Αυτή η μεσολαβητική να την πω έτσι εβδομάδα είναι η απόλυτη ξεφτίλα όλων των πολιτικάντηδων για όσους ανθρώπους έχουν έστω και ίχνος αξιοπρέπειας

Υποκλιθείτε στη μητέρα σιωπή
μη σας τρομάζει η καινούργια της όψη
θα σας δεχτεί δεν θα σας διώξει
αν κρατηθείτε όπως πρέπει ΒΟΥΒΟΙ

Υποκλιθείτε στη μητέρα σιωπή
τώρα που αλλού δεν μπορείτε να πάτε
τώρα που μάθατε ξανά ν’ αγαπάτε
το χαλαρό και υπνωτικό της κορμί

Φρόνιμοι όλοι
με υφός νικητών
διασκεδάστε
στο χορό των δειλών

Ξένοιαστοι όλοι
με παρελθόν πλαστό
ξαναδοθείτε
στο χορό των δειλών

Υποκλιθείτε στη μητέρα σιωπή
κι αφήστε την για σας να διαλέξει
πόση ευτυχία ο καθένας θ’ αντέξει
στην αγκαλιά της που προσμένει ζεστή

Υποκλιθείτε στη μητέρα σιωπή
νοιώστε από μέσα σας το τέλος να τρίζει
μ’ αυτή τη δύναμη που ξέρει να πνίγει
κάθε σας φόβο και κάθε κραυγή
Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας
Μουσική: Μπάμπης Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Τρύπες

 

Σ’ αυτό το χώρο κάτι μου φέρνει
ρίγη γλυκιάς αδιαφορίας
Δεν τρέχει τίποτα έξω από μένα
ζω στο δικό μου μικρό παράδεισο

Σ’ αυτό το χώρο όλα μας φέρνουν
ρίγη ηδονής, ρίγη ευτυχίας
Δεν τρέχει τίποτα γύρω από μας
κανένα ίχνος ανησυχίας

Κλείνω τ’ αυτιά μου σε κάθε ψέμα
που μου ξυπνά φόβο παράλογο
Είμαι περήφανος που ζω σαν τον καθένα
στην αυτοκρατορία των ανάπηρων

 

Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας
Μουσική: Μπάμπης Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Τρύπες

 

 

Δεν υπάρχει χαμένος καιρός δεν υπάρχει
οι ώρες που σκοτώνουμε επιζούν
ένας θεός εκβιαστής τις συγκεντρώνει
κι όμηρους τις κρατάει
ώσπου τα λύτρα που ζητάει από μας να πληρωθούν
Κι εμείς πληρώνουμε

Ολα τελικά, όλα
όλα τελικά ξαναγυρνάν σ’ εμάς

Τα δάκρυα σαν στεγνώνουν
δεν πεθαίνουν, δεν πεθαίνουν
η θλίψη που σκορπάμε επιζεί
σε δίχτυα αόρατα νεράιδες τη μαζεύουν
και περιμένουν την επόμενη αφορμή
Που έτσι κι’ αλλιώς θα ‘ρθει

Ολα τελικά, όλα
όλα τελικά ξαναγυρνάν σ’ εμάς

Οι χαμένοι φίλοι
κι οι χαμένοι εχθροί
τα παλιά παιχνίδια
κι η καινούρια σιωπή
Τα ταξίδια που ακυρώθηκαν
Τα γλέντια που αναβλήθηκαν
Οι ελπίδες που διαλύθηκαν
Τα λόγια που αγνοήθηκαν

Ολα τελικά, όλα
όλα τελικά ξαναγυρνάν σ’ εμάς

 

 

Όσοι γελούν κι όσοι χλευάζουν
Όσοι ασκόπως τριγυρνάνε και ρεμβάζουν
Είναι επικίνδυνοι και με τρομάζουν
Είναι επικίνδυνοι

Όσοι θρηνούν κι όσοι γιορτάζουν
Όσοι τον πόνο ή τη χαρά γυμνοί αγκαλιάζουν
Είναι επικίνδυνοι και με τρομάζουν
Είναι επικίνδυνοι

Όσοι αγρυπνούν και δε δειλιάζουν
Όσοι σωπαίνουν κι όσοι απόκοσμα ουρλιάζουν
Είναι επικίνδυνοι και με τρομάζουν
Είναι επικίνδυνοι

Όσοι γελούν κι όσοι χλευάζουν
Όσοι ασκόπως τριγυρνάνε και ρεμβάζουν
Είναι επικίνδυνοι και με τρομάζουν
Είναι επικίνδυνοι

Όσοι γελούν κι όσοι χλευάζουν
Όσοι ασκόπως τριγυρνάνε και ρεμβάζουν
Είναι επικίνδυνοι και με τρομάζουν
Είναι επικίνδυνοι

Όσοι αγαπούν κι όσοι σπαράζουν
Όσοι ονειρεύονται έναν κόσμο πιο ζεστό
Όσοι δε σκύβουν ούτε διατάζουν
Όσοι τη βρίσκουν με τραγούδια σαν αυτό

Είναι επικίνδυνοι και με τρομάζουν
Είναι επικίνδυνοι
Είναι επικίνδυνοι όλοι αυτοί
Οι ονειροπόλοι, οι χαμένοι, οι τρελοί
Είναι επικίνδυνοι όλοι αυτοί
Θα έπρεπε κιόλας να ‘χουν ήδη συλληφθεί
Είναι επικίνδυνοι όλοι αυτοί
Οι μεθυσμένοι απ’ το θεό, οι εθισμένοι στη ζωή
Είναι επικίνδυνοι όλοι αυτοί
Θα έπρεπε κιόλας να ‘χουν ήδη συλληφθεί

