Περί κυπριακού, πολιτικής…πως δεν υπάρχει ουσιαστικό πολιτικό πρόταγμα ….Και οι δύο σχολές αποδέχονται ότι το σύστημα «λύσης» του «κυπριακού» θα είναι ένα κράτος ολιγαρχικό που θα το ελέγχουν αυτοί που το ελέγχουν και τώρα

Το αστείο με τους λεγόμενους πολιτικάντηδες και την λεγόμενη πολιτική ηγεσία του τόπου είναι ότι απλά αναπαράγουν και ανακυκλώνουν ανούσια τετριμμένα συνθήματα

Είτε τους ακούς τώρα είτε πριν 20 χρόνια το ίδιο και το αυτό

Ανούσια συνθηματάκια προς ιθαγενείς έτοιμους να πιστέψουν αυτό που γουστάρουν να πιστεύουν γιατί έτσι τους κάνουν να είναι το ποντίκι που βρυχάται

Το λεγόμενο κυπριακό όπως πολλές φορές έγραψα και από εδώ είναι η κολυμβήθρα του σιλωάμ του κάθε πολιτικάντη κυπρέου

Είναι επίσης αυτό που ρούφηξε κάθε ρανίδα και ψήγμα κριτικής σκέψης που τον κόσμο

Το κυπριακό έχει κάνει τον κόσμο της κύπρου ιδεολογικοπολιτικά ανάπηρο και ανίκανο να σκεφτεί έξω από το κουτί του

Ακόμα ακούμε να μιλάνε με όρους «ευρώπης» και «ευρωπαικών αρχών» που καλούν την τουρκία να τηρεί!!!! και γελάει και ο τελευταίος σκεπτόμενος άνθρωπος που βλέπει την ευρώπη των ευρωπαικών αρχών να έχει 90 εκατομμύρια ευρωπαίους εξαθλιωμένους κάτω από το όριο της φτώχειας οι οποίοι αυξάνονται με γοργούς ρυθυμούς όπως αναφέρει η eurostat

Οι ευρωπαικές αρχές και αξίες είναι αυτές που ξεκληρίζουν και βγάζουν 600 χιλιάδες ισπανούς από τα σπιτια τους τα οποία παίρνουν οι τράπεζες οπως και στην Ιταλία στην Γαλλία και παντού

Οι κυπρέοι τον χαβά τους…..ευρωπαικές αρχές και αξίες και μπλα μπλα

Η μεγάλη επανάσταση είναι όταν νομίζουν ότι μιλάνε πολιτικά αναλυωντας ζητήματα όπως τι είναι κράτος ομοσπονδία ένας άνθρωπος μια ψήφος και τέτοια

Λες και στην Γαλλία στην Ιταλία στην Ελλάδα στην Ισπανία της φτώχειας και της εξαθλίωσης έχει σημσία το είδος του κράτους μέσω του οποίου οι ολιγάρχες του κάθε τόπου θα το ελέγχουν και θα ελέγχουν τους υπηκόους τους

Η πολιτική έχει να κάνει με το ποιος λαμβάνει τις αποφάσεις

Η ουσία είναι ότι οι και καλά μεγάλοι επαναστάτες που απορρίπτουν την ΔΔΟ και οι άλλοι κοκκινοροζμπλε γλυκανάλατοι που θέλουν λύση κι ό,τι νάναι ουσιαστικά επί της ουσίας δεν λένε κάτι διαφορετικό

Και οι δύο αποδέχονται ότι το σύστημα «λύσης» του «κυπριακού» θα είναι ένα κράτος ολιγαρχικό που θα το ελέγχουν αυτοί που το ελέγχουν και τώρα

Απλά στο νέο κράτος θα προστεθούν και οι τουρκοκύπριοι ολιγάρχες επίσημα

Τι σημασία έχει αν σε κλέβει το κάθε παράσιτο που ονομάζεται σιακόλας ή ασιλ ναδίρ ή δεν ξέρω τζαι γω ποιος;

Τι σημασία έχει αν αυτός που δεσμεύεται έναντι της τροικας να σε εξαθλιώσει λέγεται αναστασιάδης ή ταλάτ;

Εσύ πάλι μισθωτός σκλάβος θα είσαι που απλά ΑΝ έχεις δουλειά θα παλεύεις να επιβιώσεις

Κανένας εκ των πολιτικάντηδων δεν θέτει επί της ουσίας κανένα πραγματικό και αληθινό πολιτικό πρόταγμα και αίτημα

Ποιο είναι το πρόταγμα το αληθινά πολιτικό;

Μα φυσικά να σταματήσει να είναι ολιγαρχικό και να γίνει δημοκρατικό, δηλαδή εμείς οι σημερινοί υπήκοοι που δεν αποφασίζουμε για τίποτα στην ζωή μας, να γίνουμε πολίτες και να έχουμε αληθινό και ουσιαστικό λόγο στην ζωή μας

Να αποφασίζουμε εμείς με ένα σύστημα κανόνων που εμείς θα καθορίσουμε όπως εμείς θέλουμε και να λαμβάνουμε μέρος στις αποφάσεις που μας αφορούν

Η δημοκρατία είναι πολύ δύσκολο πρόταγμα αλλά θα πρέπει να αρχίσει να τίθεται επιτέλους και ας βάλει ο καθένας μας το δικό του λιθαράκι

Advertisement

Κυπριακο mode πλέον και ο δικηγόρος της ΤρΚύπρου και της ryanair έγινε ξανά ο ηγέτης σου…πάνε τζαι οι ρίκκοι τζαι οι νεοκλέους γιωρκάτζηες κλπ Ο σιακόλας χρωστά 7 εκ φόρους κ 315 εκ στην ΤρΚύπρου κλπ

Αχχχχ μπήκαμε σε κυπριακό mode και ο δικηγόρος της τράπεζας κύπρου της ryanair και τόσων άλλων εταιρειών έγινε ξανά ο ηγέτης μας ο οποίος αγωνίζεται για μας για τον κυπριακόν ελληνισμόν τον κυπριακό λαό για τις ευρωπαικές αρχές και αξίες για την μάγκνα χάρτα τις αξίες τους διαφωτισμού της αδελφοσύνης των λαών τζαι ποτούντα πράματα..

Πάνε τζαι οι ρίκκοι τζαι οι νεοκλέους τζαι οι γιωρκάτζηες τζαι ούλλα τούτα τα μπανάλ ρε παιδίν μου…

Ας κάνουμε μια μικρή σούμα όμως ρε παιδιά ξανά για να μην ξεχνιόμαστε….

Ο Αναστασιάδης είναι ένας από τους 3 μεγαλοδικηγόρους της Τράπεζας Κύπρου που διορίστηκαν κυρίως για να κυνηγήσουν (υποτίθεται) τους μεγαλοοφειλέτες της…

Ας τους δούμε ξανά:

http://www.stockwatch.com.cy/nqcontent.cfm?a_name=news_view&ann_id=198570

Ο κυριος Σιακόλας μας είναι πρώτος μεγαλοοφειλέτης στην Τράπεζα καθώς χρωστά μόλις 315 εκατομμύρια ευρώ…

Ο κύριος Σιακόλας μας χρωστά επίσης και σχεδόν 7 εκατομμύρια φόρους στο κράτος μας που προίσταται ο δικηγόρος της τράπεζας κύπρου

Δηλαδή, ο κύριος Σιακόλας μας που αγαπά τους εργαζομένους του και δεν θέλει να τους απολύσει και στηρίζει τις δουλειές του θέλει μανιωδώς να είναι ανοικτά τα καταστήματα και την Κυριακή αλλοιώς (ζάβαλλι μου) θα αναγκαστεί ο πονοψυχος αυτός άνθρωπος να απολύσει 1208 άτομα! Όχι 1207 ή 1209 αλλά 1208 για να μας δείξει ο κύριος σιακόλας μας ότι κάθε ανθρώπινη ψυχή μετράται

Χαρτί απόλυσης σε 1208 άτομα από το Σιακόλα;

http://cyprustimes.com/economy-times/2015/05/07/%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CE%BB%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%83%CE%B5-1208-%CE%AC%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1;/

αυτός ο πονόψυχος άνθρωπας χρωστά 315 εκατομμύρια ευρώ στην Τράπεζα Κύπρου αλλά είναι πρώτον τραπέζιν πίστα μαζί με τον Γιώρκον τον Βασιλείου που επίσης μας αγαπά και θέλει να μας σώσει όπως βλέπουμε εδώ στην φωτό που είναι από την συνεδρία του ΔΣ της Τράπεζας Κύπρου

Καλά ρε παιδιά, αφού τούτος ο άνθρωπος χρωστά σας 315 εκατομμύρια και δεν σας τα διά….τς τα μα κοίτα κάτι πράματα ρε παιδίν μου α

Αλλά άτε, η Τράπεζα Κύπρου που δικηγόρος της είναι ο τύπος που κάμνει τον πρόεδρο της κύπρου είναι ας πούμε μια ιδιωτική εταιρεία που κάμνει ό,τι θέλει τα λεφτά της……. Οπππ μισό….. μα ισχύει τούτον;  Αφού η Τράπεζα Κύπρου έπιασεν κάποια μικρά ποσά που τους φορολογούμενους κάποιες δεκάδες δις μαζί με την ζόμπι λαική που απορρόφησε και επίσης στο προοίμιο του Μνημονίου καταγράφεται ρητά ότι ο λόγος  μπαίνουμε σε μνημόνιο είναι λόγω των τραπεζών

Στο Μνημόνιο Συναντίληψης ορίζονται τα ακόλουθα:

 

« Μεταρρύθμιση του χρηματοοικονομικού τομέα

 

Βασικοί Στόχοι

 

Ο τραπεζικός τομέας επηρεάστηκε σοβαρά από τη γενικότερη Ευρωπαϊκή οικονομική κρίση και την κρίση δημόσιου χρέους, και ειδικότερα από την έκθεσή του στην Ελλάδα.

 

 

Όμως, πολλά από τα προβλήματα του τομέα είναι ενδογενή και σχετίζονται με την υπερβολική επέκταση στην αγορά ακινήτων ως αποτέλεσμα αδύνατων πρακτικών διαχείρισης κινδύνου εκ μέρους των τραπεζών.

 

Επιπρόσθετα,ο τραπεζικός τομέα είναι ευάλωτος λόγω του μεγέθους του σε σχέση με εκείνο της εγχώριας οικονομίας.

Ο χειρισμός των προβλημάτων του τομέα έχει καταστεί πιο δύσκολος λόγω της ευαισθησίας των αποτιμήσεων των εμπράγματων εγγυήσεων στις τιμές ακίνητων, και οι τράπεζες χρησιμοποίησαν μερικά κενά του εποπτικού πλαισίου για να καθυστερήσουν την αναγνώριση απωλειών από δάνεια, πράγμα που οδήγησε σε σημαντικά χαμηλότερες προβλέψεις επισφαλειών»

 

Οπότε παίζεται και το ότι η Τράπεζα Κύπρου μπορεί να κάμνει ό,τι θέλει αλλά άτε….

Όπως είπαμε ο κύριος Σιακόλας μας που χρωστά 315 εκατομμύρια στην τράπεζα Κύπρου και αγαπά τους εργαζομένους του και δεν θέλει να απολύσει 1208 από αυτούς και είναι ο μόνος λόγος που θέλει να παραμείνουν τα καταστήματα ανοικτά τις κυριακές

Ο κύριος Σιακόλας μας χρωστά επίσης 7 εκατομμυριάκια φόρους μόνο….

Μα τι ωραία φωτό ρε παιδιά…..

Ο κύριος Σιακόλας μας μαζί με τον δικηγόρο της τράπεζας κύπρου και της ryanair που τυγχάνει να κάμνει και τον πρόεδρο της κύπρου

Μα τι κάμνουν τζαμέ όμως;

Μα εν το ακούσετε;

Ο κύριος Σιακόλας μας που χρωστά 315 εκατομμύρια ευρώ στην Τράπεζα Κύπρου που είναι δικηγόρος της ο αναστασιάδης

Ο κύριος Σιακόλας μας που χρωστά 7 εκατομμύρια φόρους στο κράτος που είναι πρόεδρος του ο αναστασιάδης

Έκαμεν δωρέα…… 9 εκατομμύρια ευρώ στο πανεπισήμιο κύπρου………

http://www.sigmalive.com/news/local/145922/dorea-9-ek-apo-n-siakola-gia-ktirio-iatrikis-sxolis

αυτά είναι…….

κάποιος σε περιπαίζει

τζαι δεν είμαι εγώ……

συνέχισε 

ή κάνε κάτι

οργανώθου για να αρχίσεις να μπορείς να έχεις κάποιο λόγο στην ζωή σου

ή

Γιαυτό εσύ συνέχισε

Κυπριακό: μικρό ιστορικό……..»Κύπρος:το αδιέξοδο των εθνικισμών» Ν.Κιζίγκιουρεκ

 

 

 

 

«Το Κυπριακό είναι ένα από τα πιο μακροχρόνια προβλήματα του 20^ου αιώνα.

Υπάρχουν δύο βασικές αιτίες γι΄αυτό, ο εθνοτικός εθνικισμός και η αποικιοκρατία με τον ψυχρό πόλεμο.

 

 

Η αποικιοκρατική αγγλία που ήθελε να κρατήσει την» τελευταία της αποικία»

κατάφερε να οξύνει ακόμη περισσότερο τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, πράγμα που δραστηριοποίησε τη δυτική συμμαχία με αρχηγό τις Ηνωμένες Πολιτείες για ένα modus Vivendi που θα την εξυπηρετούσε. Βασικό τους μέλημα δεν ήταν η μοίρα των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο αλλά το να τερματίσουν την ένταση στους κόλπους της συμμαχίας και να καταστήσουν την Κύπρο ένα αντικομουνιστικό οχυρό. Έτσι δημιουργήθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία.

 

Η Ελλάδα, η Αγγλία και η Τουρκία απέκτησαν δικαιώματα πάνω στο νησί και η κυριαρχία του κυπριακού κράτους περιορίστηκε. Για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, η ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν επιτυχία.

 

Η λογική του ψυχρού πολέμου συνεχίστηκε και μετά τη διαίρεση της Κύπρου. Μετά την επιδείνωση των σχέσεων ανάμεσα στους δύο πόλους το 1979, το Κυπριακό είχε πολύ μικρή σημασία για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Επειδή οι ΗΠΑ μπορούσαν να χρησιμοποιούν χωρίς πρόβλημα τις αγγλικές βάσεις στην Κύπρο, δεν τις ενοχλούσε καθόλου το νέο status quo. Οι αμερικανικές κυβερνήσεις αντιμετώπιζαν το διαμελισμό της Κύπρου ως μια «πολιτική πραγματικότητα» και επεσήμαναν ότι οι δύο κοινότητες που ήταν πολιτισμικά διαφορετικές τώρα έχουν «χωριστεί και φυσικά και πολιτικά». Δεν επιδείχθηκε ούτε ο ελάχιστος σεβασμός προς τις διεθνείς συνθήκες και το διεθνές δίκαιο.

 

 

Στο πλαίσιο της εθνικής κάθαρσης έλαβε χώρα η πρώτη στη σύγχρονη εποχή γενοκτονία από τους τούρκους εθνικιστές εναντίον των Αρμενίων ενώ ο διωγμός των Ελλήνων από την Μικρά Ασία πριν από την ελληνική εκστρατεία είχε και πάλι στόχο την εθνική κάθαρση και τον εκτουρκισμό της περιοχής.

 

Ιδιαίτερα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με τη βοήθεια της αγγλικής αποικιακής κυβέρνησης αναπτύχθηκε εντονότερα ο τουρκικός εθνικισμός. Χαρακτηριστική είναι η διαπίστωση ενός άγγλου αξιωματούχου της αποικιακής κυβέρνησης: “Με ανησυχεί πολύ η άνοδος της μειονοτικής συνείδησης ανάμεσα στους Τούρκους της Κύπρου- κάτι που διαφάνηκε τον περασμένο χρόνο- και φοβάμαι ότι η κυπριακή κυβέρνηση μπορεί να έχει, χωρίς να το θέλει ενθαρρύνει αυτή την εξέλιξη με την Επιτροπή για τις Τουρκικές Υποθέσεις που σύστησε ο λόρδος Ουίνστερ» è CO 67/342/1, 127219 SSB 13.12.1948…………………………….

 «Χαρακτηριστικό του γενικότερου κλίματος της εποχής είναι ένα έγγραφο της αποικιακής κυβέρνησης, που αξιολογεί την επικρατούσα κατάσταση ως εξής:

«το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό της πολιτικής κατάστασης στην Κύπρο είναι το αίτημα για Ένωση. Το αίτησμα είναι πλατιά διαδεδομένο ανάμεσα στα τέσσερα πέμπτα του ελληνόφωνου πληθυσμού τόσο της αριστεράς όσο και της δεξιάς.

 

Το αίτημα δεν μπορεί να τύχει θετικής ανταπόκρισης γιατί στρατηγικοί λόγοι επιβάλλουν τη συνέχιση πλήρους βρετανικής κυριαρχίας σε ολόκληρο το νησί.

 

 Η ανάγκη επιβεβαιώθηκε από τους αρχηγούς του Επιτελείου το 1950 και τώρα είναι ίσως ακόμη μεγαλύτερη από τότε. Η θέση της Κυβέρνησης της Αυτού Μεγαλοιότητας είναι ότι καμιά αλλαγή της κυριαρχίας δεν θα μπορούσε να συζητηθεί.»

Co 926/91XC 144688 Cyprus: Political and Constitutional Considerations, Mediterranean Dt, Oct. 1953 (Top Secret)

 

«Στις 16 Μαρτίου 1964 την ημέρα που η τουρκική εθνοσυνέλευση εξουσιοδότησε την τουρκική κυβέρνηση για την εισβολή στην Κύπρο η τουρκική κυβέρνηση αποφάσισε  να εκδιώξει τους Έλληνες, απόφαση που θα προκαλούσε το μεγαλύτερο προσφυγικό κύμα προς την Ελλάδα μετά την Μικρασιατική Καταστροφή.»

 

«Η παραδοσιακή οθωμανική ελίτ της Κύπρου αποτελεί τμήμα της βρετανικής αποικιακής διοίκησης από την αρχή της εγκαθίδρυσης της τελευταίας το 1878.

 

Σύμφωνα με το σύνταγμα του 1882 στην αποικιακή διοίκηση συμμετέχουν εννέα έλληνες – εκλεγμένα μέλη- τρεις τούρκοι –εκλεγμένα μέλη- και έξι μέλη διορισμένα από την κυβέρνηση.

 

Αμέσως γίνεται αντιληπτό πως οι άγγλοι αποβλέπουν σε μια αγγλοτουρκική συνεργασία που ασφαλώς θα βασιστεί στην εκμετάλλευση των διαφορών μεταξύ ελλήνων και τούρκων.

 

Όπως τόνισαν και οι ίδιοι οι άγγλοι αποικιοκράτες «στο Νομοθετικό Συμβούλιο τότε τα εκλεγμένα μέλη είχαν την απόλυτη πλειοψηφία και η λειτουργία του συντάγματος βασιζόταν στην εκμετάλλευση των φυλετικών ρηγμάτων ανάμεσα στου έλληνες και τους τούρκους.» CO 67/314/13-f-144343 Memorandum of political situation in Cyprus

 

 

Όταν η Κύπρος μετατρέπεται σε βασιλική αποικία (Royal Colony) (10 Μαρτίου 1925) το σύνταγμα και πάλι θα βασιστεί στο «διαίρει και βασίλευε». «Ο απλούστερος τρόπος φαινόταν να είναι το διαίρει και βασίλευε[…] Εάν δεν ήταν ανάγκη να χρησιμοποιήσουμε τον Τούρκο ενάντια στον Έλληνα […] η διοίκηση θα είχε καλύτερες βάσεις και θα μπορούσε να είναι πιο περήφανη για το έργο της». CO 67/314/13-f-144343 Memorandum of political situation in Cyprus

 

Ο αριθμός των μελών της διοίκησης αυξάνεται σε είκοσι τέσσερα: εννέα εκλεγμένοι έλληνες, τρεις εκλεγμένοι τουρκοι και δώδεκα διορισμένοι από την κυβέρνηση.

