Category Archives: Πρωτοβουλία Κοινωνικού Ελέγχου Ταμείου Κοιν Ασφαλίσεων
Σκέψεις για το «προσφυγικό» πρόβλημα, το ζήτημα της οργάνωσης παρέμβασης
Όποιος διαβάζει αυτό το μπλοκ, θα θυμάται τις τόσες και τόσες υποθέσεις μεταναστών και προσφύγων που κακοποίηθηκαν που τούντο ρατσιστικό κράτος, αποφάσεις του ανωτάτου δικαστηρίου που απλά αγνοήθηκαν, φυλακίσεις μητέρων τρίχρονων επτάχρονων παιιδιών, φυλακίσεις ευρωπαίων και απέλαση τους, ιρανών που εμειναν υπό κράτηση 55 μήνες!!!! χωρίς να μπορούν να τους απελάσουν κλπ κλπ
Θα θυμάται επίσης τις τόσες και τόσες παρεμβάσεις διαμαρτυρίες έξω από το υπουργείο εσωτερικών έξω από το κολαστήριο μενόγιας και άλλες παρεμβάσεις
Γιατί τα γράφω αυτά;
Το προσφυγικό πρόβλημα είναι πρόβλημα ΜΟΝΟΝ των ίδιων των ανθρώπων που φεύγουν λόγω πολέμου από τον τόπο τους
Αλλοιώς θα είναι σα να λέμε ότι οι «νότιοι κυπριοι» έχουν πρόβλημα με το προσφυγικό της εισβολής του 1974
Δεν υπάρχει προσφυγικό πρόβλημα άλλο από αυτό που δημιουργεί τους πρόσφυγες
Υπάρχουν 4 εκατομμύρια σύριοι πρόσφυγες που εγκατέλειψαν την διαλυμένη τους χώρα
Ποιος την διέλυσε την χώρα;
εδώ μια ανασκόπηση και για την συρία και το ποιος δημιούργησε τον ισις κλπ
Το θέμα ποιο είναι;
Πως μπορούμε να παρέμβουμε για να αλλάξουμε την ζωή μας;
Μπορούμε να σταματήσουμε αυτό που γίνεται στην συρία για παράδειγμα;
Αναλόγως του ποιοι είμαστε «εμείς» που θέλουμε να σταματήσουμε
Αν «εμείς» είμαστε οι κυπρέοι, τότε η απάντηση είναι φυσικά, όχι δεν μπορούμε να σταματήσουμε αυτό που γίνεται στην συρία
Μπορούμε απλά να απαλύνουμε λίγο τον πόνο των προσφύγων που έρχονται στον ρότσο αυτό της μεσογείου και να μην είμαστε τόσο σκατόψυχοι ρατσιστές
Αυτό για αρχή
Από κει και πέρα αν θέλουμε να αλλάζουμε πράγματα στην ζωή μας η μόνη οδός είναι η οργάνωση
Πρώτα να αντιληφθούμε όμως ότι είμαστε σκλάβοι, μισθωτοί σκλάβοι και ότι απέναντι μας έχουμε αυτούς που ελέγχουν το κράτος πάνω στο οποίο δεν έχουμε απολύτως καμμιά θεσμική λειτουργία, δεν μπορούμε να παρέμβουμε θεσμικά με κανένα τρόπο
Η οργάνωση θέλει κόπο θέλει χρόνο και θελει αποφασισμένους ανθρώπους με υπομονή και επιμονή
Οι πλείστοι νομίζουν ότι οργάνωση είναι απλά να βάλλεις μαλακιούλες στα φουμπου πολλά επαναστατικά πράματα
Η οργάνωση θέλει στόχους μικρούς και μεγάλους, που ονομάζονται οράματα
Η Πρωτοβουλία Κοινωνικού Ελέγχου ΤΚΑ δεν ευελπιστεί να αλλάξει τον κόσμο
ευελπιστεί να αλλάξει την νοοτροποία της ηττοπάθειας και της πρακτικής παρέμβασης απλών ανθρώπων στο να κάνουν ουσιαστικά πράγαμτα στην αληθινή ζωή που θα βοηθήσουν στο να αρχίσουμε εν πρώτοις να έχουμε θεσμικό ρόλο στις αποφάσεις που αφορούν την ζωή μας
από κει και πέρα το ποια μορφή θα πάρει περαιτέρω οργάνωση για πιο μεγάλα αιτήματα εξαρτάται από εμας
Όσοι νομίζουν ότι οι αγώνες κερδίζονται με δικαστικές διαδικασίες και ότι η «δικαίωση» θα επέλθει από αυτούς που τόσα χρόνια έκαναν και κάνουν τα στραβά μάτια σε όλες τις αδικίες που αφορούν τους απλούς ανθρώπους τους υπηκόους τους ας κουνήσουν το κεφαλάκι τους να φύγουν οι αράχνες και ας γυρίζουν πλευρό
.
Κανένας αγώνας ουσιαστικής πολιτικής αξίας και όχι όπως την υπόθεση «ρίκκου» που ήταν μια ενδοσυστημική τους κρίση δεν κερδίζεται με τα δικά τους όπλα παρά μόνο όταν εξαναγκαστούν
Αυτό βάρτε το καλά στο μυαλό σας όσοι αναμένετε δικαιώσεις και επιτυχίες στα κρυφα και στα μουλωχτά ενώ είστε απόντες από τον δρόμο και την οργάνωση
Άρθρο στην «Σημερινή» Πλησιάζει η ώρα της αλήθειας
http://www.sigmalive.com/simerini/news/266271/plisiazei-i-ora-tis-alitheias
14 Σεπτέμβριος 2015, 08:00 | ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Στις 25 Σεπτεμβρίου η ετυμηγορία για τον «ανυπάκουο» δικηγόρο
Η δικαστής Δώνα Κωνσταντίνου ανακοινώνει στις 25 Σεπτεμβρίου 2015 την απόφασή της, κατά πόσον είναι ένοχος ή όχι στην κατηγορία μη καταβολής εισφορών στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων
Στις 25 Σεπτεμβρίου 2015 τελειώνει στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας η μακρά και σημαντική δίκη του 39χρονου «ανυπάκουου» δικηγόρου και πολιτικού ακτιβιστή Μιχάλη Παρασκευά, οπότε η δικαστής Δώνα Κωνσταντίνου θα ανακοινώσει την απόφασή της, κατά πόσο είναι ένοχος ή όχι στην κατηγορία ότι, ως αυτοτελώς εργαζόμενος, δεν πλήρωσε τις εισφορές του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΤΚΑ). Στην προτελευταία δικάσιμο της περασμένης Τρίτης (8.9.2015), ακούστηκαν οι τελικές αγορεύσεις των δύο αντιδίκων, με τον κατηγορούμενο να καλεί το δικαστήριο να κηρύξει αντισυνταγματικό τον νόμο που διέπει το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, υποστηρίζοντας ότι η ποινικοποίηση της μη καταβολής εισφορών είναι αντισυνταγματική.
Από την πλευρά τους, οι δικηγόροι της Κατηγορούσας Αρχής υπέβαλαν ότι «έχει αποδειχθεί πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας η ενοχή του κατηγορουμένου». Να σημειώσουμε ότι ο Μιχάλης Παρασκευάς διώκεται ποινικά από τον Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων για συνολική οφειλή του στο ΤΚ,Α για την επίδικη περίοδο, 827 ευρώ και 21 σεντ. Η δίκη του, που ο υπογράφων κάλυψε για τη «Σ» ανελλιπώς, άρχισε στις 13 Μαρτίου 2014, συνεχίστηκε 10 Απριλίου 2014, 12 Μαΐου 2014, 1η Ιουλίου 2014, 14 Νοεμβρίου 2014, 2 Φεβρουαρίου 2015, 5 Μαΐου 2015, 2 Ιουνίου 2015, 16 Ιουνίου 2015, 8 Ιουλίου 2015 και 8 Σεπτεμβρίου 2015.
