ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ.ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΡΙΤΗ 1η ΜΑΙΟΥ 10:00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑ
ΠΟΡΕΙΑ ΤΗ ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΛΕΜΕΣΟ.ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 18:30 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΙΟΙΚΗΤΗΡΙΟΥ
Η φετινή εργατική πρωτομαγιά γίνεται μέσα σε συνθήκες βαθιάς και οξυμένης παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, που ασφαλώς έχει βαρύτατες επιπτώσεις και για τους εργαζομένους στην Κύπρο. Η επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στη εργατική τάξη εντείνεται και έχει σαν στόχο το τσάκισμα όλων των εργατικών κατακτήσεων, για να ξεπεραστεί η κρίση εις βάρος των εργαζομένων και των λαικών στρωμάτων. Όμως εμείς, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, η νεολαία, δεν δημιουργήσαμε την κρίση τους. Όπως πάντα τα κέρδη ήταν δικά τους, δικές τους να ‘ναι και οι ζημιές.
Οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί εκφραστές τους, αστικά κόμματα και κυβερνήσεις, φορτώνουν στους εργαζομένους τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης, τα χρέη και τα ελλείμματα που το κεφάλαιο δημιούργησε. Τη ίδια ώρα χαρίζουν δις στις τράπεζες, οι οποίες αφού θησαύρισαν από τα κέρδη της περιόδου «ανάπτυξης», απαιτούν τώρα από το κράτος να σώσει αυτές και τις επιχειρήσεις! Η ανεργία αποτελεί πλέον εφιαλτική πραγματικότητα ιδιαίτερα για τη νεολαία, έχοντας ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, ενώ οι εργασιακές συνθήκες γίνονται ακόμα πιο σκληρές.
Βλέπουμε ότι ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο η επίθεση στα δικαιώματα και τα κεκτημένα εργαζομένων και νεολαίας είναι καθολική. Μπορεί οι δυνάμεις της δεξιάς και η αντιπολίτευση να επιχειρούν μέσα από τη βουλή να περάσουν αντεργατικά μέτρα όπως η αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης, ιδιωτικοποιήσεις και περικοπές, αλλά και η κυβέρνηση εφαρμόζει μια πολιτική λιτότητας προς όφελος του κεφαλαίου και εις βάρος των εργαζομένων. Προχώρησε σε πάγωμα των μισθών στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα για δύο χρόνια, «έκτακτη συνεισφορά» ιδιωτικών υπαλλήλων, αύξηση του ΦΠΑ από 15 σε 17%, μείωση των κλιμάκων εισδοχής κατά 10%, καπολύσεις και κατάργηση θέσεων στο δημόσιο, μείωση κοινωνικών παροχών κατά 10%.
Όλα αυτά φυσικά είχαν σαν αποτέλεσμα να επεκταθεί η επίθεση και στους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, που ασφαλώς βρίσκονται σε ακόμα χειρότερη θέση. Οι απολύσεις και μειώσεις μισθών βρίσκονται στη ημερήσια διάταξη, οι συλλογικές συμβάσεις συνεχώς παραβιάζονται και η ΑΤΑ συρρικνώνεται.
Η κυβέρνηση ακόμα και στη ποινοκοποίηση και περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας στον χώρο του αεροδρομίου, με νομοσχέδιο που στήριξαν όλα τα κόμματα!
Ευθύνη γι αυτά έχουν και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συναίνεσαν σ αυτά τα μέτρα και μάλιστα υπέγραψαν συμφωνία με το κράτος και τις εργοδοτικές οργανώσεις με ιδιαίτερα οδυνηρά αποτελέσματα για το εργατικό κίνημα. Συμφωνία που έβαλε φρένο και στις απεργιακές κινητοποιήσεις που άρχισαν να πυκνώνουν το τελευταίο διάστημα στην Κύπρο, σαν αποτέλεσμα της οργής για τις πολιτικές που θέλουν να μας οδηγήσουν στην εξαθλίωση και τον εργασιακό μεσαίωνα.
Συνέβαλαν ακόμα με τη στάση τους στη δαιμονοποίηση τμημάτων των εργαζομένων, αφού υιοθετούσαν τη προπαγάνδα της αστικής τάξης για δήθεν προνομιούχους εργαζόμενους, στο δημόσιο αλλά και ιδιωτικό τομέα, αρνούμενες μάλιστα να στηρίξουν απεργιακές κινητοποιήσεις, βάζοντας έτσι πλάτη για να περάσουν οι πολιτικές του κεφαλαίου και να σπάσει το ηθικό και η ενότητα του οργανωμένου εργατικού κινήματος.
Η στοχοποίηση εργαζομένων είναι ιδιαίτερα έντονη στη περίπτωση των μεταναστών που βιώνουν τον αποκλεισμό και τη εκμετάλλευση, καταδικασμένοι στη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, χωρίς καμιά προστασία.
Οι εργαζόμενοι όπου κι αν δουλεύουν, έχουν να κερδίσουν μόνο αν ενωθούν ενάντια σε αυτούς που θέλουν να τους ισοπεδώσουν. Κύπριοι και ξένοι εργάτες πρέπει να παλέψουν μαζί για ίσα δικαιώματα και κατακτήσεις, η ενότητα είναι ο μόνος τρόπος να έχουν αντίκρυσμα οι αγώνες τους. Αυτή η κατάσταση μπορεί να ανατραπεί μόνο αν υπάρξει άμεση και αποφασιστική αντίσταση στη βάση της ταξικής και συνδικαλιστικής ενότητας και αλληλεγγύης.
Για να γίνει αυτό απαιτείται η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, να ηττηθεί ο υποταγμένος συνδικαλισμός και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία και να προωθηθεί η αυτοοργάνωση των εργαζομένων. Ταξικό εργατικό κίνημα σημαίνει σύγκρουση με τις πολιτικές του κεφαλαίου και όχι διαπραγμάτευση για το πόσο θα χειροτερέψει η θέση των εργαζομένων. Χρειάζεται να δημιουργηθούν σωματεία βάσης που θα λειτουργούν με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και θα προωθούν αποφασιστικές μορφές πάλης (όπως απεργίες, μαχητικές διαδηλώσεις, καταλήψεις επιχειρήσεων).
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τη νεολαία να πάρουν την υπόθεση και τους αγώνες στα χέρια τους. Να γυρίσουν τη πλάτη σε όλους αυτούς που τους εκμεταλλεύονται και να αυτοοργανωθούν παλεύοντας για τις ανάγκες τους. Να μην αποδεχθούν τον ρόλο των σύγχρονων δούλων στα σκλαβοπάζαρα της μισθωτής δουλείας, αλλά να περάσουν στη αντεπίθεση, να αντισταθούν και να ανατρέψουν τη επίθεση των κυρίαρχων. Να αμφισβητήσουν και να πολεμήσουν το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα που μας δολοφονεί, να παλέψουμε όλοι για μια άλλη κοινωνία όπου ο πλούτος θα ανήκει σ αυτούς που τον παράγουν, για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση,χωρίς αφεντικά.
ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΓΡΑΝΑΖΙ ΔΕΝ ΓΥΡΝΑ, ΕΡΓΑΤΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Ο δημοσιογράφος Μιχάλης Μιχαήλ μέσα από το blog του αναφέρεται στο συνέδριο που έγινε πρόσφατα σχετικά με το Κομουνιστικό Κόμμα Κύπρου την ιστορία του και πως αυτό το πολύ σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της Κύπρου αποσιωπάται παντελώς από την στημένη εθνικοπαπαρολογία της εκκλησιάς λτδ και της δεξιάς γενικότερα
έχει ως τίτλο του: Πάσχουμε σε ζητήματα ιστορίας» με τον οποίο συμφωνώ απολύτως
Γενικά συμφωνώ σε όλα όσα διαπιστώνει ο δημοσιογράφος στο κείμενο του τα οποία είναι σωστά σε σχέση με τον τρόπο που η ιστορία αντιμετωπίζεται ως κτήμα αποκλειστικά και μόνο της εκκλησιάς λτδ και της εθνικοπαπαρολογίας των δησυδηκοεδεκκλπκλπ οφα
αυτό που όμως συνεχώς κάνει το ακελ και αυτοί που το στηρίζουν είναι ότι συνεχώς αποζητούν τις ευθύνες για ό,τι συμβαίνει στην Κύπρο αλλού χωρίς ποτέ να κάνουν αυτοκριτική για τις ευθύνες που έχουν οι ίδιοι για όλα αυτά που καταλογίζουν στους άλλους
εδώ είναι το σχόλιο που άφησα στο blog του και πιο κάτω ολόκληρο το κείμενο του Μιχάλη Μιχαήλ
πολύ σωστά τα όσα αναφέρεις και την απίστευτη εμετική μονομέρεια παρουσιάσης της ιστορίας από την εκκλησιά και γενικά την δεξιά που την καπηλεύεταικαι είναι καιρός όλα αυτά που εισηγήσαι να τα δουν πρώτα και κύρια στο ακελ το οποίο είναι πάντα κατώτερο των περιστάσεων με το γλύψιμο προς τους λογής λογής καρακιόζηες του ενδιάμεσου χώρουτο κομουνιστικό κόμμα κύπρου ήταν κάτι το απίστευτα προωθημένο για τα κυπριακά δεδομένα και έκτοτε οπισθοχωρούμε συνεχώς
θα εμμείνω και πάλι στον χώρο του ακελ γιατί αυτό είναι που έχει σημασία
δεν είστε εσείς στο ακελ αγαπητέ φίλε Μιχάλη που πρέπει πρώτα και κύρια να πάρετε μαθήματα από την ιστορία του κομουνιστικού κόμματος κύπρου;
δηλαδή να δείτε τι ακριβώς πρέσβευαν αυτοί που το δημιούργησαν;
εκτός και αν θέλουμε να βλέπουμε την ιστορία ως ένα μουσειακό είδος χωρίς να παίρνουμε διδάγματα ζωντανά για το μέλλον
τι εννοώ;
αυτή την στιγμή που η καπιταλιστική κρίση σε όλο τον κόσμο έχει φτάσει στα κόκκινα και η φτώχεια και η εξαθλίωση στον πλανήτη έχει φτάσει σε επίπεδα δυσθεώρητα είναι θεωρείς σωστό ή τουλάχιστον θεωρείς ότι ο τρόπος που το ακελ αντιμετωπίζει την κατάσταση αποκλειστικά μέσα από αστικοδημοκρατικούλικη σκοπιά απλά διαχείρισης του αστικού καπιταλιστικού κράτους μέσα σε λογικές μειώσεις μισθών συντάξεων χωρίς να έχει όραμα για ανατροπή του συστήματος είναι ορθός; ή ότι τιμά με αυτό τον τρόπο την ιστορία ή έχει πάρει κάποια μαθήματα από την ιστορία του κομουνιστικού κόμματος κύπρου;
ποιο ακριβώς δίδαγμα έχει πάρει όταν θα αρχίσει να μιλά και πάλι για συνεργασίες με τους ξεφτιλισμένους οφα δηκοεδεκ;;;;;
ειδικά αυτή την ιστορική κατά τη γνώμη μου περίοδο που στην ελλάδα κατά πως φαίνεται τα πασοκνοουδοσκυλα θα καταβαραθρωθούν και όλα πλέον είναι πιθανά αν ο λαός το θελήσει
ειδικά με την στάση του ΚΚΕ που δήλωσε ότι δεν θα συμμετάσχει σε καμιά κυβέρνηση αλλά θα θελήσει να προσφέρει μια εναλλακτική πρόταση και όραμα για το πως ο ελληνικός λαός πρέπει να κάνει ο ίδιος για να αυτοκυβερνηθεί πλέον
Μιχάλης είπε…@ osrΝα ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι δεν έχω κάποια οργανική ή άλλη θέση στο ΑΚΕΛ που να μου επιτρέπει να επηρεάζω αποφάσεις.
Συμφωνώ ότι θα πρέπει να παίρνουμε μαθήματα από την ιστορία του Κ.Κ.Κ. και ασφαλώς δεν την θεωρώ ως μουσειακό είδος.
Μόνο που φοβούμαι ότι θα σε απογοητεύσω αν σου πω ότι όπως το ΑΚΕΛ σήμερα, έτσι και το Κ.Κ.Κ. επιδίωκε συμμαχίες με τις τότε πολιτικές δυνάμεις. Π.χ. αμέσως μετά τα Οκτωβριανά.
Εδώ και τέσσερα χρόνια το ΑΚΕΛ είναι εξουσία και δεν έχει κάνει καμιά νύξη έστω για ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Κι όμως, ο πόλεμος που γίνεται εναντίον του είναι άνευ προηγουμένου.
Σκέψου να είχε και στόχο, μέσα σε τέτοιες συνθήκες, την αλλαγή του συστήματος.
Έχω την άποψη αγαπητέ μου φίλε ότι οι κινήσεις ενός κόμματος με ιστορία σχεδόν ενός αιώνα, πρέπει να είναι προσεκτικές. Και ειδικά να μην είναι αυτοκτονικές.
Και ασφαλώς να λαμβάνει υπόψη του τα δεδομένα της κάθε στιγμής και αναλόγως να δρα.
Για τη στάση του ΚΚΕ σε όλη αυτή την περίοδο της κρίσης δεν θέλω να σχολιάσω. Θα αναμένω την πρόταση και το όραμα του όταν και εφόσον δοθεί στον κόσμο.
osr είπε…»Μόνο που φοβούμαι ότι θα σε απογοητεύσω αν σου πω ότι όπως το ΑΚΕΛ σήμερα, έτσι και το Κ.Κ.Κ. επιδίωκε συμμαχίες με τις τότε πολιτικές δυνάμεις. Π.χ. αμέσως μετά τα Οκτωβριανά.»σε ποιες δυνάμεις αναφέρεσαι;
«Εδώ και τέσσερα χρόνια το ΑΚΕΛ είναι εξουσία και δεν έχει κάνει καμιά νύξη έστω για ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Κι όμως, ο πόλεμος που γίνεται εναντίον του είναι άνευ προηγουμένου.»
δηλαδή το ακελ θέλει να ανατρέψει το σύστημα αλλά δεν το λέει;
και ο λόγος που δεν το λέει είναι επειδή φοβάται τον όποιο πόλεμο από τους όποιους πολιτικούς του αντίπαλους;
άρα δεν σέβεται πρώτα και κύρια το εαυτό του και λέει ψέματα στους ψηφοφόρους και οπαδούς του αφού άλλα πιστεύει και άλλα λέει και πράττει
θεωρείς δηλαδή ότι θα υπάρξει ποτέ κατάλληλη στιγμή που θα μπορεί να αρχίσει αγώνα για ανατροπή του συστήματος και οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας απλά θα σκάσουν και θα το δεκτούν;
Αναφέρομαι πρώτα και κύρια στην εθναρχία. Ο Βάτης (αν δεν κάνω λάθος, πριν εξοριστεί), πήγε και βρήκε τον αρχιεπίσκοπο και του ζήτησε συνεργασία.
Αυτός αρνήθηκε.
Το ΑΚΕΛ από παλιά είχε διακηρύξει ότι ενόσω υπάρχει κυπριακό πρόβλημα δεν τίθεται θέμα αλλαγής του οικονομικού συστήματος.
Άρα δεν κοροϊδεύει κανένα.
Όχι βέβαια, δεν αναμένω ότι οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας θα ανεχθούν ποτέ την όποια αλλαγή.
Είναι όμως διαφορετικό να έχεις ένα πλήρως ανεπτυγμένο ταξικό αγώνα χωρίς να αποσπάς δυνάμεις για το μέγα πρόβλημα που ονομάζεται κυπριακό.
osr είπε…Μιχάλη να σε ρωτήσω κάτι πρακτικό και θα ήθελα ειλικρινά την γνώμη σουλες
«Το ΑΚΕΛ από παλιά είχε διακηρύξει ότι ενόσω υπάρχει κυπριακό πρόβλημα δεν τίθεται θέμα αλλαγής του οικονομικού συστήματος.»
ας πούμε ότι λύεται το κυπριακό πρόβλημα και υπογράφεται λύση
θεωρείς ότι πρακτικά με αυτό τον τρόπο λύεται το κυπριακό πρόβλημα;
και επειδή εικάζω ότι θα μου πεις πως όχι, θα σε ρωτήσω να μου πεις πότε θεωρείς εσύ ή το ακελ αν μπορείς να ξέρεις, πότε θα θεωρηθεί ότι θα έχει λυθεί το κυπριακό πρόβλημα
osr είπε…δεν είχα κάνει καμιά αναφορά στο κυπριακό αλλά πρώτος ο Μιχάλης ανέδειξε την θέση του ακελ που λέει ότι πριν γίνει οτιδήποτε άλλο (ό,τι και να είναι αυτό) πρώτα πρέπει να λυθεί το κυπριακόοπότε όχι δε νομίζω ότι θα ήταν πιο πρακτικό και παραγωγικό για μια τέτοια συζήτηση τι σημαίνει κυπριακό για μένα
το αντίθετο νομίζω είναι που έχει σημασία
δηλαδή εσείς που πρόσκειστε στο ακελ και που επικαλείστε το κυπριακό για να μην μιλάτε καν για ανατροπή του καπιταλισμού πριν αυτό λυθεί
προσδιορίστε τι είναι για σας αυτό που ονομάζουμε κυπριακό
οπότε επαναλαμβάνω το ερώτημα:
ας πούμε ότι λύεται το κυπριακό πρόβλημα και υπογράφεται λύση
θεωρείς ότι πρακτικά με αυτό τον τρόπο λύεται το κυπριακό πρόβλημα;
και επειδή εικάζω ότι θα μου πεις πως όχι, θα σε ρωτήσω να μου πεις πότε θεωρείς εσύ ή το ακελ αν μπορείς να ξέρεις, πότε θα θεωρηθεί ότι θα έχει λυθεί το κυπριακό πρόβλημα
Μιχάλης είπε…@ osrΝομίζω ότι θα συμφωνήσω με τον Άνευ.
Η αναφορά μου δεν έγινε χωρίς λόγο. Προηγήθηκε δική σου θέση.
Ξεκαθαρίζω ότι μπορώ να μιλώ μόνο για τον εαυτό μου. Δεν σημαίνει πως όσα γράφω εκφράζουν το ΑΚΕΛ.
Δεν είναι εύκολο να προσδιορίσει κάποιος πώς φαντάζεται τα πράγματα για καθαρά πρακτικούς και αντικειμενικούς λόγους.
Πρώτα πρώτα θέλω να τονίσω ότι η υπογραφή της λύσης είναι το ήμισυ του παντός διότι προϋποθέτει μια συμφωνία. Και το κυπριακό δεν είναι κάτι αόριστο αλλά καθαρά πολιτικό πρόβλημα μεταξύ Κύπρου, Ελλάδας και Τουρκίας.
Από εκεί και πέρα θα διαδραματίσουν ρόλο διάφοροι παράγοντες.
Πρώτα οι συντελεστές ως επίσημοι φορείς, που ελπίζω ότι δεν θα επαναλάβουν εαυτόν, όπως το 1960.
Έχω την εντύπωση ότι εφόσον η λύση θα εγκριθεί μέσω δημοψηφίσματος από το λαό, αυτό θα σημαίνει και αποδοχή του από το λαό.
Εάν, λοιπόν, ισχύσουν αυτά, ναι, θεωρώ ότι λύνεται το πολιτικό και νομικό πρόβλημα που ονομάζεται κυπριακό.
Σολιάτης είπε…Osr, που ζεις στην Κύπρο ή στον πλανήτη Άρη;
Στην Κύπρο υπάρχουν ξένα στρατεύματα και αυτά ανήκουν στο ΝΑΤΟ, τη συμμαχία προστασίας και επιβολής των συμφερόντων των πολυεθνικών εταιριών και των μονοπωλίων. Μπορείς να σκεφτείς αν το ΑΚΕΛ θέσει ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα για ανατροπή του συστήματος και πάρει με το μέρος του την πλειοψηφία του λαού π.χ. 60-70%, νομίζεις πως η αστική τάξη και οι σύμμαχοι της του ΝΑΤΟ θα το δεχτούν ως δημοκρατικό αποτέλεσμα ή θα επιβάλουν την (τάξη) όπως με τόση ευκολία αποφασίζουν και την επιβάλουν όπου νομίζουν ότι πλήττονται τα συμφέροντα τους; Τι τους εμπόδισε να ρημάξουν τη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λυδίη κ.λπ.; Μήπως εμείς είμαστε τόσο δυνατοί; Ή έχουμε τέτοιες διεθνείς αριστερές συμμαχίες που θα καταφέρουμε να επικρατήσουμε;
Το κυπριακό θα λυθείόταν καταφέρουμε να απαλλαγούμε από τα ξένα στρατεύματα, τις Νατοϊκές εγγυήσεις και οι εργαζόμενοι ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι και κάθε άλλης εθνικότητας που ζει στην Κύπρο μπορούν να διεξάγουν από κοινού εργατικούς ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες. Οι κίνδυνοι κατάπνιξης αυτών των αγώνων δεν θα εκλείψουν αλλά τα πράγματα θα είναι διαφορετικά και οι δυνατότητες επιτυχίας περισσότερες.
