|
| Eθελοντής σερβίρει πρωινό στο Caliu, στη Βαρκελώνη. Περισσότεροι από 100 ανθρωποι παιρνουν εκει φαγητο κάθε μέρα. (Φωτο Αrbetaren) |
|
|
|
Το ήδη υψηλό ρεκόρ ανεργίας στην Ισπανία συνεχίζει να αυξάνεται, ενώ όλο και περισσότεροι διώχθηκαν από τα σπίτια τους επειδή δεν μπορούν πλέον να πληρώσουν το ενοίκιο, ή την υποθήκη τους. Η οικονομική κρίση είναι ιδιαίτερα εμφανής στα συσσιτια της χώρας.
Το μαγειρειο της φιλανθρωπικης οργανωσης Emaus, στη πολη Torremolinos, στις παρυφές της Μάλαγα, σήμερα το πρωί, όπως και κάθε άλλη μέρα εχει τη ίδια δουλειά. Εδώ, βρισκεται ο Pepi, η Adriana και ο Diego και προετοιμαζουν φαγητο για πάνω από 100 άτομα, που κάθε μέρα έρχονται εδώ, επειδη δεν μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά να αγορασουν τροφιμα απο μονοι τους.
– Η μαμά μου είναι άνεργη και έχει τρία παιδιά, λέει η 18χρονη Dariana, που επισκέπτεται το μαγειρειο για να πάρει ρύζι, σαλάτα, ψωμί και φρούτα για τη μητέρα της και τα αδέλφια της.
Στις 12:30 κάθε μέρα οι άνθρωποι αρχίζουν να κάνουν ουρά έξω από το χώρο περιμενοντας να πάρουν ένα γεύμα για να γυρίσουν στο σπιτι τους. Μια ώρα αργότερα συγκεντρώνονται περίπου 30 άνθρωποι στην τραπεζαρία της κουζίνας για να φανε μαζί.
– Ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα ημουν αναγκασμενη να ερθω εδώ για να ζητήσω φαγητο, λέει η Jessica που επισκέπτεται το μαγειρειο με την μολις δύο χρονών κόρη της. Τόσο η Jessica οσο και ο σύζυγός της έχουν χάσει τις δουλειές τους και δεν έχουν κανένα εισόδημα.
Η ανεργία είναι πάνω από 25% στην Ισπανία και πάνω από το 1/5 του πληθυσμού της χώρας που ειναι 47 εκατομμύρια, ζουν σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας,σύμφωνα με έρευνα που εγινε από το στατιστικο ινστιτουτο της χώρας, ΙΝΕ.
– Ερχονται ολο και περισσότεροι άνθρωποι να ζητήσουν τρόφιμα. Εχουμε πλεον ξεπερασει τις δυνατοτητες μας, λέει ο Pepi, ενώ ανακατευει μια απο τις κατσαρολες με φαγητο!
– Οι περισσότεροι άνθρωποι που έρχονται εδώ εξακολουθούν να έχουν κάποιο μερος να ζήσουν, αλλά δεν μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά να αγοράζουν τρόφιμα.
Ο προεδρος της φιλανθρωπικης οργανωσης Emaus, Antonio Abril λέει ότι τα συσσίτια τους έχουν σήμερα ένα διαφορετικό είδος επισκεπτών σε σχέση με το πώς ήταν πριν να χτυπησει η παγκόσμια οικονομική κρίση που άρχισε στα 2008.
Προηγουμένως, ήταν σχεδόν αποκλειστικά οι ηλικιωμένοι που ερχοντουσαν. Όμως, σήμερα επισκέπτονται τα συσσιτια του Emaus, που βρίσκονται σε πολλές περιοχές της χώρας, ακομα και νέοι που αναγκάζονται να ζουν στους δρόμους, ή σε καταλήψεις.
Αυτοί που έρχονται στα συσσιτια στο Torremolinos έχουν παραπεμφθεί εκεί από τις κοινωνικές υπηρεσίες, και πρέπει να είναι γραμμένοι στην υπηρεσια της περιοχής, λέει ο Luis Romero, ο οποίος ήταν ένας από τους ιδρυτές της τοπικής ένωσης.
