Απευθύνεται στο Προεδρικό ο «ανυπάκουος» δικηγόρος 30.10.2014 19:31 Κύπρος Μάριος Δημητρίου
Αναρμόδιος δήλωσε ο Γενικός Εισαγγελέας Κώστας Κληρίδης να χειριστεί το θέμα της νομιμότητας του δικαστηρίου και της αστυνομίας των Βρετανικών Βάσεων, όπως ήταν το αίτημα του γνωστού δικηγόρου και ακτιβιστή υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων Μιχάλη Παρασκευά και έτσι ο δικηγόρος απευθύνει το αίτημα αυτό, προς τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και τους Υπουργούς Εξωτερικών, Δικαιοσύνης, Εσωτερικών και Άμυνας. «Δεν μπορούν να έχουν εξουσία, όργανα που δεν έχουν νομιμοποίηση και συνεπώς πρέπει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι αρμόδιοι Υπουργοί, να παρέμβουν για να προστατεύσουν τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας», δήλωσε στo Sigmalive ο Μ. Παρασκευάς. «Είναι», πρόσθεσε, «βασικότατη συνταγματική αρχή, ότι όλες οι εξουσίες του κράτους, υπάρχουν και λειτουργούν μόνο για να εξυπηρετούν τα δικαιώματα των πολιτών τους. Και τα λεγόμενα δικαστήρια και η αστυνομία των Βάσεων, παραβιάζουν ασύστολα και χωρίς νομιμοποίηση, αυτά τα δικαιώματα των Κυπρίων πολιτών».
Στις 7 Νοεμβρίου η δίκη Χειμώνα
Η πρωτοβουλία του Μιχάλη Παρασκευά, να προσφύγει στη Νομική Υπηρεσία της Δημοκρατίας και τώρα στην ίδια την Προεδρία της Δημοκρατίας και την κυβέρνηση, για να αμφισβητήσει τη νομιμότητα του δικαστηρίου της βρετανικής Βάσης Δεκέλειας, έχει επίκεντρο τη δίκη του πελάτη του, 59χρονου γεωργού από τη Ξυλοφάγου, Χαμπή Χειμώνα, που άρχισε στις 29 Ιουλίου 2014 ενώπιον του Βρετανού δικαστή R. H. Naqvi και συνεχίζεται στις 7 Νοεμβρίου 2014 στη βρετανική βάση Δεκέλειας.
Στην επιστολή του προς τον Γενικό Εισαγγελέα, ημερομηνίας 3 Οκτωβρίου 2014, ο Μιχάλης Παρασκευάς, τονίζει ότι «η πρόθεσή μου είναι να αμφισβητήσω τη νομιμότητα αυτών των οργάνων που λειτουργούν στις Βάσεις και τα οποία ονομάζονται “δικαστήρια”, τα οποία θεωρώ ότι νοσφίζονται και σφετερίζονται εξουσία που δεν δικαιούνται να ασκούν και μάλιστα εις βάρος Κυπρίων πολιτών». Επιπρόσθετα, ο 38χρονος δικηγόρος ζήτησε συνάντηση με τον κ. Κληρίδη, «ούτως ώστε αν είναι δυνατόν, οι όποιες νομικές ή άλλες κινήσεις, γίνουν σε συνεννόηση και από κοινού μαζί σας».
Έχει ως εξής η απαντητική επιστολή του Γενικού Εισαγγελέα προς τον Μιχάλη Παρασκευά, ημερομηνίας 21.10.2014: «Αναφέρομαι στη σχετική με το πιο πάνω θέμα επιστολή σας ημερομηνίας 3 Οκτωβρίου 2014, με την οποία με ενημερώνετε για τις θέσεις που προτίθεστε να εγείρετε στο πλαίσιο της υπεράσπισης των πελατών σας σε υπόθεση που αντιλαμβάνομαι ότι εκκρεμεί εναντίον τους σε δικαστήριο των βρετανικών βάσεων, ζητώντας τη δική μου καθοδήγηση και\ή συνεννόηση σε σχέση με τους από μέρους σας χειρισμούς. Σας ευχαριστώ για τη λεπτομερή ενημέρωση στην πολυσέλιδη επιστολή σας. Καθόσον αφορά τον αιτούμενο συντονισμό και\ή συνεννόηση ως προς τις “νομικές ή άλλες κινήσεις” στην υπόθεση, ο Γενικός Εισαγγελέας, καθώς πολύ καλά γνωρίζετε, είναι ο νομικός σύμβουλος της Δημοκρατίας, του Προέδρου της Δημοκρατίας, του Υπουργικού Συμβουλίου και των υπουργών και δεν ενεργεί ως νομικός σύμβουλος πολιτών ή ιδιωτών δικηγόρων σε σχέση με τον χειρισμό υποθέσεων εκ μέρους των πελατών τους. Περαιτέρω οφείλω να σημειώσω ότι ο χειρισμός και\ή επηρεασμός “πολύ σοβαρών πολιτικών ζητημάτων εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής” στα οποία αναφέρεστε, δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητες του Γενικού Εισαγγελέα».
