα μάτια της μάνας του

https://app.alphanews.live/cyprus/apaggelontai-oi-kategories-ston-34chrono-agglokyprio-poy-skotose-ton-patera-toy

Σε άλλη περίπτωση 21χρονος σκότωσε έναν ηλικιωμένο για 50 ευρώ

https://www.tothemaonline.com/Article/163487/fonos-larnaka-patoyse-ton-pappoy-koko-sto-thwraka-mehri-na-pethanei-o-21hronos–ton-skotwse-gia-50-eyrw

 

Μια κοινωνία όπου κορίτσια 14 χρονών χρήστες ναρκωτικών βρίσκονται λιπόθυμα στον δρόμο

http://www.philenews.com/koinonia/eidiseis/article/454458/sto-eleos-toy-theoy-14chroni-christis-brethike-lipothymi

πόσες και πόσες περιπτώσεις που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας, περιπτώσεις όμως που εκκολάπτουν τον επόμενο δολοφόνο ή αυτόχειρα

Δυστυχώς έχω χειριστεί υποθέσεις με συγκλονιστικότερη όλων την θανατική ανάκριση ενός παιδιού που έδωσε τέλος στην ζωή του και το κράτος δεν έπραξε αυτά που θα έπρεπε να πράξει

«Ευθύνη του κράτους», η αυτοκτονία νεαρού χρήστη

ή περιπτώσεις που γονείς με προφανή ψυχολογικά προβλήματα αποξενώνουν τον άλλο γονέα διαλύοντας το ίδιο τους το παιδί το οποίο με την σειρά του θα γίνει και αυτό ένας προβληματικός ενήλικας επαληθεύοντας την ρήση «αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα»

Για να μην πάμε στην περίπτωση της Έλενας Φραντζής αυτής της κοπέλας της βασανισμένης που αυτοκτόνησε με τον δυνάστη της να έχει πλήρως επιστρέψει στην κανονικότητα του αφού η ίδια η παπαθκιά στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσία μαζί με τους χωρκανούς του που ήταν εκεί προς υπεράσπιση του τέρατος τους φώναζε στην Δικαστή που τον καταδίκασε ακατανόμαστες εκφράσεις που ούτε στο γήπεδο δεν τις ακούς

και όλα αυτά έχουν να κάνουν με πολύ πρόσφατα γεγονότα και όσα είδαν το φως της δημοσιότητας

 

Έχουμε να κάνουμε με μια εν γένει άρρωστη κοινωνία

και είναι εδώ που υποχρεούται το κράτος να παρέμβει θετικά και να κάνει αυτό που απαιτείται για να προστατεύσει την κοινωνία

Οι υπηρεσίες κοινωνικές ευημερίας κατά τη γνώμη μου είναι ένα από τα σημαντικότερα τμήματα της δημόσιας υπηρεσίας με μια τεράστια αποστολή που έχει να κάνει με όλα τα φαινόμενα που περιέγραψα πιο πάνω και με ακόμη τόσα όπως αυτά καθορίζονται στην σελίδα του

http://www.mlsi.gov.cy/mlsi/sws/sws.nsf/dmllegislation_gr/dmllegislation_gr?OpenDocument&Start=1&Count=1000&Expand=1

 

και όμως αυτό το τμήμα που θα έπρεπε να είναι στελεχωμένο με εξειδικευμένο προσωπικό ώστε να αντιμετωπίζει τις ολοένα και αυξημένες ανάγκες της κοινωνίας τις οποίες βιώνουμε καθημερινά είναι όχι απλά υποστελεχωμένο αλλά αποδεκατισμένο ουσιαστικά

και αντί το κράτος να φροντίσει να προσλάβει εξειδικευμένο ΜΌΝΙΜΟ προσωπικό γιατί προφανώς οι ανάγκες είναι διαρκείς και πάγιες το κράτος προκηρύττει θέσεις για ψυχολόγους και κοινωνιολόγους με πανεπιστημιακά διπλώματα και διδκατορικούς τίτλους κλπ αλλά για προσωρινή απασχόληση η οποία δεν θα είναι πέραν των 24 μηνών!!!

 

Ωσάν και οι διαρκείς αυξημένες ανάγκες θα μειωθούν ξαφνικά και μάλιστα μετά τους 24 μήνες θα φυτρώσουν άλλοι ψυχολόγοι κοινωνιολόγοι κλπ και δεν θα είναι τα ίδια άτομα!!

Click to access %20-%20Πρόσληψη%20Εργοδοτουμένων%20Ορισμένου%20Χρόνου.pdf

και ο λόγος που το κάνουν αυτό είναι προφανέστατος!!!

Ο λόγος που δεν αφήνουν να προσληφθεί κάποιος πέραν των 24 μηνών είναι για να μην συμπληρώσει το 30 μηνο σύμφωνα με το οποίο με τη νομοθεσία του 2016 αλλά και σωρεία αποφάσεων του Δικαστηρίου της ΕΕ και των Εργατικών της Κύπρου όποιος εργαζόμενος ορισμένου χρόνου στο δημόσιο εργαστεί 30 μήνες καθίσταται αορίστου χρόνου!!!

 

Δηλαδή αυτό το αθλιότατο κράτος για να γλιτώσει ψίχουλα επιλέγει σε έναν τόσο κρίσιμο τομέα να λειτουργεί με μιλλοσφοτζίσματα  και να μην στελεχώνει αυτό τον πολύ σημαντικό τομέα που θα σώσει κυριολεκτικά ζωές!!!!

 

Οι υπηρεσίες κοινωνικής ευημερίας σύμφωνα με τον προυπολογισμό του 2019 έχουν μισθοδοσία που ανέρχεται στα 12 εκατομμύρια, δηλαδή ψίχουλα κυριολεκτικά

http://www.treasury.gov.cy/treasury/treasurynew.nsf/All/E2D8CBBF99AAE33EC2257F0700368AD0/$file/Προϋπολογισμός%202019.pdf

 

Αναλογιστείτε μόνο ότι για 50 μόλις παλιοαυτοκίνητα λιμουζίνες αυτό το αθλιότατο κράτος έδωσε από τις τσέπες των φόρων που πληρώνουμε όλοι

2 ολόκληρα εκατομμύρια ευρώ!!!

50 αυτοκίνητα = 2 εκατομμύρια ευρώ!!

http://www.philenews.com/koinonia/eidiseis/article/766058/plirosame-2-ekat-evro-se-limoyzines-1?fbclid=IwAR0QmhmmVilLQ7mC-DGfmu1HFUxgbbINPDP_RSpf_Jn8OORN_eiTVe4bbWU#.XV9qeoBm_zE.facebook

 

 

Και αυτό είναι απλά ένα μικρό παράδειγμα της κατασπατάλησης που γίνεται εκαοτμμυρίων ευρώ που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν

Με 2 εκατομμύρια ευρώ θα μπορούσε να στελεχωθεί αυτό το τεράστιας σημασίας τμήμα των υπηρεσιών κοινωνικής ευημερίας

αλλά προφανώς οι κυβερνώντες στις προτεραιότητες τους δεν έχουν το καλό της κοινωνίας αλλά της δικής τους πολυτέλειας στον βωμό της οποίας θυσιάζουν τα πάντα με πολύ μεγάλη ευκολία

 

Advertisement

Θέμα OCCRP και Προεδρικό

Ο ισχυρισμός ότι ο Νίκος Χρ. Αναστασιάδης δεν έχει σχέση με το γραφείο Νίκος Χρ. Αναστασιάδης ΔΕΠΕ στο οποίο είναι μέτοχοι οι δύο του θυγατέρες, προκαλεί τουλάχιστον μειδίαμα, αφού σε κάθε περίπτωση ηθελημένα ή αθέλητα, το γραφείο καρπώνεται το όνομα και προφανώς την ιδιότητα του, κάτι που γνωρίζουν οι επίδοξοι πελάτες του.