Η δεξιά αντιπολίτευση εκφραστής του κοινωνικό-οικονομικού κατεστημένου, μας το είπε καθαρά (άσχετα αν μετά άλλαξε την επιχειρηματολογία της), ότι διαφωνεί με την εκπεριτροπής προεδρία και τη διασταυρούμενη ψήφο, διότι αυτό θα έδινε τη δυνατότητα στην αριστερά λόγω της επιρροής και των σχέσεων ανάμεσα στις δυό κοινότητες να είναι πάντα στην εξουσία. Προτιμούν προφανώς να μείνει το κυπριακό άλυτο παρά να είναι η αριστερά στην εξουσία. Σκέφτου όπως είπε και ο Μιχάλης η κυβέρνηση του σ. Δ. Χριστόφια κάνει διαχείριση του καπιταλισμού και δέχεται ανηλεή πόλεμο από όλα τα κόμματα και κομματίδια, Τι θα γίνει αν η αριστερά επιχειρήσει σ’ αυτές τις συνθήκες τοπικές και διεθνείς να ανατρέψει την κεφαλαιοκρατία.
Αν το ΑΚΕΛ σε συνθήκες κατοχής δεν θέτει στόχο αλλαγής του συστήματος
Αλλά απαλλαγή της Κύπρου από την κατοχή, αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχει στόχο τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Επειδή θέλουμε την αλλαγή του κοινωνικό-οικονομικού συστήματος αυτό δεν σημαίνει πως θα το επιδιώξουμε εδώ και τώρα με οποιεσδήποτε συνέπειες. Εμείς δεν θα αυτοκτονήσουμε, ούτε θα κλείσουμε τον δρόμο στη σοσιαλιστική αλλαγή για να ικανοποιήσουμε αυθόρμητες επαναστατικές διαθέσεις. Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός και γι’ αυτό χρειάζεται να έχουμε το νου μας να μη δώσουμε την ευκαιρία στην κεφαλαιοκρατία για ολοκληρωτική επικράτηση.
osr είπε…θεωρώ ότι πρέπει να είστε ειλικρινείς και ξεκάθαροι ως προς το τι πρεσβεύετεπόσο γελοίο φαντάζει αυτό το επιχείρημα περί λύσης του κυπριακού πραγματικά!
ας πούμε ότι υπογράφεται λύση
απλά αυτό που ονομάζεται κυπριακό θα αλλάξει μορφή όπως άλλαξε το 60 το 63 το 74
και τότε θα λέτε πχ ότι πρέπει να εμπεδώσουμε την λύση κλπ κλπ
η νομίζετε ότι οι εθνικιστικές παπαρολόγοι νικολάκιες ττόμηες βουες κλπ εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας θα καταθέσουν τα εθνικιστικά τους όπλα
απλά παραδέχεστε άλλη μία φορά ότι ουδέποτε το ακελ υπήρξε κομουνιστικο κόμμα και ουδέποτε είχε και έχει στόχο την κομουνιστική μετεξέλιξη της κοινωνίας και αυτό γίνεται παραδεκτό και από αυτήν εδώ την συζήτηση ως προς το πρόσχημα της λύσης του κυπριακού
το ακελ είναι ένα απλό αστικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα διαχειριστής του καπιταλισμού με λίγες σάλτσες αριστερού λεκτικού
πέστε την αλήθεια στον κόσμο σας αν τολμάτε και μην καπηλεύεστε σύμβολα στα οποία μόνοι σας λέτε ότι δεν πιστεύετε όπως είναι το σφυροδρέπανο
η πολιτική είναι πρώτα και κύρια η ειλικρίνια και αυτό που κάνετε εσείς είναι το μέγιστο ψέμα στους οπαδούς σας
αν το ακελ υπήρχε το 1886 στο Σικάγο θα έλεγε ότι δεν μπορούμε έτσι όπως είναι τα πράγματα και τα δεδομένα τώρα να τα βάλουμε με την χωροφυλακή και τον στρατό των καπιταλιστών και ότι θα πρέπει να κάνουμε διάλογο μέχρι να λυθεί το εργοστασιακό πρώτα και μετά βλέπουμε
Δύο δεδομένα με έσπρωξαν να γράψω το σημερινό κείμενο.
Το πρώτο ήταν το διήμερο συνέδριο που οργάνωσε το Ινστιτούτο Έρευνας Προμηθέας σε συνεργασία με το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου (ΙΣΑ) στις 24 και 25 Απριλίου 2012.
Το δεύτερο ένα άρθρο του συνάδελφου Χρίστου Καρύδη που δημοσιεύθηκε στον τύπο τις τελευταίες μέρες με τίτλο«Αναδείξτε την ιστορία μας, μην τη φοβάστε».
Πρέπει να τονίσω ότι συμφωνώ απόλυτα με τον τίτλο που έδωσε στο άρθρο του ο συνάδελφος.
Διαφωνώ όμως με το περιεχόμενο.
***
Το διήμερο συνέδριο είχε θέμα «Η Κυπριακή Αριστερά στην πρώτη περίοδο της Βρετανικής Αποικιοκρατίας: εμφάνιση, συγκρότηση, εξέλιξη».
Κατά γενική ομολογία το συνέδριο ανέδειξε πολλά γνωστά και άγνωστα στοιχεία που έχουν να κάνουν με την εμφάνιση του Κ.Κ.Κ., τα πρώτα του στάδια και την πορεία του μέσα σ’ αυτό το χρονικό πλαίσιο που έθετε και ο τίτλος του συνεδρίου.
Δόθηκαν αρκετά στοιχεία και μέσα και από τις συζητήσεις που έγιναν στο τέλος κάθε ενότητας βγήκαν χρήσιμα συμπεράσματα.
Παρακολουθώντας από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό το συνέδριο, επιβεβαίωσα το συμπέρασμα ότι στην Κύπρο η ιστορία πάσχει. Και πάσχει μάλιστα σοβαρά.
Πάσχει τόσο στη γνώση της ιστορίας μας όσο και στην προβολή.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου δεν είναι και δεν μπορεί να θεωρηθεί από κανένα ότι είναι ένα αμελητέο σημείο της Κυπριακής Ιστορίας.
Κι όμως, λίγα γνωρίζουμε γι’ αυτό.
Παρουσιάστηκαν, λοιπόν, οι επηρεασμοί των πρωτοπόρων κομμουνιστών, οι θέσεις τους ενάντια στην αποικιοκρατία, οι διώξεις και η πολεμική την οποία υπέστησαν τόσο από τους Βρετανούς όσο και από την Εκκλησία που ήταν τότε ο εκφραστής αυτού που σήμερα ονομάζουμε Δεξιά.
Στελέχη του Κ.Κ.Κ. υπήρξαν εξαιρετικές προσωπικότητες όπως ο Αιμίλιος Χουρμούζιος, ο Λεωνίδας Στρίγγος, η Κλειώ Χριστοδουλίδου, ο Πλουτής Σέρβας, ο Γιάννης Λέφκης και άλλοι.
Όλοι αυτοί απουσιάζουν από την ιστορία μας. Το ίδιο και το Κ.Κ.Κ.
Και αυτό διότι τίποτε δεν διδάσκεται γι’ αυτά στη σχολική ιστορία.
Και επιμένω στο θέμα σχολική ιστορία, διότι εκεί είναι η βάση της μετέπειτα γνώσης του απλού και καθημερινού ανθρώπου.
***
Τονίζω ότι είτε μιλούμε για την ιστορία της Αριστεράς είτε την ιστορία της Δεξιάς, δεν παύουν να αποτελούν μέρος της ιστορίας της Κύπρου.
Το αντίθετο συμβαίνει όσον αφορά την ιστορία της Δεξιάς.
Υπερπροβάλλεται ο ρόλος της Εκκλησίας, της Εθναρχίας, των παπάδων, εξιδανικεύονται τα ιστορικά γεγονότα και δίνουν μια αντι-ιστορική θεώρηση των πραγμάτων, βασισμένα πάνω στο συναίσθημα.
Και ασφαλώς κυρίαρχη θέση έχει η δράση της ΕΟΚΑ 1955-59.
Η Κύπρος είναι γεμάτη μνημεία που αφορούν την περίοδο 55-59.
Το κράτος φρόντισε να ιδρύσει το ΣΙΜΑΕ, το Μουσείο Αγώνος, να διαφυλάξει χώρους που σ’ αυτούς γράφτηκε η ιστορία του 55-59.
Συμφωνώ με τον συνάδελφο Χρ. Καρύδη ότι «την κυπριακή πολιτεία (Κυβέρνηση και Βουλή) να ασχοληθούν με σοβαρότητα πλέον και συστηματικά με την ανάδειξη και την προβολή της ιστορίας του τόπου μας. Και τούτο γιατί λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι σε θάνατο και αφανισμό. Και τέτοιο τέλος δεν αξίζει στον Κυπριακό Ελληνισμό».
Δεν διαφωνώ καθόλου μ’ αυτό.
Διαφωνώ με την μονομέρεια.
Διαφωνώ με τον Χρ. Καρύδη όταν γράφει ότι πρέπει να αναδειχθούν πτυχές της νεότερης ιστορίας μας που έχουν σχέση μόνο με την ΕΟΚΑ.
Ζητά από το Υπουργείο Παιδεία να διοργανώνει επισκέψεις μαθητών στα Φυλακισμένα Μνήματα, στη Σεβέρειο Βιβλιοθήκη, το ΡΙΚ να προβάλλει ταινίες για τη ζωή και τη δράση των ηρώων της ΕΟΚΑ, να καθιερωθεί στα σχολεία ημέρα μνήμης του ήρωα μαθητή, κλπ.
Επαναλαμβάνω, καμία ένσταση.
Μόνο που η ιστορία μας δεν περιέχει μόνο αυτά.
Γιατί π.χ. μαζί μ’ αυτά να μην αναδειχθούν οι αγώνες για την Ένωση που ξεκίνησαν αμέσως μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον Οθωμανικό ζυγό;
Γιατί να μην αναδειχθούν οι κοινοί αγώνες Ε/κυπρίων και Τ/κυπρίων, οι απεργίες της δεκαετίας του ’40, η ιστορία του εργατικού κινήματος στην Κύπρο, τα όσα έγιναν μετά την ανεξαρτησία, το 63-64, το 1967, οι αντιχουντικοί αγώνες, η περίοδος 1971-74;
Γιατί π.χ. να μη διοργανώνονται επισκέψεις στο Μαυροβούνι, στη Σκουριώτισσα και αλλού, όπου σημειώθηκαν σημαντικά γεγονότα;
Γιατί να μη διοργανώνονται διαγωνισμοί για όλη τη σύγχρονη ιστορία μας;
Γιατί να μην καθιερωθεί και ημέρα κοινών αγώνων Ε/κυπρίων και Τ/κυπρίων;
Γιατί το ΡΙΚ να μην προχωρήσει σε παραγωγές που αφορούν και αυτά τα γεγονότα;
Μήπως όλα αυτά δεν αποτελούν ιστορία;
Μήπως δεν είναι κομμάτια της ιστορίας μας;
Ο ρόλος των ακαδημαϊκών
Θα κάνω όμως και μια θλιβερή διαπίστωση.
Η εικόνα που πήρα από κάποιους ακαδημαϊκούς που έλαβαν μέρος στο διήμερο συνέδριο ήταν απογοητευτική.
Απογοητευτική τόσο για το εύρος των γνώσεων τους γύρω από το θέμα, όσο και από την συμπεριφορά τους.
Θεωρώ αδιανόητο, μέχρι χθες φοιτητές, επειδή πήραν ένα δίπλωμα πανεπιστημίου να θεωρούν τον εαυτό τους ιστορικό και ότι λένε να θεωρείται θέσφατο.
Θεωρώ αδιανόητο κάποιοι που «ακόμα δεν βγήκαν από το αυγό» να μιλούν αφ’ υψηλού και με υποτιμητικό τρόπο προς όσους πιθανόν να διαφωνούν μαζί τους.
Και κυρίως διαφωνώ έντονα με την άποψη κάποιων από αυτούς ότι ιστορία είναι μόνο η καταγραφή γεγονότων και όχι η ερμηνεία τους.
Οι δημιουργοί του Debtocracy, του ντοκιμαντέρ που είδαν τουλάχιστον δύο εκ. άνθρωποι, επιστρέφουν με μια νέα παραγωγή.
Η CATASTROIKA αναζητά τις συνέπειες από την ολοκληρωτική εκποίηση μιας χώρας. Εξετάζοντας παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης στις πιο αναπτυγμένες χώρες της Δύσης προσπαθεί να προβλέψει τι θα συμβεί αν το ίδιο μοντέλο εφαρμοστεί σε μία χώρα υπό καθεστώς επιτήρησης.
=====================
Ένα ενδεικτικό παράδειγμα για το πολύ χοντρό κερδοσκοπικό παιχνίδι που παίζεται με το ξεπούλημα οργανισμών κοινής ωφέλειας και αποτελούν φυσικά μονοπώλια και δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο ανταγωνισμού και αγοράς
είναι η προσπάθεια ξεπουλήματος της ΔΕΗ
η πραγματική αξία της ΔΕΗ αποτιμάτε γύρω στα 17 ΔΙΣ ευρώ και στο χρηματιστήριο η αξία της αγγίζει τα …. 750 εκατομύρια!!!!!!!
εδώ ένα κείμενο σχετικό που είχα βάλει προ λίγο καιρού
Περί ιδιωτικοποιήσεων ο λόγος…Στην Γερμανία και Αγγλία ιδιωτικοποίησαν τα τρένα και λόγω μη συντήρησης κλπ είχαμε νεκρούς λιποθυμίες από ..καύσωνα στην Γερμανία εκτροχιασμούς διαλυμένες ράγες ..στην Βολιβία ιδιωτικοποίησαν το νερό και άμεσα οι τιμές ΤΡΙΠΛΑΣΙΑΣΤΙΚΑΝ κλπ κλπ
επειδή πολύς λόγος γίνεται για ιδιωτικοποιήσεις και …….. ας μην το σχολιάσω….απλά αντιγράφω κάποια σχόλια μου από το blog του στροβολιώτη που έγινε αρχικά η κουβέντα και του cyprus critic που το επανέφερε
από σχολιαστές που ζουν στην Γερμανία και στην Ελβετία που ήδη ζουν τις συνέπειες της ιδιωτικοποίησης
Ράνια PERMALINK
Ιουλίου 13, 2010 12:47
Στροβολιότη,
Καταρχήν να σου πω μπράβο που γράφεις μια τόσο προκλητική άποψη. και μπράβο σε όσους σχολιάσαν κόσμια.
Προσωπικά διαφωνώ εντελώς με την πρόταση σου.
Παραδείγματα μπορώ να φέρω πολλά. Τα τρένα στη Γερμανία που μετά που την ιδιωτικοποίηση αρχίσαν οι καθυστερήσεις, να …φεύκουν πόρτες εν κινήσει, να μεν δουλεύκει ο κλιματισμός (εφυρτήκαν κάποια γυμνασιόπαιδα προχτές που την πυρά). Και εννοείται ότι εν πανάκριβα.
Τα τρένα του Βερολίνου. Πέρσι το καλοκαίρι το Βερολίνο έμεινε χωρίς τρένα για ολόκληρο το καλοκαίρι επειδή εν εκάμναν σέρβις για να γλυτώσουν λεφτά. Και το 1/3 των βαγονιών εχάλασε.
Οι αερομεταφορές στην Ελλάδα που για να πάεις που Αθήνα-Θεσαλλονίκη με την Ετζίαν (που εσυγχωνεύτηκε με την πουλημένη Ολυμπιακή) εν 2 φορές πιο ακριβά που το Αθήνα-Λονδίνο…και πίσω
===
άρθρα που επιβεβαιώνουν το περιστατικό και άλλα που είχαμε θάνατο ανθρώπων συνεπεία της μη συντήρησης από την εταιρεία
Why German Trains No Longer Run on Time
Aceras Anthropophorum PERMALINK
Ιουλίου 12, 2010 09:15
Φίλε μου διαφωνώ κάθετα με την ανάλυση σου. Βλέποντας τι γίνεται στην Ευρώπη, ότι πουλήθηκε το κλαίει τώρα ο λαός του οποίου η Κυβέρνηση το πούλησε.
Στην Ελβετία πουλήθηκε η τηλεφωνία. Έχουμε το πιο ακριβό τηλέφωνο. Πουλήθηκε η suissair. Έχουμε την Lufthansa που μας μιλά μόνο γερμανικά, κάμνει μόνο τα κερδοφόρα δρομολόγια χωρίς να δρώνει το φτίν της για άλλα εθνικά συμφέροντα της Ελβετίας, όπως ο τουρισμός, ή πολιτικές σχέσεις. Ο ηλεκτρισμός δεν πουλήθηκε. Έχουμε τον πιο φτηνό τζιαι οικολογικό ηλεκτρισμό της Ευρώπης. Στην Αγγλία που πουλήθηκε, ο μικροκαταναλωτής πληρώνει πιο ακριβά τζιαι μειώθηκαν μόνο οι τιμές για τους μεγάλους καταναλωτές που αφήνουν κέρδος. Τα τραίνα που ιδιοτικοποιηθήκαν στην αγγλία … άλλη τραγική ιστορία. Ντελούξ βαγόνια που τζιοιλούν πάνω σε σαραβάλλες ράγες.
=================
osr PERMALINK
Ιουλίου 12, 2010 16:37
και μόλις τα πουλήσει τσουπ…………… οι ιδιωτικές εταιρείες θα αυξήσουν κατακόρυφα τους λοαρκασομους τους τζαι εκάτσαμεν πάνω ούλλοιιι….
δηλαδή όταν πχ η ΑΗΚ που πλέον θα είναι ιδιωτική και θα έχει και το μονοπώλιο θα πει ότι θα αυξήσω τους λογαριασμούς σας κατά 150% τι θα μπορεί να κάνει ο καταναλωτής;
να πάει στην κυβέρνηση του; μα θα πει “εγώ εν τζαι῾” ….. τι να πω ρε
osr PERMALINK
Ιουλίου 13, 2010 10:56
η cyta ειναι ημικρατική
τζαι τόσο πολλά αφηνιάσαν οι θαυμαστές της ακρίβειας και προστάτες αυτών που φκάλλουν πα στην ράσση ούλλων μας
που ο εκπρόσωπος τους ο ματάκιας που ειχε καμερες παντού στην Επιτροπή Προστασίας Ανταγωνισμού και τον παρέτησαν ο Χριστοφίδης έβγαλε φιρμάνι για χάριν του ανταγωνισμού τάχα
με την οποία έλεγε ότι η cyta ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΥΞΗΣΕΙ τις τιμές της!!!!!!
ούτως ώστε η areeba τότε mtn τώρα να μπορεί να την …..ανταγωνιστεί….