«Το κράτος, ως κοινός εκβιαστής…»
Όπως αναφέραμε και σε προηγούμενα ρεπορτάζ, η δίκη του υπήρξε ορόσημο στην προσπάθειά του να διευρύνει σε μαζικό κίνημα την πολιτική ανυπακοή του. Στην τελική αγόρευσή του, που διήρκεσε περισσότερες από δύο ώρες, ο Μιχάλης Παρασκευάς υπέβαλε στη δικαστή ότι «είναι αθέμιτος ο στόχος της ποινικοποίησης της μη καταβολής εισφορών στο ΤΚΑ» και διερωτήθηκε: «Μήπως με τη μη καταβολή εισφορών στο ΤΚΑ βλάπτεται ο Δήμος, δηλαδή οι πολίτες, οι υπήκοοι μάλλον; Όχι, εντιμοτάτη. Με τη μη καταβολή εισφορών π.χ. από εμένα, που έχω να καταβάλω 827 ευρώ, δεν πλήττεται η κοινωνία. Ο αθέμιτος σκοπός του κράτους είναι να εισπράττει τα λεφτά, με την ποινικοποίηση.
Δηλαδή το κράτος, ως κοινός εκβιαστής, να απειλεί με φυλάκιση, για να μπορεί να ικανοποιήσει δημοσιονομικές ανάγκες του και αναπτυξιακή πολιτική του κι αυτό είναι αντισυνταγματικό». Για να στηρίξει τη θέση του αυτή, ο Μ. Παρασκευάς επικαλέστηκε συγκεκριμένες αποφάσεις του ΕΔΑΔ και κατέληξε: «Καλώ το σεβαστό δικαστήριο να προστατεύσει τα δικαιώματα των ανθρώπων, να κηρύξει αντισυνταγματικό τον νόμο που διέπει το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, γιατί η προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας είναι η ουσία του άρθρου 9 του Συντάγματος. Δεν μπορείς να στείλεις ανθρώπους στη φυλακή και να παραβιάζεις την αρχή της αναλογικότητας, ενώ μπορείς να χρησιμοποιήσεις άλλα, πιο ήπια μέτρα».
Σόλων, Αριστοτέλης και Κοντογιώργης
Μεγάλο μέρος της τελικής αγόρευσης του Μιχάλη Παρασκευά αναλώθηκε στην προσπάθειά του να αποδείξει ότι δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατία στις μέρες μας, όπως υπήρχε στην αρχαία Αθήνα – και προς τούτο, επικαλέσθηκε εκτεταμένα αποσπάσματα που αφορούν τη δράση του Σόλωνα (που με τη Σεισάχθειά του ακύρωσε τα δάνεια και τα χρέη των πολιτών) και τη φιλοσοφία του Αριστοτέλη, από το βιβλίο «Η δημοκρατία ως ελευθερία», του πρώην Πρύτανη του Πάντειου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών στην Αθήνα, Γιώργου Κοντογιώργη. Είπε ότι στην αθηναϊκή δημοκρατία «οι πολίτες είχαν θεσμικό ρόλο, δηλαδή μπορούσαν να κατηγορήσουν εκείνον που είχε εξουσία και που δεν είχε πολιτική ασυλία, ως άρχοντας. Όμως εγώ, ως πολίτης, ή ως υπήκοος καλύτερα, δεν μπορώ να κατηγορήσω και να φέρω στα δικαστήρια τους Υπουργούς Εργασίας και Οικονομικών, που ξεκάθαρα παραβιάζουν τον νόμο.
Στην υποτιθέμενη δημοκρατία μας, ολόκληρη η πολιτική εξουσία ελέγχεται από το κράτος, στο οποίο δεν έχουν απολύτως κανένα θεσμικό ρόλο οι υπήκοοι. Η μεγαλύτερη διαστρέβλωση στην ιστορία της ανθρωπότητας αφορά τον όρο δημοκρατία. Αυτή τη στιγμή, έχουμε πολίτευμα πανομοιότυπο με αυτό που ίσχυε στην Αθήνα το 700 π.Χ., την εποχή του Δράκοντα, όταν η κοινωνία, ο Δήμος, δεν συμμετείχε με κανένα τρόπο στη διοίκηση της πόλης. Σήμερα προφανέστατα δεν έχουμε δημοκρατία. Με ποιο τρόπο πλήττονται τα συμφέροντα του Δήμου, επειδή εγώ δεν κατέβαλα 827 ευρώ στο ΤΚΑ; Υπάρχει ξεκάθαρα ένα παράδοξο στην ποινικοποίηση της μη καταβολής εισφορών στο ΤΚΑ. Θεωρώ ότι η ποινικοποίηση της μη καταβολής εισφορών είναι αντισυνταγματική».
«Δυσμενής διάκριση εναντίον μου»
«Πρέπει το σεβαστό δικαστήριο να δει αν η ποινικοποίηση της μη καταβολής εισφορών εξυπηρετεί όντως τον σκοπό για τον οποίο ποινικοποιήθηκε», ανέφερε ο Μ. Παρασκευάς και συνέχισε: «Είναι παραδεκτό γεγονός ότι το κράτος, σύμφωνα με τον Γενικό Ελεγκτή, είναι ο μεγαλύτερος οφειλέτης στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, με πέραν των 7,5 δις ευρώ. Ποιος είναι ο ρόλος του κράτους; Να εισπράττει εισφορές; Θεωρώ ότι αυτοί που ελέγχουν το κράτος κατάντησαν το ΤΚΑ έναν ξεκάθαρο φοροεισπρακτικό μηχανισμό, κατά παράβαση του άρθρου 9 του Συντάγματος. Σύμφωνα με την έκθεση του Γενικού Ελεγκτή, υπήρχαν 58 εκατομμύρια ευρώ πραγματικό αποθεματικό στο ΤΚΑ και το κράτος τα έβαλε σε ομόλογα του Δημοσίου και τώρα δεν υπάρχει κανένα πραγματικό αποθεματικό.
Το ερώτημα είναι: Η επίτευξη των σκοπών της κοινωνικής ασφάλισης μπορεί να γίνει μόνο από τους ίδιους τους ασφαλισμένους; Η εισήγησή μου είναι όχι. Έχουμε εδώ δυσμενή διάκριση και προνομιακή μεταχείριση του κράτους, κατά παράβαση του άρθρου 9 του Συντάγματος. Δεν είναι δυνατόν εγώ, ως κατηγορούμενος, να είμαι εδώ ενώπιόν σας, εντιμοτάτη, για 827 ευρώ και την ίδια στιγμή, κατά ευθεία παράβαση του άρθρου 73 και του άρθρου 136 του Ποινικού Κώδικα, οι Υπουργοί Οικονομικών και Εργασίας να έχουν ασυλία, ενώ παραβαίνουν τον νόμο και δεν καταθέτουν νομοσχέδιο για ανεξάρτητη διαχειριστική επιτροπή του ΤΚΑ και για δημιουργία ικανοποιητικού αποθεματικού. Αυτό είναι δυσμενής διάκριση εναντίον μου. Σύμφωνα με το άρθρο 19 του Συντάγματος, το αξίωμα του Υπουργού είναι ασυμβίβαστο με οποιοδήποτε άλλο αξίωμα.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι υπάρχει εδώ ένα μείζον ζήτημα, αφού είναι αντισυνταγματικός ο έλεγχος του ΤΚΑ από τον Υπουργό Οικονομικών, κατά παράβαση της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ημερομηνίας 7.11.2011, ότι απαγορεύεται η ανάμιξη της πολιτικής εξουσίας με τη διοικητική λειτουργία του κράτους. Εγείρεται όμως και ένα άλλο τεράστιο θέμα, που αφορά την κακοπιστία και τον δόλο αυτών που ασκούν την εξουσία, αφού ο Υπουργός Οικονομικών της εκάστοτε εξουσίας (ανεξαρτήτως κόμματος) στην Κυπριακή Δημοκρατία χρησιμοποιεί το ΤΚΑ, ως ακόμα ένα φοροεισπρακτικό μηχανισμό, είναι δανειστής και δανειζόμενος και χρησιμοποιεί το ΤΚΑ για σκοπούς άλλους, από αυτούς που ορίζει το άρθρο 9 του Συντάγματος».
