Το ΚΚΕ διαφωνεί με το ίδιο του το πρόγραμμα!! Δεν εφαρμόζει τις προγραμματικές του θέσεις!! Ανάλυση των προγραμματικών θέσεων του κκε

Στην προηγούμενη μου ανάρτηση έκανα λόγο για τον σεχταρισμό που χαρακτηρίζει τον χώρο του κκε και τον φανατισμό με τον οποίο λειτουργούν απορρίπτοντας τα πάντα στον βωμό της ιδεολογικής τάχα καθαρότητας ακριβώς όπως κάνουν οι φανατικοί θρησκόληπτοι

σε ένα τέτοιο ερώτημα που τέθηκε σε έναν οπαδό του κκε και είχα την αντιμετώπιση που είχα

http://fadomduck2.blogspot.gr/2012/06/blog-post_8686.html?showComment=1340992707312

όταν του έγραψα σχόλιο ότι όλα αυτά τα σεκταριστικά του τύπου δεν έχω χρόνο να ασχολούμαι με τέτοια επιπέδου νηπιαγωγείου επιχειρήματα

δηλαδή γιατί το κκε κατεβαίνει στις εκλογές αν δεν είναι έτοιμο να αξιοποίηση έστω και κοινοβουλευτικά αυτή την συμμετοχή

και  πιο συγκεκριμένα αν το κκε έπαιρνε πχ 25% τι νόημα θα είχε ένα τέτοιο τεράστιο ποσοστό αν το κκε δεν ήταν έτοιμο να το αξιοποιήσει κοινοβουλευτικά;

η απάντηση ήταν απλά δεν ασχολούμαι με τέτοια επιχειρήματα και λοιπά

όταν του έγραψα ότι αυτά είναι υκεκφυγές

με παρέπεμψε στο πρόγραμμα του κκε του 15ου συνεδρίου του 1996

το διάβασα ολόκληρο το πρόγραμμα το οποίο και αναλύω πιο κάτω και καταλήγω ότι μάλλον το πρόγραμμα του κκε συμφωνεί με την λογική του ερωτήματος μου δηλαδή γιατί είναι αναγκαία η δημιουργία βραχυπρόθεσμων στόχων που θα ανοίξει τον δρόμο για πλέον ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος και έρχεται σε αντίθεση με την σημερινή πολιτική του κκε

εδώ το πρόγραμμα του κκε

http://www.kke.gr/15o_synedrio/to_programma_toy_kke

και κάποια σχόλια υπό τύπον ανάλυση του προγράμματος του κκε

ευχαριστώ για την παραπομπή

κάποια σχόλια

αντιγράφω από το πρόγραμμα του κκε:

Το αντιϊμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό Μέτωπο πάλης
και το πέρασμα στο σοσιαλισμό

 Σε κάθε φάση πρέπει να επιλέγεται η πολιτική που ανεβάζει τη μαχητικότητα της εργατικής τάξης, των λαϊκών δυνάμεων και οδηγεί στην επίλυση του προβλήματος της εξουσίας.

Η ωρίμανση των προϋποθέσεων για τη σοσιαλιστική επαναστατική αλλαγή δε θα είναι έργο μιας πράξης,……

 

Το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό μέτωπο πάλης εκφράζει αντικειμενικά μια ευρύτερη κοινωνική βάση, τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, που δέχεται τις συνέπειες από τη δράση των πολυεθνικών και από τη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς

Το Μέτωπο στην αρχική του φάση ξεκινά σαν συσπείρωση κυρίως κοινωνικών δυνάμεων γύρω από αντιιμπεριαλιστικά αντιμονοπωλιακά αιτήματα και στόχους, από επιμέρους μέτωπα πάλης που κινητοποιούν διάφορα τμήματα των εργαζομένων προς ένα ενιαίο ισχυρό λαϊκό ρεύμα

Το ΚΚΕ επιδιώκει τη συνεργασία με πολιτικές δυνάμεις που αποδέχονται την αναγκαιότητα σύγκρουσης με τον ιμπεριαλισμό και τα πολυεθνικά μονοπώλια, υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων, τη λαϊκή κυριαρχία και ανεξαρτησία της χώρας. Η συνεργασία μπορεί να εκφραστεί με τη μορφή συντονισμού, πολλαπλών συσπειρώσεων και κοινής δράσης για ορισμένα συγκεκριμένα προβλήματα, στα οποία διαπιστώνεται συμφωνία.»

=============

Όσον αφορά το κρίσιμο ερώτημα της εξουσίας όπως το έθεσα και εγώ στο ερώτημα μου  αντιγράφω από το πρόγραμμα του κκε

 

«Το αντιϊμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό Μέτωπο και το πρόβλημα της εξουσίας

 

Στις γραμμές του Μετώπου εντάσσονται δυνάμεις ανομοιογενείς από άποψη κοινωνικής θέσης και ιδεολογικοπολιτικής στάσης. Αντανακλώνται διαφορετικές τάσεις, σε ό,τι αφορά την προοπτική και το σκοπό της αντιιμπεριαλιστικής, αντιμονοπωλιακής πάλης.»

———————–

σχόλια: έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι και σε σχέση φυσικά και με τα όσα αναφέρονται προηγουμένως, είναι αποδεκτό και από το κκε ότι αυτό το Μέτωπο δεν θα αποτελείται μόνο από το κκε αλλά από δυνάμεις όπως λέει ανομοιογενείς και με διαφορετικές πολιτικές τάσεις σε σχέση με την πάλη κλπ

Δηλαδή στο πρόγραμμα του κκε υπάρχει η ξεκάθαρα θέση για πολιτικές συνεργασίες πέραν του ίδιου του κόμματος

Μια βασική θέση των στελεχών του κκε που εκφράστηκε επανειλημμένως και σε αυτήν την προεκλογική περίοδο όταν ετίθετο το ερώτημα της εξουσίας, ήταν η αναφορά σε λαική εξουσία σε αντιδιαστολή προφανώς με την τωρινή εξουσία

δηλαδή αυτό:

«Σε συνθήκες κορύφωσης της ταξικής πάλης, επαναστατικής ανόδου του λαϊκού κινήματος, όταν η επαναστατική διαδικασία έχει ξεκινήσει, μπορεί να προκύψει κυβέρνηση, ως όργανο λαϊκής εξουσίας, που έχει την έγκριση και τη συγκατάθεση του αγωνιζόμενου λαού, χωρίς γενικές εκλογές και κοινοβουλευτικές διαδικασίες»

αυτή όμως η θέση καταρχήν αφορά την λαική εξουσία που θα προέκυπτε όταν η επαναστατική διαδικασία έχει ήδη ξεκινήσει και όχι προηγουμένως

δηλαδή γινόταν ένα άλμα και προσπερνούσε μια βασική παράμετρο όπως αντικατοπτριζόταν στο ίδιο το πρόγραμμα του κκε πριν την έναρξη της επαναστατικής διαδικασίας και μάλιστα ο λόγος που θα γινόταν αυτό όπως γράφει:

«Το ΚΚΕ επιδιώκει μια τέτοια κυβέρνηση, με τη δράση της και τη γενικότερη λαϊκή παρέμβαση, να συμβάλει στην έναρξη της επαναστατικής διαδικασίας.»

εδώ το απόσπασμα

» Σε συνθήκες ταξικών αναμετρήσεων και μεγάλης φθοράς στην επιρροή των αστικών κομμάτων και των συμμάχων τους, μπορεί να προκύψει κυβέρνηση αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων με βάση το κοινοβούλιο χωρίς να έχουν διαμορφωθεί ακόμα οι όροι για το επαναστατικό πέρασμα.

 

Η δρομολόγηση κυβερνητικών μέτρων που στοχεύουν στην ανακούφιση του λαού, ενάντια στο πολυεθνικό κεφάλαιο, στην εξάρτηση και τη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, είναι δυνατόν να συσπειρώνει και να πείθει για την ανάγκη γενικότερης ρήξης.

Το ΚΚΕ επιδιώκει μια τέτοια κυβέρνηση, με τη δράση της και τη γενικότερη λαϊκή παρέμβαση, να συμβάλει στην έναρξη της επαναστατικής διαδικασίας.

Το διάστημα μέσα στο οποίο θα κριθεί αν η κυβέρνηση θα προχωρήσει προς τα εμπρός δε θα είναι μακρόχρονο. Η πείρα δείχνει ότι θα είναι βραχύχρονο. Αν οι εξελίξεις δεν πάρουν θετική πορεία, τότε η κυβέρνηση θα ανατραπεί, κάτω από την αντίδραση της κυρίαρχης τάξης και την ιμπεριαλιστική παρέμβαση. Η ανατροπή της δε σημαίνει υποχρεωτικά συνολικό πισωγύρισμα. Μπορεί να γίνει παράγοντας για να κατανοηθεί βαθύτερα η ανάγκη ριζικής ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος.»

Άρα όσον αφορά το θέμα της κυβερνητικής εξουσίας πριν την έναρξη της επαναστατικής διαδικασίας το πρόγραμμα είναι σαφές, ότι ευνοεί την δημιουργία Μετώπου και συνεργασιών για την κατάκτηση της κυβέρνησης ούτως ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες για την έναρξη της επαναστατικής διαδικασίας

Άρα το κκε λέγοντας ότι δεν θα πάρει καν την διερευνητική εντολή για την δημιουργία τέτοιας κυβέρνησης βασικά αρνείτο το ίδιο του το πρόγραμμα

Η ανταπάντηση σε αυτό θα είναι φαντάζομαι ότι δεν υπήρχε καμιά κοινή βάση για μια τέτοια συνεργασία με καμιά πολιτική δύναμη

Ας δούμε όμως και πάλι τι λέει το προγραμμα του κκε

«Βασικές προγραμματικές κατευθύνσεις και στόχοι πάλης

 

Το ΚΚΕ πρωτοστατεί ώστε το Μέτωπο να οργανώνει την πάλη, να ιεραρχεί τις κατευθύνσεις και τα αιτήματα με βάση ένα προγραμματικό πλαίσιο κατευθύνσεων και στόχων που εναντιώνονται και συγκρούονται με τις βασικές επιλογές του μονοπωλιακού κεφαλαίου

Οι προγραμματικές κατευθύνσεις και στόχοι πάλης του Μετώπου έχουν εσωτερική συνοχή και ιεράρχηση.

Αναπροσαρμόζονται στην πορεία του αγώνα ανάλογα με τις εξελίξεις στο εσωτερικό του Μετώπου και το συσχετισμό δυνάμεων στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο. Υπηρετούν την οργάνωση της πάλης για μέτρα και στόχους που αφορούν: Tις ζωτικές οικονομικές, μορφωτικές και πολιτιστικές ανάγκες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Την αντιμετώπιση των προβλημάτων της ανεργίας και των συνεπειών της. Την υπεράσπιση και διεύρυνση των κατακτήσεών τους, τα δημοκρατικά τους δικαιώματα. Την υπεράσπιση και διεύρυνση της παραγωγικής βάσης της χώρας και των αναπτυξιακών της δυνατοτήτων. Τη διεκδίκηση της εθνικής ανεξαρτησίας και υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας από την ιμπεριαλιστική «νέα τάξη πραγμάτων». Τη δραστήρια συμβολή της χώρας στον αγώνα για την ειρήνη και την απόκρουση κάθε μορφής επέμβασης και ιμπεριαλιστικού πολέμου στην περιοχή και γενικότερα. Στις βασικές προγραμματικές κατευθύνσεις και στόχους πάλης εντάσσονται:

Στις βασικές προγραμματικές κατευθύνσεις και στόχους πάλης εντάσσονται:

• Η αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση,
• Η άρνηση συμμετοχής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και επεμβάσεις, με οποιονδήποτε τρόπο και αν πραγματοποιούνται
• Η δράση που έχει στόχο να αντιμετωπιστεί το εκρηκτικό πρόβλημα της ανεργίας, η προστασία και πραγματική αύξηση του λαϊκού εισοδήματος.
• Η δράση κατά των συμφωνιών που υποθηκεύουν τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας.
• Η απόκρουση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) και της GATT και των συνεπειών από την προώθησή τους
• Η πάλη για τον εκδημοκρατισμό της Δημόσιας Διοίκησης, των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφάλειας, του συστήματος απονομής δικαιοσύνης.
• Πολιτιστική δράση που να εξυψώνει την κοινωνική διάσταση της ανθρώπινης προσωπικότητας, να ενισχύει την ποιότητα ζωής των εργαζομένων.
• Απόκρουση της εμπορευματοποίησης του αθλητισμού
•  Πάλη για την προστασία του περιβάλλοντος
• Μέτρα για την ισοτιμία της γυναίκας στην οικογένεια, στην εργασία, για τη συμμετοχή της στην κοινωνική και πολιτική δράση, στον πολιτισμό.
• Μέτρα για την προστασία της παιδικής και εφηβικής ηλικίας, 

 

 

 

 

Δεν μπορώ να γνωρίζω αν η θέση των πιο πάνω προγραμματικών θέσεων του κκε αντανακλούν και την βασική σειρά ιεράρχησης τους  για τις πιο σημαντικές

Εξυπακούεται ας πούμε ότι η αποδέσμευση από την ΕΕ δεν έχει την ίδια βαρύτητα με την απόκρουση της εμπορευματοποίηση του αθλητισμού ή για την πάλη για τον εκδημοκρατισμό της δημόσιας διοίκησης

Οπότε έτσι όπως αντιλαμβάνομαι εγώ αυτό

Οι προγραμματικές κατευθύνσεις και στόχοι πάλης του Μετώπου έχουν εσωτερική συνοχή και ιεράρχηση.

Αναπροσαρμόζονται στην πορεία του αγώνα ανάλογα με τις εξελίξεις στο εσωτερικό του Μετώπου και το συσχετισμό δυνάμεων στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο.

 

Η αναπροσαρμογή των στόχων πάλης ότι για την συγκρότηση αυτού του Μετώπου έχουν την έννοια ότι δεν θα αρχίσεις από το μαξιμουμ για το μινιμουμ, δηλαδή δεν είναι ανάγκη πρώτα να επιτευχθεί ή να υπάρχει η συμφωνία άμεσης εξόδου από την ΕΕ αν δεν το ευνοούν πχ οι κοινωνικές πολιτικές κλπ συνθήκες αλλά ίσως να μπορείς να συμφωνήσεις με μια μίνιμουμ αρχή θέσεων που πηγάζει από το ίδιο το πρόγραμμα του κκε

 Η δράση που έχει στόχο να αντιμετωπιστεί το εκρηκτικό πρόβλημα της ανεργίας, η προστασία και πραγματική αύξηση του λαϊκού εισοδήματος.

Η πάλη για τον εκδημοκρατισμό της Δημόσιας Διοίκησης, των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφάλειας, του συστήματος απονομής δικαιοσύνης.

 

ούτως ώστε όπως καταγράφεται και στο ίδιο το πρόγραμμα του κκε

 

Όσο περισσότερο αναπτύσσεται η ταξική πάλη, η οργάνωση και η πολιτική πείρα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, όσο ενισχύεται η δύναμη του ΚΚΕ, τόσο θα αυξάνονται οι δυνατότητες το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό μέτωπο να προκαλεί αντίστοιχες αλλαγές στον πολιτικό συσχετισμό.

Η εμπειρία της κοινής δράσης θα δείχνει κατά πόσο είναι δυνατή η διεύρυνσή της και η συνεργασία και σε άλλους αντιιμπεριαλιστικούς αντιμονοπωλιακους στόχους, κατά πόσο στη συνέχεια μπορεί να εξελιχθεί σε πολιτική συμφωνία.

Εν τέλει και για να μην μακρηγορήσω άλλο εφόσον το ίδιο το πρόγραμμα του κκε δεν αποκλείει συνεργασίες ακόμη και για την συνεργασία για την συγκρότηση κυβέρνησης μέσα σε αυτό το σύστημα και εφόσον αυτές οι συνεργασίες μπορούν να στηρικτούν επί των βασικών προγραμματικών του θέσεων δύο εκ των οποίων τις ανέφερα πιο πάνω δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αποκλείστηκε εκ των προτέρων αυτή η δυνατότητα

Γιατί λόγου χάριν δεν συμφωνήθηκε με πολιτικές δυνάμεις ένα τέτοιο μίνιμουμ πρόγραμμα με σαφέστατους στόχους ούτως ώστε να δοθεί και το μήνυμα και να γίνει αντιληπτή και αισθητή αυτή η ευεργετική αλλαγή που ίσως να βοηθούσε στην πλέον ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος το οποίο θα ζητά ακόμα περισσότερα εφόσον πλέον έχει βιώσει τις ευεργετικές συνέπειες των αποτελεσμάτων αυτών και ίσως να οδηγούσε στην έναρξη της επαναστατικής διαδικασίας ακριβώς όπως λέει και το πρόγραμμα του κκε

Άρα το ερώτημα όπως το έθεσα αρχικά, δηλαδή τι θα γινόταν αν το κκε έπαιρνε το 25% εφόσον δεν ήταν έτοιμο να το αξιοποιήσει κοινοβουλευτικά δεν έχει καθόλου απαντηθεί έτσι όπως το εννοούσες εσύ ότι και καλά διδόταν ξεκάθαρη απάντηση στο γιατί όχι

Μάλλον το πρόγραμμα του κκε συμφωνεί με την λογική του ερωτήματος μου δηλαδή γιατί είναι αναγκαία η δημιουργία βραχυπρόθεσμων στόχων που θα ανοίξει τον δρόμο για πλέον ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος

Advertisement

Όσο κάποιος συνομιλεί με κκεδες τόσο περισσότερο αντιλαμβάνεται πόσο εκτός πραγματικότητας βρίσκονται …. ο φανατισμός οι υπεκφυγές και η λογοκρισία το φόρτε τους

Ειλικρινά περίμενα περισσότερα από το κκε και τους ανθρώπους του

Όσο περνάει ο χρόνος και έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους του τόσο περισσότερο αντιλαμβάνομαι πόσος φανατισμός υπάρχει και πόση μανία καταδίωξης έχουν αυτοί οι άνθρωποι

τρανό παράδειγμα του πόσο έχει ξεπέσει αυτό το κόμμα είναι η δήλωση της παπαρήγα την μέρα των εκλογών για έναν λογαριασμό στο… τουιτερ!!!!!

 

δηλαδή για πόσο χαζούς θεωρούν τους ίδιους τους ψηφοφόρους ρε γμτ!!!!

