Monthly Archives: Σεπτεμβρίου 2019

Το γεγονός πάντως ότι χρησιμοποίησες ψεύδος απλά για να μου καταλογίσεις κάτι που δεν είπα πουθενά αναδεικνύει δυστυχώς πολλά για τον τρόπο με τον οποίο κάνεις διάλογο, αλλά σε κάθε περίπτωση θα σου απαντήσω γιατί γνωρίζω πολύ καλά ότι αυτά διαβάζονται από πολύ κόσμο και δεν αφορούν μόνο εσένα 

Γράφεις:

«- μας λέτε ότι το θέμα είναι πιο σύνθετο και εμείς οι υπόλοιποι είμαστε βλάκες που δεν είμαστε σε θέση να το ασπαστούμε όπως εσείς που το μελετήσατε.»
Έγραψα απλά και ξεκάθαρα 2 διαπιστώσεις και απλή καταγραφή γεγονότων και 1 δική μου θέση βάση αυτών:

Διαπίστωση γεγονότων
1.»…. το ζήτημα της θρησκευτικής ελευθερίας και της δημόσιας εκδήλωσης των θρησκευτικών πεποιθήσεων έχει τεθεί επανειλημμένως τις τελευταίες δεκαετίες σε πάρα πολλές δυτικές χώρες και οι υποθέσεις αυτές έχουν πολλές φορές εκδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αλλά και του Δικαστηρίου της ΕΕ
…….
Θέση
2.»Το ζήτημα δεν πρέπει να εστιαστεί και να παραμείνει στο συναισθηματικό κομμάτι που αφορά το συγκεκριμένο παιδί που δυστυχώς υπέστη ως φαίνεται τον εξευτελισμό από τον διευθυντή του σχολείου και που κατά τη γνώμη μου πολύ κακώς και κάκιστα αντιμετωπίστηκε έτσι, αλλά θα πρέπει να εστιάσουμε και να δούμε την μεγάλη εικόνα και αυτό που ήδη έχει έλθει και εδώ αλλά προφανώς αρεσκόμαστε να ζούμε στον κόσμο που μας βολεύει»

Διαπίστωση γεγονότων
3. Το ζήτημα με την μαντίλα και γενικότερα το ζήτημα ευρύτερα της θρησκευτικής ριζοσπαστικοποίησης ιδίως από μικρές ηλικίες που δεν αφορά μόνο τους μουσουλμάνους αλλά και χριστιανούς σιχ εβραίους κλπ είναι ένα τεράστιο ζήτημα και πολλά δυτικά κράτη το έχουν ήδη αντιμετωπίσει με την επιβολή της πλήρους κοσμικότητας του κράτους και της θρησκευτικής του ουδετερότητας σε όλες τις δημόσιες του εκφάνσεις όσον αφορά τα δημόσια σχολεία τις δημόσιες υπηρεσίες κλπ»

Αν εσύ δεν συμφωνείς με αυτές τις διαπιστώσεις και την καταγραφή των γεγονότων με χαρά να ακούσω την δική σου αντίληψη της πραγματικότητας
1. σε σχέση με τις συγκεκριμένες αποφάσεις του ΕΔΔΑ και
ποιο ήταν το ζήτημα που ασχολήθηκαν και

2.σε τι αποσκοπεί η επιβολή της πλήρους κοσμικότητας του κράτους και της θρησκευτικής του ουδετερότητας στην Γαλλία και στην Ελβετία που αναφέρθηκαν

Σημείωση ότι και στον Καναδά στο Κεμπεκ πέρασαν νόμο πριν λίγους μήνες πλήρους απαγόρευσης των θρησκευτικών συμβόλων στον δημόσιο τομέα για να προστατευτεί όπως λένε η κοσμικότητα του κράτους και του διαχωρισμού κράτους εκκλησίας

https://www.theguardian.com/world/2019/jun/17/quebec-law-hijab-ban-religious-symbols-public-employees

Γράφεις:
– κάνετε ολοφάνερα διασυνδέσεις μιλώντας για την μαντήλα ως τεκμήριο «ριζοσπαστικοποίησης», λαμβάνοντας ουσιαστικά ξεκάθαρη πολιτική θέση, αποφεύγοντας όμως να τη στηρίξετε με το επιχείρημα ότι απλά παρέχετε ουδέτερες πληροφορίες, ενώ προφανώς δεν το κάνετε.»

