απο το blog του φίλου
http://ciaoant1.blogspot.com/2010/10/k-update-28102010.html
το παραθέτω αυτούσιο
«Διαβάζουμε στη wikipedia (παραβλέποντας προς το παρόν την ιστορική (αν)ακρίβεια του άρθρου):
Επέτειος του Όχι
Τις πρώτες πρωινές ώρες στις 28 Οκτωβρίου του 1940 η τότε Ιταλική Κυβέρνηση απέστειλε στην Ελλάδα τελεσίγραφο, δια του Ιταλού Πρέσβη στην Αθήνα Εμανουέλε Γκράτσι, ο οποίος και το επέδωσε ιδιόχειρα στον Έλληνα Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, στην οικία του δεύτερου, στην Κηφισιά, με το οποίο και απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Βασιλείου της Ελλάδος, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του, στη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική.
Μετά την ανάγνωση του κειμένου ο Έλληνας Πρωθυπουργός έστρεψε το βλέμα του στον Ιταλό Πρέσβη και του απάντησε στα γαλλικά (επίσημη διπλωματική γλώσσα) την ιστορική φράση: «Alors, c’est la guerre», (αλόρ, σε λα γκερ =Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο), εκδηλώνοντας έτσι την αρνητική θέση επί των ιταλικών αιτημάτων.
O ίδιος ο Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, που εξέδωσε το 1945, περιγράφει τη σκηνή: «Έχω εντολή κ. πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα την συγκίνηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του. Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: αυτό σημαίνει πόλεμο. Του απήντησα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απήντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος…, ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ΟΧΙ! Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως».
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός εκείνη τη στιγμή είχε εκφράσει το ελληνικό λαϊκό συναίσθημα, την άρνηση της υποταγής, και αυτή η άρνηση πέρασε στον τότε ελληνικό δημοσιογραφικό τύπο με την λέξη «ΟΧΙ». Σημειώνεται πως αυτούσια η λέξη ΟΧΙ παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά ως τίτλος στο κύριο άρθρο της εφημερίδας «Ελληνικό Μέλλον» του Ν. Π. Ευστρατίου στις 30 Οκτωβρίου του 1940.
Δύο ώρες μετά την παραπάνω επίδοση, ξεκίνησε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος με εισβολή των ιταλικών στρατευμάτων στην Ήπειρο, οπότε η Ελλάδα αμυνόμενη ενεπλάκη στον πόλεμο.
Αυτά μας λέει η wikipedia, σε ένα μάλλον «άνευρο» άρθρο, που πάντως λέει και μια αλήθεια, και γι’ αυτό το χρησιμοποίησα: Ο λαός όντως διακατεχόταν από την «άρνηση της υποταγής», όπως το θέτει η wikipedia. Και γι’ αυτό και πολέμησε με τόσο θάρρος και επιτυχία. Γιατί τα «όχι» και τα «μολών λαβέ» τα λένε οι λαοί που αρνούνται να υποταχτούν, και μένουν στην ιστορία για να αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση και για μελλοντικές γενιές. Αλλά γιατί ο ένας λαός αρνείται να υποταχτεί, ενώ ο άλλος υποτάσσεται, και γιατί κάποιες φορές ένας λαός υποτάσσεται ενώ μερικές άλλες όχι;
Ο λαός που δεν υποτάσσεται είναι λαός δυνατός, ένας λαός δηλαδή με ιδεολογικό υπόβαθρο και οργάνωση τέτοια που πλέον δεν καταδέχεται να δεχτεί την εκμετάλλευση από τον Α ή τον Β.
Αν όμως δεν τα έχει αυτά, τότε είναι εύκολος στόχος, και η εκμετάλλευση του όχι μόνο συνεχίζεται, αλλά διογκώνεται.
Ο λαός στην Ελλάδα είχε δεχτεί, όχι αδιαμαρτύρητα βέβαια, μια χρεωκοπία, τη δικτατορία του Μεταξά, τη φτώχεια – κι όμως, είπε΄ΌΧΙ στους φασίστες, πολέμησε, και μάλιστα όχι απλά δε δέχτηκε να βάλει στην πλάτη του και ξένο τράχηλο, αλλά στη συνέχεια προσπάθησε, έστω και αν απέτυχε, να αποτινάξει από πάνω τους και τους ντόπιους εκμεταλλευτές του.
Ο σημερινός λαός τι δυνάμεις έχει; Τα επόμενα χρόνια θα παιχτούν πολλοί γύροι στο «ρινγκ’ της ιστορίας, με εκατέρωθεν γρονθοκοπήματα και από τις δυο πλευρές, αυτό είναι φανερό, αλλά το τι θα προκύψει, μένει να αποδειχτεί.
Αυτό που είναι σίγουρο πάντως είναι πως η εποχή που ο λαός τα δεχόταν όλα αδιαμαρτύρητα, «έκρυβε τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι» όπως λένε συχνά και στα ΜΜΕ, ή «έτρεχε να βρει κάπου να κρυφτεί», όπως «χολιγουντιανά» δείχνει και το παρακάτω βίντεο, έχει τελειώσει, και πλέον καλείται επιτακτικά να σταματήσει να κρύβεται από το «προσκήνιο της ιστορίας» και να παλέψει:
The Matrix – Subway Fight
ΑνÎβηκε απÏ� stoinstoin. – OλÏ�κληρες σειρÎς και επεισÏ�δια online.
Δώστε προσοχή στο κομμάτι 0′.25»-0′.45»: Ως εκείνη τη στιγμή, η πλευρά των «επαναστατών» στην ταινία ναι μεν τοποθετούνταν «εναντίον του συστήματος», αλλά δεν το αντιμετώπιζαν ποτέ «στα ίσα». Στη σκηνή, αυτή, έστω και με μπόλικο «κουνγκ φου» και άλλα τέτοια χολιγουντιανά, βλέπουμε πως για πρώτη φορά η πλευρά των «επαναστατών» δεν «τρέχει να κρυφτεί» (όπως έκανε ως τότε), αλλά πιστεύει στις δυνάμεις της και «δίνει τη μάχη».
«Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα!» – K. Mαρξ
Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί
Οι έμποροι φωνάζουν γι’αγορές
Οι άνεργοι πεινούσαν
Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται
Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι
Κηρύχνουν τη λιτότητα
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα
Ζητάνε θυσίες
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους
Για τις μεγάλες εποχές που θα’ ρθουν
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
Λεν πως είναι τέχνη να κυβερνάς το λαό
Είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού
-(Bertolt Brecht – Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου)
Τι είναι ιμπεριαλισμός;
Τι είναι ιμπεριαλισμός; Συνήθως κατανοείται ως η επιθετική δράση με τη μορφή των στρατιωτικοπολιτικών επεμβάσεων των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, σε άλλα υποδεέστερα απ’ αυτά κράτη, ως μέρος της εξωτερικής πολιτικής αυτών των κρατών και αναπόσπαστο στοιχείο των διεθνών σχέσεων που αναπτύσσουν, έξω και ανεξάρτητα από την οικονομική βάση συνολικά του καπιταλιστικού κόσμου. Είναι όμως σωστή αυτή η προσέγγιση; Ο ιμπεριαλισμός χαρακτηρίζει συγκεκριμένη ιστορικά εποχή του καπιταλισμού, η οποία αρχίζει σύμφωνα με το Λένιν στις αρχές του 20ού αιώνα.
Σύμφωνα με τον πιο σύντομο ορισμό του, «ιμπεριαλισμός είναι το μονοπωλιακό στάδιο του καπιταλισμού» ή το ανώτατο στάδιό του, αλλά δεν είναι επαρκής να δώσει ολόκληρη την ουσία και το περιεχόμενό του.
Ο Λένιν ανέλυσε την ουσία και τις νομοτέλειες του ιμπεριαλισμού στο έργο του «Ο ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού», που αποτελεί σημαντική θεωρητική βάση και μεθοδολογικό εργαλείο για τη μελέτη και ερμηνεία των φαινομένων και εξελίξεων του σύγχρονου καπιταλισμού.
Ο Λένιν έγραψε αυτό το έργο με βασικό σκοπό, όπως ο ίδιος σημειώνει, να δείξει «ποια ήταν στις αρχές του 20ού αιώνα η συνολική εικόνα της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, στις διεθνείς αμοιβαίες σχέσεις της.
Ετσι έδωσε ένα ολοκληρωμένο ορισμό, αναδεικνύοντας τις βασικές καθαρά οικονομικές έννοιες του ιμπεριαλισμού, που συνοψίζονται στα 5 βασικά του γνωρίσματα:
«1) Συγκέντρωση της παραγωγής και του κεφαλαίου, που έχει φτάσει σε τέτοια υψηλή βαθμίδα ανάπτυξης, ώστε να δημιουργεί μονοπώλια που παίζουν αποφασιστικό ρόλο στην οικονομική ζωή.
2) Συγχώνευση του τραπεζικού κεφαλαίου με το βιομηχανικό και δημιουργία μιας χρηματιστικής ολιγαρχίας πάνω στη βάση αυτού του χρηματιστικού κεφαλαίου.