όπου υπήρξαν ιδιωτικοποιήσεις υπήρξαν απίστευτες αυξήσεις
και μιλάμε για αγαθά πρώτης ανάγκης
δεστε τι γίνεται με τις πεζίνες
πόσες είναι; εκο lukoil shell petrolina esso … υπάρχει ανταγωνισμός;;;;;
ΑΝΕΚΔΟΤΟ
απλά μας κλέβουν όλοι μαζί
ΑΗΚ ρεύμα….. άτε για τον χώρο της κύπρου να έρτει άλλη μια (που δεν εshει chance άλλα άτε για χάριν συζήτησης) εταιρεία
υπάρχει περίπτωση να υπάρχει ανταγωνισμός με δύο εταιρείες;;;;;;;;;;;;;;;;
ΑΝΕΚΔΟΤΟ
εδώ στο γάλα στο ψωμί με τόσες αμέτρετηες υπεραγορές φούρνους περίπτερα κλπ
και έχουμε το πιο ακριβό γάλα στην ΕΕ και ίσως στον κόσμο
τι ανταγωνισμός και κουραφέξαλα
δεν υπάρχει ούτε υγιής ούτε άρρωστος ανταγωνισμός
δεν υπάρχει ανταγωνισμός
υπάρχουν καρτέλ
και μιλάμε για είδη πρώτης ανάγκης
και ένα τελευταίο που έγινε τζαι ταινεία
“Ακόμα και το νερό”
EVen the water
στην Βολιβία το κράτος ιδιωτικοποίησε και έδωσε σε εταιρείες την διαχείριση του νερού
αμέσως τριπλασιάστηκαν οι τιμές και όχι μόνο αυτό αλλά ποινικοποιήθηκε το μάζεμα του νερού!!!!! μόνο η εταιρεία μπορούσε να το διαχειρίζεται!! και φυσικά οι βολιβιανοί εξεγέρθηκαν τζαι εστείλαν τις εταιρείες στον θκιάολο
Ας πούμε ότι στις εκλογές της 6ης Μαίου τα πασοκνουδόσκυλα συντρίβονται και δεν καταφέρνουν ούτε μαζί να σχηματίσουν κυβέρνηση
Η Παπαρήγα στην ΕΡΤ στην εκπομπή της Στάη έχει δηλώσει ότι το ΚΚΕ και δεύτερο κόμμα να βγει δεν θα κάνει καμιά συνεργασία για να σχηματιστεί κυβέρνηση οπότε αν τα δύο πολιτικά κοπρόσκυλα πασοκονουδες δεν καταφέρουν ακόμη και μαζί και μονιασμένοι να εξασφαλίσουν τόσους ψήφους ώστε να μπορέσουν να ξεφτιλίσουν ακόμη περισσότερο τον ελληνικό λαό τότε αυτό είναι σημάδι ότι κάτι έχει ήδη αλλάξει
Και τι θα γίνει μετά;;;; θα αναφωνάξει ο φιλήσυχος φιλειρηνικός ηλίθιος που ακόμη ψηφίζει τα κοπρόσκυλλα και έχει έχει βολευτεί από το κατεστημένο του και ταυτόχρονα έχει καταπιεί αμάσητα τα ξερατά της προπαγάνδας των πρετεντεροκαψήδων
Ναι για πες φιλήσυχε μαλάκα… τι θα γίνει αν δεν μπορει να σχηματιστεί κυβέρνηση;
Σκέψου το ρε μαλάκα… ας πούμε ότι δεν μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση… ε και;
Σε όλο τον «πολιτισμένο» καπιταλιστικό κόσμο που είχαμε κυβερνήσεις σταθερές απλά εξαθλιώνανε τους ανθρώπους σταθερά και όχι και τόσο αργά αλλά το έχουν επιταχύνει τα τελευταία χρόνια
πέραν των 80 εκατομυρίων εξαθλιωμένων ανθρώπων που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας στην μεγάλη και τρανή Ευρωπαική Ένωση και πέραν των 50 εκατομυρίων στην μήτρα του «πολιτισμένου» καπιταλιστικού κόσμου τις ΗΠΑ
Απο το βιβλιο, ΠΡΩΤΑ ΣΑΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΑΝ ΦΑΡΣΑ. Σε μεταφραση του Νεκταριου Καλαιτζη.
Η χρηματοοικονομικη καταρρευση κατεδειξε περιτρανα τον καταφωρο παραλογισμο του παγκοσμιου καπιταλισμου, ετσι που να μη μπορει πλεον κανεις να τον αγνοησει. Συγκρινετε τα 700 δις δολαρια που δαπανηθηκαν μονο απο τις ΗΠΑ για τη σταθεροποιηση του τραπεζικου συστηματος, με το γεγονος οτι απο τα 22 δις δολαρια που τα πλουσιοτερα εθνη του κοσμου ειχαν δεσμευτει να προσφερουν για να βοηθησουν να αναπτυχθει η γεωργια των φτωχοτερων χωρων εν οψει της τρεχουσας επισιτιστικης κρισης, μονο 2,2 δις δολαρια εχουν καταστει διαθεσιμα μεχρι στιγμης.
(Σημειωση δικια μου: Συνολικα, ρευστο κι εγγυησεις, το ποσο που δαπανηθηκε τελικα μονο απο τη FED, φτανει σημερα τα 13 τρις δολαρια…)
===========
Τι έκαναν οι σταθερές κυβερνήσεις του «πολιτισμένου» καπιταλιστικού κόσμου;
Σώζουν τα τομάρια τους και τους χορηγούς τους και ταίζουν τις τράπεζες με τρισεκατομύρια δολάρια και ευρώ και εξαθλιώνουν όλους εμάς με μειώσεις μισθών συντάξεων και αύξηση ορίων συνταξιοδότησης ώστε να δουλεύουμε μέχρι τα βαθιά γεράματα για να συνεχίζουν να ταίζουν τις τράπεζες και τους κολλητούς τους
Ούτως ή άλλως οι «προβλέψεις» των πολιτισμένων καπιταλιστικών μηχανισμών τους για την Ελλάδα ΔΝΤ κλπ είναι ότι για την συνέχιση της δημοσιονομικής εξυγίανσης και λοιπές παπαριές που λένε θα πρέπει να επέλθει περαιτέρω μείωση των μισθών!!!!!!
Δηλαδή αν είναι δυνατόν!!
Δηλαδή στο λένε κατάμουτρα ότι η κυβέρνηση (εννούν πασοκονουδου+λοιπούς ξεφτιλισμένους πρόθυμους) θα συνεχίσει να σε εξαθλιώνει για το …. καλό σου
Δηλαδή θα τους ψηφίσεις για να σου μειώσουν κι άλλο τον μισθό;
Δηλαδή γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι ψήφος σε αυτούς και σταθερή και καλά κυβέρνηση απλά θα οδηγήσει σε περαιτέρω εξαθλίωση των ανθρώπων στην Ελλάδα
Αλήθεια, τι θα γίνει τελικά αν δεν μπορέσει να σχηματιστεί κυβέρνηση στην Ελλάδα;
Για κάθε εχέφρων άνθρωπο κύρια επιδίωξη στις εκλογές αυτές θα πρέπει να είναι η καταβαράθρωση του πασοκονουδου, να μην μπορούν να εξασφαλίσουν 151 έδρες….
είναι νομίζω η μόνη φορά που πιστεύω ότι η ψήφος μπορεί να αλλάξει την ζωή μας
και όταν λέω μας εννοώ και στην κύπρο αλλά και στην ιταλία και στην ισπανία και πορτογαλλία και στις άλλες χώρες που τις προετοιμάζουν για κινεζοποίηση των κατοίκων τους
η ψήφος προς πασοκνδ δίνει το μήνυμα της απόλυτης κατάντιας της απόλυτης ξεφτίλας και νοητικής εξαθλίωσης που δίνει πολύ απλά το σύνθημα σε όλους αυτούς που απλά εξαθλιώσαν ήδη τον ελληνικό λαό να συνεχίσουν να τον εξαθλιώνουν ακόμα περισσότερο
Η πρώτη και κυρίαρχη επιδίωξη για κάθε εχέφρων κυριολεκτικά όμως εχέφρων άνθρωπο, γιατί ειλικρινά θεωρώ ότι εκτός και αν είσαι παντελώς λαμόγιο λακές βιομήχανος εφοπλιστής μεγαλοεργολάβος κλπ κάποιος μισθωτός που ψηφίζει πασοκνδ είναι απλά καθυστερημένος ηλίθιος λοβοτομημένος κλπ κλπ
η πρώτη που λέτε και κυριάρχη επιδίωξη για κάθε εχέφρων άνθρωπο σε αυτές τις εκλογές είναι να ΚΑΤΑΒΑΡΑΘΡΩΘΟΥΝ ΟΙ ΓΑΜΗΜΕΝΟΙ ΛΑΚΕΔΕΣ ΛΑΜΟΓΙΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟΙ κωλοπασοκονουδομαλακοπαιδα
να μην μπορούν να εξασφαλίσουν ποσοστά που να τους δίνουν 151 βουλευτές
να πιστέψει ο κόσμος ότι ΝΑΙ ΡΑ ΜΑΛΑΚΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ Ο ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ενος κομματος
αν γίνει αυτό όλα πλέον είναι εφικτά
και γιαυτό άλλωστε λυσσάξανε όλοι στο αμερικα και στας ευρώπας με δημοσιεύματα του στυλ ότι αν δεν ψηφίσετε τα “σωστά” κόμματα τότε θα επέλθει η καταστροφή η πέμπτη παρουσία θα βγουν τα ζόμπι αστεροειδής κλπ κλπ
Σε αυτές τις εκλογές πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξει συμμετοχή στις εκλογές καθαρά ως μέσον τακτικής υπό την έννοια του ότι αν καταστεί εφικτή η αδυναμία των δύο κωλοκομμάτων πασοκνδ να κυβερνήσουν ακόμα και μαζί γιατι για αυτοδυναμία δεν το συζητάμε τότε είναι απολύτως εφικτό ο μαλακοπίτουρας φιλήσυχος φιλειρηνικός μαλάκας να πιστέψει ότι ναι ρε γμτ το παιχνίδι δεν είναι τόσο στημένο όσο θα ήθελαν να είναι»
Προσωπικά δεν θα ψήφιζα Συριζα και σε καμμιά περίπτωση δημοκρατική παπαριστερά του κουβέλη αλλά ΑΝΤΑΡΣΥΑ αν και θεωρώ ότι και η ψήφος στο ΚΚΕ για χάριν τάκτικής είναι σημαντική αφού θα κάνει τους πασοκονουεδες να τρομάξουν ακόμη περισσότερο και τον κόσμο να πιστέψει ακόμη περισσότερο ότι όλα αυτά δεν είναι μονόδρομος
Δεν μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση ………. οπότε;
Οπότε ξαναγίνονται εκλογές
Ναι αλλά τώρα πλέον ο ελληνικός λαός ξέρει ότι όλα είναι πιθανά
και πλέον τα πράγματα σοβαρεύουν πάρα πολύ για την κομουνιστικής αντικαπιταλιστική αριστερά και τις επιλογές της
Στόχος κατά τη γνώμη μου δεν θα πρέπει να είναι ο σχηματισμός απλά κυβέρνησης και είναι αυτό που είπε και η Παπαρήγα στην Στάη και συμφωνώ
ότι στις 7 Μαίου η Ελλάδα θα είναι ακόμα στην ΕΕ και οι δομές της ακόμα θα είναι καπιταλιστικές
Ο ίδιος ο λαός θα πρέπει να αποφασίσει να τους τελειώνει όλους αυτούς που τον εξαθλιώνουν
Πρακτικά πλέον θα πρέπει να αρχίσουν να γίνονται ενέργειες ώστε ο λαός να μπορέσει σταδιακά να αυτοκυβερνηθεί
Να γίνουν κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση
¨Ολα αυτά μπορεί να φαντάζουν κάπως εξωφρενικά και εξωπραγματικά αλλά ίσως να μην είναι και τόσο αφού αν καταβαραθρωθούν τα κοπρόσκυλα του πασοκονουδουκαιλοιπωνπροθύμων οι προοπτικές είναι τόσες όσες οι άνθρωποι αποφασίσουν ότι είναι
Πρώτα και κύρια να καταρρεύσει ο μύθος ότι τυχόν ακυβερνησία θα σημαίνε ολική καταστροφή πέμπτη παρουσία πτώση αστεροειδών κλπ και όταν οι άνθρωποι δουν ότι και χωρίς κυβέρνηση η ζωή συνεχίζεται το ίδιο
¨Ηδη έχουν γίνει και υπάρχουν δομές αυτοοργάνωσης είτε σε επίπεδο γειτονιών είτε σε επίπεδο τοπικών κοινωνιών
Οι πλατείες του καλοκαιριού όσο και να τις υποτιμούν κάποιοι έχουν προσφέρει έστω και αυτή την στοιχειώδη αίσθηση στους χιλιάδες χιλιάδων ανθρώπων ότι μπορεί να υπάρξει αυτοοργάνωση και ότι οι αποφάσεις μπορούν να λαμβάνονται συλλογικά
Ας μην ξεχνάμε ότι οι πλατείες ήταν το βάπτισμα του πυρός για την τεράστια πλειοψηφία του κόσμου που μέχρι πρότινος πίστευε σε αστικές δημοκρατίες αντιπροσωπευόμενες και κοινοβούλια
Μόνο καλό έκανε όλη αυτή η διαδικασία που ώθησε τον κόσμο να ξεφτεί και άλλες εναλλακτικές λύσεις για τον τρόπο κοινωνικής οργάνωσης
Ο κόσμος είναι αυτός που θα αποφασίσει τι θέλει και που θέλει να πάει το πράγμα
Το σύνθημε είναι: ΜΕ την κοινωνία και όχι, για την κοινωνία
Στις 6 Μαίου 2012 οι άνθρωποι μπορούν να επιλέξουν να τελειώνουν με τα παλιοτόμαρα και τα ξεφτιλισμένα τους συστήματα
Οι συνέπειες κατά τη γνώμη μου ίσως να είναι πέραν από την φαντασία μας και κατακλυσμιαιές αφού αν στην Ελλάδα γίνει το αδιανόητο τότε και άλλες χώρες θα ακολουθήσουν το παράδειγμα αυτό σαν ντόμινο ειδικά Ισπανία Ιταλία Πορτογαλλία Ιρλανδία που πλέον ακλουθούν το μονοπάτι της εξαθλίωσης που τους έστρωσαν τα δικά τους κοπρόσκυλλα πασοκονουεδες
Ο Μπέργκμαν, ο Μαλατέστα και ο Κροπότκιν για τους μικροαστούς νοικοκυρέους στο Σύνταγμα και αλλού
Έκατσες ποτέ να σκεφτείς για ποιο λόγο δουλεύεις όλη μέρα κάθε μέρα;
Για ποιο λόγο οι (δυτικοί) άνθρωποι δουλεύουν πέραν των 10 ωρών κάθε μέρα;
Ειδικά στην Κύπρο που δεν παράγεται τίποτα αλλά τα ¾ των κυρέων δουλεύουν σε γραφεία κάνοντας παρασιτική εργασία τύπου λογιστή οικονομικά μάρκτετινγκ και άλλες νεοτερικές μαλακίες του τίποτα
Οι μόνοι που δουλεύουν σε παραγωγικές εργασίες στην Κύπρο είναι οι μετανάστες δηλαδή αυτοί που δουλεύουν στην γεωργία στην κτηνοτροφία στην οικοδομική βιομηχανία κλπ
Οι υπόλοιποι απλά δουλεύουμε σε μη παραγωγικές εργασίες που επί της ουσίας είναι διεκπεραιωτικές εργασίες μετακίνησης του πλούτου από τους πολλούς (παραγωγική διαδικασία) στους λίγους (τοκογλύφους/τραπεζίτες εργοστασιάρχες εφοπλιστές κλπ)
Για ποιο λόγο δουλεύεις κάθε μέρα τόσες πολλές ώρες;
Σήμερα η τεχνολογία έχει προχωρήσει τόσο πολύ που τα πλείστα πράγματα τα φτιάχνουν μηχανές
Παράγεται τόσος πλούτος ικανός να θρέψει να ντύσει να στεγάσει κλπ όχι 6 δισεκατομύρια ανθρώπους αλλά 20 δισεκατομύρια και όμως υπάρχει τόση φτώχεια … γιατί;
Ο Πωλ Λαφαργκ περί το 1883 έγραψε το βιβλιαράκι με τίτλο «Το δικαίωμα στην τεμπελιά»
ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον βιβλιαράκι που ο τίτλος ακόμη του σε εξιτάρει!
Είναι μια οξεία και εύθυμη κριτική στο αδηφάγο τέρας που λέγεται καπιταλισμός όπου η δουλεια (τον τόνο βάλτε τον όπου εσείς νομίζετε έχει καθαγιαστεί απ΄όλους τους κοιλαράδες ταγούς μας…….
Ποιος δεν έχει βαρεθεί και κουραστεί αναμένοντας την ώρα να περάσει ώστε να σχολάσει επιτέλους ……….. οι ίδιοι εργάτες που είναι στην φαμπρικα και φτιάχνουν τα δαντελένια υφάσματα για τις κυράτσες που κάθονται στα λογής λογής τσάγια και καφέδες δεν θα τα φορέσουν ποτέ.
Αλήθεια, τι είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους σκλάβους, να είναι μέσα σε ένα τούνελ που δεν υπάρχει φως στην άκρη του;
Μισθωτή σκλαβιά! Μεγάλη αλήθεια, από την άλλη υπάρχει και το ρητό: αργία μήτηρ πάσης κακίας
Φυσικά οι έλληνες όταν το έλεγαν αυτό δε νομίζω να εννοούσαν την μισθωτή σκλαβιά που περνάει ο σύγχρονος άνθρωπος, κλεισμένος σε ένα κουτί από μπετόν από το πρωί μέχρι το βράδυ
Ποιος μπορεί να μου πει τι δουλειά έκανε ο Σωκράτης; Ο Πλάτωνας;
Η αργία δεν έγκειται στην έλλειψη δουλειας (είπαμε για τον τόνο ε αλλά μάλλον στην έλλειψη διάθεσης για ζωή, το να ακολουθείς αυτό που νοιώθεις να σε παρακινεί,
Είτε αυτό είναι το μπάσκετ, το ποδήλατο, η ζωγραφική, η ποίηση, η συγγραφή κλπ κλπ
Είναι δυνατόν ο Αριστοφάνης ο Ευριπίδης και οι άλλοι τραγωδοί να ήταν το πρωί μέχρι το βράδυ στη δουλεια και να μπορούσαν να συγγράψουν τα κλασσικά τους έργα;
Είναι δυνατόν να παραχθεί ότιδήποτε πνευματικό όταν ο μόνος «ελεύθερος» χρόνος από την μισθωτή σκλαβιά είναι βάση νόμου 21 ημέρες από τις 365;;;;;
Οι λογής λογής κοιλαράδες με τα κοστουμούθκια διαχρονικά μαζί με τους άλλους κοιλαράδες με τα ράσα μίλησαν: η δουλεια είναι ευλογία….
Ναι αλλά, πως θα ζήσουν οι άνθρωποι χωρίς δουλεια;
Αλήθεια, πως ζούσαν οι άνθρωποι προτού ανακαλυφθούν οι μηχανές;
Γράφει ο Λαφαργκ:
«Μια αποδοτική εργάτρια γνέθει με τ΄αδράχτι της το πολύ πέντε τούφες το λεπτό, ενώ ορισμένες κυκλικές πλεκτομηχανές κάνουνε 30.000 τούφες στον ίδιο χρόνο.
Κάθε λεπτό μηχανής επομένως ισοδυναμεί με 100 ώρες δουλειάς της εργάτριας – ή με άλλα λόγια κάθε λεπτό που δουλεύει η μηχανή χαρίζει στην εργάτρια δέκα μέρες σχόλη.
Αυτό που αληθεύει για την πλεκτοβιομηχανία αληθεύει λίγο ή πολύ και για όλες τις βιομηχανίες που έχει εκσυγχρονίσει η σύγχρονη μηχανική.»
Επί της ουσίας ο άνθρωπος με τις μηχανές έχει επιλύσει τα προβλήματά του όσον αφορά την παραγωγή καθότι τα ρούχα και τα τρόφιμα είναι σε τόση αφθονία λόγω των μηχανών που φτάνουν για όλους τους ανθρώπους στην γη.
………………………………………………………………………
Η μισθωτή σκλαβιά είναι το δίδυμο αδηφάγο τέρας του καπιταλισμού και ο πανηλίθιος ξανθόπουλος το «φτωχό πλην τίμιο» ηλίθιο παλληκάρι η ταφόπλακά του……
Κανένας θεός και καμιά δικαιοσύνη δεν θα δικαιώσει ποτέ κανένα μίζερο ξανθόπουλο «δουλευταρα» εκτός από τις μελό ηλίθιες ταινίες.
Σκεφτείτε το: να απεργήσουν όλοι οι εργάτες όλων των αυτοκινητοβιομηχανιών……..μπάμμμμ πάει το σύστημα, κατέρρευσε
Και όμως συνεχίζουν τη δουλεια με χαρά και χαμόγελο στα χείλη……..
Θυμάμαι πρώτο έτος μάθημα κοινωνιολογίας ρώτησα τον κουλτουριάρη κύριο καθηγητά με το μουσάκι
«πως οι εργάτες θα συνειδητοποιηθούν και θα καταλάβουν ότι αυτοί κρατάνε τα μέσα» οπότε αμέσως θα ρίξουν μια κλωτσιά στους στρουμπουλούς κώλους των κωλοβιομηχάνων που τους κρατάν φυλακισμένους στην μισθωτή σκλαβια;;;
Απάντηση δεν πήρα ποτέ……..
η αλλοτρίωση του σύγχρονου ανθρώπου δεν έχει όρια….ο σημερινός άνθρωπος φυλακισμένος στο κλουβί που έφτιαξε ο ίδιος για τον εαυτό του δεν ζει, επιβιώνει……
α και μια διευκρίνιση, να εξηγιόμαστε για να μην παρεξηγιόμαστε, το δικαίωμα στην τεμπελιά δεν έχει καμιά σχέση με την οκνηρία ε……»
Η ουσία είναι η οργάνωση του χρόνου εργασίας και η υπεραξία που καρπώνονται κάποιοι από όλη αυτή την εργασία…
Σκεφτείτε το εξής: ένας υπάλληλος ο οποίος παράγει το χ προϊόν μέσα σε μια μέρα το οποίο ο μάστρος του το πουλάει για 500 ευρώ και ο μηνιαίος μισθός του υπάλληλου είναι 800 ευρώ
Κάντε τον πολλαπλασιασμό: 500 ευρώ την ημέρα επί πέντε μέρες την εβδομάδα (στην καλύτερη περίπτωση αν δεν δουλεύει Σάββατο) επί 4 εβδομάδες το μήνα μας κάνουν 10000 ευρώ
Δηλαδή ο μάστρος από τον συγκεκριμένο υπάλληλο βγάζει υπεραξία από την εργασία του 9200 ευρώ!