Έγραψα αυτό που δεν αφορά μόνο τους μουσουλμάνους αλλά χριστιανούς σιχ εβραίους κλπ αλλά μάλλον σου διέφυγε και πάλι:

«3. Το ζήτημα με την μαντίλα και γενικότερα το ζήτημα ευρύτερα της θρησκευτικής ριζοσπαστικοποίησης ιδίως από μικρές ηλικίες που δεν αφορά μόνο τους μουσουλμάνους αλλά και χριστιανούς σιχ εβραίους κλπ»
Ίσως να γνωρίζεις, μπορεί και όχι φυσικά, ότι στις ΗΠΑ κυρίως η θρησκευτική ριζοσπαστικοποίηση τα τελευταία χρόνια έχει εμβαθύνει σε τόσο τεράστιο βαθμό που υπάρχουν άνθρωποι εκεί που πιστεύουν ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε όπως είναι τώρα, δηλαδή ο άνθρωπος με την μορφή που έχει τώρα, τα πουλιά τα ζώα κλπ πριν μόλις 5 χιλιάδες χρόνια και ότι όλα αυτά περί θεωρίας εξέλιξης, δεινοσαύρων κλπ είναι προπαγάνδα και έργα του σατανά και του κακού

Οι λεγόμενοι και αναγενημμένοι χριστιανοί ευαγγελικοί φανατικοί είναι μια μεγάλη απειλή αφού αυτό το πράμα διασυνδέεται και με το λεγόμενο ρατσιστικό νεοναζιστικό κίνημα των white supremacists με  ψυχολογικά ασταθή άτομα να παίρνουν τα όπλα και να θερίζουν κόσμο σε mass shotings ειδικά τα τελευταία χρόνια

 

Η θρησκευτική ριζοσπαστικοποίηση αυτών των ανθρώπων είναι ένας τεράστιος κίνδυνος και ίσως ο μεγαλύτερος στις ΗΠΑ αυτή την στιγμή

Εδώ μια συνέντευξη ενός ανθρώπου που περιγράφει τον εφιάλτη που έζησε ως παιδί μεγαλώνοντας σε μια τέτοια οικογένεια φανατικών
https://www.theguardian.com/world/2016/apr/05/religion-evangelical-christian-apocalypse-josiah-hesse

και προφανώς αυτή η θρησκευτική ριζοσπαστικοποίηση στις ΗΠΑ δεν αφορά μόνο τους ίδιους προσωπικά αλλά στρέφεται και ενάντια στα δικαιώματα άλλων ανθρώπων όπως για παράδειγμα των ομοφυλοφίλων

Εδώ ένα πρόσφατο παράδειγμα ένδειξης πως αυτός ο θρησκευτικός φανατισμός διαχέεται σε όλη την κοινωνία και δυστυχώς μέχρι και το Ανώτατο Δικαστήριο που επέτρεψε σε έναν φανατικό ευαγγελικό χριστιανό να αρνηθεί να φτιάξει τούρτα σε ένα γκέι ζευγάρι γιατί δήθεν αυτό ερχόταν σε αντίθεση με τα θρησκευτικά του πιστεύω!

https://www.reuters.com/article/us-usa-court-baker/supreme-court-backs-christian-baker-who-spurned-gay-couple-idUSKCN1J01WU

The U.S. Supreme Court on Monday handed a victory on narrow grounds to a Colorado baker who refused based on his Christian beliefs to make a wedding cake for a gay couple, stopping short of setting a major precedent allowing people to claim religious exemptions from anti-discrimination laws.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο οι ultra ορθόδοξοι εβραίοι έχουν φτάσει μέχρι του σημείου να απαγορεύουν σε γυναίκες να φοιτούν σε πανεπιστήμια γιατί αυτά είναι επικινδύνως κοσμικά και άρα ανήθικα και αμαρτωλά σύμφωνα με την θρησκευτική τους πίστη

https://www.independent.co.uk/news/world/americas/ultra-orthodox-rabbis-ban-women-from-going-to-university-in-case-they-get-dangerous-secular-a7204171.html

Η θρησκευτική ριζοσπαστικοποίηση κατά τη γνώμη μου επέρχεται όταν κανονικοποιηθεί σαν πηγή ηθικής η θρησκευτική πίστη και ότι αυτή σου η θρησκευτική πίστη είναι ένας ηθικός κώδικας τον οποίο πρέπει να ακολουθείς πιστά

Η μαντίλα είναι ένδειξη μιας τέτοιας ηθικής αφού δήθεν έχει ως πηγή της την προστασία της ηθικής της γυναίκας η οποία πρέπει να είναι σεμνή προς τον άντρα

