Διαβάζουμε στον κυπριακό τύπο ότι καταχωρήθηκε σε επαρχιακό δικαστήριο της Κύπρου αγωγή εναντίον του προέδρου της κυπριακής δημοκρατίας και του γενικού εισαγγελέα
http://www.sigmalive.com/news/politics/457581
όπως αναφέρεται στο πιο πάνω δημοσίευμα στην αγωγή καταγράφονται επί λέξη τα ακόλουθα:
«1. Δήλωση του δικαστηρίου ότι ο πρώτος εναγόμενος (Δ. Χριστόφιας), ενεργών υπό την ιδιότητά του ως συνομιλητής εκ μέρους των Ελλήνων Κυπρίων στις διακοινοτικές συνομιλίες προάγει, προωθεί πολιτική και/ή προβαίνει σε δεσμευτικές προτάσεις για την ανασύσταση του κυπριακού κράτους, οι οποίες είναι σε βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των εναγόντων Ελλήνων Κυπρίων πολιτών και είναι ασυμβίβαστες με διεθνείς Συνθήκες για ανθρώπινα δικαιώματα και αρχές του Διεθνούς Δικαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δεσμεύουν το κυπριακό κράτος όπως είναι συγκεκριμένα-
(ι) Η πρόταση και η προώθησή της γραπτώς και προφορικά για «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία», σύμφωνα με την οποία το υπάρχον κυπριακό κράτος θα διαιρεθεί σε δύο περιφέρειες που θα διοικούνται ξεχωριστά από Τούρκους και Έλληνες Κυπρίους αντιστοίχως, η πρόταση για εκ περιτροπής Προεδρία Ελληνοκύπριου και Τουρκοκύπριου, και οι προτάσεις για τη διακυβέρνηση και κατοίκηση των Κυπρίων που στηρίζονται πάλι σε φυλετικά κριτήρια. Όλες οι εν λόγω προτάσεις είναι ασυμβίβαστες με την απαγόρευση φυλετικών διακρίσεων ή διακρίσεων σε σχέση με πολιτικά και άλλα ανθρώπινα δικαιώματα που απαγορεύονται από τη Διεθνή Σύμβαση την Αφορώσαν εις την Εξάλειψη Πάσης μορφής Φυλετικής Διακρίσεως και τον Κυρωτικό Νόμο 12 του 1967, από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ιδιαίτερα από το Πρωτόκολλο 12 της Σύμβασης και από το Σύμφωνο για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα, άρθρα 25 και 26».
ii) Οι προτάσεις και η προώθησή τους που επιβαρύνουν περιουσίες νομίμων ιδιοκτητών Ελλήνων Κυπρίων στα κατεχόμενα αναγνωρίζοντας (χωρίς μάλιστα τη συγκατάθεση των ιδιοκτητών που περιλαμβάνουν και ορισμένους ενάγοντες) δικαιώματα σε παράνομους χρήστες, Τούρκους, Κυπρίους και Τούρκους εποίκους από την Τουρκία που είναι επίσης ασυμβίβαστες με το δικαίωμα ιδιοκτησίας όπως κατοχυρώνεται στην πιο πάνω Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και τη Σύμβαση της Γενεύης του 1949, που απαγορεύει τον εποικισμό σε κατεχόμενη περιοχή από την κατέχουσα χώρα.
2. Στην έκταση που ο εναγόμενος 1 (Δ. Χριστόφιας) τυχόν επικαλείται ή χρησιμοποιεί την ιδιότητά του ως Προέδρου της Δημοκρατίας για τις πιο πάνω ενέργειές του-
(ι) Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η Κυπριακή Δημοκρατία μέσω του Προέδρου αυτής παραβιάζει τα δικαιώματα των Ελλήνων Κυπρίων πολιτών κατά τρόπο ασυμβίβαστο με διεθνείς Συνθήκες για ανθρώπινα δικαιώματα και αρχές του Διεθνούς Δικαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεσμεύουν το κυπριακό κράτος όπως αναφέρεται πιο πάνω.