Το ίδιο προφανώς ίσχυε για παράδειγμα και για τον μακαριστό τέως Πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο και το γραφείο του, που ακόμη μέχρι σήμερα φέρει το όνομα του.

 Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι, το όνομα και ο τίτλος ενός δικηγορικού γραφείου έχουν τόσο μεγάλη σημασία ώστε ένα από τα μεγαλύτερα δικηγορικά γραφεία στην Κύπρο και όχι μόνο, άλλαξε το όνομα του για ευνόητους λόγους, μετά από καταδικαστική απόφαση του Κακουργιοδικείου το 2017,  παρά το γεγονός ότι το brand του ήταν ένα από τα κορυφαία διεθνώς.

Σε σχέση με το δημοσίευμα του OCCPR, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος δήλωσε: «πέραν της πρόδηλης συκοφαντικής διάθεσης, δεν περιέχουν απολύτως κανένα επιβαρυντικό στοιχείο. Ενώ διευκρινίζει ότι τα “τραπεζικά έγγραφα”, που δηλώνει ότι διαθέτει, “δεν περιέχουν καμία απόδειξη” για παραβίαση του νόμου ή για διάπραξη αξιόποινων πράξεων..».

 Εφόσον αυτό ισχύει, είναι απορίας άξιον ποια ακριβώς είναι η βάση της απειλής για αγωγές κατά των εγχώριων ΜΜΕ που απλά αναδημοσίευσαν, αφού οι ίδιοι θεωρούν ότι στο δημοσίευμα δεν υπάρχει κανένα επιβαρυντικό στοιχείο ή ισχυρισμός για παράβαση του νόμου εκ μέρους του Νίκου Χρ. Αναστασιάδη και του γραφείου του;

Σε κάθε περίπτωση, το Ανώτατο Δικαστήριο και το  ΕΔΔΑ έχουν επανειλημμένως αποφανθεί, με τελευταία  την πολύ βασική απόφαση 28/5/2018 Μαύρος κ.α. νς Παπαπέτρου, ότι πολιτικοί, ακόμη και επιχειρηματίες και γενικώς δημόσια πρόσωπα με επιρροή στην κοινωνία όπως πχ το δικηγορικό γραφείο που έχει το όνομα του Προέδρου, είναι υποχρεωμένα να ανέχονται πολύ σκληρή κριτική ακόμη και προσβολές, αφού ο έλεγχος δραστηριοτήτων τους εμπίπτει στο δημόσιο συμφέρον.

Στην υπόθεση Lingens v. Αυστρίας 8/7/1986, το ΕΔΔΑ αποφάνθηκε πως η ελευθερία έκφρασης, συνιστά ένα από τα ουσιαστικά θεμέλια της δημοκρατικής κοινωνίας εφαρμόζεται όχι μόνον σε πληροφορίες και ιδέες που είναι αρεστές αλλά επίσης και σε εκείνες που είναι προσβλητικές, εκπλήττουν ή ενοχλούν. 

Στην Ukrainian Media Group v. Ουκρανίας 12/10/2005, το ΕΔΑΔ αοπφάνθηκε ότι τα δημοσιεύματα που αφορούσαν δύο Αρχηγούς Κομμάτων ήταν σε γλώσσα δυνατή, πολεμική και σαρκαστική και ότι οι Ενάγοντες προσεβλήθησαν και δυνατόν να σοκαρίστηκαν.  Παρ’  όλα αυτά έκρινε ότι οι Ενάγοντες επιλέγοντας το επάγγελμα του πολιτικού έθεσαν τον εαυτό τους σε σκληρή κριτική και εξονυχιστική διερεύνηση.

Στην Lopes Gomes da Sira v. Πορτογαλίας 28/9/2000, το ΕΔΑΔ έκρινε ότι η καταδίκη δημοσιογράφου για άρθρο του όπου περιγραφόταν ένας πολιτικός ως «παλιάτσος» και «γελοίος» παραβίαζε την ελευθερία έκφρασης  επισημαίνοντας ότι η πολιτική ύβρις συχνά εγχέεται στην προσωπική σφαίρα και τέτοιος είναι ο κίνδυνος της πολιτικής και της ελευθερίας συζήτησης ιδεών, εγγυητών της δημοκρατικής κοινωνίας.

Στην πρόσφατη απόφαση του ΕΔΔΑ Fuchsmann v. Γερμανίας 19/10/2017, ασχολήθηκε με ένα διαδικτυακό άρθρο των New York Times, όπου αναφερόταν ότι σύμφωνα με το FBI ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας περιγράφεται ως απατεώνας του οποίου η εταιρία ανάμεσα σε άλλα εμπλέκεται σε ρωσικό δίκτυο οργανωμένου εγκλήματος.

Ο επιχειρηματίας καταχώρησε αίτηση για περιοριστικά μέτρα, αίτηση που απερρίφθη από τα γερμανικά δικαστήρια.

 Το ΕΔΔΑ  συμφώνησε με την κατάληξη του γερμανικού Εφετείου ότι υπήρξε επαρκής βάση για το δημοσίευμα και ότι ο συντάκτης είχε συμμορφωθεί με τα καθήκοντα ενός δημοσιογράφου, αφού πηγή ήταν έκθεση του FBI η οποία επιβεβαιώθηκε και από άλλες υπηρεσίες επιβολής του νόμου, αλλά και το γεγονός ότι πριν την δημοσίευση, ζητήθηκαν οι δηλώσεις του εν λόγω επιχειρηματία χωρίς όμως ανταπόκριση.

Το ΕΔΔΑ αποφάνθηκε ότι το άρθρο συνέβαλε σε μια συζήτηση δημόσιου ενδιαφέροντος σε μια δημοκρατική κοινωνία αφού προφανώς ενδιαφέρει το κοινό αν ένα δημόσιο πρόσωπο εμπλέκεται στο οργανωμένο έγκλημα.

Το ΕΔΔΑ αποφάνθηκε ότι το γερμανικό Εφετείο είχε πετύχει λογική και δίκαιη ισορροπία μεταξύ των αντικρουόμενων δικαιωμάτων και ότι δεν υπήρξε παράβαση της ιδιωτικής ζωής του επιχειρηματία.

Ειδικά η τελευταία  αναφερόμενη απόφαση του ΕΔΔΑ που είναι απολύτως σχετική με το θέμα μας, με ειδική αναφορά στο γεγονός ότι ο Πρόεδρος ενώ του ζητήθηκε να σχολιάσει πριν την δημοσίευση και αυτός αρνήθηκε, αφαιρεί κατά τη γνώμη μου την όποια βάση για διαμαρτυρία για το εύλογο ενδιαφέρον της κοινωνίας και των δημοσιογράφων για ένα τόσο σοβαρό θέμα που αφορά τον αρχηγό του κράτους μας.

 

Το Όραμα της Κύπρου

Αυτό που λείπει ξεκάθαρα από αυτό τον τόπο είναι το Όραμα.

Το Όραμα για μια καλύτερη κοινωνία με ανθρώπους σκεπτόμενους κριτικά που να θέλουν και οι ίδιοι μια καλύτερη κοινωνία και όχι απλά την δική τους βολή.

Δεν υπάρχουν άνθρωποι με όραμα σε αυτό τον τόπο;

Προφανώς και υπάρχουν άνθρωποι με Όραμα στην Κύπρο, το ζητούμενο όμως και το βασικότατο ερώτημα όμως είναι άλλο, οι άνθρωποι με Όραμα στην Κύπρο έχουν την ευχέρεια και την ευκαιρία να πράξουν για να κάνουν το Όραμα τους πραγματικότητα και να μπορούν να θέσουν σε εφαρμογή αυτό τους το Όραμα;

Αυτό καθίσταται σχεδόν αδύνατο. Καθίσταται αδύνατο γιατί δυστυχώς οι άνθρωποι με όραμα δύσκολα φτάνουν σε θέσεις που να μπορούν να το εφαρμόσουν πρακτικά.