πόσο ηλίθιος μπορείς να είσαι για να μην μπορείς να καταλάβεις ότι είναι ένας ψεύτικος λογαριασμός που τρολάρει και κάνει πλάκα

προβοκάτορες και μαλακίες

 

υπάρχουν πολλοί αμπελοφιλόσοφοι δάσκαλοι καθοδηγητές παιδαγωγοί και δεν συμμαζεύεται που κουνάνε το δακτυλάκι και λένε λένε λένε

αμπελοφιλόσοφοι  εκτός πραγματικότητας

όταν τους βάζεις κάποια απλά αλλά προφανώς δύσκολα ερωτήματα τότε αφού αντιλαμβάνονται ότι δεν πιάνουν οι υπεκφυγές του στυλ

έχω σοβαρότερα πράγματα και τέτοια

τότε απλά σου διαγράφουν το ενοχλητικό σχόλιο

υπεφκυγές και λογοκρισιά

εδώ ένα παράδειγμα

http://fadomduck2.blogspot.gr/2012/06/blog-post_8686.html?showComment=1340992707312

 

που του έθεσα ένα απλό ερώτημα

αν το κκε έπαιρνε στις εκλογές 25% ποια ακριβώς είναι η πρακτική του αξία αφού δεν ήταν έτοιμο να το αξιοποιήσει κοινοβουλευτικά;

και αν ας πούμε έπαιρνε αυτοδυναμία και έβγαινε κυβέρνηση

τι θα έκανε;

θα καταργούσε με νόμο τον καπιταλισμό ας πούμε;

απλά και πρακτικά ερωτήμα

ο τυπάκος αυτός αρχικά είπε ότι δεν έχει χρόνο για τέτοια και μετά απλά το διέγραψε

 

και εις κατώτερα κκεδες ξεφτίλες

https://osr55.wordpress.com/2012/06/26/%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CF%8D%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BA%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%8D%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85/

Το ανύπαρκτο επαναστατικό πνεύμα του κκε που μοιράζει τις χείριστες αυταπάτες και το μεγαλείο των αναρχικών θεωρητικών – ΜΕ την κοινωνία και όχι για την κοινωνια ως μεσσίες και τάχα καθοδηγητές

https://osr55.wordpress.com/2011/10/21/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B5%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B5-%CE%B1%CF%80%CF%8D%CE%B8%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81/

 

Διαίρει και βασίλευε – Απύθμενο εκατέρωθεν μίσος – Για τις συγκρούσεις στην Αθήνα 20/10/2011

 

Αυτό που έγινε χτες στην Αθήνα είναι συγκλονιστικό

Προσπαθώ ακόμα να καταλάβω τι ακριβώς έγινε

Ξύλο και πέτρες διαδηλωτών εναντίον διαδηλωτών

Ένας άνθρωπος είναι νεκρός

Διάβασα πάρα πολλά blogs με τους μεν να κατηγορούν τους δε με απύθμενο μίσος και φανατίλα

Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος πάντως: Με τέτοια μυαλά που κουβαλάμε όλοι μας είμαι κάτι παραπάνω από απαισιόδοξος  για το αν πρόκειται να γίνει κάποτε κάτι τόσο ριζοσπαστικό ώστε να ελπίζουμε σε ανατροπή αυτού του άθλιου συστήματος

Διαίρει και βασίλευε

Τα βλέπανε όλα αυτά τα παράσιτα του συστήματος και χασκογελάγανε

Με τέτοιο απύθμενο εκατέρωθεν μίσος αποκλείεται να υπάρξει στιγμή της συνεργασίας

Εκατοντάδες μην πω χιλιάδες πολιτικά μικρομαγάζα παντός είδους

Ενότητα πουθενά

Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς έγινε και τι ελπίδες μπορεί να έχεις πλέον για κάτι συλλογικό μετά ΚΑΙ από αυτό γιατί δεν ήταν μόνο αυτό

Δεν υπάρχει περίπτωση στην Ελλάδα του σήμερα να γίνει αυτό που έγινε στην Ισπανία με αποκορύφωμα το καλοκαίρι του 1936 όταν οι εργάτες συνειδητοποιημένοι ο καθένας με την δική του προσέγγιση για την ιδανική κοινωνία πλησίασαν στην ολοκληρωτική ανατροπή του φασισμού και του καπιταλισμού

Δεν μπορώ να δω με ποιο τρόπο μπορεί να υπάρξει συνεργασία και συλλογική δράση ενάντια στον κοινό εχθρό που βρίσκεται στις τράπεζες και τα εντεταλμένα υπουργεία του ΔΝΤ και της τρόικας

Διαίρει και βασίλευε

Ποιος βγαίνει κερδισμένος από όλο αυτό το σκηνικό;

Τι να πεις άλλο;

Πράττεις αυτό που πιστεύεις και ελπίζεις για το καλύτερο με τα μάτια και τα μυαλά ανοικτά

Share this:

• 
  

 

 

Για να μην ξεχνιόμαστε για το ποιος φταίει αποκλειστικά για την κατρακύλα της κυπριακής παρασιτικής οικονομίας γιατί και το θράσσος του κάθε νικολάκιου και του κάθε κλανιά νεοφιλελεύθερου βρυκόλακα που προσπαθεί να κάνει το μαύρο άσπρο δεν έχει όρια

Θα μπει η παρασιτική οικονομία της κυπρούλας στον μηχανισμό στήριξης των τραπεζών ώστε να σωθούν οι τράπεζες και να πεθάνει ο κόσμος που ήδη είχε πεθάνει από τους ίδιους τους τοκογλύφους

 

τα πράγματα είναι πεντακάθαρα ειδικά με το 1,8 ΔΙΣ που πήρε από το κράτος και τις τσέπες όλων μας ο μεγαλοτοκογλύφος της λαικής τράπεζας

και τώρα ο έτερος μεγαλοτοκογλύφος τράπεζας κύπρου  ζητά μισό δις από το κράτος

και ας μην ξεχνάμε και τα 3 δις που υποθήκευσε το κράτος στην Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα το 2008 το οποίο λήγει το νιόβρη του 2012 για να πάρουν πάμφθηνο χρήμα οι τοκογλύφοι τάχα για να δανείσουν με χαμηλά επιτόκια και αυτοί τα έπαιξαν στα ελληνικά ομόλογα και τώρα με περισσό θράσσος ζητάνε και πέτυχαν να κρατικοποιηθούν οι ζημιές από δικές τους πράξεις

 

αυτά τα 3 δις εννοείται ότι θα κληθεί να πληρώσει ο απλός άνθρωπος για να τα αρπάξουν και πάλι ο άνθρωπος ο οποίος ήδη υποφέρει από τους άθλιους τοκογλύφους

 

δεν φτάνει όλο αυτό το παιχνίδι που παίζεται εις βάρος των απλών ανθρώπων υπέρ αυτών των άθλιων τοκογλυφικών οργανισμών που ρουφάνε κυριολεκτικά το αίμα των ανθρώπων φκαίνουν τζαι που πάνω οι άθλιοι οι εκπρόσωποι τους τζαι μιλάνε

Ε ΟΙ ΡΕ ΚΑΝΕΙ

ΣΚΑΣΤΕ ΤΖΑΙ ΛΙΟ ΡΕ ΠΟΣΗ ΞΕΤΣΙΠΩΣΙΑ ΡΕ νικολάκιε που ζεις μεσα στα πλούτη που το αίμα του κυπριακού λαού που εν εδούλεψες ποττέ στη ζωή σου τζαι είσαι δικηγόρος της λαικής τοκογλυφικής τράπεζας τζαι που την άλλη τάχα πρόεδρος οικονομικών της βουλής που φρόντισες οι πελάτες σου να τα αρπάξουν που τον κοσμο τον καημένο που βλέπει άναυδος

από σχόλιο μου στο πιο κάτω μπλοκ

http://erykini.blogspot.com/2012/06/blog-post_27.html?showComment=1340859059142#c7973390865420942902

……ας βάλουμεν κάτω κάποια μικρούλικα στοιχεία τζαι να μεν λαλούμεν αερολογίες όπως κάμνεις εσύ
δαμέ εν ο προυπολογισμός με στοιχεία τζαι όι αέρας κουπανιστός

Click to access budget%202011%20press%20%5BCompatibility%20Mode%5D.pdf

σελίδα 16 τα έσοδα σελίδα 17 τα έξοδα

η κύπρος το 2010 είχε έσοδα 5 δις 707 εκατομύρια

τζαι έξοδα 7 δις 936 εκατομύρια

άρα πρωτογενές έλλειμμα

2 δις 200 εκατομύρια

ας κάμουμεν έναν γαμημένο μικρούλικο υπολογισμό

η κωλολαική που φταίει αποκλειστικά η ίδια ήδη πήρε που το κράτος 1,8 δις

ο έτερος μεγαλοτοκογλύφος ζητά μισό δις

οππ μα τούτον εν ούλλον το πρωτογενές έλλειμα ρε γαμώ την κοινωνία μου γαμώ

τζαι μεν ξεχνάς τζαι τα 3 δις που λήγουν το νιόβρη του 2012 που εννοείται ότι εν εμείς οι μαλάκες που εννα τα πληρώσουμε πάλε

ποιος στον γαμ#$%^%$στο φταίει στροβολιώτη με τις ιδεολογικές παρωπίδες;

α ναι φταίν οι δημόσιοι υπάλληλοι αφού λαλείς το τζαι πάρακατω ολάν

ας δούμε πάλε καποια μικρούλικα στοιχεία που τον προυπολογισμό τζαι οι κλανιές που πετάσσεις συνέχεια

για το 2010 ΣΥΝΟΛΙΚΑ οι μισθοί αλλά και όλες οι συντάξεις ανήλθαν στα 2 δις 600 εκατομύρια

άρα είναι περίπου στο μισό του προυπολογισμού

άρα πάει περίπατο ότι τάχα φταίν οι δημόσιοι υπάλληλοι τζαι όι οι τοκογλύφοι οι φίλοι σου που επαττίσαν το κράτος

ας δούμεν τζαι κάποια άλλα όμορφα στοιχεία

ο γιώρκος ο πάμπος η αντρούλλα τζαι η δοξούλα ως φυσικά πρόσωπο επληρώσαν φόρους στο κράτος

608 εκατομύρια

ούλλες οι χιλιάδες χιλιάδων χιλιάδων εταιρειών νομικά πρόσωπα που διακινούν δισεκατομύρια δισεκατομυριών και έχουν κέρδη απίστευτα αν το έβρεις πόσα επληρώσαν

655 εκατομύρια!!

δηλαδή ο κάθε γιώρκος μισθωτός επλήρωσεν τους ίδιους φόρους με τον παρασκευαδίδι κοντράκτορς λτδ πχ

ναι ρε γαμώ το έχεις δίκαιο

εν οι δημόσιοι υπάλληλοι που φταιν για ούλλα

σαν δεν ντρέπεστε τζαι λλίο ρε γμτ αντί να φκάλετε τον σκασμό μιλά τζαι ο νικολάκιος ο άθλιος

Το ανύπαρκτο επαναστατικό πνεύμα του κκε που μοιράζει τις χείριστες αυταπάτες και το μεγαλείο των αναρχικών θεωρητικών – ΜΕ την κοινωνία και όχι για την κοινωνια ως μεσσίες και τάχα καθοδηγητές

Διαβάζω διάφορα μπλοκς προσκείμενα στο κκε και πραγματικά αναρωτιέμαι αν αυτοί οι άνθρωποι έχουν επαφή με την πραγματικότητα

 

Μιλούν στο όνομα της τάχα ιδεολογικής καθαρότητας βαυκαλιζόμενοι μόνοι τους για την μοναδικότητα τους που είναι μόνοι εναντίον όλοι

κανένας δεν τους καταλαβαίνει αλλά μόνοι τους πορεύονται τον δρόμο της αρετής

@@

Το κκε έχει αποδείξει περίτρανα ότι διαχρονικά το μόνο που κάνει είναι να κουνάει το δάκτυλο και να λέει ότι δικαιωθήκαμε και ότι να σας τα λέγαγμε και διάφορα τέτοια

μιλάει για αυταπάτες των αλλων την στιγμή που βάζει όλα του τα αυγά στο καλάθι της κορυφαίας αυταπάτης που είναι οι εκλογές

τα πράγματα είναι απλά

αν ας πουμε το κκε έπαιρνε αυτοδυναμία στις εκλογές και έβγαζε κυβέρνηση

τι θα έκανε;

θα καταργούσε τον καπιταλισμό με νόμο; τι ακριβώς θα έκανε ως κυβέρνηση;

 

ο στρατός η αστυνομία θα ελέγχονταν από το κκε ως κυβέρνηση

ναι λένε, η ανταπάντηση είναι ότι για να φτάσει το κκε να πάρει τις εκλογές παναπεί ότι ο λαός ωρίμασε και άρα θα μας στηρίξει για την λαική εξουσία κλπ

δηλαδή θέλει να πάρει την εξουσία ενός αστικού κράτους για να την καταργήσει μέσω των θεσμών του ίδιου του αστικού κράτους μέσω των οποίων εκλέγηκε

αυτά κι αν είναι αυταπάτες του χειρίστου είδους

το εκλογικό αποτέλεσμα του κκε λέει ο Ζιώγας στον χατζηνικολάου είναι καταρχήν πολύ άσχημο για τον ελληνικό λαό

δηλαδή επειδή το κκε πήρε 4.5% αυτό από μόνο του είναι κακό για τον ελληνικό λαό

αν ας πούμε το κκε έπαιρνε επειδή είμαι και χουβαρντάς 25% αλλά έβγαινε το πασοκονουδοσκυλλολόι θα ήταν καλό αποτέλεσμα;

τι να το κάνεις ρε μαλάκα το 25% στις εκλογές όταν στο όνομα της ιδεολογικής καθαρότητας δεν είσαι έτοιμος να το αξιοποιήσεις;

το αποτέλεσμα των εκλογών μέσα σε αυτές τις συνθήκες δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας ότι δυστυχώς τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα όσον αφορά το πεδίο της ενημερώσης και της αντίληψης του κόσμου για τις αιτίες αυτής της εξαθλίωσης

ακόμα και τώρα με όλη αυτή την φτώχεια και εξαθλίωση με όλες αυτές τις ανεξάρτητες πηγές ενημέρωσης από το ιντερνετ ακόμα και τώρα όχι μόνο βρέθηκαν άνθρωποι να ψηφίζουν πασοκονουδόσκυλλά αλλά τους έβγαλαν κυβέρνηση

οπότε ας μην έχουμε αυταπάτες για το ότι θα υπαρξει επανάσταση ιδεολογική  τάχα του στυλ ψηφίζω δαγκωτό κκε όπως λέει μια πανηλίθια διαφήμιση του κόμματος

αυτή είναι η μεγάλη διαφορά των λεγόμενων κομουνιστών που μιλάνε με ασαφείς όρους γενικούς και αόριστους περί λαικής εξουσίας με θεωρητικούς όπως ο Κροπότκιν ο οποίος στο βιβλίο του πχ το Επαναστατικό Πνεύμα αναλύει ακριβώς αυτό το φαινόμενο

ότι δηλαδή οι επαναστάσεις δεν γίνονται από την μια μέρα στην άλλη

αλλά είναι μια ολόκληρη διαδικασία η οποία κτίζεται σταδιακά από κάποιους λίγους μεν ψυχωμένους άνθρωπους οι οποίοι μάλιστα χλευάζονται και θεωρούνται τρελλοί από την τεράστια πλειοψηφία πυο ναι μεν βρίζει τον κακό του δαίμονα αλλα από την άλλη ακόμη σκύβει το κεφάλι

ο Κροπότκιν ένας από τους κορυφαιους θεωρητικούς του αναρχισμού όπως και άλλοι μεγάλοι αναρχικοί όπως ο Μαλατέστα ο Ντουρούτι που συμμετείχε σε μια κορυφαία επανασταση που έφερε στην πράξη την λεγομενη ουτοπία, αυτοί οι άνθρωποι πατώντας απολύτως στην γη βλέπουν την πραγματικότητα και προσπαθούν να βρουν λύσεις

να βρουν λύσεις όχι ΓΙΑ την κοινωνία αλλά ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ όχι ως τάχα ηγέτες και καθοδηγητές όπως επιφυλάσσουν στον εαυτό τους τύποι του κκε που τάχα θα ηγηθεί την επανάσταση αν και όταν και αν αν αν αχ και βαχ γίνει η επανάσταση

ναι και όταν γίνει η επανάστση ο κόσμος θα καλέσει το κκε να οδηγήσει τους ήδη επαναστατημένους ανθρώπους

όπως έγραψα στο προηγούμενο μου κείμενο ο Κροπότκιν στο βιβλίο του

“Το Επαναστατικό πνεύμα”

https://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/to_epanastatiko_pneuma_-_kropotkin.pdf.pdf

 

καταπιάνεται με το κατά πόσο είναι εφικτή μια επανάσταση και πως πάντα αυτή προοπτική φαινόταν ουτοπική και μη ρεαλιστική στους διάφορους (πάντα υπήρχαν τέτοιοι) τάχα ρεαλιστές

 

Η ουσία των διαπιστώσεων του Κροπότκιν είναι ότι καμιά επανάσταση δεν ει΄ναι αναπόφευκτη υπό την έννοια ότι αν δεν γίνουν συγκεκριμένες ενέργειες οι οποίες θα προετοιμάσουν τους ανθρώπους για αυτήν τότε καμιά επανάσταση δεν πρόκειται να γίνει από μόνη της

ο καπιταλισμός δεν καταρρέει παρά μόνο ανατρέπεται

και αυτό σήμερα φαινεται πολύ καλύτερα παρά ποτέ… η καπιταλιστική κρίση σήμερα συγκρίνεται μόνο με την μεγάλη ύφεστη του κραχ του 1929 η οποία κρίση ξεπεράστηκε μόνο μετά το αιματοκύλισμα και την καταστροφήτ ου δευτέρου παγκοσμίου πολέμου

ο καπιταλισμός είναι πολύ ευέλικτος και προσαρμόζεται πολύ εύκολα ιδίως όταν δεν υπάρχει ιδεολογικός αντίλογος αλλά πολύ περισσότερο πρακτικός φραγμός στα σχέδια τους

βλέπουμε αυτή την στιγμή πχ στην Ελλάδα να ξεδιπλώνεται απροκάλυπτα η μεγαλύτερη επίθεση στην ιστορία των εργατικών δικαιωμάτων

και όμως ο κόσμος να ψηφίζει μαζικά τους δήμιους τους

οι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι να ακούσουν δυστυχώς την αλήθεια για τις αιτίες της εξαθλίωσης τους

και δεν πρόκειται να «διορθώσουν» τάχα την ψήφο τους γιατί τάχα τους το λέει ο μεγάλος φωτεινός ηγέτης και καθοδηγητής του κόμματος

οι αναρχικοί σε αντιδιαστολή με κάθε λογής σωτήρες τάχα παιδαγωγούς δασκάλους και λοιπά ανθρωπάκια βουτηγμένα μέσα στο σύστημα που απλά μιλάνε και κλάνουν αλλά καμιά πρακτική προσφορά δεν κάνουν, σε αντιδιαστολή με αυτούς οι αναρχικοί προσπαθούν να βρίσκουν λύσεις με τους ανθρώπους και όχι για τους ανθρώπους

ο Μπέργκμαν μιλάει καθαρά με απλά λόγια πρακτικά για το τι είναι ο αναρχισμός και μιλάει απολύτως πρακτικά και επί της ουσίας όπως και ο Μαλατέστα που προσπαθούν να απευθυνθούν στους ανθρώπους ώστε να τους μεταφέρουν αυτά που πιστεύουν με ευνοητο και όχι δυσνοητο τρόπο

http://www.scribd.com/osr55

Αλεξάντερ Μπέργκμαν -Το αλφαβητάρι του αναρχισμού

Ερρικο Μαλατέστα -Στο καφενείο, συζητήσεις για τον αναρχισμό

Ερρίκο Μαλατέστα- Προς μια ελεύθερη κοινωνία

Ο Μπέργκμαν, ο Μαλατέστα και ο Κροπότκιν για τους μικροαστούς νοικοκυρέους στο Σύνταγμα και αλλού

https://osr55.wordpress.com/2011/06/11/

 

ο Κροπότκιν στο βιβλίο του αυτό αναφέρει πρακτικά παραδείγματα από όλα αυτά που ψυχωμένοι άνθρωποι έκαναν πριν την μεγάλη γαλλική επανάσταση που έγινε ακριβώς γιατί προηγήθηκε αυτή η προετοιμασία

από την έκδοση μπροσούρων αφισών γελοιογραφιών μέχρι επιθέσεις στους άρχοντες στους οποίους έδειχναν έμπρακτα την αντίθεση αλλά και έδιναν το μήνυμα ότι δεν είναι ανίκητοι

 

«Όταν διαβάζουμε στους καλύτερους ιστορικούς μας για τη γένεση και την ανάπτυξη των μεγάλων επαναστατικών κραδασμών βρίσκουμε συνήθως κάτω από τον τίτλο «Τα αίτια της επανάστασης» μια συναρπαστική περιγραφή της κατάστασης που επικρατεί την προηγούμενη της επανάστασης.