Αυτό είναι εξόχως προβληματικό κατά τη γνώμη μου προφανώς όταν παιδάκια μικρότερα των 10 ετών ή και παιδιά τουλάχιστον που βρίσκονται στην προεφηβεία φορούν μαντίλες ή τέτοια ενδύματα γιατί δήθεν θα πρέπει να είναι σεμνά και ηθικά απλά φορώντας τέτοια ενδύματα «προστασίας» της ηθικής τους

Η μαντίλα είναι προφανώς πολιτισμικό σύμβολο αλλά είναι πρωτίστως ένδειξη θρησκευτικής πίστης ότι ακολουθείται αυτός ο κώδικας ηθικής και σεμνότητας κλπ

Προφανώς και υπάρχουν νεαρές κοπέλες που το κάνουν από δική τους εσωτερική ανάγκη αλλά προφανώς και υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που εξαναγκάζονται να το πράττουν από την οικογένεια τους

Στο Ιράν αυτή την στιγμή που μιλάμε γίνεται ένας τεράστιος φεμινιστικός αγώνας από τις γυναίκες ενάντια στην επιβολή της μαντίλας και της αστυνομίας ηθών που τις φυλακίζει όταν αυτές τις πετάνε

https://www.reuters.com/article/us-iran-protests-hijab/iranian-women-defy-prison-threats-by-sending-veil-videos-activist-idUSKCN1UQ2AU

Στην Συρία και στην Ροζάβα που αυτή την στιγμή γίνεται ανάμεσα σε άλλα και μια φεμινιστική επανάσταση οι ίδιες οι γυναίκες που συμμετέχουν στο ένοπλο τμήμα του YPJ μιλάνε ενάντια στον θρησκευτικό φονταμενταλισμό και στην ριζοσπαστικοποίηση που έχει επέλθει ακόμα και σε περιοχές που απελευθερώθηκαν από το isis και μετά που πέταξαν τις νικαπ τους αλλά είναι προφανώς τόσο βαθιές οι ρίζες που χρειάζεται χρόνος

 

https://www.thetimes.co.uk/article/niqabs-thrown-down-in-the-sand-as-women-flee-raqqa-bzwwxz6pc

 

https://www.refinery29.com/en-gb/rojava-syria-feminist-revolution

When I ask her why she is wearing the hijab – the only one of the three women I interview to do so – she says that her work takes her into the heart of conservative communities who will ignore her work because her uncovered head will indicate that she is not a good Muslim. Although ISIS were brutal in the restrictions they placed on women, Khawla asserts that their ideas were not so different from those of Assad.»

Κατά τη γνώμη μου μια σύγχρονη κοινωνία που βασίζεται στην λογική θα πρέπει να ενδυναμώνει την θέση ότι η ηθική πηγάζει από τον ίδιο τον άνθρωπο και όχι από κάποιες μεταφυσικές οντότητες και προφανώς η ηθική δεν έχει να κάνει με το σεξ και την λεγόμενη σεμνότητα μόνο η οποία θα προστατευθεί από κάποιο ένδυμα

Η προσωπική μου θέση είναι ότι καθότι δεν μπορείς να γνωρίζεις εκ των προτέρων σε ποιες κοπέλες στην εφηβεία τουλάχιστον επιβάλλεται η μαντίλα από την οικογένεια ή αν είναι με δική της θέληση και έτσι παρά να κάνεις δίκες θεληματικότητας καλύτερα να απαγορευθεί κάθε θρησκευτικό σύμβολο στο σχολείο πχ  ούτως ώστε να απελευθερώσεις όποιον/όποια εξαναγκάζεται

Ως εκ τούτου ναι πρέπει να τεθεί άμεσα θέμα κοσμικότητας των σχολείων και διαχωρισμού θρησκευτικής διασύνδεσης τους με την εκπαίδευση εκτός και αν εσύ απλά δεν θέλεις γιατί τάχα δεν «μας» καιγόταν καρφί για τους Χριστούς στην τάξη κλπ

Γράφεις:
«- αντί να εξήγησετε/επιχειρηματολογήσετε, απλά βασίζεστε στο σχήμα «μικρόκοσμος της Κύπρου/μεγάλη πολιτισμένη Ευρώπη» για να αποδείξετε την «φυσική» ανωτερότητα του τρόπου σκέψης σας.»