3) Εξαιρετικά σπουδαία σημασία αποκτά η εξαγωγή κεφαλαίου, σε διάκριση από την εξαγωγή εμπορευμάτων.
4) Συγκροτούνται διεθνείς μονοπωλιακές ενώσεις των καπιταλιστών, οι οποίες μοιράζουν τον κόσμο.
5) Εχει τελειώσει το εδαφικό μοίρασμα της γης ανάμεσα στις μεγαλύτερες καπιταλιστικές δυνάμεις. (σ.σ. όπως ο Λένιν πάντως διευκρινίζει στο ίδιο βιβλίο, αυτό που εννοεί όταν λέει ότι έχει τελειώσει το εδαφικό μοίρασμα της γης δεν είναι πως οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί για το ποιος θα πάρει τι έχει τελειώσει – κάθε άλλο: Αυτό που εννοεί είναι πως έχουν πλέον «χωροθετηθεί» όλα τα «τετράγωνα στη σκακιέρα», και οι καπιταλιστές πλέον πολεμούν μεταξύ τους για να ελέγξουν τα τετράγωνα αυτά, ο καθένας για λογαριασμό τους) Ο ιμπεριαλισμός είναι ο καπιταλισμός στο στάδιο εκείνο της ανάπτυξης, στο οποίο έχει διαμορφωθεί η κυριαρχία των μονοπωλίων και του χρηματιστικού κεφαλαίου, έχει αποκτήσει εξαιρετική σημασία η εξαγωγή κεφαλαίου, έχει αρχίσει το μοίρασμα του κόσμου από τα διεθνή τραστ και έχει τελειώσει το μοίρασμα όλων των εδαφών της γης από τις μεγαλύτερες καπιταλιστικές χώρες» (Λένιν, «Απαντα», τ.27, σελ. 323).
Ταυτόχρονα συμπλήρωνε πως «μπορεί και πρέπει να δοθεί διαφορετικός ορισμός του ιμπεριαλισμού, αν πάρουμε υπόψη όχι μόνο τις βασικές καθαρά οικονομικές έννοιες (στις οποίες περιορίζεται ο ορισμός που αναφέραμε), μα και την ιστορική θέση του δοσμένου σταδίου του καπιταλισμού σε σχέση με τον καπιταλισμό γενικά» (στο ίδιο, σελ. 393).
Εφαρμόζοντας τις αρχές της μαρξιστικής κοσμοθεωρίας, ο Λένιν απέδειξε ότι ο ιμπεριαλισμός αποτελεί ένα νέο, ιδιαίτερο, μονοπωλιακό στάδιο του καπιταλισμού και αποκάλυψε την οικονομική του ουσία και τα πολιτικά του χαρακτηριστικά. Ανέλυσε την ιστορική θέση του ιμπεριαλισμού και τεκμηρίωσε ότι ο ιμπεριαλισμός είναι το τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού, το ιστορικό πρόθυρο της σοσιαλιστικής επανάστασης.
Ο ιμπεριαλισμός λοιπόν είναι καπιταλισμός, ο μονοπωλιακός καπιταλισμός, αποτέλεσμα της ανάπτυξης και εξέλιξής του, που οξύνει τις δικές τους αντιθέσεις.
«Ο καπιταλισμός στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο οδηγεί στην πιο ολόπλευρη κοινωνικοποίηση της παραγωγής, τραβάει, μπορούμε να πούμε, τους καπιταλιστές, παρά τη θέληση και τη συνείδησή τους, σε κάποια νέα κοινωνική κατάσταση πραγμάτων, που είναι μεταβατική από την πλήρη ελευθερία του συναγωνισμού προς την πλήρη κοινωνικοποίηση.
Η παραγωγή γίνεται κοινωνική, η ιδιοποίηση όμως μένει ατομική. Τα κοινωνικά μέσα παραγωγής παραμένουν ατομική ιδιοκτησία ενός μικρού αριθμού προσώπων. Τα γενικά πλαίσια του τυπικά αναγνωρισμένου ελεύθερου συναγωνισμού παραμένουν και η καταπίεση των λίγων μονοπωλητών πάνω στον υπόλοιπο πληθυσμό γίνεται εκατό φορές πιο βαριά, πιο αισθητή και πιο αβάσταχτη» (στο ίδιο, σελ. 327).
Αξίζει να προστεθεί μια από τις περιγραφές των φαινομένων του καπιταλισμού, που σαπίζει στο στάδιο του ιμπεριαλισμού: «… η ανάπτυξη του καπιταλισμού έφτασε στο σημείο, που, αν και η εμπορευματική παραγωγή «βασιλεύει» όπως και πριν και θεωρείται η βάση όλης της οικονομίας, στην πραγματικότητα όμως, έχει πια υποσκαφτεί και τα κυριότερα κέρδη πάνε στις «μεγαλοφυίες» των χρηματιστικών μηχανορραφιών. Αυτές οι μηχανορραφίες και κατεργαριές έχουν για βάση τους την κοινωνικοποίηση της παραγωγής, η τεράστια όμως πρόοδος της ανθρωπότητας, που με τη δουλιά της έφτασε ως αυτή την κοινωνικοποίηση, πάει προς όφελος… των κερδοσκόπων.» (στο ίδιο, σελ. 328).
Ενα από τα πολλά φαινόμενα της σήψης, στη σύγχρονη εποχή, είναι και τα οικονομικά – πολιτικά σκάνδαλα, η κρίση του Χρηματιστηρίου κλπ.
Το χαρακτηριστικό του «σαπίσματος» του μονοπωλιακού καπιταλισμού δεν κατανοείται πάντα σωστά. Το σάπισμα δε συνεπάγεται αυτόματη ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Στο επίπεδο της οικονομίας αξίζει να προσεχτεί ότι οι οικονομικές κρίσεις, παρόλο που οξύνουν απότομα τις κοινωνικές αντιθέσεις, δεν οδηγούν αυτόματα στη συνειδητοποίηση της εργατικής τάξης, στην οργανωμένη, συνειδητή, επαναστατική δράση της. Αυτή η δράση προϋποθέτει την ανάλογη προετοιμασία της, καθώς και των κοινωνικών συμμάχων της.
Εχει, λοιπόν, μεγάλη σημασία η αφομοίωση της μαρξιστικής – λενινιστικής θεωρίας για την κίνηση του καπιταλισμού και ιδιαίτερα η λενινιστική θεωρία για το μονοπωλιακό καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό, προκειμένου να κατανοούνται σωστά και ολοκληρωμένα τα φαινόμενα της εποχής μας από τη δράση του.
Ο ίδιος ο Λένιν αναφέρει χαρακτηριστικά: «Αν δεν κατανοηθούν οι οικονομικές ρίζες αυτού του φαινομένου, αν δεν εκτιμηθεί η πολιτική και κοινωνικής του σημασίας, δεν μπορεί να γίνει ούτε βήμα στον τομέα της λύσης των πρακτικών καθηκόντων του κομμουνιστικού κινήματος.» (στο ίδιο, σελ. 314).
Η λενινιστική θεωρία για τον ιμπεριαλισμό βοηθά να κατανοηθεί η διαλεκτική σχέση οικονομίας – πολιτικής και έτσι να κατανοείται ολοκληρωμένα η δράση του ιμπεριαλισμού στο επίπεδο της οικονομίας, στο επίπεδο της πολιτικής και της μεταξύ τους σχέσης. Να συνειδητοποιείται ότι οι στρατιωτικο-πολιτικές επεμβάσεις των ιμπεριαλιστικών κρατών, γίνονται προκειμένου τα μονοπώλια να εκμεταλλεύονται και άλλους λαούς πέρα απ’ αυτόν της χώρας που εδρεύουν, να μεγαλώνουν τις διαστάσεις τους, προκειμένου να αντεπεξέρχονται στον ανταγωνισμό. Να συνειδητοποιείται ταυτόχρονα ότι η επιθετικότητά του ιμπεριαλισμού δεν είναι μόνο στρατιωτικο-πολιτική με την έννοια των επεμβάσεων, αλλά και ενάντια στην εργατική τάξη και τ’ άλλα λαϊκά στρώματα, με μορφές έντασης της εκμετάλλευσης, σ’ όλους τους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Είναι αναγκαίο, προκειμένου επίσης τα μονοπώλια να αυξάνουν τα κέρδη τους, να μεγαλώνουν τις διαστάσεις τους και την κυριαρχία τους και να παρεμβαίνουν στην αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης σε βάρος του κεφαλαίου, όσο μπορούν, μεταφέροντάς τη στην εργατική τάξη και τ’ άλλα λαϊκά στρώματα.
Η μη σωστή και ολοκληρωμένη κατανόηση της λενινιστικής θεωρίας του ιμπεριαλισμού, οδηγεί ή στην κατανόηση της κίνησης του καπιταλισμού μόνο από τη σκοπιά των οικονομικών εξελίξεων – χωρίς να υπολογίζεται ευρύτερα η πολιτική, ως πολιτική του κεφαλαίου, των μονοπωλίων- ή στην κατανόηση της πολιτικής του ιμπεριαλισμού(επεμβάσεις κλπ), αποσπασμένη από την οικονομική της βάση.
Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, σαν αποτέλεσμα μη κατανόησης της διαλεκτικής σχέσης οικονομίας – πολιτικής και επομένως όχι ολοκληρωμένης ανάλυσης των αντιθέσεων των οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων, μπορεί να οδηγηθούμε στο ίδιο αποτέλεσμα: Να διαχωρίζεται τεχνητά η αντιιμπεριαλιστική από την αντικαπιταλιστική πάλη. Και ταυτόχρονα να μην κατανοείται η επιθετικότητα των μονοπωλίων μιας χώρας ενάντια στην εργατική τάξη, ως επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού. ‘Η ακόμη να μην κατανοείται ότι οι καπιταλιστικές χώρες στην εποχή του ιμπεριαλισμού, ανεξάρτητα από τη θέση τους στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, ανεξάρτητα από το μέγεθος και τη δύναμη της καπιταλιστικής οικονομίας τους, βρίσκονται στο στάδιο του ιμπεριαλισμού. Να μην κατανοείται πχ ότι ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο ανάπτυξής του, στην κρατικομονοπωλιακή του βαθμίδα, ότι η Ελλάδα ανήκει στο σύστημα του ιμπεριαλισμού.
Αναδημοσίευση από άρθρο του «Ριζοσπάστη» – Οι ομοιότητες με την εποχή του Λένιν και το σήμερα είναι νομίζω εμφανείς:
Τι είναι ιμπεριαλισμός; [2]
Tί σημαίνει ιμπεριαλισμός; είναι μια βάρβαρη πολιτική κάποιων κυβερνήσεων ή έστω μιας μερίδας της άρχουσας τάξης, όπως οι βιομηχανίες όπλων ή οι εταιρείες πετρελαίου ή ο ιμπεριαλισμός είναι ένα συνολικό χαρακτηριστικό του συστήματος; Aυτά τα ερωτήματα δεν είναι καινούργια. Aπασχόλησαν την αριστερά και τους επαναστάτες στις αρχές του 20ου αιώνα.
H πιο γνωστή ανάλυση για τον ιμπεριαλισμό έχει δοθεί από τον Λένιν στην μπροσούρα του «Iμπεριαλισμός το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού» που γράφτηκε και δημοσιεύτηκε το 1916. Tο βιβλίο του Nικολάι Mπουχάριν «Iμπεριαλισμός και Παγκόσμια Oικονομία» είναι πολύ λιγότερο γνωστό, η έκδοση του Mαρξιστικού Bιβλιοπωλείου για παράδειγμα είναι η πρώτη που γίνεται στα ελληνικά. Tο βιβλίο γράφτηκε το 1915 και ο Λένιν έγραψε τον πρόλογο που περιλαμβάνεται στην έκδοση.
O Nικολάι Mπουχάριν ήταν σύντροφος του Λένιν, αγωνιστής μέλος του κόμματος των μπολσεβίκων από τα εφηβικά του χρόνια, από την επανάσταση του 1905 στη Pωσία. Φυλακίστηκε και εξορίστηκε για την επαναστατική του δράση και το 1915, ήταν μαζί με τον Λένιν από τους λίγους σοσιαλιστές που είχαν μείνει πιστοί στο διεθνισμό κόντρα στην προδοσία των μεγάλων σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων τα οποία είχαν στηρίξει τις άρχουσες τάξεις των χωρών τους στο σφαγείο του A’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Tα επόμενα χρόνια ο Mπουχάριν θα βρεθεί στην φωτιά της Pώσικης Eπανάστασης και στην ηγεσία του μπολσεβίκικου κόμματος. Hταν ένας από τους πιο λαμπρούς μαρξιστές θεωρητικούς της εποχής του. Στις αρχές της δεκαετίας του ’20 τάχθηκε ενάντια στον Tρότσκι και στους συντρόφους του, δίνοντας έτσι θεωρητική κάλυψη στην ανερχόμενη γραφειοκρατία που έπνιξε τελικά την επανάσταση του Oκτώβρη. Aλλά ποτέ δεν έφτασε στο σημείο να γίνει ο νεκροθάφτης της επανάστασης όπως ο Στάλιν. Διαφώνησε και τελικά πλήρωσε αυτή τη διαφωνία με την ίδια του τη ζωή. Tο 1938 εκτελέστηκε ύστερα από μια δίκη παρωδία. Για τις επόμενες δεκαετίες συκοφαντήθηκε συστηματικά από τον σταλινισμό και το έργο του θάφτηκε.
Kαι όμως, το έργο του «Iμπεριαλισμός και Παγκόσμια Oικονομία» παραμένει ακόμα και σήμερα, ενενήντα χρόνια μετά, εξαιρετικά επίκαιρο. Γιατί εξηγεί τι σχέση έχει το κράτος και η στρατιωτική του ισχύς με το ίδιο το σύστημα και τους ανταγωνισμούς των καπιταλιστών.
Tόσο ο Mπουχάριν όσο και ο Λένιν έγραψαν για τον ιμπεριαλισμό, ασκώντας σκληρή κριτική στις απόψεις που έβλεπαν τον μιλιταρισμό και τον πόλεμο σαν μια «παρέκκλιση» από την κανονική λειτουργία του συστήματος. O πιο γνωστός θεωρητικός της σοσιαλδημοκρατίας τότε, ο Kαρλ Kάουτσκι, πρόβαλε αυτήν την άποψη. O ιμπεριαλισμός, η κούρσα για την απόκτηση αποικιών, οι εξοπλισμοί, έλεγε ο Kάουτσκι είναι η πολιτική μερικών ομάδων καπιταλιστών αλλά η αστική τάξη σαν σύνολο δεν είχε κανένα συμφέρον από αυτά. «O κάθε διορατικός καπιταλιστής» έγραφε το 1915 ο Kάουτσκι «πρέπει να φωνάξει στους συναδέλφους του: Kαπιταλιστές όλου του κόσμου ενωθείτε!». Tο σύστημα μπορούσε να φτάσει σε ένα στάδιο, τον «υπερ-ιμπεριαλισμό» όπου η οικονομία θα ήταν οργανωμένη από τα μονοπώλια σε παγκόσμια κλίμακα και οι πολεμικοί ανταγωνισμοί θα έχουν εκλείψει.
Για τον Mπουχάριν, όπως και για τον Λένιν, ο ιμπεριαλισμός είναι μια φάση του ίδιου του καπιταλισμού. Aυτό που είχε αλλάξει από την εποχή που ο Mαρξ ανέλυε το καπιταλισμό, επισημαίνει ο Mπουχάριν, είναι η εμφάνιση των γιγάντιων καπιταλιστικών επιχειρήσεων, που ελέγχουν ολόκληρους κλάδους της οικονομίας κάθε χώρας εξαφανίζοντας ή «καταπίνοντας» τους ανταγωνιστές τους. Aπό ένα σημείο και μετά, η «εθνική» αγορά γίνεται πολύ στενή για τις δραστηριότητες αυτών των γιγάντιων επιχειρήσεων.
H οικονομία γίνεται πραγματικά παγκόσμια, λέει ο Mπουχάριν. Aυτή η εικόνα των αρχών του 20ου αιώνα, είναι πολύ γνώριμη και σε μας σήμερα, με επιχειρήσεις όπως η Nike ή η General Motors να έχουν εργοστάσια σε δεκάδες χώρες, με δισεκατομμύρια δολάρια να κυκλοφορούν κάθε μέρα από τράπεζες και χρηματιστήρια σε κάθε γωνιά του κόσμου. Oπως και στην εποχή του Mπουχάριν έτσι και σήμερα, υπάρχουν απόψεις που λένε ότι σε μια τέτοια παγκόσμια οικονομία τα κράτη και οι ανταγωνισμοί τους είναι αναχρονισμός.
Aυτές οι απόψεις ήταν λάθος και τότε και σήμερα. Oι καπιταλιστές χρειάζονται το δικό τους κράτος. Για να υπερασπίζει τα συμφέροντά τους τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. O καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που βασίζεται στον τυφλό, άναρχο ανταγωνισμό για τα κέρδη και αυτό το γεγονός στρέφει το ένα κεφάλαιο ενάντια στον άλλο, στην κούρσα τους για να εξασφαλίσουν περισσότερες αγορές, πρόσβαση στις πρώτες ύλες, πωλήσεις και κέρδη.