Ο λόγος είναι σχετικά απλός και μάλλον αυτονόητος, αφού ο δρόμος για να μπορέσει κάποιος να φτάσει σε θέση και σημείο να εφαρμόσει το όραμα του απαιτεί κατά βάσιν  να μην μιλά την γλώσσα της αλήθειας του και του οράματος του αλλά με την γλώσσα την ξύλινη και την τετριμμένη και να χαϊδεύει τα αυτιά αυτών που θα τον αναδείξουν σε αυτή την θέση.

Υπάρχει από την άλλη και το άλλο βασικότατο ερώτημα:

Θέλει ο κόσμος της Κύπρου όραμα; Θέλει αυτή η κοινωνία μια καλύτερη κοινωνία με αξιοπρεπή διαβίωση για όλους; Θέλει να δημιουργήσει μια κοινωνία θεσμών που να απονέμουν Δικαιοσύνη και όχι απλά να βολεύει ημετέρους;

Δεν ξέρω αν θέλει όντως.

Κανένας δεν μπορεί να μιλά εξ ονόματος του κόσμου και κανένας δεν μπορεί να μιλά εξ ονόματος άλλου παρά του εαυτού του και των πιστεύω του.

Αυτό που ξέρω, είναι ότι εξ όσων έχω δει και βιώσει μέχρι στιγμής είναι ότι

αυτή η κοινωνία έχει μάθει να ανακυκλώνεται αυτιστικά γύρω από όσα έχει βολευτεί να νοιώθει και να εκφράζει

Το κυπριακό πρόβλημα όπως αυτό αναδεικνύεται ως ένα βολικό αφήγημα για τον κάθε ένα αναλόγως περίπτωσης έχει ρουφήξει στο μεδούλι κάθε ρανίδα λογικής σκέψης, αυτοκριτικής κριτικής και πνεύματος.

Ειδικά οι μεταπολεμικές γενιές που δεν έχουν ζησει καν τον Ιούλη και Αύγουστο του 1974 αναπαράγουν και προβάλλουν ως επαναλαμβανόμενη χιλιοπαιγμένη κασέτα ένα αέναο ανούσιο άοσμο και άκαιρο τραγουδάκι που ψυχαναγκαστικά θεωρούν ότι πρέπει να παίζουν και να λένε και να ακούνε

Αυτή η κοινωνία δεν έχει όραμα γιατί δεν θέλει να έχει όραμα.

Αυτή η κοινωνία έχει μάθει στην βολή της αυτοαναφοράς σε ένα χρονικό σημείο που την βολεύει να επιστρέφει ο καθένας για τους δικούς του λόγους.

Το αιώνιο θύμα και ο αιώνιος αγωνιστής ταυτόχρονα

Αλλά δυστυχώς για αυτούς όλους υπάρχει η Τέχνη και η Ποίηση η οποία αποτυπώνει αυτό που αιωρείται.

Να μην ξεχνάμε ότι οι εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα

Λίγοι πολέμησαν και λίγοι αγωνίστηκαν και αγωνίζονται

Το όραμα είναι ζωντανό/νεκρό

Όπως έγραψε ο Παντελής Μηχανικός

«Ίτε

Και τι περιμένεις από ανθρώπους
που τους βιάσανε τις γυναίκες μπροστά στα μάτια τους
και δεν τράβηξαν τον σουγιά τους.
Απαθώς
τότε
κι απαθώς
σήμερα
ζητάνε απλώς
διαζύγιο.
Τέτοιοι ρουφιάνοι
δεν μπορούν να πολεμήσουν για τίποτε.»

Οι άνθρωποι με όραμα είναι κυρίως οι άνθρωποι που θέλουν να μιλάνε ελεύθεροι και να εκφράζουν την δική τους αλήθεια προσπαθώντας να φτάσουν σε αυτή.

 

Ίτε.

Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με αγαθές προθέσεις.

 

Κανείς δεν έχει το αλάθητο και όλοι κρινόμαστε.

Προσωπικά θεωρώ ότι η περιβόητη ομιλία του Μακάριου στις 19/7/1974 στον ΟΗΕ δεν γράφτηκε από τον ίδιο, αλλά του δόθηκε αυτούσια και ήταν ένα καλοστημένο σχέδιο.απόπειρα να δοθεί νομική κάλυψη στην από πολλά χρόνια προσχεδιασμένη εισβολή από το τουρκικό ΓΕΣ, κάτι που δεν υπήρχε το καλοκαίρι του 1964 όταν η εισβολή αποτράπηκε μόνο μετά την επιστολή που απέστειλε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζόνσον στο Τούρκο Πρωθυπουργό, Ινονού στις 5/6/1964.

 

Τα λόγια του Μακάριου στην ομιλία του 19/7/1974 στον ΟΗΕ:
«Καλώ τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε να τεθεί ένα τέλος στην αφύσικη αυτή κατάσταση που δημιουργήθηκε με το πραξικόπημα των Αθηνών. Καλώ το Συμβούλιο Ασφαλείας να κάνει χρήση όλων των τρόπων και μέσων που διαθέτει, ώστε να αποκατασταθούν χωρίς καθυστέρηση η συνταγματική τάξη και τα
δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της Κύπρου.

Όπως ανέφερα ήδη, τα γεγονότα της Κύπρου δεν αποτελούν εσωτερική υπόθεση των Ελληνοκυπρίων. Αφορούν και επηρεάζουν και τους τουρκοκυπρίους. Το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας αποτελεί εισβολή, και οι συνέπειές του πλήττουν ολόκληρο τον κυπριακό λαό, Έλληνες και Τούρκους.

Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν εγκαταστήσει μία ειρηνευτική δύναμη στην Κύπρο.Η παρουσία της δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική υπό συνθήκες πραξικοπήματος. Το Συμβούλιο Ασφαλείας πρέπει να καλέσει το ελληνικό στρατιωτικό καθεστώς να αποσύρει τους Έλληνες αξιωματικούς που υπηρετούν στην κυπριακή εθνοφρουρά, και να θέσει τέλος στην εισβολή τους
στην Κύπρο. »

Συνθήκη Εγγυήσεως άρθρο 4 :

«Άρθρο ΙV
Εν περιπτώσει παραβιάσεως των διατάξεων της παρούσης συνθήκης, η Ελλάς, η Τουρκία και το Ηνωμένον Βασίλειον αναλαμβάνουσι την υποχρέωσιν όπως διαβουλεύονται μετ΄αλλήλων όσον αφορά τας παραστάσεις ή τα μέτρα, τα αναγκαία δια την διασφάλισιν της τηρήσεως των εν λόγω διατάξεων.

Εφ΄όσον κοινή ή συντονισμένη ενέργεια δεν ήθελεν αποδειχθεί δυνατή, έκαστη των τριών εγγυητριών δυνάμεων επιφυλάσσει εαυτή το δικαίωμα όπως ενεργήση, με μόνον σκοπόν την επαναφοράν της δια της παρούσης συνθήκης δημιουργηθείσης κατάστασης»

Σύμφωνα με γνωμοδότηση  του Νομικού Τμήματος του ΟΗΕ (12/5/1959)

«Εν τούτοις, εν τη παρούση καταστάσει αναπτύξεως του διεθνούς δικαίου, το άρθρον 3 (σ.σ. 4 του ελληνικού κειμένου) της Συνθήκης δεν δύναται λογικώς να ερμηνευθεί ως παρέχον εις τους εγγυητάς απόλυτον δικαίωμα επεμβάσεως δια της χρήσεως ενόπλου δυνάμεως, εις περίπτωσιν παραβιάσεως των διατάξεων της Συνθήκης.

