Περί βιώσιμου χρέους τζαι άλλα παραμύθκια που σας ταίζουν …….Στοιχεία από τον Economist: oi ΗΠΑ έχουν δημόσιο χρέος 11,5 ΤΡΙΣ δηλ. 73,3% επί του ΑΕΠ, η Γερμανία έχει δ. χρέος 2,7 ΤΡΙΣ, 82,7% του ΑΕΠ!!! Γαλλία 2,4 ΤΡΙΣ χρέος 89,3% Ιταλία 2,5 ΤΡΙΣ 120,1% ΑΕΠ, η Κύπρος έχει 16 ΔΙΣ χρέος και λιγότερο ποσοστό από τους άλλους με 73% και μπαίνει σε μνημόνιο..ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΚΔΟΣΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΣ κρίση χρέους

https://osr55.wordpress.com/2012/11/19/

 

Ο Economist είναι ένα πολιτικοοικονομικό περιοδικό το οποίο εκφράζει εν γένει τις απόψεις των υπέρμαχων του οικονομικού συστήματος του καπιταλισμού που αυτή την περίοδο λόγω της αναπόφευκτης συστημικής του κρίσης περνάει την μεγαλύτερη του ύφεση μετά την μεγάλη κρίση του 29 που ξεπεράστηκε μόνο μετά τους εκατομύρια νεκρούς την καταστροφή της ευρώπης και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο

η σημερινή καπιταλιστική κρίση ονομάζεται και αλλοιώς ως κρίση χρέους των κρατών

αλήθεια δεν σας κάνει εντύπωση που τα κράτη έχουν χρέη;

άτε να πεις οκ, η κύπρος που είναι μια μικρή οικονομία και ένα κράτος προτεκτοράτο να αναγκάζεται να έχει χρέος γιατί δεν μπορεί να καλύψει μόνη της τα έξοδα της

πως όμως τεράστιες οικονομικές δυνάμεις όπως αυτές των ΗΠΑ της Γερμανίας, ναι της Γερμανίας, της Γαλλίας της Ιταλίας να έχουν χρέος;;

πως είναι δυνατόν τα κράτη που τάχα έχουν αυτοτελή κυριαρχία και είναι αυτά που εκδίδουν το χρήμα να χρειάζονται να δανείζονται;

ας δούμε κάποια ομορφούλικα στοιχεία από το ρολόι χρέους του εκονομιστ

http://www.economist.com/content/global_debt_clock

σημείωση: το ΑΕΠ είναι το Ακαθάριστο Εγχώριο Προιόν

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%AC%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%95%CE%B3%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B9%CE%BF_%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%8A%CF%8C%CE%BD

Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ή ΑΕΠ) (αγγλ. Gross Domestic Product – GDP) είναι το σύνολο όλων των προϊόντων και αγαθών που παράγει μια οικονομία, εκφρασμένο σε χρηματικές μονάδες. Με άλλα λόγια είναι η συνολική αξία όλων των τελικών αγαθών (υλικών και άυλων) που παρήχθησαν εντός μιας χώρας σε διάστημα ενός έτους, ακόμα και αν μέρος αυτού παρήχθη από παραγωγικές μονάδες που ανήκουν σε κατοίκους του εξωτερικού.

ας δούμε  το χρέος των  ΗΠΑ για το 2012

Δημόσιο χρέος $11,407,756,557,377

Δημόσιο χρέος ανά άτομο      $36,326.35

Πληθυσμός 314,006,284

Δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ 73.3%

Συνολική Ετήσια αλλαγή χρέους  14.1%

Αν δυσκολεύεστε να διαβάσετε τον αριθμό του χρέους των ΗΠΑ είναι

11 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ

407 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ

756 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ

577 ΧΙΛΙΑΔΕΣ

και αυτό το χρέος έχει ετήσια αύξηση πέραν του 14% και του χρόνου προβλέπεται να φτάσει σχεδόν τα 13 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ!!!!!!!!!!!!

Οι ΗΠΑ η μεγαλύτερη οικονομική και στρατιωτική δύναμη του πλανήτη έχει δημόσιο χρέος 13 ΤΡΙΣ

καλά θα αναρωτηθεί η κυρία αντρούλλα τζαι ο κυρ πάμπος

γιατί δανείζεται το κράτος αφού μπορεί να εκδίδει όσο χρήμα θέλει;

έλα μου ντε

Έχει όμως το κράτος των ΗΠΑ την ευχέρεια να εκδίδει όσο χρήμα θέλει;

η απάντηση είναι ΟΧΙ

την έκδοση του χρήματος του δολαρίου δεν την έχει το κράτος των ΗΠΑ αλλά το λεγόμενο Φεντεραλ ριζερ που μπορεί να λέγεται και ομοσπονδιακή τράπεζα των ηπα αλλά αυτό είναι παραπλανητικό αφού είναι στην πραγματικότητα μια ιδιωτική τράπεζα που δεν ελέγχεται από το κράτος

και εκδίδει όσο χρήμα θέλει μόνο όταν θέλει

http://en.wikipedia.org/wiki/Federal_Reserve_System

φυσικά το κράτος των ΗΠΑ μπορεί να ….αγοράσει χρήμα από το φέντεραλ ριζερβ

ναι σωστά καταλάβατε, να αγοράσει

και η φέντεραλ ριζερβ θα αναρωτηθείτε που το βρίσκει το χρήμα και το πουλά στο κράτος των ηπα;

δεν το βρίσκει

το δημιουργεί από το πουθενά

ουσιαστικά τυπώνει χρήμα

εδώ βλέπουμε τον Μπερνάνκυ το chairman του Φεντεραλ Ριζερβ να παραδέχεται ότι ουσιαστικά δημιουργούν χρήμα από το πουθενά από τον αέρα και βασικά τυπώνουν χρήμα!!!!!!!

από την εκπομπή του Τζον Στιουαρτ

http://www.thedailyshow.com/watch/tue-december-7-2010/the-big-bank-theory

 

the-big-bank-theory

μια ιδιωτική τράπεζα δημιουργεί χρήμα από το πουθενά και το πουλά στην κυβέρνηση των ΗΠΑ!!!!!!

 

πόσο εξωφρενικό ακούγεται αυτό

και όμως είναι αλήθεια

είναι απίστευτο και όμως αληθινό

το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ οφείλεται στο ότι μια ιδιωτική τράπεζα που δημιουργεί χρήμα τυπώνει χρήμα από το πουθενά και το πουλά στο κράτος με τόκο!!!!!

δηλαδή πόσο πιο μεγάλη μπορεί να είναι η απάτη

 

κάτι ανάλογο γίνεται και στα κράτη της ευρωζώνης

 

το ευρώ δεν είναι το εθνικό νόμισμα καμιάς χώρας

το ευρώ είναι κυριολεκτικώς το νόμισμα των τραπεζών

 

H Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα κόβει χρήμα αλλά δεν το δανείζει καν στα κράτη μέλη

 

το δανείζει με γελοία μικρά επιτόκια  σε ιδιωτικές τράπεζες οι οποίες με την σειρά τους το δανείζουν ΜΟΝΟ ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ  με πολύ  υψηλότερα επιτόκια στα κράτη!!!!!!!!!!!!!

 

πόσο πιο μεγάλη κοροιδία μπορεί να είναι αυτή;;

 

Η ευρωπαική κεντρική τράπεζα έχει τυπώσει και δώσεις στις τράπεζες ποσό το οποίο ξεπερνά το 1 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΟ

1 τρισ. € στις τράπεζες!

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=63625086

Μιλάμε για την μεγαλύτερη κοροιδία στην ιστορία

 

H ίδια η Γερμανία η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στην ΕΕ και της ευρωζώνης με τις μεγαλύτερες εξαγωγές προιόντων ακόμη και προς τον βασιλιά των εξαγωγών την Κίνα

 

και όμως η μεγάλη Γερμανία έχει δημόσιο χρέος ύψους

2 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΩΝ

795 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΩΝ

193 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΩΝ

989 ΧΙΛΙΑΔΩΝ

ευρώ

 

και το δημόσιο της χρέος φτάνει στο  82,7% του ΑΕΠ!!!!!!

 

Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΕΧΕΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ 82,7% ΤΟΥ ΑΕΠ

άρα γιατί η Γερμανία δεν μπαίνει σε μνημόνιο;

 

Η Γαλλία η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης με τις μεγαλύτερες εξαγωγές μετά τη Γερμανία

έχει δημόσιο χρέος που φτάνει τα

$2,329,180,327,869

2 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ

329 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ

180 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ

327 ΧΙΛΙΑΔΕΣ

ευρώ

 

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ 89.3% ΤΟΥ ΑΕΠ

άρα γιατί η Γαλλία δεν μπαίνει σε μνημόνιο;

 

Η Ιταλία η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ και της ευρωζώνης με σχεδόν ίδιες εξαγωγές με την Γαλλία που φτάνουν τα 800 ΔΙΣ

έχει δημόσιο χρέος

$2,480,556,830,601

2 ΤΡΙΣ

480 ΔΙΣ

556 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ

830 ΧΙΛΙΑΔΕΣ

ευρώ

και σε ποσοστό έχει δημόσιο χρέος………….. 120,6% του ΑΕΠ!!!!!!!!!!!!!!!

η μικρή Κυπρούλα έχει δημόσιο χρέος 16 ΔΙΣ

με ποσοστό επί του ΑΕΠ μόλις 73%

και όμως θα μπει σε μνημόνιο!!!!!!!!

 

 

Η κρίση χρέους ουδέποτε θα ξεπεραστεί αν δεν αλλάξει ο τρόπος έκδοσης του χρήματος

όσο τα κράτη υποχρεούνται να δανείζονται χρήματα που δημιουργούν από το μηδέν οι τράπεζες τόσο θα βαθαίνει η κρίση

είναι αναπόφευκτη

 

Advertisement

Ντοκυμαντέρ Money As Debt II “Όταν το τελευταίο δέντρο θα έχει κοπεί, όταν τα ποτάμια θα έχουν μολυνθεί, όταν τα ψάρια της θάλασσας θα είναι νεκρά, τότε ο άνθρωπος θα καταλάβει ότι τα χρήματα δεν τρώγονται” Indian Cree Prophecy

Τι είναι χρήμα;

Πως δημιουργείται;

Ποιος το δημιουργεί;

Ποιος ο σκοπός του;

Ας πούμε ότι θέλετε να αγοράσετε ένα αυτοκίνητο αξίας 5 χιλιάδων ευρώ

Πάτε στην τράπεζα και ζητάτε δάνειο η οποία σας δίνει;

Τι ακριβώς σας δίνει;

Παίρνει από κάπου 5 χιλιάδες ευρώ και σας τα δίνει;

Όχι φυσικά

Η τράπεζα δεν σας δίνει απολύτως τίποτα

και αυτό είναι κυριολεκτικό που διαβάζετε

Όταν εσείς κάνετε ένα λεγόμενο δάνειο σε μια τράπεζα αυτή η τράπεζα απλά ανοίγει ένα λογαριασμό στο όνομα σας

και πιστώνει σε αυτό 5 χιλιάδες ευρώ τα οποία δημιούργησε από το πουθενά

και για αυτά τα λεφτά που δημιούργησε από το πουθενά εσείς υποχρεούστε να τα επιστρέψετε συν τους τόκους

τα έχουμε ξαναπει και ξαναπεί και ξαναπεί

τέσπα

είναι ένα πολύ καλό ντοκυμαντέρ πολύ απλό και είναι πολύ σημαντικό να το δείτε για να γίνει αντιληπτή η τεράστια κοροιδία εις βάρος όλων μας

 

 

εδώ μια πολύ καλή κουβέντα που ειχαμε με αφορμή το money as debt I

https://osr55.wordpress.com/ntokymanter-video/

 

 

25 Responses to Ντοκυμαντέρ+VIDEO του blog

1. Άρης

   Αυγούστου 17, 2010 στις 2:09 πμ (Επεξεργασία)

   Εγώ το “money as debt” δεν το κατάλαβα εντελώς. Λέει ότι οι τράπεζες δημιουργούν καινούριο χρήμα, αφού τα πιστωτικά σημειώματα που εκδίδουν παίζουν ρόλο νομίσματος. Υπάρχει όμως μια διαφορά με τα χαρτονομίσματα: τα σημειώματα αυτά, όταν τελικά εξαργυρωθούν, εξαφανίζονται. Ενώ τα χαρτονομίσματα δεν καταργούνται με αυτόν τον τρόπο. Φυσικά καταλαβαίνω ότι μέχρι να καταργηθούν, οι τράπεζες έχουν κερδίσει από την πληρωμή των τόκων, πάνω σε ένα ανύπαρκτο κεφάλαιο. Αυτό είναι κατανοητό. Αλλά το ντοκυμαντέρ ταυτίζει τα σημειώματα αυτά με το χρήμα. Αυτό δεν το καταλαβαίνω.