Γι’ αυτό ο Mπουχάριν τονίζει ότι «Δεν εξυπακούεται από όλα αυτά, ωστόσο, ότι η κοινωνική πρόοδος έχει ήδη φθάσει σε ένα στάδιο κατά το οποίο τα «εθνικά» κράτη να μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά. Kαι αυτό γιατί η διαδικασία της διεθνοποίησης της οικονομικής ζωής δεν είναι με κανένα τρόπο ταυτόσημη με τη διαδικασία της διεθνοποίησης των καπιταλιστικών συμφερόντων… η διαδικασία διεθνοποίησης της οικονομικής ζωής μπορεί να οξύνει -και όντως το κάνει- σε υψηλό βαθμό, τη σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα στις διάφορες «εθνικές» ομάδες της αστικής τάξης». Δηλαδή «η πορεία της οικονομικής εξέλιξης δημιουργεί παράλληλα με τη διαδικασία αυτή, μια ανάστροφη τάση προς την εθνικοποίηση των καπιταλιστικών συμφερόντων». Aυτή η διαδικασία φτάνει σε τέτοιο βαθμό, υποστηρίζει ο Mπουχάριν ώστε το κράτος και το κεφάλαιο γίνονται αξεχώριστα, ένα ενιαίο «κρατικο-καπιταλιστικό τραστ».
O καπιταλιστικός ανταγωνισμός μεταφέρεται σε παγκόσμιο επίπεδο και το όπλο στο οποίο καταφεύγουν οι «εθνικές ομάδες της άρχουσας τάξης» είναι το κράτος και η δύναμή του. Tο κράτος έχει τη δύναμη να φτιάχνει νόμους που τις συμφέρουν, να κανονίζει τη φορολογία, να επιβάλει δασμούς σε ξένες επιχειρήσεις ή να επιδοτεί τους «δικούς του» καπιταλιστές σε βάρος των ανταγωνιστών του, οι καυγάδες για τις επιδοτήσεις ανάμεσα στις HΠA και την E.E. σήμερα είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Πάνω από όλα, το κράτος έχει στη διάθεσή του τα όπλα, την στρατιωτική ισχύ.
«Eαν η κρατική ισχύς γενικά αυξάνεται σε σημασία» γράφει ο Mπουχάριν «η ανάπτυξη της στρατιωτικής της οργάνωσης, δηλαδή του στρατού και του ναυτικού, είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή. H σχέση των κρατικών καπιταλιστικών τραστ κρίνεται κατά πρώτο λόγο από τη σχέση των στρατιωτικών τους δυνάμεων, διότι η στρατιωτική ισχύς μια χώρας είναι το τελευταίο καταφύγιο των ανταγωνιζόμενων «εθνικών» ομάδων των καπιταλιστών». Γράφει εξηγώντας το ρόλο που παίζουν οι πολεμικές βιομηχανίες και τα αφεντικά τους «…όπως είναι αλήθεια ότι δεν είναι οι χαμηλές τιμές που προκαλούν τον ανταγωνισμό αλλά, αντίθετα, ο ανταγωνισμός είναι αυτός που προκαλεί τις χαμηλές τιμές, αποτελεί εξίσου αλήθεια ότι δεν είναι η ύπαρξη των όπλων η πρωταρχική αιτία και η κινητήρια δύναμη στους πολέμους… αλλά αντίθετα το αναπόφευκτο των οικονομικών συγκρούσεων καθορίζει την ύπαρξη των όπλων. Aυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στην εποχή μας, που οι οικονομικές συγκρούσεις έχουν φθάσει σε ασυνήθιστο βαθμό έντασης, είμαστε μάρτυρες ενός τρελού οργίου εξοπλισμών».
H ανάλυση που κάνει ο Mπουχάριν στο «Iμπεριαλισμός και Παγκόσμια Oικονομία» έβαζε τον πόλεμο και τους κρατικούς ανταγωνισμούς στο κέντρο της λειτουργίας του σύγχρονου καπιταλισμού της εποχής του. Aυτή η θεωρία επιβεβαιώθηκε -με τραγικό τρόπο- στα χρόνια που ακολούθησαν τον A’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Oταν ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση στη δεκαετία του ’30, η κάθε μεγάλη καπιταλιστική χώρα απάντησε υψώνοντας προστατευτικά τείχη γύρω από την οικονομία της και τη σφαίρα επιρροής της. Aυτό που ακολούθησε ήταν μια κούρσα εξοπλισμών που κατέληξε σε έναν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο με έπαθλο την παγκόσμια ηγεμονία, ανάμεσα στους «χορτάτους» και τους «πεινασμένους» ιμπεριαλισμούς.
Σίγουρα ο ιμπεριαλισμός των αρχών του 21ου αιώνα δεν είναι ο ίδιος με τον ιμπεριαλισμό των αρχών του 20ου -αν και τον θυμίζει όλο και περισσότερο. Tο άρθρο του Kρις Xάρμαν «Aναλύοντας τον Iμπεριαλισμό» που περιλαμβάνεται σαν επίλογος στο βιβλίο, δίνει την εικόνα των αλλαγών στον καπιταλισμό από την εποχή του Λένιν και του Mπουχάριν μέχρι τις μέρες μας.
O Mπουχάριν και ο Λένιν δεν έγραφαν μελέτες προορισμένες για ακαδημαϊκό κοινό. Eγραφαν ως μέλη ενός επαναστατικού κόμματος, σαν αγωνιστές που συνέδεαν την πάλη ενάντια στον πόλεμο και τη βαρβαρότητα των ιμπεριαλιστών με την πάλη για την ανατροπή του συστήματος που τα γεννάει. Oι ιδέες τους μας δίνουν τα όπλα για να παλέψουμε σήμερα νικηφόρα ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό.
Η FED, η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ δηλαδή, ετοιμάζεται να τυπώσει και άλλα λεφτά από το πουθενά, για να τα δώσει στις τράπεζες, που μας ρουφούν το αίμα τα λεφτά και οι λαοί ψοφάνε για να ζήσουν τα ζόμπι…
Ο Μπέρνακι, ο πρόεδρος της FED, έχει φτάσει στο σημείο να ρωτάει τις τράπεζες πόσα λεφτά θέλουν (!!!), και προσανατολίζεται στο να τα τυπώσει «σταδιακά», ώστε να μην υπάρξει καταποντισμός του δολαρίου, αλλά μια «ελεγχόμενη» διάλυση του, σαν τα παλιά κτίρια που τα γκρεμίζουν
Ben Bernanke Is Now Simply Asking Wall Street How Much Stimulus It Wants
The Federal Reserve has surveyed bond dealers for forecasts regarding how much asset purchases they expect from its second round of quantitative easing, and how much they expect such purchases to affect the market, according to Bloomberg.
‘An Act That Can Only Be Classified As Treason’ roars Zero Hedge. ‘Isn’t the Fed meant to guide expectations, rather than, erm, canvass them?’ rightfully questions Tracy Alloway at FTAlphaville. Πλέον τα παράσιτα όχι απλά κάνουν κουμάντο, αλλά δε διστάζουν σε τίποτα, διότι αν δεν τα αρπάξουν αυτά τα λεφτά εις βάρος μας, θα «πεθάνουν» (θα χρεωκοπήσουν). Οπότε, από το να πεθάνουν αυτοί, «ας πεθάνουν τα «κορόιδα»»…
http://www.businessinsider.com/ben-b…-wants-2010-10
US Fed to avoid ‘shock and awe’ stimulus, WSJ reports
The US Federal Reserve is likely next week to unveil a programme of US Treasury bond purchases worth a few hundred billion dollars over several months, the Wall Street Journal reported on Wednesday. (θα τα τυπώσουμε λίγα-λίγα, μη μας πολυπάρουν χαμπάρι. Έτσι, το δολάριο θα πέσει σταδιακά, οι εργάτες θα φτωχύνουν (=θα γίνουν πιο «ανταγωνιστικοί») και οι τράπεζες σιγά-σιγά θα ρουφήξουν μερικά ακόμα τρισεκατομμύρια
China minister says dollar printing «out of control»
Dollar issuance by the United States is «out of control,» leading to an inflation assault on China, the Chinese commerce minister said in comments reported on Tuesday.
«Because the United States’ issuance of dollars is out of control and international commodity prices are continuing to rise, China is being attacked by imported inflation. Τα δολάρια που τυπώνουν οι ΗΠΑ καταλήγουν, σε μεγάλο βαθμό, στην Κίνα, μέσω των εξαγωγών της που πληρώνονται σε δολάρια δημιουργημένα από το πουθενάThe uncertainties of this are causing firms big problems,» Chen was quoted as saying by the official Xinhua news agency.
Ε εντάξει μωρέ, προσπαθούμε να κρατήσουμε όσο πιο «χαμηλά» μπορούμε την τιμή του χρυσού και του ασημιού – να μη φανεί δηλαδή ότι το δολάριο και τα υπόλοιπα νομίσματα στην πραγματικότητα δεν αξίζουν τόσο όσο νομίζουν σήμερα οι περισσότεροι. Πάμε για «ελεγχόμενη κατάρρευση» της δύσης:
CFTC’s Chilton raises alarm about silver market
There have been repeated attempts to influence prices in silver markets, Bart Chilton, a commissioner at the U.S. futures regulator, said on Tuesday.
«There have been fraudulent efforts to persuade and deviously control that price,» Chilton said in prepared remarks before a Commodity Futures Trading Commission meeting.