 

 Σε περίπτωση ισοψηφίας την αποφασιστική ψήφο δίδει ο κυβερνήτης. Με αυτό τον τρόπο συνεχίζεται η χρησιμοποίηση των τούρκων μελών της αποικιακής διοίκησης ενάντια στους έλληνες. Σελ 54-55

 

«Με την συμφωνία της Λοζάνης η Τουρκία εγκαταλείπει όλα τα δικαιώματα της επί της Κύπρου. Απορρίπτονται επίσης οι παντουρκιστικές, πανισλαμιστικές προσδοκίες και ξεκινάει μια διαδικασία για την ίδρυση του κοσμικού εθνικού κράτους εντός των συνόρων της Τουρκίας.

 

Για τον Κεμάλ δεν μπαίνει θέμα για τους αλύτρωτους Τούρκους: Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο ο πρώτος επιτετραμμένος της Τουρκίας στην Κύπρο ο Ασάφ Μπέη θα ενθαρύνει τους Τουρκοκύπριους να μεταναστεύσουν στην Τουρκία. Σε έγγραφα του Υπουργείου Αποικιών της Αγγλίας (1927) γίνεται λόγος για 5000 Τουρκοκύπριους που έχουν εγκαταλείψει την Κύπρο.

 

Σύμφωνα με ανεξακρίβωτα στοιχεία κάπου 7000 τουρκοκύπριοι μετανάστευσαν στην Τουρκία την περίοδο μεταξύ Πρώτου και Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.

 

Εξάλλου είναι αρκετά ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι Άγγλοι υποστήριζαν την παραμονή του μουσουλμανικού πληθυσμού στο νησί επειδή τον θεωρούσαν αντίβαρο απέναντι στις ελληνοκυπριακές επιδιώξεις για ένωση με την Ελλάδα.

 

«Παρ΄όλη τη συνεργασία των άγγλων με τους οπαδούς της παράδοσης οι κεμαλιστές το 1930 καταφέρνουν να κερδίσουν τις εκλογές και να συμμετάσχουν στο Νομοθετικό Συμβούλιο.

 

Ο Νετζατί Μπέη που νικά τον σερ Μουνίρ έδωσε τέλος στη συνεργασία μεταξύ ισλαμιστών και άγγλων μια συνεργασία στην οποία βασιζόταν το σύνταγμα και η αποικιακή διοίκηση. Όταν ο Νετζατι Μπέη ψηφίζει με τους ορθόδοξους έλληνες καταρρέει το συνταγματικό σύστημα της αποικίας και η πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» πανικοβλημένος ο άγγλος κυβερνήτης Στρορς γράφει:

 

«η στάση των ελλήνων-μελών ήταν μη αποτελεσματική για όσο καιρό η κυβέρνηση μπορούσε να βασιστεί σε μια νομιμόφρονα τουρκική συνεργασία. Αυτό δεν είναι πλέον δυνατό διότι οι  έλληνες εκμεταλλευόμενοι προσωπικές και κομματικές αντιζηλίες μέσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα κατάφεραν να εξαγοράσουν ή να πείσουν έναν πρόσφατα εκλεγμένο τούρκο, τον Νετζατί Μπέη να ψηφίσει μαζί τους. Η λειτουργία του συντάγματος εξαρτάται από αυτόν τον ανάξιο τον Νετζατί Μπέη»

CO 67/239/14 –f- 143441 Government House, Nicosia June 4 1931

 

«Η σύγκρουση ανάμεσα στους κεμαλιστές και τους ισλαμιστές και η υπεροχή των πρώτων στην τουρκοκυπριακή κοινότητα υποχρεώνει την αγγλική διοίκηση να πραγματοποιήσει στροφή αφού αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί πια να τους παραγνωρίζει.

 

 Σχετικό έγγραφο του Υπουργείου Αποικιών του 1937 αναφέρει:

«η  κατάρρευση της παλιάς τάξης πραγμάτων στην Τουρκία και η άνοδος της Τουρκικής Δημοκρατίας έχει δημιουργήσει ένα νέο πρόβλημα προς το οποίο η βρετανική διοίκηση της Κύπρου πρέπει να επιδιώξει να προσαρμοστεί.  Καλό θα ήταν η κυβέρνηση να καταβάλει προσπάθεια να απευθυνθεί στους νεότερους και πιο προοδευτικούς τουρκοκύπριους»

CO 67/281/14 -f- 144143 Downing Street 19 Nov. 1937.

 

Αυτή η προσέγγιση άνοιξε το δρόμο στους κεμαλιστές για να γίνουν η κυρίαρχη δύναμη μέσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Προς το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου οι άγγλοι έχουν ανάγκη τη συνεργασία των τουρκοκυπρίων και οι κεμαλιστές δραστηριοποιούνται για να παρεμποδίσουν την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

 

Κάτω από αυτές τις συνθήκες και με την ενθάρρυνση της αγγλικής αποικιακής κυβέρνησης ιδρύεται η πρώτη μαζική οργάνωση των Τουρκοκυπρίων ΚΑΤΑΚ (Ίδρυμα Τουρκικής Μειονότητας Κύπρου).

 

 Με την ίδρυση της οι κεμαλιστές καταφέρνουν να επικρατήσουν πλήρως στην τουρκοκυπριακή κοινότητα.

 

Η ΚΑΤΑΚ εργάζεται προς δύο κατευθύνσεις: την παρεμπόδιση της Ένωσης και τον κοινωνικό εκσυγχρονισμό της τουρκοκυπριακής κοινότητας στη βάση των κεμαλικών αντιλήψεων.

 

Με τη συνεργασία της αγγλικής διοίκησης η ΚΑΤΑΚ επιτυγχάνει την

μετονομασία των μουσουλμάνων κυπρίων σε τουρκοκύπριους την εισαγωγή αστικού οικογενειακού δικαίου και τη διαχείριση του Evkaf από την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Επίσης εξασφαλίζει την επανεισαγωγή σχολικών βιβλίων και το διορισμό δασκάλων από την Τουρκία.

 

Ακόμη για να ενισχύσει τη θέση των κεμαλιστών η αποικιακή διοίκηση ιδρύει το 1948 την Ειδική Επιτροπή για Τουρκικές Υποθέσεις.

 

Με το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου εν όψει του αυξανόμενου κινδύνου της Ένωσης η τουρκοκυπριακή ελίτ ανασυντάσσει τις δυνάμεις της και αναζητεί τρόπου αντιμετώπισης αυτού του κινδύνου.

Η αγγλική κυβέρνηση ενθαρρύνει τους τουρκοκύπριους και η αντιμετώπιση του κινδύνου της Ένωσης μετατρέπεται σε κοινό αγγλοτουρκοκυπριακό συμφέρον.

 

Το πρώτο μαζικό συλλαλητήριο κατά της Ένωσης πραγματοποιήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 1948.

 

«Ο τουρκικός εθνικισμός στην Κύπρο ενδυναμωνόταν σταδιακά υπό την επιρροή της κεμαλικής Τουρκίας. Επιπλέον η προσέγγιση της αποικιακής κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει τους τουρκοκύπριους σαν αντίβαρο στην απαίτηση των Ελλήνων για Ένωση βοήθησε στην ενδυνάμωση της εθνικής συνείδησης ιδιαίτερα προς το τέλος της δεκαετείας του ΄40.

 

 Όμως ο τουρκοκυπριακός εθνικισμός διαμορφώθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό ως αντί-εθνικισμός δηλαδή ως αντιπαράθεση στην Ένωση. Και γι΄αυτό τον λόγο τα εθνικιστικά αισθήματα καθορίστηκαν περισσότερο από το «αυτοί» παρά από το «εμείς»

 

«τόσο για τους άγγλους όσο και για τους τουρκοκύπριους το πιο σημαντικό βήμα που πρέπει να γίνει για να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος της Ένωσης είναι να εμπλακεί η Τουρκία στο Κυπριακό.

 

 Έτσι αρχίζουν διάφορες τουρκοκυπριακές αντιπροσωπείες να πηγαινοέρχονται στην Άγκυρα. Η Άγκυρα που αρχικά δηλώνει πως «για την Τουρκία δεν υπάρχει θέμα Κύπρου» αρκείται στην παροχή μόνον πολιτιστικής βοήθειας προς τους τουρκοκυπρίους (1948).

 

 Ωστόσο ύστερα από συνεχείς προσπαθειες της τουρκοκυπριακής ελιτ πιέσεις της τουρκικής κοινής γνώμης και ιδιαίτερα ύστερα από παρεμβάσεις της Αγγλίας, η Τουρκία μετατρέπεται σε ένα από τα ενδιαφερόμενα μέρη του κυπριακού προβλήματος.

 

Αξίζει να σημειωθούν όσα αναφέρει ένας από τους ιδρυτές της ΤΜΤ (τουρκική οργάνωση αντίστασης), ο Μπουρχάν Ναλμπάτογλου, στον Αρίφ Χασάν Ταχσίν: «Ο κυβερνήτης κάλεσε τον δρα Κιουτσούκ και τον ρώτησε αν η Τουρκία θέλει την Κύπρο. Ο γιατρός είπε «δεν ξέρω». Ο άγγλος κυβερνήτης είπε «πήγαινε να ρωτήσεις στην Άγκυρα». Ο γιατρός πήγε και ρώτησε. Επιστρέφοντας απάντησε στον κυβερνήτη. «δεν τη θέλει την Κύπρο η Τουρκία».  Ο κυβερνήτης είπε στον δρα Κιουτσούκ «πήγαινε πες τους να τη θέλουν». Ο γιατρός ξαναπήγε ωστόσο η απάντηση παρέμεινε η ίδια, «η Τουρκία δεν θέλει την Κύπρο». Ύστερα από αυτά στο παιχνίδι εμπλέκεται ο άγγλος πρεσβευτής στην Άγκυρα ο οποίος φροντίζει να τροποποιηθεί η θέση της Άγκυρας».

Arif Hasan Tahsin, Ayini yolu yuruyenler farkli yerlere vramazlar τΙΙ Λευκωσία 1989 σ.392

 

 

Η εμπλοκή της Τουρκίας στο Κυπριακό έχει τεράστια σημασία, τόσο για την Κύπρο όσο και για την  Ελλάδα και την Τουρκία. Με τη νέα αυτή προσέγγιση, η Τουρκία δραστηριοποιείται προς έναν αλυτρωτικό εθνικισμό κάτι το οποίο είχε απορριφθεί από τον Μουσταφά Κεμάλ.

 

Εξετάζοντας τους παράγοντες που επηρέασαν αυτή την αλλαγή μπορούμε να τους συνοψίσουμε σε τρεις βασικούς άξονες: τον τουρκικό εθνικισμό, τα στρατηγικά συμφέροντα και το ρόλο της Αγγλίας και της Δυτικής Συμμαχίας ευρύτερα.»

 

«Η διαδικασία συγκρότησης κράτος αποτέλεσμα της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και μιας σειράς πολέμων είχε εμπεδώσει στη συλλογική μνήμη την ιδέα των εχθρών και της απειλής. Ο αντικομουνισμός του ψυχρού πολέμου κατά τη δεκαετεία του ΄50 είχε ιδεολογικοποιήσει την αντίληψη αυτή. Στο λόγο των οργανώσεων που δραστηριοποιήθηκαν για την Κύπρο ο αντικομουνισμός ήταν εντονότερος του ανθελληνισμού. Ο ισχυρισμός τους ήταν ότι η μεγάλη πλειονότητα των ελληνοκυπρίων ήταν κομουνιστές και ότι θα παρέδιδαν την Κύπρο στην Σοβιετική Ένωση.

 

Με αυτά τα δεδομένα η λαικιστική κυβέρνηση του Μεντερές αποφάσισε να επέμβει στην Κύπρο. Άλλωστε ο τότε μόνιμος αντιπρόσωπος της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ Φατίν Ρουστού Ζορλού (αργότερα Υπουργός Εξωτερικών του Μεντερές) σε μια συνάντηση του με τον πρωθυπουργό είπε πως από άποψη τόσο εσωτερικής όσο και εξωτερικής πολιτικής είναι αναγκαίο η κυβέρνηση να είναι πιο δραστήρια στο θέμα της Κύπρου.

 

Ο Ζορλού ισχυρίστηκε πως η αντιπολίτευση θα εκμετάλλευτεί αυτό το θέμα στις εκλογές λέγοντας πως η κυβέρνηση κλείνει τα μάτια στην ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ο Μεντερές από την πλευρά του ανακοίνωσε πως αποφάσισε να λάβει μια ενεργητική στάση για να αντιταχθεί στους στόχους της Ελλάδας

(Melih Esenbel Kibris-1 Ayaga Kalkan Adam Ιστανμπουλ 1993 σ. 15-16)

 

Η νέα προσέγγιση του Μεντερές εκδηλώθηκε πολύ γρήγορα.
Στις 28 Αυγούστου 1954 κάλεσε σε συνάντηση τα μέλη της επιτροπής της οργάνωσης «Η Κύπρος είναι τουρκική» τους συνέστησε τη δημιουργία παραρτημάτων της οργάνωσης σε ολόκληρη την Τουρκία και τους είπε: «η κυβέρνηση δεν θα είναι εμπόδιο αλλά βοηθός στις προσπάθειες σας» Την επόμενη ημέρα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων αναφέρθηκαν στην συνάντηση με τον τίτλο «Η Κύπρος δεν θα γίνει ποτέ ελληνικής» Ozken Yasin οπ σ. 721-722

 

 

Έτσι και με την υποστήριξη του Μεντερές η οργάνωση «Η Κύπρος είναι Τουρκική» ανοίγει το ένα παράρτημα μετά το άλλο σε ολόκληρη την Τουρκία. Το ίδιο το Δημοκρατικό Κόμμα ανέλαβε τη διεύρυνση της οργάνωσης αυτής και πολλά μέλη του κόμματος έγιναν μέλη της και την υποστήριξαν χρηματικά.

 

Οι προέδροι των παραρτημάτων της οργάνωσης ανήκαν στην μεγάλη τους πλειοψηφία στο Δημοκρατικό Κόμμα. Πρόεδρος της οργάνωσης εξελέγη ο Χικμέτ Μπιλ. Όπως παρατήρησε ο πρώην αρχηγός της οργάνωσης , ο τουρκιστής Νεβζάτ Καραγκιλ «η οργανωτική δραστηριότητα καθοδηγήθηκε από άλλα χέρια […] Στο διοικητικό συμβούλιο της οργάνωσης διορίστηκε ο πράκτορας της ΜΙΤ (Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών) Καμίλ Ενάλ, ο οποίος ανέφερε συστηματικά στους ανωτέρους του τις εξελίξεις» Ο πρόεδρος της οργάνωσης επισκέφθηκε και την Κύπρο και συναντήθηκε με τον Φαζίλ Κιουτσούκ. Ύστερα από αυτή την συνάντηση το κόμμα του Κιουτσούκ μετονομάστηκε σε κόμμα  «Η Κύπρος είναι τουρκική».

 

Η οργάνωση εργαζόταν με διοχέτευση ψευδών ειδήσεων και προβοκάτσιες όπως για παράδειγμα η φήμη που κυκλοφόρησε στον τουρκικό τύπο ότι στις 28 Αυγούστου 1955 θα γινόταν γενοκτονία σε βάρος των Τουρκοκυπρίων. Μάλιστα πολλοί δημοσιογράφοι πήγαν στην Κύπρο από την Τουρκία για να καλύψουν την «γενοκτονία».

 

 Οι φήμες αυτές που κυκλοφόρησαν ακριβώς πριν από τη Διάσκεψη του Λονδίνου ήταν κατά κάποιοι τρόπο προετοιμασία του εδάφους για τη μεγάλη προβοκάτσια που έγινε μια εβδομάδα μετά στις 6-7 Σεπτεμβρίου 1955 σε βάρος των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. 

 

Εξάλλου κατά τη διάρκεια των δικών που διεξήχθησαν στο Γιασίαντα ύστερα από χρόνια σε σχέση με τα γεγονότα στις 6-7 Σεπτεμβρίου 1955 το μέλος της οργάνωσης «Η Κύπρος είναι Τουρκική»  Αιντίν Κονουραλπ κατέθεσε τα ακόλουθα: «Η είδηση ότι στις 28 Αυγούστου 1955 οι ελληνοκύπριοι θα κάνουν σφαγές ήταν ψέμα. Εμείς κατασκευάσαμε και διαδώσαμε αυτή την είδηση για να προκαλέσουμε τον τουρκικό λαό».

 

«είναι φανερό ότι η επιρροή της αγγλικής κυβέρνησης για τη νέα στάση της
Τουρκίας υπήρξε σημαντική. Εξάλλου ο πρωθυπουργός της Αγγλίας Αντονι Ίντεν αναφέρει στα απομνημονεύματα του πως είχε στείλει τηλεγράφημα στην τουρκική κυβέρνηση ζητώντας της να πάρει δυναμική θέση στο Κυπριακό: «Εμείς ξέραμε ότι υπήρχε μεγάλη διαφορά απόψεων ανάμεσα στους Τούρκους και τους Έλληνες αλλά ο κόσμος δεν το ήξερε[…] Έστειλα ένα τηλεγράφημα στην Τουρκία και υπέδειξα πως πρέπει να τοποθετηθεί ξεκάθαρα. Ήταν σαφές ότι η Τουρκία δεν θα άφηνε την Κύπρο στους Έλληνες και αυτό έπρεπε να λεχθεί.

Sir Anthony Eden, Memoiren 1947-57 Κολονία – Βερολίνο 1960 σ.456

 

Στο πλαίσιο της προετοιμασίας της Διάσκεψης του Λονδίνου ο άγγλος υπουργός αποικοιών Λένοξ – Μπόιντ είχε επισκεφθεί την Κύπρο και είχε συναντηθεί με την τουρκοκυπριακή ηγεσία.

 

Σ΄αυτή τη συνάντηση ο άγγλος υπουργός τόνιζε πως η κυβέρνηση του δεν ξεχνά τις μακρόχρονες σχέσεις της Τουρκίας με την Κύπρο και πως οι απόψεις και τα συναισθήματα των τουρκοκυπρίων θα ληφθούν υπόψη.

 

Το σχετικό με τη συνάντηση αυτή κείμενο που υπάρχει στα αγγλικά αρχεία έχει ως εξής: «Ο υπουργός αποικιών διαβεβαίωσε τους παρόντες ότι η κυβέρνηση της αυτής εξοχότητας δεν ξεχνά και δεν θα παραγνωρίσει τις μακρές σχέσεις της Τουρκίας με την Κύπρο. Θα μεταβιβάσει στους συναδέλφους του τα αισθήματα που εκφράστηκαν σήμερα. Αυτά τα αισθήματα και τα αδιαμβισβήτητα δικαιώματα της τουρκικής κοινότητας δεν θα παραμεληθούν ποτέ.»

 

 

 

Η Διάσκεψη του Λονδίνου έληξε χωρίς αποτέλεσμα. Η Τουρκία ενεπλάκη άμεσα ως κυβέρνσηση και λαός στο Κυπριακό. Στο λόγο του τουρκικού εθνικισμού η Κύπρος ήταν «ένα κομμάτι της Ανατολίας που ρίκτηκε στη θάλασσα» και όπως «η Ελλάδα διώχθηκε το 1922 από την Ανατολία έτσι και τώρα έπρεπε με κάθε κόστος να αποτραπεί η προσάρτηση της Κύπρου στην Ελλάδα».

 

 

Το 1958 ιδρύεται η Τουρκική Οργάνωση Αντίστασης (ΤΜΤ).

 

 Ο Ντενκτάς περιγράφει την αυξανόμενη εμπλοκή της Τουρκίας ως εξής: «Η Τουρκία άρχισε να ενδιαφέρεται για την Κύπρο το 1948. Η πολιτιστική βοήθεια που είχε παρασχεθεί αποτέλεσε σωσίβιο για τους Τουρκοκύπριους. Το 1955 όταν άρχισε η δράση της ΕΟΚΑ αυτή η βοήθεια ενισχύθηκε. Προς το 1958 η βοήθεια της Τουρκίας ήταν για τους Τουρκοκύπριους το παν».