   Το άλλο που δεν καταλαβαίνω πάει πέρα από το ντοκυμαντέρ και αφορά το κανονικό χρήμα. Τι ακριβώς αντιπροσωπεύει ένα νόμισμα; Έχω βρει δύο κατευθύνσεις από τις οποίες μπορεί να προσεγγιστεί το πρόβλημα. Η μια, από πάνω προς τα κάτω: μια νομισματική μονάδα έχει αξία 1/η συνολική αξία των χρημάτων του κράτους. Αλλά δεν καταλαβαίνω τι αντιπροσωπεύει αυτή η συνολική αξία. Η άλλη, από κάτω προς τα πάνω: είναι μια μονάδα μέσω της οποίας αντιπροσωπεύεται η ανταλλαχτική αξία ενός προϊόντος. Π.χ. έστω ότι δύο κιλά αγγούρια έχουν ίση αξία με ένα κιλό ντομάτες, δέκα κιλά ντομάτες έχουν ίση αξία με 20 λίτρα πεζίνα και δύο λίτρα πεζίνα με ένα λίτρο χυμό φρούτων κ.ο.κ. Χρειάζεται να έχουμε ένα μόνο προϊόν με το οποίο να εκφράζουμε όλες αυτές τις αξίες για να καταλαβαίνουμε αμέσως τις σχέσεις μεταξύ τους. Το ρόλο αυτό έπαιζε παλιά ο χρυσός και το ασήμι, τώρα το εκάστοτε νόμισμα. Εντάξει, αλλά από αυτό δεν μπορώ να βγάλω κανένα συμπέρασμα για την συνολική αξία όλου του χρήματος που βρίσκεται σε κυκλοφορία και τι σημαίνει αυτή η αξία. Επίσης δεν κατανοώ πως καθορίζεται η αξία ενός μεμονωμένου προϊόντος. Η κλασσική απάντηση είναι από το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης. Καταλαβαίνω πως η προσφορά και η ζήτηση μπορεί να καθορίσει την αξία ενός αντικειμένου όπως ένας πίνακας ζωγραφικής που είναι μοναδικός ή ενός εμπορεύματος που σπανίζει σε ποσότητα σε σχέση με την ζήτηση, ή ακόμα ενός εμπορεύματος το οποίο περισσεύει σε ποσότητα σε σχέση με την ζήτηση. Αλλά ένα προϊόν του οποίου η παραγωγή καθορίζεται από την ζήτηση έτσι ώστε η τελευταία να ισοδυναμεί με την προσφορά, δε βλέπω πως μπορεί να βγάλουμε συμπέρασμα για την αξία του. Και σ’ αυτή την κατηγορία υπάγονται τα περισσότερα προϊόντα. Αυτό το εξηγεί κι ο Μαρξ και μου φαίνεται ότι σ’ αυτό το σημείο έχει δίκαιο. Αλλά καθόλου δεν μου φαίνεται να έχει δίκαιο με τη λύση που προτείνει (ή που υιοθετεί από τον Ρικάρντο) ότι η αξία του προϊόντος είναι ο μέσος όρος του χρόνου εργασίας που χρειάζεται για την παραγωγή του. Γιατί δε βλέπω πως ο άνθρωπος μπορεί να δημιουργήσει αξία αν η μηχανή δεν μπορεί, αφού για τον εργοδότη δεν υπάρχει ουσιώδης διαφορά μεταξύ τους (αν δεν υπάρχουν νόμοι που προστατεύουν τον εργάτη). Τέλος πάντων, εγώ δεν έχω καταλάβει ακόμα τι είναι η αξία.
2. osr

   Αυγούστου 17, 2010 στις 7:17 μμ (Επεξεργασία)

   άρη όσον αφορά το τι ακριβώς αντιπροσωπεύει ένα νόμισμα ή μάλλον καλύτερα σε τι αντιστοιχεί ένα χαρτονόμισμα πχ του ενός ευρώ η απάντηση είναι μέσα στο ντοκυμαντέρ

   και λέει ότι παλιά για να μπορούσε να κοπεί χρήμα από το κράτος θα έπρεπε να ανευρεθεί χρυσός

   δηλαδή ένα χαρτονόμισμα αντιπροσώπευε κάτι υπαρκτό και χειροπιαστό, ένα δολάριο πχ αντιπροσώπευε μια ουγγιά χρυσού

   τώρα αυτό το πράγμα δεν ισχύει

   και χωρίς να είμαι σίγουρος αυτό καταργήθηκε την δεκαετία του 70

   τώρα το χρήμα δεν αντιπροσωπεύει καμιά απολύτως αξία στον πραγματικο κόσμο

   δηλαδή ένα δολάριο ισούται απλά με ένα δολάριο

   ή με την αντίστοιχη συναλλγματική αξία ενός άλλου νομίσματος του ευρώ του γιεν κλπ όπως αυτή καθορίζεται από τις λεγόμενες “αγορές” δηλαδή τις τράπεζες επί της ουσίας

   οπότε το πραγματικό χειροπιαστό χαρτονόμισμα του ενός δολαρίου δεν έχει απολύτως καμιά διαφορά από το “ανύπαρκτο” digital δολάριο που είναι απλά ένας αριθμός στους υπολογιστές των τραπεζών

   οπότε οι τράπεζες “δίνοντας” αεροκουπανιστό χρήμα μέσω επιταγών στους ανθρώπους δημιουργούν ακριβώς το ίδιο χρήμα που δημιουργεί το κράτος στα νομισματοκοπεία

   δηλαδή όταν εσύ πας στην τράπεζα και ζητάς δάνειο 10 χιλιάδων ευρώ
   και η τράπεζα σου δώσει ένα χαρτί που γράφει 10 χιλιάδες ευρώ αυτόματα η τράπεζα δημιουργησε 10 χιλιάδες ολόφρεσκα ευρώ συν τους τόκους που αναμένει ότι θα πάρει από σένα

   φυσικά τα 10 χιλιάδες ευρώ συν τους τόκους θα είναι digital μέσα στους υπολογιστές της τράπεζας αλλά όπως είπαμε πιο πάνω εφόσον δεν έχουν απολύτως καμιά διαφορά με τα χειροπιαστά χαρτονομισματα είναι πραγματικό χρήμα

   αυτά τα χρήματα δημιουργήθηκαν από το μηδέν

   και έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος σπιροειδές χωρίς τέλος

   αφού εννοείται ότι ουδέποτε θα υπάρξουν αρκετά αληθινά χρήματα για να πληρωθούν τα digital δάνεια

   και έτσι απλά κάποιοι θα πτωχεύουν και δεν θα πληρώνουν τις τράπεζες και η τράπεζα θα τους παίρνει τα σπίτια κλπ

   αυτό όμως δεν ενοχλεί καθόλου τις τράπεζες αφού έτσι κι αλλοιώς δεν έδωσαν τίποτα στους δανειστές τους

   οι τράπεζες ό,τι πάρουν από τους δανειστές τους είναι κέρδος

   γιαυτό και πολλές φορές οι τράπεζες κάνουν συμφωνίες εκατομυρίων για δάνεια που έδωσαν σε μεγάλες επιχειρήσεις

   πχ άκουσα πρόσφατα ότι η τράπεζα κύπρου “χάρισε” οφειλή αξίας περίπου 2 εκατουμυρίων ευρώ σε μεγάλη επιχείρηση

   επί της ουσίας δεν χάρισε τίποτα αφού άλλωστε δεν έδωσε ποτέ τίποτα

   το πραγματικό χειροπιαστό χρήμα που κρατάμε στα χέρια μας αντιστοιχεί σε περίπου 5% του συνολικού ποσοστού χρήματος που υπαρχει στον κόσμο

   δηλαδή σε καμιά απολύτως περίπτωση δεν πρόκειται ποτέ να εξοφθληθούν τα χρέη

   και άλλωστε αυτό το πράγμα δεν το θέλουν οι τράπεζες

   οι τράπεζες θέλουν να διαιωνίζεται το χρέος ώστε να εισπράτουν τόκους

   η νιγηρία ως κράτος πήρε ένα δις δολάρια πριν 30 χρόνια από το ΔΝΤ και μέχρι στιγμής έχει πληρώσει σε τόκους περίπου 50 δις και χρωστάει ακόμη άλλα τόσα!!!!

   θα βρω λινκ και θα σου βάλω γι αυτό

   οι τράπεζες ΔΕΝ θέλουν να εξοφλούνται τα δάνεια τους

   θέλουν απλα να τα διαιωνίζουν για να παίρνουν τους τόκους

   γιατί πολύ απλά οι τράπεζες ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ

   το μεγάλο πρόβλημα των τραπεζών ειναι ότι όταν τελειώσει το ρευστό παττίζουν

   ακριβώς όπως έγινε με την λιμαν μπράδερς

   αυτοί αγόραζαν τα λεγόμενα τοξικά δάνεια από τράπεζες που έδιναν δάνεια σε αφερεγγυους δανειστές

   δηλαδή πχ μια τράπεζα “δάνειζε” σε έναν μισθωτό που έπαιρνε 2000 δολάρια το μήνα

   του “δάνειζε”300 χιλιάδες δολάρια και έπρεπε αυτός να πληρώνει κάθε μήνα 1200 δολάρια για τα επόμενα 3ο χρόνια ας πούμε

   η τράπεζα που “δάνειζε” τα 300 χιλιάδες δολάρια

   έγραφε μέσα στα δεφτέρκα της, δηλαδή στους υπολογιστές της ότι είχε να παίρνει από τον Χ 300 χιλιάδες ευρώ συν τους τόκους

   σαν τον Χ είχε πάρα πολλούς

   και έτσι η τράπεζα που δάνεισε τον Χ είχε ένα πακέτο δανείων με το συνολικό ποσό ( που ήλπιζε ότι θα εισπράξει από τους δανειστές) πχ των 20 δις δολαρίων

   αυτό το πακέτο με τα 20 δις (που δεν είχε ποτέ η τράπεζα αλλά ήλπιζε ότι θα τα εισπράξει από τους δανειστές)

   τα πωλούσε σε άλλους τραπεζικούς οργανισμούς όπως είναι η λιμαν μπράδερς η ΑIG κλοιποί τοκογλύφοι

   ας πούμε για το ποσό των 15 δις

   αυτοί ενδεχομένως να τα μεταπωλούσαν σε άλλους τραπεζικούς τοκογλύφους κλπ και έτσι η φούσκα ολοένα και μεγάλωνε

   αφού αυτά τα ποσά δεν υπήρχαν πραγματικά αλλά αντιστοιχούσαν στην ελπίδα ότι ο τζώνυ που έπαιρνε 200ο δολάρια τον μήνα θα πλήρωνε την δόση του

   ε εννοείται ότι αυτός ο μισθωτός δεν θα μπορούσε να φανεί συνεπής στις υποχρέωσεις του και έτσι αυτός όπως και χιλιάδες άλλες

   δεν πλήρωναν τις δόσεις τους, οι τράπεζες δεν είχαν ρευστό άρα αποθεματικό για να μπορούν να δανείσουν και άλλον αέρα και έτσι η φούσκα έσπασε και συμπαρέσυρε όλους αυτούς τους τοκογλύφους

   τους οποίους όμως έσωσε ο μέγας ομπάμα δημοκράτης

   αφού το πρώτο πράμα που έκανε όταν πήρε την εξουσία τον νιόβρη του 2008 ήταν να τους δώσει 770 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ ΔΟΛΑΡΙΑ

   αυτά προς το παρόν

   άρη πολύ πιο λεπτομερειακό ντοκυμαντέρ είναι το zeitgeist adendum το πρώτο μέρος που εξηγεί πως ακριβώς δημιουργείται το χρήμα
3. achilleas

   Αυγούστου 17, 2010 στις 9:16 μμ (Επεξεργασία)

   φίλε Άρη,
   τα ντοκυμαντέρ δεν είναι τρόπος να μάθεις ετσι πράματα

   τζαι να είσαι πάρα πολλά σκεπτικιστής για το τι θωρείς

   το money as debt δεν λεει τιποτε παραξενο η κατ’ ανάγκη κακό, τζαι έσιει τζαι λάθη απ οτι θυμούμαι, απλά με τα εφφέ, λόγια, μουσικούα, σκηνοθεσία κτλ. κάμνει σε να πιστέυκεις ότι έμαθες το μυστικό των μασώνων
4. m4trix87

   Αυγούστου 17, 2010 στις 10:01 μμ (Επεξεργασία)

   Αχιλλέα,δεν το λέει μόνο το zeitgeist…
   αυτή η πηγή(χωρίς μουσικούα) σου φαίνεται πιο αξιόπιστη?

   http://en.wikipedia.org/wiki/Fractional-reserve_banking

   ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΤΑ ΕΧΟΥΝ
5. Άρης

   Αυγούστου 18, 2010 στις 2:26 μμ (Επεξεργασία)

   OSR: “άρη όσον αφορά το τι ακριβώς αντιπροσωπεύει ένα νόμισμα ή μάλλον καλύτερα σε τι αντιστοιχεί ένα χαρτονόμισμα πχ του ενός ευρώ η απάντηση είναι μέσα στο ντοκυμαντέρ και λέει ότι παλιά για να μπορούσε να κοπεί χρήμα από το κράτος θα έπρεπε να ανευρεθεί χρυσός δηλαδή ένα χαρτονόμισμα αντιπροσώπευε κάτι υπαρκτό και χειροπιαστό, ένα δολάριο πχ αντιπροσώπευε μια ουγγιά χρυσού τώρα αυτό το πράγμα δεν ισχύει”

   Μα, το ζήτημα δεν είναι πιο φυσικό αντικείμενο επιλέγεται να χρησιμοποιείται ως νόμισμα. Υπαρκτό και χειροπιαστό είναι και το χαρτονόμισμα. Το πρόβλημα που θέτω είναι το εξής: τι είναι η αξία και με πιο τρόπο την προσαρτούμε σε ένα αντικείμενο, είτε είναι χρυσός, είτε είναι χαρτονόμισμα, είτε είναι κουτσιά, είτε είναι επιταγή, είτε ακόμα δεν είναι φυσικό αντικείμενο αλλά ένα σύμβολο καταχωρημένο στην μνήμη ενός υπολογιστή.