Το πάρκο ηρώων και η αντίδραση Χαμπή
Στη δίκη του Χαμπή Χειμώνα, ενάγοντες είναι, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο «Her Brittanic Majesty’s Secretary of State for Defence of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland». Ο κ. Χειμώνας, πατέρας τεσσάρων παιδιών και παππούς τεσσάρων εγγονιών, γνωστός για προηγούμενες συλλήψεις και φυλακίσεις του από την Αστυνομία των Βάσεων, που συνδέονται με την εκ μέρους του έμπρακτη άρνηση να αναγνωρίσει την εξουσία των Βάσεων, κατηγορείται για παρακοή δικαστικού διατάγματος και για παρεμπόδιση εργασιών σε έδαφος των Βάσεων, με απειλή βίας και επίθεση εναντίον αστυνομικού, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του. Οι κατηγορίες εναντίον του, προέκυψαν μετά την αντίδρασή του, στην καταστροφή από τους Βρετανούς, πάρκου αφιερωμένου στους 9 απαγχονισθέντες ήρωες της ΕΟΚΑ 1955-59. Το πάρκο αυτό, εγκαινίασε η κοινότητα Ξυλοφάγου σε δημόσια τελετή την 1η Απριλίου 2014, σε τεμάχιο γης που η οικογένεια Χειμώνα ενοικιάζει εδώ και δεκαετίες από την Κυπριακή Δημοκρατία για καλλιέργεια πατατών, αλλά θεωρείται από τις Βάσεις ότι βρίσκεται μέσα στο Πεδίο Βολής Πύλας, «εντός της μοναδικής Βρετανικής περιοχής χρήσης πραγματικών πυρών στην Κύπρο», σύμφωνα με την έκθεση απαιτήσεως των Βρετανικών Βάσεων Δεκέλειας.
«Ταμπέλα με την ένδειξη “δικαστήριο”»
Στην επιστολή του προς τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και τους αρμόδιους Υπουργούς, με θέμα «Νομικό καθεστώς Βρετανικών Βάσεων – Αμφισβήτηση νομιμότητας “δικαστηρίων” και “αστυνομίας” στο πλαίσιο διαδικασίας που διεξάγεται εναντίον των πελατών μου Χαράλαμπου Χειμώνα και Χριστόφορου Χειμώνα», ο κ. Παρασκευάς αναφέρει μεταξύ άλλων: «Στις 29 Ιουλίου 2014, έλαβε χώρα σε χώρο που ευρίσκεται εντός των Βρετανικών Βάσεων Δεκέλειας, μια διαδικασία σε αίθουσα που είχε ταμπέλα με την ένδειξη “δικαστήριο” και πέριξ της οποίας βρίσκονταν δεκάδες άτομα που έφεραν αντιοχλαγωγικές εξαρτύσεις και οπλισμό, φορώντας στολή επί της οποίας αναγραφόταν η λέξη “Police”, χωρίς όμως αυτά τα άτομα να ανήκουν στην Αστυνομική Δύναμη Κύπρου. Εντός της αίθουσας του χώρου που είχε ταμπέλα με την ένδειξη “δικαστήριο”, ενώπιον του κυρίου που αυτοσυστήθηκε ως “δικαστής”, τηρώντας τον δέοντα σεβασμό στο πρόσωπό του, παρατηρώντας ότι δεν έχω οτιδήποτε με τον ίδιο ως άτομο, του ανέφερα εκ μέρους των πελατών μου, άμεσα και χωρίς περιστροφές ότι αμφισβητώ ότι αυτό είναι “δικαστήριο”. Έγινε συνομιλία με τον κύριο που βρισκόταν εντός της αίθουσας, στον οποίο για χάριν διευκόλυνσης της φορτισμένης διαδικασίας την οποίαν παρακολουθούσαν δεκάδες αλληλέγγυοι των πελατών μου, ανέφερα πού βασίζω αυτή μου τη θέση την οποία σας επαναλαμβάνω και εδώ».
Κάποια ρύθμιση στην «ανωμαλία»
Στη συνέχεια, ο δικηγόρος επικαλείται απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Κυπριακής Δημοκρατίας, που είναι πολιτική έφεση ημερομηνίας 27 Ιουνίου 1991, σύμφωνα με την οποία, “το Δικαστήριο παρατηρεί ότι υπάρχει μια ανωμαλία ή οποία προξενεί αδικία στον εφεσείοντα. Παρόμοια ανωμαλία μπορεί να υπάρξει και σε περιπτώσεις άλλων αποφάσεων των Δικαστηρίων της Δημοκρατίας, εναντίον προσώπων που κατοικούν, έστω και προσωρινά, στις Βάσεις. Δεν υπάρχει τρόπος αμοιβαιότητας εκτέλεσης των αποφάσεων αυτών. Το θέμα χρειάζεται κάποια ρύθμιση. Οι κυβερνήσεις της Δημοκρατίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, έχουν το βάρος για την εξεύρεση ικανοποιητικής λύσης προς αμοιβαίο όφελος”».
Σύμφωνα με τον Μιχάλη Παρασκευά, «σε καμιά περίπτωση, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αυτά τα όργανα που λειτουργούν στις στρατιωτικές Βρετανικές Βάσεις και τα οποία φυλακίζουν Κύπριους πολίτες και στερούν μια σειρά από βασικά ανθρώπινά τους δικαιώματα, δεν είναι «δικαστήρια», καθότι δεν πληρούται καμιά απολύτως προϋπόθεση».
Το βάρος στους ώμους ενός πολίτη
Αναφέρει και τα εξής στην επιστολή του προς την κυβέρνηση, ο Μ. Παρασκευάς: «Είναι η θέση μου ότι εφόσον οι Βρετανικές Βάσεις όπως ξεκάθαρα αποφάνθηκε το Ανώτατο Δικαστήριο, δεν είναι κράτος, ως εκ τούτου εξυπακούεται ότι δεν μπορούν να είναι «κυρίαρχες» έστω και αν ονομάζονται ως τέτοιες.
