Η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα αποφάσισε να τυπώσει 1,1 ΤΡΙΣ ευρώ από το πουθενά
ECB Seeks to Inject Up to 1.1 Trillion Euros Into Economy in Deflation Fight
Τι είναι η ποσοτική χαλάρωση ύψους πέραν του ενός 1 ΤΡΙΣ
πόσα μηδενικά έχει 1 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ;
1,000,000,000,000
εδώ οπτικοποίηση του 1 ΤΡΙΣ δολλάρια
μιλάμε για απίστευτά ποσά
Η ποσοστική χαλάρωση είναι η κυριολεκτικά τύπωση από το πουθενά χρήματος από την Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα
Το Federal Reserve η ΙΔΙΩΤΙΚΗ λεγόμενη ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ είναι κάτι που κάνει ακόμα πιο συχνά ειδικά μετά και την κατάρρευση της λιμαν μπράδερ το 2008
Τύπωμα χρήματος από το πουθενά
εδώ ο πρώην πρόεδρος του Φετεραλ Ριζερβ, Μπερνάκι την μια χρονιά να λέει ότι δεν τυπώνει χρήμα και μετά να λέει ότι τυπώνει!!
Περιπαίζουν σε στα μούτρα σου
http://www.marketbet.gr/2010/11/quantitative-easing/
τι είναι η «ποσοτική χαλάρωση»
εμπορεύματα, συναλλαγματικές ισοτιμίες
Νοε
18
2010
τυπώνουν χρήμα οι κεντρικές τράπεζες;
Διαβάζοντας κανείς τις ανακοινώσεις και τα σχόλια των οικονομικών αναλυτών τις τελευταίες εβδομάδες θα συναντήσει τον όρο «Quantitative Easing» ο οποίος μπορεί σε ελεύθερη μετάφραση να αποδοθεί ως «Ποσοτική Χαλάρωση» (της νομισματικής πολιτικής). Τι ακριβώς σημαίνει όμως ο όρος και τι επίδραση έχει στις οικονομίες στις οποίες εφαρμόζεται; Ποιές είναι οι απόψεις των ειδικών σχετικά με την αποτελεσματικότητα της πολιτικής αυτής και τι δείχνουν τα έως τώρα δεδομένα;
Ας πάρουμε το παράδειγμα του Ηνωμένου Βασιλείου. Τα βρετανικά επιτόκια βρίσκονται εδώ και καιρό στο 0,5% στο χαμηλότερο δηλαδή επίπεδο στα 315 χρόνια ύπαρξης της Τράπεζας της Αγγλίας. Η κεντρική τράπεζα έκανε μια σειρά δραματικών μειώσεων του βασικού επιτοκίου με στόχο να περιορίσει της επιδράσεις της οικονομικής κρίσης του 2008 (γνωστής και ως «Credit Crunch«). Με τη μείωση του βασικού επιτοκίου ήλπιζε πως θα διευκολύνει τις εμπορικές τράπεζες να συνεχίσουν να χορηγούν δάνεια στους πελάτες τους. Αυτό ωστόσο δεν έγινε, τουλάχιστον όχι στο βαθμό που η Τράπεζα της Αγγλίας θεωρούσε πως ήταν απαραίτητο ώστε να αναζωογονηθεί η κατανάλωση και η οικονομική ανάπτυξη. Έτσι λοιπόν κατέφυγε στην επέκταση της ποσότητας χρημάτων που υπάρχουν στο σύστημα κατά 200 δισεκατομμύρια βρετανικές λίρες μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται «Ποσοτική Χαλάρωση». Την ίδια ακριβώς πολιτική, αλλά σε μεγαλύτερο βαθμό λόγω μεγαλύτερου μεγέθους οικονομίας, ακολουθεί και η Federal Reserve Bank στις ΗΠΑ (δες σχετικό άρθρο). Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ακολουθεί μια παρόμοια πολιτική αναχρηματοδότησης του χρέους κρατών-μελών της ΕΕ, αν και δεν χρησιμοποιεί τον όρο «ποσοτική χαλάρωση» για να περιγράψει τη διαδικασία.