   Ο αέρας είναι υλική οντότητα. Επίσης είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο: χωρίς αυτόν θα πεθαίναμε μέσα σε λίγα λεπτά. Αλλά δεν έχει καμιά χρηματική αξία, γιατί δεν ανήκει σε κανέναν και κινείται ελεύθερα ανάμεσα στα πνευμόνια μας. Η χρησιμότητα ενός αντικειμένου δεν του δίνει κατ’ ανάγκην και χρηματική αξία. Για να έχει αξία ένα πράγμα, πρέπει να πληρούνται δύο προυποθέσεις: α) Να ανήκει σε κάποιον και β) Κάποιος άλλος να το θέλει. Αν διεκδικεί κανείς τα αποθέματα πετρελαίου στο Αιγαίο ή καρτούλλες με ποδοσφαιριστές της Ομόνοιας, και αναγνωρίζει κάποιον άλλο ως ιδιοκτήτη τους, τότε μπορεί να υπάρξει εμπορική συναλλαγή.

   Το ότι κάτι έχει χρηματική αξία είναι μια κοινωνική σύμβαση που εδράζεται στα μυαλά τον ανθρώπων. Αν όλοι οι άνθρωποι αποφασίσουν ξαφνικά ότι ο χρυσός δεν έχει καμιά αξία, και κανείς δεν ενδιαφέρεται να τον αποκτήσει, τότε ο χρυσός δεν έχει καμιά αξία. Φυσικά, πράγματα όπως τα τρόφιμα εξυπηρετούν βασικές ανάγκες που δεν μπορούν να διαγραφούν με μια τέτοια απόφαση. Αλλά το κοινό τους χαρακτηριστικό με πράγματα όπως τα γραμματόσημα, οι αντίκες, οι πίνακες ζωγραφικής κλπ είναι ότι κάποιος τα κατέχει και κάποιος θέλει να τα αποκτήσει.

   “τώρα το χρήμα δεν αντιπροσωπεύει καμιά απολύτως αξία στον πραγματικο κόσμο”

   Αν όντως δεν είχε καμιά αξία, δεν θα μπορούσες να αγοράσεις τίποτε μ’ αυτό. Αν θεωρείς ότι υπάρχει κάτι που αποτελεί “αξία στον πραγματικό κόσμο”, πέρα από την ανταλαχτική αξία που έχουν οπωσδήποτε τα χαρτονομίσματα, τότε επαναλαμβάνω το ερώτημά μου: τι είναι αυτό;

   Αυτό είναι το δεύτερο από τα δύο ζητήματα που έθεσα στο αρχικό μου σχόλιο. Τώρα πάμε ξανά στο πρώτο. Λες:

   “οπότε οι τράπεζες “δίνοντας” αεροκουπανιστό χρήμα μέσω επιταγών στους ανθρώπους δημιουργούν ακριβώς το ίδιο χρήμα που δημιουργεί το κράτος στα νομισματοκοπεία”

   Και:

   “φυσικά τα 10 χιλιάδες ευρώ συν τους τόκους θα είναι digital μέσα στους υπολογιστές της τράπεζας αλλά όπως είπαμε πιο πάνω εφόσον δεν έχουν απολύτως καμιά διαφορά με τα χειροπιαστά χαρτονομισματα είναι πραγματικό χρήμα”

   Μου λες ότι τα χρήματα που δημιουργεί η κυβέρνηση κόβοντας χαρτονομίσματα δεν έχει διαφορά από το χρήμα που δημιουργούν οι τράπεζες υπό μορφήν δανείων. Όμως στο σχόλιό μου έχω επισημάνει μια διαφορά την οποία έχεις προσπεράσει. Την επαναλαμβάνω λοιπόν: το σημείωμα με το οποίο χρεώνεται κανείς, και το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως χρήμα, καταργείται όταν εξοφληθεί. Ενώ αυτό δεν συμβαίνει με τα χαρτονομίσματα. Για παράδειγμα οι επιταγές. Στην δουλειά μου χρησιμοποιώ συνεχώς επιταγές. Για μένα δεν υπάρχει διαφορά αν ένας πελάτης με πληρώσει σε μετρητά ή σε επιταγή. Έτσι είναι καθαρή για μένα η ομοιότητα της επιταγής με το χαρτονόμισμα. Η επιταγή μπορεί να αντιπροσωπεύει καταθέσεις του αρχικού κατόχου της στην τράπεζα ή το χρέος του προς την τράπεζα αν δανείστηκε αυτά τα λεφτά. Αλλά, και στις δύο περιπτώσεις, θα έρθει η στιγμή που η επιταγή θα καταργηθεί. Αν εγώ αλλάξω την επιταγή στην τράπεζα με μετρητά, και ο αρχικός κάτοχος ξοφλήσει το χρέος του (ή έχει ήδη καταθέσει χρήματα), η επιταγή καταργείται. Έγιναν έτσι δύο πράξεις: ο αρχικός κάτοχος έδωσε χρήματα στην τράπεζα, και η τράπεζα έδωσε χρήματα σε μένα. Αυτές οι δύο πράξεις έγιναν σε ξεχωριστούς τόπους και χρόνους, και όχι κατ’ ανάγκην μ’ αυτή την σειρά. Επίσης η τράπεζα δεν έκανε αυτή την μεσολάβηση δωρεάν αλλά κέρδισε από αυτήν. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Είναι όμως καθαρό και το γεγονός ότι υπάρχει αυτή η διαφορά ανάμεσα στο χρήμα που εκδίδει η κεντρική τράπεζα και στο χρήμα που εκδίδουν οι τράπεζες μέσω δανείων; Παρακαλώ να μου απαντήσεις πάνω σ’ αυτό. Έχε υπόψιν ότι δεν προσπαθώ να υποστηρίξω κάτι. Απλώ προσπαθώ να καταλάβω εγώ ο ίδιος.

   Γιατί θεωρώ αυτή την διαφορά σημαντική; Να εξηγήσω.
   Η επιταγή έπαιξε τον ρόλο χρήματος που δημιουργήθηκε και καταργήθηκε από αυτές τις δύο πράξεις. Υπήρξε όμως για ένα χρονικό διάστημα. Επειδή αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται συνεχώς μεταξύ πολλών ανθρώπων και τραπεζών, ανά πάσα στιγμή κυκλοφορούν επιταγές, που σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή γίνονται συναλλαγές με άλλα μέσα εκτός από τα μεταλλικά και χάρτινα νομίσματα που δημιουργεί το κράτος. Μάλιστα αυτού του είδους οι συναλλαγές είναι πολύ περισσότερες από τις συναλλαγές που γίνονται με νομίσματα. Εντάξει.
   Αλλά η αξία αυτών των άλλων μέσων, προέρχεται από την αξία που έχουν τα χρήματα που δημιούργησε το κράτος και που οι επιταγές (ή οι πληροφορίες που είναι καταχωρημένες στους υπολογιστές), καθορίζουν ότι κάποιος τα χρωστά σε κάποιον. Αυτά τα άλλα μέσα παίζουν τον ρόλο ενός προσωρινού φορέα μέσα από τον οποίο μεταβιβάζεται η αξία των νομισμάτων χωρίς να ανταλλάζονται τα ίδια. Αλλά τι σημασία έχει με πιο τρόπο αντιπροσωπεύεται και μεταβιβάζεται αυτή η αξία; Τι σημασία έχει αν αντιπροσωπεύεται με χαρτονομίσματα ή με επιταγές ή ηλεκτρονικά; (Πέρα πάντα, από το αναμφισβήτητο γεγονός ότι έτσι οι τράπεζες κερδίζουν από κάθε συναλλαγή, με τόκους ή με χρέωση για την συντήρηση των λογαριασμών κλπ. Αλλά αυτό δεν περιμέναμε το ντοκυμαντέρ για να το καταλάβουμε). Το θέμα είναι, εκτός αν δεν έχω καταλάβει σωστά, ότι η τράπεζα δεν δημιουργεί αξία με το να εκδίδει επιταγές ή άλλου είδους πιστωτικά σημειώματα, παραμόνο φορείς μέσα από τους οποίους ανταλλαζεται αξία. Ακόμα, η έκδοση αυτών των φορέων δεν μειώνει την αξία των νομισμάτων γιατί δεν αυξάνει τον αριθμό τους (όπως στην περίπτωση της πλαστογράφησης), αλλά μόνο δηλώνει χρέος σύμφωνα με την αξία των νομισμάτων. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν μπορώ να δω πως μπορεί να ταυτίσει κανείς την έκδοση νομισμάτων από το κράτος και την έκδοση πιστωτικών σημειωμάτων από τις τράπεζες.

   Δεν είμαι κανένας ειδικός και δεν αισθάνομαι ότι κατέχω το αντικείμενο σε αρκετό βάθος. Απλώς προσπαθώ να καταλάβω τι γίνεται. Είναι πιθανών σε όσα αναφέρω να υπάρχουν λάθη. Αλλά νομίζω τουλάχιστον ότι οι απορίες μου δεν είναι αδικαιολόγητες και ότι αυτά τα ζητήματα πρέπει να τα ξεκαθαρίσουμε αν πρόκειται να αποκτήσουμε μια καλή κατανόηση της λειτουργίας του χρήματος, της οικονομίας και τελικά του πως είναι δομημένες οι κοινωνίες του πλανήτη μας. Προσπαθώντας να ξεκινήσω από κάπου, βρίσκω ως κεντρικό σημείο την έννοια της αξίας. Μου φαίνεται δηλαδή ότι το πρωτεύων ζήτημα δεν είναι το πιος υλικός φορέας χρησιμοποιείται για να μεταβιβαστεί η αξία των εμπορευμάτων, αλλά τι είναι η ίδια η αξία. Φυσικά ίσως τελικά αυτή η οπτική γωνία να μην είναι η καλύτερη και να πρέπει να αντιληφθούμε τα πράγματα πάνω σε μια άλλη βάση. Προτείνετε!

   Achillea: Θα μπορούσες να γίνεις πιο συγκεκριμένος για τα λάθη του “money as debt”;
6. osr

   Αυγούστου 18, 2010 στις 2:29 μμ (Επεξεργασία)

   το money as debt απλά εξηγεί αυτό που κανένας δεν ξέρει

   ότι δηλαδή οι τράπεζες ενώ έχουν μόνο 1 χαρτονόμισμα

   μπορούν να “δανείζουν” 10

   δηλαδή οι τράπεζες απλά δεν δανείζουν τίποτα και βγάζουν κέρδος χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα

   αλλά το πιο σημαντικό δεν είναι ότι οι τράπεζες βγάζουν κέρδος

   το πιο σημαντικό ειναι ότι οι τράπεζες σπέρνουν την φτώχεια και την μιζέρια στον κόσμο

   αφού για να έχουν αυτοί κέρδος από κάπου πρέπει να τα αρπάξουν
   δηλαδή από τον άνθρωπο
7. osr

   Αυγούστου 18, 2010 στις 3:05 μμ (Επεξεργασία)

   σωστό αυτό που λες για την αξία δηλαδή κάποιος να έχει κατι και κάποιος άλλος να το θέλει

   αν εσύ έχεις κάτι που δεν το θέλει κανείς ενδεχομένως ούτε και εσύ τότε αυτό το πράγμα δεν αξίζει τίποτα

   όπως είναι πχ μια συνηθισμένη άσπρη πέτρα της θάλασσας που είναι γεμάτες οι παραλίες της κύπρου

   την ίδια πέτρα όμως αν την πάρεις πχ στα ιμαλάια που δεν υπάρχουν τέτοιες πέτρες τότε ίσως κάποιος να την θέλει

   οπότε η αξία είναι κάτι απολύτως σχετικό και δεν είναι μετρήσιμο

   το θέμα της αξίας και της τιμής (χρηματικής) το έθεσε πολύ καλά ο μπεργκμαν στο αλφαβητάρι του αναρχισμού

   η αξία είναι κάτι που είναι σχετικό …. για σένα πχ ένα αντικειμενο μπορεί να είναι ανεκτιμητης αξίας γιατί είσαι συναισθηματικά δεμένος μαζί του

   ενώ για μένα δεν έχει καμιά απολύτως αξία

   το θέμα της τιμής είναι κάτι άλλο

   η τιμή είναι κάτι που αποφασίζουν οι άνθρωποι

   πως μπορείς να μετρήσεις την τιμή ενός αγαθού;

   στην τελική για να επιλέξεις ποια ειναι η αρμόζουσα τιμή το πιο βασικό είναι πόση εργασία καταναλώθηκε για ν α γίνει κάτι

   όλα καταλήγουν στην ανθρώπινη εργασία
   όλα τα κόστα

   ο μπέργκμαν θέτει όμως έναν προβληματισμό

   πχ στην περίπτωση που ένας ξυλουργός για να κάνει μια πολυθρόνα χρειαστεί δύο ώρες

   και ένας άλλος ξυλουργός για να κάνει την ίδια πολυθρόνα με τα ίδια χαρακτηριστικά ποιοτητα κλπ χρειαστεί 4 ώρες

   ποια πολυθρόνα αποτιμάται περισσότερο;