Η μιζέρια του λαού η γενική ανασφάλεια τα σπασμωδικά μέτρα της κυβέρνησης τα εμετικά σκάνδαλα που βγάζουν στο φως τα μεγάλα ελαττώματα της κοινωνίας οι καινούριες ιδέες που προσπαθούν να επιβληθούν αλλά σκοντάφτουν στην ανικανότητα των υποστηρικτών του παλιού καθεστώτος – τίποτα δεν λείπει από την εικόνα.

Μελετώντας αυτή την εικόνα πειθόμαστε ότι η επανάσταση ήταν πράγματι αναπόφευκτη ότι δεν υπήρχε άλλη διέξοδο πέρα από την εξέγερση.

Ας πάρουμε για παράδειγμα την κατάσταση πριν από τα 1789 όπως μας την παρουσιάζουν οι ιστορικοί. Νομίζουμε ότι ακούμε τον αγρότη να παραπονιέται για το φόρο του αλατιού για τη δεκάτη για τα δοσίματα στο φεουδάρχη και να τρέφει στην καρδιά του άσβεστο μίσος για τον άρχοντα τον καλόγερο το μονοπωλητή και τον φοροεισπράκτορα. Μας φαίνεται ότι βλέπουμε τους αστούς να παραπονιούνται ότι οι δημοτικές αρχές έχουν χάσει τα δικαιώματα τους και να καταριούνται τον μονάρχη.

Ακούμε το λαό να βλαστημάει τη βασίλισσα να ξεσηκώνεται μαθαίνοντας τα καμώματα των υπουργών και να λέει διαρκώς ότι οι φόροι είναι ανυπόφοροι κα τα δοσίματα εξοντωτικά ότι οι σοδειές ήταν κακές κι ο χειμώνας πολύ βαρύς ότι τα τρόφιμα είναι πανάκριβα κι οι μονοπωλητές άπληστοι ότι οι δικηγόροι των χωριών αρπάζουν την σοδειά του χωρικού ότι ο αγροφύλακας θέλει να κάνει τον σατράπη ότι το ταχυδρομείο δεν είναι καθόλου καλά οργανωμένο ενώ οι υπάλληλοι του είναι τεμπελόσκυλα… Κοντολογίς τίποτα δεν πάει καλά όλοι παραπονιούνται. «Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση άσχημη κατάληξη θα έχουμε»  ακούμε να λένε από παντού.

Απ αυτούς τους ειρηνικούς συλλογισμούς όμως μέχρι την επανάσταση μέχρι τον ξεσηκωμό – υπάρχει μια ολόκληρη άβυσσος αυτή που στους περισσότερους ανθρώπους χωρίζει το συλλογισμό από την πράξη τη σκέψη από τη θέληση από την ανάγκη για δράση.

Πως ξεπεράστηκε αυτή η άβυσσος;

Πως αυτοί οι άνθρωποι που χτες ακόμα παραπονιόταν ήσυχα για το χάλι τους καπνίζοντας τις πίπες τους και την επόμενη στιγμή χαιρετούσαν δουλικά τον ίδιο τον αγροφύλακα και το χωροφύλακα που πριν από λίγο βρίζανε – πως λίγες μέρες αργότερα αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι μπόρεσαν να πάρουν τα δρεπάνια και τα σιδερένια  λοστάρια τους και πήγανε να επιτεθούν στον άρχοντα που χθες ακόμα τους τρόμαζε στον ίδιο του τον πύργο;

Ποιο θαύμα μεταμόρφωσε αυτούς τους άντρες που οι γυναίκες τους τους θεωρούσανε δικαιολογημένα δειλούς σε ήρωες που προχωράνε ακάθεκτοι κάτω από τις οβίδες των κανονιών και κάτω από τους μυδραλιοβολισμούς προς την κατάκτηση των δικαιωμάτων τους;

Πως αυτές οι κουβέντες που έχουν ειπωθεί τόσες φορές και που σκορπίζονται στον αέρα σαν τον ήχο της καμπάνας μετατράπηκαν επιτέλους σε έργα;»

 

έτσ λοιπόν μεταμορφώθηκαν αυτοί οι δειλοί άντρες που πλέον συνέτριψαν τον πανοπλο εχθρό και τον οδήγησαν εκεί που του άξιζε

δηλαδή στις γκιλοτίνες

καμιά επανάσταση δεν πρόκειται να γίνει από μόνη της

το κκε είναι ένας μίζερος κομπάρσος χωρίς καμιά λαική βάση

βρίσκεται τραγικά εκτός κοινωνίας με φανατικούς η αλήθεια είναι οπαδούς

οπαδούς όμως, όχι συνειδητοποιημένους ανθρώπους οι οποίοι να λειτουργούν ως αυτόνομες προσωπικότητες οπυ δεν περιμένουν την δευτέρα παρουσία του σοσιαλισμού

από τον χλευασμό των πλατειών μέχρι την κοροιδία κάθε απόπειρας των ανθρώπων απεγκλωβισμού από τα στημένα καπιταλιστικά παιχνίδια της αγοράς όπως είναι το λεγόμενο κίνημα της πατάταης το κίνημα δεν πληρώνω κλπ

πόσο ελιτιστικό είναι να μιλά αφυψηλού ένα κόμμα που τάχα κόπτεται για τους ανθρώπους και καταπνίγει κάθε αποπειρα έστω και βρεφική και όχι τόσο πολύ καθαρά ιδεολογικού βάθους» τάχα

άσπρο μαύρο

ή όλα ή τίποτα

το κκε και 2% να πάρει στις επόμενες εκλογές πάλι θα λέει ότι δικαιώθηκε και ως άλλος μέγας δάσκαλος θα κουνάει το χέρι και θα λέει στον εξαθλιωμένο έλληνα που δεν έχει να φάει να διορθώσει την ψήφο του

το κκε φαίνεται ότι θέλει να διαλυθούν τα πάντα ώστε να λέει

ότι δικαιώθηκε

ο μόνος λόγος που εγώ προσωπικά αλλά πιστεύω και άλλοι που αγωνιούν για τα όσα γίνονται στην ελλα΄δα αλλά και στον κόσμο ασχολούνται με το κκε ει΄ναι γιατί το κκε έχει αντίκτυπο σε μεγάλη μερίδα του κόσμου τους οποίους κρατά εγκλωβισμένους και εκτός αποφάσεων

δεν γνωρίζω τον τρόπο που λαμβάνονται οι αποφάσεις στο κκε και για μένα κάθε διαδικασία που αποκλείει την άμεση συμμετοχή όλων με ελεύθερη συναίνεση μου φαίνεται τουλάχιστον πνίκτης,

αν και αντιλαμβάνομαι τους κινδύνους με εισχώρηση προβοκατόρων και ρουφιάνων κλπ

αυτό που όμως φαίνεται σε όλο του το μεγαλείο είναι ότι αυτοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις εκεί μέσα δεν έχουν απολύτως καμιά επαφή με τον αληθινό κόσμο και τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων

και είναι αυτό που απασχολεί στο πιο κάτω κείμενο τον Ευτύχη Μπιστάκη

http://promitheas.blogspot.com/2012/06/blog-post_26.html

 

το δις εξαμαρτειν

Του Ευτύχη Μπιτσάκη *

Το κείμενο αυτό, του σ. Ευτύχη Μπιτσάκη, μας έστειλε ο αναγνώστης μας Σπύρος Μητσέλος.
Πηγή: Ελευθεροτυπία –  απεργιακή έκδοση των εργαζομένων

Εγιναν και οι εκλογές! Αυτή τη στιγμή [Τετάρτη 20.6.12] φαίνεται ότι θα έχουμε τρικέφαλη μνημονιακή-υποτελειακή κυβέρνηση. Η α­στική τάξη μας (κομπραδόρικη, υποτελειακή, εχθρά του λαού) ενώνεται στις κρίσιμες στιγμές (1944, εμφύλιος, χού­ντα, 1974). Σήμερα: στρατηγική επιλο­γή η Δεξιά, με κομπάρσους το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ.

Και η Αριστερά; Από τότε που υπάρ­χει δίνει μάχες. Και η δική μας; Εχει ένα ταλέντο: να κερδίζει μάχες και να χάνει τον πόλεμο. Γιατί; Επειδή, για λόγους που δεν μπορώ να αναλύσω εδώ, δεν μπόρεσε, στις κρίσιμες ιστορικές στιγ­μές, να συνδυάσει την ευλύγιστη τακτι­κή με την ανένδοτη προσήλωση στον στρατηγικό στόχο (βλ. σχετικά τα βιβλία μου «Ρήξη ή ενσωμάτωση» και «Γονίδια του μέλλοντος»).

Λοιπόν σήμερα: Εχουμε οικονομική, πολιτική κρίση, κρίση εξουσίας, κρίση πολιτισμική, αλλά δεν έχουμε επανα­στατική κατάσταση. Αντίθετα: Εχουμε συσπείρωση της αντεθνικής Δεξιάς, ά­νοδο του αντιδραστικού εθνικισμού και των δολοφονικών συμμοριών του νεο­ναζισμού. Η αστική μας τάξη τα έχει κα­ταφέρει (επί του παρόντος).

Και η πολυδιασπασμένη Αριστερά; Οταν καίγεται το σπίτι σου, δεν σκέ­φτεσαι γιατί καίγεται. Προσπαθείς να το σβήσεις. Λοιπόν; Λοιπόν η Αριστε­ρά μας θα έπρεπε να είχε προσδιορίσει, συγκεκριμένα, επιστημονικά, τους ά­μεσους, τους μεσοπρόθεσμους και τον στρατηγικό της στόχο: τον σοσιαλισμό. Πώς έδωσε όμως τη σημερινή μάχη, σε μια στιγμή που θα μπορούσε να σχημα­τίσει κυβέρνηση; Ας πάρουμε τα πράγ­ματα με τη σειρά.

Το ΚΚΕ δεν έχει στρατηγική : οι έν­νοιες λαϊκή οικονομία και λαϊκή εξουσία είναι ασαφείς ψευδοέννοιες. Με στόχο, λοιπόν, όχι τον σοσια­λισμό αλλά αυτό το νεφέλωμα, το ΚΚΕ, συμμαχώντας μόνο με τα μέλη και τους οπαδούς του κόμματος, προχωρεί μόνο και αμόλυντο, βλέποντας μόνο εχθρούς και επαναλαμβάνοντας, χωρίς να κου­ράζεται, ότι τίποτα δεν θα γίνει «υπέρ του λαού», του οποίου είναι αποκλειστι­κός καθοδηγητής, κριτής και εντολέας.

Τι έλεγε όμως ο Μαρξ; Και τι λέει ο Λέ­νιν; Ενα μόνο απόσπασμα: «Μόνο με την πρωτοπορία δεν μπορούμε να νική­σουμε. Δεν θα ήταν απλώς ανοησία αλλά έγκλημα να ρίξουμε μόνη την πρωτοπο­ρία στην αποφασιστική μάχη, πρωτού ό­λη η τάξη, πρωτού οι πλατειές μάζες να έχουν πάρει θέση, ή ανοιχτής υποστήρι­ξης ή ευμενούς ουδετερότητας απένα­ντι της». (Λένιν, «Απαντα», «Σύγχρονη Εποχή», τ. 41, σ. 68).

Ο Μαρξ πρότεινε στους οπαδούς του να στηρίξουν τους Εργατικούς εναντίον των Τόρηδων (και ταυτόχρονα να ετοιμάζουν το σχοινί για να τους κρεμάσουν) και ο Λένιν πρότεινε συνεργασία με τους ρεφορμιστές. Ηταν, λοιπόν, αμφότεροι οπορτουνιστές; Απλώς είχαν μυαλό, ήταν επαναστάτες και ήξεραν να υποτάσσουν την τακτική στη στρατηγική.

Και το ΚΚΕ σήμερα; Η κρίση σεκταρισμού-οπορτουνισμού του ΚΚΕ βρίσκεται σε παροξυσμό. Η ηγεσία είναι δέσμια αυτού του πλέγματος. Και οι αριστεροί τιμώρησαν το ΚΚΕ!

Τι είναι όμως ο ΣΥΡΙΖΑ; Ενα πολυτασικό μόρφωμα. Το πρόγραμμα του, ανταποκρινόμενο στα άμε­σα αιτήματα των υποτελών τάξεων και στρωμάτων, είναι από μια άποψη ρε­φορμιστικό. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια παγιωμένη κατάσταση; Οπως είναι γνωστό, στο κόμμα αυτό υπάρχει το αριστερό ρεύμα, οργανώσεις κομμουνι­στικής καταγωγής, αγωνιστές του εμ­φυλίου που αντιμετώπισαν παλικαρίσια τον θάνατο, αγωνιστές της ΕΔΑ, των Λαμπράκηδων, του αντιδικτατορικού κινήματος. Και προπαντός: πέρα από τη μικροαστική, η λαϊκή αγωνιστική βάση. Το «ρεφορμιστικό» πρόγραμμα, πιο σωστά το ελάχιστο πρόγραμμα άμε­σης αντιμετώπισης της καταστροφικής πορείας του τόπου, ανταποκρινόταν στις επείγουσες ανάγκες της ιστορικής στιγμής.

Οι Ελληνες αριστεροί, που α­νέδειξαν αυτό το κόμμα αξιωματική α­ντιπολίτευση , αντιλήφθηκαν σωστά τις ανάγκες της συγκυρίας.

Και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ (στην οποία ανή­κω ως μέλος του NAP); Μπερ­δεύοντας τους άμεσους με τους μεσοπρόθεσμους στόχους (ίσως και με τον στρατηγικό) η ΑΝΤΑΡΣΥΑ φοβήθη­κε ότι αν συνεργαζόταν με τον ΣΥΡΙΖΑ στη βάση ενός ελάχιστου προγράμματος θα γινόταν «δωρητής σώματος» στον ΣΥΡΙΖΑ ή έστω μία από τις συνιστώσες του. Λάθος εκτίμηση. Και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τιμωρήθηκε.

Με ποια προοπτική θα έπρεπε λοιπόν να δοθεί η προχθεσινή κρίσιμη μάχη;

Η Αριστερά θα έπρεπε να κατεβεί στις εκλογές ενωμένη, με βάση ένα ελάχι­στο πρόγραμμα: Αμεσα μέτρα να μην πεινάσει ο λαός. Αρνηση πληρωμής του «χρέους», εκ­δίωξη της τρόικας και καταγγελία των μνημονίων. Θα σχηματιζόταν λοιπόν μια ρεφορμιστική «παναριστερά» που θα εγκατέλειπε τα επαναστατικά της «οράματα», όπως φοβούνται ορισμένοι «καθαροί»; Ειπώθηκε ήδη: Ο άμεσος στόχος θα συνδυαζόταν συγκεκριμένα με τους μεσοπρόθεσμους (έξοδο από το ευρώ, έξω από την Ε.Ε.) και σε μια μακρά προοπτική, με τον στρατηγικό στό­χο: τον σοσιαλισμό.

Η Αριστερά μας συνολικά δεν έχει ανα­ζητήσει τα αίτια της μεγάλης καταστρο­φής του αιώνα που μόλις τελείωσε. Δεν έχει επεξεργαστεί ένα πρόγραμμα σοσια­λιστικής μετάβασης στις συνθήκες του σημερινού καπιταλισμού. Ετσι, άλλοτε βαδίζει τυφλά, νομίζοντας ότι κάνει κομ­μουνιστική πολιτική, άλλοτε περιορίζε­ται στα άμεσα, και άλλοτε, ενώ μετέχει ε­νεργά στους κοινωνικούς αγώνες, αρκεί­ται θεωρητικά στο να επικαλείται την α­νατροπή, την επανάσταση και την κομ­μουνιστική απελευθέρωση. Αλλά: Η ι­στορία γράφεται και σήμερα με αίμα. Ο πόλεμος δεν τελείωσε. Θα διδαχτούμε α­πό το μεγαλείο και τις τραγωδίες του επα­ναστατικού κινήματος;

___________________

*Ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Ένα σύγχρονο επίκαιρο κείμενο για την εξαθλίωση και την προοπτική που διανοίγεται στους ανθρώπους …πριν ήταν δειλοί και μετά έγιναν λιοντάρια.. τι το προκάλεσε αυτό;

Οι ιδέες που έχουμε διδακτεί για τη συγκρότηση των κρατών για τους νόμους της κοινωνικής ισορροπίας για τις πολιτικές και οικονομικές σχέσεις που έχουν οι πολίτες μεταξύ τους δεν αντέχουν στην αυστηρή κριτική που δέχονται καθημερινά σε κάθε ευκαιρία ..

Οι πολιτικοί οικονομικοί και κοινωνικοί θεσμοί σωριάζονται σε ερείπια σαν χτίσμα που έγινε ακατοίκητο πιέζουν εμποδίζουν την ανάπτυξη των νεαρών βλαστών που φυτρώνουν στους ραγισμένους τοίχους του κι αρχίζουν να απλώνονται γύρω του…..

Η λαική συνείδηση ξεσηκώνεται καθημερινά ενάντια στα σκάνδαλα που ξεσπούν στους κόλπους της τάξης των προνομιούχων και των αργόσχολων ενάντια στα εγκλήματα που διαπράττονται στο όνομα του δικαίου του ισχυρότερου ή με σκοπό την διατήρηση αυτών των προνομίων….

Στις εποχές του φρενιασμένου αγώνα δρόμου με στόχο τον πλουτισμό των πυρετώδικων κερδοσκοπιών και των κρίσεων της γρήγορης καταστροφής των μεγάλων βιομηχανιών και της εφήμερης άνθισης άλλων κλάδων της παραγωγής περιουσιών που μαζεύονται με σκανδαλώδη τρόπο σε λίγα χρόνια και χάνονται με την ίδια ευκολία καταλαβαίνουμε ότι οι οικονομικοί θεσμοί που διέπουν την παραγωγή και την ανταλλαγή απέχουν πολύ από το να δώσουν στην κοινωνία την ευημερία που είχαν σκοπό να της εγγυηθούν, φέρνουν διαμετρικά αντίθετο αποτέλεσμα. 

Αντί για την τάξη – γεννάνε το χάος- αντί για την ευτυχία την δυστυχία και την αβεβαιότητα για το αύριο, αντί για την αρμονία των συμφερόντων, τον πόλεμο, ένα διαρκή πόλεμο του εκμεταλλευτή ενάντια στον παραγωγό των εκμεταλλευτών και των παραγωγών αναμεταξύ τους. ..