Κυριαρχία μπορεί να έχει μόνο ένα κράτος που για να θεωρηθεί ως τέτοιο, θα πρέπει να πληροί συγκεκριμένα κριτήρια. «Γίνεται αντιληπτό ότι το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό και θα πρέπει να τύχει ανάλογης αντιμετώπισης, καθότι η προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ενδεχομένως να έχει κατακλυσμιαίες συνέπειες για το καθεστώς των Βρετανικών Βάσεων στην Κύπρο και εν γένει θα επηρεάσει ανάμεσα σε άλλα πολύ σοβαρά πολιτικά ζητήματα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Το βάρος μιας τέτοιας απόφασης δεν μπορεί να τίθεται στους ώμους ενός πολίτη ή του δικηγόρου του και δεν είναι αρμόζον τουλάχιστον, να ασκείται εξωτερική πολιτική σε τόσο σοβαρά ζητήματα, από μεμονωμένα άτομα».
Συνέντευξη στο Capital TV με τον δημοσιογράφο Θωμά Παίση σε σχέση με τα όσα έγιναν από την τελευταία συνέντευξη στις 23/12/2013, συνελεύσεις, συναντήσεις για το θέμα της οργάνωσης πολιτικής ανυπακοής με αφορμή το θέμα της διαγραφής από το κράτος της οφειλής του προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων ύψους 7,2 ΔΙΣ
Το ζήτημα της οργάνωσης- Κάποιες σκέψεις με αφορμή την συζήτηση στην Λεμεσό – Προς το παρόν δεν υπάρχει “εμείς”, στόχοι, τι συνιστά επιτυχία; video
Στις 12/2/2014 στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αγίου Αθανασίου έγινε συζήτηση για το θέμα της διαγραφής από το κράτος, της κρατικής του οφειλής ύψους 7,2 ΔΙΣ προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, δηλαδή προς όλους εμάς τους εργαζομένους που εισφέρουμε τα λεφτά μας στο Ταμείο.
Στην συζήτηση ξεκαθαρίστηκε ότι ο καθένας που βρίσκεται εκεί μιλά για τον εαυτό του και μόνο.
Ο καθένας εκφράζει τον εαυτό του και τις απόψεις του
Πήρε την πρωτοβουλία ο φίλος Χριστόδουλος με τον οποίο υπάρχει μια μίνιμουμ συμφωνία θέσεων ειδικά σε σχέση με το θέμα που αφορά την διαγραφή κούρεμα των 7,2 ΔΙΣ και όσον αφορά τον τρόπο διεκδίκησης με πολιτική ανυπακοή
Από κει και πέρα, λόγω του ότι οι άνθρωποι πάνω στον ενθουσιασμό στην οργή και ορμή τους θέλουν να πιστεύουν ότι επειδή υπάρχει την συγκεκριμένη εκείνη στιγμή μια έντονη δυναμική και ακούν και άλλους ανθρώπους να εκφράζονται το ίδιο, νομίζουν ότι ναι δαμέ είμαστεν εννα αλλάξουμεν το κόσμο εννα κάμουμεν τζείνο τζαι το άλλο κλπ κλπ
Και φυσικά αυτό εξανεμίζεται μόλις η όποια συνάντηση συζήτηση συγκέντρωση τελειώσει και ο καθένας επιστρέψει σπίτι του και στον μικρόκοσμο του με τα προβλήματα του
Το ζήτημα της αυτοοργάνωσης το έχω ζήσει σε υπερθετικό βαθμό,
Έχω συμμετάσχει σε πολλές τέτοιες προσπάθειες και αυτό που πλέον γνωρίζω πάρα πολύ καλά είναι ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο
Η οργάνωση μιας ομάδας ανθρώπων είναι πολύ δύσκολη γιατί υπάρχουν πάρα πολλές παράμετροι που πρέπει να συντείνουν μεταξύ τους και αν μια ή δύο ή περισσότερες δεν, τότε το όλο εγχείρημα απλά εξαερώνεται γιατί δεν στέκει σε στέρεες βάσεις
Κατά τη γνώμη μου και όπως τα έχω βιώσει έντονα όλα αυτά τα χρόνια, για να υπάρξει μια πρώτη απόπειρα μορφής οργάνωσης μεταξύ ανθρώπων θα πρέπει να υπάρχει ένα τουλάχιστον μίνιμουμ ξεκάθαρο πλαίσιο συμφωνίας σε συγκεκριμένα θέματα
Θα πρέπει να συμφωνηθεί ότι εμείς που θα οργανωθούμε πιστεύουμε αυτό, αυτό και εκείνο
Αυτό είναι το πρώτο