Κάθε μέρα στελνει από δύο εθελοντές, προσωπικό της κουζίνας εξω με ένα φορτηγό για να πάρουν τις δωρεές από εταιρείες τροφίμων και φιλανθρωπικές οργανώσεις που βοηθούν να κρατηθει το συσσίτιο ζωντανό. Στις 1.30 σερβίρεται φαγητο για τα 30 άτομα που καθε μερα καθονται στο τραπέζι της κουζίνας στη πολη Torremolinos.
-Δόξα τω Θεώ που μπορούμε να έρθουμε εδώ και καταφέρνουμε να επιβιώσουμε, λέει ο Μarcο, ενώ τρώει ενα πιάτο με ρύζι.
Το μεγαλύτερο ατομο σε ηλικια είναι η 94χρονη Encarnacion.
-Το τελευταίο καιρό, όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι έρχονται εδω για να πάρουν φαγητο, επειδή δεν υπάρχουν δουλειες, λέει η ηλικιωμενη γυναικα.
==========
βλέπεις τι γίνεται στην κοντινή ελλάδα με τους ανθρώπους να αυτοκτονούν να πεθαίνουν από την πείνα
και την ίδια στιγμή η κοροιδία μέσα στα μούτρα τους
Μόνον 1,9 δισ. στην αγορά από τη δόση του δανείου
Οπως επισημαίνεται σε ανάλυση της Eurobank, μετά την έγκριση των χθεσινών αποφάσεων του Eurogroup από κοινοβούλια χωρών της Ευρωζώνης και από το ΔΝΤ, θα δοθεί στην Ελλάδα το βασικό «κομμάτι» της δόσης, ποσού 34,4 δισ. ευρώ. Από αυτά, 23,8 δισ. θα διατεθούν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τα υπόλοιπα 10,6 δισ. θα καλύψουν δημοσιονομικές ανάγκες.
====
απόγνωση και λες, καλά μέχρι που θα φτάσει αυτό το πράμα;
μέχρι πότε οι άνθρωποι απλά θα ανέχονται την μοίρα που τους επιφύλαξαν άλλοι;
και ανατρέχεις στην ιστορία να βρεις κουράγιο και συμπαράσταση
πριν επέλθει η γαλλική επανάσταση η εξαθλίωση ήταν ίδιον χαρακτηριστικό της εποχής
και όμως η βαστίλη έπεσε και οι γκιλοτίνες στήθηκαν
οι πάλαι ποτέ δειλοί οσφυοκάμπτες έγιναν λιοντάρια
τι ήταν αυτό που τους έκανε έτσι
το Επαναστατικό Πνεύμα του Κροπότκιν ριλόουτετ
https://osr55.wordpress.com/2012/06/25/
Ένα σύγχρονο επίκαιρο κείμενο για την εξαθλίωση και την προοπτική που διανοίγεται στους ανθρώπους …πριν ήταν δειλοί και μετά έγιναν λιοντάρια.. τι το προκάλεσε αυτό;
Οι ιδέες που έχουμε διδακτεί για τη συγκρότηση των κρατών για τους νόμους της κοινωνικής ισορροπίας για τις πολιτικές και οικονομικές σχέσεις που έχουν οι πολίτες μεταξύ τους δεν αντέχουν στην αυστηρή κριτική που δέχονται καθημερινά σε κάθε ευκαιρία ..
Οι πολιτικοί οικονομικοί και κοινωνικοί θεσμοί σωριάζονται σε ερείπια σαν χτίσμα που έγινε ακατοίκητο πιέζουν εμποδίζουν την ανάπτυξη των νεαρών βλαστών που φυτρώνουν στους ραγισμένους τοίχους του κι αρχίζουν να απλώνονται γύρω του…..
Η λαική συνείδηση ξεσηκώνεται καθημερινά ενάντια στα σκάνδαλα που ξεσπούν στους κόλπους της τάξης των προνομιούχων και των αργόσχολων ενάντια στα εγκλήματα που διαπράττονται στο όνομα του δικαίου του ισχυρότερου ή με σκοπό την διατήρηση αυτών των προνομίων….
