Στην Κύπρο του σημέρα κυριαρχούν δύο τάσεις όσον αφορά το κυπριακό:
λύση ό,τι νάναι και όπως νάναι από όποιον νάναι, με έωλες ανιστόρητες «ρεαλιστικές» αιτιάσεις παραγνωρίζοντας παντελώς την πραγματική ουσία και φύση τέτοιων διεθνών ζητημάτων και αναφωνόντας το σύνθημα «κανεί πιον ολάν»
το περήφανο και βροντερό όχι των πατριωτών εθνικόφρονων ελληναράδων σε κάθτετι οι οποίοι με έωλες και ανιστόρητες αιτιάσεις παραγνωρίζοντας παντελώς την πραγματική ουσία και φύση τέτοιων ζητημάτων και αναφωνόντας το αγαπημένο τους όχι χωρίς όμως να αντιτάσσουν τίποτα θετικό
οι δύο αυτές κυρίαρχες τάσεις των κυπρέων προέρχονται από πολλές τύποις «πολιτικές» αφετηρίες,
υπάρχει απόλυτη ταύτιση απόψεων «αριστερών» και «δεξιων» κυπρέων (ό,τι δηλώσεις είσαι) στην πρώτη τάση
υπάρχει απόλυτη ταύτιση απόψεων «δεξιών» και «αριστερών» κυπρέων (ό,τι δηλώσεις είσαι) στην δεύτερη τάση
οι όροι «αριστερά» και «δεξιά» δεν είναι φυσικά κυπριακό δημιούργημα (ναι η κύπρος δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος) και
«δεξιός» δεν σημαίνει αυτόν που δηλώνει ότι είναι γκράντε έλληνας με τεράστια ελληνική σημαία έσσω του μαζί με του αποελανορθωσηαπολλων
και «αριστερός» δεν είναι αυτός που δηλώνει ότι δεν «είμαστε έλληνες αλλά κυπραίοι ολάν» και υποστηρίζει την εταιρεία της ομόνοιας ή έστω της αελ και της αλκής
ο όρος «δεξιά» σε γενικές γραμμές σημαίνει καταρχήν την στήριξη της έννοιας του κράτους όπως αυτή διαμορφώθηκε τον 19 αιώνα από τις μεγάλες βιομηχανικές δυνάμεις της εποχής της γαλλίας και της αγγλίας δηλαδή μιας αστικής καπιταλιστικής τύποις δημοκρατίας η οποία λειτουργεί με τις αρχές τάχα της «ελεύθερης» αγοράς η οποία φυσικά δεν υπήρξε ποτέ αλλά μόνο μονοπώλια και ολιγοπώλια
ο όρος «αριστερά» σε γενικές γραμμές, υπήρξε γέννημα εξ ανάγκης ως αντίβαρο στην βαρβαρότητα του καπιταλιστικού μοντέλου που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους, απορρίπτει καταρχήν το μοντέλο της αστικής δημοκρατίας και αντιτάσσει στην θέση του το κομμουνιστικό μοντέλο το οποίο θα πρέπει να επιβληθεί από τους εργάτες οι οποίοι κατέχουν τα μέσα παραγωγής και άρα κατέχουν όλο τον πλούτο της κοινωνίας τον οποίο παράγουν αφού όμως συνειδητοποιήσουν αυτή τους τη δύναμη, υπήρξαν διάφορες θεωρίες όσον αφορά το πως θα επέλθει η κομμουνιστική κοινωνία, ο μάρξ πάντως θεωρούσε ότι το απώτατο στάδιο της κοινωνικής αλλαγής θα ήταν ο αναρχισμός
οι κατέχοντες την εξουσία βιομήχανοι μέσω ελέγχου του αστικού κράτους θέλησαν να δώσουν ιδεολογικό υπόβαθρο στις μάζες ώστε να το διαιωνίζουν, έτσι δημιουργήθηκε η «εθνική’ συνείδηση η οποία προβάλλεται σε κάθε φάση της ζωής των «πολιτών», στο σχολείο, στην εκκλησία, στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο και παντού
μιλάει για το περήφανο χ έθνος το επιβίωσε των εχθρών του και έκανε πράξη τις επιταγές των προγόνων μας και πρέπει να το προστατεύσουμε ως κόρη οφθαλμού και μπλα μπλα
οι μάζες πιστεύοντας όλα αυτά πήγαιναν με το χαμόγελο στα χείλη να σκοτωθούν στον μεγαλύτερο καπιταλιστικό πόλεμο που υπήρξε στην ανθρωπότητα, τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο ο οποίος έγινε λόγω της τεράστιας διόγκωσης του γερμανικού κράτους που ήθελε να επεκτείνει τις αγορές του (ιμπεριαλισμός απότοκο του καπιταλισμού) και οι αντίπαλοι του καπιταλιστές της αγγλίας και γαλλίας ήθελαν να μπλοκάρουν
επί της ουσίας ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος έγινε αποκλειστικά κια μόνο για τον έλεγχο των αγορών, οι γερμανοί βιομήχανοι ήθελαν να επεκτείνουν την εδαφική επικράτεια της γερμανίας ώστε να πουλάνε τα προιόντα που ήδη είχαν υπερπαράξει
και σαν αντίβαρο σε αυτό οι αγγλογάλλοι βιομήχανοι «προαιώνιοι» «εχθροί» ένωσαν τις δυνάμεις τους γιατί κινδύνευαν από κοινού να χάσουν τις αγορές
οι αγγλογάλλοι πούλησαν φούμαρα στους λαούς τους περί ελευθερίας και άλλων τέτοιων και τους καλούσαν να υπερασπιστούν την «πατρίδα» η οποία δεν κινδύνευσε ποτέ
το ίδιο σκηνικό έγινε και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, αφού οι εγγλέζοι βιομήχανοι δια του πρωθυπουργού τους δεν μπόρεσαν να καλάρουν τον χίτλερ εκπρόσωπο του βιομηχναικού κατεστημένου της γερμανίας για να μοιραστούν την πίττα μπήκαν αναγκαστικά σε πόλεμο πουλώντας και πάλι τα φούμαρα για ελευθερία κλπ κλπ
οι αμερικάνοι βιομήχανοι, ανερχόμενη καπιταλιστική δύναμη μπήκαν στον πόλεμο αφού οι ευρωπαίοι ανταγωνιστές τους αγγλοι, γάλλοι, γερμανοί είχαν αλληλοεξοντωθεί και με πρόσχημα το περλ χάρμπορ πούλησαν φούμαρα στους δικούς τους περί ελευθερίας κλπ κλπ
ήταν η ευκαιρία τών ηπα να επιβληθει πλέον σαν η απόλυτη καπιταλιστική υπερδύναμη, και έτσι και έγινε
αφού διέλυσαν με δύο πυρηνικές βόμβες την άλλη ανερχόμενη καπιταλιστική δύναμη ιαπωνία, χιροσίμα και ναγκασάκι
εν τέλει η βρεττανικκή αυτοκρατορία αντικαταστάθηκε από την αμερικανική,
το τελευταίο προπύργιο της βρεττανικής αυτοκρατορίας μετά την απώλεια του Σουεζ όπου εκδιώχθηκαν κακήν κακώς υπήρξε η Κυπρος μας!
