Video Εκπομπή στο Capital TV 6/10/2014 Κύπρος από τις χειρότερες χώρες για μετανάστες…Ανάλυση

ΦΑΚΕΛΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΕΙΣ | Πού χάθηκαν τα 7.5 δις;

Focus On News

Ανοίγουμε σήμερα τον φάκελο των Κοινωνικών Ασφαλίσεων με την συνέντευξη του Μιχάλη Παρασκευά, του ακτιβιστή δικηγόρου, που με την πολιτική του πράξη να μην πληρώνει τις εισφορές του στο ταμείο των Κοινωνικών Ασφαλίσεων, έφερε στο προσκήνιο το τεράστιο αυτό θέμα. Θα ζητηθούν αντίστοιχες συνεντεύξεις από τον διευθυντή του ΤΚΑ (Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων), εκπρόσωπο της Τρόϊκα και ειδικό συνταγματολόγο, έτσι ώστε να δοθούν όλες οι απαραίτητες πληροφορίες στους πολίτες για το μεγάλο αυτό θέμα.

Γιατί δεν πληρώνει τις εισφορές του και σύρεται στα δικαστήρια;

Γιατί δεν του δίνεται η περίφημη αναλογιστική μελέτη που αναφέρεται στην έκθεση της γενικής ελέγκτριας;

Ποιοί είναι οι τρόπο αντίδρασης των πολιτών και τι επιδιώκει η «Πρωτοβουλία κοινωνικού ελέγχου του ΤΚΑ»;

 

Δείτε την αρχική δημοσίευση

Advertisement

VIDEO- Οι αγωνιστές της Μενόγιας και άλλοι Ιρανοί πρόσφυγες μιλούν από την ψυχή τους, για τα βασανιστήρια τους, τον γολγοθά που τους επιφυλάσσουν οι αδίστακτοι του ιμιγκρέισιον και του κυπριακού κράτους ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΟΥΣ

Συνολικά 6 βίντεο με 6 συνεντεύξεις οι οποίες ακόμα ανεβαίνουν από το you tube

 

 

 

 

Επαναreloaded..Η αρχαία ελληνική δημοκρατία, ο Καστοριάδης ο δολοφόνος κορκονέας οι δικαστές, η αμφισβήτηση, η ουσία της Δημοκρατίας

 

Η αρχαία ελληνική δημοκρατία ο Καστοριάδης ο δολοφόνος κορκονέας οι δικαστές, η αμφισβήτηση, η ουσία της Δημοκρατίας

https://osr55.wordpress.com/2008/12/07/

Δεκεμβρίου 7, 2008…1:28 μμ

Το κράτος δολοφονεί! Νεκρό 15χρονο παιδί από σφαίρες αστυνομικών- video φωτό-κατάθεση φονιά 20/12/08

http://news.ert.gr/el/ellada/koinonia/41761-enoxos-epi-to-dysmenestero-o-korkoneas

Ένοχο για ανθρωποκτονία από πρόθεση με άμεσο δόλο έκρινε το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Άμφισσας τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα για τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου το Δεκέμβριο του 2008, στα Εξάρχεια. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι δεν του αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικά. Ο Κορκονέας πλέον αντιμετωπίζει τα ισόβια δεσμά, καθώς η απόφαση του δικαστηρίου υιοθέτησε την πρόταση του εισαγγελέα για μετατροπή της κατηγορίας της πρόθεσης από ενδεχόμενο σε άμεσο δόλο.

Στην απόφαση μειοψήφησε η πρόεδρος του δικαστηρίου, ένας δικαστής κι ένας ένορκος. Εξάλλου ένοχο για απλή συνέργεια στην ανθρωποκτονία, έκρινε το δικαστήριο κατά πλειοψηφία το δεύτερο ειδικό φρουρό Βασίλη Σαραλιώτη. Στην απόφαση μειοψήφησε ένας ένορκος που έκρινε ότι θα έπρεπε να αθωωθεί λόγω αμφιβολιών. Ούτε στο Σαραλιώτη αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά με πλειοψηφία των ενόρκων 4-3.

Πηγή: ΝΕΤ 105,8

Έχω πρόθεση μέσα στις επόμενες μέρες να κάνω ένα αφιέρωμα στον Κορνήλιο Καστοριάδη, αυτό τον αιρετικό με όλους ανεξαιρέτως άνθρωπο με αφορμή μια πολύ σημαντική παρουσίαση του στο Λεωνίδιο η οποία υπάρχει και στο you tube μέσω της εκπομπής της ΕΤ1 Παρασκήνιο

http://www.youtube.com/watch?v=iOizbrkEr24&feature=watch_response_rev

και η οποία απομαγνητοφωνήθηκε και έγινε βιβλίο που κυκλοφόρησε το 1999 από τις εκδόσεις ύψιλον

http://www.scribd.com/doc/38886872/38880708-%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%BD%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%97-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1

όπου ο Καστοριάδης αποδεχόμενος τον όρο περί πολίτη του Αριστοτέλη ο οποίος στην σελίδα 11 του βιβλίου του με αφορμή και την ύπαρξη της δουλείας στην Πόλη των Αθηναίων (λέει) γράφει:

«Δουλεία υπήρξε ασφαλώς. Υπήρχε συγκεκριμένη αντίληψη για το ποιο είναι και ποιο πρέπει να είναι το πολιτικό υποκείμενο, δηλαδή ο πολίτης ως άτομο που οφείλει και μπορεί να μετέχει «κρίσεως και αρχής». (Ο Αριστοτέλης απ τον οποίο προέρχεται η φράση αυτή προτάσσει την «κρίση» δηλαδή την συμμετοχή στην δικαστική εξουσία, της «αρχής» δηλαδή της συμμετοχής στην κυβέρνηση κι αυτό γιατί στην Αθήνα του τετάρτου αιώνα στο καθεστώς που γνωρίζει και μέσα στο οποίο ζει ο ίδιος

Η δικαστική εξουσία τείνει πράγματι να γίνει η πρώτη, γιατί έχει τη δυνατότητα να επικυρώσει ή να αναιρέσει στην πράξη ακόμα και αποφάσεις της Εκκλησίας (σημείωση δική μου, εννοεί του Δήμου δηλαδή των αθηναίων πολιτών;)

Πρόκειται φυσικά για λαικά και όχι για επαγγελματικά δικαστήρια.»

Πιο κάτω στην σελίδα 26 αναλύοντας το πώς ο δήμος δηλαδή οι πολίτες ασκούν την εξουσία τους λέει:

« Την ασκεί ως άμεση δημοκρατία, δηλαδή χωρίς «αντιπροσώπους» ,

Μια εκ των προυπόθεσεων λέει ο Καστοριάδης για να υπάρχει δημοκρατία είναι ο δήμος να είναι αυτόδικος

«Αυτόδικος, σημαίνει ότι τα δικά της δικαστήρια αποφασίζουν για  όλες τις αμφισβητήσεις που είναι δυνατόν να προκύψουν. Πρέπει να υπογραμμιστεί στο σημείο αυτό ότι τα δικαστήρια στην Αθήνα δεν ήταν επαγγελματικά. Οι δικαστές ήταν κληρωτοί. Η ιδέα επαγγελματία δικαστή θα φαινόταν σε ένα αρχαίο έλληνα εξωφρενική.

Από τις 30.000 ενηλίκους αθηναίους κληρώνονταν κάθε χρόνο 6.000 ενδεχόμενοι δικαστές με ένα πολύπλοκο σύστημα το οποίο διαρκώς βελτιωνόταν με σκοπό να εξαλειφθεί κάθε δυνατότητα απάτης παρέμβασης ή επηρεασμού των 501, 1001 ή 1501 οι οποίοι αναλόγως της περιπτώσεως απάρτιζαν το συγκεκριμένο δικαστήριο.»

Και κάτι πολύ σημαντικό από τα χείλη του Καστοριάδη ο οποίος γράφει:

«Ο Αριστοτέλης (του οποίου ειρήσθω εν παρόδω οι πολιτικές ιδέες έχουν εμπνεύσει πολλές ανοησίες στους διάφορους σχολιαστές) λέει αναφερόμενος στην εποχή τους:

«Απάντων γαρ αυτόν πεποίηκεν ο δήμος κύριον, και πάντα διοικείται ψηφισμασιν και δικαστηρίοις εν οις ο δήμος έστιν ο κρατών. Και γαρ αι της βουλής κρίσεις εις τον δήμον εληλύθασιν. Και τούτο δοκούσι ποιείν ορθώς ευδιαφθορώτεροι γαρ [οι] ολίγοι των πολλών εισιν και κέρδει και χάρισιν.

Αθηναίων Πολιτεία XLI,2

[Διότι ο δήμος έγινε ο ίδιος κύριος των πάντων και τα πάντα διοικεί με τα ψηφίσματα και με τα δικαστήρια όπου ο ίδιος κατέχει την εξουσία. Πράγματι και οι αποφάσεις που ήταν άλλοτε στην αρμοδιότητα της βουλής περιήλθαν στα χέρια του δήμου. Και σ αυτό φαινεται να χουνε πράξει σωστά, διότι ευκολότερα διαφθείρονται με τα κέρδη και με τις χάριτες οι ολίγοι παρά οι πολλοί]

Δοκούσιν ποιείν ορθώς: ο Αριστοτέλης ο μόνος φιλόσοφος με φρόνηση δεν λέει ότι ο λαός είναι αδιάφθορος. Πιστεύει ότι μπορεί να διαφθαρεί με τις χάριτες και με τα οφέλη (ή με τις προεκλογικές υποσχέσεις) λέει όμως ότι διαφθείρεται δυσκολότερα από τους ολίγους: ευδιαφθορώτεροι γαρ [οι] ολίγοι των πολλών εισιν και κέρδει και χάρισιν.»

Όταν οι άνθρωποι είναι αληθινά ελεύθεροι πρώτα και κύρια νοητικά και μακριά από προκαταλήψεις φόβους και δεισιδαιμονίες και ελεύθεροι σωματικά δηλαδή χωρίς κίνδυνο να γίνουν δούλοι κυριολεκτικά τότε σύμφωνα με την Αριστοτέλεια λογική οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να είναι πολίτες δηλαδή να αποφασίζουν για το καλό της πόλης τους

Και πως γίνεται αυτό;  Μετέχοντας κρίσεως και αρχής δηλαδή συμμετοχής τους στην δικαστική εξουσία και στις πολιτικές αποφάσεις

Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι ο Καστοριάδης σε καμιά απολύτως περίπτωση δεν εξιδανικεύει και δεν  θεωρεί την αρχαία ελλάδα ως πρότυπο.

Στην σελίδα 6 του βιβλίου (λέει) γράφει :

«Θα ήθελα στο σημείο αυτό να ξεκαθαρίσω ευθύς εξ αρχής την θέση μου, ώστε να αρθεί κάθε ενδεχόμενο παρεξήγησης. Δεν βλέπω όπως νομίζω ότι και κανείς δεν μπορεί να δει εκτός αν είναι τελείως φαντασιόπληκτος ή προγονόπληκτος την αρχαία Ελλάδα ως πρότυπο το οποίο θα αρκούσε να το αντιγράψουμε για να βρούμε την ελευθερία την δικαιοσύνη την ισότητα και παν το αγαθόν.

Η αρχαία Ελλάδα δεν είναι πρότυπο, ούτε μοντέλο προς μίμηση, όπως άλλωστε δεν μπορεί να είναι κανένα ιστορικό έργο σε οποιονδήποτε τομέα. Θεωρώ όμως ότι μπορεί να λειτουργήσει για μας σαν γονιμοποιητικό σπέρμα, δεδομένου ότι μας επιτρέπει να δούμε εν τη γενέσει τους πληθώρα στοιχείων πάντοτε επίκαιρων – μπορεί και πρέπει να είναι για μας κέντρισμα έμπνευση και πηγή ιδεών.»

Τι είναι όμως κατά τον Καστοριάδη αυτό που κάνει άξιο μελέτης την αρχαία ελληνική δημοκρατία η οποία όπως την ορίζει αποτελεί γονιμοποιητικό σπέρμα;

Συνεχίζει στην σελίδα 7:

«Το εξαιρετικό και μοναδικό φαινόμενο που παρατηρείται στην αρχαία Ελλάδα προϋπόθεση και αποτέλεσμα μιας άλλης θεώρησης του κόσμου (όπως θα αναπτύξω στη συνέχεια) είναι η αμφισβήτηση της παράδοσης : η κοινωνία δεν μένει προσκολλημένη στους παραδοσιακούς θεσμούς σ αυτό που βρήκαμε απ τους πατεράδες μας, στον λόγο και τις εντολές του Ιεχωβά ή σε οποιαδήποτε άλλη εξωτερική και εξωκοινωνική αρχή και πηγή θέσμισης.

Θέτει υπό αμφισβήτηση τους παραδοσιακούς θεσμούς αφ ενός μεν ως νόμους με την στενή και τρέχουσα σημασία του όρου δηλαδή νόμους πολιτικούς νόμους συνταγματικούς νόμους καταστατικούς της πολιτικής κοινότητας νόμους που απαντούν άπαξ δια παντός στο ερώτημα: ποιος άρχει; (βασιλιάς και αριστοκράτες όπως κατά την παράδοση, ή δήμος σύμφωνα με τη νέα θέσμιση; ) αφ ετέρου δε ως κοινωνικές παραστάσεις (εικόνες) του κόσμου, δηλαδή θεσμισμένες παραστάσεις με τις οποίες γαλουχούνται τα παιδιά και μαθαίνουν εξ απαλότατων ονύχων τι είναι καλό τι είναι κακό, τι είναι κόσμος για ποιο πράγμα αξίζει να ζει κανείς ή να πεθαίνει.

Την διττή αυτή αμφισβήτηση των κληρονομημένων θεσμών έχουμε φθάσει σήμερα να την θεωρούμε κατά κάποιο τρόπο ως αυτονόητη. Έχουμε φθάσει επίσης να θεωρούμε αυτονόητες ορισμένες ιδέες που διέπουν την κοινωνική οργάνωση εν γένει και οπωσδήποτε την δική μας συγκεκριμένη κοινωνική οργάνωση όπως η ιδέα της κοινωνικής ή και απλώς δικαιοσύνης  η ιδέα της ισότητας κλπ

Εκείνος που πιστεύει ότι οι ιδέες αυτές ως ρυθμιστικές σημασίες της κοινωνικής ζωής είχαν τεθεί και ισχύσει παντού και πάντοτε απατάται βαθύτατα. Εάν θεωρήσουμε την ανθρώπινη ιστορία στο σύνολο της θα διαπιστώσουμε ότι ουδέποτε και ουδαμού ετέθησαν ουδέποτε και ουδαμού ίσχυσαν εκτός από δύο εξαιρέσεις: την αρχαία Ελλάδα κατά πρώτον και πολύ αργότερα την Δυτική Ευρώπη και τις κοινωνίες που επηρεάστηκαν απ αυτήν.»

 

Εν ολλίγοις ο Καστοριάδης λέει και συμφωνώ απόλυτα μαζί του, ότι η μέγιστη αξία της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας είναι η ΑΡΧΗ της ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ

Της αμφισβήτησης πρώτα και κύρια της εξουσίας………

ποιος άρχει;

Και ποια η νομιμοποιήση του, δηλαδή ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο άρχει ο τάδε θεσμός και όχι ο άλλος;

Η αμφισβήτηση της εξουσίας και των «παραδοσιακών» θεσμών είναι η ουσία της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας.