Ο κυβερνητικός μηχανισμός που έχει επιφορτιστεί με τη διατήρηση της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων λειτουργεί ακόμα.

Σε κάθε στροφή των ξεβιδωμένων τροχών του παθαίνει βλάβη και σταματάει. Η λειτουργία του γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, κι η δυσαρέσκεια που προκαλούν τα ελαττώματα του μεγαλώνει.

Καθημερινά προβάλλονται καινούριες απαιτήσεις. «Μεταρρυθμίστε αυτό μεταρρυθμίστε εκείνο» φωνάζουν από παντού » Πόλεμοι οικονομικά φόροι δικαστήρια αστυνομία, όλα πρέπει να ξαναγίνουν να αναδιοργανωθούν να στηριχτούν πάνω σε καινούριες βάσεις» λένε οι μεταρρυθμιστές. 

Κι όμως όλοι καταλαβαίνουν ότι είναι αδύνατο να επισκευάσουν να διορθώσουν ένα ξεχωριστό κομμάτι γιατί όλα συνδέονται μεταξύ τους και στο κάτω κάτω πως να επισκευαστούν όταν η κοινωνία είναι διαιρεμένη σε δύο απροκάλυπτα εχθρικά στρατόπεδα; Αν ικανοποιήσεις μερικούς δυσαρεστημένους θα δημιουργήσεις καινούριους δυσαρεστημένους. 

Οι μέτριες προσωπικότητες που αναλαμβάνουν στις μεταβατικές εποχές τη διακυβέρνηση του κυβερνητικού σκάφους ονειρεύονται μόνον ένα πράγμα: να πλουτίσουν πριν έλθει ο επόμενος πόλεμος. Δεχόμενοι επιθέσεις από παντού αμύνονται αδέξια άγονται και φέρονται κάνουν απανωτές βλακείες και κατορθώνουν έτσι να πριονίσουν και την τελευταία σανίδα σωτηρίας τους, αμαυρώνουν το κύρος της κυβέρνησης και την γελοιοποιούν με την ανικανότητα τους. 

.. οι Times το αναγνώρισαν αυτό σ΄ένα άρθρο που το κάνει ακόμη περισσότερο εκπληκτικό το γεγονός ότι γράφτηκε σε μια εφημερίδα που ποτέ δεν ανησυχεί αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος. 

Χλευάζοντας αυτούς που που εξυμνούν τις σπαρτιατικές αρετές της αποταμίευσης και της εγκράτειας, η εφημερίδα των χρηματιστικών κύκλων του Λονδίνου καλεί την αστική τάξη να σκεφτεί πιο σοβαρά σε τι χάλια βρίσκονται οι εργάτες στην κοινωνία μας και να βρουν τι παραχωρήσεις θα έπρεπε να κάνουν γιατί οι εργάτες έχουν απόλυτο δίκαιο που είναι δυσαρεστημένοι..

=========

Τα πιο πάνω αναδεικνύουν την έμπρακτη ανικανότητα των κρατών των κυβερνήσεων και των νόμων τους να προσφέρουν λύσεις και απαντήσεις στους ανθρώπους που αποτελούν την κοινωνία και βλέπουν ότι όχι μόνο για λύσεις αντίθετα οι σπασμωδικές κινήσεις του κάθε τυχάρπαστου πολιτικάντη που έχει ηγείται της κυβέρνησης την δεδομένη στιγμή ακριβώς λόγω της ίδιας αντιφατικότητας που φέρει αυτό το σύστημα το οποίο ουσιαστικά προάγει την φρενιασμένη κερδοσκοπία διάφορων αργόσχολων που εκμεταλλευόμενη ακριβώς αυτό το σύστημα πλουτίζουν τόσο εύκολα όσο και αντίστοιχα χάνουν αυτόν τον πλούτο γιατί τους αντικατέστησε άλλο παράσιτο αυτής της κοινωνίας

Η κρίση είναι εδώ και κτυπάει ολοένα τα χαμηλά στρώματα της κοινωνίας, τους εργαζομένους οι οποίοι εξαθλιώνονται ολοένα και είναι γιαυτό που οι μεγάλες εφημερίδες που εκπροσωπούν ουσιαστικά τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης δηλαδή των χρηματιστικών κύκλων όπως είναι οι Ταιμς του Λονδίνου κρούουν τον κώδων του κινδύνου αντιλαμβανόμενοι ότι το καζάνι της εξαθλίωσης των εργαζομένων κοχλάζει και πολύ εύκολα μπορεί να ξεσπάσει και να τους παρασύρει εκτός και αν ελαφρύνουν αυτοί που έχουν τα ηνία των κυβερνήσεων το δυσβάστακτο βάρος της εξαθλίωσης των ανθρώπων

Εν ολλίγοις η εφημερίδα αυτή προστατεύοντας αρχικά τα συμφέροντα της εκφράζει την άποψη ότι θα πρέπει να πετάξει κανένα ψίχουλο σε αυτούς που δουλεύουν και παράγουν τον πλούτο ώστε τα παράσιτα της κοινωνίας που τον καρπώνονται να συνεχίσουν να τον καρπώνονται

Αυτό το απόσπασμα που παραθέτω πιο πάνω κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ένα κείμενο σημερινό σε μια εφημερίδα του σήμερα στο 2012 και της ανυπέρβλητης ως φαίνεται μέχρι σήμερα χρηματοπιστωτικής καπιταλιστικής συστημικής κρίσης 

και όμως τα πιο πάνω αποτελούν συρραφή από αποσπάσματα από κείμενα και άρθρα  που έγραψε ο Πιοτρ Κροπότκιν  στα 1889-1882 και τα οποία συγκέντρωσε ο ίδιος και τα δημοσίευσε σε ένα βιβλίο που εξέδωσε το 1885.

Το βιβλίο αυτό έχει τον τίτλο «Το Επαναστατικό πνεύμα»

https://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/to_epanastatiko_pneuma_-_kropotkin.pdf.pdf

Σε αυτό το βιβλίο  του  o Κροπότκιν καταπιάνεται με το κατά πόσο είναι εφικτή μια επανάσταση και πως πάντα αυτή προοπτική φαινόταν ουτοπική και μη ρεαλιστική στους διάφορους (πάντα υπήρχαν τέτοιοι) τάχα ρεαλιστές

«Όταν διαβάζουμε στους καλύτερους ιστορικούς μας για τη γένεση και την ανάπτυξη των μεγάλων επαναστατικών κραδασμών βρίσκουμε συνήθως κάτω από τον τίτλο «Τα αίτια της επανάστασης» μια συναρπαστική περιγραφή της κατάστασης που επικρατεί την προηγούμενη της επανάστασης.

Η μιζέρια του λαού η γενική ανασφάλεια τα σπασμωδικά μέτρα της κυβέρνησης τα εμετικά σκάνδαλα που βγάζουν στο φως τα μεγάλα ελαττώματα της κοινωνίας οι καινούριες ιδέες που προσπαθούν να επιβληθούν αλλά σκοντάφτουν στην ανικανότητα των υποστηρικτών του παλιού καθεστώτος – τίποτα δεν λείπει από την εικόνα.

Μελετώντας αυτή την εικόνα πειθόμαστε ότι η επανάσταση ήταν πράγματι αναπόφευκτη ότι δεν υπήρχε άλλη διέξοδο πέρα από την εξέγερση.

Ας πάρουμε για παράδειγμα την κατάσταση πριν από τα 1789 όπως μας την παρουσιάζουν οι ιστορικοί. Νομίζουμε ότι ακούμε τον αγρότη να παραπονιέται για το φόρο του αλατιού για τη δεκάτη για τα δοσίματα στο φεουδάρχη και να τρέφει στην καρδιά του άσβεστο μίσος για τον άρχοντα τον καλόγερο το μονοπωλητή και τον φοροεισπράκτορα. Μας φαίνεται ότι βλέπουμε τους αστούς να παραπονιούνται ότι οι δημοτικές αρχές έχουν χάσει τα δικαιώματα τους και να καταριούνται τον μονάρχη.

Ακούμε το λαό να βλαστημάει τη βασίλισσα να ξεσηκώνεται μαθαίνοντας τα καμώματα των υπουργών και να λέει διαρκώς ότι οι φόροι είναι ανυπόφοροι κα τα δοσίματα εξοντωτικά ότι οι σοδειές ήταν κακές κι ο χειμώνας πολύ βαρύς ότι τα τρόφιμα είναι πανάκριβα κι οι μονοπωλητές άπληστοι ότι οι δικηγόροι των χωριών αρπάζουν την σοδειά του χωρικού ότι ο αγροφύλακας θέλει να κάνει τον σατράπη ότι το ταχυδρομείο δεν είναι καθόλου καλά οργανωμένο ενώ οι υπάλληλοι του είναι τεμπελόσκυλα… Κοντολογίς τίποτα δεν πάει καλά όλοι παραπονιούνται. «Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση άσχημη κατάληξη θα έχουμε»  ακούμε να λένε από παντού.

Απ αυτούς τους ειρηνικούς συλλογισμούς όμως μέχρι την επανάσταση μέχρι τον ξεσηκωμό – υπάρχει μια ολόκληρη άβυσσος αυτή που στους περισσότερους ανθρώπους χωρίζει το συλλογισμό από την πράξη τη σκέψη από τη θέληση από την ανάγκη για δράση.

Πως ξεπεράστηκε αυτή η άβυσσος;

Πως αυτοί οι άνθρωποι που χτες ακόμα παραπονιόταν ήσυχα για το χάλι τους καπνίζοντας τις πίπες τους και την επόμενη στιγμή χαιρετούσαν δουλικά τον ίδιο τον αγροφύλακα και το χωροφύλακα που πριν από λίγο βρίζανε – πως λίγες μέρες αργότερα αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι μπόρεσαν να πάρουν τα δρεπάνια και τα σιδερένια  λοστάρια τους και πήγανε να επιτεθούν στον άρχοντα που χθες ακόμα τους τρόμαζε στον ίδιο του τον πύργο;

Ποιο θαύμα μεταμόρφωσε αυτούς τους άντρες που οι γυναίκες τους τους θεωρούσανε δικαιολογημένα δειλούς σε ήρωες που προχωράνε ακάθεκτοι κάτω από τις οβίδες των κανονιών και κάτω από τους μυδραλιοβολισμούς προς την κατάκτηση των δικαιωμάτων τους;

Πως αυτές οι κουβέντες που έχουν ειπωθεί τόσες φορές και που σκορπίζονται στον αέρα σαν τον ήχο της καμπάνας μετατράπηκαν επιτέλους σε έργα;

(Σημείωση του μπλοκ: η απάντηση μετά)

Συνέχεια…….

«Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει μια παρόμοια μελέτη.

Οι ιστορικοί μας έχουν ιστορήσει θαυμάσια τα μεγάλα βήματα με τα οποία η ανθρωπότητα προχώρησε προς την απελευθέρωση της αλλά έχουν δώσει πολύ λίγη προσοχή στις περιόδους που προηγούνταν από τις επαναστάσεις.

Απορροφημένοι από τα δράματα που προσπαθούν να σκιαγραφήσουν γράφουνε βιαστικά τον πρόλογο ενώ αυτό που πάνω απ όλα μας ενδιαφέρει είναι τούτος ο πρόλογος. …

Θα εξετάσουμε επί τροχάδην μια από αυτές τις περιόδους την περίοδο που προηγήθηκε από τα 1789 και αφήνοντας κατά μέρος την ανάλυση των περιστάσεων που είχαν δημιουργήσει μια επαναστατική κατάσταση στα τέλη του προηγούμενου αιώνα θα αρκεστούμε να καταδείξουμε ορισμένους τρόπους αγκιτάτσιας που μεταχειρίστηκαν οι πρόγονοί μας.

Δύο κυρίως γεγονότα ήταν το αποτέλεσμα της επανάστασης του 1789-1793.

Από τη μια μεριά η ανατροπή

 

————————–

 

οι επαναστάσεις δεν γίνονται από την μια μέρα στην άλλη

αλλά είναι μια ολόκληρη διαδικασία η οποία κτίζεται σταδιακά από κάποιους λίγους μεν ψυχωμένους άνθρωπους οι οποίοι μάλιστα χλευάζονται και θεωρούνται τρελλοί από την τεράστια πλειοψηφία πυο ναι μεν βρίζει τον κακό του δαίμονα αλλα από την άλλη ακόμη σκύβει το κεφάλι

ο Κροπότκιν ένας από τους κορυφαιους θεωρητικούς του αναρχισμού όπως και άλλοι μεγάλοι αναρχικοί όπως ο Μαλατέστα ο Ντουρούτι που συμμετείχε σε μια κορυφαία επανασταση που έφερε στην πράξη την λεγομενη ουτοπία, αυτοί οι άνθρωποι πατώντας απολύτως στην γη βλέπουν την πραγματικότητα και προσπαθούν να βρουν λύσεις

να βρουν λύσεις όχι ΓΙΑ την κοινωνία αλλά ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ όχι ως τάχα ηγέτες και καθοδηγητές όπως επιφυλάσσουν στον εαυτό τους τύποι του κκε που τάχα θα ηγηθεί την επανάσταση αν και όταν και αν αν αν αχ και βαχ γίνει η επανάσταση

ναι και όταν γίνει η επανάστση ο κόσμος θα καλέσει το κκε να οδηγήσει τους ήδη επαναστατημένους ανθρώπους

όπως έγραψα στο προηγούμενο μου κείμενο ο Κροπότκιν στο βιβλίο του

“Το Επαναστατικό πνεύμα”

https://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/to_epanastatiko_pneuma_-_kropotkin.pdf.pdf

 

καταπιάνεται με το κατά πόσο είναι εφικτή μια επανάσταση και πως πάντα αυτή προοπτική φαινόταν ουτοπική και μη ρεαλιστική στους διάφορους (πάντα υπήρχαν τέτοιοι) τάχα ρεαλιστές

 

Η ουσία των διαπιστώσεων του Κροπότκιν είναι ότι καμιά επανάσταση δεν ει΄ναι αναπόφευκτη υπό την έννοια ότι αν δεν γίνουν συγκεκριμένες ενέργειες οι οποίες θα προετοιμάσουν τους ανθρώπους για αυτήν τότε καμιά επανάσταση δεν πρόκειται να γίνει από μόνη της

ο καπιταλισμός δεν καταρρέει παρά μόνο ανατρέπεται

και αυτό σήμερα φαινεται πολύ καλύτερα παρά ποτέ… η καπιταλιστική κρίση σήμερα συγκρίνεται μόνο με την μεγάλη ύφεστη του κραχ του 1929 η οποία κρίση ξεπεράστηκε μόνο μετά το αιματοκύλισμα και την καταστροφήτ ου δευτέρου παγκοσμίου πολέμου

ο καπιταλισμός είναι πολύ ευέλικτος και προσαρμόζεται πολύ εύκολα ιδίως όταν δεν υπάρχει ιδεολογικός αντίλογος αλλά πολύ περισσότερο πρακτικός φραγμός στα σχέδια τους

βλέπουμε αυτή την στιγμή πχ στην Ελλάδα να ξεδιπλώνεται απροκάλυπτα η μεγαλύτερη επίθεση στην ιστορία των εργατικών δικαιωμάτων

και όμως ο κόσμος να ψηφίζει μαζικά τους δήμιους τους

οι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι να ακούσουν δυστυχώς την αλήθεια για τις αιτίες της εξαθλίωσης τους

και δεν πρόκειται να “διορθώσουν” τάχα την ψήφο τους γιατί τάχα τους το λέει ο μεγάλος φωτεινός ηγέτης και καθοδηγητής του κόμματος

οι αναρχικοί σε αντιδιαστολή με κάθε λογής σωτήρες τάχα παιδαγωγούς δασκάλους και λοιπά ανθρωπάκια βουτηγμένα μέσα στο σύστημα που απλά μιλάνε και κλάνουν αλλά καμιά πρακτική προσφορά δεν κάνουν, σε αντιδιαστολή με αυτούς οι αναρχικοί προσπαθούν να βρίσκουν λύσεις με τους ανθρώπους και όχι για τους ανθρώπους

ο Μπέργκμαν μιλάει καθαρά με απλά λόγια πρακτικά για το τι είναι ο αναρχισμός και μιλάει απολύτως πρακτικά και επί της ουσίας όπως και ο Μαλατέστα που προσπαθούν να απευθυνθούν στους ανθρώπους ώστε να τους μεταφέρουν αυτά που πιστεύουν με ευνοητο και όχι δυσνοητο τρόπο

http://www.scribd.com/osr55

Αλεξάντερ Μπέργκμαν -Το αλφαβητάρι του αναρχισμού

Ερρικο Μαλατέστα -Στο καφενείο, συζητήσεις για τον αναρχισμό

Ερρίκο Μαλατέστα- Προς μια ελεύθερη κοινωνία

Ο Μπέργκμαν, ο Μαλατέστα και ο Κροπότκιν για τους μικροαστούς νοικοκυρέους στο Σύνταγμα και αλλού

https://osr55.wordpress.com/2011/06/11/

 

ο Κροπότκιν στο βιβλίο του αυτό αναφέρει πρακτικά παραδείγματα από όλα αυτά που ψυχωμένοι άνθρωποι έκαναν πριν την μεγάλη γαλλική επανάσταση που έγινε ακριβώς γιατί προηγήθηκε αυτή η προετοιμασία

από την έκδοση μπροσούρων αφισών γελοιογραφιών μέχρι επιθέσεις στους άρχοντες στους οποίους έδειχναν έμπρακτα την αντίθεση αλλά και έδιναν το μήνυμα ότι δεν είναι ανίκητοι

 

«Όταν διαβάζουμε στους καλύτερους ιστορικούς μας για τη γένεση και την ανάπτυξη των μεγάλων επαναστατικών κραδασμών βρίσκουμε συνήθως κάτω από τον τίτλο «Τα αίτια της επανάστασης» μια συναρπαστική περιγραφή της κατάστασης που επικρατεί την προηγούμενη της επανάστασης.

Η μιζέρια του λαού η γενική ανασφάλεια τα σπασμωδικά μέτρα της κυβέρνησης τα εμετικά σκάνδαλα που βγάζουν στο φως τα μεγάλα ελαττώματα της κοινωνίας οι καινούριες ιδέες που προσπαθούν να επιβληθούν αλλά σκοντάφτουν στην ανικανότητα των υποστηρικτών του παλιού καθεστώτος – τίποτα δεν λείπει από την εικόνα.

Μελετώντας αυτή την εικόνα πειθόμαστε ότι η επανάσταση ήταν πράγματι αναπόφευκτη ότι δεν υπήρχε άλλη διέξοδο πέρα από την εξέγερση.

Ας πάρουμε για παράδειγμα την κατάσταση πριν από τα 1789 όπως μας την παρουσιάζουν οι ιστορικοί. Νομίζουμε ότι ακούμε τον αγρότη να παραπονιέται για το φόρο του αλατιού για τη δεκάτη για τα δοσίματα στο φεουδάρχη και να τρέφει στην καρδιά του άσβεστο μίσος για τον άρχοντα τον καλόγερο το μονοπωλητή και τον φοροεισπράκτορα. Μας φαίνεται ότι βλέπουμε τους αστούς να παραπονιούνται ότι οι δημοτικές αρχές έχουν χάσει τα δικαιώματα τους και να καταριούνται τον μονάρχη.