   έθεσε και κάτι άλλο πολύ σημαντικό

   ένας γιατρός χειρούργος μέσα σε μισή ώρα από την ώρα που σε φέραν στο νοσοκομείο σου έκανε εγχειρηση και σου αφαίρεσε ένα μολυσμένο όργανο και έτσι σου έσωσε την ζωή

   καταναλώνοντας εργασία μισής ώρας

   άρα αν πάρουμε την εργασία ως μέτρο αποτίμησης θα φτάσουμε στο εξωφρενικό η πολυθρόνα να αποτιμάται περισσότερο από την ζωή σου

   επίσης στην μισή ώρα εγχείρισης δεν υπολογίζουμε καν τα χρόνια σπουδών κλπ κλπ

   οπότε ο μπέργκμαν καταλήγει ότι δεν υπάρχει ουσιαστικός τρόπος αποτιμησης των αγαθών

   η τιμή δεν έχει ουσιαστικο τρόπο μέτρησης

   και θεωρεί ότι ως εκ τούτου δεν χρειάζονται τα χρήματα τα οποία δεν μπορούν να εκφράσουν τιμή ούτε αξία

   συμφωνώ απολύτως με τον μπέργκμαν
   θεωρώ ότι τα χρήματα είναι περιττά

   και οι άνθρωποι μπορούν ανά πάσα στιγμή συναινεντικά να βρουν τρόπους να ανταλλάζουν αγαθά και υπηρεσίες

   όταν έγραψα ότι

   “τώρα το χρήμα δεν αντιπροσωπεύει καμιά απολύτως αξία στον πραγματικο κόσμο”

   εννούσα ότι ένα χαρτονόμισμα δεν αντιστοιχεί σε κάτι που υπάρχει

   δηλαδή σε μια ουγγιά χρυσού, άλλωστε το λέω

   η ανταλλακτική “αξία” του χρήματος είναι κάτι κατασκευασμένο που είμαστε εξαναγκασμένοι από το κράτος να αποδεκτούμε

   δηλαδή δεν υπάρχει άλλος τρόπος αγοράς προιόντων

   δεν έχω άλλη επιλογή εκτός και αν συμφωνήσω σε ατομικό επίπεδο

   λες

   “Για μένα δεν υπάρχει διαφορά αν ένας πελάτης με πληρώσει σε μετρητά ή σε επιταγή. Έτσι είναι καθαρή για μένα η ομοιότητα της επιταγής με το χαρτονόμισμα. ”

   παραβλέπεις κάτι

   κάνεις το λάθος να ταυτίζεις την επιταγή με τα χαρτονομίσματα

   η επιταγή έχει “αξία” μονο αν υπάρχουν μετρητά ή έστω digital χρήμα στον λογαριασμό του εκδότη της

   αν μια επιταγή είναι ακάλυπτη που υπάρχουν πααααααρα πολλές ακάλυπτες επιταγες τότε δεν έχει απολύτως καμιά χρηματική αξία

   οπότε ναι υπάρχει τεράστια διαφορά για σένα αν ενας πελάτης σου σε πληρώσει σε ρευστό και αν σε πληρώσει με επιταγή που είναι ακάλυπτη

   δηλαδή δεν σε πληρώνει

   η επιταγή είναι απλά ένα μέσο πίστωσης

   αποκτά όμως αξία μόνο αν υπάρχουν χαρτονομίσματα στον λογαριασμό του εκδότη

   το κράτος εκδίδει χρήμα σε υλική μορφή που είναι τα χαρτονομίσματα

   και αυτό σε παγκόσμια κλίμακα αποτιμάται στο μόλις 5%

   το υπόλοιπο χρήμα είναι το χρήμα που δημιουργούν από το αποθεματικό των αληθινων χρημάτων οι τράπεζες

   δηλαδή 95% με απλά λόγια δημουργήθηκε με τον πολύ απλό τρόπο που επεξηγείται από το 5%

   δηλαδή η τράπεζα έχει 100 δολάρια υλικά σε αποθεματικό και μπορεί βάσει του νόμου του αποθεματικού 1 προς 10 να “δανείσει” 1000 δολάρια

   όταν όμως η τράπεζα του δίνει την επιγαγή που γράφει 1000 δολάρια

   δεν ακουμπάει ούτε καν τα 100 δολάρια που έχει

   δηλαδή επί της ουσίας η τράπεζα από την στιγμή εκείνη έχει 1100 δολάρια πλέον τους τόκους που θα απαιτήσει από τον δανειστή

   και δεν έχει δώσει απολύτως τίποτα

   αυτός που παίρνει την επιταγή που γράφει 1000 δολάρια και την δίνει σε κάποιον άλλο και αυτός με την σειρά του την καταθέτει στην τράπεζα του

   στην ουσία δεν καταθέτει αληθινά χρήματα

   αφού τα μόνα αληθινά χρήματα είναι τα 100 δολάρια που ακόμη βρίσκονται στα χέρια της πρώτης τράπεζα και δεν έχουν μετακινηεθεί από εκει

   άρα τι είναι αυτά τα 1000 δολάρια που αναγράφονται στα κομπιούτερ της τράπεζας;

   digital αεροκουπανιστό χρήμα

   το οποίο όμως σύμφωνα με το νόμο έχει την ίδια ακριβώς αξια με τον αληθινό που εκδίδει το χρήμα
8. achilleas

   Αυγούστου 18, 2010 στις 6:51 μμ (Επεξεργασία)

   Έβαλες το λινκ ρε Ματριξ, εσυρες του μια μαθκια?

   http://en.wikipedia.org/wiki/Fractional-reserve_banking

   το χρήμα που δανείστηκες Άρη όταν το ξοφλήσεις η τράπεζα εννα κάμει άλλα δάνεια συνήθως αρα διατηρείται η ποσότητα

   Ναι είναι αλήθεια ότι οι κυβερνήσεις έχουν μονοπώλειο στην έκδοση χρήματος τζαι το χρήμα πιάνει αξία μόνο τζαι μόνο επειδή χρησιμοποιούν το όλοι τζαι επειδη λαλει ο νομος οτι εσιει αξια

   Επίσης οι κυβερνήσεις (κεντρικές τράπεζες) μπόρουν να “τυπωσουν” όσο χρήμα θέλουν, πχ. στην Ζιμπάπουε τυπώνουν καπάλι,τζαι απ οτι θωρω στην Wikipedia το 2008 είχαν 98% πληθωρισμό την μέρα, δηλαδή αν το ψωμι πες ηταν σημερα 10 δολλαριa ζιμπαπουε αυριο ενναν ταν 20, μεθαυριο 40 κοκ.

   για κριτική του Zeitgeist εψαξα λλιο στο google:
   http://infowars.wordpress.com/2008/10/13/zeitgeist-addendum-a-critical-review/

   http://en.wikipedia.org/wiki/Zeitgeist:_the_Movie

   http://www.cynicsunlimited.com/2008/10/12/movie-review-zeitgeist-addendum/
9. osr

   Αυγούστου 18, 2010 στις 8:09 μμ (Επεξεργασία)

   εσύ έσυρες του δηλαδή;

   πε μας τζαι που διαφωνείς να δούμε

   πες μας την άποψη σου με επιχειρήματα αν εshεις τζαι όι με λινκ

   τζείνο με την ζιμπάμπουε έσυρες το έτσι στο άσχετο οξά ήθελες να πεις κάτι;
10. achilleas

    Αυγούστου 18, 2010 στις 9:25 μμ (Επεξεργασία)

    τα επιχειρήματα για το fractional reserve banking, τζαι υπερ τζαι κατα, εν στo wikipedia, γιατι να κατσω να τα γραφω με αλλα λογια

    για την ζιμπαπουε εγραψα το σαν παραδειγμα οτι αμαν τυπωνεις λεφτα αβερτα καταστρεφεις την χωρα που τον πληθωρισμο

    απλα λαλω παρά να δεις το Zeitgeist που εν μονοπλευρο, λαλει μισες αληθειες, ανακριβειες κτλ. εν καλυτερα να διαβασεις ενα πραμα στο wikipedia
11. osr

    Αυγούστου 18, 2010 στις 9:52 μμ (Επεξεργασία)

    τζαι το money as debt υπάρχει ολόκληρο αλλα πάει 47 λεπτά

    όπως επίσης υπάρχει τζαι το βιβλίο του μπέργκμαν “το αλφαβητάρι του αναρχισμού”

    δηλαδή έπρεπε να παραπέμψω τον άρη σε λινκ που οδηγεί στο βιβλίο τουτον τζαι να του πω θκιάβαστο ούλλο τζαι ό,τι καταλάβεις κατάλαβε σε σχέση με την αξία και την τιμή

    υπάρχει τζαι κάτι που λέγεται τονισμός των κύριων σημείων
    αυτά που εσύ θεωρείς σημαντικά
    ακριβώς όπως έκανα όταν απαντούσα στον άρη

    χρησιμοποίησα απλά ένα αποσπασμα που θεωρούσα σχετικό και χρήσιμο για την κουβέντα μας

    ως τωρά εσύ εν είπες ουτε ένα επιχείρημα για όσα γράφτηκαν δαμέσα

    αφού έχεις άποψη για το zeitgeist πε μας ποια εν τα λάθη του

    αλλοιώς παρέτα να κλάνεις τζαι να μεν λαλείς τίποτε

    τζαι πάλε εν κατάλαβω γιατί τούτο που είπες με τον πληθωρισμό έshει να κάμει με ότιδηποτε ειπώθηκε δαμέ

    είπεν κανένας να τυπωνουνται τζαι άλλα χρήματα που το κράτος;

    οπότε εν κολλά με τίποτε

    οπότε βασικά έγραψες δύο σχόλια τζαι εν είπες ακόμα απολύτως τίποτε

    εν πολλά μεγάλον επιτευγμα τουτον πάντως

    να μιλάς τζαι να μην λαλείς τίποτε
12. Άρης

    Αυγούστου 18, 2010 στις 11:04 μμ (Επεξεργασία)

    Κοίτα, osr, νόμιζα ότι ήταν ξεκάθαρο ότι αναφερόμουν μόνο στην οικονομική έννοια της λέξης “αξία”. Η συναισθηματική αξία κλπ είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Για το ότι δεν χρειάζονται χρήματα και όλα αυτά, ωραία, αλλά δεν είναι το θέμα της συζήτησης. Δεν θέλω να μιλήσω για το πως θα είναι η ιδανική κοινωνία. Με ενδιαφέρει να κατανοήσω την υπάρχουσα. Επίσης δεν έχει σημασία η ηθική πλευρά του ζητήματος. Το τι είναι δίκαιο σε σχέση με το πόσο σκληρά δούλεψε κάποιος, ή πόσες ώρες, η πόσο σημαντικό ήταν το αποτέλεσμα της εργασίας τους, δεν έχει να κάνει με τον καπιταλισμό. Φυσικά υπάρχει αδικία και όλα αυτά, αλλά είναι αυτόν τον άδικο κόσμο που προσπαθούμε να καταλάβουμε εδώ, και όχι τον ιδανικό. Τα χρήματα έχουν ανταλλαχτική αξία, γιατί μπορείς να τα δόσεις σε ένα οποιοδήποτε έμπορα και να πάρεις μέρος τον εμπορευμάτων του. Το θέμα είναι πως προκύπτει αυτή η ανταλλαχτική αξία και τι σημαίνει το σύνολο της αξίας όλων των νομισμάτων ενός κράτους; Πως καθορίζεται; Γιατί δεν είναι λιγότερο ή περισσότερο;

    Δεν περιμένω κατ’ ανάγκην απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα, γιατί είναι δύσκολο και δεν ξέρω κανέναν που το έχει απαντήσει – χωρίς να λέω ότι δεν υπάρχει. Αλλά θεωρώ ότι μιλώ με κάποιον που προβληματίζεται όπως κι εγώ και εκθέτω τους δικούς μου προβληματισμούς.

    Θα ήθελα όμως απάντηση στο ερώτημα που θέτω για τρίτη φορά: μιλώ για μια διαφορά ανάμεσα στο χρήμα που εκδίδει η κεντρική τράπεζα, και στο “χρήμα” που εκδίδουν οι ιδιωτικές τράπεζες. Δηλαδή στο “central bank money” και στο “commercial bank money”. Λέω ότι δεν είναι το ίδιο πράγμα και εξηγώ γιατί. Ας μην ξαναγράψω τα ίδια. Συμφωνείς ότι υπάρχει αυτή η διαφορά ή όχι και γιατί;

    m4trix87, διάβασα το λήμα του wikipedia για το οποίο παραθέτεις λινκ, και ομολογώ ότι τίνω να συμφωνήσω με τον achilleas ότι το “money as debt” έχει λάθη και μάλιστα σοβαρά. Αλλά θα πάρει χρόνο για να το παρουσιάσω και δεν τον έχω αυτή την στιγμή. Εξάλλου, δεν τέλιωσε η προηγούμενη κουβέντα – αν θέλεις δώσε την δική σου απάντηση στο ερώτημά μου.

    achilleas, δεν είσαι ευγενικός. Μας αφήνεις να διαβάσουμε ένα πολύ μεγάλο όγκο κειμένων για να ανακαλύψουμε μέσα τις ελάχιστες πληροφορίες που αφορούν το θέμα μας. Μάλιστα στο λινκ του Wikipedia δεν βρήκα τίποτα σχετικό. Και επιπλέον τα λινκς σου αναφέρονται στο zeitgeist και όχι στο εν λόγω ντοκυμαντερ.