Το δεύτερο που θα πρέπει να γίνει είναι ότι θα πρέπει να συμφωνηθεί τι ακριβώς επιδιώκουμε να πετύχουμε στα πολύ συγκεκριμένα θέματα που συμφωνήσαμε αρχικά
Δηλαδή πρέπει να τεθούν αρχικά τουλάχιστον κάποιοι άμεσοι και πολύ σύντομοι δηλαδή βραχυπρόθεσμοι στόχοι
Και επίσης μπορεί και ένα τεθεί ένας μακροπρόθεσμος στόχος που να αποτελεί το όραμα και το ιδανικό αυτής της ομάδας ανθρώπων που όμως αυτό για να γίνει θα πρέπει να υπάρξουν τεράστιες αλλαγές κλπ
Το πλέον σημαντικό πλέον όμως για το ζήτημα της οργάνωσης είναι η συμφωνία των ανθρώπων που αποτελούν την ομάδα για τον τρόπο λειτουργίας της και φυσικά το πλέον κρίσιμο τον τρόπο με τον οποίο θα λαμβάνονται οι αποφάσεις
Το τρίτο αυτό σημείο είναι το πλέον και το απόλυτα σημαντικό
Φυσικά δεν σημαίνει ότι μια ομάδα ανθρώπων που αποφασίζουν να συμπορευθούν σε συγκεκριμένα θέματα θα πρέπει να κάτσει άμεσα και να τα βάλει κάτω όλα αυτά αλλοιώς θα διαλυθεί ή όχι
Μπορεί στο μεταξύ φυσικά να υπάρχουν πρωτοβουλίες από άτομα τα οποία να καθορίζουν μια γενική ατζέντα και πολλοί άνθρωποι που συμφωνούν με αυτήν και το γενικό πλαίσιο να ακολουθήσουν αυτές τις πρωτοβουλίες
Είναι καλό όμως να γίνει κατανοητό ότι η οργάνωση των ανθρώπων θέλει κόπο και θέλει μια μίνιμουμ συνέπεια και αφοσίωση και να είσαι έτοιμος να αφιερώσεις χρόνο και κόπο
Το ζήτημα της οργάνωσης είναι το πλέον σημαντικό, και δυστυχώς πάνω σε αυτό υπάρχει συνέχεια αποτυχία
και αυτό είναι φυσικό γιατί δυστυχώς ο κόσμος δεν έχει μάθει να αυτοοργάνωνεται
ειδικά στην Κύπρο που δεν υπάρχει απολύτως καμιά κουλτούρα συλλογικότητας αλλά σε τεράστιο βαθμό η ατομικότητα και η αποκλειστικά και μόνο αυτοσυντήρηση
επίσης ο κόσμος αποζητά εύκολες λύσεις και εκ του ασφαλούς υπό την έννοια και του χρόνου και του είδους αφοσίωσης “αγώνα”
Για να αλλάξουν κάποια πράγματα δεν αρκεί να τα λέμε στα ιντερνετ και ειδικά στο fb το οποίο είναι γεμάτο από ομάδες και κόντρα ομάδες αγώνα αγωνιστικές και μεγάλα λόγια
Προς το τέλος του δεύτερου βίντεο με αφορμή μια ερώτηση για το τι “επιδιώκουμε” και αν “είμαστε” εναντίον της……… κυβέρνησης ξεκαθαρίζεται ακόμα μια φορά αυτό που τέθηκε εξ αρχής σε αυτή την κουβέντα αλλά πιο εμπεριστατωμένα ειδικά για το θέμα της οργάνωσης
Δεν υπάρχει “εμείς” εδώ
Εδώ υπάρχει μια πρωτοβουλία που πάρθηκε από τον φίλο τον Χριστόδουλο ο οποίος μιλά για τον εαυτό του όπως και εγώ μιλώ εκ μέρους μου και μόνο
Είναι απλά μια συνάντηση μεταξύ ανθρώπων στο πολιτιστικό κέντρο του δήμου αθανασίου και μόνο
τίποτε περισσότερο
Για να γίνει κάτι περισσότερο θα πρέπει αυτοί που λένε ότι το θέλουν να έρθουν μέσα, να επικοινωνήσουν να θέσουν τις απόψεις του και θωρούμεν τζαι κάμνουμεν
Προσωπικά κρατώ πάρα πολύ μικρό καλάθι
Όλα αυτά τα μεγαλεπίβολα και τα θα κάνουμε τούτον τζαι τζείνο ακούσαμεν τα 334ι39302 φορές
Βάζεις πολύ μικρούς στόχους και προσπαθείς να τους πετύχεις
Πρώτος άμεσος στόχος είναι η αυτομόρφωση σου, εσύ ο ίδιος να προσπαθήσεις να μάθεις πως λειτουργεί το περιβάλλον σου και μετά να δεις πως θα λειτουργήσεις εσύ και αν μπορείς και με άλλους ανθρώπους
Για μένα στόχος αυτή την στιγμή είναι ο κόσμος να υπογράψει την συγκεκριμένη επιστολή προς την υπουργό εργασίας με την οποία δηλώνει συνειδητά ότι αρνείται να καταβάλει κοινωνικές ασφαλίσεις
Μέχρι στιγμής έχουν μαζευτεί περί τις 70 επιστολές!!
70 άνθρωποι με το ονοματεπώνυμο τους επίσημα δηλώνουν ότι ασκούν πολιτική ανυπακοή!