Ακούμε το λαό να βλαστημάει τη βασίλισσα να ξεσηκώνεται μαθαίνοντας τα καμώματα των υπουργών και να λέει διαρκώς ότι οι φόροι είναι ανυπόφοροι κα τα δοσίματα εξοντωτικά ότι οι σοδειές ήταν κακές κι ο χειμώνας πολύ βαρύς ότι τα τρόφιμα είναι πανάκριβα κι οι μονοπωλητές άπληστοι ότι οι δικηγόροι των χωριών αρπάζουν την σοδειά του χωρικού ότι ο αγροφύλακας θέλει να κάνει τον σατράπη ότι το ταχυδρομείο δεν είναι καθόλου καλά οργανωμένο ενώ οι υπάλληλοι του είναι τεμπελόσκυλα… Κοντολογίς τίποτα δεν πάει καλά όλοι παραπονιούνται. «Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση άσχημη κατάληξη θα έχουμε»  ακούμε να λένε από παντού.

Απ αυτούς τους ειρηνικούς συλλογισμούς όμως μέχρι την επανάσταση μέχρι τον ξεσηκωμό – υπάρχει μια ολόκληρη άβυσσος αυτή που στους περισσότερους ανθρώπους χωρίζει το συλλογισμό από την πράξη τη σκέψη από τη θέληση από την ανάγκη για δράση.

Πως ξεπεράστηκε αυτή η άβυσσος;

Πως αυτοί οι άνθρωποι που χτες ακόμα παραπονιόταν ήσυχα για το χάλι τους καπνίζοντας τις πίπες τους και την επόμενη στιγμή χαιρετούσαν δουλικά τον ίδιο τον αγροφύλακα και το χωροφύλακα που πριν από λίγο βρίζανε – πως λίγες μέρες αργότερα αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι μπόρεσαν να πάρουν τα δρεπάνια και τα σιδερένια  λοστάρια τους και πήγανε να επιτεθούν στον άρχοντα που χθες ακόμα τους τρόμαζε στον ίδιο του τον πύργο;

Ποιο θαύμα μεταμόρφωσε αυτούς τους άντρες που οι γυναίκες τους τους θεωρούσανε δικαιολογημένα δειλούς σε ήρωες που προχωράνε ακάθεκτοι κάτω από τις οβίδες των κανονιών και κάτω από τους μυδραλιοβολισμούς προς την κατάκτηση των δικαιωμάτων τους;

Πως αυτές οι κουβέντες που έχουν ειπωθεί τόσες φορές και που σκορπίζονται στον αέρα σαν τον ήχο της καμπάνας μετατράπηκαν επιτέλους σε έργα;”

 

έτσ λοιπόν μεταμορφώθηκαν αυτοί οι δειλοί άντρες που πλέον συνέτριψαν τον πανοπλο εχθρό και τον οδήγησαν εκεί που του άξιζε

δηλαδή στις γκιλοτίνες

καμιά επανάσταση δεν πρόκειται να γίνει από μόνη της

συνεχίζεται…………….

update Επιστολή μεταναστών …Οι κυπριακές αρχές συνέλαβαν παράνομα αιτητή ασύλου με ηπατίτιδα Β και Aids και τον πέταξαν στο μπλοκ 10 σε άθλιες συνθήκες για τον ίδιο και για τους 70 συγκρατούμενους του

Ένας άνθρωπος με aids και ηπατίτιδα β συνελήφθηκε και κρατείται παράνομα και τον πέταξαν στις άθλιες συνθήκες του μπλοκ 10 των κεντρικών φυλακών μαζί με άλλους 70 περίπου ανθρώπους

αυτή είναι η αλήθεια σου κυπρέε υποκριτή

το κυπριακό κράτος είναι ένα από τα πλέον άθλια που δεν σέβεται ούτε κατ ελάχιστον έστω και ψήγματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων

άθλια σάπια κοινωνία

Irregular migrants treated as criminals in Cyprus

http://www.amnesty.org/en/news/irregular-migrants-treated-criminals-cyprus-2012-06-18

 

http://www.amnesty.org/en/library/asset/EUR17/001/2012/en/36f06387-9ce6-43df-9734-a4550fa413d6/eur170012012en.pdf

 

 

Αποστομωτική απάντηση του Υπουργείου Εσωτερικών στις καταγγελίες της Διεθνούς Αμνηστιάς

Αποστομωτική ήταν η απάντηση του Υπουργείου Εσωτερικών της Κυπρούλας μας στα όσα τεκμηριωμένα με στοιχεία όνομα και επώνυμο καταγράφονται στην λεπτομερέστατη 36σέλιδη έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας

Εδώ ολόκληρο το ριπορτ σε pdf

http://www.amnesty.org/en/library/asset/EUR17/001/2012/en/36f06387-9ce6-43df-9734-a4550fa413d6/eur170012012en.pdf

https://osr55.wordpress.com/2012/06/19/

από το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων

http://www.cna.org.cy/default.asp?id=261#.T-MmbZGxX0Y

Εδώ το απόσπασμα που αποστομώνει την Διεθνή Αμνηστία

 

«Παρόλα αυτά κρίνεται ότι πολλές από τις κατηγορίες οι οποίες καταγράφονται είναι αβάσιμες.»

 

εμμμμ μάλιστα

 

σε ποια από όλες από τις καταγραφείσες πέραν πάσης αμφιβολίας περιπτώσεις αναφέρεστε;

 

Μήπως για αυτήν εδώ που ενώ το Ανώτατο Δικαστήριο στις 18/1/2011 εξέδωσε απόφαση με την οποία διατασσόταν το κράτος να απελευθερώση έναν αιτων άσυλο που κρατείτο παράνομα για 16!! μήνες στο μπλοκ 10 το κράτος απλά έγραψε στα …..παλιά του τα παπούτσια την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ως άλλη Χουντα δεν τον άφησε ελεύθερο και έπρεπε να κινηθεί γη και ουρανός για να αφεθεί ελεύθερος στις 16 Απριλίου 2011 3 μήνες μετά;

 

S. is a 32-year-old Tamil asylum-seeker from Sri Lanka. Even though he had applied for asylum, he spent in
total 16 months in Block 10 of Nicosia Central Prison pending deportation which could not be effected because
his asylum application was still being considered.
He arrived in Cyprus in 2007 to study hotel management and was residing legally on the island. In July 2009,
however, after he had heard no news of his family for months following the end of the decades-long conflict
between the government of Sri Lanka and the Liberation Tigers of Tamil Eelam, he became desperate for
information so decided to go to Paris where there is a large Tamil community.24 He had no visa for France so he
used someone else’s passport to try to leave Cyprus, but was arrested and detained. While awaiting trial, he
applied for asylum given his fears about what was happening to his community in Sri Lanka.
In court he admitted his mistake and was sentenced to three months in prison. After he served his sentence,
he was immediately taken to a detention centre to await deportation, even though his asylum application was
still being considered.
Thanks to a lawyer who assisted him without charging him, he managed to apply to the Supreme Court to be
freed. On 18 January 2011, the Supreme Court ruled that the length of his detention was unlawful and ordered
his release. However, immediately after the ruling, S. was rearrested and detained. He was finally released
three months after the Supreme Court order but no document explaining his legal status was given to him or
his lawyer. He told Amnesty International: “A police officer opened the door and told me, ‘go now, you are
free’.” S. has now applied to the Supreme Court for the annulment of the decision rejecting his asylum
application and remains free, awaiting the Court’s ruling.

——————————————————————————————————————————————-

Μήπως για αυτήν εδώ που ένας πακιστανός αιτών άσυλο κρατείτο παράνομα κατά παράβαση της οδηγίας 115/2008 και το Ανώτατο Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση απελευθέρωσης του από την παράνομη κράτηση του στις 20/1/2011 αλλά αντί το κράτος να εκτελέσει την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ως άλλη Χούντα και πάλι όχι μόνο δεν τον άφησαν ελεύθερο αλλά τον απέλασαν την επόμενη μέρα με συνοπτικότατες διαδικασίες!!!!  κατά κατάφωρη παραβίαση της Συνθήκης της Γενεύης για τους πρόσφυγες της οδηγίας 85/2005 και κάθε αρχή κράτους δικαίου

I. is a 25-year-old Pakistani national who arrived in Cyprus in January 2009 to study economics at university.
On 2 March 2010 he was arrested because his student visa had expired. He was taken to Block 10 of Nicosia
Central Prison to await deportation. No alternatives to detention were examined. Two weeks after he was
detained, on 16 March, he applied for asylum, saying that his life would be in danger in Pakistan because he
had filmed an execution by the Taliban.
I. was only handed the detention and deportation orders eight months into his detention. His asylum claim was
dismissed at first instance in May 2010 and after appeal in October 2010. On 16 November 2010 an attempt
to deport him failed because I. refused to board the plane.
On 29 December 2010 his lawyer filed a case to challenge the dismissal of the asylum claim before the
Supreme Court. However, the deportation was not suspended. On 14 January 2011 his lawyer submitted a
habeas corpus application before the Supreme Court to challenge the legality of the length of I.’s detention,
which by then totalled 10 months. On 20 January 2011 the Supreme Court found the length of his detention
unlawful and ordered his immediate release. However, the next day, and despite the fact that the case
challenging the decision to dismiss his asylum claim was still pending before the Supreme Court, I. was
deported to Pakistan.

 

——————————————————————————————————————————————–

K. fled her native Iran in 2003, leaving behind one of her two children, and arrived in Cyprus the following year.
On arrival, she immediately applied for asylum for herself and the daughter she had been able to travel with.
The application was rejected at initial stage and on appeal. In 2008, she married N, a recognized refugee in
Cyprus, and later that year the couple had a daughter. K. and N. were married in a mosque, but the authorities
do not recognize their marriage.
In August 2011, while K. was at a local market, the police arrested her and placed her immediately in
detention because her documents were not in order. No alternative to detention was considered. “No one
seemed to care that a three-year-old girl was waiting for me back home,’’ she said.
Amnesty International met her in November 2011 in Block 9 of Nicosia Central Prison, where she had spent
five months in total. She said: “My child she thinks her mother abandoned her and has many psychological
problems as a result of being separated from her mother. Nobody cares, nobody wants to help us.’’
K.’s older daughter is now 24 and has lived in Cyprus since she was 15. She speaks Greek and English but
she is scared to leave the house fearing that she will be arrested and detained like her mother. “She wants to
go to university,” her mother said, “but instead she is imprisoned in her own house’’.
In January 2012, the authorities released K. provisionally and gave her three months to get her papers in order
and re-marry N. in the town hall. However, town hall officials told her that she needed a valid passport. To
obtain one, the Iranian embassy requires a birth certificate which she cannot get in time. She also claims that
the authorities have her original birth certificate, handed to them when filed her asylum application, but so far
refuse to return it despite her lawyer’s efforts.
She said: “Last time I went to the immigration authorities they told me to not worry, they said that when my
conditional release period is over, they will detain me for another six months and then let me go again for
another three months. They think this is OK but it is not. What will happen to my kids?’’

When Amnesty International delegates met Z., an Iranian asylum-seeker whose claim had been dismissed, he
had already been detained for three months and before that had been detained for three consecutive years. In
April 2012, he remained in detention. The office of the Commissioner for Administration has repeatedly raised
concern over the lawfulness of Z.’s detention given that his deportation had not been feasible for the past
three years due to the lack of travel documents and the fact that, to date, there is no realistic prospect of
deporting him.45]

 

——————————————————————————————————————————–

 

Μήπως για αυτήν που κρατούσαν μια μητέρα ενός 7χρονου κοριτσιού που του δημιούργησαν κυριολεκτικα΄ανεξίτηλα ψυχικά τραύματα  υπό κράτηση παντελώς παράνομα!!!!!!!!

X. is evidently anxious due to the fact that it is unknown to her when her mother will
return home and why she is today detained. The absence of her mother appears to affect
her everyday life, her activities and in general the functioning of the family, resulting in
X. being overwhelmed by stress and agony for the future as well as melancholy , a
phenomenon that can seriously disturb the personality of a child.
Specialist’s assessment of the impact on a child whose mother had been detained for months in one of Cyprus’ detention
immigration facilities, in October 2011

N. is an asylum-seeker from Sri Lanka. She is married to another Sri Lankan asylum-seeker who lives in Cyprus
and they have submitted a family asylum application. They have an eight-year-old daughter.
In September 2011, N. was arrested without documents and detained in Block 9 of Nicosia Central Prison.
Michalis Paraskevas, her lawyer, told Amnesty International that despite his repeated requests, the authorities
did not provide him with the deportation and detention order, so in April he challenged the lawfulness of her
detention before the Supreme Court.
When Amnesty International met N. in December 2011, she was still in detention along with several other
women held pending deportation. She tearfully said: “What kind of country separates a mother from her child?
Yesterday it was her birthday. My daughter told me, ‘mama I miss you so much’.’’
N. was eventually released on 23 April 2012, one day before the scheduled Supreme Court hearing and after
seven months in detention.

————————————————————————————————————————————————

O., a Sierra Leonean whose claim was dismissed, arrived in Cyprus in 2001 when he was around 30 years old.
Amnesty International delegates met him in the dingy and cramped Block 10 of Nicosia Central Prison, where
he showed them a folder marked “evidence”. He said: ‘’I prepared it in case someone showed up.’’
He explained that he had fled Sierra Leone as a result of events arising from the decade-long civil war in the
country. In 2004 the Cypriot authorities closed his file, saying that they could not locate him to examine his
application. He refutes that claim, saying that he was forced to change address and informed the authorities
promptly.
A few months later, in February 2005, he was arrested. Over most of the next three years he was held in Block
10 during which four failed deportation attempts took place. In one of these attempts, in December 2005,
immigration officers escorted him to Ghana but the authorities there refused to allow them to proceed to Sierra
Leone due to lack of proper documentation.
Amnesty International had already met him in detention in 2007 and had written to the Cypriot authorities to
raise concern about the lawfulness and length of his detention. He was eventually released for the first time in
May 2008, after 39 months in continuous detention. He told Amnesty International that upon release he was
left destitute and without any legal status. “The guard just opened the doors and told me ‘go now’. No papers,
nothing. What was I supposed to do, where was I supposed to go?’’
He was eventually forced to take up work to survive and as a result was arrested again in October 2010 for
“illegal stay and employment” and again detained pending deportation. In August 2011, after he had been
detained for around 10 months, he challenged the lawfulness of his detention on the grounds of its protracted
length before the Supreme Court. He won and the court ordered his immediate release. However, before he left
the court premises he was arrested and detained once again. The new arrest order was dated one day before
the Supreme Court judgment was issued.
His faith in justice was shattered, he said. He added that when he arrived in Cyprus, “I was tricked by
smugglers to believe I was safely in a EU country [Cyprus only joined the EU in 2004]. For months I thought I
was in Greece. Now I have been tricked again, this time by the authorities. What is there left for me to do?

He was finally deported to Sierra Leone in January 2012, having spent in total more than four years in
detention in Cyprus.

—————————————————————————————————————————-

 

B. is a 36-year-old Nigerian who arrived in Cyprus in 2005 and applied for asylum. His application was
rejected but he says that he was never interviewed. When Amnesty International met him in December 2011,
he had been detained in Block 10 for over four months and had no idea what would happen to him. He had
never seen a lawyer because he was unable to pay for one.
He told Amnesty International that his eyes were causing him problems and that his eyesight had seriously
deteriorated in detention. “My eyes swell up and I can’t sleep for days,’’ he said. “The doctor who comes here
says there is nothing he can do for me and sends me away. He only gives Panadol [a painkiller] to everyone
anyway – we call him Panadol doctor.’’67 B.’s documents show that he was taken to the hospital three times
but he claims it was only twice. He was diagnosed with a chronic problem but was only given eye drops “that
have no effect’’. He fears he will lose his sight.
“All the difficulties people experience here are 10 times worse for me because of my sight problems,’’ he said.
“It takes me 10 minutes to get to the toilet. It feels like torture.’’

A. comes from sub-Saharan Africa. When Amnesty International met him in Block 10 of Nicosia Central Prison
he had already been detained for more than a month pending deportation. After his asylum claim was rejected
in 2009, he was advised to pursue the case further but he said that he could not afford a lawyer.
A. has diabetes and said that since his detention he had lost a considerable amount of weight. “With the
nutrition here it is impossible to follow a proper diet,’’ he said. He also told Amnesty International that the
visiting doctor had never checked his blood sugar level. He has his own monitoring machine, but needs special
needles for it work. When they ran out, he asked for replacements, but the ones they brought him were not
compatible with his machine. “When I asked for proper needles I was mocked by the guards,’’ he said. “They
told me to pay for them myself but I have no money.”

 

 

Αιδώς αργείοι!!!!!!!!