τι είναι η ποσοτική χαλάρωση;
Συνήθως οι κεντρικές τράπεζες προσπαθούν να αυξήσουν έμμεσα τα επίπεδα δανεισμού και οικονομικής δραστηριότητας, μειώνοντας τα επιτόκια δανεισμού. Τα χαμηλότερα επιτόκια ευνοούν την κατανάλωση και αποθαρρύνουν την αποταμίευση. Όταν όμως τα επιτόκια δεν μπορούν να μειωθούν περαιτέρω, η μόνη επιλογή των κεντρικών τραπεζών είναι να ρίξουν απευθείας χρήμα στην οικονομία. Αυτό ακριβώς είναι η ποσοτική χαλάρωση (αγγλιστί quantitative easing, QE). Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε μια ανεπιτυχή αντίστοιχη προσπάθεια της κεντρικής τράπεζας της Ιαπωνίας το 2000. Στη πράξη οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν περιουσιακά στοιχεία (συνήθως κρατικά ομόλογα) χρησιμοποιώντας χρήματα τα οποία απλά δημιούργησαν από το τίποτα(προσθέτοντας απλά μια εγγραφή στον υπολογιστή τους)! Τα ιδρύματα και οι οργανισμοί που πωλούν αυτές τις αξίες τις οποίες αγοράζει η κεντρική τράπεζα (εμπορικές τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία κτλ.) αποκτούν έτσι «νέο» χρήμα στους λογαριασμούς τους, το οποίο ενισχύει τη προσφορά χρήματος.
ισοδυναμεί με τύπωμα χρήματος;
Στην εποχή μας οι κεντρικές τράπεζες δεν χρειάζεται να εκτυπώσουν χαρτονομίσματα αφού πλέον όλα αυτά γίνονται πλέον ηλεκτρονικά. Υπάρχουν ωστόσο οικονομολόγοι που υποστηρίζουν πως η ποσοτική χαλάρωση είναι ουσιαστικά το ίδιο με το τύπωμα χρήματος καθώς αποτελεί μια εσκεμμένη επέκταση του ισολογισμού της κεντρικής τράπεζας και του νομισματικού συστήματος.
Η κεντρική τράπεζα πραγματοποιεί «αντίστροφες» δημοπρασίες κρατικών ομολόγων, κατά τις οποίες οι κάτοχοι/πωλητές τους «διαγωνίζονται» προκειμένου να οδηγήσουν τις τιμές χαμηλότερα. Θεωρητικά η ενέργεια αυτή της κεντρικής τράπεζας έχει δύο επιδράσεις. Η πρώτη έχει να επιδρά απευθείας στους λογαριασμούς των εμπορικών τραπεζών (πωλητών ομολόγων), οι οποίες έχουν πλέον πρόσθετα χρήματα διαθέσιμα στους λογαριασμούς τους τα οποία μπορεί να αποφασίσουν να δανείσουν σε επιχειρήσεις και ιδιώτες ώστε να ενισχυθεί η οικονομική δραστηριότητα. Η δεύτερη επίδραση αφορά το κόστος δανεισμού. Όταν η κεντρική τράπεζα αγοράζει ομόλογα μειώνει τη προσφορά ομολόγων στην αγορά. Αυτό μπορεί θεωρητικά να αυξήσει τη ζήτηση για νέα ομόλογα και ταυτοχρόνως διευκολύνει τις επιχειρήσεις να δανειστούν με χαμηλότερα επιτόκια. “Εχοντας μειώσει τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια όσο χαμηλότερα μπορεί, η κεντρική τράπεζα προσπαθεί να μειώσει και τα μακροπρόθεσμα επιτόκια χαμηλότερα, τα επιτόκια δηλαδή με τα οποία δανείζονται οι επιχειρήσεις για τις επενδύσεις τους και οι ιδιώτες για τα στεγαστικά τους δάνεια.
Αν η θεωρία της ποσοτικής χαλάρωσης επιτευχθεί στη πράξη, αναβιώνει η πιστωτική επέκταση και γίνεται ευκολότερο στις επιχειρήσεις να βρούν κεφάλαια μέσω δανεισμού, με αποτέλεσμα να τονωθεί η οικονομία.