(ιι) Γενικές αποζημιώσεις σύμφωνα με το άρθρο 172 του Συντάγματος εξού και η προσθήκη στην παρούσα αγωγή του εναγομένου 2 (Γενικού Εισαγγελέα).
3. Διάταγμα του Δικαστηρίου που να απαγορεύει στον εναγόμενο 1 υπό την ιδιότητά του ως συνομιλητή εκ μέρους των Ελλήνων Κυπρίων στις διακοινοτικές συνομιλίες ή/και σε εκπρόσωπο ή Αρχή της Δημοκρατίας ως ο εναγόμενος 1, από του να ενεργεί κατά τον πιο πάνω παράνομο τρόπο εις βάρος των νομίμων δικαιωμάτων και συμφερόντων των εναγόντων Ελληνοκυπρίων πολιτών.
2. Οποιανδήποτε άλλη δίκαιη/ορθή θεραπεία ήθελε κρίνει πρέπουσα το Δικαστήριο».
Προτού υπεισέλθουμε στην ουσία αυτής της αγωγής είναι πολύ σημαντικό να αναφερθούν τα εξής:
Το Σύνταγμα της Κύπρου μπορείτε να το διαβάσετε εδώ
http://www.cylaw.org/nomoi/enop/non-ind/syntagma/full.html
http://www.cyprus.gov.cy/portal/portal.nsf/All/6A74CFDB511C3691C2256EBD004F3D57?OpenDocument
Τέθηκε σε ισχύ με την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας την 16ην Αυγούστου 1960 και προνοούσε εν ολλίγοις ότι όλες οι εξουσίες ασκούνται από την ελληνική και την τουρκική κοινότητα
Βάσει του Κυπριακού Συντάγματος στην κύπρο δεν υπάρχει λαός αλλά μόνο έλληνες και τούρκοι οι οποίοι ανήκουν αντίστοιχα στην ελληνική κοινότητα και στην τουρκική κοινότητα
Οι πολίτες οι οποίοι δεν έχουν τα χαρακτηριστικά του έλληνα ή του τούρκου δηλαδή οι αρμένιοι οι μαρωνίτες και οι λατίνοι υποχρεούνται να επιλέξουν εντός τριών μηνών από την έναρξη του συντάγματος σε ποια κοινότητα θα ανήκουν
επέλεξαν ως γνωστόν την ελληνική κοινότητα
http://www.cylaw.org/nomoi/enop/ind/syntagma/section-sc06360e8e-6c8d-d2da-1a95-96c68225b270.html
ΑΡΘΡΟΝ 2
Δια τους σκοπούς του παρόντος Συντάγματος:
1. Την ελληνικήν κοινότητα αποτελούσιν άπαντες οι πολίται της Δημοκρατίας, οίτινες είναι ελληνικής καταγωγής και έχουσιν ως μητρικήν γλώσσαν την ελληνικήν ή μετέχουσι των ελληνικών πολιτιστικών παραδόσεων ή ανήκουσιν εις την Ελληνικήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν.
2. Την τουρκικήν κοινότητα αποτελούσιν άπαντες οι πολίται της Δημοκρατίας, οίτινες είναι τουρκικής καταγωγής και έχουσιν ως μητρικήν γλώσσαν την τουρκικήν ή μετέχουσι των τουρκικών πολιτιστικών παραδόσεων ή είναι μωαμεθανοί.