Ο μικρόκοσμος της Κύπρου είναι ένα γεγονός και κάποιοι παραμένουν έγκλειστοι σε αυτήν, τα περί μεγάλης πολιτισμένης Ευρώπης είναι αυθαίρετα συμπεράσματα δικά σου που προφανώς έχουν ως πηγή δικές σου ανασφάλειες και που δεν συνδέονται με κανένα τρόπο με αυτά που έγραψα

Γράφεις:

«Δεν ξέρω σε τι αποσκοπούν οι αναρτήσεις σας, τα δε θετικά σχόλια κάτω από αυτές με επιχειρήματα τζάμπα κοσμικότητας (μισό αιώνα δεν μας καιγόταν καρφί για τους Χριστούς στην τάξη, αλλά τώρα κοπτόμαστε για τα δικαιώματα των μουσουλμάνων γυναικών), παρέχουν κάποιες ενδείξεις.»

Εσένα μπορεί να μην σου καίγεται καρφί για τους Χριστούς στην τάξη και τον θρησκευτικό φανατισμό αλλά δεν είναι όλοι σαν εσένα και επέτρεψε σε ανθρώπους που έχουν διαφορετική άποψη από σένα να την εκφράζουν

Γράφεις:

«Παρεπιπτόντως, κατέχω διδακτορικό πτυχίο από κέντρο Μεσαναταλοκών Σπουδών σε ένα από τα παλαιότερα πανεπιστήμια της Γερμανίας, και έχω ζήσει σε χώρα της Μέσης Ανατολής. Για να μη μας γράψετε για μικρόκοσμους και παρόμοια.»

Παρεπιπτόντως η επίκληση της αυθεντίας λόγω κάποιων πτυχίων από την μεγάλη πολιτισμένη ευρώπη δεν είναι επιχείρημα για οτιδήποτε

 

 

 

 

 

Σχολιάστε

Filed under "θεσμοί"

Η κοσμικότητα της Γαλλίας και Ελβετίας και η επανειλημμένως δικαίωση τους από το ΕΔΔΑ για την αποβολή μαθητών και δασκάλων που ήθελαν να φορούν θρησκευτικά καλύμματα κεφαλής στο σχολείο- Καταγραφή 3 απολύτως σχετικών αποφάσεων του ΕΔΔΑ

Όποιος έχει επαφή με την πραγματικότητα έξω από τα στενά όρια της λεγόμενης και μεγαλονήσου, νήσου των αγίων ή αγρίων, κλπ γνωρίζει πολύ καλά ότι το ζήτημα της θρησκευτικής ελευθερίας και της δημόσιας εκδήλωσης των θρησκευτικών πεποιθήσεων έχει τεθεί επανειλημμένως τις τελευταίες δεκαετίες σε πάρα πολλές δυτικές χώρες και οι υποθέσεις αυτές έχουν πολλές φορές εκδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αλλά και του Δικαστηρίου της ΕΕ

Δυστυχώς στον μικρόκοσμο της Κύπρου πάντα εστιάζουμε στα επουσιώδη χάνοντας το δάσος και βλέποντας μόνο το δέντρο ή καλύτερα, ούτε καν το δέντρο αλλά το θάμνο ή ένα απλό φύλλο

Το ζήτημα δεν πρέπει να εστιαστεί και να παραμείνει στο συναισθηματικό κομμάτι που αφορά το συγκεκριμένο παιδί που δυστυχώς υπέστη ως φαίνεται τον εξευτελισμό από τον διευθυντή του σχολείου  και που κατά τη γνώμη μου πολύ κακώς και κάκιστα αντιμετωπίστηκε έτσι, αλλά θα πρέπει να εστιάσουμε και να δούμε την μεγάλη εικόνα και αυτό που ήδη έχει έλθει και εδώ αλλά προφανώς αρεσκόμαστε να ζούμε στον κόσμο που μας βολεύει

Το ζήτημα με την μαντίλα και γενικότερα το ζήτημα ευρύτερα της θρησκευτικής ριζοσπαστικοποίησης ιδίως από μικρές ηλικίες που δεν αφορά μόνο τους μουσουλμάνους αλλά και χριστιανούς σιχ εβραίους κλπ είναι ένα τεράστιο ζήτημα και πολλά δυτικά κράτη το έχουν ήδη αντιμετωπίσει με την επιβολή της πλήρους κοσμικότητας του κράτους και της θρησκευτικής του ουδετερότητας σε όλες τις δημόσιες του εκφάνσεις όσον αφορά τα δημόσια σχολεία τις δημόσιες υπηρεσίες κλπ

