Ποιος θα μας φυλάει από τους φύλακες

ίδιον γνώρισμα της σύγχρονής πολιτικής πρακτικής όλων ανεξαιρετως των κρατών είναι η παντελής έλλειψη οιασδήποτε αληθινής ανάληψης πολιτικής ευθύνης

ο κάθε πολιτικός μπορεί να λέει ό,τι μαλακία θέλει προεκλογικά να υποσχεται τα πάντα και να πράττει τα εντελώς αντίθετα όταν εκλεγεί εξουσία

παραδείγματα άπειρα, με πιο πρόσφατο κυπριακό το δεσμεύομαι στην Κύπρο και το δημοψήφισμα αλλά και γενικότερο το φαινόμενο τσίπρυζα στην Ελλάδα που θα καταργούσε τα μνημόνια με ένα νόμο και τελικά κυνηγά καστανάδες στον δρόμο για να εφαρμόσει το πλέον σκληρό 3ο μνημόνιο που ψήφισε

η ουσία είναι ότι σε αυτό το άθλιο σύστημα που ζούμε η έννοιας της πολιτικής ευθύνης και του πολιτικού ελέγχου δεν υπάρχει

ποιος είναι όμως ο έλεγχος που θα ήταν ικανοποιητικός;

μπορεί να αφεθεί ο έλεγχος σε ένα ή δύο ανθρώπους οι οποίοι τάχα θα είναι ηθικοί και θα βασιζόμαστε στην ηθική και καλοπιστία τους να κάνουν ευσεινήδητα αυτό που υποτίθεται τάχθηκαν να πράττουν;

και ξάφνου ένας νέος ήρωας μπήκε στην ζωή μας…. ο νέος γενικός ελεγκτής Οδυσσέας Μιχαηλίδης

Αυτό που δεν γίνεται κατανοητό από όσους ψάχνουν για ήρωες και σωτήρες είναι ότι η ουσία του ελέγχου σε πολιτικά θέματα, δηλαδή που αφορούν την πόλη, δηλαδή όλους μας συνολικά ει΄ναι ότι δεν μπορεί να αφήνεται ανεξέλεγκτα σε μεμονωμένα άτομα ή ομάδες. πχ αστυνομία

είναι δυνατόν να πιστεψει κάποιος ότι η αστυνομία για παράδειγμα θα ελέγξει τον εαυτό της; όχι φυσικά γιαυτό άλλωστε έφτιαξαν και ενα φαιδρό ελλειπέστατο θεσμό της Αρχής Παραπόνων Διερευνησης κατά της αστυνομίας κλπ με συνταξιουχους αστυνομικούς!

βγαίνουν πολλοί και φωνάζουν για το νέο ήρωα που θα σώσει τους θεσμούς κύριο Οδυσσέα Μιχαηλίδη

δεν έχω τίποτα προσωπικά με τον άνθρωπο αυτό, ενδεχομένως να έχει και καλές προθέσεις

δεν είναι όμως αυτό το θέμα

δεν μπορεί να αφήνεται ο έλεγχος για τόσο κορυφαία θέματα που αφορούν τους πάντες στην διακριτική ευχέρεια ενός ή κάποιων λίγων ανθρώπων

ποιος θα μας φυλάει από τους φύλακες;

ποιος μας φυλάει από αυτούς που μας φυλάνε και ποιος ελέγχει τους ελεγκτές;

το φιάσκο της πρόσφατης υπόθεσης του γενικού εισαγγελέα με το ν βοηθό του τον ρίκκο αποκάλυψε τα αδιέξοδα αυτού του συστήματος

όλα τα αξιώματα είναι απολύτως προσωποπαγή

πρόεδρος, γενικός εισαγγελέας, γενικός ελεγκτής κλπ

έχουμε τσιφλίκια

ποιος μας προστατεύει από όλους αυτους;

μα φυσικά κανένας…

απλά εσύ ο κατακαημένος νοικοκυρέος ελπίζεις ότι είναι τάχα ηθικοί και άλλες μαλακιούλες

οι αρχαίοι αθηναίοι όμως που μέσα σε 3 αιώνες συγκρούσεων και εξεγέρσεων έκτισαν την πρώτη και μοναδική δημοκρατία αντιλήφθηκαν ότι η ηθική δεν είναι και δεν μπορεί να είναι εχέγγυο για πολιτικες πράξεις

τα πλείστα αξιώματα ήταν κληρωτά, δηλαδή με κλήρο από όλους τους πολιτές

αξιωμάτα όμως που ήθελαν εξειδικευμένες γνώσεις, όπως αυτό του στρατηγού ήταν αιρετά,

όμως, υπήρχε μια κορυφαία διαφορά από το σήμερα

ο στραγητός εκλεγόταν για ένα και μόνο χρόνο

και ήταν ανά πάσα στιγμή υπό τον έλεγχο του δήμου, δηλαδή του σώματος των πολιτών που μπορούσαν να τον καλέσουν σε απολογία ή μπορούσαν να το ανακαλέσουν

αυτός είναι ο μόνος έλεγχος που μπορεί να λειτουργήσει

εσύ κατακαημένε μπορείς να ελέγξεις κανένα;

αναμένεις ότι ο κάθε οδυσσέας τάχα θα «μείνει στον πούντον του» και θα σε προστατεύει;

κάτι που δεν γίνεται αντιληπτό και πάλι είναι το γεγονός ότι η εξουσία είτε το θέλεις είτε όχι διαφθείρει

μπορεί κάποιος να έχει τις καλύτερες των προθεσεων

αν αυτός ο κάποιος είναι ανεξέλεγκτος για μεγάλο χρονικό διάστημα είναι μοιραίο να χάσει επαφή με την πραγματικότητα

ο έλεγχος και ο περιορισμένος χρόνος άσκησης εξουσία είναι μέτρο αυτοπροστασίας

η δημοκρατία έχει να κάνει με τον έλεγχο που ασκεί έλεγχο στον ίδιο του τον εαυτο ο δήμος, δηλαδή το σώμα των πολιτών

σήμερα φυσικά και δεν έχουμε δημοκρατία

Advertisement

O δικηγόρος

Στο πιο κάτω πολύ σημαντικό κείμενο αναλύονται οι θεσμικές παρεμβάσεις που έχουν οι δικηγορικοί συλλόγοι στην Ελλάδα αλλά και οι ίδιοι οι δικηγόροι για την προάσπιση των συμφερόντων και δικαιωμάτων όλων ανεξαιρέτως των πολιτών
Στην Ελλάδα που έχουμε την τάση εμείς οι ζοππππόβορτοι να να υποτιμούμε, υπάρχει μεγάλη ακόμα αξιοπρέπεια και φιλότιμο στους ανθρώπους αλλά και στον ίδιο τον χώρο του επαγγέλματος
Σε όλα υπάρχουν διαβαθμίσεις και πάντα ολα θα πρέπει να αντικρύζονται χωρίς εξιδανικεύσεις ή ισοπεδωτικά
Η ουσία είναι ότι εδώ στην Κύπρο του πεταμένου ρότσου υπάρχει πλήρης (και σωστά κατά τη γνώμη μου) απαξίωση του δικηγορικού επαγγέλματος αφού αυτό ουσιαστικά αποτελεί όχημα απλά για πλουτισμό αυτών που το εξασκούν
Το ότι υπάρχουν εξαιρέσεις και μονάδες δικηγόρων που το αντιμετωπίζουν διαφορετικά, απλά αυτές οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα
Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών καταχώρησε αίτηση ακυρώσεως στο Ανώτατο Διοικητικό δικαστήριο της Ελλάδας που είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας, κατά του Μνημονίου
εδώ
http://www.dsa.gr/…/%CE%B7-%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CF%84%…
http://documents.scribd.com.s3.amazonaws.com/…/5i7vlw898g1o…
» Σύμφωνα με το άρθρο 90 του νέου Κώδικα περι δικηγόρων Ν 4194/2013[3] ορίζεται μεταξύ άλλων : «…ζ) Η άσκηση παρεμβάσεων ενώπιον δικαστηρίων και κάθε αρχής (στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι ανεξάρτητες αρχές) για κάθε ζήτημα εθνικού, κοινωνικού, πολιτισμικού, οικονομικού ενδιαφέροντος και περιεχομένου που ενδιαφέρει τα μέλη του συλλόγου ή το δικηγορικό σώμα γενικότερα, καθώς και για κάθε ζήτημα εθνικού, κοινωνικού, πολιτισμικού ή οικονομικού ενδιαφέροντος.
Στην Κύπρο οι δικηγορικοί συλλόγοι είναι ανύπαρκτοι, οι επιμέρους επιτροπές είναι σε προβρεφονηπιακό στάδιο και δεν έχουν απολύτως κανένα θεσμικό ρόλο και ούτε επιδιώξαν επί της ουσίας να έχουν τέτοιο ρόλο
Στην Κύπρο είχαμε την πιο σημαντική εξέλιξη του χρηματοπιστωτικού και τραπεζικού τομέα ήτοι το «κούρεμα» καταθέσεων, που ουσιαστικά διάλυσε την παρασιτική οικονομία υπηρεσιών της Κύπρου και όμως κανένας δικηγορικός σύλλογος ή επιτροπή δεν έβγαλε κιχ
Βλέπουμε δικηγόρους να αναδύονται ως νέοι σωτήρες τώρα με την διάλυση των πάντων και των επικειμένων εκποιήσεων χωρίς όμως να λογαριάζουν τον ξενοδόχο που είναι τα δικαστήρια
Κανένας δικηγόρος μόνος του δεν μπορεί να αντιτάξει ουσιαστικά επιχειρήματα για τόσο κορυφαία θέματα αν δεν έχει την θεσμική στήριξη των συλλόγων του οι οποίοι όμως είναι ανύπαρκτοι
Το άρθρο
Ο ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΜΑΧΗΤΗΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΩΣ ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ;
Με αφορμή την 3944/2015 Απόφαση του ΣτΕ
*** του κ. ΑΝΤΩΝΗ Π.ΑΡΓΥΡΟΥ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΑΠ
http://dikastis.blogspot.com.cy/2015/11/blog-post_23.html…

 

ΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ;

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος σε μια συνέντευξη που παραχώρησε το 1919, έλεγε: «Κατ’ επανάληψιν διηρωτήθην εάν θα έπρεπε να είμαι δικηγόρος κατ’ επάγγελμα και επαναστάτης κατά διαλείμματα ή και αντιστρόφως. Αφ’ ης όμως οι συμπολίται μου συνάντησαν αντίστασιν εις τας προσπάθειας των δια την ένωσιν της Κρήτης με την μητέρα Ελλάδα, φυσικά έγινα πλέον επαναστάτης κατ’ επάγγελμα»

Έχω την εντύπωση πως ο Εθνάρχης έδωσε το παράδειγμα του ιδανικού δικηγόρου και κατά τον Εισαγγελέα του ΑΠ Ε.Κρουσταλλακη[1]: «ο ιδανικός δικηγόρος – και κατά προέκταση ο άξιος της αποστολής του Δικηγορικός Σύλλογος –πρέπει να συγκροτείται  από επαναστάτες κατά διαλείμματα, που από την αποστολή τους είναι, οφείλουν να μετατρέπονται σε επαναστάτες κατ’ επάγγελμα, κάθε φορά που διαπιστώνουν τη φαλκίδευση των αρχών του κράτους δικαίου ή την παραβίαση των ατομικών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών, κάθε φορά που βλέπουν την απονομή της Δικαιοσύνης να χωλαίνει και την εφαρμογή των κανόνων του ουσιαστικού δικαίου να μη ανταποκρίνεται στις κοινωνικές ανάγκες.»

1.1.- EΙΣΑΓΩΓΗ:

Με  αίτηση Ακυρώσεως του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, το ΣτΕ  με την 3944/2015 Απόφαση του ακύρωσε  την κοινή υπουργική απόφαση 1038460/2439/Β0010/15.4.2009 των υφυπουργών Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών, περί απευθείας παραχώρησης έναντι ανταλλάγματος του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παρόχθιας ζώνης μεγάλων λιμνών και πλεύσιμων ποταμών στους ΟΤΑ α’ βαθμού.

Για μια ακόμα φορά ο Δ.Σ.Α βρέθηκε πρωτοπόρος στην υπεράσπιση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Ο ρόλος αυτός του δικηγόρου και των δικηγορικών συλλόγων, σαν  μαχητή και υπερασπιστή των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων πρέπει είναι κυρίαρχος και να  συμπληρώνει την  βασική ιδιότητα του   δικηγόρου ως  «συλλειτουργού της δικαιοσύνης»[2].Οι δικηγορικοί Σύλλογοι αλλά και μεμονωμένοι δικηγόροι έδωσαν και δίνουν σε όλη την διάρκεια του Εθνικού μας βίου  στους Εθνικούς Αγώνες και πολλαπλές μάχες  για την υπεράσπιση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων σε όλες τις εποχές. Μέσα στα πλαίσια αυτά ο ΔΣΑ ,με μαχητικές παρεμβάσεις αλλά και με την άσκηση νομίμων ενδίκων μέσων παρεμβαίνει για την προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των Πολιτών. Οι παρεμβάσεις αυτές ασκούνται νόμιμα σύμφωνα με το άρθρο 199 του παλιού Κώδικα περί δικηγόρων ΝΔ 3026/1954:

“ Εις τους Δικηγορικούς Συλλόγους και τα Διοικητικά Συμβούλια αυτών  ανήκουσι:  α)  Η  μέριμνα περί της εν γένει αξιοπρέπειας των Δικηγόρων  και της απονομής παρά πάσης αρχής του προς αυτούς οφειλομένου σεβασμού  κατά την ενάσκησιν του λειτουργήματος αυτών, β)  η  υποβολή  προτάσεων  και γνώμων αφορωσών εις την βελτίωσιν της νομοθεσίας εις την ερμηνείαν  και  την  εφαρμογήν αυτής. γ) η διατύπωσις παρατηρήσεων και κρίσεων ως  προς την απονομήν της δικαιοσύνης και δ) η συζήτησις  και  η  απόφασις περί  παντός ζητήματος ενδιαφέροντος το Δικηγορικόν Σώμα ή τα μέλη του  Συλλόγου  ως  τοιαύτα  ή  ως  επαγγελματικήν  τάξιν  και επί   παντός  γενικωτέρου ζητήματος Εθνικού ή Κοινωνικού περιεχομένου. “

Σύμφωνα με το άρθρο 90  του νέου Κώδικα περι δικηγόρων Ν 4194/2013[3] ορίζεται μεταξύ άλλων : «… ζ) Η άσκηση παρεμβάσεων ενώπιον δικαστηρίων και κάθε αρχής (στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι ανεξάρτητες αρχές) για κάθε ζήτημα εθνικού, κοινωνικού, πολιτισμικού, οικονομικού ενδιαφέροντος και περιεχομένου που ενδιαφέρει τα μέλη του συλλόγου ή το δικηγορικό σώμα γενικότερα, καθώς και για κάθε ζήτημα εθνικού, κοινωνικού, πολιτισμικού ή οικονομικού ενδιαφέροντος. Για την υλοποίηση και επίτευξη αυτού του σκοπού οι Δικηγορικοί Σύλλογοι μπορούν να υποβάλλουν αγωγή, κυρία ή πρόσθετη παρέμβαση, αναφορά, μήνυση, δήλωση παράστασης πολιτικής αγωγής, αίτηση ακύρωσης, ουσιαστική προσφυγή και γενικά οποιοδήποτε ένδικο βοήθημα και μέσο οποιασδήποτε φύσης κατηγορίας ενώπιον κάθε δικαστηρίου ποινικού, πολιτικού, διοικητικού ουσίας ή ακυρωτικού ή Ελεγκτικού οποιουδήποτε βαθμού δικαιοδοσίας στην Ελλάδα, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, καθώς και σε οποιονδήποτε διεθνές δικαστήριο. Επίσης για τα πιο πάνω ζητήματα μπορούν να παρεμβαίνουν, με οποιονδήποτε πρόσφορο τρόπο, σε κάθε αρμόδια αρχή στην Ελλάδα, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, καθώς και σε οποιανδήποτε άλλη υπηρεσία ή αρχή του διεθνούς δικαίου.»