3. Πολίται της Δημοκρατίας μη περιλαμβανόμενοι εις τας διατάξεις της πρώτης ή της δευτέρας παραγράφου του παρόντος άρθρου, επιλέγουσιν ατομικώς την ελληνικήν ή την τουρκικήν κοινότητα εντός προθεσμίας τριών μηνών από της ημερομηνίας της ενάρξεως της ισχύος του Συντάγματος. Εφ’ όσον όμως ανήκουσιν εις θρησκευτικήν ομάδα επιλέγουσι την ελληνική ή την τουρκικήν κοινότητα ομαδικώς και επί τη τοιαύτη επιλογή θεωρούνται μέλη της κοινότητος, ην επελέξαντο, τηρουμένου του κανόνος ότι πας πολίτης της Δημοκρατίας ανήκων εις τοιαύτην θρησκευτικήν ομάδα δικαιούται να μη συμμορφωθή προς την κατόπιν αποφάσεως της ομάδος επιλογήν αυτής, οπότε δι’ ενυπογράφου δηλώσεως αυτού υποβαλλομένης εντός μηνός από της ημερομηνίας της επιλογής της ομάδος αυτού εις τον αρμόδιον υπάλληλον της Δημοκρατίας, και εις τους Προέδρους της ελληνικής και της τουρκικής Κοινοτικής Συνελεύσεως, επιλέγει κοινότητα διάφορον της κοινότητος, ην επελέξατο η ομάς αυτού.»
Όλες οι εξουσίες του κράτους ασκούνται σε ποσοστά από άτομα που ανήκουν στην ελληνική κοινότητα και στην τουρκική κοινότητα
Έτσι σύμφωνα με το σύνταγμα έχουμε έλληνα πρόεδρο, τούρκο αντιπρόεδρο
35 έλληνες βουλευτές και 15 τούρκους βουλευτές κλπ
Χωρίς να μπαίνουμε σε λεπτομέρειες ιστορικών γεγονότων τα οποία δεν έχουν σημασία για αυτή την ανάλυση απλά να αναφέρω ότι τον δεκέμβρη του 1963 όλοι οι τουρκοι αξιωματούχοι πλέον δεν συμμετείχαν στα όργανα του κράτους και ως εκ τούτου πρακτικά το σύνταγμα της κύπρου κατέστη ανεφάρμοστο αφού δεν συμμετείχαν σε αυτό μέλη της τουρκικής κοινότητας
Τέθηκε ως εκ τούτου ένα πρακτικό και ουσιώδες θέμα για το αν πλέον η Κυπριακή Δημοκρατία υπήρχε ως κράτος
Σε αυτό έδωσε απάντηση το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με το πλέον ιστορικό του ψήφισμα για την συνέχιση και την ύπαρξη του κυπριακού κράτους
το 186/1964
Click to access UNSC%20RES%20(1964)%20186.pdf
http://www.unficyp.org/media/SC%20Resolutions/1964_03-04_SCR186.pdf
Με αυτό το καθοριστικότατο και ζωτικό ψήφισμα του ο ΟΗΕ αναγνώρισε την Κυπριακή Δημοκρατία ως το μόνο κράτος που λειτουργεί στην Κύπρο έστω και αν σε αυτό δεν συμμετέχουν μέλη της τουρκικής κοινότητας
Άρα την ύπαρξη του κυπριακού κράτους η κυπριακή δημοκρατία την οφείλει σε αυτό το ψήφισμα και στον ΟΗΕ
αυτό κρατήστε για αργότερα
Στις 8 οκτωβρίου 1964 το Ανώτατο Δικαστήριο της Κύπρου έδωσε μια από τις πλέον ιστορικές του αποφάσεις που καθιέρωσαν το λεγόμενο δίκαιο της ανάγκης
είναι η υπόθεση
http://www.cylaw.org/clr/1964/1964_1_195.pdf
πρωτοφανές στα παγκόσμια χρονικά και μάλιστα χρησιμοποιήθηκε και μέσω του λεγόμενου κοινοδικαίου/commonlaw και στον Καναδά που προέκυψε θέμα με τους γαλλόφωνους κλπ
διαβάζουμε στην αγγλική απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου της Κύπρου
(σημείωση: μέχρι το 1989 η γλώσσα που χρησιμοποιήτο στις δικαστικές διαδικασίες ήταν η αγγλική)
«The existence of a State cannot be deemed to be dependant on the fate or operation of its constitution; otherwise, everytime that any constitution were upset in a country then such State would have ceased to exist, and this is not so. The existence of a State is a matter governed by accepted criteria of international law and inparticular it is related to the application of the principle of recognition by other States.»………….
