Οι οργανωμένες θρησκείες ως σκοτεινά καρκινώματα

Ο Γαλιλαίος θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης αστρονομίας, τελειοποίησε το τηλεσκόπιο και καθιέρωσε την θεωρία του ηλιοκεντρικού ηλιακού συστήματος και ότι η Γη δεν είναι παρά ακόμα ένας πλανήτης που γυρίζει σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο

Η χριστιανική εκκλησιά στην γνωστή Ιερά Εξέταση που δολοφονούσε ή σιωπούσε δια της βίας όποιον αμφισβητούσε την εξουσία της τον δίκασε και τον καταδίκασε απλά επειδή ο επιστήμονας Γαλιλαίος εφάρμοζε τις επιστημονικές αρχές τις εξερεύνησης

 

 

 

Είναι γνωστή η ρήση που του αποδίδεται όταν τον καταδίκαζαν οι παπάδες σε φυλάκιση ως αιρετικό, «κι όμως γυρίζει» , εννοώντας ότι ακόμα και να με σκοτώσετε για να μην αποδειχθούν τα ψέματα και οι βλακείες προς χειραγώγηση των μαζών, ό,τι και να πείτε,  η Γη γυρίζει γύρω από τον Ήλιο……

 

Το πιθανότερο όμως είναι ότι ο Γαλιλαίος ουδέποτε είπε αυτή την φράση και μάλιστα ενώπιον των παπάδων που τον καταδικασαν γιατί απλά δεν θα ζούσε μετά αλλά θα καιγόταν στην πυρά

Τελικά ο Πάπας  Πάπας αποκατέστησε τη μνήμη του Γαλιλαίου στις 31 Οκτωβρίου 1992, 300 χρόνια μετά το διωγμό του, το 1992!!!!!!!! Μόλις 300 χρόνια μετά και αφού ο άνθρωπος πάτησε στην Σελήνη το 1969…

 

 

Διαβάζοντας του Στοχασμούς περί της Πρώτης Φιλοσοφίας του Ρενέ Ντεκάρτ (Καρτέσιου) στην εισαγωγή του βιβλίου εμπεριέχονται οι επιστολές που απέστειλε «Προς τους Σοφότατους και εκλαμπρότατους άνδρες της Ιερής Σχολής Θεολογίας του Παρισιού, τον Κοσμήτορα και τους Διδάκτορες»

 

 

Τις επιστολές αυτές τις απέστειλε από τον τρόμο που είχε για να αποδείξει στους παπάδες ότι δεν αμφισβητεί τις διδαχές παλάβωσης του ποιμνίου τους ώστε να μπορούν να διαιωνίζουν με τα παραμύθια την εξουσία του και ουσιαστικά είναι ένα επικό γλείψιμο στην εξουσία των παπάδων ώστε να τον αφήσουν ήσυχο να εκφέρει τις φιλοσοφικές του αναζητήσεις

 

Παρόλο το γλείψιμο ο Ντεκάρτ δεν γλίτωσε την μήνι και τον διωγμό των παπάδων και καταδιώχθηκε και μάλλον δολοφονήθηκε από ένα παπά με αρσενικό για τις ιδέες του

 

https://www.theguardian.com/world/2010/feb/14/rene-descartes-poisoned-catholic-priest

 

Αυτοί που κατηγορούν και κοροιδεύουν τους ψυχατζιστές που εκφέρουν τις ηλίθιες ιδέες τους ας ρίξουν μια ματιά στον καθρέφτη της θρησκείας τους του χριστιανισμού και ας φρίξουν από τα εκγλήματα που έγιναν κατά της ανθρωπότητας

 

Δύο αφορμές στάθηκαν για να γράψω αυτό, ο «θυμός» μου για τον Καρτέσιο που έγλειφε τους παπάδες τόσο πολύ και τελικά το γλείψιμο δεν τους έσωσε και οι φωτογραφίες με τις ατελείωτες ουρές του ποιμνίου των ηλιθίων για να προσκυνήσουν είδωλα του παίσιου καθώς επίσης και μια πολύ σημαντική απόφαση του ΕΔΔΑ που έκρινε για μια ακόμη φορά ότι η απαγόρευση της μπούργκας που επέβαλε το Βέλγιο σε δημόσιους χώρους είναι νόμιμη

 

http://hudoc.echr.coe.int/eng/#{«itemid»:[«001-175139»]}

 