Στις εποχές του φρενιασμένου αγώνα δρόμου με στόχο τον πλουτισμό των πυρετώδικων κερδοσκοπιών και των κρίσεων της γρήγορης καταστροφής των μεγάλων βιομηχανιών και της εφήμερης άνθισης άλλων κλάδων της παραγωγής περιουσιών που μαζεύονται με σκανδαλώδη τρόπο σε λίγα χρόνια και χάνονται με την ίδια ευκολία καταλαβαίνουμε ότι οι οικονομικοί θεσμοί που διέπουν την παραγωγή και την ανταλλαγή απέχουν πολύ από το να δώσουν στην κοινωνία την ευημερία που είχαν σκοπό να της εγγυηθούν, φέρνουν διαμετρικά αντίθετο αποτέλεσμα.
Αντί για την τάξη – γεννάνε το χάος- αντί για την ευτυχία την δυστυχία και την αβεβαιότητα για το αύριο, αντί για την αρμονία των συμφερόντων, τον πόλεμο, ένα διαρκή πόλεμο του εκμεταλλευτή ενάντια στον παραγωγό των εκμεταλλευτών και των παραγωγών αναμεταξύ τους. ..
Ο κυβερνητικός μηχανισμός που έχει επιφορτιστεί με τη διατήρηση της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων λειτουργεί ακόμα.
Σε κάθε στροφή των ξεβιδωμένων τροχών του παθαίνει βλάβη και σταματάει. Η λειτουργία του γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, κι η δυσαρέσκεια που προκαλούν τα ελαττώματα του μεγαλώνει.
Καθημερινά προβάλλονται καινούριες απαιτήσεις. “Μεταρρυθμίστε αυτό μεταρρυθμίστε εκείνο” φωνάζουν από παντού ” Πόλεμοι οικονομικά φόροι δικαστήρια αστυνομία, όλα πρέπει να ξαναγίνουν να αναδιοργανωθούν να στηριχτούν πάνω σε καινούριες βάσεις” λένε οι μεταρρυθμιστές.
Κι όμως όλοι καταλαβαίνουν ότι είναι αδύνατο να επισκευάσουν να διορθώσουν ένα ξεχωριστό κομμάτι γιατί όλα συνδέονται μεταξύ τους και στο κάτω κάτω πως να επισκευαστούν όταν η κοινωνία είναι διαιρεμένη σε δύο απροκάλυπτα εχθρικά στρατόπεδα; Αν ικανοποιήσεις μερικούς δυσαρεστημένους θα δημιουργήσεις καινούριους δυσαρεστημένους.
Οι μέτριες προσωπικότητες που αναλαμβάνουν στις μεταβατικές εποχές τη διακυβέρνηση του κυβερνητικού σκάφους ονειρεύονται μόνον ένα πράγμα: να πλουτίσουν πριν έλθει ο επόμενος πόλεμος. Δεχόμενοι επιθέσεις από παντού αμύνονται αδέξια άγονται και φέρονται κάνουν απανωτές βλακείες και κατορθώνουν έτσι να πριονίσουν και την τελευταία σανίδα σωτηρίας τους, αμαυρώνουν το κύρος της κυβέρνησης και την γελοιοποιούν με την ανικανότητα τους.
.. οι Times το αναγνώρισαν αυτό σ΄ένα άρθρο που το κάνει ακόμη περισσότερο εκπληκτικό το γεγονός ότι γράφτηκε σε μια εφημερίδα που ποτέ δεν ανησυχεί αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος.
Χλευάζοντας αυτούς που που εξυμνούν τις σπαρτιατικές αρετές της αποταμίευσης και της εγκράτειας, η εφημερίδα των χρηματιστικών κύκλων του Λονδίνου καλεί την αστική τάξη να σκεφτεί πιο σοβαρά σε τι χάλια βρίσκονται οι εργάτες στην κοινωνία μας και να βρουν τι παραχωρήσεις θα έπρεπε να κάνουν γιατί οι εργάτες έχουν απόλυτο δίκαιο που είναι δυσαρεστημένοι..
