Έχω ένα ..”πλεονέκτημα” επιπλέον από σένα φιλήσυχε φιλειρηνικέ πολιτη
Ναι εγώ ως άτομο ως άνθρωπος έχω κάτι που δεν έχεις εσύ
Ξέρω εκ των έσω πως λειτουργεί αυτό το σύστημα που αποτελείται από ανθρώπους συγκεκριμένους
Γνωρίζω πως λειτουργεί ως κανόνας και για ποιον δουλεύει
Γνωρίζω αυτά που δεν γνωρίζεις εσύ
Για αυτό και μπορώ και μιλάω
Εσύ απλά πας στην δουλίτσα σου κάθε πρωί αν έχεις πλέον δουλειά
Το πολύ πολύ να βρεθείς αντιμέτωπος με κανένα βαριεστημένο δημόσιο υπάλληλο που απλά θα σε γράψει στ αρχίδια του στις κοινωνικές ασφαλίσεις στο κτηματολόγιο στο κεπ κλπ κλπ
Και μετά θα βγεις και κλάσεις τον πόνο σου είτε στην παρέα σου είτε στο φεισμπουκ και πάρεις πολλά λαικ με άλλους φιλήσυχους φιλειρηνικούς πολιτάκους σαν κι εσένα και όλοι μαζί θα κλάνετε παρέα για την δημοσιουπαλληλική νοοτροπία των τεμπελόσκυλων γιατί δεν σου απάντησαν δύο άντε τρεις φορές το τηλέφωνο και εσύ ως ευρωπΕος μαλάκας θίχτηκες
Αυτή είναι η επάφη που έχεις με το σύστημα φιλήσυχε φιλειρηνικέ μαλάκα
Αυτή όλη κι όλη είναι η κακοδιοίκηση που είχες και έχεις
Το πολύ πολύ να έχασες και καμιά δίκη για το χωράφι ή το μαγαζάκι σου και να σου τα έφαγαν οι δικηγόροι που τα έκαναν πλακάκια αλλά και ο δικαστής που δεν ήταν δίκαιος και δεν σου έδωσε το κοτσιάνι
Ξέρεις φιλήσυχε φιλειρηνικέ πατριωτάκη, συμβαίνουν και χειρότερα βρε
Άνθρωποι αυτή την στιγμή που εσύ κλάνεις στα φεισμπουκ και στα μπλοκ σαπίζουν κυριολεκτικά στις φυλακές
Αν διαβάζεις αυτό το μπλοκ θα έχεις διαβάσεις τις δεκάδες υποθέσεις που απλά έτυχε να έχω οπότε μπορείς να υπολογίσεις πόσοι εκατοντάδες και χιλιάδες άνθρωποι βασανίζονται αυτή την στιγμή που εσύ κλάνεις στα φεισμπουκ και στα μπλοκ ότι δεν σου συμπεριφέρονται καλά στην δημόσια υπηρεσία
Αυτοί που σε κυβερνάνε φιλήσυχε φιλειρηνικέ μαλάκα μάθε το ότι σε έχουν γραμμένο στα αρχίδια τους είτε άντρες είτε γυναίκες
Αυτοί που σε κυβερνάνε σε όλες τις βαθμίδες εξουσίας σε όλες τις εξουσίες απλά σε έχουν γραμμένο στ αρχίδια τους και κάθε μήνα παίρνουν το παχουλό μισθό τους
Αλήθεια θεωρείς ότι ένας άνθρωπος που είναι πχ Γενικός Διευθυντής Υπουργείου στην κλίμακα 16 δηλαδή 7.000, 7 χιλιάδες ευρώ μισθό το μήνα δηλαδή 84 χιλιάδες ευρώ το χρόνο ή δικαστής διευθυντής τμήματος κλπ κλπ
και έγινε και υπουργός πρόεδρος κλπ αυτοί οι άνθρωποι έχουν σχέση μαζί σου;;;;;
Αν το πιστεύεις αυτό απλά είσαι ηλίθιος
Γνωρίζω πως λειτουργεί αυτό το σύστημα, γνωρίζω αυτά που δεν γνωρίζεις εσύ
Γνωρίζω ότι η δικαιοσύνη που εσύ έχεις ψηλά γιατί έτσι σου είπαν και έτσι σου λένε νυχθημερόν είναι ένα πράμα που μαγειρεύται ένα πράμα που κόβεται και ράβεται στα μέτρα του δικαστή όπως αυτός θέλει
οι πλείστες δίκες κερδίζονται και χάνονται απλά στο ποιον θα πει ότι πιστέψε ο δικαστής με κριτήρια που μόνο ο ίδιος ξέρει στα πλαίσια της ζωντανής δίκης κλπ κλπ κατά πως εσύγκοψεν δηλαδή
Δεν το πιστεύεις ε;
Εμ τι να κάνουμε
Έτσι σου έμαθαν να πιστεύεις
Νομίζεις ότι οι νόμοι και το δίκαιο είναι επιστήμη
Θα σου πω κάτι βρε που δεν σου λένε
Στην υπόθεση Νικολάου κ.ά v Νικολάου κ.ά. (αρ. 2) (1992) 1 ΑΑΔ 1338
το ανώτατο δικαστήριο κλήθηκε να αποφασίσει κατά πόσο είναι παραδεκτή η τροποποίηση του Συντάγματος εξ’ ονόματος του δικαίου της
ανάγκης. Θέμα προς επίλυση ήταν η συνταγματικότητα του Νόμου
95/1989 με τον οποίο τροποποιήθηκε το άρθρο 111 του Συντάγματος
καθιερώνοντας την ίδρυση του οικογενειακού δικαστηρίου.
5 δικαστές είπαν ότι η τροποποίηση ήταν αντισυνταγματική και
5 δικαστές είπαν ότι η τροποποίηση ήταν συνταγματική
Η δικαιοσύνη υπάρχει μόνο στα μυαλά σου και όσων θέλουν να πιστεύουν σε παραμύθια
Ξέρεις πόσες υποθέσεις μπορώ να σου πω που αφορούσαν ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο πράγμα και ο ένας δικαστής είπε έτσι και ο άλλος γιουβέτσι;
Ο ένας είπε μαύρο και ο άλλος άσπρο
Για το ίδιο ακριβώς πράγμα
Σοκάρεσαι φιλήσυχε φιλειρηνικέ πολιτάκο;
Νοιώθεις να γκρεμίζεται η ασφάλεια που ένοιωθες τόσα χρόνια κάτω από τα ποδαράκια σου;
Ρε ηλίθιε
σου πήραν τα λεφτά μέσα από τις τσέπες σου ρε και το ανώτατο δικαστήριο αποφάσισε ότι δεν ελέγχεται από το διοικητικό δικαστήριο
πέταξε μεν την μπάλα στα επαρχιακά αλλά για να είναι σίγουροι ότι δεν θα γίνει τίποτα
έστω και αν δεν έχουν δικαιοδοσία όπως αποφάνθηκαν και πάλι κατά πλειοψηφία
έβαλαν και στο τέλος της απόφασης τους για το κούρεμα την ουρά
ότι θα πρέπει να αποδείξει αυτός που θα κάνει αγωγή ότι η ζημιά που έπαθε λόγω του κουρέματος είναι μεγαλύτερη από αυτή που θα πάθαινε αν δεν γινόταν!!!!!!!
κάτι που κανένας δεν μπορεί να το πει με βεβαιότητα και ούτε και έχει τα στοιχεία για να θεμελιώσει κάτι τέτοιο
Βεβαίως, δεν πρέπει να λησμονείται ότι το αντικείμενο των αστικών διαδικασιών δεν μπορεί να είναι άλλο παρά η όποια χρηματική ζημία στους καταθέτες κατέστη προκύπτουσα από ενέργειες των τραπεζών, της Πολιτείας ή των εμπλεκομένων οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων.
Και το ζητούμενο θα είναι, σε τελευταία ανάλυση, αυτό που το ίδιο το άρθρο 3(2)(δ) του Νόμου προνοεί, εκφράζοντας, όπως είπαμε, πάγιες νομικές αρχές –
το κατά πόσο η ζημία στους καταθέτες είναι μεγαλύτερη από αυτή που θα υφίσταντο αν τα διατάγματα δεν είχαν εκδοθεί και οι τράπεζες είχαν αφεθεί στην πορεία τους.
Δεν θα μπορούσαν δηλαδή οι καταθέτες να ευρίσκονται σε δυσμενέστερη εκείνης θέση, όπως όμως δεν θα μπορούσαν να ευρίσκοντο ποτέ και σε ευνοϊκότερη – και τούτο πρέπει να είναι συνεχώς υπ΄όψη, διότι είναι τα δεδομένα που αφορούν την κατάσταση των τραπεζών κατά το χρόνο των Διαταγμάτων που καθορίζουν και την πραγματική αξία των καταθέσεων κατά το χρόνο εκείνο, με κυρίαρχο στοιχείο ότι οι καταθέτες δεν είναι παρά πιστωτές της τράπεζας.
