Άρθρα από Sigmalive: Ενάγει το κράτος ο «ανυπάκουος» δικηγόρος —Μια ελπίδα για τη γενιά του

http://www.sigmalive.com/simerini/news/207655/enagei-to-kratos-o-anypakouos-dikigoros

Ενάγει το κράτος ο «ανυπάκουος» δικηγόρος

ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Ο Μιχάλης Παρασκευάς (στο άκρο δεξιά) μιλά σε συμπολίτες μας που προσήλθαν στο δικαστήριο για να τον στηρίξουν, στην τελευταία δ

Ενώ διώκεται ποινικά για μη καταβολή εισφορών στο ΤΚΑ
Καταγγέλλει την Κυπριακή Δημοκρατία για «στυγνό εκβιασμό» σε βάρος του και για παράνομη παράλειψη καταβολής προς αυτόν οφειλόμενου ποσού 2.667 ευρώ

Σε καταχώριση αγωγής στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας και σε αίτηση για συνοπτική εκδίκασή της προχωρεί ο 38χρονος δικηγόρος και πολιτικός ακτιβιστής Μιχάλης Παρασκευάς, διεκδικώντας οφειλόμενο ποσό 2.667 ευρώ για έξοδα που επιδικάστηκαν υπέρ του, με αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, για υποθέσεις που ήχθησαν ενώπιόν του. Ο κ. Παρασκευάς χαρακτηρίζει την άρνηση του κράτους να του καταβάλει το ποσόν που του οφείλει «στυγνό εκβιασμό» και τη συσχετίζει με την πολιτική ανυπακοή του, που αφορά αυτό που αποκαλεί «κρατική κλοπή» 7,5 δις ευρώ από τα λεφτά των εργαζομένων στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Όπως είναι γνωστό, ο «ανυπάκουος» δικηγόρος κατηγορείται ότι, ως αυτοτελώς εργαζόμενος, δεν πλήρωσε τις εισφορές του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων και η δίκη του εκκρεμεί από τον Απρίλη 2014.

«Η δίκη μου εκκρεμεί, κανένα ποσό δεν οφείλω»
Γράφει τα εξής σε επιστολή που έστειλε πριν από μια βδομάδα προς τη Γενική Λογίστρια Ρέα Γεωργίου, ο Μιχάλης Παρασκευάς: «Σας επισυνάπτονται οι αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, το οποίο επιδίκασε έξοδα υπέρ μου, για υποθέσεις που ήχθησαν ενώπιόν του, καθώς επίσης και τα εγκριθέντα έξοδα από το Πρωτοκολλητείο του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας.

Σε επικοινωνία που είχα τόσο με το Λογιστήριο της Νομικής Υπηρεσίας, τον κ. Χασάπη εκ μέρους του Γενικού Λογιστηρίου της Δημοκρατίας, καθώς και την κ. Σκούρου, δικηγόρο της Υπηρεσίας Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ενημερώθηκα ότι ο λόγος που δεν μου καταβάλλονται τα ποσά που δικαιούμαι είναι διότι έχω οφειλές προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Από τις 13.3.2014 εκκρεμεί ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας η ποινική μου δίωξη από τον Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων, λόγω της άσκησης πολιτικής ανυπακοής εκ μέρους μου για λόγους που θα τεκμηριώσω ενώπιον του Δικαστηρίου, καθότι υπάρχουν όλα τα νομικά, τα οικονομικά και τα πολιτικά επιχειρήματα.

Η δίκη μου εκκρεμεί και, ως εκ τούτου, κανένα ποσό δεν οφείλω. Ως ορίζεται ξεκάθαρα στον νόμο 38/1/2014, Νόμος που προβλέπει περί της λογιστικής και δημοσιονομικής διαχείρισης και περί του χρηματοοικονομικού ελέγχου της Δημοκρατίας στο άρθρο 2, »οφειλόμενα ποσά σημαίνει τα ποσά που οφείλονται προς οποιονδήποτε οικονομικό φορέα ή οντότητα γενικής κυβέρνησης, τα οποία θεωρούνται τα τελικά ή βεβαιωμένα ποσά, αναφορικά με τα οποία έχουν εξαντληθεί όλες οι διοικητικές και δικαστικές διαδικασίες για τον καθορισμό τους”.