Fortunes will be made and lost, and careers ruined, as the revelations of manipulation and corruption are made over the next ten years. And this will make for dangerous times, as an empire of deceit collapses not at once, but in stages. There will be new threats and more bailouts for the banks to be paid by ‘austerity’ for the common person who is caught up in their own web of petty diversions, apathetic cynicism and denial. There is little better example of this than Britain but America is not far behind.
But the tide has turned and change is in the wind.
http://jessescrossroadscafe.blogspot…larm-over.html
California Borrows $6.7 Billion Cash From JPMorgan-Led Group
California borrowed $6.7 billion from JPMorgan Chase & Co. and five other banks to pay delinquent bills that piled up during the state’s record-length budget impasse, Treasurer Bill Lockyer said.
California, the largest U.S. issuer of municipal debt, agreed to pay 1.4 percent to the banks, which also include Goldman Sachs Group Inc., for the bridge loan, Lockyer said. He will repay the debt in about two weeks when he sells an estimated $10 billion of revenue anticipation notes, a short- term municipal bond the state offers when cash is low and repays from later tax collections
http://www.bloomberg.com/news/2010-1…led-group.html
Πιο γρήγορα, θα αργήσουμε στη δουλειά!
Retired and broke: Why retirees are declaring bankruptcy
For more and more seniors, retirement doesn’t mean a debt-free life of leisure. An increasing number of Americans aged 65 and older are declaring bankruptcy, according to a recent study by John Pottow, professor of law at the University of Michigan Law School.
Κατά 4% θα συρρικνωθεί φέτος η ελληνική οικονομία, ενώ το 2001 κατά 2,5% έως 3%, σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με μελέτη της Icap, το α’ εξάμηνο του 2010, συνολικά 200 επιχειρήσεις οδηγήθηκαν σε πτώχευση.
Σε ανοδική πορεία και σήμερα το spread των ελληνικών ομολόγων, μια εξέλιξη που αποδίδεται από διεθνή Μέσα στις δηλώσεις εκπροσώπων αμερικανικών επενδυτικών ταμείων το τελευταίο διήμερο, για την προοπτική αναδιάρθρωσης του χρέους της Ελλάδας. Τα spread χρησιμοποιούνται ως μέσο τρομοκράτησης του κόσμου – είναι άγνωστα και άρα τον φοβίζουν πιο εύκολα. Στην πραγματικότητα, δε θα αφήσουν την Ελλάδα να χρεωκοπήσει ακόμα, διότι ακόμα ρημάζουν (πχ ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, κτλ), και ακόμα έχουν πολλά χρήματα να πάρουν. Αν και όταν ρημάξουν ότι υπάρχει και δεν υπάρχει, τότε θα κυρηχθεί επίσημα η χρεωκοπία, στην οποία ήδη βρίσκεται η Ελλάδα
Αναδιάρθρωση του χρέους προβλέπει ο Ρουμπινί
Ο διάσημος οικονομολόγος εξηγεί στην «Κ» γιατί την θεωρεί αναπόφευκτη στο μέλλον Το ξέρουν ότι δε θα τα πάρουν όλα – και απλά ετοιμάζονται για να πάρουν όσα περισσότερα μπορούν, αποφεύγοντας και τη σταση πληρωμών, που θα έκλεινε πολλές τράπεζες και θα έδινε ανάσα στο λαό, που τώρα ρημάζεται για χατήρι της Ντόιτσε Μπανκ και των άλλων…
Παρά την εφαρμογή σημαντικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και επώδυνων μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στο τεράστιο χρέος που συσσωρεύεται και θα αναγκασθεί να προχωρήσει σε αναδιάρθρωσή του, υποστηρίζει μιλώντας στην «Κ» ο διάσημος οικονομολόγος Νούριελ Ρουμπινί.
«Αν δεν θέλετε να την πείτε πτώχευση, μην την λέτε πτώχευση. Πείτε την αναδιάρθρωση υπό πίεση, αλλά είναι βέβαιο ότι θα συμβεί»
ο δανεισμός από το ΔΝΤ και την Ε. Ε. το μόνο που επιτυγχάνει είναι να αναβάλει την αναπόφευκτη αναδιάρθρωση, με αποτέλεσμα όταν γίνει αυτή να μην είναι πλέον ελεγχόμενη.
-Οι Ελληνες γυρίζουν και δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι ποτέ δεν θα προχωρήσουν σε πτώχευση. Το ζήτημα δεν είναι η πτώχευση. Πολύ λίγα κράτη κάνουν ξεκάθαρη πτώχευση. Αλλά πολλά προχωρούν σε επιβαλλόμενη από τις αρχές, που διέπουν τις αγορές, ελεγχόμενη αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους τους.
Spoiler:
Το Πακιστάν, η Ουκρανία, ο Αγ. Δομίνικος, η Ουρουγουάη, είναι χώρες που έχουν κάνει ελεγχόμενη, «εκτός δικαστηρίου», εκτός πτώχευσης, προληπτική αναδιάρθρωση του χρέους, ανταλλάσσοντας το παλαιό χρέος με νέο. Με αυτό τον τρόπο αναβάλλουν την ωρίμαση του χρέους για πολλά χρόνια, μειώνοντας τα επιτόκια για το νέο χρέος κάτω από τα επίπεδα της αγοράς, και διατηρώντας την ονομαστική αξία του χρέους στο 100% ώστε οι τράπεζες που το έχουν να μην αρχίσουν να το διαγράφουν. Οσο η αξία του χρέους είναι σταθερή, δεν υποχρεούσαι να το διαγράψεις. Μπορεί να επιτευχθεί «κούρεμα» με την επιμήκυνση της αποπληρωμής και θέτοντας όρια στα επιτόκια.
Μη ρεαλιστική η επιστροφή στις αγορές
Ο κ. Ρουμπινί είναι κατηγορηματικός όταν η συζήτηση έρχεται στο θέμα της επαναφοράς της Ελλάδας στις αγορές χρήματος. Οπως ξεκαθαρίζει, θεωρεί μη ρεαλιστική την πρόβλεψη για επάνοδο σε 18 μήνες το πολύ. Κι εξηγεί τους λόγους.
– Η εκτίμηση του ΔΝΤ ότι σε 12 ή 18 μήνες η Ελλάδα θα μπορούσε να επιστρέψει στις αγορές δεν είναι ρεαλιστική;
– Εγώ δεν την βρίσκω ρεαλιστική. Ακόμη και στο καλύτερο σενάριο, είναι δύσκολο να δει κανείς πώς η Ελλάδα μπορεί να αποκτήσει μια πρόσβαση στις αγορές που θα έχει νόημα. Η εξυγίανση θα είναι επώδυνη, με περισσότερο στασιμοπληθωρισμό, περισσότερη ύφεση. Αλλά, όπως σας είπα, μπορείτε να προχωρήσετε σε ελεγχόμενη αναδιάρθρωση. Να μειώσετε το χρέος σας με έναν ελεγχόμενο τρόπο, όπως έχουν κάνει πολλές χώρες, και τότε δεν θα χρειασθεί να απευθυνθείτε στις αγορές.
– Αρα, επιμένετε ότι η πτώχευση είναι αναπόφευκτη.
– Για μένα είναι αναπόφευκτη. Θα συμβεί. Διότι είναι αδύνατον να επιζήσει η Ελλάδα με ένα χρέος που φθάνει στο 150% του ΑΕΠ. Να αντικαταστήσει το ιδιωτικό χρέος με δημόσιο, να μπορέσει να αποπληρώσει το ΔΝΤ και την Ε. Ε. ύστερα από τρία χρόνια, και να επιστρέψει στις αγορές με τα spreads να παραμένουν στο ζενίθ. Θα χρειαστεί μια ελεγχόμενη αναδιάρθρωση. Αν δεν θέλετε να την πείτε πτώχευση, μην την λέτε πτώχευση. Πείτε τη αναδιάρθρωση υπό πίεση. Εχει συμβεί τόσες φορές. Και κανείς δεν πιστεύει ότι δεν θα συμβεί και στην περίπτωση της Ελλάδας.
Το ίδιο θα συμβεί στην πορεία και με την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Θα έχουμε, λοιπόν, ουσιαστικές πτωχεύσεις (effective defaults), ίσως όχι επίσημες, αλλά ακόμη και εάν δεν θέλετε να χρησιμοποιήσετε την βρώμικη λέξη «πτώχευση», θα είναι ελεγχόμενες αναδιαρθρώσεις χρέους οι οποίες θα αρχίσουν από την Ελλάδα. Δεν έχω καμία αμφιβολία επ’ αυτού.
Όλα ανοικτά για νέο μνημόνιο, βέβαιη η χρεoκοπία…
Όλες οι αβεβαιότητες για την πορεία της Ελλάδας, που οι αγορές είχαν αρχίσει να ξεχνούν, ήλθαν χθες με ορμή και πάλι στην επιφάνεια, με τη διακαναλική συνέντευξη του Πρωθυπουργού, που άφησε ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα, από τις πρόωρες εκλογές, μέχρι τη διαπραγμάτευση νέου μνημονίου και την επιμήκυνση του χρέους. Την ίδια στιγμή, ο διευθύνων σύμβουλος της PIMCO, του κορυφαίου fund ομολόγων στον κόσμο, δήλωνε ότι θεωρεί βέβαιη τη χρεοκοπία της Ελλάδας μέσα στην επόμενη τριετία.