 

 

 

η αποθέωση της υπερμέγιστης ξεφτίλας τζαι αναξιοπρέπειας

Γλύψιμο τζαμέ που έφτυναν έκαμναν εμετό κλπ

Το είχα γράψει όταν η λεγόμενη επίθεση στην αριστερά μετά την έκρηξη στο μαρί ήταν στα πάνω της τζαι οι ακελικοκάφροι ήβραν αλλό έναν φρούτο να ταίσουν στους καθυστερημένους τους

ακελικοκάφροι

άντρο βλήμα εν αντέχεσαι να ακούεσαι

 

73.  Δηλαδή όταν το ακελ ελέω προεδρικών του 2013 θα γλύφει τον εκπρόσωπο του κεφαλαίου άγγονα του λεβέντη του δηκο και τους λοιπούς συγγενείς της εδεκ, η “αριστερά” δεν θα δέχεται επίθεση;

https://osr55.wordpress.com/2011/09/19/

 

Ο Λουκαίδης των ακελικάφρων στις 7.20 ελάχιστη ώρα μετά την συνειδητοποίηση ότι ο μαλάς τους επέρασεν στο δεύτερο γύρο άρχισε τόσο απροκάλυπτα να γλύφει τον Λιλλήκα τζαι της εδεκ τζαι πιος γαμεί τις επιθέσεις στις αριστερές τζαι μαλακίες

ξεφτιλισμένοι

το πλέον αρρωστημένο κομάτι της κυπριακής κοινωνίας ακούει στο όνομα δηκο

μιλάμε για την υπερμέγιστη ξεφτίλα της ανθρώπινης αναξιοπρέπειας

άρρωστο σύστημα που βγάζει αρρωστημένους ανθρωπίσκους

οι άνθρωποι που θέλουν να νομίζουν ότι η όποια αλλαγή θα επέλθει που ηγέτες τζια αρχηγούς ας περιμένουν στην πέμπτη παρουσία των νεφελιμ

 

ο αναστασιάδης θα διαλύσει τα πάντα στο πέρασμα του

βρσικόμαστε το 2009 της ελλάδας του λεφτά υπάρχουν τζαι του ΓΑΠ που βγήκε μετά βαίων τζαι κλάδων

και μετά ήλθε η εξαθλίωση τζιαι ο φασισμός της χαυγής

το 2009 τα σκουλίκια χαυγίτες πήραν μόλις 0,29 % γιατί η εξαθλίωση δεν είχε ακόμα επέλθει

μετά από 3 χρόνια εξευτελισμού του ελληνικού λαού ο φασισμός είναι εδραιωμένος στην ελλάδα

η σκοτεινή εποχή για την κύπρο έχει ήδη αρχίσει ό,τι και να γινει

 

 

 

 

Για ένα κομμάτι ψωμί …. για την πατρίδα….. Δύο προφητικά τραγούδια

Δύο προφητικά τραγούδια σχεδόν 30 χρόνια προηγουμένως για την ζωή που μας τάξανε

Χάρης & Πάνος κατσιμίχας

Για ένα κομμάτι ψωμί,
δε φτάνει μόνο η δουλειά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
πρέπει να δώσεις πολλά.

Δεν φτάνει μόνο το μυαλό σου,
δε φτάνει μόνο το κορμί σου.
Το πιο σπουδαίο είν’ η ψυχή σου, δικέ μου.
Έχει τους νόμους τους αυτή η ιστορία,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.

Θα σου κρεμάσουνε μια μπάλα
και θα τραβιέσαι μ’ αυτήν μέρα – νύχτα.
Έχεις κανάλι πολύ να τραβήξεις,
μέχρι να πάψεις να λες -«μα τι τρέχει;»
Έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.

Για ένα κομμάτι ψωμί,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
θα πιεις φαρμάκια πολλά.

Θα σε πετάνε από δω κι από κει
θα λαχανιάζει η ψυχή σου.
Θα φτύσεις αίμα απ’ το στόμα, δικέ μου.
Έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.

Για ένα κομμάτι ψωμί,
θα ‘χεις ξεχάσει πολλά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
θα ‘χεις πληρώσει ακριβά.

Και κάποια μέρα θα σε λύσουν,
μα θα φοβάσαι να φύγεις, θα τρέμεις.
Θα σε κλωτσάνε και θα σ’ αρέσει, δικέ μου.
Σαν το σκυλί τους θα σ’ έχουν, δικέ μου,
μα δε θα έχεις ψυχή να το νοιώσεις,
θα είναι για σένα αργά.

Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας
Μουσική: Γιώργος Καρράς
Πρώτη εκτέλεση: Τρύπες

Πηδά γύρω από μεγάλους στρατώνες
φυλάξου από ανύπαρκτους εχθρούς
βράδια παρέα μ’ εφιάλτες στους κοιτώνες
μέτρα το χρόνο με άρρωστους σφυγμούς

Για την πατρίδα κι όλους αυτούς
που δεκάρα για σένα δεν δίνουν
για γυναίκες παιδιά, κουφούς και τυφλούς
που κατάμουτρα στους δρόμους
σε κοιτάν και σε φτύνουν

Κάνε πίσω ήρθε ο καιρός να ξεχάσεις
όσα ως τώρα νόμιζες απλά
στις τουαλέτες τα όνειρα σου θα ξεράσεις
θα χαλαρώσεις και θα μπεις στη σειρά.

Για την πατρίδα κι όλους αυτούς
που δεκάρα για σένα δεν δίνουν
για γυναίκες παιδιά, κουφούς και τυφλούς
που κατάμουτρα στους δρόμους
σε κοιτάν και σε φτύνουν.