τι αποτελέσματα έχουν επιτευχθεί ως σήμερα;
Οι αναλυτές είναι διχασμένοι σχετικά με την αποτελεσματικότητα των έως σήμερα εφαρμοσμένων πολιτικών. Οι μεγάλες οικονομίες έχουν πλέον εξέλθει από την ύφεση αλλά ο ρυθμός ανάπτυξης τους παραμένει χαμηλός. Τα επίπεδα δανεισμού σε επιχειρήσεις και ιδιώτες, ένας από τους κύριους στόχους της ποσοτικής χαλάρωσης, παραμένουν χαμηλά παγκοσμίως. Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που υποστηρίζουν πως η πολιτική της ποσοτικής χαλάρωσης βοήθησε το σύστημα διατηρώντας σε χαμηλά επίπεδα τα επιτόκια των κρατικών ομολόγων. Σε τελική ανάλυση, είναι δύσκολο να γνωρίζουμε τι θα είχε γίνει στις οικονομίες διεθνώς αν δεν είχε ήδη εφαρμοστεί αυτή η πολιτική.
Η εκτύπωση χρήματος μπορεί να οριστεί και ως χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους ενός κράτους από τη κεντρική του τράπεζα. Αυτό έγινε στη Γερμανία τη δεκαετία του 1920 και πιο πρόσφατα στη Ζιμπάμπουε. Σήμερα, οι κεντρικές τράπεζες ΗΠΑ, ΕΕ και ΗΒ επιμένουν με έμφαση ότι δεν κάνουν το ίδιο, αν και οι βραχυπρόθεσμες επιδράσεις είναι παρόμοιες. Η Συνθήκη του Μάαστριχτ δεν επιτρέπει, για παράδειγμα, στα κράτη μέλη της ΕΕ να χρηματοδοτούν τα δημόσια χρέη τους τυπώνοντας «νέο» χρήμα. Γι’αυτό και οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν κρατικά ομόλογα από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (τράπεζες) και όχι απευθείας από τις κυβερνήσεις των κρατών. Υποστηρίζουν ότι με τον τρόπο αυτό προσπαθούν να μειώσουν τον κίνδυνο αποπληθωρισμού και όχι να βοηθήσουν τις κυβερνήσεις να χρηματοδοτήσουν τα χρέη τους. Επίσης, θεωρούν την εφαρμοζόμενη πολιτική ποσοτικής χαλάρωσης ως ένα προσωρινό μέτρο και αναμένουν να πωλήσουν στην αγορά τα κρατικά ομόλογα όταν η οικονομία ανακάμψει.
κίνδυνοι και επιλογές
Η ποσοτική ανάλυση μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα υψηλότερο από τον αναμενόμενο πληθωρισμό, ακόμη και υπερ-πληθωρισμό. Επίσης αν οι εμπορικές τράπεζες δεν δανειοδοτήσουν τις επιχειρήσεις ώστε το «νέο» χρήμα να αρχίσει να αποδίδει καρπούς, η πολιτική της ποσοτικής χαλάρωσης αποτυγχάνει. Υπάρχουν πολλοί που προβληματίζονται από το γεγονός ότι εκείνοι που είναι υπαίτιοι της οικονομικής κρίσης (οι εμπορικές τράπεζες δηλαδή) κρατούν και πάλι στα χέρια τους το οικονομικό μας μέλλον. Σύμφωνα με πολλούς αναλυτές ένας τρόπος προστασίας από τον κίνδυνο του πληθωρισμού είναι η επένδυση σε «σκληρές» αξίες όπως μέταλλα (βλ.χρυσός), ενέργεια (βλ.πετρέλαιο) και άλλα εμπορεύματα (βλ.δημητριακά). Αν και συνήθως αυτές οι αξίες κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση από τις χρηματιστηριακές αγορές, η ταυτόχρονη άνοδος εμπορευμάτων και χρηματιστηριακών δεικτών κατά τους τελευταίους μήνες πιθανότατα καταδεικνύει το μέγεθος τη ισχύος της ανοδικής τάσης των εμπορευμάτων.
-osr- τίποτε δεν χαρίζεται..... όλα κερδίζονται μόνο όταν τα διεκδικούμε και τα θέλουμε αληθινά 