Πολιτικό Βαρόμετρο είναι το πόσος κόσμος θα μαζευτεί έξω από το δικαστήριο στις 13/3/2014
Μέχρι στιγμής τα μηνύματα είναι πάρα πολύ ενθαρυντικά
Αλλά είπαμε, τα λόγια είναι του αέρα
Κρατώ πάρα πολύ μικρό καλάθι
Αν όμως έξω από το δικαστήριο λευκωσίας στις 13/3/2014 γίνει χαμός και μαζευτεί πολύς κόσμος τότε υπάρχει μια πρώτη τεράστια νίκη
Για πρώτη φορά οι απλοί άνθρωποι χωρίς να υπάρχει κανένα καπέλο από κάποιο οργανωμένο σύνολο θα έχουν συμφωνήσει σε κάτι πολύ σημαντικό που τους αφορά
Τι συνιστά επιτυχία; Ποιος είναι ο στόχος που θα θεωρηθεί ότι υπήρξε επιτυχής;
Προσωπικά επιτυχία και μάλιστα μεγατόνων για μένα θα είναι το εξής:
Αυτή την στιγμή αυτό το κορυφαίο ζήτημα που αφορά το αστρονομικό ποσό των 7,2 ΔΙΣ των εργαζομένων και των εισφορών τους αντιμετωίζεται από τα μμε ως ανύπαρκτο
Μόνο ο πολύ καλός δημοσιογράφος και φίλος Μάριος Δημητρίου το ανέδειξε αυτό το θέμα σε τεράστιο βαθμό και σε αυτόν οφείλεται σε συντριπτικό ποσοστό όλη αυτή η κινητοποίηση που υπήρξε καθώς επίσης και ο Θωμάς Παίσης σε μια εκπομπή του
Από κει και πέρα όλα τα μμεξαπάτησης κουκουλώνουν το θέμα και σε συμπαίγνια με τα επιχειρηματικά συμφέροντα των καναλαρχών που είναι σε απολυτη αρμονία με την πολιτική εξουσία προσπαθούν να το αφήσουν να πεθάνει
Θέλουν να το αφήσουν να ξεφουσκώσει και ελπίζουν ότι αυτό θα γίνει
Πότε θα αρχίσουν να σε λαμβάνουν υπόψη;
Αυτή την στιγμή υπάρχει ΜΟΝΟ 1 επιστολή ενώπιον του υπουργού εργασίας με την οποία δηλώνεται η συνειδητή άρνηση καταβολής εισφορών
Είπαμε: 70 άλλες επιστολές υπογεγραμμένες θα καταχωρηθούν επισήμως στο υπουργείο εργασίας
Αυτό είναι ήδη μια μικρή νίκη και θα τους κάνει να αρχίσουν να ανησυχούν ότι τα πράγματα παίρνουν τροπή που δεν θα μπορούν να ελέγξουν
Όσο οι επιστολές που θα καταχωρούνται επίσημα θα αυξάνονται τόσο και η ανησυχία τους θα μεγαλώνει
Αν στις 13/3/2014 έξω από τα δικαστήρια μαζευτεί πολύς κόσμος που θα δώσει το μήνυμα ότι είμαστε πολλοί και δεν θα ανεκτούμε άλλο την συμπαίγνια σας
και οι επιστολές συνεχίζουν να ρέουν τότε η πρόβλεψη μου είναι ότι πλέον δεν θα μπορούν να αγνοοήσουν όλη αυτή την δυναμική
Όταν πλέον 100, 500, 1000 κλπ άνθρωποι συνειδητά δηλώσουν πολιτική ανυπακοή και πρακτικά σταματήσουν να καταβάλλουν εισφορές στο ταμείο κοινωνικών ασφαλίσεων που αυτό θα έχει ως συνέπεια και άλλοι βλεποντας όλη αυτή την δυναμική και την ποσότητα του όγκου θα αναθαρήσουν και θα πράξουν το ίδιο
Επιτυχία για μένα θα είναι ο εξαναγκασμός τους, του υπουργείου να αναγκαστεί να έλθει σε διαπραγμάτευση
Ναι αλλά διαπραγμάτευση με ποιον;;;;
Αυτό θα είναι η τεράστια επιτυχία αυτού του εγχειρήματος
Απέναντι τους πλέον για πρώτη φορά θα έχουν μόνο απλούς ανθρώπους χωρίς καπελώματα
Από κει και πέρα θα εξαρτηθεί από εμάς τους ίδιους
Μετά την πρωτοβουλία του δικηγόρου Μ. Παρασκευά
Υπέγραψαν επιστολή-δήλωση προς την Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων ότι δεν καταβάλλουν εισφορές στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων ως πράξη πολιτικής ανυπακοής
Δεκάδες πολίτες -περισσότεροι από 60- υπέγραψαν επώνυμα πανομοιότυπη επιστολή προς την Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Ζέτα Αιμιλιανίδου, με την οποία την πληροφορούν ότι συνειδητά δεν καταβάλλουν τις εισφορές τους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ως μια πράξη πολιτικής ανυπακοής. Την ενέργεια αυτή, συνδέουν με τη φημολογούμενη συμφωνία της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Τρόικα για διαγραφή των οφειλών του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που ανέρχονται στο ποσό των 7,2 δισεκατομμυρίων ευρώ. Με την επιστολή, ζητούν πρόσβαση σε όλες τις πληροφορίες που αφορούν την οφειλή του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Νέα συνάντηση στη Λεμεσό
Τις επιστολές έχει στην κατοχή του ο δικηγόρος Μιχάλης Παρασκευάς, ο οποίος και θα τις αποστείλει στο Υπουργείο Εργασίας, όπως ανέφερε στη «Σ». Να υπενθυμίσουμε ότι η απόφαση για τη συγγραφή αυτής της επιστολής είχε ληφθεί στις 22 Ιανουαρίου 2014 σε παγκύπρια συνέλευση ενδιαφερόμενων πολιτών στη Χοιροκοιτία, μετά από πρωτοβουλία του δικηγόρου και πολιτικού ακτιβιστή Μιχάλη Παρασκευά. Είχε προηγηθεί άλλη συνέλευση στο πλαίσιο της διεύρυνσης της πολιτικής ανυπακοής για το συγκεκριμένο ζήτημα, στις 14 Ιανουαρίου 2014, επίσης στη Χοιροκοιτία.