 

Και πάλι το 1958 η Τουρκία αποφασίζει να διορίσει τον Ραούφ Ντενκτάς στην προεδρία της Ομοσπονδίας Τουρκοκυπριακών Οργανώσεων.

 

Κάλεσαν τον μέχρι τότε πρόεδρο Φαίζ Καιμάκ στην Άγκυρα και τον εξανάγκασαν σε παραίτηση λέγοντάς του ότι τώρα πια έχουν ανάγκη από έναν επιθετικό ηγέτη.

 

Η Αγγλία προκαλώντας και στη συνέχεια χρησιμοποιώντας τις αντιδράσεις της Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων ενάντια στην Ένωση προσπαθεί να διατηρήσει την τελευταία της αποικία στη Μέση Ανατολή.

 

Στη Διάσκεψη του Λονδίνου το 1955 η Τουρκία μετατρέπεται και επίσημα σε ενδιαφερόμενο μέρος στο Κυπριακό, ενώ στην Κύπρο οι τουρκοκύπριοι που πάντοτε ήταν αντίθετοι στην Ένωση χρησιμοποιούνται σαν επικουρική αστυνομική δύναμη ενάντια στο κίνημα της ΕΟΚΑ.

 

Αρκετά διαφωτιστικά είναι τα λόγια ενός πρώην δραστήριου στελέχους της ΤΜΤ. :

«ο πρώτος στόχος της ΕΟΚΑ ήταν οι Άγγλοι. Όταν το κίνημα ανέπτυξε έντονη δράση οι άγγλοι άρχισαν να χρησιμοποιούν την αστυνομική δύναμη στις μυστικές τους επιχειρήσεις[…] οι Εγγλέζοι στρατολόγησαν πολλούς τούρκους αστυνομικούς εναντίον της ΕΟΚΑ. Τώρα ήρθε η ώρα να πω: Σ΄αυτή την ιστορία μας έμπλεξαν και λίγο οι εγγλέζοι. “Οι Ρωμιοί θέλουν να ενώσουν την Κύπρο με την Ελλάδα, ζητήστε και εσείς να ενωθεί η Κύπρος με την Τουρκία.” Μετά γυρνούσαν στους Ρωμιούς και έλεγαν: “Εμείς νοικιάσαμε το νησί από την Τουρκία και δεν μπορούμε να σας το δώσουμε” . Έτσι έφεραν τις δύο πλευρές σε αντιπαράθεση»

Μεχμέτ Αλί Τρεμεσελί Neriman Cahit “Mehmet Ali Tremeseli Antlatyor” Ortam 22.4.1992

 

Το τέλος αυτής της πορείας βρίσκει την Ελλάδα και την Τουρκία τους ελληνοκύπριους και τους τουρκοκύπριους σε οριστική ρήξη.

 

Η ΤΜΤ επέλεξε τη βία ως μέσο για να επιτύχει στους στόχους της. Στο καταστατικό της οργάνωσης αναφέρεται ότι μπορούν να επιβληθούν οποιαδήποτε μέτρα για να επανέλθουν στο σωστό δρόμο το πρόσωπο ή τα πρόσωπα των οποίων οι ενέργειες μπορούν να βλάψουν την κοινότητα και ότι η πίεση προς την ίδια την κοινότητα θα σταματήσει μόνο όταν «θα επιτευχθεί το ιδανικό».

 

Στο καταστατικό αναφέρεται πως «η οργάνωση θα διαλυθεί και θα παύσει να καταπιέζει οποιονδήποτε όταν η ένδοξη τουρκική σημαία κυματίσει στο νησί».

 Η πίεση από την ΤΜΤ κατευθύνεται κυρίως προς τους εργάτες και τους αριστερούς.

 

Μετά την 1^η Μαίου 1958 εφαρμόζεται η απροκάλυπτη τρομοκρατία σε βάρος τους.

  

Έχουμε ήδη αναφέρει πως η απαίτηση των ελληνοκυπρίων για Ένωση προκάλεσε την ξεχωριστή οργάνωση των τουρκοκυπρίων κατά τη δεκαετία του ΄40. Το γεγονός αυτό είχε επηρεάσει και τους τουρκοκύπριους εργάτες που ανήσυχοι από την πολιτική της Ένωσης άρχισαν από το 1942 να οργανώνονται χωριστά και το 1944 ίδρυσαν την Ένωση Τούρκων Εργατών Λευκωσίας.

 

 Το 1945 όλες οι τουρκοκυπριακές εργατικές οργανώσεις συσπειρώθηκαν κάτω από το Ίδρυμα Τουρκοκυπριακών Εργατικών Ενώσεων (ΚΤΙΒΚ). Με μια συμφωνία του 1948 η Παγκύπρια Εργατική Ομοσπονδία (ΠΕΟ) και το ΚΤΙΒΚ αποφάσισαν να συνεργαστούν για τα εργατικά ζητήματα. Τον ίδιο χρόνο πραγματοποίησαν την ιστορική απεργία στην Κυπριακή Μεταλλευτική Εταιρία που κράτησε 125 μέρες.

 

 Ταυτόχρονα η ΠΕΟ κάνει ανοίγματα προς τους τουρκοκύπριους. Πολλοί τουρκοκύπριοι εντάσσονται τότε στην ομοσπονδία και κάποιοι συμμετέχουν και στα συλλογικά της όργανα.

 

Η ΤΜΤ που άρχισε την δραστηριότητα με το σύνθημα «Διχοτόμηση ή θάνατος» στρέφεται κυρίως προς αυτές τις ομάδες. Ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι εργάτες γιόρτασαν μαζί την Πρωτομαγιά του 1958.

 

 Ύστερα από αυτό με μια ανακοίνωση που δημοσίευσε η ΤΜΤ κάλεσε όλους τους τουρκοκύπριους που ήταν μέλη της ΠΕΟ να παραιτηθούν και ζήτησε να δημοσιοποιήσουν την παραίτηση τους επίσημα στις εφημερίδες.

 

Η πρώτη δολοφονική απόπειρα έγινε στις 22 Μαίου 1958 εναντίον του προέδρου του τουρκικού παραρτήματος της ΠΕΟ Αχμέτ Σαντί Ερκούτ που κατάφερε να σωθεί βαριά τραυματισμένος. Δύο μέρες μετά στις 24 Μαίου 1958 δολοφονήθηκε ο Φαζίλ Εντέρ. Με ανακοίνωση της η ΤΜΤ ανέλαβε την ευθύνη για τη δολοφονία και δήλωσε πως θα σκότωνε όλους τους τουρκοκύπριους που ανήκαν στις ίδιες οργανώσεις με τους ελληνοκύπριους.

 

Στις 29 μαίου 1958 δολοφονείται ο Αχμέτ Γιαχγιά και ακολουθούν και άλλοι. Χιλιάδες τουρκοκύπριοι με επίσημες δηλώσεις στις εφημερίδες ανακοινώνουν ότι παραιτούνται από τις ελληνοκυπριακές οργανώσεις και δηλώνουν πως «θα ακολουθήσουν το δρόμο της τουρκοκυπριακής ηγεσίας».

 

Παράλληλα με τη βίαιη δράση κατά των τουρκοκυπρίων η ΤΜΤ εφάρμοσε και μια σειρά από προβοκάτσιες.

 

Σημαντική θεωρείται η τοποθέτηση βόμβας στο Τουρκικό Γραφείο Πληροφοριών στη Λευκωσία στις 7 Ιουνίου 1958 που είχε ως αποτέλεσμα τη βίαιη σύγκρουση ανάμεσα σε τουρκοκύπριους και ελληνοκύπριους και προκάλεσε τον πρώτο διαχωρισμό της Λευκωσίας με συρματοπλέγματα.

 

Αρκετά χρόνια μετά το 1984 σε ένα ντοκιμαντέρ της αγγλικής τηλεόρασης ΙΤV για την Κύπρο ο Ραούφ Ντενκτάς παραδέκτηκε με τα παρακάτω λόγια πως επρόκειτο για προβοκάτσια: «αυτός που τοποθέτησε την  βόμβα ήταν στενός μου φίλος. Δεν μπορώ να αποκαλύψω το όνομα του. Στόχος ήταν η αφύπνιση της τουρκοκυπριακής κοινότητας και η πρόκληση έντασης»

 

Τα τραγικά γεγονότα στην Κωνσταντινούπολη στις 6-7 Σεπτεμβρίου του 1955 φαίνονται να επαναλαμβάνονται με μια παρόμοια προβοκάτσια στη Λευκωσία το 1958.

  

 

Ενώ η τουρκοκυπριακή ελί συμμετείχε δραστήρια στην αποικιακή διοίκηση η ελληνοκυπριακή ελτι μονοπωλούσε το εμπόριο και αργότερα τη βιομηχανική ανάπτυξη.

 

Σε μια έκθεση που παρουσίασε στον τούρκο πρωθυπουργό Σουκρού Σαράτσογλου ο τουρκοκύπριος παντουρκιστής Νεβζάτ Καραγκιλ στις 14 ιουνίου 1945 αξιολογεί την οικονομική κατάσταση των τουρκοκυπρίων ως εξής:

 

«η πλειονότητα της ελληνικής κοινότητας που ζει σήμερα στην Κύπρο έχει ανώτερη εκπαίδευση και δυστυχώς είναι πολύ πιο προχωρημένη από την τουρκική κοινότητα όσον αφορά την κουλτούρα.

 

Οι ελληνοκύπριοι έχουν δεκάδες γιατρούς δικηγόρους οικονομολόγους και πολιτικούς μηχανικούς που έχουν σπουδάσει στην Ευρώπη.

 

 Έχουν τράπεζες εργοστάσια εκατοντάδες εργαστήρια αρκετές βιβλιοθήκες  τυπογραφεία εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας πλούσιες εταιρείες και συνεταιρισμούς […] με θλίψη πρέπει να σημειώσω πως η τουρκική κοινότητα έχει ελάχιστους διανοούμενους καμιά δεκαριά ανεπαρκείς γιατρούς δυο τρεις δικηγόρους μια τράπεζα χωρίς κεφάλαιο και πολύ λίγους εξειδικευμένους εργάτες».

Ozker Yasin o.n. σ. 196-197

 

Όπως καταδεικνύουν τα στατιστικά στοιχεία από το 1960 (πίνακας Ι) οι τουρκοκύπριοι δεν διαδραμάτιζαν σημαντικό ρόλο στην οικονομία της Κύπρου.

Niyazi Kizilyurek, Kibris Sorununda ic ve dis etkenler Λευκωσία 1983

 

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι (εθνική κατανομή %)

 

                                     Ελληνοκύπριοι                           Τουρκοκύπριοι

 

 

Αγροτική  παραγωγή          87,4                                                        12,6

 

Βιομηχανική παραγ.           93,8                                                        6,2

 

Εξαγωγές                            99,5                                                        0,5

 

Εισγαγωγές                      96,1                                                 3,9

 

 

 

 

 

Ο διαχωρισμός που αποτελούσε την ιδεολογία της τουρκοκυπριακής ελιτ ενδυναμώθηκε από τον ελληνικό εθνικισμό τη στάση της αποικιακής διοίκησης και την υπανάπτυξη της τουρκοκυπριακής κοινότητας που ήταν αποτέλεσμα της άνισης οικονομικής ανάπτυξης στον τόπο.

 

΄Όπως έχει ήδη αναφερθεί η στάση της τουρκοκυπριακής κοινότητας με ιδανικό τη Διχοτόμηση παύει να αποτελεί «απλή αντίδραση» και μετατρέπεται σε «ιστορική συμμετοχή».

 

 Ενώ η δυσπιστία μεταξύ των κοινοτήτων ευνοούσε τη Διχοτόμηση η τουρκοκυπριακή ελιτ ενθάρρυνε περαιτέρω αυτή τη δυσπιστία.

 

Ακόμη κάτι πολύ σημαντικό, το εθνικιστικό πάθος της ελληνοκυπριακής κοινότητας ενθάρρυνε τη Διχοτόμηση.

 

Έτσι δημιουργήθηκε μια διαλεκτική σχέση μέσα από την οποία το ιδανικό των τουρκοκυπρίων για διαχωρισμό τρεφόταν από τον ελληνοκυπριακό εθνικισμό.

 

 Η χρησιμοποίηση των «λαθών» των ελληνοκυπρίων αποτελούσε την τακτική της ΤΜΤ με στρατηγικό στόχο την Διχοτόμηση.

 

Σε ένα γράμμα του ο Αιντίν Σαμίογλου ανώτερο στέλεχος της ΤΜΤ αναφέρει τα εξής:

 

«παρά την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας οι έλληνες φρόντισαν να κρατήσουν ζωντανό το ιδανικό της Ένωσης.

 

Σε αντιπαράθεση προς αυτό ως αρχή η ηγεσία της ΤΜΤ κράτησε ζωντανό το ιδανικό της Διχοτόμησης και έτσι η χρησιμοποίηση οποιασδήποτε ευκαιρίας [για την επίτευξη της Διχοτόμησης] μετατράπηκε σε φυσιολογικό καθήκον για την ΤΜΤ».

Arif Hasan Tahsin o.π. σ. 464

 

Η τουρκοκυπριακή ελίτ που θα «χρησιμοποιούσε οποιαδήποτε ευκαιρία» σκόπευε να χρησιμοποιήσει και την προσπάθεια για αναθεώρηση του συντάγματος.

 

«Εάν όμως το σύνταγμα αποδεικνυόταν μη λειτουργικό κάθε νέα προσπάθεια των ελληνοκυπρίων για Ένωση θα αντιμετώπιζε μια κραυγαλέα εκστρατεία για ένωση των περιοχών που κατέχουν οι τουρκοκύπριοι με την Τουρκία».

Richard A. Patrick οπ σε. 36

 

 

 

 

πορεία κατα της βιας εναντιον γυναικων- 30/11/08 ώρα 10π.μ. Πλατεία Ελευθερίας

από το blog

http://bluerose-rose.blogspot.com/

 

Την Κυριακη 30 Νοεμβρίου 2008, στις 10 π.μ. πορεία κατά της βίας εναντίον γυναικών
από την πλατεία Ελευθερίας
στο Προεδρικό Μέγαρο,

η διοργάνωση εντάσσεται στα πλαίσια εκδηλώσεων του διεθνούς 16ημερου κατά της βιας εναντίον γυναικών και διοργανώνεται για δευτερη συνεχή χρονια από το Κέντρο Πληροφόρησης και Στηριξης Γυναικων Απανέμι

ελάτε να γινουμε μια βιολογική ασπίδα και μια φωνή για όσες δεν μπορούν να μιλήσουν, δεν μπορούν να περπατήσουν μαζί μας, δεν μπορούν να διεκδικήσουν ακόμα…τηλέφωνο επικοινωνίας 96 656015

 

ΤΕΡΜΑ στην αποπειρα φίμωσής του. Το Απανέμι είσαι ΕΣΥ

ΤΙΠΟΤΑ δε θα σβησει τη φωνη μας αλλα αντιθετως θα τη δυναμώνει. Οι σκοποι του όμως, ηταν να διευκολυνει και αυτο δεν το στερείτε παρα μόνο από τους ανθρωπους που το ειχαν αναγκη

Διεκδικουμε τα αυτονοητα

τα θυματα βιας εχουν δικαιωματα – δεν χρειαζονται τα φιλανθρωπα αισθηματα μας ή τις απάνθρωπες πρακτικες στερησης των δικαιωματων τους

Το Απανέμι τιμωρήθηκε γιατι έσπασε τον κώδικα της σιωπης

Η σκλαβιά είναι ελευθερία

Ο Όργουελ στο βιβλίο του 1984 για τον Μεγάλο Αδελφό, έγραφε ότι θα έρθει μια μέρα όπου οι λέξεις θα εκλαμβάνονται και θα σημαίνουν το αντίθετο από αυτό που σημαίνουν αληθινά.

Η ιστορία είναι λίγο ως πολύ γνωστή:

Το «απόλυτο» αφεντικό ονόματι «Μεγάλος Αδελφός» (Big Brother ή ΒΒ) που στο «1984» αποτελεί έναν οιονεί αόρατο πλανητάρχη και ακόμη έναν διεισδυτικό αναγνώστη της ανθρώπινης σκέψης, ικανό να πατάξει κάθε «έγκλημά» της, thought crime, στην κύησή του.

 Τόπος του μυθιστορήματος η Ωκεανία όπου ως το 2050, θα καθιερωθεί επισήμως η Newspeak (νέος λόγος, μία λεξηπενής δημιουργία με στόχο την απόλυτη φτώχεια σκέψης και έκφρασης).

Απώτερος σκοπός της: λέξεις όπως ελευθερία, δημοκρατία και ισότητα θα έχουν τεθεί εξ αντικειμένου εκτός λεξιλογίου. Αλλά αν ως τότε χρησιμοποιηθούν στον γραπτό και στον προφορικό λόγο είτε παρεισφρήσουν στον ανθρώπινο νου (όπως συμβαίνει στον κεντρικό ήρωα της νουβέλας Γουίνστον Σμιθ) συνιστούν «έγκλημα της σκέψης» που η Thought Police ( Αστυνομία της Σκέψης) τιμωρεί αμείλικτα με βασανιστήρια, ακόμη και με θάνατο.

Στη νέα γλώσσα οροθετείται ένας λεξικός μινιμαλισμός διά του οποίου μόνο οι λέξεις που εξυπηρετούν τους σκοπούς του κόμματος παραμένουν στο λεξικό, το οποίο εμπλουτίζεται όμως με τεχνολογικούς όρους (σερφάρω, σκανάρω) αλλά είναι συνήθως συντετμημένες ώστε να μην κατανοούνται. Ακόμη και τα υπουργεία συντέμνονται, π.χ. το Ministry of War στο «1984» γίνεται Ministry of Peace και συντετμημένο MiniPax.

Το υπουργείο Προπαγάνδας γίνεται υπουργείο της Αλήθειας (Mini True). Το υπουργείο Επισιτισμού είναι υπουργείο Αφθονίας (Mini Plenty).

Τα κελιά των φυλακών γίνονται «διαμερίσματα» (chambers), ενώ τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας είναι «joycamps«, δηλαδή κάτι σαν «στρατόπεδα χαράς».

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν .. ……..

 

Στην Κύπρο του 2008 νομίζω έχουμε ήδη φτάσει σε αυτή την μέρα ήδη από την επόμενη της εισβολής του τουρκικού στρατοκράτους του 1974……

Ο Gralo Plaza πρόεδρος της Δημοκρατιάς του Ισημερινού διορίστηκε την 16^ην Σεπτεμβρίου 1964 μεσολαβητής του ΟΗΕ για το κυπριακό από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Ου Θαντ.

 

Ο Πλάζα υπέβαλε την Έκθεσή του προς τον Γενικό Γραμματέα εις τις 26 Μαρτίου 1965,(Doc. 5/6253/65)

 

Στην Έκθεση, αναφέρει, αρχικά, τις βασικές αρχές επί των οποίων στηρίζει τις προτάσεις του,(Καταστατικός Χάρτης των Η.Ε., ευημερία του συνόλου του κυπριακού λαού ,διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας).