«Καμία σχέση με τα επίδικα θέματα»
Αναφέρουν μεταξύ άλλων τα εξής, στη -γραπτή- τελική τους αγόρευση οι δικηγόροι της Κατηγορούσας Αρχής, Όλγα Σοφοκλέους και Χριστιάνα Τρυφωνίδου: «Εντιμοτάτη, από την όλη μαρτυρία και τα τεκμήρια που έχουν κατατεθεί ενώπιόν σας, είναι η πεποίθηση της Κατηγορούσας Αρχής ότι έχει αποδειχθεί πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας η ενοχή του κατηγορουμένου. Ο κατηγορούμενος, στην εναρκτήριά του δήλωση, ανέφερε ότι, με προσωπική του απόφαση, συνειδητά δεν καταβάλλει τις εισφορές του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων ως μια μορφή πολιτικής ανυπακοής και θεωρεί ότι παραβιάζεται το άρθρο 9 του Συντάγματος. Ο κατηγορούμενος ανέφερε ότι η πολιτική ανυπακοή του έχει μόνο σκοπό, την ανάδειξη της ενδεχόμενης διαγραφής της κρατικής οφειλής προς το ΤΚΑ, επίσης την ανάδειξη της διαχρονικής κακοδιαχείρισης των χρημάτων του ΤΚΑ και, τέλος, τον κοινωνικό έλεγχο και αυτοδιαχείριση του Ταμείου.
Ευσεβάστως υποβάλλω ότι όλα αυτά δεν αφορούν τη Δικαιοδοσία του Ποινικού Δικαστηρίου και δεν έχουν οποιαδήποτε σχέση με τα επίδικα θέματα του κατηγορητηρίου που έχετε ενώπιόν σας. Περαιτέρω, ευσεβάστως εισηγούμαι ότι οτιδήποτε είναι άσχετο, το Δικαστήριο δεν θα πρέπει να το λάβει υπόψη, να το εξετάσει και να το αξιολογήσει. Η άσκηση πολιτικής ανυπακοής του κατηγορούμενου δεν τον απαλλάσσει από την υποχρέωσή του, βάσει των διατάξεων της Νομοθεσίας, να καταβάλλει τις εισφορές του και η άσκηση πολιτικής ανυπακοής δεν αποτελεί υπεράσπισή του, ως προς τη διάπραξη του αδικήματος της παράλειψης πληρωμής εισφορών. Στην παρούσα υπόθεση, η άσκηση πολιτικής ανυπακοής δεν είναι η ουσία της υπόθεσης και το να μην εφαρμόζει ο κατηγορούμενος τον Νόμο και να μην καταβάλλει εισφορές στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων δεν θεμελιώνει δικαίωμα άσκησης πολιτικής ανυπακοής, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, και η πολιτική ανυπακοή του κατηγορούμενου δεν έχει καμία σχέση με την παρούσα υπόθεση».
Ποιος είναι ο πλέον σημαντικός λόγος που αποτυγχάνουν οι πλείστες (για να μην πούμε όλες) απόπειρες οργάνωσης των ανθρώπων μόνοι τους χωρίς καπελώματα;
Ποιος είναι ο πλέον σημαντικός λόγος που αποτυγχάνουν οι πλείστες (για να μην πούμε όλες) απόπειρες οργάνωσης των ανθρώπων μόνοι τους χωρίς καπελώματα;
Ο κυριότερος λόγος είναι η παντελής έλλειψη χρόνου…
Η παντελής έλλειψη χρόνου σε τι συνίσταται;
Μα φυσικά στο ότι για να μπορέσουμε να εξασφαλίσουμε τα προς το ζην θα πρέπει δουλέψουμε, άρα αυτόματα ο χρόνος μας περιορίζεται πάντα σε σχέση με αυτό
Η δουλειά είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα με την δουλεία, απλά αλλάξαμε τον τόνο
Μισθωτή σκλαβιά…… έγκειται στο ότι είμαστε σκλάβοι ενός μισθού που θα μας δώσει τα απαραίτητα και ακόμα και αυτός δεν σου φτάνει….
Σήμερα αν έχεις δουλειά είσαι τυχερός..
Σήμερα αν έχεις δουλειά που να σου δίνει ένα μισθό που έστω να μπορείς να καλύπτεις τα βασικά σου είσαι τυχερός…
Οι άνθρωποι γνωρίζουν πολύ καλά ότι κάτι δεν πάει καλά στο σύστημα κοινωνικής οργάνωσης που τους έχει μετατρέψει ουσιαστικά σε μηχανές σκλαβιάς που θα πρέπει απλά να ζουν για να δουλεύουν να πληρώνουν τις δόσεις στις τράπεζες ή το ενοίκιο, τους λογαριασμούς, τους φόρους, τις κοινωνικές ασφαλίσεις κλπ κλπ
Άρα αν έχεις δουλειά, απλά το παλεύεις για να εξασφαλίσεις τα απολύτως απαραίτητα
Αν δεν έχεις δουλειά είσαι στο τρέξιμο και στο άγχος για να βρεις μια που απλά θα σε κάνει επίσης σκλάβο
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες οι άνθρωποι είναι ουσιαστικά ανήμποροι, πρώτα, να κάτσουν να συλλογιστούν επί της ουσίας τι ακριβώς είναι που φταίει για όλη αυτή την μιζέρια που ονομάζουν ζωή, να αναλύσει και να καταλήξει σε συμπεράσματα και μετά αν έχει το κουράγιο να οργανωθεί με άλλους ανθρώπους και να καταστρώσουν κάποιο σχέδιο παρέμβασης
Πολλές ομάδες και απόπειρες έχουν γίνει για τέτοιου είδους παρεμβάσεις
Στην αρχή ξεκινάνε με ενθουσιασμό και στην συνέχεια η πραγματικότητα κτυπά
Έχω συμμετάσχει σε πολλές προσπάθειες οργάνωσης…
Η Πρωτοβουλία Κοινωνικού Ελέγχου Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων είναι μέχρι σήμερα μακράν η πιο σοβαρή και οργανωμένη επί της ουσίας προσπάθεια
Δημιουργημένη από εμάς τους ιδίους τον Απρίλη του 2014 καθορίσαμε σε συνεδριάσεις της προσωρινής επιτροπής τα αιτήματα και τα κριτήρια συμμετοχής όποιου ενδιαφέρεται
Καθορίσαμε τακτικές συνεδρίες που με πολύ δυσκολία τηρήθηκαν
Κάποιοι αποχώρησαν νωρίς κάποιοι αργότερα
Έμεινε όμως ένας πολύ συμπαγής και αποφασισμένος σκληρός πυρήνας ανθρώπων
Οργανώσαμε συνέδρια ενημέρωσης σε Λευκωσία και Λεμεσό κάναμε καλέσματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης και καθορίσαμε αυστηρά συνεδρίες της προσωρινής επιτροπής κάθε εβδομάδα οπόταν και μετά από μεγάλη συζήτηση και διάλογο επεξεργαστήκαμε καταστατικό λειτουργίας της Πρωτοβουλίας
Κάποιοι φυσικά δεν άντεξαν τους ρυθμούς αυτούς και αποχώρησαν ή δεν έρχονταν όσο συχνά θα απαιτείτο
Πάντως το καταστατικό ήταν μια πολύ μεγάλη οργανωτική επιτυχία
Να μην ξεχνάμε το εξής: πάντα υπάρχουν άνθρωποι που αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και αφιερώνουν πολύ περισσότερο χρόνο και κόπο από τους υπόλοιπους
Έτσι έγινε και με το καταστατικό όπου ανέλαβε αυτή την σκληρή προσπάθεια ένας φίλος και γύρω από αυτή την προσπάθεια κτίσαμε και οι υπόλοιποι
Ήταν ομαδική δουλειά όχι όμως ισότιμα κατανεμημένη
Αυτό δεν είναι καθόλου κακό, αντιθέως είναι αναπόφευκτο
Ο καθένας έχεις τις δικές του ικανότητες και δυνατότητες οι οποίες προφανώς και επηρεάζονται από παράγοντες που δεν έλέγχει, όπως είναι πχ η μισθωτή σκλαβιά…..
