Νομοθεσία δικαιωμάτων των εργαζομένων στην Κύπρο – Ο εργοδότης δεν δικαιούται να αλλάζει μονομερώς τους όρους εργοδότησης σας μισθό ωράριο κλπ Αξιοποιείστε τα δικαιώματα σας

Ήδη σε πολλές μεγάλες ή και μικρές επιχειρήσεις οι εργοδότες ενημερώνουν τους εργοδοτούμενους τους ότι δεν «βγαίνουν¨ και ότι …. «πρέπει» να τους μειώσουν τους μισθούς…

φυσικά όταν είχαν κέρδη όλοι αυτοί δεν έβγαζαν κιχ για να δώσουν αυξήσεις

πάμε παρακάτω

 

σύμφωνα με το νόμο περί όρων εργοδότησης ο κάθε εργοδότης ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να ενημερώνει γραπτώς τους όρους εργοδότησης του κάθε εργοδοτουμένου

δηλαδή από τον μισθό που θα παίρνει μέχρι τα ακριβή του καθήκοντα τα διαλείμματα τις υπερωρίες αν θα παίρνει 13ο μισθό κλπ

Αυτό είναι υποχρέωση του εργοδότη

επίσης σύμφωνα με το νόμο περί ασφάλειας και υγείας ο κάθε εργοδότης υποχρεούται να εξασφαλίζει ότι οι εργοδοτούμενοι του θα εργάζονται σε συνθήκες ασφάλειας και προστασίας της υγείας τους

υπάρχει μάλιστα εξειδίκευση σε σχέση με τους εργαζομένους που εργάζονται μπροστά σε υπολογιστή όπου πρέπει να λαμβάνονται μέτρα ώστε ανά σύντομα τακτά διαστήματα να κάνουν διάλειμμα

 

ο εργοδότης ΔΕΝ δικαιούται να αλλάξει μονομερώς τους όρους εργοδότησης σας 

ΔΕΝ μπορεί να σας μειώσει τον μισθό και δεν μπορεί να κάνει ότιδήποτε χωρίς την συγκατάθεση σας

αν το πράξει αυτό σημαίνει ότι σας ωθεί προς εξαναγκασμό σε παραίτηση 

κάτι που μεταφράζεται σε παράνομο τερματισμό απασχόληση δηλαδή σε παράνομη απόλυση με όλα τα δικαιώματα που δικαιούται πλέον ο εργοδτούμενος

Μην υπογράφετε τίποτα με το οποίο δεν συμφωνείτε

ο νόμος σας παρέχει πάρα πολλά δικαιώματα τα οποία μπορείτε και πρέπει να τα αξιοποιήσετε

[σημείωση:  κάθε περίπτωση κρίνεται κατά περίπτωση και σύμφωνα με τα πραγματικά δεδομένα της κάθε μιας]

σχετικοί νόμοι

Οι περί της Διατήρησης και Διασφάλισης των Δικαιωμάτων των Εργοδοτουμένων κατά τη Μεταβίβαση Επιχειρήσεων Νόμος

Ο περί Ομαδικών Απολύσεων Νόμος

Οι περί Ενημέρωσης του Εργοδοτούμενου από τον Εργοδότη για τους Όρους που διέπουν τη Σύμβαση ή τη Σχέση Εργασίας Νόμοι του 2000 έως 2007

Oι περί Εργοδοτουμένων με Μερική Απασχόληση Νόμοι του 2002 έως 2007

Οι περί Οργάνωσης του Χρόνου Εργασίας Νόμοι του 2002 έως 2007

Οι περί της Οργάνωσης του Χρόνου Εργασίας του Ιπτάμενου Προσωπικού Νόμοι του 2004 έως 2007

Οι περί Γονικής Άδειας και Άδειας για Λόγους Ανωτέρας Βίας Νόμοι του 2002 έως 2010

Οι περί Εργοδοτουμένων με Εργασία Ορισμένου Χρόνου (Απαγόρευση Δυσμενούς Μεταχείρισης) Νόμοι του 2003 έως 2007 Οι περί Ευρωπαϊκών Επιτροπών Επιχειρήσεων Νόμοι

Ο περί Ίσης Αμοιβής Μεταξύ Ανδρών και Γυναικών για την ίδια Εργασία ή για την Εργασία Ίσης Αξίας Νόμος του 2002

Οι περί της Οργάνωσης του Χρόνου Εργασίας των Εκτελούντων Κινητές Δραστηριότητες Οδικών Μεταφορών Νόμοι του 2005 έως 2009

Ο περί της Θέσπισης Γενικού Πλαισίου Ενημέρωσης και Διαβούλευσης Νόμος του 2005

Ο περί της Προστασίας των Μισθών Νόμος του 2007

Το περί Υπαλλήλων (Ώραι Εργασίας) Διάταγμα

Οι περί Εργοδοτουμένων εις Κέντρα Αναψυχής Νόμοι του 1968 έως 2009 και σχετικοί Κανονισμοί

Περί Εργοδοτουμένων εις Ξενοδοχεία (Όροι Υπηρεσίας) Κανονισμοί του 1972 μέχρι 2002

Ο περί της Ρύθμισης της Λειτουργίας των Καταστημάτων και των Όρων Απασχόλησης των Υπαλλήλων τους (Τροποποιητικός) Νόμος του 2007

Ο περί της Ρύθμισης της Λειτουργίας Καταστημάτων και των Όρων Απασχόλησης των Υπαλλήλων τους, Νόμος του 2006 (Ν. 155(Ι)/2006)

Ο περί της Ρύθμισης της Λειτουργίας των Καταστημάτων και των Όρων Απασχόλησης των Υπαλλήλων τους (Τροποποιητικός), Νόμος του 2007 (Ν. 68(Ι)/2007)

Το περί Καθορισμού των Προϊόντων ή/και Υπηρεσιών που διατίθενται από τα Ειδικά Καταστήματα Διάταγμα του 2006 (Κ.Δ.Π. 440/2006)

Το περί Καθορισμού των Προιόντων ή/και Υπηρεσιών που διατίθενται από τα Ειδικά Καταστήματα (Τροποποιητικό) Διάταγμα του 2007

Οι περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμοι του 1967 έως 2002 Οι περί Ετήσιων Αδειών μετ’ Απολαβών Νόμοι του 1967 έως 2002

Τα περί του καθορισμού των τουριστικών περιοχών/ζωνών, της τουριστικής περιόδου, του ωραρίου λειτουργίας και των αργιών των τουριστικών καταστημάτων Διατάγματα του 2009

Ο περί Ελέγχου των Ωρών Οδήγησης και Ανάπαυσης των Οδηγών Ορισμένων Οχημάτων Νόμος του 2004

 

οι νόμοι αυτοί υπάρχουν στην σελίδα του υπουργείου εργασίας

ο νόμος περί ασφάλειας και υγείας τροποποιήθηκε το 2011

 

http://www.mlsi.gov.cy/mlsi/dlr/dlr.nsf/dmllaws_gr/dmllaws_gr?OpenDocument

Advertisement

Όταν οι Κυπραίοι μικρο/αστοί ανακαλύπτουν το Μπλοκ 10 μέσα που την εξουσιαστική ιδρυματοποίηση της τέχνης

Η αλληλεγγύη είτε πηγάζει από μέσα και από την ανάγκη για προσφορά είτε δεν είναι αλληλεγγύη!

Αφιερωμένο και στους ξεφτιλισμένους «επαγγελματίες» του «χώρου» που προβόκαραν επανειλημμένως εκδηλώσεις αλληλεγγύης και συμπαράστασης σε αυτούς τους αόρατους ανθρώπους

http://www.islandanarchy.com/t2910-10#8225

lunar

Αρχής γενομένης αποσαφηνίζω, πρόκειται εσκεμμένα να αποφύγω μικρές ή μεγάλες σημειώσεις οι οποίες θα οδηγούσαν με ασφάλεια τες συνειρμικές σκέψεις των αναγνωστών να εξακτινώνονται από τζιαι πρός / πρός – τζιαι – από, μια μακράν ιστορική’ τζιαι εννοιολογική αψιμαχία στα θεωρητικά πεδία [τόσον στην αισθητική όσο τζιαι στην φιλοσοφία της τέχνης, διά-χώρο-χρονικά ομιλώντας] μεταξύ των aesthetic cognitivists τζιαι των noncognitivists. Ο λόγος που θα αποφύγω να το κάμω, συνειδητά, εν επειδή θέλω το κείμενο να είναι κατανοητό που οποιονδήποτε / οποιανδήποτε δεν έτυχε να ασχοληθεί, ή να εμβαθύνει μέσα σε αναφορικά πλαίσια, ή, παρά-των-πλαισίων, είτε της τέχνης είτε των πολιτικών ζητημάτων πίσω που την τέχνη. Ο ατελής τζιαι εθελοντικά σπασμένος κύκλος των μικρoγραφικών σημειώσεων που θα ακολουθήσουν γράφεται με αφετηρία μια εικαστική έκθεση η οποία θα εκτίθεται στο Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λευκωσίας. Συγκεκριμένα μια εγκατάσταση χώρου, η οποία φέρει τον τίτλο Untitled 10 τζιαι θα είναι σε έκθεση μέχρι τις 26 / 2 / 2012. Δημιουργός είναι ο αρχιτέκτονας Άλκης Χατζηανδρέου. Θα κοιτάξουμε τες σημειώσεις που ακολουθούν ως ένα Τόπο σπασμένων μικρογραφιών. Όχι γιατί δεν με παίρνει ο χρόνος, ή, οι αναπνοές μου, ως προς το να μεγαλώσω τον κύκλο των σκέψεων τζιαι να τον κλείσω με προσοχή τζιαι φροντίδα. Μα γιατί, δεν θα ‘θελα να τον χαρίσω αυτόν τον χρόνο. Όχι στες νοερές αδυνατότητες αλληλεγγύης που αντικατοπτρίζονται με εναλλασσόμενα σταθερές αλληλουχίες εις τες τρεις συνιστώσες: Καλλιτέχνης – Κοινό – Χώρος, όσο αφορά την συγκεκριμένη εικαστική έκθεση τζιαι τους εν δυνάμει σκλαβωμένους, νοερούς Τόπους της.

Σε αντίποδα θα ζωγραφίσω στη ροή του κειμένου με λέξεις ένα μικρογραφικό Τόπο τρισδιάστατου εμετού. Ένα κιτρινοπράσινο εμετό ο οποίος θα στέκει ως μετά-μεταμοντέρνα διαδραστική γλυπτική εγκατάσταση χώρου έξω που τα ιδρύματα της εξουσιαστικής ιδρυματοποίησης της τέχνης, έξω που τον θάνατο, της τέχνης, ή, της συνείδησης. Έξω που τες αδυνατότητες των ναφθαλίνων τζιαι Μέσα που την ζωή πρός τη ζωή. Τζιαι θα τον χαρίσω, με προσοχή τζιαι φροντίδα [που ίσως, η προσοχή τζιαι η φροντίδα να ‘τανε άλλες ως-λέξεις για την αγάπη τζιαι για την αλληλεγγύη] στους συντρόφους τζιαι στες συντρόφισσες που αγωνίστηκαν τζιαι αγωνίζονται με αγάπη τζιαι αλληλεγγύη για τους συνανθρώπους μας που είναι μέσα στες φυλακές. Τζιαι θα τον χαρίσω, με την ίδια προσοχή τζιαι φροντίδα, σε ένα κύριο που έφερε τα μικρά παιδιά του έξω που το υπουργείο εσωτερικών μαζί μας όταν είχαμε πάει για το Μπλοκ 10 πρόσφατα. Τούτη εν μια που τες ελπίδα μας, ότι το σήμερα, ένεν ποττέ χαμένο. Μπροστά που τον τρομονόμο. Όχι σε απόσταση ασφαλείας πίσω του, μακριά του, τζιαι κρυμμένα. Μπροστά του. Να υπάρχουν ακόμα Κυπραίοι, μπροστά που τον τρομονόμο. Τζιαι να υπάρχουν ακόμα Κυπραίοι που να φέρνουν τα παιδιά τους, μπροστά που τον τρομονόμο. Γιατί η ασχήμια, της εξαθλίωσης των συνανθρώπων μας μέσα στες φυλακές που τον κρατικό τζιαι τον νομικό τρομονόμο, γιατί η ασχήμια, της επιβολής του εξουσιαστικού τρομονόμου, γιατί η ασχήμια, τζείνων που εχάσαν τζιαι χάννουν την Ανθρωπιά τους, κατακερματίζεται’ τζιαι ππέφτει ανήμπορη να υψωθεί, μπροστά στην ομορφκιά που έχουν οι αναπνοές της αγνότητας μέσα στα μάθκια των παιδιών.

Ο «αριστερός» τρομονόμος τούτης της κυβέρνησης’ τζιαι ο «δεξιός» τρομονόμος των παρελθοντικών ή των κατοπινών κυβερνήσεων, κατακερματίζεται μπροστά που την ομορφκιά της εσωτερικής αγνότητας τζιαι ανοιχτοσύνης που φέρει η αγάπη. Αγαπούμεν τζιαι αγωνιζόμαστεν. Με την καρδιά μας. Τζιαμέ όπου θέλουν να μας κλείσουν να μας περιορίσουν να μας φιμώσουν να μας τσακίσουν, να είμαστεν ως μη-ύπαρξης τζιαι να σκύβουμεν ομοιογενοποιημένοι το κεφάλι μας κάτω που τους ζυγούς των τρομονόμων τους, εμείς παραμένουμεν ανοιχτοί τζιαι ελεύθεροι, τζιαι απεριόριστοι να αγαπούμεν απεριόριστα. Αγαπούμεν τζιαι αγωνιζόμαστεν. Με την καρδιά μας. Γιαυτό τζιαι κάθε φορά που στεκούμαστε μπροστά που τους μπάτσους, είτε ήσαν οι «δεξιοί» μπάτσοι του παρελθόντος είτε ένουν οι «αριστεροί» μπάτσοι του παρόντος, κοιτάζουμεν τους μέσα στα μάθκια. Τζιαι έν τα σύρνουμεν ποττέ χαμηλά τα μάθκια μας. Για να ξέρουν. Πως όση τζιαι αν είναι η ασχήμια του τρομονόμου, δεν μπορούν να μας λερώσουν. Κανένας μώλωπας πάνω στο δέρμα μας που τους μπάτσους, δεν μπορεί να μας λερώσει. Αναπνέουμεν ελεύθερα. Τζιαι όσον αναπνέουμεν Ελεύθερα, έχουμεν την δυνατότητα να αγαπούμε. Τζιαι τον «μαύρο», τζιαι τον «άσπρο», τζιαι τον «τζίτρινο», τζιαι τον «καφέ». Κανένας «δεξιός και αριστερός» τρομονόμος δεν θα σταματήσει τους αγώνες μας.

Καλλιτέχνης – Κοινό – Χώρος. Τον κύριο Άλκη Χατζηανδρέου που «στήννει εικαστικές εγκαταστάσεις χώρου» με αφετηρία το Μπλοκ 10 τζιαι τους μετανάστες τζιαι το άσυλο, μέσα σε ένα χώρο όπως το Δημοτικό Κέντρο Τεχνών ο οποίος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την εξουσιαστική ιδρυματοποίηση της τέχνης, δεν τον είδα να κόπτεται ως προς το να οργανωθεί συλλογικά είτε μαζί μας είτε με άλλα οργανωμένα κοινωνικά σύνολα στες κινητοποιήσεις που εκάμαμεν για το Μπλοκ 10 τζιαι τους μετανάστες, ούτε πρόσφατα, ουδέ στο παρελθόν. Θα ήτανε βλέπεις, πολύ, πολύ απασχολημένος. Με το αν θα τελειώσουν τα τυπώματα των προσκλήσεων για την έκθεση του στην ώρα τους, με το αν η γραμματοσειρά στες προσκλήσεις είναι δόκιμη αρκετά ως ώστε να αρμόζει στο ευγενές και υψηλό «επίπεδο» [επίπεδο δάπεδο, που θα ελάλεν τζιαι ο Adorno] του «Χώρου» στον οποίο θα εγκατασταθεί η εγκατάσταση, με το αν θα πιάσουν τα περιοδικά τζιαι οι [άσχετοι με την τέχνη] δημοσιογράφοι της «ως-τέχνης» στην ώρα τους τα διαφημιστικά δελτία τύπου, με το αν θα προλάβουν να προβάλουν εις ώραν ορθήν τες «κοινωνικό-πολιτικές εικαστικές του ανησυχίες» οι εφημερίδες. Ώραν ορθήν. Για να υπάρχει η προσ-έλευσης. Του κοινού. Το «κοινό». Το κοινό που θα λουστεί, και θα αρωματιστεί, και θα χτενιστεί, για να παρευρεθεί μαζί με τες «κοινωνικό-πολιτικές του ανησυχίες» [επειδή εν hip τάση, γιαγιά, το να έσχεις κοινωνικό-πολιτικές ανησυχίες] στην εικαστική έκθεση που αναφέρεται σε ένα μετέωρο αφαιρετικό Μπλοκ 10, τζιαι σε κάτι μετέωρους αφαιρετικούς μετανάστες, τζιαι σε ένα μετέωρο αφαιρετικό άσυλο.