«Organs of Government set up under a constitution are vested expressly with the competence granted to them by such constitution, but they have always an implied duty to govern too. It would be absurd to accept that if, for one reason or other, an emergency arises, which cannot be met within the express letter of the constitution, then such organs need not take the necessary measures in the matter, and that they would be entitled to abdicate their responsibilities…»
εν ολλίγοις το Ανώτατο Δικαστήριο σε αυτή την πολύ σημαντική του απόφαση αποφάνθηκε ότι κανένα κράτος δεν θα παύσει να υπάρχει λόγω του συντάγματος του
και έτσι δημιουργήθηκε το δίκαιο της ανάγκης το οποίο και υπάρχει μέχρι σήμερα
και όπως είπαμε και πριν η συνέχιση της κυπριακής δημοκρατίας θεμελιώθηκε από το ψήφισμα του συμβουλιου ασφαλείας 186/1964
Το κυπριακό κράτος συνέχισε να λειτουργεί και να συμμετέχει σε όλους τους διεθνής οργανισμούς ΟΗΕ Κοινοπολιτεία κλπ και είναι με αυτό το σύνταγμα που εντάχθηκε στην ΕΕ την 1ην Μαίου 2004
Στην πολύ σημαντική απόφαση της ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στο νομικό ερώτημα 282 ημερομηνίας 16 δεκεμβρίου 1992
http://www.cylaw.org/clr/1992/1992_1_1338.pdf
το Ανώτατο Δικαστήριο ισοψήφισε σε σχέση με το κατά πόσο μπορεί να γίνει τροποποίηση του Συντάγματος σύμφωνα με το δίκαιο της ανάγκης χωρίς δηλαδή την συμμετοχή των μελών της τουρκικής κοινότητας
5 δικαστές είπαν πως ναι και 5 πως όχι και ότι εφόσον ισχύουν οι εξαιρετικές συνθήκες που δημιούργησαν το δίκαιο της ανάγκης δεν μπορεί να τροποποιειται το σύνταγμα
διαβάζουμε στην περίληψη της απόφασης:
«Το Οικογενειακό Δικαστήριο Λευκωσίας, μετά από αίτημα των Καθ’ων η αίτηση σε δύο αιτήσεις διαζυγίου, παρέπεμψε στο Ανώτατο Δικαστήριο, σύμφωνα με το άρθρο 144.1 του Συντάγματος, ζήτημα ισχυριζόμενης αντισυνταγματικότητας του περί της Πρώτης Τροποποιήσεως του Συντάγματος Νόμου, 1989 (Ν. 95/89) και του περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Νόμου, 1990 (Ν. 23/90). Όπως αναφέρθηκε, το ζήτημα αφορούσε τα άρθρα 111 και 182 του Συντάγματος.
Η ισχυριζόμενη αντισυνταγματικότητα βασίσθηκε αποκλειστικά στο κοινά παραδεκτό γεγονός ότι ο Ν. 95/89 είχε ψηφισθεί με πλειοψηφία δύο τρίτων μόνο των Ελληνοκυπρίων Βουλευτών μελών της Βουλής των Αντιπροσώπων και όχι και των Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι, από το 1963, θεληματικά δεν συμμετέχουν στην Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας.τελικά σύμφωνα με το τεκμήριο της συνταγματικότητας «
και στην απόφαση
«Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π., ανάγνωσε την απόφαση του Δικαστηρίου.
Οι Δικαστές Στυλιανίδης, Κούρρης, Παπαδόπουλος, Πογιατζής και Χρυσοστομής
κρίνουν ότι ο περί της Πρώτης Τροποποιήσεως του Συντάγματος Νόμος του 1989 (Νόμος αρ. 95 του 1989), και ο περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Νόμος του 1990, (Νόμος αρ. 23 του 1990), είναι συνταγματικοί για τους λόγους που εκτίθενται στην απόφαση του Δικαστή Στυλιανίδη.
Ο Πρόεδρος Α.Ν. Λοΐζου, και οι Δικαστές Πικής, Νικήτας, Αρτέμης και Κωνσταντινίδης
κρίνουν ότι οι πιο πάνω υπό κρίση Νόμοι είναι αντισυνταγματικοί για τους λόγους που εκτίθενται στις αποφάσεις των Δικαστών Πική και Νικήτα.