=========
Τα πιο πάνω αναδεικνύουν την έμπρακτη ανικανότητα των κρατών των κυβερνήσεων και των νόμων τους να προσφέρουν λύσεις και απαντήσεις στους ανθρώπους που αποτελούν την κοινωνία και βλέπουν ότι όχι μόνο για λύσεις αντίθετα οι σπασμωδικές κινήσεις του κάθε τυχάρπαστου πολιτικάντη που έχει ηγείται της κυβέρνησης την δεδομένη στιγμή ακριβώς λόγω της ίδιας αντιφατικότητας που φέρει αυτό το σύστημα το οποίο ουσιαστικά προάγει την φρενιασμένη κερδοσκοπία διάφορων αργόσχολων που εκμεταλλευόμενη ακριβώς αυτό το σύστημα πλουτίζουν τόσο εύκολα όσο και αντίστοιχα χάνουν αυτόν τον πλούτο γιατί τους αντικατέστησε άλλο παράσιτο αυτής της κοινωνίας
Η κρίση είναι εδώ και κτυπάει ολοένα τα χαμηλά στρώματα της κοινωνίας, τους εργαζομένους οι οποίοι εξαθλιώνονται ολοένα και είναι γιαυτό που οι μεγάλες εφημερίδες που εκπροσωπούν ουσιαστικά τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης δηλαδή των χρηματιστικών κύκλων όπως είναι οι Ταιμς του Λονδίνου κρούουν τον κώδων του κινδύνου αντιλαμβανόμενοι ότι το καζάνι της εξαθλίωσης των εργαζομένων κοχλάζει και πολύ εύκολα μπορεί να ξεσπάσει και να τους παρασύρει εκτός και αν ελαφρύνουν αυτοί που έχουν τα ηνία των κυβερνήσεων το δυσβάστακτο βάρος της εξαθλίωσης των ανθρώπων
Εν ολλίγοις η εφημερίδα αυτή προστατεύοντας αρχικά τα συμφέροντα της εκφράζει την άποψη ότι θα πρέπει να πετάξει κανένα ψίχουλο σε αυτούς που δουλεύουν και παράγουν τον πλούτο ώστε τα παράσιτα της κοινωνίας που τον καρπώνονται να συνεχίσουν να τον καρπώνονται
Αυτό το απόσπασμα που παραθέτω πιο πάνω κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ένα κείμενο σημερινό σε μια εφημερίδα του σήμερα στο 2012 και της ανυπέρβλητης ως φαίνεται μέχρι σήμερα χρηματοπιστωτικής καπιταλιστικής συστημικής κρίσης
και όμως τα πιο πάνω αποτελούν συρραφή από αποσπάσματα από κείμενα και άρθρα που έγραψε ο Πιοτρ Κροπότκιν στα 1889-1882 και τα οποία συγκέντρωσε ο ίδιος και τα δημοσίευσε σε ένα βιβλίο που εξέδωσε το 1885.
Το βιβλίο αυτό έχει τον τίτλο “Το Επαναστατικό πνεύμα”
https://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/to_epanastatiko_pneuma_-_kropotkin.pdf.pdf
Σε αυτό το βιβλίο του o Κροπότκιν καταπιάνεται με το κατά πόσο είναι εφικτή μια επανάσταση και πως πάντα αυτή προοπτική φαινόταν ουτοπική και μη ρεαλιστική στους διάφορους (πάντα υπήρχαν τέτοιοι) τάχα ρεαλιστές
«Όταν διαβάζουμε στους καλύτερους ιστορικούς μας για τη γένεση και την ανάπτυξη των μεγάλων επαναστατικών κραδασμών βρίσκουμε συνήθως κάτω από τον τίτλο «Τα αίτια της επανάστασης» μια συναρπαστική περιγραφή της κατάστασης που επικρατεί την προηγούμενη της επανάστασης.