    Να σημειώσω ότι υπάρχουν δύο “money as debt” στο YouTube, χωρίς να συμπεριλάβουμε και τα δύο αποσπάσματα από τα zeitgeist 1 και 2. Προέρχονται από την ίδια πηγή. Το πρώτο ονομάζεται απλώς “money as debt”: http://www.youtube.com/watch?v=vVkFb26u9g8. Το δεύτερο είναι το Money as Debt II – Promises Unleashed:http://www.youtube.com/watch?v=_doYllBk5No&feature=related
13. osr

    Αυγούστου 18, 2010 στις 11:33 μμ (Επεξεργασία)

    μα νομίζω είναι καθαρό ότι αναφέρεμαι στο σήμερα και στον τρόπο που λειτουργεί το σύστημα

    απλά ανέφερα τον συλλογισμό του μπέργκμαν για το πως υπολογίζεται η αξία και η τιμή και νομίζω είναι σωστοί οι προβληματισμοί

    ούτε μίλησα για δίκαιο άδικο κλπ

    απλά ανάμεσα σε άλλα είπα και την γνώμη μου για την ύπαρξη του χρήματος κλπ

    μιλάς για το σύνολο της αξίας των νομισμάτων ενός κράτους

    και σου απαντώ ότι δεν υπάρχει τέτοιο σύνολο

    αφού το χρήμα αναπαράγεται διαρκώς από τις τράπεζες

    τώρα γιατί πχ ένα λίτρο γάλα αξίζει τόσα ευρώ κλπ

    αυτό θεωρητικά έχει να κάνει με την προσφορά και την ζήτηση

    και φυσικά το ποσοστό του κέρδους του έμπορα κλπ

    κατά τη γνώμη μου θεωρώ ότι το πιο σημαντικό αγαθό στον κόσμο μας αυτή την στιγμή είναι το πετρέλαιο που είναι η κινητήριος δύναμη της βιομηχανίας αυτή την στιγμη τουλάχιστον

    η τιμή του καθορίζει απόλυτα την αξία όλων των προιόντων

    πως καθορίζεται αυτή; μα φυσικά μονοπωλιακά από τις εταιρείες όπως η bp του κόλπου του μεξικού η shell της νιγηρίας κλπ

    αυτοί αποφασίζουν σε απόλυτο βαθμό την τιμή του πετρελαίου

    φυσικά δεν μπορούν να την ανεβάσουν σε βαθμό ώστε να μην μπορεί να αγοραστεί

    αλλά κατά τη γνώμη μου έτσι καθορίζονται οι τιμές σε όλα τα προιόντα

    φυσικά και παίζει ρόλο η προσφορά και η ζήτηση αλλά και άλλοι παράγοντες

    πχ η τεράστια αύξηση της γης στην κύπρο έχει ν α κάνει άμεσα με την κατάργηση του νόμου περι τόκου και την εισαγωγή του νόμου περι φιλευθερεοποιήσεως των επιτοκίων

    ο νόμος περί τόκου όριζε απλά ότι σε καμιά περίπτωση ο τόκος δεν μπορεί να ξεπεράσει το διπλάσιο του αρχικου κεφαλαίου

    δηλαδή για δάνειο 2 χιλιάδων λιρών η τράπεζα δεν μοπρούσε να διεκδικήσει τόκους πέραν των 4 χιλιάδων λιρών

    αυτό καταργήθηκε το 2001 και αμέσως όλα πήγαν προς τα πάνω

    λόγω των δανείων αέρα που έδιναν οι τράπεζες σε ανθρώπους χαμηλόμισθους ακριβώς όπως έγινε στις ηπα όπως εξήγησα προηγουμένως

    οπότε το πιο βασικό αγαθό που είναι η στέγη η τιμή αγοράς του ειναι βασικά αυθαίρετη

    αφού δεν υπάρχει λογική εξήγηση πως ένα τριάρι διαμερίσμα στον στρόβολο με μεγάλη βεράντα που το 2003 αγοράστηκε 59 χιλιάδες λίρες

    σήμερα ένα ανάλογο διαμέρισμα αξίζει 300 χιλιάδες ευρώ δηλαδή σχεδόν 180 χιλιάδων λίρες

    αύξηση μέσα σε 7 χρόνια 120 χιλιάδων λιρών

    αύξηση 200%

    οπότε τώρα το θέμα είναι το εξής: οι 800 λίρες του 2003 αξίζουν το ίδιο με τις 800 λίρες του 2010;;

    όχι βέβαια γιατί το κόστος ζωής αυξήθηκε κατακόρυφα

    επί της ουσίας θεωρώ ότι το central bank money δεν έχει διαφορά με το commercial bank money

    όπως και εγώ το εξήγησα πριν γιατί στην ουσία χρήμα είναι και αυτό που υπάρχει και σε digital μορφή στους υπολογιστές της τράπεζες

    μπορεί να κάνω και λάθος φυσικά

    λες ότι το money as debt έχει λάθη και μάλιστα σοβαρά και είναι καλό να τα παραθέσεις αυτά γιατί θα ήθελα να δω αν πράγματι ισχύει αυτό που είναι κάτι πολύ σοβαρό για μένα
14. m4trix87

    Αυγούστου 19, 2010 στις 1:11 πμ (Επεξεργασία)

    Μα αφού η wikipedia εξηγά ακριβώς τον μηχανισμό-αλλεπάλληλος δανεισμός-όπως κάνει το money as debt.Τυχόν ποσοτικά λάθη(πχ 5πλασιο παραγόμενο χρήμα αντί 10πλασιο)ίσως να υπάρχουν,αλλά η ουσία παραμένει.

    Που είναι το λάθος?
15. achilleas

    Αυγούστου 19, 2010 στις 10:31 μμ (Επεξεργασία)

    re ari signomi enomiza en gia to zeitgeist addendum pou miluses, enomiza en to idio prama

    en eimai agenis re file apla en exo ora na grafo ektheseis

    ta lefta pou kamnei kivernisi je jina pou kamnoun oi trapezes to idio prama enei

    eida to miso to money as debt 2, aurio enna do to allo miso
16. achilleas

    Αυγούστου 20, 2010 στις 11:09 μμ (Επεξεργασία)

    vasika to Money as debt 2: promises unleashed κατηγορει το παρον συστημα οπου οι τράπεζες μπορουν να δημιουργήσουν χρήμα, και ετσι εχουμε πληθωρισμό και το συνολικο χρεος τελοσπαντων πρεπει να αυξανεται συνέχεια για να διατηρείται το συστημα

    νταξει εσιει τζ αλλους που τα λαλουν τουτα, οτι πρεπει να επιστρεψουμε στο γκολτ στανταρτ, κτλ. ο τυπος δαμε λαλει για digital coin που θα εχει μια συγκεκριμενη ποσοτητα και ετσι το χρημα δεν θα χανει την αξια του

    ενιγουει
    εν σωστα οσα λαλει αλλα παλε εν μισες αληθειες.
    εν γενικα αποδεκτο οτι ο αποπληθωρισμός εν χειρότερος που τον πληθωρισμό, γιατι σε συνθηκες αποπληθωρισμού κανενας δεν ξοδευει δεν επενδυει πουθενα

    αμα δεν μεγαλωνει η ποσοτητα του χρηματος αναλογα με την παραγωγη προιντων εχουμε αποπληθωρισμό

    επισης τουντο συστημα που έχουμε τωρα δινει ευελιξια στις κυβερνησεις να τυπωσουν οσο χρημα χρειαζουνται, δλδ αν γινει ενα τσουναμι τζαι διαλυσει τα ουλλα, με φιξαρισμενη ποσοτητα χρηματος η κυβερνηση εν θα μπορει να ξοδεψει οσα θελει για να σασει τα πραματα, αν θα δανειστει εννα πρεπει να τοκαμει με τεραστια επιτοκια

    που την αλλη με το τωρινο συστημα το χρημα χανει την αξια του με την παροδο του χρονου

    εν θεμα ισορροπιας τζαι σωστης πολιτικης

    http://en.wikipedia.org/wiki/Gold_standard
    http://en.wikipedia.org/wiki/Deflation
17. m4trix87

    Αυγούστου 21, 2010 στις 7:45 πμ (Επεξεργασία)

    Δεδομένου ότι οι κυβερνήσεις ενδιαφέρονται για το καλό…
    και αυτό είναι ένα ΠΟΛΥ μεγάλο “δεδομένου”…
18. Άρης

    Αυγούστου 21, 2010 στις 4:29 μμ (Επεξεργασία)

    Κατ’ αρχην απολογούμαι που άργησα να απαντήσω, αλλά δεν έβρισκα χρόνο. Να τι βρίσκω λάθος με το money as debt:

    Από το wikipedia:
    Fractional-reserve banking is the banking practice in which banks keep only a fraction of their deposits in reserve (as cash and other highly liquid assets) and create the remainder as ‘cheque book money’, while maintaining the simultaneous obligation to redeem all these deposits upon demand.

    Όπως το καταλαβαίνω εγώ, απλώς λέει ότι τα λεφτά των καταθέσεων των πελατών τους τα δανείζουν, ή τα επενδύουν με άλλους τρόπους, κρατώντας μόνο ένα μικρό μερος στα ταμεία (ή στην κεντρική τράπεζα). Που λέει ότι μπορούν να δανείσουν ποσό πολλαπλάσιο των καταθέσεων;

    Να ακόμα ένας ορισμός από ένα λινκ που το wikipedia παραθέτει ως πηγή:
    FRACTIONAL RESERVE BANKING
    The practice of holding (only) a portion of overall assets in cash or cash equivalents (required reserves) in order to meet short-term obligations immediately upon demand. Money which is not held in reserve is invested, usually loaned out so as to generate interest income. Some reserves support savings accounts and time deposits (deposits which earn interest but don’t allow you to write cheques on). Banking evolved so as to also permit a fractional reserve for “checkable deposits”. The majority of world banking systems today follow this model of fractional banking.
    http://www.bankintroductions.com/definition.html

    Το money as debt (το πρώτο) λέει ότι, η τράπεζα έχει αρχικά $1111,12 ως “reserve deposit” στην κεντρική τράπεζα, και με αυτά μπορεί να κάνει δάνειο $10.000 δολλάρια. Επειδή, όπως λέει, το “reserve ratio” είναι 9:1. Αυτό δεν μου φαίνεται ότι ισχύει. Η αν ισχύει, το wikipedia δεν λέει κάτι τέτοιο – το αντίθετο μάλιστα, όπως θα δούμε. Φυσικά osr, αν έχεις τον νόμο ή άλλες πηγές που το εξηγούν διαφορετικά, τότε εντάξει, δεν επιμένω – θα περιμένω να μου τα φέρεις. Αλλά προς το παρόν συνεχίζω όπως το κατάλαβα: Η τράπεζα μπορεί να δανείσει μόνο τα 8/9 από τα $1111,12 – δηλαδή κάπου $987,66 και να κρατήσει το 1/9, κάπου $123,46.

    Εξάλλου στο en.wikipedia/reserve requirements έτσι εξηγεί τον όρο “reserve ratio”:
    The reserve requirements (or cash reserve ratio) is a state bank regulation that sets the minimum reserves each bank must hold to customer deposits and notes. It would normally be in the form of fiat currency stored in a bank vault (vault cash), or with a central bank.

    Και πιο κάτω λέει: if banks only have to hold 10% of deposits, they will lend the other 90% of deposits.

    Αυτή είναι όλη η ιστορία. Τώρα, πως η τράπεζα δημιουργεί νέα χρήματα; Ως εξής:

    Έστω ότι ένας καταθέτης βάζει $100 στον λογαριασμό του, για τον οποίο έχει βιβλιάριο επιταγών. Τότε μπορεί να κόψει επιταγές αξίας $100. Οι επιταγές αυτές είναι το “commercial bank money” ενώ τα χρήματα που ο πελάτης έδωσε στην τράπεζα είναι το “central bank money”. Η τράπεζα μπορεί να δανίσει πες το 90% (αν το reserve ratio είναι ένα προς δέκα), δηλαδή $90. Τα $10 δολλάρια που κατακράτησε έχουν αφαιρεθεί από την κυκλοφορία και δεν δικαιούται να τα χρησιμοποιήσει, οπότε με αυτή την πράξη έχουν μείνει στην κυκλοφορία $190. Άρα έχουν δημιουργηθεί 90 καινούρια δολλάρια. Τώρα, τα $90 μπορούν να κατατεθούν ξανά στην ίδια ή σε άλλη τράπεζα, και επομένως το 90% από αυτά να ξαναδανιστεί. Η νέα τράπεζα θα δανείσει τότε τα $81 και θα κρατήσει τα $9. Εντομεταξύ τα $90 δολλάρια που κατατέθηκαν έχουν μετατραπεί σε “commercial bank money”, γιατί ο καταθέτης μπορεί να κόψει επιταγές ίσης αξίας. Συνολικά λοιπόν έχουμε τα $190 συν τα νέα $81 = $271. Αν συνεχίσουμε με αυτό τον τρόπο, έχουμε μια φθίνουσα αριθμητική σειρά: $100 + $90 + 81 + $72.90 + … =$1000. Το παράδειγμα αυτό είναι από το en.wikipedia/reserve requirements, αλλά έχει ένα παρόμοιο και στο en.wikipedia/Fractional-reserve banking.