 

Στη συνέχεια αναλύοντας τις Συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου και το Σύνταγμα του 1960 σε σχέση και με τα περιβόητα 13 σημεία γράφει στις παραγράφους 39 και 40:

 

«……ο Πρόεδρος  Μακάριος έκανε αυτές τις προτάσεις (αναθεωρήσεως) βασιζόμενος εις το γεγονός ότι το σύνταγμα υπό την παρούσα μορφή του δημιουργούσε πολλές δυσκολίες εις την ομαλή λειτουργία του κράτους και την εξέλιξη και προόδου της χώρας ότι πολλές ιδιόρρυθμες πρόνοιες του του ήρχοντο εις αντίθεση με διεθνώς αποδεκτές δημοκρατικές αρχές και δημιουργούσαν πηγές προστριβών μεταξύ των Ε/κ και των Τ/κ ………»(παρ 39)

πολλές από τις σπουδαιότερες τροποποιήσεις που πρότεινε ο Πρόεδρος αντανακλούσαν αδιέξοδα τα οποία πράγματι είχαν εμφανισθεί κατά την εφαρμογή του συντάγματος…..» (παρ 40)

 

Αναφερόμενος στις προσπάθειες χωρισμού των δύο κοινοτήτων και την εμπόδιση συνυπάρξεως τους σημειώνει

 

«…κατά τη διάρκεια όλης της περιόδου (της κρίσεως) υπήρχαν δύο ειδών πράσινες γραμμές εις την Κύπρο και ελάχιστοι άνθρωπο τολμούσαν να τις διασχίσουν ….Κατ αρχήν υπήρχαν τα φυσικά εμπόδια από οδοφράγματα πολυβολεία οχυρωμένα σπίτια και χαρακώματα….»(παρ 5)

 

«… το δεύτερο είδος πράσινης γραμμής ήταν ψυχολογικής φύσεως… που ενέπνεε καχυποψία και αδιαλλαξία εκεί όπου χρειαζόταν εμπιστοσύνη και διάθεση συμβιβασμού…»(παρ 51) και καταλήγει «…τα δύο είδη πράσινης γραμμής που προανέφερα παρέμειναν ανέπαφα και συνέχισαν να παρεμποδίζουν τη διακίνηση ανθρώπων και ιδεών και να διατηρούν εις υψηλό επίπεδο τα αισθήματα φόβου και καχυποψίας..»(παρ 57)

 

 

Προσεγγίζοντας δε τις θέσεις των ενδιαφερομένων μερών αποσαφηνίζει τις σταθερές της πλάγιας τουρκικής πολιτικής επί του Κυπριακού:

 

1.Επιμονή εις το ανέφικτο της συμβιώσεως των δύο κοινοτήτων(παρ 72)

 

2. Επιδίωξη μετατροπής της «θεσμική ομοσπονδοποιήσεως» των συμφωνίων Ζυριχης Λονδίνου εις «εδαφική ομοσπονδοποίηση» ή εις διχοτόμηση (παρ 72 και 73)

 

3.Επίτευξη των διχοτομικών στόχων δια της μετακινήσεως ανταλλαγής πληθυσμών(παρ 73)

 

4.Πλήρης αυτοδιοίκηση επί όλων των θεμάτων πλην των καθαρά ομοσπονδιακών(παρ 74)

 

5.Διαμελισμός ή διχοτόμηση με δυναμική προσαρτήσεως εις την Τουρκία (παρ 74)

 

6.Προοπτική εγκαταστάσως τουρκων εποικων (παρ 74)

 

7..Διατήρηση του δικαιώματος εποπτείας και έλεγχου (επεμβατικού) των Συμφωνιών Ζυρίχης Λονδίνου(παρ 76)

 

8.Επιμονή αμφισβητησεως της νομιμότητος της Κυπριακής Κυβερνήσεως(παρ 91)

 

9.Χρήση βίας εις περιπτωση απόπειρας έστω εφαρμογής της αρχής της αυτοδιαθέσεως εκ μέρους των Ελλήνων(παρ 138-146)

 

Τέλος συμπεραίνοντας επισημαίνει ότι

 

α. Η Κύπρος πρέπει να παραμείνει πλήρως ανεξάρτητο κράτος απέχοντας από οποιαδήποτε πράξη που θα  οδηγούσε εις την ένωση του με οποιοδήποτε άλλο κράτος (παρ 147)

 

β,. Έναντι της Ελληνοκυπριακής προτάσεως για ενιαία διακυβέρνηση βασισμένη εις την αρχή της εξουσίας της πλειοψηφίας και της προστασίας της μειοψηφίας οι τουρκοκύπριοι προτείνουν ένα ομοσπονδιακό σύστημα εις τα πλαίσια του οποίου θα λειτουργούν δύο αυτόνομα κράτη )Ε/κ και Τ/κ υπό την προϋπόθεση του γεωγραφικού διαχωρισμού των δύο κοινοτήτων.(παρ 149)

 

Ο Πλάζα όμως επισημαίνει το ανέφικτο του σχήματος αυτού το οποίο προτείνουν οι Τούρκοι

 

«….συνιστά υπεραπλούστευση του ζητήματος να αναφερόμαστε εις αυτήν απλώς ως ομοσπονδία Αυτό που προτείνεται δεν είναι απλώς η εγκαθίδρυση μιας ομοσπονδιακής μορφης διακυβερνήσεως αλλά η εξασφάλιση του γεωγραφικού διαχωρισμού των διο κοινοτήτων …»(παρ 150)

 

«…η εγκαθίδρυση ενός ομοσπονδιακού καθεστώτος προϋποθέτει τον εδαφικό διαχωρισμό και η βάση αυτή δεν υφίσταται….»(παρ 150)

 

«…και δεν υφίσταται γιατί ο πληθυσμός είναι ανάμικτος εις όλη την έκταση του νησιού……για αυτό οι Τούρκοι προτείνουν να λυθεί το συγκεκριμένο πρόβλημα με τη λήψη δραστικών μέτρων ανταλλαγής τμημάτων των δύο κοινοτήτων ώστε να δημιουργηθούν δύο χωριστές γεωγραφικές περιοχές …»(παρ 151)

 

 «… υπό τις παρούσες συνθήκες ο διαχωρισμός των δυο κοινοτήτων δεν θα μπορούσε να επιβληθεί παρά μόνον δια της βίας …»(παρ 152)

 

 

Ο Γκράλο Πλάζα λοιπόν διαπίστωνε το 1965 ότι τουρκικός στόχος (έτσι το αναφέρει χωρίς εξειδικεύει περί τ/κ) ήταν καταρχήν ο εδαφικός διαχωρισμός των τούρκων από τους έλληνες και εν συνεχεία η ομοσπονδοποίηση του κράτους.

Ταυτόχρονα ο Γκράλο Πλάζα διαπιστώνει το ανέφικτο αυτού του σχήματος αφού οι κύπριοι ανεξαρτήτως εθνικότητας ήταν διασκορπισμένοι σε ολόκληρο το νησί, άρα εκ των πραγμάτων ο εθνοτικός εδαφικός διαχωρισμός αποκλειόταν.

Χωρίς να υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες για το τι προκάλεσε το γεγονός αυτό (ε/κ εθνικιστές, τμτ τ/κ εθνικιστές) από το 1964 είχαν δημιουργηθεί οι λεγόμενοι τ/κ θύλακες οι οποίοι ολοένα και στοίβαζαν σε ένα μικρό εδαφικό χώρο τους τούρκους κάτοικους της Κύπρου και εν συνεχεία ο μεγάλος όγκος των τούρκων της Κύπρου είχαν ήδη διαχωριστεί εδαφικά από τους υπόλοιπους κατοίκους της Κύπρου.

Την 21^η Απριλίου 1967 λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα το πραξικόπημα των συνταγματαρχών με ηγέτη τον Γιώργο Παπαδόπουλο ο οποίος δηλώνει δημόσια με την ηλίθια χαρακτηριστική φωνή του το βγαλμένο από την Αντζελα Δημητρίου απόφθεγμα του ότι:

«η Ελλάδα ήταν στο χείλος του γκρεμού, αλλά ημείς επενεβήκαμεν και την πήραμε ένα βήμα εμπρός»!!!!! 

Οι χουντικοί τον Δεκέμβριο του 1967 αποδεχόμενοι το λεγόμενο σχέδιο Βανς απομάκρυναν την ελληνική μεραρχία από την Κύπρο και ταυτόχρονα μετά από αυτό χωρίς κανένα στρατιωτικό φράγμα να τους κρατά οι τούρκοι προχώρησαν άμεσα στην σύσταση της λεγόμενη «Τ/κ Προσωρινής Διοικήσεως» (29 Δεκεμβριου 1967) εμφανιζόμενοι πλέον όχι ως απλή κοινότητα αλλά ως οργανωμένη αυτοδύναμη πολιτική οντότητα.

Οι χουντικοί προβαίνουν σε νέα Ελληνοτουρκική συμφωνία  το Σεπτέμβριο του 1971 όταν ο ΥπΕξ της χούντας της Ελλάδος συμφώνησε για την επανέναρξη των διακοινοτικών συνομιλιών εντός ενός ενισχυμένου πλαισίου με τη συμμετοχή αντιπροσώπων της Ελλάδος και της Τουρκίας .

 

Η συμφωνία αυτή ουσιαστικά ματαίωνε το νέο σχέδιο του Ου Θαντ για τη σύσταση δεθνούς επιτροπης  αποτελούμενης από τα μη μόνιμα μέλη του ΣΑ υπό την προεδρία της Γαλλίας για μια νέα μεσολαβητική προσπάθεια με βάση τις προτάσεις του Γκάλο Πλαζα .

 

Ο Μακάριος δρώντας «ρεαλιστικά» και επιδιώκοντας το «εφικτό», αποδέχθηκε την επανέναρξη των διακοινοτικών συνομιλιών σε νέα βάση  αφού εν τω μεταξύ ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Ου Θαντ είχε επιτύχει την τροποποίηση της συμφωνίας ώστε αντί των αντιπροσώπων των δύο χώρων να μετέχουν ένας έλληνας και ένας τουρκος συνταγματολόγος και οι συνομιλίες να ενταχθούν εις το πλαίσιο των καλών υπηρεσιών του Γενικού Γραμματέως.

 

Εν τέλει οι χουντικοί με τα εδώ τσιράκια τους καταφέρνουν το τελικό πλήγμα στην Κύπρο και στις 15 Ιουλίου 1974 προβαίνουν στο πραξικόπημα κατά της κυβέρνησης της Κύπρου και η Τουρκία σαν έτοιμη από καιρό

 (ήδη από το 1955 και την τριμερή Καραμανλή –Μεντερές – αγγλίας που ξαναέβαλαν την τουρκία στο «παιχνίδι της Κύπρου αφού έχασε κάθε δικαίωμα με την Συνθήκη των Σεβρών το 1923)

Εισβάλει στις 20 Ιουλίου 1974 και κάνει επιβίβαση (και όχι απόβαση αφού όλα ήταν δυστυχώς προδομένα από τους χουντικούς εκτελώντας τις εντολές Κίσσιγκερ, και το λιμάνι της Κερύνειας ήταν απολύτως αφύλακτο) στην Κύπρο.

Στις 23 Αυγούστου 1974 ο Ραούφ Ντενκτάς δήλωνε ότι

 

“ο τουρκικός στόχος ήταν ένα ομόσπονδο κράτος σε γεωγραφική βάση. Μια ομόσπονδη τουρκική περιοχή και μια ομόσπονδη ελληνική σε ένα ομόσπονδο κράτος. Τις λειτουργίες και δικαιοδοσίες του ομόσπονδου αυτού κράτους θα τις διαπραγματευθούμε…έχουμε το προσωρινό ξεχωριστό τουρκικό κράτος μέσα σε μια δικοινοτική δημοκρατία της Κύπρου που αναμένει την συμφωνία πάνω στο ομόσπονδο σύστημα”.

 

Ο  Γλαύκος Κληρίδης ενεργώντας «ρεαλιστικά» για μια ακόμη φορά, είναι ο πρώτος ε/κ πολιτικός που αποδέχτηκε σε ομιλία του στην γκαλερί «Αργώ» στην Λευκωσία την λύση ομοσπονδίας στην Κύπρο με εδαφικό εθνικό διαχωρισμό των κατοίκων της στις 6 Νοεμβρίου 1974 .

 

Λίγους μήνες μετά, τον Φεβρουάριο του 1975 ο Ραούφ Ντεκτάς

 ( ο οποίος κοσμεί με το ανάστημα του το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας σε φωτογραφία αναρτημένη https://osr55.files.wordpress.com/2008/10/dsc00118.jpg)

 

Ανακηρύσσει την «Τουρκική Ομόσπονδη Πολιτεία της Κύπρου».

 

Πριν λίγες μέρες μάλιστα με αφορμή την επέτειο ανακήρυξης του ψευδοκράτους σε εκπομπή του Κώστα Γενάρη «Φάκελοι» στο ΡΙΚ ο Ντεκτάς είπε στον Κώστα Γενάρη μπροστά στην κάμερα ότι η ανακήρυξη του ψευδοκράτους έγινε για να πιεστούν οι ε/κ να έρθουν σε συνομιλίες για να λύσουν το κυπριακό στην βάση που ο ίδιος είχε προτείνει ήδη από το 1964 δηλαδή ομοσπονδία.

 

Το 1977 με τα τετελεσμένα της εισβολής, ο Μακάριος κατά τη γνώμη μου υπό το βάρος των τύψεων του για το πώς χάθηκε η μισή Κύπρος, λίγο πριν πεθάνει, συναντάται με τον Ντεκτάς και προβαίνουν στην πρώτη «συμφωνία υψηλού επιπέδου» μίσιμου,

 

 περί διαπεριφερειακής ομοσπονδίας πράξη που επιβεβαιώνεται δύο χρόνια μετά από τον διάδοχο του Μακάριου Σπύρο Κυπριανού στην δεύτερη «συμφωνία πάρα πολλά υψηλού» επιπέδου……

 

Το 1980 υπογράφεται στην Βιέννη η λεγόμενη Συνθήκη της Βιέννης για το «Διεθνές Αναγκαστικό Δίκαιο» το Jus Cogens , η οποία προνοεί πως όποια διεθνής συνθήκη περιέχει όρους που δεν είναι συμβατή με αυτήν τότε είναι εξ υπαρχής άκυρη

 

Η Συνθήκη της Βιένης του 1980 ανάμεσα σε άλλα απαγορεύει την με κάθε τρόπο φυλετική διάκριση είτε δυσμενή είτε ευμενή, δηλαδή πχ δεν μπορεί κάποιος λόγω της εθνικότητας του να μην μπορεί να εγκαθίσταται όπου θέλει.

 

Το γεγονός ότι η Συνθήκη της Βιέννης είναι μεταγενέστερη από τις συμφωνίς πολλά υψηλού επιπέδου του 1977 και 1979 εξυπακούεται ότι οι συμφωνίες αυτές μπορούν να ισχύσουν μόνο όσο δεν παραβιάζουν το jus cogens.

Μέχρι το Νοέμβριο του 1983 χρόνο ανακήρυξης της λεγόμενης «ΤΔΒΚ» δεν υπήρξε καμιά κινητικότητα στο κυπριακό και υπό το βάρος και τον φόβο αυτής της εκβιαστικής ανακήρυξης (όπως μας ανέφερε ο αγαπημένος μας χοντρούλης ντεκτασούλης που κοσμεί όπως είπαμε τα δικαστήρια μας) 

Οι μεγάλοι κύπριοι πολιτικοί ηγέτες συνέχισαν να χορεύουν όπως του έπαιζαν και ουδέποτε έθεσαν το ζήτημα της  Συνθήκης της Βιέννης.

 

Το 1988 παίρνει τα ηνία της εξουσίας ο «ρεαλιστής» οικονομολόγος Γιώργος Βασιλείου ο οποίος είπε ότι θα λύσει το κυπριακό μέσα σε 100 αφού του ήταν αδιανόητο ότι οι τούρκοι δεν καταλάβαιναν το (οικονομικό) συμφέρον τους με την επίλυση του κυπριακού και ήταν σίγουρος ότι όταν τους κάνει τις οικονομικές του αναλύσεις αμέσως θα το λύσουν.

 

Τελικά καταλήξαμε το 1992 στην δέσμη ιδεών Γκάλι και στην για πρώτη φορά προσπάθεια καταγραφής της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

Ο παsh πατριώτης Κληρίδης που δέχθηκε ήδη την διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία από το 1974 παίρνει την εξουσία το 1993 με σκοπό όπως έλεγε να ενταφιάσει την δέσμη ιδεών Γκάλι.

Το 1998 επανακατακτά την εξουσία με το φιάσκο με τους s 300 που δεν φέρνει ποτέ στο νησί.

Το 1999 στο Ελσίνγκι

 (ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ χωρίς να έχω στοιχεία να το υποστηρίξω αλλά συνάγοντας το)

Ο Κληρίδης με τον Σημίτη συμφωνούν με τους εγγλέζους και τους ευρωπαίους που απλά ήθελαν να μην εντάξουν το κυπριακό αγκάθι εντός της ΕΕ ότι θα πείσουν τους κυπρίους ό,τι και να γίνει να δεκτούν όποια «λύση» τους προτείνουν

και ότι η Ελλάδα θα αίρει το βέτο της προς την Τουρκία ώστε να καταστεί υποψήφια προς ένταξη και σαν αντάλλαγμα (για πίεση προς την τουρκία) η ΕΕ θα δεκτεί να εντάξει την Κυπριακή Δημοκρατία έστω και αν δεν έχει λυθεί το κυπριακό.

Έκτοτε η Τουρκία αντιλαμβάνεται ότι πρέπει και αυτή να παίξει εκ νέου το παιχνίδι της και γνωρίζοντας (ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ) εκ των προτέρων το αποτέλεσμα μπαίνει στο παιχνίδι των διαπραγματεύσεων με τον ανεκδιήγητο Ντε Σότο ο οποίος στις 11 Νοεμβρίου 2002 έδωσε στον Κληρίδη το σχέδιο 1.

Οι Τούρκοι απέρριψαν ανεξαιρέτως όλα τα σχέδια εκτός του τελικού σχεδίου 5 το οποίο ήταν αποτέλεσμα της περιβόητης «επιδιαιτησίας» του ΟΗΕ δηλαδή της νατοαμερικανοβρεττανικής κουζίνας.

Και φτάνουμε στο σήμερα……….

Η ιστορική αναδρομή αυτή που έχει σαν εκκίνηση της την διαπίστωση του απεσταλμένου του ΟΗΕ  Γκράλο Πλάζα ο οποίος είπε το 1965  ότι τουρκικός στόχος ήταν αρχικά ο εδαφικός διαχωρισμός των ελλήνων από τους τούρκους (κάτι που έγινε ασχέτως το πώς έγινε) και εν συνεχεία η ομοσπονδοποίηση της Κύπρου σε φυλετικά εθνικά κράτη (κάτι που έγινε και δέχονται και οι ε/κ πολιτικοί)

Αυτό που αντιλαμβάνομαι εγώ σήμερα είναι ότι το κυπριακό με την σύγχρονη του μορφή (από το 1955 και μετά) βασιζόταν πάντα στον εξαναγκασμό των πολιτικών ηγετών των ε/κ δια εκβιασμών και φόβου να είναι «ρεαλιστές» με κορυφαία πρώτη «ρεαλιστική» πράξη από τον άσχετο Μακάριο των Συμφωνιών Ζυρίχης Λονδίνου οι οποίες παρήγαγαν το ΠΕΛΟΝ ΕΚΤΡΩΜΑΤΙΚΟ ΕΜΕΤΙΚΟ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ σύνταγμα στην νεώτερη ιστορία της ανθρωπότητας στο οποίο δεν υπάρχει η λέξη ΛΑΟΣ αλλά μόνο έλληνες και τούρκοι.

Ο «ρεαλισμός» του άσχετου πολιτικάντη Μακάριου μας έφερε το «εφικτό» και ο οποίος δρώντας ακόμα πιο άσχετα προσπάθησε να ξαναπάει πίσω στον τάχα «ευκταίο» που ήταν η ένωση

Το ποτάμι όμως από την ημερομηνία αποδοχής των συμφωνιών Ζυρίχης Λονδίνου δεν γύριζε πίσω αφού ο απόλυτος μονάρχης ο εις Μακάριος παίρνοντας στον λαιμό του έναν ολόκληρο λαό υπέγραψε εκ μέρος του την θανατική του καταδίκη.

Οι εγγλέζοι έλεγαν στον Μακάριο από τότε «τς τς μα αφού το υπέγραψες»
Ο Φαζίλ Κιουτσούκ ηγέτης των τ/κ πρώτος αντιπρόεδρος της Κύπρου σε έγγραφα του   ανέφερε ότι ο μόνος λόγος που υπέγραψε τις Συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου ήταν γιατί ήξερε θα τις κάνουν να καταρρεύσουν και θα περάσουν στο ταξίμ (διχοτόμηση)

Αντίστοιχα οι άσχετοι πολιτικά ε/κ με πρώτο βιολί τον Μακάριο αποδέκτηκαν τις συμφωνίες σαν μεταβατική περίοδο τάχα για να πάνε στην ένωση.

