Το End of Empire (1985) είναι μια σειρά αυτοτελών ντοκυμαντέρ που αφορούν το τέλος της βρεττανικής αυτοκρατορίας αγγλικής παραγωγής

Το End of Empire (1985) είναι μια σειρά αυτοτελών ντοκυμαντέρ που αφορούν το τέλος της βρεττανικής αυτοκρατορίας αγγλικής παραγωγής

Το κεφάλαιο 10 αφορά την Κύπρο, οπότε είναι κατανοητό ότι το ντοκυμαντέρ αυτό δεν είναι κυπροκεντρικό αλλά αντιμετωπίζει τα ζητήματα μέσα από έναν ευρύτερο φακό κατά τη γνώμη μου, και για να είμαι απόλυτα κατανοητός, εννοώ ότι δεν φαίνεται πρόθεση, τουλάχιστον εμφανής, προπαγάνδισης ψεύτικων γεγονότων ή αλλοίωσης τους ώστε να εξυπηρετούνται αλλότριοι στόχοι
Το εντυπωσιακό αυτών των ντοκυμαντέρ είναι ότι μιλούν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές

Βλέπεις αυτοπροσώπως τον Χάρτιγκ, τον Μακμίλαν, τον Αβέρωφ υπουργό εξωτερικών της Ελλάδας, τον Ζούλου Υπουργο Εξωτερικών της Τουρκίας, μιλούν αγωνιστές της ΕΟΚΑ, ο Αυγουστής Ευσταθίου, ο Κόσιης, μιλά ο Ντεκτάς, μιλά ο Κρανιδιώτης πολιτικός σύμβουλος του Μακάριου

Στο μυαλό υπάρχουν πλέον αρκετά καθαρά κάποια σημεία

Η πολιτική δεν είναι καθόλου στατική

Βλέπουμε ζωντανά στον ντοκυμαντέρ το διαβόητο ΟΥΔΕΠΟΤΕ του Χόπκισον, υπουργού αποικιών, το οποιο αναφερόταν στο ότι η Κύπρος λόγω της τεράστιας γεωστρατηγικής της θέσεως ουδέποτε εδύνατο να ξεφύγει με οιονδήποτε τρόπο από τον έλεγχο των βρεττανών

Ξεκάθαρο μήνυμα και για το σήμερα

Ένα άλλο σημείο που πλέον φαίνεται να είναι καθαρό για μένα, είναι ότι ο αγώνας της ΕΟΚΑ έπαιξε μεγάλο ρόλο όσον αφορούσε στον εξαναγκασμό των άγγλων να διαπραγματευτούν μια διέξοδο στο κυπριακό

Ο Χάρτιγκ προσέφερε ένα σημείωμα στον Μακάριο στο οποίο για πρώτη φορά με τις δύο αρνήσεις, η αγγλία αποδεχόταν το αι΄τημα για αυτοδιάθεση/ένωση αλλά όχι τώρα λόγω των συνθηκών στην ανατολική μεσόγειο και την μέση ανατολή, άρα πολιτικά αυτό μεταφραζόταν ως μια πολιτική νίκη αλλά ο Μακάριος το απέρριψε λέγοντας ότι δεν μπορώ να πάω στον λαό μου μόνο με αυτό

Ο Χάρτιγκ σκλήρυνε την στάση του προς τους κυπρίους και προέβη σε μαζικές τιμωρίες ολόκληρων χωριών με φρικτά βασανιστήρια

Όλα αυτά έβγαιναν στην αγγλία και το εργατικό κόμμα αντιδρούσε σε αυτές τις καταγγελίες ζητώντας έρευνα

Στο ίδιο το ντοκυμαντέρ αναφέρεται στο ότι οαγώνας της ΕΟΚΑ όπως είπα και πριν προσέφερε ένα διαπραγματευτικό όπλο στον Μακάριο ο οποίος το χρησιμοποιησε

Αναφέρεται επίσης ότι η σκληρή στάση του Γρίβα απέναντι σε καταδότες και σε εκτελέσεις οδήγησε όπως λέει ο άγγλος σύμβουλος του Χάρτιγκ στον περαιτέρω διορισμό τουρκων επικουρικών αστυνομικών οι οποίοι ανέλαβαν την σύγκρουση

Ο Ντεκτάς λέει ξεκάθαρα ότι είχαμε ένα κοινό μέτωπο κατά της εοκα και των ελλήνων και αυτό πράξαμε