Όπως αναφέραμε σε προηγούμενο ρεπορτάζ μας, οι «πολιτικά ανυπάκουοι» εξέλεξαν γραμματεία για συντονισμό των επόμενων βημάτων τους, όπου συμμετέχουν, εκτός από τον Μιχάλη Παρασκευά, οι Χαράλαμπος Λαζάρου, Χριστόδουλος Χριστοδούλου, Ματθαίος Αναστασίου, Σταύρος Αλαμπρίτης και Γρηγόρης Σολωμού.
Νέα συνέλευση για το θέμα αυτό πραγματοποιήθηκε προχθές βράδυ (12.2.2014) στην πολιτιστική αίθουσα Δήμου Αγίου Αθανασίου Λεμεσού όπου παρέστησαν δεκάδες πολίτες, κυρίως Λεμεσιανοί, αλλά και αντιπροσωπία από την Πάφο, της Κίνησης για τη σωτηρία της Πάφου, όπως μας πληροφόρησε ο Μιχάλης Παρασκευάς.
Νομικά και πολιτικά επιχειρήματα
«Στη διάρκεια της συζήτησης», μας είπε ο κ. Παρασκευάς, «ανέφερα ότι όραμά μου είναι η αυτο-οργάνωση των πολιτών και ο κοινωνικός έλεγχος, εκ μέρους των εργαζομένων, των χρημάτων του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Έχουμε όλα τα νομικά, πολιτικά και ευρύτερα κοινωνικά επιχειρήματα για να στηρίξουμε την υπόθεσή μας. Τα χρήματα του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στους εργαζομένους και δεν μπορεί κανένας διορισμένος από τον υπουργό, να αποφασίζει για τις δικές μας ανάγκες. Τις ανάγκες μας τις γνωρίζουμε μόνο εμείς που δουλεύουμε και παράγουμε τον πλούτο αυτού του τόπου. Αυτό είναι το αίτημά μας, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Οι άνθρωποι μπορούν να διαχειρίζονται μόνοι τους τις τύχες τους».
Ορόσημο η 13η Μαρτίου 2014
Ο Μιχάλης Παρασκευάς δίκαια εκτιμά ότι ορόσημο και πολιτικό βαρόμετρο για την επιτυχία ή όχι της πολιτικής ανυπακοής, που ο ίδιος ξεκίνησε σε ατομικό επίπεδο, θα είναι η ημερομηνία 13 Μαρτίου 2014, οπότε κλήθηκε για να παρουσιαστεί ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, κατηγορούμενος ότι δεν πλήρωσε τις εισφορές του ως αυτοτελώς εργαζόμενος στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, από τον Μάιο 2013 – αμέσως μετά που ψηφίστηκε το Μνημόνιο.
«Αν εκείνη τη μέρα», μας είπε, «παρουσιαστεί πλήθος πολιτών έξω από τα δικαστήρια για να στηρίξει αυτή την προσπάθεια και σε συνάρτηση με τη μαζικότητα των επιστολών προς την Υπουργό Εργασίας, για άρνηση καταβολής εισφορών, με πλήρη συνείδηση των συνεπειών, αφού όλοι γνωρίζουν ότι είναι ποινικό αδίκημα, να είστε σίγουροι ότι το κράτος δεν θα μπορεί να μας αγνοεί όπως κάνει τώρα. Επιτυχία για μένα θα είναι όταν η Κυβέρνηση εξαναγκαστεί να έρθει σε διαπραγμάτευση μαζί μας, με ανθρώπους απλούς, που δεν έχουν κανένα κομματικό ή άλλο καπέλωμα. Θα είναι η πρώτη φορά που αυτοί που ελέγχουν την εξουσία, θα διαπραγματευτούν με απλούς πολίτες και αυτό θα δείξει ότι όταν ο κόσμος είναι ενωμένος και πράττει συλλογικά, μπορεί να αναγκάσει την εξουσία να έρθει σε διαπραγμάτευση μαζί του».
Να τι γράφουν στη Ζέτα
Η επιστολή που συνέταξε ο Μιχάλης Παρασκευάς και υπέγραψαν δεκάδες συμπολίτες μας προς την Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής:
«Ως έγινε γνωστό από τον Τύπο, περί τα τέλη Νοεμβρίου 2012, η Τρόικα είχε θέσει όρο προς το κυπριακό κράτος για την υπογραφή του Μνημονίου Συναντίληψης, την ολοκληρωτική διαγραφή των οφειλών του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ήτοι του ποσού των 7,2 δισεκατομμυρίων ευρώ. Μετά και την ψήφιση του Μνημονίου Συναντίληψης από την Κυπριακή Βουλή των Αντιπροσώπων στις 30 Απριλίου 2013 και αφού διεξήλθα τις πρόνοιές του, δεν μπόρεσα να βρω οιανδήποτε σχετική πρόνοια σχετικά με τη, σύμφωνα με τον Τύπο, συμφωνία της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Τρόικα.