Η μιζέρια του λαού η γενική ανασφάλεια τα σπασμωδικά μέτρα της κυβέρνησης τα εμετικά σκάνδαλα που βγάζουν στο φως τα μεγάλα ελαττώματα της κοινωνίας οι καινούριες ιδέες που προσπαθούν να επιβληθούν αλλά σκοντάφτουν στην ανικανότητα των υποστηρικτών του παλιού καθεστώτος – τίποτα δεν λείπει από την εικόνα.
Μελετώντας αυτή την εικόνα πειθόμαστε ότι η επανάσταση ήταν πράγματι αναπόφευκτη ότι δεν υπήρχε άλλη διέξοδο πέρα από την εξέγερση.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την κατάσταση πριν από τα 1789 όπως μας την παρουσιάζουν οι ιστορικοί. Νομίζουμε ότι ακούμε τον αγρότη να παραπονιέται για το φόρο του αλατιού για τη δεκάτη για τα δοσίματα στο φεουδάρχη και να τρέφει στην καρδιά του άσβεστο μίσος για τον άρχοντα τον καλόγερο το μονοπωλητή και τον φοροεισπράκτορα. Μας φαίνεται ότι βλέπουμε τους αστούς να παραπονιούνται ότι οι δημοτικές αρχές έχουν χάσει τα δικαιώματα τους και να καταριούνται τον μονάρχη.
Ακούμε το λαό να βλαστημάει τη βασίλισσα να ξεσηκώνεται μαθαίνοντας τα καμώματα των υπουργών και να λέει διαρκώς ότι οι φόροι είναι ανυπόφοροι κα τα δοσίματα εξοντωτικά ότι οι σοδειές ήταν κακές κι ο χειμώνας πολύ βαρύς ότι τα τρόφιμα είναι πανάκριβα κι οι μονοπωλητές άπληστοι ότι οι δικηγόροι των χωριών αρπάζουν την σοδειά του χωρικού ότι ο αγροφύλακας θέλει να κάνει τον σατράπη ότι το ταχυδρομείο δεν είναι καθόλου καλά οργανωμένο ενώ οι υπάλληλοι του είναι τεμπελόσκυλα… Κοντολογίς τίποτα δεν πάει καλά όλοι παραπονιούνται. «Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση άσχημη κατάληξη θα έχουμε» ακούμε να λένε από παντού.
Απ αυτούς τους ειρηνικούς συλλογισμούς όμως μέχρι την επανάσταση μέχρι τον ξεσηκωμό – υπάρχει μια ολόκληρη άβυσσος αυτή που στους περισσότερους ανθρώπους χωρίζει το συλλογισμό από την πράξη τη σκέψη από τη θέληση από την ανάγκη για δράση.
Πως ξεπεράστηκε αυτή η άβυσσος;
Πως αυτοί οι άνθρωποι που χτες ακόμα παραπονιόταν ήσυχα για το χάλι τους καπνίζοντας τις πίπες τους και την επόμενη στιγμή χαιρετούσαν δουλικά τον ίδιο τον αγροφύλακα και το χωροφύλακα που πριν από λίγο βρίζανε – πως λίγες μέρες αργότερα αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι μπόρεσαν να πάρουν τα δρεπάνια και τα σιδερένια λοστάρια τους και πήγανε να επιτεθούν στον άρχοντα που χθες ακόμα τους τρόμαζε στον ίδιο του τον πύργο;
Ποιο θαύμα μεταμόρφωσε αυτούς τους άντρες που οι γυναίκες τους τους θεωρούσανε δικαιολογημένα δειλούς σε ήρωες που προχωράνε ακάθεκτοι κάτω από τις οβίδες των κανονιών και κάτω από τους μυδραλιοβολισμούς προς την κατάκτηση των δικαιωμάτων τους;
Πως αυτές οι κουβέντες που έχουν ειπωθεί τόσες φορές και που σκορπίζονται στον αέρα σαν τον ήχο της καμπάνας μετατράπηκαν επιτέλους σε έργα;
(Σημείωση του μπλοκ: η απάντηση μετά)
Συνέχεια…….
«Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει μια παρόμοια μελέτη.
Οι ιστορικοί μας έχουν ιστορήσει θαυμάσια τα μεγάλα βήματα με τα οποία η ανθρωπότητα προχώρησε προς την απελευθέρωση της αλλά έχουν δώσει πολύ λίγη προσοχή στις περιόδους που προηγούνταν από τις επαναστάσεις.
Απορροφημένοι από τα δράματα που προσπαθούν να σκιαγραφήσουν γράφουνε βιαστικά τον πρόλογο ενώ αυτό που πάνω απ όλα μας ενδιαφέρει είναι τούτος ο πρόλογος. …
Θα εξετάσουμε επί τροχάδην μια από αυτές τις περιόδους την περίοδο που προηγήθηκε από τα 1789 και αφήνοντας κατά μέρος την ανάλυση των περιστάσεων που είχαν δημιουργήσει μια επαναστατική κατάσταση στα τέλη του προηγούμενου αιώνα θα αρκεστούμε να καταδείξουμε ορισμένους τρόπους αγκιτάτσιας που μεταχειρίστηκαν οι πρόγονοί μας.
Δύο κυρίως γεγονότα ήταν το αποτέλεσμα της επανάστασης του 1789-1793.
Από τη μια μεριά η ανατροπή
—
οι επαναστάσεις δεν γίνονται από την μια μέρα στην άλλη
αλλά είναι μια ολόκληρη διαδικασία η οποία κτίζεται σταδιακά από κάποιους λίγους μεν ψυχωμένους άνθρωπους οι οποίοι μάλιστα χλευάζονται και θεωρούνται τρελλοί από την τεράστια πλειοψηφία πυο ναι μεν βρίζει τον κακό του δαίμονα αλλα από την άλλη ακόμη σκύβει το κεφάλι
ο Κροπότκιν ένας από τους κορυφαιους θεωρητικούς του αναρχισμού όπως και άλλοι μεγάλοι αναρχικοί όπως ο Μαλατέστα ο Ντουρούτι που συμμετείχε σε μια κορυφαία επανασταση που έφερε στην πράξη την λεγομενη ουτοπία, αυτοί οι άνθρωποι πατώντας απολύτως στην γη βλέπουν την πραγματικότητα και προσπαθούν να βρουν λύσεις
να βρουν λύσεις όχι ΓΙΑ την κοινωνία αλλά ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ όχι ως τάχα ηγέτες και καθοδηγητές όπως επιφυλάσσουν στον εαυτό τους τύποι του κκε που τάχα θα ηγηθεί την επανάσταση αν και όταν και αν αν αν αχ και βαχ γίνει η επανάσταση
ναι και όταν γίνει η επανάστση ο κόσμος θα καλέσει το κκε να οδηγήσει τους ήδη επαναστατημένους ανθρώπους
όπως έγραψα στο προηγούμενο μου κείμενο ο Κροπότκιν στο βιβλίο του
“Το Επαναστατικό πνεύμα”
https://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/to_epanastatiko_pneuma_-_kropotkin.pdf.pdf
καταπιάνεται με το κατά πόσο είναι εφικτή μια επανάσταση και πως πάντα αυτή προοπτική φαινόταν ουτοπική και μη ρεαλιστική στους διάφορους (πάντα υπήρχαν τέτοιοι) τάχα ρεαλιστές
Η ουσία των διαπιστώσεων του Κροπότκιν είναι ότι καμιά επανάσταση δεν ει΄ναι αναπόφευκτη υπό την έννοια ότι αν δεν γίνουν συγκεκριμένες ενέργειες οι οποίες θα προετοιμάσουν τους ανθρώπους για αυτήν τότε καμιά επανάσταση δεν πρόκειται να γίνει από μόνη της
ο καπιταλισμός δεν καταρρέει παρά μόνο ανατρέπεται