Αυτό είναι που την κάνει τόσο σπουδαία…

Σήμερα το σπέρμα αυτό της αμφισβήτησης είναι σχεδόν νεκρό στις κοινωνίες μας τις τάχα δημοκρατικές

Παντού μιλάνε για δημοκρατία χωρίς να τίθεται καν το ερώτημα αν όντως αυτό το  σύστημα είναι όντως δημοκρατία

Από τον μικρότερο δημοσιογραφίσκο μέχρι τον μεγαλύτερο πολιτικάντη δεν τίθεται καν η αμφισβήτηση ότι αυτό που ισχύει σήμερα είναι όντως δημοκρατία

Τους είναι εξωφρενικό να τίθεται καν αυτό το ερώτημα, δεν μπορούν καν να το συλλάβουν ως ερώτημα

Θεωρούν δεδομένο και δεν αμφισβητούνται οι θεσμοί

Υπάρχουν πάρα πολλά σημαντικά στοιχεία που θα ήθελα να θίξω για αυτό το πολύ σημαντικό βιβλίο με την παρουσίαση του Καστοριάδη και σε σχέση και με άλλα πολύ σημαντικά στοιχειά που οι σύγχρονοι ελληνορθόξοι αγνοούν παντελώς

Τα λεγόμενα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη είναι η μέγιστη πολιτική και όχι μόνο ανοησία

Αφού αν αυτοί που την λένε χρησιμοποιούν το πρώτο συνθετικό ελληνικό με την έννοια της δημοκρατίας όπως αυτή λειτούργησε στην αρχαία Ελλάδα τότε το δεύτερο συνθετικό είναι το παντελώς αντίθετο της

Κάποια σημεία από το βιβλίο

Σελίδα 15:

Β. Κεντρική για την αρχαία ελληνική σύλληψη είναι η ιδέα του Χάους. Για τον Ησίοδο (Θεογονία στίχος 116) το σύνολο όντων (θεοί και άνθρωποι «πράγματα», «φαινόμενα» και «δυνάμεις») γεννιέται από το χάος δηλαδή από το τίποτα, το κενό, το μηδέν (χαίνω):  η τοι μεν πρώιστα Χάος γένετ΄. Αυτό το Χάος δεν έχει σχέση με την πολύ μεταγενέστερη έννοια του χάους ως συμφυρμού, κυκεώνα, γενικευμένης α-ταξίας. Εντούτοις όμως στην ίδια την Θεογονία υπάρχει ένα έσχατο μέρος ή βάθος μια ανάποδη του κόσμου που είναι Χάος με την μεταγενέστερη έννοια: ο ποιητής του δίνει συμβατικά και συμβολικά το όνομα Τάρταρος (στίχοι 717-720, 722-723, 724-730, 731-735). Οι «ρίζες» του κόσμου –«της γης και της στείρας θάλασσας»- βγαίνουν απ αυτό το τεράστιο κιούπι, που το στόμα του το ζώνει «τριπλή νύχτα». Οι «ρίζες» του κόσμου-κόσμος=τάξη-, η «άλλη του όψη» είναι αυτός ο τερατώδης χώρος. Σε τούτη μόνο την όψη (όπου ζούμε και εμείς) βασιλεύει –προς το παρόν- ο Ζευς και την κάνει να είναι κατά κάποιο τρόπο κόσμος.

Η ουσία:

Γ. Ο κόσμος δεν είναι καμωμένος για τους ανθρώπους ούτε ενδιαφέρεται γι αυτούς.

Γενικότερα σύμφωνα με την αρχαία ελληνική αντίληψη για την ζωή δεν υπάρχει καμιά υπερβατική εξωκοσμική δύναμη που να ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους, ακόμα λιγότερο να τους «αγαπάει».

Οι θεοί επεμβαίνουν μόνο αν κάποιος τους ζημιώσει ή ασεβήσει εις βάρος τους κλπ. Εξάλλου και οι ίδιοι οι θεοί δεν είναι παντοδύναμοι, υπόκεινται σε μια απρόσωπη Μοίρα, η οποία έφερε πρώτα τον Ουρανό έπειτα τον Κρόνο κι έπειτα τον Δία. Ο Προμηθέας στην ομώνυμη τραγωδία του Αισχύλου μηνύει στον Δία μέσω του αγγελιαφόρου του Ερμή ότι:

Νέον νέοι κρατείτε και δοκείτε δη

Ναίειν απενθή πέργαμ ουκ εκ των δ΄εγώ

Δισσούς τυράννους εκπεσόντας ησθόμην;

Τρίτον δε τον νυν κοιρανούντα επόψομαι

Αίσχιστα και τάχιστα

 

[Νέοι, νέαν εξουσία κατέχετε και νομίζετε

Πως κατοικείτε απροσπέλαστα απ τον πόνο παλάτια μήπως

Δεν είδα

Μέχρι τώρα την καθαίρεση δύο τυράννων;

Έτσι και τον τρίτο τον σημερινό αφέντη θα δω

Να πέφτει πολύ άσχημα και πολύ σύντομα]

 

Προμηθεύς Δεσμώτης στιχ. 955-959

 

Δ. Τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 5^ου αιώνα – κι αυτή είναι η εποχή που με ενδιαφέρει: 8^ος – 5^ος αιώνας- για την αρχαία ελληνική αντίληψη η μετά θάνατον ζωή ή δεν υπάρχει ή αν υπάρχει είναι πολύ χειρότερη απ την επίγεια ζωή. Αυτό λέγεται σαφώς στην Οδύσσεια στη Νέκυια (λ, 488) όταν ο Οδυσσέας συναντά τη σκιά του νεκρού Αχιλλέα στον Άδη η οποία και του λέει:

 

Μη δη μοι θανατόν γε παραύδα, φαιδιμ΄Οδυσσευ.

Βουλοιμην κ επάρουρος εών θητευέμεν άλλω,

Ανδρί παρ ακλήρω ω μη βίοτος πολύς είη

Ή πάσιν νεκύεσσι καταφθιμενοισιν ανάσσειν.

 

[Το θάνατο μη μου παινεύεις λαμπρέ Οδυσσέα.

Καλύτερα την γη να δουλεύω υποτακτικός κάποιου

Φτωχού χωριάτη με λίγο βιος

Παρά να βασιλεύω σ όλους αυτούς τος σβησμένος νεκρούς]

 

Οδύσσεια λ488-491

 

Στην σελίδα 37:

«Για τους αρχαίους Έλληνες από τον Όμηρο μέχρι τους τραγικούς δεν υπάρχει καμιά σημασία της ανθρώπινης ζωής. Όταν ο Σόλων συζητάει με τον Κροίσο του λέει: « Μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Τα παραδείγματα ευτυχισμένων ανθρώπων που του δίνει αναφέρονται σε άτομα που πέθαναν σε μια καλή στιγμή – ο Τέλλος ο Αθηναίος, ο Κλεόβις και ο Βίτων κλπ. Όταν οι γιοί του Διαγόρα νίκησαν στους Ολυμπιακούς ένας παρευρισκόμενος λέει στον πατέρα τους: πέθανε τώρα Διαγόρα, δεν θα ανέβεις στον Όλυμπο – δηλαδή: τι περισσότερο περιμένεις από την ύπαρξη; Όλοι αυτοί οι ευτυχείς έπαψαν να ζουν σε μια στιγμή κορύφωσης μετά από την οποία αναποφεύκτως τα πράγματα δεν μπορούσαν παρά να καταστραφούν. Το δίδαγμα όλης της τραγωδίας είναι αυτό: η ανθρώπινη ζωή δεν έχει κανένα νόημα, ο κόσμος στον οποίον ζούμε δεν έχει καμιά σημασία και άλλος κόσμος καλύτερος δεν υπάρχει για μας τους ανθρώπους. Οι προσευχές υπερ των νεκρών τα αναθήματα κλπ εμφανίζονται από τον 4^ο αιώνα και μετά.»

Αφορμή για το κείμενο αυτό ήταν η απόφαση του μικτού ορκωτού (3 επαγγελματιές δικαστές και 4 ένορκοι λαικοί δικαστές)  καταδίκης του Κορκονέα του δολοφόνου του μικρού Αλέξη στις 6/12/2008 στην Αθήνα και του συνεργού του.

Δύο εκ των τριών επαγγελματιών δικαστών βρήκαν μειοψήφησαν στην καταδικαστική απόφαση. Δηλαδή αν αυτή η υπόθεση δικαζόταν στην Κύπρο με το τριμελές Κακουργιοδικείο  που αποτελείται αποκλειστικά από επαγγελματίες δικαστές οι οποίοι τοπθετήθηκαν εκεί με μέσο από το Ανώτατο και μόνο χωρίς κανένα άλλο προσόν παρά μόνο τα 6 χρόνια άσκηση του επαγγέλματος αμφιβόλου ποιότητα, υπό την έννοια ότι μπορεί απλά να δούλευε σε ένα γραφείο όπου ασχολείτο μόνο με εταιρείες ή που δεν χειρίστηκε ποτέ ποινικές υποθέσεις που αφορούν ανθρώπινα δικαιώματα δηλαδή δεν είχε εμπλοκή ποτέ με σύγκρουση με την εξουσία είτε της αστυνομίας είτε των δικαστών,

Αν λοιπόν αυτή η απόφαση είχε δικαστεί στην Κύπρο θα είχαμε αθωωτική απόφαση του ανθρώπου αυτού.

Το ζήτημα των δικαστών φυσικά και δεν είναι απλό….. το τραγικό όμως είναι ότι αυτό δεν φαίνεται να αμφισβητείται από κανένα και αυτό φάνηκε πεντακάθαρα μετά και την αθωωτική απόφαση των 10 βασανιστών δολοφόνων από τους 3 επαγγελματίες δικαστές πέρσι τον Μάρτιο του 2009 που ξεσήκωσε τους ανθρώπους.

Εν τέλει το Ανώτατο Δικαστήριο επί της ουσίας καταδικασε τους βασανιστές αφού αναγνώρισε πλέον το βίντεο ως γνήσιο κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί πλέον από τους δικηγόρους των βασανιστών

Και όλοι προσέτρεξαν να χρησιμοποιήσουν το γεγονός αυτό ως τάχα αποδεικτικό ότι το σύστημα της δικαοσύνης των επαγγελματιών δικαστών που διορίζονται με τον τρόπο που περιέγραψα πιο πάνω τάχα λειτούργησε

Ουδέν αναληθέστερον

Ο μόνος λόγος που το Ανώτατο κατά τη γνώμη μου έβγαλε αυτή την απόφαση είναι γιατί υπέκυψε στην λαική οργή και κατακραυγή

Και ήξερε ότι δεν θα μπορούσε με τίποτα πλέον να την συγκρατήσει και να την καταστείλει

Και αυτό το λέω με πλήρη συνείδηση και από τα όσα βλέπω καθημερινά στα δικαστήρια

Η αμφισβήτηση των θεσμών είναι επιτακτικό να γίνεται καθημερινά

Η αμφισβήτηση των πάντων είναι η ουσία για την ελευθερία

Ο ελεύθερος άνθρωπος είναι αυτός που αμφισβητεί και ψάχνει

Δέφτερη Ανάγνωση – Συνέντευξη Πολιτική Ανυπακοή και ερωτήματα για την τρόικα και το χρέος του κράτους στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων – Πέμπτη 6/3/14 ώρα 7 Λευκωσία Συζήτηση οργάνωση

http://2ha-cy.blogspot.com/2014/02/blog-post_675.html

«Χωρίς να ερωτηθούμε ποτέ, το κράτος αποφάσισε μαζί με την Τρόικα να διαγράψει την οφειλή του προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, δηλαδή προς όλους εμάς, ύψους 7,2 δισεκατομμύρια ευρώ!  7,2 δισεκατομμύρια ευρώ εισφορές από όλους εμάς δόθηκαν προφανώς στις τράπεζες και τώρα έρχονται και μας λένε ότι το Ταμείο δεν έχει λεφτά και ότι θα πρέπει να αυξηθούν οι εισφορές και να δουλεύουμε μέχρι να πεθάνουμε»

 Το τελευταίο διάστημα ο δικηγόρος κ. Μ. Παρασκευά, ο οποίος έχει μια ακτιβιστικη δράση για χρόνια τώρα, ανάλαβε μια πρωτοβουλία με άξονα το ταμείο κοινωνικών ασφαλίσεων. Αρνείται να καταβάλει τις εισφορές των τελευταίων έντεκα μηνών προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων ως μια πράξη πολιτικής ανυπακοής με στόχο την διερεύνηση του κατά πόσο υιοθετήθηκε – ή αν υπάρχει κίνδυνος να υιοθετηθεί- η θέση της τρόικα για διαγραφή του χρέους του κράτους προς το ταμείο κοινωνικών ασφαλίσεων. Αυτή ήταν η θέση της τρόικα – η οποία ζητούσε σε κάποιο στάδιο να διαγράφει το χρέος των 7.2 δις που οφείλει το κράτος στο ταμείο κοινωνικών ασφαλίσεων.«Δεν γίνεται να έχει διαπραχθεί ένα τέτοιο σκάνδαλο, αλλά εμείς να εξακολουθούμε να καταβαλλουμε εισφορές στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Έχω στείλει επιστολή στον κ. Τρύφωνος μέσα από την οποία εξηγώ το λόγο που έχω σταματήσει να καταβάλλω τις εισφορες μου. Δυστυχώς, η απάντηση που πήρα δεν ήταν απάντηση. Δεν διέψευσε αυτό που του έγραψα για την διαγραφή οφειλών του κράτους. Στις 13 Μαρτίου είμαι αναγκασμένος να πάω δικαστήρο λόγω αυτής της πολιτικής μου ανυπακοής και ως δικηγόρος ρισκάρω πολλά, αφού ενδέχεται να αντιμετωπίσω ακόμα και πειθαρχικές συνέπειες. Αλλά, το κάνω για να υπάρξει αντίδραση από τον κόσμο, διότι είναι καιρός να ξυπνήσουμε».

Την Πέμπτη 6 Μαρτίου στις 7 το απόγευμα θα γίνει ανοικτή συνάντηση στο «Έλευσις» στην παλιά πόλη στη Λευκωσία με θέμα την πολιτικη ανυπακοή, το σκάνδαλο με το Ταμείο των Κοινωνικών Ασφαλίσεων και πιθανούς τρόπους αντίστασης και οργάνωσης. Ομιλητής ο Μιχάλης Παρασκευά.

Η επιστολή που έστειλε ο Μιχάλης Παρασκευά στις 7 Μαΐου 2013 προς την Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Ζέτα Αιμιλιανίδου αναφέρει ανάμεσα σ’ άλλα:
«Ως έγινε γνωστό από τον Τύπο, περί τα τέλη Νοεμβρίου 2012 η Τρόικα είχε θέσει όρο προς το κυπριακό κράτος για την υπογραφή του Μνημονίου Συναντίληψης, την ολοκληρωτική διαγραφή των οφειλών του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ήτοι του ποσού των 7,2 δισεκατομμυρίων ευρώ. Μετά και την ψήφιση του Μνημονίου Συναντίληψης από την Κυπριακή Βουλή στις 30 Απριλίου 2013 και αφού διεξήλθα τις πρόνοιές του, δεν μπόρεσα να βρω οιανδήποτε σχετική πρόνοια σχετικά με τη, σύμφωνα με τον Τύπο, συμφωνία της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Τρόικα.

Αν εν τέλει η συμφωνία αυτή με την Τρόικα ισχύει και έχει επέλθει ολική διαγραφή του χρέους του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ήτοι του ποστού των 7,2 δισεκατομμυρίων ευρώ, αντιλαμβάνεστε τις κολοσσιαίες συνέπειες που θα έχει αυτό το γεγονός στα δικαιώματα όλων των πολιτών και όλων των ασφαλισμένων στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αφού ουσιαστικά αυτό θα σημαίνει, εν ολίγοις, απλά την κατάρρευση του Ταμείου και καθιστά αμφίβολη, ακόμη και την καταβολή σύνταξης στους δικαιούχους που εκπλήρωναν τις υποχρεώσεις τους και κατέβαλλαν ανελλιπώς το οφειλόμενο ποσόν. Θα ήθελα να απευθύνω θερμότατη παράκληση όπως με ενημερώσετε αν έχουν διαγραφεί όλες ή μερικές από τις οφειλές του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Σας ενημερώνω ότι δεν προτίθεμαι να καταβάλω ξανά οφειλές κοινωνικών ασφαλίσεων, μέχρι να τύχω ενημέρωσης στο πιο πάνω ερώτημά μου και επίσης να σας ενημερώσω ότι αν, παρ’ ελπίδα, έχουν διαγραφεί οι οφειλές του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, προσωπικά δεν πρόκειται να καταβάλω ξανά οιοδήποτε ποσόν προς τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις, διότι δεν προτίθεμαι να καταβάλω εισφορές απλά για να τις αρπάξουν αυτοί οι οποίοι αποκομίζουν κέρδη από τόκους, ήτοι οι τοκογλύφοι/τραπεζίτες για τους οποίους ήδη η οικονομία της Κύπρου έχει δεχτεί ανεπανόρθωτο πλήγμα. Θα ήθελα επίσης να σας ενημερώσω ότι αυτή η επιστολή μου θα τύχει δημοσιότητας και θα αποτελέσει παρότρυνση προς συμπολίτες μας να πράξουν το ίδιο, καθότι είναι απαράδεκτο άνθρωποι να μην πάρουν σύνταξη ή μειωμένη σύνταξη, απλά και μόνο γιατί κάποιοι κερδοσκοπούσαν».