Ενόψει της ισοψηφίας αυτής, η απάντηση στο Νομικό Ερώτημα που παραπέμφθηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο από το Οικογενειακό Δικαστήριο είναι ότι οι υπό εξέταση πιο πάνω Νόμοι είναι συνταγματικοί διότι δεν ανατράπηκε το τεκμήριο της συνταγματικότητας.»
Στην πολύ σημαντική αυτή απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου αποφασίστηκαν παρεπιμπτόντως και άλλα ζητήματα τα οποία αφορούν την ουσία αυτής της ανάρτησης
το άρθρο 140 του Συντάγματος της Κύπρου ορίζει τα εξής:
APΘPON 140
1. O Πρόεδρος και ο Aντιπρόεδρος της Δημοκρατίας από κοινού προ της εκδόσεως νόμου ή αποφάσεώς τινος της Bουλής των Aντιπροσώπων δικαιούνται να αναφερθώσιν εις το Aνώτατον Συνταγματικόν Δικαστήριον ίνα γνωματεύση τούτο, κατά πόσον ο εν λόγω νόμος, απόφασις ή ωρισμένη διάταξις αυτών ευρίσκεται εις αντίθεσιν ή είναι ασύμφωνος προς διάταξίν τινα του Συντάγματος δι’ οιονδήποτε άλλον λόγον πλην της δυσμενούς εις βάρος εκατέρας κοινότητας διακρίσεως.
2. Tο Aνώτατον Συνταγματικόν Δικαστήριον ερευνά το υπό την κρίσιν αυτού τεθέν κατά την πρώτην παράγραφον του παρόντος άρθρου ζήτημα και αφ’ ου ακούση τας απόψεις του Προέδρου και του Aντιπροέδρου της Δημοκρατίας και της Bουλής των Aντιπροσώπων εκδίδει την γνωμάτευσιν αυτού επί του τεθέντος αυτώ ζητήματος και κοινοποιεί ταύτην εις τον Πρόεδρον και τον Aντιπρόεδρον της Δημοκρατίας, ως και εις την Bουλήν των Aντιπροέδρων.
3. Eις ην περίπτωσιν το Aνώτατον Συνταγματικόν Δικαστήριον γνωματεύση ότι ο νόμος ή η απόφασις ή διάταξίς τις αυτών ευρίσκεται εις αντίθεσιν ή ασυμφωνίαν προς διάταξίν τινα του Συντάγματος, ο νόμος ή η απόφασις δεν δύναται να εκδοθή υπό του Προέδρου και του Aντιπροέδρου της Δημοκρατίας.
στο άρθρο 144 του Συντάγματος της Κύπρου ορίζονται τα εξής:
APΘPON 144
1. Πας διάδικος δικαιούται, καθ’ οιονδήποτε στάδιον της διαδικασίας συμπεριλαμβανομένης και της κατ’ έφεσιν, να εγείρη ζήτημα αντισυνταγματικότητος νόμου ή αποφάσεως η διατάξεώς τινος αυτών ουσιώδους δια την διάγνωσιν της εκκρεμούς ενώπιον του δικαστηρίου υποθέσεως. Tο δικαστήριο, ενώπιον του οποίου εγείρεται το ζήτημα, παραπέμπει παρευθύς τούτο ενώπιον του Aνωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου και αναστέλλει την πρόοδον της διαδικασίας, μέχρις ου αποφανθή επ αυτού το Aνώτατον Συνταγματικόν Δικαστήριο.
2. Mετ’ ακρόασιν των διαδίκων το Aνώτατον Συνταγματικόν Δικαστήριον ερευνά το παραπεμφθέν αυτώ ζήτημα και αποφασίζει επ’ αυτού, διαβιβάζει δε την απόφασιν αυτού εις το δικαστήριον, όπερ είχε παραπέμψει το ζήτημα.