Αυτό έχει πράξει η Γαλλία και η Ελβετία και έχουν δικαιωθεί επανειλημμένως σε απαγορευτικές αποφάσεις τους περιοριστικές του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας

Σε μια χώρα όπως η Κύπρος όπου συνήθως αν όχι πάντοτε ο εκάστοτε Υπουργός Παιδείας πρέπει να έχει την έγκριση του εκάστοτε Αρχιεπισκόπου, ή της άμεσης εμπλοκής της Εκκλησίας της Κύπρου στα της παιδείας είτε μέσω αγιασμών εκκλησιασμών κλπ κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί σοβαρά ότι το Κράτος παραμένει ο ουδέτερος εγγυητής της θρησκευτικής ελευθερίας όλων των πολιτών και κατοίκων του

Οπότε αυτό το ζήτημα θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα και ειλικρίνεια

Παραθέτω 3 απολύτως σχετικές αποφάσεις του ΕΔΔΑ με τις δύο πρώτες να έχουν άμεση σχέση με το ζήτημα της μαντίλας και του τουρμπανιού στα κοσμικά σχολεία της Γαλλίας και της Ελβετίας, χώρες οι οποίες δικαιώθηκαν από το ΕΔΔΑ για την αποβολή των μαθητών που δεν συμμορφώθηκαν στην επιβολή της αφαίρεσης των θρησκευτικών καλυμάτων

 

 

Στην απόφαση του ΕΔΔΑ Dahlab v. Ελβετίας
15 Φεβρουαρίου 2001

Η προσφεύγουσα, μια δασκάλα δημοτικής εκπαίδευσης, που είχε ασπαστεί το Ισλάμ, υπέβαλε παράπονο στις Εκπαιδευτικές Υπηρεσίες εναντίον της απόφασης τους να της απαγορευθεί να φοράει μαντίλα στο κεφάλι ενώ δίδασκε και η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια της Ελβετίας στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο και εν τέλει στο ΕΔΔΑ.

Η προσφεύγουσα υπέβαλε ότι η απαγόρευση της να φοράει μαντίλα ενώ δίδασκε στο δημοτικό σχολείο, παραβίαζε την ελευθερία της να εκφράζει την θρησκευτική της πίστη  όπως αυτό ορίζεται στο άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Περαιτέρω παραπονέθηκε ότι ήδη για 3 περίπου χρόνια φορούσε την μαντίλα χωρίς αυτό να είχε παρατηρηθεί και δεν είχε προκαλέσει οιοδήποτε πρόβλημα στο σχολείο που δίδασκε.

Η προσφεύγουσα παραπονέθηκε επίσης ότι υπήρξε διάκριση εναντίον της σύμφωνα με το άρθρο 14 της ΕΣΔΑ αφού ένας άντρας μουσουλμάνος μπορούσε να διδάξει στο σχολείο χωρίς καμιά απαγόρευση.

Το ΕΔΔΑ απέρριψε την προσφυγή της δασκάλας αποφασίζοντας ότι το παράπονο της ήταν απαράδεκτο σύμφωνα με το άρθρο 9 της ΕΣΔΑ αποφασίζοντας ότι το επίδικο μέτρο προβλέπεται από το νόμο και επιδιώκει τους θεμιτούς σκοπούς της προστασίας των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των άλλων και της διασφάλισης της δημόσιας ασφάλειας και τάξης.

Προκειμένου να προσδιοριστεί κατά πόσον το μέτρο ήταν επίσης αναγκαίο σε μια δημοκρατική κοινωνία και της προστασίας των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των άλλων έπρεπε να σταθμιστεί από το δικαστήριο και η   συμπεριφορά της δασκάλας προσφεύγουσας.

Το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η απαγόρευση της μαντίλας στο σχολείο που ήταν ο χώρος εργασίας της δικαιολογείται από την πιθανή παρέμβαση στις θρησκευτικές πεποιθήσεις των μαθητών και την αρχή της θρησκευτικής ουδετερότητας στο σχολείο.

Αποφασίστηκε ότι ο ρόλος των εκπαιδευτικών του δημοτικού σχολείου ως εκπροσώπων τόσο των εκπαιδευτικών αρχών όσο και του κράτους, απαιτούσε όπως αυτοί υποχρεούνται να ανεχθούν ανάλογους περιορισμούς στην ελευθερία του θρησκεύματος.