Ολόκληρη η συνέντευξη του Μιχάλη Παρασκευά με θέμα το σκάνδαλο με το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, την ακτιβιστική δράση του Μ. Παρασκευά αλλά και τι σημαίνει «Πολιτική Ανυπακοή» θα δημοσιευτεί στο επόμενο τεύχος της Δέφτερης Ανάγνωσης.

 

 

Video Συνέντευξη Capital TV 17/2/14 Ενημέρωση για τις συνελεύσεις, οργάνωσης Πολιτικής Ανυπακοής

 

Συνέντευξη στο Capital TV με τον δημοσιογράφο Θωμά Παίση σε σχέση με τα όσα έγιναν από την τελευταία συνέντευξη στις 23/12/2013, συνελεύσεις, συναντήσεις για το θέμα της οργάνωσης πολιτικής ανυπακοής με αφορμή το θέμα της διαγραφής από το κράτος της οφειλής του προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων ύψους 7,2 ΔΙΣ

 

 

https://osr55.wordpress.com/2014/02/14/το-ζήτημα-της-οργάνωσης-κάποιες-σκέψε/

 

Το ζήτημα της οργάνωσης- Κάποιες σκέψεις με αφορμή την συζήτηση στην Λεμεσό – Προς το παρόν δεν υπάρχει “εμείς”, στόχοι, τι συνιστά επιτυχία; video

 

Στις 12/2/2014 στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αγίου Αθανασίου έγινε συζήτηση για το θέμα της διαγραφής από το κράτος, της κρατικής του οφειλής ύψους 7,2 ΔΙΣ  προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, δηλαδή προς όλους εμάς τους εργαζομένους που εισφέρουμε τα λεφτά μας στο Ταμείο.

Στην συζήτηση ξεκαθαρίστηκε ότι ο καθένας που βρίσκεται εκεί μιλά για τον εαυτό του και μόνο.

Ο καθένας εκφράζει τον εαυτό του και τις απόψεις του

Πήρε την πρωτοβουλία ο φίλος Χριστόδουλος με τον οποίο υπάρχει μια μίνιμουμ συμφωνία θέσεων ειδικά σε σχέση με το θέμα που αφορά την διαγραφή κούρεμα των 7,2 ΔΙΣ και όσον αφορά τον τρόπο διεκδίκησης με πολιτική ανυπακοή

Από κει και πέρα, λόγω του ότι οι άνθρωποι πάνω στον ενθουσιασμό στην οργή και ορμή τους θέλουν να πιστεύουν ότι επειδή υπάρχει την συγκεκριμένη εκείνη στιγμή μια έντονη δυναμική και ακούν και άλλους ανθρώπους να εκφράζονται το ίδιο, νομίζουν ότι  ναι δαμέ είμαστεν εννα αλλάξουμεν το κόσμο εννα κάμουμεν τζείνο τζαι το άλλο κλπ κλπ

Και φυσικά αυτό εξανεμίζεται μόλις η όποια συνάντηση συζήτηση συγκέντρωση τελειώσει και ο καθένας επιστρέψει σπίτι του και στον μικρόκοσμο του με τα προβλήματα του

Το ζήτημα της αυτοοργάνωσης το έχω ζήσει σε υπερθετικό βαθμό,

Έχω συμμετάσχει σε πολλές τέτοιες προσπάθειες και αυτό που πλέον γνωρίζω πάρα πολύ καλά είναι ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο

Η οργάνωση μιας ομάδας ανθρώπων είναι πολύ δύσκολη γιατί υπάρχουν πάρα πολλές παράμετροι που πρέπει να συντείνουν μεταξύ τους και αν μια ή δύο ή περισσότερες δεν, τότε το όλο εγχείρημα απλά εξαερώνεται γιατί δεν στέκει σε στέρεες βάσεις

Κατά τη γνώμη μου και όπως τα έχω βιώσει έντονα όλα αυτά τα χρόνια, για να υπάρξει μια πρώτη απόπειρα μορφής οργάνωσης μεταξύ ανθρώπων θα πρέπει να υπάρχει ένα τουλάχιστον μίνιμουμ ξεκάθαρο πλαίσιο συμφωνίας σε συγκεκριμένα θέματα

Θα πρέπει να συμφωνηθεί ότι εμείς που θα οργανωθούμε πιστεύουμε αυτό, αυτό και εκείνο

Αυτό είναι το πρώτο

Το δεύτερο που θα πρέπει να γίνει είναι ότι  θα πρέπει να συμφωνηθεί  τι ακριβώς επιδιώκουμε να πετύχουμε στα πολύ συγκεκριμένα θέματα που συμφωνήσαμε αρχικά

Δηλαδή πρέπει να τεθούν αρχικά τουλάχιστον κάποιοι άμεσοι και πολύ σύντομοι δηλαδή βραχυπρόθεσμοι στόχοι

Και επίσης μπορεί και ένα τεθεί ένας μακροπρόθεσμος στόχος που να αποτελεί το όραμα και το ιδανικό αυτής της ομάδας ανθρώπων που όμως αυτό για να γίνει θα πρέπει να υπάρξουν τεράστιες αλλαγές κλπ

Το πλέον σημαντικό πλέον όμως για το ζήτημα της οργάνωσης είναι η συμφωνία των ανθρώπων που αποτελούν την ομάδα για τον τρόπο λειτουργίας της και φυσικά το πλέον κρίσιμο τον τρόπο με τον οποίο θα λαμβάνονται οι αποφάσεις

Το τρίτο αυτό σημείο είναι το πλέον και το απόλυτα σημαντικό

Φυσικά δεν σημαίνει ότι μια ομάδα ανθρώπων που αποφασίζουν να συμπορευθούν σε συγκεκριμένα θέματα θα πρέπει να κάτσει άμεσα και να τα βάλει κάτω όλα αυτά αλλοιώς θα διαλυθεί ή όχι

Μπορεί στο μεταξύ φυσικά να υπάρχουν πρωτοβουλίες από άτομα τα οποία να καθορίζουν μια γενική ατζέντα και πολλοί άνθρωποι που συμφωνούν με αυτήν και το γενικό πλαίσιο να ακολουθήσουν αυτές τις πρωτοβουλίες

Είναι καλό όμως να γίνει κατανοητό ότι η οργάνωση των ανθρώπων θέλει κόπο και θέλει μια μίνιμουμ συνέπεια και αφοσίωση και να είσαι έτοιμος να αφιερώσεις χρόνο και κόπο

Το ζήτημα της οργάνωσης είναι το πλέον σημαντικό, και δυστυχώς πάνω σε αυτό υπάρχει συνέχεια αποτυχία

και αυτό είναι φυσικό γιατί δυστυχώς ο κόσμος δεν έχει μάθει να αυτοοργάνωνεται

ειδικά στην Κύπρο που δεν υπάρχει απολύτως καμιά κουλτούρα συλλογικότητας αλλά σε τεράστιο βαθμό η ατομικότητα και η αποκλειστικά και μόνο αυτοσυντήρηση

επίσης ο κόσμος αποζητά εύκολες λύσεις και εκ του ασφαλούς υπό την έννοια και του χρόνου και του είδους αφοσίωσης “αγώνα”

Για να αλλάξουν κάποια πράγματα δεν αρκεί να τα λέμε στα ιντερνετ και ειδικά στο fb το οποίο είναι γεμάτο από ομάδες και κόντρα ομάδες αγώνα αγωνιστικές και μεγάλα λόγια

Προς το τέλος του δεύτερου βίντεο με αφορμή μια ερώτηση για το τι “επιδιώκουμε” και αν “είμαστε” εναντίον της……… κυβέρνησης ξεκαθαρίζεται ακόμα μια φορά αυτό που τέθηκε εξ αρχής σε αυτή την κουβέντα αλλά πιο εμπεριστατωμένα ειδικά για το θέμα της οργάνωσης

Δεν υπάρχει “εμείς” εδώ

Εδώ υπάρχει μια πρωτοβουλία που πάρθηκε από τον φίλο τον Χριστόδουλο ο οποίος μιλά για τον εαυτό του όπως και εγώ μιλώ εκ μέρους μου και μόνο

Είναι απλά μια συνάντηση μεταξύ ανθρώπων στο πολιτιστικό κέντρο του δήμου αθανασίου και μόνο

τίποτε περισσότερο

Για να γίνει κάτι περισσότερο θα πρέπει αυτοί που λένε ότι το θέλουν να έρθουν μέσα, να επικοινωνήσουν να θέσουν τις απόψεις του και θωρούμεν τζαι κάμνουμεν

Προσωπικά κρατώ πάρα πολύ μικρό καλάθι

Όλα αυτά τα μεγαλεπίβολα και τα θα κάνουμε τούτον τζαι τζείνο ακούσαμεν τα 334ι39302 φορές

Βάζεις πολύ μικρούς στόχους και προσπαθείς να τους πετύχεις

Πρώτος άμεσος στόχος είναι η αυτομόρφωση σου, εσύ ο ίδιος να προσπαθήσεις να μάθεις πως λειτουργεί το περιβάλλον σου και μετά να δεις πως θα λειτουργήσεις εσύ και αν μπορείς και με άλλους ανθρώπους

Για μένα στόχος αυτή την στιγμή είναι ο κόσμος να υπογράψει την συγκεκριμένη επιστολή προς την υπουργό εργασίας με την οποία δηλώνει συνειδητά ότι αρνείται να καταβάλει κοινωνικές ασφαλίσεις

Μέχρι στιγμής έχουν μαζευτεί περί τις 70 επιστολές!!

70 άνθρωποι με το ονοματεπώνυμο τους επίσημα δηλώνουν ότι ασκούν πολιτική ανυπακοή!

Πολιτικό Βαρόμετρο είναι το πόσος κόσμος θα μαζευτεί έξω από το δικαστήριο στις 13/3/2014

Μέχρι στιγμής τα μηνύματα είναι πάρα πολύ ενθαρυντικά

Αλλά είπαμε, τα λόγια είναι του αέρα

Κρατώ πάρα πολύ μικρό καλάθι

Αν όμως έξω από το δικαστήριο λευκωσίας στις 13/3/2014 γίνει χαμός και μαζευτεί πολύς κόσμος τότε υπάρχει μια πρώτη τεράστια νίκη

Για πρώτη φορά οι απλοί άνθρωποι χωρίς να υπάρχει κανένα καπέλο από κάποιο οργανωμένο σύνολο θα έχουν συμφωνήσει σε κάτι πολύ σημαντικό που τους αφορά

Τι συνιστά επιτυχία; Ποιος είναι ο στόχος που θα θεωρηθεί ότι υπήρξε επιτυχής;

Προσωπικά επιτυχία και μάλιστα μεγατόνων για μένα θα είναι το εξής:

Αυτή την στιγμή αυτό το κορυφαίο ζήτημα που αφορά το αστρονομικό ποσό των 7,2 ΔΙΣ των εργαζομένων και των εισφορών τους αντιμετωίζεται από τα μμε ως ανύπαρκτο

Μόνο ο πολύ καλός δημοσιογράφος και φίλος Μάριος Δημητρίου το ανέδειξε αυτό το θέμα σε τεράστιο βαθμό και σε αυτόν οφείλεται σε συντριπτικό ποσοστό όλη αυτή η κινητοποίηση που υπήρξε καθώς επίσης και ο Θωμάς Παίσης σε μια εκπομπή του

Από κει και πέρα όλα τα μμεξαπάτησης κουκουλώνουν το θέμα και σε συμπαίγνια με τα επιχειρηματικά συμφέροντα των καναλαρχών που είναι σε απολυτη αρμονία με την πολιτική εξουσία προσπαθούν να το αφήσουν να πεθάνει

Θέλουν να το αφήσουν να ξεφουσκώσει και ελπίζουν ότι αυτό θα γίνει

Πότε θα αρχίσουν να σε λαμβάνουν υπόψη;

Αυτή την στιγμή υπάρχει ΜΟΝΟ 1 επιστολή ενώπιον του υπουργού εργασίας με την οποία δηλώνεται η συνειδητή άρνηση καταβολής εισφορών

Είπαμε:  70 άλλες επιστολές υπογεγραμμένες θα καταχωρηθούν επισήμως στο υπουργείο εργασίας

Αυτό είναι ήδη μια μικρή νίκη και θα τους κάνει να αρχίσουν να ανησυχούν ότι τα πράγματα παίρνουν τροπή που δεν θα μπορούν να ελέγξουν

Όσο οι επιστολές που θα καταχωρούνται επίσημα θα αυξάνονται τόσο και η ανησυχία τους θα μεγαλώνει

Αν στις 13/3/2014 έξω από τα δικαστήρια μαζευτεί πολύς κόσμος που θα δώσει το μήνυμα ότι είμαστε πολλοί και δεν θα ανεκτούμε άλλο την συμπαίγνια σας

και οι επιστολές συνεχίζουν να ρέουν τότε η πρόβλεψη μου είναι ότι πλέον δεν θα μπορούν να αγνοοήσουν όλη αυτή την δυναμική

Όταν πλέον 100, 500, 1000 κλπ άνθρωποι συνειδητά δηλώσουν πολιτική ανυπακοή και πρακτικά σταματήσουν να καταβάλλουν εισφορές στο ταμείο κοινωνικών ασφαλίσεων που αυτό θα έχει ως συνέπεια και άλλοι βλεποντας όλη αυτή την δυναμική και την ποσότητα του όγκου θα αναθαρήσουν και θα πράξουν το ίδιο

Επιτυχία για μένα θα είναι ο εξαναγκασμός τους, του υπουργείου να αναγκαστεί να έλθει σε διαπραγμάτευση

Ναι αλλά διαπραγμάτευση με ποιον;;;;

Αυτό θα είναι η τεράστια επιτυχία αυτού του εγχειρήματος

Απέναντι τους πλέον για πρώτη φορά θα έχουν μόνο απλούς ανθρώπους χωρίς καπελώματα

Από κει και πέρα θα εξαρτηθεί από εμάς τους ίδιους

 

 

http://www.sigmalive.com/simerini/news/100872

Οι ανυπάκουοι έγιναν δεκάδες

EMAIL FACEBOOK TWEET| <A “=”»>ΕΚΤΎΠΩΣΗ | 14 ΦΕΒΡΟΥΆΡΙΟΣ 2014, 06:59 | ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

 

Μετά την πρωτοβουλία του δικηγόρου Μ. Παρασκευά
Υπέγραψαν επιστολή-δήλωση προς την Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων ότι δεν καταβάλλουν εισφορές στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων ως πράξη πολιτικής ανυπακοής

Δεκάδες πολίτες -περισσότεροι από 60- υπέγραψαν επώνυμα πανομοιότυπη επιστολή προς την Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Ζέτα Αιμιλιανίδου, με την οποία την πληροφορούν ότι συνειδητά δεν καταβάλλουν τις εισφορές τους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ως μια πράξη πολιτικής ανυπακοής. Την ενέργεια αυτή, συνδέουν με τη φημολογούμενη συμφωνία της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Τρόικα για διαγραφή των οφειλών του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που ανέρχονται στο ποσό των 7,2 δισεκατομμυρίων ευρώ. Με την επιστολή, ζητούν πρόσβαση σε όλες τις πληροφορίες που αφορούν την οφειλή του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Νέα συνάντηση στη Λεμεσό
Τις επιστολές έχει στην κατοχή του ο δικηγόρος Μιχάλης Παρασκευάς, ο οποίος και θα τις αποστείλει στο Υπουργείο Εργασίας, όπως ανέφερε στη «Σ». Να υπενθυμίσουμε ότι η απόφαση για τη συγγραφή αυτής της επιστολής είχε ληφθεί στις 22 Ιανουαρίου 2014 σε παγκύπρια συνέλευση ενδιαφερόμενων πολιτών στη Χοιροκοιτία, μετά από πρωτοβουλία του δικηγόρου και πολιτικού ακτιβιστή Μιχάλη Παρασκευά. Είχε προηγηθεί άλλη συνέλευση στο πλαίσιο της διεύρυνσης της πολιτικής ανυπακοής για το συγκεκριμένο ζήτημα, στις 14 Ιανουαρίου 2014, επίσης στη Χοιροκοιτία.