Τοιαύτη χρήσις βίας δικαιολογείται μόνον εις περίπτωσιν αυτοάμυνης ή υπό την εξουσία των Ην. Εθνών ή επί τη προσκλήσει του Κυπριακού Κράτους. »

Πολύ σημαντική επίσης και η γνωμοδότηση του Frank Soskice (1/11/1963 πρώην Γενικού Εισαγγελέα του ΗΒ ο οποίος συμμετείχε στις δίκες της Νυρεμβέργης κατά των ναζί.

«……3. Οι λέξεις «να αναλάβουν δράση» που περιέχονται στο άρθρο IV της Συνθήκης Εγγυήσεων στις περιστάσεις που έχουν προκύψει νομιμοποιούν την Τουρκία να αναλάβει μονομερή στρατιωτική δράση χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας; Όχι, και το Συμβούλιο Ασφαλείας δεν μπορεί να εγκρίνει τέτοια επέμβαση εκτός εάν η Τουρκία μπορέσει να αποδείξει ότι έκανε γνήσιες προσπάθειες να εξασφαλίσει συντονισμένη δράση με τις άλλες εγγυητριες δυνάμεις της Συνθήκης.»

Στρατιωτική επέμβαση μπορεί να γίνει μόνο με την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας και αφού αποδείξει ότι έκανε γνήσιες προσπάθειες να εξασφαλίσει συντονισμένη δράση με τις άλλες εγγυήτριες δυνάμεις,

Ο Μακάριος όπως ο ίδιος λέει, ζητά την συνδρομή του Συμβουλίου Ασφαλείας για να αντιμετωπιστεί η εισβολή της χούντας των Αθηνών που κινείται κατά των Ελλήνων αλλά και των Τούρκων, συντονισμός μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δεν μπορεί να γίνει εκ των πραγμάτων και το στρατιωτικό τμήμα του ΟΗΕ είναι ανήμπορο να παρέμβει σε αντίθεση με το 1964.

Ξεκάθαρα η δική μου και νομική άποψη είναι ότι σε καμιά απολύτως περίπτωση δεν υπήρχε δικαίωμα στρατιωτικής εισβολής, αφού ανάμεσα σε άλλα, ψήφισμα του ΟΗΕ δεν υπήρχε προς αυτό, επίσης δεν υπήρξε συντονισμός/εμπλοκή της Αγγλίας παρά την υποχρέωση της από την Συνθήκη και ως μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας και προφανώς δεν υπήρξε πρόσκληση προς την Τουρκία.

Παρόλαυτά  ο τουρκικός προπαγανδιστικός μηχανισμός έχει ως προμετωπίδα την εν λόγω ομιλία και αυτό βαρύνει αυτόν που την εκφώνησε.

Η Ιστορία πρέπει να μας διδάσκει φτάνει όμως και εμείς να θέλουμε να διδαχτούμε!

Ελευθερία έκφρασης και ρητορική μίσους

Η ελευθερία έκφρασης αποτελεί ένα από τα βασικότερα ανθρώπινα δικαιώματα και αποτελεί βασικό πυλώνα και εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για την λειτουργία της ουσιαστικής Δημοκρατίας, η οποία υπάρχει μόνο μέσω της Αγοράς και του Διαλόγου.

Η εκφορά του λόγου και της έκφρασης όταν δεν εμπεριέχει τεκμηριωμένο επιχείρημα βάση λογικής ή άποψη που να βασίζεται κάπου λογικά κατόπιν απόδειξης, αλλά απλά εκφέρεται με βάση κάποια πίστης που δεν αποδεικνύεται, έχει την ίδια προστασία με την επιστημονική γνώση και άποψη η οποία βασίζεται σε λογικά επιχειρήματα και αποδείξεις.

Πριν λίγες μέρες ο Πρώτος Υπουργός (Chief Minister) ονόματι Trivendra Singh Rawat της Uttarakhand, μιας πολιτείας της Ινδίας, 10 εκατομμυρίων, δήλωσε πριν λίγες μέρες, σε ένα βίντεο που έγινε viral, ότι όταν ζεις κοντά σε μια αγελάδα αυτό μπορεί να θεραπεύσει την φυματίωση, καθώς επίσης ότι το μασάζ σε αγελάδα μπορεί να θεραπεύσει αναπνευστικά προβλήματα και ότι η πόση ούρων αγελάδας μπορεί να έχει ευεργετικά αποτελέσματα για την υγεία!

Οι δηλώσεις, προκάλεσαν αντιδράσεις και εκπρόσωπος του, ανέφερε υπερασπιζόμενος τον ότι αυτά αποτελούν κοινή πίστη μεταξύ των ανθρώπων της περιοχής που είναι ινδουιστές και πιστεύουν ότι οι αγελάδες είναι ιερά ζώα γιατί ο θεός Κρίσνα ανατράφηκε από αυτές.

Πως θα πρέπει να αντιμετωπιστούν αυτές οι τουλάχιστον γελοίες και αντιεπιστημονικές δηλώσεις ενός τόσο σημαντικού αξιωματούχου που οι απόψεις του προφανώς επηρεάζουν κόσμο αν αυτές εκστομίζονταν πχ σε μια ευρωπαϊκή χώρα;

Ίσως να έπρεπε να αντιμετωπιστούν μόνο με χλεύη και γέλωτα, αλλά προφανώς τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όταν ενδεχομένως οι δηλώσεις ενέχουν κίνδυνο για την δημόσια υγεία.

Πως θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ο ισχυρισμός ενός αξιωματούχου ή θεσμικού παράγοντα σε μια ευρωπαϊκή χώρα ότι οι ομοφυλόφιλοι θα πρέπει να εκτελούνται όπως ακριβώς συμβαίνει σε χώρες όπως η Σαουδική Αραβία στενού συμμάχου της Δύσης, επειδή έτσι επιτάσσει ο ισλαμικός νόμος;

Το ΕΔΔΑ διαχρονικά έχει αποφανθεί για την ελευθερία της έκφρασης:

Στην απόφαση του Handyside vs UK 7/12/1976: «Η ελευθερία της έκφρασης συνιστά ένα από τα αναγκαία θεμέλια μιας δημοκρατικής κοινωνίας, μια από τις θεμελιώδεις προϋποθέσεις για την πρόοδο της καθώς και για την ολοκλήρωση κάθε ανθρώπου. Υπό την επιφύλαξη της παραγράφου 2 του Άρθρου 10 (ΕΣΔΑ), η ελευθερία αφορά όχι μόνο τις «πληροφορίες» ή «ιδέες» που γίνονται ευχάριστα αποδεκτές ή που θεωρούνται μη προσβλητικές ή αδιάφορες αλλά και εκείνες που σοκάρουν ή ενοχλούν το Κράτος ή οποιοδήποτε τμήμα του πληθυσμού.»

Στην απόφαση του Erbakan vs Turkey 6/7/2006 αποφάνθηκε «(η) ανεκτικότητα και ο σεβασμός της ίσης αξιοπρέπειας όλων των ανθρώπων αποτελούν το θεμέλιο μιας δημοκρατικής και πλουραλιστικής κοινωνίας. Επομένως μπορεί καταρχήν να θεωρηθεί αναγκαία στις δημοκρατικές κοινωνίες η τιμωρία ή ακόμη και η πρόληψη όλων των μορφών έκφρασης οι οποίες διαδίδουν, υποκινούν, προάγουν ή δικαιολογούν το μίσος που βασίζεται στην μισαλλοδοξία…..υπό την προϋπόθεση ότι η επιβολή «διατυπώσεων», «προϋποθέσεων», «περιορισμών» ή «κυρώσεων» γίνεται κατά τρόπο ανάλογο προς τον επιδιωκόμενο θεμιτό σκοπό.»