Η προσφεύγουσα φορούσε μαντίλα για περίπου τρία χρόνια χωρίς να προκαλέσει καμία αντίδραση ούτε από τις εκπαιδευτικές αρχές ούτε από τους γονείς, γεγονός που υποδήλωνε ότι η διδασκαλία της δεν είχε επηρεαστεί και ότι δεν είχε επιδιώξει να επωφεληθεί καθ ‘οιονδήποτε τρόπο από αυτή την εκδήλωση των πεποιθήσεών της .

Το ΕΔΔΑ επεσήμανε ότι ενώ ήταν δύσκολο να εκτιμηθεί ο αντίκτυπος τέτοιων συμβόλων στην ελευθερία της συνείδησης και της θρησκείας των παιδιών ηλικίας μεταξύ τεσσάρων και οκτώ, δεν θα μπορούσε να αμφισβητηθεί ότι ενδέχεται να έχουν κάποιο είδος προσηλυτιστικής επίδρασης σε μια εποχή όπου τα παιδιά επηρεάζονται εύκολα.

Επιπλέον, το γεγονός ότι μόνο οι γυναίκες έπρεπε να φορούν μαντίλα ήταν δύσκολο να συμβιβαστεί με την αρχή της ισότητας των φύλων και με το μήνυμα της ελευθερίας, του σεβασμού προς τους άλλους και κυρίως της ισότητας και της μη διάκρισης που όλοι οι εκπαιδευτικοί σε μια δημοκρατική κοινωνία πρέπει να μεταφέρονται στους μαθητές τους. Υπό τις περιστάσεις αυτές και λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία των μαθητών της φροντίδας του αιτούντος, οι αρχές δεν είχαν υπερβεί το περιθώριο εκτίμησής τους: προδήλως αβάσιμη.

Απαράδεκτη κρίθηκε επίσης η προσφυγή της  σύμφωνα με το άρθρο 14 της ΕΣΔΑ περί διάκρισης.

Η απαγόρευση να φορέσει η προσφεύγουσα μουσουλμανική μαντίλα κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας δεν είχε επιβληθεί επειδή ήταν γυναίκα, αλλά είχε επιδιώξει τον θεμιτό σκοπό της εξασφάλισης της ουδετερότητας της κρατικής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Μια παρόμοια απαγόρευση θα μπορούσε να επιβληθεί σε έναν άνδρα που φορούσε ρούχα που τον αναγνώρισαν ως μέλος συγκεκριμένης θρησκευτικής ονομασίας: προδήλως αβάσιμη.

 

===========

Το ΕΔΔΑ στην απόφαση του Dogru και Kervanci v. Γαλλίας
4 Δεκεμβρίου 2008

Οι προσφυγές αφορούσαν δύο κοριτσάκια γάλλους υπηκόους 11 και 12 χρονών αντίστοιχα που ζουν στο Flers (Γαλλία).

 

Οι δύο υποθέσεις αφορούσαν τον αποκλεισμό των προσφευγουσών από το σχολείο ως αποτέλεσμα της άρνησής τους να αφαιρέσουν τις μαντίλες τους κατά τη διάρκεια της φυσικής αγωγής και των αθλητικών τάξεων στο ακαδημαικό έτος 1998/1999 κατά την διάρκεια της φοίτησης τους στο κρατικό γυμνάσιο στο Flers.

 

Σε πολλές περιπτώσεις, τον Ιανουάριο του 1999, πήγαν στο μαθήματα φυσικής αγωγής και αθλητισμού φορώντας τις μαντίλες τους και αρνήθηκαν να τις απομακρύνουν, παρά τις επανειλημμένες υποδείξεις του δασκάλου τους, οι οποίοι εξήγησαν ότι η χρήση μαντίλας ήταν ασυμβίβαστη με τις τάξεις φυσικής αγωγής.

 

Τον Φεβρουάριο του 1999, η πειθαρχική επιτροπή του σχολείου αποφάσισε να αποβάλει τις μαθήτριες από το σχολείο για παραβίαση του καθήκοντος επιμέλειας, επειδή δεν συμμετείχε ενεργά στις τάξεις φυσικής αγωγής και αθλητισμού.

 

Τον Μάρτιο του 1999, ο Διευθυντής Εκπαίδευσης για το Caen υποστήριξε την απόφαση της πειθαρχικής επιτροπής του σχολείου, αφού έλαβε τη γνώμη της εξεταστικής επιτροπής.