Η δικαιοσύνη που σου πουλάνε φιλήσυχε φιλειρηνικέ πατριωτάκη έχει όρια
και τα όρια αυτά δεν μπορούν να ξεπεραστούν
τα όρια αυτά πάνε μέχρι της προστασίας του στάτους κβο
οπότε φιλήσυχε φιλειρηνικέ πατριωτάκη έχουμε μια ουσιώδη και καθοριστική διαφορά
εσύ δεν ξέρεις πως λειτουργεί αυτό το σύστημα ιδίως αυτό που ονομάζεται δικαιοσύνη δεν μπορείς να ξέρεις πότε σε περιπαίζουν και πότε όχι
εγώ ξέρω, εσύ δεν ξέρεις γιατί δεν είσαι μέσα σε αυτό
και σε διαβεβαιώ ότι τα πράγματα είναι χειρότερα από όσο φαντάζεσαι
και τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα και κανένας δεν θα σε προτατέυσει
Δες το παράδειγμα των τύπων με τα αξιόγραφα οι οποίοι οργανώθηκαν συσπειρώθηκαν και έκαναν τρομακτική δουλειά και εκδηλώσεις
ο Φοίβος Μαυροβουνιώτης τον οποίο γνώρισα και μπορώ να πω ότι έχω καλή άποψη για αυτόν είναι ο κατεξοχήν φιλήσυχος φιλειρηνικός πολιτάκος
ο κύριος Φοίβος είναι ο ορισμός αυτού
στέλεχος του δησυ επαγγελματίας στον τομέα των οικονομικών με πολλά λεφτά που όμως έκανε ένα μικρούλικο λαθάκι όπως κάνατε όλοι οι φιλήσυχοι φιλειρηνικοί μαλάκες αλλά αυτός έκανε μεγαλύτερο
εμπιστεύτηκε τις τράπεζες και τους εμπιστεύτηκε τα λεφτά του και αυτά που υπέγραφε και τελικά τσουππππ
του τα φάγανε
και δώστου οργανώσεις και συνελεύσεις στην χοιροκοιτία με καμιά 1000 κόσμο και δώστου στα τηλεοπτικά πάνελ και δώστου συναντήσεις με αξιωμτατούχους ακόμα και με την τρόικα συναντήθηκαν τα παιδιά
και φυσικά όλοι τους έγραψαν στ αρχίδια τους
και ο μέχρι πρότινος φιλήσυχος φιλειρηνικός πατριωτάκος στέλεχος δησυ κύριος Φοίβος τι είπε μετά την συνάντηση με το νέο Γενικό Εισαγγελέα;;;;
πάντα κάποιοι σηκώνανε το βάρος και είχανε το κόστος ενώ οι άλλοι τον έπαιζαν στα φεισμπουκ
ξέρω ότι θα σοκαριστείς από το τραγούδι που θα σου βάλω
και δεν θα καταλάβεις
δεν περιμένω να καταλάβεις φιλήσυχε φιλειρηνικέ μαλάκα
γιατί δεν γνωρίζεις ότι άνθρωποι πεθαίνουν και δολοφονούνται καθημερινά από την εξουσία αλλά εσύ νομίζεις ότι αυτά είναι ταινίες
απλά να γνωρίζεις ότι με το να γράφεις κουλτουριάκες μαλακίες και αμπελοφιλοσοφίες στα ιντερνετ με ποιήματα και πολύ ψαγμένες αρλούμπες ή πασιαμικές μαλακίες είσαι ένα σκουλίκι που σέρνεται και μόνο
να το γνωρίζεις αυτό, είσαι απλά ένα σκουλίκι που σέρνεται και ως βολεμένο ανθρωπάκι κοιτάει την ζωούλα του και μόνο
Έχω ένα ..»πλεονέκτημα» επιπλέον από σένα φιλήσυχε φιλειρηνικέ πολιτη
Ναι εγώ ως άτομο ως άνθρωπος έχω κάτι που δεν έχεις εσύ
Ξέρω εκ των έσω πως λειτουργεί αυτό το σύστημα που αποτελείται από ανθρώπους συγκεκριμένους
Γνωρίζω πως λειτουργεί ως κανόνας και για ποιον δουλεύει
Γνωρίζω αυτά που δεν γνωρίζεις εσύ
Για αυτό και μπορώ και μιλάω
Εσύ απλά πας στην δουλίτσα σου κάθε πρωί αν έχεις πλέον δουλειά
Το πολύ πολύ να βρεθείς αντιμέτωπος με κανένα βαριεστημένο δημόσιο υπάλληλο που απλά θα σε γράψει στ αρχίδια του στις κοινωνικές ασφαλίσεις στο κτηματολόγιο στο κεπ κλπ κλπ
Και μετά θα βγεις και κλάσεις τον πόνο σου είτε στην παρέα σου είτε στο φεισμπουκ και πάρεις πολλά λαικ με άλλους φιλήσυχους φιλειρηνικούς πολιτάκους σαν κι εσένα και όλοι μαζί θα κλάνετε παρέα για την δημοσιουπαλληλική νοοτροπία των τεμπελόσκυλων γιατί δεν σου απάντησαν δύο άντε τρεις φορές το τηλέφωνο και εσύ ως ευρωπΕος μαλάκας θίχτηκες
Αυτή είναι η επάφη που έχεις με το σύστημα φιλήσυχε φιλειρηνικέ μαλάκα
Αυτή όλη κι όλη είναι η κακοδιοίκηση που είχες και έχεις
Το πολύ πολύ να έχασες και καμιά δίκη για το χωράφι ή το μαγαζάκι σου και να σου τα έφαγαν οι δικηγόροι που τα έκαναν πλακάκια αλλά και ο δικαστής που δεν ήταν δίκαιος και δεν σου έδωσε το κοτσιάνι
Ξέρεις φιλήσυχε φιλειρηνικέ πατριωτάκη, συμβαίνουν και χειρότερα βρε
Άνθρωποι αυτή την στιγμή που εσύ κλάνεις στα φεισμπουκ και στα μπλοκ σαπίζουν κυριολεκτικά στις φυλακές
Αν διαβάζεις αυτό το μπλοκ θα έχεις διαβάσεις τις δεκάδες υποθέσεις που απλά έτυχε να έχω οπότε μπορείς να υπολογίσεις πόσοι εκατοντάδες και χιλιάδες άνθρωποι βασανίζονται αυτή την στιγμή που εσύ κλάνεις στα φεισμπουκ και στα μπλοκ ότι δεν σου συμπεριφέρονται καλά στην δημόσια υπηρεσία
Αυτοί που σε κυβερνάνε φιλήσυχε φιλειρηνικέ μαλάκα μάθε το ότι σε έχουν γραμμένο στα αρχίδια τους είτε άντρες είτε γυναίκες
Αυτοί που σε κυβερνάνε σε όλες τις βαθμίδες εξουσίας σε όλες τις εξουσίες απλά σε έχουν γραμμένο στ αρχίδια τους και κάθε μήνα παίρνουν το παχουλό μισθό τους
Αλήθεια θεωρείς ότι ένας άνθρωπος που είναι πχ Γενικός Διευθυντής Υπουργείου στην κλίμακα 16 δηλαδή 7.000, 7 χιλιάδες ευρώ μισθό το μήνα δηλαδή 84 χιλιάδες ευρώ το χρόνο ή δικαστής διευθυντής τμήματος κλπ κλπ
και έγινε και υπουργός πρόεδρος κλπ αυτοί οι άνθρωποι έχουν σχέση μαζί σου;;;;;
Αν το πιστεύεις αυτό απλά είσαι ηλίθιος
Γνωρίζω πως λειτουργεί αυτό το σύστημα, γνωρίζω αυτά που δεν γνωρίζεις εσύ
Γνωρίζω ότι η δικαιοσύνη που εσύ έχεις ψηλά γιατί έτσι σου είπαν και έτσι σου λένε νυχθημερόν είναι ένα πράμα που μαγειρεύται ένα πράμα που κόβεται και ράβεται στα μέτρα του δικαστή όπως αυτός θέλει
οι πλείστες δίκες κερδίζονται και χάνονται απλά στο ποιον θα πει ότι πιστέψε ο δικαστής με κριτήρια που μόνο ο ίδιος ξέρει στα πλαίσια της ζωντανής δίκης κλπ κλπ κατά πως εσύγκοψεν δηλαδή
Δεν το πιστεύεις ε;
Εμ τι να κάνουμε
Έτσι σου έμαθαν να πιστεύεις
Νομίζεις ότι οι νόμοι και το δίκαιο είναι επιστήμη
Θα σου πω κάτι βρε που δεν σου λένε
Στην υπόθεση Νικολάου κ.ά v Νικολάου κ.ά. (αρ. 2) (1992) 1 ΑΑΔ 1338
το ανώτατο δικαστήριο κλήθηκε να αποφασίσει κατά πόσο είναι παραδεκτή η τροποποίηση του Συντάγματος εξ’ ονόματος του δικαίου της
ανάγκης. Θέμα προς επίλυση ήταν η συνταγματικότητα του Νόμου
95/1989 με τον οποίο τροποποιήθηκε το άρθρο 111 του Συντάγματος
καθιερώνοντας την ίδρυση του οικογενειακού δικαστηρίου.
5 δικαστές είπαν ότι η τροποποίηση ήταν αντισυνταγματική και
5 δικαστές είπαν ότι η τροποποίηση ήταν συνταγματική
Η δικαιοσύνη υπάρχει μόνο στα μυαλά σου και όσων θέλουν να πιστεύουν σε παραμύθια
Ξέρεις πόσες υποθέσεις μπορώ να σου πω που αφορούσαν ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο πράγμα και ο ένας δικαστής είπε έτσι και ο άλλος γιουβέτσι;
Ο ένας είπε μαύρο και ο άλλος άσπρο
Για το ίδιο ακριβώς πράγμα
Σοκάρεσαι φιλήσυχε φιλειρηνικέ πολιτάκο;
Νοιώθεις να γκρεμίζεται η ασφάλεια που ένοιωθες τόσα χρόνια κάτω από τα ποδαράκια σου;
Ρε ηλίθιε
σου πήραν τα λεφτά μέσα από τις τσέπες σου ρε και το ανώτατο δικαστήριο αποφάσισε ότι δεν ελέγχεται από το διοικητικό δικαστήριο
πέταξε μεν την μπάλα στα επαρχιακά αλλά για να είναι σίγουροι ότι δεν θα γίνει τίποτα
έστω και αν δεν έχουν δικαιοδοσία όπως αποφάνθηκαν και πάλι κατά πλειοψηφία
έβαλαν και στο τέλος της απόφασης τους για το κούρεμα την ουρά
ότι θα πρέπει να αποδείξει αυτός που θα κάνει αγωγή ότι η ζημιά που έπαθε λόγω του κουρέματος είναι μεγαλύτερη από αυτή που θα πάθαινε αν δεν γινόταν!!!!!!!
κάτι που κανένας δεν μπορεί να το πει με βεβαιότητα και ούτε και έχει τα στοιχεία για να θεμελιώσει κάτι τέτοιο
Βεβαίως, δεν πρέπει να λησμονείται ότι το αντικείμενο των αστικών διαδικασιών δεν μπορεί να είναι άλλο παρά η όποια χρηματική ζημία στους καταθέτες κατέστη προκύπτουσα από ενέργειες των τραπεζών, της Πολιτείας ή των εμπλεκομένων οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων.
Και το ζητούμενο θα είναι, σε τελευταία ανάλυση, αυτό που το ίδιο το άρθρο 3(2)(δ) του Νόμου προνοεί, εκφράζοντας, όπως είπαμε, πάγιες νομικές αρχές –
το κατά πόσο η ζημία στους καταθέτες είναι μεγαλύτερη από αυτή που θα υφίσταντο αν τα διατάγματα δεν είχαν εκδοθεί και οι τράπεζες είχαν αφεθεί στην πορεία τους.
Δεν θα μπορούσαν δηλαδή οι καταθέτες να ευρίσκονται σε δυσμενέστερη εκείνης θέση, όπως όμως δεν θα μπορούσαν να ευρίσκοντο ποτέ και σε ευνοϊκότερη – και τούτο πρέπει να είναι συνεχώς υπ΄όψη, διότι είναι τα δεδομένα που αφορούν την κατάσταση των τραπεζών κατά το χρόνο των Διαταγμάτων που καθορίζουν και την πραγματική αξία των καταθέσεων κατά το χρόνο εκείνο, με κυρίαρχο στοιχείο ότι οι καταθέτες δεν είναι παρά πιστωτές της τράπεζας.
Η δικαιοσύνη που σου πουλάνε φιλήσυχε φιλειρηνικέ πατριωτάκη έχει όρια
και τα όρια αυτά δεν μπορούν να ξεπεραστούν
τα όρια αυτά πάνε μέχρι της προστασίας του στάτους κβο
οπότε φιλήσυχε φιλειρηνικέ πατριωτάκη έχουμε μια ουσιώδη και καθοριστική διαφορά
εσύ δεν ξέρεις πως λειτουργεί αυτό το σύστημα ιδίως αυτό που ονομάζεται δικαιοσύνη δεν μπορείς να ξέρεις πότε σε περιπαίζουν και πότε όχι
εγώ ξέρω, εσύ δεν ξέρεις γιατί δεν είσαι μέσα σε αυτό
και σε διαβεβαιώ ότι τα πράγματα είναι χειρότερα από όσο φαντάζεσαι
και τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα και κανένας δεν θα σε προτατέυσει
Δες το παράδειγμα των τύπων με τα αξιόγραφα οι οποίοι οργανώθηκαν συσπειρώθηκαν και έκαναν τρομακτική δουλειά και εκδηλώσεις
ο Φοίβος Μαυροβουνιώτης τον οποίο γνώρισα και μπορώ να πω ότι έχω καλή άποψη για αυτόν είναι ο κατεξοχήν φιλήσυχος φιλειρηνικός πολιτάκος
ο κύριος Φοίβος είναι ο ορισμός αυτού
στέλεχος του δησυ επαγγελματίας στον τομέα των οικονομικών με πολλά λεφτά που όμως έκανε ένα μικρούλικο λαθάκι όπως κάνατε όλοι οι φιλήσυχοι φιλειρηνικοί μαλάκες αλλά αυτός έκανε μεγαλύτερο
εμπιστεύτηκε τις τράπεζες και τους εμπιστεύτηκε τα λεφτά του και αυτά που υπέγραφε και τελικά τσουππππ
του τα φάγανε
και δώστου οργανώσεις και συνελεύσεις στην χοιροκοιτία με καμιά 1000 κόσμο και δώστου στα τηλεοπτικά πάνελ και δώστου συναντήσεις με αξιωμτατούχους ακόμα και με την τρόικα συναντήθηκαν τα παιδιά
και φυσικά όλοι τους έγραψαν στ αρχίδια τους
και ο μέχρι πρότινος φιλήσυχος φιλειρηνικός πατριωτάκος στέλεχος δησυ κύριος Φοίβος τι είπε μετά την συνάντηση με το νέο Γενικό Εισαγγελέα;;;;
πάντα κάποιοι σηκώνανε το βάρος και είχανε το κόστος ενώ οι άλλοι τον έπαιζαν στα φεισμπουκ
ξέρω ότι θα σοκαριστείς από το τραγούδι που θα σου βάλω
και δεν θα καταλάβεις
δεν περιμένω να καταλάβεις φιλήσυχε φιλειρηνικέ μαλάκα
γιατί δεν γνωρίζεις ότι άνθρωποι πεθαίνουν και δολοφονούνται καθημερινά από την εξουσία αλλά εσύ νομίζεις ότι αυτά είναι ταινίες
απλά να γνωρίζεις ότι με το να γράφεις κουλτουριάκες μαλακίες και αμπελοφιλοσοφίες στα ιντερνετ με ποιήματα και πολύ ψαγμένες αρλούμπες ή πασιαμικές μαλακίες είσαι ένα σκουλίκι που σέρνεται και μόνο
να το γνωρίζεις αυτό, είσαι απλά ένα σκουλίκι που σέρνεται και ως βολεμένο ανθρωπάκι κοιτάει την ζωούλα του και μόνο
Far from having his eyes glaze over when meeting a lwayer specializing in ill treated migrants THEO PANAYIDES meets an energetic anarchist
A few hours after meeting Michalis Paraskevas, I realise it’s impossible to explain to friends and colleagues why I’m so impressed with him. It’s a sad fact of life that people’s eyes glaze over when they hear words like ‘migrants’ and ‘human rights’, and that’s what 36-year-old Michalis does – he’s a lawyer specialising in cases of ill-treated migrants. It didn’t sound like the most exciting interview, at least on paper. I fully expected to be nodding piously while being lectured on how we can all Do Better – but instead I got rage, charisma and waves of furious energy. You wouldn’t think a small, second-floor office on a quiet Nicosia side-street could contain so much energy.