η Κύπρος είναι το τελευταίο προπύργιο των εγγλέζων βιομηχάνων στην περιοχή των πετρελαίων την κινητήρια δύναμη του καπιταλισμου των τελευταίων 70 χρόνων και υπάρχει άκρατος ανταγωνισμός μεταξύ τους και των ηπα
ο όρος «δεξιά» έχει συγκεκριμένο πολιτικό περιεχόμενο και ο πιο σύντομος ορισμός της είναι η πίστη στις αρχές της «ελεύθερης αγοράς»
υποτίθεται στην Κύπρο τα «δεξιά» κόμματα είναι ο δησύ και το δήκο, αν όμως ρωτηθούν οι οποδοί τους τι ακριβώς σημαίνει δεξιά και για ποιο λόγο ιδεολογικά στηρίζουν το κόμμα αυτό το πολύ πολύ να σας πουν ότι στηρίζουν δησύ και δηκο γιατί είναι έλληνες πατριώτες και στηρίζουν το έθνος
υποτίθεται στην κύπρο «αριστερό» κόμμα είναι το ακελ το οποίο όμως πέραν των παρλαπίππων του ουδέποτε επιδίωξε οτιδήποτε άλλο πέραν της απόλυτης στήριξης του καπιταλιστικού μοντέλου αστικής τύποις δημοκρατίας και μάλιστα στην χειρότερη του μορφή που προέκυψε από το σύνταγμα που επέβαλαν οι εγγλέζοι με πρόεδρο έναν εκπρόσωπο του όπιου του λαού όπως έλεγε ο υποτίθεται θεωρητικός του πατέρας Μαρξ
η εδεκ είναι ένα υποτίθεται «σοσιαλιστικό» «αριστερό» πατριωτικό και εθνικόφρων που υιοθετεί πλήρως τα όσα πουλάνε οι «δεξιοί» δησυδηκο
εν ολλίγοις και γενικά ομιλούντες διαχρονικά στην κύπρο υπήρξε μονο μια ιδεολογία, αυτή της δεξιάς όπως αναλύθηκε πιο πάνω
δηλαδή η στήριξη του μοντέλου του αστικού κράτους που διαμορφώθηκε από τις μεγάλες βιομηχανικές δυνάμεις τον 19 αιώνα και λειτουργεί στα πλαίσια του καπιταλισμού
Στην Κύπρο ουδέποτε υπήρξε αμφισβήτηση της κυριαρχείας αυτού του μοντέλου
νοιώθω μια αηδία να αναφέρθώ καν στο ακελ ότι είναι αριστερό κόμμα
σήμερα τι έχουμε στην κύπρο; διαπραγματεύσεις για λύση του κυπριακού όπου θα επέλθει ένα κράτος αστικό στα πλαίσια του καπιταλιστικού μοντέλου
στην Κύπρο από το 1960 δεν αμφισβήτηθηκε ποτέ από κανένα η κυριαρχεία του καπιταλιστικού μοντέλου όπως είπαμε πιο πάνω, και έτσι όλα τα κόμματα και πολιτικές δυνάμεις λειτουργούσαν με τους όρους της δεξιάς» και βάσει αυτών ενεργούσαν
το μόνο που υπήρξε ήταν η αντιπαλότητα των πολιτικών δυνάμεων αυτών να κυριαρχήσουν στο εσωτερικό σκηνικό, πάντα μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού μοντέλου χωρίς επι της ουσίας να υπάρχουν μεταξύ τους ιδεολογικές διαφορές
υπήρξαν δύο ροπές προσωποπαγέις, το δίπολο μακάριος-γρίβας
ο καθένας είχε τους πιστούς του οπαδούς με τον ένα να έχει τη νομιμοποίηση που του πρόσφερε το κράτος
ο καθένας είχε τους προσωπικούς του στρατους και αντιμάχονταν μεταξύ τους για την κατάληψη ή διατήρηση της εξουσίας του κράτους
η κύπρος είχε μοιραστεί σε μακαριακούς και γριβηκούς
καταλήξαμε εν τέλει στο πραξικόπημα που στηρίκτηκε συναισθηματικά από πολύ κόσμο δυστυχώς που έφερε την εισβολή και την κατάληψη της μισής κύπρου
το ακελ ουδέποτε είχε ουσιαστική και πρακτική παρέμβαση στα όσα συναίβεναν σε αυτή την διαμάχη παρά μόνο ψέλιζε κάτι μαλακιούλες περί φιλίας των λαών στα πλαίσια πάντοτε φυσικά του αστικού κράτους και του καπιταλισμού που ουδέποτε αμφισβήτησε
στα χρόνια που ακολούθησαν ΚΑΝΕΝΑΣ απολύτως δεν λογοδότησε για το πραξικόπημα και εννοείται κανείς εκτός του νίκου σαμψών πλήρωσε για αυτό το έγκλημα
το πραξικόπημα ουδέποτε θεωρήθηκε από την τεράστια πλειοψηφία των ανθρώπων που εντάχθηκαν στον δησύ ως κάτι κακό αφού άλλωστε ο μακάριος ήταν αυτός που το προκάλεσε κλπ κλπ
το δησυ όπως έγραψα και αλλού δημιουργήθηκε από τον κληρίδη, παιδί του μακαρίου και αυτός, αλλά λειτουργώντας ως το αντίπαλο δεος στος φουλ «μακαριακό» δήκο ενέταξε τους «γριβηκούς» οι οποίοι μισούν τον μακάριο και δικαιολογούσαν το πραξικόπημα
στα χρόνια που ακολούθησαν εδραιώθηκε και τσιμεντοποιήθηκε η άποψη στους εθνικόφρωνες δησυκους ότι «οκ είναι πολιτικαλυ κορεκτ να λέμε ότι το πραξικόπημα ήταν κάτι κακό αλλά τζαι ο μακάριος ήταν κακός κλπ κλπ άρα το πραξικόπημα επί της ουσίας δεν ήταν κάτι κακό»
αυτή η άποψη είναι πολύ εδραιωμένη σε μεγάλες μάζες των κυπρέων και γιαυτό ακόμη και σήμερα θα ακούσεις παιδαρέλια να φωνάζουν μαλακιουλες του στυλ κράτα μάνα και θα γίνει κι αλλο πραξικόπημα από τα παιδιά του γέρο γρίβα κλπ κλπ
στα χρόνια που ακολούθησαν οι αντιγριβικές δυνάμεις χρησιμοποιήσαν το πραξικόπημα αποκλειστικά και μόνο για την υφαρπαγή ψήφων