»Αν εν τέλει η συμφωνία αυτή με την Τρόικα ισχύει και έχει επέλθει ολική διαγραφή της οφειλής/χρέους του Κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ήτοι του ποσού των 7,2 δισεκατομμυρίων ευρώ, αντιλαμβάνεστε τις κολοσσιαίες συνέπειες που θα έχει αυτό το γεγονός στα δικαιώματα όλων των πολιτών και όλων των ασφαλισμένων στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αφού ουσιαστικά αυτό θα σημαίνει, εν ολίγοις, απλά την κατάρρευση του Ταμείου και καθιστά αμφίβολη ακόμη και την καταβολή σύνταξης στους δικαιούχους που εκπλήρωναν τις υποχρεώσεις τους και κατέβαλλαν ανελλιπώς το οφειλόμενο ποσό.
Λαμβάνοντας επίσης υπόψη το παραδεκτό γεγονός από όλα τα μέρη, όπως αυτό καταγράφεται ρητά στο Μνημόνιο Συναντίληψης, ότι δηλαδή οι τραπεζίτες και οι τράπεζες είναι αυτοί που με πράξεις και παραλείψεις τους οδήγησαν τα οικονομικά πράγματα στο κατάντημα αυτό της χώρας, θα ήθελα να απευθύνω θερμότατη παράκληση όπως με ενημερώσετε αν έχουν διαγραφεί όλες ή μερικές από τις οφειλές του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
»Λαμβάνοντας, επίσης, υπόψη τη σαφέστατη υποχρέωση του Κράτους να παρέχει απρόσκοπτη πρόσβαση στους πολίτες σε επίσημα δημόσια έγγραφα και πληροφορίες, ιδίως σε θέματα που τους αφορούν άμεσα ή έμμεσα, υποχρέωση η οποία πηγάζει τόσον από το ίδιο το Σύνταγμα στο άρθρο 19, αλλά πολύ περισσότερο από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο άρθρο 10 που περιλαμβάνει το δικαίωμα λήψεως πληροφοριών χωρίς την επέμβαση των δημόσιων Αρχών, καθώς επίσης και στο άρθρο 11 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ περί της Ελευθερίας Έκφρασης και Πληροφόρησης, το οποίο θεμελιώνει το δικαίωμα απρόσκοπτης πρόσβασης των πολιτών σε δημόσια έγγραφα χωρίς την ανάμειξη των δημόσιων Αρχών (απολύτως σχετική και πάρα πολύ κατατοπιστική η εμπεριστατωμένη Τοποθέτηση της Επιτρόπου Διοικήσεως ως Εθνική Ανεξάρτητη Αρχή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναφορικά με το δικαίωμα πρόσβασης σε πληροφορίες – Δράση 9/2013 ημερομηνίας 9 Δεκεμβρίου 2013), θα ήθελα ως εκ των άνω να μου δώσετε πρόσβαση σε όλες τις σχετικές πληροφορίες που αφορούν την οφειλή/χρέος του Κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
»Σας ενημερώνω ότι δεν προτίθεμαι να καταβάλω ξανά οφειλές κοινωνικών ασφαλίσεων μέχρι να τύχω ενημέρωσης στα πιο πάνω ερωτήματά μου και επίσης να σας ενημερώσω ότι αν παρ΄ ελπίδα έχουν διαγραφεί οι οφειλές του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, προσωπικά δεν πρόκειται να καταβάλω ξανά οιονδήποτε ποσό προς τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις, διότι δεν προτίθεμαι να καταβάλω εισφορές απλά για να τις αρπάξουν αυτοί οι οποίοι αποκομίζουν κέρδη από τόκους, ήτοι οι τοκογλύφοι/τραπεζίτες, για τους οποίους ήδη η οικονομία της Κύπρου έχει δεχτεί ανεπανόρθωτο πλήγμα.
Θα ήθελα επίσης να σας ενημερώσω ότι αυτή η επιστολή μου θα τύχει δημοσιότητας και θα αποτελέσει παρότρυνση προς συμπολίτες μας να πράξουν το ίδιο, καθότι είναι απαράδεκτο άνθρωποι να μην πάρουν σύνταξη ή μειωμένη σύνταξη, απλά και μόνο γιατί κάποιοι κερδοσκοπούσαν
EMAIL FACEBOOK TWEET| <A “=”»>ΕΚΤΎΠΩΣΗ | 16 ΦΕΒΡΟΥΆΡΙΟΣ 2014, 07:00 | ΜΕ ΤΟΝ ΜΆΡΙΟ ΔΗΜΗΤΡΊΟΥ
Αυτό το άρθρο άρχισε να γράφεται στο μυαλό μου στις 18 Ιανουαρίου 2014, όταν ο νευρολόγος – ψυχίατρος από τη Θεσσαλονίκη, Κλεάνθης Γρίβας, βασικός ομιλητής στην ημερίδα που οργάνωσαν οι νεολαίες των Οικολόγων και της ΕΔΕΚ για τις χρήσεις της κάνναβης στην ιατρική και τη βιομηχανία, ξεκίνησε την τοποθέτησή του με μιαν εκπληκτική αμφισβήτηση της ίδιας της επιστήμης του!
«Θα σας μιλήσω», είπε, «αφενός ως επιστήμονας, δηλαδή ως νευρολόγος, αφετέρου δε ως δαιμονολόγος, δηλαδή ως ψυχίατρος, αφού η ψυχιατρική δεν μπορεί να αποτελεί κλάδο της ιατρικής επιστήμης, απ΄ αφορμή το γεγονός ότι είναι ο μόνος δήθεν κλάδος που δεν δεσμεύεται από την υποχρέωση της απόδειξης. Δηλαδή, με άλλα λόγια, στο επίπεδο της ιατρικής, ισχύει ό,τι εκβάλλεται από το γεμάτο ή άδειο κεφάλι του ψυχίατρου…».