Αλλά βλέπεις γιαγιά, υπήρξε σε κάποια χωροχρονική στιγμή ένας Γάλλος curator, που τζείνους που διδάσκουν το «έργο» τους μέσα στα πανεπιστήμια [art curator γιαγιά εν όπως πχ η πατρόνα σε ένα μπουρδέλλο, αν θα μιλήσουμε για την κεφαλαιοποίηση της τέχνης τζιαι την τέχνη σαν εμπόρευμα] ο οποίος αποφάσισε ότι εν hip τζιαι trendy η τάση [ότι εν μοδάτη τάση γιαγιά] του νομαδισμού τζιαι των κοινωνικοπολιτικών ζητημάτων τα οποία οφείλουν να επαναπροσδιοριστούν στην σύγχρονη τέχνη [μέσα που τα αρώματα τζιαι τα λουσίματα του «κοινού»] τζιαι ευρέθηκαν κάποιοι άλλοι curators σε άλλες χώρες γιαγιά τζιαι είπαν «ναι εν hip η τάση» τζιαι έτσι εδραιώθηκε, τζιαι γυρεύκουν να βρίσκουν καλλιτέχνες που κάμνουν κάτι που νομίζουν ότι εν hip, για να ικανοποιείται ο curator πώς εν hip οι επιλογές του, τζιαι μέσα, στες «σωστές» «τάσεις» της τέχνης. Τζιαι έτσι γιαγιά, κολυμπούν ούλλοι μαζί, καλλιτέχνες – κοινό – curators, μέσα στην αφαιρετικότητα τζιαι τον μετεωρισμό τάσεων που τες βιώννουν μέσα που τα γυαλλιστερά art journals, μα όχι γιαγιά, μέσα που ειλικρινής αιτίες. Άλλο πράμα η αφορμή, τζιαι άλλο η αιτία. Αλλά τούτο εσύ ξέρεις το γιαγιά. Τζιαι ας μέν επίες σε πανεπιστήμια. Ξέρεις όμως γιαγιά.. το «άλλο η αφορμή τζιαι άλλο η αιτία» έν το διδάσκουν, γιατί θα έπρεπε a posteriori το ανθρώπινο ζώο να δεχθεί μια που τες ασχήμιες της κατάστασης του. Τζιαι ο ναρκισσισμός του έν θα το επέτρεπε τούτο γιαγιά, ώ, τι εξαίσια όλα, ώ, πόσο όμορφά αλήθεια. «Αλήθεια».

Τον κύριο Άλκη Χατζηανδρέου δεν τον είδα να κόπτεται να οργανωθεί συλλογικά για το Μπλοκ 10 τζιαι τους μετανάστες, όταν είχαμε πρόσφατα τες κινητοποιήσεις για το Μπλοκ 10, ή στο παρελθόν. Ναι, πού να σου μείνει χρόνος για κινητοποίηση τζιαι αλληλεγγύη προς τους συνανθρώπους σου, όταν έσχεις να κάμεις «εγκατάσταση χώρου με κοινωνικό-πολιτικές ανησυχίες» στο ίδρυμα. Ήτανε πολύ, πολύ απασχολημένος ο κύριος αρχιτέκτονας. Είμαι αυστηρή, με τον καλλιτέχνη; Ερωτώ, τον εαυτό μου, εάν είμαι αυστηρή, με τον καλλιτέχνη. Μα η απάντηση, δεν έρχεται μέσα από τη δικιά μου φωνή. Μα μέσα από την ευγενική παράκληση του Γκουργκέντς Κορκμαζέλ, γνωστός και ως Γκουρ Γκεντς, στο ποίημα του «Όχι ποιήματα, νερό». Τζιαι η απάντηση του, τζιαι η φωνή του, αναπνέουν με ζωή, αναπνέουν με φως. Αναπνέουν κόντρα στους θανάτους. Υψώνεται υπερίπταται αναπνέει η φωνή του τζιαι λεει «Τόση ποίηση για ένα τόπο τόσο μικρό, παρακαλώ μή γράφετε άλλο, φυτέψτε ένα δέντρο, φυτέψτε νερό». Τζιαι γίνεται φως τζιαι ζωή τζιαι αγάπη το ποίημα του, οι λέξεις του. Τζιαι ακούω, μέσα που τα λόγια του Γκουρ Γκεντς αντίλαλο την φωνή μου, τζιαι η φωνή μου λέει «Παρακαλώ μήν κάνετε εικαστικές εγκαταστάσεις χώρου για τους μετανάστες, κατεβείτε στους δρόμους» «Παρακαλώ μήν κάνετε εικαστικές εγκαταστάσεις χώρου για τους μετανάστες μέσα στην εξουσιαστική ιδρυματοποίηση της τέχνης, πάρτε την εικαστική σας εγκατάσταση στον δρόμο. Στήστε την έξω που τες φυλακές, να δω τα αρχίδια σας μπροστά από τον τρομονόμο αφού κόπτεστε, τάχα, ενάντια στον τρομονόμο. Στήστε την στην Λήδρας, να πάει το μήνυμα σας στους περαστικούς αφού κόπτεστε, τάχα. Μα όχι, εσείς δεν κόπτεστε να πάει μήνυμα αλληλεγγύης, κόπτεστε για το ίδρυμα, της τέχνης. Γιαυτό και το επιλέξατε, αντί του δρόμου. Κόπτεστε για τες τυπωμένες προσκλήσεις. Τζιαι τα άρθρα στην εφημερίδα ή στο περιοδικό, των δημοσιογράφων που νομίζουν ότι τέχνη είναι τα μέγαρα πολιτισμού τζιαι τα δημοτικά μουσεία / πινακοθήκες»

Ο μακαρίτης ο Adorno ελάλεν museum and mausoleum are connected by more than phonetic association. Museums are the family Sepulchers of art. Μα οι σκλάβοι βαδίζουν με τους θανάτους, ποττέ με την ζωή. Οι σκλάβοι μυρίζουν ναφθαλίνες. Το ίδρυμα της τέχνης, τζιαι το ίδρυμα της φυλακής. Ναφθαλίνες θανάτοι ναφθαλίνες. Κύριε Άλκη Χατζηανδρέου, σας παρακαλώ, μέν μου μιλάτε για τους συνανθρώπους μου, τζιαι για την ελευθερία τους. Όχι κάμνοντας το μέσα από ένα ίδρυμα. Τζιαι μέν μιλάτε για τους συνανθρώπους μου, τζιαι για την ελευθερία τους, σε κανέναν, σε κανέναν που ούλλους όσους εκινητοποιηθήκαν τζιαι κινητοποιούνται με αλληλεγγύη για το Μπλοκ 10, στον δρόμο. Στον δρόμο. Σε τζείνους που φυτέφκουν νερό, μέν μιλάτε κύριε Άλκη Χατζηανδρέου. Μιλήστε στο «κοινό» σας. Σε μικρο/αστούς Κυπραίους που ανακαλύπτουν το Μπλοκ 10, τζιαι την εξαθλίωση του συνανθρώπου τους, μέσα που την εξουσιαστική ιδρυματοποίηση της τέχνης. Με τα ρουχούθκια τους τα καθαρά, τα ακριβά, που στολίζονται και αρωματίζονται για να έρτουν στο ίδρυμα, να χειροκροτήσουνε τον καλλιτέχνη όταν αυτός έχει «κοινωνικό-πολιτικές ανησυχίες μέσα από εικαστικές εγκαταστάσεις χώρου». Τζιαι για να τους αποθανατίσει ο φακός πως υπήρξανε και αυτοί, ώ, πόσο σημαντικό, πόσο πνευματώδες, ώ πόσο εξαίσιο, στα εγκαίνια [άλλης μίας] εικαστικής έκθεσης. Μιλήστε στους curators που σας εθκιάλεξαν. Που ούτε τζείνοι, αλήθεια, ούτε τζείνοι εκατεβήκαν μαζί μας στον δρόμο για τους συνανθρώπους μας μέσα στο Μπλοκ 10 κύριε Χατζηανδρέου. Μιλήστε με τους curators σας, τζιαι χειροκροτήστε ούλλοι μαζί χαρωπά τζιαι περήφανα, τες «κοινωνικό-πολιτικές σας ανησυχίες μέσα που τες εγκαταστάσεις χώρου» σε ιδρύματα όχι της τέχνης, αλλά, «μιάς ώς τέχνης». Τζείνης, που πάει χέρι-χέρι με την Κοίμηση [τζιαι δεν εννοώ μόνο την Κοίμηση του Αγώνα] Μιλήστε τζιαι με άλλους «καλλιτέχνες» που θα έρθουν, για να αυτο-και-αλληλο-θαυμαστείτε, ούλλοι μαζί μέσα σε ιδρύματα. Μέσα στα ιδρύματα του θανάτου της τέχνης, της κεφαλαιοποίησης της τέχνης τζιαι της ναφθαλίνης. Όσο τζιαι να ντύσεις τζιαι να ξεντύσεις κάτι σαν «hip», πάλε θα βρωμά ναφθαλίνες. Γιορτάστε ούλλοι μαζί περήφανα ακόμα ένα θάνατο της, τζιαι την αδυνατότητα της να υπάρξει ώς αυτόνομη τζιαι ελεύθερη, όσον θα υπάρχουν ιδρύματα.

Το σημείωμα που «ακολουθεί» την έκθεση σας, το έχω διαβάσει. Δυστυχώς δεν με συγκινήσανε ούτε καν οι αναφορές σας στον Agamben. Βλέπετε κύριε αρχιτέκτονα, θα ήτανε όλα πολύ, πολύ πιο εύκολα, θα ήτανε όλα πολύ πιο εύκολα ως προς το να σας πιστέψω. Εάν είχατε στήσει την εγκατάσταση σας έξω από τες φυλακές. Μέσα στη Λήδρας. Έξω από το Υπουργείο Εσωτερικών. Μέσα στο αεροδρόμιο Λάρνακας χωρίς να έχετε ζητήσει a priori άδεια για να το κάνετε. Βλέπετε κύριε αρχιτέκτονα, η τέχνη, είναι πολύ περισσότερα από όσα νομίζετε, δεν αρκούνε 6 γραμμές του Agamben. Ουδέ ούλλη η ανθολογία του. Πρέπει να έσχεις τζιαι την διαύγεια, να αντιλαμβάνεσαι την διαφορά του φαντασιακού Σου με το υπαρκτό Σου, τζιαι επίσης, της αφορμής Σου με την αιτία Σου. Τες επιλογές είσχες τες, κύριε αρχιτέκτονα. Είδαμεν τες επιλογές σου, συλλογικά. Ξέρεις; Υπάρχουν τζιαι άτομα μες τούτο το μικρό νησί που μπορούν, να αναπνέουν. Αντί να αναπνεύσουμε όμως τζιαι να δούμε το έργο σου ώς Πράξης, αλληλεγγύης, τζιαι να πάρουμε μέσα μας φως τζιαι Αγάπη, το έργο σου στέκεται καννιβαλιστικά. Να ρουφήσει τες έρμες «γυμνές ζωές» των μεταναστών στο Μπλοκ 10, για να σε γράψουν εσένα τα γυαλλιστερά περιοδικά τζιαι οι πολυδιάβαστες εφημερίδες. Γιαυτό εθκιάλεξες το ίδρυμα τζιαι όχι τον δρόμο, για την «εικαστική εγκατάσταση» σου. Βλέπεις, παρόμοιες «επιλογές» είδα πολλές φορές, σε διάφορες χώρες. Τζιαι πάντα κάμνετε με να θέλω να στρέψω, με τες αλληλουχίες των «επιλογών» σας, ώς προς το να υψώσετε κάτι που νομίζετε ότι «εν τέχνη», ενώ υψώνετε την ανασφάλεια ενός «εγώ» που επιδιώκει να τραφεί καννιβαλλιστικά με την καννιβαλλιστική αποδοχή ίδρυμα – κοινό – περιοδικά – προβολέας. Προκαλούν μου ναυτία οι καννίβαλλοι, οι βρικόλακες πάνω στον πόνο του συνανθρώπου τους. Να ρουφάτε τον πόνο του για 10-12 σελίδες στα γυαλιστερά περιοδικά. Όχι κύριε αρχιτέκτονα, δεν θα παρευρεθώ στην έκθεση σας. Ούτε εγώ, ούτε οι σύντροφοι μου, ούτε οι συντρόφισσες μου, ούτε τζιαι η Αγάπη. Ούτε τζιαι η αλληλεγγύη. Θα παρευρεθεί όμως η αδυνατότητα σας.

Καννίβαλλισμοί. Οι καννιβαλισμοί, δεν μπορούν να μιλήσουν για τες «γυμνές ζωές» του Agamben, μέσα από ένα εξουσιαστικό ίδρυμα. Πέραν που άκρατα κωμικό, εν ταυτόχρονα τζιαι ντροπή. Τζιαι οι αλληλουχικές νοερές συνειδητές σκλαβιές εν ντροπή, ντροπή προς την ελευθερία που δεν της αξιώνουμε να σταθεί Συλλογικά. Ο / η καλλιτέχνης σκλάβος του προβολέα τζιαι των περιοδικών τζιαι των curator, ο / η curator σκλάβος του χορηγού τζιαι του διοικητικού συμβουλίου τζιαι του ινστιτούτου τζιαι του ιδρύματος, το κοινό σκλάβος της τάχα πνευματικότητας του ή του φωτογραφικού κλικ των εγκαινίων τζιαι να βουρά ακέφαλα σε εκθέσεις ότι ‘νά ναι. Σκλάβοι, ούλλοι μέσα σε ένα ανασφαλές «Εγώ» τζιαι τα δεσμά του. Σκλαβώνεται ο ένας στην αποδοχή του άλλου, λούζεται – αρωματίζεται – χτενίζεται, πάλε φορεί αλυσίδες όμως. Όταν οι μικρο/αστοί Κυπραίοι ανακαλύπτουν το Μπλοκ 10 μέσα που την εξουσιαστική ιδρυματοποίηση της τέχνης, η εσωτερική φυσιο-λογία του γεγονότος ώς τέτοιο -με Αρχής γενομένης τη δυσκολία προσδιορίζεται, ώς καθολικά κωμική ή ώς καθολικά τραγική στο είδος, της εσωτερικής φυσιο-λογίας του γεγονότος προς το όλον της θέασης του. Οι συνιστώσες εν πολλές. Το ίδιο όμως, τζιαι οι επιλογές. Πάντα. Επίσης εν πάντα, πολλές οι επιλογές, για έναν / μια καλλιτέχνη ώς προς το Πού θα στήσει μιαν εικαστική εγκατάσταση. Πόσο μάλλον, αν προσπαθεί να μιλήσει οπτικά, για κοινωνικά τζιαι πολιτικά ζητήματα. Η επιλογή του χώρου όπου θα στηθεί ένα έργο, είναι δήλωση που μόνη της. Πριν καν να δεις το έργο. Η επιλογή των υλικών, αν πχ εν τούτο που ονομάζουμεν [με πολιτική χροιά στην ριζοσπαστική τέχνη] ως «ephemeral», ή αν δεν είναι «ephemeral» τα υλικά, ή αν εν monumental τα υλικά, τζιαι ούτω καθεξής, είναι τζιαι τούτο δήλωση που μόνη της. Δεν αρκούνε ούτε 6 γραμμές του Agamben, ουδέ ολόκληρη η ανθολογία του, για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα.

[Σημείωση προς καλλιτέχνες: Οι καλλιτέχνες που επιθυμούν να πλατσουρίσουν ή να πλατσουρίζουν στα νερά του aesthetic cognitivism, καλό θα είναι να το κάμνουν τουλάχιστον σωστά, τζιαι σωστά, είναι το έξυπνα, με το cogito τα γέρημα. Αλλιώς, καταλήγουν σε κακοφτιαγμένες a priori καρικατούρες καταδικάζοντας την τέχνη τους να στέκει μισή χωρίς ολοκλήρωση στο εννοιολογικό πεδίο της οπτικής τους επικοινωνίας. Εκτός και αν, θεωρούν άπαντες θεατές ηλίθιους.]

Στες αλληλουχίες σκλαβιάς Καλλιτέχνης – Κοινό – Χώρος που είδαμεν είτε πάνω είτε σε παρόμοιας φύσης εικαστικές εκθέσεις, ο ένας σκύβει το κεφάλι ώς σκλάβος του άλλου σε μιαν αλληλουχική ορδή αλυσίδων. Διαιωνίζοντας ταυτόχρονα την αδυνατότητα της ελευθερίας. Επιλέξτε τες σκλαβιές σας ή επιλέξτε τες ελευθερίες σας. Τζιαι αν αγωνίζεστε για να Παραμένετε σκλάβοι, είτε σκλάβοι στον / στην curator που θα σας «επιλέξει» σαν καλλιτέχνες, τζιαι αν ο / η curator αγωνίζεται για να παραμένει σκλάβος στες τάσεις της τέχνης που αλλάζουνε καπιταλιστικά με τον ρυθμό της ενδυματολογικής βιομηχανίας, τζιαι αν αγωνίζεται ο / η curator για να παραμένει σκλάβος στους χορηγούς των ιδρυμάτων, τζιαι αν το κοινό αγωνίζεται για να παραμένει σκλαβωμένο στο κλικ του φωτογράφου ή στην δήθεν πνευματικότητα του, αν φορείτε τες αλυσίδες της σκλαβιάς, γιατί «αγαπάτε την τέχνη», τότε ένεν την λέξη Τέχνη που θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε γλωσσολογικά. Αλλά την λέξη Αγάπη. Όχι στην γλωσσολογία του ώς-νοήματος αλλά στην διαμέσω-εμπειρικότητα ενός νοήματος ώς-τέτοιο που να φέρει την Επίγνωση τζιαι όχι κατεστραμμένα άχρηστη Γνώση. Τζιαι μετά, αν μας παίρνει ατομικά, στην εμπειρικότητα του νοήματος να γυρέψουμεν τες συλλογικές μας Συν-Ταυτίσεις. Για να πάμεν που το «ατομικά» στο «συλλογικά», με αβίαστα κοινές αποδοχές ώς-νοήματος όχι στην ψυχο-λογία της γλωσσολογίας, αλλά στην ψυχο-λογία του συναισθήματος της αλληλεγγύης. Εμμένω περήφανα αυτιστικά επαναλαμβανόμενα στη λέξη συν-αίσθημα. Εμμένω στο σύν τζιαι εμμένω στο αίσθημα. Το αντίθετο του αισθήματος εν απονέκρωση ναφθαλίνες. Να αντικαταστήσουμε τα –λόγια, με την αγάπη. Τζιαι η αγάπη, στέκει πάντα στες Πράξεις, εν μπορεί να σταθεί μόνο στα –λόγια. Γιαυτό αν αγαπάτε την τέχνη, κάμετε την τέχνη σας αγάπη, τζιαι κάμετε την αγάπη σας πράξη. Οι επιλογές εν πάντα τζιαμέ. Τζιαι για την σκλαβιά σας, τζιαι για την ελευθερία σας.