γιαυτό και σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις το ακελ το δηκο θυμούνται το πραξικόπημα
η καταδίκη του πραξικοπήματος υπήρξε μόνο χάρι «πολιτικών» μικροκομματικών ωφελημάτων
και συσπείρωσης των οπαδών των κομμάτων τους
ουδέποτε και καμιά πολιτική δύναμη ήταν ειλικρινής γι ανα εξηγήσει τους λόγους πραγματικής καταδίκης του πραξικοπήματος
και αυτό είναι φανερό γιατί 35 χρόνια μετά το πραξικόπημα ζητούν από ανθρώπους ηλικίας 35 χρονών μια άλλης γενιάς την ψήφο τους κάθε φορά για κάτι που έγινε χωρίς κανένα πολιτικό όρο
απλά λένε: ψηφίστε μας γιατί οι άλλοι καναν πραξικόπημα
πίσω απο αυτή την φράση δεν υπάρχει κανένας πολιτικός όρος και επιχείρημα
γιαυτό και ακόμη και σήμερα βλέπουμε συνθήματα μιας άλλης εποχής περί γρίβα που ζει και περί εοκαβ δολοφόνοι που αναγράφονται απο 16χρονα φαντικά παιδαρέλια που φανατίζονται από τους γονείς τους οι οποίοι φανατίζονται από τα κόμματα που το μόνο που ενδιαφέρονται είναι η κομματική συσπείρωση και πειθαρχία για υφαρπαγή της εξουσίας
σήμερα στην κύπρο δεν υπάρχει επί της ουσίας κανένας πολιτικός λόγος
στην μαλθάκια κύπρο του πολιτικού τίποτα δεν έχουμε μάθει απολύτως τίποτα με πρώτιστη ευθύνη των κομμάτωνπου βολεύονται από αυτή την κατάσταση και φυσικα από τους βολεμένους απολιτικους ανθρώπους
μοιραία όταν δεν μαθαίνεις απο τα λάθη σου, θα τα επαναλάβεις
επί της ουσίας οι δύο τάσεις στο κυπριακό που ανέφερα στην αρχή δεν διαφέρουν και τόσο πολύ αφού και οι δύο στην ουσία τους αποδέχονται το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο
επί της ουσίας οι κυπραίοι είναι τόσο βολεμένοι και ιδεολογικά και υλικά που αδυνατούν και επειδή βαρκούνται να σκεφτούν με πολιτικούς όρους αλλά και από την άλλη σκέφτοναι πολύ απλοικά ατε ρε κουμπάρε να επανενωθεί η κύπρος ρε κουμπάρε να είμαστεν αδέλφκια κλπ
δεν αντιλαμβάνονται φυσικά ότι αυτοί που επικαλούνται για να μας λύσουν το «πρόβλημα» είναι ακριβώς αυτοί που το δημιουργησαν δηλαδή το κατεστημένο του κυρίαρχου οικονομικού μοντέλου τόσο σε διεθνές επιπεδο όσο και σε τοπικό
καλά για τους άλλους τους ελληναράδες που κρεμμάνε τεράτιες σημαίες κλ π κλπ και μιλάνε στο όνομα μιας θεότητας περί έθνους κλπ κλπ που πρέπει να προστατευτεί χωρίς όμως να λένε κιχ για την ουσία του κυπρικαού όπως και όλων των διεθνών ζητημάτων γιατί πολύ απλά δεν τους απασχόλησε ποτέ κάτι πέραν των ψευδαισθήσεων που τυος επέβαλαν οι βιομήχανοι του αστικού κράτους κλπ κλπ αυτοί είναι εκτός συζήτησης
εν τέλει, στην μαλθάκια κύπρο του πολιτικού τίποτα δεν έχουμε μάθει απολύτως τίποτα
και θα πορευτούμε όπως πορεύτηκαν οι άνθρωποι της κύπρου μετά το 1960 και πολύ απλά θα επαναληφθούν ΄καταστάσεις και γεγονότα παρόμοια
-osr- τίποτε δεν χαρίζεται..... όλα κερδίζονται μόνο όταν τα διεκδικούμε και τα θέλουμε αληθινά 
Πόσο προφητικός θα αποδειχθεί,πολύ φοβούμαι,ο λόγος σου….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
αγαπητέ κώστα και μόλις διάβαζα το κείμενο σου για την Σαντορίνη με το οποίο συμφωνώ!
το μονο που αξίζει είναι η καλντέρα στα Φυρά Οία Ημεροβίβλι κλπ
όσον αφορά το παρόν κείμενο,
πραγματικά από όλα όσα ακούω αλλά και διαβάζω και από τα blog που γράφονται από ανθρώπους πιο ευαισθητοποιημένους από τους υπόλοιπους οι οποίοι θέλουν να μοιράζονται τις σκέψεις τους
είμαι πάρα πολύ απαισιόδοξος για το μέλλον αυτού του τόπου και των ανθρώπων του
απλά ό,τι είναι να γίνει ας γίνει γρήγορα,
ίσως από μια νέα εκ των πραγματων κακή (ας χρησιμοποιήσω ήπια λέξη) κατάσταση
η οποία δεν έχω καμιά απολύτως αμφιβολία ότι θα έλθει
όσο και αν οι εκτός τόπου και χρόνου χαζοχαρούμενοι «ρεαλιστές» θέλουν να πιστεύουν σε αυτή εκτός από από τον άη βασίλη,
ίσως κολλήσει κάτι πάνω μας και δούμε τα πράγματα πιο καθαρά και θελήσουμε πραγμτικά να αλλάξουμε και ως εκ τούτου την κοινωνία όχι μόνο την τοπική
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Eδω βρισκεται ακριβως η ριζα ολων των κακων της κοινωνιας(ας φαινομαι υπερβολικος), στην ΕΞΟΥΣΙΑ.
Οι διαφορες εξουσιες(μεγαλοεταιρειες,κρατος,εκκλη-σια,κομματα κοκ)
συνεργαζονται πισω απο κλειστες πορτες με κινητρο το κοινο συμφερον και μας πουλουν παραμυθια.