Μετά τον Χάρτιγκ ήρτε ο σερ Χιου Φιου ο οποίος απλά επέδωσε τελεσιγραφο στον Μακάριο να δεκτεί την ανεξαρτησία χωρίς περαιτέρω διαπραγματεύσεις παρόλη την πρόθεση του Μακαριου

Η θυσία του Αυξεντίου ξεκάθαρα αναφέρεται στο ντοκυμαντέρ ότι δεν πήγε χαμένη αφού αναπτέρωσε το ηθικό και δίδοντας το μήνυμα ότι οι κύπριοι ήταν αποφασισμένοι

Στην αρχή του ντοκυμαντέρ αναφέρεται ξεκάθαρα ότι στην αγγλία θεωρούσαν την κυπριακή αποικία και τους κυπρίους ως κάτι διαφορετικό από τις υπόλοιπες κτήσεις τους, ως highly educated και μάλιστα και πάλι οι εργατικοί το είχαν θέσει στην βουλή τους πότε θα δοθεί ο λόγος και στον λαό της Κύπρου

Ο Μακμίλαν υπουργός εξωτερικών μετά το 1957 και όταν πλέον η αγγλία έχασε οριστικά το Σουεζ στην Αίγυπτο και η Κύπρος ήταν το τελευταίο τους προπύργιο στην περιοχή της ανατολικής μεσογείου και της μέσης ανατολής είχε αποφασίσει ότι δεν χρειαζόταν ολόκληρη η Κύπρος αλλά αρκούσαν μόνο δύο μεγάλες στρατιωτικές βάσεις
και έτσι ο Μακμίλαν έθεσε σε εφαρμογή του το σχέδιο του για τριχοτομηση της Κύπρου, μοιράζοντας την μεταξύ Τουρκίας Αγγλίας και Ελλάδας

Το 1958 ο Μακάριος αποδέχεται μετά και την συνάντηση που είχε με τους εργατικούς στην Αθήνα για πρώτη φορά ως λύση του κυπριακού την ανεξαρτησία

Στον ΟΗΕ υπήρξε διπλωματική μάχη μεταξύ του Αβέρωφ Υπ Εξ της Ελλάδς και του Ζολού Υπ Εξ της Τουρκίας για το κατά πόσο η Τουρκία θα είχε λόγο επί της Κύπρου
όταν φαινόταν ότι η Ελλάδα έχασε την διπλωματική μάχη και ο Αβέρωφ ήταν σε μια γωνιά με τους συνεργάτες του οργισμένος όπως ο ίδιος λέει με το θράσσος του Ζολού

Ξαφνικά βλέπει τον Ζολού να έρχεται χαμογελαστός προς το μέρος του

Ο Αβέρωφ λέει στην κάμερα ότι είπε στους συνεργάτες ΄τι από τα νεύρα του δεν θα μπορούσε να μην τον…κτυπήσει!!!!

Ο χαμογελαστός Ζολού τότε, ήρεμα λέει στον νευριασμένο Αβέρωφ, συγχαρητήρια για την νίκη σας!!

Σοκαρισμένος ο Αβέρωφ τον ρωτά τι εννοεί

Ο Ζολού του λέει, κερδίσατε, δεχόμαστε να υπάρξει ανεξαρτησία και το μόνο που ζητάμε είναι να είμαστε….. εγγυητές στρατιωτικά της ανεξαρτησίας αυτής!!!!

Στο Λονδίνο ο Μακάριος ενώ αρχικά είχε πει ότι αποδέχεται την συμφωνία της Ζυρίχης, και ενώ ο Καραμανλής ήταν ήδη εκεί για να υπογράψει, όταν συνατήθηκε στο ξενοδοχείο μαζί του
ανέφερε στον Καραμανλή ότι άλλαξε γνώμη και ο Καραμαναλής έγινε έξω φρενών λέγοντας του ότι πλέον θα είναι μόνος του και δεν θα τον στηρίξει

Ο Μακάριος έφυγε και όπως περιγράφει ο Κρανιδιώτης όλη νύχτα κάπνιζε και παραμιλούσε

Τελικά το πρωί ο Μακάριος ήταν ήδη ξύπνιος και τον ενημέρωσε ότι πήρε την απόφαση του…..