Πολλές παρεμβάσεις του ΔΣΑ είχαν ευτυχή κατάληξη ,όπως στην περίπτωση  3944/2015 Απόφαση του ΣτΕ ,άλλες όχι .Πάντως οι παρεμβάσεις αυτές έδωσαν φωνή στη Κοινωνία, που αδυνατούσε η ιδία να  ασκήσει ένδικα μέσα για λόγους προφανείς και απέδωσαν την πραγματική διάσταση του μαχητή δικηγόρου. Σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται για «ACTIO POPULARIS[4] »όπως επιχείρησε μέρος της νομολογίας να αποδώσει πρόκειται  περί δυνατότητος που νομοθέτης προσέδωσε στου Δικηγορικούς Συλλόγους αναγνωρίζοντας τον θεσμικό τους ρόλο και μάλιστα με την διάταξη του άρθρου 90 περ στ του ν4194/2013 με την οποία η άσκηση οποιουδήποτε ενδίκου βοηθήματος από τους δικηγορικούς συλλόγους  επιτρέπεται α) «για κάθε ζήτημα εθνικού, κοινωνικού, πολιτισμικού, οικονομικού ενδιαφέροντος και περιεχομένου που ενδιαφέρει τα μέλη του συλλόγου ή το δικηγορικό σώμα γενικότερα» β) «και για κάθε ζήτημα εθνικού, κοινωνικού, πολιτισμικού ή οικονομικού ενδιαφέροντος..»

Σε κάθε όμως περίπτωση εμφανίζεται από πολλές πλευρές η τάση περιορισμού, ακόμα και κατάργησης των παραπάνω ρυθμίσεων.

Στο παρελθόν σκληρή κριτική έγινε από ορισμένους κύκλους στην άσκηση αυτής της αρμοδιότητος των Δικηγορικών Συλλόγων.

Βασική επιδίωξη του  δικηγορικού Σώματος, υπήρξε  πάντοτε η προάσπιση και υποστήριξη της δικαιοσύνης στο έργο Της.

Αρκετοί δικηγόροι προσέφεραν και την ζωή τους ακόμα στο δέντρο της Ελληνικής  Ελευθερίας και αυτό δεν πρέπει να το λησμονούν όσοι επιτίθενται στο Δικηγορικό Σώμα.

1.2.- Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ :

Ο πρώην Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ευάγγελος Κρουσταλάκης[5],  ένας άξιος δικαστής που τίμησε το λειτούργημά του και έμεινε πιστός στον όρκο του σε κρίσιμες για τη χώρα και τη Δικαιοσύνη στιγμές, κατά το χαιρετισμό που απηύθυνε – υπό την ιδιότητά του ως Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου – στη συνεδρίαση της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος, που έλαβε χώρα στο Ηράκλειο στις 2 Νοεμβρίου 2002, οριοθέτησε το ρόλο του Δικηγόρου ως συλλειτουργού στην απονομή της Δικαιοσύνης και αναφέρθηκε στην υψηλή αποστολή του θεσμικού του ρόλου, σημειώνοντας τα ακόλουθα:

«Σε μια  δημοκρατική  κοινωνία ο  Δικηγόρος έχει να  επιτελέσει το ύψιστο λειτούργημα. Λειτούργημα που συνδέεται με την ανακάλυψη της αλήθειας και με την εφαρμογή των κανόνων του δικαίου. Και έχει να υλοποιήσει ένα έργο που στοχεύει στην υπεράσπιση των ατομικών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών. Μπροστά στην πραγματικότητα της πολύπλοκης νομοθεσίας, η ισότητα των ανύποπτων πολιτών θα ήταν κενό γράμμα αν δεν υπήρχε η βοήθεια του νομικού συμπαραστάτη, του Δικηγόρου, ο οποίος επιτυγχάνει να εξισώσει τους εκ των πραγμάτων άνισους μεταξύ τους πολίτες, που είναι ακόμη πιο άνισοι και αισθάνονται ανίσχυροι έναντι της ποικιλόμορφης εξουσίας.

Μεγάλος ο ρόλος των Δικηγόρων στο χώρο της Δικαιοσύνης. Υψηλή η αποστολή των Δικηγορικών συλλόγων στη σύγχρονη κοινωνία. Αντίστοιχες και οι μεγάλες ευθύνες σας. Είσαστε οι φυσικοί υπερασπιστές της δικαστικής ανεξαρτησίας και οι κυματοθραύστες απέναντι στα κύματα αμφισβήτησης του κύρους της Δικαιοσύνης. Η Δικαιοσύνη δεν είναι υπόθεση μόνο των δικαστικών λειτουργών (των Δικαστών και των Εισαγγελέων). Είναι και δική σας ευθύνη και μέριμνα. Είμαστε μαζί αναγκαίοι συμμέτοχοι στην ικανοποίηση του αιτήματος ορθής απονομής της Δικαιοσύνης. Δεν μπορεί παρά να είμαστε και αναγκαίοι ομόδικοι στην αξίωση για δίκαιες δίκες. Δεν έχει κανένας μας το δικαίωμα να μονοπωλεί την αγάπη για τη Δικαιοσύνη.

Ο Ελληνικός λαός στο όνομα του οποίου απονέμεται η Δικαιοσύνη, μας την έχει εμπιστευθεί και απαιτεί να μη γίνεται μάρτυρας «σκηνών ζηλοτυπίας», οι οποίες μπορεί κάποτε να σημαίνουν υπερβολική αγάπη προς την κοινή μας «αγαπημένη» τη Δικαιοσύνη, δεν παύουν όμως να είναι πάντοτε εκδηλώσεις παθολογικές .

Ο  συνήγορος  του  Λουδοβίκου 16ου, πρόεδρος του σώματος των Δικηγόρων του Παρισιού, που ορίστηκε από αυτούς να τον υπερασπισθεί στη Συνέλευση του λαού, άρχισε την αγόρευση του ενώπιον της – εχθρικά προκατειλημμένης – για τον κατηγορούμενο Συνέλευσης με τη φράση: «υποβάλλω στη Συνέλευση την αλήθεια και το κεφάλι μου. Μπορείτε να διαθέσετε το κεφάλι μου, αφού όμως ακούσετε την αλήθεια». Πρόκειται για μια υπέροχη εικόνα της αποστολής του Δικηγόρου. Επικαλείται και προσάγει την αλήθεια και γι’ αυτή θυσιάζει και το κεφάλι του. Ό,τι πολυτιμότερο δηλαδή διαθέτει σ΄ αυτή τη ζωή.

Με τέτοιο πάθος και με τέτοιο πνεύμα αυτοθυσίας ας πορευτούμε στον κοινό δρόμο της Δικαιοσύνης. Μπορεί να είναι – και είναι αναμφίβολα – ανηφορικός και δυσβάστακτος. Μπορεί κάποτε να μας εκτρέπει από την ευθεία είτε εμάς, είτε εσάς. Μπορεί μερικές φορές να μας ποτίζει με πικρίες ή απογοητεύσεις. Όλα αυτά είναι ανθρώπινα και αναμενόμενα. Κατά πως έλεγε ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος: «η ανθρώπινη δικαιοσύνη δεν είναι θεία, γι’ αυτό δικαιούται να σφάλλει». Εκείνο που κανένας μας δεν δικαιούται να κάνει είναι να εγκαταλείψει τον αγώνα για την αλήθεια και τη Δικαιοσύνη.».

1.3.- «Ο δικηγόρος είναι συλλειτουργός της δικαιοσύνης. Η θέση του είναι θεμελιώδης, ισότιμη ανεξάρτητη και αναγκαία για την απονομή της.»[6]

Η άσκηση του δικηγορικού λειτουργήματος ανάγεται στην οργάνωση της απονομής της δικαιοσύνης και στην εμπέδωση της έννομης τάξεως, με παράλληλη διασφάλιση των δικαιωμάτων και ελευθεριών του ανθρώπου[7]. Για τον λόγο αυτό, η μεν είσοδος στο δικηγορικό σώμα ακολουθεί το πρότυπο της εισόδου σε δημόσια υπηρεσία (διαγωνισμός, ορκωμοσία, προαγωγή), η δε άσκηση της δικηγορίας διέπεται από ειδικούς κανόνες (ασυμβίβαστα, πειθαρχική ευθύνη, εκπτώσεις, αμοιβές)[8].

Ο χαρακτήρας δημοσίου λειτουργήματος[9], που αναγνωρίζεται στο δικηγορικό επάγγελμα, απορρέει από την απευθείας σύνδεσή του με το σύστημα απονομής της δικαιοσύνης, δηλαδή μιας από τις τρεις θεμελιώδεις, κατά το άρθρο 26 του Συντάγματος, κρατικές λειτουργίες.

Ο Κώδικας περί Δικηγόρων καθιδρύει αυστηρά ασυμβίβαστες με το δικηγορικό λειτούργημα δραστηριότητες, όπως οι εμπορικές, επιβάλλει, σε περίπτωση παραβάσεως, πειθαρχικές κυρώσεις και αναστολή του λειτουργήματος για όλη τη διάρκεια της ασκήσεως δραστηριότητας ασυμβίβαστης με το δικηγορικό λειτούργημα και, εν γένει, ρυθμίζει την επαγγελματική λειτουργία του Δικηγόρου με έμφαση στον χαρακτήρα των καθηκόντων του ως συλλειτουργού της δικαιοσύνης μάλλον παρά στον χαρακτήρα της δικηγορικής δραστηριότητας ως καθαρώς βιοποριστικής/οικονομικής δραστηριότητας. Κατά συνέπεια, ο νομοθέτης θέλησε τον Δικηγόρο συμπράττοντα λειτουργό της Δικαιοσύνης[10] και απέκλεισε τον δικηγόρο έμπορο ή επιχειρηματία, με ρητές και σαφείς σχετικές νομοθετικές, αλλά και συνταγματικές αναφορές.[11]

1.4.-Το ΕΔΔΑ στη υπόθεση EZELIN c. FRANCE (Requête no11800/85) έκρινε ότι ο δικηγόρος είναι «Συλλειτουργός της δικαιοσύνης» .

1.5.- Ο Κωνσταντίνος Ρακτιβάν, Δικηγόρος ήταν  ο πρώτος Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, συνέδεσε το όνομά του τόσο με την ίδρυση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών όσο και με την εν γένει λειτουργία του από τις πλέον υπεύθυνες θέσεις του αντιπροέδρου (1909) αλλά και επί τρία συναπτά έτη (1910,1911,1912) του Προέδρου του. Το 1912 διαδέχεται τον μέγα νομομαθή Ν. Δημητρακόπουλο στο Υπουργείο Δικαιοσύνης (έως το 1913), Το 1928 η ο Κ. Ρακτιβάν διορίζεται , από τονΕλ. Βενιζέλο, ως πρώτος Πρόεδρος του ΣτΕ.

1.5.2. ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ:

Στην ένδοξη ιστορία του ο δικηγορικός κόσμος έδωσε πολλούς ήρωες και μάρτυρες στους Εθνικούς και Κοινωνικούς Αγώνες   :

1.5.2.1.- Εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς[12] : Ιωάννης Χαραλ. Κατεβατής, (+ 7-1-1943), Αλέξανδρος Mix. Κάίρης, (+ 2-11-1943), Ανδρέας Διον. Καλύβας (+ 2-9-1944), Αλέξανδρος Νικολ. Ιωαννίδης, (+ 8-9-1944) και Κωνσταντίνος Χρ. Σύρρος (+ 30-3-1944).

1.5.2.2.-Αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης: Μεταξύ πολλών δικηγόρων αντιστασιακών,  οι αείμνηστοι Πρόεδροι του ΔΣΑ Ευάγγελος Μαχαίρας και Ευάγγελος Γιαννόπουλος .

2.6.-Η ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΝΙΟΤΕ ΑΝΤΙΤΙΘΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ[13] :

 2.6.1.-Έχει κριθεί ότι το άρθρο 199 του κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του ν.δ/τος 3026/1954 Κώδικα περί Δικηγόρων (Α΄ 235) ορίζει ότι: «Εις τους Δικηγορικούς Συλλόγους και τα Διοικητικά Συμβούλια αυτών ανήκουσιν: α) Η μέριμνα περί της εν γένει αξιοπρεπείας των Δικηγόρων και της απονομής παρά πάσης αρχής του προς αυτούς οφειλομένου σεβασμού κατά την ενάσκησιν του λειτουργήματος αυτών, β) η υποβολή προτάσεων και γνωμών αφορωσών εις την βελτίωσιν της νομοθεσίας, εις την ερμηνείαν και την εφαρμογήν αυτής, γ) η διατύπωσις παρατηρήσεων και κρίσεων ως προς την απονομήν της δικαιοσύνης και δ) η συζήτησις και η απόφασις περί παντός ζητήματος ενδιαφέροντος το Δικηγορικόν Σώμα ή τα μέλη του Συλλόγου ως τοιαύτα ή ως επαγγελματικήν τάξιν και επί παντός γενικωτέρου ζητήματος Εθνικού ή Κοινωνικού περιεχομένου».Κατά την έννοια των διατάξεων αυτών, η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, που κατοχυρώνεται και στο Σύνταγμα (βλ. κατωτέρω), περιλαμβάνεται μεταξύ των ζητημάτων για τα οποία αναγνωρίζεται στους δικηγορικούς συλλόγους το δικαίωμα ασκήσεως ενδίκων βοηθημάτων. Συνεπώς, ο αιτών Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης με έννομο συμφέρον ασκεί την κρινόμενη αίτηση, ισχυριζόμενος ότι με την προσβαλλόμενη πράξη θεσπίζονται ρυθμίσεις αντίθετες προς τη συνταγματική προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων (πρβλ. ΣΕ 4576/1977 Ολομ.).

