Αποκλειστικό Άρθρο του Δημοσιογράφου Μάριου Δημητρίου στο blog-Αγωγή θύματος σωματεμπορίου για αποζημιώσεις

ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Ενάγουσα η Charitin Baez Nunez, από τη Δομινικανή Δημοκρατία και εναγόμενοι ο ιδιοκτήτης και άλλοι εργαζόμενοι στο καμπαρέ Roxy στη Λευκωσία, που έχει κλείσει

Η Λίντα Λάπα (δεξιά) με την Επίτιμη Πρόεδρο της οργάνωσης Cyprus Stop Trafficking, Ανδρούλα Χριστοφίδου Henriques στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στις 10 Οκτωβρίου 2016.

 

Με τη σκληρή αντεξέταση της Λίντας Λάπα, ιδρυτικού στελέχους της μη κυβερνητικής οργάνωσης Cyprus Stop Trafficking, που αγωνίζεται για την καταπολέμηση του σωματεμπορίου για σεξουαλική εκμετάλλευση στην Κύπρο, συνεχίστηκε τη Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016  η διαδικασία ενώπιον του Δικαστή Αλέξανδρου Παναγιώτου στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, όπου εκδικάζεται η πρώτη αστική αγωγή στην Κύπρο, κατά την οποία αναγνωρισμένο από την Αστυνομία θύμα σωματεμπορίου, διεκδικεί αποζημίωση για τη σεξουαλική εκμετάλλευση που υπέστη. Εναγόμενοι στην υπόθεση, που χρονολογείται από το 2008, είναι ο ιδιοκτήτης Γ. Γεωργίου και τρεις άλλοι εργαζόμενοι στο καμπαρέ Roxy στη Λευκωσία, που έχει κλείσει στο μεταξύ.

Ενάγουσα είναι η Charitin Baez Nunez, από τη Δομινικανή Δημοκρατία, παντρεμένη και μητέρα τριών παιδιών στην πατρίδα της. Η ποινική πτυχή έχει ήδη εκδικαστεί, και οι κατηγορούμενοι έχουν αθωωθεί, γιατί οι γυναίκες θύματα (όλες από τη Δομινικανή Δημοκρατία, εργαζόμενες στο Roxy) θεωρήθηκαν από το Κακουργιοδικείο «αναξιόπιστες».

Η κατάθεση της Σούπερμαν

Η Υπαστυνόμος Ρίτα Σούπερμαν με τους δημοσιογραφους Μάριο Δημητρίου και Ξένια Γεωργίου στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, στην πρώτη δικάσιμο της υπόθεσης στις 2 Ιουνίου 2016, όταν είχε καταθέσει ως πρώτη μάρτυρας υπεράσπισης.

Η πρώτη δικάσιμος της υπόθεσης διεξήχθη στις 2 Ιουνίου 2016, με κατάθεση της Υπαστυνόμου Σούπερμαν, μέσα από ερωτήσεις του δικηγόρου της ενάγουσας, Χάρη Σταυράκη. Όπως αναφέραμε σε προηγούμενο ρεπορτάζ, η υπερασπιστική γραμμή των δικηγόρων των εναγομένων, Νάσου Παναγιώτου και Μιχάλη Κιτρομηλίδη, κινήθηκε σε έναν πολυεπίπεδο άξονα αμφισβήτησης της αξιοπιστίας της Υπαστυνόμου Σούπερμαν και της ενάγουσας Charitin Nunez, όπως και του σημαντικού ανθρωπιστικού έργου στα ιδιωτικά καταφύγια φιλοξενίας και στήριξης των γυναικών θυμάτων. Στην κατάθεσή της, η Ρ. Σούπερμαν είχε αναφέρει ότι συνάντησε την κοπέλα τον Μάιο 2008 στο ιδιωτικό καταφύγιο θυμάτων σωματεμπορίου της οργάνωσης ΣΤΙΓΜΑ, με υπεύθυνη την Έλενα Πισσαρίδου (σ.σ. το καταφύγιο, που έκλεισε τελικά το 2008, λόγω οικονομικών προβλημάτων, ίδρυσε το 2004 ο πατήρ Σάββας Μιχαηλίδης, ιερέας της Ρωσικής Εκκλησίας στη Λεμεσό).

Η Charitin είχε καταφύγει εκεί, αφού δραπέτευσε από το καμπαρέ Roxy στη Λευκωσία, όπου εργαζόταν. Η Ρίτα Σούπερμαν είπε ότι η κοπέλα αυτή και άλλες τρεις, που τις συνάντησε στη Λεμεσό για σκοπούς αναγνώρισης, «ήταν τρομοκρατημένες και σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση και οι ίδιες δήλωσαν ότι ήθελαν να καταγγείλουν τα άτομα που θεωρούσαν υπεύθυνα για τη σεξουαλική εκμετάλλευσή τους, στο καμπαρέ Roxy».