Μετά ακούγεται ο Γρίβας να μιλά αγγλικά στο BBC το 1960 λέγοντας ότι ο αγώνας της εοκα πέτυχε
και το ντοκυμαντέρ κλείνει με τον κυπριο μπάτλερ του Χάρτιγκ που του έβαλε βόμβα και παρολιγο να τον δολοφονήσει και ο οποίος προηγουμένως μας περιέγραψε πως διατάσσοταν οι δολοφονίες προδοτών και αυτού που τον πρόδωσε

ο Σοφοκλέους λοιπον γελώντας και αφου ο Μακάριος πλέον ως πρόεδρος πήγε στο πρώην κυβερνείο, του ζητησε τον…..μισθό του, αυτός του ανέφερε, μα είσαι πελλός;
αφού πλέον το κυβερνείο είναι δικό σου….. και κλείνει με το γέλιο του Σοφοκλέους….

Κατι σημαντικο που πρεπει να καταγραφει ειναι η μη αναδειξη των θεσεων του ακελ που δεν ξερω αν ηταν σκοπιμη ή οχι

Πολύ σημαντικό ντοκυμαντέρ
Είναι τεράστιας σημασίας αυτές οι ταινείες όπου μιλάνε οι πρωταγωνιστές

 

 

Cyprus: Anatomy of a Crisis ένα ντοκυμαντέρ για την Κύπρο, μετά την εισβολή, τι οδήγησε σε αυτήν από τον συγγραφέα Elias Kulukundis

 

 

Το ντοκυμαντέρ μεταδόθηκε το 1977

Μιλούν, ο Μακάριος, ο Ντεκτάς, ο Κληρίδης, ο Κυπριανού, ο Λυσσαρίδης, ο Σαμψών

ένα πάρα πολύ καλλγραμμένο και καλογυρισμένο ντοκυμαντέρ που αποδίδει κατά τη γνώμη μου την αληθεια γύρω από αυτό που ονομάζεται κυπριακό

Είναι συγκλονιστικό το πόσο λίγο άλλαξαν τα πράγματα, ειδικά στην δική μας νοοτροπία, στην επιπολαιότητα με την οποία αντιμετωπίζονται τα πράγματα

Καταγράφεται από πρωτογενείς πηγές, με τον Ντεκτάς να μιλά, τον εγκατεστημένο από τον τουρκικό στρατό, δήμαρχο της Κερύνειας, (αν θυμάμαι καλά) η δική τους αντίληψη για το πως προσλαμβάνονταν οι τούρκοι της Κύπρο από τους έλληνες

(υπόψιν ότι βάση του συντάγματος, δεν υπάρχουν οι όροι ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι, παρά μόνο έλληνες και τούρκοι και φυσικά βάση του συνταγματος δεν υπήρχαν πολίτες!)

Ο Ντεκτάς αναδεικνύει ανάγλυφα τα συμπλέγματα που ένοιωθαν οι τούρκοι της Κύπρου στο πως τους αντιμετώπιζαν οι έλληνες, ως ανύπαρκτους, ως μη έχοντες σημασία, όπως χαρακτηριστικά λέει, insignifican, και μετά λέει με πάθος, «ε λοιπόν, γίναμε σημαντικοί μετά τις 20 Ιουλίου του 1974»

Αυτό το γεγονός είναι αυτό που προσπάθησα να αναδείξω σε ένα από τα βιντεάκια που έκανα πρόσφατα αναφερόμενος στις λεγόμενες συγκρούσεις πολιτισμών και πως αυτές οι συγκρούσεις έχουν την σημασία τους ανάμεσα φυσικά στα γεωπολιτικά ευρύτερα συμφέροντα

Οι τουρκοκύπριοι υποδέκτηκαν τον τουρκικό στρατό ως απελευθερωτής αλλά τελικά έγιναν υπόδουλοι του

Αν θα μπορούσα να κάνω ένα ψυχογράφημα, θα έλεγα ότι ο Μακάριος είναι ένας αλαζόνας ανθρωπος, αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στο πρόσωπο του όταν τον υποδέκτηκαν οι υπήκοοι του μετά την εισβολή και όταν μιλούσε στα πλήθη, πως φαινόταν ξεκάθαρα να απολαμβάνει τις ιαχές του πλήθους που τον επευφημούσαν, πως χαμογελούσε με στόμφο και καμάρωνε και τους άφηνε να συνεχίζουν να φωνάζουν

Χαμογελούσε ενώ έχει χαθεί η μισή Κύπρος!