Ο αγώνας για επιβίωση στερεί τον πολύτιμο χρόνο ελευθερίας για να πράξεις τα απαραίτητα
Κάποιοι θυσιάζουν τον όποιο πολύτιμο χρόνο ξεκούρασης ή πολύ περισσότερο χρόνο από την ίδια την επιβίωση τους για να συνεισφέρουν….
Στην τελευταία δικάσιμο αλλά και σε άλλες περιπτώσεις μέλη της Πρωτοβουλίας που ήταν ανελλιπώς κοντά στην προσπάθεια δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν αν και θα το ήθελαν τόσο πολύ
Η μισθωτή σκλαβιά δεν σε αφήνει να αναπνεύσεις
Για ποιο λόγο πρέπει να μαθαίνουμε ιστορία;
Για να γνωρίζουμε από τα λάθη, τις παραλείψεις, τα κακά και φυσικά τα καλά των ανθρώπων του παρελθόντος και είτε να τα αποφύγουμε είτε να διδακτούμε από αυτούς
Το 700 πΧ στο προ αντιπροσωπευτικό σύστημα του Δράκοντα στην αρχαία Αθήνα ολόκληρο το πολιτικό σύστημα ανήκε εξ ολοκλήρου στην ολιγαρχία που το έλεγχε και η κοινωνία δεν συμμετείχε θεσμικά αλλά λειτουργούσε ως ιδιώτης
Επίσης υπήρχε η δανειοδότηση υπό τον όρο της υποθήκευσης της ατομικής σου ελευθερίας!
Σήμερα βρισκόμαστε επακριβώς σε αυτό το ιστορικό σημείο!
Ιδιώτες χωρίς θεσμικό ρόλο φορτωμένοι με δάνεια που υποθηκεύουν την ατομική μας ελευθερία
Όταν η πίεση μεγάλωνε οι άνθρωποι εξεγέρθηκαν και επαναστάτησαν
Για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση και να μην συνεχιστεί η αιματοχυσία τα αντιμαχόμενα μέρη, δηλαδή εν ολλίγοις η κοινωνία ιδιώτης από την μια και οι ολιγάρχες από την άλλη διόρισαν ως αντιπρόσωπο τους αισυμνητή τον Σόλωνα
Βρισκόμαστε στο 600 πΧ
Ο Σόλων ως λογικός πάνω από όλα άνθρωπος ανέλυσε την πραγματικότητα και ήθελε να δει επί της ουσίας τι είναι αυτό που καθιστά τους ανθρώπους ανίκανους να γίνουν αληθινοί πολίτες, δηλαδή να σκεφτούν για τον εαυτό τους και να αναλάβουν ευθύνες να αποφασίζουν οι ίδιοι για τον τρόπο οργάνωσης της ζωής αλλά πάντα με άξονα το κοινό καλό, το καλό το της πόλεως
Ο Σόλων ήταν μεν αντιπρόσωπος μεταξύ ολιγαρχών και κοινωνίας με τεράστιο εύρος διακριτικής ευχέρειας αλλά ήταν όπως φάνηκε εκ των υστέρων ο προστάτης των φτωχών όπως γράφτηκε!
Ο Σόλων διαπίστωσε ότι ένας άνθρωπος οικονομικά εξαρτημένος δεν μπορεί πρακτικά να είναι ελεύθερος άρα δεν μπορεί να γίνει πολίτης!
Είναι γνωστή η Σεισάχθια που επέβαλε ως δραστικό μέτρο ριζικής επαναδιατύπωσης των ανθρώπινων σχέσεων
Η Σεισάχθια δέγραψε τα δάνεια βάρη των ανθρώπων και απαγόρευσε την δανειοδότηση με υποθήκευση την ατομική σου ελευθερία!
Ο Σόλων ήταν απλά λογικός!
Θα μείνω μόνο σε αυτό και να τονίσω ότι το μόνο που χρειάζεται είναι να είμαστε λογικοί
Τι είναι αυτό που καθιστά όλους εμάς σήμερα ανελεύθερους και ανήμπορους να γίνουμε πολίτες;
Μα φυσικά η οικονομική μας εξάρτηση, τα ατέρμονα ατελείωτα οικονομικά βάρη, τρέχουμε γύρω από την ουρά σε ένα φαύλο κύκλο που δεν τελειώνει ποτέ
Η Σεισάχθια ήταν ένα τεράστιο βημα προς την Δημοκρατία
Ο Σόλων δεν καθιέρωσε την Δημοκρατία αλλά την αντιπροσώπευση
Η κοινωνία πλέον ήταν εντολέας και το πολιτικό προσωπικό ο εντολοδόχος που εκτελούσε τις εντολές του Δήμου που δεν ήταν πια ιδιώτης αλλά πολίτης
Το πολιτικό προσωπικό ήταν υπό τον άμεσο έλεγχο του Δημου που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να τον ανακαλέσει να τον ελέγξει να τον δικάσει να τον τιμωρήσει!
Αυτή ήταν η αντιπροσώπευση!
Ακόμα και αυτό το κορυφαίο πολιτικό σύστημα σε μεγάλο βαθμό αυτοκυβέρνησης όμως δεν είχε ολοκληρωθεί αφού όταν οι άνθρωποι διαπιστώσουν ότι μπορούν μόνοι τους να αποφασίζουν για τον εαυτό τους και την πόλη τους δεν θέλουν να εκχωρήσουν την ελευθερία τους αυτή και την πολιτική αρμοδίοτητα σε κανέναν αντιπρόσωπο!
Έτσι φτάνουμε στον Κλεισθένη και στο 500 πΧ όταν ο Δήμος πλέον ενδύθηκε την καθολική ελευθερία με πρώτιστη την πολιτική, αφού κατέκτσε την κοινωνική και την ατομική ήδη!
Πλέον όλες οι αρμοδιότητες ανεξαιρέτως ασκούνταν από τον Δήμο, οι πολίτες αποφάσιζαν για όλα!
Οι δικαστές ήταν πολίτες που διορίζονταν με κλήρο, οι οποίοι πληρώνονταν για τις υπηρεσίες τους!