He spits out statute, precedent and relevant statistics with impressive felicity. “I know the law. I know their system – OK?” he explains, ‘they’ being the banks, vested interests and “media of mass deception” behind the system. That “OK?” is one of his repeated phrases (carrying a slight edge, as if to say ‘You got a problem with that?’, an impression reinforced by his savage crew-cut and prominent features), another being “re koumbare”, the Cypriot version of ‘mate’. But it’s not just what Michalis says that makes an impact – it’s also the way his green eyes flash, or the way he’ll rock back and forth in his chair as if about to explode, or the way he’ll bang a fist down on his desk to underline a point, or the way he’ll raise his arms, as if offering himself to an invisible firing squad, when he says something like “I’m an anarchist! Yes, I-am-an-anarchist! But I don’t mean Molotov cocktails and shit like that – OK?”.
Above all, perhaps, it’s the way his mobile phone keeps ringing – eight or nine times in the 90 minutes I spend in his office (there are no secretaries or other lawyers; he’s completely alone, maybe because helping migrants isn’t exactly lucrative work). Most of the calls relate to ongoing cases, though one is from his older brother Marios, who’s just arrived from Greece; there’s also a younger brother who – like Michalis – studied Law in Thessaloniki, the Greek influence being very strong because that’s the kind of family he grew up in, a nationalist family that flew the Greek flag and was proud of it (his dad was a teacher, his mother a school administrator). “My childhood influences were ‘Greece, Cyprus, Enosis’,” he recalls – and he’s outgrown that phase but retains a certain nostalgia: he runs a blog at osr55.wordpress.com (there’s also a YouTube channel at youtube.com/user/osr555, where he uploads videos on a regular basis), the ‘55’ standing, symbolically, for 1955, the year of EOKA. And the ‘osr’? That stands for ‘Only Solution, Revolution’.
It’s easy to scoff at such fiery posturing – but Michalis is one step ahead of the scoffers. “That’s automatism,” he points out when he talks of anarchist communities in Catalonia in 1936 and I wonder (as most people would) if that can really work in the long term. “What you just did there is an automatic response, which we’ve been taught by our family, the schools, the media of mass deception. An automatic response. Automatically, as soon as you hear something like that, you’re like ‘Oh, but human nature…’ and crap like that”. Anarchism can work, he believes, citing not just Catalans but Native American tribes – anarchism in the strict sense of living without a central authority. One of his dreams, which he and his wife are slowly putting into practice, is to build a house that’s entirely “autonomous”, with its own solar power,generators and a plot of land to grow vegetables and raise chickens; “So I won’t need anyone, neither governments nor corporations”.
But the real reason why it’s hard to scoff at Michalis’ revolutionary talk is because he’s not spouting these ideals from the comfort of a desk job or trust fund: he’s in the trenches, fighting the system – so he says – every day and twice on the weekend. He mentions lots of cases in the course of our 90 minutes, most of them punctuated with indignant cries of “they’re crazy, re koumbare!”. The case of the Iranian migrant who spent 55 months in jail while his case was pending. The case of Senthil Thevathas, a former Tamil rebel deported back to Sri Lanka (where he’s now hiding out, trying to avoid execution) – even though the Supreme Court specifically ordered that Thevathas shouldn’t be deported till his case had been examined, an order that was simply ignored by the Department of Migration. The case of a Syrian mother and her 12-year-old child, who only wanted to go to Sweden – and tried to leave Cyprus with a fake passport, which admittedly was wrong, but Migration’s response was to arrest her, leave the child to fend for itself, and order her deported back to war-torn Syria!
immigrants in nicosia
Migration is clearly his nemesis; the Department, says Michalis scathingly, “operates like a common racist”. Most of what he says about department head Anny Shakalli is unfortunately libellous, though he doesn’t care: “Let her sue me, no problem” (he’s already been hauled before disciplinary boards twice, and won his case on both occasions). The stories he tells offer few fist-pumping triumphs; mostly they involve applications for habeas corpus being dismissed, judges being apathetic (or worse), Michalis ranting and raving at heartless officials – all while migrants rot in jail and weep copiously. “Why are you treating us this way?” he recalls the Syrian woman asking, and shakes his head: “I was ashamed. I was ashamed of my country.”
But after all, I venture, there’s a crisis now. We don’t have room for migrants.
“That’s ridiculous!” he snaps back. “First of all, there’s a war in Syria. You think they know Cyprus, and they’re coming here for the halloumi? Most Syrians – maybe 99.9 per cent – want to go to Sweden or Germany. They don’t want to stay in this stinking place!”.
What’s his opinion of Cypriots generally?
“They’re skatopsyshi,” he replies vehemently, meaning they have ‘shit for souls’. “We’re among the most skatopsyshi nations. This society is rotten to the core, there’s no sense of solidarity – you can see that by how they treat the weakest. This society, when they see a weak person lying on the ground, they’ll go and kick them when they’re down. That’s all I have to say”.
The phone rings again. It’s one of his current cases (he has about 80 ongoing cases, which explains why he’s usually in the office from early morning) – an EU citizen married to an Asian man. They have a three-year-old child, with a legally-issued birth certificate naming the man as the father – but the authorities now claim it’s a marriage of convenience, and when the woman went to find out why she wasn’t allowed to work “our friends the stinking cops, the dirtbags, arrested her right in front of her child. Even though you aren’t allowed to jail a mother even for a criminal offence, only for drugs. And she’s a European citizen!” The woman’s been in jail since August 6 (it’s now September 20) – and indeed they’d been planning to deport her that same day, leaving the child behind. “They’re such liars, re koumbare, they’re such liars. I mean, they claim the man isn’t the father – so what, you’re going to leave the child with a stranger?” Michalis intervened, and blocked the deportation – but this morning, right before our interview, had an application for an interim order dismissed by a judge.
“Yes, hi,” he says on the phone now. His English isn’t perfect, and the woman is clearly distraught. “I’m – yes, Michalis, your lawyer, yes…”
A long pause. He listens.
“Listen, listen to me,” he says at last. “Today the judge, unfortunately, they reject the application. We have to make another application. But this will take at least one month…”
Another long pause.
“Listen to me, listen to me, listen to me. I understand. Don’t – listen – when they call you, don’t talk with these people. Don’t talk to them. Tell them ‘call my lawyer’. You understand what I’m telling you?”
Another pause. He raises his voice, as if to drown out her wailing.
“Don’t talk – listen – listen to me very carefully, what I’m gonna tell you. When these people call you, and they say that is from the Immigration, tell them ‘I have a lawyer. Don’t talk with me, talk to my lawyer’. And turn off the telephone. OK? I will make another application on Monday, and we will see what happens…”
He goes on for a few more minutes, ending with a promise to visit her later today at the detention centre where she’s being held “in the middle of nowhere”. It must take its toll, dealing with such cases day after day, trying to calm the distraught and desperate – but Michalis Paraskevas wouldn’t be half as impressive if he were simply doing good work, or even if his anger were a bitter, unhappy kind of anger. What’s great, and invigorating, is the way his anger is creative. It nurtures and sustains him, and goes hand-in-hand – despite everything – with dreams of a better future.
“I have no delusions on what I can offer,” he admits. “Anyone who thinks world revolution is going to start from Cyprus is out of his mind”. But he is nonetheless an anarchist – or a “libertarian socialist,” as he likes to call it – trying to be what 19th-century writer Peter Kropotkin called a “revolutionary spirit” (Kropotkin is one of his influences, along with Bakunin, Malateste and Berkman; he found their texts online, the internet being the new revolutionary frontier). “Nothing is ever lost,” he asserts. “Every struggle leaves something behind”. Even when it feels like he’s banging his head against a brick wall, he can make a tiny difference, or inspire some younger person. “Another world is possible,” he says. “It doesn’t mean it’s coming tomorrow, nor the day after. Maybe I won’t even be alive.” But the hope – the conviction – is there.
Michalis is an athlete. That’s important to note: he’s been cycling all his life, was a Cyprus champion in his teens, won the silver for the whole of Northern Greece during his college years. He talks like an athlete, as when speaking of a televised debate he had with MP Zacharias Koulias: “I demolished him in five minutes!” he says gleefully. “With arguments,” he adds, as if he and Koulias might’ve arm-wrestled instead, or raced their bikes. When he thinks about his life – his work, his beliefs, the seemingly inviolable System – I suspect he thinks like an athlete: it’s all about stamina and determination, and refusing to give up till you’ve wheeled across the finish line.
“Everyone makes their choices in this life,” says Michalis firmly. He cites Pavlos Fyssas, the Greek leftist killed by Golden Dawn supporters in Greece recently; not that he himself wants to die, he adds quickly, but that’s what you do, “you do what you believe in and hope for the best… Today we’re alive, tomorrow we’re not. It goes without saying that I have plans for the future, I want to start a family – but everyone makes their choices. If you want to be a slave, and a worm, and to crawl, then go ahead and do it, my friend – but I don’t accept that. OK? I’ll keep doing what I’m doing, and let them do what they want to me.”
Some may despise him, and that’s okay too: “You see how I am as a person: you either like me or you don’t like me!” But the point is revolution, and “revolution begins in the mind,” he says earnestly. “I chose to be in society. I’m in the system – I’m a lawyer, obviously – and I’m fighting within this system.
“You know what the easiest thing in the world is, Theo? To wear torn clothes, and grow my hair Rasta-style, and go get my fix” – he makes the universal gesture for puffing on a joint – and say ‘I’m an anarchist’. No, my friend, that’s not being an anarchist. An anarchist is a fighting man, who’s fighting for a better society”. Like I said, impressive.
Μια από της μεγαλύτερες φράσεις που ειπώθηκαν είναι αυτή του Σωκράτη: εν οίδα ότι ουδέν οίδα
Ένα ξέρω ότι τίποτα δεν ξέρω
Εν ολλίγοις ότι συνέχεια πρέπει να είμαστε σε εγγρήγορση με ανοικτό μυαλό τζαι ψυσιή τζαι να είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε τζαι να μάθουμε νέα πράματα που ούτε καν μας περνούν από το μυαλό
Έγραψα παλιότερα, η συνειδητοποίηση της άγνοιας μας το απαραίτητο εφόδιο για να μάθουμε…
Τι υπάρχει γύρω μας;
Άνθρωποι οι οποίοι είναι παλλουκωμένοι στα στερεότυπα τους
παλλουκωμένοι τζαι βιδωμένοι με μανία στα όσα τους έχωσαν κυριολεκτικά στο κεφάλι τους που τον τζαιρό που εγεννηθήκαν
άνθρωποι που τους έμαθαν στο σχολειό ότι δημοκρατία είναι να εκλέγεις έναν πρόεδρο ο οποίος μετά θα αποσφασίζει για σένα χωρίς εσένα
σκεφτείτε το!