Κάτι που ανέκαθεν μου έκανε εντύπωση είναι το θράσσος που είχε ένας και μόνο άνθρωπος ο οποίος προφανώς θεωρούσε ότι είναι ένας θεός και μπορούσε να κάνει ό,τι θέλει, όταν αυτός μόνος του αποφάσισε γιατί έτσι ήθελε χωρίς να ρωτήσει κανέναν, να αμνηστεύσει όλους αυτούς που διάλυσαν την Κύπρο, και δήλωσε δημόσια ότι δεν θα ζητήσει!!! αυτός, μόνος του ως δικαστής προφανώς και αστυνόμος,
δεν θα ζητήσει την τιμωρία κανενός!!!

και έτσι δολοφόνοι πραξικοπηματίες κυκλοφορούν ακόμα και σήμερα ανάμεσα μας κορτώνοντας και με στόμφο μας κυβερνούν….

Ο Κληρίδης το ίδιο, ένας πολιτικός ο οποίος άμεσα αποδέκτηκε τις καταστάσεις , όπως είναι η ανταλλαγή πληθυσμών και η άμεση αποδοχή του τουρκικού στόχου της δημιουργίας ξεχωριστών πληθυσμών και της διπεριφερειακής ομοσπονδίας!!!

Ο Κυπριανού και ο Λυσσαρίδης λένε τα τετριμμένα και δεν προσφέρουν ουσιαστικά τίποτα για το σήμερα

Ο Σαμψών, ένας εκ των συμμοριτών που έχει το θράσσος και μιλά ακόμα όπως και τόσοι άλλοι συμμορίτες με τον στόμφο που του δίνει, όχι απλά η ανοχή αλλά και η άφεση αμαρτιών που τους έδωσε ο απόλυτος μονάρχης και άρχων μακάριος

Μια πολύ καλή καταγραφή της μετα εισβολής εποχής

Το κυπριακό είναι ένα ζήτημα που αφορά ευρύτερα γεωπολιτικά ζητήματα

Αυτά δεν αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου

Η Μέση Ανατολή με τα πετρέλαια της παραμένει εκεί, όπως και οι αγγλικες βάσεις που είναι το τελευταίο τους προπύργιο στην περιοχή

Θα έλεγα ότι σήμερα περισσότερο από ποτέ αυτό που άλλαξε είναι το ισοζύγιο δυνάμεως στην περιοχή της τουρκίας

Η τουρκία έχει χάσει μεγάλες μάχες, κυρίως με τους κούρδους οι οποίοι ελέγχουν μια τεράστια περιοχή πλέον μετά την διάλυση της Συρίας

Οι χάρτες αλλάζουν και αυτό θα πρέπει να είναι μια τεράστια καμπανέλλα για μας

Όσοι λένε ότι το ζήτημα των εγγυήσεων και της στρατιωτικής παρουσίας του τουρκικού κράτους εδώ είναι τάχα συμβολικό ή άνευ σημασίας θα έλεγα ότι είναι εκτός πραγματικότητας και παντελώς ανίκανοι να σκεφτούν

Είναι οι κληρίδηες της εποχής που θέλουν να τελειώνουν με τα ζητήματα και οι οποιοι χωρίς να το αντιληφθούν ανοιγουν την πόρτα για ακόμα σοβαρότερα προβλήματα και καταστροφής

Κατι σημαντικο που πρεπει να καταγραφει ειναι η μη συμμετοχη εκπροσωπου του ακελ για την θεση του η οποια δεν ξερω αν ειναι σκοπιμη ή οχι

Ποιος είναι ο εχθρός; Πως καθορίζεται ο εχθρός με πολιτικούς όρους; Τι είναι η πολιτική, πόσα επίπεδα υπάρχουν και πως θα πρέπει να βλέπουμε τον κόσμο στον οποίο ζούμε; Carpe Diem 24/1/2017

Η μεγαλειώδης τουρκική διπλωματική εξωτερική πολιτική και στρατηγκή που δεν αλλάζει, Μύθος ή αλήθεια; Πως θα πρέπει να αντιμετώπιζεται το τουρκικό κράτος; Πως θα πρέπει να αντιμετωπίζεται η πολιτική; Πόσα επίπεδα υπάρχουν; Μπορεί να παραγνωριστεί η πραγματικότητα; Ποιος είναι ο εχθρός;