Ε ναι αλλά ο μάστρος έχει το ρίσκο έχει το ρεύμα έχει το ένα έχει το άλλο….
Έτσι ακριβώς όταν οι δούλοι μισθωτοί σκλάβοι άρχισαν να δικαιολογούν το αφεντικό τους χάθηκε η ταξική συνείδηση…
Μιλάμε για κέρδος πολύ χαλαρά 9200 ευρώ από κάθε υπάλληλο……
Τέσπα ο τρόπος οργάνωσης των μέσων παραγωγής είναι όλη η ουσία της κοινωνικής οργάνωσης
Και όποιος ελέγχει τα μέσα παραγωγής ελέγχει και την κοινωνία..
Αυτή είναι πολύ απλά η ουσία του καπιταλισμού ο οποίος φυσικά τα τελευταία χρόνια που έγινε χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός με τους τοκογλύφους τραπεζίτες να έχουν αναλάβει την πρωτοκαθεδρία στο σύστημα έχει μεταλλαχτεί έτσι κι αλλοιώς
Στην τελική όμως το θέμα είναι ποιος ελέγχει τα μέσα παραγωγής, δηλαδή ποιος ελέγχει την παραγωγή του πλούτου, δηλαδή των αγαθών που είναι απαραίτητα για την διαβίωση των ανθρώπων δηλαδή καρέκλες ρούχα σπίτια φαγητό κλπ
Σήμερα όλο και περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται γενικά ότι κάτι δεν πάει καλά…. Ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι όπως μας τα έμαθαν δημοκρατία και άλλα όμορφα λογάκια …. Ο πλείστος κόσμος το έχει αντιληφθεί αυτό και η πρώτη του αντίδραση είναι απλά η αποχή από το εκλογικό πανηγυράκι
Όλοι γνωρίζουν ότι κάτι δεν πάει καλά χωρίς όμως να μπορούν να προσδιορίσουν τι ακριβώς
Γιατί ενώ δουλεύουν δύο δουλειές δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα; Γιατί ενώ κάποιοι που δεν δουλεύουν τα έχουν όλα;
Φταίνε οι πολιτικοί; Που είναι διεφθαρμένοι; Φταίνε οι «αμερικάνοι» γενικώς και αορίστως; Ποιοι φταίνε τελικά;
Μισθωτός σκλάβος… ο άνθρωπος που δεν έχει χρόνο να κάτσει να σκεφτεί και καταπίνει αμάσητη σχεδόν όλη την προπαγάνδα των κατεστημένων μμεαξάπτησης που του αναπαράγουν την προπαγάνδα περί δημοσιονομικής εξυγίανσης και άλλα κουφά που δεν καταλαβαίνει από τύπους με κοστουμόυθκια τζαι γραβατούες που μιλάνε χωρίς να του λένε τίποτα που και οι ίδιοι δεν έχουν ιδέα για τι πράγμα μιλάνε
Η ουσία είναι ότι όσο και να δουλεύει αν έχει δουλειά δεν τα βγάζει πέρα… δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα
Και έτσι φτάσαμε στον μικροαστό νοικοκυρέο που γνωρίζει ότι κάτι φταίει χωρίς να μπορεί να προσδιορίσει τι ακριβώς ο οποίος μαζεύεται στο σύνταγμα με χιλιάδες άλλους «συντρόφους» του μικροαστούς νοικοκυρέους
Ένα ετερόρκλητο πλήθος το οποίο είναι δυσαρεστημένο με ίσως μηδενική ταξική συνείδηση οι οποίοι όμως όλοι ξέρουν ότι κάτι δεν πάει καλά…..
Ο Αλεξάντερ Μπέργκμαν θέλοντας να προσεγγίσει τον άνθρωπο που επί της ουσίας ως μισθωτός σκλάβος δεν έχει τον χρόνο να κάτσει να σκεφτεί και να προσδιορίσει τι στον διάλο δεν πάει καλά με την ζωή του και συνέχεια είναι στην δουλειά με το αφεντικό να τον πρήζει για όλο και περισσότερη παραγωγή να παράγει προιόντα τα οποία ποτέ δεν θα μπορέσει να αγοράσει ο ίδιος και να μην έχει χρόνο να χαρεί καν την ζωή του την οικόγενεια του
Και έτσι κάθισε και έγραψε το Αλφαβητάρι του Αναρχισμού έχοντας κατά νου αυτό ακριβώς, ότι ο μικροαστός ο μισθωτός σκλάβος ο οποίος σιγουρα δεν έχει την θεωρητική υποδομή για να αντιληφθεί όρους και έννοιες βαρύγδουπες και άλλα ομορφα κοινωνικοπολιτικά θεωρήματα του μιλάει σε πρώτο πρόσωπο και θέτει ο ίδιος στον εαυτό του τα απλά ερωτήματα τα οποία θέτουν συνεχώς οι άνθρωποι που έχουν φάει το παραμύθι ότι το μόνο εφικτό σύστημα είναι ο καπιταλισμός και η κοινοβουλευτικής αντιπροσωπευτική κομματοκρατία κλπ κλπ
Πρώτ απόλα θέτει το πιο σημαντικό ερώτημα που θετουν όλοι οι μικροαστοί φιλήσυχοι φιλειρηνικοί πατριωτάκηδες που έχουν καταπιεί αμάσητοι την προπαγάνδα ταύτισης του αναρχικού με την βία ειδικά σήμερα που όταν πεις αναρχικός αμέσως στο μυαλό έρχεται η εικόνα ενός κουκουλοφόρου με μολότωφ
Από τα περιεχόμενα του βιβλίου:
Είναι ο αναρχισμός βία;
Τι είναι ο αναρχισμός
Είναι δυνατόν να υπάρξει αναρχία;
Θα λειτουργήσει ο κομμουνιστικός αναρχισμός;
Μη κομμουνιστές αναρχικοί (επεξέγηση και διαφοροποίηση από τον ατομικιστικό αναρχισμό που επί της ουσίας δεν είναι αναρχισμός)
Για να γίνει επανάσταση;
Αυτό που έχει σημασία είναι η ιδέα
Προετοιμασία
Οργάνωση των εργαζομένων για να κάνουν την κοινωνική επανάσταση
Αρχές και πρακτική
Κατανάλωση και ανταλλαγή
Η υπεράσπιση της επανάστασης ( η βία είναι ένα πάρα πολύ μικρό της τμήμα, η επανάσταση είναι νοητική διαδικασία γκρεμίσματος των δομών και θεσμών που μας επιβλήθηκαν τόσα χρόνια)
και αρχίζει στην εισαγωγή του ως εξής:
1928
Θέλω να σου μιλήσω για τον αναρχισμό. Θέλω να σου πω τι είναι ο αναρχισμός γιατί νομίζω ότι θα σε ωφελήσει, γιατί είναι πολύ λίγα γνωστά για αυτόν και γιατί τα όσα είναι γνωστά είναι διαδόσεις και στο μεγαλύτερο μέρος τους ψέματα.
Θέλω να σου μιλήσω για αυτόν γιατί πιστεύω ότι ο αναρχισμός είναι το τελειότερο και το ανώτερο πράγμα που έχει σκεφτεί ποτέ ο άνθρωπος, το μόνο πράγμα που μπορεί να δώσει σε εσένα ελευθερία και ευημερία και στον κόσμο ειρήνη και χαρά
Θέλω να σου μιλήσω για αυτόν απλά και κατανοητά ώστε να μην υπάρξει καμιά παρανόηση. Τα παχιά λόγια και οι πομπώδεις φράσεις φέρνουν μόνο σύγχυση. Καθαρή σκέψη σημαίνει απλά λόγια.
Πριν όμως σου πω τι είναι ο αναρχισμός θέλω να σου πω τι ΔΕΝ είναι ο αναρχισμός.
Αυτό είναι απαραίτητο γιατί έχουν διαδώσει πάρα πολλά ψέματα για τον αναρχισμό. Ακόμα και έξυπνοι άνθρωποι έχουν συχνά λανθασμένη γνώμη γι αυτόν.
Μερικοί μιλάνε για τον αναρχισμό χωρίς να ξέρουν τίποτα γι αυτόν. Άλλοι πάλι λένε επίτηδες ψέματα για τον αναρχισμό γιατί δεν θέλουν να μάθεις εσύ την αλήθεια για αυτόν.
Ο αναρχισμός έχει πολλούς εχθρούς, δεν πρόκειται βέβαια να σου πουν εκείνοι την αλήθεια για αυτόν. Το γιατί ο αναρχισμός έχει εχθρούς και ποιοι είναι οι εχθροί του θα το καταλάβεις αργότερα όσο θα προχωρούμε.
Τώρα αρκει να σου πω ότι ούτε ο πολιτευτής σου ούτε ο εργοδότης σου ούτε ο καπιταλιστής ούτε ο χωροφύλακας δεν θα σου μιλήσουν ειλικρινά για τον αναρχισμό.
Γιατί περισσότεροι δεν ξέρουν τίποτε για αυτόν ενώ όλοι τους τον μισούν.
Τα ίδια ισχύει και για τις εφημερίδες και τα περιοδικά τους –τον καπιταλιστικό τύπο.
Και οι περισσότεροι σοσιαλιστές και μπολσεβίκοι παρουσιάζουν με λανθασμένο τρόπο τον αναρχισμό.
Είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι το κάνουν από άγνοια. Αλλά κι εκείνοι που ξέρουν λένε συνήθως ψέματα για τον αναρχισμό και τον περιγράφουν σαν «αταξία και χάος» .
Μπορείς να δεις μόνος σου πόσο ανέντιμοι είναι:οι μεγαλύτεροι δάσκαλοι του σοσιαλισμού –ο Καρλ Μαρξ και ο Φρίντριχ Έγκελς είχαν πει ότι τελικό στάδιο του σοσιοαλισμού θα ήταν ο αναρχισμός. Είπαν ότι στην αρχή πρέπει να έχουμε σοσιαλισμό αλλά ότι μετά τον σοσιαλισμό θα υπάρξει κομουνισμός και ότι θα δημιουργηθεί μια πιο ελεύθερη και πιο όμορφη κοινωνία από την κοινωνία του σοσιαλισμού. Κι όμως οι σοσιαλιστές μολονότι ορκίζονται στο όνομα του Μαρξ και του Έγκελς επιμένουν να ονομάζουν τον αναρχισμό «αταξία και χάος» αυτό δείχνει πόσο ανήξεροι ή πόσο ανέντιμοι είναι.
Και οι μπολσεβίκοι κάνουν το ίδιο, μολονότι οι μεγαλύτερος δάσκαλος τους, ο Λένιν είχε πει ότι τελικό στάδιο του μπολσεβικισμού θα ήταν ο αναρχισμό και ότι τότε η ζωή θα γινόταν πιο ωραία και πιο ελεύθεροι.
Πρέπει λοιπόν να σου πω πρώτα πρώτα τι ΔΕΝ είναι ο αναρχισμός :
ΔΕΝ είναι βόμβες αταξία ή χάος
ΔΕΝ είναι κλοπές και φόνοι
ΔΕΝ είναι πόλεμος του καθενός εναντίον όλων
ΔΕΝ είναι επιστροφή στην βαρβαρότητα ούτε στην κατάσταση των πρωτόγονων αγρίων
Ο αναρχισμός είναι το διαμετρικά αντίθετο από όλα τα παραπάνω.
Αναρχισμό σημαίνει ότι θα πρέπει να είσαι ελεύθερος, ότι κανένας δεν θα πρέπει να υποδουλώνει να σε διαφαντεύει να σε κλέβει ή να σε εκβιάζει.
Σημαίνει ότι θα πρέπει να είσαι ελεύθερος να κάνεις αυτά που θέλεις και ότι δεν θα πρεπε να σε υποχρεώνουν να κάνεις αυτά που δεν θέλεις.
Σημαίνει ότι θα πρέπει να έχεις την δυνατότητα να διαλέξεις το είδος της ζωής που θέλεις να ζήσεις και να την ζήσεις χωρίς κανένας να σε εμποδίσει.
Σημαίνει ότι ο διπλανός σου θα πρέπει να έχει την ίδια ελευθερία με σένα, ότι ο καθένας θα πρέπει να έχει τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες ελυθερίες με όλους τους άλλους.
Σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια και ότι θα πρέπει να ζουν σαν αδέλφια ειρηνικά και αρμονικά
Μ αυτά θέλω να πω ότι θα πρέπει να μην υπάρχουν πόλεμοι, να μην μεταχειρίζεται μια ομάδα βία εναντίον μιας άλλης ομάδας, να μην υπάρχουν μονοπώλια να μην υπάρχει φτώχεια να μην υπάρχει καταπίεση να μην υπάρχει καταπίεση εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Κοντολογίς αναρχισμός σημαίνει μια κατάσταση της κοινωνίας όπου όλοι οι άντρες κι όλες οι γυναίκες είναι ελεύθεροι και όπου όλοι απολαμβάνουν ισότιμα τα αγαθά μιας τακτοποιημένης και λογικής ζωής
«Μπορεί να γίνει αυτό;» με ρωτάς «και πως»
«Δεν μπορεί να γίνει, πρέπει πρώτα να γίνουμε άγγελοι»
Παρατηρεί ο φίλος σου.
Ας μιλήσουμε λοιπόν για αυτά. Ίσως καταφέρω να σου δείξω ότι μπορούμε να γίνουμε τίμιοι και ότι μπορουμε να ζήσουμε σαν τίμιοι άνθρωποι χωρίς να βγάλουμε φτερά.
ένας άλλος μεγάλος θεωρητικός του αναρχισμού ο Ερρίκο Μαλατέσταέγραψε ένα από τα κλασσικότερα κείμενα «Στο καφενείο συζητώντας για τον αναρχισμό»
στο οποίο ο Μαλατέστα αποδίδει με πολύ απλή γλώσσα χωρίς θεωρητικές φλυαρίες και περιττές στομφώδεις αμπελοφιλοσοφίες σε τι συνίσταται ο αναρχισμός συζητώντας με όλων των ειδών ιδεολογιών και τάξεων ανθρώπων… με τον βιομήχανο καπιταλιστή, με τον δικαστή με τον πατριώτη με τον σοσιαλιστή με τον δημοκράτη κλπ
Εισαγωγή της αγγλικής έκδοσης
Ο Μαλατέστα ξεκίνησε να γράφει την σειρά των διαλόγων που συνθέτουν το βιβλίο «Στο καφενείο: Συζητήσεις για τον Αναρχισμό» τον Μάρτιο του 1987 ενώ κρυβόταν στην Ανκόνα και ήταν απασχολημένος με την έκδοση του περιοδικού L ‘ Agitazione. Ο Λουίτζι Φάμπρι στον απολογισμό του αυτής της περιόδου που γράφτηκε για να προλογίσει την έκδοση του 1922 της πλήρους σειράς των διαλόγων (Bologna – EdizionidiVolonta) την οποία εξέδωσε ο Μαλατέστα (ανατύπωση, TorinoSargaf, 1961) μας δίνει μια παραπλανητική εικόνα του Μαλατέστα, καλοξυρισμένου λόγω της μεταμφίεσης περιφερόμενου με την πίπα στο στόμα να χαμογελάει πονηρά στους φίλους του οι οποίοι για την ασφάλεια του επιθυμούσαν να βρίσκεται αλλού.
Η ιδέα των διαλόγων του γεννήθηκε την περίοδο που σύχναζε σε ένα καφενείο το οποίο συνήθως δεν ήταν στέκι ανατρεπτικών στοιχείων όπως εκείνος. Πράγματι ένας από τους θαμώνες ο οποίος ήταν αστυνομικός συνήθιζε να ανοίγει συζήτηση με τον Μαλατέστα χωρίς φυσικά να φαντάζεται όπως σημειώνει ο Φάμπρι ότι είχε στα χέρια του ένα αληθινό κελεπούρι. Ο αναρχισμός θα ήταν ασφαλώς ένα από τα θέματα συζήτησης εφ όσον οι αναρχικοί της πόλης βομβάρδιζαν διαρκώς τους συμπολίτες τους με προπαγανδιστικό υλικό κάτι που συχνά τους οδηγούσε στα δικαστήρια.
Η μορφή που θα έπαιρναν οι διάλογοι προήλθε λοιπόν από έναν πραγματικό τόπο συνάντησης (το καφενείο) και από την προσωπική εμπειρία του Μαλατέστα. Κατέληξε σε ένα συγγραφικό σχέδιο απολύτως ταιριαστό με την ιδιαίτερη ευφυΐα του που συνίσταται στην ικανότητα του να αποδίδει σύνθετες ιδέες σε απλή γλώσσα, κάνοντας τις άμεσα κατανοητές. Η διαλογική μορφή επέτρεψε επιπλέον στον Μαλατέστα να εξετάσει τις ιδέες των αντιπάλων του υποβάλλοντας συγχρόνως τις δικές του αναρχικές απόψεις σε μια κριτική εξέταση, με στόχο να μεταδώσει στους αναγνώστες του την πολιτική τους σημασία και την δυνατότητα πρακτικής τους εφαρμογής. Πράγματι ένα από τα δυνατά σημεία των διαλόγων είναι ότι απουσιάζουν οι φλυαρίες. Η εξέταση του αναρχισμού είναι εξονυχιστική και γνήσια, ενώ συχνά τονίζονται εκείνα τα σημεία τα οποία οι αντίπαλοι του θεωρούσαν αδυναμία ή τρωτά. Αυτό καθιστά ιδιαίτερα εντυπωσιακή την εμπνευσμένη υπεράσπιση του Μαλατέστα.
Γύρω στα τέλη του 1897 ο Μαλατέστα αναγνωρίστηκε και εντοπίστηκε από την αστυνομία της Ανκόνα. Συνελήφθη και εν συνεχεία αφέθηκε ελεύθερος. Αμέσως ξεκίνησε μια σειρά διαλέξεων εγκαταλείποντας τόσο την έκδοση του περιοδικού του όσο και την συγγραφή των ανολοκλήρωτων διαλόγων. Το 1898 τέθηκε σε κατ οίκον περιορισμό και τον Μάρτιο του 1899 διέφυγε στο εξωτερικό πρόσφυγας για μια ακόμη φορά. Οι ολοκληρωμένοι διάλογοι έφταναν τους 10, με αυτήν δε την μορφή δημοσιεύθηκαν τόσο σε εφημερίδες όσο και ως φυλλάδιο.
Οι πρωταγωνιστές των 10 πρώτων διάλογων είναι
Ο Τζόρτζιο, ένας αναρχικός το άλτερ ego του Μαλατέστα
Ο Πρόσπερο, ένας εύπορος αστός
Ο Τσεζάρε, ο καφετζής
Ο Αμπρότζιο ένας δικαστής
Έτσι ο Μαλατέστα είναι σε θέση να διατυπώσει μια πληθώρα πολιτικών θέσεων και απόψεων προερχομένων από ένα ευρύ κοινωνικό φάσμα. Ενώ ο Πρόσπερο υπερασπίζεται τον πλούτο και τα προνόμια ο Τσεζάρε υπερασπίζεται τους μικροιδιοκτήτες και την μεσαία τάξη.
Δείχνει να έχει επίγνωση των κοινωνικών προβλημάτων και εμφανίζεται δεκτικός στην επιχειρηματολογία του Τζόρτζιο ωστόσο εκφράζει επίσης την ανησυχία του υποστηρίζοντας ότι δεν πρέπει να επιτραπεί στην όποια λύση να διαταράξει στην υφιστάμενη κοινωνική τάξη πραγμάτων
Ο Αμπρότζιο είναι η φωνή του νόμου και του φιλελεύθερου κράτους καθώς και των κυρίαρχων ιδεών περί δικαιωμάτων και δικαιοσύνης.
Ως κύριος αντίπαλος του Τζόρτζιο ο Αμπρότζιο είναι επίσης εκείνος που εκφράζει τις απόψεις του μέσου άνθρωπου περί της ανθρώπινης φύσης και της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Οι απόψεις του εμπεριέχουν μια φιλελεύθερη έκφραση της θεωρίας των δικαιωμάτων μετριασμένη από εκείνο που θα αξίωνε ως αναγνώριση των ορίων που επιβάλλουν στην ελευθερία οι αναπόδραστες επιταγές της πραγματικότητας.
Το αποτέλεσμα είναι ένας μεγάλος καμβάς πάνω στον οποίο ο Μαλατέστα αντιδρώντας στις διάφορες απόψεις και απαντώντας στις πολυάριθμες κριτικές που γεννούν οι θέσεις του Τζόρτζιο μπορεί να ζωγραφίσει ένα έντεχνα σχεδιασμένο και λεπτομερές πορτρέτο της αναρχικής θεώρησης του κόσμου.
Με αυτή την σχετικά μικρή μπροσούρα ο Μαλατέστα μας εισάγει σε όλες τις βασικές θεωρίες του αναρχοκομουνισμού και εξετάζει μια προς μια πολλές από τις μείζονες αντιρρήσεις απέναντι στις θέσεις του…….»