Κανένας δεν ήθελε αυτό το κράτος αλλά όλοι το υπέγραψαν.

Αποτέλεσμα (κατά τη γνώμη μου) της υπογραφής των Συμφωνιών Ζυρίχης Λονδίνου ήταν αυτό που έχουμε σήμερα, δηλαδή της ντε φάκτο διχοτόμησης η οποία όμως θα περάσει στην ομοσπονδιοποίηση της Κύπρου.

Αυτό όμως ήταν ο τουρκικός στόχος όπως επανειλλημένως έχει ειπωθεί και από τν φίλτατο χοντρούλη ντεκτάς.

Ο λόγος που η τουρκία θέλει ομοσπονδιοποίηση διζωνικής δικοινοτικής είναι γιατι κατά τη γνώμη στρατηγικά θέλει να ελέγχει μέσω της ομοσπονδίας ολόκληρη την Κύπρο και να έχει συμμετοχή στην οργάνωση και στον τρόπου θα ασκείται η εξουσία και σε κάποια στιγμή να επιβάλει απόσχιση πλήρη αλλά ταυτόχρονα να επικαλείται τα δικαιώματα που έχει σύμφωνα με την συμφωνία που θα υπογραφτεί

Όπως κάνει και σήμερα, δηλαδή από την μια δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία αλλά επικαλείται ό,τι  νομίζει ότι την βολεύει πχ η Συνθήκη Εγγυήσεως.

Προσωπικά αυτό που ξέρω είναι ότι στην Κύπρο παίζονται γεωπολιτικά παιχνίδια των μεγάλων και περιφερειακών δυνάμεων και ειδικότερα του Νάτο.

Πρώτιστος τους στόχος είναι η εξασφάλιση των νατοικών βάσεων των εγγλέζων αφού στο σχέδιο 5 αυτές αποκτούσαν κρατική υπόσταση με υφαλοκρηπίδα χωρικά ύδατα οικονομική ζώνη και θα είχαν ανάμεσα σε άλλα λόγο στα πετρέλαια που ίσως υπάρχουν

Υπ΄όψιν το σχέδιο 5 θα γινόταν ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ δικαιο της ΕΕ άρα θα είχαμε στην Κύπρο ακόμα ένα κράτος αυτό των Βάσεων το οποίο δεν θα μπορούσε να ξηλωθεί ποτέ ενόσω ισχύει η ΕΕ.

Έλεγχος της ευρύτερης περιοχής της μέσης ανατολής των πετρελαίων και της ρωσσίας η οποία είναι πάνω από την τουρκία, άρα αμερικανονατοικά στρατεύματα εύκολα θα στρατοπεδεύουν στο προτεκτοράτο που θα ελέγχεται από την αγγλία την τουρκία και την ελλάδα

Και ο λαός;  Ο λαός ο κυπριακός θα συνεχίζει να ψωνίζει αμέριμνος στα σοκκάκια της Στασικράτους υπό την σκέπη 5 στρατών στην κατά τα άλλα αποστρατιωτικοποιημένη κύπρο.

Και καταλήγουμε στον Όργουελ:

Οι κυπρέοι μεγάλοι ηγέτες μας μιλάνε συνεχώς για αποστρατιωτικοποίηση της Κύπρου μας………. Αλλά για κάτσε ρε κουμπάρε, αφού στην Κύπρο θα υπάρχουν αγγλικά στρατεύματα των βάσεων, τουρκικά στρατεύματα, ελληνικά στρατεύματα, στρατεύματα του ΟΗΕ ……. Ε μα ναι ρε κουμπάρε εν εμείς οι κυπραίοι που εν θα έχουμε στρατόν…. Ααααα μάλιστα εκατάλαβα ρε κουμπάρε.

 

Αποστρατιωτικοποίηση = Στρατοκρατορία 4 κρατών και 1 διεθνούς οργανισμού

Η πόρωση που έχει επιβληθεί στον πανάχρηστο κυπριακό λαό είναι πρωτοφανής…… χορεύει ότι μαλακία του παίζουν οι «ηγετες» του

Ο «ρεαλισμός» του μεγάλου βοσκού μας οδήγησε στην διολίσθηση σε ένα ανελεύθερο καθεστώς αυτό της λεγόμενης Κυπριακής «Δημοκρατίας» που χώριζε φυλετικά τους ανθρώπους αυτής της «δημοκρατίας»

που σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ. 7 του Συντάγματος «η ύπανδρος γυνή ανήκει στην κοινότητα του συζύγου της»

Ρατσισμός= Ρεαλισμός

Αυτό το σύνταγμα τώρα το πλέον ανελεύθερο προσπαθούν κάποιοι να πείσουν ακόμη και σήμερα ότι ήταν δημοκρατικό και ότι μπορούσε να λειτουργήσει δημοκρατικά

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι Σκλαβιά=Ελευθερία σύμφωνα με το σύνταγμα του 60  όπου όλα διαχωριζόνταν φυλετικά και εθνικά

Ακριβώς ότι γίνεται και σήμερα, προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν ότι το σχέδιο 5 που διαχώριζε τα πάντα στα δύο για κάθε Τούρκο πρέπει να υπάρχει σαν αντιστάθμισα ένας Ελληνας προσέφερε Επανένωση!!!!!

Επανένωση= Διχοτόμηση    με την υπογραφή μας κιόλας  επίσημη

Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι οι φανατικοί υποστηρικτές θέλουν να θεωρούν τον εαυτό τους «προοδευτικό» «φιλελεύθερο» .

Θα σταθώ σε κάτι που είπε ο κύριος Λουκαίδης στην συνέντευξη του όταν τον ρώτησα, «ωραία αυτά που λέτε αλλά πως θα επιβάλουμε στην Τουρκία όλα αυτά;»

«Η καλύτερη εγγύηση για την επικράτηση του δικαίου είναι η αντίσταση του θύματος»

Ο κύριος Λουκαίδης μου είπε ότι όταν ήρθε προ ετών ο Χριστόφιας ως Πρόεδρος της Βουλής στο Στρασβούργο στο ΕΔΑΔ για να συναντήσει τον Πρόεδρο του ΕΔΑΔ δηλαδή στον άνθρωπο που προισταται του κατεξοχήν οργάνου επιβολής της εφαρμογής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Και ο οποίος δεν είναι πολιτικός, αντί ο Χριστόφιας να  του λέει για τις συνεχείς παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιώματων των κυπρίων από την κατοχική τουρκία και ότι πρέπει το ΕΔΑΔ να πιέσει ώστε να εφαρμοστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και στην Κύπρο

Ο Χριστόφιας άρχισε να του λέει το γνωστό «ρεαλιστικό» κλαμένο τροπάρι, ότι εμείς θέλουμε λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας

(η οποία δηλαδή δεν θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, αφού ακόμη και από τον τίτλο προβλέπει για φυλετικό διαχωρισμό)

Αλλά ο κακός ντεκτάς δεν συνεργάζεται προς αυτό!!!!!!!!!

Δηλαδή τι θέλεις να κάνει ο άνθρωπος; Και ο Πρόεδρος του ΕΔΑΔ είναι άνθρωπος, δεν είναι θεός του δικαίου, όταν ακούει το θύμα να δηλώνει χωρίς να αντιστέκεται ότι θέλει και επιδιώκει κάτι πολύ λιγότερο από την διασφάλιση  των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τι θέλουμε να κάνουν οι άνθρωποι αυτοί εφόσον εμείς που ειμαστε τα θύματα δεν αντιστεκόμαστε αλλά τα δεχόμαστε όλα αυτά;

Του λέει βεβαίως, ότι οκ εύχομαι να τα βρείτε!!!!!!!

Νομίζει ο κόσμος ότι οι δικαστές του ΕΔΑΔ ή οι πολιτικοί ηγέτες ανα τον κόσμο ότι είναι κάτι παραπάνω από ανθρώποι……….. είναι και αυτοί απλοί άνθρωποι και όταν εσύ που είσαι το θύμα δεν αντιστέκεσαι και δεν διεκδικείς κάτι καλύτερο για σένα τι θέλουμε δηλαδή από τους ξένους; Να μας δώσουν κάτι καλύτερο; Αφού εμείς οι ίδιοι τους λέμε ότι δεν θέλουμε κάτι καλύτερο

Πολλοί δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξη της Κύπρου όπως και εμείς δεν γνωρίζουμε την πρωτεύοσα της Εσθονίας ή της Σλοβενίας κλπ όπως εμείς δεν γνωρίζομε τι προβλήματα έχουν αυτές οι χώρες έτσι και αυτοί δεν γνωρίζουν τι είναι το κυπριακό

Έτσι όταν πάει ο κυπραίος πρόεδρος και τους λέει ρε παιθκιά κουντάτε λλίον την τουρκία να δεκτεί το σχέδιο 5 ή 6 ή την διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, έχει κανένας την ψευδαίσθηση ότι ο Εσθονός πρόεδρος πρωθυπουργός ότι και να είναι γιατί δεν γνωρίζω ξέρει τι στον δκιάολο είναι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία

Ή τάχα ξέρει ο Σαρκοζί ή ο Ρεν ή ο Μπαρόσο;

Το θύμα δηλαδή εμείς οι κυπραόι οι άχρηστοι ουδέποτε έχουμε αντισταθεί αλλά πάντα είμασταν «ρεαλιστές»

Δεν έχω μαγικές λύσεις ούτε συνταγές και δεν έχω να προτείνω εδώ μέσα λύσεις για το κυπριακό,  αυτό που ξέρω είναι ότι οι κυπραίοι ό,τι και να γίνει θα  πάρουν ότι τους αξίζει….

 

 

 

 

 

Συνέντευξη τ.Δικαστή ΕΔΑΔ κ.Λουκαίδη στο blog VIDEO 1, 2, 3

 

 

 

Συνέντευξη τ.Δικαστή Ε.Δ.Α.Δ. κ.Λουκαίδη μέρος 1^ο

 

Ερ:       Κύριε Λουκαίδη υπήρξατε δικαστής του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και μάλιστα όπως πολλοί συνάδελφοι σας στο Ευρωπαικό Δικαστήριο, σας ονομάζουν σαν η εναλλακτική του φωνή, τι ακριβώς σημαίνει για σας αυτός τίτλος: η εναλλακτική φωνή;

 

Απ:      Σημαίνει ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων  είναι φιλελεύθερο και δημοκρατικό σύστημα που επιτρέπει εις τους δικαστές να εκφράζουν και την αντίθεση τους όσον αφορά αποφάσεις της πλειοψηφίας.

Και όχι μόνο να δέχεται αυτές τις αποφάσεις, τις αντίθετες αλλά φτάνει στο σημείο να τις τιμά κιόλας, δηλαδή συνάδελφοι μου οι οποίοι δεν εσυμφώνησα μαζί τους, με τους οποίους δεν εσυμφώνησα σε αρκετές υποθέσεις και έβγαλα διαφορετική γνώμη εγώ, διαφορετική απόφαση, ήρθαν και με επαίνεσαν και με ετίμησαν για τις δηλώσεις αυτές που εξέφρασα. Αυτό είναι ένα μεγαλείο της δημοκρατίας. Αυτό σημαίνει.

Ερ:       Κύριε Λουκαίδη, θέλω να μου σχολιάσετε ένα συγκεκριμένο νόμο που υπάρχει στην Κυπριακή Δημοκρατία και αφορά τους πρόσφυγες τους εκ μητρογονίας πρόσφυγες οι οποίοι βάσει του νόμου περί Αρχείου Πληθυσμού δεν θεωρούνται πρόσφυγες απλά και μόνο  γιατί ο πατέρας τους, γιατί δεν είναι ο πατέρας τους πρόσφυγας αλλά η μητέρα τους και μάλιστα θέλω να μου σχολιάσετε και την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όπου είπε το Ανώτατο Δικαστήριο ότι δεν θα μπω στην ουσία της υπόθεσης γιατί θεωρώ ότι δεν έχει έννομο συμφέρον γιατί και να ακυρωθεί ο νόμος απλώς θα χάσουν και τα παιδιά όπου ο πατέρας τους είναι πρόσφυγας.

Απ:      Αυτή η συλλογιστική δεν με βρίσκει σύμφωνο διότι πιστεύω ότι από την στιγμή που διαπιστώνει το δικαστήριο ότι οι πρόνοιες ενός νόμου δημιουργούν ένα πλεονέκτημα, ένα προνόμιο σε ορισμένη τάξη ανθρώπων χωρίς να το επεκτείνουν σε άλλην τάξη η οποία έχει ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά  που έχουν σχέση με τον σκοπό του νόμου τότε εφόσον υπάρχει αυτή η διαπίστωση πρέπει ο νόμος να κηρυχθεί αντίθετος με την απαγόρευση της δυσμενούς διάκρισης, τελεία και παύλα, δεν έχει σημασία πλέον, τι σημαίνει δεν κερδίζουν , κερδίζουν υπό την έννοια ότι υπήρξε μια παραβίαση του δικαιώματος τους.

Ερ:       Αν μπορώ να κάνω ένα σχόλιο, με την ίδια συλλογιστική θα μπορούσε το κράτος να κάνει νόμους που να λέει ας  πούμε ότι μόνο οι λευκοί δικαιούνται να μπαίνουν στα λεωφορεία και όταν πάει κάποιος που θεωρείται μη λευκός πάει στο Ανώτατο δικαστήριο θα λέει εγώ δεν μπαίνω στην ουσία γιατί ……

Απ:      Μα, μια τεράστια κατηγορία νόμων που μπορώ να φανταστώ που θα δημιουργούν δυσμενή διάκριση να εκφεύγουν του ελέγχου του δικαστικού με αυτήν την λογική, όλοι εκείνοι οι νόμοι που δίνουν προνόμια  σε ορισμένους μόνο, σε μια τάξη ανθρώπων και αφαιρούν, ή δεν τα επεκτείνουν σε άλλους που είναι στην ίδια κατηγορία

Ερ:       Το γεγονός ότι το κράτος το ίδιο επικαλείται σα λόγο της μη παραχώρησης δικαιωμάτων στα παιδιά των οποίων η μητέρα τους είναι πρόσφυγας, ότι θα γίνουμε κάποτε όλοι πρόσφυγες , έτσι λέει το κράτος και ότι οικονομικά θα είναι δυσβάσταχτο και για οικονομικούς λόγους λέει το κράτος , εγώ δεν μπορώ να σου παρέχω τα ωφελήματα……………

Απ:      Δεν μπορείς να επικαλείσαι οικονομικούς λόγους και να δημιουργείς δυσμενείς διακρίσεις καλύτερα να μην προσφέρεις για να μην δημιουργείς το αίσθημα του δικαίου σε άλλους το αίσθημα της αδικίας σε άλλους,

 

Ερ:       Κύριε Λουκαίδη θέλω να περάσουμε στο περιβόητο σχέδιο αναν, θεωρείτε ότι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, υπάρχει περίπτωση να κατοχυρώνει τα ανθρώπινα δικαιώματα;

Απ:      Όχι , καταρχήν από την ίδια την φύση της ως δικοινοτική υπό την έννοια ότι θα.., έτσι το αντιλαμβάνομαι και έτσι το εννοούν όσοι το χρησιμοποιούν, ότι θα κατατάσσει τους ελληνοκύπριους εις την μια περιοχή και τους τουρκοκύπριους σε άλλη περιοχή έστω και από πλευράς μόνο διοίκησης των περιοχών, αυτό είναι ασυμβίβαστο με την απαγόρευση φυλετικών διακρίσεων, που είναι ένας κανόνας του αναγκαστικού δικαίου και που οδηγεί σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο σε ακύρωση οποιασδήποτε συμφωνίας που καταλήγει σε έτσι αποτέλεσμα.

Ερ:       Υπάρχει οποιονδήποτε ομοσπονδιακό σύστημα κύριε Λουκαίδη, γιατί ακούμε από διάφορες πλευρές το επιχείρημα ότι αυτό το σύστημα, θα εφαρμοστεί λέει το ελβετικό μοντέλο το βελγικό μοντέλο κλπ, εγώ θέλω να ρωτήσω,  υπάρχει οποιοδήποτε ομοσπονδιακό σύστημα στον κόσμο που να παράδειγμα που να μην επιτρέπει την ελεύθερη εγκατάσταση σε κάποιον άνθρωπο λόγω της εθνικής του καταγωγής;

Απ:      Όχι δεν υπάρχει

Ερ:       Δεν υπάρχει πουθένα στον κόσμο…..

Απ:      Σε κανένα μέρος τους κόσμου, όλα τα ομοσπονδιακά συστήματα μπορείς να εγκατασταθείς όπου θέλεις φτάνει να είσαι πολίτης του κράτους

Ερ:       Δηλαδή το γεγονός ότι στο σχέδιο αναν 5 υπήρχε πρόνοια στην θεμελιώδη συμφωνία ότι , ό,τι και να γίνει στο τ/κ κρατίδιο ή στο ε/κ αντίστοιχα πάντα οι ελληνόφωνοι ή οι τουρκόφωνοι εξαρτάται σε ποιο κρατίδιο, θα έπρεπε να αποτελούν τα 2/3 του πληθυσμού……..

Απ:      Είναι ασυμβίβαστο με το δικαίωμα ελεύθερης εγκατάστασης και με την απαγόρευση φυλετικών διακρίσεων

Ερ:       Ποιο θεωρείτε το πιο αρνητικό στοιχείο στο σχέδιο;

Απ:      Όλα αυτά που είναι ασυμβίβαστα με τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά, σας λέω και τονίζω ότι η απαγόρευση φυλετικών διακρίσεων είναι και μέρος του αναγκαστικού δημοσίου διεθνούς δικαίου που σημαίνει ότι δεν επιτρέπεται καμιά παρέκκλιση ούτε εξαίρεση

Ερ:       Πάνω σε αυτό που είπατε κ Λουκαίδη η συμφωνία Ντενκτάς-Μακαρίου και Κυπριανού -Ντενκτάς ΄77 και ΄79 είναι η βάση λένε αυτοί που υποστηρίζουν, οι πλείστοι , η πλειοψηφία των κομμάτων ότι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία συμφωνήθηκε από τον μακάριο και από τον Κυπριανού, η συμφωνία για το αναγκαστικό δίκαιο έγινε το 1980

Απ:      Μάλιστα, η συνθήκη της Βιέννης όσον αφορά την ερμηνεία διεθνών συμφωνιών απέκτησε ισχύ το 1980 και λέει ότι το αναγκαστικό δημόσιο διεθνές δίκαιο επιβάλλει μερικούς κανόνες, η παράβαση των οποίων οδηγεί στην ακύρωση οποιασδήποτε συμφωνίας η οποία παραβαίνει αυτούς τους κανονισμούς

Ερ:       Και η συνθήκη αυτή δεν επιτρέπει σε καμιά περίπτωση οποιαδήποτε φυλετική …

Απ:      Κοιτάξετε δεν είναι συνθήκη που δεν επιτρέπει , είναι συνδυασμός, ο κανόνας του διεθνούς δικαίου που απαγορεύει τις φυλετικές διακρίσεις έχει καταστεί κανόνας του αναγκαστικού διεθνούς δικαίου , τι σημαίνει αυτό , σημαίνει ότι απαγορεύει απόλυτα οποιανδήποτε τέτοια φυλετική διάκριση σε οποιαδήποτε διευθέτηση, έρχεται τώρα η συνθήκη της Βιέννης που λέει ότι εάν μια συνθήκη είναι ασυμβίβαστη με το αναγκαστικό διεθνές δίκαιο τότε είναι άκυρη έτσι το τόνωσε παραπάνω

Ερ:       Το ερώτημα που θέλω να θέσω πάνω σε αυτό κύριε Λουκαίδη είναι, εάν περνούσε το σχέδιο 5 μπορούσε κάποιος να προσφύγει κάπου για ακύρωση αυτού του σχεδίου παράδειγμα γιατί αντίκειται στην συγκεκριμένη συνθήκη, υπήρχε τρόπος;

Απ:      Κοιτάξετε μη νομίζετε ότι ήταν τόσο αθώοι εκείνοι που έκαναν το σχέδιο ανάν διότι συγχρόνως είχαν προβλέψει και αυτό που είπατε, ότι αν αφήναν την σύμβαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα υπήρχε μια σύγκρουση μεταξύ του σχεδίου ανάν και της ευρωπαϊκής σύμβαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων , θα πήγαιναν οι πολίτες του νέου πολιτειακού σχήματος εις το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και το δικαστήριο θα έβρισκε ότι οι όροι λειτουργίας του κράτους αυτού είναι  ασύμβατοι με την συνθήκη, για αυτό εβάλαν και μια πρόνοια στο σχέδιο ανάν, την πρόνοια αριθμός 48 που επιτρέπει σε ένα από τα δύο κρατίδια οποιονδήποτε άρα και του τ/κ κυρίως του τ/κ γιαυτό το έκαναν, να καταγγείλει συνθήκες όπως είναι η Ευρωπαϊκή Συνθήκη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εντός δύο ετών από την ημέρα που θα ετίθετο σε ισχύ το σχέδιο ανάν  και έτσι θα εστερούμασταν της διεθνούς προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά ο κόσμος δεν τα ξέρει αυτά

 

Κυπριακό:Περί ελβετικών και άλλων τινών μοντέλων…….