2.6.2.- Με την Απόφαση:   2080/2015 ΣΤΕ κρίθηκε ότι : η Αίτηση ακύρωσης του π.δ. 28/2011 περί ίδρυσης Εφετείου Βορείου Αιγαίου με έδρα τη Μυτιλήνη, με έννομο συμφέρον από τον  ο δικηγορικό  σύλλογο Σύρου. Η ίδρυση νέου δικαστηρίου πρέπει να σχετίζεται με την εύρυθμη λειτουργία της δικαιοσύνης και να προάγει την αποτελεσματικότητα της απονομής της.

2.6.3.-Με την Απόφαση:    2257/2014 ΣΤΕ κρίθηκε ότι  η αίτηση ακυρώσεως, ασκήθηκε από το Δικηγορικό Σύλλογο με έννομο συμφέρον και αφορά τα  δάση. Έννοια των όρων «δάσος» και «δασικό οικοσύστημα». Κριτήριο υπάρξεως του δασικού οικοσυστήματος είναι η οργανική ενότητα της επ’ αυτού βλαστήσεως.

2.6.4 Με την Απόφαση ΣΤΕ(Ολ) 3632/2015 κρίθηκε ότι: «Επειδή, κατά την έννοια του άρθρου 90 περ. ζ΄ του ισχύοντος Κώδικα Δικηγόρων (ν. 4194/2013, ΦΕΚ Α΄ 208), η προστασία του περιβάλλοντος περιλαμβάνεται μεταξύ των ζητημάτων για τα οποία αναγνωρίζεται στους δικηγορικούς συλλόγους το δικαίωμα ασκήσεως ενδίκων βοηθημάτων (πρβλ. ΣτΕ Ολομ. 4576/1977, 2257/2014). Συνεπώς, με έννομο συμφέρον ασκείται η υπό κρίση αίτηση από τον πρώτο αιτούντα δικηγορικό σύλλογο.»

2.7.-Η νομολογία «προσπάθησε» να κόψει τα φτερά των δικηγορικών Συλλόγων (την δυνατότητα ασκήσεως ενδίκου μέσου ) και να ανακόψει έτσι   τη προσπάθεια υπερασπιστή των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων των ελλήνων πολιτών, πέραν των συμφερόντων των μελών των δικηγορικών συλλόγων  :

2.7.1.-ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ[14] 1 : 668/2012[15] ΣΤΕ (ΟΛΟΜ)

Στην Απόφαση 668/2012[16] κρίθηκε: «, εν όψει της μέριμνας που, κατά την έννοια της διατάξεως του εδαφίου α` του ανωτέρω άρθρου 199 του Κώδικα περί Δικηγόρων, οι Δικηγορικοί Σύλλογοι πρέπει να επιδεικνύουν για την προστασία των συμφερόντων και του κύρους των μελών τους, ο αιτών Δικηγορικός Σύλλογος με έννομο συμφέρον ζητεί την ακύρωση της εχούσης εκτελεστό χαρακτήρα προσβαλλομένης υπ` αριθ. Φ80000/14254/1097/6.7.2010 κοινής υπουργικής αποφάσεως. Και τούτο διότι από την περικοπή των συνταξιοδοτικών παροχών, στην οποία αφορά η εν λόγω απόφαση, θίγονται τα συμφέροντα των μελών του, τα οποία ήταν ασφαλισμένα στο Ταμείο Νομικών και ήδη είναι ασφαλισμένα στο νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου «Ενιαίο Ταμείο Ανεξάρτητα Απασχολούμενων», στο οποίο εντάχθηκε από 1.10.2008 το Ταμείο Νομικών (και ειδικότερα στον Τομέα Ασφάλισης Νομικών του κλάδου κύριας ασφάλισης του νέου Ταμείου, βλ. άρθρο 25 επ. του ν. 3655/2008, Α` 58), και πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν από το εν λόγω Ταμείο, το οποίο υπάγεται στις ρυθμίσεις του άρθρου τρίτου παρ. 10 και επ. του ν. 3845/2010 και, κατ` ακολουθία, και στις ρυθμίσεις της ανωτέρω αποφάσεως (πρβλ. Σ.τ.Ε. Ολομ. 1462/1995, με την οποία έγινε δεκτό ότι ο και ήδη αιτών Σύλλογος με έννομο συμφέρον άσκησε αίτηση ακυρώσεως κατά κανονιστικών πράξεων, που αφορούσαν την απόδοση στον Λογαριασμό Αλληλεγγύης των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης κοινωνικών πόρων θεσπισθέντων υπέρ του Ταμείου Νομικών και του Ταμείου Προνοίας Δικηγόρων Αθηνών)»

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ Μνημονίου 1 έφτασε μέχρι το ΕΔΔΑ[17]( Προσφυγές αριθ. 57665/12 και 57657/12 Ιωάννα ΚΟΥΦΑΚΗ[18] κατά Ελλάδας και ΑΔΕΔΥ κατά Ελλάδας) [19]

2.7.2-ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΠΙΤΗΔΕΥΜΑΤΟΣ[20]:

Στην Απόφαση 2527/2013[21] κρίθηκε : «.. εν όψει της μέριμνας που, κατά την έννοια της διατάξεως του εδαφίου α` του ανωτέρω άρθρου 199 του Κώδικα περί Δικηγόρων, πρέπει να επιδεικνύουν οι Δικηγορικοί Σύλλογοι για την προστασία των επαγγελματικών συμφερόντων των μελών τους, ο αιτών Δικηγορικός Σύλλογος με έννομο συμφέρον ζητεί την ακύρωση της εχούσης εκτελεστό χαρακτήρα προσβαλλομένης υπ` αριθ. ΠΟΛ.1167/2-8-2011 απόφασης του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών, κατά το μέρος που αυτή αφορά την επιβολή τέλους επιτηδεύματος σε όλους τους δικηγόρους, δεδομένου ότι από την επιβολή του τέλους αυτού θίγονται τα συμφέροντα των μελών του (πρβλ. Σ.τ.Ε. Ολομ. 668/2012), τα δε προβαλλόμενα με το έγγραφο απόψεων της διοίκησης προς το δικαστήριο περί ελλείψεως εννόμου συμφέροντος εκ μέρους του αιτούντος Δικηγορικού Συλλόγου είναι απορριπτέα ως αβάσιμα. …»

2.7.3.-ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΕΕΤΗΔΕ και αίτηση ακύρωσης της ΥΑ ΠΟΛ.1211/2011[22]

Στην Απόφαση 3343/13[23]και 3345/2013(βλ και υποσημείωση 4) κρίθηκε : «…ο αιτών Δικηγορικός Σύλλογος άνευ εννόμου συμφέροντος ζητεί την ακύρωση της προσβαλλομένης πράξεως και η κρινομένη αίτηση είναι απορριπτέα ως προς αυτόν ως απαράδεκτη..»

2.7.4.- ΔΙΚΗ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ 2[24]:

Στην Απόφαση1283/2012[25]  κρίθηκε «…ο αιτών δικηγορικός σύλλογος με έννομο συμφέρον ζητεί την ακύρωση της έχουσας εκτελεστό χαρακτήρα προσβαλλόμενης Φ80000/14254/ 1097/6.7.2010 κοινής υπουργικής απόφασης. Και τούτο, διότι από την περικοπή των συνταξιοδοτικών παροχών, την οποία αφορά η εν λόγω απόφαση, θίγονται τα συμφέροντα των μελών του…»

3.- Η ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ:

Συμπερασματικά η νομολογία προσπάθησε και εν μέρει το «επέτυχε» χωρίς ιδιαίτερες αντιστάσεις του Δικηγορικού Σώματος, αλλά και των Δικαστικών Ενώσεων[26] και των διανοουμένων του Νομικού Κόσμου, να περιορίσει την  δυνατότητα προσφυγής των δικηγορικών Συλλόγων στα δικαστήρια αποκλειστικά και  μόνο στην προάσπιση των συμφερόντων των μελών τους. Είμαι γνωστή άλλωστε η με επίκληση του άρθρου 199 του Δικηγορικού Κώδικα ,

Αυτό είναι μια ήττα, «ένα νέο «Ματζικερτ[27]» για την προστασία της Κοινωνίας. Όμως η νομολογία  «επέτυχε» προσωρινά πιστεύω, μια ακόμη εξαιρετικά δυσάρεστη απόφαση σε βάρος των δικηγόρων,ιδού μερικές σκέψεις της αποφάσεως με  αριθμό 3374/2015 της Ολομελείας του ΣτΕ:  Ο καθορισμός των αποδοχών των εμμίσθων δικηγόρων με μείωσης τους αποβλέπει στον δημόσιο σκοπό στα πλαίσια του προγράμματος της αντιμετωπίσεως της δημοσιονομικής κρίσεως(!!).

Την ιδία στιγμή η νομολογία  σκέφθηκε διαφορετικά, αλλά  ορθά νομίζω και τάχθηκε αντίθετη στην μείωση των αποδοχών άλλων κλάδων όπως :

1) Το Μισθοδικείο στην 88/2013 Απόφαση  έκρινε ότι οι προβλεπόμενες στο ν. 4093/2012 μειώσεις στις αποδοχές των δικαστικών λειτουργών ήταν αντίθετες στο Σύνταγμα.

2)  Στις αποφάσεις της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας με πιο χαρακτηριστικές την απόφαση 2192/2014 για την αντισυνταγματικότητα των  περικοπών στους μισθούς και τις συντάξεις των ένστολων και τις 2287-9/2015 για την αντισυνταγματικότητα των περικοπών των συντάξεων.

Έτσι για τους δικηγόρους η νομολογία έκρινε ότι δεν προσήκει  η εφαρμογή στην περίπτωση ως όριο η  καθιερούμενη από το άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος αρχή της ισότητας στα δημόσια βάρη αναλόγως των δυνάμεων εκάστου, καθώς και την καθιερούμενη στο άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος αρχή του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας! Ομολογώ δεν μπορώ ν’ αντιληφθώ τις τάσεις αυτές της νομολογίας και ιδίως στους «συλλειτουργούς» της δικαιοσύνης.

4.-ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

Είναι πραγματική μεγάλη χαρά να βλέπει κανείς, στις πιο κρίσιμες στιγμές που περνάμε δικαστικές αποφάσεις με ευαισθησία και κατανόηση, για το δημόσιο συμφέρον, όπως την 3944/2015 απόφαση που ακύρωσε  την κοινή υπουργική απόφαση 1038460/2439/β0010/15.4.2009 των Υφυπουργών Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών, περί απευθείας παραχώρησης έναντι ανταλλάγματος του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παρόχθιας ζώνης μεγάλων λιμνών και πλεύσιμων ποταμών στους ΟΤΑ α’ βαθμού.

Δυστυχώς δεν διαθέτω μεγάλες ελπίδες για αλλαγή της στάσης της Πολιτείας απέναντι στο χειμαζόμενο από την ανεργία και την μιζέρια δικηγορικό Σώμα. Χαρακτηριστική περίπτωση ο λεγόμενος νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας που θα επιβραδύνει μετά πλήρους βεβαιότητας της μονίμως βραδυπορούσα Ελληνική Δικαιοσύνη .

«Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή δεν είναι η δικηγορία που ονειρεύτηκα, σπούδασα, δούλεψα κι αγάπησα[28]».

Όμως οι δικηγόροι,

«Πρέπει να χτυπούμε, να χτυπούμε τη μοίρα μας, ως ν’ ανοίξουμε πόρτα, να γλιτώσουμε!»

(Ν.Καζαντζακη «Αναφορά στον Γκρέκο»)

18/11/2015

[1] Βλ Ε.Κρουσταλάκη:  «Οι Δικηγόροι,οι Δικηγορικοί Σύλλογοι και η απονομή της Δικαιοσύνης» σε Ελληνική Δικαιοσύνη τεύχος 6 /2005 σελ 1625-1630

[2] Βλ Κασίμη  Γεώργιου, Πρωτοδίκης Κορίνθου «Δικηγόροι ως συλλειτουργοί της δικαιοσύνης: Δικαιώματα ή και Υποχρεώσεις;» σε http://dikastis.blogspot.gr/2012/10/blog-post_3023.html

[3] Βλ  Χ. ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΗΣ»Ο ΝΕΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ» (ΝΟΜΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ 2014)

[4] Η Ολομέλεια του ΣτΕ στην 3343/2013 στη υπόθεση ΕΕΤΗΔΕ απόφαση της έκρινε: «Όμως η προσβαλλομένη υπουργική απόφαση ρυθμίζει την διαδικασία βεβαιώσεως και εισπράξεως μιάς οικονομικής επιβαρύνσεως επί της περιουσίας, η οποία, όπως προκύπτει από τις διατάξεις του άρθρου 53 του ν. 4021/2011, που την εθέσπισε, επιβάλλεται στον γενικό πληθυσμό, δίχως να συνδέεται με την άσκηση επαγγέλματος και μάλιστα του δικηγορικού, ώστε να μπορεί να θεωρηθεί ότι πλήττει τους δικηγόρους ως επαγγελματική τάξη. Ως εκ τούτου, η μέριμνα, την οποία, κατά την έννοια της διατάξεως του εδαφίου α` του άρθρου 199 του Κώδικα περί Δικηγόρων, πρέπει να επιδεικνύουν οι Δικηγορικοί Σύλλογοι για την προστασία των συμφερόντων και του κύρους των μελών τους, και η κατά το εδάφιο δ` του ιδίου άρθρου αρμοδιότητα για συζήτηση και απόφαση περί παντός ζητήματος που ενδιαφέρει το δικηγορικό σώμα ή τα μέλη του ως επαγγελματική τάξη δεν μπορούν να θεμελιώσουν έννομο συμφέρον του αιτούντος Δικηγορικού Συλλόγου προς άσκηση της κρινομένης αιτήσεως. Τέλος, ούτε η παρεχομένη από την τελευταία αυτή διάταξη του εδαφίου δ` του άρθρου 199 του Κώδικα περί Δικηγόρων ευρύτατη αρμοδιότητα των Δικηγορικών Συλλόγων προς συζήτηση και απόφαση επί ζητημάτων γενικωτέρου ενδιαφέροντος αρκεί για την νομιμοποίηση από απόψεως εννόμου συμφέροντος του αιτούντος Δικηγορικού Συλλόγου προς άσκηση της υπό κρίση αιτήσεως προς ακύρωση πράξεως, η οποία δεν θίγει τα συμφέροντα των μελών του ως επαγγελματικής τάξεως, διότι, υπό την αντίθετη εκδοχή, η αίτηση ακυρώσεως θα μετέπιπτε σε καθαρώς λαϊκή αγωγή, η οποία δεν θεσμοθετείται από το Σύνταγμα και το νόμο (ΣτΕ 3608/1980 Ολομ., 2638/1980 Ολομ., 1051/1959 Ολομ.). Συνεπώς, ο αιτών Δικηγορικός Σύλλογος άνευ εννόμου συμφέροντος ζητεί την ακύρωση της προσβαλλομένης πράξεως και η κρινομένη αίτηση είναι απορριπτέα ως προς αυτόν ως απαράδεκτη.»