Όπως αναφέραμε σε προηγούμενο ρεπορτάζ μας, οι «πολιτικά ανυπάκουοι» εξέλεξαν γραμματεία για συντονισμό των επόμενων βημάτων τους, όπου συμμετέχουν, εκτός από τον Μιχάλη Παρασκευά, οι Χαράλαμπος Λαζάρου, Χριστόδουλος Χριστοδούλου, Ματθαίος Αναστασίου, Σταύρος Αλαμπρίτης και Γρηγόρης Σολωμού.

Νέα συνέλευση για το θέμα αυτό πραγματοποιήθηκε προχθές βράδυ (12.2.2014) στην πολιτιστική αίθουσα Δήμου Αγίου Αθανασίου Λεμεσού όπου παρέστησαν δεκάδες πολίτες, κυρίως Λεμεσιανοί, αλλά και αντιπροσωπία από την Πάφο, της Κίνησης για τη σωτηρία της Πάφου, όπως μας πληροφόρησε ο Μιχάλης Παρασκευάς.

Νομικά και πολιτικά επιχειρήματα
«Στη διάρκεια της συζήτησης», μας είπε ο κ. Παρασκευάς, «ανέφερα ότι όραμά μου είναι η αυτο-οργάνωση των πολιτών και ο κοινωνικός έλεγχος, εκ μέρους των εργαζομένων, των χρημάτων του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Έχουμε όλα τα νομικά, πολιτικά και ευρύτερα κοινωνικά επιχειρήματα για να στηρίξουμε την υπόθεσή μας. Τα χρήματα του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στους εργαζομένους και δεν μπορεί κανένας διορισμένος από τον υπουργό, να αποφασίζει για τις δικές μας ανάγκες. Τις ανάγκες μας τις γνωρίζουμε μόνο εμείς που δουλεύουμε και παράγουμε τον πλούτο αυτού του τόπου. Αυτό είναι το αίτημά μας, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Οι άνθρωποι μπορούν να διαχειρίζονται μόνοι τους τις τύχες τους».

Ορόσημο η 13η Μαρτίου 2014
Ο Μιχάλης Παρασκευάς δίκαια εκτιμά ότι ορόσημο και πολιτικό βαρόμετρο για την επιτυχία ή όχι της πολιτικής ανυπακοής, που ο ίδιος ξεκίνησε σε ατομικό επίπεδο, θα είναι η ημερομηνία 13 Μαρτίου 2014, οπότε κλήθηκε για να παρουσιαστεί ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, κατηγορούμενος ότι δεν πλήρωσε τις εισφορές του ως αυτοτελώς εργαζόμενος στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, από τον Μάιο 2013 – αμέσως μετά που ψηφίστηκε το Μνημόνιο.

«Αν εκείνη τη μέρα», μας είπε, «παρουσιαστεί πλήθος πολιτών έξω από τα δικαστήρια για να στηρίξει αυτή την προσπάθεια και σε συνάρτηση με τη μαζικότητα των επιστολών προς την Υπουργό Εργασίας, για άρνηση καταβολής εισφορών, με πλήρη συνείδηση των συνεπειών, αφού όλοι γνωρίζουν ότι είναι ποινικό αδίκημα, να είστε σίγουροι ότι το κράτος δεν θα μπορεί να μας αγνοεί όπως κάνει τώρα. Επιτυχία για μένα θα είναι όταν η Κυβέρνηση εξαναγκαστεί να έρθει σε διαπραγμάτευση μαζί μας, με ανθρώπους απλούς, που δεν έχουν κανένα κομματικό ή άλλο καπέλωμα. Θα είναι η πρώτη φορά που αυτοί που ελέγχουν την εξουσία, θα διαπραγματευτούν με απλούς πολίτες και αυτό θα δείξει ότι όταν ο κόσμος είναι ενωμένος και πράττει συλλογικά, μπορεί να αναγκάσει την εξουσία να έρθει σε διαπραγμάτευση μαζί του».

Να τι γράφουν στη Ζέτα
Η επιστολή που συνέταξε ο Μιχάλης Παρασκευάς και υπέγραψαν δεκάδες συμπολίτες μας προς την Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής:
«Ως έγινε γνωστό από τον Τύπο, περί τα τέλη Νοεμβρίου 2012, η Τρόικα είχε θέσει όρο προς το κυπριακό κράτος για την υπογραφή του Μνημονίου Συναντίληψης, την ολοκληρωτική διαγραφή των οφειλών του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ήτοι του ποσού των 7,2 δισεκατομμυρίων ευρώ. Μετά και την ψήφιση του Μνημονίου Συναντίληψης από την Κυπριακή Βουλή των Αντιπροσώπων στις 30 Απριλίου 2013 και αφού διεξήλθα τις πρόνοιές του, δεν μπόρεσα να βρω οιανδήποτε σχετική πρόνοια σχετικά με τη, σύμφωνα με τον Τύπο, συμφωνία της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Τρόικα.

»Αν εν τέλει η συμφωνία αυτή με την Τρόικα ισχύει και έχει επέλθει ολική διαγραφή της οφειλής/χρέους του Κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ήτοι του ποσού των 7,2 δισεκατομμυρίων ευρώ, αντιλαμβάνεστε τις κολοσσιαίες συνέπειες που θα έχει αυτό το γεγονός στα δικαιώματα όλων των πολιτών και όλων των ασφαλισμένων στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αφού ουσιαστικά αυτό θα σημαίνει, εν ολίγοις, απλά την κατάρρευση του Ταμείου και καθιστά αμφίβολη ακόμη και την καταβολή σύνταξης στους δικαιούχους που εκπλήρωναν τις υποχρεώσεις τους και κατέβαλλαν ανελλιπώς το οφειλόμενο ποσό.

Λαμβάνοντας επίσης υπόψη το παραδεκτό γεγονός από όλα τα μέρη, όπως αυτό καταγράφεται ρητά στο Μνημόνιο Συναντίληψης, ότι δηλαδή οι τραπεζίτες και οι τράπεζες είναι αυτοί που με πράξεις και παραλείψεις τους οδήγησαν τα οικονομικά πράγματα στο κατάντημα αυτό της χώρας, θα ήθελα να απευθύνω θερμότατη παράκληση όπως με ενημερώσετε αν έχουν διαγραφεί όλες ή μερικές από τις οφειλές του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

»Λαμβάνοντας, επίσης, υπόψη τη σαφέστατη υποχρέωση του Κράτους να παρέχει απρόσκοπτη πρόσβαση στους πολίτες σε επίσημα δημόσια έγγραφα και πληροφορίες, ιδίως σε θέματα που τους αφορούν άμεσα ή έμμεσα, υποχρέωση η οποία πηγάζει τόσον από το ίδιο το Σύνταγμα στο άρθρο 19, αλλά πολύ περισσότερο από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο άρθρο 10 που περιλαμβάνει το δικαίωμα λήψεως πληροφοριών χωρίς την επέμβαση των δημόσιων Αρχών, καθώς επίσης και στο άρθρο 11 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ περί της Ελευθερίας Έκφρασης και Πληροφόρησης, το οποίο θεμελιώνει το δικαίωμα απρόσκοπτης πρόσβασης των πολιτών σε δημόσια έγγραφα χωρίς την ανάμειξη των δημόσιων Αρχών (απολύτως σχετική και πάρα πολύ κατατοπιστική η εμπεριστατωμένη Τοποθέτηση της Επιτρόπου Διοικήσεως ως Εθνική Ανεξάρτητη Αρχή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναφορικά με το δικαίωμα πρόσβασης σε πληροφορίες – Δράση 9/2013 ημερομηνίας 9 Δεκεμβρίου 2013), θα ήθελα ως εκ των άνω να μου δώσετε πρόσβαση σε όλες τις σχετικές πληροφορίες που αφορούν την οφειλή/χρέος του Κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

»Σας ενημερώνω ότι δεν προτίθεμαι να καταβάλω ξανά οφειλές κοινωνικών ασφαλίσεων μέχρι να τύχω ενημέρωσης στα πιο πάνω ερωτήματά μου και επίσης να σας ενημερώσω ότι αν παρ΄ ελπίδα έχουν διαγραφεί οι οφειλές του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, προσωπικά δεν πρόκειται να καταβάλω ξανά οιονδήποτε ποσό προς τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις, διότι δεν προτίθεμαι να καταβάλω εισφορές απλά για να τις αρπάξουν αυτοί οι οποίοι αποκομίζουν κέρδη από τόκους, ήτοι οι τοκογλύφοι/τραπεζίτες, για τους οποίους ήδη η οικονομία της Κύπρου έχει δεχτεί ανεπανόρθωτο πλήγμα.

Θα ήθελα επίσης να σας ενημερώσω ότι αυτή η επιστολή μου θα τύχει δημοσιότητας και θα αποτελέσει παρότρυνση προς συμπολίτες μας να πράξουν το ίδιο, καθότι είναι απαράδεκτο άνθρωποι να μην πάρουν σύνταξη ή μειωμένη σύνταξη, απλά και μόνο γιατί κάποιοι κερδοσκοπούσαν

 

 

http://www.sigmalive.com/simerini/columns/eks-aformis/101395

Στα μικρά γράμματα της Ιστορίας

EMAIL FACEBOOK TWEET| <A “=”»>ΕΚΤΎΠΩΣΗ | 16 ΦΕΒΡΟΥΆΡΙΟΣ 2014, 07:00 | ΜΕ ΤΟΝ ΜΆΡΙΟ ΔΗΜΗΤΡΊΟΥ

 

Αυτό το άρθρο άρχισε να γράφεται στο μυαλό μου στις 18 Ιανουαρίου 2014, όταν ο νευρολόγος – ψυχίατρος από τη Θεσσαλονίκη, Κλεάνθης Γρίβας, βασικός ομιλητής στην ημερίδα που οργάνωσαν οι νεολαίες των Οικολόγων και της ΕΔΕΚ για τις χρήσεις της κάνναβης στην ιατρική και τη βιομηχανία, ξεκίνησε την τοποθέτησή του με μιαν εκπληκτική αμφισβήτηση της ίδιας της επιστήμης του!

«Θα σας μιλήσω», είπε, «αφενός ως επιστήμονας, δηλαδή ως νευρολόγος, αφετέρου δε ως δαιμονολόγος, δηλαδή ως ψυχίατρος, αφού η ψυχιατρική δεν μπορεί να αποτελεί κλάδο της ιατρικής επιστήμης, απ΄ αφορμή το γεγονός ότι είναι ο μόνος δήθεν κλάδος που δεν δεσμεύεται από την υποχρέωση της απόδειξης. Δηλαδή, με άλλα λόγια, στο επίπεδο της ιατρικής, ισχύει ό,τι εκβάλλεται από το γεμάτο ή άδειο κεφάλι του ψυχίατρου…».

Σήκωσα το κεφάλι και κοίταξα καλύτερα αυτόν τον ισχνό 70χρονο άντρα και ήξερα πως είχα μπροστά μου έναν ξεχωριστό άνθρωπο, αποφασισμένο να κάνει τη διαφορά.

Το άρθρο συνέχισε να γράφεται στο μυαλό μου στις 13 Φεβρουαρίου 2014, όταν άκουγα στο τηλέφωνο τον 37χρονο δικηγόρο από τη Λευκωσία Μιχάλη Παρασκευά να μου μιλά για τη συγκέντρωση πολιτών την προηγούμενη νύχτα στη Λεμεσό, όπου τους ανέπτυξε την απόφασή του να επιδείξει πολιτική ανυπακοή απέναντι στο κράτος, ρισκάροντας να χάσει ακόμα και τη δουλειά του, μη καταβάλλοντας τις εισφορές του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον τρόπο διαχείρισης του Ταμείου από την Κυβέρνηση.

«Ρώτησα τους παρευρισκομένους κατά πόσον ήξεραν τι έγινε στην Καταλονία το 1936, αλλά δεν επεκτάθηκα σε αυτό», μου είπε γελώντας ο Μιχάλης.

Ένιωσα την ίδια στιγμή ότι μιλούσα με έναν ακόμα ξεχωριστό άνθρωπο, αποφασισμένο να κάνει τη διαφορά. Που επίσης αμφισβητεί, έμπρακτα, το κατεστημένο του δικού του επαγγελματικού χώρου, ολόκληρο το νομικό σύστημα, με όραμα την επαναστατική επιδίωξη της αυτοδιαχείρισης και της ελευθερίας – ατομικής και κοινωνικής.

Και αναπόφευκτα το ενδιαφέρον μου γι’ αυτούς τους δύο σύγχρονους αντικομφορμιστές, τον Μιχάλη Παρασκευά και τον Κλεάνθη Γρίβα, με οδήγησε σε δύο παλιούς Εμφύλιους Πολέμους και σε δύο παλιούς επαναστάτες που έχω την εντύπωση ότι τους εμπνέουν: στον μηχανικό σιδηροδρόμων Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι (Buenaventura Durruti), δολοφονημένο στα 40 του στον Ισπανικό Εμφύλιο το 1936, και στον γιατρό Δημοσθένη Γρίβα (πατέρα του Κλεάνθη), δολοφονημένο στα 35 του στον Ελληνικό Εμφύλιο το 1947.

Γιατί, βέβαια, ηγετική μορφή της «Καταλονίας του 1936» που ο Μιχάλης Παρασκευάς ανέφερε στη συγκέντρωση της Λεμεσού, ήταν ο φλογερός ηγέτης της αναρχοσυνδικαλιστικής Εθνικής Συνομοσπονδίας Εργασίας της Ισπανίας, της θρυλικής Confederacion Nacional del Trabajo (CNT), σκοτωμένος από σφαίρα φασιστών του Φράνκο, σε οδόφραγμα στη Μαδρίτη.

Η μοναδική περιουσία που είχε όταν πέθανε, ήταν «δύο αλλαξιές, δύο πιστόλια, ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου κι ένα ζευγάρι κιάλια».

Ο Δημοσθένης Γρίβας από την Καρδίτσα, γιατρός του αριστερού ΕΛΑΣ στη διάρκεια της Αντίστασης και στη συνέχεια του κομμουνιστικού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, είχε αναγκαστεί να βγει αντάρτης στο βουνό λόγω της «λευκής τρομοκρατίας» των εθνικιστών, που μετά την αποχώρηση των Γερμανών οργίαζε στη χώρα, απέναντι στην «κόκκινη τρομοκρατία» των κομμουνιστών, παρά το ότι διαφώνησε με την απόφαση του ΚΚΕ για Εμφύλιο Πόλεμο.

Πιάστηκε αιχμάλωτος από τον κυβερνητικό στρατό, πέρασε έκτακτο στρατοδικείο και εκτελέστηκε με συνοπτικές διαδικασίες τον Ιούνιο 1947 (Ο γιος του, Κλεάνθης, ήταν τότε μωρό τριών χρόνων). Οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα με τις πιτζάμες του, γιατί είχε χαρίσει το κοστούμι και το πανωφόρι του σε συγκρατούμενούς του. Δύο αποσπάσματα με στρατιώτες από την Καρδίτσα, που τον γνώριζαν και τον σέβονταν για την εντιμότητά του, αρνήθηκαν να πυροβολήσουν και αντικαταστάθηκαν από στρατιώτες από άλλα μέρη της Ελλάδας.

Η μοναδική περιουσία που είχε όταν πέθανε, ήταν τα γυαλιά του, το δακτυλίδι, η ταυτότητα, η βέρα, το ρολόι, η τσιγαροθήκη, ο αναπτήρας, τα ξυριστικά εργαλεία, το πουλόβερ, το στυλό του και ένα χειροποίητο σκάκι.

Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι και Δημοσθένης Γρίβας. Γραμμένα με μικρά γράμματα τα ονόματά τους στην Ιστορία, όμως εμείς τους θυμόμαστε με εγκαρδίωση, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε με τις ιδέες που τους οδήγησαν στον θάνατο.