παιδάκια 6 χρόνων μαθαίνουν ότι δημοκρατία είναι να εκλέγουν έναν πρόεδρο αντιπρόεδρο γραμματέα ταμία και βιβλιοθηκάριο
εννοείται ότι για τα παιδάκια αυτό είναι διαγωνισμός δημοφηλίας αλλά σιγά σιγά εντυπώνεται ότι αυτό το πράμα είναι η δημοκρατία
και τους εντυπώνεται βαθύτερα και με την προπαγάνδα που μαθαίνουν συνέχεια στο σχολείο στο σπίτι στην τηλεόραση
δημοκρατία είναι απλά κάθε 1 χρόνο ή κάθε 5 χρόνια να θκιαλέεις κάποιον ο οποίος για το υπόλοιπο χρονικό πλαίσιο θα αποφασίζει για σένα χωρίς εσένα
σκεφτείτε τώρα το εξής: αν οι δάσκαλοι μάθαιναν στα παιδάκια ότι δημοκρατία είναι να λαμβάνω μέρος στις αποφάσεις που με αφορούν και επηρεάζουν την ζωή μου
ότι δημοκρατία είναι η αυτοοργάνωση των ανθρώπων οι οποίοι μαζί θα συναποφασίζουν για αυτά που τους αφορούν και ότι μαζί και από κοινού θα βρίσκουν λύσεις
Η πραγματικότητα όμως λέει άλλα
κύπρος
κυπρέοι
ακόμα τζαι οι πολιτικοποιημένοι τζαι καλά κυπρέοι αγνοούν τεράστιες ποσότητες ιστορικών γεγονότων που κυριολεκτικά η σημασία είναι ιστορική και καθοριστική ως παράδειγμα για το τι είναι ο άνθρωπος
όλοι ανεξαιρέτως οι κυπρέοι που δεν ανήκουν στον λεγόμενο «χώρο» κλπ δεν έχουν ιδέα τι έγινε στην καταλωνία το 1936 και τι είναι ο ισπανικός εμφύλιος
το τραγικό είναι ότι στο άκουσμα της λέξης αναρχία
χωρίς να έχουν ιδέα τι περιεχόμενο είναι αυτό
ανθρωπάκια που αγνοούν βασικά ιστορικά γεγονότα της ανθρωπότητας
έχουν το θράσσος να το χλευάζουν
είναι εντυπωσιακό πως η αναίδεια που αγράμματους κυριολεκτικά ανθρώπους μεγαλώνει χωρίς ίχνος αυτογνωσίας για την άγνοια τους
το θράσσος είναι το χαρακτηριστικό τους
«ρεαλιστές» του κώλου μίζερα ανθρωπάκια που δεν έχουν ιδέα για τον κόσμο στον οποίο ζουν
που δεν βλέπουν πέρα από την μύτη τους
αυτή είναι συνήθως η πληροφόρηση που έχουν
τέσπα
ήθελα να γράψω για την επέτειο γένησης του Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι ενός εκ των φωτεινών μορφών των αναρχικών της Καταλωνίας που μοιράστηκε την λεγόμενη ουτοπία του Αναρχισμού σε ελευθεριακές κολλεκτίβες με πάνω από εννιά εκατομμύρια εργάτες κι αγρότες έζησαν, συμμετείχαν, εργάστηκαν στην μεγάλη ελευθεριακή επανάσταση, είτε στα εργοστάσια που οργανώθηκαν ελευθεριακά, είτε στα χωράφια.
Με αφορμή τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες μέρες με τον βασανισμό των 4 συλληφθέντων αναρχικών από τις ομάδες καταστολής του κράτους και την αξιοπρεπή στάση που κράτησαν τα παιδιά που φτύνουν κατάμουτρα όλα αυτά τα σκουλίκια και μπροστά τους φωνάζουν να ζήσει η αναρχία είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουν κάποια πράγματα
συνήθως συνοδεύεται με μαύρες εικόνες βίας επεισόδια με μουσική υπόκρουση χολιγουτιανή στα δελτία παραπληροφόρησης των ανθρώπων από τα μέσα μαζικής εξαπάτησης
οι κάποιες εξαιρέσεις δημοσιογράφων απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα
η πλέον παρεξηγημένη ιδεολογία που ανάγκασε μάλιστα πολλούς να αυτοπροσδιορίζονται ως ελευθεριακοί κομμουνιστές για να μην έχουν το στίγμα του αρνητισμού που προσέδωσαν σε αυτή την υπέροχη απελευθερωτική ιδεολογία
χωρίς αρχή/εξουσία
ελεύθερη συναίνεση μεταξύ των ανθρώπων οι οποίοι θα μπορούν να αποφασίζουν για αυτά που τους αφορούν χωρίς αντιπροσώπους
δημοκρατία, άμεση χωρίς αντιπροσώπους και όχι αστικός κοινοβουλευτισμός έμμεση αντιπροσωπευτική τάχα δημοκρατία
Ποιος ξέρει καλύτερα τις ανάγκες σου παρά από σένα τον ίδιο;
τεσπα δεν θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες σε αυτό το κείμενο
απλά ήθελα να γράψω μια εισαγωγή πριν αναδημοσιεύσω ένα αναρχικό κείμενο από ένα αναρχικό μπλοκ
Ο αναρχισμός έχει θεωρητική υποδομή η οποία λοιδορείται ιδίως από τους λεγόμενους υποστηρικτές του και καλά επιστημονικού σοσιαλισμού υπονοώντας ότι ο σοσιαλισμός είναι μια επιστήμη με νόμους και κανόνες όπως είναι η φυσική η χημεία κλπ
Αν το πάρουμε ακόμα και επιστημονικά όμως θα δούμε ότι ακόμη και αυτοί οι κανόνες της φυσικής είναι σχετικοί
η θεωρία της σχετικότητας δεν ισχύει για τον υποατομικό κόσμο των κβάντων και της κβαντομηχανικής
πόσω μάλλον όταν υπεισέρχεται ο ανθρώπινος παράγοντας ο τόσο ευμετάβλητος και περίπλοκος πολύπλοκος
Ο Αλεξάντερ Μπέργκμαν θέλοντας να προσεγγίσει τον άνθρωπο που επί της ουσίας ως μισθωτός σκλάβος δεν έχει τον χρόνο να κάτσει να σκεφτεί και να προσδιορίσει τι στον διάλο δεν πάει καλά με την ζωή του και συνέχεια είναι στην δουλειά με το αφεντικό να τον πρήζει για όλο και περισσότερη παραγωγή να παράγει προιόντα τα οποία ποτέ δεν θα μπορέσει να αγοράσει ο ίδιος και να μην έχει χρόνο να χαρεί καν την ζωή του την οικόγενεια του
Και έτσι κάθισε και έγραψε το Αλφαβητάρι του Αναρχισμού έχοντας κατά νου αυτό ακριβώς, ότι ο μικροαστός ο μισθωτός σκλάβος ο οποίος σιγουρα δεν έχει την θεωρητική υποδομή για να αντιληφθεί όρους και έννοιες βαρύγδουπες και άλλα ομορφα κοινωνικοπολιτικά θεωρήματα του μιλάει σε πρώτο πρόσωπο και θέτει ο ίδιος στον εαυτό του τα απλά ερωτήματα τα οποία θέτουν συνεχώς οι άνθρωποι που έχουν φάει το παραμύθι ότι το μόνο εφικτό σύστημα είναι ο καπιταλισμός και η κοινοβουλευτικής αντιπροσωπευτική κομματοκρατία κλπ κλπ
Πρώτ απόλα θέτει το πιο σημαντικό ερώτημα που θετουν όλοι οι μικροαστοί φιλήσυχοι φιλειρηνικοί πατριωτάκηδες που έχουν καταπιεί αμάσητοι την προπαγάνδα ταύτισης του αναρχικού με την βία ειδικά σήμερα που όταν πεις αναρχικός αμέσως στο μυαλό έρχεται η εικόνα ενός κουκουλοφόρου με μολότωφ
Από τα περιεχόμενα του βιβλίου:
Είναι ο αναρχισμός βία;
Τι είναι ο αναρχισμός
Είναι δυνατόν να υπάρξει αναρχία;
Θα λειτουργήσει ο κομμουνιστικός αναρχισμός;
Μη κομμουνιστές αναρχικοί (επεξέγηση και διαφοροποίηση από τον ατομικιστικό αναρχισμό που επί της ουσίας δεν είναι αναρχισμός)
Για να γίνει επανάσταση;
Αυτό που έχει σημασία είναι η ιδέα
Προετοιμασία
Οργάνωση των εργαζομένων για να κάνουν την κοινωνική επανάσταση
Αρχές και πρακτική
Κατανάλωση και ανταλλαγή
Η υπεράσπιση της επανάστασης ( η βία είναι ένα πάρα πολύ μικρό της τμήμα, η επανάσταση είναι νοητική διαδικασία γκρεμίσματος των δομών και θεσμών που μας επιβλήθηκαν τόσα χρόνια)
και αρχίζει στην εισαγωγή του ως εξής:
1928
Θέλω να σου μιλήσω για τον αναρχισμό. Θέλω να σου πω τι είναι ο αναρχισμός γιατί νομίζω ότι θα σε ωφελήσει, γιατί είναι πολύ λίγα γνωστά για αυτόν και γιατί τα όσα είναι γνωστά είναι διαδόσεις και στο μεγαλύτερο μέρος τους ψέματα.
Θέλω να σου μιλήσω για αυτόν γιατί πιστεύω ότι ο αναρχισμός είναι το τελειότερο και το ανώτερο πράγμα που έχει σκεφτεί ποτέ ο άνθρωπος, το μόνο πράγμα που μπορεί να δώσει σε εσένα ελευθερία και ευημερία και στον κόσμο ειρήνη και χαρά
Θέλω να σου μιλήσω για αυτόν απλά και κατανοητά ώστε να μην υπάρξει καμιά παρανόηση. Τα παχιά λόγια και οι πομπώδεις φράσεις φέρνουν μόνο σύγχυση. Καθαρή σκέψη σημαίνει απλά λόγια.
Πριν όμως σου πω τι είναι ο αναρχισμός θέλω να σου πω τι ΔΕΝ είναι ο αναρχισμός.
Αυτό είναι απαραίτητο γιατί έχουν διαδώσει πάρα πολλά ψέματα για τον αναρχισμό. Ακόμα και έξυπνοι άνθρωποι έχουν συχνά λανθασμένη γνώμη γι αυτόν.
Μερικοί μιλάνε για τον αναρχισμό χωρίς να ξέρουν τίποτα γι αυτόν. Άλλοι πάλι λένε επίτηδες ψέματα για τον αναρχισμό γιατί δεν θέλουν να μάθεις εσύ την αλήθεια για αυτόν.
Ο αναρχισμός έχει πολλούς εχθρούς, δεν πρόκειται βέβαια να σου πουν εκείνοι την αλήθεια για αυτόν. Το γιατί ο αναρχισμός έχει εχθρούς και ποιοι είναι οι εχθροί του θα το καταλάβεις αργότερα όσο θα προχωρούμε.
Τώρα αρκει να σου πω ότι ούτε ο πολιτευτής σου ούτε ο εργοδότης σου ούτε ο καπιταλιστής ούτε ο χωροφύλακας δεν θα σου μιλήσουν ειλικρινά για τον αναρχισμό.
Γιατί περισσότεροι δεν ξέρουν τίποτε για αυτόν ενώ όλοι τους τον μισούν.
Τα ίδια ισχύει και για τις εφημερίδες και τα περιοδικά τους –τον καπιταλιστικό τύπο.
Και οι περισσότεροι σοσιαλιστές και μπολσεβίκοι παρουσιάζουν με λανθασμένο τρόπο τον αναρχισμό.
Είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι το κάνουν από άγνοια. Αλλά κι εκείνοι που ξέρουν λένε συνήθως ψέματα για τον αναρχισμό και τον περιγράφουν σαν «αταξία και χάος» .