[5] Απόσπασμα από τις σελίδες 62,63 του βιβλίου του ΔΣΑ «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΗΓΟΡΙΑ ,ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΊ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ, αντιστεκόμαστε με την ιστορία μας» Αθήνα 2012

[6] Άρθρο 2 του ν 4194/2013  (ΦΕΚ Α΄ 208/27.09.2013 Κώδικας Δικηγόρων, επηρεασμένη απο τον  γερμανικό κώδικα («Bundesrechtsanwaltsordnung»), ο οποίος στο άρθρο 1 του με τον ίδιο τίτλο «Η θέση του δικηγόρου στην απονομή της Δικαιοσύνης» ορίζει πως «ο Δικηγόρος είναι ένα ανεξάρτητο όργανο στην απονομή της δικαιοσύνης»

[7] Από τις διατάξεις των άρθρων 1, 38, 39, 46, 63 παρ. 3-5, 91, 92 παρ. 1-2 και 170 του Ν.Δ. 3026/1954 «περί του Κώδικος των Δικηγόρων», σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 648 επ. και 713 επ. Α.Κ., προκύπτει ότι ο δικηγόρος είναι άμισθος δημόσιος λειτουργός, ενεργεί ελεύθερο έναντι του εντολές κατά την επιστημονική του πεποίθηση και η έννομη σχέση μεταξύ αυτών είναι εκείνη της αμειβόμενης εντολής. Σε καμιά περίπτωση δεν υπάρχει εξαρτημένη εργασία και όταν ακόμη παρέχει τις υπηρεσίες του με πάγια αμοιβή κατά το άρθρο 63 παρ. 4 του ανωτέρω Κώδικα. (Βλ ΑΠ 476/2007)

[8] Στο άρθρο 1 του Κώδικα περί Δικηγόρων (ν.δ. 3026/1954 – ΕτΚ, τ. Α’,φ. 235) ορίζεται

ότι: «Ο Δικηγόρος είναι άμισθος Δημόσιος υπάλληλος,…Προ πάσης ασκήσεως των καθηκόντων του ο Δικηγόρος υποχρεούται να δώση τον όρκον της υπηρεσίας του ενώπιον του αρμοδίου δικαστηρίου και να εγγραφή εις το μητρώον του Δικηγορικού Συλλόγου, μεθ’ην εγγραφήν τελειούται ο διορισμός»

[9] ΒΛ ΣΤΕ 1443/1993

[10] ο Κώδικας περί Δικηγόρων αναφέρει ότι ο δικηγόρος «Οφείλει ιδία να μην υπερασπίζει παρανόμους και προφανώς αδίκους υποθέσεις, να απέχει παντός μη ευθέος τρόπου υπερασπίσεως…»

[11] Βλ  ΣτΕ1472/2009

[12] Βιβλιογραφία: α) Κωνσταντίνος Σβολόπουλος, Χαϊδάρι 8 Σεπτεμβρίου 1944. Η αόρατη στρατιά στο απόσπασμα, 2003. β) Ιωάννα Τσάτσου, Εκτελεσθέντες επί Κατοχής, 1976. γ) Η Αθήνα της Κατοχής-

[13]

TAG01 ΕΙΔΟΣ-ΕΤΟΣ : προτάσεις 0263/2008 (62008CC0263)TAG24 :   Προτάσεις της γενικης εισαγγελέα Sharpston της 2ας Ιουλίου 2009.     Djurg?rden-Lilla V?rtans Milj?skyddsf?rening κατά Stockholms kommun genom dess markn?mnd.      Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως: H?gsta domstolen – Σουηδία.      Οδηγία 85/337/ΕΟΚ – Συμμετοχή του κοινού στη διαδικασία λήψεως αποφάσεων σχετικών με το περιβάλλον – Δικαίωμα ασκήσεως προσφυγής κατά των αποφάσεων περί χορηγήσεως αδείας για σχέδια έργων που ενδέχεται να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον.      Υπόθεση C-263/08.

[14] Βλ: «ΜΕΛΕΤΕΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ» ,ΕΚΔΟΣΗ ΔΣΑ ,2013  και σε ΝοΒ  60(2012) 2641-2872

[15]  Ο «Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών», παρέστη με τους: α) δικηγόρο Δημ. Παξινό (Α.Μ. 6398), β) δικηγόρο Αλέξ. Λεοντόπουλο-Βαμβέτσο (A.M. 20252) και γ) δικηγόρο

Κωνσταντίνο Σαμαρτζή (A.M. 10895)

[16]  ΒΛ :ΝΟΒ 2012/384, ΑΡΜ 2012/624 , ΕΔΚΑ 2012/516

[17] Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), κρίνοντας επί υποθέσεως ελληνικού ενδιαφέροντος, απεφάνθη ότι δε συνιστά παραβίαση του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ και του δικαιώματος στην περιουσία η περικοπή αποδοχών κι επιδομάτων βάσει των ν. 3833/2010, 3845/2010 και 3847/2010, για την προστασία της εθνικής οικονομίας και την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης.

[18] Εκπροσωπείται ενώπιον του ΕΔΔΑ από τους κ.I. Αδαμόπουλο, Β. Χειρδάρη και Α. Αργυρό, δικηγόρους Αθήνας

[19] Την ιδία τυχη είχε στο ΕΔΔΑ το Μνημόνιο Πορτογαλίας, Απόφαση 62235/12 και 57725/12

[20] Βλ:  σε ΛΟΓΙΣΤΗΣ 2013/1193, ΠΕΙΡΝΟΜ 2013/218, ΑΡΜ 2013/1938, ΔΕΕ 2013/869)

[21] Ο  Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, παρέστη με τους δικηγόρους: α) Ιωάννη Αδαμόπουλο (A.M. 12000), β) Αντώνιο Αργυρό (A.M. 7372) και γ) Ευστάθιο Μπακάλη (A.M. 27173

[22]  Ο  Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, παρέστη με τους δικηγόρους : α) Αντώνιο Αργυρό (Α.Μ. 7372), β) Ευστάθιο Μπακάλη (Α.Μ. 27173) και γ) Θεόδωρο Σχινά (Α.Μ. 9026) και με το δικηγόρο Προκόπη Παυλόπουλο(Α.Μ. 7107),

[23] Αίτηση  του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας που  εκπροσωπήθηκε από τους δικηγόρους: α) Κωνσταντίνο Μαργέλη (Α.Μ. 350 Δ.Σ. Καλαμάτας), β) Αντώνιο Αργυρό (Α.Μ. 7372), γ) Δέσποινα Στειροπούλου (Α.Μ. 17614), δ) Ευστάθιο Μπακάλη (Α.Μ. 27173

[24] ΝΟΒ 2012/2060

[25] Ο Δικηγορικός Σύλλογος Καλαμάτας», παρέστη με τους: α) δικηγόρο Κωνσταντίνο Μαργέλη, Πρόεδρο Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας (Α.Μ. 350 ), και β) δικηγόρο Δέσποινα Στειροπούλου (Α.Μ. 17614),

[26] Θυμάμαι ως  παλιό μέλος του Μισθοδικείου την συνεχή και έντονη παρουσία των δικαστικών Ενώσεων κατά την εκδίκαση των υποθέσεων των μισθολογικών ζητημάτων των δικαστών

[27] Μία από τις πιο σημαντικές μάχες της χιλιόχρονης ιστορίας του Βυζαντίου είναι η περίφημη Μάχη στο Ματζικέρτ που έγινε στις 26 Αυγούστου 1071. Αντίπαλες δυνάμεις σ΄αυτή τη μάχη ήταν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία της οποίας ηγείτο ο στρατιωτικός ηγεμόνας Ρωμανός και οι Σελτζούκοι Τούρκοι, με αρχηγό τον Αλπ Αρσλάν..Η ήττα αυτή ήταν η Αρχή του τέλους του Βυζαντίου.

[28] Αφιέρωση από βιβλίο που μου χάρισε ο αδικοχαμένος συνάδελφοςΑνδρέας Αγγελακόπουλος ,από το Σπάθαρι Αρκαδίας.

Αναρτήθηκε από dikastis.gr στις 08:50

Ο λόγος που η οικονομία της κύπρου διαλύθηκε είναι αποκλειστικά και μόνο οι τράπεζες…τα πράγματα όμως δεν είναι άσπρος μαύρο

Απλά για να μην ξεχνιόμαστε:

Ο λόγος που η οικονομία της Κύπρου διαλύθηκε είναι αποκλειστικά και μόνο οι τράπεζες

Ο λόγος που έγινε το κούρεμα που έδωσε το τελειωτικό και ολοκληρωτικό κτύπημα στην παρασιτική οικονομία της Κύπρου ήταν για να ανακεφαλαιοποιηθούν οι διαλυμένες τράπεζες

Δηλαδή ο ιδιωτικός τομέας απέτυχε παταγωδώς τόσο στην Κύπρο όσο και πλανητικό επίπεδο αφού η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση ξεκίνησε το 2008 από την ιδιωτική Λιμαν Μπράδερς η οποία συμπερέσυρε την ιδιωτική AIG η οποία κατέρρευσε υπό το βάρος των cds μέχρι που το κράτος των ΗΠΑ με λεφτά των φορολογουμένων την «έσωσε»

Το κλασσικό παραμύθι άρχισε σε όλο τον κόσμο να παίζεται, ότι φταίει το σπάταλο κράτος οι δημόσιοι υπάλληλοι κλπ

Το 2011 ο προυπολογισμός του κυπριακού κράτους ήταν περίπου 5,5 δις

Για μισθούς και συντάξεις δίνονταν τα 2,5 δις

Δηλαδή λιγότερα από τα μισά

και ποια λύση μας προτείνουν τώρα;

Να τα πάρουν όλα οι ιδιώτες όπως έλεγχαν την λαική τράπεζα που δεν υπάρχει πια

Να δούμε όμως την Κύπρο

Η κυπριακή οικονομία ΔΕΝ παράγει σχεδόν τίποτα

Η βαριά της «βιομηχανία» είναι οι λεγόμενες «υπηρεσίες»

Άρα η κυπριακή οικονομία βασίζεται πάνω στις τράπεζες και στους παρεμφερείς τομείς, λογιστές όπως kpmg coopers κλπ και δικηγόρους

Αυτά ως τροφή για σκέψη

Η Ισλανδία άφησε τις τράπεζες της να χρεωκοπήσουν και τα κοντραριστηκε στα ίσα με την αγγλία και την ολλανδία αφού μη «σώζοντας» τις τράπεζες οι αγγλοι και ολλανδοι καταθέτες έχασαν δισεκατομμύρια

Η Ισλανδία πήρε τον εντελώς αντίθετο δρόμο που πήρε η Κύπρος
και όλοι οι υπόλοιποι

Αντιμετώπισε τις προκλήσεις

και τώρα έχει ανάπτυξη

Η Ισλανδία όμως έχει παραγωγή, έχει αλιεία δεν βασίζεται στις «υπηρεσίες», έχει το δικό της νόμισμα

Προσωπικά ήμουν από τους πρώτους που από το 2012 μίλησα για το παράδειγμα της Ισλανδίας

Η μεγάλη διαφορά είναι ότι εγώ ξέρω σε κάποιο βαθμό τις επιπτώσεις του να κάνεις ό,τι έκανε η Ισλανδία

Εσύ που μιλάς εναντίον των τραπεζών των αλητών κλπ έχεις κάποια εισήγηση για το τι πρέπει να γίνει για να ανακάμψει η οικονομία;

Αν διαλυθεί ο τραπεζικός τομέας τότε η βαριά βιομηχανία του παρασιτικού κράτους διαλύεται αφού δεν παράγεις τίποτα

Τι προτείνεις;

Προσωπικά είμαι έτοιμος να δεκτώ τις συνέπειες μιας οικονομικής διάλυσης όπως αυτή που πέρασε η Ισλανδία, εσύ είσαι;

Τα πράγματα δεν είναι ούτε απλά ούτε άσπρο μαύρο και υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις σε όλα και σε ό,τι κάνεις

Αυτό που σιχαίνομαι όμως είναι να ακούω συνθήματα ανούσια

Έχω κουραστεί να ακούω γραφικούς ανθρωπίσκους να φωνασκούν και να μην κάνουν τίποτα

Η λογική λείπει σε τούντον τόπο και γιαυτό κυριαρχούν τα κομματικά σκουπίθκια και ο κρατικοδίαιτος συρφετός

Όλοι ψιλοβολευονται και λίγοι ει΄ναι έτοιμοι να δεκτούν τις όποιες συνέπειες των πράξεων τους, αν κάνουν πράξεις που δεν κάνουν

Τα λόγια είναι φτηνά, οι πράξεις πανάκριβες και θέλουν θέληση και ανθρώπους με αξιοπρέπεια

Άρθρο στην «Σημερινή» Πλησιάζει η ώρα της αλήθειας

http://www.sigmalive.com/simerini/news/266271/plisiazei-i-ora-tis-alitheias

14 Σεπτέμβριος 2015, 08:00 | ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Στις 25 Σεπτεμβρίου η ετυμηγορία για τον «ανυπάκουο» δικηγόρο
Η δικαστής Δώνα Κωνσταντίνου ανακοινώνει στις 25 Σεπτεμβρίου 2015 την απόφασή της, κατά πόσον είναι ένοχος ή όχι στην κατηγορία μη καταβολής εισφορών στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων

Στις 25 Σεπτεμβρίου 2015 τελειώνει στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας η μακρά και σημαντική δίκη του 39χρονου «ανυπάκουου» δικηγόρου και πολιτικού ακτιβιστή Μιχάλη Παρασκευά, οπότε η δικαστής Δώνα Κωνσταντίνου θα ανακοινώσει την απόφασή της, κατά πόσο είναι ένοχος ή όχι στην κατηγορία ότι, ως αυτοτελώς εργαζόμενος, δεν πλήρωσε τις εισφορές του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΤΚΑ). Στην προτελευταία δικάσιμο της περασμένης Τρίτης (8.9.2015), ακούστηκαν οι τελικές αγορεύσεις των δύο αντιδίκων, με τον κατηγορούμενο να καλεί το δικαστήριο να κηρύξει αντισυνταγματικό τον νόμο που διέπει το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, υποστηρίζοντας ότι η ποινικοποίηση της μη καταβολής εισφορών είναι αντισυνταγματική.

Από την πλευρά τους, οι δικηγόροι της Κατηγορούσας Αρχής υπέβαλαν ότι «έχει αποδειχθεί πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας η ενοχή του κατηγορουμένου». Να σημειώσουμε ότι ο Μιχάλης Παρασκευάς διώκεται ποινικά από τον Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων για συνολική οφειλή του στο ΤΚ,Α για την επίδικη περίοδο, 827 ευρώ και 21 σεντ. Η δίκη του, που ο υπογράφων κάλυψε για τη «Σ» ανελλιπώς, άρχισε στις 13 Μαρτίου 2014, συνεχίστηκε 10 Απριλίου 2014, 12 Μαΐου 2014, 1η Ιουλίου 2014, 14 Νοεμβρίου 2014, 2 Φεβρουαρίου 2015, 5 Μαΐου 2015, 2 Ιουνίου 2015, 16 Ιουνίου 2015, 8 Ιουλίου 2015 και 8 Σεπτεμβρίου 2015.