υπάρχουν και άλλοι διάλογοι και άλλοι χαρακτήρες……
και καταλήγει η εισαγωγή:
«Αυτοί οι διάλογοι του Μαλατέστα δεν αποτελούν απλώς μια μείζονα συνεισφορά στην αναρχική πολιτική θεωρία αλλά και ένα σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο. Έχοντας γραφτεί κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 23 ετών (1899-1922) συνιστούν ένα σχόλιο για την ταραχώδη εκείνη εποχή και τα σημαντικά ιστορικά γεγονότα καλύπτοντας μια περίοδο η οποία διακρινόταν ιδιαίτερα από την αριστερή προπαγάνδα και οργάνωση σε ολόκληρη την Ευρώπη. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου που καλύπτουν αυτοί οι στοχασμοί γύρω από τον αναρχισμό ο κόσμος γνώρισε την Β Διεθνή την άνοδο του μπολσεβικισμού τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο την γέννηση του φασισμού και τις ρωσικές επαναστάσεις, τόσο εκείνης του 1905 όσο και εκείνη του 1917.
Χωρίς να κάνουν ευθεία νύξη σε κάποιο από αυτά τα γεγονότα οι διάλογοι προχωρούν σε μια ζωντανή εξέταση πολλών από τα ζητήματα που ανακινούν.
Στην πραγματικότητα ο Μαλατέστα καθιστά την αναρχική θεωρία ένα διαρκές σχόλιο της εποχής του.
Είναι ένα έργο ευφυές με ξεχωριστό ύφος ένα αληθινό καλλιτεχνικό δημιούργημα
Και όπως έλεγε και ο Πιοτρ Κροπότκιν ο άγιος, ο πρίγκηπας της Επανάστασης
“Δικό μας καθήκον είναι πρώτα πρώτα να εντοπίσουμε με την ανάλυση της κοινωνίας τις χαρακτηριστικές της τάσεις σε κάποια δεδομένη στιγμή της εξέλιξης της και να τις προβάλουμε καθαρά.
Στη συνέχεια να θέσουμε σε πρακτική εφαρμογή τις τάσεις αυτές στις σχέσεις μας με όλους όσους σκέφτονται σαν και μας.
Και τέλος από σήμερα κιόλας
μα κυρίως στη διάρκεια της περιόδου της επανάστασης να γκρεμίσουμε τους θεσμούς καθώς και τις προκαταταλήψεις που εμποδίζουν την ανάπτυξη των τάσεων αυτών.
Αυτό μπορούμε όλο κι όλο να κάνουμε, τοσο ειρηνικά όσο και επαναστατικά
και ξέρουμε ότι βοηθώντας να γεννηθούν οι τάσεις αυτές,
εργαζόμαστε για την πρόοδο και ότι όλα όσα θα γίνουν εναντίον των τάσεων αυτών θα εμποδίσουν μόνο την πορεία της προόδου.
Κι όμως μιλάνε συχνά για στάδια που πρέπει να περάσουμε
και μας προτείνουν να εργαστούμε για να φτάσουμε σε αυτό που περιγράφουν σαν πρώτο στάδιο και να ξαναβγούμε έπειτα στο μεγάλο δρόμο αφού πρώτα φτάσουμε σ αυτό.
Το να σκεφτόμαστε όμως με τον τρόπο αυτό μου φαίνεται σα να παραγνωρίζουμε τον αληθινό χαρακτήρα της ανθρώπινης προόδου και να χρησιμοποιούμε μια πολύ κακά διαλεγμένη μεταφορά από τη στρατιωτική πρακτική.”
Πέτερ Κροπότκιν
Ομιλία του στις 6/3/1896 στο Παρίσι με θέμα: Η Αναρχία. Η φιλοσοφία και το ιδανικό της
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να διαλαλούμε και να μοιραζόμαστε τις ιδέες μας και τις απόψεις μας…………
η επανάσταση ξεκινά από το μυαλό!!!!!!!!
Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός φτάνει να τον διεκδικήσουμε και να τον θέλουμε!
Αυτό το ετερόκλητο πλήθος στο σύνταγμα και αλλού είναι ο μικροαστός νοικοκυρέος τον οποίο ο Μπέργκμαν ο Μαλατέστα ο Κροπότκιν θέλει να προσεγγίσει και να διαλαλήσει τις ιδέες τους
Δεν μπορώ πραγματικά να αντιληφθώ πως αυτή η απαξιωτική συμπεριφορά προς όλους αυτούς τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που υποτίθεται είναι ΜΕ αυτούς που θέλουμε όσοι αυτοπροσδιοριζόμαστε αναρχικοί να προχωρήσουμε προσφέρει οτιδήποτε σε όποιονδήτε αγώνα
Η ταξική συνείδηση είναι αποτέλεσμα κοινωνικοποίησης και ζύμωσης και δεν πρόκειται να προσέλθει από καμιά επιφοίτησηση και ούτε θα γίνει με download
Οι λογής λογής θεωρητικολόγοι επαναστασιολόγοι του καναπέ και του κιμπορτ ας καταπιούν τα ξερατά της αλαζονείας τους
Κορνήλιος Καστοριάδης: “O κάθε λαός είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, υπεύθυνος και για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται”
ΑΠΌ ΒLACKΜEDITERRANEANPIRATE
“…στην Ελλάδα δεν έγινε Γαλλική Επανάσταση. Πράγματι, στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει εποχή που ο λαός να έχει επιβάλει, έστω και στοιχειωδώς, τα δικαιώματά του. Και η ευθύνη, εκφράζεται με την ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης: «εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;». -Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στο χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι.“
Μια συνέντευξη που παραχώρησε ο Κορνήλιοs Καστοριάδηs (φιλόσοφος, οικονομολόγος και ψυχαναλυτής, 1922-1997).
Ερώτηση Δημοσιογράφου: Συχνά λέγεται ότι η Ελλάδα είναι «προβληματική», στην Ελλάδα «όλα γίνονται στον αέρα», «χωρίς προγραμματισμό», «χωρίς βάρος». Με τέτοιες διαπιστώσεις συμφωνούν πολλοί. Αλλά περιορίζονται συνήθως μόνο στις διαπιστώσεις. Γνωρίζω ότι η ελληνική κατάσταση σας απασχολεί βαθιά. Ποια είναι η ερμηνεία σας για όσα συμβαίνουν; Γιατί συμβαίνουν έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα; Ποιες οι βαθύτερες αιτίες;
Καστοριάδης: Πρώτον, δεν ξέρω. Δεύτερον, στο μέτρο που μπορώ να ξέρω κάτι, είναι ότι η πολιτική ζωή του ελληνικού λαού τελειώνει περίπου το 404 π.χ.
Δημοσιογράφος: Νομίζω ότι θα ενοχλήσει πολύ αυτή η διατύπωσή σας.
Καστοριάδης: Τι να κάνουμε. Μιλώ για την πραγματική πολιτική ζωή του λαού ως αυτόνομου παράγοντα. Δεν μιλώ για μάχες, για αυτοκράτορες, για Μεγαλέξανδρους και Βασίλειους Βουλγαροκτόνους. Μετά τον πέμπτο π.Χ. αιώνα και την αυτοκυβέρνηση του λαού στις δημοκρατικές πόλεις -και πάντως, μετά τον περίεργο τέταρτο π.Χ. αιώνα- η ελληνική ελευθερία πεθαίνει. Οι ελληνικές πόλεις γίνονται υποχείριες των βασιλέων της Μακεδονίας. Βεβαίως, ο Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του παίζουν έναν κοσμοϊστορικό ρόλο. Κατακτούν την Ασία και την Αίγυπτο. Διαδίδουν την ελληνική γλώσσα και παιδεία. Αλλά πολιτική ζωή, πλέον, δεν υπάρχει. Τα βασίλεια των διαδόχων του Αλεξάνδρου, ως πολιτική συγκρότηση, είναι ουσιαστικά μοναρχίες. Εξάλλου, καθώς ξέρουμε, ο ίδιος ο Αλέξανδρος αντιμετώπισε στασιασμό των Ελλήνων που είχε πάρει μαζί του, διότι ήθελε να τους υποχρεώσει να γονυπετούν μπροστά του, όπως οι Πέρσες μπροστά στο Μεγάλο Βασιλέα – πράγμα ανθελληνικότατο. Σε όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής εποχής οι ελληνικές πόλεις, με λίγες περιθωριακές και παροδικές εξαιρέσεις, αποτελούν παιχνίδια στα χέρια των ελληνιστικών δυναστειών. Ακολουθεί η ρωμαϊκή κατάκτηση, κάτω από την οποία οι ελληνικές πόλεις δεν έχουν παρά μόνον κοινοτική ζωή. Κατόπιν, έρχεται η βυζαντινή αυτοκρατορία. Το Βυζάντιο είναι μια ανατολική, θεοκρατική μοναρχία. Στο Βυζάντιο η πολιτική ζωή περιορίζεται στις ίντριγκες της Κωνσταντινούπολης, του αυτοκράτορα, των “δυνατών” και των ευνούχων της αυλής. Και βεβαίως, τα σχολικά μας βιβλία δεν αναφέρουν ότι στη βυζαντινή αυλή υπήρχαν ευνούχοι, όπως σ’ αυτήν του Πεκίνου.
Δημοσιογράφος: Όλα αυτά αφορούν ένα πολύ μακρινό ιστορικό παρελθόν. Η Ελλάδα ως σύγχρονο νεοελληνικό κράτος έχει, ήδη, ιστορία εκατόν εβδομήντα ετών. Θα θέλατε να επικεντρώσετε σ’ αυτή την περίοδο;
Καστοριάδης: Μα, αυτή η περίοδος είναι ακατανόητη χωρίς τους είκοσι έναν αιώνες ανελευθερίας που προηγήθηκαν. Λοιπόν, μετά το Βυζάντιο έρχεται η τουρκοκρατία. Μην ανησυχείτε, δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Θα αναφέρω μόνο ότι επί τουρκοκρατίας όση εξουσία δεν ασκείται απευθείας από τους Τούρκους, ασκείται από τους κοτζαμπάσηδες (τους εντολοδόχους των Τούρκων), οι οποίοι κρατούν τους χωριάτες υποχείριους. Συνεπώς, ούτε σ’ αυτή την περίοδο μπορούμε να μιλήσουμε για πολιτική ζωή. Όταν αρχίζει η Επανάσταση του 1821, διαπιστώνουμε από τη μια μεριά τον ηρωισμό του λαού και από την άλλη, σχεδόν αμέσως, την τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μια πολιτική κοινωνία. Την επομένη της πτώσης της Τριπολιτσάς αρχίζουν οι εμφύλιοι πόλεμοι.
Δημοσιογράφος: Πού οφείλεται αυτή η «τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μια πολιτική κοινωνία»; Ποιοι είναι οι λόγοι;
Καστοριάδης: Ουδείς μπορεί να δώσει απάντηση στην ερώτησή σας για ποιο λόγο, κάποιος, σε μιαν ορισμένη στιγμή, δεν δημιούργησε κάτι. Η συγκρότηση ενός λαού σε πολιτική κοινωνία δεν είναι δεδομένη, δεν είναι κάτι που χαρίζεται, αλλά κάτι που δημιουργείται. Μπορούμε απλώς να διαπιστώσουμε ότι, όταν απουσιάζει μια τέτοια δημιουργία, τα χαρακτηριστικά της προηγούμενης κατάστασης διατηρούνται ή αλλάζουν μόνο μορφή.
Δημοσιογράφος: Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτά στην ελληνική περίπτωση;
Καστοριάδης: Ορισμένα τα εντοπίζουμε, ήδη, στους εμφύλιους πολέμους της Επανάστασης του 1821. Βλέπουμε, για παράδειγμα, ότι η νομιμοφροσύνη και η αλληλεγγύη έχουν τοπικό ή τοπικιστικό χαρακτήρα, ισχυρότερο συχνά από τον εθνικό. Βλέπουμε, επίσης, ότι οι πολιτικές κατατάξεις και διαιρέσεις είναι συχνά σχετικές με τα πρόσωπα των «αρχηγών» και όχι με ιδέες, με προγράμματα, ούτε καν με “ταξικά” συμφέροντα. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό είναι η στάση απέναντι στην εξουσία. Στην Ελλάδα, μέχρι και σήμερα, το κράτος εξακολουθεί να παίζει τον ρόλο του ντοβλετιού, δηλαδή μιας αρχής ξένης και μακρινής, απέναντι στην οποία είμαστε ραγιάδες και όχι πολίτες. Δεν υπάρχει κράτος νόμου και κράτος δικαίου, ούτε απρόσωπη διοίκηση που έχει μπροστά της κυρίαρχους πολίτες. Το αποτέλεσμα είναι η φαυλοκρατία ως μόνιμο χαρακτηριστικό. Η φαυλοκρατία συνεχίζει την αιωνόβια παράδοση της αυθαιρεσίας των κυρίαρχων και των «δυνατών»: ελληνιστικοί ηγεμόνες, Ρωμαίοι ανθύπατοι, Βυζαντινοί αυτοκράτορες, Τούρκοι πασάδες, κοτζαμπάσηδες, Μαυρομιχάληδες, Κωλέττης, Δηλιγιάννης.
Δημοσιογράφος: Εξαιρέσεις δεν βλέπετε να υπάρχουν; Εξαιρέσεις εντοπισμένες κυρίως στον 19ο και στον 20ό αιώνα;
Καστοριάδης: Ε, υπάρχουν δυο-τρεις εξαιρέσεις: ο Τρικούπης, ο Κουμουνδούρος, το βενιζελικό κίνημα στην πρώτη περίοδό του. Αλλά τα όποια αποτελέσματά τους καταστράφηκαν από τη δικτατορία του Μεταξά, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τον ρόλο του παλατιού, τη δικτατορία της 21ης Απριλίου, την πασοκοκρατία. Στο μεταξύ, μεσολάβησε ο σταλινισμός που κατόρθωσε να διαφθείρει και να καταστρέψει αυτό που πήγαινε να δημιουργηθεί ως εργατικό και λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα τα πληρώνουμε ακόμη. Μου ζητάτε να σας εξηγήσω. Μπορείτε να μου εξηγήσετε εσείς, γιατί οι Έλληνες, που σκοτώνονταν εννέα χρόνια, για να απελευθερωθούν από τους Τούρκους, θέλησαν αμέσως μετά ένα βασιλιά; Και γιατί, αφού έδιωξαν τον Όθωνα, έφεραν τον Γεώργιο; Και γιατί μετά ζητούσαν “ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά”;
Δημοσιογράφος: Μα, οι δικές σας απαντήσεις ενδιαφέρουν ιδίως όταν αφορούν ερωτήματα που εσείς θέτετε. Θα θέλατε, λοιπόν, να διατυπώσετε τις απόψεις σας;
Καστοριάδης: Σύμφωνα με την παραδοσιακή «αριστερή» άποψη, όλα αυτά τα επέβαλαν η Δεξιά, οι κυρίαρχες τάξεις και η μαύρη αντίδραση. Μπορούμε όμως να πούμε ότι όλα αυτά τα επέβαλαν στον ελληνικό λαό ερήμην του ελληνικού λαού; Μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός δεν καταλάβαινε τι έκανε; Δεν ήξερε τι ήθελε, τι ψήφιζε, τι ανεχόταν; Σε μιαν τέτοια περίπτωση αυτός ο λαός θα ήταν ένα νήπιο. Εάν όμως είναι νήπιο, τότε ας μη μιλάμε για δημοκρατία. Εάν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, τότε, ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα. Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός -όπως και κάθε λαός- είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς, είναι υπεύθυνος και για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα.
Δημοσιογράφος: Πώς την εννοείτε αυτή την ευθύνη;
Καστοριάδης: Δεν δικάζουμε κανέναν. Μιλάμε για ιστορική και πολιτική ευθύνη. Ο ελληνικός λαός δεν μπόρεσε έως τώρα να δημιουργήσει μια στοιχειώδη πολιτική κοινωνία. Μια πολιτική κοινωνία, στην οποία, ως ένα μίνιμουμ, να θεσμισθούν και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά δικαιώματα τόσο των ατόμων όσο και των συλλογικοτήτων.
Δημοσιογράφος: Θέλετε να πείτε ότι -αντιθέτως- σε άλλες χώρες, στη Δυτική Ευρώπη.
Καστοριάδης: Εκεί, αυτό έγινε! Ο μακαρίτης ο Γιώργος Καρτάλης έλεγε κάνοντάς μου καζούρα στο Παρίσι το 1956:«Κορνήλιε, ξεχνάς ότι στην Ελλάδα δεν έγινε Γαλλική Επανάσταση». Πράγματι, στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει εποχή που ο λαός να έχει επιβάλει, έστω και στοιχειωδώς, τα δικαιώματά του. Και η ευθύνη, για την οποία μίλησα, εκφράζεται με την ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης: «εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;». -Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στο χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι
*Ο Κορνήλιος Καστοριάδης (Κωνσταντινούπολη, 11 Μαρτίου 1922- Παρίσι, 26 Δεκεμβρίου 1997) ήταν Έλληνας φιλόσοφος, οικονομολόγος και ψυχαναλυτής. Συγγραφέας του έργου Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας, διευθυντής σπουδών στην Σχολή Ανωτέρων Σπουδών Κοινωνικών Επιστημών του Παρισιού από το 1979, και φιλόσοφος της αυτονομίας, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές του 20ου αιώνα.
Εκανα like, αλλά δεν συμφωνώ με όλες τις απόψεις της συνέντευξης του Καστοριάδη. Την έχω διαβάσει πολλές φορές τη συνέντευξη αλλού από παλιά. Το like πάει στον Καστοριάδη ο οποίος είναι ένας οξυδερκής παρατηρητής της ιστορίας και οι φράσεις του συμπυκνώνουν αυτές τις παρατηρήσεις με τόσο ωραίο τρόπο.
Διαφωνώ επίσης ως προς την θέση του πως άλλοι λαοί, λόγω των επαναστάσεών τους κλπ κλπ ίσως, συγκρότησαν “πολιτική κοινωνία” (παρεμπιπτόντως ο όρος είναι του Αριστοτέλη, από τα Πολιτικά -2ο-3ο βιβλίο, κάπου κει στην αρχή-, αν και ως προς το περιεχόμενο μάλλον θα διαφωνούσαν οι δυο τους)
Στο ζήτημα της ευθύνης του ελληνικού λαού για την μη-συγκρότηση “πολιτικής κοινωνίας” δεν μπορούμε με κανέναν τρόπο να παραγνωρίσουμε ΚΑΙ την ευθύνη του λαού, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Ομως θα πρέπει να θυμόμαστε πως όλους αυτούς τους πολλούς σκοτεινούς αιώνες, το πολιτικό αλλά και το κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο κινήθηκε ο λαός μας, δεν ήταν ΚΑΘΟΛΟΥ υπό τον έλεγχό του.
Δηλαδή όπως κάποιος ατομικός χαρακτήρας είναι προϊόν ενός κοινωνικού περιβάλλοντος, έτσι και ο συλλογικός-ας-τον-πούμε πολιτικός χαρακτήρας του λαού μας, και κάθε λαού, είναι αποτέλεσμα ενός πολιτικού και κοινωνικού περιβάλλοντος που ο ίδιος ΔΕΝ ορίζει παρά ελάχιστα.
Οι πολιτικοί όροι που επιβλήθηκαν στον λαό, δεν επιβλήθηκαν φυσικά ερήμην του, αλλά δεν επιβλήθηκαν και με την συγκατάθεσή του. Ούτε δόθηκε στον λαό η απαιτούμενη γνώση (μόρφωση+πληροφόρηση) ώστε να μπορέσει να κρίνει πολιτικά τα πράγματα.
Ακόμη και η πατροπαράδοτη ελληνική αυτοδιοίκηση των βυζαντινών και οθωμανικών χρόνων, ο κοινοτισμός δηλαδή, όπου ίσχυσε, ΔΕΝ είναι δημοκρατία. Είναι κοινοβουλευτισμός προς τιμαριωτισμό.
Ναι, είμαι με τον λαό, αλλά θέλω να πιστεύω πως δεν είναι αυτή η ομολογημένη στράτευσή μου που με κάνει να γίνομαι εδώ συνήγορος για τις υπαρκτές κατά τα άλλα ευθύνες του λαού μας για αυτή την μη-συγκρότηση πολιτικής κοινωνίας εκ μέρους του. Αλλά το ότι όσοι υπερτονίζουν την ευθύνη του λαού παραβλέπουν εύκολα άλλους παράγοντες.
Μήπως τα σημερινά κόμματα και οργανώσεις βοηθούν τον λαό μας να συγκροτήσει πολιτική κοινωνία; Οχι φυσικά. Ακόμα και τα πιο …προοδευτικά. Αυτό για το οποίο ενδιαφέρονται αυτά τα κόμματα είναι να συγκροτήσουν τον λαό σε πειθήνιες πολιτικές παρατάξεις, που ελέγχονται από μια εξουσιαστική κορυφή. Σε ποιους πολιτικούς χώρους δεν είναι έτσι; Οι δικές μου πληροφορίες λένε άλλα πράγματα.