Μπορείς να δεις μόνος σου πόσο ανέντιμοι είναι:οι μεγαλύτεροι δάσκαλοι του σοσιαλισμού –ο Καρλ Μαρξ και ο Φρίντριχ Έγκελς είχαν πει ότι τελικό στάδιο του σοσιοαλισμού θα ήταν ο αναρχισμός. Είπαν ότι στην αρχή πρέπει να έχουμε σοσιαλισμό αλλά ότι μετά τον σοσιαλισμό θα υπάρξει κομουνισμός και ότι θα δημιουργηθεί μια πιο ελεύθερη και πιο όμορφη κοινωνία από την κοινωνία του σοσιαλισμού. Κι όμως οι σοσιαλιστές μολονότι ορκίζονται στο όνομα του Μαρξ και του Έγκελς επιμένουν να ονομάζουν τον αναρχισμό «αταξία και χάος» αυτό δείχνει πόσο ανήξεροι ή πόσο ανέντιμοι είναι.
Και οι μπολσεβίκοι κάνουν το ίδιο, μολονότι οι μεγαλύτερος δάσκαλος τους, ο Λένιν είχε πει ότι τελικό στάδιο του μπολσεβικισμού θα ήταν ο αναρχισμό και ότι τότε η ζωή θα γινόταν πιο ωραία και πιο ελεύθεροι.
Πρέπει λοιπόν να σου πω πρώτα πρώτα τι ΔΕΝ είναι ο αναρχισμός :
ΔΕΝ είναι βόμβες αταξία ή χάος
ΔΕΝ είναι κλοπές και φόνοι
ΔΕΝ είναι πόλεμος του καθενός εναντίον όλων
ΔΕΝ είναι επιστροφή στην βαρβαρότητα ούτε στην κατάσταση των πρωτόγονων αγρίων
Ο αναρχισμός είναι το διαμετρικά αντίθετο από όλα τα παραπάνω.
Αναρχισμό σημαίνει ότι θα πρέπει να είσαι ελεύθερος, ότι κανένας δεν θα πρέπει να υποδουλώνει να σε διαφαντεύει να σε κλέβει ή να σε εκβιάζει.
Σημαίνει ότι θα πρέπει να είσαι ελεύθερος να κάνεις αυτά που θέλεις και ότι δεν θα πρεπε να σε υποχρεώνουν να κάνεις αυτά που δεν θέλεις.
Σημαίνει ότι θα πρέπει να έχεις την δυνατότητα να διαλέξεις το είδος της ζωής που θέλεις να ζήσεις και να την ζήσεις χωρίς κανένας να σε εμποδίσει.
Σημαίνει ότι ο διπλανός σου θα πρέπει να έχει την ίδια ελευθερία με σένα, ότι ο καθένας θα πρέπει να έχει τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες ελυθερίες με όλους τους άλλους.
Σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια και ότι θα πρέπει να ζουν σαν αδέλφια ειρηνικά και αρμονικά
Μ αυτά θέλω να πω ότι θα πρέπει να μην υπάρχουν πόλεμοι, να μην μεταχειρίζεται μια ομάδα βία εναντίον μιας άλλης ομάδας, να μην υπάρχουν μονοπώλια να μην υπάρχει φτώχεια να μην υπάρχει καταπίεση να μην υπάρχει καταπίεση εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Κοντολογίς αναρχισμός σημαίνει μια κατάσταση της κοινωνίας όπου όλοι οι άντρες κι όλες οι γυναίκες είναι ελεύθεροι και όπου όλοι απολαμβάνουν ισότιμα τα αγαθά μιας τακτοποιημένης και λογικής ζωής
«Μπορεί να γίνει αυτό;» με ρωτάς «και πως»
«Δεν μπορεί να γίνει, πρέπει πρώτα να γίνουμε άγγελοι»
Παρατηρεί ο φίλος σου.
Ας μιλήσουμε λοιπόν για αυτά. Ίσως καταφέρω να σου δείξω ότι μπορούμε να γίνουμε τίμιοι και ότι μπορουμε να ζήσουμε σαν τίμιοι άνθρωποι χωρίς να βγάλουμε φτερά.
ένας άλλος μεγάλος θεωρητικός του αναρχισμού ο Ερρίκο Μαλατέσταέγραψε ένα από τα κλασσικότερα κείμενα «Στο καφενείο συζητώντας για τον αναρχισμό»
στο οποίο ο Μαλατέστα αποδίδει με πολύ απλή γλώσσα χωρίς θεωρητικές φλυαρίες και περιττές στομφώδεις αμπελοφιλοσοφίες σε τι συνίσταται ο αναρχισμός συζητώντας με όλων των ειδών ιδεολογιών και τάξεων ανθρώπων… με τον βιομήχανο καπιταλιστή, με τον δικαστή με τον πατριώτη με τον σοσιαλιστή με τον δημοκράτη κλπ
Εισαγωγή της αγγλικής έκδοσης
Ο Μαλατέστα ξεκίνησε να γράφει την σειρά των διαλόγων που συνθέτουν το βιβλίο «Στο καφενείο: Συζητήσεις για τον Αναρχισμό» τον Μάρτιο του 1987 ενώ κρυβόταν στην Ανκόνα και ήταν απασχολημένος με την έκδοση του περιοδικού L ‘ Agitazione. Ο Λουίτζι Φάμπρι στον απολογισμό του αυτής της περιόδου που γράφτηκε για να προλογίσει την έκδοση του 1922 της πλήρους σειράς των διαλόγων (Bologna – EdizionidiVolonta) την οποία εξέδωσε ο Μαλατέστα (ανατύπωση, TorinoSargaf, 1961) μας δίνει μια παραπλανητική εικόνα του Μαλατέστα, καλοξυρισμένου λόγω της μεταμφίεσης περιφερόμενου με την πίπα στο στόμα να χαμογελάει πονηρά στους φίλους του οι οποίοι για την ασφάλεια του επιθυμούσαν να βρίσκεται αλλού.
Η ιδέα των διαλόγων του γεννήθηκε την περίοδο που σύχναζε σε ένα καφενείο το οποίο συνήθως δεν ήταν στέκι ανατρεπτικών στοιχείων όπως εκείνος. Πράγματι ένας από τους θαμώνες ο οποίος ήταν αστυνομικός συνήθιζε να ανοίγει συζήτηση με τον Μαλατέστα χωρίς φυσικά να φαντάζεται όπως σημειώνει ο Φάμπρι ότι είχε στα χέρια του ένα αληθινό κελεπούρι. Ο αναρχισμός θα ήταν ασφαλώς ένα από τα θέματα συζήτησης εφ όσον οι αναρχικοί της πόλης βομβάρδιζαν διαρκώς τους συμπολίτες τους με προπαγανδιστικό υλικό κάτι που συχνά τους οδηγούσε στα δικαστήρια.
Η μορφή που θα έπαιρναν οι διάλογοι προήλθε λοιπόν από έναν πραγματικό τόπο συνάντησης (το καφενείο) και από την προσωπική εμπειρία του Μαλατέστα. Κατέληξε σε ένα συγγραφικό σχέδιο απολύτως ταιριαστό με την ιδιαίτερη ευφυΐα του που συνίσταται στην ικανότητα του να αποδίδει σύνθετες ιδέες σε απλή γλώσσα, κάνοντας τις άμεσα κατανοητές. Η διαλογική μορφή επέτρεψε επιπλέον στον Μαλατέστα να εξετάσει τις ιδέες των αντιπάλων του υποβάλλοντας συγχρόνως τις δικές του αναρχικές απόψεις σε μια κριτική εξέταση, με στόχο να μεταδώσει στους αναγνώστες του την πολιτική τους σημασία και την δυνατότητα πρακτικής τους εφαρμογής. Πράγματι ένα από τα δυνατά σημεία των διαλόγων είναι ότι απουσιάζουν οι φλυαρίες. Η εξέταση του αναρχισμού είναι εξονυχιστική και γνήσια, ενώ συχνά τονίζονται εκείνα τα σημεία τα οποία οι αντίπαλοι του θεωρούσαν αδυναμία ή τρωτά. Αυτό καθιστά ιδιαίτερα εντυπωσιακή την εμπνευσμένη υπεράσπιση του Μαλατέστα.
Γύρω στα τέλη του 1897 ο Μαλατέστα αναγνωρίστηκε και εντοπίστηκε από την αστυνομία της Ανκόνα. Συνελήφθη και εν συνεχεία αφέθηκε ελεύθερος. Αμέσως ξεκίνησε μια σειρά διαλέξεων εγκαταλείποντας τόσο την έκδοση του περιοδικού του όσο και την συγγραφή των ανολοκλήρωτων διαλόγων. Το 1898 τέθηκε σε κατ οίκον περιορισμό και τον Μάρτιο του 1899 διέφυγε στο εξωτερικό πρόσφυγας για μια ακόμη φορά. Οι ολοκληρωμένοι διάλογοι έφταναν τους 10, με αυτήν δε την μορφή δημοσιεύθηκαν τόσο σε εφημερίδες όσο και ως φυλλάδιο.
Οι πρωταγωνιστές των 10 πρώτων διάλογων είναι
Ο Τζόρτζιο, ένας αναρχικός το άλτερ ego του Μαλατέστα
Ο Πρόσπερο, ένας εύπορος αστός
Ο Τσεζάρε, ο καφετζής
Ο Αμπρότζιο ένας δικαστής
Έτσι ο Μαλατέστα είναι σε θέση να διατυπώσει μια πληθώρα πολιτικών θέσεων και απόψεων προερχομένων από ένα ευρύ κοινωνικό φάσμα. Ενώ ο Πρόσπερο υπερασπίζεται τον πλούτο και τα προνόμια ο Τσεζάρε υπερασπίζεται τους μικροιδιοκτήτες και την μεσαία τάξη.
Δείχνει να έχει επίγνωση των κοινωνικών προβλημάτων και εμφανίζεται δεκτικός στην επιχειρηματολογία του Τζόρτζιο ωστόσο εκφράζει επίσης την ανησυχία του υποστηρίζοντας ότι δεν πρέπει να επιτραπεί στην όποια λύση να διαταράξει στην υφιστάμενη κοινωνική τάξη πραγμάτων
Ο Αμπρότζιο είναι η φωνή του νόμου και του φιλελεύθερου κράτους καθώς και των κυρίαρχων ιδεών περί δικαιωμάτων και δικαιοσύνης.
Ως κύριος αντίπαλος του Τζόρτζιο ο Αμπρότζιο είναι επίσης εκείνος που εκφράζει τις απόψεις του μέσου άνθρωπου περί της ανθρώπινης φύσης και της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Οι απόψεις του εμπεριέχουν μια φιλελεύθερη έκφραση της θεωρίας των δικαιωμάτων μετριασμένη από εκείνο που θα αξίωνε ως αναγνώριση των ορίων που επιβάλλουν στην ελευθερία οι αναπόδραστες επιταγές της πραγματικότητας.
Το αποτέλεσμα είναι ένας μεγάλος καμβάς πάνω στον οποίο ο Μαλατέστα αντιδρώντας στις διάφορες απόψεις και απαντώντας στις πολυάριθμες κριτικές που γεννούν οι θέσεις του Τζόρτζιο μπορεί να ζωγραφίσει ένα έντεχνα σχεδιασμένο και λεπτομερές πορτρέτο της αναρχικής θεώρησης του κόσμου.
Με αυτή την σχετικά μικρή μπροσούρα ο Μαλατέστα μας εισάγει σε όλες τις βασικές θεωρίες του αναρχοκομουνισμού και εξετάζει μια προς μια πολλές από τις μείζονες αντιρρήσεις απέναντι στις θέσεις του…….»
υπάρχουν και άλλοι διάλογοι και άλλοι χαρακτήρες……
και καταλήγει η εισαγωγή:
«Αυτοί οι διάλογοι του Μαλατέστα δεν αποτελούν απλώς μια μείζονα συνεισφορά στην αναρχική πολιτική θεωρία αλλά και ένα σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο. Έχοντας γραφτεί κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 23 ετών (1899-1922) συνιστούν ένα σχόλιο για την ταραχώδη εκείνη εποχή και τα σημαντικά ιστορικά γεγονότα καλύπτοντας μια περίοδο η οποία διακρινόταν ιδιαίτερα από την αριστερή προπαγάνδα και οργάνωση σε ολόκληρη την Ευρώπη. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου που καλύπτουν αυτοί οι στοχασμοί γύρω από τον αναρχισμό ο κόσμος γνώρισε την Β Διεθνή την άνοδο του μπολσεβικισμού τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο την γέννηση του φασισμού και τις ρωσικές επαναστάσεις, τόσο εκείνης του 1905 όσο και εκείνη του 1917.