Τον μισο πληθυσμο τον τραβα η «δεξια» με την ακρατη πατριδοκαπηλια(κατα την γνωμη μου δεν ειναι το προβλημα οτι υπαρχουν εθνη αλλα οτι καποιοι χρησιμοποιουν αυτη την εννοια,την αλλοιωνουν και της δινουν οτι νοημα τους συμφερει,εξαλλου και το ΕΑΜ του 40-45 ηταν πατριωτες αλλα η δεξια φυσικα ποτε δεν αναφερεται σε αυτους).Βαζουν μπροστα τον πατριωτισμο για να κρυψουν την πολιτικη της «ελευθερης»(μαλλον κυριαρχουμενης απο τους ισχυρους) αγορας την οποια υποστηριζουν.
Οσους δεν τους τραβα η εννοια του εθνους κανενα προβλημα, τους παραλαμβανει η «αριστερα»(ΑΚΕΛ) που το παιζει διεθνιστικη, ενωτικη, αντικαπιταλιστικη κοκ ομως δεν τολμα.
Γιατι?Γιατι κι αυτη την ΕΞΟΥΣΙΑ καπηλευεται.
Στην Κυπρο ολοι οι πολιτικοι ειναι κρατιστες και ολοι καπιταλιστες, ανεξαρτητως του τι θελουν να δειχνουν.Γιατι κρατος και κεφαλαιο ειναι ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟ!Το κρατος ελεγχεται απο τα κομματα που ελεγχονται μεσω των μιζων και επιχορηγησεων απο το κεφαλαιο.Αρα ακομη και ο κρατισμος που υποτιθεται προτεινει το ΑΚΕΛ δεν ειναι παρα εμμεσος καπιταλισμος.
Αλλα λυση δεν ειναι κατα την αποψη μου ο κομμουνισμος στυλ Σ Ενωσης,Β Κορεας η ακομη και Κουβας.Γιατι να εμπιστευτουμε μια μικρη ομαδα ανθρωπων(= Το Κομμα) οι οποιοι μπορουν να διεφθαρουν οπως καθε εξουσια και σε καπιταλιστικο καθεστως θα δρουσαν οπως οι σημερινοι?Ειδαμε οτι τα πρωην στελεχη του κομματος στην ΕΣΣΔ σημερα εγιναν μεγαλοεπιχειρηματιες αφεντικα της μαφιας κοκ.
Λυση ειναι η καταργηση ΚΑΘΕ εξουσιας.
Ολα στον λαο.
Αμεση δημοκρατια και ελευθερια.
Με λιγα λογια αυτο που ονομαζουμε σημερα
Αναρχια.
Ναι,οντως ο Μαρξ ειπε οτι ο κομμουνισμος τελικα θα οδηγουσε σε αναρχισμο.
Αλλα αυτο στην ΕΣΣΔ πετυχε?
Σε δικτατορια οδηγησε τελικα η προσπαθεια για χρηση του καθεστωτος της ΕΣΣΔ ως ενδιαμεσο σταδιο-και τελικα καταρρευση.
Μπορουμε να εμπιστευτουμε μια κομματικη ολιγαρχια να μας παρει στην αναρχια(κατι που δεν συμφερει την ιδια)?
Κατα την γνωμη μου η αλλαγη πρεπει να γινει απευθειας.
Ομως δυστυχως παμε προς την αντιθετη κατευθυνση, καθε μερα να μας καταδυναστευουν ολο και περισσοτερο.
Ελπιζω οταν το δουμε να μην ειναι ηδη αργα.
Η σημερινη πλασματικη «καλοπεραση» δεν θα διαρκεσει για παντα.
Οταν δεν αντιστεκομαστε οι μεγαλοεταιρειες και οι εξουσιες θα εφαρμοσουν με πασα ανεση τα σχεδια τους και σιγουρα δεν τους νοιαζει αν θα μας καταστρεψουν με αυτα.
Κατα τα αλλα το πιο πανω(στο αρθρο) περιγραφομενο θεατρο φαινεται οι περισσοτεροι να το πιστευουν….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πολύ θα ήθελα να αναδημοσιεύσουμε τού’ν το άρθρο στις σελίδες της Ενδο~Μήδεια /cyprus indymedia, με σχόλια.
Πέτρος
________
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
όλα τα κείμενα και το υπόλοιπο υλικό του blog είναι ελεύθερα προς αναδημοσίευση
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
φιλε σε παρακαλω, μην νεκατωνεις την ΑΕΛ με τες ομονοιες, τους ρουβαες και αλλα αρνοειδη διοτι πολυ απλα εμεις ειμαστε απο αλλου…οσο για τα υπολοιπα που λες, δεν ξερω τα επισκιασε η τσιοφτα που ειπες και ενευριασα.
Θα σε συγχαρω ομως για την δουλεια που κανεις, σε διαβαζω συχνα, σε καποια συμφωνω και σε αλλα οχι, σημασια εχει ομως που σηκωνεις το χαλι και ψαχνεις τι κρυβεται απο κατω. Σου ευχομαι να συνεχισεις με τον ιδιο ζηλο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
φίλε ευχαριστώ πολύ καταρχήν για τα καλά σου λόγια αλλά νομίζω πέφτεις σε μια τεράστια αντίφαση
λες ότι πρέπει να σηκώνουμε το χαλί και να ψάχνουμε τι κρύβεται από κάτω αλλά προφανώς εσύ δεν το κάνεις
και μένεις σε κολλήματα που ακριβώς εξυπηρετούν αυτούς που μας καταπιέζουν
θα σε στεναχωρήσω μάλλον αλλά η αελ το αποελ η ομόνοια ο απόλλωνας …. και όλες οι εταιρείες του φούρπου είναι ακριβώς το ίδιο και το αυτό χωρίς καμιά απολύτως διαφορά
προσλαμβάνουν επαγγελματίες χωρίς κανένα ιδεολογικό προαπαιτούμενο να κλωτσάνε μια μπάλα την οποία προσπαθούν να βάλουν στα δίκτυα
στόχος όλων των πιο πάνω εταιρειών είναι καταρχήν το κέρδος και κατα δεύτερο την συσπείρωση των οπαδών οι οποίοι ετεροκαθορίζονται ΄
και πέρνουν δύναμη ο ένας από τον άλλο οι οποίοι είναι στην ουσία το ίδιο
αν εσύ δεν μπορείς να το αντιληφθείς αυτό δεν υπάρχει πρόβλημα
αυτή είναι όμως η δική μου άποψη και αυτήν θα λέω
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
αλλο το οτι στην Κυπρο τα πολιτικα κομματα και κυριω το
Ακελ εχουν κριση ταυτοτητος και ειναι διεφθαρμενα οπως κ στην Ελλαδα αλλωστε κ αλλο να ονειρευομαστε αναρχια. Ενα συστημα τοσο ουτοπικο και χαζο που πρεπει να σταματα στο μυαλο μας στην ηλικα των 18!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
νάσο μπορείς να τεκμηριώσεις σε παρακαλώ αν μπορείς αυτό που γράφεις;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
θα προσπαθήσω όσο γίνεται με λίγα λόγια να το αναλύσω γιατί είναι θέμα πολυσύνθετο.