Το σπίτι του ΔΝΤ, η αστυνόμευση και …τι λένε οι γείτονες
Κάτοικοι και εργαζόμενοι στους γύρω δρόμους δηλώνουν έκπληκτοι με το ύψος του μισθώματος, σχολιάζοντας ότι με τη συγκεκριμένη συμφωνία το ΔΝΤ δεν δίνει το καλύτερο παράδειγμα σε όσους εγκαλεί να κόψουν από το υστέρημά τους.
Ηδη, από την περασμένη εβδομάδα, δεν αλλάζουν μόνο οι… τιμές των μισθωμάτων στην αρχή της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, αλλά και η ζωή των περιοίκων, που έχουν πλέον γείτονα το ΔΝΤ, μ’ ό,τι αυτό συνεπάγεται σε μέτρα φύλαξης και ελέγχων. Αλλωστε και κατά τη διάρκεια της παρουσίας μας εκεί για τις ανάγκες του ρεπορτάζ, αστυνομικοί με πολιτικά μας ζήτησαν ταυτότητες.
Χωρίς να καταφέρνουν να περνούν εντελώς απαρατήρητοι, ήδη δεκάδες «μυστικοί» προσποιούνται τους τουρίστες, περιφέρονται στα στενά της Πλάκας ή απολαμβάνουν τον καφέ τους στα μαγαζιά της περιοχής, ειδικά στα πρώτα 80 μέτρα του πεζόδρομου. Συνεχής είναι η παρουσία λίγο πιο μακριά και ένστολων αστυνομικών με μηχανές ή περιπολικά. Πόσο καιρό θα διατηρηθεί μια εξουσία, όταν έχει φτάσει στο σημείο να φοβάται τόσο πολύ το λαό;
πριν μερικές ημέρες με τις κινητοποιήσεις των συμβασιούχων στην Ακρόπολη, μαζεύτηκαν εδώ μπροστά στα μαγαζιά δύο διμοιρίες ΜΑΤ. «Εδειχναν μάλλον πιο πολύ να προστατεύουν το σπίτι του ΔΝΤ. Από τη μέρα που έχουμε στη γειτονιά τον εκπρόσωπό του, θαρρείς και «μας… προσέχουν» όλους περισσότερο».
Σε εποχές κρίσης, όλη η άρχουσα τάξη συσπειρώνεται, και δεν ανέχεται «παρεκκλίσεις» μελών της – ούτε καν στο ελάχιστο:
Γ. Ραγκούσης: την κυβέρνηση αποσταθεροποιεί… ο Δημαράς
Ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγούσης,σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Τα Νέα», ασκεί κριτική στον Αντώνη Σαµαρά αλλά και στον Γιάννη Δηµαρά, σημειώνοντας ότι εκ των πραγµάτων συµµετέχει σε µια προσπάθεια αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης!! Και γιατί είναι κακό αυτό; Στην πραγματικότητα, βέβαια, όχι απλά η κυβέρνηση πρέπει να «αποσταθεροποιηθεί», αλλά θα πρέπει να ΤΣΑΚΙΣΤΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ απο το λαό
Bέτο ΔNT για πρόωρες εκλογές
Κόκκινο πανί για το ΔΝΤ η διεξαγωγή πρόωρων εκλογών. Υψηλόβαθμα στελέχη του πιστεύουν ότι μια εκλογική διαδικασία θα εκτροχιάσει το Πρόγραμμα Σταθερότητας και θα ακυρώσει το Μνημόνιο
Την κυβέρνηση και τα μάτια μας
Με την καλοπέραση μας τόσα χρόνια που τα τρώγαμε με τον Πάγκαλο φτάσαμε να χρεοκοπήσουμε τη χώρα και σήμερα να τα έχουμε χάσει όλα. Μισθούς, συντάξεις, παιδεία, υγεία, εργασία και τόσα άλλα. Όμως ΩΣ ΕΔΩ. Δεν θα στερηθούμε και την κυβέρνηση μας! Και ειδικά τον λαοπρόβλητο αντιπρόεδρο της τον Θόδωρο Πάγκαλο. Γι’ αυτό στις εκλογές, που δεν είναι πια αυτοδιοικιτηκές, θα ψηφίσουμε ΠΑΣΟΚ όπως μας ζήτησε χτες ο Πρωθυπουργός μας. Γιατί ο καθένας έχει το δικαίωμα να ψηφίζει ότι νομίζει αρκεί να συμφωνούν η κυβέρνηση και οι αγορές με αυτό.
Τα «δεν» που ηχούν σαν «ναι»
Είπαν λοιπόν ότι δεν θα περικόψουν μισθούς και συντάξεις. Και κάνοντας το «δεν» τους «ναι», τα περιέκοψαν. Είπαν ότι δεν θα θίξουν τα χρονικά όρια των συντάξεων. Και ναι, τα έθιξαν. Είπαν ότι θα τερματίσουν την αδιαφάνεια στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής και δεν θα επιτρέψουν τη νομή της εξουσίας από μη νομιμοποιημένους θεσμικά συγγενείς και φίλους. Και, όσο χαριεντίζονται με την ηλεκτρονική διαβούλευση, τα μέλη της οικογένειας, ασκώντας προφανώς το κληρονομικό τους δικαίωμα, συμμετέχουν σε αδιαφανή «ντιλ», οι δε φίλοι, υπό μορφή συμβούλων, υπερκέρασαν τους υπουργούς. Είπαν ότι δεν θα ξαναεπιτρέψουν την περαίωση. Και δεν θυμήθηκαν το «δεν» τους όταν την ανακοίνωναν. Είπαν ότι δεν θα υπάρξει κανένα έργο χωρίς αυστηρή περιβαλλοντική μελέτη. Και σκόπευαν να μετατρέψουν το Πλατυγιάλι σε υποδοχέα του πλέον επικίνδυνου αερίου.
Τώρα λένε ότι δεν θα λάβουν νέα, δεινότερα μέτρα, εξαιτίας του καθ’ εκάστην αναθεωρούμενου ελλείμματος. Και δεν πείθουν κανέναν. Επειδή τα δεν τους ηχούν σαν ναι. Είναι ναι.
Η «διέξοδος» της φρίκης
Επιτέλους βρήκε τη «διέξοδο» από την κρίση ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας: Να κοπούν για μια πενταετία οι δωρεάν διακοπές στα ΚΑΠΗ, να επανεξεταστούν, προφανώς για να κοπούν, οι δαπάνες για τη μεταφορά των μαθητών από απομακρυσμένα χωριά, να παγώσουν οι προσλήψεις στην εκπαίδευση, να μπει ψαλίδι στις λειτουργικές δαπάνες των ΤΕΙ, να αυξηθούν τα εισιτήρια στις δημόσιες συγκοινωνίες… Κι όμως, όσο και αν προκαλούν ανατριχίλα, οι παραπάνω προτάσεις περιλαμβάνονται στην έκθεση που παρουσίασε χτες στη Βουλή ο Γ. Προβόπουλος, ο οποίος αυτή τη φορά θέλησε να ξεφύγει από τις γενικόλογες κατευθύνσεις και να περάσει σε συγκεκριμένες ιδέες προφανώς για να γίνει περισσότερο χρήσιμος στο σύστημα.
Δεν περίμενε βέβαια να ακούσει κανείς κάτι διαφορετικό από έναν κεντρικό τραπεζίτη, ο οποίος την ίδια στιγμή εκφράζει την ικανοποίησή του επειδή τα χειρότερα για τις τράπεζες έχουν περάσει. Ομως γιατί τότε δε ζητάει να κοπεί το πακέτο των 25 δισ. ευρώ που πρόκειται να δοθεί στις τράπεζες μέχρι το τέλος του χρόνου και να επιστρέψουν τα «υπόλοιπα» πακέτα που έχουν πάρει από την αρχή της κρίσης, δηλαδή περί τα 43 δισ. ευρώ; Προφανώς, επειδή οι τράπεζες είναι πυλώνες της οικονομίας και του συστήματος, ενώ οι συνταξιούχοι, οι μαθητές των απομακρυσμένων σχολείων, οι χαμηλόμισθοι είναι απλώς «ευμετάβλητα μεγέθη» και «ελαστικές δαπάνες»… Μπορεί όμως και πρέπει να συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους και να διεκδικήσουν ό,τι τους ανήκει.