»Σας καλώ όπως άμεσα μού καταβληθούν τα οφειλόμενα από εσάς ποσά, τα οποία ανέρχονται στα 2.667 ευρώ, τα οποία για εσάς ως υψηλόμισθη κυβερνητικό υπάλληλο να είναι ένα μικρό ποσό, αλλά για εμένα, ως αυτοεργοδοτούμενου δικηγόρου, μέσα στις πολύ δύσκολες συνθήκες που διαβιούμε, είναι εξαιρετικά σημαντικό για την αξιοπρεπή μου διαβίωση. Σε διαφορετική περίπτωση, αυτή σας η άρνηση θα εκληφθεί ως στυγνός εκβιασμός μου σε σχέση με την πολιτική ανυπακοή μου, που αφορά την κρατική κλοπή από το κράτος σας του ποσού των 7,5 δις ευρώ από τα λεφτά των εργαζομένων στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
»Αν εντός 7 ημερών δεν μου καταβληθεί το ποσόν που μου οφείλετε, θα καταχωρισθεί άμεσα αγωγή και αίτηση για συνοπτική εκδίκασή της, καθότι η απαίτησή μου προφανώς και είναι εκκαθαρισμένη από το ίδιο το Ανώτατο Δικαστήριο και το Πρωτοκολλητείο του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας».

Δικηγόροι, δικαστές και αυτόδικη δημοκρατία
Σε συνομιλία που είχαμε χθες, ο Μιχάλης Παρασκευάς μάς ανέφερε ότι «την ίδια μέρα που έστειλα την επιστολή στη Γενική Λογίστρια, δημοσιεύτηκε η λίστα με τους Κυπρίους εκατομμυριούχους φοροφυγάδες. Τι ειρωνεία, ε; Μου κάνουν εμένα δημοσιονομική εξυγίανση, μια ενέργεια καθόλα παράνομη, ενώ οι εκατομμυριούχοι δεν πληρώνουν ούτε σεντ»…

-Είναι γνωστό ότι το κράτος σε σύρει στο δικαστήριο για το θέμα των εισφορών στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων… τώρα το σύρεις κι εσύ στο δικαστήριο, με τη σειρά σου…
-Με τη διαφορά ότι εγώ δεν έχω εμπιστοσύνη στα δικαστήρια – απλώς δεν έχω άλλον τρόπο να πάρω τα λεφτά μου. Στην αρχαία Αθήνα, οι δικαστές ήταν απλοί πολίτες κι αυτό δεν ήταν τυχαίο… πώς μπορεί κάποιος να με δικάσει εμένα με αντικειμενικότητα, από τη στιγμή που αγνοεί τον τρόπο ζωής μου; Ο διορισμένος δικαστής κτυπά σήμερα στην Κύπρο 6 χιλιάδες ευρώ τον μήνα. Οπότε, ζει σε έναν άλλον κόσμο, διαφορετικό από αυτόν που ζεις εσύ κι εγώ και η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας. Όπως όλοι οι υψηλόμισθοι κρατικοί αξιωματούχοι και οι εκατομμυριούχοι εισοδηματίες, οι πιο πολλοί δικαστές δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα που βιώνει ο μέσος πολίτης. Εγώ είμαι δικηγόρος που παλεύω για να ζήσω.

Δικηγόρος είναι και ο εκατομμυριούχος πολιτικός. Είμαστε το ίδιο; Μπορεί να καταλάβει τις ανάγκες μου; Όχι, φυσικά. Το δικηγορικό γραφείο του τάδε πολιτικού γιατί έχει δουλειά; Επειδή είναι νομικοί ογκόλιθοι ο γιος του ή η κόρη του; Όχι, φυσικά. Το γραφείο έχει δουλειά, γιατί ο παπάκης τους είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή γνωστός πολιτικός. Εγώ σε επίπεδο νομικής κατάρτισης είμαι πολύ πιο ικανός από όλους αυτούς, αλλά δεν έχω τη δουλειά που έχουν εκείνοι. Χρειαζόμαστε λοιπόν μιαν αυτόδικη δημοκρατία, όπου οι ίδιοι οι πολίτες ν’ αποφασίζουν ποιο είναι το δίκαιο και το άδικο. Η δικαστική εξουσία σήμερα δεν ελέγχεται από κανέναν, είναι πιο ανεξέλεγκτη και δεν έχει καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση. Και επιπρόσθετα καθορίζει πολιτικές, όπως στην περίπτωση του «κουρέματος». Ας μη ξεχνούμε ότι το Ανώτατο Δικαστήριο κήρυξε αντισυνταγματικούς τους τέσσερεις νόμους που προστάτευαν, έστω τυπικά, τους φοροφειλέτες και τους εγγυητές.

«Ο κοινοβουλευτισμός δεν είναι δημοκρατία»
-Στην επιστολή σου προς τη Γενική Λογίστρια, κάνεις αναφορά σε «κράτος σας». Δεν θεωρείς και «δικό σου» αυτό το κράτος;
-Δεν έχω λόγο σε αυτό το κράτος, δεν με ρώτησε κανένας γι’ αυτό που γίνεται. Νιώθω ότι δεν έχω καμιά συμμετοχή στις αποφάσεις που με αφορούν, άρα είναι «το κράτος σας». Εμείς οι πολίτες δεν έχουμε καμιάν απολύτως συμμετοχή.