Ως γνωστόν πριν λίγες μέρες έγινε viral, βιντεο με τουλάχιστον αντιεπιστημονικές δηλώσεις του Μητροπολίτη Μόρφου «αντάξιες» των δηλώσεων του Πρώτου Υπουργού της Uttarakhand περί των ιατρικών ωφελημάτων των ούρων της αγελάδας, για τον τρόπο με τον οποίο δήθεν ένας άντρας γίνεται ομοφυλόφιλος ο οποίος μάλιστα αναδύει μια χαρακτηριστική μπόχα!

Πως θα πρέπει να αντιμετωπιστούν αυτές οι δηλώσεις ενός ανθρώπου που έχει καλώς ή κακώς θεσμικό ρόλο και ο λόγος του επηρεάζει κόσμο;

Την απάντηση επί αυτού την έχει δώσει ήδη το ΕΔΔΑ στην απόφαση του 9/2/2012 Vejdeland κ.α vs Σουηδίας όπου ασχολήθηκε με την περίπτωση διανομής φυλλαδίων σε λύκειο, με δηλώσεις που παρουσίαζαν την ομοφυλοφιλία ως αποκλίνουσα σεξουαλική ροπή που έχει καταστροφικές συνέπειες για την ηθική της κοινωνίας.

Το ΕΔΔΑ αποφάνθηκε ότι παρότι δεν δεν υπήρχε άμεση υποκίνηση σε πράξεις μίσους, αυτές οι δηλώσεις συνιστούσαν σοβαρούς και επιβλαβείς ισχυρισμούς και αποφάνθηκε ότι εύλογα τα σουηδικά δικαστήρια καταδίκασαν τους προσφεύγοντες αποτρέποντας τους να προβαίνουν σε τέτοιες δηλώσεις ως αναγκαιότητα για την προστασία των δικαιωμάτων των άλλων.

Ορυκτός πλούτος και δικαιώματα τ/κ

Έχει η τουρκική κοινότητα δικαιώματα επί του ορυκτού πλούτου της Κύπρου;

Βάσει Συντάγματος, στην Κύπρο υπάρχουν έλληνες και τούρκοι, οι οποίοι ανήκουν αντίστοιχα στην ελληνική και τουρκική κοινότητα.

Οι πολίτες των μειονοτήτων, αρμένιοι, μαρωνίτες και λατίνοι, υποχρεούντο να επιλέξουν εντός τριών μηνών από την ισχύ του συντάγματος, σε ποια κοινότητα θα ανήκουν και οι οποίοι επέλεξαν ως γνωστόν την ελληνική κοινότητα.

Όλες οι εξουσίες του Κράτους ασκούνται σε ποσοστά από άτομα που ανήκουν στην ελληνική και τουρκική κοινότητα.

Έτσι σύμφωνα με το Σύνταγμα έχουμε έλληνα πρόεδρο, τούρκο αντιπρόεδρο, 35 έλληνες βουλευτές και 15 τούρκους βουλευτές κλπ.

Χωρίς να μπαίνουμε σε λεπτομέρειες ιστορικών γεγονότων, απλά να αναφέρουμε ότι από τον Δεκέμβρη του 1963 όλοι οι τουρκοι αξιωματούχοι δεν συμμετείχαν στα όργανα του κράτους και ως εκ τούτου πρακτικά το Σύνταγμα κατέστη ανεφάρμοστο.

Τέθηκε ως εκ τούτου ένα πρακτικό και ουσιώδες θέμα για το αν πλέον η Κυπριακή Δημοκρατία υπήρχε ως Κράτος.

Σε αυτό έδωσε απάντηση το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, με το πλέον ιστορικό του ψήφισμα  186/1964, ημερομηνίας 4/3/1964, με σημαντικότερο το σημείο της παραγράφου 2, που ξεκαθαρίζει ότι μόνο η Κυπριακή Κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για την διατήρηση και εξασφάλιση του νόμου και της τάξης, καθώς επίσης και το σημείο της παραγράφου 3 ότι η Κυπριακή Κυβέρνηση δεν ταυτίζεται με τις «κοινότητες» της και αυτές δεν αποτελούν συστατικά μέρη του Κράτους.

Με το καθοριστικότατο Ψήφισμα του, ο ΟΗΕ αναγνώρισε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι το μόνο Κράτος που λειτουργεί στην Κύπρο, έστω και αν σε αυτό δεν συμμετέχουν μέλη της τουρκικής κοινότητας και βασιζόμενο σε αυτό, στις 8/10/1964 το Ανώτατο Δικαστήριο, έδωσε μια από τις πλέον ιστορικές του αποφάσεις, την  Ibrahim Mustafa and others καθιερώνοντας το λεγόμενο δίκαιο της ανάγκης.

Εν ολίγοις το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι κανένα Κράτος δεν θα παύσει να υπάρχει λόγω του Συντάγματος του.

Η Κυπριακή Δημοκρατία συνέχισε  να συμμετέχει σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς και είναι με αυτό το Σύνταγμα που εντάχθηκε στην ΕΕ την 1ην Μαίου 2004.

Στην επίσης πολύ σημαντική απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στο Νομικό Ερώτημα 282 ημερομηνίας 16/12/1992,  το Ανώτατο Δικαστήριο ισοψήφησε μεν, αλλά αποφάσισε ότι μπορεί να γίνει τροποποίηση του Συντάγματος ακόμη και σύμφωνα με το δίκαιο της ανάγκης.

Καταλυτική  όσον αφορά τα δικαιώματα/υποχρεώσεις μελών της τουρκικής κοινότητας, είναι η απόφαση του ΕΔΔΑ στην υπόθεση του δημοσιογράφου Aziz v. Cyprus (application no. 69949/01), η οποία ξεκαθάρισε ότι κάθε πολίτης της τουρκικής κοινότητας μπορεί να ασκήσει τα δικαιώματα του ως άτομο και μόνο και όχι ως μέλος της τουρκικής κοινότητας.

Ένα καταλυτικό στοιχείο επίσης σε σχέση με το σε ποιες περιοχές ασκεί εξουσία η Κυπριακή Δημοκρατία, είναι το Πρωτόκολλο 10 της Συνθήκης Προσχώρησης στην Ευρωπαική Ένωση όπου ορίζει ότι:

«1. Η εφαρμογή του κεκτημένου αναστέλλεται στις περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας στις οποίες η Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο.»……………  «Τα μέτρα αυτά δεν επηρεάζουν την εφαρμογή του κεκτημένου, βάσει των όρων που έχουν τεθεί στη Συνθήκη Προσχώρησης, σε οποιοδήποτε άλλο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Στην περίπτωση που επιτευχθεί διευθέτηση, το Συμβούλιο, ενεργώντας ομόφωνα βάσει πρότασης της Επιτροπής, αποφασίζει την αναπροσαρμογή των όρων προσχώρησης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε σχέση με την τουρκοκυπριακή κοινότητα.»

Εν κατακλείδι και ανακεφαλαιώνοντας, ο ορυκτός πλούτος καθώς επίσης και όλα όσα ανήκουν στην Κυπριακή Δημοκρατία επί όλης της Κύπρου εφόσον μπορεί να ασκήθεί αποτελεσματικός έλεγχος σύμφωνα και με το Πρωτόκολλο 10 της Συνθήκης Προσχώρησης στην ΕΕ, υπεύθυνη για την διαχείριση τους είναι η Κυπριακή Κυβέρνηση και μόνο και όχι οι κοινότητες που δεν είναι συστατικά της μέρη.