«Τόση ποίηση για ένα τόπο τόσο μικρό
παρακαλώ μή γράφετε άλλο
φυτέψτε ένα δέντρο
φυτέψτε νερό»

Αρχίνισα τον [συγκεκριμένο] μικρογραφικό κύκλο σημειώσεων Καλλιτέχνης – Κοινό – Χώρος άνωθεν με ένα μικρό απόσπασμα έργου, από ένα σύγχρονο Τουρκοκύπριο ποιητή τζιαι κλείννω τούτον τον κύκλο σημειώσεων, με τον ίδιο ποιητή. Εμμένοντας σε ένα «Ώς άλλο» που όμως «Ένεν άλλο». Ο άλλος που έν εγώ τζιαι εγώ που είμαι τζείνος τζιαι εγώ που είμαι ούλλοι τζιαι ούλλοι που εν εγώ, που μέσα στες φυλακές, εν πολλές οι φυλακές, εν πολλές οι σκλαβιές. Εν πολλή όμως τζιαι η αγάπη, τζιαι έν πολλή η θέληση για την ελευθερία. Τζιαι ο πόθος για την ελευθερία. Όσοι αναπνέουμεν έν θα σιωπούμεν, ποττέ. Χρειάζεται όμως, συν-Ολική αφύπνιση, να αποτινάξει η κοινωνία τες συλλογικές της σκλαβιές, να αποτινάξει ο άνθρωπος τες προσωπικές τζιαι συλλογικές του σκλαβιές. Χρειάζονται όμως, προσπάθειες με αγάπη, με Συν-Αίσθημα. Χωρίς απονεκρώσεις, χωρίς ναφθαλίνες. Χρειάζεται όμως, ο μικρο/αστός Κυπραίος τζιαι η μικρο/αστή Κυπραία του 2012, να μέν ανακαλύπτει το Μπλοκ 10 μέσα που την εξουσιαστική ιδρυματοποίηση της τέχνης ή μέσα που διαφημίσεις σε γυαλλιστερά περιοδικά δίπλα που διαφημίσεις για την καινούργια Luis Vuiton αντρική ή γυναικεία τσάντα. Να μέν τους ανακαλύπτει μέσα στους οδηγούς διασκέδασης των περιοδικών τζιαι των εφημερίδων. Μα να τους ανακαλύπτει, τους Συν-ανθρώπους του / της, μέσα που την καρδιά του / της. Τα άλλα ούλλα εν φιλολογίες. Τζιαι η φιλολογία ένεν ποττέ ζωή, παρά μόνο κακοφτιαγμένη μιμητική ζωγραφιά μιας ώς-ζωής, μία κακοφτιαγμένη «ώς-τέχνη». Μια κακοφτιαγμένη a priori καρικατούρα ζωής.

Δεν υπάρχουν ¨θεσμοί» και παπαριές που πρέπει να σεβόμαστε τάχα αλλά ευσυνείδητοι Άνθρωποι…Όταν οι δημοσιογράφοι τα βάζουν με το ΔΝΤ … φεύγουν οι δημοσιογράφοι

 

2011-12-31T07_19_15-08_00

Το αλίευσα από το twitter του γνωστού δημοσιογράφου παραγωγού του Debtocrasy Άρη Χατζηστεφάνου με τον εξής τίτλο

Όταν δημοσιογράφοι τα βάζουν με το ΔΝΤ …. φεύγουν οι δημοσιογράφοι http://www.youtube.com/watch?v=nXVK6XXL_Qw μια ιστορική συνέντευξη ..

στο βίντεο βλέπουμε την Μιράντα Ξαφά η οποία είναι εκπρόσωπος του ΔΝΤ και εκπρόσωπος του πλέον απάνθρωπου σκληρού πυρήνα αυτών των υπάνθρωπων που αντιμετωπίζουν τους συνανθρώπους τους ως σκουλίκια στην καλύτερη περίπτωση και σκουπίδια στην χειρότερη

διαβάζουμε το ανορθόγραφο σημείΩμα από την ιστοσελίδα

http://www.bibliopolio.gr/%CE%9E%CE%B1%CF%86%CE%AC-%CE%9C%CE%B9%CF%81%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1-h-90519.html

Βιογραφικο σημείομα:

Η Μιράντα Ξαφά γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου τελείωσε τις βασικές οικονομικές σπουδές στο Pierce College. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο University of Pennsylvania των ΗΠΑ, όπου ολοκλήρωσε την διδακτορική της διατριβή το 1979, μελετώντας τις εκπτώσεις στις εισαγωγές βιομηχανικών προϊόντων από τη συμφωνία σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Από το 1980 μέχρι τον Απρίλιο του 1991 εργάστηκε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) στην Ουάσινγκτον, όπου ασχολήθηκε με τον σχεδιασμό και την παρακολούθηση σταθεροποιητικών προγραμμάτων, κυρίως στη Λατινική Αμερική. Από τον Μάιο του 1991 έως τον Οκτώβριο του 1993 εργάστηκε στην Αθήνα, με άδεια από το ΔΝΤ, ως οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού, Κων/νου Μητσοτάκη. Στη συνέχεια εργάστηκε στην επενδυτική τράπεζα Salomon Brothers στο Λονδίνο, αρχικά ως οικονομολόγος και από το 1997 ως global currency strategist για τις αναδυόμενες αγορές. Το 2004 διορίστηκε, με απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης, αναπληρώτρια εκτελεστική διευθύντρια στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ως εκπρόσωπος της Ελλάδας), θέση στην οποία παρέμεινε έως το 2009, όταν τη διαδέχθηκε αρχικά ο κ. Χρήστος Χατζηεμμανουήλ (δεν αποδέχθηκε τον διορισμό), και στη συνέχεια ο καθηγητής κ. Παναγιώτης Ρουμελιώτης. Έχει διδάξει οικονομικά στα Πανεπιστήμια της Pennsylvania και Princeton των Ηνωμένων Πολιτειών και έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες πάνω σε θέματα που αφορούν το διεθνές εμπόριο, την κίνηση κεφαλαίων, την κρίση των χρεών και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα.

στο βίντεο βλέπουμε τον δημοσιογράφο της ΕΡΤ Κώστα Αρβανίτη να τρελαίνεται και να βγαίνει έξω από τα ρούχα ακούγοντας την εκπρόσωπο του ΔΝΤ σύμβουλο του Μητσοτάκη υπαλληλακο των τοκογλύφων τραπεζιτών να παραβλέπει παντελώς το γεγονός ότι οι νέοι άνθρωποι ΑΝ βρουν δουλειά θα πρέπει να ζουν με 590 ΜΙΚΤΑ!!

προς τιμήν του ο Κώστας Αρβανίτης τρελαίνεται και την αποστομώνει μη αντέχοντας την κυνικότητα με την οποία θέλει να πείθει για τα παντελώς παράλογα πράγματα που λέει περί ανάπτυξης χωρίς ανθρώπους οι οποίοι αφήνονται να ψοφήσουν στον βωμό του κέρδους των ελάχιστων κερδοσκόπων

«εσείς μπορείτε να ζήσετε με 500 ευρώ»  την ρωτάει!!!!!

μπράβο στους δημοσιογράφους της εκπομπής οι οποιοί κάνουν ακριβώς αυτό για το οποίο υποτίθεται είναι εκεί για να κάνουν

δηλαδή να ελέγχουν την εξουσία και όχι να την γλύφουν όπως πράττουν οι πλείστοι δημοσιοΚάφροι

http://www.newscode.gr/proswpa/story/miranta-xafa-h-ekfrasths-toy-metamonternoy-neofileleytheroy-laikismoy

Μιράντα Ξαφά: Η εκφραστής του μεταμοντέρνου νεοφιλελεύθερου λαϊκισμού
16/02/2011 21:48

Του Δημήτρη Μπεκιάρη

Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα έχει προκαλέσει κύμα ενός είδους μεταμοντέρνου νεοφιλελεύθερου λαϊκισμού, ο οποίος προέρχεται από συγκεκριμένα κέντρα και από συγκεκριμένους κύκλους. Η τρόικα έχει στο πλευρό της ως σύμμαχο ένα ολόκληρο σύστημα, του οποίου φορέας είναι αυτός ο μεταμοντέρνος λαϊκισμός και σε αυτό το πλαίσιο οι νεοφιλελεύθερες φωνές, ως μνημονιακή «Πέμπτη Φάλαγγα» επικροτούν τα εξοντωτικά για τον ελληνικό λαό μέτρα, τα οποία εφαρμόζει καθ’ υπόδειξη της τρόικας, η ελληνική κυβέρνηση.

Οι ίδιες φωνές είναι εκείνες, οι οποίες ταυτόχρονα με την τρόικα εισηγούνται το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και της εθνικής γης. Ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα και δείγματα του υπέρ του μνημονίου λαϊκισμού είναι το πολύ πρόσφατο άρθρο του πρώην στελέχους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Μιράντας Ξαφά, στην εφημερίδα (που αλλού;)

«Η Καθημερινή» με τίτλο «θέλει η Ελλάδα να σωθεί από τη χρεοκοπία;» στις 15 Φεβρουαρίου 2011. Πέρα από τον τετριμμένο και επιδερμικό σχολιασμό της Μιράντας Ξαφά ότι «Για να βγει η χώρα από τη κηδεμονία του Μνημονίου πρέπει κυβέρνηση και αντιπολίτευση να εγκαταλείψουν τη διγλωσσία και να έρθουν σε εθνική συνεννόηση για την έξοδο από την κρίση», το πρώην στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου εισηγείται την πώληση δημόσιας περιουσίας για επαναγορά του χρέους.

Η κα Ξαφά, και πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς άλλωστε, αναδεικνύεται σε αιχμή του δόρατος της προσπάθειας για υποστήριξη της τρόικας εκ των έσω και αναφέρει μεταξύ πολλών άλλων ότι «Η θύελλα αντιδράσεων του πολιτικού κόσμους προς τις προφανείς επισημάνσεις των εκπροσώπων της τρόικας είναι ενδεικτική της παθογένειας του ελληνικού πολιτικού συστήματος, που δεν μοιάζει να έχει αίσθηση του μεγέθους της δημοσιονομικής προσαρμογής που απαιτείται και του επείγοντος της κατάστασης για να σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία.

Αναλίσκεται έτσι σε περιττές συζητήσεις για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους περί “ξεπουλήματος” της δημόσιας περιουσίας και “θράσους” της τρόικας που εμπλέκεται στα εσωτερικά της χώρας». Για την κα Ξαφά λοιπόν οι αντιδράσεις στις εισηγήσεις της τρόικας περί ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας είναι «περιττές». Άραγε αυτό δεν είναι λαϊκισμός; Πριν από τη δημοσίευση του άρθρου της στην εφημερίδα «Η Καθημερινή», η Μιράντα Ξαφά από ένα άλλο ΜΜΕ του ομίλου Αλαφούζου, από τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ είχε υπογραμμίσει ότι «η Ελλάδα δεν ξεπουλάει, αλλά πουλάει».

Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Κάτω από ποιες συνθήκες πουλάει η Ελλάδα; Επειδή το επιλέγει σε μία περίοδο, που η χώρα είναι ισχυρή και έχει θέσει με σαφήνεια επενδυτικούς στόχους ή επειδή το επιβάλει η μεγαλύτερη κρίση των τελευταίων δεκαετιών. Καθώς είναι γνωστό, ότι συμβαίνει το δεύτερο, εκείνο το οποίο πρέπει να καταστεί αντιληπτό είναι το εξής: Αν όντως η Ελλάδα «πουλήσει», αυτό θα γίνει με όρους ξεπουλήματος.

Το μνημόνιο το αναφέρει ξεκάθαρα ότι «ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά στον ίδιο ή στα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος.

Η Λατινική Αμερική και ο Μητσοτάκης

Η κα Ξαφά είναι ένας τυπικός προκάτ εκπρόσωπος της δυτικότροπης πολιτικής και οικονομικής «κουλτούρας» και του νεοφιλελευθερισμού. Από το 1980 έως το 1991, εργάστηκε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην Ουάσιγκτον και όπως αναφέρεται στο βιογραφικό της ασχολήθηκε με τον σχεδιασμό και την παρακολούθηση σταθεροποιητικών προγραμμάτων κυρίως στη Λατινική Αμερική. Μπορεί λοιπόν να υποθέσει με ασφάλεια ο οποιοσδήποτε ότι η κα Ξαφά είναι συμμέτοχος στην εφαρμογή της αποτυχημένης συνταγής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείο για την Αργεντινή, της συνταγής δηλαδή που οδήγησε μία ολόκληρη χώρα και έναν ολόκληρο λαό στην καταστροφή.

Το ΔΝΤ έσπευσε στην Αργεντινή, ώστε να «σώσει» την οικονομία της το έτος 1991. Το 2001 η χώρα χρεοκόπησε. Ας υπενθυμιστεί ότι σχετικά με την Ελλάδα ο πρώην πρόεδρος της Αργεντινής, Φερνάντο Ντε Λα Ρούα έχει δηλώσει ότι «Τα μέτρα που εσείς παίρνετε σήμερα, τα πήραμε εμείς το 2001 και η Αργεντινή χρεοκόπησε». Το 1991, όμως, η κα Ξαφά επέστρεψε στην Ελλάδα για να αναλάβει τα καθήκοντα οικονομικού συμβούλου του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του οποίου, επίσης, η νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική έχει καταγραφεί στην ελληνική ιστορία ως πλήρως αποτυχημένη.

Να υποθέσουμε, λοιπόν, ότι ως πολύ στενά διασυνδεμένη η κα Ξαφά με τον Στέφανο Μάνο, τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας (1992) και μετέπειτα Οικονομικών (1992-93) και ως σύμβουλος του ίδιου του πρωθυπουργού, ήταν συμμέτοχη στην καταστροφική, για την Ελλάδα, πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η προϋπηρεσία της κας Ξαφά ως συμβούλου του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη πριν από περίπου 20 χρόνια, είναι ενδεικτική της διαχρονικής υπόστασης του πολιτικού και οικονομικού συμπλέγματος που αποτελούν την βάση υποστήριξης της τρόικας σήμερα.

Εξάλλου ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας Ντόρα Μπακογιάννη, τα ΜΜΕ, τα οποία στηρίζουν ανοικτά το μνημόνιο και έχουν ιδιαίτερα καλή σχέση με την οικογένεια Μητσοτάκη σε μια σειρά από επίπεδα, είναι σήμερα κάποιοι μόνο από τους υποστηρικτές της μνημονιακής πολιτικής και των επιβαλλόμενων σκληρών μέτρων στον ελληνικό λαό και τείνουν χείρα βοηθείας στην ελληνική κυβέρνηση προκαλώντας την οργή της λαϊκής βάσης του ΠΑΣΟΚ. Επίσης η κα Μιράντα Ξαφά είναι σταθερά επίσημη προσκεκλημένη του ΕΛΙΑΜΕΠ, με ότι αυτό συνεπάγεται. Καλό είναι, όμως, να υπενθυμιστεί και κάτι ακόμη. Την κα Ξαφά τοποθέτησε ως εκπρόσωπο της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο πρώην υπουργός Εθνικής Οικονομίας κ. Γιώργος Αλογοσκούφης.

Ο άνθρωπος των τραπεζών

Η κα Ξαφά, όμως, δεν υπήρξε μόνο στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το οποίο υπηρέτησε με συνέπεια από το 1980 έως το 1991, όταν σχεδιάζονταν τα πειράματα της οικονομικής υποδούλωσης των κρατών της Λατινικής Αμερικής, πολύ πριν ο υπερατλαντικός οργανισμός απλώσει (κατόπιν πρόσκλησης από τον Έλληνα πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου) τα πλοκάμια του στον «φτωχό ευρωπαϊκό νότο», αλλά και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου την χρονική περίοδο 2004 – 2009.

Όμως εκτός από άνθρωπος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου η κα Ξαφά είναι και άνθρωπος των τραπεζών. Μετά την πρώτη θητεία της στο ΔΝΤ, στην Ουάσιγκτον, και μετά την θητεία της ως οικονομικού συμβούλου του πρώην πρωθυπουργού κ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η κα Ξαφά υπηρέτησε με συνέπεια την επενδυτική τράπεζα του Λονδίνου Salomon Brothers και από το 1997 και έπειτα το ενδιαφέρον της επικεντρώθηκε στις αναδυόμενες εκλογές.

Σήμερα εργάζεται για την ij Patners, ενώ έχει συμμετάσχει σε κάποια από τα σημαντικότερα συνέδρια τραπεζιτών, όπως το συνέδριο των πιο ισχυρών τραπεζιτών του κόσμου στη Βιέννη. Μεταξύ άλλων στις εργασίες εκείνου του συνεδρίου είχαν συμμετάσχει οι Ζιάγκ Ζιανκίγκ, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Βιομηχανικής και Εμπορικής Τράπεζας της Κίνας, Στέφεν Γκριν, πρόεδρος της ΗSΒC holdings, Γιαν Ομεν, πρόεδρος της ΙΝG, ενώ είχε μιλήσει και ο πασίγνωστος Τζόρτζ Σόρος. Για την ιστορία τον ελληνικό τραπεζικό κλάδο είχαν εκπροσωπήσει ο υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Θωμόπουλος, ο πρόεδρος της Αlpha Βank κ. Κωστόπουλος, ο διευθυντής της Εθνικής Τράπεζας κ. Μυλωνάς και η Μιράντα Ξαφά.
Περί πολιτικής

Εκτός, όμως, από την δραστηριότητα της κας Ξαφά στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στους τραπεζικούς κύκλους και στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον οι πολιτικές απόψεις της. Υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν περιττό να χαρακτηριστεί ακραία νεοφιλελεύθερη. Άλλωστε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν εργάζεται όποιος και όποιος, δηλαδή χρειάζονται πάντοτε εκτός από τα εχέγγυα και τα απαραίτητα διαπιστευτήρια. Η κα Ξαφά υπήρξε μέλος των «Φιλελεύθερων» του Στέφανου Μάνου, ενώ συμμετέχει στην πολιτική κίνηση του κου Μάνου με την επωνυμία ΔΡΑΣΗ. Η ίδια είναι από ένα από εκείνα τα πρόσωπα τα οποία εισηγούνται απολύσεις στο δημόσιο.