«Το κράτος, ως κοινός εκβιαστής…»
Όπως αναφέραμε και σε προηγούμενα ρεπορτάζ, η δίκη του υπήρξε ορόσημο στην προσπάθειά του να διευρύνει σε μαζικό κίνημα την πολιτική ανυπακοή του. Στην τελική αγόρευσή του, που διήρκεσε περισσότερες από δύο ώρες, ο Μιχάλης Παρασκευάς υπέβαλε στη δικαστή ότι «είναι αθέμιτος ο στόχος της ποινικοποίησης της μη καταβολής εισφορών στο ΤΚΑ» και διερωτήθηκε: «Μήπως με τη μη καταβολή εισφορών στο ΤΚΑ βλάπτεται ο Δήμος, δηλαδή οι πολίτες, οι υπήκοοι μάλλον; Όχι, εντιμοτάτη. Με τη μη καταβολή εισφορών π.χ. από εμένα, που έχω να καταβάλω 827 ευρώ, δεν πλήττεται η κοινωνία. Ο αθέμιτος σκοπός του κράτους είναι να εισπράττει τα λεφτά, με την ποινικοποίηση.

Δηλαδή το κράτος, ως κοινός εκβιαστής, να απειλεί με φυλάκιση, για να μπορεί να ικανοποιήσει δημοσιονομικές ανάγκες του και αναπτυξιακή πολιτική του κι αυτό είναι αντισυνταγματικό». Για να στηρίξει τη θέση του αυτή, ο Μ. Παρασκευάς επικαλέστηκε συγκεκριμένες αποφάσεις του ΕΔΑΔ και κατέληξε: «Καλώ το σεβαστό δικαστήριο να προστατεύσει τα δικαιώματα των ανθρώπων, να κηρύξει αντισυνταγματικό τον νόμο που διέπει το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, γιατί η προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας είναι η ουσία του άρθρου 9 του Συντάγματος. Δεν μπορείς να στείλεις ανθρώπους στη φυλακή και να παραβιάζεις την αρχή της αναλογικότητας, ενώ μπορείς να χρησιμοποιήσεις άλλα, πιο ήπια μέτρα».

Σόλων, Αριστοτέλης και Κοντογιώργης
Μεγάλο μέρος της τελικής αγόρευσης του Μιχάλη Παρασκευά αναλώθηκε στην προσπάθειά του να αποδείξει ότι δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατία στις μέρες μας, όπως υπήρχε στην αρχαία Αθήνα – και προς τούτο, επικαλέσθηκε εκτεταμένα αποσπάσματα που αφορούν τη δράση του Σόλωνα (που με τη Σεισάχθειά του ακύρωσε τα δάνεια και τα χρέη των πολιτών) και τη φιλοσοφία του Αριστοτέλη, από το βιβλίο «Η δημοκρατία ως ελευθερία», του πρώην Πρύτανη του Πάντειου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών στην Αθήνα, Γιώργου Κοντογιώργη. Είπε ότι στην αθηναϊκή δημοκρατία «οι πολίτες είχαν θεσμικό ρόλο, δηλαδή μπορούσαν να κατηγορήσουν εκείνον που είχε εξουσία και που δεν είχε πολιτική ασυλία, ως άρχοντας. Όμως εγώ, ως πολίτης, ή ως υπήκοος καλύτερα, δεν μπορώ να κατηγορήσω και να φέρω στα δικαστήρια τους Υπουργούς Εργασίας και Οικονομικών, που ξεκάθαρα παραβιάζουν τον νόμο.

Στην υποτιθέμενη δημοκρατία μας, ολόκληρη η πολιτική εξουσία ελέγχεται από το κράτος, στο οποίο δεν έχουν απολύτως κανένα θεσμικό ρόλο οι υπήκοοι. Η μεγαλύτερη διαστρέβλωση στην ιστορία της ανθρωπότητας αφορά τον όρο δημοκρατία. Αυτή τη στιγμή, έχουμε πολίτευμα πανομοιότυπο με αυτό που ίσχυε στην Αθήνα το 700 π.Χ., την εποχή του Δράκοντα, όταν η κοινωνία, ο Δήμος, δεν συμμετείχε με κανένα τρόπο στη διοίκηση της πόλης. Σήμερα προφανέστατα δεν έχουμε δημοκρατία. Με ποιο τρόπο πλήττονται τα συμφέροντα του Δήμου, επειδή εγώ δεν κατέβαλα 827 ευρώ στο ΤΚΑ; Υπάρχει ξεκάθαρα ένα παράδοξο στην ποινικοποίηση της μη καταβολής εισφορών στο ΤΚΑ. Θεωρώ ότι η ποινικοποίηση της μη καταβολής εισφορών είναι αντισυνταγματική».

«Δυσμενής διάκριση εναντίον μου»
«Πρέπει το σεβαστό δικαστήριο να δει αν η ποινικοποίηση της μη καταβολής εισφορών εξυπηρετεί όντως τον σκοπό για τον οποίο ποινικοποιήθηκε», ανέφερε ο Μ. Παρασκευάς και συνέχισε: «Είναι παραδεκτό γεγονός ότι το κράτος, σύμφωνα με τον Γενικό Ελεγκτή, είναι ο μεγαλύτερος οφειλέτης στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, με πέραν των 7,5 δις ευρώ. Ποιος είναι ο ρόλος του κράτους; Να εισπράττει εισφορές; Θεωρώ ότι αυτοί που ελέγχουν το κράτος κατάντησαν το ΤΚΑ έναν ξεκάθαρο φοροεισπρακτικό μηχανισμό, κατά παράβαση του άρθρου 9 του Συντάγματος. Σύμφωνα με την έκθεση του Γενικού Ελεγκτή, υπήρχαν 58 εκατομμύρια ευρώ πραγματικό αποθεματικό στο ΤΚΑ και το κράτος τα έβαλε σε ομόλογα του Δημοσίου και τώρα δεν υπάρχει κανένα πραγματικό αποθεματικό.

Το ερώτημα είναι: Η επίτευξη των σκοπών της κοινωνικής ασφάλισης μπορεί να γίνει μόνο από τους ίδιους τους ασφαλισμένους; Η εισήγησή μου είναι όχι. Έχουμε εδώ δυσμενή διάκριση και προνομιακή μεταχείριση του κράτους, κατά παράβαση του άρθρου 9 του Συντάγματος. Δεν είναι δυνατόν εγώ, ως κατηγορούμενος, να είμαι εδώ ενώπιόν σας, εντιμοτάτη, για 827 ευρώ και την ίδια στιγμή, κατά ευθεία παράβαση του άρθρου 73 και του άρθρου 136 του Ποινικού Κώδικα, οι Υπουργοί Οικονομικών και Εργασίας να έχουν ασυλία, ενώ παραβαίνουν τον νόμο και δεν καταθέτουν νομοσχέδιο για ανεξάρτητη διαχειριστική επιτροπή του ΤΚΑ και για δημιουργία ικανοποιητικού αποθεματικού. Αυτό είναι δυσμενής διάκριση εναντίον μου. Σύμφωνα με το άρθρο 19 του Συντάγματος, το αξίωμα του Υπουργού είναι ασυμβίβαστο με οποιοδήποτε άλλο αξίωμα.

Θεωρώ, λοιπόν, ότι υπάρχει εδώ ένα μείζον ζήτημα, αφού είναι αντισυνταγματικός ο έλεγχος του ΤΚΑ από τον Υπουργό Οικονομικών, κατά παράβαση της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ημερομηνίας 7.11.2011, ότι απαγορεύεται η ανάμιξη της πολιτικής εξουσίας με τη διοικητική λειτουργία του κράτους. Εγείρεται όμως και ένα άλλο τεράστιο θέμα, που αφορά την κακοπιστία και τον δόλο αυτών που ασκούν την εξουσία, αφού ο Υπουργός Οικονομικών της εκάστοτε εξουσίας (ανεξαρτήτως κόμματος) στην Κυπριακή Δημοκρατία χρησιμοποιεί το ΤΚΑ, ως ακόμα ένα φοροεισπρακτικό μηχανισμό, είναι δανειστής και δανειζόμενος και χρησιμοποιεί το ΤΚΑ για σκοπούς άλλους, από αυτούς που ορίζει το άρθρο 9 του Συντάγματος».

«Καμία σχέση με τα επίδικα θέματα»
Αναφέρουν μεταξύ άλλων τα εξής, στη -γραπτή- τελική τους αγόρευση οι δικηγόροι της Κατηγορούσας Αρχής, Όλγα Σοφοκλέους και Χριστιάνα Τρυφωνίδου: «Εντιμοτάτη, από την όλη μαρτυρία και τα τεκμήρια που έχουν κατατεθεί ενώπιόν σας, είναι η πεποίθηση της Κατηγορούσας Αρχής ότι έχει αποδειχθεί πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας η ενοχή του κατηγορουμένου. Ο κατηγορούμενος, στην εναρκτήριά του δήλωση, ανέφερε ότι, με προσωπική του απόφαση, συνειδητά δεν καταβάλλει τις εισφορές του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων ως μια μορφή πολιτικής ανυπακοής και θεωρεί ότι παραβιάζεται το άρθρο 9 του Συντάγματος. Ο κατηγορούμενος ανέφερε ότι η πολιτική ανυπακοή του έχει μόνο σκοπό, την ανάδειξη της ενδεχόμενης διαγραφής της κρατικής οφειλής προς το ΤΚΑ, επίσης την ανάδειξη της διαχρονικής κακοδιαχείρισης των χρημάτων του ΤΚΑ και, τέλος, τον κοινωνικό έλεγχο και αυτοδιαχείριση του Ταμείου.

Ευσεβάστως υποβάλλω ότι όλα αυτά δεν αφορούν τη Δικαιοδοσία του Ποινικού Δικαστηρίου και δεν έχουν οποιαδήποτε σχέση με τα επίδικα θέματα του κατηγορητηρίου που έχετε ενώπιόν σας. Περαιτέρω, ευσεβάστως εισηγούμαι ότι οτιδήποτε είναι άσχετο, το Δικαστήριο δεν θα πρέπει να το λάβει υπόψη, να το εξετάσει και να το αξιολογήσει. Η άσκηση πολιτικής ανυπακοής του κατηγορούμενου δεν τον απαλλάσσει από την υποχρέωσή του, βάσει των διατάξεων της Νομοθεσίας, να καταβάλλει τις εισφορές του και η άσκηση πολιτικής ανυπακοής δεν αποτελεί υπεράσπισή του, ως προς τη διάπραξη του αδικήματος της παράλειψης πληρωμής εισφορών. Στην παρούσα υπόθεση, η άσκηση πολιτικής ανυπακοής δεν είναι η ουσία της υπόθεσης και το να μην εφαρμόζει ο κατηγορούμενος τον Νόμο και να μην καταβάλλει εισφορές στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων δεν θεμελιώνει δικαίωμα άσκησης πολιτικής ανυπακοής, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, και η πολιτική ανυπακοή του κατηγορούμενου δεν έχει καμία σχέση με την παρούσα υπόθεση».

Επιστολή προς Γενικό Εισαγγελέα – Ποινικό αδίκημα από Υπουργούς Εργασίας+Οικονομικών – Άνιση μεταχείριση παραβατών –

Συνένεντευξη στην «Σημερινή» : Η δημοκρατία ως ελευθερία

Η δημοκρατία ως ελευθερία

| 09 Αύγουστος 2015, 12:05 | Του Μάριου Δημητρίου

Η Ειρήνη Σαββίδου και ο Μιχάλης Παρασκευάς μιλούν στον Μάριο Δημητρίου.

ΠΩΣ ΣΥΝΟΜΙΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΣΗΓΟΥΝΤΑΙ ΜΙΑ ΝΕΑΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΚΤΙΒΙΣΤΗΣ

Ειρήνη Σαββίδου: «Το σημερινό πολιτικό σύστημα είναι αυστηρά ολιγαρχικό και, διά μέσου των εκλογικών διαδικασιών, παρέχεται άφθονα η ψευδαίσθηση της επιλογής. Κάτι πρέπει να αλλάξει, δεν νομίζετε;»

Μιχάλης Παρασκευάς: «Κάνω κάτι ριζοσπαστικό και ακραίο και κινδυνεύω να πάω φυλακή, για να φτάσω πίσω, στο 600 π.Χ. και στη δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας, απλώς για να υποδείξω ότι σήμερα δεν έχουμε δημοκρατία…»

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεσμεύτηκε, προεκλογικά, ότι δεν θα υπογράψει οποιοδήποτε μνημόνιο, που θα περιέχει τον όρο κούρεμα. Στην πορεία, έγινε ακριβώς το αντίθετο. Αν εγώ τον ψήφισα, μπορώ να τον στείλω στο δικαστήριο επειδή με εξαπάτησε; Φυσικά και δεν μπορώ, γιατί έχει ασυλία…

Βρισκόμαστε στο σπίτι της 24χρονης μεταπτυχιακής φοιτήτριας πολιτικών επιστημών και διεθνών σχέσεων, Ειρήνης Σαββίδου, στην κοινότητα Αγίας Βαρβάρας στη Λευκωσία, μαζί με τον δικηγόρο και πολιτικό ακτιβιστή Μιχάλη Παρασκευά και συζητούμε το πολύ σημαντικό βιβλίο «Η δημοκρατία ως ελευθερία», του καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, Γιώργου Κοντογιώργη – το βιβλίο που αντικρούει τη σύγχρονη, καθιερωμένη αντίληψη περί δημοκρατίας, θεωρώντας μη δημοκρατικό το πολιτικό σύστημα στην Ευρώπη και φυσικά στην Ελλάδα και στην Κύπρο και προτάσσοντας τη δημοκρατία της αρχαίας ελληνικής πολιτείας «ως το ταυτολογικό ισοδύναµο της καθολικής ελευθερίας».

Η Ειρήνη Σαββίδου υπήρξε φοιτήτρια του καθηγητή Κοντογιώργη στο Πάντειο, εξακολουθεί να τον συμβουλεύεται, ως μέντορά της, και φυσικά τον έχει ενημερώσει για τη συνεχιζόμενη δίκη του Μιχάλη Παρασκευά, που αντιμετωπίζει ποινική δίωξη, για την άρνησή του να καταβάλει τις εισφορές του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, στο πλαίσιο μιας συνειδητής πράξης πολιτικής ανυπακοής.