Το τελευταίο μάλιστα εδάφιο του Πρωτοκόλλου 10 είναι ξεκάθαρο, η τουρκοκυπριακή κοινότητα ως οντότητα δεν μπορεί να λειτουργήσει στα πλαίσια της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Κυπριακής Κυβέρνησης σε πολιτικό αλλά και σε οποιοδήποτε άλλο επίπεδο

Αυτό θα γίνει μόνο μετά την διευθέτηση του κυπριακού.

Η δημιουργία που σε κάνει να σκέφτεσαι

Ζούμε σε μια εποχή όπου δεχόμαστε  κάθε στιγμή μια πλημμυρίδα από πληροφορίες, όπου η πληροφορία ρέει άφθονη από παντού και είναι προσβάσιμη ανά πάσα στιγμή, κυριολεκτικά με το πάτημα ενός κουμπιού.

Και όμως, με μια πιο εις βάθος ματιά, αντιλαμβανόμαστε ότι η ουσιαστική γνώση και οι πληροφορίες που θα  ψυχαγωγήσουν  εν γένει, με την αρχαία έννοια του όρου, δηλαδή της αγωγής της ψυχής, που θα εμφυσήσουν αληθινή Παιδεία για τα ουσιαστικά ζητήματα που αφορούν τις ζωές μας  και της κοινωνίας, ελλείπουν.

Ατελείωτη ροή και overload/υπερφόρτωσης άχρηστων πληροφοριών και γεγονότων που τα οποία δεν προσφέρουν τίποτα στην ψυχαγωγία και λόγω του ότι είναι τόσες πολλές αυτές οι πληροφορίες, ο άνθρωπος εκτός του ότι δεν μπορεί να τις αφομοιώσει, δεν μπορεί επίσης και να τις φιλτράρει μέσα από την ελλείπουσα κριτική σκέψη, που είναι ο μόνος δρόμος ανεύρεσης της αλήθειας και της ουσίας.

Σε έναν ωκεανό πληροφοριών, από τις οποίες ένα τεράστιο ποσοστό είναι σκουπίδια που δεν προσφέρουν τίποτα, ή απλά προπαγάνδα, ή απλά ψέματα και clickbait, το σημαντικότερο είναι να ξέρεις να αποδελτιώνεις το τι είναι σημαντικό και τι όχι.

Για να αλλάξεις μια κοινωνία ο μόνος τρόπος είναι να αλλάξει ο τρόπος σκέψης, ο τρόπος που μαθαίνουμε στα παιδιά μας να σκέφτονται, ή μάλλον ο τρόπος για να μάθουμε στα παιδιά μας να σκέφτονται μόνα τους.

Αυτό καθίσταται ακόμα πιο δύσκολο, σε μια κοινωνία με υστερικούς υπερπροστατευτικούς ως συνήθως γονείς ,που θέλουν να κάνουν τα παιδιά τους εξαρτώμενα τους, κόβοντας τους τα φτερά που θέλουν τα ίδια να φτιάξουν και όχι αυτά που νομίζουν ότι θέλουν οι γονείς τους.

Ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου είναι ο εαυτός του, γιατί είναι αυτός που δεν τον αφήνει να ξεκολλήσει από τα τετριμμένα και τα εύκολα, ιδίως όταν έχει μάθει στην γονική βολή.

Η υπέρβαση του εαυτού ως εκ τούτου, έχει να κάνει πρώτα και κύρια με την υπέρβαση των ανούσιων ζητημάτων στην ζωή και αυτό μπορεί να καταστεί δυνατόν μόνο μέσω της Παιδείας.

Η Παιδεία και η ενασχόληση με ιδέες και τα αιώνια ερωτήματα για την ζωή, το θάνατο, το νόημα και το τι «πρέπει» να γίνει στην ζωή μας και την κοινωνία ευρύτερα είναι το ύψιστο αγαθό  και προφανώς και απαιτεί ανθρώπους με βάθος και ήθος.
Για να αλλάξεις κάτι σε μια κοινωνία το πρώτο που θα πρέπει να αλλάξεις είναι ο τρόπος που θέλεις τους ανθρώπους να σκέφτονται, ανθρώπους που να σκέφτονται μόνοι τους.

Τι θέλουμε να μάθουν τα παιδιά μας;

Θέλουμε τα παιδιά μας να γνωρίζουν στεγνές γνώσεις;

Θέλουμε τα παιδιά μας απλά να καταπιούν στοιχεία για πολέμους και ημερομηνίες; Είναι άραγε αυτός ο λόγος που μαθαίνουμε Ιστορία;

Ιστορία μαθαίνουμε για να γνωρίζουμε τι κατακτήθηκε ως αξιοπρεπή διαβίωση των ανθρώπων και της κοινωνίας που ζουν ως σύνολο και ως Πολιτεία, ώστε να εμείς σήμερα να τα επεκτείνουμε ή τουλάχιστον να μην τα χάνουμε.

Πως διαμορφώνεται το πρόγραμμα Παιδείας είναι το πιο σημαντικό σε μια κοινωνία και είναι ο μοναδικός τρόπος να αλλάξεις πραγματικά μια κοινωνία από την βάση και όχι άνωθεν.

Απλά κάποιοι πρέπει να αναλάβουν τις πρωτοβουλίες, να αναλάβουν την πολιτική βούληση τέτοιας αλλαγής ουσίας, πλοηγώντας ανάμεσα στα πολύ δύσκολα κύματα και μονοπάτια των συμφερόντων και των σφαιρών επιρροής κάθε είδους, είτε είναι  τα οικονομικά συμφέροντα είτε ακόμη ξεπερνώντας τα ιδεολογικά κολλήματα και στερεότυπα.

Ο εκπαιδευτικός/παιδαγωγός όλων των βαθμίδων, θα πρέπει να καταστεί ο δίαυλος εμφύσησης αληθινής ουσιαστικής γνώσης στα παιδιά μας, που θα τους προετοιμάσει για την Ζωή, έχοντας ως προμετωπίδα ότι ο μόνος τρόπος για να αλλάξει μια κοινωνία είναι να  μαθαίνουμε στα παιδιά μας να σκέφτονται μόνα τους ως ανεξάρτητοι αυτόβουλοι άνθρωποι!

Η Δικαιοσύνη που νοσεί και η ευθύνη των δικηγόρων για την σιωπή τους

Ένα μήνα μετά την πρωτοφανή στα παγκόσμια χρονικά τραπεζική/οικονομική κρίση που πέρασε η Κύπρος με το κούρεμα καταθέσεων και τις κλειστές τράπεζες, υπήρξε η πρόθεση από πλευράς κυβερνώντων για την διενέργεια εκτεταμένης έρευνας για το «τις πταίει» με τον διορισμό ερευνητικής επιτροπής και προς εκτόνωση της αγανάκτησης του κόσμου.

Διορίστηκαν σε αυτή την επιτροπή δύο εξέχουσες μορφές του Ανωτάτου Δικαστηρίου, οι δικαστές Κωνσταντινίδης και Καλλής οι οποίοι όμως ο καθείς για τους δικούς του λόγους παραιτήθηκαν.

Στις 23/4/2013 ο πρώην Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου Παναγιώτης Καλλής σε παρέμβαση του σε τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων και ερωτώμενος κατά πόσο πιστεύει ότι θα απονεμηθεί δικαιοσύνη, ευθαρσώς και χωρίς περιστροφές μίλησε ξεκάθαρα για σύστημα το οποίο υπάρχει από το ’60 και το οποίο γνωρίζουν όλοι!

Είναι τρομακτικό να ακούς έναν δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου που έφτασε στο πιο ψηλό δώμα εξουσίας, να μιλά για «σύστημα» το οποίο υπάρχει και το οποίο είναι τόσο ισχυρό, που να μπορεί να παρέμβει σε τέτοιο σημείο που να υπερκαλύπτει ακόμα και αυτή την απονομή δικαιοσύνης!

