Πάντα σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις ανασύρονται τσιτάτα και συνθήματα είτε ειπώθηκαν είτε όχι, ούτως ώστε αναλόγως της προδιάθεσης και της κατεύθυνσης που θέλει να δώσει αυτός/αυτή που το λέει, να αιτιολογήσει και να δικαιολογήσει μια εκ των πραγμάτων απόλυτη θέση χωρίς επί της ουσίας επιχειρήματα.
Άλλωστε αυτό εξυπηρετούν τα τσιτάτα και τα συνθήματα, να εκφράζεις μια απόλυτη θέση και να περιχαρακώνεσαι πίσω από αυτήν έχοντας ως προμετωπίδα την «αυθεντία» αυτού/αυτής που εκστόμισε το σύνθημα.
Κλασικό είναι προφανώς το «Αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι, τότε θα ήταν παράνομες» της Έμμα Γκόλτμαν, καθώς επίσης και από την άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος αυτό που είπε ο Τσώρτσιλ ότι: «Το καλύτερο επιχείρημα εναντίον της δημοκρατίας είναι μια συζήτηση πέντε λεπτών με τον μέσο ψηφοφόρο.»
Πίσω από αυτά τα συνθήματα υποκρύβεται προφανώς μια ιδεολογική κατεύθυνση αυτού που τα εκφέρει και αυτού που τα αναπαράγει και αναλόγως του αποτελέσματος που θέλει να πετύχει.
Άλλο επίσης λιγότερο γνωστό σύνθημα που επιδιώκει συγκεκριμένο αποτέλεσμα είναι και αυτό που είπε ο Λίνκολν «Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου.»
Άλλο όχι και τόσο γνωστό γνωμικό ειπώθηκε από τον Σαρλ Ντε Γκωλ: «Στην πολιτική είσαι αναγκασμένος να προδίδεις είτε τη χώρα σου είτε τους ψηφοφόρους. Εγώ προτιμώ να προδίδω τους ψηφοφόρους.»
Επίσης γνωστό γνωμικό από την αρχαιότητα και τον Πλάτωνα το οποίο βλέπουμε πολύ συχνά σε προεκλογικές κυρίως περιόδους: «Μια από τις τιμωρίες που δεν καταδέχεσαι να ασχοληθείς με την πολιτική είναι ότι καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροί σου.»
Όλα αυτά τα συνθήματα και τσιτάτα που ειπώθηκαν από διαφορετικούς ανθρώπους, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους της ιστορίας, σε διαφορετικές τοποθεσίες και κοινωνικά και πολιτικά περιβάλλοντα είναι αδύνατον να αναφέρονται στο ίδιο πράγμα, έστω και αν αυτό φαίνεται εν πρώτοις με μια απλή ανάγνωση.
Οι όροι «πολιτική» «δημοκρατία» και «εκλογές» για παράδειγμα δεν σημαίνει προφανώς το ίδιο πράγμα για τον Ντε Γκωλ και για τον Πλάτωνα αφού η διαστρέβλωση και διαστροφή που έχει υποστεί ο όρος από την αρχαιότητα είναι τόσο μεγάλη που σημαίνουν δύο διαφορετικά πράγματα.
Η Πολιτική των αρχαίων Ελλήνων εν γένει αφορούσε την ενασχόληση για το καλό το της Πόλεως, το κοινό καλό με λίγα λόγια, ενώ πλέον στην σύγχρονη εποχή, η πολιτική σημαίνει εν πολλοίς την μικροκομματική ενασχόληση και την αρπαγή της εξουσίας μέσω συγκεκριμένων μηχανισμών.
Η Δημοκρατία των αρχαίων Ελλήνων δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που παρέμεινε να σημαίνει σήμερα ως καρικατούρα της αρχικής της έννοιας, αφού στην Αθηναϊκή Δημοκρατία οι πολίτες αποφάσιζαν οι ίδιοι άμεσα ως Δήμος για την Πόλη τους και όχι μέσω λεγόμενων αντιπροσώπων και μάλιστα κάθε πέντε χρόνια και χωρίς κανένα τρόπο άσκησης ελέγχου πάνω στην απόλυτη εν πολλοίς εξουσίας που ενδύονται τώρα.
Οι εκλογές μέσω δημοψηφισμάτων κάθε μήνα στην Ελβετία για παράδειγμα δεν έχουν καμιά σχέση με τις εκλογές που συνηθίσαμε εμείς εδώ στην Κύπρο και προφανώς το νόημα του ίδιου όρου αλλάζει αναλόγως ποιος το εκφέρει.
Ως εκ τούτου τίθεται ένα ερώτημα: αλλάζουν κάτι οι εκλογές στην Κύπρο του 2019; Η προσωπική μου άποψη μετά από πάρα πολλά χρόνια τριβής και ενασχόλησης με την Πολιτική με την αρχαία και πρωταρχική έννοια του όρου είναι, Ναι υπό προϋποθέσεις, και τις ουσιαστικές πολιτικές προτάσεις που θέλει να εφαρμόσει αυτός/αυτή που διεκδικεί ένα αξίωμα και μια θέση στο πολιτικό σύστημα.
Πάντα να προσπαθούμε να βλέπουμε την ουσία των εννοιών και των λέξεων και ποτέ να μην μένουμε στην επιφάνεια.
Σήμερα κατέρχομαι ως ανεξάρτητος υποψήφιος ευρωβουλευτής φέροντας μαζί μου και κατανοώντας το νόημα όλων των πιο πάνω συνθημάτων, αλλά θέλοντας και επιδιώκοντας να συνεισφέρω στην προσπάθεια για ουσιαστική εμβάθυνση της Δημοκρατικής Αρχής μέσω της Παιδείας που θα διαμορφώνει κριτικά σκεπτόμενους Πολίτες.
Ως εκ τούτου έχετε την ευκαιρία να ασκήσετε ή όχι ένα δικαίωμα το οποίο ακόμα και μέσα σε αυτό το κολοβό σύστημα έχουμε όλοι.
Καλή ψήφο!