Ο λαός μας είναι πολιτικοποιημένος. Οι έλληνες τρώγονται όλη μέρα στα καφενεία. Είναι ίσως στον συλλογικό τους χαρακτήρα να τρώγονται, στον συλλογικό τους χαρακτήρα που είναι άκρως ανταγωνιστικός. Είναι εξάλλου ο λαός που εφηύρε τους αγώνες για ψύλλου πήδημα, από την αρχαιότητα. Ισως για να ανταγωνίζεται ο ένας τον άλλον ακόμα κι όταν δεν υπάρχει πολιτικός ή οικονομικός λόγος γι’ αυτό.
Αυτή η πολιτικοποίηση που βλέπουμε στους νεώτερους χρόνους, από την επανάσταση κι εδώ, που έχουμε και πολλές πληροφορίες σχετικά, και ιδίως μετά τον κοινοβουλευτισμό του 1843, σίγουρα σε μεγάλο βαθμό οφείλεται σε συμφεροντολογικούς λόγους και γενικά παραταξιακούς, εξαιτίας της δράσης και των υποσχέσεων των κομμάτων στον λαό. Της πολιτικής διαφθοράς και συναλλαγής δηλαδή λαού-κομμάτων.
Ομως η πολιτικοποίηση υπάρχει. Και, γνώμη μου είναι, πως θα υπήρχε και χωρίς την κομματική διαφθορά του λαού.
Γι’ αυτό και διαφωνώ με το ότι “κανείς δεν μπορεί να απαντήσει στην ερώτησή σας, γιατί δηλαδή δεν συγκροτήθηκε πολιτική κοινωνία από τον λαό μας”. Εγώ, τουλάχιστον και συγχωρείστε μου την αλαζονεία, έχω μερικές πιθανές απαντήσεις. Εξηγήσεις έστω κι ερμηνείες. Και τις παρέθεσα συνοπτικά.
Συνοπτικά να το ξαναπώ: οι όροι της συγκρότησης πολιτικής κοινωνίας υπάρχουν στον λαό μας και σε κάθε λαό. Σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, ανάλογα με τον συλλογικό του χαρακτήρα και τις πολιτικές του παραδόσεις (πχ. κοινοτισμός). Η πολιτική φαγωμάρα των ελλήνων αποδεικνύει πως έχουν την τάση και την έφεση αυτή στον συλλογικό τους χαρακτήρα, αρκετά αναπτυγμένη. Οι κανόνες όμως του πολιτικού παιχνιδιού, της διάχυσης της γνώσης+μόρφωσης+πληροφόρησης, και της προπαγάνδας είναι στα χέρια εξουσιαστών για μια σειρά από μακρινούς σκοτεινούς αιώνες. Και αυτοί οι κύριοι το τελευταίο που θέλουν είναι να μπερδεύεται ο λαός στα ποδάρια τους, όταν παίρνουν αποφάσεις. Γι’ αυτό τον διατηρούν στην κατάσταση του “πολιτικού νηπίου”.
Και κάτι για την συγκρότηση αυτής της περίφημης “πολιτικής κοινωνίας” σχετικά με την δημοκρατία.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη η δημοκρατία δεν εφευρέθηκε από τους έλληνες. Για να είμαι πιο ακριβής δεν ξέρουμε τίποτε για το ζήτημα θετικά.
Αυτό που ξέρουμε είναι πως η δημοκρατία είναι το φυσικό πολίτευμα του ανθρώπινου γένους. Δηλαδή γνωρίζουμε πως στις περισσότερες γωνιές του πλανήτη συναντούμε το ίδιο ανθρωπολογικό μοτίβο. Λαούς που πέρασαν από το κοινωνικό στάδιο της αρχέγονης πολυμελούς οικογένειας-γένους-φυλής-ομοφυλίας και που τουλάχιστον κατά τις ύστερες μητριαρχικές περιόδους βλέπουμε να έχουν δυο ισχυρά χαρακτηριστικά: 1) συλλογική ιδιοκτησία της φυλής-γένους πάνω στα μέσα παραγωγής (χωραφάκια) και 2) πρωτόγονη συναινετική δημοκρατία (και πολλά άλλα ενδιαφέροντα που δεν είναι του παρόντος).
Αρα οι έλληνες δεν είναι οι “εφευρέτες” της δημοκρατίας. (Κάπου υπάρχει νομίζω και η πληροφορία πως και οι Αθηναίοι πήραν τα βασικά από την Αμβρακία, την Αρτα δηλαδή). Η ιδέα δηλαδή της ΙΣΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΙΣΧΥΟΣ μεταξύ όλων, είναι πανάρχαια και σύμφυτη με το ανθρώπινο γένος. (Και οι Ισπανοί που πήγαν στον νέο κόσμο συνάντησαν γηγενείς φυλές, δίπλα στις αυτοκρατορίες της ηπείρου, που είχαν μια χαρά “πρωτόγονες” ινδιάνικες δημοκρατίες)
Οι έλληνες απλώς, σε κάποια ιστορική τους περίοδο, απλώς την ανέπτυξαν την δημοκρατία. Την ανέπτυξαν είναι η αλήθεια αρκετά.
Οι λόγοι αυτής της ανάπτυξης της δημοκρατίας στους ελληνες, κατά την ταπεινή μου γνώμη πάλι, δεν έχει να κάνει με τα …”προσόντα” μας, αλλά με τα ελλατώματά μας. Τα συλλογικά εννοώ. Δηλαδή η τάση μας προς διχόνοια, φαγωμάρα, μα και η κοινωνική ζήλια κι ο φθόνος (“αυτός είναι καλύτερος από μένα”, “ξέρεις ποιος είμαι εγώ”) που μάλλον τα έχουμε σε περίσσεμα ως λαός, καθώς και η καχυποψία μας (“αυτός θα τα πάρει για αυτό έγινε πρόεδρος” κλπ), ώθησε εκείνες τις αρχαίες ομάδες ελλήνων προς την κλήρωση (για αξιώματα και δικαστές), προς τις κοντές θητείες, προς την εκ περιτροπής κατάληψη αξιωμάτων, προς την λογοδοσία κλπ κλπ.
Επιγραμματικά: η δημοκρατία δεν είναι αποτέλεσμα των προσόντων αλλά μάλλον των ελλατωμάτων μας, ως κοινωνία.
Αγαπητέ μου φίλε Θράκα:
εξαιρετικά σχόλια. Διαμάντι.
Μας πλουτίζουν με ακόμα περισσότερη γνώση και κρίση επί του θέματος.
Τροφή για σκέψη.
Και για απάντηση σε προβληματισμούς και αυτό το μεγάλο ΓΙΑΤΙ που μας βασανίζει όλους μας:
ΓΙΑΤΙ να τα περνάμε όλα αυτά, ΓΙΑΤΙ να είμαστε έτσι, ΓΙΑΤΙ να μας εκμεταλλεύονται πάντα με αυτό τον τρόπο.
Μια γη κι έναν λαό που δεν τους λείπει απολύτως τίποτα. Και με χαρίσματα & με πλούτο.
Και με γεμίζουν χαρά που είμαστε φίλοι, τα σχόλιά σου αυτά, για μία ακόμη φορά.
Μεγάλος ο θαυμασμός μου για την οξυδέρκεια και την αστείρευτη γνώση σου!
Σ΄ευχαριστώ.
Να γίνω και λίγο ενοχλητικός και να σε παρότρυνα να μας αναπτύξεις, μόλις μπορείς,
και τα “πολλά άλλα ενδιαφέροντα που δεν είναι του παρόντος”, που αναφέρεις στο ακριβώς παραπάνω σχόλιο;
Πολύ θα ήθελα να μας μίλαγες λίγο σχετικά, ακόμα κι αν “δεν είναι του παρόντος”, ακόμα κι αν χρειαστεί να βγούμε και εκτός θέματος… Να συνέχιζες λίγο ακόμα τον ειρμό αυτών των σκέψεών σου, δηλαδή…
Το κατάντημα της όποιας έστω ξεφτισμένης ξιπετσισμένης ξεφτιλισμένης πολιτικής συζήτησης είναι το αν ένας άνθρωπος όποιος τζαι να είναι τουτος εννα κατεβεί τάχα υποψήφιος πρόεδρος
αυτό είναι το μεγάλο πολιτικό ζήτημα της κύπρου
αν θα είναι ένας άνθρωπος στην προκειμένη περίπτωση, ο χριστόφκιας υποψήφιος πρόεδρος
το κατάντημα της πολιτικής
το απογύγνωμα της όποιας επί της ουσίας πολιτικής συζήτησης
ακόμα και απόπειρας πολιτικής συζήτησης
είπαμε στην κύπρο έχουμε την χειρότερη μορφή αστικής αντιπροσωπευόμενης λεγόμενης δημοκρατίας
απλά κάθε πέντε χρόνια ψηφίζεις τον αυτοκράτορα που σου επιβάλλεται από την κομματική δικτατορία με τα παζάρι των μικρομάγαζων τους
πρωταθλητές στο παζάρι διαχρονικά τα πλέον ξεφτιλισμένα κόμματα με πρώτο by far το δηκο και την εδεκ τα λεγόμενα οφα
όπου φυσήσει ο άνεμος της μάσας
σκεφτείτε τις επιλογές που έχουμε στην λεγόμενη δημοκρατία μας
αναστασιάδης χριστόφκιας (ή όποιος άλλος κατεβεί με το ακελ) θεοχάρους λιλλήκας
αυτές είναι οι επιλογές κοπέλλια δεν έσει άλλες
και όποιος πει ότι ο καθένας μπορεί να κατέβει υποψήφιος τάχα τζαι να το εννοεί τζιολας
τότε ένα έχω να του πω
πήαινε παίκτου ή φάκκα λλίον την κκέλλα σου στον τοίχο τζαι κάμε μια χάρη στον κόσμο να μεν ακούει μαλακίες
το παιχνίδι είναι στημένο
τα κόμματα στήνουν την τράπουλα τζαι τα κανάλια τζαι μμεξαπάτησης την μοιράζουν
όποιος έχει τα μέσα με τα μμεξαπάτησης προβάλλεται περισσότερο ή του κάνουν ένα ωραίο γλύψιμο στις στημένες ειδήσεις τους ή αν δεν τον θέλουν ένα χεσίδι ή φτύσιμο
και φτάνουμε στην ανούσια προεδρολογία
γίνονται οι στημένες εκλογές για ανάδειξη του αυτοκράτορα μας για πέντε χρόνια μετά τα παζάρια της κομματικής δικτατορίας, δηλαδή των πιο εμετικών οργανισμών που υπάρχουν
ένας πρόεδρος εκλέγεται και αμέσως επιλέγει μετά τα παζάρια τους υπουργούς οι οποίοι θα λαμβάνουν τις αποφάσεις που αφορούν την ζωή μας
δηλαδή ένας άνθρωπος διορίζει άλλους 11 πχ ανθρώπους και αυτοί τάχα ξέρουν ποιες είναι οι ανάγκες των 850 χιλιάδων ανθρώπων
και αμέσως αρχίζει το μοιράσι των ημικρατικών οργανισμών ανάμεσα στα κόμματα που συμφώνησαν σε θέσεις «αρχών» ώστε ο καθένας από τους κυβερνώντες να έχει το λαβείν του σε χρήμα και είδος δηλαδή διορισμός κομματόσκυλων
μπρρρρρρρρρρρρραβο παιδιά που λέει και ο χάρυ κλυν
συγχαρητήρια για την δημοκρατία μας το καμάρι μας
Δημοκρατία είναι….να επιλέγεις για αυτοκράτορα 5 χρόνων έναν από τους….. αναστασιάδη…χριστόφκια…την …θεοχάρους….. ΜΠΟΥΜΜΜ και τελικά επιλέγεις ένα άλμα στο κενό…sail.. Awolnation Απίστευτο άλμα Jeb Corliss
Δημοκρατία είναι….να επιλέγεις για αυτοκράτορα 5 χρόνων έναν από τους….. αναστασιάδη…χριστόφκια…την …θεοχάρους….. ΜΠΟΥΜΜΜ και τελικά επιλέγεις ένα άλμα στο κενό…sail.. Awolnation Απίστευτο άλμα Jeb Corliss
παρά για την δημοκρατία αυτή επιλέγω το πιο κάτω άλμα…… γεια χαραντάνν
Επτά «πέτρινα» χρόνια μέσα από την κάμερα του Π. Βούλγαρη «Το Χρονικό της Δικτατορίας 1967- 1974», ένα ανέκδοτο ντοκιμαντέρ του Έλληνα σκηνοθέτη. Το 37λεπτο ανέκδοτο ντοκιμαντέρ του Παντελή Βούλγαρη «Το Χρονικό της Δικτατορίας 1967- 1974». ταινία, η οποία περιέχει πολύτιμο αρχειακό υλικό· από την κηδεία των Γεωργίου Παπανδρέου και Γιώργου Σεφέρη ως τις δίκες του Αλέκου Παναγούλη και άλλων αγωνιστών. « Σε αυτό το φιλμ υπάρχει ό,τι καταφέραμε εμείς που μείναμε στον τόπο » είπε ο σκηνοθέτης, ο οποίος θυμήθηκε ότι την ώρα του πραξικοπήματος του 1967 ο ίδιος συμμετείχε στα γυρίσματα της ταινίας «Κιέριον» του Δήμου Θέου. « Συμμετείχαν όλοι» είπε συγκινημένος. « O Αγγελόπουλος, η Μαρκετάκη, ο Φέρρης, ο Βαλτινός. Ήταν μια ταινία όμως που άρχισε να φθίνει,γιατί άλλους τους συνελάμβαναν και άλλοι φεύγανε». Σιγά σιγά άρχισε να καταγράφει ό,τι μπορούσε με μια κάμερα Super 8. Φυλακές του Μπογιατίου, κάποια στρατοδικεία… Αργότερα το υλικό έφθασε στο Παρίσι, όπου ο Κώστας Γαβράς το είδε μαζί με τον Κρις Μαρκέρ. Αμέσως βοήθησαν τον Βούλγαρη, στέλνοντάς του μια μηχανή 16 mm και φιλμ. Έτσι συνεχίστηκε η κινηματογράφηση. Η κηδεία του Πέτρουλα, οι φυλακές της Ακροναυπλίας, η πορεία της Ειρήνης. « Στη Δικτατορία, από ένστικτο, φανταζόμασταν ότι κάτι θα συμβεί στην κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου », ανέφερε ο σκηνοθέτης, « αλλά κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα μαζεύονταν 500.000 άνθρωποι. Ήταν ένας τρόπος για να φανεί ότι η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα που δεν αντιδρά ». Όλα αυτά όμως γίνονταν κρυφά. Έπρεπε να έχεις ειδική άδεια για να κυκλοφορείς με κάμερα στους δρόμους της Αθήνας. « Ήταν μια εποχή συντροφικότητας, το ξεκίνημα του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, μια εποχή που τη θυμάμαι σε ένα κλίμα φοβίας και ανασφάλειας,αλλά ταυτόχρονα και βαθιάς ανθρωπιάς. Άρα, είναι ένα χρήσιμο υλικό.Για να ξαναθυμηθούμε εμείς και για να μάθουν οι νέοι ». Δ εν έλειψαν οι δυσκολίες και τα κυνηγητά. Αλλά αυτό δεν πείραζε γιατί «καταγράψαμε σημαντικά πράγματα από ταράτσα σε ταράτσα, όπως τα γεγονότα στη Νομική. Ίσως η ποιότητα να μην είναι πάρα πολύ καλή,όμως το γεγονός που καταγράφεις είναι» συμπλήρωσε στο τέλος της παρουσίασης ο Νίκος Καβουκίδης
Χούντα έχουμε όταν ακόμη και αυτοί οι θεσμοί της έστω αστικής δημοκρατίας, οι νόμοι και οι κανόνες της που κερδήθηκαν με αγώνες και αίμα, δεν εφαρμόζονται
Η χούντα ουδέποτε έφυγε, είναι παρούσα και σήμερα με περιστατικά που ολοένα κάνουν πολύ πιο έντονα την παρουσία της
Η τεχνολογία απλά μας βοηθάει να βγάλουμε γεγονότα που πριν 15 χρόνια δεν είχαμε την δυνατότητα
Ένα τέτοιο περιστατικό αστυνομικής αυθαιρεσίας που δείχνει ξεκάθαρα ότι τέτοια δημοκρατία είχαμε να δούμε από την χούντα είναι και το πιο κάτω που εξιστορεί ο Διονύσης Γοργογιάννης στο athens indymedia
Προσπαθώ ακόμη να συνέλθω από το ΣΟΚ. Το γεγονός βασανίστηριο για μένα κράτησε σχεδόν δυο ολόκληρα μερόνυχτα…Το σώμα μου ακόμη πονάει αφόρητα από τα χτυπάματα των ροπάλων τους και από τις κλωτσιές τους.Σε ένα κελί το πολύ έξι τετραγωνικών μαζί με άλλους τρεις ανθρώπους.Σε ένα κολαστήριο που μέχρι πριν λιγες μέρες αγννούσα ότι είναι τέτοιο…
Ας μου συγχωρεθεί που καθυστέρησα ελαφρά την δημοσιοποίηση-καταγγελία αυτού του γεγονότος όμως ελπίζω ότι όσοι διαβάσουν το περιέχομενο αυτής της καταγγελίας θα δείξουν επιείκεια για αυτό.Δημοσιεύω αυτή την καταγγέλια επώνυμα καθώς δεν νιώθω πια κανένα φόβο για τον φασισμό τους και η οργή έχει πονέσει τα μιλλήγγια μου.Την υπερασπίζω με όλο τον πόνο του βιώματος μου κι έχοντας πλήρως μεταμορφωθεί από την επίδραση του.
Εγώ ο ίδιος είμαι ο παθόν και το θύμα αυτής της ιστορίας με όργανα βασανιστηρίου μου και θύτες μου τους μπάτσους του κράτους (με πρώτους τους ΔΙΑΣ) και ένα κτίριο κολασηριο -αυτό της Πέτρου Ράλλη- το Μεταγωγών. (εκεί δηλαδή που στιβάζονται μόνο μετανάστες…)
Όμως ας τα πάρουμε με την σειρά τους.
Την Τρίτη (ή ήταν Τετάρτη; Το τρομερό με αυτό που έπαθα είναι ότι έχασα πλήρως την αίσθηση του χρόνου και την φυσιολογική διαδοχή των ημερών…Επίσης η μνήμη μου δεν λέει να βάλει σε πλήρως τακτοποιημένη σειρά όλα αυτά που μου συνέβησαν καθώς μου συνέβησαν τόσα πολλά σε δυο μέρες και με τέτοια τρομερή διαδοχή που όλο αυτό έχει γίνει ένα κουβάρι φρέσκων αναμνήσεων μέσα μου…)
17 Απρίλη βρισκόμουν στην περιοχή του Βοτανικού για να βγάλω ένα έξτρα μεροκάματο.
Είμαι 37 χρόνων και δουλεύω σαν εργάτης από τα 14 μου.
Από τα 22 μου δουλεύω σαν μισθωτός οδηγός φορτηγών και κάποιες φορές και ξεφορτωτής.
Δεν θα έλεγα ότι ήμουν ιδιαίτερα πολιτικοποιημένος.Έχω έρθει σε κάποιες πορείες και έχω παρακολουθήσει κάποιες συνελεύσεις όμως ποτέ δεν είχα συστηματική και βαθιά σχέση με αυτά όσο κι αν μέσα μου τα ενέκρινα.Έχω διαβάσει κάποια σωστά βιβλία όμως πολύ λιγότερα από αυτά που θα ήθελα.
Η βιοπάλη και το μεροκάματο πάντα απορροφούσαν την περισσότερη ενέργεια μου και αυτό που έμενε για τα άλλα ήταν λιγοστό και αμφίβολο. Μέχρι τώρα…
Τον τελευταίο χρόνο έχουν απολύσει αρκετούς από την δουλεία που βρίσκομαι και σε μένα έχουν μειώσει κατά 40% τον μισθό μου (και όπως θα δούμε και μετά από αυτό που έπαθα τώρα κατά 70%…) και είχα ανεχτεί να είμαι πολλά χρόνια σε έναν εργασιακό χώρο χωρίς να υπάρχει σωματείο βάσης.
Τσατσος μου όμως ποτέ δεν υπηρξα κι ενώ ήμουν πάντα τυπικός και σωστός στην δουλειά μου και έχουν αρμέξει αμέτρητη υπεραξία από τον προσωπικό μου μόχθο τόσων χρόνων…
Κατά τις 5 το απόγευμα και νωρίτερα ήμουν με φίλους φορτηγατζήδες–είτε μισθωτούς όπως εγώ είτε μικροιδιοκτήτες με ένα-δυο φορτηγά– και συζητάγαμε για το πόσο χάλια έχει γίνει η κατάσταση και για το πόσο χρειαζόμαστε μια νέα 12 Φλεβάρη πολύ πιο δυναμική και αποφασιστική. (με ντροπή γράφω ότι εγώ προσωπικά αλλά και αρκετοί που συζητάγαμε δεν είμασταν στις 12 Φλεβάρη κι ας είχαμε φίλους και γνωστούς που είτανε…)
Ναι στα λόγια είμαστε εύκολοι…Πίναμε και μπύρες και άλλα και είχαμε κάνει εύθυμο ζωιρό κεφάλι που μάς έβγαζε την αγανάκτηση μας.