    Τώρα, ας το εφαρμόσουμε αυτό στο παράδειγμα του money as debt. Τα $1111,12 αφού κατατέθηκαν από τους επενδητές, έχουν μετατραπεί σε “commercial bank money”, αν εκδόθηκαν επιταγές στην αξία τους. Επίσης τα $987,66 ξαναδανίστηκαν, επομένως το συνολικό χρήμα σε κυκλοφορία είναι $2098,78 Αν τα $987,66 κατατέθηκαν ξανά, τότε η τράπεζα με R=1/9 μπορεί να δανείσει $877,92 και να κρατήσει $109,74 – σύνολο $2976,70 σε κυκλοφορία. Συνεχίζοντας: 8/9x$877,92 = $780,37. $2976,70 + $780,37 = $3757,07 –> 8/9x$780,37 = $639,66. $3757,07 + $639,66 = $4450,73 κ.ο.κ. Το αποτέλεσμα είναι $10.000. Δηλαδή τα αρχικά $1111,12 μπορούν να παράξουν το μέγιστο $10.000 και όχι $100.000 όπως λέει η ταινεία.

    Εξάλλου, αν με τα αρχικά $1111,12 κατάθεσης μπορούσε να δανείσει 9 φορές τόσα, δηλαδή $10.000, τότε αυτά θα έμπαιναν ξανά σε ένα λογαριασμό, θα δανίζονταν ξανά επί 9 φορές, δηλαδή $90.000, μετά ξανά το ίδιο, $810.000 κ.ο.κ. Η σειρά δεν είναι φθίνουσα αλλά γεωμετρική πρόοδος που πάει στο άπειρο. Στην ταινεία πρώτα πολλαπλασίασαν επί 9 και ύστερα άρχιζαν να βρίσκουν τα 8/9. Σαν να αντίστρεψαν το R=1/9 σε R=9/1 και μετά το επανέφεραν στο κανονικό του.

    Επίσης είναι και το money multiplier: “The money multiplier, m, is the inverse of the reserve requirement, R”. Όταν R=1/9 τότε m=9. “This number is multiplied by the initial deposit to show the maximum amount of money it can be expanded to”. Έτσι ξέρουμε πως τα $1111,12, πολλαπλασιαζόμενα με 9 θα δόσουν το μέγιστο των χρημάτων που μπορούν να δημιουργηθούν, δηλαδή $10.000. Το εξηγά και με παράδειγμα στο en.wikipedia/Fractional-reserve banking, με αρχικό ποσό $100 και R=20%, οπότε m=5 και το τελικό ποσό $500. Είναι το παράδειγμα που εξηγεί προηγουμένως αναλυτικά.

    Άρα όχι, δεν μπορεί να δανίσει πολλαπλάσιο των αρχικών καταθέσεων, αλλά κλάσμα. Γι’ αυτό λέγεται και Fractional reserve banking και όχι multiplicational reserve banking. Τώρα που τα έγραψα και τα βλέπω έτσι μου φαίνεται δύσκολο να είναι λάθος. Μάλλον το φιλμάκι είναι πατάτα.
19. osr

    Αυγούστου 21, 2010 στις 10:17 μμ (Επεξεργασία)

    σύμφωνα με το νόμο περί Τραπεζικών Εργασιών

    εδώ μια ανεπίσημη έκδοση του
    http://www.centralbank.gov.cy/media/pdf_gr/GR_anep._enopiisi_BANKING_LAW_1997_2009_4.pdf

    γιατί λόγω κωδικού δεν με αφήνει ο παροχέας να τον κατεβάσω από το leginet

    το πιο σημαντικό άρθρο που μας ενδιαφέρει εδώ είναι το εξής:

    Άρθρο 11, 1
    Απαγορεύεται σε τράπεζα που συστάθηκε στη Δημοκρατία
    (β) να επιτρέψει όπως η συνολική αξία όλων των μεγάλων χρηματοδοτικών ανοιγμάτων όπως αυτά ορίζονται στο εδάφιο (4) υπερβούν οποτεδήποτε τα οκτακόσια τοις εκατό της κεφαλαιακής της βάσης ή οποιοδήποτε άλλο χαμηλότερο ποσοστό που η Κεντρική Τράπεζα ήθελε οποτεδήποτε ορίσει ”

    δηλαδή με μια πρώτη ερμηνεία που κάνω, αν δεν κάνω λάθος για μεγάλα χρηματοδοτικά ανοίγματα
    η τράπεζα μπορεί να δανείσει μέχρι και 800% περισσότερα από όσα έχει

    δηλαδή αν έχει 10 εκατομύρια ευρώ μπορεί να δανείσει σε αυτή την περίπτωση 80 εκατομύρια που δεν έχει

    η πλέον βασική νομική αρχή είναι ότι ότιδήποτε δεν απαγορεύεται επιτρέπεται

    άρα από την στιγμή που για απλά χρηματοδοτικά ανοίγματα ως ορίζεται στο (α) δεν υπάρχει κανένα απαγορευτικό αυτό σημαίνει ότι καταρχήν δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο όριο στο ποσοστό αέρα που μπορεί να δανείσει μια τράπεζα στην Κύπρο

    εξ όσων με ενημέρωσε κάποιος φίλος γνωστός μου τραπεζικός αυτή την στιγμή το αποθεματικό στην Κύπρο είναι 10 προς 1

    οπότε αυτό που μπορώ να σκεφτώ αυτή την στιγμή έιναι ότι αυτό το αποθεματικό ίσως να καθορίζεται από κάποια εσωτερική εγκύκλιο της Κεντρικής Τράπεζας

    αυτά εκ πρώτης όψεως, ίσως κάνω λάθος στην ερμηνεία που κάνω εδώ αλλά θα το ψάξω περισσότερο και θα επανέλθω

    ποιο κάτω παραθέτω τα πιο σημαντικά άρθρα του νόμου κατά τη γνώμη μου

    “Ηλεκτρονικό χρήμα σημαίνει νομισματική αξία αντιπροσωπευόμενη από απαίτηση έναντι του εκδότη τη οποία:

    (ι) είναι αποθηκευμένη σε ηλεκτρονικό απόθεμα
    (ιι) έχει εκδοθεί κατόπιν παραλαβής χρηματικού ποσού τουλάχιστον ίσου με την εκδοθείσα νομισματική αξία
    (ιιι) γίνεται δεκτή ως μέσο πληρωμής από άλλες επιχειρήσεις πέραν της εκδότριας

    Ηλεκτρονικός υπολογιστής σημαίνει οποιαδήποτε ηλεκτρονική συσκευή για την αποθήκευση ή επεξεργασία πληροφοριών

    Ίδρυμα ηλεκτρονικού χρήματος σημαίνει νομικό πρόσωπο άλλο από τράπεζα το οποίο εκδίδει μέσα πληρωμής υπό μορφή ηλεκτρονικού χρήματος

    Κατάθεση σημαίνει ποσό χρημάτων που καταβάλλεται ή εισπράττεται με όρους-
    (α) βάσει των οποίων θα αποπληρωθεί με τόκο ή χωρίς τόκο ή υπέρ το άρτιο είτε σε πρώτη ζήτηση ή σε τακτή προθεσμία ή υπό όρους που συμφωνούνται από ή εκ μέρους του προσώπου που καταβάλλει και του προσώπου που εισπράττει το ποσό αλλά
    (β) οι οποίοι δε σχετίζονται με την πώληση ή τη διάθεση αγαθών ή περιουσιακών στοιχείων, την παροχή υπηρεσιών ή την έκδοση χρεωστικών ομολόγων ή μετοχών

    Οδηγία 2005/48/ΕΚ 14/6/2006 ως τροποποιήθηκε από την οδηγία 2007/18/ΕΚ

    Πιστωτικό ίδρυμα σημαίνει
    (α) επιχείρηση της οποίας η δραστηριότητα συνίσταται στην αποδοχή καταθέσεων ή άλλων επιστρεπτέων κεφαλαίων από το κοινό και στη χορήγηση πιστώσεων για ίδιο λογαριασμό και η οποία κατέχει σχετική άδεια λειτουργίας από αρμόδια αρχή κράτους μέλους ή τρίτης χώρας και περιλαμβάνει
    (ι) τράπεζα και
    (ιι) συνεργατικό πιστωτικό ίδρυμα με την έννοια που αποδίδουν στον όρο αυτό ο περί Συνεργατικών Εταιρειών Νόμος ή
    (β) ίδρυμα ηλεκτρονικού χρήματος

    Τράπεζα σημαίνει νομικό πρόσωπο στο οποίο χορηγήθηκε άδεια για τη διεξαγωγή τραπεζικών εργασιών δυνάμει των διατάξεων του παρόντος νόμου
    Τραπεζικές εργασίες σημαίνει εργασίες οι οποίες διεξάγονται στη Δημοκρατία ή στο εξωτερικό από τη Δημοκρατία και συνίστανται στο δανεισμό χρημάτων που προέρχονται από την ανάληψη υποχρεώσεων έναντι του κοινού υπό μορφή καταθέσεων αξιογράφων ή άλλων στοιχείων αποδεικτικής οφειλής

    Χρηματοπιστωτικό μέσο σημαίνει κάθε σύμβαση με την οποία δημιουργείται τόσο ένα χρηματοοικονομικό στοιχείο ενεργητικού για το ένα συμβαλλόμενο μέρος όσο και ένα χρηματοιικονομικό στοιχείο ενεργητικού για το ένα συμβαλλόμενο μέρος όσο και ένα χρηματοοικονομικό στοιχείο παθητικού ή μέσο ιδίων κεφαλαίων για το έτερο συμβαλλόμενο μέρος

    Άρθρο 4, 2(β)
    Ανεξάρτητα από τις διατάξεις οποιουδήποτε άλλου νόμου η Κεντρική Τράπεζα δε χορηγεί άδεια σε τράπεζα που συστάθηκε στην δημοκρατία όταν η τράπεζα δεν έχει χωριστά ίδια κεφάλαια ή όταν το αρχικό κεφάλαιο είναι μικρότερο από 5 εκατομύρια ευρώ
    (γ) για τους σκοπούς της παραγράφου (β) ο όρος αρχικό κεφάλαιο περιλαμβάνει:
    (ι) το εκδοθέν και καταβληθέν κεφάλαιο της τράπεζας αποτελούμενο από σύνηθες μετοχικό κεφάλαιο και μη εξαγοράσιμες μη σωρευτικές προνομικούχες μετοχές
    (ιι) τη διαφορά από την έκδοση μετοχών της τράπεζας υπέρ το άρτιο
    (ιιι) τα αποθεματικά της τράπεζας εξαιρουμένων των αποθεματικών αναπροσαρμογής και
    (ιν) τα αδιανέμητα κέρδη προηγούμενων χρήσεων της τράπεζας που μεταφέρονται στο λογαριασμό κερδοζημιών μέσω της διάθεσης του τελικού αποτελέσματος μετά την αφαίρεση των προβλεπομένων τελικών μερισμάτων ανεξάρτητα αν αυτά δεν έχουν ακόμα δηλωθεί, καθώς και τα προσωρινά κέρδη τρέχουσας χρήσης νοουμένου ότι τα προσωρινά αυτά κέρδη έχουν ελεγχθεί από εγκεκριμένους ελεγκτές και η Κεντρική Τράπεζα έχει λαβει ικανοποιητικές αποδείξεις ότι το ύψος τους έχει εκτιμηθεί σύμφωνα με τις αρχές που καθορίζονται στα Διεθνή Πρότυπα Χρηματοοικονομικής Πληροφόρησης και είναι καθαρά από κάθε προβλέψιμη επιβάρυνση και πρόβλεψη για μερίσματα

    Άρθρο 11, 1
    Απαγορεύεται σε τράπεζα που συστάθηκε στη Δημοκρατία –
    (α) Να επιτρέψει όπως η συνολική αξία των χρηματοδοτικών ανοιγμάτων που παρέχει στο ίδιο πρόσωπο υπερβεί οποτεδήποτε τα είκοσι πέντε τοις εκατό της κεφαλαιακής της βάσης ή οποιοδήποτε άλλο χαμηλότερο ποσοστό που η Κεντρική Τράπεζα ήθελε όποτεδήποτε ορίσει:
    Νοείται ότι η Κεντρική Τράπεζα δύναται να επιτρέψει χρηματοδοτικά ανοίγματα ποσοστού πέραν του είκοσι πέντε τοις εκατόν (25%) της κεφαλαιακής βάσης τράπεζας νοουμένου ότι η υπέρβαση σχετίζεται με ανοίγματα στο χαρτοφυλάκιο συναλλαγών όπως ορίζονται με Οδήγια για την κεφαλαιακή επάρκεια που εκδίδεται από την Κεντρική Τράπεζα δυνάμει του άρθρου 41 και καλύπτεται με επιπρόσθετη κεφαλαιακή απαίτηση όπως καθορίζεται από την Κεντρική Τράπεζα δυνάμει του άρθρου 21
    (β) να επιτρέψει όπως η συνολική αξία όλων των μεγάλων χρηματοδοτικών ανοιγμάτων όπως αυτά ορίζονται στο εδάφιο (4) υπερβούν οποτεδήποτε τα οκτακόσια τοις εκατό της κεφαλαιακής της βάσης ή οποιοδήποτε άλλο χαμηλότερο ποσοστό που η Κεντρική Τράπεζα ήθελε οποτεδήποτε ορίσει