Το βιβλίο του Γιώργου Κοντογιώργη, που δάνεισε πρόσφατα η Ειρήνη στον Μιχάλη, γίνεται, στην πραγματικότητα, ένας καθοριστικός κρίκος που ενισχύει την προσπάθειά του να διευρύνει την πολιτική ανυπακοή του σε μαζικό κίνημα αμφισβήτησης του καθιερωμένου συστήματος ως δημοκρατικού και της διεκδίκησης αυτού που ο Μ. Παρασκευάς αποκαλεί αμεσοδημοκρατία. Τον βοηθά ειδικότερα στον αγώνα του ν’ αποδείξει ότι το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων δεν είναι βιώσιμο, ότι ο νόμος που το διέπει είναι αντισυνταγματικός και ότι το Δικαστικό Σώμα πρέπει, με αποφάσεις του, να θεμελιώσει το δικαίωμα αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών.

Όταν η Ειρήνη γνώρισε τον Μιχάλη

Μόλις πριν από λίγους μήνες γνώρισε η Ειρήνη τον Μιχάλη, μετά που τον άκουσε να μιλά για την πολιτική ανυπακοή του, σε τηλεοπτική εκπομπή. Έγραψε σχετικά, σε άρθρο της, που δημοσιεύτηκε στον Τύπο, την περασμένη Δευτέρα, 3 Αυγούστου 2015:

«Άκουσα τον Μιχάλη να μιλά για μερικά μόνο λεπτά. Ήταν όμως αρκετά για να με εντυπωσιάσει το γεγονός, πως τα συμπεράσματά του για το σημερινό πολιτικό σύστημα, ήταν εκείνα, τα ίδια ακριβώς, στα οποία είχα καταλήξει κι εγώ από καιρό, με τη βοήθεια των καθηγητών μου, στο πανεπιστήμιο. Έλεγε τα πράγματα με τ’ όνομά τους: Δεν υπάρχει δημοκρατία? το πολιτικό σύστημα είναι ολιγαρχικό. Μέσα από αυτήν τη διαπίστωση, εκείνη τη μέρα, ο Μιχάλης μίλησε και για κάτι άλλο.

»Εδώ και δυο χρόνια, σχεδόν, αρνείται να καταβάλει τις εισφορές του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Αργότερα, ψάχνοντας τους λόγους γι’ αυτήν του την ενέργεια, κατέληξα στο συμπέρασμα πως απλώς είχε απόλυτο δίκιο. Πιο συγκεκριμένα, στο Άρθρο 73, Παράγραφος 6 του Νόμου περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αναφέρεται ότι ο διευθυντής του ΤΚΑ ενεργεί πάντα κατόπιν των οδηγιών του Υπουργού Οικονομικών. Ο εν λόγω νόμος είναι αντισυνταγματικός, καθώς στο Άρθρο 59 του κυπριακού Συντάγματος γίνεται σαφής διάκριση μεταξύ της πολιτικής εξουσίας και της διοικητικής λειτουργίας.

»Με άλλα λόγια, η κατοχή πολιτικής εξουσίας είναι απολύτως ασυμβίβαστη με την κατοχή διοικητικής λειτουργίας. Συνεπώς, ο Υπουργός Οικονομικών εμπλέκεται αντισυνταγματικά στις εργασίες του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Πέραν της αντισυνταγματικότητας του νόμου, προκύπτει ακόμα ένα άλλο ζήτημα.

»Τον Νοέμβριο του 2012, δημοσιεύματα στον ηλεκτρονικό και έντυπο Τύπο, μιλούσαν για διαγραφή κρατικής οφειλής ύψους 7,2 δις ευρώ προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων κατ’ εντολήν και απαίτηση της Τρόικας (Sigmalive, «Σήμερα το ναι ή το όχι», 21/11/2012). Μέσα από τα ίδια δημοσιεύματα, προκύπτει το συμπέρασμα πως δεν υπάρχει πρόθεση για επιστροφή του εν λόγω ποσού στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, καθώς στην αναλογιστική μελέτη του 2014 δεν συμπεριλαμβάνεται το ποσό των 7,2 δις ευρώ, που χρωστάει το κράτος στο ΤΚΑ. Δεν θα αναφερθώ στις συνέπειες της διαγραφής της κρατικής οφειλής των €7,2 δισ. προς το ΤΚΑ.

»Ο στοιχειώδης δείκτης νοημοσύνης μπορεί να τις καταδείξει. Παρόλα αυτά, αξίζει να αναρωτηθούμε γιατί οι κατέχοντες την πολιτική εξουσία μπορούν να παραβιάζουν αυθαίρετα τη νομοθεσία και το Σύνταγμα και να μην ελέγχονται από κανέναν. Σήμερα, το πολιτικό σύστημα αυτοαποκαλείται δημοκρατικό. Στη δημοκρατία, όμως, η κοινωνία κατέχει την καθολική πολιτική αρμοδιότητα.

»Στην Αρχαία Αθήνα του Κλεισθένη, το πολιτικό προσωπικό εναπόκειτο στον έλεγχο του δήμου, δηλαδή της κοινωνίας, η οποία μπορούσε να το ανακαλέσει ανά πάσα στιγμή, αν έκρινε ότι οι ενέργειες ή οι αποφάσεις του ήταν ζημιογόνες για την ίδια. Σήμερα, λόγω της ασυλίας του πολιτικού προσωπικού, κάτι τέτοιο είναι ακατόρθωτο. Το σημερινό πολιτικό σύστημα είναι αυστηρά ολιγαρχικό και, διά μέσου των εκλογικών διαδικασιών, παρέχεται άφθονα η ψευδαίσθηση της επιλογής. Κάτι πρέπει να αλλάξει, δεν νομίζετε; Η πολιτική ανυπακοή του Μιχάλη Παρασκευά μάς δείχνει τον δρόμο. Ας τον περπατήσουμε».

«Ν’ αγωνιστούμε εμείς, για εμάς»

Ρώτησα την Ειρήνη κατά πόσον συνειδητοποιεί ότι από τόσο νωρίς, ενώ ακόμα σπουδάζει, μπαίνει σ’ ένα δύσβατο πολιτικό μονοπάτι, υποστηρίζοντας δημόσια έναν «ανυπάκουο» πολιτικό ακτιβιστή σαν τον Μιχάλη.

Ειρήνη Σαββίδου: «Καταλαβαίνω ότι τα πράγματα είναι δύσκολα, για τον καθένα που ασχολείται με το θέμα, αλλά αν δεν αγωνιστούμε εμείς για εμάς, ποιος θα το κάνει; Έστειλα στον καθηγητή μου, Γιώργο Κοντογιώργη, τα άρθρα με την αγόρευση του Μιχάλη στο δικαστήριο και συζήτησα μαζί του το θέμα της δίκης. Μου είπε ότι είναι εξαιρετική η προσπάθεια του Μιχάλη, αλλά πρέπει αυτή να διευρυνθεί, να μην είναι μόνος του. Προς αυτήν την κατεύθυνση, προσπάθησα να βοηθήσω με το άρθρο μου.

»Ο κ. Κοντογιώργης αναφέρει ότι η ελευθερία έχει τρεις περιοχές, την ατομική, την κοινωνική και την πολιτική, που συνιστούν όλες μαζί την καθολική ελευθερία. Η ατομική ελευθερία είναι ο τρόπος με τον οποίο οργανώνουμε τον προσωπικό μας βίο, η κοινωνική ελευθερία είναι ο τρόπος με τον οποίο το άτομο συντάσσεται με τα υπόλοιπα υποσυστήματα και η πολιτική ελευθερία είναι ο τρόπος με τον οποίο το άτομο αποφασίζει για τον εαυτό του.

»Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι, αυτήν τη στιγμή, δεν έχουμε πολιτική ή κοινωνική ελευθερία, έχουμε μόνο ατομική ελευθερία. Αυτήν τη στιγμή, ο Μιχάλης ρισκάρει ακόμα και την ατομική του ελευθερία, διακινδυνεύοντας να καταδικαστεί και να πάει φυλακή κι αυτό πρέπει να προβληματίσει πολύ τους συμπολίτες μας».

«Η κοινωνία να συσταθεί ως δήμος»

Μιχάλης Παρασκευάς: «Όπως είναι γνωστό, η δίκη μου θα συνεχιστεί στις 8 Σεπτεμβρίου 2015, με τις τελικές αγορεύσεις. Θα συνεχίσω να θέτω ζήτημα αντισυνταγματικότητας του νόμου, που θέλω να το συνδέσω με τα επίδικα θέματα και διαπιστώνω ότι με βοηθά πολύ σε αυτό, το βιβλίο του Κοντογιώργη. Το τι είναι δίκαιο για την κοινωνία, πρέπει να το αποφασίζει μόνο η κοινωνία, η οποία θα συσταθεί ως δήμος κι αυτή είναι η έννοια της δημοκρατίας.

»Για μένα δεν υπάρχει νοήμων και εχέφρων άνθρωπος που να μην είναι δημοκράτης με το αληθινό περιεχόμενο. Ένας άνθρωπος, για να είναι πραγματικά δημοκρατικός πολίτης, δεν πρέπει να έχει εξάρτηση – ιδιαίτερα οικονομική. Όταν είσαι μισθωτός σκλάβος και οικονομικά εξαρτημένος υπάλληλος, δεν θα πας κόντρα στον εργοδότη σου, γιατί θα σε απολύσει. Δεν έχεις λοιπόν ελεύθερη βούληση, δεν μπορείς να είσαι δημοκράτης και δημοκρατικός πολίτης και θα υποκύψεις στο σύστημα.

»Ο Σόλων έφερε στην αρχαία Αθήνα τη σεισάχθεια, την άρση των δανείων, αλλά η Κύπρος και η Ελλάδα είναι σήμερα αλυσοδεμένες με δάνεια, στους τοκογλύφους του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας ESM, που ελέγχουν τον πλανήτη και υποθηκεύουν ολόκληρες χώρες, ενώ χιλιάδες παιδιά υποφέρουν από ασιτία. Ποια ήταν η διαφορά των αρχαίων Ελλήνων, από τα βαρβαρικά φύλα; Ήθελαν να αυτοκυβερνώνται και να ελέγχουν οι ίδιοι τη ζωή τους, ενώ οι βάρβαροι ήθελαν βασιλιάδες και αυτοκράτορες…

»Γι’ αυτό, με απαρχή το θέμα του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ζητώ να αποφασίζουμε εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας και παραπέμπω στα τεράστια ζητήματα της αυτοκυβέρνησης. Και γιατί αποφάσισα να προχωρήσω σε αυτήν την πολιτική ανυπακοή; Γιατί αν δεν το κάνω εγώ, δεν θα το κάνει κανένας. Μιλώ για το bystander effect, όπου η παρουσία άλλων εμποδίζει την παρέμβαση κάποιου, σε μια επείγουσα ανάγκη.

»Τη δεκαετία 1960 έγινε ένα κοινωνικό πείραμα στις ΗΠΑ, όπου οργανώθηκε ο δημόσιος, ομαδικός βιασμός μιας κοπέλας και κανένας δεν επενέβη να τη σώσει, γιατί όλοι περίμεναν να το κάνει κάποιος άλλος. Προσωπικά, έκανα αυτόν τον τεράστιο κύκλο, κάνω κάτι ριζοσπαστικό και ακραίο και κινδυνεύω να πάω φυλακή, για να φτάσω πίσω, στο 600 π.Χ. και στη δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας, απλώς για να υποδείξω ότι σήμερα δεν έχουμε δημοκρατία…».

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης σε πτυχιακή

Ειρήνη Σαββίδου: «Σήμερα έχουμε το πολιτικό σύστημα του Δράκοντα – η κοινωνία έχει την ψευδαίσθηση της επιλογής στις εκλογές, ενώ στην ουσία εκλέγουμε κάποιον για πέντε χρόνια, που δεν μπορούμε να ανακαλέσουμε και ο οποίος, αν αναιρέσει ρητές προεκλογικές του δεσμεύσεις, δεν λογοδοτεί σε κανένα δικαστήριο. Το θέμα της πτυχιακής μου εργασίας στο Πάντειο είχε τίτλο “Η πολιτική ευθύνη του πολιτικού προσωπικού – η περίπτωση του Προέδρου της Κύπρου, στο κούρεμα”. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεσμεύτηκε, προεκλογικά, ότι δεν θα υπογράψει οποιοδήποτε μνημόνιο, που θα περιέχει τον όρο κούρεμα. Στην πορεία, έγινε ακριβώς το αντίθετο, από αυτό που δεσμεύτηκε. Αν εγώ τον ψήφισα, μπορώ να τον στείλω στο δικαστήριο επειδή με εξαπάτησε; Φυσικά και δεν μπορώ, γιατί έχει ασυλία».

– Θα έπρεπε να σταλεί στο δικαστήριο;

– Θα έπρεπε να ερωτηθεί η κοινωνία, που είναι η άμεσα επηρεαζόμενη για το συγκεκριμένο ζήτημα. Αν το κούρεμα καταθέσεων ήταν η τελευταία του επιλογή, θα έπρεπε πρώτον, να ρωτήσει την κοινωνία και, δεύτερον, να πάει τουλάχιστον σε εκλογές, γιατί αναίρεσε ρητή προεκλογική του δέσμευση.

Η απάντηση του μικρού Χαράλαμπου

Ειρήνη Σαββίδου: «Θέλω να επισημάνω κάτι ελπιδοφόρο. Ο καθηγητής Κοντογιώργης, για να μας εξηγήσει τα πολιτικά συστήματα, έκανε τρεις κύκλους στον πίνακα – ο πρώτος, το ολιγαρχικό σύστημα του Δράκοντα, συμπληρωνόταν με έναν μικρό κύκλο, την κοινωνία. Ο δεύτερος κύκλος ήταν χωρισμένος στη μέση, που δήλωνε την αντιπροσωπευτική πολιτεία του Σόλωνα. Ο τρίτος κύκλος ήταν η πολιτεία του Κλεισθένη, δηλαδή η δημοκρατία, όπου η κοινωνία αποφασίζει για τον εαυτό της και εκτελεί τις αποφάσεις της.

»Οι περισσότεροι ενήλικες που ρώτησα, μου απάντησαν ότι στην Κύπρο έχουμε δημοκρατία. Ρώτησα τον γιο του αδελφού μου, τον Χαράλαμπο, που είναι 10 χρονών, πού νομίζει ότι βρισκόμαστε στην Κύπρο – στον πρώτο, στον δεύτερο, ή στον τρίτο κύκλο; Μου είπε ότι βρισκόμαστε στον πρώτο κύκλο, γιατί, όπως μου απάντησε σε σχετικές ερωτήσεις μου, “οι πολιτικοί κάνουν ό,τι θέλουν”. Το αισιόδοξο της ιστορίας, είναι ότι τα παιδιά είναι το μέλλον και από τη στιγμή που ένα μωρό δέκα χρονών μπορεί να αντιληφθεί τι συμβαίνει γύρω μας, υπάρχει ελπίδα».