Συνέντευξη κ. Χρ Ανδρέου προέδρου Ελ.Α.ΖΩ Capital TV-Να γίνει κρατικό ακτινοθεραπευτικό/ογκολογικό

 

 

http://chrandreou.wordpress.com

https://osr55.wordpress.com/2013/05/27/
ΞΕΠΟΥΛΟΥΝ ΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΣΕ ΙΔΙΩΤΕΣ — Απεργία Έξω από το Προεδρικό

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!! 8 ΜΗΝΕΣ 233 Μέρες έξω από το προεδρικό μέσα στο καμίνι μέσα στο ψοφόκρυο… ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΑΝΔΡΕΟΥ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΕΤAI ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ… ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ
https://osr55.wordpress.com/2013/12/26/φτανει-πια-219-μέρες-έξω-από-το-προεδρικ­ό/

VIDEO Συνέντευξη στο Capital TV Άρνηση πληρωμής Κοινωνικών Ασφαλίσεων – Πολιτική Ανυπακοή

 

 

http://www.sigmalive.com/simerini/news/local/586001

Δικηγόρος σε πολιτική ανυπακοή

| 20/12/2013 | ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Δεν καταβάλλει εισφορές στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων
Παροτρύνει τους συμπολίτες μας να κάνουν το ίδιο, «καθότι είναι απαράδεκτο άνθρωποι να μην πάρουν σύνταξη ή μειωμένη σύνταξη, απλά και μόνο γιατί κάποιοι κερδοσκοπούσαν»

Με τη συνειδητή άρνησή του να καταβάλει τις εισφορές των τελευταίων εννιά μηνών προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων ως μια πράξη πολιτικής ανυπακοής, απαντά ο δικηγόρος και πολιτικός ακτιβιστής, Μιχάλης Παρασκευάς, στη φημολογούμενη συμφωνία της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Τρόικα για διαγραφή των οφειλών του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που ανέρχονται στο ποσό των 7,2 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Μάλιστα στην περίπτωση που επιβεβαιωθεί ότι υπήρξε τέτοια συμφωνία, παροτρύνει τους συμπολίτες μας να κάνουν το ίδιο, «καθότι είναι απαράδεκτο άνθρωποι να μην πάρουν σύνταξη ή μειωμένη σύνταξη, απλά και μόνο γιατί κάποιοι κερδοσκοπούσαν», όπως αναφέρει σε επιστολή του προς την Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Ζέτα Αιμιλιανίδου.
«Δεν θέλω να ηρωοποιηθώ»…

Ο Μιχάλης Παρασκευάς, όπως πληροφόρησε τη «Σ», πήρε προχθές δικαστική κλήση για να παρουσιαστεί ενώπιον δικαστηρίου στις 13.3.2014, κατηγορούμενος ότι δεν πλήρωσε τις εισφορές του ως αυτοτελώς εργαζόμενος στο ΤΚΑ, από τον περασμένο Μάιο – αμέσως μετά που ψηφίστηκε το Μνημόνιο.

«Πήρα τις αποφάσεις μου και είμαι έτοιμος να επωμιστώ το κόστος των επιλογών μου», μας είπε, «παρόλο που ως δικηγόρος ρισκάρω πολλά, αφού μπορεί να αντιμετωπίσω ακόμα και πειθαρχικές συνέπειες, αν δεν εκπληρώσω υποχρεώσεις μου προς το κράτος και αποφάσεις δικαστηρίων. Αλλά, το κάνω για να υπάρξει αντίδραση από τον κόσμο και συμπαράσταση, όχι προς εμένα, αλλά για το γενικό καλό. Πρέπει να οργανωθεί μια μαζικότερη κοινωνική αντίδραση, γιατί δεν το κάνω για να προστατευτώ μόνον εγώ. Δεν μπορεί κανείς να αντιδρά ως μονάδα και να επωμίζεται, μόνος, όλο το κόστος, γιατί δεν θα έχει νόημα.

Ως δικηγόρος, κυριολεκτικά απελευθερώνω ανθρώπους από φυλακές και κρατητήρια της Αστυνομίας. Αν χάσω την άδειά μου, δεν θα μπορώ να ζήσω και δεν θα μπορώ να βοηθήσω άλλους ανθρώπους. Αλλά δεν με νοιάζει να πάω φυλακή, φτάνει να έχει ένα αποτέλεσμα η προσπάθειά μου. Αν η κοινωνία δεν αντιδράσει, δεν γίνεται αγώνας. Εμένα ο στόχος μου ως ακτιβιστή, είναι να εμπλακούν και άλλοι στον αγώνα. Δεν είναι στόχος μου να γίνω μάρτυρας, ούτε να ηρωοποιηθώ, αλλά να προσφέρω και να έχει η προσφορά μου αποτέλεσμα στην κοινωνία. Ξέρω ότι το σύστημα είναι παντοδύναμο και δεν μπορώ να σηκώσω μόνος μου το βάρος αυτής της προσπάθειας»…

Παρότρυνση προς συμπολίτες μας
Σε επιστολή του στις 7 Μαΐου 2013 προς την Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Ζέτα Αιμιλιανίδου, ο Μ. Παρασκευάς αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: «Ως έγινε γνωστό από τον Τύπο, περί τα τέλη Νοεμβρίου 2012 η Τρόικα είχε θέσει όρο προς το κυπριακό κράτος για την υπογραφή του Μνημονίου Συναντίληψης, την ολοκληρωτική διαγραφή των οφειλών του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ήτοι του ποσού των 7,2 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Μετά και την ψήφιση του Μνημονίου Συναντίληψης από την Κυπριακή Βουλή στις 30 Απριλίου 2013 και αφού διεξήλθα τις πρόνοιές του, δεν μπόρεσα να βρω οιανδήποτε σχετική πρόνοια σχετικά με τη, σύμφωνα με τον Τύπο, συμφωνία της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Τρόικα. Αν εν τέλει η συμφωνία αυτή με την Τρόικα ισχύει και έχει επέλθει ολική διαγραφή του χρέους του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ήτοι του ποστού των 7,2 δισεκατομμυρίων ευρώ, αντιλαμβάνεστε τις κολοσσιαίες συνέπειες που θα έχει αυτό το γεγονός στα δικαιώματα όλων των πολιτών και όλων των ασφαλισμένων στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αφού ουσιαστικά αυτό θα σημαίνει, εν ολίγοις, απλά την κατάρρευση του Ταμείου και καθιστά αμφίβολη, ακόμη και την καταβολή σύνταξης στους δικαιούχους που εκπλήρωναν τις υποχρεώσεις τους και κατέβαλλαν ανελλιπώς το οφειλόμενο ποσόν.

Θα ήθελα να απευθύνω θερμότατη παράκληση όπως με ενημερώσετε αν έχουν διαγραφεί όλες ή μερικές από τις οφειλές του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Σας ενημερώνω ότι δεν προτίθεμαι να καταβάλω ξανά οφειλές κοινωνικών ασφαλίσεων, μέχρι να τύχω ενημέρωσης στο πιο πάνω ερώτημά μου και επίσης να σας ενημερώσω ότι αν, παρ’ ελπίδα, έχουν διαγραφεί οι οφειλές του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, προσωπικά δεν πρόκειται να καταβάλω ξανά οιοδήποτε ποσόν προς τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις, διότι δεν προτίθεμαι να καταβάλω εισφορές απλά για να τις αρπάξουν αυτοί οι οποίοι αποκομίζουν κέρδη από τόκους, ήτοι οι τοκογλύφοι/τραπεζίτες για τους οποίους ήδη η οικονομία της Κύπρου έχει δεχτεί ανεπανόρθωτο πλήγμα. Θα ήθελα επίσης να σας ενημερώσω ότι αυτή η επιστολή μου θα τύχει δημοσιότητας και θα αποτελέσει παρότρυνση προς συμπολίτες μας να πράξουν το ίδιο, καθότι είναι απαράδεκτο άνθρωποι να μην πάρουν σύνταξη ή μειωμένη σύνταξη, απλά και μόνο γιατί κάποιοι κερδοσκοπούσαν».

Περιορισμός δημοσιονομικής επιδότησης
Σε απάντησή του στις 29 Αυγούστου 2013, ο Διευθυντής Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Θεοφάνης Τρύφωνος, πληροφορεί τον Μιχάλη Παρασκευά, μεταξύ άλλων, ότι «το Γενικό Σύστημα Κοινωνικών Ασφαλίσεων αποτελεί και θα συνεχίσει να αποτελεί στο μέλλον την κύρια πηγή συνταξιοδοτικού εισοδήματος στην Κύπρο, συνεισφέροντας έτσι στη διατήρηση του βιοτικού επιπέδου.

Ενόψει των πιο πάνω και σε αναμονή της ολοκλήρωσης της αναλογιστικής ανασκόπησης και της αξιολόγησής της από την ΕΕ, αντιλαμβάνεστε ότι η Συμφωνία Διευκόλυνσης Χρηματοδοτικής Στήριξης της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, δεν προνοεί διαγραφή οποιωνδήποτε οφειλών στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αλλά περιορισμό της δημοσιονομικής επιδότησης του Γενικού Συστήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Με την ευκαιρία αυτή επιθυμώ να σας υπενθυμίσω ότι, σύμφωνα με τη νομοθεσία Κοινωνικών Ασφαλίσεων, κάθε εργαζόμενος στην Κύπρο υποχρεούται να εισφέρει στο ΤΚΑ ανάλογα με την κατηγορία ασφάλισής του και ότι, ανεξάρτητα από τις οποιεσδήποτε πρόνοιες του Μνημονίου Συναντίληψης, το κράτος καταβάλλει τη συνεισφορά του ως γενικός εισφορέας στο ΤΚΑ».

Ο Μιχάλης Παρασκευάς δήλωσε στη «Σ» ότι ο κ. Τρύφωνος «κατέφυγε σε υπεκφυγές» και ότι δεν τον ικανοποίησε η απάντησή του. «Όταν το κράτος δανείζεται από εσωτερικούς δανειστές, στη συγκεκριμένη περίπτωση από τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις, το δάνειο δεν γράφεται ως δημόσιο χρέος· πληροφορούμαι ότι δεν περιλήφθηκε στον προϋπολογισμό και διαγράφηκε. Αυτό σημαίνει ότι το κράτος πήρε το τεράστιο ποσόν 7,2 δις ευρώ από εμάς που καταβάλλουμε κοινωνικές ασφαλίσεις, δεν ξέρουμε πώς δαπανήθηκε και δεν γνωρίζουμε αν θα μας επιστραφεί. Υποθέτω ότι δόθηκε στις τράπεζες…

»Θεωρώ ότι, αυτό, δίνει στους πολίτες το δικαίωμα της πολιτικής ανυπακοής. Υπάρχει ένα κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ των πολιτών και του κράτους και δεν μπορεί το κράτος να παραβιάζει τις υποχρεώσεις του έναντι συμφερόντων τρίτων, αντί να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του, ώστε να εξασφαλίζει αξιοπρεπή διαβίωση στους πολίτες».

Η περίπτωση της Ρόζα Παρκς
Την περίπτωση της Ρόζα Παρκς, ως παράδειγμα πολιτικής ανυπακοής, μας ανέφερε ο Μ. Παρασκευάς. Ήταν μια έγχρωμη μοδίστρα, που έμελλε να μείνει στην ιστορία όταν, την 1η Δεκεμβρίου 1955, στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, αρνήθηκε να δώσει τη θέση της στο λεωφορείο σε έναν λευκό, αντιστεκόμενη στην τότε πολιτική φυλετικού διαχωρισμού των ΗΠΑ που απαιτούσε από τους έγχρωμους πολίτες να κάθονται στο πίσω μέρος του λεωφορείου και να παραχωρούν τη θέση τους στους λευκούς. Άλλο παράδειγμα πολιτικής ανυπακοής, ήταν η άρνηση πολιτών των ΗΠΑ να υπηρετήσουν στον πόλεμο του Βιετνάμ στις δεκαετίες 1960-70.

ΕΘΝΟΣ: ΜΙΑ ΝΟΜΙΚΩΣ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΗ ΕΝΝΟΙΑ Συνέντευξη της αναπληρώτριας καθηγήτριας Συνταγματικού Δικαίου τού Παντείου πανεπιστημίου, Πηνελόπης Φουντεδάκη ..

Διαβάστε πιο κάτω την συνέντευξη της καθηγήτριας για τον νομικό προσδιορισμό του έθνους

Σε σχέση με το τι είναι οι νομικές έννοιες και πως αυτές ερμηνεύονται κλπ είχα γράψει τα εξής

Περί δικαίου, νόμων, δικαστών, ΕΔΑΔ ΔΕΚ καρότου μαστίγιου…. ποιος εν τέλει ο εχθρός

https://osr55.wordpress.com/2010/03/07

ΑΠΘ, Νομική, Συνταγματικό δίκαιο……. Ένα από τα δύσκολα μαθήματα ………. Είχαμε την επιλογή να το παρακολουθήσουμε αν θέλαμε  με τον αιρετικό και ιδιόρρυθμο Τσούρκα ο οποίος το εξετάζει και προφορικά….

Ο Τσούρκας είχε μανία με τις ιστορίες του χότζα και όχι μόνο………. Στις αρχές των παρακολουθήσεων παρέβαλλε πολλές ιστορίες του χότζα με την σύγχρονη πραγματικότητα νομική και όχι μόνο……… αγαπημένη του έκφραση «εγώ δεν έχω την τράπουλα; Εγώ μοιράζω όπως θέλω τα χαρτιά» εννοώντας πεντακάθαρα ότι αυτοί που κάνουν τους νόμους αλλά περισσότερο αυτοί που τους ερμηνεύουν δηλαδή οι δικαστές μοιράζουν όπως αυτοί θέλουν τα χαρτιά και τους δίνουν την ερμηνεία που αυτοί θέλουν…

Πρώτη σειρά αριστερά στην γωνιά της αίθουσας της σχολής…….. ο Τσούρκας να ανεμίζει το σύνταγμα της ελλάδας του οποίου το εξώφυλλο ήταν μπλε και να λέει την αγαπημένη του φράση «εγώ δεν έχω την τράπουλα; Εγώ λέω ότι είναι κόκκινο»…………..    στο κόκκινο εγώ …….. να βράζω και να συμμετέχω συνέχεια σπάζοντας του τα νεύρα………..  ε καλά κύριε Τσούρκα, τι κόκκινο μας λέτε αφού είναι μπλε………. «άμα πει το σύνταγμα ότι αυτό είναι κόκκινο αυτό είναι κόκκινο»  ε αφού είναι μπλε…… ρε κύπριε καταλαβαίνεις τι σου λέω………… αφού είναι μπλε, ό,τι και να λέει το σύνταγμα και οι δικαστές αυτό το βιβλίο είναι μπλε…. ρε κύπριε ήρθες εδώ να μας φέρεις την επανάσταση νόμισες…. χαμογελάκι….. προσωπικά αυτό που έχω να πω είναι ότι απόλαυσα πάρα πολύ τα μαθήματα του και πραγματικά έμαθα πάρα πολλά, με τις συνεχείς αντιδικίες και οργισμένες μου ερωτήσεις και παρατηρήσεις………..

Τέλος εξαμήνου, καλοκαίρι………Ο σάικο Τσούρκας μας ανακοινώνει ότι οι προφορικές εξετάσεις θα λάβουν χώρα ….. .στο εξωτερικό κυλικείο της θεολογικής σχολής!!!!!

Ώρα 9 αν θυμάμαι καλά…………… περίπου 6 με 7 φοιτητές καθίσαμε κυκλικά στο τραπέζι…….. μας καλημερίζει και παραγγέλουμε καφέ!!!!!!!!!  Ωραίος!!!

γίνονται κάποιες ερωτήσεις σε όλους  και φτάνουμε στην κρίσιμη ερώτηση…………… λοιπόν κύπριε,  θέλω να μου αναπτύξεις σύμφωνα με το σύνταγμα την θέση ότι οι βουλευτές μπορούν να ανακληθούν, ……………..  σκεφτείτε το και επανέρχομαι…………….. αμάναμου…… μετροφυλλώ το σύνταγμα σκέφτομαι σκέφτομαι και επανέρχεται….. λοιπόν κύπριε,  λοιπόν κύριε Τσούρκα…..  σύμφωνα με το άρθρο 51 παράγραφος 2 του συντάγματος οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το έθνος ,  σύμφωνα με τις βασικές αρχές του αστικού δικαίου καταναλογίαν ο αντιπρόσωπος είναι ανά πάσα στιγμή ανακλητός, οπότε σύμφωνα με τους ορισμούς του συντάγματος υπάρχει η ευχέρεια να ανακληθούν… κάπως έτσι ήταν η απάντηση…..