Στο «κόκκινο» πάνω από 350.000 δάνεια
Στους 350.000 περίπου ανέρχονται ήδη οι δανειολήπτες που δεν εξυπηρετούν τα δάνεια προς τις τράπεζες, ενώ το τελευταίο διάστημα παρατηρείται το εξής ανησυχητικό φαινόμενο: Αρκετά νοικοκυριά που πρόσφατα προχώρησαν σε ρυθμίσεις βρίσκονται εκ νέου σε αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεών τους. Το γεγονός έχει αποτέλεσμα «η μαύρη τρύπα» που δημιουργείται στο τραπεζικό σύστημα να υπολογίζεται ότι θα προσεγγίσει τα 30 δισ. ευρώ το 2011. Οπότε τι να κάνουμε; Να τους δώσουμε 30 ακόμα δισεκατομμυριάκια σε νέα «πακέτα σωτηρίας»; Εμείς βέβαια θα ψοφήσουμε, αλλά δε βαριέσαι μωρέ, ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ, στο βαθμό που δεν αντιδρούμε
Πώς τολμάτε να κάνετε πορείες; Ο Μπιν Λάντεν θα μας σκοτώσει, οπότε να κλειδαμπαρωθείτε στα σπίτια σας και να κάνετε ότι σας λέμε εμείς, ήσυχα – ήσυχα και χωρίς πολλά πολλά. Άντε, γιατί μας έχετε κοστίσει και πολλά λεφτά με αυτές τις απεργίες (κάτι που ουδέποτε μέτραγε τόσο πολύ για τους εργάτες, ΔΙΟΤΙ ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ, ΩΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΩΣ ΠΑΡΑΣΙΤΑ, ΞΕΡΟΥΝ ΠΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥΣ ΘΑ ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥΣ)
Γαλλία: Πραγματική η τρομοκρατική απειλή του Μπιν Λάντεν
Η τρομοκρατική απειλή κατά της Γαλλίας είναι «πραγματική» και η «επαγρύπνηση είναι συνολική», δήλωσε σήμερα ο υπουργός Εσωτερικών Μπρις Ορτεφέ, μετά από τις απειλές που εκτόξευσε κατά της Γαλλίας ο ηγέτης της Αλ Κάιντα Οσάμα μπιν Λάντεν.
«Το σχέδιο ασφαλείας Vigipirate διατηρείται στο «κόκκινο», στο τελευταίο βήμα πριν τον κίνδυνο της επικείμενης επίθεσης.
Εως και 3,2 δισ. ευρώ οι απεργίες στη Γαλλία
Η κυβέρνηση δημοσιοποίησε το κόστος των κινητοποιήσεων
Εκτός, όμως, από το χρηματικό κόστος, το γαλλικό υπουργείο Οικονομίας δίνει έμφαση στην «υποβάθμιση της εικόνας της Γαλλίας διεθνώς, με κόστος ανυπολόγιστο». Το κέρδος των κινητοποιήσεων γιατί δεν το λέει άραγε; Ή μήπως δεν είναι κέρδος που αναμετριούνται οι λαοί με τους εκμεταλλευτές τους; Η άρχουσα τάξη δε θέλει να βλέπει λαικούς αγώνες εναντίον της, όμως στα μάτια των λαών, όχι μόνο οι εργάτες και η νεολαία της Γαλλίας δεν ντροπιάστηκαν, αλλά αντίθετα είναι πηγή ελπίδας…
Μαζικές διαδηλώσεις στη Ρουμανία κατά της λιτότητας και της κυβέρνησης
Την παραίτηση της κυβέρνησης του Εμίλ Μποκ ζητούν περισσότεροι από 100.000 εργαζόμενοι από όλο το φάσμα της οικονομίας και κάτοικοι του Βουκουρεστίου, οι οποίοι συνεχίζουν τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, στην πλατεία Συντάγματος της ρουμανικής πρωτεύουσας.
Από την εξέδρα που στήθηκε μπροστά στην πλατεία, εκπρόσωποι των εργατικών συνδικάτων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, συνταξιούχοι και φοιτητές, αλλά και απλοί πολίτες περιέγραψαν με τα πιο μελανά χρώματα την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει, λόγω των μέτρων λιτότητας που εφαρμόζει η ρουμανική κυβέρνηση, μεταξύ των οποίων οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.
«Βρισκόμαστε εδώ (στην πλατεία) διότι, έχουμε ξεπεράσει τα όρια της φτώχειας», είπε ο πρόεδρος του συνδικάτου CNSRL Fratia
Η χαριστική βολή για τον ρουμανικό τύπο;
Επωφελούμενη τής κρίσης, η κυβέρνηση προωθεί σχέδιο νόμου το οποίο, πέρα από τον πολιτικό έλεγχο των μέσων ενημέρωσης, προβλέπει ότι οι δημοσιογράφοι θα υποβάλλονται σε υποχρεωτική ψυχιατρική εξέταση.
Εφημερίδες που δημοσιεύουν άρθρα τα οποία θεωρούνται ότι προσβάλλουν την εθνική κυριαρχία θα υπόκεινται σε λογοκρισία ή ακόμη και απαγόρευση κυκλοφορίας, ενώ συγχρόνως προβλέπεται η άσκηση δικαστικής δίωξης σε βάρος τους.
It Gets Worse In Europe: Portuguese Budget Talks Break Down, As Country Follows Greece To The Brink
Negotiations on the country’s budget have collapsed when the opposition party, needed because the governing Socialists do not have an outright majority, backed out, according to Reuters.
The disagreement: how to cut spending.
Η ΕΕ δεν είναι παρά όργανο κυρίως του Γαλλικού και του Γερμανικού ιμπεριαλισμού, ώστε να εκμεταλλεύεται πιο αποτελεσματικά τους υπόλοιπους, και ταυτόχρονα να αντιστέκεται καλύτερα στις πιέσεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού
Χωρίς τη Γαλλία και τη Γερμανία δεν «κινείται» η ΕΕ, λέει η Ανγκελα Μέρκελ
«Χωρίς συμφωνία ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία δεν είναι δυνατό να γίνουν πολλά πράγματα στην Ευρώπη» δηλώνει η Ανγκελα Μέρκελ, παραμονή της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες κατά την οποία Παρίσι και Βερολίνο θα ασκήσουν συντονισμένες πιέσεις για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισαβόνας με κεντρικό άξονα τη ενίσχυση της δημοσιονομικής πειθαρχίας στην ΕΕ.
[IMG]
[/IMG]
Στα «δύο» η Ευρώπη για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισαβόνας
Επί τάπητος θα τεθεί, μετά από πρόταση της Γαλλίας και της Γερμανίας, το ζήτημα της αναθεώρησης της Συνθήκης της Λισαβόνας έως το 2013, το οποίο διχάζει την ΕΕ, στη Σύνοδο Κορυφής που θα πραγματοποιηθεί στις 28 και 29 Οκτωβρίου στις Βρυξέλλες.
Ιδιαίτερα αρνητικός εμφανίστηκε ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου Ζαν Άσελμπορν, ο οποίος στο Συμβούλιο υπουργών εξωτερικών της ΕΕ που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα στο Λουξεμβούργο τόνισε ότι η γαλλογερμανική συμφωνία έχει δυσαρεστήσει τα υπόλοιπα κράτη μέλη, καθώς αισθάνονται ότι βρέθηκαν προ τετελεσμένου.
«Στην ΕΕ αποφασίζουν 27 χώρες και όχι δύο» μουχαχαχαχαχαχ, ανέφερε, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Ζ. Άσελμπορν και σημείωσε ότι η διαδικασία αλλαγής της συνθήκης θα μπορούσε να αφήσει την ΕΕ για χρόνια προσκολλημένη στα προβλήματά της.
Μηχανισμό βοήθειας με αυστηρές «ποινές» θέλουν οι Γερμανοί
Η απαίτηση των Γερμανών να αναθεωρηθεί η Συνθήκη της Λισσαβώνας ώστε να περιλαμβάνει πολιτικές κυρώσεις για κράτη-μέλη της Ευρωζώνης που παραβιάζουν τα όρια του Συμφώνου Σταθερότητας (ΣΣΑ) γεννάει την υποψία ότι το Βερολίνο επιθυμεί να δημιουργήσει μια «Ευρωζώνη των λίγων».
Οι πολιτικές κυρώσεις που θέλει να επιβάλει το Βερολίνο σε κράτη-μέλη που θα προσφεύγουν στον μηχανισμό βοήθειας είναι η αναστολή του δικαιώματος ψήφου και η ελεγχόμενη χρεοκοπία. Οσα κράτη-μέλη δεν μπορούν να προσαρμοστούν στις γερμανικές απαιτήσεις περί δημοσιονομικής πειθαρχίας θα υφίστανται τόσο σκληρές οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις που ουσιαστικά θα εξωθούνται σε «παραίτηση» από την Ευρωζώνη.
Εντονη κατάπληξη προκάλεσε η θεαματική στροφή της Γαλλίας στις αρχές της εβδομάδας, όταν αποδέχθηκε τη γερμανική πρόταση για αναθεώρηση της συνθήκης. Εξίσου υψηλό ήταν το αντίτιμο που πλήρωσαν οι Γερμανοί για να κερδίσουν τη συναίνεση των Γάλλων: δέχθηκαν ότι το νέο ΣΣΑ δεν θα είναι τόσο αυστηρό, δηλαδή οι κυρώσεις δεν θα επιβάλλονται αυτόματα. Η εξέλιξη έδωσε νέα τροπή στη συζήτηση για τη μελλοντική μορφή της Ευρωζώνης.