Χωρίς να κάνουν ευθεία νύξη σε κάποιο από αυτά τα γεγονότα οι διάλογοι προχωρούν σε μια ζωντανή εξέταση πολλών από τα ζητήματα που ανακινούν.
Στην πραγματικότητα ο Μαλατέστα καθιστά την αναρχική θεωρία ένα διαρκές σχόλιο της εποχής του.
Είναι ένα έργο ευφυές με ξεχωριστό ύφος ένα αληθινό καλλιτεχνικό δημιούργημα
Και όπως έλεγε και ο Πιοτρ Κροπότκιν ο άγιος, ο πρίγκηπας της Επανάστασης
“Δικό μας καθήκον είναι πρώτα πρώτα να εντοπίσουμε με την ανάλυση της κοινωνίας τις χαρακτηριστικές της τάσεις σε κάποια δεδομένη στιγμή της εξέλιξης της και να τις προβάλουμε καθαρά.
Στη συνέχεια να θέσουμε σε πρακτική εφαρμογή τις τάσεις αυτές στις σχέσεις μας με όλους όσους σκέφτονται σαν και μας.
Και τέλος από σήμερα κιόλας
μα κυρίως στη διάρκεια της περιόδου της επανάστασης να γκρεμίσουμε τους θεσμούς καθώς και τις προκαταταλήψεις που εμποδίζουν την ανάπτυξη των τάσεων αυτών.
Αυτό μπορούμε όλο κι όλο να κάνουμε, τοσο ειρηνικά όσο και επαναστατικά
και ξέρουμε ότι βοηθώντας να γεννηθούν οι τάσεις αυτές,
εργαζόμαστε για την πρόοδο και ότι όλα όσα θα γίνουν εναντίον των τάσεων αυτών θα εμποδίσουν μόνο την πορεία της προόδου.
Κι όμως μιλάνε συχνά για στάδια που πρέπει να περάσουμε
και μας προτείνουν να εργαστούμε για να φτάσουμε σε αυτό που περιγράφουν σαν πρώτο στάδιο και να ξαναβγούμε έπειτα στο μεγάλο δρόμο αφού πρώτα φτάσουμε σ αυτό.
Το να σκεφτόμαστε όμως με τον τρόπο αυτό μου φαίνεται σα να παραγνωρίζουμε τον αληθινό χαρακτήρα της ανθρώπινης προόδου και να χρησιμοποιούμε μια πολύ κακά διαλεγμένη μεταφορά από τη στρατιωτική πρακτική.”
Πέτερ Κροπότκιν
Ομιλία του στις 6/3/1896 στο Παρίσι με θέμα: Η Αναρχία. Η φιλοσοφία και το ιδανικό της
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να διαλαλούμε και να μοιραζόμαστε τις ιδέες μας και τις απόψεις μας…………
η επανάσταση ξεκινά από το μυαλό!!!!!!!!
Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός φτάνει να τον διεκδικήσουμε και να τον θέλουμε!
Αυτό το ετερόκλητο πλήθος στο σύνταγμα και αλλού είναι ο μικροαστός νοικοκυρέος τον οποίο ο Μπέργκμαν ο Μαλατέστα ο Κροπότκιν θέλει να προσεγγίσει και να διαλαλήσει τις ιδέες τους
Δεν μπορώ πραγματικά να αντιληφθώ πως αυτή η απαξιωτική συμπεριφορά προς όλους αυτούς τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που υποτίθεται είναι ΜΕ αυτούς που θέλουμε όσοι αυτοπροσδιοριζόμαστε αναρχικοί να προχωρήσουμε προσφέρει οτιδήποτε σε όποιονδήτε αγώνα
Η ταξική συνείδηση είναι αποτέλεσμα κοινωνικοποίησης και ζύμωσης και δεν πρόκειται να προσέλθει από καμιά επιφοίτησηση και ούτε θα γίνει με download
Οι λογής λογής θεωρητικολόγοι επαναστασιολόγοι του καναπέ και του κιμπορτ ας καταπιούν τα ξερατά της αλαζονείας τους
Όταν μιλάς για χρόνο σε επίπεδο «ιστορίας» τα 10 και τα 20 χρόνια είναι μια πολύ μικρή περίοδος
Η καπιταλιστική κρίση ανέκαθεν διέλυε και εξαθλίωνε κοινωνίες χωρών αποικιών προτεκτοράτων της αφρικής της ασίας της αμερικής γενικά αυτού ονομάζεται τρίτος κόσμος
και ο κόσμος είχε εξοικειωθεί με την εικόνα των λιμοκτονούντων Αιθιοπων Σομαλών κλπ κλπ
και δώστου κάθε χριστούγενα και πάσχα μεγάλες υπέρλαμπρες συναυλίες τάχα φιλανθρωπικές
Η Αιτή ισοπεδώθηκε ελέω καπιταλισμού/ιμπεριαλισμού….χολέρα εξολόθρευσης…Αιτινοί μετανάστες που θέλουν να αφελληνίσουν τους χαζούς
όσο και αν οι τάχα δημοκρατικούληδες προασπιστές τάχα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ασχολούνται με την εξάλειψη τάχα του ρατσισμού και του φασισμού απλά ξύνωντας την επιφάνεια αυτών των φαινομένων που κορυφώθηκαν προ του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου δεν επιθυμούν να δουν την πραγματικότητα, η πραγματικότητα είναι εκεί,
όλα αυτά τα φαινόμενα δεν δημιουργούνται επειδή οι άνθρωποι είναι κακοί και έχουν κακό τσι ή φενγκ σούι ή τι άλλο δυτικό ανατολικοφερτο μεταμοντέρνο κατασκεύασμα
η φτώχεια και η εξαθλίωση υπάρχει γιατί υπάρχει και λειτουργεί αυτό το σύστημα που επιβάλλουν οι άνθρωποι που το εκμεταλλεύονται για να πλουτίζουν ολοένα και να έχουν αυτοί όλα τα πλούτη φτωχοποιώντας τους υπόλοιπους
δεν είναι δυνατόν σε κοινωνίες όπως της Γερμανίας με την βαριά βιομηχανία να υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν από την πείνα
οι ΗΠΑ η μεγαλύτερη βιοημαχανική χώρα να έχει 50 εκατομύρια ανθρώπους που ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης
Eθελοντής σερβίρει πρωινό στο Caliu, στη Βαρκελώνη. Περισσότεροι από 100 ανθρωποι παιρνουν εκει φαγητο κάθε μέρα. (Φωτο Αrbetaren)
Το ήδη υψηλό ρεκόρ ανεργίας στην Ισπανία συνεχίζει να αυξάνεται, ενώ όλο και περισσότεροι διώχθηκαν από τα σπίτια τους επειδή δεν μπορούν πλέον να πληρώσουν το ενοίκιο, ή την υποθήκη τους. Η οικονομική κρίση είναι ιδιαίτερα εμφανής στα συσσιτια της χώρας.
Το μαγειρειο της φιλανθρωπικης οργανωσης Emaus, στη πολη Torremolinos, στις παρυφές της Μάλαγα, σήμερα το πρωί, όπως και κάθε άλλη μέρα εχει τη ίδια δουλειά. Εδώ, βρισκεται ο Pepi, η Adriana και ο Diego και προετοιμαζουν φαγητο για πάνω από 100 άτομα, που κάθε μέρα έρχονται εδώ, επειδη δεν μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά να αγορασουν τροφιμα απο μονοι τους.
– Η μαμά μου είναι άνεργη και έχει τρία παιδιά, λέει η 18χρονη Dariana, που επισκέπτεται το μαγειρειο για να πάρει ρύζι, σαλάτα, ψωμί και φρούτα για τη μητέρα της και τα αδέλφια της.
Στις 12:30 κάθε μέρα οι άνθρωποι αρχίζουν να κάνουν ουρά έξω από το χώρο περιμενοντας να πάρουν ένα γεύμα για να γυρίσουν στο σπιτι τους. Μια ώρα αργότερα συγκεντρώνονται περίπου 30 άνθρωποι στην τραπεζαρία της κουζίνας για να φανε μαζί.
– Ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα ημουν αναγκασμενη να ερθω εδώ για να ζητήσω φαγητο, λέει η Jessica που επισκέπτεται το μαγειρειο με την μολις δύο χρονών κόρη της. Τόσο η Jessica οσο και ο σύζυγός της έχουν χάσει τις δουλειές τους και δεν έχουν κανένα εισόδημα.
Η ανεργία είναι πάνω από 25% στην Ισπανία και πάνω από το 1/5 του πληθυσμού της χώρας που ειναι 47 εκατομμύρια, ζουν σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας,σύμφωνα με έρευνα που εγινε από το στατιστικο ινστιτουτο της χώρας, ΙΝΕ.
– Ερχονται ολο και περισσότεροι άνθρωποι να ζητήσουν τρόφιμα. Εχουμε πλεον ξεπερασει τις δυνατοτητες μας, λέει ο Pepi, ενώ ανακατευει μια απο τις κατσαρολες με φαγητο!
– Οι περισσότεροι άνθρωποι που έρχονται εδώ εξακολουθούν να έχουν κάποιο μερος να ζήσουν, αλλά δεν μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά να αγοράζουν τρόφιμα.
Ο προεδρος της φιλανθρωπικης οργανωσης Emaus, Antonio Abril λέει ότι τα συσσίτια τους έχουν σήμερα ένα διαφορετικό είδος επισκεπτών σε σχέση με το πώς ήταν πριν να χτυπησει η παγκόσμια οικονομική κρίση που άρχισε στα 2008.
Προηγουμένως, ήταν σχεδόν αποκλειστικά οι ηλικιωμένοι που ερχοντουσαν. Όμως, σήμερα επισκέπτονται τα συσσιτια του Emaus, που βρίσκονται σε πολλές περιοχές της χώρας, ακομα και νέοι που αναγκάζονται να ζουν στους δρόμους, ή σε καταλήψεις.
Αυτοί που έρχονται στα συσσιτια στο Torremolinos έχουν παραπεμφθεί εκεί από τις κοινωνικές υπηρεσίες, και πρέπει να είναι γραμμένοι στην υπηρεσια της περιοχής, λέει ο Luis Romero, ο οποίος ήταν ένας από τους ιδρυτές της τοπικής ένωσης.
Κάθε μέρα στελνει από δύο εθελοντές, προσωπικό της κουζίνας εξω με ένα φορτηγό για να πάρουν τις δωρεές από εταιρείες τροφίμων και φιλανθρωπικές οργανώσεις που βοηθούν να κρατηθει το συσσίτιο ζωντανό. Στις 1.30 σερβίρεται φαγητο για τα 30 άτομα που καθε μερα καθονται στο τραπέζι της κουζίνας στη πολη Torremolinos.
-Δόξα τω Θεώ που μπορούμε να έρθουμε εδώ και καταφέρνουμε να επιβιώσουμε, λέει ο Μarcο, ενώ τρώει ενα πιάτο με ρύζι.
Το μεγαλύτερο ατομο σε ηλικια είναι η 94χρονη Encarnacion.
-Το τελευταίο καιρό, όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι έρχονται εδω για να πάρουν φαγητο, επειδή δεν υπάρχουν δουλειες, λέει η ηλικιωμενη γυναικα.
Οπως επισημαίνεται σε ανάλυση της Eurobank, μετά την έγκριση των χθεσινών αποφάσεων του Eurogroup από κοινοβούλια χωρών της Ευρωζώνης και από το ΔΝΤ, θα δοθεί στην Ελλάδα το βασικό «κομμάτι» της δόσης, ποσού 34,4 δισ. ευρώ. Από αυτά, 23,8 δισ. θα διατεθούν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τα υπόλοιπα 10,6 δισ. θα καλύψουν δημοσιονομικές ανάγκες.