Καθιερώθηκε η πολιτική μισθοφορία δηλαδή πληρώνονταν για να είναι πολίτες και να συμμετέχουν στις συνελεύσεις του Δήμου
Από το ιδεώδες της δουλείας περάσαμε στο ιδεώδες της σχόλης
Δηλαδή στο δεδομένο ότι όταν ζεις για να δουλεύεις δεν μπορείς να είσαι εκ των πραγμάτων πολίτης επί της ουσίας!
Τότε φυσικά υπήρχε η ώνια εργασία, δηλαδή οι δούλοι παρήγαγαν, σήμερα πολύ εύκολα μπορεί η παραγωγή να αντικατασταθεί από τις μηχανές και την ίδια την τεχνολογία…. αυτό όμως είναι μια άλλη τεράστια συζήτηση που είναι του παρόντος
Σήμερα όπως είπαμε, βρισκόμαστε στο 700 πΧ και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου
Η κοινωνία δεν λαμβάνει μέρος σε καμιά διαδικασία λήψης των αποφάσεων
Δεν έχουμε απολύτως κανένα θεσμικό ρόλο
Όπως είχα αναλύσει επισταμένως, οι Υπουργοί Εργασίας και Οικονομικών παραβιάζουν το νόμο κοινωνικών ασφαλίσεων (άρθρο 73 παρ 6 εδ 2) και ενώ είχαν υποχρέωση να καταθέσουν νομοσχέδιο για την δημιουργία ανεξάρτητης διαχειριστικής επιτροπής του ΤΚΑ μέχρι τον Μάρτη του 2010 αυτοί παρέλειψαν εκ προθέσεως θεωρώ, και μέχρι σήμερα δεν κάνουν αυτό που υποχρεούνται!
Αυτό το διαπιστώνει το αρμόδιο όργανο ελέγχου του ΤΚΑ ο Γενικός Ελεγκτής
Τι μπορώ να κάνω εγώ εσύ ή ο οποιοσδήποτε υπήκοος αυτού του κράτους για να τους εξαναγκάσω να εφαρμόσουν το νόμο τους;
ΤΙΠΟΤΑ
Δεν έχω απολύτως κανένα θεσμικό ρόλο παρέμβασης ακόμα και όταν παραβιάζεται ασύστολα μπροστά στα μάτια μας διαπιστωμένα από ένα αρμόδιο κρατικό όργανο
Για να αντιληφθούμε την διαφορά
Ο Πεισίστρατος είχε καταλάβει την εξουσία στην Αθήνα και είχε γίνει τύρρανος αλλά θέλοντας να τηρήσει τη νομιμότητα
Κατηγορήθηκε από κάποιον πολίτη ότι είχε διαπράξει φόνο και όχι μόνο δεν επικαλέστηκε ασυλία αλλά υπάχθηκε και δικάστηκε από δικαστήριο ενόρκων!
Εδώ σήμερα έχουμε παραβίαση νόμου και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα!
Συμπεράσματα:
Είναι δυνατή σήμερα η κατευθείαν μετάβαση μας στην Δημοκρατία η οποία απαιτεί ελεύθερους πολίτες οι οποίοι κατέχουν την καθολική ελευθερία και φυσικά όχι απλά δεν έχουν οικονομικές εξαρτήσεις αλλά να πληρώνονται για να ασκούν τα πολιτικά τους καθήκοντα;
Η απάντηση είναι προφανώς και όχι
Η πραγματικότητα είναι αδυσώπητη
Σήμερα είμαστε κυριολεκτικά μισθωτοί σκλάβοι
Το πρώτο που θα πρέπει να διεκδικήσουμε είναι η ελάφρυνση της οικονομικής εξάρτησης που έχουμε
Για να μπορέσει να γίνει αυτό θα πρέπει να μπορέσουμε να αποκτήσουμε θεσμικό ρόλο και να μπορέσουμε πλέον να ανακτήσουμε δύναμη επιβολής αυτής της οικονομικής απεξάρτησης!
Η λογική πάνω από όλα
Οι Κοινωνικές Ασφαλίσεις ως θεσμός έχουν ως κορυφαίο τους ρόλο σύμφωνα και με το άρθρο 9 του Συντάγματος την αξιοπρεπή διαβίωση όλων, την προσασία των πτωχών και των εργατών!
Οι Κοινωνικές Ασφαλίσεις έχουν ως κορυφαίο ρόλο την αναδιανομή του πλούτου, από τους πλούσιους στους φτωχότερους
Αυτός είναι ο σκοπός τους!
Αυτό δεν γίνεται σήμερα γιατί ακριβώς την διαχείριση του Ταμείου τον έχει η πολιτική εξουσία που δεν λογοδοτεί σε κανένα και αντίθετα όπως ο ίδιος ο Γενικός Ελεγκτής διαπίστωσε ουσιαστικά έχουν καταστήσει το Ταμείο ενα φοροεισπρακτικό μηχανισμό για να καλύπτουν τις τρύπες του κράτους κατά παράβαση του άρθρου 9
ΠΡΑΚΤΙΚΑ:
Το άρθρο 73 παρ 6 εδ 2 το οποίο παραβιάζουν οι Υπουργοί Οικονομικών και Εργασίας ορίζει ότι μέχρι τον Μάρτη του 2010 θα έπρεπε να καταθέσουν νομοσχέδιο για την δημιοργία ανεξάρτητης διαχειριστικής επιτροπής του Ταμείου αφού δημιουργηθεί ικανοποιητικό αποθεματικό!
ΑΥΤΟ ΟΡΙΖΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ
Έχουμε μια τεράστια μοναδική ευκαιρία!
Θα πρέπει να εξαναγκάσουμε την πολιτική εξουσία η οποία παραβιάζει το νόμο να τον εφαρμόσει
Προσωπικά έχω ήδη αποστείλει επστολή προς το Γενικό Εισαγγελέα και εισήγηση μου είναι να σταλεί από όσους περισσότερους γίνεται για να ασκηθεί ακομα περισσότερη πίεση!
Θα πρέπει να απαιτήσουμε όπως εμείς οι ασφαλισμένοι να έχουμε θεσμικό ρόλο στον διορισμό και στον έλεγχο της διαχείρισης του Ταμείου μέσω της εκλογής ή διορισμού από εμάς των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου και να καθιερωθούν θεσμικά ο έλεγχος του Διοικητικού Συμβουλίου η ανάκληση τους η τιμωρία τους και η αντικατάσταση τους
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΑ
Έχουμε μια τεράστια ευκαιρία να πάρουμε αυτά που μας ανήκουν!
Το κράτος χρωστά 7,5 ΔΙΣ στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων και όσο έχει τον έλεγχο του δεν πρόκειται να τα επιστρέψει ποτέ!
Πρέπει να απαιτήσουμε να πάρουμε τον έλεγχο του Ταμείου και να μπορέσουμε να αξιοποίησουμε τις εισφορές μας!
Ξέρουμε ότι κάθε χρόνο οι εισφορές μας ανέρχονται περίπου στο 1,5 ΔΙΣ
Αυτά πάνε κατευθείαν για να καλύψουν τις ανάγκες των συντάξεων κλπ και προφανώς δεν επαρκουν γιατί το κράτος έκλεψε τα 7,5 δις και δεν τα επιστρέφει
Αν το κράτος αρχίζει να επιστρέφει την οφειλή του τότε αυτόματα θα μπορεί να δημιουργηθεί πλεόνασμα για να μπορέσει το Ταμείο να ασκεί τον αληθινό του σκοπό δηλαδή την προστασία της αξιοπρεπούς διαβίωσης!
Αυτά είναι εφικτά!