Κάποια στιγμή αποχαιρετιστήκαμε και ο καθένας τράβηξε τον δρόμο του.
Τότε πήγα να πάρω το αμάξι μου (ένα μεταχειρισμένο αγορασμένο από συγγενή με 200 ευρώ…) και να φύγω.
Το κεφάλι μου βούιζε από το μεθύσι.
Έπρεπε να περάσω ένα στοπ και δεν το πέρασα σωστά. Δεν πρόσεξα όπως έπρεπε και τράκαρα με ένα διερχόμενο αμάξι. Ευτυχώς κανείς δεν τραυματίστηκε και υπήρχαν μόνο υλικές ζημιές.
Ο κύριος που του τράκαρα το αμάξι ήταν ένας 60 χρόνος πολύ αναστατωμένος που έσπασαν τα φώτα του αμαξιού του.
Σε λίγο πλακώνουν Διάδες.
ΚΑΙ ΕΔΩ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ-ΕΞΙΣΤΟΡΗΣΗ
Για πολύ κακή μου τύχη είχα το δίπλωμα του αμαξιού και την ταυτότητα μου στο φορτηγό της δουλειάς αυτό που δουλεύω καθημερινά για 8ωρο.Τα είχα ξεχάσει πρόσφατα εκεί γιατί είχε χρειαστεί να τα πάρω μαζί μου για μια δουλειά του δημοσίου. (γραφειοκρατικής φύσεως)
Οι ΔΙΑΔΕΣ είναι 4 σε δυο μηχανές και με κυκλώνουν. Μου ζητάνε χαρτιά. Τους φωνάζω το όνομα μου (να συστηθώ και σε εσάς, ονομάζομαι Διονύσης Γοργογιάννης είμαι Έλληνας πολίτης και έχω υπηρετήσει τον ελληνικό στρατό απ’όταν ήμουν 18 χρονών. Εκεί έμαθα να οδηγώ μεγάλα οχήματα…Ο πατέρας μου που πέθανε όταν ήμουν 6 χρονών ήταν γνωστός αριστερός της περιοχής με φυλακίσεις και βασανιστήρια.Επικαλούμαι εδώ το αυταπόδεικτο της ελληνικής καταγωγής μου για να φτύσω με λύσσα κάθε εθνικότητα και ειδικά και αυτή την εθνικότητα. Μετά από αυτό που πέρασα κατάλαβα ότι το να ζεις σε ένα φασιστικό καθεστώς ακυρώνει κάθε θετική αναφορά στην έννοια του έθνους.Το ξεφτιλίζει και το ξεμπροστιάζει αλύπητα…)
Ο ένας δείχνει να το πιστευει και νιώθω ότι θα είναι ευγενικοί μαζί μου. Πετάγεται όμως ένας άλλος από αυτούς και φωνάζει:» τι έλληνας πολίτης ρε και αηδίες!Σκατοαλβανός είσαι χωρίς χαρτιά και άστα αυτά.‘
Είμαι έξω από το αμάξι κι αρχίζουν να με σπρώχνουν και να με βρίζουν. Με πετάνε σε έναν τοίχο.Με έχουν στριμώξει εκεί και οι τέσσερις και δεν έχω καμιά διαφυγή. Πνίγομαι. Ένας με έχει πιάσει από τον γιακά και προσπαθεί να με σηκώσει από αυτόν (καθόλου εύκολο καθώς από την εργασία μου και μόνο έχω δυνατή φυσική κατασκευή) ενώ οι άλλοι από πίσω τον σπρώχνουν για να στριμώξει καλύτερα εμένα!
Νιώθω ότι δεν έχω αέρα, ότι θα λιποθυμήσω. Έχω αλλάξει χρώματα…
Κάποια στιγμή σταματάνε το βασανιστήριο τους (πόσο να κράτησε άραγε;Ο χρόνος όταν σε βασανίζουν κυλά τόσο διαφορετικά…Το δευτερόλεπτο φαίνεται λεπτό ή και ώρα…)
Συνεχίζουν το βρισίδι. (όπως σκατοαλβανέ, βρωμολαθρομετανάστη, γαμημένε ξένε που θα τρακάρεις και αμάξι κλπ) αλλά τουλάχιστον έχει σταματήσει ο πνιγμός.
Στο διάστημα που με στραγγάλιζαν φώναζα όσο μπορούσα βοήθεια με σκοτώνουν ενώ τους θύμιζα διαρκώς ότι είμαι έλληνας πολίτης και να πάμε στο φορτηγό να τους δείξω τα χαρτιά μου. Όμως κανείς δεν βρέθηκε να με βοηθήσει. Είμασταν και σε απόμερο στενό που δεν κυκλοφορούσαν πολλοί άνθρωποι…
Όταν επιτέλους σταμάτησαν, ήρθε περιπολικό και με πήρε για να με πάει που; στο μεταγωγών στην πέτρου ράλλη με την στάμπα του λαθρομετανάστη που δεν έχει χαρτιά.
ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΒΡΕΘΗΚΑ (απο μια παρεξήγηση και καλά…) στο ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ABU GRAIB…ΜΕΤΑΓΩΓΩΝ-ΠΕΤΡΟΥ ΡΑΛΛΗ…
Eικόνες που έχω συγκρατήσει στο μυαλό μου ενώ με πήγαν εκεί…
Ένα μεγάλο προαύλιο φυλακής με πάρα πολύ κόσμο εκεί και πάρα πολλούς μαύρους.
Μπάτσοι όλων των ειδών με πολεμικό εξοπλισμό και αλεξίσφαιρα παντού.
Ο δεύτερος (ή ήταν ο τρίτος;) όροφος που με πήγαν. Ένας όροφος με δεκάδες μικροσκοπικά κελιά το καθένα με 6 τετραγωνικά και από 4 εώς 6 ανθρώπους στο καθένα, χωρίς τουαλέτα, χωρίς νιπτήρα χωρίς τίποτα…
Μια αποκρουστική πόρτα στο καθένα με κάγγελα.
Δημόσια τουαλέτα ορόφου χωρίς κι αυτή να έχει νιπτήρα ή σαπούνι(και μετά αυτοί οι αλήτες θα πουν για υγειονομική βόμβα των ‘λαθρομεταναστών’…) ενώ οι χέστρες ήταν οι λεγόμενες τούρκικες. σε κακή κατάσταση.
Με πέταξαν σε ένα τέτοιο κελί χωρίς πρώτα έστω να με ανακρίνουν και να εξετάσουν αν είμαι ή όχι μετανάστης. (αλλά αυτό το μέρος δεν αξίζει για κανένα ανθρώπινο ον. Θέλει όλο κατεδάφιση και απελευθέρωση όσων είναι εκεί μέσα…)
Μου πήραν το κινητό και αγνόησαν επιδεικτικά τις εκκλήσεις μου να πάρουν κάποια τηλέφωνα που θα πιστοποιούσαν ότι είμαι ντόπιος, γεννημένος εδώ, έλληνας πολίτης…
Και έμεινα εκεί χωρίς ένας να έρθει για περίπου 6-7 ώρες. (πώς να ξέρεις πόση ώρα πέρασε;Τα κινητά είχαν κατασχεθεί…)
Εκεί ήταν μαζί μου σε έναν ασφυκτικά πνιγερό και μικρό χώρο άλλα τρεις άνθρωποι που όπως έμαθα ήταν για καιρό εκεί. Με τους δυο μίλησα και τα είπαμε. Ο ένας ήταν Κούρδος και άλλος Ιρακινός. Ο άλλος δεν έμαθα τι εθνικότητα είχε, υπέθεσα Αλβανός.
Ήταν εκεί για ψύλλου πήδημα. Δεν είχαν χαρτιά. Αδύνατοι και νευρώδεις, φαίνονταν ότι είχαν περάσει πολλά και ήξεραν πολύ καλά ελληνικά ώστε η συζήτηση γινόταν αβίαστα.
Όταν έμαθαν τι μου είχε συμβεί, αρνήθηκαν να το πιστέψουν! Μετά όμως ξανασκέφτηκαν ότι ένα καθεστώς που είναι φασιστικό θα χτυπήσει το ίδιο και τους ντόπιους και κανείς δεν είναι ασφαλής από αυτό το κράτος…
Μετά λοιπόν από 6-7 ώρες εμφανίστηκε ένας σαν διοικητής ένα πράμα και μου παίρνει δακτυλικά αποτυπώματα. Του διαμαρτυρομαι γι’ αυτό που μου έχει συμβεί και με διαβεβαιώνει ότι σύντομα θα ξεκαθαριστεί η κατάσταση…
(πόσο σύντομα ήταν;; Πέρασα άλλες 30 ώρες σε αυτό το κελί κι ενώ υποτίθεται ότι χάρη στην πληροφορική η ταυτοποίηση δακτυλικών γίνεται σε δευτερόλεπτα!Να φταεί άραγε ότι έχουν windows οι υπολογιστές τους ή απλά αδιαφόρησαν και με έγραψαν όσο δεν πάει;Ή και τα δυο;)
Αφού λοιπόν μου πήραν δαχτυλικά αποτυπώματα εγώ περίμενα ότι απο λεπτό σε λεπτό θα είμαι ελεύθερος.
Αμ δε! Οι ώρες πέρναγαν και δεν γινόταν τίποτα.
Μια στεναχώρια με είχε καταβάλει. (και κατάλαβα στο ακέραιο της κυριολεκτική της έννοια.Πώς να μην σε πλακώσει η στεναχώρια σε έναν τόσο στενό χώρο;)
Οι ώρες περνούσαν και κάποια στιγμή ο Κούρδος που ήταν μαζί άρχισε να τρελαίνεται.
Πολύ λογικό μετά από τόσο εγκλεισμό σε αυτή την ανθυγειινή σκατότρυπα…
Άρχισε να φωνάζει στους μπάτσους και να τους βρίζει:»κωλόμπατσοι δεν αντέχω άλλο, άντε γαμηθείτε, θέλω την ελευθερία μου ρε καριόλησες » και άλλα τέτοια σε άψογα ελληνικά.
Οι μπάτσοι φύλακες δυο ντερέκια 120 κιλά ο καθένας καράφλες χρυσαυγιτόφατσες είπαν στην αρχή με μια μεταλική φωνή να σκάσει και να δεχτεί την θέση του.
Μετά δεν μίλησαν…
Ξαφνικά η πόρτα του κελιού άνοιξε και μπαίνουν αυτές οι δυο ντουλάπες με ροπάλα στα χέρια και αρχίζουν να χτυπάνε ανηλεώς.
Μιλάμε για πολύ ξύλο.
Προς τιμή τους ο άλλοι δυο μετανάστες μπήκαν μπροστά για να μην τις φάει όλες ο Κούρδος. Εγώ ήμουν τρομοκρατημένος και δεν είχα καθολου αυτό το σθένος.
Όμως έστω και ξώφαλτσα έστω και γιατί ήμουν κι εγώ στο κελί, έφαγα πολλές, πάρα πολλές.
Κλωτσιές στα πόδια και στους προσαγωγούς, ροπαλιές στον αυχένα, στην πλάτη και στο κεφάλι και άλλες κλωτσιές και άλλες ροπαλιές.
Δεν ξέρω πόσο κράτησε αυτό!Όσο το έζησα μου φάνηκε αιώνας. Μετά πιο αποστασιοποιημένα υπολόγισα ότι κράτησε τουλάχιστον 6 λεπτά και παραπάνω.
Μιλάμε για ξύλο από καράφλες πληρωμένους του Ελληνικού κράτους, που τέτοιο δεν ξαναθυμάμαι. Και είμαι άνθρωπος της βιοπάλης και έχω δει πολλά…
Όπως είπα παρότι δεν ήμουν ο πρώτος στόχος του ξύλου, έφαγα το ξύλο της ζωής μου.
Τι να πούνε και οι άλλοι τρεις που έφαγαν δεκαπλάσιο από μένα…
Θαύμασα την ήρεμη αξιοπρέπεια τους μετά το ξύλο που έφαγαν.
Πρώτα κι ενώ φύγαν οι ανθρωποφύλακες έβρισαν πάλι για 2 λεπτά (κι όχι δεν ξαναεμφανίστηκαν οι φασιστόμπατσοι…) και μετά σώπασαν μόνοι τους και αποτραβήχτηκαν στους εαυτούς τους.
Χωρίς γκρίνιες, χωρίς βογκητά (εγώ βόγκηξα πιο πολύ από όλους τους!) αλλά και χωρίς κούφιες περηφάνιες που αντιμετωπισαν άφοβα τα ΕΣ ΕΣ…Μόνο με μια θλιμμένη σιωπηρή αξιοπρεπέστατη ενδοσκόπιση…
Και ύστερα μετά απο πολλές ώρες εμφανίστηκε επιτέλους κάποιος επίσημος του κράτους που αναγνώρισε το λάθος και αφέθηκα ελεύθερος.
Για μένα αυτή η εμπειρία είναι η πιο αποφασιστική και κρίσιμη για την ζωή μου.
Πλέον όλη η ζωή μου χωρίζεται στο πριν από αυτό και στο μετά από αυτό.
Είδα διπλά την κρατική φρίκη και τον αστυνομικό φασισμό. Κι ως έλληνας πολίτης και ως μετανάστης χωρίς χαρτιά στον ίδιο τον τόπο του…
Είδα, έπαθα, βίωσα πολλά.
Και δυστυχώς ίσχυσε σε μένα ότι αν δεν παθαίνεις δεν μαθαίνεις.
Κοιτάω την προηγούμενη ζωή μου με πίκρα και οργή. Ανυποψίαστος, αφελής, αδιάφορος…
Ζούμε ήδη σε φασιστικό καθεστώς και προσποιούμαστε ότι υπάρχει δημοκρατία και κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα…
Θυμάμαι στις ατέλειωτες ώρες σε εκείνο το κελί κι όταν εκεί έμαθα ότι πέθανε ο Μητροπάνος.Και πώς το έμαθα! Από τους μπάτσους που ήταν στον διάδρομο και πανηγύριζαν φωναχτά ‘που ψόφησε επιτέλους αυτό το κομμούνι ο Μητροπάνος!’Μέσα στην κλεισούρα και στην στεναχώρια μού ήρθε ότι έξω στον δρόμο κυκλοφορούν τανκς και έχει κηρυχτεί επίσημα δικτατορία!
Είμαστε σε πόλεμο με ένα φασιστικό καθεστώς που έχει ήδη τα κολαστήρια του και ετοιμάζει και καινούργια.
Την ιστορία την δημοσιοποιώ στο ιντιμίντια και είναι η πρώτη φορά που γράφω σε αυτό. Είναι από τα σάιτς που διαβάζω και υπολογίζω και όπως έχω καταλάβει είναι μια ιστοσελίδα όπου ο κάθε εργάτης, αδικημένος, βασανισμένος από το κράτος, την αστυνομία και τα αφεντικά μπορεί να δημοσιεύσει τις ιστορίες του αδιαμεσολάβητα και χωρίς πατρώνες.
Για την σύνταξη και την επιμέλεια του κειμένου βοηθησε τρομερά ένας καλός φίλος συγγραφέας αλλά βέβαια για τυχόντα λάθη και παραλείψεις του ευθύνομαι αποκλειστικά ο ίδιος.
Και το κείμενο έχει πολλές παραλείψεις αφού για να περιέγραφα ολοκληρωμένα όλο αυτό που συνέβη, τις προεκτάσεις και τα συμπεράσματα του θα χρειαζόμουν ολοκληρο βιβλίο.
Όμως έστω και με αυτή την εξιστόρηση νιώθω ότι αποκαλύφτηκαν πολλά.
Λεφτά δεν έχω και μετά από αυτό το γεγονός η εταιρεία που δουλεύω με υποβίβασε σε part time με ξεφτίλα λεφτά.
Αν υπήρχε ένας εισαγγελέας που θα έτρεχε το θέμα αυταπάγγελτα θα το καλοδεχόμουν. Όμως οι εισαγγελείς αυτού του καθεστώτος έδειξαν ποιες είναι οι στοχεύσεις και προτεραιότητες τους και κήρυξαν τον πόλεμο στους αυτοδιαχειριζόμενους κατειλημμένους χώρους. Άρα αυταπάτες δεν έχω.
Ούτε περιμένω απο καμιά αριστερά (ανεξάρτητα αν θα την ψηφίσω στις 6 Μάη) να με σώσει. Μόνο ξαναθυμάμαι εκείνη την συζήτηση με τους φίλους συνάδελφους φορτηγατζήδες για τις 12 Φλεβάρη λίγο πριν ξεκινήσει το βασανιστήριο για μένα. Και προσδοκώ σε αυτόν τον ξεσηκωμό. Και ξαναθυμάμαι και τους κολασμένους της γης που ήταν στιβαγμένοι σε εκείνα τα κελιά και και σκέφτομαι πόσα πράγματα πρέπει να κανει ακόμη η ανθρωποτητα για να γίνει ανθρωπότητα…
Αλήθεια ΠΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ ΛΟΒΟΤΟΜΗΜΕΝΟΣ ΖΩΩΩΩΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙΣ πασοκνδ;;;;;;;;;;;;;;; ΠΟΣΟ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ;;;;;;;;;;;
Π Ο Σ Ο ; ; ; ; ; ; ; ; ;
ΜΑΛΑΚΑ πασοκνουδοσκατομαλάκα
είναι νομίζω η μόνη φορά που πιστεύω ότι η ψήφος μπορεί να αλλάξει την ζωή μας
και όταν λέω μας εννοώ και στην κύπρο αλλά και στην ιταλία και στην ισπανία και πορτογαλλία και στις άλλες χώρες που τις προετοιμάζουν για κινεζοποίηση των κατοίκων τους
η ψήφος προς πασοκνδ δίνει το μήνυμα της απόλυτης κατάντιας της απόλυτης ξεφτίλας και νοητικής εξαθλίωσης που δίνει πολύ απλά το σύνθημα σε όλους αυτούς που απλά εξαθλιώσαν ήδη τον ελληνικό λαό να συνεχίσουν να τον εξαθλιώνουν ακόμα περισσότερο
Η πρώτη και κυρίαρχη επιδίωξη για κάθε εχέφρων κυριολεκτικά όμως εχέφρων άνθρωπο, γιατί ειλικρινά θεωρώ ότι εκτός και αν είσαι παντελώς λαμόγιο λακές βιομήχανος εφοπλιστής μεγαλοεργολάβος κλπ κάποιος μισθωτός που ψηφίζει πασοκνδ είναι απλά καθυστερημένος ηλίθιος λοβοτομημένος κλπ κλπ
η πρώτη που λέτε και κυριάρχη επιδίωξη για κάθε εχέφρων άνθρωπο σε αυτές τις εκλογές είναι να ΚΑΤΑΒΑΡΑΘΡΩΘΟΥΝ ΟΙ ΓΑΜΗΜΕΝΟΙ ΛΑΚΕΔΕΣ ΛΑΜΟΓΙΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟΙ κωλοπασοκονουδομαλακοπαιδα
να μην μπορούν να εξασφαλίσουν ποσοστά που να τους δίνουν 151 βουλευτές
να πιστέψει ο κόσμος ότι ΝΑΙ ΡΑ ΜΑΛΑΚΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ Ο ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ενος κομματος
αν γίνει αυτό όλα πλέον είναι εφικτά
και γιαυτό άλλωστε λυσσάξανε όλοι στο αμερικα και στας ευρώπας με δημοσιεύματα του στυλ ότι αν δεν ψηφίσετε τα “σωστά” κόμματα τότε θα επέλθει η καταστροφή η πέμπτη παρουσία θα βγουν τα ζόμπι αστεροειδής κλπ κλπ
Σε αυτές τις εκλογές πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξει συμμετοχή στις εκλογές καθαρά ως μέσον τακτικής υπό την έννοια του ότι αν καταστεί εφικτή η αδυναμία των δύο κωλοκομμάτων πασοκνδ να κυβερνήσουν ακόμα και μαζί γιατι για αυτοδυναμία δεν το συζητάμε τότε είναι απολύτως εφικτό ο μαλακοπίτουρας φιλήσυχος φιλειρηνικός μαλάκας να πιστέψει ότι ναι ρε γμτ το παιχνίδι δεν είναι τόσο στημένο όσο θα ήθελαν να είναι
Kυριακη των εκλογων, ωρα 21 30, τα πρωτα συγκεντρωτικα αποτελεσματα καταφτανουν απο το Υπουργειο Εσωτερικων. Σα βομβα σκαει παντου στην Ευρωπη, το ΚΚΕ ειναι πρωτο κομμα, λαμβανοντας το 40% των ψηφων στην επικρατεια. Την Δευτερα, αναμενεται η Παπαρηγα στο Προεδρικο Μεγαλο για να λαβει την εντολη σχηματισμου Κυβερνησης…Πως σου φαινεται αυτη η εικονα;
Οκ, δε θα γινει. Σκεψου ομως την απειροελαχιστη πιθανοτητα να συμβει. Σκεψου σε παρακαλω αυτο το σεναριο.