    Άρθρο 11, 4
    (α) Χρηματοδοτικό άνοιγμα σε σχέση με πρόσωπο σημαινει τη χορήγηση οποιουδήποτε δανείου ή το άνοιγμα τρεχούμενου χρεωστικού λογαριασμού για το πρόσωπο αυτό ή τη χορήγηση οποιασδήποτε χρηματοδοτικής μίσθωση (financial leasing) συμπεριβαλαμβομένης και χρηματοδότησης με ενοικιαγορά ή την προεξόφληση γραμματίου ή συναλλαγματικής για την οποία το πρόσωπο αυτό υπέχει ευθύνη είτε ως αποδέκτης είτε ως εκδότης είτε ως οπισθογράφος ή τη χορήγηση οποιασδήποτε οικονομικής εγγύησης ή την ανάληψη οποιασδήποτε άλλης οικονομικής ευθύνης ή υποχρέωσης για λογαριασμό του προσώπου αυτού ή τη συμμετοχή σε αξίες που εκδόθηκαν από το πρόσωπο αυτό ή την ανάληψη οποιασδήποτε υποχρέωσης για τη χορήγηση οποιωνδήποτε από τα πιο πάνω και περιλαμβάνει οποιεσδήποτε από τις πιο πάνω πράξεις που γίνονται προς όφελος τρίτου με την εγγύηση του προσώπου αυτού περιλαμβάνει δε οποιοδήποτε άλλο άμεσο ή έμμεσο στοιχείο ενεργητικού εντός ή εκτός ισολογισμού τράπεζας σε σχέση με το πρόσωπο αυτό
    (β) μεγάλο χρηματοδοτικό άνοιγμα σημαίνει χρηματοδοτικό άνοιγμα που παραχωρείται στο ίδιο πρόσωπο όταν η αξία του ισούται ή υπερβαίνει το δέκα τοις εκατό της κεφαλαιακής βάσης τράπεζας

    Άρθρο 20
    Τράπεζα που συστάθηκε στη δημοκρατία οφείλει να έχει καθόλη τη διάρκεια της λειτουργίας της ελάχιστα ίδια κεφάλαια τριών εκατομυρίων λιρών ή οποιοδήποτε μεγάλυτερο ποσό που η Κεντρική Τράπεζα θα ορίσει

    Η Οδηγία 2006/48/EK του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2006 , σχετικά με την ανάληψη και την άσκηση δραστηριότητας πιστωτικών ιδρυμάτων (αναδιατύπωση) (Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ) όπως ορίζεται στο νόμο
    http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2006:177:0001:01:EL:HTML
20. Άρης

    Αυγούστου 22, 2010 στις 2:25 μμ (Επεξεργασία)

    OSR, ευχαριστώ για τα λινκς, ίσως φανούν χρήσιμα. Φυσικά είναι πολύ μεγάλα για να τα διαβάσω ολόκληρα, προς το παρόν.

    Νόμος:
    “Απαγορεύεται σε τράπεζα που συστάθηκε στη Δημοκρατία… …(β) να επιτρέψει όπως η συνολική αξία όλων των μεγάλων χρηματοδοτικών ανοιγμάτων όπως αυτά ορίζονται στο εδάφιο (4) υπερβούν οποτεδήποτε τα οκτακόσια τοις εκατό της κεφαλαιακής της βάσης ή οποιοδήποτε άλλο χαμηλότερο ποσοστό που η Κεντρική Τράπεζα ήθελε οποτεδήποτε ορίσει”

    Ερμηνεία:
    “…με μια πρώτη ερμηνεία που κάνω, αν δεν κάνω λάθος για μεγάλα χρηματοδοτικά ανοίγματα η τράπεζα μπορεί να δανείσει μέχρι και 800% περισσότερα από όσα έχει δηλαδή αν έχει 10 εκατομύρια ευρώ μπορεί να δανείσει σε αυτή την περίπτωση 80 εκατομύρια που δεν έχει”.

    Εντάξει, εγώ δεν καταλαβαίνω με την πρώτη ανάγνωση τη θέλει να πει ο νόμος αυτός γιατί δεν γνωρίζω την σημασία των δύο βασικών εννοιών του: α) Κεφαλαιακή βάση β) Μεγάλα χρηματοδοτικά ανοίγματα. Η δεύτερη όμως ορίζεται μέσα στο κείμενο του νόμου με αρκετά κατανοητό τρόπο:

    4) Για τους σκοπούς του Νόμου αυτού –
    (α) ‘χρηματοδοτικό άνοιγμα’ σε σχέση με πρόσωπο σημαίνει τη χορήγηση οποιουδήποτε δανείου ή το άνοιγμα τρεχούμενου χρεωστικού λογαριασμού για το πρόσωπο αυτό, ή τη χορήγηση οποιασδήποτε χρηματοδοτικής μίσθωσης (financial leasing), συμπεριλαμβανομένης και χρηματοδότησης με ενοικιαγορά, ή την προεξόφληση γραμματίου ή συναλλαγματικής για την οποία το πρόσωπο αυτό υπέχει ευθύνη είτε ως αποδέκτης είτε ως εκδότης είτε ως οπισθογράφος, ή τη χορήγηση οποιασδήποτε οικονομικής εγγύησης, ή την ανάληψη οποιασδήποτε άλλης οικονομικής ευθύνης ή υποχρέωσης για λογαριασμό του προσώπου αυτού, ή τη συμμετοχή σε αξίες που εκδόθηκαν από το πρόσωπο αυτό, ή την ανάληψη οποιασδήποτε υποχρέωσης για τη χορήγηση οποιωνδήποτε από τα πιο πάνω και περιλαμβάνει οποιεσδήποτε από τις πιο πάνω πράξεις που γίνονται προς όφελος τρίτου με την εγγύηση του προσώπου αυτού, περιλαμβάνει δε οποιοδήποτε άλλο άμεσο ή έμμεσο στοιχείο ενεργητικού εντός ή εκτός ισολογισμού τράπεζας σε σχέση με το πρόσωπο αυτό·
    (β) ‘μεγάλο χρηματοδοτικό άνοιγμα’ σημαίνει χρηματοδοτικό άνοιγμα, που παραχωρείται στο ίδιο πρόσωπο, όταν η αξία του ισούται ή υπερβαίνει το δέκα τοις εκατό της κεφαλαιακής βάσης της τράπεζας

    Με λίγα λόγια, η διάταξη αυτή του νόμου περιορίζει την τράπεζα από το να δανείσει με οποιοδήποτε τρόπο ένα μεγάλο κεφάλαιο σε ένα μόνο πρόσωπο (νομικό πρόσωπο;). Το κεφάλαιο αυτό προσδιορίζεται ως το 800% της κεφαλαιακής της βάσης. Αν η κεφαλαιακή βάση περιλαμβάνει τις καταθέσεις των πελατών της τράπεζας, τότε έχεις δίκαιο εσύ, γιατί σημαίνει ότι δανίζει περισσότερα χρήματα απ’ όσα έχει, όχι μόνο ως δικό της κεφάλαιο αλλά και ως δάνειο από άλλους (καταθέσεις). Αν όμως η κεφαλαιακή βάση δεν περιέχει τις καταθέσεις αλλά μόνο όσα κεφάλαια της ανήκουν, τότε τα χρήματα που δανίζει προέρχονται μάλλον από τις καταθέσεις αυτές, πράγμα που είναι σύμφωνο με όσα έγραψα εγώ.
    Αναζήτησα τον όρο στο google και βρήκα αυτό:
    http://www.eurobanktrader.gr/el-GR/dictionary/202
    Κεφαλαιακή βάση: Η σύνθεση, η διάρθρωση του κεφαλαίου μιας επιχείρησης π.χ κοινές και προνομιούχες μετοχές, δανειακά και ίδια κεφάλαια, τα αποθεματικά, οι επενδύσεις κλπ.

    Τώρα πρέπει να βρούμε τους όρους αυτού του ορισμού. Από την ίδια πηγή:

    Ιδια κεφάλαια: Τα ίδια κεφάλαια ή καθαρή θέση μιας επιχείρησης περιλαμβάνουν το μετοχικό κεφάλαιο, τα κέρδη που έχουν συσσωρευτεί κατά τα χρόνια που λειτουργεί η εταιρία και δεν έχουν διανεμηθεί, αλλά έχουν επανεπενδυθεί, τα χρήματα που έχουν δώσει κατά καιρούς οι μέτοχοι για αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων, επιδοτήσεις – επιχορηγήσεις και γενικότερα ότι αυξάνει την πραγματική αξία της επιχείρησης. Προκύπτει από την αφαίρεση των υποχρεώσεων από το ενεργητικό.

    Η πηγή δεν εξηγά τον όρο Δανειακά κεφάλαια, και τον αναζήτησα ξανά στο google. Βρήκα ένα κείμενο σε PDF (http://users.uom.gr/~esartz/teaching/macro/Kef25.pdf) που λέει ότι:

    “Δανειακά κεφάλαια είναι το εισόδημα που τα άτομα επιλέγουν να αποταμιεύσουν”

    Από αλλού καταλαβαίνω ότι είναι τα κεφάλαια που η τράπεζα δανίζεται από αλλού. Όλα αυτά φαίνεται να επιβεβαιώνουν την δική σου εκδοχή. Πάντως δεν πείσθηκα ακόμα, θα συνεχίσω να το ψάχνω.
21. Pingback: Αλήθεια που αγνοείτε:Το “χρήμα” ως χρέος-αέρας.. Η ουσία όλων των δεινών του σύγχρονου ανθρώπου VIDEO με ολο το κείμενο- update 2/5/09 « -osr- τί (Επεξεργασία)
22. Pingback: Αλήθεια που αγνοείτε:Το “χρήμα” ως χρέος-αέρας.. Η ουσία όλων των δεινών του σύγχρονου ανθρώπου VIDEO με ολο το κείμενο- update 2/5/09 « -osr- τί (Επεξεργασία)
23. achilleas

    Αυγούστου 22, 2010 στις 5:59 μμ (Επεξεργασία)

    ρε αρη συγχυζεσαι μονος σου

    http://money.howstuffworks.com/personal-finance/banking/bank.htm/printable

    εσιει τζαι διαγραμμα
24. Άρης

    Αυγούστου 22, 2010 στις 6:37 μμ (Επεξεργασία)

    Εν πειράζει achilleas, άμαν αρχίσω τζαι ‘γω να βάλλω λινκς αντί να γράφω, εν θα συγχίζουμε αφού εν θα λέω τίποτε. Απλώς θα υπονοείται ότι τα έχω καταλάβει όλα. Πάντως το λινκς σου δεν λέει τίποτε καινούριο, στο σχεδιάγραμα χρησιμοποιείται το ίδιο παράδειγμα που χρησιμοποίησα τζαι γώ πριν.

    OSR, που την άλλη, γιατί λέει, ορίζοντας το ηλεκτρονικό χρήμα, ότι “έχει εκδοθεί κατόπιν παραλαβής χρηματικού ποσού τουλάχιστον ίσου με την εκδοθείσα νομισματική αξία”; Δεν θα έπρεπε να είναι πολλαπλάσια η αξία του ηλεκρονικού χρήματος;

Η λιτανεία του ευρώ και η σημασία του εθνικού νομίσματος.. Του Δ. Καζάκη….. Στοιχεία από τον Economist: oi ΗΠΑ έχουν δημόσιο χρέος 11,5 ΤΡΙΣ δηλ. 73,3% επί του ΑΕΠ, η Γερμανία έχει δ. χρέος 2,7 ΤΡΙΣ, 82,7% του ΑΕΠ!!! Γαλλία 2,4 ΤΡΙΣ χρέος 89,3% Ιταλία 2,5 ΤΡΙΣ 120,1% ΑΕΠ, η Κύπρος έχει 16 ΔΙΣ χρέος και λιγότερο ποσοστό από τους άλλους με 73% και μπαίνει σε μνημόνιο..ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΚΔΟΣΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΣ κρίση χρέους

Δευτέρα, 31 Δεκεμβρίου 2012

Η λιτανεία του ευρώ και η σημασία του εθνικού νομίσματος

Από τον Δημήτρη Καζάκη

http://dimitriskazakis.blogspot.com/2012/12/blog-post_31.html

Ας αφήσουμε προς στιγμή τον κ. Σαμαρά να ψάχνει εναγωνίως την ανάπτυξη στα αποκαΐδια της ευρωκρατούμενης Ελλάδας, τον κ. Βενιζέλο να ψάχνει για το κόμμα του, τον κ. Κουβέλη να ψάχνει από πού να κρατηθεί, τον κ. Τσίπρα να το παίζει παράγοντας  διεθνούς βεληνεκούς ως άλλος Παπανδρέου, τον κ. Καμμένο να φυλάει καραούλι μπας και του μείνει κανένας βουλευτής και την κ. Παπαρήγα να ξεφτιλίζει με τον χειρότερο τρόπο το κόμμα της. Ας τους αφήσουμε όλους αυτούς κι ας ασχοληθούμε με τα σοβαρά. Με αυτά δηλαδή που αρνούνται να ασχοληθούν όλοι αυτοί.