Ban on wearing face covering in public in three Belgian municipalities was not
in breach of the Convention
In today’s Chamber judgment1
in the case of Dakir v. Belgium (application no. 4619/12) the
European Court of Human Rights held, unanimously, that there had been:
no violation of Articles 8 (right to respect for private and family life) and 9 (right to freedom of
thought, conscience and religion) of the European Convention on Human Rights,
no violation of Article 14 (prohibition of discrimination), taken together with Articles 8 and 9 of
the Convention, and
a violation of Article 6 § 1 (right of access to a court).
The case concerned a by-law adopted in June 2008 by three Belgian municipalities (Pepinster, Dison
and Verviers) concerning a ban on the wearing in public places of clothing that conceals the face,
and the subsequent proceedings before the Conseil d’État.
The Court found in particular that the ban imposed by the joint by-law of municipalities in the
Vesdre police area could be regarded as proportionate to the aim pursued, namely the preservation
of the conditions of “living together” as an element of the “protection of the rights and freedoms of
others. It therefore held that the contested restriction could be regarded as “necessary” “in a
democratic society”, and that – similarly to the situation which had previously arisen in France (S.A.S.
v. France2
) – the question whether or not it should be permitted to wear the full-face veil in public
places in Belgium constituted a choice of society.
The Court also held that the decision by the Conseil d’État to declare Ms Dakir’s application
inadmissible on the ground that it was based only on Article 113bis of the by-law, without reference
to Article 113, had been excessively formalistic, and that Ms Dakir’s access to the Conseil d’État had
been limited to such an extent that it had upset the fair balance that ought to be struck between, on
the one hand, the legitimate concern to ensure that the formal procedure for appealing to courts
was complied with and, on the other, the right of access to the courts. The Court noted that Ms
Dakir’s arguments on the merits had been set out in a substantiated and structured manner and
were of particular significance.

 

Πριν λίγο καιρό επίσης το ΕΔΔΑ σε μια προσφυγή που καταχώρησαν δύο Ελβετοί πολίτες μουσουλμάνοι τουρκικής εθνικότητας εναντίον της Ελβετίας δικαίωσε ένα σχολείο της Ελβετίας που δεν αποδέχτηκε την απαίτηση των γονιών να μην αφήνουν τα δύο τους κοριτσάκια 9 και 6 χρονών να μην φοράνε μπουρκίνι και να κολυμπάνε μόνο με κοριτσάκια για θρησκευτικούς λόγους

Ο μεσαίωνας και ο σκοταδισμός προσπαθεί να μας έλθει από την πίσω πόρτα και πάλι με πρώτα θύματα τις γυναίκες και τα παιδιά φυσικά

Διαβάζω κατά καιρούς διάφορα γελοία άρθρα που προσπαθούν να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα περί γάμους ομοφυλόφιλων μουσουλμάνων με παραδοσιακών στολών και διαβάζεις κάτω στα σχόλια τους μουσουλμάνους άνδρες και γυναίκες να τους βρίζουν και να τους λένε να καούν και άλλα όμορφα και ότι αυτά είναι ασυμβίβαστα και ότι το ίδιο το κοράνι λέει ότι η ομοφυλοφιλία είναι αμάρτημα ή κάτι προοδευτικούς ναούς τάχα στην γερμανία που έχει …..μουφτή γυναίκα τάχα και προσεύχονται μαζί άντρες και γυναίκες χωρίς καλύματα κεφαλής κλπ

Ποτέ μου δεν μπόρεσα να αντιληφθώ αυτή την προσπάθεια «φιλελευθεροποίησης» θεσμών όπως η θρησκεία…….. είναι σα να βάζεις ζάχαρη πάνω στα σκατά….. βασικά ο καθένας κάνει και από μια δική του εκδοχή του τι είναι η θρησκεία του, και στην ουσία ο καθένας την προσαρμόζει στις ανάγκες του….

Είναι τρομακτική η επιρροή της θρησκείας στις μέρες μας και οδηγεί την ανθρωπότητα στα πιο σκοτεινά μονοπάτια……

Ο καθένας μας κάνει τις επιλογές του για το που θα σταθεί απέναντι σε αυτό το σκοτάδι και πως αυτή η στάση θα επηρεάσει την ζωή μας

Μπορείς να κρυφτείς ή μπορείς να την εκθέσεις…… τις συνέπειες θα τις υποστείς από το ….ποίμνιο έτσι κι αλλοιώς…. Η σκέψη είναι πιο δύσκολη από την τυφλή πίστη σε μαγικά πράγματα

Advertisement

Ρενέ Ντεκάρτ (Καρτέσιος) Στοχασμοί περί της Πρώτης Φιλοσοφίας.