Η αντεξέταση της Σούπερμαν

Στη δικάσιμο τη 14ης Ιουνίου 2016, ο δικηγόρος Νάσος Παναγιώτου αντεξέτασε για τρεις ώρες  την Υπαστυνόμο Ρίτα Σούπερμαν επιχειρώντας να κλονίσει την επαγγελματική αξιοπιστία της, ενώ παρουσίασε την Έλενα Πισσαρίδου ως έναν «ιδιώτη επιχειρηματία» και το καταφύγιο του ΣΤΙΓΜΑ ως μια «ιδιωτική επιχείρηση», από αυτές που, όπως είπε, «ψαρεύουν κοπέλες, που εργάζονται σε καμπαρέ, τις οδηγούν στο καταφύγιο ως θύματα σωματεμπορίου και μετά ζητούν από το κράτος χορηγία». Η Ρ. Σούπερμαν είπε ότι το Γραφείο της είχε οδηγίες από τον Αρχηγό Αστυνομίας να συνεργάζεται με το συγκεκριμένο καταφύγιο και ότι «ήταν για μας ένα πλεονέκτημα που λειτούργησε αυτό το καταφύγιο και πρόσφερε υπηρεσίες στις κοπέλες θύματα. Μια κοπέλα που φεύγει από συνθήκες εκμετάλλευσης, δεν είναι δεοντολογικό να βρει προστάτη, έστω και τον πιο καλό αστυνομικό του κόσμου. Η ταμπέλα που φέρουμε, του αστυνομικού, έχει αρνητικό αντίκτυπο στα θύματα και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε, χωρίς τη βοήθεια των μη κυβερνητικών οργανισμών».

Σε αναφορές του Ν. Παναγιώτου ότι μια από τις κοπέλες «εκπορνευόταν με την ελεύθερη θέλησή της» (και μάλιστα προσκόμισε ως τεκμήρια, τρεις μεγεθυμένες φωτογραφίες, τις οποίες ο δικηγόρος Χάρης Σταυράκης χαρακτήρισε «χυδαίες»), είπε η Ρίτα Σούπερμαν: «Καμιά γυναίκα δεν έχει όνειρο ζωής να κάνει καριέρα πόρνης. Πάντα κάτι κρύβεται πίσω και δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση καμιάς κοπέλας, να γίνει πόρνη».

Η δήλωση της Λίντας Λάπα
Στη δικάσιμο της 10^ης Οκτωβρίου 2016 ο Νάσος Παναγιώτου αντεξέτασε το ίδιο σκληρά τη δεύτερη μάρτυρα υπεράσπισης Λίντα Λάπα, μετά που αυτή, υπέγραψε γραπτή δήλωσή της και τη διάβασε στο Δικαστήριο. Σύμφωνα με τη δήλωση, η Charo, όπως αποκαλείτο χαϊδευτικά η ενάγουσα, «της διηγήθηκε ότι οι άνθρωποι του καμπαρέ Roxy, την έκλεισαν μαζί με πέντε άλλες κοπέλες που είχαν έρθει μαζί της απο την πατρίδα τους, στην Κύπρο, σε ένα μικρό δωμάτιο και παρά τα κλάματα και διαμαρτυρίες τους, πήραν και κατακράτησαν τα διαβατήρια και τα συμβόλαια εργοδότησής τους και τους δήλωσαν ότι θα πρέπει να εργαστούν στο καμπαρέ το οποίο ανήκε στον πρώτο εναγόμενο. Μου είπε επίσης ότι τις είχαν εγκλωβισμένες στο καμπαρέ πληρώνοντές τις μηδαμινά ποσά και ότι οι υπόλοιποι τρεις εναγόμενοι, τις εξωθούσαν με βία, απειλές και ψυχολογικό εξαναγκασμό, να εκπορνεύονται με άτομα της επιλογής των εναγομένων. Με τη λήξη της δίκης, η Charo αναχώρησε για την πατρίδα της με την πρόσθετη αγωνία του τι θα έλεγε στον σύζυγό της γι’ αυτά που βίωσε στην Κύπρο. Όντως, όπως πληροφορήθηκα, ο σύζυγός της την απέρριψε και βασικά την πέταξε στο δρόμο, δημιουργώντας της έτσι επιπρόσθετη ταλαιπωρία. Εμείς σαν οργάνωση, την στηρίξαμε και όταν ήταν στη χώρα της οικονομικά, για να εργαστεί σαν μοδίστρα και εγώ προσωπικά κράτησα επαφή μαζί της μέχρι σήμερα. Έμεινε με την ξαδέλφη της για αρκετό διάστημα και μετά επανασυνδέθηκε με τον σύζυγό της που τελικά αντελήφθηκε τι ακριβώς της είχε συμβεί».