Ωραία λέει……….. λοιπόν, αν μου απαντήσετε τώρα ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή για ποιο λόγο σύμφωνα με το σύνταγμα οι βουλευτές ΔΕΝ μπορούν να ανακληθούν θα σας βάλω 10………

Αμάν!!!! Να αναπτύξω ακριβώς το αντίθετο πάλι σύμφωνα με το σύνταγμα………….. σκεφτείτε το και επανέρχομαι………………. Το σκέφτομαι το σκέφτομαι μες το άγχος………….. επανέρχεται………… λοιπόν μου λέει……….. λοιπόν του λέω…….. και πάλι σύμφωνα με το άρθρο 51 παράγραφος 2 οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το έθνος………… ωραία….  Σύμφωνα με το άρθρο1 παράγραφο 3 όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα

Άρα ο Λαός και το Έθνος είναι δύο έννοιες διαφορετικές, ερμηνεύοντας τον όρο Λαός θα λέγαμε ότι στον όρο λαός εμπίπτουν οι έλληνες πολίτες  που έχουν δικαίωμα ψήφου, δηλαδή αυτοί που ψηφίζουν τους βουλευτές, ενώ το Έθνος θα λέγαμε ότι έχει περιεχόμενο πολύ ευρύτερο από αυτό του Λαού….  Στο Έθνος ανήκουν όλοι οι έλληνες ανεξαρτήτως αν είναι έλληνες πολίτες, δηλαδή στο Έθνος ανήκουν οι έλληνες της Αυστραλίας της Αμερικής της Κύπρου της Αγγλίας κλπ αλλά επίσης στο Έθνος  εμπεριέχεται θα λέγαμε και αυτό που ονομάζεται ελληνισμός, δηλαδή από τις απαρχές του ελληνισμου μέχρι το τέλος του στο άγνωστο μέλλον………… οπότε, σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία, τον αντιπρόσωπο ανακαλεί αυτός για τον οποίο ενεργεί οπότε τους βουλευτές μπορούν να τους ανακαλέσει το Έθνος……. Δηλαδή πρέπει να πάρεις την άδεια όλων όσων εμπίπτουν στο Εθνος ώστε να ανακληθεί……..

Χμμμμ  λέει……….. συνεχίζει τις ερωτήσεις και στα άλλα παιδιά, τελείωσε η εξέταση και φυσικά έσπασεν μας τα νεύρα και δεν μας ενημέρωσε αν το περάσαμε το μάθημα……….. εν τέλει όχι μόνο το πέρασα αλλά και από τις λίγες φορές που πήρα 9!!!! Τέλεια και σπάνια……………

Και φτάνουμε στο θέμα μας…………..  αυτή την ιστορία την λέω κάθε φορά που θέλω να δείξω τι ακριβώς είναι αυτό που ονομάζεται «δίκαιο» νομική νόμοι κλπ κλπ

Ο νόμος είναι απλά λέξεις στο χαρτί……. Το νόημα των λέξεων αυτών μόνο ένα όργανο έχει την εξουσία να αποφασίζει για την ερμηνεία τους……… το δικαστήριο ……….

Η ερμηνεία των νόμων είναι τόσο εύπλαστη που μπορεί να υπάρξουν πολλές ερμηνείες για το ίδιο πράγμα……….. γιαυτό άλλωστε σε πάρα πολλές αποφάσεις πολυμελών δικαστηρίων υπάρχει απόφαση της πλειοψηφίας και απόφαση της μειοψηφίας, δηλαδή διαφώνησαν μεταξύ τους οι δικαστές

επίσης πάρα πολλές είναι οι περιπτώσεις που το Άρειος Πάγος το Συμβούλιο της Επικρατείας και το Ανώτατο το δικό μας είχε διαφορετική νομολογία για κάποια θέματα αρχικά την οποία τροποποίησε στην συνέχεια δίνοντας διαφορετική ερμηνεία στον ίδιο ακριβώς νόμο……… μα πως; Θα πείτε……….. αφού ο νόμος είναι ο ίδιος δεν άλλαξε…..

Ε ναι, αλλά άλλαξε η ερμηνεία που του έδωσαν οι δικαστές…………….. δηλαδή για τον ίδιο ακριβώς νόμο ίσχυαν προηγουμένως άλλα δεδομένα και άλλα τώρα, έστω και αν δεν τροποποιήθηκε  

Μαζί με όλα αυτά βάρτε και το ποιοι φτιάχνουν τους νόμους, δηλαδή οι πουλημένοι βολευτές στην οικονομική εξουσία και αντιλαμβάνεστε πολλά πράγματα επίσης για το νόμο που είναι σαν τον ιστό της αράχνης όπως είπε ο Σόλων ο Αθηναίος τον 6^ο αιώνα πΧ και έχει επανειλημμένως γραφτεί εδώ μέσα

Τα δικαστήρια αποτελούνται από ανθρώπους, οι οποίοι φυσικά και δεν είναι κάτι διαφορετικό από ότι είμαστε όλοι μας…………  οι άνθρωποι είναι προϊόντα κοινωνικού καθορισμού, δηλαδή καθορίζονται από το περιβάλλον στο οποίο γεννήθηκαν μεγάλωσαν και ζουν

Έτσι και οι δικαστές καθορίζονται από το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο ζουν……

============

αναδημοσίευση από

http://anhsyxia.wordpress.com

http://wp.me/p1Io9A-1sA

ΕΘΝΟΣ:ΜΙΑ ΝΟΜΙΚΩΣ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΗ ΕΝΝΟΙA

Συχνά επικίνδυνο εργαλείο
για την άσκηση πολιτικής

Μιλάει στην «Ελεύθερη Έρευνα»
η αναπληρώτρια καθηγήτρια Συνταγματικού Δικαίου
τού Παντείου πανεπιστημίου, Πηνελόπη Φουντεδάκη 

Έγραψε στις 20.01.2013 ο/η: 

Επιστροφή

– Η λέξη «έθνος» υπάρχει στην ελληνική γλώσσα από τους αρχαίους χρόνους, ήδη από τον Όμηρο, αλλά αυτό δεν σημαίνει, ότι έχει κάποια σχέση με ό,τι αντιλαμβανόμαστε σήμερα ως έθνος, το οποίο συνδέεται με το νεωτερικό κράτος, με τον Διαφωτισμό και προσδιορίζεται στα μέσα τού 18ου-αρχές 19ου αιώνα, οπότε αρχίζουμε να μιλάμε για τα έθνη-κράτη.

– Η έννοια τού έθνους δεν αποτελεί νομική έννοια, δεν έχει ασφαλές και κοινώς αποδεκτό περιεχόμενο, αλλά προσδιορίζεται συνήθως με μια πολύ γενική διατύπωση.

– Για κάθε χώρα τής Ευρώπης τα εθνικά χαρακτηριστικά προσδιορίζονται με διαφορετικό τρόπο, συχνά «κατασκευάζονται», προκειμένου να σχηματισθεί μια συλλογική συνείδηση, που μπορεί να λειτουργήσει «συγκολλητικά» για το κράτος και την κοινωνία.

– Η επίκληση τού έθνους ή τής φυλής έχει αποτελέσει την αφορμή για αιματηρές συρράξεις στην ανθρώπινη ιστορία.

– Η ιθαγένεια είναι ένας νομικός δεσμός, ο οποίος συνδέει όλους τους πολίτες μιας χώρας ανεξαρτήτως εθνικής συνείδησης και καταγωγής.

Για όλα αυτά και για πολλά άλλα θέματα, όπως εθνικής ταυτότητας, ελληνικής γλώσσας, μειονοτήτων, μετανάστευσης κ.λπ. μιλάει η κ. Πηνελόπη Φουντεδάκη, αναπληρώτρια καθηγήτρια Συνταγματικού Δικαίου τού Παντείου πανεπιστημίου, σε συνέντευξη, που παραχώρησε στην «Ελεύθερη Έρευνα».

Η δρ. Πηνελόπη Φουντεδάκη έχει πτυχίο Πολιτικών Επιστημών από την Πάντειο και Νομικής από τη Νομική Σχολή Αθηνών και είναι διδάκτορας Συνταγματικού Δικαίου με θέμα «Ενδοκομματική Δημοκρατία και Σύνταγμα».

Έχει γράψει πολλά άρθρα και μονογραφίες, ενώ τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αναφέρονται κυρίως στο δίκαιο της ανώτατης παιδείας, στα ζητήματα ασφάλειας και έκτακτης ανάγκης, στις σχέσεις κράτους και εκκλησίας, στο τουρκικό πολίτευμα, στο κοινοβουλευτικό δίκαιο, στο συγκριτικό συνταγματικό δίκαιο, στην προστασία των προσωπικών δεδομένων, κ.ά.

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ

ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ

«Ε.Ε.»: Πότε δημιουργήθηκε η έννοια του έθνους και κάτω από ποιές συνθήκες; 

– Η αλήθεια είναι, ότι εάν προσπαθήσουμε να κάνουμε μια διάκριση ανάμεσα στην έννοια τού έθνους ιστορικά και ερμηνευτικά όσον αφορά την αρχαιοελληνική καταγωγή τής λέξης, και σε αυτό, που εμείς σήμερα αντιλαμβανόμαστε ως έθνος, θα διαπιστώσουμε, ότι η απόσταση είναι τεράστια.

Η λέξη «έθνος» συναντάται σε πολλά αρχαία ελληνικά κείμενα. Ο Όμηρος αναφέρεται στο «έθνος εταίρων», εννοώντας τη συντροφιά. Αναφέρεται επίσης και στα «έθνεα νεκρών» εννοώντας τις σορούς των νεκρών. Ο Ηρόδοτος αναφέρεται στα έθνη με τις λέξεις: «των μηδισάντων εθνέων των ελληνικών», δηλαδή τα ελληνικά έθνη, που εμήδισαν, οι ελληνικές πόλεις, οι οποίες δήλωσαν υποταγή στους πέρσες. Ο Ξενοφώνμιλάει για το «θήλυ έθνος» εννοώντας το γυναικείο φύλο ή το «έθνος μαχαιροφόρων», που σημαίνει συμμορία από μαχαιροβγάλτες. Ο Πλάτων κάνει λόγο για «έθνος ιχθύων» αναφερόμενος στο γένος των ψαριών. Ο Αριστοτέλης, όταν μιλάει για «έθνη», εννοεί τις βαρβαρικές φυλές, τις μή ομιλούσες την τότε ελληνική γλώσσα.

Αργότερα, στο χριστιανισμό, η λέξη «έθνος» νοηματοδοτείται διαφορετικά, όταν αναφέρεται: «Παύλος, ο απόστολος των εθνών». «Έθνη» στην Καινή Διαθήκη, είναι οι χριστιανοί, που δεν έχουν εβραϊκή καταγωγή κι εθνικός είναι ο έχων ελληνική παιδεία, που είναι ειδωλολάτρης, ο μή χριστιανός.

Ό,τι σήμερα νοηματοδοτείται ως «έθνος» συνδέεται με το νεωτερικό κράτος, με το Διαφωτισμό και προσδιορίζεται, θα έλεγα, στα μέσα τού 18ου-αρχές 19ου αιώνα. Τότε, αρχίζουμε να μιλάμε για το έθνος με τη σημερινή του έννοια.

Υπάρχει λοιπόν, πολλαπλή νοηματοδότηση τής λέξης, κι αν πάμε στην ιστορική του εξέλιξη, δεν βγάζουμε άκρη. Αν επιχειρήσουμε ένα σύγχρονο ορισμό τού έθνους σήμερα, εάν με ρωτήσετε τί είναι έθνος, θα σάς θυμίσω κάτι πολύ ωραίο, που είχε γράψει ο Hugh Seton-Watson στο κλασικό έργο του «Nation & States», το 1977, ότι δεν υπάρχει κανένας επιστημονικός ορισμός τού έθνους, που να μπορεί να επινοηθεί.

Αλλά το φαινόμενο υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει, απλώς δεν μπορούμε να το περιορίσουμε και να δώσουμε έναν ορισμό, ο οποίος θα είναι γενικά αποδεκτός. Άρα, προσπαθούμε κοιτάζοντας διαφορετικές πλευρές τής λειτουργίας τού έθνους και τής επιρροής που έχει, να καταλάβουμε τί εννοούμε λέγοντας έθνος.

«Ε.Ε.»: Επομένως, ο καθένας ορίζει το έθνος κατά το δοκούν;

– Δεν θα το έλεγα αυτό. Ποτέ στην επιστήμη δεν συμβαίνει αυτό. Βεβαίως, ο καθένας μπορεί να το ορίσει κατά το δοκούν. Όπως και το Δίκαιο μπορείτε να το ορίσετε κατά το δοκούν. Αυτό όμως, δεν σημαίνει, ότι δεν υπάρχει ένας επιστημονικός ορισμός τού Δικαίου, ο οποίος δεν έχει συχνά σχέση με την έννοια τού δίκαιου και τού άδικου, σύμφωνα με τη νομική επιστήμη.

Θα πρέπει να σας ξεκαθαρίσω, πως η δική μου οπτική για το έθνος είναι αυτή τού νομικού, που προσεγγίζει επιστημονικά μια εξαιρετικά περίπλοκη έννοια, ως παρατηρητής, χωρίς συναισθηματικές προκαταλήψεις και με διάθεση να ερμηνεύσω τις νομικές συνέπειες, που μπορεί να έχει σήμερα.

Η έννοια έθνος, πάντως, απασχολεί πολύ περισσότερο τους πολιτικούς επιστήμονες, τους ιστορικούς, τους κοινωνιολόγους, τους ανθρωπολόγους, παρά τους νομικούς, αφού οι κατά καιρούς ορισμούς του είναι ορισμοί πολιτισμικοί.

Επομένως, αυτό που με ρωτάτε, αν υπάρχει ακριβής ορισμός τής έννοιας έθνος, υπό νομική έννοια, θα σάς έλεγα, πως όχι δεν υπάρχει. Κατά το Σύνταγμα η έννοια τού έθνους ταυτίζεται με την έννοια τού λαού. Άλλες φορές ταυτίζεται με την έννοια τού κράτους. Θα σάς έλεγα μάλιστα, πως το ορθότερο είναι να ταυτίζεται με την έννοια τής πολιτείας ως σύνθεσης κράτους και κοινωνίας σε συγκεκριμένο χρόνο.

«Ε.Ε.»: Στα ομοσπονδιακά κράτη συμβαίνει αυτό;

 

– Βεβαίως. Η έννοια έθνος υπάρχει παντού. Για το ζήτημα τού ομοσπονδιακού κράτους θα πάρω ένα πιο περίπλοκο παράδειγμα. Η Γερμανία είναι ένα κλασικό παράδειγμα ομοσπονδιακού κράτους. Έχει όμως σαφέστατα, μια εθνική συνείδηση ως έθνος-κράτος.

To Ηνωμένο Βασίλειο, η Μεγάλη Βρετανία, είναι ένα κράτος, που αποτελείται από τέσσερα έθνη, τους εγγλέζους, τους σκωτσέζους, τους ουαλούς και τουςιρλανδούς.

---

«Έθνος είναι μια ομάδα ανθρώπων, που τους ενώνει μια κοινή εσφαλμένη αντίληψη σχετικά με τη γενεολογία τους και μια κοινή απέχθεια για τους γείτονές τους».
Karl Deutsch, «Εθνικότητα και οι εναλλακτικές της», 1969
(Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Και έθνος=τρέλα).

---

Ο Gordon Brown είχε ορίσει την «britishness» βάσει των αξιών «tolerance and fair play», ενώ μία έρευνα, που διεξήχθη το 2005 από την εφημερίδα Daily Telegraph, κατέδειξε, πως κύρια στοιχεία τής «βρετανικότητας» είναι «sense of humour, eccentricity and fondness for queuing».