Αναρχία σημαίνει στην καλύτερη της μορφή (γιατί υπάρχουν κ πολλές χειρότερες), την αρμονική άνευ κεντρικής εξουσίας συμβίωση σε μια κοινωνία δίχως τον παραμικρό κανόνα και αρχή.
Από μόνος του ορισμός προϋποθέτει η κοινωνία αυτή να είναι ένα κοπάδι προβάτων με ακριβώς ίδια χαρακτηριστικά σαν κλωνοποιημενοι!
Η παραμικρή διαφοροποίηση του ενός μέλους διαλύει το όλο οικοδόμημα.
Ακόμα σαφώς προϋποθέτει άτομα χωρίς ίχνος παραβατικότητας δηλαδή μια (τελείως εντός εισαγωγικών ιδανική) κοινωνία, αφού αν κάποιος παρανομήσει ποια αρχή θα τον τιμωρήσει-συμμορφώσει;
Το μεγαλείο του ανθρώπου είναι ακριβώς το ότι είναι μια μοναδική και ξεχωριστή οντότητα που αντίγραφο της δεν υπάρχει. αυτό δημιουργεί χαοτικές διαφορετικές αντιλήψεις για το ορθό – λάθος, καλαίσθητο – αντιαισθητικό κ.α.
Ποιος λοιπόν θα εγγυηθεί την ομαλή λειτουργία σε αυτές τις διαφορετικές οπτικές του καθενός; Ενα αληθινό παράδειγμα, ενας γείτονας μου λάτρης των αλόγων (αππάρων!!!) θεώρησε φρόνιμο να τα μεταφέρει από το λιβάδι στο όμορο και για τους δύο οικόπεδο. Το αποτέλεσμα φυσικά είναι για μένα η δυσωσμία, ο φόβος μην λυθεί και χτυπήσει κάποιον κ.α. Για ένα άλλο γείτονα το αποτέλεσμα ήτανεκ διαμέτρου αντίθετο. Είναι πολλά ωραίοι οι άππαροι μου είπε και εμένα δε μου μυρίζει τίποτα οπότε άστον μωρέ να τους έχει εδώ.
Για εξηγήστε μου πως σε κοινωνία δίχως αρχές θα λυνόταν αυτό; Ο νομοθέτης όμως κρίνοντας όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά έχει αποφανθεί ότι τα εν λόγω ζώα αν δεν κάνω λάθος μόνο σε ειδικούς χώρους που πληρούν προδιαγραφές τα επιτρέπει.
Το ότι έχουμε ολιγαρχική δημοκρατία δεν σημαίνει ότι είναι συνετή αναρχία!!! Να αλλάξει μορφή η δημοκρατία μας σε μια τύπου εκκλησία του δήμου ναι. Αλλα….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
matrix καταρχήν στην ρωσία δεν υπήρξε ποτέ κομμουνισμός αλλά κάτι σαν κρατικός καπιταλισμός
δηλαδή το κράτος που αποτελείτο από μια γραφειοκρατική ελιτ το ΚΚΕΣΣΔ εκμεταλλευόταν καρπωνόταν τα όσα παρήγαγαν οι εργάτες ΄΄
η ουσία αυτού του συστήματος είναι ότι ο αυτός που παράγει τον πλούτο αυτός και θα τον καρπώνεται
υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους δεν μπορούσε να επιτευχθεί ο κομουνισμός στην ρωσία
ο πατέρας του κομουνισμού είναι ο καπιταλισμός
ο κομουνισμός γεννήθηκε ως αντίβαρο στην βαρβαρότητα του καπιταλισμού
ο κομουνισμός γεννήθηκε με την βιομηχανική επανάσταση δηλαδή με την εκβιομηχανοποίηση των μέσων παραγωγής
εν ολλίγοις στον καπιταλισμό ο καπιταλιστής αυτος που ελέγχει τα μέσα παραγωγής του πλούτου δηλαδή τα εργοστάσια εκμεταλλευόμενος την εργατική δύναμη των εργατών τους καρπώνεται τον πλούτο του
και σαν αντάλλαγμα τους δινει ένα πενιχρό μισθό
στην ρωσία δεν υπήρχε βαριά βιομηχανία αλλά κατά βάση ήταν αγροτική χώρα και όχι καπιταλιστική
δεν υπήρχε ισχυρό εργατικό κίνημα τα οποία ήλεγχε τα μέσα παραγωγής
υπήρξε σύγκρουση συνεπικουρούμενη και από τις προβοκατόρικες ενέργειες των «αστικών»» «»δημοκρατιών»»»
και το κόμμα των μπολσεβίκων δυστυχώς επέβαλε αυτό το σύστημα του κρατικού καπιταλισμού
ένα πολύ απλό παράδειγμα του ότι δεν υπήρξε ποτέ κομουνισμός όπως τον περιεγραψε ο μάρξ
ήταν και το γεγονός του καταναγκασμού πχ στην ανατολική γερμανία τουφέκιζαν όποιον προσπαθουσε να «αποδράσει»
και στην σοβιετική ένωση
κομουνισμός είναι κατά βάση ενώσεις ελεύθερων ανθρώπων που ελεύθερα συναινούν σε αποφάσεις και μαζί αποφασίζουν
αυτό δεν υπήρξε ποτέ
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
φίλε νάσο,
«Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι φαντάζονται πως δεν θα μπορούσαν να ζήσουν χωρίς κυβέρνηση όταν στην πραγματικότητα η καθημερινή τους ζωή δεν καμιά σχέση με αυτήν, όταν δεν την έχουν καμιά ανάγκη και όταν η μοναδική επαφή τους γίνεται όταν ο νόμος και η κυβέρνηση μπερδεύονται στην ζωή τους;
«Μα πως θα μπορούσε να επικρατήσει τάξη και ασφάλεια χωρίς νόμο και χωρίς κυβέρνηση;» με ρωτάς «Ποιος θα μας προστατεύει από τους εγκληματίες;»
Η αλήθει είναι ότι αυτό που ονομάζεται «νόμος και τάξη» είναι στην πραγματικότητα η χειρότερη αταξία.