«Πολύ θεάρεστο έργο»
Αντεξετάζοντας την κυρία Λάπα, ο Νάσος Παναγιώτου προσπάθησε ν’ απαξιώσει την οργάνωση Cyprus Stop Trafficking, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι «πουθενά δεν αναφέρεται στον νόμο του 2007 για το σωματεμπόριο», ενώ αναφερόμενος στον πατέρα Σάββα Μιχαηλίδη, είπε ότι αυτός «δεν είναι αρμόδιο πρόσωπο, ούτε και το καταφύγιο του είναι αρμόδιο, για να εμπλέκεται στην εφαρμογή του νόμου για το σωματεμπόριο».

Η Λίντα Λάπα, του απάντησε ότι το Cyprus Stop Trafficking δεν είναι κυβερνητικη, αλλά μη κυβερνητική οργάνωση που προσπαθεί να βοηθήσει θύματα σωματεμπορίου. Πρόσθεσε ότι  «ο πατήρ Σάββας Μιχαηλίδης άνοιξε με τη βοήθεια της Μητρόπολης Λεμεσού το καταφύγιο θυμάτων σωματεμπορίου στη Λεμεσό, ως μη κυβερνητική εθελοντική οργάνωση που έκανε πολύ θεάρεστο έργο». Είπε χαρακτηριστικά ότι το καταφύγιο αυτό φιλοξένησε περίπου 300 κοπέλες θύματα σωματεμπορίου.

«Ψάρεμα» και «προσηλυτισμός»

Ο Νάσος Παναγιώτου αναφέρθηκε και σε μια απο τις κοπέλες του Roxy, «αδελφικη φίλη της ενάγουσας», (την ίδια που ανέφερε αντεξετάζοντας και την Υπαστυνόμο Σούπερμαν), υποστηρίζοντας ότι «ενώ ήταν παραπονούμενη στο Κακουργιοδικείο, απελάθηκε απο την αρμόδια υπηρεσία στη χώρα της, πριν δώσει μαρτυρία, γιατί εκπορνευόταν, ενώ ήταν υπό την προστασία της Αστυνομίας». Έκανε επίσης αναφορά σε άλλη κοπέλα «που δεν καταφέρατε να την πείσετε να δώσει ψεύτικη μαρτυρία στο Δικαστήριο».

Στο σημείο αυτό έφερε ένσταση ο δικηγόρος της ενάγουσας Χάρης Σταυράκης, επισημαίνοντας ότι «διαρκώς ο συνάδελφος αναφέρεται στην ποινική υπόθεση και στα τεκταινόμενά της και αυτά που λέει, ειναι εντελώς άσχετα με την παρούσα υπόθεση, που ειναι μια αστική υπόθεση της ενάγουσας». Ο Ν. Παναγιώτου, του απάντησε ότι «αυτά ειναι πολύ σχετικά με την αξιοπιστία της ενάγουσας». Στη συνέχεια αναφέρθηκε σε άλλη κοπέλα με το όνομα Μπρέντα, που όπως είπε, «ψάρευε κοπέλες με υποσχέσεις για οικονομική βοήθεια, για να δίνουν καταθέσεις και να καταγγέλλουν τους εργοδότες τους». Υποστήριξε ότι αυτή ήταν αναγνωρισμένο θύμα σωματεμπορίου, που εργάστηκε για 6 μήνες σε καμπαρέ,  έφυγε και ξαναεπέστρεψε στο ίδιο καμπαρέ για να κάνει την ίδια δουλειά. Προσηλυτίσθηκε, όπως ήταν η τακτική, για να φύγει απο το καμπαρέ, να πάει στο καταφύγιο του πάτερ Σάββα και να καταγγείλει τους εργοδότες της».

Η Λίντα Λάπα απάντησε ότι «από εμάς, σίγουρα δεν προσηλυτίσθηκε». Σε κάποιο σημείο της αντεξέτασης, είπε απευθυνόμενη στον Ν. Παναγιώτου, «προσπαθείτε να με βγάλετε ψεύτισσα».

Περί «αθώων ανθρώπων»

Ο Νάσος Παναγιώτου υπέβαλε ότι ανάμεσα στις πέντε κοπέλες από τη Δομινικανή Δημοκρατία, ήταν δύο αδελφές, η μια απο τις οποίες, «τοποθετήθηκε στο κατηγορητήριο ως παραπονούμενη, αλλά όχι μόνο δεν έμεινε παραπονούμενη, αλλά κατέθεσε ως μάρτυρας υπερασπίσεως. Είπε στο Δικαστήριο ότι υπήρξαν υποσχέσεις και παραινέσεις για παροχή χρημάτων, προκειμένου να δώσει μαρτυρία υπέρ της ενάγουσας. Η αδελφή της προσποιήθηκε ότι αρρώστησε, για να φύγει απο την Κύπρο και να μη λάβει μέρος στη διαδικασία που θα γινόταν εναντίον του εναγόμενου. Η θέση της ήταν ότι «εγώ δεν μπορώ να κατηγορήσω αθώους ανθρώπους».