Ο βρετανικός αυτός αυτοσαρκασμός δεν αμφισβητεί το γεγονός, ότι το Ηνωμένο Βασίλειο εμφανίζεται ως ένα κράτος-έθνος, το οποίο οργανώνει αυτές τις ημέρες μάλιστα τους όρους, υπό τους οποίους θα γίνει δημοψήφισμα για την απόσχιση τής Σκωτίας, προκειμένου η Σκωτία να γίνει ανεξάρτητο κράτος.

Καλλιέργεια εθνικοθρησκευτικής συνείδησης στην αμερικάνικο στρατό. (Από την ταινία: Full metal jacket).

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η συνένωση δύο εθνών σε ένα κράτος δημιουργεί πρόβλημα για την ενότητα τού κράτους.Παράδειγμα η Τσεχοσλοβακία, που χωρίστηκε με αμοιβαία συμφωνία σε Τσεχίακαι Σλοβακία, ή το Βέλγιο, όπου οιφλαμανδοί και οι βαλόνοι έχουν πρόβλημα κρατικής ενότητας.Από την άλλη, οι Ηνωμένες Πολιτείες με τις πενήντα πολιτείες τους και τις πολυεθνικές τους καταγωγές, έχουν σαφή ενιαία εθνική συνείδηση.

«Ε.Ε.»: Συμφωνείτε με την άποψη τού Βenedict Anderson, που χαρακτηρίζει τα έθνη ως φαντασιακές κοινότητες;

– Να δούμε λίγο ιστορικά πώς αναπτύχθηκε η έννοια τού έθνους και πώς καταλήγει οAnderson, πολύ-πολύ αργότερα, στη «φαντασιακή κοινότητα». Λέμε, ότι το κράτος συνήθως, προϋποθέτει ένα έθνος. Είπα ήδη, πως, όταν μιλάμε για έθνη-κράτη, μιλάμε πάντοτε για νεωτερικότητα, μετά τον 17ο-18ο αιώνα. Τα έθνη εμφανίζονται δηλαδή, με προεξάρχουσες φιγούρες τη Γαλλία, τη Γερμανία την Αγγλία και την Ισπανία.
 

«Φαντασιακές κοινότητες» (imagined communities) είναι μια έννοια, που επινόησε ο Benedict Anderson, ο οποίος πιστεύει, ότι κάθε έθνος είναι μια κοινότητα κοινωνικά κατασκευασμένη, φαντασιωμένη από τους ανθρώπους, που αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως μέρος της.  Το ομώνυμο βιβλίο του, όπου εξηγείται η έννοια σε βάθος, εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1983 και επανεκδόθηκε με πρόσθετα κεφάλαια το 1991.  (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα» αναλυτική παρουσίαση τού βιβλίου κάνοντας κλικ εδώ).

Και μάλιστα, αν μιλάμε για τον εθνικισμό, θα σάς έλεγα, ότι οι πρωτογενείς εθνικισμοί (διότι έχουμε δυο μορφές εθνικισμού, τον πρωτογενή και τον δευτερογενή) αναπτύσσονται στην Αγγλία και τη Γαλλία. Αυτά τα δύο κράτη λοιπόν, αναπτύσσουν την έννοια τού έθνους πρώτα και μετά εξελίσσονται σε κράτη. Ποιό είναι το κοινό χαρακτηριστικό και των δύο; Μιλάμε για ενότητες, πολιτικές οντότητες ενοποιημένες, οι οποίες έχουν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά, που μπορούν να χρησιμοποιήσουν το έθνος, την κοινή καταγωγή, για να κατασκευάσουν κράτος.

Αυτό σημαίνει, ότι έχουμε τη μετάβαση από μια αυθαίρετη εξουσία τού μονάρχη, ο οποίος εκπροσωπεί τον εαυτό του κι έχει την προσωπική του κυριαρχία, προς την εθνική κυριαρχία, στην οποία όμως, το έθνος, είναι μια επαναστατική έννοια. Διότι, η εθνική κυριαρχία τί προσδιορίζει; Προσδιορίζει ακριβώς τη μετάβαση από το πρόσωπο τού μονάρχη σ’ ένα συλλογικό υποκείμενο, που είναι το έθνος και το έθνος είναι ο λαός στην πραγματικότητα, ο λαός με την ευρύτερη έννοια. Άρα έχουμε την εθνική κυριαρχία, να είναι η βάση τού κράτους.

---

Όταν το 1066 οι νορμανδοί γάλλοι εισβάλλουν στο νησί Μεγάλη Βρετανία υπό τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή για να ξεμείνουν τελικά εκεί οι περισσότεροι και να αφομοιωθούν μ’ όλους τους προγενέστερα ελθόντες λαούς, οι αγγλοσάξονες καταφεύγουν στα σκωτικά όρη και μπερδεύονται φυλετικά με τους σκώτους χωρίς καμμιά δυσκολία. Πράγμα, που σημαίνει, πως οι βουνήσιοι χαϊλάντερς, που διεκδικούν σήμερα τη σκωτσέζικη αυτονομία τους, είναι τουλάχιστον κατά το ήμισυ γνησιότατοι αγγλοσάξονες. Αλλά πιστεύουν, πως είναι οι γνησιότεροι σκωτσέζοι, που θα μπορούσαν να υπάρξουν στη Σκωτία. Κι αυτός είναι ο λόγος, που επιμένουν να διαφοροποιούνται ενυδυματολογικά οι χαϊλάντερς φορώντας αυτές τις παρδαλές φούστες. (Βλ. Λαοί τής Ευρώπης).

---

Αυτή η επαναστατική αντίληψη τής μετάβασης από την κυριαρχία τού μονάρχη στην εθνική κυριαρχία είναι η απαρχή τής έννοιας τού σύγχρονου κράτους. Θα δούμε τον τρόπο, με τον οποίο νοείται το έθνος μέσα από την ιστορική εξέλιξη για κάθε ευρωπαϊκό κράτος και επιμένω στο ευρωπαϊκό κράτος, γιατί αυτή είναι η μήτρα τού έθνους και τού κράτους, η ευρωπαϊκή δύση, ο ευρωπαϊκός διαφωτισμός.

Στη Γερμανία π.χ. το κράτος απορροφά το έθνος. Η νομική προσωπικότητα τού κράτους στους γερμανούς είναι τόσο ισχυρή, που το έθνος απορροφάται απ’ αυτό. Σήμερα, κανείς δεν αναφέρει το γερμανικό έθνος, διότι ταυτίζεται με την εποχή τού ναζισμού.

Αντίθετα, στη γαλλική ιστορία το έθνος είναι απόλυτα προσδεδεμένο με την έννοια τού λαού. Δηλαδή, ηγαλλική επανάσταση συνδέεται με μια κατασκευή έθνους, που αντιπροσωπεύει τη γενική βούληση.

Η έννοια τού «nation» είναι ο γαλλικός λαός. Δεν υπάρχει διαφοροποίηση μεταξύ τού έθνους και τού λαού κι η εθνική συνείδηση είναι ο γαλλικός λαός, έτσι όπως νοείται, με κριτήριο τη γαλλική υπηκοότητα.

Είναι τόσο έντονο το στοιχείο τής πολιτικής υπόστασης τού ανθρώπου, τής ιθαγένειας και τού πολίτη, ώστε αυτό είναι το επικυρίαρχο, που ενδιαφέρει το έθνος και υφίσταται ως έθνος, το
Marianne: μια γυναικεία μορφή,  οποίο μάλιστα εμφανίζεται και με μια γυναικεία
εθνικό σύμβολο τής Γαλλίας.    μορφή, τη Marianne.

Βλέπουμε λοιπόν, πως η έννοια τού έθνους σε κάθε χώρα της Ευρώπης έχει διαφορετικό περιεχόμενο.

Αυτή λοιπόν η φαντασιακή κοινότητα μπορεί να ορισθεί ουδέτερα ως εξής: το έθνος είναι ένα σύνολο ατόμων, που συνδέονται με κοινό ιστορικό παρελθόν, καταγωγή, στοιχεία πολιτισμού, έχουν συνήθως κοινή γλώσσα και θρησκεία και έχουν συνείδηση τής κοινής τους ταυτότητας.

Αυτός ο ορισμός μπορεί να λέει κάτι, αλλά μπορεί να μην λέει και τίποτα. Υπάρχουν έθνη, τα οποία έχουν διαφορετικές γλώσσες, η Ινδία π.χ., όπου κοινή τους γλώσσα είναι τα αγγλικά. Εάν τους αφήσουμε μεταξύ τους χωρίς αγγλικά είναι αδύνατον να συνεννοηθούν. Έχουν διαφορετικές θρησκείες με κυρίαρχη την ινδουϊστική, αλλά και με εκατό εκατομμύρια μουσουλμάνους.

Εάν πάμε σε μια έννοια πολιτισμική, το έθνος δεν είναι κάτι, το οποίο πέφτει από τον ουρανό. Είναι ένα πραγματικό φαινόμενο και έχει πραγματική ουσία, δηλαδή, όπως υπάρχουν οι εθνικιστές, που με μία ακρότητα θεωρούν, ότι ο εθνικισμός δεν είναι ένα κατασκεύασμα, αλλά μια πραγματικότητα, έτσι υπάρχει και η άλλη η λογική, που λέει, ότι δεν υπάρχουν έθνη, δεν υφίσταται εθνική συνείδηση.

Η αλήθεια είναι στη μέση. Διότι, εάν σκεφθώ το έθνος με ένα πολιτισμικό περιεχόμενο, θα έλεγα, ότι υπάρχει μια πολιτισμική αντίληψη τού έθνους και αυτό είναι κάτι, που θα το προσδιόριζα μέσα από την αναγνώριση τού δικαίου να δεχθεί, ότι το άτομο μπορεί να έχει πολλαπλές ταυτότητες και ελευθερία συνείδησης, άρα και εθνική συνείδηση αν το θέλει.

---

Όσο βαθύτερες ρίζες στην Ιστορία έχει ή φαντασιώνεται, ότι έχει ένα έθνος, τόσο περισσότερο θεωρεί, ότι ενισχύει τη θέση τού λαού και τού κράτους του. Αυτό τουλάχιστον πιστεύουν ορισμένοι.
Συχνά διατυπώνονται θεωρίες για τη σχέση των ιταλών με τους τρώες, των σκοπιανών με τους μακεδόνες, των τούρκων με τους χετταίους. Η αναγωγή αυτή σε ένδοξους προγόνους βοήθησε στο παρελθόν να υπάρξουν τα σύγχρονα κράτη.
Έτσι, η νομική προσωπικότητα τού κράτους απορρόφησε την έννοια του έθνους. 

---

Πέρα όμως από την εθνική συνείδηση, όταν το Σύνταγμα, προσδιορίζει τα δικαιώματα τού ανθρώπου, τότε τί κάνει; Αποδεχόμενο και την ευρωπαϊκή σύμβαση των δικαιωμάτων τού ανθρώπου, την πλουραλιστική κοινωνία και την ελευθερία τού ατόμου να έχει πολλαπλές ταυτότητες και, όταν εννοώ το άτομο εννοώ και τον έλληνα πολίτη, σημαίνει, ότι οφείλει να αποδεχθεί το γεγονός, ότι ορισμένα άτομα ενδέχεται να θέλουν να προσδιορίσουν την εθνοτική τους αντίληψη, την εθνική τους καταγωγή έτσι, όπως αυτά θέλουν, έχουν δηλαδή το δικαίωμα να ενταχθούν σε μια συγκεκριμένη εθνοτική ομάδα όχι αυθαίρετα, αλλά με βάση κάποια αντικειμενικά κριτήρια. Όπως λοιπόν υπάρχει η εθνική ταυτότητα (national identity), υπάρχει και η εθνοτική ταυτότητα (ethnic identity) για κάθε τύπου μειονότητα.

Επομένως, ναι μεν η έννοια τού έθνους δεν αποτελεί στοιχείο για τη συγκρότηση τού κράτους, αλλά η έννοια τού έθνους αποτελεί ένα δικαίωμα σε επίπεδο ατομικής αντίληψης δικής του συνείδησης, τού ατόμου ή τού διοικουμένου ή τού πολίτη. Και από την άλλη προβλέπεται η ελευθερία αυτοπροσδιορισμού τού ατόμου να ανήκει σε μια μειονότητα.

Συνεπώς, το Σύνταγμα οργανώνει το κράτος και σε επίπεδο κράτους δέν μπορεί να υιοθετήσει την έννοια τού έθνους. Το μόνο που υπάρχει είναι η έννοια τής ιθαγένειας. Και η έννοια τής ιθαγένειας δέν νοείται σε σχέση με την εθνική καταγωγή ή με την εθνική συνείδηση. Η ιθαγένεια είναι ένας νομικός δεσμός, ο οποίος συνδέει όλους τους πολίτες ανεξαρτήτως οιασδήποτε αντίληψης εθνικής καταγωγής και αποκτάται με τους τρόπους, που το κράτος προβλέπει. Άρα, δεν απασχολεί καθόλου στην ευρωπαϊκή ταυτότητα, στην ευρωπαϊκή λογική και στο ευρωπαϊκό κράτος, η εθνοτική καταγωγή και η εθνική συνείδηση όσον αφορά την ιθαγένεια.

Θα σάς δώσω ένα σύγχρονο παράδειγμα: Σήμερα, υπάρχει ένας ποδοσφαιριστής, ο οποίος είναι από την Γκάνα. Λέγεται Mario Balotelli και παίζει στην Manchester City.Γεννήθηκε στο Παλέρμο με γονείς από την Γκάνα, αλλά, όταν τον άφησαν οι γονείς του, υιοθετήθηκε από ιταλούς σε ηλικία δύο ετών, επειδή οι γκανέζοι γονείς του δεν μπορούσαν να τον μεγαλώσουν.

Όταν ο Balotelli έγινε διάσημος, οι φυσικοί γονείς του τον διεκδίκησαν, αλλά αυτός δεν τους αναγνώρισε ποτέ. Είναι μαύρος κι όταν εμφανίζεται στο γήπεδο, μια ομάδα κατ’ ευφημισμό «φιλάθλων» μιμείται εκφράσεις πιθήκων, για να δηλώσουν την αποδοκιμασία τους.

Αυτός ο άνθρωπος δεν έχει επισκεφθεί ποτέ την Γκάνα, και θεωρεί τον εαυτό του απόλυτα ιταλό, που σήμερα ζει στην Αγγλία. Παίζει στην ιταλική εθνική ομάδα και θεωρείται ένας εξαιρετικός επαγγελματίας. Αυτός ο άνθρωπος έχει ιθαγένεια ιταλική και ευρωπαϊκή. Δεν έχει καμμία σχέση με την Γκάνα. Θα πούμε, ότι η ιθαγένειά του αμφισβητείται; Όχι βέβαια, αλλοίμονο… Ποιος έχει το δικαίωμα λοιπόν να αναζητήσει την εθνική του συνείδηση, όταν ο ίδιος είναι και αυτοπροσδιορίζεται ως ιταλός;

«Ε.Ε.»: Έχουμε όμως και την επίσημη κρατική παιδεία.
Ποιος είναι ο ρόλος της στη δημιουργία εθνικής συνείδησης;

– Αυτό θα έλεγα, ότι είναι προβληματικό. Διότι, όταν λέμε εθνική συνείδηση τί εννοούμε; Εδώ, θα μού επιτρέψετε να κάνω ένα διαχωρισμό ανάμεσα στο τί εννοούμε έθνος και τί εννοούμε εθνικό. Η έννοια «εθνικό» είναι διάσπαρτη στο συνταγματικό κείμενο. Και είναι μια έννοια απόλυτα εύλογη. Διότι, το εθνικό δεν είναι ένας επιθετικός προσδιορισμός, που αφορά μόνο το έθνος. Αφορά και το κράτος.

Όταν λέμε Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, δεν εννοούμε τα έθνη με την έννοια τού έθνους ως πολιτισμικής ενότητας, φαντασιακής κοινότητας κ.λ.π., τα οποία μπορεί να είναι μια ουτοπία και μια μυθολογία εθνική. Είναι ένας όρος, που συνδέεται με το κράτος. Όταν λέμε εθνική ασφάλεια, εννοούμε την ασφάλεια τού κράτους. Απλώς, το εθνικό είναι κάτι, που υπερβαίνει το κράτος και νοείται σε συνάρτηση με το λαό, με αυτό που πριν είπα «πολιτεία».