Πόσος εξευτελισμός μαζεμένος σε αυτό το νησί που κατά τα άλλα επικαλείται παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Τουρκία

 

 

Για ποιο λόγο ψήφισε ο κόσμος Συριζα; Μια γνώμη

Γιατί ψήφισε ο κόσμος συριζα;

γιατί ήθελε να σταματήσει το μονόδρομο της εξαθλίωσης που του είχαν και του έχουν κατά δήλωση τους και προεκλογικά τα κοπρόσκυλα τους πασοκονδου με μπαλαντέρ τον ξεφτιλισμένο κουβέλη στην θέση του καρατζαφέρη

είχε ο συριζα σαφείς θέσεις για κάποια θέματα;

όχι

έλεγε καταγγελία στο μνημόνιο μετά έλεγε είναι πολιτικά νεκρό άρα δεν χρειάζεται καταγγελία ο δραγασάκης έλεγε ότι δεν θα γίνουν μονομερείς ενέργειες ο λαφαζάνης έλεγε σιγά  και τι έγινε να βγούμε από το ευρώ κλπ

μια έτσι μια γιουβέτσι κλπ κλπ

και όμως πήρε ένα τεράστιο ποσοστό

γιατί πήρε αυτό το ποσοστό;

είναι ο κόσμος που ψήφισε συριζα πολιτικοποιημένος συνειδητοποιημένος αριστερός με σαφείς πολιτικές θέσεις;

και ναι και όχι

αυτό που ώθησε τον περισσότερο κόσμο να ψηφίσει συριζα ήταν να σταματήσει η κατρακύλα του μονόδρομου της εξαθλίωσης που τον οδηγούν τα κοπρόσκυλα πασκονοουδου με μπαλαντέρ καρατζαφέρη κουβέλη

δημιουργούσε ο συριζα αυταπάτες στον κόσμο;

και ναι και όχι

υπό την έννοια όταν έλεγε ότι θα καταγγείλει το μνημόνιο από την μια αλλά από την άλλη θα πάρει τα λεφτά χωρίς να λέει πως θα μπορέσει να δημιουργήσει ανάπτυξη μέσα στο ευρώ και χωρίς να μπορέσει να μπλοκάρει την έξοδο κεφαλαίων από την χώρα άρα να καταργήσει εκ των πραγμάτων ένα βασικό πυλώνα αυτού που είναι η ίδια η ΕΕ κλπ κλπ

η πραγματικότητα είναι ότι ο συριζα δεν ήξερε και ο ίδιος τι έλεγε και τι θα έκανε στην πράξη αν έπαιρνε την εξουσία

και εννοείται ότι ο κόσμος αυτό το ήξερε και το αντιλαμβανόταν

και όμως τον ψήφισε έστω και αν καταλάβαινε ότι δεν είχε το απόλυτα οργανωμένο πολιτικό και οικονομικό πρόγραμμα το απόλυτο μανιφέστο και οδικό χάρτη για να μπορέσει να οδηγήσει τον κόσμο μακριά από την εξαθλίωση

γιατί τον ψήφισε αφού τα γνώριζε αυτά;

γιατί ο κόσμος, ή τουλάχιστον αυτός που ψήφισε συριζα έχει πολιτικό αισθητήριο και αντιλαμβάνεται τις πολύ κρίσιμες πολιτικές συγκυρίες

η ψήφος στον συριζα ήταν κατά τη γνώμη ψήφος πολιτικής τακτικής

το ποσοστό που πήρε ο συριζα δεν το πήρε λόγω των καθαρών πολιτικών του θέσεων αλλά γιατί εξέφραζε μια βασική πολιτική θέση:

ότι θα βάλει ένα μπλόκο στην κατρακύλα του μονόδρομου που τον οδηγούν οι δοκιμασμένες συνταγές των κοπρόσκυλων που συγκυβερνούν με τον κουβέληκαρατζαφέρη

θα βάλει ένα μπλόκο και από και πέρα βλέποντας και κάνοντας με βάρκα την ελπίδα

αυτή είναι κατά τη γνώμη μου η πολιτική σκέψη πίσω από την ψήφο στον συριζα

πολιτική τακτική

καταρχήν μπλόκο στο απόστημα των κοπρόσκυλων ώστε ο κόσμος να πιστέψει ότι ναι είναι εφικτό να παραμερίσουν τα κοπρόσκυλα που λυμαίνονται την εξουσία τα τελευταία 40 χρόνια και εξαθλιώνουν τον ελληνικό

αυτό έγινε στις 6 μαίου αρχικά και ο κόσμος πίστεψε ότι τελικά είναι πολύ πιο εφικτό απ όσο πίστευαν

στις 17 Ιουνίου πολλοί έφυγαν από το κκε που δεν τους έδινε καμιά πραγματική προοπτική παρά μόνο κενολογίες στο αόρατο μέλλον όταν και αν ο λαός αυτό και εκείνο θα γίνει το άλλο και το παράλο την στιγμή που κάθε μέρα αυτοκτονούν άνθρωποι από το οικονομικό αδιέξοδο και την εξαθλίωση που τους έφερε η σκληρή πραγματικότητα

 

και αν ο συριζα έπαιρνε την εξουσία τότε θα υπήρχε κυριολεκτικά αυτοσχεδιασμός πολιτικής με πολλές άγνωστες παραμέτρους που θα ξεδιπλώνονταν ή όχι αν ο συριζα έπαιρνε την εξουσία

η πιο βασική παράμετρος θα ήταν η αντίδραση του ίδιου του λαού

δηλαδή αν ο λαός έμπρακτα πέραν της ψήφου του έδειχνε ότι είναι έτοιμος να στηρίξει μονομερείς ενέργειες και να υποστεί τις συνέπειες που τον τρομοκρατούσε η μερκελ και οι λοιποί διεθνείς βρυκόλακες των ανθρώπων τότε ίσως ο συριζα αν δεν έκανε κωλοτούμπα (γιατί και αυτό ήταν και παραμένει ένα πολύ πιθανό ενδεχόμενο)  ίσως τότε να τολμούσε να τα βάλει με το σύστημα που ήταν όλο εναντίον του

μια άλλη τεράστια παράμετρος επίσης θα ήταν η στάση που θα τηρούσαν οι ίδιοι οι λαοί των χωρών που βρίσκονται στο παρά πέντε της εξαθλίωσης που βρίσκεται ήδη η Ελλάδα, δηλαδή η Ισπανία κυρίως και η Ιταλία που οδεύουν ολοταχώς προς μνημόνια για να σωθούν οι τράπεζες των χωρών αυτών

ίσως αν οι Ισπανοί βλέποντας τον ελληνικό λαό να κάνει το μεγάλο βήμα σύγκρουσης έστω και δια της ψήφου του παρόλη την τρομοκρατία που είχε υποστεί το τελευταίο διάστημα τότε ίσως οι Ισπανοί να συμπαραστέκονται και αυτοί με κάποιο τρόπο που και πάλι δεν θα μάθουμε ποτέ

ας μην ξεχνάμε ότι οι πλατείες πέρσι άρχισαν να γεμίζουν μετά τις ισπανικές πλατείες που καλούσαν τους έλληνες να ξυπνήσουν όπως και κάπως έγινε αφού οι πλατείες γέμισαν και πολύς κόσμος βίωσε πρωτοφανή πράγματα που δεν είχε βιώσει ποτέ ξανά όσον και αν διάφοροι αμπελοφιλόσοφοι παιδαγωγοί κομουνιστές τάχα υποτιμούν αυτή την τεράστια κοινωνική ζύμωση λες και η ταξικής συνείδηση θα γίνει με download μέσω μπλοκς και κειμένων

 

τέσπα η ουσία είναι ότι ο κόσμος που ψήφισε συριζα τον ψήφισε γιατί ήθελε να έχει μια προοπτική σε κάτι καλύτερο αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι αυτή η προοπτική είχε με κάποιο τρόπο αριστερό πρόσημο  μέσα σε αυτή την λαίλαπα κατά της αριστεράς με ή χωρίς εισαγωγικά

πολλοί αναρχικοι αναγνώρισαν και είδαν αυτή την ιστορική συγκυρία και χωρίς να μένουν αγκυλωμένοι σε κούφιες κατά τη γνώμη μου ιδεολογικές καθαρότητες πήραν σαφή θέση τακτικής και στρατηγικής συμμετοχής ώστε να επιτευχθεί ένα σημαντικό βήμα μπροστά

πάντα φυσικά χωρίς αυταπάτες ότι δήθεν μπορούν να επιτευχθούν ουσιαστικές και ριζικές αλλαγές μέσω συστημικών κατασκευασάτων που παίζουν τον ρόλο της βαλβίδας αποσυμπίεσης όπως είναι οι εκλογικές διαδικασίες

οι αλλαγές γίνονται στην ίδια την κοινωνία με την αυτοοργάνωση των ανθρώπων και την απόφαση τους να βγουν από τα καλούπια των «θεσμών¨ και των κανόνων αυτού του σάπιου συστήματος

για να μπορέσεις όμως να πας κάπου θα πρέπει να αναγνωρίζεις τις συγκυρίες που οδηγούν σε μονοπάτια που ίσως σε φέρουν πιο κοντά στο τελικό σου όραμα

 

Καταπέλτης 36σελιδο ριπορτ της Διεθνούς Αμνηστία που καταγράφει με λεπτομέρεια πως η κύπρος (ΔΕΝ) σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα – Τιμωρία χωρίς Έγκλημα από την χώρα της υποκρισίας και του θράσσους

Εδώ ολόκληρο το ριπορτ σε pdf

http://www.amnesty.org/en/library/asset/EUR17/001/2012/en/36f06387-9ce6-43df-9734-a4550fa413d6/eur170012012en.pdf

εδώ η επίσημη ανακοίνωση με δηλώσεις από  την κυρία Jezerca Tigani  που είναι Αναπληρωτής Διευθυντής της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία και τον Λειτουργό  Διεθνούς Αμνηστία κύριο Γιώργο Κοσμόπουλο οι οποίοι επισκέφθηκαν και είδαν ιδιοίς όμμασι την εξευτελεστική μεταχείριση στην οποία υποβάλλονται άνθρωποι οι οποίοι κρατούνται παντελώς παράνομα στην Κύπρο

http://www.amnesty.org/en/news/irregular-migrants-treated-criminals-cyprus-2012-06-18

18 June 2012

Irregular migrants treated as criminals in Cyprus

In Cyprus it has become routine routine to detain irregular migrants for months or years to effect their deportation© Amnesty International

“

Detention should not be a tool for regulating migration

”

Jezerca Tigani, Europe and Central Asia Deputy Programme Director at Amnesty International

Hundreds of the men and women who flee each year to Cyprus in search of refuge and asylum from war, persecution and poverty are locked away by the island’s authorities in breach of their international obligations, Amnesty International said in a new report.

Punishment without a crime: Detention of migrants and asylum-seekers in Cyprus examines the deficiencies in Cypriot law and practice that result in the violation of the rights of irregular migrants and asylum-seekers. It calls on the Cypriot authorities to bring the country’s legislation in line with international standards.

‘»Detention should not be a tool for regulating migration. Cypriot authorities are wilfully violating International and European Union law when they detain irregular migrants without examining alternative measures and demonstrating that their detention is indeed necessary,” said Jezerca Tigani, Amnesty International’s Deputy Director for Europe and Central Asia.

“Instead it is routine to deprive them of their liberty, for months or years, not because they have committed some crime but simply to effect their deportation and even in cases where their deportation is impossible.”

Most are detained for months and even for years, often in poor conditions without access to adequate medical care and usually unable to challenge the lawfulness of their detention due to the paucity of free legal aid. In many cases, the Cypriot authorities refuse to free people even in the case of a Supreme Court ordering their release.

Revisiting Blocks 9 and 10 of Nicosia Central Prison and Lakatamia detention centre in mid-June 2012 an Amnesty International delegation  did not witness any substantial improvement in the overcrowded unhygienic conditions further exacerbated by the summer heat.
Some asylum-seekers remain in detetention throughout the period where their applications are examined. Amnesty International is aware of cases where asylum-seekers were deported while their case was pending before the Supreme Court.

‘’While they wait for a decision on their asylum application, asylum-seekers are in an extremely vulnerable position and should not be subject to immigration detention except in the most exceptional circumstances as prescribed by international and regional law and standards,’’ said Giorgos Kosmopoulos

Each decision to detain should be automatically and regularly reviewed as to its lawfulness, necessity and proportionality by a court or similar competent independent and impartial body, accompanied by the adequate provision of legal aid.

As this does not happen, hundreds of people are unnecessarily and therefore unlawfully deprived of their liberty on months end.

και εδώ η ανακοίνωση του ελληνικού παραρτήματος της Διεθνούς Αμνηστίας

http://www.amnesty.org.gr/%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%89%CF%80%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84

Παρατυποι μεταναστεσ αντιμετωπιζονται ως εγκληματιες στην Κυπρο

19 Ιουνίου 2012, 3:51 | Δελτία Τύπου, Νέα

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

19 Ιουνίου 2012

Παράτυποι μετανάστες αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες στην Κύπρο

Εκατοντάδες από τους άνδρες και τις γυναίκες που διαφεύγουν κάθε χρόνο προς την Κύπρο αναζητώντας καταφύγιο και άσυλο λόγω του πολέμου, των διώξεων και της φτώχειας, τίθενται υπό κράτηση από τις Αρχές του νησιού, κατά παράβαση των διεθνών υποχρεώσεών τους, δήλωσε η Διεθνής Αμνηστία σε νέα έκθεση.

Η έκθεση Τιμωρία χωρίς έγκλημα: Κράτηση μεταναστών και αιτούντων άσυλο στην Κύπρο εξετάζει τα κενά στην κυπριακή νομοθεσία και πρακτική, που έχουν ως αποτέλεσμα την παραβίαση των δικαιωμάτων των παράτυπων μεταναστών και αιτούντων άσυλο. Καλεί τις κυπριακές Αρχές να εναρμονίσουν τη νομοθεσία τους με τα διεθνή πρότυπα.

«Η κράτηση δεν πρέπει να είναι μέθοδος ρύθμισης της μετανάστευσης. Οι κυπριακές Αρχές εσκεμμένα παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν κρατούν παράτυπους μετανάστες, χωρίς να εξετάζουν εναλλακτικά μέτρα και χωρίς να αποδεικνύουν ότι η κράτησή τους είναι όντως απαραίτητη» δήλωσε η Jezerca Tigani, Αναπληρώτρια Διευθύντρια του προγράμματος της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία.

«Απεναντίας, στερούνται συστηματικά την ελευθερία τους επί μήνες ή χρόνια, όχι επειδή διέπραξαν κάποιο έγκλημα, αλλά απλώς για να πραγματοποιηθεί η απέλασή τους, ακόμα και στις περιπτώσεις όπου αυτό είναι αδύνατο.»

Οι περισσότεροι κρατούνται επί μήνες, ακόμα και χρόνια, συχνά υπό κακές συνθήκες, χωρίς πρόσβαση σε επαρκή ιατρική βοήθεια και συνήθως δεν είναι σε θέση να αμφισβητήσουν τη νομιμότητα της κράτησής τους λόγω της σπανιότητας δωρεάν νομικής βοήθειας. Σε πολλές περιπτώσεις, οι κυπριακές Αρχές αρνούνται να ελευθερώσουν ανθρώπους ακόμα και στην περίπτωση όπου το Ανώτατο Δικαστήριο διατάσσει την απελευθέρωσή τους.

Σε νέα επίσκεψή της στις Πτέρυγες 9 και 10 των Κεντρικών Φυλακών Λευκωσίας και στη Λακατάμια, στα μέσα Ιουνίου 2012, αποστολή της Διεθνούς Αμνηστίας δεν διαπίστωσε καμία ουσιαστική βελτίωση ως προς το συνωστισμό και τις ανθυγιεινές συνθήκες, οι οποίες επιδεινώνονται ακόμα περισσότερο εξαιτίας της καλοκαιρινής ζέστης.

Κάποιοι αιτούντες άσυλο παραμένουν υπό κράτηση καθόλη την περίοδο εξέτασης των αιτήσεών τους. Η Διεθνής Αμνηστία γνωρίζει περιπτώσεις αιτούντων άσυλο που απελάθηκαν, ενόσω η υπόθεσή τους εκκρεμούσε ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου.

«Εν αναμονή της απόφασης για την αίτηση ασύλου που έχουν υποβάλει, αιτούντες άσυλο βρίσκονται σε εξαιρετικά ευάλωτη θέση και δεν πρέπει να υποβάλλονται σε κράτηση, παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όπως ορίζονται από τους διεθνείς και περιφερειακούς κανόνες δικαίου και τα διεθνή πρότυπα» δήλωσε η Jezerca Tigani.

Κάθε απόφαση κράτησης πρέπει αυτόματα και συστηματικά να επανεξετάζεται ως προς τη νομιμότητά της, την αναγκαιότητα και την αναλογικότητά της από δικαστήριο ή παρεμφερές αρμόδιο ανεξάρτητο και αμερόληπτο όργανο, συνοδευόμενη από την επαρκή συνδρομή νομικής βοήθειας.

Καθώς αυτό δεν συμβαίνει, εκατοντάδες άνθρωποι στερούνται επί μήνες την ελευθερία τους παράνομα και χωρίς να είναι αναγκαίο.

Υποθέσεις

Η Κ., μητέρα τριών παιδιών, εγκατέλειψε το 2003 την πατρίδα της, το Ιράν, και κατά την άφιξή της στην Κύπρο τον επόμενο χρόνο, υπέβαλε αμέσως αίτηση για άσυλο, αλλά η αίτησή της απορρίφθηκε. Το 2008, παντρεύτηκε σε τζαμί αναγνωρισμένο πρόσφυγα στην Κύπρο και αργότερα τον ίδιο χρόνο γέννησε την κόρη της. Τον Αύγουστο του 2011, η αστυνομία τη συνέλαβε στη λαϊκή αγορά επειδή δεν είχε τα κατάλληλα έγγραφα. Η Κ. είπε στη Διεθνή Αμνηστία, τον Δεκέμβριο του 2011, από τις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας, όπου παρέμεινε επί πέντε μήνες: «Το παιδί μου νομίζει ότι η μητέρα της την εγκατέλειψε και έχει παρουσιάσει πολλά ψυχολογικά προβλήματα». Τον Ιανουάριο του 2012 οι Αρχές την απελευθέρωσαν προσωρινά και της έδωσαν προθεσμία τριών μηνών να συγκεντρώσει τα απαραίτητα έγγραφα, προκειμένου να ξαναπαντρευτεί το σύζυγό της στο δημαρχείο. Εντούτοις, υπάλληλοι του δημαρχείου την ενημέρωσαν ότι χρειάζεται έγκυρο διαβατήριο. Προκειμένου να αποκτήσει, η ιρανική πρεσβεία προϋποθέτει την προσκόμιση ενός πιστοποιητικού γεννήσεως, το οποίο δεν μπορούσε να βρει τη δεδομένη στιγμή. Η Κ. είπε: «Την τελευταία φορά που πήγα στις μεταναστευτικές Αρχές, μου είπαν να μην ανησυχώ και ότι μόλις λήξει η υπό όρους απόλυσή μου, θα με κρατήσουν για ακόμη έξι μήνες και μετά θα με αφήσουν για άλλους τρεις μήνες. Πιστεύουν ότι αυτό είναι εντάξει, αλλά δεν είναι. Τι θα απογίνουν τα παιδιά μου;»

Ο Ο., αιτών άσυλο από τη Σιέρα Λεόνε, του οποίου η αίτηση απορρίφθηκε, έφτασε στην Κύπρο το 2001 από τη Σιέρα Λεόνε. Εξήγησε ότι εγκατέλειψε τη Σιέρα Λεόνε λόγω των γεγονότων που προέκυψαν από το δεκαετή πλέον εμφύλιο στη χώρα… Το 2004 οι κυπριακές Αρχές έκλεισαν το φάκελό του, εξηγώντας ότι δεν μπορούσαν να τον εντοπίσουν προκειμένου να εξετάσουν την αίτησή του. Τον Φεβρουάριο του 2005 συνελήφθη και τα επόμενα τρία χρόνια οι Αρχές προσπάθησαν να τον απελάσουν τέσσερις φορές. Ο Ο. αφέθηκε ελεύθερος τον Μάιο του 2009, έπειτα από 39 μήνες συνεχούς κράτησης. Στη συνέχεια αναγκάστηκε να εργαστεί παράνομα και συνελήφθη εκ νέου τον Οκτώβριο του 2010 για «παράνομη παραμονή και απασχόληση». Τον Αύγουστο του 2011 αμφισβήτησε τη νομιμότητα της διάρκειας κράτησής του ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου. Κέρδισε το δικαστικό αγώνα και το δικαστήριο διέταξε την άμεση απελευθέρωσή του. Ωστόσο, πριν φύγει από τα κτήρια των δικαστηρίων, συνελήφθη και τέθηκε υπό κράτηση άλλη μια φορά. Το νέο ένταλμα σύλληψης έφερε ημερομηνία μία ημέρα προ της εκδικάσεως της έκδοσης της απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου. Ο Ο. απελάθηκε στη Σιέρα Λεόν τον Φεβρουάριο του 2012, έχοντας περάσει συνολικά περισσότερα από τέσσερα χρόνια κράτησης στις φυλακές της Κύπρου.

• Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων (20/06), ακτιβιστές της Διεθνούς Αμνηστίας θα βρίσκονται την Τετάρτη 20 Ιουνίου, από τις 19:00 έως και τις 23:00, στην έξοδο του ΗΣΑΠ στο Θησείο, όπου θα μοιράζουν ενημερωτικό υλικό και θα συλλέγουν υπογραφές προς τις αρμόδιες Αρχές, ώστε να διασφαλιστεί η προστασία των προσφύγων, αιτούντων άσυλο και μεταναστών στην Ελλάδα και την Κύπρο.