Η λίγη τάξη και λίγη ειρήνη που έχουμε οφείλονται στην καλή θέληση και στη συνεννόηση των ανθρώπων που υπάρχουν παρά την κυβέρνηση. Χρειάζεσαι κυβέρνηση να σου πει να μην μπεις μπροστά σε ένα κινούμενο αυτοκίνητο;
Την χρειάζεσαι για να σου επιβάλει να μην πηδήξεις από την γέφυρα του Μπρούκλιν ή από τον πύργο του Άιφελ;
Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, δεν μπορεί να ζήσει μόνος ζει σε κοινότητες ή σε κοινωνίες. Η ανάγκη του ενός για τον άλλο και τα κοινά συμφέροντα μας οδηγούν στην συγκρότηση ενώσεων που έχουν σκοπό να μας δώσουν σιγουριά και άνεση.
Αυτή η συνεργασία γίνεται ελεύθερα εθελοντικά δεν χρειάζεται καμιά κυβέρνηση για να μας αναγκάσει να συνεργαστούμε. Συμμετέχεις σε έναν αθλητικό όμιλο ή σε μια χορωδια γιατί εκεί σε σπρώχνουν οι κλίσεις σου και συνεργάζεσαι με τους υπόλοιπους χωρίς να σε αναγκάσει κανένας να το κάνεις.
Ο επιστήμονας ο συγγραφέας ο καλλιτέχνης και ο εφευρέτης θέλουν να έλθουν σε επαφή με ανθρώπους που έχουν τα ίδια ενδιαφέρονται με αυτούς προκειμένου να εμπνευστούν και να βοηθηθούν αμοιβαία.
Οι παρορμήσεις και οι ανάγκες τους είναι το πιο ισχυρό κίνητρο η παρεμβολή μιας κυβέρνησης ή μιας εξουσίας θα καταφέρουν μόνο να περιορίσουν τις δραστηριότητες τους.
Σε ολόκληρη τη ζωή σου θα βλέπεις ότι αυτό που παρακινεί τους ανθρώπους να συνεργάζονται να προστατεύουν και να βοηθούν ο ένας τον άλλο είναι οι ανάγκες και οι κλίσεις τους.
Εδώ βρίσκεται η διαφορά ανάμεσα στο να τακτοποιείς τα πράγματα και στο να κυβερνάς τους ανθρώπους. ανάμεσα στο να κάνεις κάτι επειδή το θέλεις και στο να σε αναγκάζουν να το κάνεις.
Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στην ελευθερία και στον καταναγκασμό ανάμεσα στον αναρχισμό και στην κυβέρνηση γιατί αναρχισμός σημαίνει ελεύθερη συνεργασία και όχι αναγκαστική συμμετοχή.
Σημαίνει να μπουν αρμονία και τάξη στη θέση της παρέμβασης και της αταξίας που επικρατούν σήμερα.
«Ποιος όμως θα μας προστατεύει από τα εγκλήματα και τους εγκληματίες» με ρωτάς
Ρώτησε καλύτερα τον εαυτό σου αν η κυβέρνηση μας προστατεύει πραγματικά απ αυτά.
Μήπως η ίδια η κυβέρνηση δεν δημιουργεί και δεν
……..συνεχίζεται…,.. 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
συνέχεια…..
Μήπως η ίδια η κυβέρνηση δεν δημιουργεί και δεν στηρίζει καταστάσεις που ευνοούν τα εγκλήματα;
Αυτά που καλλιεργούν το πνεύμα της μη ανοχής και της καταδίωξης του μίσους και της βίας, δεν είναι η παραβίαση και η βία που πάνω τους στηρίζονται όλες οι κυβερνήσεις;
Δενη πληθαίνουν τα εγκληματα με την αύξηση της φτώχειας και της αδικίας; που τα ευνοεί η κυβέρνηση;
Δεν είναι η ίδια η κυβέρνηση η μεγαλύτερη αδικία και το μεγαλύτερο έγκλημα;
Τα εγκλήματα τα γεννούν οι οικονομικές συνθήκες, η κοινωνική ανισότητα – τα σφάλματα και τα δεινά που απορρέουν από την κυβέρνηση και τα μονοπώλια.
Η κυβέρνηση και ο νομος μπορούν μόνο να τιμωρήσουν τον εγκληματία. Δεν μπορούν ούτε να εξαλείψουν ούτε να προλάβουν το έγκλημα.
Το μοναδικό πραγματικό γιατρικό για το έγκλημα είναι το ξερίζωμα των αιτιών που το προκαλούν κι αυτό δεν μπορεί να το κάνει ποτέ η κυβέρνηση γιατί η κυβέρνηση υπάρχει ακριβώς για να προστατεύει αυτά τα αίτια.
Το έγκλημα μπορεί να εξαλειφθεί μόνον όταν πάψουν οι συνθήκες που το γεννούν.
Κι αυτό δεν μπορεί να το κάνει η κυβέρνηση.
Αναρχισμός θα πει κατάργηση αυτών των συνθηκών. Τα εγκλήματα που γεννούν η κυβέρνηση και η αδικία η ανισότητα και η φτώχεια θα χαθούν όταν επικρατήσει ο αναρχισμός.
Κι ας μην ξεχνούμε ότι αυτά είναι τα αίτιατων περισσοτέρων εγκλημάτων.
Βέβαια για λίγο καιρό ακόμη θα διαπράττονται ορισμένα εγκλήματα μιλώ για αυτά που γεννούν η ζήλεια το πάθος και το πνεύμα του καταναγκασμού και της βίας τα οποία επικρατούν σήμερα στον κόσμο.
Κι αυτά όμως παιδιά της εξουσίας και της ιδιοκτησίας θα χαθούν σιγά σιγά όταν επικρατήσουν οι συνθήκες οι οποίες θα αλλάξουν το περιβάλλουνπου τα καλιεργεί.
Επομένως η αναρχία ούτε θα θρέψει το έγκλημα ούτε θα του δώσει έδαφος για να αναπτυχθεί.
Τις αντικοινωνικές πράξεις που θα διαπράττονται μερικές φορές θα τις βλέπουμε σαν κατάλοιπα των παλιότερων αρρωστημένων συνθηκών και διαθέσεων και θα τις αντιμετωπίζουμε όχι σαν εγκλήματα μα σαν πράξεις που οφείλονται σε διανοητικές διαταραχές.