3. H κατά την δευτέραν παράγραφον του παρόντος άρθρου απόφασις του Aνωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου δεσμεύει το παραπέμψαν το ζήτημα δικαστήριον και τους εν τη δίκη διαδίκους, εν η δε περιπτώσει δέχεται ότι ο νόμος ή η απόφασις ή διάταξίς τις αυτών είναι αντισυνταγματική, επιφέρει την μη εφαρμογήν μόνο εν τη εκκρεμεί ταύτη δίκη του νόμου τούτου ή της αποφάσεως η της σχετικής διατάξεως αυτών.»
με πιο απλά λόγια
Στο άρθρο 140 του κυπριακού συντάγματος ορίζεται ξεκάθαρα ότι προληπτικό έλεγχο της συνταγματικότητας ενός νόμου δηλαδή προτού αυτός ψηφιστεί από την βουλή και τεθεί σε ισχύ μπορούν να αιτηθούν ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ, ΜΟΝΟ ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος της δημοκρατίας
και κανένας άλλος!
Στο άρθρο 144 του συντάγματος ορίζεται ξεκάθαρα πότε κάποιος πολίτης μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο να εξετάσει κατά πόσο ένας νόμος είναι αντισυνταγματικός, δηλαδή να ασκήσει κατασταλτικό έλεγχο συνταγματικότητας του νόμου που έχει τεθεί ήδη σε ισχύ
και το άρθρο 144 ορίζει ότι μόνο κάποιος διάδικος δηλαδή κάποιος πολίτης ο οποίος εμπλέκεται σε εκκρεμή δικαστική διαδικασία μπορεί να ζητήσει έλεγχο συνταγματικότητας του νόμου
και μάλιστα μόνο αν αυτός ο έλεγχος είναι απαραίτητος για την διεκπεραίωση της εκκρεμμούσης υπόθεσης που χωρίς αυτό τον έλεγχο από το ανώτατο δικαστήριο δεν μπορεί να διεκπεραιωθεί
στην πιο πάνω απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίουhttp://www.cylaw.org/clr/1992/1992_1_1338.pdf
αποφάνθηκε το ανώτατο δικαστήριο τα εξής:
Η παραπομπή γίνεται για ζήτημα αντισυνταγματικότητας νόμου, που εγείρεται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας μιας υπόθεσης, το οποίο είναι ουσιώδες για τη διάγνωση της υπόθεσης από το Δικαστήριο.
Όταν το ζήτημα είναι ουσιώδες για την εκκρεμούσα υπόθεση, το Δικαστήριο έχει υποχρέωση να το παραπέμψει στο Ανώτατο Δικαστήριο για απόφαση.
Σκοπός δεν είναι ο γενικός έλεγχος της συνταγματικότητας, αλλά η εκδίκαση μιάς συγκεκριμένης υπόθεσης – (βλ. The Republic and N.P. Loftis 1 R.S.C.C. 30, στις σελ. 34 και 35).
To Δικαστήριο πρέπει να παραπέμψει το ερώτημα όπως ηγέρθη ενώπιόν του. Πρέπει να αναφέρει τον προσβαλλόμενο νόμο ή διάταξη αυτού και το λόγο αντισυνταγματικότητας, δηλαδή προς ποια διάταξη του Συντάγματος ο νόμος είναι αντίθετος ή ασύμφωνος – (βλ. The Mayor etc. Nicosia v. Christakis Loizides, Nicosia 1 R.S.C.C. 59· District Officer v. Famagusta Yiacoup Naim 2 R.S.C.C. 24).»
…..
«Ο έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων είναι κατασταλτικός ή προληπτικός.
Ο προληπτικός έλεγχος επιδιώκει να αποτρέψει την έκδοση του νόμου, στην πρώτη του μορφή, ενώ ο κατασταλτικός σκοπό έχει τη μη εφαρμογή του, μετά την έκδοση και θέση του σε ισχύ, στην εκδικαζόμενη υπόθεση.
Ο προληπτικός έλεγχος εμποδίζει την έκδοση του νόμου και, έτσι, παρεμβάλλεται τυπικά στη διαδικασία της Νομοθετικής Λειτουργίας.