Η κα Ξαφά, η οποία θέλει να εμφανίζεται ως «φιλελεύθερη» και «προοδευτική», έχει υπάρξει υποστηρίκτρια του φαιδρού και υπερσυντηρητικού «κινήματος του τσαγιού» της Σάρας Πέιλιν. Αλήθεια πως συμβιβάζονται αυτά τα δύο στοιχεία;

Με αφορμή την τρομοκράτηση της αστυνομίας στο Street Parade του Σαββάτου – Λεπτομερής νομική ανάλυση για το δικαίωμα συνάθροισης και τις υποχρεώσεις της αστυνομίας για προστασία του και όχι καταπάτηση του – ΕΔΑΔ υπόθεση Platform

Έχει καθιερωθεί κάθε Σάββατο να γίνεται στην Λευκωσία το αυτοοργανωμένο πάρτυ συνεύρεση ανθρώπων που επιθυμούν να εκφράσουν με αυτόν τον τρόπο την αντίθεση τους στον εμπορευματοποιημένο και επιβεβλημένο στάνταρ τρόπο «διασκέδασης»  σε συγκεκριμένους χώρους που πρέπει να πληρώσεις και να καταναλώσεις

Η συνάθροιση αυτή που γίνεται κάθε Σάββατο αποσκοπεί στο να αναδείξει ακριβώς ότι δεν είμαστε υποχρεωμένοι να πληρώσουμε στον κάθε μαγαζάτορα  για να περάσουμε καλά αλλά μπορούμε να αυτοοργανωθούμε και να διασκεδάσουμε όπως εμείς θέλουμε

Αυτό βρήκε τεράστια ανταπόκριση από πάρα πολύ κόσμο ειδικά πολλούς νέους ανθρώπους που ξέφυγαν με αυτό τον τρόπο από τα καλούπια που θέλουν να μας τσουβαλιάσουν οι μαγαζάτορες και γενικά οι μπιζινες μεν της εμπορευματοποιημένης στημένης διασκέδασης

Η αστυνομία το περασμένο Σάββατο ωσάν να πήγαινε σε πόλεμο παράταξε δύο διμοιρίες πάνοπλων με κράνη ρόπαλα και ασπίδες απέναντι σε dj box που έπαιζαν μουσική και παιδιά που χόρευαν και διασκέδαζαν!!!

Είναι σαφές ότι εκτελούσαν εντολές για να τρομοκρατήσουν τον κόσμο και να σταματήσει αυτός ο εναλλακτικός αυτοοργανωμένος μη εμπορευματοποιημένος τρόπος διασκέδασης που δεν πρέπει να πληρώσεις για να περάσεις καλά!

Η αστυνομία δρώντας ως νταβατζής επιχειρηματικών συμφερόντων και μόνο με την εμφανίση της στον χώρο πέρασε το τρομοκρατικό της μήνυμα ειδικά προς τα νέα παιδιά που ενδεχομένως δεν ήθελαν να μπλέξουν με νταβατζήδες με στολή

Υπήρξαν επανειλημμένως προκλήσεις αστυνομικών προς τον χώρο της συνεύρεσης με βρισιές και γύρευαν αφορμή για να διαλύσουν την συνάθροιση αυτή

και από το πουθενά συνέλαβαν δύο άτομα τα οποία ακινητοποίησαν οι πάνοπλοι αστυνομικοί και τα έσυραν με χειροπέδες στους αστυνομικούς σταθμούς

Δεν χρειάζεται να υπεισέλθουμε σε περαιτέρω λεπτομέρειες απλά είναι πολύ σημαντικό να γίνουν γνωστά τα δικαιώματα που έχουμε και τις υποχρέωσεις της αστυνομίας που είναι υποτίθεται εκεί για να τα προστατεύσει

Πιο κάτω παραθέτω μια λεπτομερειακή νομική ανάλυση επεξηγηματική για το συνταγματικά  κατοχυρωμένο δικαίωμα της δημόσιας συνάθροισης και της υποχρέωσης της αστυνομίας να μην παρεμβαίνει σε αυτό το δικαίωμα.

Αντίθετα σύμφωνα με την υπόθεση Platform το Ευρωπαικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάσισε ότι μάλιστα η αστυνομία πρέπει να παρεμβαίνει θετικά για να το προστατεύσει, δηλαδή να συνεχιστεί η συνάθροιση και όχι να την διαλύει όπως προσπάθησε να πράξει η αστυνομία το Σάββατο

Γίνονται αναφορές σε κυπριακές αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου

Αργότερα θα προσπαθήσω να συντάξω έναν κατάλογο με συνοπτικά τα δικαιώματα που έχουμε όσον αφορά εντάλματα σύλληψης έρευνας κλπ

 

Το άρθρο 21παρ1 του Συντάγματος ορίζει ότι: «έκαστος έχει το δικαίωμα του συνέρχεσθαι ειρηνικώς»

. Στην παράγραφο 3 του άρθρου 21 Σ ορίζεται ότι : «ουδείς άλλος περιορισμόςεπιβάλλεται επί της ασκήσεως των δικαιωμάτων τούτων πλην των υπό του νόμου καθοριζομένων, απολύτως δε αναγκαίων μόνος προς το συμφέρον της ασφάλειας της Δημοκρατίας ή της συνταγματικής τάξεως ή της δημόσιας ασφάλειας ή της δημοσίας τάξεως ή της δημοσίας υγείας ή των δημοσίων ηθών ή της προστασίας των δικαωμάτων και ελευθεριών των ηγγυημένων υπό του παρό΄ντος Συντάγματος εις παν πρόσωπον είτε το πρόσωπον τούτο μετέχει τοιαύτης συγκεντρώσεως ή είναι μέλος τοιούτων συνεταιρισμών είτε ου.»

 

Η σημασία αυτού του κατοχυρωμένου συνταγμαικού ατομικού δικαιώματος παίρνει και μιαν άλλη διάσταση και κατοχυρώνεται ακόμη περαιτέρω αφού προσταυτέται εξειδικεύμενα στο άρθρο 11 της Ευρωπαικής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που ορίζει : «Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα εις την ελευθερία του συνέρχεσθαι ερηνικώς και εις την ελευθερίαν συνεταιρισμού συμπεριλαμβανομένου του δικαιωμάτος …….

Σε διεθνές επίπεδο η διακήρυξη θεμελιωδών δικαιματων του ανθρώπου είναι άρρηκτα συνυφασμένη με το ιστορικό κίνημα του συνταγματισμού, δηλαδή την διεκδίκηση της θέσπισης θεμελιωδών κανόνων για τη νομική οργάνωση και πολύ περισσότερο τον περιορισμό της κρατικής εξουσίας από αυθαίερτες παρεμβάσεις.

Για την κατανόηση της νομικής φύσης των συνταγματικών δικαιωμάτων, ιστορικά έπαιξε ρόλο η παραδοσιακή δάκρισή τους σε ατομικά, κοινωνικά και πολιτικά. Τα ατομικά δικαιώματα συνιστούν αξιώσεις του ατόμου-πολίτη έναντι του κράτους για αποχή από παρεμβάσεις σε μια συνταγματικά κατοχυρωμένη σφαίρα ιδιωτικής αυτονομίας και έκφρασης αυτοπροσδιορισμού.

Το άρθρο 35 Σ ορίζει: «Αι νομοθετικαί, εκτελεστικαί και δικαστικαί αρχαί της Δημοκρατίας υποχρεούνται να διασφαλίζωσι την αποτλεσματικήν εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος μέρους, εκάστη εντός των ορίων της αρμοδιότητας αυτής.»

 

Η διάταξη αυτή καθιστά σαφές ότι η εγγύηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων από το κράτος δεν εξαντλείται όμως μόνο σε μια απλή υποχρέωση αποχής, αλλά εκτείνεται και σε υποχρέωση όλων των εξουσιών-οργάνων του να διασφαλίζουν την αποτελεσματική εφαρμογή των διατάξεων του μέρους ΙΙ του Συντάγματος, η κάθε μια μέσα στα όρια της αρμοδιότητας της .

Τούτο μπορεί να απαιτεί ακόμα και ανάληψη πρωτοβουλιών από το Κράτος προκειμένου να προστατευτεί ενεργητικά το δικαίωμα εκείνο το οποίο εγγυάται, όπως είναι το δικαίωμα του συνέρχεσθαι ερηνικώς, ώστε να μην παραμένει η συνταγματική αυτή διάταξη κενό γράμμα χωρίς περιεχόμενο.

Αξιοσημείωτη ως προς το σημείο αυτό είναι η απόφαση Plattform “Arzte fur das Leben» 21/6/1988 Α139 του ΕΔΑΔ με την οποία δέχθηκε πως μια πραγματική και αποτελεσματική ελευθερία του ατομικού δικαιώματος της συνάθροισης, δεν διασφαλίζεται μόνο μέσω της απλής αποχής του Κράτους αλλά επιπλέον το άρθρο 11 της ΕΣΔΑ επιβάλλει την λήψη ακόμη και θετικών μέτρων εκ μέρους του Κράτου και της αστυνομίας για την προστασία των διαδηλωτών από βιαιότητες αντιφρονούντων.

Με απλά λόγια, όχι μόνο η αστυνομία πρέπει να μην παρεμβαίνει και να απέχει αρνητικά, αλλά ακόμη όταν χρειάζεται οφείλει και πρέπει να παρεμβαίνει θετικά προς την κατεύθυνση της διασφάλισης του δικαιώματος του «συνέρχεσθαι ειρηνικώς» εμποδίζοντας τρίτους από το να παρέμβουν στην συνάθροιση.

Ο ρόλος και σκοπός της αστυνομίας σε μια δημοκρατία ως όργανο του Κράτους είναι πάνω απ΄όλα η διασφάλιση της εφαρμογής και απόλαυσης εκ μέρους των πολιτών των συνταγματικών τους δικαιωμάτων.*

Οι διατάξεις των συνταγματικών θεμελιωδών δικαιωμάτων έχουν αυξημένη τυπική ισχύ και δεν είναι δυνατό να καταργηθούν ούτε απ΄αυτόν τον ίδιο τον εκλελεγμένο νομοθέτη και φυσικά ούτε από οποιεσδήποτε άλλες κρατικές πράξεις και ιδιαίτερα από ένα όργανο υποδεέστερο της Νομοθετικής εξουσίας όπως είναι η αστυνομία.

Με άλλα λόγια εφόσον ακόμη και αυτή η ίδια η Βουλή που είναι το ανώτατο νομοθετικό όργανο του κράτους δεν μπορεί να καταργήσει όποιοδήποτε συνταγματικό δικαίωμα αλλά απλώς μπορεί να το περιορίσει υπό πολύ συγκεκριμένες προυποθέσεις μόνο με ειδικό νόμο, τότε είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί να έρχται η αστυνομία και να το καταργεί πλήρως με τις πράξεις της  αυθαίρετα, παραβιάζοντας κατάφωρα το Σύνταγμα την Ευρωπαική Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και όλο το συναφές νομοθετικό πλαίσιο.

Οι συνταγματικές επιταγές και οι νομοθετικές διατάξεις που πηγάζουν από αυτές, θέτουν τα νομικά πλαίσια μέσα στα οποία οφείλουν να κινούνται όλα τα όργανα του κράτους, ιδίως σε ό,τι αφορά τις σχέσεις τους με τους πολίτες αφού βασικότατος σκοπός του Συντάγματος είναι να θέτει όρια στην άσκηση της κρατικής εξουσίας και να απονέμει δικαιώματα στους πολίτες που θεμελιώνουν κυρίως την αξίωση αποχής της επέμβασης της κρατικής εξουσιάς από την άσκηση των ατομικών τους δικαιωμάτων (όπως είναι το συνέρχεσθαι ειρηνικώς).

Ξεκάθαρη πάνω σ΄αυτό είναι η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου Προέδρου της Δημοκρατίας ν. Βουλής των Αντιπροσώπων 12/5/2000 την οποία θα δούμε πιο κάτω.

– Γενικότερα μπορούμε να πούμε ότι εκείνο που προέχει στην κατοχύρωση των ατομικών δικαιωμάτων είναι ο άνθρωπος ως άτομο αλλά και ως μέλος του κοινωνικού συνόλου.

Με αυτήν την έννοια τα συνταγματικά ατομικά δικαιώματα αποτελούν αυτοσκοπούς του Κράτους. Αντίθετα η κρατική εξουσία σε όλες της τις μορφές όχι μόνο δεν αποτελεί αυτοσκοπό αλλά το μέσο για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Τα δικαιώματα αυτά έτσι δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν ως εργαλεία στα χέρια του κράτους η οποία τα χρησιμοποιεί αυθαίρετα για την διατήρηση και ενδυνάμωση της εξουσίας του.

Η εργαλειακή αντίληψη των συνταγματικών δικαιωμάτων είναι ίδιον χαρακτηριστικό των ολοκληρωτικών καθεστώτων.

Μια δημοκρατική πολιτεία υφίσταται για να υπηρετεί την ευημερία των ανθρώπων και όχι το αντίστροφο, δηλαδή οι άνθρωποι να χρησιμοποιούνται σαν μέσο για την περαιτέρω ενδυνάμωση και συντήρηση της κρατικής εξουσίας εις βάρος του κοινωνικού συνόλου και των ανθρώπων-πολιτών.

Κάτι τέτοιο φαίνεται κυρίως από τον τρόπο που το κράτος χρησιμοποιεί την βία και την αστυνομική καταστολή, αφού αυτή είναι το κυριότερο του όπλο για την επιβολή της εξουσίας του.  Έτσι για να μπορέσουμε να δούμε πότε ένα δημοκρατικό φιλελεύθερο κράτος ρέπει προς τον ολοκληρωτισμο πρέπει να δούμε πότε υπάρχει κατάχρηση της αστυνομικής καταστολής.

Κατάχρηση λοιπόν υφίσταται όταν πέρα από την αναγκαία για την συντήρηση της κοινωνίας προστασίας των συνταγματικών δικαιωμάτων και εννόμων αγαθών η αστυνομική καταστολή επεκτείνεται και κατά της χρήσης από τους πολιτες των συνταγματικων τους δικαιωμάτων όταν αυτα συνιστούν απλώς έκφραση ενός ανεπιθύμητου για το κράτος φρονήματος.

Με τον τρόπο αυτό η εξουσία που ρέπει προς τον ολοκληρωτισμό χρησιμοποιώντας το δραστικό όπλο της αστυνομικής καταστολής επιχειρεί να ποδηγετήσει την συμπεριφορά των πολιτών προς την ιδεολογικά προσκείμενη σ΄αυτήν κατεύθυνση, ελέγχοντας το φρόνημα τους.

Η κατάχρηση της αστυνομικής καταστολής «περνά» στις μάζες πολιτικά μηνύματα τονίζοντας την στάση της κρατικής εξουσίας που ρέπει προς τον ολοκληρωτισμό απέναντι σε ορισμένες κοινωνικές αξίες ή σε ορισμένα γενικά αποδεκτά πρότυπα συμπεριφοράς. Επιδιώξη και όραμα μιας ολοκληρωτικής κρατικής εξουσίας είναι η δημιουργία «φοβισμένων πολιτών» και η δημιουργία τρομοκρατημένων ανθρώπων με δουλική συμπεριφορά.

Ενώ ένα δημοκρατικό φιλελευθερο κράτος για να νοείται ως τέτοιο, πρέπει να προστατεύει και να διασφαλίζει την εφαρμογή των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που το ίδιο το Σύνταγμα προβλέπει.

Ο λειτουργικός προορισμός αυτών των δικαιωμάτων αποσκοπεί στο να καταστήσει εφικτή την λειτουργία του δημοκρατικου πολιτεύματος. Παράλληλα η άσκηση τους αποτελεί έναν τρόπο έκφρασης και ανάπτυξης της προσωπικότητας του πολίτη, ο οποίος έτσι αυτοκαθορίζεται από κοινού με τους συμπολίτες του.

Υπάρχει λοιπόν αντικειμενικά, ανάγκη θεσμών προστατευτικών της ελευθερίας και των συνταγματικών ατομικών δικαιωμάτων του πολίτη, τα οποία όπως είπαμε αποτελούν αυτοσκοπούς του κράτους.

Αυτό επιβάλλεται όχι μόνο για χάρη της μειοψηφίας των διαφωνούντων προς την κρατούσα έννομη τάξη αλλά ιδίως για χάρη και προς το συμφέρον του συνόλου των πολιτών….και αυτό διότι ο κάθε πολίτης ενδέχεται να έχει κάποτε διαφορετική γνώμη από την κράτουσα σε ορισμένη στιγμή και ακόμη διότι η ελευθερία που είναι η Ουσία του δημοκρατικού πολιτευμάτος για να μη νοθεύεται και διακυβευεται πρέπει να είναι αδιαίρετη.

Εν ολίγοις η ελευθερία που αξίζει και έχει πρακτική σημασία δεν είναι τόσο η ελευθερία των συμφωνούντων όσο η ελευθερία των διαφωνούντων, δηλαδή εκείνων που σκέφτονται διαφορετικά. Ελευθερία μόνο για τους κατόχους της εξουσίας των οργάνων της όπως είναι η αστυνομία και τους οπαδούς της όσο πολυάριθμοι και αν είναι δεν είναι ελευθερία, διότι «η ελευθερία χάνει την αποτελεσματικότητα της όταν καταντάει προνόμιο» (Rosa Luxemburg).