Ο Νάσος Παναγιώτου απευθυνόμενος στη Λ. Λάπα, ισχυρίσθηκε ακόμα ότι «η οργάνωσή σας, (σ. σ. το Cyprus Stop Trafficking), παρακολουθούσε ανελλιπώς τη δίκη στο Κακουργιοδικείο και είχατε «εργοδοτήσει» συγκεκριμένη δημοσιογράφο του Cyprus Mail, η οποία κάλυπτε δημοσιογραφικά τη δίκη», με τη Λίντα Λάπα να τον διαψεύδει έντονα.

Ποιοι είχαν συμφέρον;

Σύμφωνα με τον Ν. Παναγιώτου, «ο λόγος που δεν ήρθε καμιά απο τις υπόλοιπες τέσσερις κοπέλες να δώσουν μαρτυρία στο Δικαστήριο, είναι γιατί τις ξεγελάσατε και δεν τους δώσατε τα χρήματα που τους υποσχεθήκατε και τα δώσατε μόνο στη Charitin». Η Λ. Λάπα απάντησε ότι δεν συνέβη τέτοιο πράγμα και είναι τελείως λάθος».

Σε παρέμβασή του ο Χάρης Σταυράκης ρώτησε τη Λίντα Λάπα, κατά πόσο έχει ακούσει κάτι διαφορετικό, για τον λόγο για τον οποίο οι κοπέλες αυτές, έφυγαν πριν από τη δίκη στο Κακουργιοδικείο. «Εμείς έχουμε ακούσει», απάντησε η κυρία Λάπα, ότι ορισμένες απο τις κοπέλες που έφυγαν, απειλήθηκαν. Άλλες, τους πλήρωσαν τα χρέη τους. Εκείνοι που είχαν συμφέρον να μην καταθέσουν οι μάρτυρες κατηγορίας, δεν ήταν η οργάνωσή μας, ούτε η Κατηγορούσα Αρχή, αλλά οι εναγόμενοι».

Στο τέλος της διαδικασίας, ο Χάρης Σταυράκης ζήτησε απο το Δικαστήριο «μια κάπως μακρά αναβολή», για να κλητεύσει όπως είπε, τρεις μάρτυρες. Σε αυτούς περιλαμβάνεται η ενάγουσα Charitin Baez Nunez, που θα έρθει απο τη Δομινικανή Δημοκρατία και δύο αξιωματούχοι του κράτους. Η υπόθεση θα συνεχιστεί το πρωί της 17ης Νοεμβρίου 2016.

 

 

 

 

Advertisement

Αποκλειστικό Άρθρο του Δημοσιογράφου Μάριου Δημητρίου στο blog – Η ΕΕ επιβραβεύει τη «διαφορετική» δημοσιογραφία Η Κύπρος εκπροσωπήθηκε με ρεπορτάζ του Μάριου Δημητρίου για το Ολοκαύτωμα – για μια τραγωδία που δεν είναι μόνο εβραϊκή…

Σημείωση του blog: ΑΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΦΩΝΗ ΣΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΡΕΠΟΡΤΕΡ ΜΑΡΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΝ ΣΤΕΓΗ

=======================================================================

Η ΕΕ επιβραβεύει τη «διαφορετική» δημοσιογραφία Η Κύπρος εκπροσωπήθηκε με ρεπορτάζ του Μάριου Δημητρίου για το Ολοκαύτωμα – για μια τραγωδία που δεν είναι μόνο εβραϊκή…

ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

 

Στιγμιότυπο από την εκδήλωση προς τιμή των Ευρωπαίων δημοσιογράφων στο ιστορικό Κεντρικό Ταχυδρομείο του Δουβλίνου (17 Οκτωβρίου 2016), στην παρουσία υψηλόβαθμων στελεχών της Ιρλανδικής κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ισότητας (Equinet).

 

 

Στο ιστορικό κτίριο του Κεντρικού Ταχυδρομείου του Δουβλίνου, όπου το 1916 άρχισε η Επανάσταση για την εθνική ανεξαρτησία της Ιρλανδίας από τους Άγγλους, πραγματοποιήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2016 η τελετή βράβευσης των νικητών των Ευρωπαϊκών Βραβείων Δημοσιογραφίας για τη Διαφορετικότητα 2016, («The European Journalist Awards on Diversity» 2016) που οργανώθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ισότητας (Equinet), με τη συμμετοχή των 28 διακριθέντων δημοσιογράφων από τις ισάριθμες χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από την Κύπρο επιλέγηκε ανάμεσα στους φιναλίστ ο υπογράφων, με το ρεπορτάζ μου με τίτλο «Δεν θα σιωπήσω», («Σημερινή» 28.1.2014) που είχε θέμα του μια συγκινητική καλλιτεχνική και πολιτική εκδήλωση με τίτλο «Δεν θα σιωπήσω», στην αίθουσα Royal Hall στην Παλιά Λευκωσία, για τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης Ολοκαυτώματος, οργανωμένη από την πρεσβεία του Ισραήλ στην Κύπρο, σε συνεργασία με το Χριστιανικό Κέντρο Λευκωσίας.