Ο Παναγιώτης Καλλής, ο οποίος ευθαρσώς προέβη στην τρομακτική αυτή δήλωση, είναι ο άνθρωπος ο οποίος εξέδωσε το τεράστιας σημασίας πόρισμα του για την πτώση του αεροπλάνου της Ηλιος που στοίχισε την ζωή σε 121 συνανθρώπους μας και είναι ο άνθρωπος ο οποίος δεν δίστασε να προβεί στα ευρήματα του για τις ευθύνες του πρώην βοηθού Γενικού Εισαγγελέα, ο οποίος μετά όπως όλοι γνωρίζουμε φυλακίστηκε.

Τα όσα βιώσαμε πριν μόλις 6 μήνες σε σχέση με τον θεσμό της Δικαιοσύνης στην Κύπρο και τις εξωφρενικές εκατέρωθεν δηλώσεις που οδήγησαν κλιμάκιο με υψηλόβαθμους λειτουργούς του Συμβουλίου της Ευρώπης της Greco να κατέλθουν στην Κύπρο και επίσης χωρίς περιστροφές να δηλώσουν ότι οι συστάσεις της δεν είναι προαιρετικές αλλά υποχρεωτικές, είναι επίσης κάτι που θα πρέπει επίσης να μας κάνει να τρομάζουμε.

Πριν λίγες ημέρες, η Greco σε ανακοίνωση της, μας ενημέρωσε ότι η Κύπρος είναι μεταξύ των 10 χωρών που δεν έχουν ακόμη συμμορφωθεί πλήρως με οποιεσδήποτε από τις συστάσεις της GRECO σε σχέση με τους δικαστές!

Όσοι ασχολούμαστε επαγγελματικά με τον χώρο της Δικαιοσύνης και της απονομής από τα κυπριακά δικαστήρια, κυρίως οι δικηγόροι, γνωρίζουμε πολύ καλά τι συμβαίνει.

Ο θεσμός της δικαιοσύνης προφανώς νοσεί και όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο είτε λένε ψέματα είτε έχουν ιδιοτελή κίνητρα για να ισχυρίζονται κάτι τέτοιο.

Το ποιος θα μας φυλάει από τους φυλάκες έχει αναλυθεί επισταμένως και σε προηγούμενο μου άρθρο και είναι ξεκάθαρο ότι κανένας κλάδος δεν μπορεί να ελέγχει τον εαυτό του και δεν μπορεί κανένας να είναι ελεγκτής και ελεγχόμενος.

Ο Παγκύπριος Δικηγορικός Σύλλογος έχει τεράστιες ευθύνες όπως και όλοι οι δικηγόροι ξεχωριστά για τα όσα συμβαίνουν, αφού με την ανοχή τους τουλάχιστον, αφήνουν τα πάντα να κυλούν χωρίς ουσιαστική αντίδραση.

Από το απλό γεγονός ότι είναι εξωφρενικό το Οικογενειακό και Εργατικό Δικαστήριο Λευκωσία να είναι σε μια ιδιωτική πολυκατοικία, πάνω από ένα εστιατόριο στο κέντρο της Λευκωσίας, μέχρι το γεγονός του ότι οι δικηγόροι ως λειτουργοί της Δικαιοσύνης δεν έχουν απολύτως κανένα θεσμικό ρόλο σε οτιδήποτε αφορά είτε τους διορισμούς δικαστών, των διαδικαστικών κανονισμών, ούτε καν των απαράδεκτων κτιρίων στην Λευκωσία στα οποία εξαναγκαζόμαστε να εργαζόμαστε.

Είναι καιρός πλέον οι Δικηγόροι να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν και να ζητήσουν να παρέμβουν άμεσα και να αποκτήσουν θεσμικό ρόλο στα της Δικαιοσύνης.

Κανένας δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια και κανένας, ακόμα και οι 13 Δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου δεν μπορούν να ισχυρίζονται ότι μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν τι πρέπει να γίνει στον θεσμό που υπηρετούν.

Οι δικηγόροι έχουμε ευθύνη για την σιωπή μας.

Διαφάνεια λογοδοσία Δημοκρατία

Σύμφωνα με το άρθρο 1^Α του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας ουσιαστικά το Κοινοτικό Δίκαιο ως όλον, καθίσταται υπέρτερο ακόμη και αυτού του Συντάγματος.

Στις 30.3.2017 η Επιτροπή Συνταγματικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου στην Έκθεση της σχετικά με τη διαφάνεια, τη λογοδοσία και την ακεραιότητα στα θεσμικά όργανα της ΕΕ (2015/2041(INI)) υπό τον τίτλο Λογοδοσία των θεσμικών οργάνων της ΕΕ μέσω της διαφάνειας, καταγράφει ότι τα «σκάνδαλα εξαγοράς τροπολογιών, αποτέλεσαν την αιτία για τη θέσπιση νέων κανόνων προκειμένου να διαφυλαχθεί η ακεραιότητα της πολιτικής της ΕΕ και ότι οι Συνθήκες της ΕΕ απαιτούν για κάθε εργασία που διεξάγεται στα θεσμικά όργανα: «κατά την εκπλήρωση της αποστολής τους, τα θεσμικά και λοιπά όργανα και οι οργανισμοί της Ένωσης στηρίζονται σε ευρωπαϊκή διοίκηση ανοιχτή, αποτελεσματική και ανεξάρτητη» (άρθρο 298 παράγραφος 1 ΣΛΕΕ).

Η λογοδοσία μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω διατάξεων που εξασφαλίζουν ότι τα θεσμικά όργανα, οι αξιωματούχοι και τα μέλη του προσωπικού εκθέτουν το έργο τους κατά τρόπο διαφανή.»

Η διαφάνεια αφορά στον πρακτικό έλεγχο αυτών που κατέχουν την εξουσία και λαμβάνουν αποφάσεις που αφορούν τις ζωές μας και ως εκ τούτου είναι απαραίτητο συστατικο στοιχείο εκ των ων ουκ άνευ, ενός κράτους που θέλει να ονομάζει τον εαυτό του ως Δημοκρατία.

Οι αποφάσεις που λαμβάνονται εν κρυπτώ, πίσω από κλειστές πόρτες και οι οποίες επηρεάζουν την κοινωνία και τον δημόσιο πλούτο, είναι ίδιον χαρακτηριστικό καθεστώτων που απομακρύνονται από την Δημοκρατία και τους πολίτες.

Σύμφωνα με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της Κυπριακής Δημοκρατιάς 13/2/2014, αποφασίστηκε  όπως για σκοπούς διαφάνειας δημοσιεύονται όλες οι αποφάσεις του, εκτός  στις περιπτώσεις που «η μη δημοσίευσή τους καθίσταται αναγκαία για το συμφέρον της άμυνας και ασφάλειας της Δημοκρατίας, της συνταγματικής τάξης, της δημόσιας τάξης, της δημόσιας υγείας, των δημόσιων ηθών, της υπόληψης και των δικαιωμάτων οποιουδήποτε προσώπου ή προσώπων, των δικαιωμάτων και ελευθεριών τα οποία διασφαλίζονται από το Σύνταγμα της Δημοκρατίας και τις σχέσεις της Δημοκρατίας με άλλα κράτη και αυτών για τις οποίες το Υπουργικό Συμβούλιο θα έχει αποφασίσει ότι δεν πρέπει να δημοσιευθούν, κατά κύριο λόγο μετά από έγκριση σχετικής εισήγησης του αρμόδιου Υπουργού, ο οποίος θα αιτιολογεί την εν λόγω εισήγησή του.

Πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας μια είδηση που αφορά κατάχρηση εξουσίας και κατασπατάλησης δημόσιου πλούτου και συγκεκριμένα ανταλλαγή κρατικής γης με ακίνητο ιδιώτη κατ’ ισυχρισμόν πολύ υποδεέστερης αξίας, η οποία έγινε με όχι και τόσο διαφανείς διαδικασίες.