Τι λες; Τι θα σκεφτεις απο μεσα σου; Χαιρεσαι η μηπως μετανιωσες που ψηφισες το ΚΚΕ;
Αν ισχυει το δευτερο, τοτε οφειλω να σε παρακαλεσω: ΜΗ ΨΗΦΙΣΕΙΣ ΚΚΕ. Αν δεν εισαι ετοιμος να αγωνιστεις, αν περιμενεις απο 5, 10, 100, 1000 ανθρωπους – στελεχη του Κομματος να βγαλουν το φιδι απο την τρυπα, αν το μονο που ουσιαστικα ζητας, ειναι να βρεις εξιλαστηρια θυματα,
αν δεν εισαι διατεθειμενος να αντεξεις αυτο που θα συμβει μετα, την εφοδο στον ουρανο που λενε οι κομμουνιστες η τη πορεια σε αχαρτογραφητα νερα για την Ελλαδα, οπως λεω εγω,
τοτε, κανε μια χαρη στον εαυτο σου, θα ελεγα και στο ΚΚΕ, αν και δεν ειμαι σιγουρος για το αν θα συμφωνησουν η θα διαφωνησουν τα στελέχη του ΚΚΕ με οσα γραφω.
Μην τους ψηφισεις. Πες οχι στη φωνη μεσα σου που θελει να ριξει “ψηφο διαμαρτυριας” Οχι στη ψηφο διαμαρτυριας. Ναι στη θετικη ψηφο, ναι σε αυτο που πιστευεις, η τελοσπαντων, πιστευεις περισσοτερο απο τα αλλα, η τουλαχιστον, ανησυχεις λιγοτερο απο τα αλλα.
Τα ιδια υποστηριζω κι αν στο παραπανω σεναριο , θεσουμε τον Συριζα και τον Τσιπρα.
Η αλλο κομμα της Αριστερας.
Ακομα και για τα αλλα νεα κομματα που δεν ανηκουν στην Αριστερα, πχ το κομμα του Καμμενου.
Πιστευεις οτι ο Καμμενος ειναι η καλυτερη επιλογη για την Εξουσια στη χωρα μας;
Ψηφισε τον.
Αν στην εις ατοπον, καταληγεις, ειτε απο φοβο ειτε απο ασυγχωρητη εθελοδουλια,
στο γνωστο κι αγαπημενο ΠΑΣΟΚΟΥΝΟΥΔΟΥ,
τοτε, let it be done
“ΕΝΤΑΞΕΙ, ΧΑΛΙΑ ΜΑΥΡΑ, ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΤΙ ΜΟΥ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ; ΘΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΩ, ΘΑ ΦΩΝΑΞΩ, ΑΛΛΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΓΝΩΡΙΖΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ. ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑΜΕ, ΟΝΤΩΣ, ΑΛΛΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΔΙΧΩΣ ΤΟ ΠΑΣΟΚΟΥΝΟΥΔΟΥ. ΦΩΝΑΞΑΜΕ, ΒΡΙΣΑΜΕ, ΕΙΠΑΜΕ ΚΑΜΙΑ ΜΑΛΑΚΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΕΙ Η ΩΡΑ, ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΣΦΙΓΓΟΥΝ ΟΙ ΚΩΛΟΙ,
ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙ ΘΑ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΛΟ ΜΟΥ.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ;”
Αδερφε, οχι. Ο,τι πεις. Αν ακομα και τωρα πιστευεις οτι δεν υπαρχει εναλλακτικη, αν ακομα και τωρα πιστευεις οτι η βουτια στο κενο θα σταματησει και το κεφαλι σου δε θα θρυμματιστει,
..γαμησε τη τη ψηφο διαμαρτυριας. Πιστεψε αυτο που λεει η καρδια και το μυαλο σου. Ψηφισε τους παλι.
Απλα, οταν μετα τις Εκλογες, ερθει αυτο εδω http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2012/04/blog-post_3812.html
(διαβασε το, please)
οταν λοιπον ερθει αυτο εδω, μη πεις οτι δεν ηξερες.
Μη πεις, γιατι θα υπαρξουν προβληματα. Μη πεις γιατι αν στις εκλογες δωσεις την εξουσια στο ΝΟΥΔΠΑΣΟΚ, σκοτωνεις το μελλον μου. Μη πεις, γιατι θα εισαι συνενοχος τους.
Μη πεις, γιατι, μετα, οσα σου συμβουν, θα τα αξιζεις.
Και, στην τελικη, γιατι οσα συμβουν θα αποτελουν λογικη αναγκαιοτητα, φυσικο επακολουθο
και Θεια Δικη.
(Και για να μη παρερμηνευτω, ειναι δικαιωμα του Καθενος να πιστευει στον Αγιο Βασιλη, το Πασχαλινο Λαγουδακι, και στο οτι το κομμα του Καμμενου δεν αποτελει αστικο αναχωμα και καθεστωτικο τερτιπι για να μην ενισχυθει η Αριστερα,
αστικο αναχωμα ανεξαρτητα ακομα κι απο τις προθεσεις του ιδιου του Καμμενου.)
2.
ΜΗ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΤΟΝ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΝΟΜΟ, “ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΣΤΕ” ΤΟΥΣ ΗΛΙΘΙΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΞΑΝΑΨΗΦΙΣΟΥΝ”
Συμπληρωμα των παραπανω σκεψεων: Ακουω ολον τον κοσμο να κατηγορει τον εκλογικο νομο για την ανωμαλια του, να δινει 50 εδρες μπονους στο πρωτο κομμα. Κατ’επεκταση, δεν ειναι και λιγοι οσοι θα ηθελαν να διαλυθει το ΚΚΕ, να γινει ενα κομμα με τον Συριζα, και να παρουν αυτοι το μπονους.
Δε θα ξαναμπω στην ιδια συζητηση που εχω κανει πλειστακις και δεν εχω κατι να προσθεσω.
Θα πω μονο το εξης: Μη πυροβολειτε τον εκλογικο νομο που δινει 50 εδρες δωρο, αλλοιωνοντας τη βουληση των πολιτων.
Πυροβολειστε τους ηλιθιους
που
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΓΚΟΙΝΩΣ ΓΝΩΣΤΑ ΓΙΑ ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΟ ΔΝΤ ΚΑΙ ΕΕ ΤΟΝ ΙΟΥΝΗ,
θα βγαλουν πρωτο κομμα τη ΝΟΥΔΟΥ. Και δευτερο η τριτο, το Πασοκ.
Μια χαρα οπλο θα ηταν στα χερια μας, αυτη η ολοφανερη εκλογικη νοθεια κι αλλοιωση.
Μια χαρα οπλο,
στα χερια ενος λαου που δε μισει τον εαυτο του και δεν εχει αλωθει απο την επιθυμια θανατου.
(Μια χαρα οπλο γιατι, με ενα 35αρακι, βγαζαμε Κυβερνηση, το κομμα της αριστερας που θελουμε, διχως συνεργασιες, διχως τιποτα)
Για αυτο σας λεω, μη πυροβολειτε τον εκλογικο νομο. “Πυροβοληστε” τους αυτοκτονικους, που θα βγαλουν πρωτο κομμα το ΝΟΥΔΟΥΠΑΣΟΚ, και θα μας παρουν κι εμας στον ταφο, μαζι τους.
(Το “πυροβολειστε” σε εισαγωγικα, δηλαδη βριστε, κραξτε, προπαγανδιστε για να αλλαξουν γνωμη, κρυψτε τους τα βιβλιαρια και τις ταυτοτητες για να μη ψηφισουν, ριξτε υπνωτικα τη Κυριακη το πρωι στο γαλα τους κλπ κλπ!!!!
Και νιωθω την αναγκη για αυτη την επεξηγηση, οσο κι αν ειναι προφανες οτι μιλαω μεταφορικα,
για τον εξης λογο:
Η πολωση ειναι στα υψη, τα νευρα ειναι τεντωμενα, η περιχαρακωση καλπαζουσα,
κι ολα αυτα δε θα βγουν σε καλο.
Οσο κι αν μισουμε τον εναπομειναντα γαλαζοπρασινο ψηφοφορο, οσο κι αν η ψηφος του ισοδυναμει με ανθρωποκτονια με ενδεχομενο δολο εναντιον ημων,
οσο κι αν η βλακεια σημερα ειναι εγκλημα κι οι εγκληματιες βλαπτουν με τις πραξεις τους τους αλλους,
..δε πρεπει να ξεχναμε οτι ειμαστε μια χουφτα λαος, δεκα εκατομμυριακια μεσα σε εναν πλανητη δισεκατομμυριων, κι αυτη τη στιγμη, υπαρχουν πληθη Ευρωπαιων κι οχι μονο, πολιτων, που πιστευουν οτι..ευθυνεται η Ελλαδα για την οικονομικη κριση στη χωρα τους.
Ειναι αναριθμητα τα κρουσματα ρατσισμου εναντιον Ελληνων πολιτων στο εξωτερικο,
γιατι, ρατσισμος ειναι και να σου λεει ο αλλος εκει που τρως
“ΕΙΣΑΙ ΤΕΜΠΕΛΗΣ, ΚΙ ΕΓΩ ΣΕ ΠΛΗΡΩΝΩ”
Γαμω το σπιτι και τη μανα σου Γερμανικο πουτανογεννημα, γαμω τον Χιτλερ που κολυμπα στο dna σου και γαμω τη ψυχη σου.
ΕΓΩ ΣΕ ΠΛΗΡΩΝΩ ΤΡΥΠΙΕ ΜΕ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΠΟΥ ΑΠΟΚΟΜΙΖΕΙΣ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ.
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΨΥΧΟΡΡΑΓΩ,
ΣΟΥ ΠΛΗΡΩΝΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΣΟΥ.
ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΑ ΣΟΥ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΤΑ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΑ ΜΟΥ.
Κι υστερα απο τη κατατροπωση του εχθρου και τις πατριωτικες μου κορωνες (!),
– Κι αυτονοητως τα παραπανω δεν απευθυνονται συνολικα στον Γερμανικο η Ευρωπαικο λαο,
αλλα μονο στα BILDοειδη σιχαματα που ευδοκιμουν δυστυχως παντου-,
επανερχομαστε στα δυσκολα: Απο τη στιγμη λοιπον που ο Ελληνας γινεται ο Εβραιος της Ευρωπης
και τοσοι υπαρχουν που ανυπομονουν να μας τιμωρησουν , να μας εξολοθρευσουν,
και να χεσουν πανω στους ταφους μας,
πρεπει, επιβαλλεται, να ειμαστε ενωμενοι. Ακομα κι αν διαφωνουμε,
ακομα κι αν μισιομαστε, ακομα κι αν θεωρουμε οτι η ψηφος του ενος θα αποτελεσει τη καταστροφη του αλλου, ακομα κι αν η μικροαστικη νοοτροπια εν τελει θα οδηγησει σε κατι που μοιαζει με ανοδο του Φασισμου.
Μεχρι να γινει αυτο, που δυστυχως δε βλεπω να αργει, μεχρι τοτε παντως, οφειλουμε να μη σκοτωθουμε τουλαχιστον μεταξυ μας. Οφειλουμε να μιλαμε, να επικοινωνουμε, να ανεχομαστε ο ενας τον αλλον.
Θεωρω, οπως εγραψα παραπανω, τον ψηφοφορο του ΝΟΥΔΟΥΠΑΣΟΚ, συνενοχο στη δολοφονια του μελλοντος μου. Για φυσικο αυτουργο του αφανισμου μου. Πιο χοντρα δε γινεται να το πω.
Ομως, και παλι, οφειλουμε να βρουμε εναν τροπο, μεσα σε ολο αυτον τον χαμο,
να συνυπαρξουμε.
Το οφειλουμε, για την Ελλαδα μας.
Μεχρι τη στιγμη βεβαια που ο Φασισμος θα ερθει να εγκατασταθει επισημως στη πατριδα μας.
Μεχρι τη στιγμη, που η φτωχοποιηση και η εξαθλιωση, αναποφευκτα θα οδηγησει σε δολοφονιες διαμαρτυρομενων, σε διωξεις, σε φυλακισεις, σε χουντες.
(Η ψευδαισθηση δημοκρατιας δε θα μπορει να συντηρειται και να μακιγιαρεται αλλο..)
Και σε αποδοχη απο καποιους ολων των παραπανω, για να μη “διασαλευτει” η “ταξη”.
Οταν σημανει αυτη η αποδοχη που και τωρα σημαινεται αλλα εμμεσα,
Εκει, τερμα και η συνυπαρξη, και η ανοχη και τα φιλακια,
εκει θα ειναι, η ζωη τους, ο θανατος μας.
Κι ο θανατος τους, η ζωη μας…
Προς το παρον, ψυχραιμια. Και μισος, ταξικο μισος , για τους δολοφονους του Μελλοντος μας.
Και προσπαθεια να καταλαβουν αυτοι που αρνουνται ακομα και τωρα, να καταλαβουν..
Μπορουν να συμβαδισουν τα παραπανω; Πως γινεται το μυαλο να μεινει καθαρο οταν ειναι αναποδραστο γεγονος οτι η εισβολη του μισους, το αρρωσταινει και το θολωνει;
Πως γινεται να προσπαθεις να μιλησεις με τον αλλον, οταν η ψηφος του, ξερεις, οτι θα σε εξολοθρευσει;
(Ψηφος σε ΝΟΥΔΟΥΠΑΣΟΚ, σε ΛΑΟΣ, σε παρακρατικους νεοναζι, σε ΔΗΣΥ, σε ΔΡΑΣΗ,
και δυστυχως, ακομα και στην “αριστερα” τυπου ΔΗΜΑΡ και Οικολογων κλπ, οι οποιοι για χαρη του Ευρω και με βαρια καρδια εστω, θα ανεχτουν τις αναποφευκτες θυσιες)
-osr- τίποτε δεν χαρίζεται..... όλα κερδίζονται μόνο όταν τα διεκδικούμε και τα θέλουμε αληθινά 
Απριλίου 25, 2012 στις 12:45
Εκανα like, αλλά δεν συμφωνώ με όλες τις απόψεις της συνέντευξης του Καστοριάδη. Την έχω διαβάσει πολλές φορές τη συνέντευξη αλλού από παλιά. Το like πάει στον Καστοριάδη ο οποίος είναι ένας οξυδερκής παρατηρητής της ιστορίας και οι φράσεις του συμπυκνώνουν αυτές τις παρατηρήσεις με τόσο ωραίο τρόπο.
Διαφωνώ επίσης ως προς την θέση του πως άλλοι λαοί, λόγω των επαναστάσεών τους κλπ κλπ ίσως, συγκρότησαν “πολιτική κοινωνία” (παρεμπιπτόντως ο όρος είναι του Αριστοτέλη, από τα Πολιτικά -2ο-3ο βιβλίο, κάπου κει στην αρχή-, αν και ως προς το περιεχόμενο μάλλον θα διαφωνούσαν οι δυο τους)
Στο ζήτημα της ευθύνης του ελληνικού λαού για την μη-συγκρότηση “πολιτικής κοινωνίας” δεν μπορούμε με κανέναν τρόπο να παραγνωρίσουμε ΚΑΙ την ευθύνη του λαού, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Ομως θα πρέπει να θυμόμαστε πως όλους αυτούς τους πολλούς σκοτεινούς αιώνες, το πολιτικό αλλά και το κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο κινήθηκε ο λαός μας, δεν ήταν ΚΑΘΟΛΟΥ υπό τον έλεγχό του.
Δηλαδή όπως κάποιος ατομικός χαρακτήρας είναι προϊόν ενός κοινωνικού περιβάλλοντος, έτσι και ο συλλογικός-ας-τον-πούμε πολιτικός χαρακτήρας του λαού μας, και κάθε λαού, είναι αποτέλεσμα ενός πολιτικού και κοινωνικού περιβάλλοντος που ο ίδιος ΔΕΝ ορίζει παρά ελάχιστα.
Οι πολιτικοί όροι που επιβλήθηκαν στον λαό, δεν επιβλήθηκαν φυσικά ερήμην του, αλλά δεν επιβλήθηκαν και με την συγκατάθεσή του. Ούτε δόθηκε στον λαό η απαιτούμενη γνώση (μόρφωση+πληροφόρηση) ώστε να μπορέσει να κρίνει πολιτικά τα πράγματα.
Ακόμη και η πατροπαράδοτη ελληνική αυτοδιοίκηση των βυζαντινών και οθωμανικών χρόνων, ο κοινοτισμός δηλαδή, όπου ίσχυσε, ΔΕΝ είναι δημοκρατία. Είναι κοινοβουλευτισμός προς τιμαριωτισμό.
Ναι, είμαι με τον λαό, αλλά θέλω να πιστεύω πως δεν είναι αυτή η ομολογημένη στράτευσή μου που με κάνει να γίνομαι εδώ συνήγορος για τις υπαρκτές κατά τα άλλα ευθύνες του λαού μας για αυτή την μη-συγκρότηση πολιτικής κοινωνίας εκ μέρους του. Αλλά το ότι όσοι υπερτονίζουν την ευθύνη του λαού παραβλέπουν εύκολα άλλους παράγοντες.
Μήπως τα σημερινά κόμματα και οργανώσεις βοηθούν τον λαό μας να συγκροτήσει πολιτική κοινωνία; Οχι φυσικά. Ακόμα και τα πιο …προοδευτικά. Αυτό για το οποίο ενδιαφέρονται αυτά τα κόμματα είναι να συγκροτήσουν τον λαό σε πειθήνιες πολιτικές παρατάξεις, που ελέγχονται από μια εξουσιαστική κορυφή. Σε ποιους πολιτικούς χώρους δεν είναι έτσι; Οι δικές μου πληροφορίες λένε άλλα πράγματα.
Ο λαός μας είναι πολιτικοποιημένος. Οι έλληνες τρώγονται όλη μέρα στα καφενεία. Είναι ίσως στον συλλογικό τους χαρακτήρα να τρώγονται, στον συλλογικό τους χαρακτήρα που είναι άκρως ανταγωνιστικός. Είναι εξάλλου ο λαός που εφηύρε τους αγώνες για ψύλλου πήδημα, από την αρχαιότητα. Ισως για να ανταγωνίζεται ο ένας τον άλλον ακόμα κι όταν δεν υπάρχει πολιτικός ή οικονομικός λόγος γι’ αυτό.
Αυτή η πολιτικοποίηση που βλέπουμε στους νεώτερους χρόνους, από την επανάσταση κι εδώ, που έχουμε και πολλές πληροφορίες σχετικά, και ιδίως μετά τον κοινοβουλευτισμό του 1843, σίγουρα σε μεγάλο βαθμό οφείλεται σε συμφεροντολογικούς λόγους και γενικά παραταξιακούς, εξαιτίας της δράσης και των υποσχέσεων των κομμάτων στον λαό. Της πολιτικής διαφθοράς και συναλλαγής δηλαδή λαού-κομμάτων.
Ομως η πολιτικοποίηση υπάρχει. Και, γνώμη μου είναι, πως θα υπήρχε και χωρίς την κομματική διαφθορά του λαού.
Γι’ αυτό και διαφωνώ με το ότι “κανείς δεν μπορεί να απαντήσει στην ερώτησή σας, γιατί δηλαδή δεν συγκροτήθηκε πολιτική κοινωνία από τον λαό μας”. Εγώ, τουλάχιστον και συγχωρείστε μου την αλαζονεία, έχω μερικές πιθανές απαντήσεις. Εξηγήσεις έστω κι ερμηνείες. Και τις παρέθεσα συνοπτικά.
Συνοπτικά να το ξαναπώ: οι όροι της συγκρότησης πολιτικής κοινωνίας υπάρχουν στον λαό μας και σε κάθε λαό. Σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, ανάλογα με τον συλλογικό του χαρακτήρα και τις πολιτικές του παραδόσεις (πχ. κοινοτισμός). Η πολιτική φαγωμάρα των ελλήνων αποδεικνύει πως έχουν την τάση και την έφεση αυτή στον συλλογικό τους χαρακτήρα, αρκετά αναπτυγμένη. Οι κανόνες όμως του πολιτικού παιχνιδιού, της διάχυσης της γνώσης+μόρφωσης+πληροφόρησης, και της προπαγάνδας είναι στα χέρια εξουσιαστών για μια σειρά από μακρινούς σκοτεινούς αιώνες. Και αυτοί οι κύριοι το τελευταίο που θέλουν είναι να μπερδεύεται ο λαός στα ποδάρια τους, όταν παίρνουν αποφάσεις. Γι’ αυτό τον διατηρούν στην κατάσταση του “πολιτικού νηπίου”.
Θραξ Αναρμόδιος