Η κατοχύρωση λοιπόν της πραγματικής άσκησης των πιο πάνω ατομικών δικαιωμάτων και της ελευθερίας που θεμελιώνεται στο Σύνταγμα και στην ΕΣΔΑ αποσκοπεί στο κατεξοχήν εκ των ων ούκ άνευ δημοκρατικό δικαίωμα που είναι και η Ουσία της Δημοκρατίας, δηλαδή η ελεύθερη, ουσιαστική και απρόσκοπτη συμμετοχή των πολιτών σε πολιτικά σχήματα ή επιμέρους πολιτικοποιημένες ομάδες όπου από διάφορα βήματα όπως είναι οι συναθροίσεις και οι διαδηλώσεις συμμετέχουν στην λήψη πολιτικών αποφάσεων.

Έτσι είναι αναγκαία η θέσπιση φραγμών, περιοριστικών των εκάστοτε ασκούντων την κρατική εξουσία, οι οποίοι να εγγυώνται την ανεμπόδιστη και ανόθευτη άσκηση των πολιτικών δικαιωμάτων και της αυθεντική βούλησης του λαού συνολικά αλλά και μερικά ώστε οι οποιοιδήποτε κρατούντες να μην μπορούν να τον εξαναγκάσουν με τα μέσα που διαθέτουν και ειδικότερα την αστυνομική καταστολή να «θέλει»» ό,τι θέλουν αυτοί.

Φυσικά και τα ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες δεν ανεπίδεκτα κάποιων κατ΄εξαίερεση περιορισμών. Ο περιορισμός όμως των ατομικών ελευθεριών που γίνεται σε συνάρτηση με τις ελευθερίες των άλλων, είχε προβλεφθεί ήδη στην γαλλική διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη του 1789 που όριζε στο άρθρο 4 ότι : «η ελευθερία έγκειται στο να μπορεί κανείς να κάνει κάθε τι που δεν βλάπτει τον άλλο, έτσι η άσκηση των φυσικών δικαιωμάτων κάθε ανθρώπουδεν έχει άλλα όρια από εκείνα που εξασφαλίζουν στα άλλα μέλη της κοινωνίας την απόλαυση αυτών των ίδιων δικαιωμάτων»

 

Ετσι η ελευθερία των άλλων δεν είναι μόνο όριο, αλλά και προυπόθεση για την ελευθερία του καθενός, όπως και η ελευθερία του καθενός είναι προυπόθεση για την ελευθερία όλων.

Ξεκάθαρη όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, ως προς την έννοια και την ουσία των ατομικών συνταγματικών δικαιωμάτων που κατοχυρώνει το Μέρος ΙΙ του Συντάγματος είναι η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ημερ 12 Μαίου 2000 μεταξύ του Προέδρου της Δημοκρατίας λέει το ΑΔ σελ 4 « Το άρθρο 15.1 του Σ κατοχυρώνει το δικαίωμα της ιδιωτικής ζωής ώς θεμελιώδες δικαίωμα του ατόμου. Ανάλογη προστασία παρέχεται από το άρθρο 8(2) της Ευρωπαικής Σύμβασης για την προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών που ενσωματώθηκε στο ημεδαπό δίκαιο με την κύρωση της της Σύμβασης –(βλ. Ν 39/62)

 

Περιορισμός του δικαιώματος της ιδιωτικής ζωής και κάθε δικαιώματος που κατοχυρώνει το Μέρος ΙΙ του Συντάγματος, χωρεί μόνο κάτω από τους όρους και τις αυστηρές προυποθέσεις που θέτει το ίδιο το  Σ.

 

  Το δικαίωμα που διασφαλίζει το άρθρο 15.1 του Σ απαγορεύει την διείσδυσει κάτω από οποιοδήποτε πρόσχημα στην ιδιωτική ζωή του ανθρώπου.»

…..Στην επόμενη παράγραγο λέει το ΑΔ  «Στην άσκηση του δικαιώματος που κατοχυρώνει το άρθρο 15.1 δε χωρεί επέμβαση. Επέμβαση χωρεί μόνο εφόσον εξουσιοδοτείται από το νόμο και είναι αποκλειστικά αναγκαία για ένα ή περισσότερους σκοπούς που καθορίζονται στην ίδια διάταξη του Συντάγματος» Στην σελ 8 υπάρχει ο τίτλος : «άρθρο 15 του Συντάγματος – Το δικαίωμα της ιδιωτικής ζωής – Πότε χωρεί επέμβαση;» ……………τα δικαιώματα που κατοχυρώνει το Σ προσιδιάζουν στο άτομο και έχουν ως επίμετρο την φύση του ανθρώπου.

Φορέας των δικαιωμάτων που κατουχρώνει το Μέρος ΙΙ του Σ είναι το άτομο. Τα θεμελιώδη δικαιώματα του ατόμου μπορεί να περιοριστούν με τον τρόπο που επιτρέπει και μόνο για τους λόγους που καθορίζει το Σύνταγμα.

 

Περιορισμός μπορεί να τεθεί και η επέμβαση να επιτραπεί με Νόμο, εφόσον αυτά κρίνονται αναγκαία και στο βαθμό που η ανάγκη το επιβάλλει.. βλ μεταξύ άλλων Police and Theodoros Nicola Hondron and Another 3 RSCC 82 και Πρόεδρος της Δημοκρατίας ν. Βουλής (Αρ. 2) (1992) 3 ΑΑΔ 165)

Δεν είναι οποιασδήποτε μορφής ανάγκη που μπορεί να δικαιολογήσει περιορισμό ή επέμβαση σε θεμελιώδες δικαίωμα του ατόμου. Από τη νομολογία του Ευρωπαικόυ Δικαστηρίου και της Ευρωπαικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προκύπτει ότι η ανάγκη πρέπει να είναι όχι μόνο υπαρκτή αλλά και να έχει χαρακτήρα πιεστικής κοινωνικής ανάγκης, αποτιμούμενης στο πλαίσιο δημοκρατικής κοινωνίας….(βλ Platform)

Όμοια κατ΄ουσίαν είναι και η προσέγγιση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στη Διαπίστωση της ύπαρξης και τον προσδιορισμό της φύσης της ανάγκης που μπορεί να δικαιολογήσει τον περιορισμό θεμελιώδους δικαιώματος του ατόμου- Police vs Ekdodiki Eteria (1982) 2 CLR 63.

Πρώτο, πρέπει να υπάρχει άμεσος σχέση μταξύ του περιορισμού του δικαιώματος και της ανάγκης η οποία τον επιβάλλει. Δεύτερο πρέπει να καταδεικνύεται η ύπαρξη σοβαρού αν όχι αναπόφευκτου κινδύνου ότι ένας ή περισσότεροι από τους σκοπούς ή λειτουργίες της πολιτείεας για τους οποίους μπορεί να περιοριστεί το δικαίωμα, θα τεθούν σε κίνδυνο»

Στην επόμενη παράγραφο: « Εναπόκειται στη Νομοθετική Εξουσία να στοιχειοθετήσει την ανάγκη η οποία δικαιολογεί τον περιορισμό θεμελιώδους δικαιώματος του ατόμου. Αναγνωρίζεται κατ΄αρχήν κάποιο περιθώριο εκτίμησης (margin of appreciation) στο Νομοθέτη ως προς την ύπαρξη κοινωνικής ανάγκης για την θεσμοθέτησςη του κανόνος δικαίου.

Η εμβέλεια της αρχής αυτή είναι περιορισμένη όπως αναγνωρίζει η νομολογία του Δικαστηρίου και της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Δεν υπερβαίνει τα όρια της καλοπροαίρετης βούλησης του νομοθετικού σώματος για τη νομοθετική ρύθμιση του θέματος. Για τον περιορισμό ή την εξουσιοδότηση επέμβασης στην άσκηση θεμελιώδους δικαιωμάτος η ανάγκη πρέπει να τεκμηριώνεται και η ρύθμιση να είναι ανάλογη προς την ανάγκη.»

Στην μεθεπόμενη παράγραφο:  « Η εντύπωση η οποία αφήνεται είναι ότι η Βουλή των Αντιπροσώπων θεωρεί γενικά επιθυμητό τον έλεγχο, ο οποίος καθιερώνεται, ανεξάρτητα από την επέμβαση που συνεπάγεται στο θεμελιώδες δικαίωμα της ιδιωτικής ζωής και ανεξάρτητα από τη δυνατότητα περιορισμού του, για τους λόγους που καθιστά παραδεκτούς το άρθρο 15.2 του Σ.==>

Εφόσον νομοθέτημα περιοριστικό ανθρώπινου δικαιώματος της ιδιωτικής ζωής σ΄αυτήν την περίπτωση δε θεμελιώνεται σε υπαρκτή άμεση και πιεστική ανάγκη αυτό απολήγει σε παραβίαση του δικαιώματος , επιζήμια για τον άνθρωπο και το κοινωνικό χώρο στον οποίο λειτουργεί.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα οριοθετούν το πλαίσιο λειτουργίας της Πολιτείας από τα οποία δεν χωρεί παρέκκλιση εκτός για τους εξαιρετικούς λόγους που διαγράφει το ίδιο το Σύνταγμα»

Το ΑΔ είναι ξεκάθαρο σ΄αυτό που λέει: Ναι μεν το Σύνταγμα ορίζει ότι τα ανθρώπινα συνταγματικά- ατομικά δικαιώματα μπορούν να υποστούν περιορισμούς από τη Νομοθετικής εξουσία που ψηφίζει τέτοιο νόμο, αλλά ακόμη κι αυτή η νομοθετική εξουσία υφίσταται προληπτικά και κατασταλτικά ασφυκτικούς περιορισμούς όσον αφορά τα πλαίσια  που μπορεί να κινηθεί.

Δεν μπορεί έτσι η Νομοθετική εξουσία να περιορίσει ένα συνταγματικό ατομικό δικαίωμα που λειτουργεί σαν ασπίδα και προμετωπίδα στην αυθαίρετη επέμβαση του Κράτους, ούτε καν με νόμο, εάν αυτός ο νόμος δεν θεμελιώνεται πάνω στη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, από τα οποία δεν χωρεί παρέκκλιση εκτός όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Βλέπουμε δηλαδή με πόση αυστηρότητα αντιμετωπίζει το Ανώτατο Δικαστήριο ακόμη κι αυτήν την ίδια την Βουλή των Αντιπροσώπων, όταν σχεδόν την επιπλήτει λέτοντας εν ολίγοις ότι απεκόμισε την εντύπωση ότι η Βουλή είχε στην υπόθεση εκείνη σαν απώτερο σκοπό και σαν αυτοσκοπό της, άλλο από εκείνο που της επιτάσσει το Σύνταγμα, δηλαδή την προστασία των ατομικών συνταγματικών δικαιωμάτων των πολιτών και προχωρεί έτσι στην ευθεία παραβίαση του ανεξάρτητα από την επέμβαση που συνεπάγεται αυτό σε ένα θεμελιώδες συνταγματικό ανθρώπινο δικαίωμα.

Υπόθεση Κλεάνθους και άλλοι ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου 29/8/91 ==> «Ακόμη σημαντικότερο οι υποχρεώσεις που επιβάλλει το άρθρο 28 και γενικότερα το Μέρος ΙΙ του Συντάγματος και η εκπλήρωση τους, αποτελεί αναλλοίωτη και διαχρονική υποχρέωση κάθε αρχής και οργάνου της Δημοκρατίας, όπως ρητά ορίζεται στο άρθρο 35. Δε χωρεί συμβιβασμός με τα θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες του ανθρώπου, είτε από το ίδιο το άτομο ή από αρχή ή όργανο της Δημοκρατίας.»

Υπόθεση Ηλία Κυριακίδη ν. Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπουργικού Συμβουλίου 26/11/1997 «Απόκλιση από τις υποχρεώσεις που επιβάλλει στην Πολιτεία το Μέρος ΙΙ του Συντάγματος (Κατοχύρωση Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και Ελευθεριών) δεν χωρεί. Η εκπλήρωση τους αποτελεί αναλλοιώτη και διαχρονική υποχρέωση κάθε αρχής και οργάνου της Δημοκρατίας όπως ρητά ορίζεται στο άρθρο 35 Σ.»

, ο εκτελεστικός του Συντάγματος νόμος είναι σαφέστατος για το πότε μπορεί η αστυνομία να παρέμβει κατ΄εξαίρεση στο συνταγματικό δικαίωμα της ειρηνικής συνάθροισης στα άρθρα 70-79 του Ποινικού Κώδικα: Καταρχήν το άρθρο 70παρ. 2 ορίζει ότι «..μια συνάθροιση που άρχισε να νόμιμη υπάγεται και θεωρείται παράνομη όπως ορίζεται στο άρθρο 70παρ.1 ΠΚ.

Ετσι μια συνάθροιση είναι παράνομη όταν πέντε (5) ή περισσότερα πρόσωπα συναθροίζονται με πρόθεση να διαπράξουν κάποιο ποινικό αδίκημα ή τα οποία συναθροίστικαν με πρόθεση να εκτελέσουν κάποιο κοινό σκποό και συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο που διεγείρει στα πρόσωπα που βρίσκονται στην περιοχή, εύλογο φόβο ότι συναθροίστηκαν με αυτό τον τρόπο με σκοπό να διασαλεύσουν την ειρήνη ή ότι με τέτοια συνάθροιση άσκοπα και χωρίς επαρκή λόγο προκαλούν άλλα πρόσωπα σε διασάλευση της ειρήνης.»

–Πιο σαφής δεν θα μπορούσε να ήταν ο εκτελεστικός του Συντάγματος νόμος. Ετσι ο Νόμος που κατά το Σύνταγμα ορίζει κατά αποκλειστικότητα τις αριθμημένες προυποθέσεις για τον κατ΄εξαίρεση περιορισμό του δικαιώματος του άρθρου 21 Σ του Συνέρχεσθαι ειρηνικώς, ορίζει ξεκάθαρα ότι για να χαρακτηριστεί παράνομη μια συνάθροιση , ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ και εκ των ων ουκ άνευ προυπόθεση είναι να πληρούται ο αριθμός τουλάχιστον ΠΈΝΤΕ (5) ατόμων και εν συνεχεία αυτά τα ΠΕΝΤΕ ή περισσότερα άτομα να έχουν ΠΡΟΘΕΣΗ να διαπράξουν κάποιο ποινικό αδίκημα.

Καθοριστική για το σημείο αυτό είναι η απόφαση του ΕΔΑΔ στην υπόθεση Plattform “Arzte fur das Leben 21-6-88 όπου στην παράγραφο 37 λέει τα εξής:

“Lastly no damage was done nor were there any serious clashes; the counter-demonstrators chanted slogans, waved banners and threw eggs or clubs of grass which did not prevent the procession conclusion;”

Το ΕΔΑΔ αποφάσισε ότι το συνεχές ρίξιμο κομματιών και από χορτάρι και πολλών αυγών τα οποία σίγουρα βρήκαν σαν στόχο και κάποιους πολίτες ή αστυνομικούς δεν συνιστά οποιαδήποτε ζημιά ή κάποια σοβαρή σύγκρουση ή δυσαρμονία της εκδήλωσης που να δικαιολογούσε την επέμβαση της αστυνομίας.

Εν συνεχεία η απόφαση συνεχίζει: “ special riot-control units placed themselves between the opposing groups when tempers had risen to the point where violence threatened to break out”

Ειδικές μονάδες της αστυνομίας απλώς τοποθετήθηκαν μεταξύς της διαδήλωσης και της εξ αρχής παράνομης το τονίζω αντιδιαδήλωσης μόνο όταν απειλήθηκε να ξεσπάσει βία.

Ξεκάθαρα το ΕΔΑΔ απεφάσισε ότι το ρίξιμο πολλών αυγών και κομματιών από γρασίδι δεν συνιστούσε βία και ούτε δικαιολογούσε επέμβαση της αστυνομίας αλλά και όταν απειλήθηκε να ξεσπάσει βία τότε και πάλι η αστυνομία όχι μόνο δεν εισέβαλε μέσα στους διαδηλωτές ώστε να οξύνει περισσότερο τα πνεύματα και να προκαλέσει η ίδια εκ του μηδενός συμπλοκές όπως ακριβώς έπραξε η κυπριακή αστυνομία στην υπόθεσή μας, αλλά απλώς μπήκε ανάμεσα στα αντετιθέμενα μέρη της διαδήλωσης και της αντιδιαδήλωσης ώστε να μην επιτεθεί το ένα κατά του άλλου, ώστε να εξασφαλίσει με αυτό τον τρόπο το συνταγματικό δικαίωμα του συνέρχεσθαι ειρηνικώς στους πολίτες που συμμετείχαν στη νόμιμη διαδήλωση.

Η αστυνομία μάλιστα δεν εισέβαλε βιαίως ούτε στην αντιδιαδήλωση που προκαλούσε τους διαδηλωτές και η οποία όχι μόνο δεν ενημέρωσε τις αρχές όπως προνοούσε ο τοπικός νόμος, αλλά ακόμη περισσότερο όπως λέει το ΕΔΑΔ στην παρ. 37 όταν ζητήθηκε άδεια σε προηγούμενη ημερομηνία για αντιδιαδήλωση αυτή δεν δόθηκε αλλά αντίθετα απαγορεύτηκε ρητώς.

Περαιτέρω το ΕΔΑΔ στην παρ. 32 λέει ότι σε μια δημοκρατία το δικαίωμα της αντιδιαδήλωσης δεν μπορεί να επεκτείνεται στο σημείο που να περιορίζει το δικαίωμα στην διαδήλωση.

Σ΄αυτή την περίπτωση μάλιστα λέει το ΕΔΑΔ ότι επηρεάζεται γνήσια το δικαίωμα του συνέρχεσθαι ειρηνικώς και έτσι η η απλή αγνή (purely)  αρνητική αποχή δεν θα ήταν συμβατή με το άρθρο 11 της ΕΣΔΑ (συνέρχεσθαι ειρηνικώς) και το Κράτος μέσω της αστυνομίας κάποτε θα πρέπει να παίρνει θετικά μέτρα, ακόμη και μέσα στην σφαίρα των σχέσων μεταξύ ατόμων-ιδιωτών αν χρειάζεται.