Ο Πάκης στην Κύπρο με τον αρχίninja, ο Βαλάντης στην ορκωμοσία Τραμπ, η δημοκρατία παλιάτσος,η προσπάθεια εμβάθυνσης της δημοκρατίας η Πρωτοβουλία Κοινωνικού Ελέγχου Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων και ο αγώνας μας Carpe Diem 19/1/2017

Πρώτες σκέψεις για το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του Ζήνωνα Τζιάρα και Νίκου Μούδουρου»H Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο»

Την Τρίτη, 13/12/2016 στην διαδικτυακή εκπομπή Carpe Diem θα έχουμε καλεσμένο τον φίλο ακαδημαικό https://www.facebook.com/zenonas.tziarras

o οποίος έχει συγγράψει μαζί με τον επίσης ακαδημαικό Νίκο Μούδουρο ένα πολύ σημαντικό και πολύ καλογραμμένο βιβλίο γεωπολιτικής ανάλυσης με τίτλο «Η Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο»

Με αφορμή και την πρόσκληση του Ζήνωνα για να συζητήσουμε το βιβλίο του και τις θέσεις του σε σχέση με τα όσα γίνονται στην Τουρκία αλλά και ευρύτερα στην Συρία και στο Ιράκ και σε σχέση με το κυπριακό φυσικά, άρχισα σήμερα να διαβάζω το βιβλίο.

Έχω διαβάσει τις πρώτες 72 σελίδες επί συνόλου 209 και το πρώτο κεφάλαιο με τίτλο <Το γεωπολιτικό όραμα της «Νέας Τουρκίας»>

Έχω ήδη αναφέρει ότι το βιβλίο είναι πολύ καλογραμμένο με πολύ αναλυτική προσέγγιση και με ειρμό ιστορικής ανάλυσης

Το πρώτο κεφάλαιο καταπιάνεται με την άνοδο του ΑΚΡ στην Τουρκία και ως πακέτο του Ταγίπ Ερτογάν

Βρήκα στοιχεία που ήδη γνώριζα και πάρα πολλά στοιχεία που δεν γνώριζα εις βάθος και προφανώς αγνοούσα πολλές λεπτομέρειες για το ίδιο το ΑΚΡ αλλά και τον ρόλο του στο εσωτερικό της τουρκίας και όχι μόνο

Μια λέξη είναι αυτή που εκφράζει αυτό που νοιώθω διαβάζοντας το πρώτ κεφάλαιο: Τρόμος!

Ναι Τρόμος….. δυστυχώς

Ο τρόπος με τον οποίο ξεδιπλώνουν οι συγγραφείς του βιβλίου το ιστορικό υπόβαθρο της κεμαλικής τουρκίας μετά την Συνθήκη της Λωζάνης και το ότι ο στρατός ως φύλακας της κοσμικότητας του κράτους και των εξωτερικών συνόρων του σύγχρονου τουρκικού κράτους είναι πολύ καλός και κατανοητός

Σε γενικές γραμμές η παρακαταήθηκ του Κεμάλ είναι ότι αποδέχεται πλήρως την εκδυτικοποίηση της τουρκίας του γνωστού «αποφθέγματος» «ανήκωμεν εις την δύσιν» και ότι δεν υπάρχει καμιά αλυτρωτική βλέψη αλλά ότι η Τουρκία πλέον έχει σχηματιστεί ως τέτοια και ότι θα παραμείνει με τα υπάρχοντα της σύνορα ως ακολουθως ή έστω συμπορευτής με την «Δύση» και το πιο σημαντικό θεωρώντας τους ισλαμιστές ως εσωτερικό εχθρό

Η ανάδειξη του ΑΚΡ και του Ερτογάν ως ήπιας μεν ισλαμικής δε δύναμης το 2002 έφερε πολλές ψευδαισθήσεις για τον ρόλο που θα έπαιζε και στο κυπριακό

Προσωπικά θυμάμαι τον ενθουσιασμό που υπήρχε διάχυτος σε πολλά κέντρα στην Κύπρο για τον μετριοπαθή Ερτογάν ο οποίος θα φέρει την ειρήνη κλπ

Αναφέρθηκα πιο πάνω στο συναίσθημα που μου προκάλεσε το πρώτο κεφαλαιο του βιβλίου, ως τρόμος

Τρόμος γιατί ακριβώς αυτό που έλεγα ανέκαθεν είναι ότι κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει ποια είναι τα συμφέροντα του άλλου πχ του τουρκικού κράτος από το ίδιο το τουρκικό κράτος….