Ο κατασταλτικός έλεγχος ασκείται μετά την τελειοποίηση του νόμου, με την έκδοση και δημοσίευσή του.
Ο προληπτικός έλεγχος ασκείται από το Δικαστήριο τούτο, πριν την έκδοση του νόμου, σε Αναφορά από τον Πρόεδρο και Αντιπρόεδρο της Δημοκρατίας, σύμφωνα με το Άρθρο 140 του Συντάγματος.
Ο έλεγχος που προβλέπεται από το Άρθρο 144 του Συντάγματος είναι κατασταλτικός και παρεμπίπτων.»
και πάμε στην ουσία της ανάρτησης
κατά τη γνώμη μου η αγωγή που καταχωρήθηκε κατά του προέδρου και του γενικού εισαγγελέα δεν έχει καμιά νομική βάση
δηλαδή αυτό που ζητείται δεν στηρίζεται πουθενά
ζητείται από το δικαστήριο εν ολλίγοις να κρίνει ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ κατά πόσο όλα αυτά που συζητούνται και κανείς δεν τα ξέρει ότι είναι γενικά και αόριστα κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Προληπτικό έλεγχο της συνταγματικότητας όπως είδαμε και πιο πριν μπορεί να ασκήσει ΜΟΝΟ ο πρόεδρος της δημοκρατίας από κοινού με τον αντιπρόεδρο
Κατασταλτικό ελέγχο συνταγματικότητας όπως είδαμε και πριν μπορεί να ασκήσει μόνο κάποιος διάδικος σε εκκρεμή δικαστική διαδικασία
δεν ισχύει κανένα από τα δύο και ως εκ τούτου νομικά είναι όχι απλά αβάσιμη αλλά και ανυπόστατη και αυτό διότι πρώτα και κύρια δεν βασίζεται σε καμιά νομοθετική διάταξη
ας δούμε όμως και κάποια παρεμπίπτοντα ζητήματα που τίθενται από την αγωγή αυτή:
(ι) Η πρόταση και η προώθησή της γραπτώς και προφορικά για «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία», σύμφωνα με την οποία το υπάρχον κυπριακό κράτος θα διαιρεθεί σε δύο περιφέρειες που θα διοικούνται ξεχωριστά από Τούρκους και Έλληνες Κυπρίους αντιστοίχως, η πρόταση για εκ περιτροπής Προεδρία Ελληνοκύπριου και Τουρκοκύπριου, και οι προτάσεις για τη διακυβέρνηση και κατοίκηση των Κυπρίων που στηρίζονται πάλι σε φυλετικά κριτήρια. Όλες οι εν λόγω προτάσεις είναι ασυμβίβαστες με την απαγόρευση φυλετικών διακρίσεων ή διακρίσεων σε σχέση με πολιτικά και άλλα ανθρώπινα δικαιώματα που απαγορεύονται από τη Διεθνή Σύμβαση την Αφορώσαν εις την Εξάλειψη Πάσης μορφής Φυλετικής Διακρίσεως και τον Κυρωτικό Νόμο 12 του 1967, από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ιδιαίτερα από το Πρωτόκολλο 12 της Σύμβασης και από το Σύμφωνο για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα, άρθρα 25 και 26».
Το Βέλγιο παραδείγματος χάριν είναι ομοσπονδία η οποία χωρίζεται σε κρατίδια τα οποία διοικούνται από κοινότητες εθνικότητες
http://www.belgium.be/en/about_belgium/government/communities/
In addition to the three Regions, the Federal State has three Communities. They are based on the «language». So we talk about the Flemish, French and German-speaking Communities.
The territory of the Communities
The Flemish Community exercises its powers in the Flemish provinces and in Brussels, the French Community in the Walloon provinces, with the exception of German-speaking communes, and in Brussels, the German-speaking Community in the communes of the province of Liège that form the German language area.»