Spoiler:
Το ερώτημα είναι πώς ακριβώς εννοούν οι Γερμανοί την ελεγχόμενη πτώχευση κράτους-μέλους της Ευρωζώνης που θα καταφύγει στον μηχανισμό βοήθειας. Αν εννοούν «κούρεμα» των κρατικών ομολόγων και επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής για τα χρέη κρατών-μελών που καταφεύγουν στον μηχανισμό διάσωσης, τότε το αποτέλεσμα θα είναι η άνοδος του επιτοκίου δανεισμού για τις «αδύναμες» χώρες. Οι ιδιώτες επενδυτές θα γνωρίζουν όταν αγοράζουν ένα κρατικό ομόλογο μέλους της Ευρωζώνης ότι υπάρχει η πιθανότητα να υποστούν «κούρεμα» της επένδυσής τους. Η δυσκολία δανεισμού θα περιορίσει την όρεξη των αδυνάμων για δανεικά, ισχυρίζονται οι Γερμανοί.
Ενας ακόμη ισχυρός παράγοντας που θα αποτρέψει κράτη-μέλη από το να παραβιάσουν τα όρια του ΣΣΑ είναι η απειλή της αναστολής του δικαιώματος ψήφου στο Συμβούλιο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ταχθεί κατά μιας τέτοιας κύρωσης, ενώ αντιθέτως την υποστηρίζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Αν όμως οι Γερμανοί οραματίζονται την αποπομπή των «αμαρτωλών» από την Ευρωζώνη και τη δημιουργία μιας «Ευρωζώνης των λίγων», τότε απειλείται ευθέως το όραμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
German boom creates ECB policy nightmare as south lags
Blistering growth in Germany is aggravating the growing gap between the eurozone’s North and South and may force the European Central Bank to tighten monetary policy long before the high-debt states are ready, Standard & Poor’s has warned.
A separate report by Simon Ward from Henderson Global Investors said eurozone indicators are showing «unprecedented divergence», with the M1 money supply booming at double-digit rates in Germany but contracting in Spain, Ireland, and Greece.
S&P said Germany has been able to lever recovery off the emerging market boom, leaving Southern Europe behind. Η Γερμανία εξάγει προς όλους τους άλλους, και εννοείται ότι ανακάμπτει – στην πλάτη μας όμως…
Το έχουμε ξαναδεί το θέμα: Ο Γουέμπερ, ο κεντρικός τραπεζίτης της Γερμανίας δε θέλει εκτύπωση ευρώ από το πουθενά, ο Τρισέ, που κοιτά λίγο πιο «πανευρωπαικά» το πράγμα, θέλει. Η θητεία του Τρισέ εν των μεταξύ τελιώνει, και λέγεται ότι ένας από τους όρους που είχε βάλει η Γερμανία για να συμφωνήσει τελικά στο πρώτο γύρο εκτύπωσης χρήματος που έκανε η ΕΚΤ ήταν να δεχτούν οι υπόλοιποι ότι ο Γουέμπερ, ο Γερμανός δηλαδή τραπαζίτης, θα είναι ο επόμενος πρόεδρος της ΕΚΤ. Τώρα ο Γουέμπερ ξαναλέει ότι δε θέλει να εκτυπώνονται χρήματα από το πουθενά, και οι υπόλοιπες χώρες κοιτάζουν πως θα τον ξεφορτωθούν. Θα τα καταφέρουν;
Franco/German tussle at top of ECB
Power struggle at the ECB,“ headlines Handelsblatt. According to unofficial sources, Paris is seconding IMF Managing Director Dominique Strauss-Kahn to succeed ECB President Jean-Claude Trichet whose term in office comes to an end in November 2011. The rumours will add weight to the theory that Bundesbank chief Axel Weber, the long-standing favourite to take over at the ECB, may now be sidelined in the wake of his recent criticism of the ECB’s decision to buy bonds of heavily indebted euro zone nations.
But in view of the fact that another French ECB resident remains unlikely, the next favourite could be Mario Draghi, the current governor of the Banca d’Italia. Ο Ντράγκι είναι επίσης υπέρ του να τυπώνονται λεφτά, και είναι και πρώην μέλος της Γκόλντμαν Σάκς
Weber Says He Won’t Change His Stripes to Become ECB President
Weber has broken ranks with his ECB colleagues by campaigning against the bank’s bond-purchase program, raising doubts about whether he will be chosen to succeed Jean-Claude Trichet, whose non-renewable term ends in a year’s time. Critics say Weber lacks the ability to forge consensus on the ECB’s Governing Council at a time when Europe’s monetary union is facing its sternest test.
“It may make it difficult politically for Weber to be appointed,” said Julian Callow, chief European economist at Barclays Capital in London, who has covered the ECB since its inception in 1998. Political leaders may now look for a compromise candidate who is more apt at representing the views of the entire ECB council, Callow said.
Και η χούντα στην Ελλάδα τα ίδια έλεγε…Τυχαίο; Δε νομίζω…
Τέλος στις «πολύ μίνι φούστες» βάζει δήμαρχος στην Ιταλία
Ο συντηρητικός δήμαρχος λέει πως θέλει να αποκαταστήσει την… ευπρέπεια δημοσίως μέσω κανονισμών που πιστεύεται ότι θα περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων, την απαγόρευση των ποδοσφαιρικών αγώνων σε πάρκα, τη βλασφημία, την ηλιοθεραπεία καθώς και τα ρούχα που θεωρούνται ιδιαίτερα αποκαλυπτικά.
Η νέα πολιτική που θέλει να εφαρμόσει ο δήμαρχος έχει το σύνθημα: «τίποτα πολύ αποκαλυπτικό» και, με βάση τον νέο κώδικα αμφίεσης, θα τεθούν εκτός νόμου οι πολύ μίνι φούστες, τα χαμηλοκάβαλα τζιν ίσως ακόμη και οι γόβες με τα ψηλά τακούνια.
Αποχαρακτηρίζουν από «εχθρικά» τα τουρκικά, για λιγότερες αναχαιτίσεις
Η εξέλιξη αυτή, που καταγράφεται στην επιστολή της 13ης Μαΐου 2009, έρχεται σε συνέχεια των δύο εντολών-διαταγών του ΝΑΤΟ του 2006 με τις οποίες απαγορεύεται σε ελληνικά μαχητικά να προσεγγίζουν τα νησιά του Αν. Αιγαίου πλησιέστερα των 6 ν.μ. και να προσγειώνονται σ’ αυτά. Στην πραγματικότητα, αυτές οι κινήσεις οδηγούν σε αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, ενώ απειλούν ευθέως τα ελληνικά κυριαρχικά και οικονομικά δικαιώματα και συμφέροντα επί της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στο Αιγαίο. Ψάχνει και για πετρέλαιο ο Ερνογάν. «Και αν σου (του) κάτσει;»
Το ΝΑΤΟ ζητά τη βοήθεια της Ρωσίας στο Αφγανιστάν, με αντάλλαγμα να της δώσει ουσιαστικά επαρχίες όπως η Γεωργία, κτλ. Κάποτε η Δύση είχε βοηθη΄σει τους μουτζαχεντίν για να διώξουν τους «Σοβιετικούς». Τώρα, ζητά τη βοήθεια της Ρωσίας για να κατακτήσει αυτή το Αφγανιστάν…:
Afghanistan: Russia steps in to help Nato
Russia has agreed to return to the war in Afghanistan at the request of the Western states which helped the mujahedin to drive its forces out of the country 21 years ago.
Nato’s Afghan endgame begins with a helping hand from Russia
The Great Game reasserts itself. Dmitry Medvedev will attend Nato’s summit in Lisbon next month, where the Russian President is expected to provide help for the Western military alliance’s faltering mission in Afghanistan.
There is little prospect of Russia sending troops to the country, but this is, nevertheless, a remarkable turn of events. Two decades after the Soviet Union withdrew from Afghanistan, after a disastrous 10-year occupation which left 15,000 Russian troops dead, Moscow is coming back. Russian engineers are to renovate infrastructure projects, including power stations built during the Soviet occupation, and to provide helicopters for overstretched Nato forces.
Russia has a clear national security interest in stabilising Afghanistan. Moscow does not want chaos to its south when Nato forces depart. Yet the deal is also drenched in realpolitik. The quid pro quo for Russian support is understood to be that Nato will mute its support for Georgia and also rein in its ambitions for expansion into eastern Europe.
This is a bitter pill for Nato to swallow. But beggars cannot be choosers. And Nato is in an extremely weak position in Afghanistan at the moment.
Posted by ciaoant1 at 6:56 PM
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
-osr- τίποτε δεν χαρίζεται..... όλα κερδίζονται μόνο όταν τα διεκδικούμε και τα θέλουμε αληθινά 