“ A demonstration may annoy or give offence to persons opposed to the ideas or claims that it is seeking to promote. The participants must, however be able to hold the demonstration without having to fear that they will be subjected to physical violence by their opponents; such a fear would be liable to deter associations or other groups supporting common ideas or interests from openly expressing their opinions on highly controversial issues  affecting the community. In a democracy the right to counter-demonstrate cannot extend to inhibiting the exercise of the right to demonstrate.

Genuine, effective freedom of peaceful assembly cannot, therefore, be reduced to a mere duty on the part of the state not to interfere: a purely negative conception would not be comparative with the object and purpose of article 11. Like article 8, article 11 sometimes requires positive measures to be taken, even in the sphere of relations between individuals, if need be (see mutatis mutandis the X and Y v. The Netherlands, Judgment of 26 March 1985, series A, no. 91, p 11par 23).

Ακόμη όμως και σε αυτή την περίπτωση που η αυστριακή αστυνομία νομιμοποιείτο να παρέμβει θετικά όπως και το έπραξε, αυτή της η παρέμβαση ( που είχε την επιδοκιμασία του ΕΔΑΔ) δεν έφτασε στο σημείο να εισβάλει μέσα στον πυρήνα της αντιδιαδήλωσης (η οποία όπως είπαμε ήταν και απαγορευμένη ρητά από την Διοίκηση αλλά και αντίβαινε στις αρχές που έθεσε το ΕΔΑΔ για την εφαρμογή του άρθρου 11 ΕΣΔΑ) και να αρχίσει να συμπλέκεται με τους αντιδιαδηλωτές, αλλά απλώς μπήκε ανάμεσα στην διαδήλωση και στην αντιδιαδήλωση όπου προσπάθησε να αποτρέχει τις συγκρούσεις μεταξύ των. è

Με άλλα λόγια η αυστριακή αστυνομία στην υπόθεση Plattform όπως απεφάσισε το ΕΔΑΔ, είχε το δικαίωμα να παρέμβει θετικά μόνο για να προστατεύσει το δικαίωμα των διαδηλωτών απο αντιδιαδηλωτές οι οποίοι μάλιστα έριχναν πολλά αυγά και όχι ένα καθώς επίσης και κομμάτια από χορτάρι, κάτι όμως που δεν θεωρήθηκε σαν κάτι σοβαρό που προκαλούσε οποιανδήποτε ζημιά και ότι εμπόδιζε την συνάθροιση των νομίμων διαδηλωτών.

2) Η αντιδιαδήλωση αυτή ήταν παράνομη αφού απαγορεύτηκε ρητώς από την Διοίκηση αλλά και απαγορευόταν σαφώς και ρητώς και από τις αρχές που έθεσε το ΕΔΑΔ (ως προς τον περιορισμό μιας αντιδιαδήλωσης μέσα σε μια δημοκρατία, να μην εκτείνεται μέχρι του σημείου αποτροπής της άσκησης του δικαιώματος του συέρχεσθαι ειρηνικώς).

Και όμως παρ΄όλ΄αυτά, η αυστριακή αστυνομία έχοντας όλα αυτά ενώπιόν της, σε καμμιά στιγμή δεν εισέβαλε στον χώρο αμφοτέρων των διαδηλώσεων, αλλά απλώς επενέβη θετικά ανάμεσα στους αντιδιαδηλωτές και διαδηλωτές ώστε να αποφευχθούν επιθέσεις και συμπλοκές

Ο πρόεδρος της FED ομοσπονδιακής τράπεζας των ΗΠΑ παραδέχεται ότι απλά τυπώνουν χρήμα από το πουθενά και το δίνουν στις τράπεζες

Όπως γράφτηκε επανειλημμένως σε τούντο μπλοκ οι τράπεζες κατουσίαν εκδίδουν χρήμα από το τίποτα, δηλαδή που δεν αντιστοιχεί σε κάτι χειροπιαστό

όπως ήταν πριν το 1971 όπου για να εκδώσεις χρήμα θα έπρέπε να έχεις τον απαραίτητο χρυσό

διαβάζουμε από την βικιπαιδια

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CE%B9%CF%83%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CF%8E%CE%BD_%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%AD%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CF%82

Σύμφωνα με το σύστημα Μπρέττον Γουντς κάθε χώρα που συμμετείχε αναλάμβανε την υποχρέωση να ασκήσει τέτοια νομισματική πολιτική που να διατηρεί την συναλλαγματική της ισοτιμία σταθερή σε μια καθορισμένη τιμή, με μέγιστη απόκλιση ένα τοις εκατό, σε σχέση με τον χρυσό»

Οι ΗΠΑ με πρόεδρο τον Νίξον το 1971 εγκατέλειψαν αυτή την βασική αρχή και πλέον μπορούσαν να εκδίδουν χρήμα από το πουθενά

από αέρα κουπανιστό

αυτό το πράγμα κάνει η FED η λεγόμενη «ομοσπονδιακή» τράπεζα των ΗΠΑ η οποία στην πραγματικότητα είναι μια ιδιωτική εταιρεία που ενεργεί αυτόνομα και ανεξάρτητα από το κράτος των ηπα το οποίο δεν ασκεί κανένα έλεγχο πάνω της

επί της ουσίας η FED κάνει το εξής

δημιουργεί χρήμα κυριολεκτικά από το πουθενά το οποίο στην συνέχεια… δανείζει στο κράτος των ΗΠΑ … με τόκο!!

κυριολεκτικό παράδειγμα:

αν το κράτος ζητήσει πχ 2 δις δολάρια η FED απλά θα εκδόσει ένα τραπεζογραμμάτιο ή απλά θα το στείλει σε ηλεκτρονική μορφή το οποίο θα γράφει 2 δισεκατομύρια προς το κράτος!!!

και έτσι θα έχουμε ολόφρεσκα 2 δισεκατομύρια!!!!!

η FED δηλαδή απλά εκτπυώνει χρήμα από το πουθενά και το δίνει στο κράτος και στις τράπεζες!!!!

printing money!! έτσι απλά

η κοροιδία μέσα στα μούτρα μας

δεν το πιστέυετε;

δείτε τον πρόεδρο της FED τον αρχιμαφιόζο των τοκογλύφων Μπερνάκι να κοροιδεύει τον κόσμο

αφού την μια απορρίπτει ότι απλά τυπώνουν χρήμα printing money και λίγους μήνες μετά απλά λέει ότι ναι τυπώνουμε χρήμα!!!

κατάλαβες φιλήσυχε φιλειρηνικέ σκληρά εργαζόμενε μαλάκα από  που βρίσκουν τα λεφτά οι τράπεζες για τις οποίες δουλεύεις μέχρι τις 8;;;;;

από το Daily Show με τον Jon Stewart

the-big-bank-theory?xrs=share_copy

http://www.thedailyshow.com/watch/tue-december-7-2010/the-big-bank-theory?xrs=share_copy

http://www.thedailyshow.com/watch/tue-december-7-2010/the-big-bank-theory

O Bob Marley ο Χριστός ο Μίθρας ο Ηρακλής η Ϊσις….

Κατανοώ την ανάγκη των ανθρώπων και μάλιστα των πολύ κοντινών δικών μου ανθρώπων της οικογένειας μου και φίλων, να έχουν πίστη σε κάτι υπερφυσικό μεγαλύτερο τους, σε μια δύναμη που έχει συνείδηση του εαυτού της και η οποία έπλασε τον κόσμο και αγκαλιάζει το ανθρώπινο γένος με αγάπη και καλοσύνη και θα φέρει επί γης ειρήνη

μέσα στον άθλιο αυτό κόσμο που ζούμε η ανάγκη να πιαστείς από κάπου είναι τεράστια

η θεία δίκη φαντάζει σαν η μόνη διέξοδος από την ανθρώπινη αδικία που βλέπουμε καθημερινά με τα ανθρωπάκια να αδικούν και να καταστρέφουν για ίδιον όφελος

η πίστη ότι κάποτε και αυτοί θα πληρώσουν από κάποιον κριτή που θα τους κρίνει είναι μια παρηγοριά

μια γλυκασιά στην πίκρα της ζωής και της σκληρής πραγματικότητας

ο Χριστός που γεννιέται ο Μίθρας ο Ηρακλής όλοι αυτοί που γεννιούνται για να σηκώσουν στους ώμους τους τις αμαρτίες του κόσμου και να τον σώσουν ως Ήλιος της δικαιοσύνης φωτεινός δίνουν ελπίδα

η πίστη και η ελπίδα μπορούν πράγματι να κρατήσουν έναν άνθρωπο ζωντανό και να παλέψει για το καλό του και των άλλων

αυτό όμως μπορεί να γίνει ταυτόχρονα και η αγχόνη του που πνίγει κάθετι εξεγερτικό μέσα του  λέγοντας δόξα σοι και ας γενεί το θέλημα σου και αφημένος στην άδικη του μοίρα που όμως ήταν θέλημα θεού και δοκιμασία

εν τέλει οι θρησκείες περί σωτήρων και μεσσίων κρατούν τους ανθρώπους παγιδευμένους και τους κάνουν να μην αγωνίζονται οι ίδιοι για τον εαυτό τους

ακριβώς όπως το είπε ο Bob

Most people think,
Great god will come from the skies,
Take away everything
And make everybody feel high.
But if you know what life is worth,
You will look for yours on earth:
And now you see the light,
You stand up for your rights. jah!

 

Get up, stand up: stand up for your rights!
Get up, stand up: stand up for your rights!
Get up, stand up: stand up for your rights!
Get up, stand up: don’t give up the fight!

Preacher man, don’t tell me,
Heaven is under the earth.
I know you don’t know
What life is really worth.
It’s not all that glitters is gold;
‘Alf the story has never been told:
So now you see the light, eh!
Stand up for your rights. come on!

Get up, stand up: stand up for your rights!
Get up, stand up: don’t give up the fight!
Get up, stand up: stand up for your rights!
Get up, stand up: don’t give up the fight!

Most people think,
Great god will come from the skies,
Take away everything
And make everybody feel high.
But if you know what life is worth,
You will look for yours on earth:
And now you see the light,
You stand up for your rights. jah!
[ Lyrics from: http://www.lyricsfreak.com/b/bob+marley/get+up+stand+up_20021743.html ]
Get up, stand up! (jah, jah! )
Stand up for your rights! (oh-hoo! )
Get up, stand up! (get up, stand up! )
Don’t give up the fight! (life is your right! )
Get up, stand up! (so we can’t give up the fight! )
Stand up for your rights! (lord, lord! )
Get up, stand up! (keep on struggling on! )
Don’t give up the fight! (yeah! )

We sick an’ tired of-a your ism-skism game –
Dyin’ ‘n’ goin’ to heaven in-a Jesus’ name, lord.
We know when we understand:
Almighty god is a living man.
You can fool some people sometimes,
But you can’t fool all the people all the time.
So now we see the light (what you gonna do?),
We gonna stand up for our rights! (yeah, yeah, yeah! )

So you better:
Get up, stand up! (in the morning! git it up! )
Stand up for your rights! (stand up for our rights! )
Get up, stand up!
Don’t give up the fight! (don’t give it up, don’t give it up! )
Get up, stand up! (get up, stand up! )
Stand up for your rights! (get up, stand up! )
Get up, stand up! (… )
Don’t give up the fight! (get up, stand up! )
Get up, stand up! (… )
Stand up for your rights!
Get up, stand up!
Don’t give up the fight! /fadeout/

http://sfrang.blogspot.com/2011/12/blog-post_25.html

25 DECEMBER 2011

Ο Μίθρας, ο Ώρος, ο Ηρακλής, ο Μεσσίας…

του Παντελή Mπουκάλα, Καθημερινή, 24/12/2011

Μια Άρτεμις βρεφοκρατούσα στη Βραυρώνα, μια Παναγιά βρεφοκρατούσα στις βυζαντινές εικόνες, μια Ίσις βρεφοκρατούσα στην Αίγυπτο. Το πρότυπο κοινό: η ανώνυμη βρεφοκρατούσα μάνα του αναλώσιμου, μαζικού ανθρώπου. Και η ανάγκη κοινή, από χιλιετία σε χιλιετία: Η ανάγκη να πιστεύεις πως υπάρχει μια μέριμνα ουράνια για το ανθρώπινο γένος, μια δύναμη που το κρατάει στην ασφαλή αγκαλιά της και του προσφέρει μαζί με το γάλα κάποια ελπίδα ότι δεν είναι «μηδέν και τίποτα το γένος των ανθρώπων, όπως ορίζει ένα απεγνωσμένο αρχαιοελληνικό επιτύμβιο, ότι δεν αληθεύει ο Εκκλησιαστής με το απελπιστικό «ματαιότης ματαιοτήτων». Κατά τις ανάγκες τους έπλασαν τις θεότητές τους οι άνθρωποι. Και κατά την εικόνα του προσώπου τους, όπως το είπε ο Ξενοφάνης τον 6ο αιώνα π.Χ. Κι αφού τις πλάσουν, πολεμούν για να επιβάλουν τη μονοκρατορία τους.

Αλλά και για να διατηρήσουν την «αποκλειστικότητα χρήσεως» των θεών τους, που τους πολιτογραφούν με τη δική τους εθνικότητα. Οι θρησκείες όμως, όσες έχουν τη δύναμη να γίνουν οικουμενικές, έχουν το γνώρισμα να αλληλολεηλατούνται, να χτίζεται η καθεμιά πάνω στα ερείπια των προηγούμενων, αποσπώντας από τη στάχτη τους ό,τι πρόσφορο. Οι ιδέες και οι εσχατολογικές ουτοπίες οικοδομούνται όπως τα ιδρύματα της λατρείας: με πρώτη ύλη τα θρύψαλα των προηγούμενων ναών, κίονες, θραύσματα αγαλμάτων, σακατεμένα ψηφιδωτά…

Αυτήν ακριβώς την ακατάπαυστη όσμωση των θρησκειών (που μάλλον δεν δίνει σε καμία πρωτεία πνευματικότητας ή πειστήρια παρθενογένεσης) ιστορούσε στην «Εστία», 2 Ιανουαρίου του 1898, ο Ν. Γ. Πολίτης, σχολιάζοντας το άρθρο κάποιου «Εκάεργου» που, όπως και σήμερα πολλοί, επιχειρούσε να παρουσιάσει τα Ηρακλούγεννα και τα Διονυσούγεννα σαν πρότυπο των Χριστουγέννων και σαν ελληνικής φύτρας τον χριστιανισμό. Εγραφε λοιπόν σαρκαστικά: «Τι δ’ είναι πάλιν αι παράδοξοι εκείναι και εις πάντα μέχρι τούδε άγνωστοι αποκαλύψεις του Εκάεργου περί “ανεξαρτήτων λατρευτών του θείου εν Αιθιοπία, Αιγύπτω, Σκυθία, Γερμανία, Ισπανία, εν ταις Δυτικαίς Ινδίαις (!) κ.λπ.», οίτινες εώρταζον την γέννησιν του Σωτήρος των Ηρακλέους καθ’ έκαστον έτος τη 25η Δεκεμβρίου; Ανεκάλυψε λοιπόν […] λατρείαν του Ηρακλέους και εν ταις Δυτικαίς Ινδίαις, ήτοι εν τη προ του Κολόμβου Αμερικήν; Αλλ’ η τοιαύτη ανακάλυψις θα έλυε το ζήτημα περί της καταγωγής των αυτοχθόνων Αμερικανών και θ’ απεδίδετο οριστικώς εις τους Ελληνας η τιμή της ανακαλύψεως της Αμερικής, αφού η ελληνική λατρεία είχεν εισαχθή εις αυτήν από των παλαιοτάτων χρόνων! Δυστυχώς όμως ταύτα τουλάχιστον τα περί εορτής του εκ παρθένου δήθεν γεννηθέντος Ηρακλέους εν ταις Δυτικαίς Ινδίαις προήλθον εκ συγχύσεως του ελληνικού θεού και των θεών των παλαιών Μεξικανών Κουετζαλκοάτλ και Ουιτιζλοπόχτλι, οίτινες επιστεύετο ότι εκ παρθένων εγννήθησαν».

«Εις παραπλησίαν σύγχυσιν», συνεχίζει ο Πολίτης, «πρέπει ν’ αποδώσωμεν και τα περί αιγυπτιακών εορτών τελουμένων τη 25 Δεκεμβρίου και περί της γεννήσεως του Ώρου εκ της παρθένου Ίσιδος. Συνηθεστάτη επίκλησις της Ίσιδος ήτο “Μήτηρ Θεού” […] και ο εικονικός τύπος της Θεοτόκου θηλαζούσης τον Χριστόν επλάσθη κατά μίμησιν των απεικονίσεων της Ίσιδος φερούσης τον Ώρον, ως και η χριστιανική παράστασις του δρακοντοκτόνου αγίου Γεωργίου ελήφθη εξ ομοίων εικόνων του Ώρου. Και επίθετα του Χριστού εν τοις εκκλησιαστικοίς ύμνοις φέρονται όμοια προς τα επίθετα του Ώρου εν τοις αιγυπτιακοίς (π.Χ. ήλιος της δικαιοσύνης, παιδίον νέον, ο προ αιώνων θεός κ.τ.λ.). Αλλ’ ούτε η Ίσις ελέγετο παρθένος, ούτε η γέννησις του Ώρου επανηγυρίζετο κατά τας χειμερινάς τροπάς του ηλίου, αλλά κατά την εαρινήν ισημερίαν.