-Δεν πιστεύεις ότι ζούμε σε μια δημοκρατία;
-Σε καμιά περίπτωση. Οι αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες όπως η δική μας, δεν είναι δημοκρατίες. Από τη στιγμή που οι πολίτες δεν λαμβάνουν μέρος σε καμιάν απόφαση που αφορά τη ζωή τους και απλώς κάθε πέντε χρόνια αποφασίζουν ποιον τάχα να διαλέξουν για Πρόεδρο, δεν είναι δημοκρατία. Ο κοινοβουλευτισμός δεν έχει σχέση με τη δημοκρατία. Δημοκρατία σημαίνει εγώ ο πολίτης να αποφασίζω και να λαμβάνω ενεργά μέρος στις αποφάσεις που με αφορούν. Στην αρχαία Αθήνα, που ήταν η πρώτη δημοκρατία από τις πολλές της αρχαίας Ελλάδας, (χωρίς να εξιδανικεύουμε και χωρίς ίχνος προγονοπληξίας), όχι μόνο δεν υπήρχαν εκλογές, αλλά όλοι οι Αθηναίοι πολίτες ήταν κληρωτοί άρχοντες.

Η μόνη εκλογική διαδικασία που υπήρχε, αφορούσε τον Στρατηγό, με θητεία για ένα μόνο χρόνο, που ήταν ο αρχηγός του κράτους, χωρίς όμως να ασκεί όλες τις εξουσίες. Φαίνεται ξεκάθαρα από τα σκάνδαλα που αποκαλύπτονται τώρα, τι είδους κράτος έχουμε. Ένα παράδειγμα: Εγώ μένω στον Δήμο Λακατάμειας. Πρόσφατα μονοδρόμησαν τον δρόμο δίπλα στο σπίτι μου, χωρίς εγώ να έχω καμιά εμπλοκή στην απόφαση αυτή, χωρίς να με ρωτήσουν, σαν κάτοικο του δρόμου. Δεν έχω δικαίωμα να πιστεύω ότι το έκαναν, γιατί έβαλε μέσο, κάποιος της περιοχής; Εγώ κάνω ολόκληρο γύρο για να πάω τώρα στο σπίτι μου, γιατί κάποιος έβαλε μέσο να κόψουν το δρόμο για να μην περνούν αυτοκίνητα έξω από το σπίτι του. Λοιπόν; Είναι αυτό δημοκρατία; Σε καμιά περίπτωση. Γι’ αυτό λέω ότι προβάλλει επιτακτικά η ανάγκη αλλαγής του τρόπου κοινωνικής οργάνωσης.

Η δίκη αναβλήθηκε για τον Μάιο
Να υπενθυμίσουμε ότι στις 2 Φεβρουαρίου 2015, πήρε νέα αναβολή η δίκη του Μιχάλη Παρασκευά, που κατηγορείται ότι ως αυτοτελώς εργαζόμενος δεν πλήρωσε τις εισφορές του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Ήταν η έκτη στη σειρά δικάσιμος, η οποία όμως αναβλήθηκε για τις 5 Μαϊου 2015, αφού, όπως είπε η δικαστής Δώνα Κωνσταντίνου, «υπάρχουν άλλες παλαιότερες υποθέσεις στο πρόγραμμα». Ο «ανυπάκουος» δικηγόρος δεν παραδέχτηκε ενοχή στην κατηγορία εναντίον του. Η έναρξη της δίκης του έγινε στις 13 Μαρτίου 2014, συνεχίστηκε στις 10 Απριλίου 2014, στις 12 Μαϊου 2014, την 1η Ιουλίου 2014 και στις 14 Νοεμβρίου 2014.

Όπως αναφέραμε και σε προηγούμενα ρεπορτάζ μας, ο Μιχάλης Παρασκευάς αξιοποιεί τη δίκη του, προσπαθώντας να διευρύνει σε μαζικό κίνημα την πολιτική ανυπακοή του, που, όπως ξεκαθάρισε, «έχει σκοπό την ανάδειξη της ενδεχόμενης διαγραφής της κρατικής οφειλής ύψους 7,5 δισεκατομμυρίων ευρώ προς το ΤΚΑ». Στοχεύει, επίσης, «στην ανάδειξη της διαχρονικής κακοδιαχείρισης των χρημάτων του ΤΚΑ». Πρώτο του αίτημα «είναι η αλλαγή του νόμου που διέπει το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ώστε να αποφασίζουν οι πολίτες για τα χρήματα που εισφέρουν στο Ταμείο και να έχουν λόγο στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ταμείου». Το δεύτερο αίτημά του αφορά «οικονομικό και λογιστικό έλεγχο του Ταμείου από τον λαό».