ΕΛΑΤΕ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΣΤΙΣ 24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2015 ΩΡΑ 6
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
Σήμερα 4/9/15 ήμουν καλεσμένος του Παύλου Μυλώνα στην εκπομπή του στο Mega για τον ορισμό της δημοκρατίας σε αντιδιαστολή με το ολιγαρχικο σύστημα που έχουμε στα σύγχρονα κράτη, την δίκη πολιτικής ανυπακοής μου στις 8 Σεπτεμβρίου 2015 και πως συνδέεται με την δημοκρατική αρχή το αίτημα αυτοδιαχείρισης και Κοινωνικού ελέγχου του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων
Σήμερα 4/9/15 ήμουν καλεσμένος του Παύλου Μυλώνα στην εκπομπή του στο Mega
για τον ορισμό της δημοκρατίας σε αντιδιαστολή με το ολιγαρχικο σύστημα που έχουμε στα σύγχρονα κράτη,
την δίκη πολιτικής ανυπακοής μου στις 8 Σεπτεμβρίου 2015 και πως συνδέεται με την δημοκρατική αρχή το αίτημα αυτοδιαχείρισης και Κοινωνικού ελέγχου του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων
Συνένεντευξη στην «Σημερινή» : Η δημοκρατία ως ελευθερία
Η δημοκρατία ως ελευθερία
| 09 Αύγουστος 2015, 12:05 | Του Μάριου Δημητρίου
ΠΩΣ ΣΥΝΟΜΙΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΣΗΓΟΥΝΤΑΙ ΜΙΑ ΝΕΑΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΚΤΙΒΙΣΤΗΣ
Ειρήνη Σαββίδου: «Το σημερινό πολιτικό σύστημα είναι αυστηρά ολιγαρχικό και, διά μέσου των εκλογικών διαδικασιών, παρέχεται άφθονα η ψευδαίσθηση της επιλογής. Κάτι πρέπει να αλλάξει, δεν νομίζετε;»
Μιχάλης Παρασκευάς: «Κάνω κάτι ριζοσπαστικό και ακραίο και κινδυνεύω να πάω φυλακή, για να φτάσω πίσω, στο 600 π.Χ. και στη δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας, απλώς για να υποδείξω ότι σήμερα δεν έχουμε δημοκρατία…»
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεσμεύτηκε, προεκλογικά, ότι δεν θα υπογράψει οποιοδήποτε μνημόνιο, που θα περιέχει τον όρο κούρεμα. Στην πορεία, έγινε ακριβώς το αντίθετο. Αν εγώ τον ψήφισα, μπορώ να τον στείλω στο δικαστήριο επειδή με εξαπάτησε; Φυσικά και δεν μπορώ, γιατί έχει ασυλία…
Βρισκόμαστε στο σπίτι της 24χρονης μεταπτυχιακής φοιτήτριας πολιτικών επιστημών και διεθνών σχέσεων, Ειρήνης Σαββίδου, στην κοινότητα Αγίας Βαρβάρας στη Λευκωσία, μαζί με τον δικηγόρο και πολιτικό ακτιβιστή Μιχάλη Παρασκευά και συζητούμε το πολύ σημαντικό βιβλίο «Η δημοκρατία ως ελευθερία», του καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, Γιώργου Κοντογιώργη – το βιβλίο που αντικρούει τη σύγχρονη, καθιερωμένη αντίληψη περί δημοκρατίας, θεωρώντας μη δημοκρατικό το πολιτικό σύστημα στην Ευρώπη και φυσικά στην Ελλάδα και στην Κύπρο και προτάσσοντας τη δημοκρατία της αρχαίας ελληνικής πολιτείας «ως το ταυτολογικό ισοδύναµο της καθολικής ελευθερίας».
Η Ειρήνη Σαββίδου υπήρξε φοιτήτρια του καθηγητή Κοντογιώργη στο Πάντειο, εξακολουθεί να τον συμβουλεύεται, ως μέντορά της, και φυσικά τον έχει ενημερώσει για τη συνεχιζόμενη δίκη του Μιχάλη Παρασκευά, που αντιμετωπίζει ποινική δίωξη, για την άρνησή του να καταβάλει τις εισφορές του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, στο πλαίσιο μιας συνειδητής πράξης πολιτικής ανυπακοής.
Το βιβλίο του Γιώργου Κοντογιώργη, που δάνεισε πρόσφατα η Ειρήνη στον Μιχάλη, γίνεται, στην πραγματικότητα, ένας καθοριστικός κρίκος που ενισχύει την προσπάθειά του να διευρύνει την πολιτική ανυπακοή του σε μαζικό κίνημα αμφισβήτησης του καθιερωμένου συστήματος ως δημοκρατικού και της διεκδίκησης αυτού που ο Μ. Παρασκευάς αποκαλεί αμεσοδημοκρατία. Τον βοηθά ειδικότερα στον αγώνα του ν’ αποδείξει ότι το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων δεν είναι βιώσιμο, ότι ο νόμος που το διέπει είναι αντισυνταγματικός και ότι το Δικαστικό Σώμα πρέπει, με αποφάσεις του, να θεμελιώσει το δικαίωμα αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών.
Όταν η Ειρήνη γνώρισε τον Μιχάλη
Μόλις πριν από λίγους μήνες γνώρισε η Ειρήνη τον Μιχάλη, μετά που τον άκουσε να μιλά για την πολιτική ανυπακοή του, σε τηλεοπτική εκπομπή. Έγραψε σχετικά, σε άρθρο της, που δημοσιεύτηκε στον Τύπο, την περασμένη Δευτέρα, 3 Αυγούστου 2015:
«Άκουσα τον Μιχάλη να μιλά για μερικά μόνο λεπτά. Ήταν όμως αρκετά για να με εντυπωσιάσει το γεγονός, πως τα συμπεράσματά του για το σημερινό πολιτικό σύστημα, ήταν εκείνα, τα ίδια ακριβώς, στα οποία είχα καταλήξει κι εγώ από καιρό, με τη βοήθεια των καθηγητών μου, στο πανεπιστήμιο. Έλεγε τα πράγματα με τ’ όνομά τους: Δεν υπάρχει δημοκρατία? το πολιτικό σύστημα είναι ολιγαρχικό. Μέσα από αυτήν τη διαπίστωση, εκείνη τη μέρα, ο Μιχάλης μίλησε και για κάτι άλλο.
»Εδώ και δυο χρόνια, σχεδόν, αρνείται να καταβάλει τις εισφορές του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Αργότερα, ψάχνοντας τους λόγους γι’ αυτήν του την ενέργεια, κατέληξα στο συμπέρασμα πως απλώς είχε απόλυτο δίκιο. Πιο συγκεκριμένα, στο Άρθρο 73, Παράγραφος 6 του Νόμου περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αναφέρεται ότι ο διευθυντής του ΤΚΑ ενεργεί πάντα κατόπιν των οδηγιών του Υπουργού Οικονομικών. Ο εν λόγω νόμος είναι αντισυνταγματικός, καθώς στο Άρθρο 59 του κυπριακού Συντάγματος γίνεται σαφής διάκριση μεταξύ της πολιτικής εξουσίας και της διοικητικής λειτουργίας.
»Με άλλα λόγια, η κατοχή πολιτικής εξουσίας είναι απολύτως ασυμβίβαστη με την κατοχή διοικητικής λειτουργίας. Συνεπώς, ο Υπουργός Οικονομικών εμπλέκεται αντισυνταγματικά στις εργασίες του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Πέραν της αντισυνταγματικότητας του νόμου, προκύπτει ακόμα ένα άλλο ζήτημα.