==============

αντιγράφω από το ριπορτ αληθινές ιστορίες ανθρώπων που έδωσαν μαρτυριά στην Διεθνή Αμνηστία για τον τρόπο με τον οποίο τους μεταχειρίστηκε το κυπριακό κράτος

S. is a 32-year-old Tamil asylum-seeker from Sri Lanka. Even though he had applied for asylum, he spent in
total 16 months in Block 10 of Nicosia Central Prison pending deportation which could not be effected because
his asylum application was still being considered.
He arrived in Cyprus in 2007 to study hotel management and was residing legally on the island. In July 2009,
however, after he had heard no news of his family for months following the end of the decades-long conflict
between the government of Sri Lanka and the Liberation Tigers of Tamil Eelam, he became desperate for
information so decided to go to Paris where there is a large Tamil community.24 He had no visa for France so he
used someone else’s passport to try to leave Cyprus, but was arrested and detained. While awaiting trial, he
applied for asylum given his fears about what was happening to his community in Sri Lanka.
In court he admitted his mistake and was sentenced to three months in prison. After he served his sentence,
he was immediately taken to a detention centre to await deportation, even though his asylum application was
still being considered.
Thanks to a lawyer who assisted him without charging him, he managed to apply to the Supreme Court to be
freed. On 18 January 2011, the Supreme Court ruled that the length of his detention was unlawful and ordered
his release. However, immediately after the ruling, S. was rearrested and detained. He was finally released
three months after the Supreme Court order but no document explaining his legal status was given to him or
his lawyer. He told Amnesty International: “A police officer opened the door and told me, ‘go now, you are
free’.” S. has now applied to the Supreme Court for the annulment of the decision rejecting his asylum
application and remains free, awaiting the Court’s ruling.

——————————————————————————————————————————————-

I. is a 25-year-old Pakistani national who arrived in Cyprus in January 2009 to study economics at university.
On 2 March 2010 he was arrested because his student visa had expired. He was taken to Block 10 of Nicosia
Central Prison to await deportation. No alternatives to detention were examined. Two weeks after he was
detained, on 16 March, he applied for asylum, saying that his life would be in danger in Pakistan because he
had filmed an execution by the Taliban.
I. was only handed the detention and deportation orders eight months into his detention. His asylum claim was
dismissed at first instance in May 2010 and after appeal in October 2010. On 16 November 2010 an attempt
to deport him failed because I. refused to board the plane.
On 29 December 2010 his lawyer filed a case to challenge the dismissal of the asylum claim before the
Supreme Court. However, the deportation was not suspended. On 14 January 2011 his lawyer submitted a
habeas corpus application before the Supreme Court to challenge the legality of the length of I.’s detention,
which by then totalled 10 months. On 20 January 2011 the Supreme Court found the length of his detention
unlawful and ordered his immediate release. However, the next day, and despite the fact that the case
challenging the decision to dismiss his asylum claim was still pending before the Supreme Court, I. was
deported to Pakistan.

 

——————————————————————————————————————————————–

K. fled her native Iran in 2003, leaving behind one of her two children, and arrived in Cyprus the following year.
On arrival, she immediately applied for asylum for herself and the daughter she had been able to travel with.
The application was rejected at initial stage and on appeal. In 2008, she married N, a recognized refugee in
Cyprus, and later that year the couple had a daughter. K. and N. were married in a mosque, but the authorities
do not recognize their marriage.
In August 2011, while K. was at a local market, the police arrested her and placed her immediately in
detention because her documents were not in order. No alternative to detention was considered. “No one
seemed to care that a three-year-old girl was waiting for me back home,’’ she said.
Amnesty International met her in November 2011 in Block 9 of Nicosia Central Prison, where she had spent
five months in total. She said: “My child she thinks her mother abandoned her and has many psychological
problems as a result of being separated from her mother. Nobody cares, nobody wants to help us.’’
K.’s older daughter is now 24 and has lived in Cyprus since she was 15. She speaks Greek and English but
she is scared to leave the house fearing that she will be arrested and detained like her mother. “She wants to
go to university,” her mother said, “but instead she is imprisoned in her own house’’.
In January 2012, the authorities released K. provisionally and gave her three months to get her papers in order
and re-marry N. in the town hall. However, town hall officials told her that she needed a valid passport. To
obtain one, the Iranian embassy requires a birth certificate which she cannot get in time. She also claims that
the authorities have her original birth certificate, handed to them when filed her asylum application, but so far
refuse to return it despite her lawyer’s efforts.
She said: “Last time I went to the immigration authorities they told me to not worry, they said that when my
conditional release period is over, they will detain me for another six months and then let me go again for
another three months. They think this is OK but it is not. What will happen to my kids?’’

When Amnesty International delegates met Z., an Iranian asylum-seeker whose claim had been dismissed, he
had already been detained for three months and before that had been detained for three consecutive years. In
April 2012, he remained in detention. The office of the Commissioner for Administration has repeatedly raised
concern over the lawfulness of Z.’s detention given that his deportation had not been feasible for the past
three years due to the lack of travel documents and the fact that, to date, there is no realistic prospect of
deporting him.45]

 

——————————————————————————————————————————–

X. is evidently anxious due to the fact that it is unknown to her when her mother will
return home and why she is today detained. The absence of her mother appears to affect
her everyday life, her activities and in general the functioning of the family, resulting in
X. being overwhelmed by stress and agony for the future as well as melancholy , a
phenomenon that can seriously disturb the personality of a child.
Specialist’s assessment of the impact on a child whose mother had been detained for months in one of Cyprus’ detention
immigration facilities, in October 2011

N. is an asylum-seeker from Sri Lanka. She is married to another Sri Lankan asylum-seeker who lives in Cyprus
and they have submitted a family asylum application. They have an eight-year-old daughter.
In September 2011, N. was arrested without documents and detained in Block 9 of Nicosia Central Prison.
Michalis Paraskevas, her lawyer, told Amnesty International that despite his repeated requests, the authorities
did not provide him with the deportation and detention order, so in April he challenged the lawfulness of her
detention before the Supreme Court.
When Amnesty International met N. in December 2011, she was still in detention along with several other
women held pending deportation. She tearfully said: “What kind of country separates a mother from her child?
Yesterday it was her birthday. My daughter told me, ‘mama I miss you so much’.’’
N. was eventually released on 23 April 2012, one day before the scheduled Supreme Court hearing and after
seven months in detention.

————————————————————————————————————————————————

O., a Sierra Leonean whose claim was dismissed, arrived in Cyprus in 2001 when he was around 30 years old.
Amnesty International delegates met him in the dingy and cramped Block 10 of Nicosia Central Prison, where
he showed them a folder marked “evidence”. He said: ‘’I prepared it in case someone showed up.’’
He explained that he had fled Sierra Leone as a result of events arising from the decade-long civil war in the
country. In 2004 the Cypriot authorities closed his file, saying that they could not locate him to examine his
application. He refutes that claim, saying that he was forced to change address and informed the authorities
promptly.
A few months later, in February 2005, he was arrested. Over most of the next three years he was held in Block
10 during which four failed deportation attempts took place. In one of these attempts, in December 2005,
immigration officers escorted him to Ghana but the authorities there refused to allow them to proceed to Sierra
Leone due to lack of proper documentation.
Amnesty International had already met him in detention in 2007 and had written to the Cypriot authorities to
raise concern about the lawfulness and length of his detention. He was eventually released for the first time in
May 2008, after 39 months in continuous detention. He told Amnesty International that upon release he was
left destitute and without any legal status. “The guard just opened the doors and told me ‘go now’. No papers,
nothing. What was I supposed to do, where was I supposed to go?’’
He was eventually forced to take up work to survive and as a result was arrested again in October 2010 for
“illegal stay and employment” and again detained pending deportation. In August 2011, after he had been
detained for around 10 months, he challenged the lawfulness of his detention on the grounds of its protracted
length before the Supreme Court. He won and the court ordered his immediate release. However, before he left
the court premises he was arrested and detained once again. The new arrest order was dated one day before
the Supreme Court judgment was issued.
His faith in justice was shattered, he said. He added that when he arrived in Cyprus, “I was tricked by
smugglers to believe I was safely in a EU country [Cyprus only joined the EU in 2004]. For months I thought I
was in Greece. Now I have been tricked again, this time by the authorities. What is there left for me to do?

He was finally deported to Sierra Leone in January 2012, having spent in total more than four years in
detention in Cyprus.

—————————————————————————————————————————-

 

B. is a 36-year-old Nigerian who arrived in Cyprus in 2005 and applied for asylum. His application was
rejected but he says that he was never interviewed. When Amnesty International met him in December 2011,
he had been detained in Block 10 for over four months and had no idea what would happen to him. He had
never seen a lawyer because he was unable to pay for one.
He told Amnesty International that his eyes were causing him problems and that his eyesight had seriously
deteriorated in detention. “My eyes swell up and I can’t sleep for days,’’ he said. “The doctor who comes here
says there is nothing he can do for me and sends me away. He only gives Panadol [a painkiller] to everyone
anyway – we call him Panadol doctor.’’67 B.’s documents show that he was taken to the hospital three times
but he claims it was only twice. He was diagnosed with a chronic problem but was only given eye drops “that
have no effect’’. He fears he will lose his sight.
“All the difficulties people experience here are 10 times worse for me because of my sight problems,’’ he said.
“It takes me 10 minutes to get to the toilet. It feels like torture.’’

A. comes from sub-Saharan Africa. When Amnesty International met him in Block 10 of Nicosia Central Prison
he had already been detained for more than a month pending deportation. After his asylum claim was rejected
in 2009, he was advised to pursue the case further but he said that he could not afford a lawyer.
A. has diabetes and said that since his detention he had lost a considerable amount of weight. “With the
nutrition here it is impossible to follow a proper diet,’’ he said. He also told Amnesty International that the
visiting doctor had never checked his blood sugar level. He has his own monitoring machine, but needs special
needles for it work. When they ran out, he asked for replacements, but the ones they brought him were not
compatible with his machine. “When I asked for proper needles I was mocked by the guards,’’ he said. “They
told me to pay for them myself but I have no money.”

‘’Άκου ανθρωπάκο’’ ” Από τους θεατές περιμένουμε τουλάχιστον να ντρέπονται.” ‘’Μισώ τους αδιάφορους’’

Ήταν ο συριζα μια κάποια λύση;

Όχι φυσικά δεν ήταν

υπό την έννοια ότι κανείς δεν πρέπει να έχει αυταπάτες περί ριζοσπαστικών αλλαγών μέσω εκλογών και λοιπών τάχα δημοκρατικών διαδικασιών

άλλωστε είδαμε πόσο σέβονται αυτά τα συστημικά κοπρόσκλυλλα τις τάχα δημοκρατικές επιλογές του λαού και διάφορες εύηχες παπαριές

αφιονισμένοι και τρελλαμένοι μην τυχόν και υπάρξει ίχνος περίπτωσης να  χαλάσουν τα σχέδια διάσωσης των τραπεζών τους και των λοιπών παράσιτων έδωσαν ρεσιτάλ τρόμου και προπαγάνδας εν είδη ψυχολογικού πολέμου ενός λαού

οκ αυτός ο φόβος μπορεί να αιτιολογήσει την κατάντια όλων αυτών που ψήφισαν αυτούς που τους εξαθλίωσαν αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να την δικαιολογήσει

εν τέλει δηλαδή τι ειναι ο νεοέλληνας;

την στιγμή που υπάρχουν ενάμιση εκατομύρια άνεργοι κάθε μέρα αυτοκτονούν άνθρωποι και άλλοι μένουν χωρίς στέγη χωρίς μέλλον χωρίς τίποτα

αυτοί τι πάνε και κάνουν;

πάνε και δίνουν την ψήφο τους σε αυτούς που τους ψόφησαν

ειλικρινά μου είναι αδιανόητο

ειλικρινά δεν περίμενα τέτοια κατάντια

τόση ξεφτίλα

πόσο πιο κάτω μπορεί να πάει ο αυτοεξευτελισμός ενός ανθρώπου ώστε να ψηφίσει αυτόν που τον εξαθλίωσε

πόσο ηλίθιος και άχρηστος ως άνθρωπος μπορεί να είναι για να πει ότι δεν γνώριζα την στιγμή που υπάρχουν άπειρες πηγές ενημέρωσης πλέον και έτσι κι αλλοιώς ζει ο ίδιος την εξαθλίωση του

ο ελληνικός λαός επέλεξε και ψήφισε τα κοπρόσκυλλα και τα παράιστα που τον κατασπάραξαν και δυνάμωσε τα φασιστικά σκουλίκια

καθρέφτης σου είμαι και σου μοιάζω

ο ελληνικός λαός ή τουλάχιστον ενα πολύ μεγάλο κομμάτι του ψήφισε τον εαυτό του όπως φαίνεται

όνειρο του φαίνεται πως είναι να γίνει λαμόγιο στην θέση του λαμόγιου

βολεύεται στην μιζέρια και την διαφθορά αυτού του συστήματος που γνώρισε και δεν θέλει προς το παρόν να γνωρίσει ή τουλάχιστον να κάνει μια προσπάθεια να γνωρίσει κάτι άλλο

 

το κορυφαίο γεγονός όμως που για μένα είναι και ακατανόητο είναι το 40% της αποχής σε αυτή την φάση γιατί αυτή η συγκυρία εκτός και αν είσαι εκτός πραγματικότητας και λοβοτομημένος είναι κυριολεκτικά ιστορική

40% είναι τεράστιο ποσοστό

ποιο ήταν το σκεπτικό όλων αυτών των ανθρώπων;

στα @@ μου απλά;

ήταν συνειδητή επιλογή;

έχουμε τόσους πολλούς συνειδητοποιημένους αναρχικούς ή μάλλον απολίτικα ρεμάλια;

 

τι να πεις

γράφω υπό τον φόρτο συναισθηματικής έντασης και προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς έγινε χτες

δηλαδή καλά ρε μαλάκες

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ τα πασοκοκνουδόσκυλα;;;;

τόσο πολύ λοβοτομημένος είναι ο κόσμος που πίστεψε τις τρεμηδες και τις χούκληδες και τα ρεμάλια τους πρετεντεροκαψηδες;

 

τόσο πολύ φοβήθηκες ανθρωπάκο;

 

https://osr55.wordpress.com/2012/01/01/%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%AC%CE%BA%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B8%CE%B5%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%82/

 

Τέσσερις μαχαιριές στους ‘’αδιάφορους’’ και 2+1 σχόλιαSubmitted by pamav on Sun, 2012-01-01 13:55

 

 

 http://aristeroblog.gr/node/345

Παναγιώτης Μαυροειδής

Σε πολλούς ιστότοπους, διαφορετικών πολιτικών κατευθύνσεων, ειδικά στις αμπώτιδες της λαϊκής δράσης, συναντάμε ερωτήματα ή/και αναθέματα για την αδιαφορία μικρού ή/και μεγάλου μέρους του κόσμου απέναντι σε μια κοινωνική κατάσταση γεμάτη απειλές.

Η αγωνία των προβληματισμών αυτών υπογραμμίζεται με την επιστράτευση σχετικών αποφθεγμάτων από γραπτά ξεχωριστών ανθρώπων του παρελθόντος.

Τίποτα πιο φυσιολογικό. Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν αυτοί που πρωτοπορούν στην αντίσταση και στην πραγματοποίηση των κοινωνικών τομών και αυτοί που ακολουθούν ή απλά αδιαφορούν. Τουλάχιστον,  όσο η πολιτική  και κοινωνική πάλη, είναι ακριβώς στοιχεία διαχωρισμού και ειδικής ενασχόλησης και όχι εκφράσεις συλλογικής κοινωνικής δραστηριότητας.

Ας δούμε ορισμένες κορυφαίες μορφές  στηλίτευσης της αδιαφορίας,  με  διαφορές αλλά και κοινά στοιχεία.

‘’Μισώ τους αδιάφορους’’,  Αντόνιο Γκράμσι ⁽¹⁾

«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.

Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα  σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει. Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν. Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;

Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου.

Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’ αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους».

⁽¹⁾Ο Αντόνιο Γκράμσι (1891-1937) ήταν Ιταλός συγγραφέας, πολιτικός επιστήμονας και γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας. Το κείμενο γράφηκε το 1917.

‘’Άκου ανθρωπάκο’’, Βίλχελμ Ράϊχ ⁽²⁾

“Δε σʼαγαπούν ανθρωπάκο, σε περιφρονούν, επειδή περιφρονείς τον εαυτό του. Σε ξέρουν απʼ έξω κι ανακατωτά. Γνωρίζουν τις χειρότερες αδυναμίες σου, όπως θα έπρεπε να τις γνωρίζεις εσύ. Σε θυσίασαν σʼ ένα σύμβολο κι εσύ τους έδωσες τη δύναμη να σʼ εξουσιάζουν. Εσύ ο ίδιος τους αναγόρευσες αφεντικά σου και συνεχίζεις να τους στηρίζεις, παρόλο που πέταξαν τις μάσκες τους. Στο είπαν κατάμουτρα: «Είσαι και θα είσαι πάντα κατώτερος, ανίκανος να αναλάβεις την παραμικρή ευθύνη». Κι εσύ τους αποκαλείς καθοδηγητές και σωτήρες και φωνάζεις «ζήτω, ζήτω»” ……”Σε φοβάμαι, ανθρωπάκο. Σε τρέμω, επειδή από σένα εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας. Σε φοβάμαι επειδή το κυριότερο μέλημα σου στη ζωή είναι να δραπετεύεις από τον εαυτό σου. Είσαι άρρωστος, ανθρωπάκο, άρρωστος βαριά. Δε φταις εσύ γιʼ αυτό, μα έχεις υποχρέωση να γιατρευτείς. Θα ʽχες από καιρό αποτινάξει τα δεσμά σου, αν δεν ενθάρρυνες ο ίδιος την καταπίεση και δεν τη στήριζες άμεσα με τις πράξεις σου”….

…..”Θα σου πω γιατί γελούν μαζί σου, ανθρωπάκο: επειδή σε παίρνω στα σοβαρά, πολύ στα σοβαρά. To σκεπτικό σου πάντα χάνει την ουσία. Μου θυμίζεις δεινό σκοπευτή που σκόπιμα χάνει το κέντρο του στόχου, από καπρίτσιο.

 Διαφωνείς; Θα σου το αποδείξω. Αν η σκέψη σου επικεντρωνόταν στην ουσία, θα ‘χες γίνει κύριος της ζωής σου από καιρό.

Θα σου δώσω ένα παράδειγμα της σκέψης σου:

«Για όλα φταίνε οι Εβραίοι», λες.

«Τι είναι ο Εβραίος;» σε ρωτώ.

«Κάποιος που στις φλέβες του κυλάει εβραϊκό αίμα», απαντάς.

«Και πώς ξεχωρίζεις το εβραϊκό αίμα από το αίμα των άλλων;» Η ερώτηση σου προκαλεί σύγχυση. Μπερδεύεσαι, κομπιάζεις.

Ύστερα λες, «Εννοούσα ότι ανήκει στην εβραϊκή φυλή».

«Τι είναι η φυλή;» σε ρωτώ.

«Η φυλή; Αυτό είναι προφανές. Όπως υπάρχει γερμανική φυλή, έτσι υπάρχει κι εβραϊκή».

«Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά της εβραϊκής φυλής;»

«Ο Εβραίος έχει μαύρα μαλλιά, μακριά, γαμψή μύτη και δια-περαστικό βλέμμα. Οι Εβραίοι είναι άπληστοι και κεφαλαιοκράτες».