«Δεν θα σιωπήσω, δεν θα σιωπήσουμε»

Το ρεπορτάζ που επιλέγηκε να εκπροσωπήσει την Κύπρο  στον διαγωνισμό, περιλάμβανε ομιλία του τότε Πρέσβη Michael Harari, που τόνισε μεταξύ άλλων: «Δεν θα σιωπήσω, δεν θα σιωπήσουμε και δεν πρέπει. Πρέπει να μάθουμε τα μαθήματα που μας δίνει το Ολοκαύτωμα για το τι, πώς και γιατί συνέβη, για τα εκατομμύρια που δολοφονήθηκαν, για τους επιζώντες, για όλους εμάς. Εφόσον το Ολοκαύτωμα έγινε στη μοντέρνα και λογική κοινωνία μας, είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσει αυτή η κοινωνία, ο πολιτισμός και η κουλτούρα. Όλοι μας, Εβραίοι και μη Εβραίοι, πρέπει να το κάνουμε. Αυτή δεν είναι μόνο μια εβραϊκή τραγωδία, είναι μια τραγωδία που μας αφορά όλους. Και θα την αντιμετωπίσουμε μέσω της εκπαίδευσης, έτσι ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα τι έγινε και να είμαστε σε θέση να αποφύγουμε παρόμοιες τραγωδίες στο μέλλον». Στη δική του τοποθέτηση ο Σταύρος Ιγνατίου, θεολόγος-συγγραφέας, Ποιμένας Χριστιανικού Κέντρου Λευκωσίας και Αθηνών, είπε: «Δεν θα σιωπήσω. Πιστεύω πως όλα εξαρτώνται από εμάς, από εμένα, σε περίπτωση που κανένας άλλος δεν θα το κάνει, να μεταφέρουμε στις επόμενες γενιές όλα όσα γνωρίζουμε για τους ανθρώπους που εξοντώθηκαν με κίνητρα τη μισαλλοδοξία, τον ρατσισμό, την ξενοφοβία και τον αντισημιτισμό. Το ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσεις, ιδιαίτερα στα παιδιά, τι ήταν οι φούρνοι, οι θάλαμοι αερίων, το τατουάζ στο χέρι, τα καταναγκαστικά έργα, τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, οι πορείες θανάτου. Όσο όμως δύσκολο κι αν είναι, τα παιδιά μας, οι μελλοντικοί γιατροί και δικηγόροι, οι μελλοντικοί πολιτικοί και πνευματικοί αρχηγοί, η μελλοντική μας κοινωνία, πρέπει να καταλάβουν τι έχει συμβεί πριν βάλουν τα χέρια τους στο τιμόνι. Σίγουρα κανένας από εμάς δεν μπορεί ν’ αλλάξει το παρελθόν, μπορεί όμως να κτίσει το μέλλον. Ας μην επαναλάβουμε τα λάθη των εθνών και των κυβερνήσεων, των εκκλησιών, αλλά και των μεγάλων πολιτικών, σπουδαίων προσωπικοτήτων, οι οποίοι, ενώ ήξεραν τι συνέβαινε, αγνόησαν την πραγματικότητα του Ολοκαυτώματος, έμειναν απαθείς και σιώπησαν».

 

Έντονη κυπριακή παρουσία στο διήμερο των εκδηλώσεων για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Δημοσιογραφίας. Η καταγόμενη από την Αμμόχωστο συμπατριώτισσά μας Λίνα Παπαμιχαλοπούλου, Επικεφαλής της Μονάδας εναντίον των διακρίσεων και συντονισμού της ένταξης Ρομά της Γενικής Διεύθυνσης Δικαιοσύνης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, απονέμει πιστοποιητικό στον δημοσιογράφο Μάριο Δημητρίου, που εκπροσώπησε στον διαγωνισμό, την Κύπρο.