»Τον Νοέμβριο του 2012, δημοσιεύματα στον ηλεκτρονικό και έντυπο Τύπο, μιλούσαν για διαγραφή κρατικής οφειλής ύψους 7,2 δις ευρώ προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων κατ’ εντολήν και απαίτηση της Τρόικας (Sigmalive, «Σήμερα το ναι ή το όχι», 21/11/2012). Μέσα από τα ίδια δημοσιεύματα, προκύπτει το συμπέρασμα πως δεν υπάρχει πρόθεση για επιστροφή του εν λόγω ποσού στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, καθώς στην αναλογιστική μελέτη του 2014 δεν συμπεριλαμβάνεται το ποσό των 7,2 δις ευρώ, που χρωστάει το κράτος στο ΤΚΑ. Δεν θα αναφερθώ στις συνέπειες της διαγραφής της κρατικής οφειλής των €7,2 δισ. προς το ΤΚΑ.
»Ο στοιχειώδης δείκτης νοημοσύνης μπορεί να τις καταδείξει. Παρόλα αυτά, αξίζει να αναρωτηθούμε γιατί οι κατέχοντες την πολιτική εξουσία μπορούν να παραβιάζουν αυθαίρετα τη νομοθεσία και το Σύνταγμα και να μην ελέγχονται από κανέναν. Σήμερα, το πολιτικό σύστημα αυτοαποκαλείται δημοκρατικό. Στη δημοκρατία, όμως, η κοινωνία κατέχει την καθολική πολιτική αρμοδιότητα.
»Στην Αρχαία Αθήνα του Κλεισθένη, το πολιτικό προσωπικό εναπόκειτο στον έλεγχο του δήμου, δηλαδή της κοινωνίας, η οποία μπορούσε να το ανακαλέσει ανά πάσα στιγμή, αν έκρινε ότι οι ενέργειες ή οι αποφάσεις του ήταν ζημιογόνες για την ίδια. Σήμερα, λόγω της ασυλίας του πολιτικού προσωπικού, κάτι τέτοιο είναι ακατόρθωτο. Το σημερινό πολιτικό σύστημα είναι αυστηρά ολιγαρχικό και, διά μέσου των εκλογικών διαδικασιών, παρέχεται άφθονα η ψευδαίσθηση της επιλογής. Κάτι πρέπει να αλλάξει, δεν νομίζετε; Η πολιτική ανυπακοή του Μιχάλη Παρασκευά μάς δείχνει τον δρόμο. Ας τον περπατήσουμε».
«Ν’ αγωνιστούμε εμείς, για εμάς»
Ρώτησα την Ειρήνη κατά πόσον συνειδητοποιεί ότι από τόσο νωρίς, ενώ ακόμα σπουδάζει, μπαίνει σ’ ένα δύσβατο πολιτικό μονοπάτι, υποστηρίζοντας δημόσια έναν «ανυπάκουο» πολιτικό ακτιβιστή σαν τον Μιχάλη.
Ειρήνη Σαββίδου: «Καταλαβαίνω ότι τα πράγματα είναι δύσκολα, για τον καθένα που ασχολείται με το θέμα, αλλά αν δεν αγωνιστούμε εμείς για εμάς, ποιος θα το κάνει; Έστειλα στον καθηγητή μου, Γιώργο Κοντογιώργη, τα άρθρα με την αγόρευση του Μιχάλη στο δικαστήριο και συζήτησα μαζί του το θέμα της δίκης. Μου είπε ότι είναι εξαιρετική η προσπάθεια του Μιχάλη, αλλά πρέπει αυτή να διευρυνθεί, να μην είναι μόνος του. Προς αυτήν την κατεύθυνση, προσπάθησα να βοηθήσω με το άρθρο μου.
»Ο κ. Κοντογιώργης αναφέρει ότι η ελευθερία έχει τρεις περιοχές, την ατομική, την κοινωνική και την πολιτική, που συνιστούν όλες μαζί την καθολική ελευθερία. Η ατομική ελευθερία είναι ο τρόπος με τον οποίο οργανώνουμε τον προσωπικό μας βίο, η κοινωνική ελευθερία είναι ο τρόπος με τον οποίο το άτομο συντάσσεται με τα υπόλοιπα υποσυστήματα και η πολιτική ελευθερία είναι ο τρόπος με τον οποίο το άτομο αποφασίζει για τον εαυτό του.
»Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι, αυτήν τη στιγμή, δεν έχουμε πολιτική ή κοινωνική ελευθερία, έχουμε μόνο ατομική ελευθερία. Αυτήν τη στιγμή, ο Μιχάλης ρισκάρει ακόμα και την ατομική του ελευθερία, διακινδυνεύοντας να καταδικαστεί και να πάει φυλακή κι αυτό πρέπει να προβληματίσει πολύ τους συμπολίτες μας».
«Η κοινωνία να συσταθεί ως δήμος»
Μιχάλης Παρασκευάς: «Όπως είναι γνωστό, η δίκη μου θα συνεχιστεί στις 8 Σεπτεμβρίου 2015, με τις τελικές αγορεύσεις. Θα συνεχίσω να θέτω ζήτημα αντισυνταγματικότητας του νόμου, που θέλω να το συνδέσω με τα επίδικα θέματα και διαπιστώνω ότι με βοηθά πολύ σε αυτό, το βιβλίο του Κοντογιώργη. Το τι είναι δίκαιο για την κοινωνία, πρέπει να το αποφασίζει μόνο η κοινωνία, η οποία θα συσταθεί ως δήμος κι αυτή είναι η έννοια της δημοκρατίας.
»Για μένα δεν υπάρχει νοήμων και εχέφρων άνθρωπος που να μην είναι δημοκράτης με το αληθινό περιεχόμενο. Ένας άνθρωπος, για να είναι πραγματικά δημοκρατικός πολίτης, δεν πρέπει να έχει εξάρτηση – ιδιαίτερα οικονομική. Όταν είσαι μισθωτός σκλάβος και οικονομικά εξαρτημένος υπάλληλος, δεν θα πας κόντρα στον εργοδότη σου, γιατί θα σε απολύσει. Δεν έχεις λοιπόν ελεύθερη βούληση, δεν μπορείς να είσαι δημοκράτης και δημοκρατικός πολίτης και θα υποκύψεις στο σύστημα.
»Ο Σόλων έφερε στην αρχαία Αθήνα τη σεισάχθεια, την άρση των δανείων, αλλά η Κύπρος και η Ελλάδα είναι σήμερα αλυσοδεμένες με δάνεια, στους τοκογλύφους του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας ESM, που ελέγχουν τον πλανήτη και υποθηκεύουν ολόκληρες χώρες, ενώ χιλιάδες παιδιά υποφέρουν από ασιτία. Ποια ήταν η διαφορά των αρχαίων Ελλήνων, από τα βαρβαρικά φύλα; Ήθελαν να αυτοκυβερνώνται και να ελέγχουν οι ίδιοι τη ζωή τους, ενώ οι βάρβαροι ήθελαν βασιλιάδες και αυτοκράτορες…
»Γι’ αυτό, με απαρχή το θέμα του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ζητώ να αποφασίζουμε εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας και παραπέμπω στα τεράστια ζητήματα της αυτοκυβέρνησης. Και γιατί αποφάσισα να προχωρήσω σε αυτήν την πολιτική ανυπακοή; Γιατί αν δεν το κάνω εγώ, δεν θα το κάνει κανένας. Μιλώ για το bystander effect, όπου η παρουσία άλλων εμποδίζει την παρέμβαση κάποιου, σε μια επείγουσα ανάγκη.