Η επιτροπή είχε δικαιολογήσει την απαγόρευση να φοράει το μαντίλι κατά τη διάρκεια του μαθήματος φυσικής αγωγής με βάση την τήρηση των εσωτερικών κανόνων των σχολείων, όπως εκείνες που διέπουν την ασφάλεια, την υγεία και την επιμέλεια.

 

Στις 5 Οκτωβρίου 1999, το διοικητικό δικαστήριο του Caen απέρριψε τις αιτήσεις των γονέων των προσφευγουσών, οι οποίες είχαν ως στόχο την ακύρωση της απόφασης του διευθυντή της εκπαίδευσης.

Το δικαστήριο έκρινε ότι οι προσφεύγουσες, παραλείποντας να παρακολουθήσουν μαθήματα φυσικής αγωγής και αθλητισμού με ένδυμα που δεν τους επέτρεπε να συμμετάσχουν στις εν λόγω τάξεις, δεν τήρησαν την υποχρέωση να παρακολουθήσουν υποχρεωτικά μαθήματα. ότι η συμπεριφορά τους δημιούργησε μια ατμόσφαιρα έντασης στο σχολείο και ότι, βάσει όλων των παραγόντων, η αποβολή τους τους από το σχολείο ήταν δικαιολογημένη, ανεξάρτητα από την πρόταση που είχαν κάνει στα τέλη Ιανουαρίου για να φορέσουν καπέλο αντί  μαντίλας.

 

Το Διοικητικό Εφετείο της Νάντης επικύρωσε τις αποφάσεις αυτές, σημειώνοντας ότι οι προσφεύγουσες είχαν υπερβεί τα όρια του δικαιώματος έκφρασης και έκφρασης των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων στις σχολικές εγκαταστάσεις.

 

Οι προσφεύγουσες ανέφεραν ότι, μετά την εξαίρεσή τους, συνέχισαν την εκπαίδευσή τους με μαθήματα αλληλογραφίας.

 

 

Στηριζόμενοι στο άρθρο 9 (δικαίωμα στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας), οι προσφεύγουσες παραπονέθηκαν για παραβίαση του δικαιώματός τους να ασκούν τη θρησκεία τους.

Υποστήριξαν επίσης ότι είχαν στερηθεί το δικαίωμά τους στην εκπαίδευση κατά την έννοια του άρθρου 2 του Πρωτοκόλλου αριθ. 1 (δικαίωμα στην εκπαίδευση).

 

 

Το Δικαστήριο παρατήρησε ότι ο σκοπός του περιορισμού του δικαιώματος των προσφευγόντων να εκδηλώνουν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους ήταν να τηρούν τις απαιτήσεις του της κοσμικότητας σε κρατικές σχολές και σχολεία.

 

Βάσει των αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας και των υπουργικών εγκυκλίων που εκδόθηκαν για το θέμα αυτό, το Δικαστήριο σημείωσε ότι η χρήση θρησκευτικών συμβόλων δεν ήταν εγγενώς ασυμβίβαστη με την αρχή του κοσμικού χαρακτήρα στα σχολεία, αλλά έγινε σύμφωνα με τους όρους που φορούσαν και τις συνέπειες που θα μπορούσε να έχει η φθορά ενός σημείου.

 

Στο πλαίσιο αυτό, το Δικαστήριο αναφέρθηκε σε παλαιότερες αποφάσεις στις οποίες έκρινε ότι οι εθνικές αρχές υποχρεώθηκαν να μεριμνούν ώστε, σύμφωνα με την αρχή του σεβασμού του πλουραλισμού και της ελευθερίας των άλλων, η εκδήλωση εκ μέρους των μαθητών των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων στις εγκαταστάσεις του σχολείου δεν ανέλαβαν τη φύση μιας επιδεικτικής ενέργειας που θα αποτελούσε πηγή πίεσης και αποκλεισμού. Κατά την άποψη του Συνεδρίου, αυτή η ανησυχία φαίνεται να έχει απαντηθεί από το γαλλικό κοσμικό πρότυπο.

 

Στις υποθέσεις των προσφευγουσών, το Δικαστήριο έκρινε ότι το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν οι εθνικές αρχές ότι η χρήση ενός πέπλου, όπως η ισλαμική μαντίλα, ήταν ασυμβίβαστη με τις αθλητικές τάξεις για λόγους υγείας ή ασφάλειας δεν ήταν παράλογο.