Πολλά από αυτά που γράφω εδώ τα γράφω εν είδη αρχείου αλλά και για να προβληματίσω και να προκαλέσω την σκέψη αν μπορώ σε όσους μπορώ
από το βιβλίο του Ρενέ Ντεκάρτ που είναι πιο γνωστός ως Καρτέσιος, Στοχασμοί περί της Πρώτης Φιλοσοφίας
Σημειώσεις μου
Το μόνο πράγμα που είναι σίγουρο, είναι ότι σκέφτομαι
Εφόσον σκέφτομαι σημαίνει ότι υπάρχω

 

 

 

 
Το είναι «κερί» όχι λόγω των χρωμάτων του, της όψης του, της μυρωδιάς του αλλά λότω του ότι εγώ το αντιλαμβάνομαι ως κερί μέσω του πνεύματος/σκέψης μου.
Δεν αντιλαμβάνομαι δηλαδή το κερί μέσω της όρασης μου αλλά με την ικανότητα του κρίνειν η οποία είναι στο πνεύμα/σκέψη μου
==> Οι ασθητικές παραστάσεις δεν αποτελούν γνώση στον βαθμό που τις επεξεργάζεται και τις ερμηνεύει το πνεύμα ==> Η βαθύτερη αλήθεια των πραγμάτων δεν αποκαλύπτεται από τις αισθήσεις ή την φαντασία αλλά από το νου
«Η ψυχή αισθάνεται και όχι το σώμα»

 

 

 

 

 
==> Δεδομένα: Εγώ υπάρχω, υπάρχω και είμαι σκεπτόμενο ον
Οι ιδέες είναι οι απεικονίσεις του εξωτερικού κόσμου που εκλαμβάνω με τις αισθήσεις μου, ή αυτά που έμαθα από άλλους πχ αστρονόμους για το τι είναι ήλιος κλπ
όμως οι αισθήσεις μπορεί να είναι παραπλανητικές όπως και ό,τι μάθαμε από άλλους
Πως μπορούμε να βεβαιωθούμε ότι υπάρχει σίγουρα κάτι έξω από εμάς

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

,

ενώ το αληθινό πρόσωπο είναι η αντικειμενική πραγματικότητα (😉
==> Το μόνο που γνωρίζουμε με βεβαιότητα με το νου μέχρι στιγμής περιέχει ιδέες και όχι πράγματα => το να υπάρχει κάτι αντικειμενικά σημαίνει να υπάρχει ως απείκασμα (απεικόνιση)
«Το να είναι κάτι αντικειμενικά δεν σημαίνει άλλο από το να είναι στο νου με τον τρόπο που τα αντικείμενα συνηθίζουν να ειναι εκεί»
Γράφει ο Καρτέσιος
«Διότι καίτοι η ιδέα της υπόστασης είναι μέσα μου από το ίδιο το γεγονός ότι είμαι υπόσταση, ωστόσο δεν θα ήταν για τον λόγο αυτό η ιδέα μιας άπειρης υπόστασης, αφού εγώ είμαι πεπερασμένος, παρά αν πήγαζε από κάποια υπόσταση αληθινά άπειρη»
Εδώ θέτω μια πολύ μεγάλη αντίρρηση σε αυτό το σκεπτικό του Καρτέσιου
Πόθεν συνάγεται το πεπεράσμενο;
Γιατί το θεωρεί ως δόγμα/αξίωμα και μετά καταλήγει σε αυθαίρετα κατά τη γνώμη μου συμπεράσματα και μιλά περί άπειρου
«διότι είναι στη φύση του άπειρου να μη γίνεται καταληπτο από μένα που είμαι πεπερασμένος»
Θεωρώ ότι εδώ ο Καρτέσιος υποπίπτει σε ένα λογικό σφάλμα με αυτό το άλμα που δεν το τεκμηριωμένει επαρκώς
και εδώ τελειώνουν οι τρεις πρώτοι στοχασμοί
Θα επανέλθω με ένα κείμενο πιο ευρύ