Αναμφίλεκτος όμως είναι η σύμπτωσις της εορτής των Χριστουγέννων προς την εορτήν των γενεθλίων άλλου θεού του αρχαίου κόσμου. […] Ούτος δ’ ο περσικός θεός Μίθρας, ο θεός του φωτός και της δικαιοσύνης, ο ταυτιζόμενος τω ηλίω, εγένετο κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους θεός παγκόσμιος. Η λατρεία αυτού διεδόθη καθ’ άπαν το αχανές ρωμαϊκόν κράτος, περιλαβούσα στοιχεία πολλά και εξ άλλων θρησκευμάτων εν τοις μυστηρίοις, άτινα εμυούντο οι θιασώται αυτού. Προς την λατρείαν δε την μιθραϊκήν, και ουχί προς την ελληνικήν θρησκείαν, επάλαισεν ο χριστιανισμός και ταύτην κατασυντρίψας εθριάμβευσεν. Η μιθραϊκή ήτο η των Ρωμαίων αυτοκρατόρων θρησκεία από των χρόνων του Σεβήρου, μάλιστα δε από του Αυριηλιανού. Το κατά τα εγκαίνια της Κωνσταντινουπόλεως ιδρυθέν εν τω Μυλλιαρίω άγαλμα δεν ήτο του Απόλλωνος, αλλά του Ηλίου Μίθρα, ο δ’ εν τω Αυγουσταίω ανδριάς του αγίου Κωνσταντίνου δεν απεικόνιζεν αυτό εν σχήματι του Απόλλωνος αλλ’ επίσης εν σχήματι του Ηλίου Μίθρα».

Και να που η λατρεία του πάσχοντος και αναστηθέντος θεού Μίθρα, λατρεία με προϊστορία μιάμισης χιλιετίας πριν από τον Χριστό, λειτουργεί σαν μέγας χορηγός του χριστιανισμού: «Η θρησκεία λοιπόν αύτη, η εχθίστη τω χριστιανισμώ, παρουσιάζει πολυπληθείς ομοιότητας προς τούτον εν τοις εξωτερικοίς μάλιστα τύποις της λατρείας. Αι επικλήσεις του θεού Μίθρα δεν διαφέρουσι των χριστιανικών διότι καλείται ούτος δημιουργός, δεσπότης των πάντων, ακατάληπτος, παντοδύναμος, μέγας.

Οι θιασώται των μιθραϊκών μυστηρίων είχον ιεραρχίαν, εβαπτίζοντο, ενήστευον, μετελάμβανον, έχριον το μέτωπον διά μύρου. Επίστευον εις την αθανασίαν της ψυχής και εις την ανάστασιν των νεκρών, εις την ύπαρξιν παραδείσου προς αμοιβήν των αγαθών και κολάσεως προς αιώνιον τιμωρίαν των κακών. Είχον ηθικάς εντολάς, εκήρυσσαν την αγιότητα και την αποχήν των εμψύχων. Όθεν ουδόλως άπορον ότι και η εορτή των γενεθλίων του Μίθρα ομοιάζει προς τα Χριστούγεννα. Ηγετο αύτη εν σπηλαίω, διότι εν σπηλαίω επιστεύετο γεννηθείς ο Μίθρας, την 25η Δεκεμβρίου, και ελέγετο εορτή των γενεθλίων του ανικήτου θεού Ήλιου (Natalis Solis invicti). Πόθεν τοιαύτη ομοιότης συνεζητήθη υπό πολλών, αλλ’ επαρκώς δεν εξηγήθη ακόμη». Η συζήτηση συνεχίζεται. Τουλάχιστον απ’ όσους δεν υποκλίνονται στο «πίστευε και μη ερεύνα». Χρόνια πολλά σε πιστεύοντες και μη. Από καρδιάς.

Πιστεύω ότι ο λαογράφος και πανεπιστημιακός Ν.Πολίτης (1852-1921) δημοσίευε πριν από 110 χρόνια τις απόψεις του για την εκ συγκρητισμού προέλευση των χριστιανικών δογμάτων, εθίμων και εορτών, όχι τόσο για να διαφωνήσει, αλλά για να γνωστοποιήσει στους αναγνώστες του το θέμα… Τότε που η θεοπληξία και οπισθοδρομικότητα οδηγούσαν σε διαδηλώσεις και συγκρούσεις (με νεκρούς, όπως στα ευαγγελικά το 1901), ήταν πολύ επικίνδυνο να παίρνεις θέση υπέρ απόψεων που ανέτρεπαν τις κατεστημένες θρησκευτικές και εθνικές ιδεοληψίες. Με περίπου τον ίδιο τρόπο φέρνει σήμερα ο Π.Μπουκάλας στο, κατά τεκμήριο συντηρητικό, αναγνωστικό κοινό της Καθημερινής, την πραγματικότητα για δανεικές μυθοπλασίες που απαρτίζουν τη χριστιανική θρησκεία.

Ο άγιος Εφραίμ κρίθηκε προφυλακιστέος και τώρα κρατείται στο κελί του στο Βατοπέδι – Όλο το σκάνδαλο του Βατοπεδίου από το Κουτί Πανδώρας

Πήγα το 1997 στο Βατοπέδι περισσότερο από περιέργεια και λόγω ενός φίλου

φτάνοντας εκεί με άλλους φίλους εγώ συνέχισα να τους απευθύνω τον λόγο με την πανελλήνια έκφρασή περί μαλάκα και συνέχισα να μιλώ όπως μιλώ και εκτός αγίων εδαφών

αυτοί σοκκαρίστηκαν και μου έκαναν νεύματα 😉

φτάνοντας στις καρυές ένα πισκάουερ υπερσύγχρονο στρατιωτικό οχημα ήλθε να μας παραλάβει αλλα λόγω χιονιών δεν μπορέσαμε

οποτε μαζί με ένα μοναχό από την ….Σιβηρία!  πήγαμε με τα πόδια

ήταν μαγευτική διαδρομή!!!!!!! απίστευτες περιοχές τις οποίες δεν μπορεί να δει γυναίκα!!!

αν είναι δυνατόν!!!

φτάσαμε στην κυπριακή μονή του Βατοπεδίου

Κάτι που μου έκανε εντύπωση ήτανη υπερσύγχρονη κουζινα με λιφτ (ανελκυστήρα)

γίναμεν φιλούθκια με τον πάτερ Μάξιμο ο οποίος μου έλεγε ότι ήταν στην ηλικία μου όταν αποφάσισε να γίνει μοναχός και άλλα τέτοια

φάγαμε ωραίο φαγητό και μιλήσαμε και με καλόγερους

οι άλλοι φίλοι πήγαν στον Εφραιμ να τους εξομολογήσει

τον είδα  τον Εφραιμ και του είπα ότι είμαι αναμάρτητος οπότε δεν χρειάζεται να με εξομολογήσει

τάχα οι άλλοι ένοιωσαν διαύγεια και άλλα τέτοια όμορφα πνευματικά

τέσπα σέβομαι τα πιστεύω του καθενός αλλά αυτό που σιχαίνομαι είναι την υποκρισία

ειδικά των βρωμισμένων τράουλων των μπιζνες μεν με τα ράσα και την στολή του μπάτμαν

εδώ ο ττόμυς ο βους έδωσε πρώτη  συνέντευξη στο E business

εν ολλίγοις ο άγιος Εφραιμ και η μονή Βατοπεδίου

κάνοντας λόγο για κάποια αυτοκρατορικά  χρυσόβουλα του …… 1080 μετά χριστον

του ΧΙΛΙΑ ΟΓΔΟΝΤΑ ναι καλά καταλάβατε

διεκδικεί από το ελληνικό δημόσιο την λίμνη της Βιστωνίδας που είναι ένας βιότοπος με οικοσύστημα που έτσι κι αλλοιώς αυτό θεωρείται δημόσια περιουσία και ανήκει μόνο στο κράτος

είναι όπως την θάλασσα που ανήκει ΜΟΝΟ στο κράτος

νομικά αυτό δεν έχει καμιά βάση

καταχωρείται αγωγή από τη μονή βατοπεδίου η οποία δεν έχει απολύτως καμιά πιθανότητα επιτυχίας

εν τέλει ζητείται από το δικαστήριο να μην εκδώσει απόφαση και

το κράτος η κυβέρνηση του κωστάκη καραμανλή και του θοδωρή ρουσόπουλου και άλλων αποφασίζουν να αναγνωρίσουν την ιδιοκτησία της λίμνης Βιστωνίδας στο όνομα της Μονής Βατοπεδίου!!!!

και συμφωνείται να ανταλλαγή αυτή η άνευ αξίας λίμνη της Βιστωνίδας με δεκάδες οικόπεδα που βρίσκονται στην πλέον τουριστική περιοχή της Ελλάδας την Χαλκιδική!!!!!  αξίας ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΩΝ ευρώ

ο Εφραίμ κρίθηκε χτες προφυλακιστέος και αυτή την στιγμή «κρατείται»  στο κελί του στην μονή Βατοπεδίου την στιγμή που δεν υπάρχει τέτοια διαδικασία και πρέπει άμεσα να μεταφερθεί είτε σε φυλακές του κράτους είτε εφόσον είναι άρρωστος όπως ισχυρίζεται ο ίδιος να μεταφερθεί σε νοσοκομείο όπου θα φρουρείται

παρακολουθείστε το ιστορικό του σκάνδαλου αυτού βατοπεδίου με τους άγιους πατέρες μπιζνεμεν

http://www.koutipandoras.gr/?s=%CE%B5%CF%86%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%BC

http://www.koutipandoras.gr/?p=12560

Βατοπαίδι: Όλη η αλήθεια

Δημοσιευμένο στις 28 Νοε 2011 | ΡΕΠΟΡΤΑΖ-ΕΙΔΗΣΕΙΣ | Συντάκτης:

Τρία χρόνια μετά από τις αποκαλύψεις για το σκάνδαλο της μονής Βατοπαιδίου, 32 άτομα διώκονται ποινικά για την υπόθεση, ενώ ήδη στα 20 από αυτά έχουν επιβληθεί περιοριστικοί όροι. Την προηγούμενη εβδομάδα ο μοναχός Αρσένιος μετά την τριήμερη απολογία του στην ανακρίτρια χρειάστηκε να πληρώσει 200.000 ευρώ σαν εγγύηση για να μην προφυλακιστεί.

Στις 29 Νοεμβρίου αναμένεται να απολογηθεί ο ηγούμενος Εφραίμ που αντιμετωπίζει βαρύτατες κατηγορίες για την ίδια υπόθεση. Η Δικαιοσύνη αναγνωρίζει την εμπλοκή και την στο σκάνδαλο τριών υπουργών, του Ευάγγελου Μπασιάκου, του Πέτρου Δούκα και του Απόστολου Φωτιάδη. Ο νόμος Βενιζέλου περί ευθύνης υπουργών και το κλείσιμο της Βουλής από την κυβέρνηση Καραμανλή, παρόπλισε τις δικαστικές Αρχές, παραγράφοντας τα αδικήματα των εμπλεκόμενων υπουργών.

Η εκπομπή «το Κουτί της Πανδώρας» αποκάλυψε παραθέτοντας πληθώρα στοιχείων και ντοκουμέντων στην τηλεοπτική εκπομπή για το Βατοπαίδι και έδωσε το έναυσμα για την δικαστική έρευνα, που οδήγησε στο σημερινό αποτέλεσμα της δίωξης 32 φυσικών προσώπων.

Διαβάστε το άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη Βατοπαίδι– Συνωμοσία, Αποκρυφισμός και Εξουσία

Δείτε την εκπομπή για το σκάνδαλο του Βατοπαιδίου.

http://www.koutipandoras.gr/?p=12653

Περί Δικαίου και αδίκων

Δημοσιευμένο στις 1 Δεκ 2011 | ΠΑΝΔΩΡΙΚΩΣ | Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης

Για να αποδοθεί Δικαιοσύνη, δεν αρκεί να το εύχεσαι αλλά να το εξασφαλίζεις θεσμικά.Η ελληνική Δικαιοσύνη είναι διαβρωμένη,όσο και η υπόλοιπη ελληνική κοινωνία. Δεν είναι μόνο οι στημένες συνθέσεις δικαστηρίων αλλά ένας ολόκληρος τρόπος λειτουργίας. Με τους φακέλους της γραφειοκρατίας, ακριβοπληρωμένοι δικηγόροι χτίζουν το τείχος προστασίας των ανήθικων πελατών τους. Αναβολές, νομικά παράθυρα,ανύπαρκτος και αδύναμος έλεγχος και μεγάλα λόγια για την τυφλή Δικαιοσύνη.

Η περί τυφλότητας της Δικαιοσύνης κουβέντα,είναι ένα μαυσωλείο για να προσκυνούν αυτοί που της έχουν βγάλει τα μάτια. Και δεν είναι δικαστές.Είναι πρώτα και κύρια αυτοί που νομοθετούν. Πολιτικοί. Υπάρχουν εκατοντάδες υποθέσεις “επωνύμων” υποδίκων, που μέχρι να φτάσουν στο ακροατήριο, η ελληνική Βουλή έχει νομοθετήσει για να μετατρέψει το κακούργημα σε πλημμέλημα. Υποθέσεις που παραγράφονται, επειδή ο υπουργός Δικαιοσύνης τις τακτοποίησε “θεσμοθετικά”. Πρόσφατα αποκαλύψαμε πως έκαναν νόμο με τον οποίο νομιμοποιούν όλες τις υποθέσεις απευθείας αναθέσεων στα νοσοκομεία. Προμήθειες, μίζες,διεφθαρμένοι διοικητές νοσοκομείων, όλα είναι ένα παράνομο παρελθόν αλλά ένα τακτοποιημένο παρόν. Με νόμο παρακαλώ. Οι υπόδικοι ως σήμερα θα πάνε ως την εισαγγελία και θα επιδείξουν τον νέο νόμο για να πάνε στα σπίτια τους.

Πώς να αντέξει ο τίμιος δικαστής; Πώς να επιβιώσει; Από πού να κρατηθεί. Απ’ το περί δικαίου αίσθημα ή από την ηθική του; Και όσοι καταφέρνουν να κρατηθούν πώς να παλέψουν τα χτυπήματα από το”όλον” σύστημα; Σε αυτό το σύστημα συμπεριλαμβάνονται και τα ΜΜΕ. Τα δελτία ειδήσεων και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, έχουν κάνει ήρωες ανθρώπους της Δικαιοσύνης που στη συνέχεια ανέλαβαν θέσεις και υπηρέτησαν τις πιο αντιδημοκρατικές απαιτήσεις αυτών που τους ανέδειξαν.

Την τελευταία εβδομάδα, άνθρωποι της Δικαιοσύνης που χειρίζονται δύο μεγάλες υποθέσεις,δέχονται την επίθεση των ΜΜΕ. Η μία υπόθεση είναι τα στημένα παιχνίδια. Οι εισαγγελείς κυρίες Ελένη Ράικου και Πόπη Παπανδρέου, είχαν την τιμητική τους σε δημοσίευμα του Κυριακάτικου Έθνους.Σύμφωνα με το δημοσίευμα δημιούργησαν μια μεγάλη φούσκα προσδοκιών που θα σπάσει. Η έρευνα είναι ακόμη σε εξέλιξη, τα στοιχεία της δεν τα γνωρίζουμε, ο ένας κατηγορούμενος (Ψωμιάδης) διαφεύγει, η δικογραφία γεμίζει ένα δωμάτιο αλλά το συμπέρασμα έχει βγει.Στη υπόθεση αυτή πραγματικά υπάρχει πρόβλημα. Το ανακριτικό έργο δεν προχωρά, αφού έχουν ληφθεί ελάχιστες καταθέσεις. Ο ίδιος ο ανακριτής άφησε τον Ψωμιάδη να διαφύγει παρότι είχε βγάλει εντάλματα αναγνωρίζοντας έτσι στοιχεία ενοχής. Το άρθρο ωστόσο δεν κάνει κριτική σε αυτό αλλά σε δύο εισαγγελείς που έτρεξαν όλη την υπόθεση.Το τέλος προδιαγράφεται δημοσιογραφικά και ίσως η ζωή, μαζί και η Δικαιοσύνη, να κληθούν να το επιβεβαιώσουν. Αλλά αυτό δεν είναι Δικαιοσύνη. Είναι παιχνίδι με τη Δικαιοσύνη.

Σε μία ακόμη περίπτωση η Δικαιοσύνη καλείται να βρει το φως της από το ΣΚΑΙ και να αντιληφθεί το φωτοστέφανο που περιβάλλει τους Βατοπαιδινούς αγίους.Σε αυτή την υπόθεση, η εφέτης ειδική ανακρίτρια κυρία Ειρήνη Καλού, μετά από τρία χρόνια έρευνας που προκλήθηκε από τις αποκαλύψεις στο Κουτί της Πανδώρας,στέλνει 32 άτομα στο σκαμνί. Ανάμεσά τους Εφραίμ και Αρσένιος οι οποίοι πλήρωσαν 200.000 ευρώ ως εγγύηση για να μην προφυλακιστούν. Για τον Εφραίμ η ανακρίτρια έχει ζητήσει την προφυλάκισή του και αναμένεται η απόφαση του δικαστικού Συμβουλίου. Κατηγορούμενοι είναι και οι “γνωμοδότες” του Κράτους που στην γνωμοδότησή τους στηρίχθηκε η απόσυρση του Δημοσίου από τα δικαστήρια εναντίον του Βατοπεδίου την ώρα που η απόφαση ήταν ευνοϊκή για το Δημόσιο. Η κυρία Καλού, εντοπίζει ως φυσικούς αυτουργούς στο σκάνδαλο τους υπουργούς Μπασιάκο,Δούκα και Φωτιάδη αλλά δεν έχει δικαίωμα να στραφεί εναντίον τους.Αυτό το δικαίωμα το έχει μόνο η Βουλή.Το κλείσιμό της από τον Καραμανλή πριν τις εκλογές,οδήγησε σε παραγραφή λόγω του νόμου Βενιζέλου περί ευθύνης υπουργών. Ξεκάθαρα όλα αυτά για κάποιον που διαβάζει απλώς τα γεγονότα.Όχι όμως για τον ΣΚΑΙ.Λίγες μέρες πριν καταθέσουν οι βασικοί κατηγορούμενοι (Αρσένιος,Εφραίμ,Πάπιστας) προσπαθεί να διαμορφώσει την κοινή γνώμη με ντοκιμαντέρ περί της αλήθειας για το Βατοπέδι. Την ώρα που οι πιο ξεκάθαρη αλήθεια είναι πως 32 θα δικαστούν. Για αυτό κουβέντα. Ο Εφραίμ, αυτός ο άγιος του Real Estate και της βρώμικης μπίζνας, προσπαθεί να καθαγιαστεί με περιφορά της Αγίας Ζώνης στη Ρωσία και με τα ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΙ που αυτή τη φορά δεν μιλούν για την μουχρίτσα και τα κολεόπτερα, αλλά προσπαθούν να αποδείξουν πως το σκουλήκι της διαφθοράς, είναι μια πολύχρωμη πεταλούδα που πρέπει να θαυμάσουμε.