»Τη δεκαετία 1960 έγινε ένα κοινωνικό πείραμα στις ΗΠΑ, όπου οργανώθηκε ο δημόσιος, ομαδικός βιασμός μιας κοπέλας και κανένας δεν επενέβη να τη σώσει, γιατί όλοι περίμεναν να το κάνει κάποιος άλλος. Προσωπικά, έκανα αυτόν τον τεράστιο κύκλο, κάνω κάτι ριζοσπαστικό και ακραίο και κινδυνεύω να πάω φυλακή, για να φτάσω πίσω, στο 600 π.Χ. και στη δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας, απλώς για να υποδείξω ότι σήμερα δεν έχουμε δημοκρατία…».
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης σε πτυχιακή
Ειρήνη Σαββίδου: «Σήμερα έχουμε το πολιτικό σύστημα του Δράκοντα – η κοινωνία έχει την ψευδαίσθηση της επιλογής στις εκλογές, ενώ στην ουσία εκλέγουμε κάποιον για πέντε χρόνια, που δεν μπορούμε να ανακαλέσουμε και ο οποίος, αν αναιρέσει ρητές προεκλογικές του δεσμεύσεις, δεν λογοδοτεί σε κανένα δικαστήριο. Το θέμα της πτυχιακής μου εργασίας στο Πάντειο είχε τίτλο “Η πολιτική ευθύνη του πολιτικού προσωπικού – η περίπτωση του Προέδρου της Κύπρου, στο κούρεμα”. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεσμεύτηκε, προεκλογικά, ότι δεν θα υπογράψει οποιοδήποτε μνημόνιο, που θα περιέχει τον όρο κούρεμα. Στην πορεία, έγινε ακριβώς το αντίθετο, από αυτό που δεσμεύτηκε. Αν εγώ τον ψήφισα, μπορώ να τον στείλω στο δικαστήριο επειδή με εξαπάτησε; Φυσικά και δεν μπορώ, γιατί έχει ασυλία».
– Θα έπρεπε να σταλεί στο δικαστήριο;
– Θα έπρεπε να ερωτηθεί η κοινωνία, που είναι η άμεσα επηρεαζόμενη για το συγκεκριμένο ζήτημα. Αν το κούρεμα καταθέσεων ήταν η τελευταία του επιλογή, θα έπρεπε πρώτον, να ρωτήσει την κοινωνία και, δεύτερον, να πάει τουλάχιστον σε εκλογές, γιατί αναίρεσε ρητή προεκλογική του δέσμευση.
Η απάντηση του μικρού Χαράλαμπου
Ειρήνη Σαββίδου: «Θέλω να επισημάνω κάτι ελπιδοφόρο. Ο καθηγητής Κοντογιώργης, για να μας εξηγήσει τα πολιτικά συστήματα, έκανε τρεις κύκλους στον πίνακα – ο πρώτος, το ολιγαρχικό σύστημα του Δράκοντα, συμπληρωνόταν με έναν μικρό κύκλο, την κοινωνία. Ο δεύτερος κύκλος ήταν χωρισμένος στη μέση, που δήλωνε την αντιπροσωπευτική πολιτεία του Σόλωνα. Ο τρίτος κύκλος ήταν η πολιτεία του Κλεισθένη, δηλαδή η δημοκρατία, όπου η κοινωνία αποφασίζει για τον εαυτό της και εκτελεί τις αποφάσεις της.
»Οι περισσότεροι ενήλικες που ρώτησα, μου απάντησαν ότι στην Κύπρο έχουμε δημοκρατία. Ρώτησα τον γιο του αδελφού μου, τον Χαράλαμπο, που είναι 10 χρονών, πού νομίζει ότι βρισκόμαστε στην Κύπρο – στον πρώτο, στον δεύτερο, ή στον τρίτο κύκλο; Μου είπε ότι βρισκόμαστε στον πρώτο κύκλο, γιατί, όπως μου απάντησε σε σχετικές ερωτήσεις μου, “οι πολιτικοί κάνουν ό,τι θέλουν”. Το αισιόδοξο της ιστορίας, είναι ότι τα παιδιά είναι το μέλλον και από τη στιγμή που ένα μωρό δέκα χρονών μπορεί να αντιληφθεί τι συμβαίνει γύρω μας, υπάρχει ελπίδα».
Ο Προμηθέας, η Αντιγόνη, ο Σωκράτης
Ο Μιχάλης Παρασκευάς είπε, μεταξύ άλλων, τα εξής, στην αγόρευσή του στις 25 Ιουνίου 2015, στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, ενώπιον της δικαστού Δώνας Κωνσταντίνου: «Ως αυτοεργοδοτούμενος δικηγόρος από 1/1/2005, ουδέποτε παρέλειψα να καταβάλω τις εισφορές μου στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, καθότι θεωρούσα καθήκον και υποχρέωσή μου να στηρίζω αυτήν την κορυφαία κοινωνική κατάκτηση, που θεμελιώθηκε μετά από αγώνες και επιβλήθηκε ως συνταγματική διάταξη, κατοχυρώνοντας το δικαίωμα αξιοπρεπούς διαβίωσης μέσω του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.
Αυτό το γεγονός άλλαξε, όταν το Νοέμβριο του 2012 περιήλθε στην αντίληψή μου σειρά δημοσιευμάτων στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, όπου γινόταν αναφορά σε διαγραφή της κρατικής οφειλής προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ύψους 7,2 δις ευρώ, τα οποία ουδέποτε διαψεύσθηκαν έκτοτε από τους αρμόδιους φορείς, αλλά μάλλον το αντίθετο γινόταν. Μετά και από αυτό το γεγονός, αποφάσισα ότι θα ασκήσω πολιτική ανυπακοή.
Η πολιτική ανυπακοή είναι καθιερωμένος, ήδη, τεχνικός όρος και αναφέρεται σ’ εκείνες τις μορφές εναντίωσης στις επιταγές της έννομης τάξης του κράτους δικαίου, οι οποίες κινούνται ανάμεσα στην παθητική αντίσταση και στη δυναμική προσφυγή σε πράξεις βίας, δίχως όμως την άγρια μετεξέλιξή τους σε στασιαστικό κίνημα. Ο Προμηθέας, όπως μας τον παρουσιάζει ο Αισχύλος, δηλαδή να σύρεται δεσμώτης από το Κράτος και τη Βία, στο βράχο του μαρτυρίου του, είναι ίσως η πρώτη ιδεολογική εναντίωση στην άδικη και σκληρή εξουσία.
Στην Αντιγόνη του Σοφοκλή κορυφώνεται το δράμα του ευαίσθητου ανθρώπου, που δεν ανέχεται την ταπείνωση, την οποία υφίσταται από την αλαζονική και υβριστική εξουσία, έτσι ώστε να αποδέχεται ακόμη και του θανάτου τη διέξοδο. Ο φιλοσοφικός στοχασμός εκδηλώθηκε δίβουλος. Ο Σωκράτης είναι χαρακτηριστική περίπτωση αυτής της αμφιγνωμίας. Και τούτο, γιατί, παρά τη βαθιά νομιμοφροσύνη που τον διέκρινε, δεν δίστασε δυο φορές να εκδηλώσει απροκάλυπτη πολιτική ανυπακοή.
Έτσι διδάσκει και αποδεικνύει την αξιοπιστία των λόγων του, με την προσωπική του πορεία προς τον θάνατο. Την άποψή μου ενισχύει η παρακάτω παρατήρηση: σε κανένα σημείο των ηθικών και πολιτικών του συγγραμμάτων ο Αριστοτέλης δεν κατακρίνει εκείνους που καταλύουν τυραννίδες και επαναφέρουν ορθά πολιτεύματα, για χάρη του λαού».
-osr- τίποτε δεν χαρίζεται..... όλα κερδίζονται μόνο όταν τα διεκδικούμε και τα θέλουμε αληθινά 