 

http://www.sigmalive.com/simerini/columns/eks-aformis/207760/mia-elpida-gia-ti-genia-tou

Μια ελπίδα για τη γενιά του

 

Μάριο Δημητρίου

Ο Μιχάλης με τη σύζυγό του Στέλλα, πιστή συμπαραστάτριά του.

Έτσι, λοιπόν, η πολιτική ανυπακοή του 38χρονου δικηγόρου και πολιτικού ακτιβιστή Μιχάλη Παρασκευά, που τον έβαλε στο εδώλιο κατηγορούμενο ότι ως αυτοτελώς εργαζόμενος δεν πλήρωσε τις εισφορές του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, «τιμωρείται» από το κράτος, με άρνηση να του καταβάλει οφειλόμενο ποσόν για έξοδα που επιδικάστηκαν υπέρ του, με αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Ο αγώνας του, κόντρα στο εξουσιαστικό σύστημα, περιλαμβανομένου του δικαστικού, συνεχίζεται με καταχώριση αγωγής στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, «παρόλο που δεν έχει εμπιστοσύνη στα δικαστήρια», όπως μου είπε απερίφραστα.

Μπήκε στα βαθιά ο Μιχάλης, διεύρυνε τη δράση του σε ένα έστω μικρό μαζικό κίνημα συμπαράστασης και δεν είναι μόνος στην πολιτική του πρωτοβουλία. Ξέρει, όμως, ότι διακινδυνεύει πολλά.
«Πήρα τις αποφάσεις μου», μού είπε «και είμαι έτοιμος να επωμιστώ το κόστος των επιλογών μου, παρόλο που ως δικηγόρος, μπορεί να αντιμετωπίσω ακόμα και πειθαρχικές συνέπειες, αν δεν εκπληρώσω υποχρεώσεις μου προς το κράτος και αποφάσεις δικαστηρίων. Αλλά, το κάνω για να υπάρξει αντίδραση από τον κόσμο και συμπαράσταση, όχι προς εμένα, αλλά για το γενικό καλό».

Ο σεβασμός και η εκτίμηση προς την πολιτική του δράση και την προσωπική του γενναιότητα αποτυπώνεται, νομίζω, καθαρά, με τις σκέψεις που έκαναν γι’ αυτόν, φωναχτά, δύο κυρίες, από δύο διαφορετικές γενιές.
Μου είπε η Κασσάνδρα Κουππαρή, δικηγόρος, 30 χρονών: «Πολλοί νεαροί δικηγόροι μού είπαν ότι στηρίζουν την προσπάθεια του Μιχάλη και όλοι θα ήθελαν να έχουν τα κότσια να κάνουν αυτό που κάνει. Αλλά, μας κρατά πίσω ο φόβος για τη στέρηση της επαγγελματικής μας άδειας και για τις καταστροφικές προσωπικές συνέπειες που θα μπορούσε να έχει μια τέτοια προσωπική απόφαση. Ο Μιχάλης είναι ένα βήμα πιο μπροστά από εμένα, είναι πιο μεγάλος επαναστάτης απ’ ό,τι θα μπορούσα να είμαι εγώ και βάζει το καλό της Κύπρου πάνω από το προσωπικό του συμφέρον και την καριέρα του. Μακάρι να μπορούσα κι εγώ να κάνω το ίδιο πράγμα και τον ευχαριστώ που υπάρχει και μας παραδειγματίζει με τη στάση του και εύχομαι να μπορέσουμε να αγωνιστούμε με τον ίδιο τρόπο».

Μου είπε η Αλεξάνδρα Τόλια, συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος, 66 χρονών: «Είδα τον Μιχάλη Παρασκευά στο facebook και είπα ναι, αυτός είναι ο άνθρωπος που θέλω να στηρίξω. Ένιωσα ότι ο Μιχάλης είναι ένας λεβέντης που έχει ρόλο και λόγο σε αυτήν την κοινωνία και τον συγχαίρω. Η παθητικότητα σε όλους τους τομείς, μας κατέστρεψε. Πρέπει να είμαστε όλοι ενεργοί πολίτες και να έχουμε τη δική μας κριτική σκέψη, που λείπει από την κοινωνία μας και είναι λυπηρό. Ξέρω ότι ρισκάρει πολλά με τον αγώνα του αυτό, αλλά φαντάσου να μην υπήρχε ένας Μιχάλης. Σε κάθε εποχή πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι που να είναι το προζύμι για την αναγέννηση και τον Μιχάλη έτσι τον βλέπω. Είναι μια ελπίδα για τη γενιά του».