Η αναρχία θα δώσει πρώτα πρωτα τροφή στον «εγκληματία» και του εξασφαλίσει μια δουλειά δεν θα τον επιτηρήσει δεν θα τον δικάσει και δεν θα τον φυλακίσει για να καταντήσει στο τέλος να θρέφει κι αυτόν και τους πολλους άλλους που θα πρέπει να τον επιτηρουν και να τον ταίζουν.»
«Είναι αλήθεια ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε αν δεν μπορέσουμε πρώτα να ικανοποιήσουμε τις σωματικές μας ανάγκες. Η ικανοποίηση όμως αυτών των αναγκών δεν αποτελεί κατά κανένα τρόπο ολόκληρη τη ζωή.
Ο πολιτισμός μας αφήνωντας εκατομύρια ανθρώπους να πεινουν έκανε κέντρο του σύμπαντος το στομάχι.
Σε μια ορθολγικά οργανωμένη κοινωνία όμως όπου όλα θα υπάρχουν σε αφθονία το ζήτημα της επιβίωσης η εξασφάλιση της ζωής θα θεωρείται κάτι αυτονόητο και θα προσφέρεται ελεύθερα όπως ο αέρας.
Τα συναισθήματα της συμπάθειας της δικαιοσύνης και της αγάπης για το σωστό θα έχουν την ευκαιρία να αναπτυχθούν να ικανοποιηθούν και να μεγαλώσουν.
Ακόμη και σήμερα η αίσθηση της δικαιοσύνης και η αγάπη για το σωστό είναι ακόμη ζωντανή στην καρδιά των ανθρώπων παρά τους τόσους αιώνες καταπίεσης και εξαχρείωσης.
Δεν έχει ξεριζωθεί, δεν μπορεί να ξεριζωθεί γιατί γενιέται και αναπτύσεται μέσα στον άνθρωπο γιατί είναι ένστικτο εξίσου δυνατό και εξίσου ζωτικό για την ευτυχία μας με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Η δυστύχια του σημερινού κόσμου δεν οφείλεται μόνο στην έλλειψη υλικών αγαθών. Ο άνθρωπος μπορεί να ανεκτεί την πείνα αλλά όχι και το να επικρατεί η αδικία.
¨Οταν καταλαβαίνεις ότι σου φέρονται άδικα οδηγεισαι στη διαμαρτυρία και στην εξέγερση εξίσου γρήγορα ή και γρηγορότερα ακόμη απ΄οταν πεινάς…»
«Οι περισσότερες επαναστάσεις και οι περισσότεροι πολέμοι έγιναν για ιδέες που θεωρούνταν σωστές ή λαθεμένες και όχι για υλικές αιτίες. Οι μαρξιστές μπορεούν να μας αντιτείνουν ότι οι απόψεις μας για το δίκαιο και για το άδικο διαμορφώνονται από τις οικονομικές συνθήκες που επικρατού, αυτό όμως δεν αλλάζει σε τίποτα το γεγονός ότι η αγάπη για το δίκαιο και το σωστό παρακίνησε τους ανθρώπους σε πράξεις ηρωισμού και αυτοθυσίας για χάρη των ιδανικών τους.
Τους Χριστούς και τους Βούδες όλων των εποχών δεν τους γέννησε κάτι υλικό αλλά η βαθιά τους πίστη στη δικαιοσύνη και το σωστό.
Οι πρωτοπόροι σε όλες τις ανθρώπινες προσπάθειες υπέφεραν τις συκοφαντίες τις διώξεις και το θάνατο ακόμη όχι για να τους θεωρήσουμε εμείς μεγάλους αλλά γιατί πιστευαν ότι αγωνίζονται για το σωστό.
Ο Τζον Χους, ο Λούθηρος, ο Τζορτάνο Μπρούνο, ο Σαβαναρόλα, ο Γαλιλέος και πληθος άλλοι θρησκευτικοί και κοινωνικοί ιδεολόγοι αγωνίστηκαν και πέθαναν υπερασπίζονται αυτό που πίστευαν ότι ήταν σωστό. Το ίδιο έγινε και στην επιστήμη τη τέχνη τη φιλοσοφία την ποίηση και την εκπαίδευση – υπήρξαν άνθρωποι από την εποχή του Σωκράτη ως τις μέρες μας που αφιέρωσαν την ζωή τους στην αλήθεια και την δικαοσύνη.
Στον τομέα της πολιτικής και της κοινωνικής προόδου αρχίζοντας από τον Μωυσή και τον Σπάρτακο οι πιο έξοχοι άνθρωποι αφιέρωσαν την ζωή τους στην υπεράσπιση των ιδανικών της ελευθερίας και της ισότητας. Κι αυτή η δύναμη των ιδεών να παρακινουν τους ανθρώπους σε δράση δεν περιοριστηκε μόνο σε ορισμένα εξαιρετικά άτομα. Ενέπνεε και το λαό στο σύνολό του.
Ο Αμερικανικός Πόλεμος της Ανεξαρτησίας λόγου χάρη άρχισε γιατί οι άποικοι αγανάκτησαν από το άδικο να πληρώνουν φόρους να αντιπροσωπεύονται πολιτικά. Επί διακόσια χρόνια γίνονταν Σταυροφορίες για να κατοχυρωθεί η κυριαρχία των χριστιανών στους Αγίους Τόπους. Αυτό το θρησκευτικό ιδανικό έδωσε τη δύναμη σε έξι εκατομυρια άντρες και σε στρατιές παιδιών ακόμη να αντιμετωπίσουν απερίγραπτες δυσκολίες την πανούκλα και τον θάνατο για χάρη του σωστού και της δικαιοσύνης.
Ακόμη και στον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο μολονότι ήταν στην ουσία πόλεμος που αφορούσε τους καπιταλιστές πολέμησαν εκατομύρια άνθρωποι που πίστευαν βαθιά ότι πολεμούσαν για το δίκαιο για τη δημοκρατία και για τον τερματισμό όλων των πολέμων .»
«Είπες ότι η αναρχία θα κατοχυρώσει την οικονομική ισότητα» παρατηρεί ο φίλος σου «΄Μήπως αυτό σημαίνει ίση πληρωμή σε όλους;»
Ναι αυτό σημαίνει μπορούμε να το διατυπώσουμε κι αλλοιώς, ισότιμη συμμετοχή στη γενική ευημερία. Γιατί όπως ήδη ξέρουμε η εργασία είναι κοινωνική. Κανένας δεν μπορεί να δημιουργήσει τίποτα ολομόναχος μόνο με τις δικές του προσπάθειες. Αν επομένως η εργασία είναι κοινωνική είναι εύλογο και οι καρποί της ο πλούτος που παράγεται να είναι επίσης κοινωνικοί να ανήκουν δηλαδή σ ολόκληρη την κοινότητα. Κανένας λοιπόν δεν μπορεί να έχει δίκιο όταν έχει την απαίτηση να κατέχει αποκλειστικά ένα μέρος του πλούτου του κοινωνικού πλούτου. Γιατί τον κοινωνικό πλούτο πρέπει να τον απολαμβάνουν ισότιμα όλοι.