 

Μήπως μπορεί κάποιος να μου πεί ποιες εθνικότητες υπάρχουν και ζουν στην Ελβετία;

 

Αν βασιστείτε μόνο στα πιο κάτω πάντως θα δυσκολευτείτε πάρα πολύ……………..δεν υπάρχει και δεν γίνεται ούτε μια αναφορά σε εθνότητες και εθνική καταγωγή!

 

Όλες οι εξουσίες (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική) βασίζονται στον Ελβετικό Λαό ως σύνολο και ως Καντόνια τα οποία όμως μπορούν να κατοικηθούν από όποιον Ελβετό οιασδήποτε εθνικότητας……….

 

Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στην ελεύθερη εγκατάσταση σε οποιοδήποτε καντόνιο από τα 26

 

Αυτά για αρχή….

 

από την επίσημη ιστοσελίδα της Ελβετικής ομοσπονδίας των 26 καντονίων

http://www.admin.ch/index.html?lang=en

 

 

 

In 1848, Switzerland was founded as a modern federal state from a loose confederacy of autonomous cantons. The various member cantons, which had

been engaged in a civil war (the Sonderbund War of 1847) prior to the foundation, united to form a single state.

 

Peaceful co-existence in one state has been made possible by a decentralised federalist structure, in which the solidarityof the individual member cantons plays an important role.

 

The Federal authorities represent the highest level of power in Switzerland. They represent the interests of the Swiss population abroad and at a domesticlevel ensure that the interests of the individual member cantons of the Confederation are given equal consideration.

 

Present-day Switzerland is made up of 20 full cantons and 6 half-cantons. The first cantons to join in a confederation were Uri, Schwyz and Unterwalden in 1291, and themost recent to gain the independent status of a canton is the Jura (following its separation from the Canton of Bern in 1979).

 

The smallest political entities are the communes: Switzerland is made up of around 2900 autonomous communes.

 

Switzerland is unique in its political structure. The political system, unlike that in most other democratic countries, is not based on confrontation between

 

a government and its opposition, but is dependent on consensus between political factions.

 

The involvement of all language groups in the political process and the right of the people to have their say – direct democracy – favours social cohesion and   co-existence within the country.

 

Switzerland is a federal republic with a system of direct democracy, in which the ultimate power lies in the hands of the people.

 

Ψηφοφόροι:

 

Not everyone who lives in Switzerland has the right to participate in popular votes and elections. The electorate comprises all eligible Swiss citizens who are over the age of 18 years. All men have had the right to vote and to stand for election since 1848, but women acquired these rights only in 1971.

 

Voters elect the Parliament (and equivalent executive bodies at both cantonal and communal levels). They can voice their opinions on specific issues in popular

ballots, for example by using a popular initiative to propose new legislation, or a referendum to veto a new law approved by Parliament.

 

At a federal level, voters can make use of three democratic rights: the popular initiative, the referendum and the petition. At cantonal and communal levels in

Switzerland, even more instruments of direct democracy are available.

 

Right to propose a popular initiative: anyone who wishes to have an amendment made to the Constitution can use the popular initiative to call for a popular

vote to be held on the proposed amendment.

 

Right to request a referendum: citizens who are eligible to vote can request a referendum on decisions made by Parliament and thus ensure that a

vote is held on the proposed legislation.

 

The petition is an instrument used to submit written requests, proposals or complaints to the authorities. The authorities are required to acknowledge

 

the petition, although they are under no obligation to respond to the issue it raises. The right to submit a petition is open to any person of sound judgement.

 

Το κοινοβούλιο

 

The Parliament is made up of two chambers of equal standing: the National Council and the Council of States. Together they form the United Federal

Assembly, the Swiss legislature. Their responsibilities include the election of the members of the Federal Council and of the judges of the Federal Courts.

 

Members of parliament are not full-time politicans, but also have another occupation. The Parliament convenes for four three-week sessions every year

and decides on a wide variety of business. The matters discussed have been prepared in advance by the relevant standing committees.

 

 

Το εθνικό συμβούλιο National Council

 

The National Council is made up of 200 representatives of the People, with a minimum of one seat for each canton. The seats are allocated on the basis of a

system of proportional representation and in accordance with the populations of the cantons.

 

Οι έδρες του καταλαμβάνονται από τα εξής κόμματα από ολόκληρο το λαό:

 

Swiss Peoples Party grouping

Socialist Party

Christian Democratic Party grouping

Radical Party Grouping

Green Party grouping

The Council of States

 

The Council of States is made up of 46 representatives of the cantons, two for each full canton and one for each half-canton. The election of the members of the Council of States is the responsibility of the cantons. In most cases, these elections are based on the first past the post system.

 

 

The Parliament is the supreme legislative body. It is responsible for debating and passing new legislation, and electing the members of the Federal Council and

the judges of the Federal Courts.

 

 

The Federal Council

 

The Federal Council has seven members, who are elected by the United Federal Assembly for a term of office of four years at the start of each new legislative

period. The Federal Council is assisted and advised by the Federal Chancellor, who is sometimes referred to unofficially as «the 8th councillor».

 

The President of the Confederation

 

Each year, one member of the Federal Council is appointed President of the Confederation, based on a system of rotation. The Federal President is

regarded as the «Primus inter pares», or first among equals. The President chairs Federal Council meetings and represents the Confederation at official events.

 

Composition

In keeping with the strength of the parties in Parliament, the Federal Council has since January 2004 been composed of two members from each of the SVP

(Swiss People’s Party), the SP (Socialist Party) and the FDP (Free Democratic Party), and one member from the CVP (Christian Democratic Party).

 

Tasks of the Federal Council / I

 

The Federal Council is the highest executive body and in this capacity is responsible for carrying out the tasks of government. It is responsible for ensuring

that existing legislation is implemented properly and for the management of the activities of those parts of the Federal Administration that are subordinate to it.

 

asks of the Federal Council / II

In addition, the Federal Council is closely involved in the legislative process, as it has the task of preparing new legislation, submitting legislative bills to Parliament,

and enacting the ordinances that implement new laws in detail.

 

The Federal Courts

 

From 2006 there will be four separate courts that preside over federal law matters. The judges sitting in these courts are elected by the United Federal

Assembly in the same way as the members of the Federal Council.

Federal Supreme Court

 

The Swiss Federal Supreme Court has its seat in Lausanne. It employs 30 judges and 30 substitute judges. The Federal Supreme Court is the highest judicial authority

in Switzerland.

 

Federal Insurance Court

The Federal Insurance Court is based in Lucerne. It employs 11 full-time and 11 part-time judges. It is the court of final appeal for insurance law cases. 

 

Federal Criminal Court / Federal Administrative Court

 

The newly established Federal Criminal Court has its seat in Bellinzona.

The Federal Administrative Court, which is to be based in St Gallen, will come into operation in 2010.

 

 

 

Επειδή κάποιοι μιλάνε περί ελβετικού μοντέλου οι οποίοι προφανώς αγνοούν πως ακριβώς λειτουργεί η Ελβετία

 

Art. 24 Freedom of domicile

¹ Swiss citizens have the right to establish their domicile anywhere in the country.

² They have the right to leave or to enter Switzerland.

 

 

Art. 37 Citizenship

¹ Anyone who is a citizen of a commune and of the Canton to which that commune belongs is a Swiss citizen.

² No one shall be given preferential treatment or suffer prejudice because of their citizenship. The foregoing does not apply to regulations on political rights in citizens’ communes and corporations or to participation in the assets thereof, unless cantonal legislation provides otherwise.

Art. 46 Implementation of federal law

¹ The Cantons shall implement federal law in accordance with the Federal Constitution and federal legislation.

² The Confederation and the Cantons may together agree that the Cantons should achieve specific goals in the implementation of federal law and may to this end conduct programmes that receive financial support from the Confederation.¹

² The Confederation shall allow the Cantons all possible discretion to organise their own affairs and shall take account of cantonal particularities.²

 

Art. 49 Precedence of and compliance with federal law

¹ Federal law shall take precedence over any conflicting provision of cantonal law.

² The Confederation shall ensure that the Cantons comply with federal law.

 

 

 

 

Title 4: The People and the Cantons

Chapter 1: General Provisions

 

 

Art. 136 Political rights

¹ All Swiss citizens over the age of eighteen, unless they lack legal capacity due to mental illness or mental incapacity, shall have political rights in federal matters. Such citizens shall all have the same political rights and duties.

² They may participate in elections to the National Council and in federal popular votes, and launch or sign popular initiatives and requests for referendums in federal matters.

Art. 138 Popular initiative requesting the complete revision of the Federal Constitution

¹ Any 100,000 persons eligible to vote may within 18 months of the official publication of their initiative propose a complete revision of the Federal Constitution.¹

² This proposal must be submitted to a vote of the People.

 

 

Art. 149 Composition and election of the National Council

¹ The National Council shall be composed of 200 representatives of the People.

² The representatives shall be elected directly by the People according to a system of proportional representation. A general election shall be held every four years.

³ Each Canton shall constitute an electoral constituency.

⁴ The seats shall be allocated to the Cantons according to their relative populations. Each Canton shall have at least one seat.

Art. 150 Composition and election of the Council of States

¹ The Council of States shall be composed of 46 representatives of the Cantons.

² The Cantons of Obwalden, Nidwalden, Basel-Stadt, Basel-Landschaft, Appenzell Ausserrhoden and Appenzell Innerrhoden shall each elect one representative; the other Cantons shall each elect two representatives.

³ The Cantons shall determine the rules for the election of their representatives to the Council of States.

 

Chapter 4: ² Federal Supreme Court and other Judicial Authorities

Art. 188 Status

¹ The Federal Supreme Court shall be the supreme judicial authority of the Confederation.

² Its organisation and procedure shall be governed by law.

 

Art. 192 Principle

¹ The Federal Constitution may be totally or partially revised at any time.

² Unless the Federal Constitution and the legislation based on it provides otherwise, any revision of the Federal Constitution shall be is made by the legislative process.

 

³ The Federal Supreme Court shall have its own administration.

 

 

The Federal State

Switzerland is a multi-ethnic, multilingual and multi-confessional nation shaped by the will of its people. It has been a federal State since 1848. Switzerland has a federal structure with three different political levels: the Confederation, the cantons and the communes.

 

 

Confederation

The Confederation is the name used in Switzerland for the state. In the Confederation, there are three powers: the executive (the Federal Council), the legislature (the Federal Assembly) and the judiciary (the Federal Supreme Court).

Cantons

Switzerland is made up of 26 states known as cantons. They are the states that originally united in 1848 to form the Confederation, to which they each relinquished part of their sovereignty.

Communes

The communes are the lowest level of the state structure. All the cantons are divided up into political communes. In addition to the tasks that are allocated to them by their canton and also by the Confederation, the communes also have their own powers in various areas.

 

 

Επισκόπηση

http://www.swissworld.org/media/political_system/htdocs_en/index.html

 

DVD Direct Democracy in Switzerland

Direct democracy is a well established part of the Swiss political system. This DVD explains the different types of popular rights and how they work in practice, and also looks at possible future developments. It contains 12 videos which clarify the issues by examining specific examples. An animation explains the system step by step.

This content is complemented by texts, essays and pictures relating to the political system and setting it in its historical context. A glossary explains the many terms specific to Switzerland.

Languages:  English, German, French, Spanish

Date of poduction: 2005

 

DVD-ROM content

• Direct Democracy in Switzerland

 

 

 

Όσον αφορά τα καντόνια:

 

http://www.ch.ch/schweiz/01116/01118/index.html?lang=en

 

δεν υπάρχει ούτε μια αναφορά σε εθνότητες και εθνοτικές διακρίσεις ούτε καν στα καντόνια

 

  

 

 

 

 

 

Οι συνομιλίες στο κυπριακό συνεχίζονται…….η σιωπή των κυπριακών αμνών συνεχίζεται επίσης

η σιωπή των κυπριακών αμνών παραμένει……

προσωπικά αυτό που έχω αντιληφθεί ως το πλέον σημαντικό στην επιβολή “λύσης” οποιουδήποτε προβλήματος αυτής της φύσης,

δηλαδή γεωπολιτικών συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων (ηπα, αγγλίας) και περιφερειακών
(τουρκίας)

είναι ότι αυτές οι δυνάμεις θέλουν πάση θυσία να διατηρήσουν το πολύφημο διαίρει και βασίλευε ούτως ώστε να μπορούν να δικαιολογούν την παρουσία τους στην Κύπρο ή όπου αλλού

κάτι που επαναλαμβάνω συνέχεια είναι αυτό που έγραψε ο Μπρεχτ: έχω γυρίσει ολόκληρο τον κόσμο και διαπίστωσα ότι μόνο δύο ειδών ανθρώπων υπάρχουν στον κόσμο

οι πλούσιοι και οι φτωχοί…

προσωπικά ζώντας και λειτουργώντας σε αυτή την κοινωνία συμφωνώ απόλυτα με αυτή την διαπίστωση

φυσικά και υπάρχουν οι επιμέρους διαφορές στην κουλτούρα κλπ αλλά στην ουσία οι άνθρωποι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα όταν τηρείται αυτό που γράφεις αγαπητή λεμέσια, ότι η ελευθερία μου σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου

επί της ουσίας τώρα: ελβετικό μοντέλο, προεδρικό συμβούλιο και μπλαμπλα μπορώ να κάτσω να κάνω ανάλυση όλων αυτών των επιμέρους νομικών παραμέτρων που τίθενται αλλά θα επισημάνω κάτι πιο σημαντικό κατά τη γνώμη μου

μήπως μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει γιατί η τουρκία και η αγαπημένη μας αγγλία θέλουν πάση θυσία να δημιουργήσουν δύο κρατίδια όσο το δυνατόν γίνεται πιο εθνοτικά “καθαρα”;

για ποιο λόγο η τουρκία και η αγγλία θέλουν να περιορίσουν όσο τους παίρνει την ελεύθερη εγκατάσταση των κυπρίων ανεξαρτήτως καταγωγής σε ολόκληρη την κύπρο την στιγμή μάλιστα που θα μπορούν ελεύθερα να πάνε να εγκατασταθούν όπουδηποτε θέλουν στην Ευρώπη;

η απάντηση είναι απλή και έχει σχέση με όσα έγραψα πιο πάνω, θέλουν να κρατούν διαιρεμένους τους ανθρώπους σε εθνοτική βάση,

να μην τους αφήσουν να λειτουργούν μαζί και αυτό για να μην γίνει αντιληπτό ότι όλα αυτά τα εθνοτικά είναι τεχνητά και εξυπηρετούν άλλους παρά τον απλό άνθρωπο

δεν θέλουν να αφήσουν την πρόσμιξη των ανθρώπων να γίνει, γιατί αν γίνει αυτό τότε θα γίνει αντιληπτό το πολύ απλό: ότι ο σιακόλας δεν έχει να χωρίσει τίποτε με τον τούρκο αντιστοιχο σιακόλα

όπως και ο γιώρκος εργάτης στις οικοδομές δεν έχει τίποτε να χωρίσει με τον μεχμέτ αντίστοιχο κτίστην

όλα αυτά τα μοντέλα που αναφέρουν, ελβετικά μοντέλα, βελγικά κλπ κλπ έχουν μια ΒΑΣΙΚΟΤΑΤΗ παράμετρο που παραγνωρίζεται στην Κύπρο

κανένα σύστημα διακυβέρνησης δεν εμποδίζει πουθενά την ελεύθερη εγκατάσταση

δεν υπάρχει κανένας περιορισμός σε οιονδήποτε Ελβετό ή βέλγο ή οποιουδήποτε κράτους με ομοσπονδία να πάει και να εγκατασταθεί ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ θέλει

και φυσικά ούτε και περιορισμός διακίνησης

με πιο δικαίωμα θα μου στερήσει εμένα ή στον μελλοντικό πολίτη αυτού του γαμημένου τόπου την αυτονόητη ελευθερία να πάω να εγκατασταθώ όπου θέλω στον δικό μου τον τόπο μάλιστα

και μάλιστα αυτό θέλουν να το κάνουν και πρωτογενές δίκαιο ώστε να μην αλλάξει ποτέ

μόνιμη ανελευθεριά δηλαδή και μάλιστα χωρίς να ερωτηθούν ποτέ οι αυριανοί αγέννητοι σήμερα πολίτες αυτού του γαμημενου τε και άχρηστου τόπου

εφόσον τα πάντα ρη, και εφόσον οι άνθρωποι γεννούν πεθαίνουν κλπ όλοι αυτοί οι αριθμοί και ποσοστά μετά 25 χρόνια μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικοί

τίποτε δεν μπορεί να είναι στάσιμο, όλα είναι εξελιξημα

φτωχοί και πλούσιοι, μόνο αυτό υπάρχει, απλά δεν θέλουν να αφήσουν την πρόσμιξη των ανθρώπων

η ελεύθερη εγκατάσταση
είναι το σημείο κλειδι σε όλη αυτήν την διαδικασία

αυτήν φοβούνται τόσο πολύ αυτοί που θέλουν να διατηρήσουν την ανελευθερία μας

 

αναφέρω εκ νέου πολύ επιγραμματικά το τι θεωρώ ότι παίχτηκε γύρω από το σχέδιο 5

όλο το παιχνίδι παίκτηκε για το λεγόμενο ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ το πολύφημο κεκτημένο

το πρωτογενές δίκαιο ήταν ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΣ λόγος που η τουρκία και η αγγλία δέκτηκαν το σχέδιο ανάν 5

πολύ επιγραμματικά………… ας πούμε ότι περνούσε το σχέδιο και ότι το περίπλοκο αυτό σύστημα λειτουργούσε για 10 χρόνια λχ

και ότι λόγω της πολυπλοκότητας και δυσκινησίας στην λειτουργία του κράτους αυτού οι κύπριοι αποφάσιζαν να το αφήσουν πίσω τους

και να δημιουργήσουν ένα κράτος όπως πχ την ιταλία ή την γαλλία που να μην είναι τόσο περίπλοκη και δυσκίνητη η λήψη αποφάσεων

ας πούμε ότι το 100% όλων ανεξαιρέτως των κυπρίων, τούρκων ελλήνων αρμενίων μαρωνιτών λατίνων κλπ αποφάσιζαν σε δημοψήφισμα να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους και να δημιουργήσουν ένα σύγχρονο κράτος όπως το θέλουν αυτοί

γίνεται δημοψήφισμα και βγαίνει 100% υπέρ αυτού του κράτους……………..

αλλά οπ………….. οι συνταγματικοί εγγυητές αυτού του κράτους που δημιουργήθηκε από το σχέδιο 5 διαφωνούν, η τουρκία η αγγλία και η ελλάδα ή έστω καποια από τις χώρες αυτές για τους δικούς τους λόγους δεν συμφωνεί με το 100% των κυπρίων

τότε δεν μπορεί να γίνει!!!

και αυτή η πρόνοια δεν μπορεί να αλλάξει ποτέ! και ο λόγος είναι γιατί είναι πρωτογενές δίκαιο

δηλαδή οι κύπριοι του 2004 υποθηκεύουν το μέλλον των επόμενων γενεών για ΠΑΝΤΑ με την υπογραφή τους!