Ενδεικτικά τελευταίως είχα αναφέρει την γελοία και συνάμα αστεία αλλά και επικίνδυνη αντιμετώπιση του Γιώργο Βασιλείου όταν πήρε την εξουσία το 1988 που θεωρούσε ότι σε 100 μέρες θα έχε καταφέρει να ……πείσει την Τουρκία ότι είναι προς το…συμφέρον της να επιλύσει το κυπριακό..

Αυτή ακριβώς η στάση φαίνεται να έχει εμποτίσει ολόκληρο το πολιτικό φάσμα των λεγόμενων κυπρέων πολιτικών

Ουσιαστικά θεωρώ ότι ουδέποτε υπήρξε ουσιαστική ανάλυση των στοχεύσεων του τουρκικού κράτους και της στρατηγικής του, τόσο σε βραχυπρόθεσμο πλαίσιο όσο και σε μακροπρόθεσμο

Η μεγάλη αλλαγή που έφερε η απόλυτη επικράτηση του Ερτογάν στην Τουρκία έχει κατακλυσμιαίες συνέπειες σε όλα τα επίπεδα

Υπάρχει μια ουσιωδέστατη αλλαγή πλεύσης της στρατηγικής της τουρκίας σε όλα ανεξαιρετως τα επίπεδα

Ο Νταβούτογλου αλλά και ο Ερτογάν μέσα από βιβλία αλλά και ομιλίες τους αναδεικνύουν ακριβώς ποια είναι αυτή η ουσιωδέστατη αλλαγή

Η προσπάθεια ανάδειξης της τουρκίας, όχι πλέον ως ακόλουθος της δύσης και δη των ΗΠΑ οι οποίες πλέον έχουν αποδυναμωθεί αλλά ανάδειξης της ως κεντρικής περιφερειακής και όχι μόνο δύναμης

Καταλυτικό ρόλο σε αυτή την νέα τουρκική στρατηγική έχει το ιδεολογικό περιεχόμενο που εμπεριέχει το ισλάμ και την προσπάθεια επιβολής του ως ισότιμο πολιτιστικό αλλά και πολιτικό «εταίρο» στην διαμόρφωση παγκόσμιας πολιτικής

Αυτό έχει τεράστια σημασία για εμάς στην Κύπρο και είναι ένα κορυφαίο σημείο που δεν λαμβάνεται καθόλου υπόψιν

Τα περί εδαφικού περιουσιακού κατά την γνώμη μου είναι παρωνυχίδες όταν αγνοούνται βασικές παρέμετροι για την στρατηγική και τον σχεδιασμό που έχει το τουρκικό κράτος

Για ακόμα μια φορά θέλω να τονίσω αυτό που λέω, ότι κανένας από τις πολιτικές δυνάμεις σε σχέση με το κυπριακό δεν λέει την αλήθεια και όλοι μιλάνε εκ του ασφαλούς χωρίς να έχουν ουσιαστικες απαντήσεις για το πως αντιμετωπίζονται ζητήματα όπως αυτό

Θα μείνω ως εδώ και θα γράψω πιο αναλυτικά τα όσα ερμηνεύω από το βιβλίο ή αν δεν προλάβω θα τα εκφράσω στον φίλο Ζήνωνα στην διαδικτυακή μας εκπομπή

Περί κυπριακού, πολιτικής…πως δεν υπάρχει ουσιαστικό πολιτικό πρόταγμα ….Και οι δύο σχολές αποδέχονται ότι το σύστημα «λύσης» του «κυπριακού» θα είναι ένα κράτος ολιγαρχικό που θα το ελέγχουν αυτοί που το ελέγχουν και τώρα

Το αστείο με τους λεγόμενους πολιτικάντηδες και την λεγόμενη πολιτική ηγεσία του τόπου είναι ότι απλά αναπαράγουν και ανακυκλώνουν ανούσια τετριμμένα συνθήματα

Είτε τους ακούς τώρα είτε πριν 20 χρόνια το ίδιο και το αυτό

Ανούσια συνθηματάκια προς ιθαγενείς έτοιμους να πιστέψουν αυτό που γουστάρουν να πιστεύουν γιατί έτσι τους κάνουν να είναι το ποντίκι που βρυχάται