====
απόγνωση και λες, καλά μέχρι που θα φτάσει αυτό το πράμα;
μέχρι πότε οι άνθρωποι απλά θα ανέχονται την μοίρα που τους επιφύλαξαν άλλοι;
και ανατρέχεις στην ιστορία να βρεις κουράγιο και συμπαράσταση
πριν επέλθει η γαλλική επανάσταση η εξαθλίωση ήταν ίδιον χαρακτηριστικό της εποχής
και όμως η βαστίλη έπεσε και οι γκιλοτίνες στήθηκαν
οι πάλαι ποτέ δειλοί οσφυοκάμπτες έγιναν λιοντάρια
Ένα σύγχρονο επίκαιρο κείμενο για την εξαθλίωση και την προοπτική που διανοίγεται στους ανθρώπους …πριν ήταν δειλοί και μετά έγιναν λιοντάρια.. τι το προκάλεσε αυτό;
Οι ιδέες που έχουμε διδακτεί για τη συγκρότηση των κρατών για τους νόμους της κοινωνικής ισορροπίας για τις πολιτικές και οικονομικές σχέσεις που έχουν οι πολίτες μεταξύ τους δεν αντέχουν στην αυστηρή κριτική που δέχονται καθημερινά σε κάθε ευκαιρία ..
Οι πολιτικοί οικονομικοί και κοινωνικοί θεσμοί σωριάζονται σε ερείπια σαν χτίσμα που έγινε ακατοίκητο πιέζουν εμποδίζουν την ανάπτυξη των νεαρών βλαστών που φυτρώνουν στους ραγισμένους τοίχους του κι αρχίζουν να απλώνονται γύρω του…..
Η λαική συνείδηση ξεσηκώνεται καθημερινά ενάντια στα σκάνδαλα που ξεσπούν στους κόλπους της τάξης των προνομιούχων και των αργόσχολων ενάντια στα εγκλήματα που διαπράττονται στο όνομα του δικαίου του ισχυρότερου ή με σκοπό την διατήρηση αυτών των προνομίων….
Στις εποχές του φρενιασμένου αγώνα δρόμου με στόχο τον πλουτισμό των πυρετώδικων κερδοσκοπιών και των κρίσεων της γρήγορης καταστροφής των μεγάλων βιομηχανιών και της εφήμερης άνθισης άλλων κλάδων της παραγωγής περιουσιών που μαζεύονται με σκανδαλώδη τρόπο σε λίγα χρόνια και χάνονται με την ίδια ευκολία καταλαβαίνουμε ότι οι οικονομικοί θεσμοί που διέπουν την παραγωγή και την ανταλλαγή απέχουν πολύ από το να δώσουν στην κοινωνία την ευημερία που είχαν σκοπό να της εγγυηθούν, φέρνουν διαμετρικά αντίθετο αποτέλεσμα.
Αντί για την τάξη – γεννάνε το χάος- αντί για την ευτυχία την δυστυχία και την αβεβαιότητα για το αύριο, αντί για την αρμονία των συμφερόντων, τον πόλεμο, ένα διαρκή πόλεμο του εκμεταλλευτή ενάντια στον παραγωγό των εκμεταλλευτών και των παραγωγών αναμεταξύ τους. ..
Ο κυβερνητικός μηχανισμός που έχει επιφορτιστεί με τη διατήρηση της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων λειτουργεί ακόμα.
Σε κάθε στροφή των ξεβιδωμένων τροχών του παθαίνει βλάβη και σταματάει. Η λειτουργία του γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, κι η δυσαρέσκεια που προκαλούν τα ελαττώματα του μεγαλώνει.
Καθημερινά προβάλλονται καινούριες απαιτήσεις. “Μεταρρυθμίστε αυτό μεταρρυθμίστε εκείνο” φωνάζουν από παντού ” Πόλεμοι οικονομικά φόροι δικαστήρια αστυνομία, όλα πρέπει να ξαναγίνουν να αναδιοργανωθούν να στηριχτούν πάνω σε καινούριες βάσεις” λένε οι μεταρρυθμιστές.
Κι όμως όλοι καταλαβαίνουν ότι είναι αδύνατο να επισκευάσουν να διορθώσουν ένα ξεχωριστό κομμάτι γιατί όλα συνδέονται μεταξύ τους και στο κάτω κάτω πως να επισκευαστούν όταν η κοινωνία είναι διαιρεμένη σε δύο απροκάλυπτα εχθρικά στρατόπεδα; Αν ικανοποιήσεις μερικούς δυσαρεστημένους θα δημιουργήσεις καινούριους δυσαρεστημένους.
Οι μέτριες προσωπικότητες που αναλαμβάνουν στις μεταβατικές εποχές τη διακυβέρνηση του κυβερνητικού σκάφους ονειρεύονται μόνον ένα πράγμα: να πλουτίσουν πριν έλθει ο επόμενος πόλεμος. Δεχόμενοι επιθέσεις από παντού αμύνονται αδέξια άγονται και φέρονται κάνουν απανωτές βλακείες και κατορθώνουν έτσι να πριονίσουν και την τελευταία σανίδα σωτηρίας τους, αμαυρώνουν το κύρος της κυβέρνησης και την γελοιοποιούν με την ανικανότητα τους.
.. οι Times το αναγνώρισαν αυτό σ΄ένα άρθρο που το κάνει ακόμη περισσότερο εκπληκτικό το γεγονός ότι γράφτηκε σε μια εφημερίδα που ποτέ δεν ανησυχεί αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος.
Χλευάζοντας αυτούς που που εξυμνούν τις σπαρτιατικές αρετές της αποταμίευσης και της εγκράτειας, η εφημερίδα των χρηματιστικών κύκλων του Λονδίνου καλεί την αστική τάξη να σκεφτεί πιο σοβαρά σε τι χάλια βρίσκονται οι εργάτες στην κοινωνία μας και να βρουν τι παραχωρήσεις θα έπρεπε να κάνουν γιατί οι εργάτες έχουν απόλυτο δίκαιο που είναι δυσαρεστημένοι..
=========
Τα πιο πάνω αναδεικνύουν την έμπρακτη ανικανότητα των κρατών των κυβερνήσεων και των νόμων τους να προσφέρουν λύσεις και απαντήσεις στους ανθρώπους που αποτελούν την κοινωνία και βλέπουν ότι όχι μόνο για λύσεις αντίθετα οι σπασμωδικές κινήσεις του κάθε τυχάρπαστου πολιτικάντη που έχει ηγείται της κυβέρνησης την δεδομένη στιγμή ακριβώς λόγω της ίδιας αντιφατικότητας που φέρει αυτό το σύστημα το οποίο ουσιαστικά προάγει την φρενιασμένη κερδοσκοπία διάφορων αργόσχολων που εκμεταλλευόμενη ακριβώς αυτό το σύστημα πλουτίζουν τόσο εύκολα όσο και αντίστοιχα χάνουν αυτόν τον πλούτο γιατί τους αντικατέστησε άλλο παράσιτο αυτής της κοινωνίας
Η κρίση είναι εδώ και κτυπάει ολοένα τα χαμηλά στρώματα της κοινωνίας, τους εργαζομένους οι οποίοι εξαθλιώνονται ολοένα και είναι γιαυτό που οι μεγάλες εφημερίδες που εκπροσωπούν ουσιαστικά τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης δηλαδή των χρηματιστικών κύκλων όπως είναι οι Ταιμς του Λονδίνου κρούουν τον κώδων του κινδύνου αντιλαμβανόμενοι ότι το καζάνι της εξαθλίωσης των εργαζομένων κοχλάζει και πολύ εύκολα μπορεί να ξεσπάσει και να τους παρασύρει εκτός και αν ελαφρύνουν αυτοί που έχουν τα ηνία των κυβερνήσεων το δυσβάστακτο βάρος της εξαθλίωσης των ανθρώπων
Εν ολλίγοις η εφημερίδα αυτή προστατεύοντας αρχικά τα συμφέροντα της εκφράζει την άποψη ότι θα πρέπει να πετάξει κανένα ψίχουλο σε αυτούς που δουλεύουν και παράγουν τον πλούτο ώστε τα παράσιτα της κοινωνίας που τον καρπώνονται να συνεχίσουν να τον καρπώνονται
Αυτό το απόσπασμα που παραθέτω πιο πάνω κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ένα κείμενο σημερινό σε μια εφημερίδα του σήμερα στο 2012 και της ανυπέρβλητης ως φαίνεται μέχρι σήμερα χρηματοπιστωτικής καπιταλιστικής συστημικής κρίσης
και όμως τα πιο πάνω αποτελούν συρραφή από αποσπάσματα από κείμενα και άρθρα που έγραψε ο Πιοτρ Κροπότκιν στα 1889-1882 και τα οποία συγκέντρωσε ο ίδιος και τα δημοσίευσε σε ένα βιβλίο που εξέδωσε το 1885.
Το βιβλίο αυτό έχει τον τίτλο “Το Επαναστατικό πνεύμα”
Σε αυτό το βιβλίο του o Κροπότκιν καταπιάνεται με το κατά πόσο είναι εφικτή μια επανάσταση και πως πάντα αυτή προοπτική φαινόταν ουτοπική και μη ρεαλιστική στους διάφορους (πάντα υπήρχαν τέτοιοι) τάχα ρεαλιστές
«Όταν διαβάζουμε στους καλύτερους ιστορικούς μας για τη γένεση και την ανάπτυξη των μεγάλων επαναστατικών κραδασμών βρίσκουμε συνήθως κάτω από τον τίτλο «Τα αίτια της επανάστασης» μια συναρπαστική περιγραφή της κατάστασης που επικρατεί την προηγούμενη της επανάστασης.
Η μιζέρια του λαού η γενική ανασφάλεια τα σπασμωδικά μέτρα της κυβέρνησης τα εμετικά σκάνδαλα που βγάζουν στο φως τα μεγάλα ελαττώματα της κοινωνίας οι καινούριες ιδέες που προσπαθούν να επιβληθούν αλλά σκοντάφτουν στην ανικανότητα των υποστηρικτών του παλιού καθεστώτος – τίποτα δεν λείπει από την εικόνα.
Μελετώντας αυτή την εικόνα πειθόμαστε ότι η επανάσταση ήταν πράγματι αναπόφευκτη ότι δεν υπήρχε άλλη διέξοδο πέρα από την εξέγερση.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την κατάσταση πριν από τα 1789 όπως μας την παρουσιάζουν οι ιστορικοί. Νομίζουμε ότι ακούμε τον αγρότη να παραπονιέται για το φόρο του αλατιού για τη δεκάτη για τα δοσίματα στο φεουδάρχη και να τρέφει στην καρδιά του άσβεστο μίσος για τον άρχοντα τον καλόγερο το μονοπωλητή και τον φοροεισπράκτορα. Μας φαίνεται ότι βλέπουμε τους αστούς να παραπονιούνται ότι οι δημοτικές αρχές έχουν χάσει τα δικαιώματα τους και να καταριούνται τον μονάρχη.
Ακούμε το λαό να βλαστημάει τη βασίλισσα να ξεσηκώνεται μαθαίνοντας τα καμώματα των υπουργών και να λέει διαρκώς ότι οι φόροι είναι ανυπόφοροι κα τα δοσίματα εξοντωτικά ότι οι σοδειές ήταν κακές κι ο χειμώνας πολύ βαρύς ότι τα τρόφιμα είναι πανάκριβα κι οι μονοπωλητές άπληστοι ότι οι δικηγόροι των χωριών αρπάζουν την σοδειά του χωρικού ότι ο αγροφύλακας θέλει να κάνει τον σατράπη ότι το ταχυδρομείο δεν είναι καθόλου καλά οργανωμένο ενώ οι υπάλληλοι του είναι τεμπελόσκυλα… Κοντολογίς τίποτα δεν πάει καλά όλοι παραπονιούνται. «Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση άσχημη κατάληξη θα έχουμε» ακούμε να λένε από παντού.
Απ αυτούς τους ειρηνικούς συλλογισμούς όμως μέχρι την επανάσταση μέχρι τον ξεσηκωμό – υπάρχει μια ολόκληρη άβυσσος αυτή που στους περισσότερους ανθρώπους χωρίζει το συλλογισμό από την πράξη τη σκέψη από τη θέληση από την ανάγκη για δράση.