Ο Προμηθέας, η Αντιγόνη, ο Σωκράτης

Ο Μιχάλης Παρασκευάς είπε, μεταξύ άλλων, τα εξής, στην αγόρευσή του στις 25 Ιουνίου 2015, στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, ενώπιον της δικαστού Δώνας Κωνσταντίνου: «Ως αυτοεργοδοτούμενος δικηγόρος από 1/1/2005, ουδέποτε παρέλειψα να καταβάλω τις εισφορές μου στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, καθότι θεωρούσα καθήκον και υποχρέωσή μου να στηρίζω αυτήν την κορυφαία κοινωνική κατάκτηση, που θεμελιώθηκε μετά από αγώνες και επιβλήθηκε ως συνταγματική διάταξη, κατοχυρώνοντας το δικαίωμα αξιοπρεπούς διαβίωσης μέσω του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.

Αυτό το γεγονός άλλαξε, όταν το Νοέμβριο του 2012 περιήλθε στην αντίληψή μου σειρά δημοσιευμάτων στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, όπου γινόταν αναφορά σε διαγραφή της κρατικής οφειλής προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ύψους 7,2 δις ευρώ, τα οποία ουδέποτε διαψεύσθηκαν έκτοτε από τους αρμόδιους φορείς, αλλά μάλλον το αντίθετο γινόταν. Μετά και από αυτό το γεγονός, αποφάσισα ότι θα ασκήσω πολιτική ανυπακοή.

Η πολιτική ανυπακοή είναι καθιερωμένος, ήδη, τεχνικός όρος και αναφέρεται σ’ εκείνες τις μορφές εναντίωσης στις επιταγές της έννομης τάξης του κράτους δικαίου, οι οποίες κινούνται ανάμεσα στην παθητική αντίσταση και στη δυναμική προσφυγή σε πράξεις βίας, δίχως όμως την άγρια μετεξέλιξή τους σε στασιαστικό κίνημα. Ο Προμηθέας, όπως μας τον παρουσιάζει ο Αισχύλος, δηλαδή να σύρεται δεσμώτης από το Κράτος και τη Βία, στο βράχο του μαρτυρίου του, είναι ίσως η πρώτη ιδεολογική εναντίωση στην άδικη και σκληρή εξουσία.

Στην Αντιγόνη του Σοφοκλή κορυφώνεται το δράμα του ευαίσθητου ανθρώπου, που δεν ανέχεται την ταπείνωση, την οποία υφίσταται από την αλαζονική και υβριστική εξουσία, έτσι ώστε να αποδέχεται ακόμη και του θανάτου τη διέξοδο. Ο φιλοσοφικός στοχασμός εκδηλώθηκε δίβουλος. Ο Σωκράτης είναι χαρακτηριστική περίπτωση αυτής της αμφιγνωμίας. Και τούτο, γιατί, παρά τη βαθιά νομιμοφροσύνη που τον διέκρινε, δεν δίστασε δυο φορές να εκδηλώσει απροκάλυπτη πολιτική ανυπακοή.

Έτσι διδάσκει και αποδεικνύει την αξιοπιστία των λόγων του, με την προσωπική του πορεία προς τον θάνατο. Την άποψή μου ενισχύει η παρακάτω παρατήρηση: σε κανένα σημείο των ηθικών και πολιτικών του συγγραμμάτων ο Αριστοτέλης δεν κατακρίνει εκείνους που καταλύουν τυραννίδες και επαναφέρουν ορθά πολιτεύματα, για χάρη του λαού».

Carpe Diem Περί Δημοκρατίας…η απαντητική επιστολή και το τσιφλίκι του Γενικού Ελεγκτή

Άρθρο στην «Σ» «Να συμμορφώσετε» το κράτος

Να συμμορφώσετε το κράτος

http://www.sigmalive.com/simerini/news/250458/na-symmorfosete-to-kratos

18 Ιούλιος 2015, 10:05 | Του Μάριου Δημητρίου

Ο Μιχάλης Παρασκευάς στην τελευταία δικάσιμο της υπόθεσής του, στις 8 Ιουλίου 2015, στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, ανάμεσα

Ανοικτή επιστολή προς τον Γενικό Ελεγκτή

Ο δικηγόρος Μιχάλης Παρασκευάς καλεί τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη «να εξαναγκάσει τους Υπουργούς Οικονομικών και Εργασίας να καταθέσουν στη Βουλή νομοσχέδιο, για αποτελεσματική διαχείριση των αποθεματικών του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων, από ανεξάρτητη Επιτροπή»

«Η ΘΕΣΗ του Γενικού Ελεγκτή δεν ανήκει σε σας ως άτομο, αλλά αποτελεί θεσμό, τον οποίο έχετε υποχρέωση να υπηρετείτε χωρίς εξαιρέσεις»

Με ανοικτή επιστολή του, ημερ. 16 Ιουλίου 2015, προς τον Γενικό Ελεγκτή Οδυσσέα Μιχαηλίδη, ο δικηγόρος Μιχάλης Παρασκευάς τον καλεί «να προβεί άμεσα στις απαραίτητες ενέργειες προς συμμόρφωση του κράτους και εξαναγκασμό των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας να καταθέσουν στη Βουλή των Αντιπροσώπων νομοσχέδιο, ως προς την αποτελεσματική διαχείριση των αποθεματικών του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων από ανεξάρτητη Επιτροπή, αφού διασφαλιστεί η δημιουργία ικανοποιητικού αποθεματικού». Στην επιστολή που κοινοποίησε στη Βουλή, τον Γενικό Εισαγγελέα, τον Υπουργό Οικονομικών και την Υπουργό Εργασίας, ο Μ. Παρασκευάς καλεί τον Γενικό Ελεγκτή «να λάβει ποινικά ή άλλα μέτρα εναντίον των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας, αν αυτοί αρνηθούν να εφαρμόσουν τον νόμο, ως έχουν υποχρέωση».

«Κύπριοι υπήκοοι στα δικαστήρια»

«Ορμώμενος και από τη δική σας προτροπή, να μην ανεχόμαστε φαινόμενα διαφθοράς και να καταγγέλλουμε τέτοιας φύσης υποθέσεις», αναφέρει ο κ. Παρασκευάς προς τον Οδ. Μιχαηλίδη, «σας καλώ, όπως άμεσα προβείτε στις απαραίτητες ενέργειες προς συμμόρφωση του κράτους στις υποδείξεις σας».

Αναφέρονται και τα εξής, στην επιστολή Παρασκευά: «Δεν είναι δυνατόν Κύπριοι υπήκοοι να σύρονται στα δικαστήρια, σύμφωνα με το άρθρο 86, του νόμου περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων, και ταυτόχρονα να παραβιάζεται ευθέως και ασύστολα το ισοβαρές και ίσης ισχύος άρθρο 73, παράγραφος 6, εδάφιο β’, αλλά για το δεύτερο, επειδή ακριβώς αφορά τις ευθύνες αυτών που ελέγχουν το κράτος και ουχί των υπηκόων, να μην σύρεται κανείς στα δικαστήρια. Αναμένω να προβείτε άμεσα σε αυτές τις ενέργειες, καθότι σε διαφορετική περίπτωση, το μόνο συμπέρασμα που θα μπορεί να συναχθεί, είναι ότι απλώς αρνείστε να εκπληρώσετε τις υποχρεώσεις σας, για λόγους που μόνο εσείς γνωρίζετε».

«Μηδενική ανοχή στη διαφθορά»

Ο Μιχάλης Παρασκευάς επικαλείται στην επιστολή του ομιλία που έκανε ο Γενικός Ελεγκτής, σε εκδήλωση που διοργάνωσε η μη κυβερνητική οργάνωση «Πολιτεία», κατά την οποία ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης είπε, μεταξύ άλλων, ότι «η κοινωνία θα πρέπει να αφυπνιστεί και να μην ανέχεται πλέον τα φαινόμενα διαφθοράς» και ότι «οι πολίτες δεν πρέπει να διστάζουν να καταγγέλλουν υποθέσεις διαφθοράς. Πρέπει να τερματιστεί η κουλτούρα διαφθοράς και η παθητική ανοχή του φαινομένου. Στην περίοδο που διανύουμε, η κοινωνία επιδεικνύει μηδενική ανοχή στη διαφθορά και απαιτεί πλήρη διαφάνεια. Αυτό είναι σίγουρα πολύ βοηθητικό, για το έργο του Γενικού Ελεγκτή».

Ο Μ. Παρασκευάς συνεχίζει αναφέροντας προς τον Γενικό Ελεγκτή ότι «σύμφωνα με το άρθρο 73, παράγραφος 5, του νόμου περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων, είστε το καθ’ ύλην αρμόδιο όργανο ελέγχου, επί των λογαριασμών και της εν γένει διαχείρισης του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Αντιγράφω από την Ετήσια Έκθεσή σας για το 2013, σελίδα 84:

“Με την πολιτική που ακολουθείται διαχρονικά, το Κράτος δανείζεται για σειρά ετών με διοικητικές διευθετήσεις τα πλεονάσματα των Ταμείων με ευνοϊκούς όρους, πολιτική που δεν διασφαλίζει τα συμφέροντα του ΤΚΑ, καθώς και των άλλων Ταμείων . Η Υπηρεσία μας εξέφρασε επανειλημμένα την άποψη, ότι η επενδυτική πολιτική για τα πλεονάσματα των Ταμείων, επιβάλλεται όπως επαναξιολογηθεί, με σκοπό την αναθεώρησή της, έτσι ώστε οι επενδύσεις να γίνονται με, τον συμφερότερο για τα Ταμεία, τρόπο”.

Αντιγράφω από την Ετήσια Έκθεσή σας για το 2013, σελίδα 86: “Σύσταση: Να υποβληθεί στο Υπουργικό Συμβούλιο πρόταση σχετικά με τις επιλογές που υπάρχουν, ως προς το χρονοδιάγραμμα και τις διαδικασίες για την υλοποίηση των δεσμεύσεων, αποφάσεων και νομοθετικών απαιτήσεων, όσον αφορά τη δημιουργία ανεξάρτητης Επιτροπής ή άλλου θεσμού, για την αποτελεσματική διαχείριση των αποθεματικών του Ταμείου, για την καταβολή των οφειλόμενων δόσεων και για τη διατήρηση του ‘πραγματικού’ αποθεματικού, που δημιουργήθηκε, χωρίς την επιστροφή μέρους του κεφαλαίου του και των τόκων που αυτό αποφέρει στο Δημόσιο, δηλαδή στον Λογαριασμό Καταθέσεων στο Γενικό Λογιστήριο”».

«Η θέση σας αποτελεί θεσμό…»

Αναφέρει και τα εξής, στην επιστολή του προς τον Γενικό Ελεγκτή, ο Μιχάλης Παρασκευάς: «Εντύπωση (όχι κατ’ ανάγκην θετική) προκαλεί η καθημερινή ενασχόληση του Τύπου με παρεμβάσεις σας, με επιστολές μάλιστα προς τον Γενικό Εισαγγελέα, για λήψη ποινικών και άλλων μέτρων, που αφορούν κατά πολύ υποδεέστερα ζητήματα, από αυτό της ευθείας παράβασης του άρθρου 73, παράγραφος 6, εδάφιο 2, του Νόμου περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων και του γεγονότος, όπως λέτε, της πολιτικής κατασπατάλησης του Ταμείου και των δισεκατομμυρίων ευρώ εισφορών, των Κύπριων υπηκόων από το κράτος, “πολιτική που δεν διασφαλίζει τα συμφέροντα του ΤΚΑ, καθώς και των άλλων Ταμείων”.

Υπάρχει ευθεία παράβαση του νόμου από το κράτος και ευθεία παράβαση του ίδιου του άρθρου 9 του Συντάγματος και, ως εκ τούτου, ευθεία παράβαση του δικαιώματος αξιοπρεπούς διαβίωσης και κοινωνικής ασφάλειας των Κύπριων υπηκόων – και ουχί πολιτών. Το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων είναι μια κορυφαία κοινωνική κατάκτηση, που σκοπό έχει την αξιοπρεπή διαβίωση των ανθρώπων που διαμένουν στην Κύπρο και το οποίο, ως γνωρίζετε, πηγάζει κατευθείαν από το άρθρο 9 του Συντάγματος. Η θέση του Γενικού Ελεγκτή δεν ανήκει σε σας ως άτομο, αλλά αποτελεί θεσμό, τον οποίο έχετε υποχρέωση να υπηρετείτε χωρίς εξαιρέσεις και δεν εναπόκειται στην όποια διακριτική σας ευχέρεια η μη άσκησή του αυτή».

Η διαγραφή της κρατικής οφειλής

Όπως είναι γνωστό, ο δικηγόρος και πολιτικός ακτιβιστής Μιχάλης Παρασκευάς κατηγορείται, από τον Μάρτιο 2014, ότι ως αυτοτελώς εργαζόμενος δεν πλήρωσε τις εισφορές του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΤΚΑ). Μετά την τελευταία δικάσιμο, στις 8 Ιουλίου 2015, η υπόθεσή του πήρε αναβολή για τις 8 Σεπτεμβρίου 2015, μετά από δική του αίτηση, προς τη δικαστή Δώνα Κωνσταντίνου.

Ο κ. Παρασκευάς είχε εξηγήσει στην εναρκτήρια αγόρευσή του, ότι δεν καταβάλλει τις εισφορές του, ως μια μορφή πολιτικής ανυπακοής, στην προσπάθειά του να τη διευρύνει σε μαζικό κίνημα και ν’ αποδείξει ότι το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων δεν είναι βιώσιμο, ότι ο νόμος που το διέπει είναι αντισυνταγματικός και ότι αυτή η θεώρησή του πρέπει να γίνει αποδεκτή από το Δικαστικό Σώμα, ώστε να επέλθουν οι κατάλληλες αλλαγές, για να θεμελιωθεί το δικαίωμα αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών.

«Ως αυτοεργοδοτούμενος δικηγόρος από 1/1/2005», είπε στην αγόρευσή του στις 16 Ιουνίου 2015, «ουδέποτε παρέλειψα να καταβάλω τις εισφορές μου στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, καθότι θεωρούσα καθήκον και υποχρέωσή μου να στηρίζω αυτή την κορυφαία κοινωνική κατάκτηση, που θεμελιώθηκε μετά από αγώνες και επιβλήθηκε ως συνταγματική διάταξη, κατοχυρώνοντας το δικαίωμα αξιοπρεπούς διαβίωσης μέσω του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.

Αυτό το γεγονός άλλαξε, όταν τον Νοέμβριο του 2012 περιήλθε στην αντίληψή μου σειρά δημοσιευμάτων στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, στα οποία γινόταν αναφορά σε διαγραφή της κρατικής οφειλής προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ύψους 7,2 δις ευρώ, τα οποία ουδέποτε διαψεύσθηκαν έκτοτε από τους αρμόδιους φορείς, αλλά μάλλον το αντίθετο γινόταν. Μετά και από αυτό το γεγονός, αποφάσισα ότι θα ασκήσω πολιτική ανυπακοή».