Άρα, αυτό που λέμε εθνικό, τελικά περιλαμβάνει μια συλλογική ενότητα, η οποία προσδιορίζεται εν τόπω και χρόνω εκτός φαντασιακής αντίληψης, εκτός φαντασιακής ενότητας, που μπορεί να είναι το παρελθόν ή ο,τιδήποτε σχετίζεται με το έθνος, όπως ο καθένας το αντιλαμβάνεται.

Όταν λέμε εθνικά συμφέροντα, εννοούμε αυτό, που προσδιορίζει η κρατική εξουσία και ο ελληνικός λαός σήμερα. Λέμε εθνική ασφάλεια, εθνική αλληλεγγύη, εθνικός πλούτος. Τί θα πει εθνικός πλούτος; Έτσι και την εθνική συνείδηση εγώ θα την συνέδεα με την εθνική αλληλεγγύη. Γιατί η εθνική αλληλεγγύη τί είναι;  Είναι ακριβώς η ανάγκη σ’ ένα επίπεδο συλλογικό να βρούμε κάτι, που να μας συνδέει όλους, πέρα από το επιμέρους.

Το Σύνταγμα, πολλές φορές, χρησιμοποιεί την έννοια τού «εθνικού» για να το αντιπαραθέσει με την έννοια τού «επιμέρους». Το Σύνταγμα της Ελλάδας τού 1952 έλεγε, ότι «οι βουλευτές δεν εκπροσωπούν μόνο τις εκλογικές τους περιφέρειες, αλλά και το έθνος». Σήμερα, το Σύνταγμα λέει, ότι «εκπροσωπούν το έθνος». Τί σημαίνει εκπροσωπούν το έθνος; Δεν εκπροσωπούν το έθνος με την έννοια μιας φαντασιακής αντίληψης, που ο καθένας εννοεί ελληνικό έθνος με τον τρόπο του. Εννοεί, ότι εκπροσωπούν όχι μόνο το κόμμα τους, αλλά και ευρύτερα, αυτό που εννοούμε εθνικό συμφέρον, τον ελληνικό λαό συνολικά.

Όταν λέμε το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, δεν εννοούμε μια φαντασιακή κοινότητα τού ελληνικού έθνους, εννοούμε, ότι δεν εκπροσωπεί ο κος τάδε το κόμμα του ή τα κόμματα, που τον τοποθέτησαν, αλλά εννοεί μια ολότητα. Διότι παντού, όπου απαντάται ο όρος «εθνικό», δέν συνιστά βάση για μια εθνικιστική αντίληψη. Εννοεί κάτι, το οποίο αναζητείς ως ένα κοινό στόχο. Λέμε σήμερα: «Η αντιμετώπιση τής διαφθοράς είναι μια εθνική υπόθεση». Αυτό το λέει ο καθένας. Και μέσα σ’ αυτή τη φράση δεν μπορείς να διακρίνεις αν υπάρχει κομματικό υπόστρωμα ούτε κάποια ιδιαίτερη αντίληψη για το ελληνικό έθνος. Θα έλεγα, πως ό,τι αναφέρουμε ως εθνικό, είναι τελικά αυτό, που εντάσσεται στο χώρο πέραν τής κομματικής αντιπαλότητας και των προσωπικών βλέψεων, αφορά τη συλλογικότητα τής σημερινής ελληνικής πολιτείας.

Όσον αφορά στο ερώτημά σας για την επίσημη κρατική παιδεία. Δεν πιστεύω, πως όσα προηγουμένως ανέφερα συνιστούν και στοιχείο τής επίσης κρατικής παιδείας. Ζούμε ακόμη σε μια αρνητική στάση τού ελληνικού κράτους, σε μία κρυψίνοια για τα λεγόμενα «ευαίσθητα εθνικά θέματα» και συχνά καλλιεργούνται μύθοι και μίση, που δυσκολεύουν την επικοινωνία μας με τον κόσμο. Έχουμε χάσει πολύτιμο κεφάλαιο στη διεκδίκηση εθνικών θεμάτων στηριγμένοι σε μία εθνοτύφλωση.

Το άρθρο 16 τού Συντάγματος στη δεύτερη παράγραφο ορίζει, ότι αποστολή τού κράτους είναι και η ανάπτυξη τής εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης.

Αυτή η φράση πιστεύω ότι, έρχεται σε σύγκρουση με την ελεύθερη ανάπτυξη τής προσωπικότητας και την καλλιέργεια τής ανοχής και των συλλογικών αξιών. Σε μια εποχή, όπου η ειρηνική συμβίωση είναι η σημαντικότερη αξία, η φράση αυτή έχει αποτελέσει το άλλοθι για την καλλιέργεια εθνικιστικής μισαλλοδοξίας, θρησκευτικού φανατισμού και καταδικαστικών αποφάσεων από το Δικαστήριο του Στρασβούργου.

Εύκολα η εθνική συνείδηση μετατρέπεται σε εθνικισμό, όπου το δικό μου έθνος συνδέεται με φαντασιακές αντιλήψεις περί τού «μοναδικού» και τού «ανεπαναλήπτου» και πάμε σε μια αντίληψη, όπου το εθνικό δεν είναι πια αυτό, που ερμηνεύεται ως «συλλογικό», αλλά συνιστά τη βίαιη επιβολή των «εθνικών ιδεωδών» απέναντι σε οποιονδήποτε δεν αντιλαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο αυτά τα ιδεώδη.

«Ε.Ε.»: Ένός αρβανιτόβλαχου για παράδειγμα, σύμφωνα με το Σύνταγμα, προβλέπεται να τού αλλάξουν τη συνείδηση στο σχολείο και να τού επιβάλουν να σταματήσει να πιστεύει, ότι είναι απόγονος αρβανιτόβλαχων, αλλά να πιστεύει, ότι είναι απόγονος τού Λεωνίδα. Και φυσικά, όπως ο Λεωνίδας σκοτώθηκε για την πατρίδα του, έτσι πρέπει κι εκείνος να σκοτωθεί, εφ’ όσον χρειαστεί. Θα τον πάνε βάσει μιας φαντασίωσης σαν πρόβατο σε σφαγή. Ένας τέτοιος άνθρωπος, αν αισθάνεται βιασμένη τη συνείδησή του και μάλιστα με συνταγματική κατοχύρωση, λάθος αισθάνεται;

– Όχι, αισθάνεται εύλογα ως προς το πρώτο σκέλος. Και τούτο διότι, όταν το Σύνταγμα ερμηνεύεται με την λογική, που προανέφερα, τής εθνικής συνείδησης και αρνείται την ύπαρξη επιμέρους εθνοτικών ταυτοτήτων, τότε το προσωπικό πρόβλημα μετατρέπεται σε πρόβλημα παραβίασης δικαιωμάτων του ανθρώπου, που υποχρεούται να προστατεύει το ελληνικό κράτος.

Ως προς τη στρατιωτική θητεία όμως, και το ενδεχόμενο να συμμετάσχει σε πόλεμο, αυτό δεν απορρέει από ένα φαντασιακό στοιχείο αναγωγής στον Λεωνίδα, αλλά από το θετικό δίκαιο.

Σημαιοστολισμός: Ένας ακόμα εθνοποιητικός μηχανισμός επιβαλόμενος από την κρατική εξουσία. (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Με το ζόρι έλληνες!).     Υποχρεωτικός είναι ακόμη και σήμερα κατά τις εθνικές εορτές ο σημαιοστολισμός όχι μόνο των δημόσιων υπηρεσιών, αλλά ακόμα και των κατοικιών, σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο (ΦΕΚ 233 / 22-12-78, άρθρο 3).Στο άρθρο 8 τού ίδιου ΦΕΚ προβλέπεται προσωπική κράτηση ή πρόστιμο στους μή συμμορφούμενος.

 
Να φύγουμε από τη νομική οπτική και να έρθουμε στην παρέκκλισή του, που είναι το τί εμφανίζεται ως έθνος και εθνικό στην Ελλάδα, ενόψει και των «ελληνικών ιδιαιτεροτήτων». Τα προβλήματα και οι ιδεοληψίες, που δημιουργούνται, δεν πέφτουν από τον ουρανό. Είναι απόρροια ιστορικών στάσεων και ιστορικών προσεγγίσεων.

Σε αντίθεση με τα έθνη-κράτη τής κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, που δημιουργήθηκαν σταδιακά και είχαν μια ιστορική συνέχεια αιώνων χωρίς τεράστια ιστορικά χάσματα, η Ελλάδα, όπως και τα λοιπά κράτη των Βαλκανίων, που δημιουργήθηκαν μετά την κατάρρευση τής οθωμανικής αυτοκρατορίας έχουν τεράστια προβλήματα ιστορικής ταυτότητας, εθνικής συνείδησης και έλλειψης ανοχής στους «άλλους».

Η αδιάλειπτη συνέχεια τού ελληνικού έθνους αποτελεί στοιχείο αντιπαράθεσης των ιστορικών, και ο τρόπος, με τον οποίο ιδρύθηκε το ελληνικό κράτος, έχει οδηγήσει σε εκρηκτικές συγκρούσεις και σε ιδεοληπτικές κατασκευές, που διαφέρουν τόσο από τα φαντασιακά εθνικά πρότυπα των κρατών τής κεντρικής και βόρειας Ευρώπης όσο κι από τα κράτη τής νοτιοανατολικής Ευρώπης, που προέκυψαν από την κατάρρευση τής οθωμανικής αυτοκρατορίας. (Σ.σ. Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Μακεδονική σαλάτα).

Το πρώτο στοιχείο ιστορικής αμηχανίας ως προς την ίδρυση τού ελληνικού κράτους συνδέεται με το γεγονός, ότι το 1827 η ελληνική επανάσταση οδηγείτο σε κατάρρευση εξαιτίας τής άνισης μάχης με την ισχυρή ακόμη οθωμανική αυτοκρατορία, αλλά και εξαιτίας των εμφυλίων πολέμων κατά τη διάρκεια τής επανάστασης. Την κρίσιμη εκείνη στιγμή υπήρξε η ανθρωπιστική επέμβαση των συμμαχικών βρετανικών, γαλλικών και ρωσικών ναυτικών δυνάμεων (η πρώτη ανθρωπιστική επέμβαση, που έχει καταγραφεί στην ιστορία), οι οποίες κατατρόπωσαν την οθωμανική και αιγυπτιακή αρμάδα στη ναυμαχία τού Ναυαρίνου. Η καταστροφή τού οθωμανικού στόλου έσωσε την έκβαση τής επανάστασης. Επιπλέον, οι έξωθεν υπέρ τής Ελλάδας παρεμβάσεις συμπληρώθηκαν με δύο εκστρατείες τής Ρωσίας κατά των τούρκων (1828-9) και μια εκστρατεία των γάλλων εναντίον των οθωμανών στην Πελοπόννησο και στην κεντρική Ελλάδα.

Όπως φαίνεται από τις συνταγματικές συνελεύσεις τής εποχής, οι σωτήριες παρεμβάσεις των συμμαχικών δυνάμεων αναφέρονται πολύ διακριτικά, ενώ υπερτονίζεται το αρχαιοελληνικό παρελθόν. Αργότερα, ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, ο «πατέρας» τής ελληνικής ιστοριογραφίας, θεμελίωσε την αντίληψη για την ιστορική συνέχεια τής Ελλάδας από την αρχαιότητα, εντάσσοντας τη βυζαντινή αυτοκρατορία στην εθνική ταυτότητα τής νεοελληνικής κοινωνίας. (Σ.σ.Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος: Ο εγκέφαλος τής απάτης τού ελληνοχριστιανισμού). Με τον τρόπο αυτό, σταδιακά, η αδιάλειπτη συνέχεια τού ελληνικού έθνους αποτυπώθηκε ανεξίτηλα στη λαϊκή συνείδηση.

Η επιλεκτική μνήμη τής ιστορίας δεν αφήνει εύκολα περιθώριο για ενοχλητικές παρατηρήσεις των ιστορικών, που θεωρούν, ότι το Βυζάντιο είναι περισσότερο ρωμαϊκό και λιγότερο ελληνικό στη δομή του, ενώ ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός «ανακαλύφθηκε» μέσα από τις ανασκαφές των γερμανών, των αμερικανών, των γάλλων και των άγγλων.

Επιπλέον, μήν ξεχνάμε και το ρόλο τής θρησκείας. Στην οθωμανική αυτοκρατορία, η οποία είναι ένα πολυεθνικό κράτος, ο σουλτάνος είναι και ο χαλίφης, δηλαδή έχει και την κρατική και τη θρησκευτική εξουσία, πρέπει να επικοινωνεί με τους επιμέρους εκπροσώπους των εθνοτήτων. Συνομιλητής του είναι ο εκπρόσωπος κάθε μιλιέτ. Δηλαδή, μιας εθνότητας, που το χαρακτηριστικό της είναι η θρησκεία. Το ελληνικό μιλιέτ προσδιορίζεται από αυτούς, που είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. (Σ.σ. Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Zorba the Christian). Το μιλιέτ, το οποίο είναι καθολικό, δεν νοείται ως ελληνικό, δεν έχει σχέση με τον έλληνα. Είναι ο ρωμιός, για τον οποίο κριτήριο για να ανήκει σε αυτή την εθνότητα, είναι να ανήκει στο γένος το ελληνικό, δηλαδή να είναι ορθόδοξος.

Δεν μπορείτε να αποχωρίσετε το κομμάτι αυτό, διότι εκεί στηρίζεται πολλές φορές η έννοια τού ελληνικού εθνικισμού. Έχει μια πραγματική βάση. Έχει τη βάση, ότι αυτό, που εμφανίζεται ως ελληνικό έθνος, ταυτίζεται με τον χριστιανό ορθόδοξο.

---

Παρά τις προσπάθειες, που κατέβαλε το νέο κράτος στον ελλαδικό χώρο, για τη δημιουργία ελληνικής εθνικής συνείδησης σε ένα ετερόκλητο πλήθος ανθρώπων (βλάχων, αρβανιτών κ.λπ.), οι σημερινοί του κάτοικοι δεν έχουν ακόμα αποβάλει τις βαλκανο-ανατολίτικες παραδόσεις τους.

Για το όρος Βόρα, προτιμούν την παραδοσιακή τούρκικη ονομασία του, Καϊμακτσαλάν (=λευκή κορυφή), ενώ ακόμα και σήμερα πωλείται σαλέπι (τουρκ. salep, αραβ. saḥlab) από πλανόδιους σαλεπιτζήδες στο κέντρο τής Αθήνας.
Παρατηρείστε το σταυρό στην κορυφή τού δοχείου.
Η ορθοδοξία αποτέλεσε τον κοινό παρονομαστή των επήλυδων.
(Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Περί τής μή ελληνικής καταγωγής των μικρασιατών
και Zorba the Christian). 

---

«Ε.Ε.»: Μπορούμε να συμπεράνουμε λοιπόν, ότι το ιερατείο είναι,
που δημιούργησε το ελληνικό έθνος;

– Δεν το δημιούργησε. Είναι η βάση του. Δηλαδή, όταν υπήρξε ελληνικό κράτος, δεν μπορούσε να έχει ιδιοκτησία ο απλός αγρότης, διότι δεν επιτρεπόταν στην αυτοκρατορία να έχει ιδιοκτησία οποιοσδήποτε άλλος πλην αυτών, που ήταν επικεφαλής τού μιλιέτ. Η περιουσία ανήκε στο Πατριαρχείο, στο οποίο υπάγονταν τα μοναστήρια. Εξ αυτού τού λόγου η Ελλάδα δεν έχει ακόμη Κτηματολόγιο. Το βασικό πρόβλημα ήταν η μεταβίβαση της εκλλησιαστικής περιουσίας στο ελληνικό κράτος και σε ιδιώτες. Αντίθετα, στα Ιόνια νησιά, αλλά και στη Ρόδο και στη Λέρο, λόγω των ενετών υπάρχει Κτηματολόγιο.

Η συνέντευξη λόγω έκτασης έχει αναρτηθεί σε δυο μέρη.Τέλος Α΄μέρους.Για να μεταβείτε στο Β΄μέρος κάντε κλικ εδώ.

Πηγή:

http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=2968

By selana019

Video Ντοκυμαντέρ – Ο ρόλος των μμε, Κατασκευάζοντας συναίνεση – Άνθρωπος ον κοινωνικά καθορισμένο