Σήκωσα το κεφάλι και κοίταξα καλύτερα αυτόν τον ισχνό 70χρονο άντρα και ήξερα πως είχα μπροστά μου έναν ξεχωριστό άνθρωπο, αποφασισμένο να κάνει τη διαφορά.
Το άρθρο συνέχισε να γράφεται στο μυαλό μου στις 13 Φεβρουαρίου 2014, όταν άκουγα στο τηλέφωνο τον 37χρονο δικηγόρο από τη Λευκωσία Μιχάλη Παρασκευά να μου μιλά για τη συγκέντρωση πολιτών την προηγούμενη νύχτα στη Λεμεσό, όπου τους ανέπτυξε την απόφασή του να επιδείξει πολιτική ανυπακοή απέναντι στο κράτος, ρισκάροντας να χάσει ακόμα και τη δουλειά του, μη καταβάλλοντας τις εισφορές του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον τρόπο διαχείρισης του Ταμείου από την Κυβέρνηση.
«Ρώτησα τους παρευρισκομένους κατά πόσον ήξεραν τι έγινε στην Καταλονία το 1936, αλλά δεν επεκτάθηκα σε αυτό», μου είπε γελώντας ο Μιχάλης.
Ένιωσα την ίδια στιγμή ότι μιλούσα με έναν ακόμα ξεχωριστό άνθρωπο, αποφασισμένο να κάνει τη διαφορά. Που επίσης αμφισβητεί, έμπρακτα, το κατεστημένο του δικού του επαγγελματικού χώρου, ολόκληρο το νομικό σύστημα, με όραμα την επαναστατική επιδίωξη της αυτοδιαχείρισης και της ελευθερίας – ατομικής και κοινωνικής.
Και αναπόφευκτα το ενδιαφέρον μου γι’ αυτούς τους δύο σύγχρονους αντικομφορμιστές, τον Μιχάλη Παρασκευά και τον Κλεάνθη Γρίβα, με οδήγησε σε δύο παλιούς Εμφύλιους Πολέμους και σε δύο παλιούς επαναστάτες που έχω την εντύπωση ότι τους εμπνέουν: στον μηχανικό σιδηροδρόμων Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι (Buenaventura Durruti), δολοφονημένο στα 40 του στον Ισπανικό Εμφύλιο το 1936, και στον γιατρό Δημοσθένη Γρίβα (πατέρα του Κλεάνθη), δολοφονημένο στα 35 του στον Ελληνικό Εμφύλιο το 1947.
Γιατί, βέβαια, ηγετική μορφή της «Καταλονίας του 1936» που ο Μιχάλης Παρασκευάς ανέφερε στη συγκέντρωση της Λεμεσού, ήταν ο φλογερός ηγέτης της αναρχοσυνδικαλιστικής Εθνικής Συνομοσπονδίας Εργασίας της Ισπανίας, της θρυλικής Confederacion Nacional del Trabajo (CNT), σκοτωμένος από σφαίρα φασιστών του Φράνκο, σε οδόφραγμα στη Μαδρίτη.
Η μοναδική περιουσία που είχε όταν πέθανε, ήταν «δύο αλλαξιές, δύο πιστόλια, ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου κι ένα ζευγάρι κιάλια».
Ο Δημοσθένης Γρίβας από την Καρδίτσα, γιατρός του αριστερού ΕΛΑΣ στη διάρκεια της Αντίστασης και στη συνέχεια του κομμουνιστικού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, είχε αναγκαστεί να βγει αντάρτης στο βουνό λόγω της «λευκής τρομοκρατίας» των εθνικιστών, που μετά την αποχώρηση των Γερμανών οργίαζε στη χώρα, απέναντι στην «κόκκινη τρομοκρατία» των κομμουνιστών, παρά το ότι διαφώνησε με την απόφαση του ΚΚΕ για Εμφύλιο Πόλεμο.
Πιάστηκε αιχμάλωτος από τον κυβερνητικό στρατό, πέρασε έκτακτο στρατοδικείο και εκτελέστηκε με συνοπτικές διαδικασίες τον Ιούνιο 1947 (Ο γιος του, Κλεάνθης, ήταν τότε μωρό τριών χρόνων). Οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα με τις πιτζάμες του, γιατί είχε χαρίσει το κοστούμι και το πανωφόρι του σε συγκρατούμενούς του. Δύο αποσπάσματα με στρατιώτες από την Καρδίτσα, που τον γνώριζαν και τον σέβονταν για την εντιμότητά του, αρνήθηκαν να πυροβολήσουν και αντικαταστάθηκαν από στρατιώτες από άλλα μέρη της Ελλάδας.
Η μοναδική περιουσία που είχε όταν πέθανε, ήταν τα γυαλιά του, το δακτυλίδι, η ταυτότητα, η βέρα, το ρολόι, η τσιγαροθήκη, ο αναπτήρας, τα ξυριστικά εργαλεία, το πουλόβερ, το στυλό του και ένα χειροποίητο σκάκι.
Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι και Δημοσθένης Γρίβας. Γραμμένα με μικρά γράμματα τα ονόματά τους στην Ιστορία, όμως εμείς τους θυμόμαστε με εγκαρδίωση, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε με τις ιδέες που τους οδήγησαν στον θάνατο.
-osr- τίποτε δεν χαρίζεται..... όλα κερδίζονται μόνο όταν τα διεκδικούμε και τα θέλουμε αληθινά 