«Αν δεις ένα Γάλλο της Μεσογείου ή έναν Ιταλό δίπλα σ’ έναν Εβραίο, θα τον ξεχωρίσεις;»

«Ε, όχι, για να είμαι ειλικρινής…»

«Τότε, λοιπόν, τι είναι ο Εβραίος; To αίμα του δε διαφέρει από το αίμα των άλλων. Η εμφάνισή του δε διαφέρει από εκείνη ενός Γάλλου ή ενός Ιταλού. Και μια και το ‘φερε η συζήτηση, έχεις δει Γερμανοεβραίους;»

«Μοιάζουν με τους Γερμανούς».

«Τι είναι ο Γερμανός;»

«Ο Γερμανός ανήκει σιη βόρεια φυλή των Αρίων».

«Οι Ινδοί είναι Άριοι;»

«Ναι».

«Είναι βόρειοι;»

«Όχι».

«Είναι ξανθοί;»

«Όχι».

«Βλέπεις; Δεν ξέρεις καν ποιος είναι ο Εβραίος και τι ο Γερμανός».

«Μα, υπάρχουν Εβραίοι!»

 «Ασφαλώς και υπάρχουν. Όπως υπάρχουν Χριστιανοί και Μωαμεθανοί».

«Σωστά! Να, αυτό εννοούσα, την εβραϊκή θρησκεία».

«Ήταν Ολλανδός ο Ρούσβελτ;»

«Όχι».

«Και γιατί ονομάζεις τον Εβραίο απόγονο του Δαβίδ κι όχι τον Ρούσβελτ Ολλανδό;» «Με τον Εβραίο είναι διαφορετικό».

«Σε τι διαφέρει;»

«Δεν ξέρω».

Τέτοιες κουταμάρες λες, ανθρωπάκο.

 Και με τέτοιες κουταμάρες, συγκροτείς ένοπλες συμμορίες που σκοτώνουν δέκα εκατομμύρια ανθρώπους επειδή είναι Εβραίοι κι ας μην ξέρεις να μου πεις τι είναι ο Εβραίος.

Να γιατί γελάνε μαζί σου. Να γιατί όποιος θέλει να κάνει κάτι σοβαρό σε αποφεύγει. Να γιατί είσαι χωμένος στο βούρκο μέχρι το λαιμό. Όταν αποκαλείς κάποιον «Εβραίο», αισθάνεσαι ανώτερος.

Αισθάνεσαι ανώτερος, επειδή νιώθεις κατώτερος. Νιώθεις κατώτερος, επειδή εκείνο που θέλεις να εξοντώσεις στους ανθρώπους που αποκαλείς Εβραίους, είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Και τούτο είναι απλά ένα δείγμα του τι είσαι στ’ αλήθεια, ανθρωπάκο. Όταν αποκαλείς κάποιον περιφρονητικά «Εβραίο», η αίσθηση της μηδαμινότητάς σου ξαλαφρώνει. Αυτό το ανακάλυψα μόλις πρόσφατα. Αποκαλείς Εβραίο όποιον σου εμπνέει είτε υπερβολικό, είτε ελάχιστο σεβασμό. Σαν να ‘σαι αντιπρόσωπος κάποιας ανώτερης δύναμης επί της γης, ανέλαβες να αποφασίζεις ποιος είναι και ποιος δεν είναι Εβραίος. Αμφισβητώ το δικαίωμά σου να το κρίνεις αυτό, είτε είσαι τιποτένιος Άριος, είτε τιποτένιος Εβραίος. Μόνο εγώ έχω το δικαίωμα να πω τι είμαι. Είμαι βιολογικός και πολιτισμικός μιγάς κι είμαι περήφανος γι’ αυτό. ούτε σωβινιστής όπως εσύ, ασήμαντε φασίστα, όποια κι αν είναι η εθνικότητά σου, η φυλή και η τάξη σου.”….

…….”Όταν ζεις για μακρύ διάστημα στο βάθος μιας σκοτεινής σπηλιάς
θα σιχαθείς το φως του ήλιου. Και το πιθανότερο είναι ότι τελικά
τα μάτια σου θα χάσουν τη δύναμη αν αντέχουν.
Να γιατί καταλήγουμε να μισούμε το φως του ήλιου.”…

⁽²⁾ Ο Βίλχελμ Ράιχ (1897 – 1957) ήταν Αυστριακός ψυχίατρος, ψυχαναλυτής και ερευνητής. Υπήρξε ένας από τους πλέον αμφιλεγόμενους διανοητές της σύγχρονης εποχής. Πέθανε στιγματισμένος και περιθωριοποιημένος στη φυλακή. Το βιβλίο ‘’άκου ανθρωπάκο’’, γράφηκε το 1948

Και δύο καλά σχετικά βιντεάκια

http://www.youtube.com/watch?v=2VYQpv0d1aE&feature=share

http://www.youtube.com/watch?v=77DsS32MEOo

‘’Για τον παροιμιώδη μέσο ανθρωπάκο’’, Wolf Birman⁽³⁾

Τους έχω βαρεθεί!Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,
τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν,
που απ’ τους άλλους θεν παλικαριά
κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά,
σ’ αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί,
τους έχω βαρεθεί.Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα,
των γραφειοκρατών η φάρα,
στήνει με ζήλο περισσό,
στο σβέρκο του λαού χορό,
στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή,
την έχω βαρεθεί.

Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους,
τους Ευρωπαίους, τους προφεσόρους,
που καλύτερα θα ξέρανε πολλά,
αν δεν γεμίζαν ολοένα την κοιλιά,
υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί,
τους έχω βαρεθεί.

Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας νταντάδες,
κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,
κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,
με ιδεώδεις υποτακτικούς,
που είναι στο μυαλό νωθροί,
μα υπακοή έχουν περισσή,
τους έχω βαρεθεί.

Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ’ όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.

⁽³⁾ Γερμανός συνθέτης και τραγουδιστής. Γεννήθηκε το 1936  στο Αμβούργο της Γερμανίας. Γνωστός ως υποστηρικτής του σοσιαλισμού μέσα στην αντικομουνιστική μεταπολεμική Δυτική Γερμανία, μετακινήθηκε στην Ανατολική Γερμανία, για να μετατραπεί στη συνέχεια σε πολέμιο του καθεστώτος της.

Στον παρακάτω σύνδεσμο το ποίημα μελοποιημένο,  με  τη φωνή της  Μαρίας Δημητριάδη  σε μουσική του  Θάνου Μικρούτσικου.
http://www.youtube.com/watch?v=VVjRyxjTaHM&feature=player_embedded#!

” Από τους θεατές περιμένουμε τουλάχιστον να ντρέπονται.”,  Μπ. Μπρεχτ(3)Όταν αυτοί που αγωνίζονται ενάντια στο Άδικο
Δείχνουν τα πληγωμένα τους πρόσωπα
Είναι η ανυπομονησία εκείνων που ήταν ασφαλείς,
Μεγάλη.Γιατί παραπονιέστε, ρωτάνε
Παλέψατε το Άδικο! Τώρα
Αυτό σας νίκησε: σωπάστε λοιπόν!

Όποιος αγωνίζεται, λένε, πρέπει να ξέρει να χάνει
Όποιος ψάχνει τον καυγά, μπαίνει σε κίνδυνο
Όποιος συμπεριφέρεται βίαια
Δεν μπορεί να κατηγορεί τη βία.

Αχ, φίλοι, που είστε ασφαλείς
Γιατί τόσο εχθρικοί; Εμείς είμαστε,
Οι εχθροί σας, που είμαστε οι εχθροί του Άδικου;
Αν οι αγωνιστές ενάντια στο Άδικο νικηθούν
Το Άδικο πράγματι δεν έχει δίκαιο!

Οι ήττες μας δεν αποδεικνύουν
Τίποτα παραπάνω από το ότι
Είμαστε λίγοι
Αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Και από τους θεατές περιμένουμε
Τουλάχιστον να ντρέπονται.

Η αγωνία (και συχνά η μοναξιά)

Δεν είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς το κοινό στοιχείο. Η αγωνία όσων αγωνίζονται να αφυπνίσουν τη μάζα των υπολοίπων.

‘’Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα’’, προειδοποιεί για τους κινδύνους της ο Γκράμσι.

“Σε φοβάμαι, ανθρωπάκο. Σε τρέμω, επειδή από σένα εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας’’, φωνάζει με τη σειρά του ο Ράϊχ.

Ο Μπίρμαν θα συμπληρώσει με πίκρα για τον ‘’παροιμιώδη μέσο ανθρωπάκο’’,
πως  ‘’συνηθίζει στην κάθε βρωμιά, αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά’’.

Όσο για τον Μπρέχτ, θα αντιδράσει στην ήττα  με επαναστατικό πείσμα, δηλώνοντας ‘’Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο κακό και από τους θεατές περιμένουμε τουλάχιστον να ντρέπονται’’.

Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο κοινό στους τέσσερις διανοητές. Όλοι τους ήταν κομμουνιστές ή πρώην κομμουνιστές, ανεξάρτητα τι  πρόσφεραν, τι κατάφεραν ή πως κατάντησαν. Προσπάθησαν ωστόσο να θέσουν την ζωή τους στην διάθεση των ‘’άλλων’’ και να μην την καταναλώσουν απλά.

Δύο σχόλια για τους πρωτοπόρους

Η ωραιοποίηση της εργατικής τάξης και η φετιχοποίηση του ‘’ιστορικού’’ της ρόλου, είναι συχνό φαινόμενο σε πολλούς αγωνιστές του κομμουνιστικού και ευρύτερου αριστερού κινήματος, όλων σχεδόν των παραλλαγών. Η επαναστατική αισιοδοξία συναντάται με τηνθρησκευτική πίστη σε ένα σχεδόν ‘’άγιο λαό’’, που αποτελεί τον νεκροθάφτη του καπιταλισμού και της αδικίας και που αργά ή γρήγορα θα βρει το δρόμο του. Η  ριζοσπαστικοποίηση θεωρείται σχεδόν βέβαιη, συχνά ως μηχανιστικό αποτέλεσμα της έντασης της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, με την απαραίτητη βοήθεια της προπαγάνδας αφύπνισης. Αυτή όμως η αφύπνιση, δεν επισημαίνει τις ευθύνες και το ρόλο του δυνητικού υποκειμένου της ανατροπής, απλά το αποθεώνει και το κολακεύει.

Υπάρχει όμως και το αντιδιαμετρικό σημείο αυτής της αντιδιαλεκτικής προσέγγισης. Όταν η αφύπνιση δεν πετυχαίνει το σκοπό της και ο ‘’γίγαντας λαός’’ δεν εξεγείρεται περήφανος και θαρραλέος, οι πραγματικοί ή κατά φαντασία πρωτοπόροι, μετατρέπονται σε σφοδρούς και βίαιους επικριτές του. Από το μετριοπαθές ‘’μα πρόκειται για αδιάφορους!’’, έως το αλαζονικό ‘’μα δε μας καταλαβαίνουν επιτέλους;’’

Η μετακίνηση από το ένα σημείο στο άλλο δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη και η πιθανότητα μιας τραγικής κατάληξης είναι ισχυρή. Μόλις κλείσει αυτή η διαδρομή,  τα όρια ανάμεσα στον ‘’απογοητευμένο πρώην αριστερό’’ και τον ‘’αδίστακτο και με υπερβάλλοντα ζήλο γενίτσαρο’’ που μισεί πλέον ότι ύμνησε, δεν είναι πάντα σαφή. Ας κοιτάξουμε γύρω μας και θα βρούμε πολλές θλιβερές επιβεβαιώσεις…

Ένα σχόλιο για τους ‘’άλλους’’, για τους ‘’πολλούς’’

Στη διαδρομή αυτή είναι πανταχού παρόντες και οι ‘’άλλοι’’, οι ‘’πολλοί’’. Στηλιτεύουν και αυτοί πολύ δυνατά την ‘’αδιαφορία’’ των …υπολοίπων. Πληρώνουν έτσι την αφύπνιση που επιχειρεί ο ‘’πρωτοπόρος’’,  με το ίδιο νόμισμα:  Κολακεύουν τα δικά του αυτιά, λέγοντας του πονηρά ‘’καλά τα λες, αλλά δε σε καταλαβαίνουν’’.  Οι άλλοι, όχι αυτός… Και έτσι ελπίζουν, να εξασφαλίσουν το δικό τους  άλλοθι, να αποφύγουν τα βαθιά και κρίσιμα ερωτήματα που τίθενται προς τον εαυτό τους, τη συνείδησή τους. Να αποφύγουν να πάρουν θέση απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό και τη ζωή τους.

Ικανοί και για το καλύτερο και για το χειρότερο

Θα φανεί ίσως υπερφίαλο να επιχειρηθούν απαντήσεις σε τόσο δύσκολα θέματα που λύγισαν, πίκραναν, κούρασαν και τους πιο πρωτοπόρους.

Ίσως και να φανούν κοινοτυπίες τα παρακάτω. Πρέπει να  διανύσουμε όμως την παραπάνω διαδρομή αντίστροφα:  από την ‘’περιφρόνηση’’ του λαού προς την ‘’αποθέωση’’ του. Για να τα απορρίψουμε και τα δύο, από τη σκοπιά της διαλεκτικής.

Αν δεν αγαπήσεις ένα λαό, με τις αντιφάσεις του, τις αμαρτίες  και τις αδυναμίες του, καλύτερα να μη μιλήσεις στο όνομα του.

Αν τον δεις αλαζονικά, απέξω και αφ’ υψηλού, ως ελευθερωτής ‘’με άστρο’’,  άστο καλύτερα….

Αν δεν καταδεχτείς να μπουσουλήσεις μαζί του, ξέχνα τις κουβέντες για επαναστατικά άλματα.

Η αριστερά, σάρκα από τη σάρκα των ανθρώπων της εργασίας, διεκδικεί να περπατήσει μαζί τους, να συμβάλλει  στην αναζήτηση και το χάραγμα του δρόμου για τη νέα κοινωνία.

Ο κόσμος της εργασίας θα ελευθερωθεί ό ίδιος. Οι πρωτοπόροι θα κριθούν και θα κερδίσουν το σεβασμό, αν είναι οι καλύτεροι μαχητές αυτού του αγώνα. Δεν είναι οι ίδιοι απελευθερωτές…

Δεν αποτελεί ένδειξη καμίας εμπιστοσύνης στους εργαζόμενους η κολακεία.  Ούτε   ο φόβος να συγκρουστούμε, δημιουργικά αλλά και με δεινότητα,  με τις προλήψεις, την αμάθεια, τη φοβία, τις ταλαντεύσεις. Ο Γκράμσι, ίσως είναι πολύ δηκτικός, αλλά τιμάει πραγματικά την εργατική τάξη και την επαναστατική της δυνατότητα,  όταν δηλώνει: ‘’Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος…’’

Η εργασία στον καπιταλισμό δεν νοείται έξω από τη σχέση της με το κεφάλαιο.

Οι τάσεις χειραφέτησης και ενσωμάτωσης της πολυσύνθετης σύγχρονης εργατικής τάξης συνυφαίνονται, αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοαποκλείονται.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο η δυνατότητα για το καλύτερο και το χειρότερο συνυπάρχουν.

Όταν λέμε ότι το μέλλον ανήκει στον κόσμο της εργασίας…

Όταν πιστεύουμε ότι η χειραφέτηση θα νικήσει την εκμετάλλευση….

Όταν ελπίζουμε και παλεύουμε για το καλύτερο….

Πρέπει να το αντιλαμβανόμαστε, με πολιτικό, διαλεκτικό τρόπο.

Η ουσία της επαναστατικής πολιτικής δεν προκύπτει από ένα ιδιότυπο επαναστατικό κοινωνικό αυτοματισμό, ούτε   είναι αποτέλεσμα τυχαίων αυθόρμητων γεγονότων σε μια άναρχη κίνηση.

Είναι η συνειδητή, αλλά και κοινωνικά και ταξικά  προσδιορισμένη στο χρόνο και στον χρόνο, προσπάθεια για να αποκτήσουν ιστορικόπροβάδισμα  οι προοδευτικοί πόλοι των αντιθέσεων. Η δημιουργική χειραφετημένη εργασία σε ένα περιβάλλον δημόσιας κοινωνικής προσφοράς και ελευθερίας, απέναντι στην υποταγή, την χειραγώγηση, την εκμετάλλευση και την ατομική ιδιοποίηση.

Συνίσταται στην  ανάδειξη της  αντικειμενικής δυνατότητας που αναβλύζει από  όλους τους πόρους του άδικου κόσμου, αλλά και τη δυναμική της εργασίας και της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων γενικά.

Στην τεκμηρίωση, ισχυροποίηση της προοπτικής για ένα άλλο κόσμο δικαιοσύνης, ισότητας και ελευθερίας, που  αποτελεί σταθερό ή φευγαλέο όνειρο κάθε φτωχού και καταπιεσμένου, με ανατροπή των σημερινών παραγωγικών και κοινωνικών σχέσεων.

Αυτή η δυνατότητα, πραγματώνεται ωστόσο υποκειμενικά,  με ένα  νέο συνδυασμό ενός νέου συνειδητού και ενός νέου αυθόρμητου  κινήματος, στη συγκλονιστική ταξική πολιτική πάλη της εποχής μας.

Με τη συμμετοχή ανθρώπων με σάρκα και οστά, αντρών και γυναικών, με αυτό ή το άλλο μορφωτικό επίπεδο και συνείδηση, με αδυναμίες και χαρίσματα.

Με συνάντηση, τόσων και τόσων διαφορετικών φωνών και θελήσεων.

Με συμβολή των επαναστατικών κομμουνιστικών ή άλλων αγωνιστικών και αντισυστημικών  πρωτοποριών στην πρωτότυπη, μετασχηματισμένη αλλά πάντα πολύχρωμη δράση των ηρωποιημένων  ή λοιδωρημένων ‘’ανθρωπάκων’’.

Ο επαναστάτης κρίνεται πάντα στην αναμέτρηση με τον πραγματικό κόσμο. Και πράγματι αυτός και η συνείδηση του, είναι ο πιο δύσκολος ‘’αντίπαλος’’.

Μήπως δεν το βλέπουμε γύρω μας;

Εύκολα ξιφουλκούν πολλοί  αριστεροί και κομμουνιστές απέναντι στον αντίπαλο. Ακόμη ευκολότερα απέναντι στην διπλανή αριστερή οργάνωση. Φυσικά αψηφούν  τα ΜΑΤ και τα χημικά. Αλλά μπροστά στον πραγματικό κόσμο και τα απλά ερωτήματα είναι απροετοίμαστοι, απαίδευτοι. στριφνοί και άτολμοι.

Εδώ είναι το στοίχημα ωστόσο…. ‘’Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα’’.

Σύντομη Περιγραφή:

Παναγιώτης Μαυροειδής

Αν δεν αγαπήσεις ένα λαό, με τις αντιφάσεις του, τις αμαρτίες  και τις αδυναμίες του, καλύτερα να μη μιλήσεις στο όνομα του. Αν τον δεις αλαζονικά, απέξω και αφ’ υψηλού, ως ελευθερωτής ‘’με άστρο’’,  άστο καλύτερα….Αν δεν καταδεχτείς να μπουσουλήσεις μαζί του, ξέχνα τις κουβέντες για επαναστατικά άλματα.