ναι για ΠΑΝΤΑ! έχει τεράστια σημασία το τι υπογράφεις, έτσι είπαν και στους κύπριους με τις εκτρωματικές συμφωνίες ζυρίχης λονδίνου που δημιουργησαν το πλέον εκτρωματικό ρατσιστικο κράτος που υπηρξε ποτέ όπου σύμφωνα με το άρθρο 7 του Συντάγματος η ύπανδρος γυνή ανήκει στην κοινότητα του συζύγου τυο και άλλα πολλά χαριτωμενα

τα πράμγατα δεν είναι ρόδινα αλλά ούτε και κατάμαυρα,

πλέον δεν μπορεί να σε εξαναγκάσει κανείς να δεχτείς  κάτι που αντίκειται στην ΕΕ αφού πλέον είμαστε πλήρες μέλος

ό λόγος που λύσσαξαν να το “λύσουν” πρίν την 1η μαίου ήταν ακριβώς γιατί μέχρι τότε μπορούσαν να καταστήσουν το σχέδιο 5 πρωτογενές δίκαιο

οι προσφυγές στο ΕΔΑΔ είναι ένα πολύ σημαντικό όπλο που χρήζει τεράστιας αξιοποίησης υπόθεση λοιζίδου, αρέστη και η διακρατική η οποία μένει στο ράφι δυστυχώς

η υπόθεση αποστολίδη νς οραμς η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη στο Δικαστήριο Ευρωπαικών Κοινοτήτων εχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ σημασία για το μέλλον του κυπριακού

αφού αν πετύχει αυτή τότε όοοοολοι οι εγγλέζοι και λοιποί ευρωπαίοι που “αγόρασαν” περιουσία που ανήκει σε ε/κ εν ολλίγοις την έχουν κάτσει

αφού θα ακολουθήσουν σωρεία αγωγών εναντίον τους
πρώτα στα επαρχιακά δικαστήρια της κύπρου

και ακολούθως σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο τα δικαστήρια των κρατών μελών που ανήκουν οι πολίτες τους που καταδικάστηκαν από κυπριακά δικαστήρια θα πρέπει να εκτελέσουν την απόφαση στην χώρα τους και να κατάσχανου περιουσία τους εκεί!!

Αντιλαμβάνεται κάποιος τις κατακλυσμιαίεες συνέπειες………

το ΕΔΑΔ και το ΔΕκ είναι απίστευτα όπλα στα χέρια μας, αρκεί να τα αξιοποιήσουμε

δυστυχώς οι πολιτικάντηδες μας τα έχου παροπλίσει αφού ό,τι γίνεται γίνεται από ιδιωτική πρωτοβουλία είτε από ανθρώπους σαν την λοιζίδου μέσω του Αχιλλέα Δημητριάδη είτε μέσω του Μελέτη Αποστολίδη μέσω του καντούνα τον οποίο πρέπει να στηρίξει με νομικούς κύρους η κύπρος στο ΔΕΚ

η τουρκία έχει πάρα πολλά να χάσει αν δεν βρεθεί μια λύση στο κυπριακό και γι αυτό άλλωστε μπήκε σε αυτή την διαδικασία

ο ετσεβίτ μέχρι το 1999 έλεγε ότι το κυπριακό λυθηκε το 1974 και απλά δεν συζητούσαν

το 1999 στο ελσίνγκι αποφασίστηκε ότι η κύπρος θα ενταχθεί στην ΕΕ ασχέτως του αν λυθεί πρώτα το κυπριακό

και έτσι οι τούρκοι έχασαν ένα στρατηγικό πλεονέκτημα

 

 

 

εννοείται ότι οι άλλοι θα σου προτείνουν ξανά το σχέδιο 5 με μια επιστροφή στο χρόνο προ του μάιου 2004 κάτι που μπορεί να γίνει αν εμείς είμαστε τόοοοοσο μαλάκες και το δεκτούμε

όλα γίνονται φτάνει να τα δεκτείς……

τώρα, η καραμαλίτσα ότι ο χρόνος κυλάει εναντίον μας ας την καταπιούν αυτοί που τη λένε, αν αυτό ίσχυε τότε απλά η τουρκία θα άφηνε το χρόνο να περνάει άρα πάει το επιχειρηματάκι του νίκου χρυσάνθου…..

έπαναλαμβάνω: η τουρκία μέχρι το 1999 έλεγε και ξαναέλεγε ότι το κυπριακό λύθηκε το 1974……… ο λόγος που ανάδοξε και ξαναέβαλε το κυπριακό στην ατζέντα της είναι γιατί είχε κόστος από την παρούσα κατάσταση

έτσι και τώρα, η τουρκία όσο παραμένει το κυπριακό άλυτο έχει κόστος, με πρώτο πολύ παράδειγμα το ότι η κύπρος είναι μέλος της ΕΕ και πρέπει να δώσει την ψήφο της για να προχωρήσει η ενταξιακή της πορεία ή να πάρει ευρώπουλα σαν χορηγίες

όσο η κύπρος παραμένει μέλος της ΕΕ η αγαπημένη μας τουρκία θα έχει κόστος θέλει δεν θέλει με ανοικτό το κυπριακό

νομίζω αυτό είναι ξεκάθαρο, άρα το ζήτημα χρόνος είναι απλά μια καραλαμελίτσα

εκτός και αν αυτοί που τα λένε εννοούν τον τάχα οικοδομικό οργασμό και τις λοιπές …….τεσπα….

απλά με την λύση του κυπριακού αυτά όλα που χτίστηκαν μπορούν είτε να παραμείνουν εφόσον το θελήσει ο νόμιμος ιδιοκτήτης τους είτε να τα κατεδαφίσει, απλά πραγματα, αλλοιώς οι τούρκοι θα έκτιζαν μέχρι τώρα όλη την κατεχομενη κύπρο

το πρωτογενές δίκαιο απλά εκφράζει την αυτονόητη επιθυμία του όποιου ελεύθερου πολίτη να τροποποιήσει το σύστημα διακυβέρνησης του όποτε αυτός θελήσει και οχι όποτε γουστάρουν οι τάχα εγγυητές

εγώ θέλω τα παιδιά μου όταν θα μπορούν να πάρουν αποφάσεις για τον τόπο τους να αποφασίσουν με τους άλλους κυπραίους ανεξαρτήτως εθνικότητας φυλής και φύλου να μετατρέψουν το σύστημα διακυβέρνηση όπως αυτοί γουστάρουν και όχι όπως γουστάρει η χουντική κυβέρνηση της τουρκίας ή της αγγλίας ή της ελλάδας

ρώτησε κάποιος τους μελλοντικούς αγέννητους πολίτες που θα υποστούν αυτά που θα δεκτούμε εμείς που έτυχε να γεννηθούμε λίγο πιο γρήγορα  τα  αν συμφωνούν να είναι για όλη τους την ζωή δέσμιοι τρίτων χωρών;

 

Διάφοροι τάχα ρεαλιστές λένε ότι πρέπει να δούμε τα πράγματα ανοικτόμυαλα και να μην κολλάμε σε «τυπικές» «νομικές» λεπτομέρειες!!!!!

Το νομικό κείμενο που θα προκύψει από τις απευθείας διαπραγματεύσεις έχει τεράστια σημασία

Δυστυχώς οι κύπριοι αντιμετωπίζουν το κυπριακό με μια κούραση και μια μακαριότητα του στυλ «να τελειώνουμε ρε κουμπάρε..» και δεν μπορούν να αντιληφθούν τις κατακλυσμιαίες συνέπειες που θα προκύψουν για αυτούς, για τα παιδιά τους και τις επερχόμενες γενιές σε περίπτωση υπογραφής ενός κακού ΝΟΜΙΚΟΥ κειμένου.

Ας μην ξεχνάμε ότι το κυπριακό με την σύγχρονη του μορφή μετά το 60 άρχισε από το ΝΟΜΙΚΟ κείμενο του συντάγματος,

οι τ/κ ερμηνεύοντας με τον δικό τους τρόπο την πρόνοια για χωριστούς δήμους απαίτησαν τη «νόμιμη» διχοτόμηση, οι ε/κ αντέδρασαν, οι τ/κ «πατώντας» σ΄αυτό παρέλυσαν τη λειτουργία του κράτους και δεν ψήφιζαν κανένα νόμο,

ο τ/κ αντιπρόεδρος έθετε συνέχεια βέτο σε όλες τις διεθνείς σχέσεις της Κύπρου, οι εγγλέζοι ώθησαν τον μακάριο να προβεί στην αλλαγή των 13 σημείων του συντάγματος ώστε να γίνει δήθεν πιο λειτουργικό

(βλέπε ώθηση Σαακασβίλι από τους αμερικάνους να επιτεθεί στους μειονοτικούς ρώσους της Νότιας Οσετίας και Αμπχαζίας εντός της Γεωργίας και την Ρωσική αντίδραση)

οι τ/κ αποχωρούν το 1964 από όλες τις θέσεις τους βάσει του συντάγματος ώστε να προκαλέσουν ΝΟΜΙΚΗ κατάρρευση του κράτους και κατοχυρωμένοι ΝΟΜΙΚΑ νόμιμα πλέον να προβούν στη νομική ανακήρυξη ανεξαρτησίας τ/κ κράτους κάτι που αποφεύχθηκε χάριν και μόνο στο ΝΟΜΙΚΟ κείμενο του ψηφίσματος 186 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών το οποίο αναγνώρισε τη συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, και έκτοτε έχουμε το ΝΟΜΙΚΑ κατοχυρωμένο λεγόμενο «δίκαιο της ανάγκης» με το οποίο μπορεί να λειτουργεί το κυπριακό σύνταγμα με αναστολή των προνοιών του που δεν μπορούν να λειτουργήσουν λόγω της αποχώρησης των τ/κ από το κράτος.

αυτά τα περί της επανένωσης που δέκτηκε τάχα η τουρκία και οι τουρκοκύπριο είναι απλά φαιδρότητες

η τουρκία δέκτηκε κάτι που της έδινε τα πάντα χωρίς να δίνει τίποτα η ίδια

της τουρκία θα ιδρώσει το αυτί της μόνο όταν έχει κόστος και κόστος θα έχει όταν θα την εξαναγκάσουμε εμείς μέσω όλων αυτών που σου έγραψα

δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές ούτε καλή θέληση σε γεωστρατηγικά προβληματα όπως είναι το κυπριακό παρά μόνο επιβολή θέσεων με όλα τα όπλα που έχουμε και αυτά είναι μόνο αυτά που σου είπα

ο πρόβλημα είναι η συνεχιζόμενη κατοχή της βόρειας κύπρου από την στρατοκρατουμενη τουρκία

εαν κάποιοι θεωρούν ότι ηττήθηκαν σε κάποιο πόλεμο  και ως εκ τούτου θέλουν να συμβιβαστούν όπως αυτοί νομίζουν δικαίωμα τους

εγώ προσωπικά δεν ηττήθηκα σε κανένα πόλεμο και απλά θέλω να διεκδικώ το καλύτερο για μένα και τους συνανθρώπους μου

προσωπικά λέω δεν ηττήθηκα σε κανένα υπό την έννοια ότι δεν θέλω να επωμιστώ εγώ και τα παιδιά μου τις συνέπειες ενός γεγονότος για το οποίο δεν έχω ευθύνη

υπό αυτή την έννοια

επειδή δηλαδή οι γερμανοί έκαναν δύο ολόκληρους παγκόσμιους πολέμους οι οποίοι στοίχισαν την ζωή σε εκατομύρια ανθρώπων ο γερμανικός λαός σήμερα θα έπρεπε να τεθεί δέσμιος του παρελθόντος του;

δηλαδή έπρεπε οι σύμμαχοι τότε να εξαναγκάσουν τους γερμανούς να δεκτούν ότι το κράτος τους θα ειναι για πάντα υπό κηδεμονία και υπό την “εγγύηση” των ηπα-σοβ.ένωσης-αγγλίας-γαλλίας και ότι δεν θα μπορούν ποτέ να διαμορφώσουν το κράτος τους όπως οι ίδιο επιθυμούν;

αφού άλλωστε και αυτοί ηττήθηκαν σε δύο παγκοσμίους πολέμους κιόλας και είναι καθέξην παραστρατημένοι αφού μέσα σε 30 χρόνια το έκαναν δύο φορές

άρα με την δική τους λογική πρέπει αυτός ο λαός να είναι για πάντα ελεγχόμενος ε;

Το πλέον σημαντικό για την Γερμανία είναι ότι αυτή η χώρα δεν είναι δέσμια κανενός

Έφριξαν οι κωλοαμερικάνοι όταν η Άγκελα Μέρκελ υπέγραψε συμφωνία μαμούθ με την Ρωσία για τον εφοδιασμό της χώρα με φυσικό αέριο από την Ρωσία

έφριξαν ε; ας πιουν ξύδι….. οι Γερμανικές κυβερνήσεις δεν έχουν κανένα συνταγματικό “εγγυήτη” και ούτε είναι δεσμευμένες έναντι οιουδήποτε

εν ολλίγοις οι Γερμανοί μπορούν κάλλιστα να αποφασίζουν μόνοι τους πως θα λειτουργεί το κράτος τους

 

Αυτή την στιγμή λαμβάνουν χώρα πάρα πολύ σημαντικές διαπραγματεύσεις και κανένας κυπραίος δεν ενδιαφέρεται επί της ουσίας

απλά όταν έρθει το αποτέλεσμα, θα βγουν σαν έτοιμοι από καιρό (από το 2004) οι παsh πατριώτες γνωστοί λαικιστές και ελαφρά τη καρδία θα προτάξουν τα στήθια τους και τις φουστανέλες τους προς τους “πουλημένους”

και από την άλλη θα βγουν και “οι έτοιμοι από καιρο” (από το 2004) “προοδευτικοί” της πλάκας και ό,τι τους σερβίρουν θα το καταπιούν

 

Τα πιο πάνω είνα συρραφή απόψεων μου από ανταλλαγή απόψεων στο blog

http://lemesia.wordpress.com/2008/11/01/

Βγήκε ο Ομπάμα λοιπόν……..

Όπως, οι περισσότεροι έτσι κι εγώ συνεχίζω να τρέφω κάποιες ψευδαισθήσεις για το τι σημαίνει πραγματικά αυτό……

 

Και μετά θυμάμαι ότι ήταν ο Κλίντον που βομβάρδιζε επί 78 μέρες το 1999 την Σερβία, ένα κυρίαρχο κράτος μέλος του ΟΗΕ χωρίς να υπάρχει ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας και μάλιστα με την αντίθετη γνώμη δύο μελών του, της Ρωσίας και της Κίνας

 

Μετά θυμάμαι ότι ήταν ο και καλά «καλοσυνάτος» Τζονυ Κένετυ που παραλίγο να προκαλέσει τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο με την απόβαση των φασιστών αμερικάνων στον κόλπο των χοίρων στην Κούβα το 1961

Κλπ κλπ κλπ 

όταν διεξαγόταν η βρώμικη μέχρι αηδίας επίθεση των κωλοαμερικανών στο βιετνάμ όπου κατέσφαξαν 3 εκατομύρια ανθρώπους για να τους επιβάλουν την «δημοκρατία» όπως κάνουν στο αφγανιστάν και στο ιράκ σήμερα,

οι αμερικάνοι κομματοκράτορες ρεπουμπλικάνοι και δημοκρατικοί στο μόνο που διέφεραν ήταν στο ότι οι μεν ρεπουμπλικάνοι έλεγαν ότι η σφαγή πρέπει να συνεχιστεί μέχρι «νικήσουμε» ενώ οι «δημοκρατικοί» έλεγαν ότι λόγω του ότι σκοτώνονται πολλά δικά μας παιδιά πρέπει να σταματήσουμε (δηλαδή αν δεν σκοτώνονταν αμερικάνοι δεν πειράζει ας συνεχιστεί η σφαγή) στο βιετνάμ σκοτώθηκαν 55.000 αμερικάνοι φασίστες….

Ίσως κάτι αλλάξει στο εσωτερικό των ηπα με την εκλογή του «άγιου» ομπάμα και αυτό γιατί το μοντέλο καπιταλιστικής ασυδοσίας χωρίς κρατικό έλεγχο έφτασε στα όρια του όπως φάνηκε με την τελευταία κρίση και ο λόγος που ίσως αλλάξει είναι για να μπορούν οι κερδοσκόποι να επαναρχίσουν τις μπίζνες τους

Για να μπορούν οι κερδοσκόποι να πωλούν πρέπει να υπάρχουν κάποιοι για να αγοράζουν, έτσι πρέπει και ο λαουτζίκος να έχει μανεη να αγοράζει τις μαλακίες που του σερβίρουν οι μερκετίαρς

Για να αντιληφθείτε σε τι σημεία εξαθλίωσης έφτασε αυτό το άθλιο σύστημα μη κρατικής πρόνοιας των ηπα ένα παράδειγμα, στις ηπα για να τύχεις περίθαλψης σε νοσοκομείο πρέπει όπωσδήποτε να είσαι ασφαλισμένος σε κάποια εταιρεία, και μάλιστα πρέπει να γνωρίζεις ποια νοσοκομεία καλύπτουν αυτή την εταιρεία

Μια μάνα λοιπόν παίρνει το μωρό της με 40 πυρετό σε πάρα πολύ άσχημη κατάσταση στο πλησιέστερο νοσοκομείο, εκεί της λένε ότι η εταιρεία της δεν καλύπτεται από το συγκεκριμένο νοσοκομείο και ως εκ τούτου πρέπει να πάρει το μωρό στο νοσοκομείο που καλύπτεται από την συγκεκριμένη εταιρεία

Η μάνα κρατώντας το μωρό της που αργοπέθαινε στα χέρια της, παρακαλούσε τους γιατρούς να ρίξουν μια ματιά στο μωρό να το βοηθήσουν ώστε να μην πεθάνει, αλλά οι γιατροί της έλεγαν ότι δεν μπορούν γιατί δεν τους καλύπτει η ασφαλιστική εταιρεία!!!

Εν τέλει η μάνα ξεκινά να πάρει το μωράκι στο άλλο νοσοκομείο αλλά δυστυχώς μέχρι να φτάσει εκεί είχε ήδη ξεψυχήσει!!!!!!

Το αδίστακτο πρόσωπο του χρήματος του άκρατου ασύδοτου καπιταλισμού των ηπα…..

Στις ηπα υπάρχουν άνω των 30 εκατομμυρίων ανθρώπων που ζούνε κάτω από το όριο της φτώχειας……….φαντάζομαι τώρα με την κρίση αυτός ο αριθμός να μεγάλωσε

Στις μέρες του μπους το σύστημα δούλευε αποκλειστικά μόνο για τους πλούσιους αδίστακτους καρχαρίας και τσαλαπατούσε τον απλό άνθρωπο

Κάπου άκουσα χωρίς να μπορώ να το επιβεβαιώσω ότι η παρουσία των αμερικάνων στο ιράκ στοιχίζει στο κράτος τους 1 δισεκατομμύριο δολάρια την ημέρα!!!!

Δηλαδή 365 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο!!!!!

Ο ομπάμα δήλωσε ότι τα στρατεύματα τους θα αποχωρήσουν σταδιακά από το ιράκ ώστε να μπορέσουν να μειώσουν αυτό το εξωφρενικό κόστος

Φυσικά το παλληκάρι για το Αφγανιστάν είπε ότι θα στείλει ακόμα 30 χιλιάδες στρατιώτες για να κάνουν καλύτερα το έργο τους (οι οποίοι δηλαδή θα ελέγχουν καλύτερα τους αγωγούς πετρελαίου που περνούν από εκεί και θα ελέγχουν καλύτερα την παραγωγή οπίου η οποία είναι η μεγαλύτερη παραγωγή στον κόσμο)

Οι αμερικάνοι ψήφισαν ομπάμα γιατί ήθελαν καλύτερες μέρες για τους ίδιους και πιστεύουν ότι θα τους τις φέρει και μακάρι να το κάνει……….