 

Για να σπάσουν τα στερεότυπα

Να αναφέρουμε ότι τα άρθρα που επιλέγηκαν, επικεντρώνονται στην προώθηση της κοινωνικής αποδοχής όλων των θρησκευτικών πεποιθήσεων, αποτελούν καλά παραδείγματα έντυπης και ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας κατά των διακρίσεων και δημοσιεύτηκαν μέσα στα τελευταία δύο χρόνια. Είναι αξιοσημείωτο ότι η μεγάλη πλειοψηφία των 28 διακριθέντων δημοσιογράφων στον διαγωνισμό αυτό, είναι γυναίκες. Την κριτική επιτροπή αποτελούσαν ειδικοί στη δημοσιογραφία και την ισότητα και στελέχη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Όπως αναφέρεται στο σκεπτικό της βράβευσης, αυτή αναδεικνύει έμπρακτα τη διακεκριμένη δημοσιογραφία που προάγει την κοινωνική ποικιλομορφία και αποδοχή όλων των θρησκευτικών δογμάτων και πεποιθήσεων και που δηλώνει την αντίθεσή της σε όλες τις μορφές διακρίσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Προστίθεται ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τη στήριξη της Equinet, του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ισότητας όπου συμμετέχουν 46 οργανισμοί από 34 ευρωπαϊκές χώρες, επέλεξε τα διακριθέντα άρθρα, στην επιδίωξή της να σπάσει τις κοινωνικές προκαταλήψεις και στερεότυπα για τις θρησκευτικές μειονότητες στην  Ευρώπη και να προωθήσει την ανεκτικότητα και την κοινωνική αποδοχή των θρησκευτικών ομάδων που υπόκεινται σε διάκριση στα ΜΜΕ. Επίσης επιδιώκει να προσδώσει μια θετική εικόνα των θρησκευτικών μειονοτήτων, βασισμένη σε πραγματικές ιστορίες οικονομικής και κοινωνικής προσφοράς αυτών των ομάδων στην κοινωνία, όπως και επιτυχημένα παραδείγματα ένταξης.

Τα τρία πρώτα βραβεία

Τα τρία πρώτα βραβεία ανάμεσα στους 28 φιναλίστ, πήραν η Dora Koretić απο την Κροατία για το άρθρο της «Η ζωή μου κάτω απο τη μαντήλα στο Ζάγκρεπ», η Verena Mayer από τη Γερμανία για το άρθρο της «Το Σπίτι του Θεού» και η Imane Rachidi από την Ισπανία για το άρθρο της «Το να είσαι μουσουλμάνος, γκέϊ και ιμάμης στην Ευρώπη».

Η ιστορία της Dora Koretić αφορά την 32χρονη μητέρα ενός τετράχρονου αγοριού, Lejla Ferhatović, κάτοικο της πρωτεύουσας της Κροατίας Ζάγκρεπ, της οποίας ο πατέρας είναι μουσουλμάνος και η μητέρα χριστιανή Ορθόδοξη, που τα τελευταία δέκα χρόνια, κυκλοφορεί έχοντας συνεχώς καλυμμένο το κεφάλι και όλο το σώμα της, αφήνοντας ακάλυπτο μόνο το πρόσωπο και τις άκρες των χεριών και των ποδιών. Παρά το ότι η εξωτερική της εμφάνιση ανταποκρίνεται σε όλες τις τυπικές δυτικές προκαταλήψεις για τους μουσουλμάνους, εντούτοις η νεαρή γυναίκα, είναι μια φιλόδοξη νευροεπιστήμονας και εργάζεται στο Ινστιτούτο Έρευνας Εγκεφάλου στο Ζάγκρεπ, ονειρευόμενη να γίνει η πρώτη Κροάτισσα που θα πάρει το Βραβείο Νόμπελ για την Επιστήμη. Ανέφερε στη δημοσιογράφο ότι δέχτηκε να δώσει τη συνέντευξη αυτή, για να διαψεύσει τις προκαταλήψεις για τους μουσουλμάνους, που όπως είπε, παρουσιάζονται συνεχώς στις ταινίες ως βίαιοι και αμόρφωτοι, ενώ στη συντριπτική πλειοψηφία τους είναι φυσιολογικοί άνθρωποι».

Το άρθρο της Ισπανίδας συναδέλφου Imane Rachidi, είναι αφιερωμένο στον 37χρονο Γαλλο-αλγερινό Ludovic–Mohamed Zahed που αγωνίζεται για πολλά χρόνια, κατά των εξτρεμιστικών ερμηνειών του Ισλάμ, υπερασπιζόμενος τη θρησκευτική ανεκτικότητα, με αποτέλεσμα να δεχτεί απειλές απο φανατικούς Σαλαφιστές και Αλγερινούς που ζητούν να του αφαιρεθεί η υπηκοότητά του, αφού τον θεωρούν ένα ομοφυλόφιλο αποστάτη. Τονίζεται στο ρεπορτάζ ότι από τότε που ήταν έφηβος και συνειδητοποίησε ότι ειναι γκέϊ, αποφάσισε να συμφιλιώσει την ομοφυλοφιλία του με την ισλαμική θρησκεία, ενώ το τελευταίο διάστημα, το περνά ταξιδεύοντας στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, προσπαθώντας να εκπαιδεύσει στην ανεκτικότητα, μουσουλμάνους πρόσφυγες που φτάνουν στην Ευρώπη.