και αυτό σήμερα φαινεται πολύ καλύτερα παρά ποτέ… η καπιταλιστική κρίση σήμερα συγκρίνεται μόνο με την μεγάλη ύφεστη του κραχ του 1929 η οποία κρίση ξεπεράστηκε μόνο μετά το αιματοκύλισμα και την καταστροφήτ ου δευτέρου παγκοσμίου πολέμου
ο καπιταλισμός είναι πολύ ευέλικτος και προσαρμόζεται πολύ εύκολα ιδίως όταν δεν υπάρχει ιδεολογικός αντίλογος αλλά πολύ περισσότερο πρακτικός φραγμός στα σχέδια τους
βλέπουμε αυτή την στιγμή πχ στην Ελλάδα να ξεδιπλώνεται απροκάλυπτα η μεγαλύτερη επίθεση στην ιστορία των εργατικών δικαιωμάτων
και όμως ο κόσμος να ψηφίζει μαζικά τους δήμιους τους
οι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι να ακούσουν δυστυχώς την αλήθεια για τις αιτίες της εξαθλίωσης τους
και δεν πρόκειται να “διορθώσουν” τάχα την ψήφο τους γιατί τάχα τους το λέει ο μεγάλος φωτεινός ηγέτης και καθοδηγητής του κόμματος
οι αναρχικοί σε αντιδιαστολή με κάθε λογής σωτήρες τάχα παιδαγωγούς δασκάλους και λοιπά ανθρωπάκια βουτηγμένα μέσα στο σύστημα που απλά μιλάνε και κλάνουν αλλά καμιά πρακτική προσφορά δεν κάνουν, σε αντιδιαστολή με αυτούς οι αναρχικοί προσπαθούν να βρίσκουν λύσεις με τους ανθρώπους και όχι για τους ανθρώπους
ο Μπέργκμαν μιλάει καθαρά με απλά λόγια πρακτικά για το τι είναι ο αναρχισμός και μιλάει απολύτως πρακτικά και επί της ουσίας όπως και ο Μαλατέστα που προσπαθούν να απευθυνθούν στους ανθρώπους ώστε να τους μεταφέρουν αυτά που πιστεύουν με ευνοητο και όχι δυσνοητο τρόπο
http://www.scribd.com/osr55
Αλεξάντερ Μπέργκμαν -Το αλφαβητάρι του αναρχισμού
Ερρικο Μαλατέστα -Στο καφενείο, συζητήσεις για τον αναρχισμό
Ερρίκο Μαλατέστα- Προς μια ελεύθερη κοινωνία
Ο Μπέργκμαν, ο Μαλατέστα και ο Κροπότκιν για τους μικροαστούς νοικοκυρέους στο Σύνταγμα και αλλού
https://osr55.wordpress.com/2011/06/11/
ο Κροπότκιν στο βιβλίο του αυτό αναφέρει πρακτικά παραδείγματα από όλα αυτά που ψυχωμένοι άνθρωποι έκαναν πριν την μεγάλη γαλλική επανάσταση που έγινε ακριβώς γιατί προηγήθηκε αυτή η προετοιμασία
από την έκδοση μπροσούρων αφισών γελοιογραφιών μέχρι επιθέσεις στους άρχοντες στους οποίους έδειχναν έμπρακτα την αντίθεση αλλά και έδιναν το μήνυμα ότι δεν είναι ανίκητοι
«Όταν διαβάζουμε στους καλύτερους ιστορικούς μας για τη γένεση και την ανάπτυξη των μεγάλων επαναστατικών κραδασμών βρίσκουμε συνήθως κάτω από τον τίτλο «Τα αίτια της επανάστασης» μια συναρπαστική περιγραφή της κατάστασης που επικρατεί την προηγούμενη της επανάστασης.
Η μιζέρια του λαού η γενική ανασφάλεια τα σπασμωδικά μέτρα της κυβέρνησης τα εμετικά σκάνδαλα που βγάζουν στο φως τα μεγάλα ελαττώματα της κοινωνίας οι καινούριες ιδέες που προσπαθούν να επιβληθούν αλλά σκοντάφτουν στην ανικανότητα των υποστηρικτών του παλιού καθεστώτος – τίποτα δεν λείπει από την εικόνα.