Το λεγόμενο κυπριακό όπως πολλές φορές έγραψα και από εδώ είναι η κολυμβήθρα του σιλωάμ του κάθε πολιτικάντη κυπρέου

Είναι επίσης αυτό που ρούφηξε κάθε ρανίδα και ψήγμα κριτικής σκέψης που τον κόσμο

Το κυπριακό έχει κάνει τον κόσμο της κύπρου ιδεολογικοπολιτικά ανάπηρο και ανίκανο να σκεφτεί έξω από το κουτί του

Ακόμα ακούμε να μιλάνε με όρους «ευρώπης» και «ευρωπαικών αρχών» που καλούν την τουρκία να τηρεί!!!! και γελάει και ο τελευταίος σκεπτόμενος άνθρωπος που βλέπει την ευρώπη των ευρωπαικών αρχών να έχει 90 εκατομμύρια ευρωπαίους εξαθλιωμένους κάτω από το όριο της φτώχειας οι οποίοι αυξάνονται με γοργούς ρυθυμούς όπως αναφέρει η eurostat

Οι ευρωπαικές αρχές και αξίες είναι αυτές που ξεκληρίζουν και βγάζουν 600 χιλιάδες ισπανούς από τα σπιτια τους τα οποία παίρνουν οι τράπεζες οπως και στην Ιταλία στην Γαλλία και παντού

Οι κυπρέοι τον χαβά τους…..ευρωπαικές αρχές και αξίες και μπλα μπλα

Η μεγάλη επανάσταση είναι όταν νομίζουν ότι μιλάνε πολιτικά αναλυωντας ζητήματα όπως τι είναι κράτος ομοσπονδία ένας άνθρωπος μια ψήφος και τέτοια

Λες και στην Γαλλία στην Ιταλία στην Ελλάδα στην Ισπανία της φτώχειας και της εξαθλίωσης έχει σημσία το είδος του κράτους μέσω του οποίου οι ολιγάρχες του κάθε τόπου θα το ελέγχουν και θα ελέγχουν τους υπηκόους τους

Η πολιτική έχει να κάνει με το ποιος λαμβάνει τις αποφάσεις

Η ουσία είναι ότι οι και καλά μεγάλοι επαναστάτες που απορρίπτουν την ΔΔΟ και οι άλλοι κοκκινοροζμπλε γλυκανάλατοι που θέλουν λύση κι ό,τι νάναι ουσιαστικά επί της ουσίας δεν λένε κάτι διαφορετικό

Και οι δύο αποδέχονται ότι το σύστημα «λύσης» του «κυπριακού» θα είναι ένα κράτος ολιγαρχικό που θα το ελέγχουν αυτοί που το ελέγχουν και τώρα

Απλά στο νέο κράτος θα προστεθούν και οι τουρκοκύπριοι ολιγάρχες επίσημα

Τι σημασία έχει αν σε κλέβει το κάθε παράσιτο που ονομάζεται σιακόλας ή ασιλ ναδίρ ή δεν ξέρω τζαι γω ποιος;

Τι σημασία έχει αν αυτός που δεσμεύεται έναντι της τροικας να σε εξαθλιώσει λέγεται αναστασιάδης ή ταλάτ;

Εσύ πάλι μισθωτός σκλάβος θα είσαι που απλά ΑΝ έχεις δουλειά θα παλεύεις να επιβιώσεις

Κανένας εκ των πολιτικάντηδων δεν θέτει επί της ουσίας κανένα πραγματικό και αληθινό πολιτικό πρόταγμα και αίτημα

Ποιο είναι το πρόταγμα το αληθινά πολιτικό;

Μα φυσικά να σταματήσει να είναι ολιγαρχικό και να γίνει δημοκρατικό, δηλαδή εμείς οι σημερινοί υπήκοοι που δεν αποφασίζουμε για τίποτα στην ζωή μας, να γίνουμε πολίτες και να έχουμε αληθινό και ουσιαστικό λόγο στην ζωή μας

Να αποφασίζουμε εμείς με ένα σύστημα κανόνων που εμείς θα καθορίσουμε όπως εμείς θέλουμε και να λαμβάνουμε μέρος στις αποφάσεις που μας αφορούν

Η δημοκρατία είναι πολύ δύσκολο πρόταγμα αλλά θα πρέπει να αρχίσει να τίθεται επιτέλους και ας βάλει ο καθένας μας το δικό του λιθαράκι