Αποδέχθηκε ότι η επιβληθείσα κύρωση ήταν απλώς η συνέπεια της άρνησης των μαθητριών να συμμορφωθούν με τους κανόνες που ισχύουν για τα σχολικά κτίρια – τους οποίους είχαν δεόντως ενημερωθεί – και όχι για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους, όπως ισχυρίστηκαν.

 

Το Δικαστήριο σημείωσε επίσης ότι η πειθαρχική διαδικασία εναντίον των αιτούντων πλήρωσε πλήρως το καθήκον εξισορρόπησης των διαφόρων διακυβευομένων συμφερόντων και συνοδευόταν από διασφαλίσεις ικανές να προστατεύσουν τα συμφέροντα των μαθητών.

 

Όσον αφορά την επιλογή της αυστηρότερης ποινής, το Δικαστήριο επανέλαβε ότι, όσον αφορά τους τρόπους και τα μέσα για τη διασφάλιση του σεβασμού των εσωτερικών κανόνων, δεν ήταν καθήκον του Δικαστηρίου να αντικαταστήσει την δική του κρίση με αυτό των πειθαρχικών αρχών οι οποίες, έχοντας άμεση και συνεχή επαφή με την εκπαιδευτική κοινότητα ήταν σε καλύτερη θέση για να αξιολογήσει τις ανάγκες και συνθήκες της συγκεκριμένης υπόθεσης.

Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο έκρινε ότι η ποινή της απομάκρυνσης δεν ήταν δυσανάλογη και σημείωσε ότι οι μαθήτριες είχαν τη δυνατότητα να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους με μαθήματα αλληλογραφίας. Ήταν σαφές ότι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις των μαθητριών ελήφθησαν πλήρως υπόψη σε σχέση με τις απαιτήσεις προστασίας των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των άλλων και της δημόσιας τάξης.

Ήταν επίσης σαφές ότι η προσβαλλόμενη απόφαση βασιζόταν στις απαιτήσεις αυτές και όχι σε αντιρρήσεις ως προς τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των προσφευγουσών.

 

Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η επίδικη επέμβαση δικαιολογείται κατ ‘αρχήν και ήταν ανάλογη προς τον επιδιωκόμενο σκοπό. Επομένως, δεν υπήρξε παραβίαση του άρθρου 9.

 

 

============

Στην απόφαση του ΕΔΔΑ Aktas, Bayrak, Gamaleddyn, Ghazal , J.
Singh και R. Singh v. Γαλλίας
30 Ιουνίου 2009

Οι αιτήσεις αυτές αφορούσαν την απομάκρυνση έξι μαθητών από το σχολείο λόγω του ότι φορούσαν εμφανή θρησκευτικά σύμβολα .

Οι υποθέσεις αφορούσαν κορίτσια μουσουλμάνες και αγόρια Σιχ.

Την πρώτη ημέρα του σχολείου, τα κορίτσια, που είναι μουσουλμάνοι, έφθασαν
φορώντας μαντίλα.

Τα αγόρια φορούσαν ένα «keski», ένα τουρμπάνι που φορούν οι
Sikhs.

Αρνήθηκαν να αφαιρέσουν τα καλύμματα κεφαλής και ως εκ τούτου τους απαγορεύθηκε η πρόσβαση την τάξη και, μετά από μια περίοδο διαλόγου με τις οικογένειες, αποβλήθηκαν από το σχολείο για μη συμμόρφωση με τον Κώδικα Εκπαίδευσης.

Η υπόθεση έφτασε στο ΕΔΔΑ

 
Το Δικαστήριο κήρυξε τις προσφυγές απαράδεκτες (προδήλως αβάσιμες), αποφασίζοντας συγκεκριμένα ότι η επέμβαση στην ελευθερία των μαθητών να εκδηλώνουν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις βασιζόταν στην νομοθεσία η οποία επιδίωκε το νόμιμο στόχο της προστασίας των δικαιωμάτων και ελευθεριών των άλλων και της δημόσιας τάξης.

Επιπρόσθετα υποδήλωνε τον ρόλο του κράτους ως ουδέτερου οργανωτή και προστάτη της εξάσκησης διαφόρων θρησκειών πίστεων και πιστεύω.

Όσον αφορά την τιμωρία της επ αόριστο αποβολής δεν θεωρήθηκε ως δυσανάλογη προς τους σκοπούς που επιδιωκόταν αφού οι μαθητές είχαν το δικαίωμα να συνεχίσουν τις σπουδές τους μέσω μαθημάτων αλληλογραφίας.

 

 

 

Σχολιάστε

Filed under "θεσμοί"