Μελετώντας αυτή την εικόνα πειθόμαστε ότι η επανάσταση ήταν πράγματι αναπόφευκτη ότι δεν υπήρχε άλλη διέξοδο πέρα από την εξέγερση.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την κατάσταση πριν από τα 1789 όπως μας την παρουσιάζουν οι ιστορικοί. Νομίζουμε ότι ακούμε τον αγρότη να παραπονιέται για το φόρο του αλατιού για τη δεκάτη για τα δοσίματα στο φεουδάρχη και να τρέφει στην καρδιά του άσβεστο μίσος για τον άρχοντα τον καλόγερο το μονοπωλητή και τον φοροεισπράκτορα. Μας φαίνεται ότι βλέπουμε τους αστούς να παραπονιούνται ότι οι δημοτικές αρχές έχουν χάσει τα δικαιώματα τους και να καταριούνται τον μονάρχη.
Ακούμε το λαό να βλαστημάει τη βασίλισσα να ξεσηκώνεται μαθαίνοντας τα καμώματα των υπουργών και να λέει διαρκώς ότι οι φόροι είναι ανυπόφοροι κα τα δοσίματα εξοντωτικά ότι οι σοδειές ήταν κακές κι ο χειμώνας πολύ βαρύς ότι τα τρόφιμα είναι πανάκριβα κι οι μονοπωλητές άπληστοι ότι οι δικηγόροι των χωριών αρπάζουν την σοδειά του χωρικού ότι ο αγροφύλακας θέλει να κάνει τον σατράπη ότι το ταχυδρομείο δεν είναι καθόλου καλά οργανωμένο ενώ οι υπάλληλοι του είναι τεμπελόσκυλα… Κοντολογίς τίποτα δεν πάει καλά όλοι παραπονιούνται. «Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση άσχημη κατάληξη θα έχουμε» ακούμε να λένε από παντού.
Απ αυτούς τους ειρηνικούς συλλογισμούς όμως μέχρι την επανάσταση μέχρι τον ξεσηκωμό – υπάρχει μια ολόκληρη άβυσσος αυτή που στους περισσότερους ανθρώπους χωρίζει το συλλογισμό από την πράξη τη σκέψη από τη θέληση από την ανάγκη για δράση.
Πως ξεπεράστηκε αυτή η άβυσσος;
Πως αυτοί οι άνθρωποι που χτες ακόμα παραπονιόταν ήσυχα για το χάλι τους καπνίζοντας τις πίπες τους και την επόμενη στιγμή χαιρετούσαν δουλικά τον ίδιο τον αγροφύλακα και το χωροφύλακα που πριν από λίγο βρίζανε – πως λίγες μέρες αργότερα αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι μπόρεσαν να πάρουν τα δρεπάνια και τα σιδερένια λοστάρια τους και πήγανε να επιτεθούν στον άρχοντα που χθες ακόμα τους τρόμαζε στον ίδιο του τον πύργο;
Ποιο θαύμα μεταμόρφωσε αυτούς τους άντρες που οι γυναίκες τους τους θεωρούσανε δικαιολογημένα δειλούς σε ήρωες που προχωράνε ακάθεκτοι κάτω από τις οβίδες των κανονιών και κάτω από τους μυδραλιοβολισμούς προς την κατάκτηση των δικαιωμάτων τους;
Πως αυτές οι κουβέντες που έχουν ειπωθεί τόσες φορές και που σκορπίζονται στον αέρα σαν τον ήχο της καμπάνας μετατράπηκαν επιτέλους σε έργα;”
έτσ λοιπόν μεταμορφώθηκαν αυτοί οι δειλοί άντρες που πλέον συνέτριψαν τον πανοπλο εχθρό και τον οδήγησαν εκεί που του άξιζε
δηλαδή στις γκιλοτίνες
καμιά επανάσταση δεν πρόκειται να γίνει από μόνη της
-osr- τίποτε δεν χαρίζεται..... όλα κερδίζονται μόνο όταν τα διεκδικούμε και τα θέλουμε αληθινά 