Χωρίς να μπαίνουμε στην ουσία, απλά να αναφέρουμε ότι ο Γενικός Ελεγκτής έχει ήδη τοποθετηθεί επιβαιώνοντας τις καταγγελίες αυτές, καθώς επίσης και βουλευτές που έφεραν το ζήτημα αυτό στην αρμόδια Επιτροπή Ελέγχου της Βουλής την προηγούμενη εβδομάδα και η διαδικασία θα συνεχιστεί ενώπιον της και στο μέλλον.

Η ελεγχόμενη και εν κρυπτώ απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου λήφθηκε το 2016 αλλά δεν είναι δημοσιευμένη και δεν υπάρχει καμιά απολύτως αιτιολόγηση γιατί αυτό συνέβη.

Η αποκάλυψη του διερευνώμενου σκανδάλου προφανώς και δίνει μια απάντηση για τον λόγο που η απόφαση αυτή κρατήθηκε εν κρυπτώ και προφανώς επίσης αφήνει εκτεθειμένους ανεπανόρθωτα αυτούς που την ελαβαν ιδίως όταν ακόμη και τώρα δεν νοιώθουν την ανάγκη να δημοσιοποιήσουν την απόφαση τους αυτή.

Η Δημοκρατία δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι αλα καρτ και προφανώς όλοι αυτοί που την ευαγγελίζονται και κατέχουν την εξουσία θα πρέπει συνεχώς να αποδεικνύουν ότι την σέβονται μαζί με τους θεσμούς που κατέχουν καθώς επίσης και τους ίδιους τους πολίτες τους οποιους τυπικά εκπροσωπούν.

Οι εκλογές τα συνθήματα και η πραγματικότητα

Πάντα σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις ανασύρονται τσιτάτα και συνθήματα είτε ειπώθηκαν είτε όχι, ούτως ώστε αναλόγως της προδιάθεσης και της κατεύθυνσης που θέλει να δώσει αυτός/αυτή που το λέει, να αιτιολογήσει και να δικαιολογήσει μια εκ των πραγμάτων απόλυτη θέση χωρίς επί της ουσίας επιχειρήματα.

Άλλωστε αυτό εξυπηρετούν τα τσιτάτα και τα συνθήματα, να εκφράζεις μια απόλυτη θέση και να περιχαρακώνεσαι πίσω από αυτήν έχοντας ως προμετωπίδα την «αυθεντία» αυτού/αυτής που εκστόμισε το σύνθημα.

Κλασικό είναι προφανώς το «Αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι, τότε θα ήταν παράνομες» της Έμμα Γκόλτμαν, καθώς επίσης και από την άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος αυτό που είπε ο Τσώρτσιλ ότι:  «Το καλύτερο επιχείρημα εναντίον της δημοκρατίας είναι μια συζήτηση πέντε λεπτών με τον μέσο ψηφοφόρο.»

Πίσω από αυτά τα συνθήματα υποκρύβεται προφανώς μια ιδεολογική κατεύθυνση αυτού που τα εκφέρει και αυτού που τα αναπαράγει και αναλόγως του αποτελέσματος που θέλει να πετύχει.

Άλλο επίσης λιγότερο γνωστό σύνθημα που επιδιώκει συγκεκριμένο αποτέλεσμα είναι και αυτό που είπε ο Λίνκολν «Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου.»

Άλλο όχι και τόσο γνωστό γνωμικό ειπώθηκε από τον Σαρλ Ντε Γκωλ:  «Στην πολιτική είσαι αναγκασμένος να προδίδεις είτε τη χώρα σου είτε τους ψηφοφόρους. Εγώ προτιμώ να προδίδω τους ψηφοφόρους.»

Επίσης γνωστό γνωμικό από την αρχαιότητα και τον Πλάτωνα το οποίο βλέπουμε πολύ συχνά σε προεκλογικές κυρίως περιόδους: «Μια από τις τιμωρίες που δεν καταδέχεσαι να ασχοληθείς με την πολιτική είναι ότι καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροί σου.»

Όλα αυτά τα συνθήματα και τσιτάτα που ειπώθηκαν από διαφορετικούς ανθρώπους, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους της ιστορίας, σε διαφορετικές τοποθεσίες και κοινωνικά και πολιτικά περιβάλλοντα είναι αδύνατον να αναφέρονται στο ίδιο πράγμα, έστω και αν αυτό φαίνεται εν πρώτοις με μια απλή ανάγνωση.

Οι όροι «πολιτική» «δημοκρατία» και «εκλογές» για παράδειγμα δεν σημαίνει προφανώς το ίδιο πράγμα για τον Ντε Γκωλ και για τον Πλάτωνα αφού η διαστρέβλωση και διαστροφή που έχει υποστεί ο όρος από την αρχαιότητα είναι τόσο μεγάλη που σημαίνουν δύο διαφορετικά πράγματα.

Η Πολιτική των αρχαίων Ελλήνων εν γένει αφορούσε την ενασχόληση για το καλό το της Πόλεως, το κοινό καλό με λίγα λόγια, ενώ πλέον στην σύγχρονη εποχή, η πολιτική σημαίνει εν πολλοίς την μικροκομματική ενασχόληση και την αρπαγή της εξουσίας μέσω συγκεκριμένων μηχανισμών.

Η Δημοκρατία των αρχαίων Ελλήνων δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που παρέμεινε να σημαίνει σήμερα ως καρικατούρα της αρχικής της έννοιας, αφού στην Αθηναϊκή Δημοκρατία οι πολίτες αποφάσιζαν οι ίδιοι άμεσα ως Δήμος για την Πόλη τους και όχι μέσω λεγόμενων αντιπροσώπων και μάλιστα κάθε πέντε χρόνια και χωρίς κανένα τρόπο άσκησης ελέγχου πάνω στην απόλυτη εν πολλοίς εξουσίας που ενδύονται τώρα.

Οι εκλογές μέσω δημοψηφισμάτων κάθε μήνα στην Ελβετία για παράδειγμα δεν έχουν καμιά σχέση με τις εκλογές που συνηθίσαμε εμείς εδώ στην Κύπρο και προφανώς το νόημα του ίδιου όρου αλλάζει αναλόγως ποιος το εκφέρει.

Ως εκ τούτου τίθεται ένα ερώτημα: αλλάζουν κάτι οι εκλογές στην Κύπρο του 2019; Η προσωπική μου άποψη μετά από πάρα πολλά χρόνια τριβής και ενασχόλησης με την Πολιτική με την αρχαία και πρωταρχική έννοια του όρου είναι, Ναι υπό προϋποθέσεις, και τις ουσιαστικές πολιτικές προτάσεις που θέλει να εφαρμόσει αυτός/αυτή που διεκδικεί ένα αξίωμα και μια θέση στο πολιτικό σύστημα.

Πάντα να προσπαθούμε να βλέπουμε την ουσία των εννοιών και των λέξεων και ποτέ να μην μένουμε στην επιφάνεια.

Σήμερα κατέρχομαι ως ανεξάρτητος υποψήφιος ευρωβουλευτής φέροντας μαζί μου και κατανοώντας το νόημα όλων των πιο πάνω συνθημάτων, αλλά θέλοντας και επιδιώκοντας να συνεισφέρω στην προσπάθεια για ουσιαστική εμβάθυνση της Δημοκρατικής Αρχής μέσω της Παιδείας που θα διαμορφώνει κριτικά σκεπτόμενους Πολίτες.

Ως εκ τούτου έχετε την ευκαιρία να ασκήσετε ή όχι ένα δικαίωμα το οποίο ακόμα και μέσα σε αυτό το κολοβό σύστημα έχουμε όλοι.

Καλή ψήφο!