Πως ξεπεράστηκε αυτή η άβυσσος;
Πως αυτοί οι άνθρωποι που χτες ακόμα παραπονιόταν ήσυχα για το χάλι τους καπνίζοντας τις πίπες τους και την επόμενη στιγμή χαιρετούσαν δουλικά τον ίδιο τον αγροφύλακα και το χωροφύλακα που πριν από λίγο βρίζανε – πως λίγες μέρες αργότερα αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι μπόρεσαν να πάρουν τα δρεπάνια και τα σιδερένια λοστάρια τους και πήγανε να επιτεθούν στον άρχοντα που χθες ακόμα τους τρόμαζε στον ίδιο του τον πύργο;
Ποιο θαύμα μεταμόρφωσε αυτούς τους άντρες που οι γυναίκες τους τους θεωρούσανε δικαιολογημένα δειλούς σε ήρωες που προχωράνε ακάθεκτοι κάτω από τις οβίδες των κανονιών και κάτω από τους μυδραλιοβολισμούς προς την κατάκτηση των δικαιωμάτων τους;
Πως αυτές οι κουβέντες που έχουν ειπωθεί τόσες φορές και που σκορπίζονται στον αέρα σαν τον ήχο της καμπάνας μετατράπηκαν επιτέλους σε έργα;
(Σημείωση του μπλοκ: η απάντηση μετά)
Συνέχεια…….
«Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει μια παρόμοια μελέτη.
Οι ιστορικοί μας έχουν ιστορήσει θαυμάσια τα μεγάλα βήματα με τα οποία η ανθρωπότητα προχώρησε προς την απελευθέρωση της αλλά έχουν δώσει πολύ λίγη προσοχή στις περιόδους που προηγούνταν από τις επαναστάσεις.
Απορροφημένοι από τα δράματα που προσπαθούν να σκιαγραφήσουν γράφουνε βιαστικά τον πρόλογο ενώ αυτό που πάνω απ όλα μας ενδιαφέρει είναι τούτος ο πρόλογος. …
Θα εξετάσουμε επί τροχάδην μια από αυτές τις περιόδους την περίοδο που προηγήθηκε από τα 1789 και αφήνοντας κατά μέρος την ανάλυση των περιστάσεων που είχαν δημιουργήσει μια επαναστατική κατάσταση στα τέλη του προηγούμενου αιώνα θα αρκεστούμε να καταδείξουμε ορισμένους τρόπους αγκιτάτσιας που μεταχειρίστηκαν οι πρόγονοί μας.
Δύο κυρίως γεγονότα ήταν το αποτέλεσμα της επανάστασης του 1789-1793.
Από τη μια μεριά η ανατροπή
—
οι επαναστάσεις δεν γίνονται από την μια μέρα στην άλλη
αλλά είναι μια ολόκληρη διαδικασία η οποία κτίζεται σταδιακά από κάποιους λίγους μεν ψυχωμένους άνθρωπους οι οποίοι μάλιστα χλευάζονται και θεωρούνται τρελλοί από την τεράστια πλειοψηφία πυο ναι μεν βρίζει τον κακό του δαίμονα αλλα από την άλλη ακόμη σκύβει το κεφάλι
ο Κροπότκιν ένας από τους κορυφαιους θεωρητικούς του αναρχισμού όπως και άλλοι μεγάλοι αναρχικοί όπως ο Μαλατέστα ο Ντουρούτι που συμμετείχε σε μια κορυφαία επανασταση που έφερε στην πράξη την λεγομενη ουτοπία, αυτοί οι άνθρωποι πατώντας απολύτως στην γη βλέπουν την πραγματικότητα και προσπαθούν να βρουν λύσεις
να βρουν λύσεις όχι ΓΙΑ την κοινωνία αλλά ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ όχι ως τάχα ηγέτες και καθοδηγητές όπως επιφυλάσσουν στον εαυτό τους τύποι του κκε που τάχα θα ηγηθεί την επανάσταση αν και όταν και αν αν αν αχ και βαχ γίνει η επανάσταση
ναι και όταν γίνει η επανάστση ο κόσμος θα καλέσει το κκε να οδηγήσει τους ήδη επαναστατημένους ανθρώπους
όπως έγραψα στο προηγούμενο μου κείμενο ο Κροπότκιν στο βιβλίο του
καταπιάνεται με το κατά πόσο είναι εφικτή μια επανάσταση και πως πάντα αυτή προοπτική φαινόταν ουτοπική και μη ρεαλιστική στους διάφορους (πάντα υπήρχαν τέτοιοι) τάχα ρεαλιστές
Η ουσία των διαπιστώσεων του Κροπότκιν είναι ότι καμιά επανάσταση δεν ει΄ναι αναπόφευκτη υπό την έννοια ότι αν δεν γίνουν συγκεκριμένες ενέργειες οι οποίες θα προετοιμάσουν τους ανθρώπους για αυτήν τότε καμιά επανάσταση δεν πρόκειται να γίνει από μόνη της
ο καπιταλισμός δεν καταρρέει παρά μόνο ανατρέπεται
και αυτό σήμερα φαινεται πολύ καλύτερα παρά ποτέ… η καπιταλιστική κρίση σήμερα συγκρίνεται μόνο με την μεγάλη ύφεστη του κραχ του 1929 η οποία κρίση ξεπεράστηκε μόνο μετά το αιματοκύλισμα και την καταστροφήτ ου δευτέρου παγκοσμίου πολέμου
ο καπιταλισμός είναι πολύ ευέλικτος και προσαρμόζεται πολύ εύκολα ιδίως όταν δεν υπάρχει ιδεολογικός αντίλογος αλλά πολύ περισσότερο πρακτικός φραγμός στα σχέδια τους
βλέπουμε αυτή την στιγμή πχ στην Ελλάδα να ξεδιπλώνεται απροκάλυπτα η μεγαλύτερη επίθεση στην ιστορία των εργατικών δικαιωμάτων
και όμως ο κόσμος να ψηφίζει μαζικά τους δήμιους τους
οι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι να ακούσουν δυστυχώς την αλήθεια για τις αιτίες της εξαθλίωσης τους
και δεν πρόκειται να “διορθώσουν” τάχα την ψήφο τους γιατί τάχα τους το λέει ο μεγάλος φωτεινός ηγέτης και καθοδηγητής του κόμματος
οι αναρχικοί σε αντιδιαστολή με κάθε λογής σωτήρες τάχα παιδαγωγούς δασκάλους και λοιπά ανθρωπάκια βουτηγμένα μέσα στο σύστημα που απλά μιλάνε και κλάνουν αλλά καμιά πρακτική προσφορά δεν κάνουν, σε αντιδιαστολή με αυτούς οι αναρχικοί προσπαθούν να βρίσκουν λύσεις με τους ανθρώπους και όχι για τους ανθρώπους
ο Μπέργκμαν μιλάει καθαρά με απλά λόγια πρακτικά για το τι είναι ο αναρχισμός και μιλάει απολύτως πρακτικά και επί της ουσίας όπως και ο Μαλατέστα που προσπαθούν να απευθυνθούν στους ανθρώπους ώστε να τους μεταφέρουν αυτά που πιστεύουν με ευνοητο και όχι δυσνοητο τρόπο
ο Κροπότκιν στο βιβλίο του αυτό αναφέρει πρακτικά παραδείγματα από όλα αυτά που ψυχωμένοι άνθρωποι έκαναν πριν την μεγάλη γαλλική επανάσταση που έγινε ακριβώς γιατί προηγήθηκε αυτή η προετοιμασία
από την έκδοση μπροσούρων αφισών γελοιογραφιών μέχρι επιθέσεις στους άρχοντες στους οποίους έδειχναν έμπρακτα την αντίθεση αλλά και έδιναν το μήνυμα ότι δεν είναι ανίκητοι
«Όταν διαβάζουμε στους καλύτερους ιστορικούς μας για τη γένεση και την ανάπτυξη των μεγάλων επαναστατικών κραδασμών βρίσκουμε συνήθως κάτω από τον τίτλο «Τα αίτια της επανάστασης» μια συναρπαστική περιγραφή της κατάστασης που επικρατεί την προηγούμενη της επανάστασης.
Η μιζέρια του λαού η γενική ανασφάλεια τα σπασμωδικά μέτρα της κυβέρνησης τα εμετικά σκάνδαλα που βγάζουν στο φως τα μεγάλα ελαττώματα της κοινωνίας οι καινούριες ιδέες που προσπαθούν να επιβληθούν αλλά σκοντάφτουν στην ανικανότητα των υποστηρικτών του παλιού καθεστώτος – τίποτα δεν λείπει από την εικόνα.
Μελετώντας αυτή την εικόνα πειθόμαστε ότι η επανάσταση ήταν πράγματι αναπόφευκτη ότι δεν υπήρχε άλλη διέξοδο πέρα από την εξέγερση.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την κατάσταση πριν από τα 1789 όπως μας την παρουσιάζουν οι ιστορικοί. Νομίζουμε ότι ακούμε τον αγρότη να παραπονιέται για το φόρο του αλατιού για τη δεκάτη για τα δοσίματα στο φεουδάρχη και να τρέφει στην καρδιά του άσβεστο μίσος για τον άρχοντα τον καλόγερο το μονοπωλητή και τον φοροεισπράκτορα. Μας φαίνεται ότι βλέπουμε τους αστούς να παραπονιούνται ότι οι δημοτικές αρχές έχουν χάσει τα δικαιώματα τους και να καταριούνται τον μονάρχη.
Ακούμε το λαό να βλαστημάει τη βασίλισσα να ξεσηκώνεται μαθαίνοντας τα καμώματα των υπουργών και να λέει διαρκώς ότι οι φόροι είναι ανυπόφοροι κα τα δοσίματα εξοντωτικά ότι οι σοδειές ήταν κακές κι ο χειμώνας πολύ βαρύς ότι τα τρόφιμα είναι πανάκριβα κι οι μονοπωλητές άπληστοι ότι οι δικηγόροι των χωριών αρπάζουν την σοδειά του χωρικού ότι ο αγροφύλακας θέλει να κάνει τον σατράπη ότι το ταχυδρομείο δεν είναι καθόλου καλά οργανωμένο ενώ οι υπάλληλοι του είναι τεμπελόσκυλα… Κοντολογίς τίποτα δεν πάει καλά όλοι παραπονιούνται. «Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση άσχημη κατάληξη θα έχουμε» ακούμε να λένε από παντού.
Απ αυτούς τους ειρηνικούς συλλογισμούς όμως μέχρι την επανάσταση μέχρι τον ξεσηκωμό – υπάρχει μια ολόκληρη άβυσσος αυτή που στους περισσότερους ανθρώπους χωρίζει το συλλογισμό από την πράξη τη σκέψη από τη θέληση από την ανάγκη για δράση.
Πως ξεπεράστηκε αυτή η άβυσσος;
Πως αυτοί οι άνθρωποι που χτες ακόμα παραπονιόταν ήσυχα για το χάλι τους καπνίζοντας τις πίπες τους και την επόμενη στιγμή χαιρετούσαν δουλικά τον ίδιο τον αγροφύλακα και το χωροφύλακα που πριν από λίγο βρίζανε – πως λίγες μέρες αργότερα αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι μπόρεσαν να πάρουν τα δρεπάνια και τα σιδερένια λοστάρια τους και πήγανε να επιτεθούν στον άρχοντα που χθες ακόμα τους τρόμαζε στον ίδιο του τον πύργο;
Ποιο θαύμα μεταμόρφωσε αυτούς τους άντρες που οι γυναίκες τους τους θεωρούσανε δικαιολογημένα δειλούς σε ήρωες που προχωράνε ακάθεκτοι κάτω από τις οβίδες των κανονιών και κάτω από τους μυδραλιοβολισμούς προς την κατάκτηση των δικαιωμάτων τους;
Πως αυτές οι κουβέντες που έχουν ειπωθεί τόσες φορές και που σκορπίζονται στον αέρα σαν τον ήχο της καμπάνας μετατράπηκαν επιτέλους σε έργα;”
έτσ λοιπόν μεταμορφώθηκαν αυτοί οι δειλοί άντρες που πλέον συνέτριψαν τον πανοπλο εχθρό και τον οδήγησαν εκεί που του άξιζε
δηλαδή στις γκιλοτίνες
καμιά επανάσταση δεν πρόκειται να γίνει από μόνη της
-osr- τίποτε δεν χαρίζεται..... όλα κερδίζονται μόνο όταν τα διεκδικούμε και τα θέλουμε αληθινά 