Η Δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη δυστυχώς. Ούτε η δημοσιογραφία. Αυτοί που το καταλαβαίνουν οφείλουν όχι να βρίζουν αλλά να σκέπτονται. Καμιά φορά και το να γελάς είναι αρκετό.

 

 

 

Η τεχνολογία για πάμφθηνη ενέργεια καθαρή είναι ήδη εδώ Video ντοκυμαντέρ για πλήρη απεξάρτηση από πετρέλαικές εταιρείες κράτος και άλλα παράσιτα

Η τεχνολογία σήμερα προσφέρει απίστευτες δυνατότητες που πλέον φαντάζει πολύ πιο εύκολο να απεξαρτηθείς πλήρως από βρωμισμένες διεθφαθρμένες εταιρείες και οντότητες τέρατα όπως είναι τα κράτη που διοικούνται από τυπάκους που τάχα αποφασίζουν για μένα χωρίς εμένα

το όνειρο μου είναι να μπορέσω να απεξαρτηθώ πλήρως πρώτα και κύρια από τους βρωμισμένους τοκογλύφους τραπεζίτες και αν μπορέσω να απεξαρτηθώ πλήρως όσον αφορά την λειτουργία του σπιτιού μου από το κράτος όσον αφορά την ενέργεια δηλαδή την ΑΗΚ

και από κει και πέρα όσον αφορά την τροφή και πάλι η τεχνολογία δίνει απίστευτες λύσεις για καλλιέργια φρούτων λαχανικών για παρασκευή ψωμιού κλπ

το discovery channel το παρακολουθώ πάρα πολύ συχνά και έχει πάρα πολύ αξιόλογες εκπομπές για πάρα πολλά θέματα επιστημονικά και όχι μόνο

υπάρχουν πάρα πολλές εκπομπές που αφορούν την πράσινη ενέργεια δηλαδή πως μπορούμε να απεξαρτηθούμε πλήρως από το πετρέλαιο των βρωμισμένων πετρελαικών εταιρειών που σπέρνουν τον θάνατο όπου πάνε όπως πχ η shell στην Νιγηρία και η BP στον κόλπο του μεξικού

ή ακόμη και η πυρινική ενέργεια που σκορπισε τον θάνατο στην Ιαπωνία πρόσφατα και σίγουρα θα τον σκορπίσει ξανά

η πόλη Μάλμο στην Σουηδία δεν χρησιμοποιεί καθόλου πετρέλαιο αλλά όλη της ενέργεια είναι ηλιακή αιολική και από κάθε ανανεώσιμη πηγή

 

 

αυτοκίνητα με συμπιεσμένο αέρα!!!!!!!!!

αυτοκίνητα με αέρα που μπορούν μάλιστα να ανατροφοδοτούνται και όχι μόνο δεν εκπέμπουν κανένα ρύπο αλλά μάλιστα καθαρίζουν την ατμόσφαιρα

με πολύ μικρό κόστος

αυτοκίνητα με υδρογόνο το οποίο βρίσκουμε σε ολόκληρο το ΣΥΜΠΑΝ σε ποσοστό που αγγίζει το 92%!!!!

ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα!!!

το μέλλον!!!

απόδοση καλύτερη από βενζινοκίνητα με πεντακάθαρη ενέργεια

χωρίς κανένα ρύπο

χωρίς καμιά συντήρηση!!!!

και από που μπορείς να αντλείς πεντακάθαρη ενέργεια ;

από την μεγαλύτερη πηγή ενέργειας

τον ήλιο

ειδικά στην κύπρο που έχουμε…. 15 μήνες το χρόνο ηλιοφάνεια

τα φωτοβολταικά πλέον υπάρχουν σε πολύ πιο εύχρηστη κατάσταση ως πλαστικό και είναι πολύ πιο φτηνά από τα παλιάς τεχνολογίας

εταιρεία κονάρκα

εύχρηστες μηχανές αξιοποίησης του άνεμου – αιολική ενέργεια

Ένα ελπιδοφόρο πανηγυρικό μήνυμα!

Η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη!

Η αγάπη σε όποια μορφή και  αν την φαντάζεσαι η πίστη για το καλό στους ανθρώπους που υπερνικούν το κακό μέσα τους!

Έλαμψε λαμπρός ο «Ήλιος» της δικαιοσύνης στην Κύπρο μας άλλη μια φορά…. 121 νεκροί κανένας δεν φταίει…

Θυμάμαι την πρώτη μέρα ακρόασης της υπόθεσης κατέθετε ένας αξιωματικός της αστυνομίας….

συνοπτικά οι ερωτήσεις που υποβλήθηκαν ήταν οι εξής:

κύριε η εταιρεία ήταν εγκεκριμένη και λειτουργούσε νομότυπα στην Κύπρο;

μάλιστα

το αεροπλάνο ήταν ελεγμένο απο τα αρμόδια τμήματα της πολιτικής αεροπορίας και είχε πιστοποιητικο καταλληλότητας;

μάλιστα

οι πιλότοι είχαν πιστοποιητικά καταλληλότητας από τα αρμόδια τμήματα της πολιτικής αεροπορίας;

μάλιστα

… και μετά από αυτό απλά έφυγα από την αίθουσα και δεν ξαναπαροκολούθησα την υπόθεση αφού ήταν απολύτως κατανοητό ποια ήταν η αυτονόητη γραμμή της υπεράσπισης

«εφόσον όλα ήταν ελεγμένα από τα αρμόδια τμήματα του κράτους και είχαν πιστοποιητικά καταλληλότητας τότε τι ευθύνη μπορεί να έχει ένας επιχειρηματίας διευθυντής εταιρείεας»

οι κατηγορούμενοι αθωώνονται και απαλλάσονται..

και έτσι 121 άνθρωποι νεκροί ψάχνουν ακόμα τον υπαίτιο μέσα από την τυφλή «δικαιοσύνη»

προσωπικά είναι κάτι το οποίο περίμενα από την πρώτη μέρα ακροάσεων

αυτά προς το παρόν

ο νόμος είναι όπως τον ιστό της αράχνης παγιδεύει στον ιστό της μόνο τα μικρά έντομα…. τα μεγάλα τον ξεσκίζουν και τον διαπερνούν

============

από τα σχόλια που έκανα πιο κάτω

στην προκειμένη περίπτωση το δικαστήριο το μοναδικό πράγμα για το οποίο μπορούσε να αποφανθεί είναι αποκλειστικά και μόνο η πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας απόδειξης ενοχής στις χιλιες τόσες κατηγορίες και τίποτα άλλο

τα ποινικά δικαστήρια δεν βγάζουν πορίσματα αλλά απλά καταδικάζουν ή αθωώνουν σε συγκεκριμένες κατηγορίες

η αιτιώδης συνάφεια είναι ένας νομικός όρος ο οποίος όπως όλοι οι νομικοί όροι δεν είναι απόλυτοι και δεν είναι άσπρο μαύρο αλλά πάντα κρίνεται κατά περίσταση

εσύ πρέπει να καταφέρεις να (απο)δείξεις ότι η τάδε πράξη ή παράλειψη οδήγησε στην συντριβή η οποία οδήγησε στον θάνατο των 121 ανθρώπων

ας πούμε ότι μια εταιρεία κατασκευάζει αλεξίσφαιρα γιλέκα για στρατιώτες που βρίσκονται σε εμπόλεμη ζώνη

ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο αποδεικνύεται ελαττωματικό και λόγω του ελαττώματος του μια σφαίρα το διαπερνά με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό του στρατιώτη

αν το αλεξίσφαιρο γιλέκο δεν ήταν ελαττωματικό τότε η σφαίρα δεν θα το διαπερνούσε και άρα θα του έσωζε την ζωή του

το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής:
ποιος φταίει για τον θάνατο του στρατιώτη που σκοτώθηκε ΛΟΓΩ του ελαττωματικού γιλέκου;

αιτιώδης συνάφεια στην προκειμένη περίπτωση πάντως υπάρχει αφού είναι δεδομένο ότι αν το γιλέκο λειτουργούσε όπως προνοούν οι κανονισμοί τότε ο στρατιώτης δεν θα σκοτωνόταν από την σφαίρα

από κει και πέρα πρέπει να αποδείξεις ότι ο κατασκευαστής έκανε ή παράλειψε να κάνει κάτι για το οποίο είχε νομική υποχρέωση να κάνει

η εταιρεία πχ θα επικαλεστεί την απλή υπεράσπιση ότι οκ λάθη γίνονται αλλά όχι και να καταδικαστώ για φόνο πχ

αν τελικά καταφέρεις να αποδείξεις ότι η εταιρεία γνώριζε για το ελαττωματικό αυτό γιλέκο αλλά παρόλαυτα δεν το απέσυρε και εις γνώσιν της το έστειλε στον στρατό ο οποίος το έδωσε στον στρατιώτη;

έχει ευθύνη για ανθρωποκτονία ή όχι;
στην ελλάδα υπάρχει η ενσυνείδητη αμέλεια και ο ενδεχόμενος δόλος

ενσυνείδητη αμέλεια υπάρχει όταν ο δράστης γνωρίζει ότι μπορεί να επέλθει το μοιραίο γεγονός αλλά θεωρεί ότι δεν θα επέλθει τελικά

ενδεχόμενος δόλος υπάρχει όταν ο δράστης γνωρίζει ότι μπορεί να επέλθει το μοιραίο γεγονός και αν και ελπίζει ότι δεν θα επέλθει αυτό, παρόλαυτα το αποδέχεται

πχ όταν καποιος τρέχει με 100 χιλιόμετρα στην μακαρίου με γεμάτο κόσμο δεξιά και αριστερά γνωρίζει ή οφείλει να γνωρίζει ότι ειναι πιθανόν να μπει ξαφνικά κάποιος πεζός παιδί στον δρόμο και ως εκ τούτου είναι σχεδόν βέβαιο ότι με τέτοια ταχύτητα δεν υπάρχει πιθανότητα να αντιδράσει και να αποφύγει το μοιραίο κτύπηα αλλά αν και ελπίζει να μη γίνει αυτό το γεγονός παρόλαυτα συνεχίζει να τρέχει με 100 αποδεχόμενος αυτή την πιθανότητα

στην κύπρο υπάρχει απλά η αμέλεια και ο δόλος και από κει και πέρα υπάρχει ένα μεγάλο φάσμα μεταξύ των δύο για το οποίο και πάλι δεν υπάρχουν άσπρο μαύρο απαντήσεις

στην περίπτωση της ηλιος αν φέρεις μαρτυρία με την οποία αποδεικνύεις πχ ότι το αεροπλάνο ήταν χάλια μηχανικά και ότι υπήρχε πολύ σοβαρή πιθανότητα να υποστεί βλάβη η οποία θα απέβαινε μοιραία και θα προκαλούσε την πτώση και αυτο ήταν εις γνώσιν του αρμόδιου που έδωσε το πιστοποιητικό καταλληλότητας του αεροπλάνου τότε κατά τη γνώμη μου τεκμηριώνεις πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας αμέλεια τουλάχιστον για την πρόκληση των θανάτων

αν αυτός που έδινε τα πιστοποιητικά για κάποιο λόγο πίστευε ότι το αεροπλάνο ήταν εντάξει αλλά δεν είχε προβεί στους κατάλληλους ελέγχους από λάθος δικό του και δεν είχε καταφέρει να εντοπίσει πχ το πρόβλημα που τελικά προκάλεσε την πτώση
αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό το γεγονός θα έχει σιγουρα διαφορετικές συνέπειες όσον αφορά την ποινική ευθύνη του ή όχι

 

——-

εφόσον γνωρίζουμε ότι η κατηγορούσα αρχή θεωρούσε τους πιλότους ακατάλληλους

και εφόσον είναι παραδεκτό όμως ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν όλες τις απαραίτητες άδειες από τα αρμόδια τμήματα του κράτους τότε ποιος φταίει;

αν ακόμη δεκτούμε ότι οι πιλότοι δεν είχαν τις απαραίτητες άδειες από τα αρμόδια τμήματα του κράτους και όμως βρίσκονταν στην θέση του πιλότου παράνομα χωρίς να είχαν το δικαίωμα να βρίσκονται εκεί

ποιος έχει την ευθύνη να ελέγχει κάθε φορά ποιος είναι στην θέση του πιλότου;

δηλαδή το τμήμα πολιτικής αεροπορίας ή δεν ξέρω και γω ποια υπηρεσία δεν συνομίλησε με τους πιλότους το πρωί εκείνο;

δηλαδή μπορούσα να πάω εγώ ή ο οποιοσδήποτε άσχετος και το πιο σημαντικό ακατάλληλος και να πιλοτάρω το αεροπλάνο;

δηλαδή ούτως ή άλλως οι αρχές του κράτους και ιδίως του τμήματος πολιτικής αεροπορίας που έχουν την ευθύνη για έλεγχο του ποιος βρίσκεται στην καμπίνα του πιλότου έχουν ευθύνη και όμως για έναν περίεργο τρόπο
κανένας δεν βρέθηκε στην θέση του κατηγορούμενου

1. ένας επιχειρηματίας δεν μπορεί να ξέρει ούτε αν ένα αεροπλάνο είναι οκ μηχανικά ούτε ποια πρέπει να είναι τα προσόντα ενός πιλότου κλπ

   από την στιγμή που υπήρχαν όλα τα πιστοποιητικά καταλληλότητας τόσο για το αεροπλάνο όσο και για τους πιλότους κλπ

   τι θα περιμενε κάποιος από έναν επιχειρηματία να πράξει άλλο;

   παράλειψη καθήκοντος…. αυτές είναι οι λέξεις κλειδιά

   από την στιγμή που είτε το αεροπλάνο δεν ήταν κατάλληλο είτε οι πιλότοι τότε το θέμα είναι πως εξασφαλίστηκαν αυτά τα πιστοποιητικά
   ποιος τα εξέδωσε

   αυτή είναι η ουσία

   αλλά το βρωμισμένο κυπριακό κράτος με τους βρωμισμένους διεφθαρμένους απλά θέλει να προστατέψει τον εαυτό του και πάλι
2. osr

   Δεκεμβρίου 21, 2011 στις 6:49 μμ (Επεξεργασία)

   για να μπορέσει κάποιος να καταδικαστεί πρέπει να αποδειχθεί πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ότι κάποια συγκεκριμένη πράξη ή παράλειψη του να κάνει οφειλόμενη ενέργεια για την οποία είχε νομική υποχρέωση οδήγησε στον θάνατο των ανθρώπων αυτών

   πρέπει δηλαδή υπάρχει αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της πράξης ή παράλειψης των κατηγορουμένων με τον θάνατο των 121 θυμάτων του αεροπορικού δυστυχήματος

   εφόσον δεκτούμε ότι υπήρχαν τα κατάλληλα πιστοποιητικά καταλληλότητας τόσο για την λειτουργία του αεροπλάνου όσο και για την καταλληλότητα των πιλότων

   και εφόσον δεκτούμε ότι τελικά σύμφωνα με το πόρισμα τσολάκη ή το πορισμα καλλή ή το πόρισμα της αστυνομίας αυτά τα πιστοποιητικά καταλληλότητας δεν έπρεπε να είχαν δοθεί και άρα το αεροπλάνο ήταν ακαταλληλο ή οι πιλότοι δεν είχαν τα απαραίτητα προσόντα για κάποιους λόγους

   κατά τη γνώμη μου κατηγορούμενοι θα έπρεπε να είναι αυτοί που εξέδωσαν τα πιστοποιητικά αυτά γιατί σαφέστατα υπάρχει αιτιώδης συνάφεια από την πράξη τους αυτή με την συντριβή του αεροπλάνου
3. osr

   Δεκεμβρίου 21, 2011 στις 7:04 μμ (Επεξεργασία)

   και κάτι πολύ σημαντικό απλά για ξεκαθάρισμα

   όλα αυτά, δηλαδή οι ελλειπείς διαδικασίες ελέγχου ή οι αγορασμένες διαδικασίες ελεγχου από διεφθαρμένους αξιωματούχους εννοείται ότι έχουν ως αιτία το χρήμα και το κέρδος

   οι μεν επιχειρηματίες θέλουν να αυξήσουν και να μεγιστοποιήσουν το κέρδος τους και να μειώσουν το κόστος τους και άρα τα έξοδα συντήρησης
   προσλαμβάνουν και έναν ακατάλληλο φτηνό πιλότο και μετά λαδώνουν αυτόν που εκδίδει τα πιστοποιητικά

   αυτά σε γενικά είναι όσα θεωρώ ότι έγιναν

   its all about the money

   και όσο υπάρχει αυτό το σύστημα τόσο κανένας δεν θα είναι ασφαλής από την δημιουργημένη λόγω αυτού ανθρώπινη απληστία ή ανάγκη για χρήμα

   πιστεύει κάποιος αλήθεια ότι οι “αρμόδιοι” στην πολτική αεροπορία και αλλού που κρατάνε την ζωή μας στα χέρια τους έμαθαν τίποτα από αυτή την ιστορία; όχι φυσικά αφού σίγουρα συνεχίζουν να λειτουργούν με τον ίδιο ανεύθυνο τρόπο

   στην κύπρο ειδικά της τεράστιας διαφθοράς και της κουμπαροκρατίας όλα λειτουργούν από τύχη και από προσωπικές πρωτοβουλίες ευσυνείδητων ανθρώπων