«Γιατί όμως να μη δίνουμε στον καθένα ανάλογα με την αξία της εργασίας του;» με ρωτάς.
Γιατί δεν υπάρχει κανένας τρόπος για να μετρήσουμε την αξία.
Εδώ βρίσκεται και η διαφορά ανάμεσα σε αξία και σε τιμή. Αξία θα πει τι αξίζει ένα πράγμα ενώ τιμή είναι το πόσο μπορεί να πουληθεί ή να αγοραστεί στην αγορά.
Το πόσο αξίζει στα αλήθεια ένα πράγμα δεν μπορει να το πει κανένας. Οι θεωρητικοί της πολιτικής οικονομίας υποστηρίζουν ότι η αξία ενός εμπορεύματος είναι η ποσότητα της εργασίας που απαιτείται για την παραγωγή του της «κοινωνικά αναγκαίας εργασίας» όπως διατυπώνει ο Μάρξ. Είναι φανερό όμως ότι αυτό το μέτρο σύγκρισης δεν΄είναι δίκαιο.
Ας υποθέσουμε ότι ο ξυλουγρός δούλεψε τρεις ώρες για να φτιάξει μια καρέκλα ενώ ο χειρούργος έκανε σε μισή ώρα μόνο μια εγχείριση ου σου έσωσε τη ζωή.
Αν η ποσότητα της εργασίας που χρειάστηκε καθορίζει την αξία τότε η καρέκλα αξίζει περισσότερο από τη ζωή σου!
Ολοφάνερη ανοησία βέβαια. Κι αν ακόμη μετρούσες τα χρόνια των σπουδών και της εξάσκησης που χρειάστηκαν στο χειρούργο για να μπορέσει να κάνει την εγχείριση πως θα υπολόγιζες πόσο ακριβώς «αξίζει μια ώρα εγχείρισης;»
Και ο ξυλουργός και ο οικοδόμος χρειάστηκε να εξασκηθούν προτού μπορέσουν να κάνουν καλά τη δουλειά τους όταν όμως κλείνεις μια συμφωνία μαζί τους για να σου κάνουν μια δουλειά αυτά τα χρόνια της μαθητείας δεν τα μετράς. Κι ύστερα πρέπει να υπολογιστεί και η ιδιαίτερη ικανότητα και η επιδεξιότητα που πρέπει να έχει στη δουλειά το ο κάθε εργάτης συγγραφέας καλλίτέχνης ή γιατρός. Αυτός ο παράγοντας όμως είναι καθαρά ατομικός και προσωπικός
Πως λοιπόν μπορείς να εκτιμήσεις την αξία του;
Για αυτούς τους λόγους δεν μπορεί να καθοριστεί η αξία. το ίδιο πράγμα μπορεί να αξίζει πολλά για κάποιον και τίποτα ή ελάχιστα για έναν άλλο. Μπορεί να αξίζει πολλά ή λίγα ακόμη και για τον ίδιο τον άνθρωπο σε διαφορετικές στιγμές.
Ένα διαμάντι ένας πίνακας ζωγραφικής ένα βιβλίο μπορεί να αξίζουν πολλά για κάποιον και ελάχιστα για κάποιον άλλο. Μια φρατζόλα ψωμί μπορεί να αξίζει πολλά για σένα όταν πεινάς αλλά πολύ λιγότερα όταν δεν πεινάς.
Επομένως η πραγματική αξία ενός πράγματος δεν μπορεί να εκτιμηθεί με βεβαιότητα αφού είναι ποσοτικά απροσδιόριστη
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η τιμή από την άλλη μεριά υπολογίζετια εύκολα. αν είναι διαθέσιμες πέντε φρατζόλες ψωμί και θέλουν να αγοράσουν ψωμί δέκα άνθρωποι η τιμή του ψωμιού θα ανεβεί. αν υπάρχουν δέκα φρατζόλες και μόνο πέντε αγοραστές η τιμή θα πέσει. Η τιμή εξαρτάται από την προσφορά και την ζήτηση.
Η ανταλλαγή των εμπορευμάτων με βάση την τιμή τους οδηγεί στο κέρδος στην πλεονεκτικη θέση καποιου και στην εκμετάλλευση κοντολογις σε μια μορφή καπιταλισμού.
Αν εξαλείψεις τα κέρδη δεν μπορείς να έχεις κανένα σύστημα υπολογισμού των τιμών ούτε κανένα σύστημα μισθοδοσίας ή πληρωμής.
αυτό σημαίνει ότι η ανταλλαγή πρέπιε να γίνεται σύμφωνα με την αξία.
η αξία όμως δεν μπορεί να υπολογιστεί ούτε να επαληθευτεί άρα η ανταλλαγή πρέπει να είναι ελεύθερη και να μη βασίζεται στην «ισότητα» της αξίας γιατί τέτοια «ισότητα» δεν υπάρχει.
Με άλλα λόγια η εργασία και τα προιόντα της πρέπει να ανταλλάσονται χωρίς την μεσολάβηση της τιμής
χωρίς κέρδος
ελεύθερα ανάλογα με τις ανάγκες. Αυτό οδηγεί λογικά στην απο κοινού ιδιοκτησία και στην από κοιινού ΄χρήση.
«Είναι όμως δίκαιο να παίρνουν όλοι τα ίδια;» με ρωτάς
«Ο μυαλωμένος και ο βλάκας ο ικανός και ο ανίκανος όλοι τα ίδια; Δεν θα έπρεπε να υπάρχει μια διάκριση μια ειδική έστω αναγνώριση των πιο ικανών;»
Ασε με να σε ρωτήσω εγώ φίλε μου: θα πρέπει να τιμωρήσουμε έναν άνθρωπο γιατί η φύση δεν τον προίκισε τόσο γεναιόδωρα όσο τον δυνατότερο και πιο ταλαντουχο γείτονα του;
Θα πρέπει να προσθέσουμε στην αδυναμία που του έσωσε η φύση και την ανθρώπινη αδικία;
…..συνεχίζεται……
Μου αρέσει!Μου αρέσει!