– See more at: http://www.sigmalive.com/simerini/news/250458/na-symmorfosete-to-kratos#sthash.gLaR2lk0.dpuf

Κάποιες πρώτες σκέψεις για το φιάσκο τσίπρα και συριζα…

Ο Τσίπρας αποδεικνύεται ένας πολιτικός απατεώνας

Ένας τυχοδιώκτης που δεν δίστασε να στείλει τον κόσμο στα ουράνια, να τον βάλει στο παιχνίδι του και ο ίδιος ο κόσμος τόσο έντονα του έγνεψε να προχωρήσει και να μην φοβηθεί

61,3% ψήφισαν «όχι» στην λιτότητα, 3 εκατομμύρια 600 χιλιάδες άνθρωποι ψήφισαν «όχι» στην συνέχιση της εξαθλίωσης

και όμως….. ο σύριζα του τσίπρα έφτυσε όλους αυτούς τους ανθρώπους και απευθύνθηκε την επόμενη μέρα σε όλους αυτούς που συμμετείχαν τα τελευταία 40 χρόνια στην καταστροφή

Ο Τσίπρας ξέπλυνε με τον χειρότερο τρόπο όλο τον βρωμερό συρφετό του αηδιαστικού πασοκικού σκατού και της ακροδεξιάς φασισιτκής νουδούλας

Έδωσε υπόσταση στο πιο γλοιώδες απόστημα του πολιτικού συστήματος που ονομάζεται σταύρος θοδωράκης και τον οχετό του μπόμπολα

Ουδέν κακό αμιγές καλού

Το έγραφα και το ξαναέγραφα

Ο συριζας πρέπει να πάρει την εξουσία για έλθει το τέλος των ψευδαισθήσεων

Καμμια ουσιαστική αλλάγη δεν μπορεί να επέλθει με ανάθεση και με εκλογικές αυταπάτες χωρίς εσύ να κουνήσεις το δακτυλάκι σου

Σωτήρες δεν υπάρχουν,
ξανά:
σωτήρες δεν υπάρχουν

Βρσικόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή

Η ιστορία είναι έγκυος

Το τι θα φέρει εξαρτάται από μας, από τον καθένα από εμάς ξεχωριστά και ως οργανωμένα σύνολα

Αυτό που έγινε μπορεί να είναι ένα άλμα προς τα εμπρός

Είναι δύσκολα τα πράγματα

Οργάνωση των ανθρώπων και διεκδίκηση της ουσιαστικής συμμετοχής μας στην λήψη των αποφάσεων που αφορούν τις ζωές μας

συνεχίζεται…

Δίκη πολιτικής ανυπακοής «Σ» Αναβολή για τον «ανυπάκουο» δικηγόρο – Παράνομα δικαστήρια βρετανικών βάσεων – Έφεση Χαμπή Χειμώνα «Δεν πάω στο δικαστήριο Δεκέλειας»

Δίκη πολιτικής ανυπακοής

Αναβολή για τον «ανυπάκουο» δικηγόρο –

http://www.sigmalive.com/simerini/news/247905/anavoli-gia-ton-anypakouo-dikigoro

09 Ιούλιος 2015, 09:56 | ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Από αριστερά, Χαμπής Χειμώνας, Μάριος Δημητρίου και Μιχάλης Παρασκευάς, ενώ προσέρχονται, χθες, στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσί

Μετά από δική του αίτηση, προς τη δικαστή
Ένα καλοκαίρι προετοιμασίας της τελικής του αγόρευσης έχει ο Μιχάλης Παρασκευάς

Αναβολή για τις 8 Σεπτεμβρίου 2015 πήρε χθες η γνωστή στο αναγνωστικό κοινό της εφημερίδας μας δίκη του δικηγόρου και πολιτικού ακτιβιστή, Μιχάλη Παρασκευά, μετά από δική του αίτηση προς τη δικαστή Δώνα Κωνσταντίνου και αφού δεν έφεραν ένσταση οι δικηγόροι της Κατηγορούσας Αρχής, Όλγα Σοφοκλέους και Χριστιάνα Τρυφωνίδου. Όπως είναι γνωστό, ο κ. Παρασκευάς κατηγορείται από τον Μάρτιο του 2014, ότι ως αυτοτελώς εργαζόμενος δεν πλήρωσε τις εισφορές του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΤΚΑ).

Ο κ. Παρασκευάς είχε εξηγήσει, στην εναρκτήρια αγόρευσή του, ότι δεν καταβάλλει τις εισφορές του, ως μια μορφή πολιτικής ανυπακοής, στην προσπάθειά του να τη διευρύνει σε μαζικό κίνημα και ν’ αποδείξει ότι το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων δεν είναι βιώσιμο, ότι ο νόμος που το διέπει είναι αντισυνταγματικός και ότι αυτή η θεώρησή του πρέπει να γίνει αποδεκτή από το Δικαστικό Σώμα, ώστε να επέλθουν οι κατάλληλες αλλαγές, για να θεμελιωθεί το δικαίωμα αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών.

Όταν αποφάσισε την ανυπακοή
«Ως αυτοεργοδοτούμενος δικηγόρος από 1/1/2005», είπε στην αγόρευσή του στις 16 Ιουνίου 2015, «ουδέποτε παρέλειψα να καταβάλω τις εισφορές μου στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, καθότι θεωρούσα καθήκον και υποχρέωσή μου να στηρίζω αυτή την κορυφαία κοινωνική κατάκτηση, που θεμελιώθηκε μετά από αγώνες και επιβλήθηκε ως συνταγματική διάταξη, κατοχυρώνοντας το δικαίωμα αξιοπρεπούς διαβίωσης μέσω του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.

Αυτό το γεγονός άλλαξε, όταν τον Νοέμβριο του 2012 περιήλθε στην αντίληψή μου σειρά δημοσιευμάτων στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, στα οποία γινόταν αναφορά σε διαγραφή της κρατικής οφειλής προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ύψους 7,2 δις ευρώ, τα οποία ουδέποτε διαψεύσθηκαν έκτοτε από τους αρμόδιους φορείς, αλλά μάλλον το αντίθετο γινόταν. Μετά και από αυτό το γεγονός, αποφάσισα ότι θα ασκήσω πολιτική ανυπακοή».

Η «ύποπτη ανοχή» Γ. Ελεγκτή
Ο Μ. Παρασκευάς αναφέρθηκε χθες στη «Σ», «στον ρόλο του Γενικού Ελεγκτή με την πολύ ύποπτη πλέον ανοχή του στην κατασπατάληση του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων και τη διαχρονική αδιαφορία του, να επιδιώξει τη συμμόρφωση του κράτους με τις διαπιστώσεις του, στις Εκθέσεις του». Πρόσθεσε τα εξής ο «ανυπάκουος δικηγόρος»: «Τι ακριβώς έκανε ο Γενικός Ελεγκτής, για να φέρει προ των ευθυνών τους, όλους αυτούς που ευθύνονται για την πολιτική αυτή, που δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Ταμείου;

Υπάρχει σαφής και ευθεία παράβαση του άρθρου 73, παράγραφος 6, που ορίζει ξεκάθαρα ότι “νοείται ότι, μέχρι τον Μάρτιο του 2010, ο Υπουργός Οικονομικών και ο Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων καταθέτουν στη Βουλή των Αντιπροσώπων νομοσχέδιο, ως προς την αποτελεσματική διαχείριση των αποθεματικών του Ταμείου από ανεξάρτητη Επιτροπή, αφού διασφαλιστεί η δημιουργία ικανοποιητικού αποθεματικού”. Έχουμε 2015 και δεν έγινε τίποτα. Πρέπει όλοι μας να ασκήσουμε τεράστια πίεση στον Γενικό Ελεγκτή, να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει!».

Το μη πραγματικό αποθεματικό
Nα υπενθυμίσουμε ότι στη διάρκεια της δικαστικής διαδικασίας στις 2 Ιουνίου 2015, ο Μιχάλης Παρασκευάς κατέθεσε, ως τεκμήρια, τις εκθέσεις του Γενικού Ελεγκτή της Δημοκρατίας του 2008, 2009, 2010, 2011, 2012 και 2013 και ειδικότερα τις σελίδες που αφορούν το αποθεματικό του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Είπε ότι, σύμφωνα με τον Νόμο περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ο Γενικός Ελεγκτής «είναι το καθ’ ύλην αρμόδιο όργανο, για έλεγχο του Ταμείου». Πρόσθεσε ότι «θεωρεί σημαντικότερη την έκθεση για το 2012, όπου γίνεται αναφορά σε πλασματικό αποθεματικό» και ότι «το μη πραγματικό αποθεματικό, για σκοπούς αναλογιστικής μελέτης, καταδεικνύει, με τον πιο έντονο τρόπο, ότι το κράτος δεν έχει πρόθεση να επιστρέψει αυτά τα ποσά».

«Σε κανέναν δεν λογοδοτούν…»
Στη δικάσιμο της 16ης Ιουνίου 2015, είχε πει, απευθυνόμενος προς τη δικαστή Δ. Κωνσταντίνου, ο Μ. Παρασκευάς: «Δεν μπορεί, να καθίσταται υποχρέωση, το συνταγματικό δικαίωμα του άρθρου 9 του Συντάγματος, που έχουμε όλοι οι πολίτες της Κύπρου, για αξιοπρεπή διαβίωση. Αυτή τη στιγμή, έχουμε μια αντιστροφή και μια πλήρη διαστρέβλωση των εννοιών και του νομικού περιεχομένου, αυτής της τεράστιας κοινωνικής κατάκτησης. Το άρθρο 9 ξεκάθαρα δίνει δικαίωμα κοινωνικής ασφάλειας… και τι έχουμε, εντιμοτάτη; Έχουμε αποκλειστικά και μόνο, την εφαρμογή της υποχρέωσης καταβολής εισφορών.

Είναι η θέση μου ότι εκεί όπου ο νόμος εξαναγκάζει τους πολίτες, εφαρμόζεται. Εκεί όπου ο νόμος -που εδράζεται στο άρθρο 9 του Συντάγματος- εξαναγκάζει φορείς, όπως ο Γενικός Ελεγκτής και ο Υπουργός Οικονομικών, δεν εφαρμόζεται. Σε κανέναν δεν λογοδοτούν, σε αυτό το κράτος. Δηλαδή διαστρεβλώνεται, παντελώς, η έννοια και η ουσία του άρθρου 9 του Συντάγματος. Πάντα αυτοί που κατέχουν την εξουσία μένουν στο απυρόβλητο και κανένας δεν λογοδοτεί. Απλώς θέλω να επισημάνω, ότι το δικαίωμα έχει καταστεί υποχρέωση…».

Παράνομα δικαστήρια βρετανικών βάσεων – Έφεση Χαμπή Χειμώνα
«Δεν πάω στο δικαστήριο Δεκέλειας»

http://www.sigmalive.com/simerini/news/247872/den-pao-sto-dikastirio-dekeleias

09 Ιούλιος 2015, 09:55 | ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Αριστερά ο Χαμπής Χειμώνας, χθες, με τον Μάριο Δημητρίου.

Δεν πρόκειται να παρουσιαστεί στο δικαστήριο Δεκέλειας στις 12 Οκτωβρίου 2015, επόμενη δικάσιμο της δίκης του, που συνεχίζεται από τον Ιούλιο 2014, δήλωσε χθες στη «Σ» ο 60χρονος γεωργός Χαμπής Χειμώνας, από την Ξυλοφάγου, ο οποίος είχε συλληφθεί προχθές το πρωί στο περιβόλι του, σε έδαφος της Βρετανικής Βάσης Δεκέλειας, και κρατηθεί για πολλές ώρες, στον αστυνομικό σταθμό Δεκέλειας. Στη Δεκέλεια, είχε σπεύσει από τη Λευκωσία ο δικηγόρος του Μιχάλης Παρασκευάς και μετά την παρέμβασή του και αφού καταβλήθηκε χρηματικό ποσόν ως εγγύηση, ο Χ. Χειμώνας αφέθηκε ελεύθερος, γύρω στις 8 το βράδυ.

Καταγγελίες για κακομεταχείριση
Ο κ. Χειμώνας, που βρισκόταν χθες στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, για να συμπαρασταθεί στον δικηγόρο του Μιχάλη Παρασκευά, στη δίκη του για μη καταβολή εισφορών του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ως πράξη πολιτικής ανυπακοής, επανέλαβε ότι «εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας και δεν αναγνωρίζουμε κανένα δικαίωμα στους Βρετανούς, να δικάζουν πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας και να μας εξευτελίζουν».

Η προχθεσινή σύλληψή του Χ. Χειμώνα έγινε ακριβώς για την παρακοή τού σχετικού δικαστικού διατάγματος και για τη μη παρουσίασή του στο Δικαστήριο Δεκέλειας, τόσο του ιδίου, όσο και του γιου του Χριστόφορου, για ακρόαση κατηγοριών εναντίον τους, που αφορούν παρεμπόδιση εργασιών σε έδαφος των Βάσεων, με απειλή βίας και επίθεση εναντίον αστυνομικού, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του. Ο Χ. Χειμώνας επανέλαβε, επίσης, στη «Σ» τις καταγγελίες του ότι στη διάρκεια της σύλληψής του, από έξι αστυνομικούς της Βάσης Δεκέλειας (Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους), έτυχε βάναυσης κακομεταχείρισης και κτυπήθηκε στο κεφάλι από κάποιους από αυτούς.

Ο κίνδυνος για Κύπριους πολίτες
Από τη δική του πλευρά, ο δικηγόρος του, Μιχάλης Παρασκευάς, μας υπενθύμισε την έφεση που καταχώρισε πριν από λίγες ημέρες στο Ανώτατο Δικαστήριο, εναντίον της απόρριψης από το Ανώτατο (στις 8 Μαΐου 2015), της αίτησής του, εκ μέρους του πελάτη του, Χαμπή Χειμώνα, για έκδοση προνομιακού εντάλματος QUO WARRANTO. Το Ανώτατο, διά του δικαστή Μιχαλάκη Χριστοδούλου, δήλωσε ότι «δεν έχει δικαιοδοσία να διατάξει τον Βρετανό υπήκοο R.H. Naqvi να μην ασκεί τα καθήκοντα τού δικαστή στο έδαφος των Βρετανικών Βάσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας».

Ο κ. Παρασκευάς σχολίασε για άλλη μια φορά την απόφαση του Ανωτάτου, επισημαίνοντας ότι «ενώ το Ανώτατο αποφάνθηκε ότι δεν έχει δικαιοδοσία και ενώ η κυπριακή Κυβέρνηση μέσω του Υπουργείου Εξωτερικών αποποιήθηκε τις ευθύνες της, υπάρχει το πραγματικό γεγονός, ότι Κύπριοι πολίτες, όπως ο πελάτης μου Χαμπής Χειμώνας, κινδυνεύουν από ένα νομικό έκτρωμα όπως οι Βρετανικές Βάσεις στην Κύπρο».

– See more at: http://www.sigmalive.com/simerini/news/247872/den-pao-sto-dikastirio-dekeleias#sthash.Z8pGnvRT.dpuf