Από κει και πέρα όμως η εξωτερική πολιτική των ηπα νομίζω θα παραμείνει η ίδια, επί της ουσίας για μας εδώ στην Κύπρο δεν νομίζω ότι θα επέλθει κάποια ουσιαστική αλλαγή

 

Απίστευτος ρατσιστικός νόμος δικαιώνεται από το Ανώτατο Δικαστήριο

Υπάρχει νόμος που ισχύει στην επικράτεια της κυπριακής αναξιοκρατίας ο οποίος ορίζει ότι μόνο οι λευκοί δικαιούνται να μπαίνουν στα λεωφορεία!!!

Επανειλημμένως άτομα που δεν θεωρούνται λευκά έχουν προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο ώστε επιτέλους να λήξει αυτή η ρατσιστική γελοιότητα σε μια τάχα και δήθεν και ιμιsh χώρα που διεκδικεί την εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από άλλο κράτος.

Το Ανώτατο Δικαστήριο ενώπιον του οποίου έχει τεθεί επανειλημμένως το προφανέστατα ρατσιστικό περιεχόμενο του συγκεκριμένου νόμου απέρριψε τις προσφυγές των ατόμων που θίγονταν τα δικαιώματα τους από τον συγκεκριμένο νόμο, με το σκεπτικό ότι δεν είχαν και δεν έχουν έννομο συμφέρον!

Το «έννομο συμφέρον» είναι ένας καθαρά νομικός όρος και σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι για να μπορεί κάποιος να προσφύγει στο δικαστήριο θα πρέπει να έχει συγκεκριμένο συμφέρον,  κάτι να κερδίσει από την δίκη αυτή, δηλαδή να αλλάξει κάτι ευνοϊκό για αυτόν.

Το «έννομο συμφέρον» καθιερώθηκε ώστε να αποφεύγονται οι «δημόσιες αγωγές»,

 δηλαδή να μην μπορεί ένας πολίτης ο οποίος θεωρεί ότι μια υπηρεσία του κράτους δεν πράττει σωστά ή ακόμα όταν παρανομεί να προσφύγει στο δικαστήριο εκτός και αν έχει να κερδίσει κάτι ο συγκεκριμένος άνθρωπος…….

Πχ στην περίπτωση της παρανομίας του «άγιου» κύκκου ο οποίος γράφει στα @@ και στα γένια του τους νόμους που πιάνουν εσάς τα μικρά εντομάκια

https://osr55.wordpress.com/2008/09/12/

και δεν εκτελεί από το 2005 την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου που εκδόθηκε εναντίον του, εγώ προσωπικά σαν πολίτης που δεν έχω έννομο συμφέρον γιατί δεν ήμουν μέρος στην συγκεκριμένη δικαστική διαδικασία ή ο οποιοσδήποτε πολίτης που δεν έλαβε μέρος στην διαδικασία αυτή και δεν είναι ούτε γείτονας ούτε περίοικος δεν μπορεί να αποταθεί στο δικαστήριο και να λάβει δικαστικά μέτρα εναντίον του «άγιου» κύκκου για παρακοή διατάγματος δικαστηρίου.

Έννομο συμφέρον έχουν μόνο οι πολίτες εκείνες που έλαβαν μέρος στην δικαστική αυτή διαδικασία και κέρδισαν την υπόθεση και μόνο αυτοί μπορούν να προσφύγουν στο δικαστήριο.

Το Ανώτατο Δικαστήριο στις υποθέσεις που τέθηκαν ενώπιον του από άτομα που δεν είναι λευκά και τα οποία επικαλέστηκαν το προφανέστατα ρατσιστικό περιεχόμενο του νόμου τις απέρριψε με το σκεπτικό και την αιτιολογία, ότι αυτοί οι μη λευκοί δεν έχουν έννομο συμφέρον.

 

Είπε το Ανώτατο Δικαστήριο ότι οι κίτρινοι, οι μαύροι, οι ερυθρόδερμοι δεν έχουν έννομο συμφέρον να ακυρωθεί ως αντισυνταγματικός ο νόμος αυτός

 γιατί και να ακυρωθεί ο νόμος αυτός οι μαύροι κλπ δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα αφού αν ακυρωθεί ο νόμος τότε απλά δεν θα μπαίνουν στα λεωφορεία ούτε οι λευκοί!!!!!!!!!

Το καταλάβατε;;;;;;;;

Απίστευτο ε; Το προφανέστατο χρήσει επεξήγησης, με άλλα λόγια ψύλλους στα αshυρα!!!!!!

 

Άρθρο 119. Εκτοπισθείς θεωρείται το πρόσωπο του οποίου-

(α) η μόνιμη κατοικία βρίσκεται στις κατεχόμενες περιοχές και η οποία κατέστη απροσπέλαστη

(β) η μόνιμη κατοικία βρίσκεται στη νεκρή ζώνη, η οποία ελέγχεται από την Ειρηνευτική Δύναμη ή αν εκκενώθηκε και διατέθηκε για τις ανάγκες της Εθνικής Φρουράς

Νοείται ότι τα παιδιά των οποίων ο ΠΑΤΕΡΑΣ είναι εκτοπισθείς θεωρούνται ότι έχουν τη μόνιμη κατοικία τους στις κατεχόμενες περιοχές και συνεπώς για σκοπούς του Νόμου αυτού θεωρούνται εκτοπισθέντες από το ίδιο μέρος από το οποίο προέρχεται ο ΠΑΤΕΡΑΣ τους.

 

«Αρχείου Πληθυσμού Νόμος του 2002 Ν. 141(I)/2002»

 

 

 

Στα όσα έγραψα προηγουμένως εκεί που έγραψα «ΛΕΥΚΟΣ» βάλτε ΠΑΤΕΡΑΣ και εκεί που έγραψα «ΜΑΥΡΟΣ» βάλτε ΜΗΤΕΡΑ

Το αποτέλεσμα είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΑ ΑΚΡΙΒΕΣΤΑΤΑ το ίδιο!!!

 

Σύμφωνα με νόμο που ισχύει στην κυπριακή αναξιοκρατία ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ θεωρούνται μόνον όσων ο ΠΑΤΕΡΑΣ τους είναι πρόσφυγας ακριβώς επειδή εν άδρωπος ολάν

Ενώ όσων παιδιών η ΜΗΤΕΡΑ τους είναι πρόσφυγας επειδή εν γεναίκα και άρα υποδεέστερο όν που τον άδρωπο δεν αξίζουν να αποκτήσουν την προσφυγική ταυτότητα!!!!!

 

3 Μαρτίου, 2006

[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]

Μαρία Βρούντου,

v

.Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω του Υπουργείου Εσωτερικών Δια του Λειτουργού Εγγραφής, Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης

(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3830)

 

Συνταγματικό Δίκαιο ― Συνταγματικότητα νόμου ― Όρια επέμβασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου, σε περιπτώσεις ευνοϊκής ρύθμισης, κατά παράβαση της αρχής της ισότητας ― Το Δικαστήριο δεν νομοθετεί ούτε επεκτείνει τις νομοθετικές διατάξεις.

 Η εφεσείουσα επιδίωξε, τόσο πρωτόδικα, όσο και κατ’ έφεση, την ακύρωση της απόφασης με την οποία απορρίφθηκε αίτημά της, για χορήγηση σε αυτήν προσφυγικής ταυτότητας, παρόλο που η μητέρα της ήταν πρόσφυγας. Η αιτήτρια ισχυρίστηκε πως παραβιάστηκε η αρχή της ισότητας.

 Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:

 Έφεση.

 Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Υπ. Αρ. 436/2003), ημερ. 12/5/2004.

 ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει ο Δικαστής Νικολαΐδης.

 ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Η αίτηση της εφεσείουσας προς το λειτουργό εγγραφής για χορήγηση προσφυγικής ταυτότητας, απορρίφθηκε, γιατί, όπως υποδείχτηκε, σύμφωνα με τα ισχύοντα κριτήρια δεν ήταν δυνατόν η εφεσείουσα να θεωρηθεί εκτοπισθείσα, απαραίτητη προϋπόθεση, για τη χορήγηση ταυτότητας. Στην προσφυγή που άσκησε εναντίον της πιο πάνω απόφασης, ισχυρίστηκε ότι ένα από τα τιθέμενα κριτήρια για την παροχή δικαιώματος κατοχής ταυτότητας, δηλαδή ο πατέρας να είναι εκτοπισθείς, θα έπρεπε να διευρυνθεί και να περιλαμβάνει και τη μητέρα, γιατί, άλλως, παραβιάζεται η συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της ισότητας. Το πρωτόδικο δικαστήριο έχοντας ακολουθήσει την ισχύουσα νομολογία (Dias United Publishing Co. Ltd ν. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 550) κατέληξε ότι δεν δικαιούται να διευρύνει θετική νομοθετική διάταξη.

 Εναντίον της πιο πάνω κατάληξης ασκήθηκε η παρούσα έφεση με την οποία έγινε προσπάθεια να καταδειχθεί ότι θα πρέπει να αποστούμε από την πιο πάνω απόφαση, αφού το Ανώτατο Δικαστήριο μπορεί στην παρούσα περίπτωση να προβεί στη λεγόμενη επεκτατική ερμηνεία και κατ’ επίκληση της αρχής της ισότητας να διευρύνει την εφαρμογή του συγκεκριμένου κριτηρίου και στα τέκνα μητέρων εκτοπισθεισών.

 Το Υπουργικό Συμβούλιο στη συνεδρία του ημερ. 19.9.1974 αποφάσισε να εγκρίνει την εισαγωγή Σχεδίου Βοηθείας Εκτοπισθέντων και Παθόντων όπως τούτο εκτίθετο στην Πρόταση υπ’ αρ. 516/74. Σύμφωνα με την Πρόταση αυτή, για τους σκοπούς του σχεδίου βοηθείας, «εκτοπισθείς» εθεωρείτο άτομο του οποίου (ι) η μόνιμη κατοικία βρισκόταν σε κατειλημμένη από τους Τούρκους περιοχή ή κατέστη απροσπέλαστος ή (ιι) βρισκόταν σε περιοχή η

  οποία εκκενώθηκε ύστερα από υποδείξεις της Εθνικής Φρουράς ή κηρύχθηκε επικίνδυνη ή (ιιι) κατέστη ακατάλληλη για στέγαση, λόγω ζημιών προξενηθεισών σ’ αυτή ένεκα εχθροπραξιών.

 Κατά την εφαρμογή του πιο πάνω σχεδίου εκδόθηκε στις 10.9.1975 από την Υπηρεσία Μερίμνης και Αποκατάστασης Εκτοπισθέντων, εγκύκλιος προς τους Επαρχιακούς Συντονιστές Μερίμνης, σύμφωνα με την οποία είχε συμφωνηθεί μεταξύ των Διευθυντών των Υπηρεσιών Ευημερίας και Μερίμνης ότι, όσον αφορά την εγγραφή εκτοπισθέντων, όταν άντρας πρόσφυγας νυμφεύεται μη πρόσφυγα, τα τέκνα που θα γεννιούνταν θα θεωρούνταν ωσαύτως πρόσφυγες και θα εγγράφονταν επί της προσφυγικής ταυτότητας του πατέρα. Η έρευνά μας δεν αποκάλυψε το υπόβαθρο της πιο πάνω εγκυκλίου.

 Η σκοπούμενη προέκταση του θεσμού τέθηκε ενώπιον του Υπουργικού Συμβουλίου με την Πρόταση υπ’ αρ. 1852/92 που υποβλήθηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών για τροποποίηση των κριτηρίων παροχής βοήθειας σε εκτοπισθέντες, αλλά η ληφθείσα απόφαση αναφέρεται μόνο σε τροποποιήσεις που δεν αφορούν την παρούσα υπόθεση. Παρ’ όλον ότι και στις 19.4.1995 (απόφαση Υπουργικού Συμβουλίου υπ’ αρ. 42.465) έγιναν περαιτέρω τροποποιήσεις με τις οποίες επεκτάθηκε ο όρος «εκτοπισθείς» ο οποίος τώρα περιλαμβάνει και άλλες κατηγορίες δικαιούχων, το σημείο που μας ενδιαφέρει παρέμεινε και πάλι αμετάβλητο.

 

Σημειώνουμε παρεμπιπτόντως ότι σύμφωνα με την πρώτη επιφύλαξη του άρθρου 119 του περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμου του 2002, Ν.141(Ι)/2002, τα παιδιά των οποίων ο πατέρας είναι εκτοπισθείς θεωρούνται ότι έχουν τη μόνιμη κατοικία τους στις κατεχόμενες περιοχές και συνεπώς, για σκοπούς του νόμου αυτού, θεωρούνται εκτοπισθέντες, από το ίδιο μέρος από το οποίο προέρχεται ο πατέρας τους.

 

Στην ουσία με όλους τους λόγους έφεσης υποστηρίζεται το ίδιο επιχείρημα. Ότι το Δικαστήριο θα πρέπει να προβεί σε επεκτατική εφαρμογή των ευνοϊκών για το ένα φύλο διατάξεων και στο άλλο.

 

Σύμφωνα με τη νομολογία (Dias United Publishing Co. Ltd ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω,) η ανυπαρξία νομοθετικής διάταξης δεν μπορεί να αναπληρωθεί με δικαστική απόφαση, γιατί σε μια τέτοια περίπτωση ο συνταγματικός έλεγχος που ασκεί το Ανώτατο Δικαστήριο θα μετατραπόταν σε μέσο αναμόρφωσης ή συμπλήρωσης της νομοθεσίας.

 Είναι αλήθεια ότι ο Άρειος Πάγος στην Ελλάδα δέχεται ότι προς αποκατάσταση της ισότητας πρέπει να υπάρξει μια τέτοια επεκτατική εφαρμογή, ακόμη κι’ αν έχουμε ειδική ρύθμιση για ορισμένη κατηγορία προσώπων (βλέπε ΑΠ 35/1990, Ολ., ΝοΒ 1991, 231, ΑΠ 13/1991, Ελλ. Δνη 1991, 1484, ΑΠ 12/1992, Ολ., Ελλ.Δνη 1992, 762, ΑΠ 14/1995, Ολ., ΝοΒ 1996, 408 κ.ά.).

 Παρόμοια γραμμή τηρεί και το Ελεγκτικό Συνέδριο το οποίο δέχεται ότι αν οι διακρίσεις είναι αντίθετες προς την αρχή της ισότητας και η διάταξη του νόμου που τις θεσπίζει προβλέπει παροχή προς ορισμένη κατηγορία πολιτών, ενώ εξαιρεί, αμέσως ή εμμέσως, άλλους που βρίσκονται υπό τις αυτές συνθήκες, το δικαστήριο οφείλει να επιδικάσει την παροχή αυτή και σ’ εκείνους που αδικαιολόγητα και αυθαίρετα εξαιρούνται (βλέπε ΕΣ 887/1992, Ολ., σε Ι. Σαρμά, Η συνταγματική νομολογία του Ελεγκτικού Συνεδρίου, 1997, 289).

 Αντίθετα, το Συμβούλιο της Επικρατείας αρνείται την επεκτατική εφαρμογή ευνοϊκών ρυθμίσεων, γιατί κάτι τέτοιο θα αποτελούσε ανεπίτρεπτη συνταγματικά επέμβαση του δικαστή στο έργο της νομοθετικής εξουσίας, ακόμη κι’ όταν δεν πρόκειται κατά κυριολεξία για ειδικές ρυθμίσεις, αλλά επί παραδείγματι για αδικαιολόγητη ευνοϊκή μεταχείριση του ενός φύλου έναντι του άλλου (ΣτΕ 3552/1992, Ελλ.Δνη 1994, 215).

 

Την πάγια αυτή νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν ακολούθησε η απόφαση στην υπόθεση ΣτΕ 3587/1997 του Α΄ Τμήματος το οποίο δέκτηκε ότι αν το δικαστήριο διαπιστώσει παράβαση της αρχής της ισότητας, λόγω ειδικής ρύθμισης στην οποία προέβη ο νομοθέτης ή η διοίκηση, που αφορά σε ορισμένη κατηγορία προσώπων και από την ειδική αυτή ρύθμιση αποκλείστηκαν ρητά ή σιωπηρά πρόσωπα που ανήκουν μεν σε άλλη κατηγορία, αλλά τελούν υπό τις αυτές ή παρόμοιες συνθήκες, απαιτείται όπως το δικαστήριο προβεί σε επέκταση της εφαρμογής της ειδικής ρύθμισης και στην κατηγορία των προσώπων τα οποία έχουν αποκλειστεί. Η μεταστροφή αυτή της νομολογίας δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμα από άλλα τμήματα του Συμβουλίου της Επικρατείας.

 

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι παραβίαση της αρχής της ισότητας νοείται μόνο εν όψει νόμιμων και όχι παράνομων ενεργειών της διοίκησης. Επομένως, τυχόν παράνομη ευνοϊκή μεταχείριση από τη διοίκηση, δεν δημιουργεί δικαίωμα σε άτομο που τελεί

 

84

 

 υπό τις ίδιες συνθήκες να τύχει της ίδιας μη νόμιμης μεταχείρισης (βλέπε μεταξύ άλλων ΣτΕ 1526/1990).

 

Μας απασχόλησε το θέμα πολύ σοβαρά εν όψει και της θέσης ότι στην περίπτωση της ευνοϊκής υπέρ του ενός μόνο φύλου ρύθμισης, η επεκτατική εφαρμογή της διάταξης βρίσκει έρεισμα και στο ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο και ιδιαίτερα στο άρθρο 141 της ΣυνθΕΚ (βλέπε επίσης ΑΠ 658/1992, Ελλ.Δνη 1995, 71).

 

Όπως και αν έχουν όμως τα πράγματα, δεν μπορούμε να αποκλίνουμε από την επικρατούσα νομολογία. Η Dias United Publishing Co. Ltd ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω, καθορίζει τα πλαίσια της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Το Ανώτατο Δικαστήριο έχει, σύμφωνα με το Άρθρο 146.4 του Συντάγματος, την εξουσία να επικυρώσει εν όλω ή εν μέρει την προσβαλλόμενη απόφαση ή να κηρύξει την πράξη ή την παράλειψη, άκυρη. Δεν έχει δικαιοδοσία να νομοθετεί διευρύνοντας νομοθετικές ρυθμίσεις που δεν έτυχαν της έγκρισης της Βουλής. Κάτι τέτοιο, θα συγκρουόταν και με την αρχή της διάκρισης των εξουσιών. Σημειώνουμε ότι η Βουλή δεν μπορεί από μόνη της να προχωρήσει στη ψήφιση νομοθεσίας, όταν ο σκοπούμενος νόμος θα προϋποθέτει δαπάνη. Αν η Βουλή, το συνταγματικά καθοριζόμενο νομοθετικό όργανο, δεν έχει ένα τέτοιο δικαίωμα, πολύ περισσότερο δεν το έχει το Ανώτατο Δικαστήριο.

 

Συμφωνώντας με τις αρχές όπως τέθηκαν, καταλήγουμε ότι το Ανώτατο Δικαστήριο δεν έχει την αρμοδιότητα να προβεί σε επεκτατική εφαρμογή νομοθετικής ρύθμισης.

 

Η έφεση απορρίπτεται, αλλά κάτω από τις περιστάσεις, αποφασίσαμε να μην εκδόσουμε οποιοδήποτε διάταγμα ως προς τα έξοδα.

 

Η ΈΦΕΣΗ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ.

 

 

 Πως το κράτος αυτό που καταπατά βάναυσα τα ανθρώπινα δικαιώματα πολιτών του, χρησιμοποιώντας σεξιστικούς ρατσιστικούς νόμους τους οποίους «προασπίζεται» με όλες του τις εξουσίες υπό τον μανδύα μάλιστα «νομικίστικων» έωλων και αυθαίρετων επιχειρημάτων έχει το θράσος να διεκδικεί από τον οιονδήποτε την εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν μπορεί να υποκύπτει σε τέτοιες ρατσιστικές ερμηνείες οι οποίες διαχωρίζουν τους ανθρώπους σύμφωνα με το φύλο τους σε άντρες και γυναίκες,

Δεν μπορεί κάποιος άνθρωπος να έχει λιγότερα επειδή είναι ΓΥΝΑΙΚΑ………..

Τα περί «εννόμου συμφέροντος» στην προκειμένη περίπτωση είναι προφάσεις εν αμαρτίαις…….