Η Γερμανίδα δημοσιογράφος Verena Mayer, γράφει για ένα πρωτότυπο και επαναστατικό θα έλεγε κανείς, «πείραμα», στο Βερολίνο, (στην πλατεία Petriplatz, στην καρδιά της γερμανικής πρωτεύουσας), όπου ένας ιερέας, ένας ραβίνος και ένας ιμάμης, προσπαθούν να υλοποιήσουν συγκεκριμένο σχέδιο ανέγερσης ενός ιερού χώρου και για τις τρεις θρησκείες, όπου στο ίδιο κτίριο θα συστεγάζεται ένας χριστιανικός ναός, ένα μουσουλμανικό τέμενος και μια εβραϊκή συναγωγή. Αναφέρεται ότι «για την ώρα το κτίριο βρίσκεται στο στάδιο του σχεδιασμού του, αλλά αυτοί που θα δώσουν ζωή σε αυτό το σπίτι του Θεού, συναντήθηκαν στον χώρο όπου θα ανεγερθεί». Διευκρινίζεται ότι ο ραβίνος Andreas Nachama, ο πάστορας Gregor Hohberg και ο ιμάμης Kadir Sancı, συμμετείχαν σε κοινή προσευχή στις 11 Σεπτεμβρίου 2016, στη μνήμη των θυμάτων της τρομοκρατικής επίθεσης της 11^ης Σεπτεμβρίου 2001 στις ΗΠΑ, μιας μέρας που δίχασε θρησκευτικά τον κόσμο, όσο καμιά άλλη.

Οι εργοδότες και η διαφορετικότητα

Τη βράβευση των Ευρωπαίων δημοσιογράφων στις 17 Οκτωβρίου 2016, ακολούθησε ολόκληρη την επόμενη μέρα, 18η Οκτωβρίου 2016, η διοργάνωση του 7^ου Ετήσιου «Forum of Diversity Charters», που έφερε μαζί στο συνεδριακό κέντρο στο μεσαιωνικό Κάστρο του Δουβλίνου, επιτυχημένους επιχειρηματίες επικεφαλής μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών που εργοδοτούν εκατοντάδες χιλιάδες υπαλλήλους σε όλο τον κόσμο, ακαδημαϊκούς και πολιτικούς, οι οποίοι συζήτησαν και έκαναν προτάσεις για την καλύτερη προώθηση της διαφορετικότητας στην επιχειρηματικότητα. Ανάμεσα σε άλλους, μίλησαν η Margot Slattery, Πρόεδρος της εταιρείας Sodexo στην Ιρλανδία (πολυεθνικού οργανισμού παροχής υπηρεσιών ποιότητας ζωής), ο Gerry Kilcommins, Αντιπρόεδρος της Medtronic, πολυεθνικής εταιρείας ιατρικού εξοπλισμού με έδρα το Δουβλίνο και η Jacqueline Celestin–Andre, εκ των Διευθυντικών στελεχών της πολυεθνικής εταιρείας προϊόντων ομορφιάς, L’ Oreal, οι οποίοι μέσα από συγκεκριμένα στοιχεία βασισμένα στην πολύχρονη επαγγελματική εμπειρία τους, κατέδειξαν με πειστικότητα ότι εκεί που οι εργοδότες αναγνωρίζουν, σέβονται και προσφέρουν εργασία σε γυναίκες και άντρες διαφόρων ηλικιών, ικανοτήτων, εθνικής προέλευσης, θρησκειών και σεξουαλικού προσανατολισμού, κτίζονται υγιείς και επιτυχημένες επιχειρήσεις. Ξεκαθάρισαν εν ολίγοις, με αδιάσειστα τεκμήρια, ότι η διαχείριση εκ μέρους των εργοδοτών, με βάση την αποδοχή και την αξιοποίηση της διαφορετικότητας και όχι με βάση την απόρριψη και τον αποκλεισμό της,(όπως πολύ συχνά συμβαίνει στην Κύπρο), αποτελεί ολοένα και περισσότερο, μέρος της στρατηγικής ατζέντας του κόσμου των επιχειρήσεων, ώστε ν’ ανταποκρίνεται στη σύγχρονη, ποικιλόμορφη κοινωνία, στις ανάγκες των πελατών, στη δομή της αγοράς και γενικά στο σημερινό επιχειρηματικό περιβάλλον.