Το Βέλγιο είναι μέλος της ΕΕ του ΟΗΕ και αποτελείται από κοινότητες γλωσσικές εθνικές οι οποίες διοικούν η κάθεμια το κρατίδιο τους
Η Ελβετία αποτελείται από 26 κρατίδια καντόνια που διοικούνται από διαφορετικές εθνικές κοινότητες
http://swiss-government-politics.all-about-switzerland.info/swiss-federal-states-cantons.html
Σημείωση: η αναφορά στο Βέλγιο και στην Ελβετία γίνεται μόνο υπό το πρίσμα της αναληθής δήλωσης στην αγωγή που καταχωρήθηκε ότι η ομοσπονδιακή μορφή διαχωρισμού κρατιδίων που ελέγχονται από κοινότητες εθνικές ή γλωσσικές παραβιάζει εν γένει τα ανθρώπινα δικαιώματα
Προφανώς και το κυπριακό δικαστήριο εν πάσει περιπτώσει δεν μπορεί να μπει στην ουσία τέτοιας δήλωσης αφού ούτως ή άλλως ενώπιον του δεν θα έχει τίποτα παρά μόνο γενικόλογες διακηρύξεις γενικές
Και πάμε σε ένα πάρα πολύ σημαντικό δικαστικό εύρημα σε σχέση με την ουσία της υπόθεσης
Στην υπόθεση http://www.cylaw.org/clr/1992/1992_1_1338.pdf
το Ανώτατο Δικαστήριο έκανε εύρημα τα εξής:
«Λαμβάνουμε δικαστική γνώση ότι διεξάγονται εξωσυνταγματικές διαπραγματεύσεις, υπό την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, για τη μετατροπή της Ανεξάρτητης και Κυρίαρχης Δημοκρατίας της Κύπρου σε Ανεξάρτητη Ομόσπονδη Δημοκρατία.»
Από μόνο του αυτό το γεγονός και του ευρήματος του Ανωτάτου Δικαστηρίου θέτει άνευ αντικειμένου και χωρίς καμιά βάση κατά τη γνώμη μου αυτή την αγωγή
Τα δικαστήρια της κύπρου δεν έχουν καμιά δικαιοδοσία καθύλην να εξετάζουν τα όσα ΕΞΩΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ γίνονται στις διαπραγματεύσεις μεταξύ του εκπρόσωου της ελληνικής και της τουρκικής κοινότητας
και μάλιστα υπό την αιγίδα του ΟΗΕ του διεθνούς αυτού οργάνου καθύλην αρμόδιου να κρίνει περί εφαρμογής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Είπαμε προηγουμένως ότι ο μόνος λόγος που υπάρχει αυτή την στιγμή το κράτος της κύπρου είναι το ψήφισμα 186/1964
http://www.unficyp.org/media/SC%20Resolutions/1964_03-04_SCR186.pdf
Οι διαπραγματεύσεις γίνονται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ που λόγω αυτού υπάρχει το κυπριακό κράτος υπάρχει και στα δικαστήρια του οποίου καταχωρήθηκε αυτή η αγωγή
Το 2004 μάλιστα ο ΟΗΕ εξέδωσε ολοκληρωμένο σχέδιο που περιελάμβανε την διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία δηλαδή ο ΟΗΕ θεωρεί ότι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία δεν παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα μόνο και μόνο λόγω των εδαφικών διαχωρισμών που προνοεί κλπ
Δηλαδή ο οργανισμός που λόγω του οποίου οφείλεται η ύπαρξη του κράτους της κύπρου θεωρεί ότι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία δεν παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα
αυτά προς το παρόν και ίσως επανέλθω γιατί με την κούραση μπορεί να μου διέφυγε κάτι
, ο κ. Κληρίδης έχει αναλάβει ως πρόεδρος της Επιτροπής Διορισμών, σε αντικατάσταση του αποχωρήσαντα προέδρου της Επιτροπής, Συμεών Μάτση.
Συντάκτης: 
-osr- τίποτε δεν χαρίζεται..... όλα κερδίζονται μόνο όταν τα διεκδικούμε και τα θέλουμε αληθινά 