Στη διάρκεια των εργασιών του Φόρουμ, τονίστηκε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενθαρρύνει τους εργοδότες να συμπεριλάβουν πιο έντονα στην επιχειρηματική τους ατζέντα, τη διαχείριση των επιχειρήσεών τους, με βάση την αποδοχή και τη συμπερίληψη της διαφορετικότητας και ταυτόχρονα υποστηρίζει τις δράσεις τους σε ολόκληρη την Ευρώπη, με συγκεκριμένες ενέργειες τα τελευταία χρόνια. Μια σχετική πλατφόρμα προώθησης της διαφορετικότητας στον χώρο εργασίας που χρηματοδοτείται από την ΕΕ, εφαρμόζεται τώρα, με επίκεντρο τη στήριξη εθελοντικών πρωτοβουλιών, τη θεμελίωση της κατανόησης των αναγκών των επιχειρήσεων και των πλεονεκτημάτων μιας τέτοιας διαχείρισης.

Κλείστε τα μάτια για μια στιγμή…

Τις εργασίες του 7^ου Ετήσιου «Forum of Diversity Charters», άνοιξε με ομιλία της η Αναπληρώτρια Πρωθυπουργός και Υπουργός Δικαιοσύνης και Ισότητας της Ιρλανδίας, Frances Fitzgerald, που πληροφόρησε τους ακροατές της ότι η Ιρλανδική νομοθεσία για την Ισότητα στην Εργασία, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, ποινικοποιεί τις διακρίσεις στον χώρο εργασίας, σε σχέση με τον μισθό, την πρόσβαση στην εργασία, την εργασιακή πείρα, την προαγωγή και την επαγγελματική εκπαίδευση. Τέτοιες διακρίσεις αφορούν το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την πολιτική και οικογενειακή κατάσταση, την ηλικία, την αναπηρία, τη φυλή, το χρώμα, την εθνικότητα και την εθνική καταγωγή.

 Η κυρία Fitzgerald, τόνισε μεταξύ άλλων ότι «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρωτοβουλίες όπως αυτό το Φόρουμ, βοηθούν στην καθιέρωση ισχυρών θεσμών για ισότητα και διαφορετικότητα στον χώρο εργασίας στην Ιρλανδία και σε ολόκληρη την ΕΕ». Όπως είπε χαρακτηριστικά, «τα εμπόδια για επαγγελματικές ευκαιρίες, παραμένουν ισχυρά για πολλούς ανθρώπους. Η εναντίωση στη διαφορετικότητα και την ισότητα, είναι εναντίωση στις ευκαιρίες», πρόσθεσε και συνέχισε: «Όλα όσα έχω δει στην καριέρα μου μέχρι σήμερα, με πείθουν ότι η ισότητα στις ευκαιρίες, είναι προς όφελος όλων, γιατί κάνει τις κοινωνίες πιο δίκαιες. Οποιαδήποτε μορφή κι αν παίρνει, η μειονεκτικότητα, τα καταστρέφει όλα γύρω της. Να το κίνητρο λοιπόν. Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι μόνο κέρδη έχουν οι οργανισμοί που αντανακλούν τη διαφορετικότητα, η οποία υπάρχει στην ευρύτερη κοινότητα. Η ισορροπία στη συμμετοχή αντρών και γυναικών στα διοικητικά συμβούλια, συνδέεται με την επιτυχημένη επιχειρηματικότητα. Ένα ποικιλόμορφο εργατικό δυναμικό, μειώνει τους κινδύνους της στασιμότητας που συνδέεται με τη νοοτροπία της «ομαδικής σκέψης». Εδώ στην Ιρλανδία έχουμε δει πώς μια ανοικτή οικονομία, μιας χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έδωσε πρόσβαση σε έναν πλούτο νέων ιδεών και σύγχρονων επιχειρηματικών πρακτικών σε όλο τον κόσμο.Κλείστε τα μάτια σας για μια στιγμή και σκεφτείτε όλους τους συναδέλφους σας στη δουλειά. Σκεφτείτε τον ντροπαλό συνάδελφο, ή αυτόν που κατάγεται από άλλη χώρα και δεν συνήθισε ακόμα τη δική σου. Σκεφτείτε τον συνάδελφο με κάποια αναπηρία, ή αυτόν που δύσκολα μπορεί να επικοινωνήσει με τους άλλους, ή αυτόν με κάποια ιδιαίτερα προβλήματα, ή και αυτόν που δεν σας αρέσει ιδιαίτερα. Πώς μπορείς να είσαι πιο ανεκτικός στη διαφορετικότητα; Με το να επανασχεδιάσεις για το πώς να αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους, με το να πάψεις να σκέφτεσαι στη βάση στερεοτύπων, με το να επικεντρώνεσαι στην ικανότητα, στην αποτελεσματικότητα και στην ατομικότητα του καθενός. Ο καθένας από εμάς, συνάδελφος, πελάτης, χρήστης μιας υπηρεσίας, αξίζει μιας ίσης μεταχείρισης».