Έχετε προσέξει τι συμβαίνει όταν μιλούν για το ευρώ; Όλοι τους κάνουν σαν να μιλούν για τα ιερά και όσια, ενώ η κ. Παπαρήγα αρκείται να το ξορκίζει ως τυπικός οπαδός παραθρησκευτικού δόγματος. Όλοι τους στηρίζονται, με την βοήθεια του επίσημου και ανεπίσημου συστήματος μαύρης προπαγάνδας, σ’ έναν φετιχισμό του νομίσματος. Αυτός ο φετιχισμός στηρίζεται στο γεγονός ότι ο κοινός άνθρωπος πιστεύει πώς το ευρώ, ή όποιο άλλο χαρτονόμισμα είναι το ίδιο πράγμα, αρκεί να το έχει στην τσέπη του. Κι επομένως το πιο «ακριβό» νόμισμα σε συναλλακτική αξία, θεωρείται και ως το πιο πολύτιμο νόμισμα. Έτσι το ευρώ ως ένα από τα παγκόσμια αποθεματικά νομίσματα, ως «σκληρό» νόμισμα των διεθνών συναλλαγών, νομίζει ο απλός κόσμος ότι είναι πιο πολύτιμο από κάποιο εθνικό νόμισμα που αφορά μια μικρή οικονομία. Σ’ αυτήν την εντύπωση βασίζεται η ισχύς του ευρώ στην κοινή γνώμη.

Βέβαια, αυτό δεν είναι παρά μόνο μια εντύπωση και τίποτε παραπάνω. Μια εντύπωση που όλο και περισσότερο έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την ζωντανή πραγματικότητα που γίνεται ολοένα και πιο ζοφερή για τα λαϊκά νοικοκυριά. Κι έτσι ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης μεταστρέφεται και οριοθετείται απέναντι στο ευρώ, καθώς το ένστικτο της επιβίωσης το οδηγεί αλάνθαστα να αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να διακινδυνεύει η ίδια η ζωή της κοινωνίας στο βωμό του «ισχυρού» ευρώ. Πολύ σύντομα η ίδια η ζωή θα επιβάλλει στην μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού την εγκατάλειψη του ευρώ ως μονόδρομο για την ίδια την επιβίωσή του.

Αυτή η μεταστροφή της κοινής γνώμης και της συνείδησης του ελληνικού λαού απέναντι στο ευρώ οφείλεται σε τελευταία ανάλυση και η κατάσταση εσωτερικών τριγμών και διάλυσης που παρατηρείται όχι μόνο στα κόμματα της συγκυβέρνησης, αλλά και στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Σε λίγο καιρό όλες οι ηγεσίες των κομμάτων θα τρέμουν να ξεστομίσουν κάτι θετικό υπέρ του ευρώ και κάτω από την πίεση της ογκούμενης λαϊκής οργής τα κόμματα του «ευρωπαϊκού προσανατολισμού» θα καταρρεύσουν μέσα σε φαγωμάρες, ανταγωνισμούς, διχόνοιες όλων των ειδών, αλλά και σ’ ένα πολιτικό ξεκατίνιασμα άνευ προηγουμένου, όπως συμβαίνει σήμερα με τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Μόνο το ΚΚΕ θα παραμείνει έτσι όπως είναι σήμερα. Μια δύναμη που όλο και περισσότερο βυθίζεται στο περιθώριο παίρνοντας όλο και πιο καθολικά χαρακτηριστικά παραθρησκευτικού αναχωρητισμού.

Κοινή συνισταμένη όλων η πλήρης αδυναμία να εξηγήσουν αυτό που συμβαίνει με το ευρώ. Πώς γίνεται και το «ισχυρό» νόμισμα παράγει τέτοια καταστροφή, τέτοια γενικευμένη χρεοκοπία; Όλοι έχουν μια και μόνη εξήγηση. Την κακή εφαρμογή. Προφανώς, λένε, τα προβλήματα οφείλονται στα μίγματα πολιτικής και γενικά στην διαχείριση του νομίσματος. Δεν φταίει η συνταγή, αλλά ο τρόπος εκτέλεσης. Κι έτσι οι απανταχού πιστοί του ευρώ σχεδιάζουν μια ακόμη πιο θανατηφόρα δόση της ίδιας συνταγής, αγνοώντας τις εκατόμβες των θυμάτων και τις καταστροφές που θα προξενήσει στους λαούς και τις οικονομίες. Ενώ κάποιοι άλλοι στην «ροζουλί αριστερά», όπως ονόμασε το κόμμα του ο ίδιος ο κ. Τσίπρας στο φετινό φεστιβάλ της KOE, ονειρεύονται ότι αρκεί να αλλάξουν το μίγμα πολιτικής με το ευρώ για να αντιμετωπίσουν τα οξυμένα προβλήματα του λαού και της χώρας. Στο κάτω-κάτω της γραφής, όπως με αφέλεια λένε, το ίδιο δεν είναι; Τι ευρώ, τι δραχμή.

Το ίδιο λένε και από το ΚΚΕ, αλλά αυτοί τα ρίχνουν όλα στον καπιταλισμό με το αφοπλιστικό «για όλα φταίει ο καπιταλισμός»! Μεγαλοφυής διαπίστωση, η οποία οδηγεί και σε μια άλλη ακόμη πιο εντυπωσιακή. Από την στιγμή που είναι καπιταλισμός τι να το κάνεις, μια από τα ίδια! Κι έτσι ο καπιταλισμός με ισχυρό εργατικό κίνημα και κατακτήσεις της εργασίας εξομοιώνεται με τον καπιταλισμό της πείνας και της εξαθλίωσης, ενώ ο καπιταλισμός της δημοκρατίας για τον λαό εξομοιώνεται με τον καπιταλισμό του φασισμού και της αποικιοκρατίας. Όλα στο ίδιο τσουβάλι, όλα  ένας αχταρμάς για να κρύψουν την προϊούσα συνθηκολόγησή τους μπροστά στον αντίπαλο.

Η άρχουσα τάξη γνωρίζει πολύ καλά πώς σκυλί που γαυγίζει αντικαπιταλιστικά δεν δαγκώνει, δεν είναι επικίνδυνο. Ο κίνδυνος ξεκινά γι’ αυτήν από την στιγμή που η αντιπαράθεση αρχίσει να γίνεται πάνω σε συγκεκριμένα μέτωπα και προτάσεις διεξόδου από σήμερα. Πάνω στο έδαφος του δικού της συστήματος και ταυτόχρονα υπερβαίνοντας τα όρια αυτού του συστήματος. Με οδηγό όχι κάποια γενική ιδεολογία, ή κάποιες δήθεν σιδερένιες νομοτέλειες που βρίσκονται αποκλειστικά και μόνο σε εγχειρίδια ευνουχισμού της ελεύθερης σκέψης και της ζωντανής πραγματικότητας, αλλά τα άμεσα πρακτικά συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού όπως η ίδια τα αντιλαμβάνεται και τα υπερασπίζει.

Κι όμως, μπορεί να ξαφνιαστούν ορισμένοι, αλλά δεν είναι όλα τα νομίσματα ίδια. Όχι γιατί δεν έχουν την ίδια αξία, αλλά γιατί δεν αντιπροσωπεύουν τα ίδια πράγματα ακόμη κι όταν υπηρετούν την ίδια οικονομία. Το νόμισμα δεν έχει από μόνο του καμιά αξία. Είναι σύμβολο αξίας. Αποτυπώνει δηλαδή την αξία που του δίνει η οικονομία. Άλλοτε υπερτιμημένη κι άλλοτε υποτιμημένη με βάση τις συγκυρίες και τον χαρακτήρα της οικονομίας. Η ίδια η ετυμολογία του συνδέει το νόμισμα με το νομίζω και τον νόμο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο. Πρόκειται για την συμβατική απεικόνιση της αξίας των εμπορευμάτων και του κεφαλαίου στην αγορά.

Επομένως αυτός που κατέχει και εκδίδει το νόμισμα ουσιαστικά ελέγχει την κυκλοφορία των εμπορευμάτων και των κεφαλαίων. Στις απαρχές αυτοί που εξέδιδαν και κατείχαν το νόμισμα ήταν οι ιδιώτες τραπεζίτες. Χάρις σ’ αυτό το μονοπωλιακό τους προνόμιο θησαύριζαν σε βάρος όλων των άλλων συντελεστών που είχαν ανάγκη από χρήμα. Πολύ γρήγορα ανακάλυψαν πώς αντί να παράγουν νόμισμα σε μεγάλες ποσότητες και να κινδυνεύουν να πλημμυρίσει η αγορά και έτσι να χάσει την αξία του, καλύτερα θα ήταν να δανείζουν όσους ήθελαν περισσότερο χρήμα αντλώντας τόκους ως ανταμοιβή και κέρδος.

Εκατοντάδες χρόνια πριν, οι τραπεζίτες άρχισαν να ειδικεύονται, με τους πλουσιότερους

και με μεγαλύτερη επιρροή από αυτούς να συνδέονται όλο και περισσότερο με το εξωτερικό εμπόριο και τις πράξεις συναλλάγματος. Δεδομένου ότι αυτοί ήταν πιο πλούσιοι και πιο κοσμοπολίτες και επειδή ασχολούνταν όλο και περισσότερο με ζητήματα πολιτικής σημασίας, όπως είναι η σταθερότητα και η υποτίμηση των νομισμάτων, ο πόλεμος και η ειρήνη, οι γάμοι ανάμεσα σε δυναστείες, τα εμπορικά μονοπώλια σε όλο τον κόσμο, έγιναν χρηματοδότες και οικονομικοί σύμβουλοι των κυβερνήσεων. Επιπλέον, είχαν πάντα εμμονή με τη σταθερότητα των νομισματικών συναλλαγών και χρησιμοποίησαν την εξουσία και την επιρροή τους για να πετύχουν δύο πράγματα:

1) Να πάρουν στα χέρια τους όλα τα χρήματα και τα χρέη που εκφράζονται από ένα εξαιρετικά περιορισμένο εμπόρευμα – τελικά τον χρυσό.

2) Να πάρουν στα χέρια τους όλα τα νομισματικά θέματα μακριά από τον έλεγχο των κυβερνήσεων και της πολιτικής εξουσίας, με το αιτιολογικό ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται καλύτερα από ιδιωτικά συμφέροντα τραπεζών με όρους μιας τέτοιας σταθερής αξίας του χρυσού.

Όσο πιο περιορισμένη και σπάνια ήταν η διάθεση του χρυσού και όσο περισσότερο βρισκόταν στα χέρια αποκλειστικά των τραπεζιτών, τόσο μεγαλύτερα ήταν τα κέρδη τους. Όπως ο φεουδάρχης που κατέχει το μονοπώλιο στη γη αποσπά την γαιοπρόσοδο από τον αγρότη και την κοινωνία, βασισμένος στο γεγονός ότι δεν υπάρχει άλλη διαθέσιμη γη, έτσι και ο τραπεζίτης. Όσο κρατά στα χέρια του το μονοπώλιο του νομίσματος και του δανεισμού, τόσο μεγαλύτερα κέρδη μπορεί να αποκομίσει με την μορφή τόκων και άλλων ανταλλαγμάτων. Ιδίως όταν υπάρχει μεγάλη ανάγκη για χρήμα στην οικονομία. Όποιος θέλει να αυξήσει τον τζίρο του δεν έχει παρά να καταφύγει στον τραπεζίτη για να δανειστεί κι έτσι να εκτεθεί στην τοκογλυφία της τράπεζας.

Η τραπεζική πίστη ήταν γνωστή στους Ιταλούς και τους Ολλανδούς πολύ πριν γίνει ένα από τα μέσα της αγγλικής παγκόσμιας κυριαρχίας. Παρ ‘όλα αυτά, η ίδρυση της Τράπεζας της Αγγλίας από τον Ουίλλιαμ Πάτερσον και τους φίλους του το 1694 ήταν ένα από τα πιο σημαντικά ορόσημα στην ιστορία της σύγχρονης οικονομίας. Για γενιές, οι τραπεζίτες είχαν επιδιώξει να αποφύγουν το ένα σοβαρό μειονέκτημα του χρυσού, το βάρος του, χρησιμοποιώντας κομμάτια από χαρτί που εκπροσωπούσαν συγκεκριμένα κομμάτια του χρυσού. Σήμερα, καλούμε τέτοια χαρτιά πιστοποιητικά χρυσού που δίνουν το δικαίωμα στον κομιστή να το ανταλλάξει με ένα κομμάτι χρυσού επί τη εμφανίσει, όπως συνηθίζουν να αναγράφουν πάνω τους. Όμως εν όψει της ευκολίας του χαρτιού, μόνο ένα μικρό ποσοστό των κατόχων τέτοιου πιστοποιητικού ζητούσε την εξαργύρωσή του με χρυσό. Από νωρίς έγινε σαφές ότι ο χρυσός που χρειάζεται να υπάρχει είναι μόνο ένα μικρό κλάσμα των πιστοποιητικών που διακινούνται. Αυτή η υπέρβαση του όγκου των χάρτινων αξιώσεων σχετικά με τα αποθέματα χρυσού είναι αυτά που ονομάστηκαν τελικά χαρτονομίσματα.

Στην πραγματικότητα, η δημιουργία του πιστοποιητικών χαρτιού σε ποσότητα πολύ μεγαλύτερη από τα διαθέσιμα αποθέματα σημαίνει ότι οι τραπεζίτες δημιουργούν χρήμα από το τίποτα. Το ίδιο πράγμα θα μπορούσε να γίνει και με άλλο τρόπο, όχι από τις εκδοτικές τράπεζες, δηλαδή από τις τράπεζες που εκδίδουν το νόμισμα, αλλά και από τις καταθετικές τράπεζες. Οι τραπεζίτες ανακάλυψαν ότι οι διαταγές πληρωμής και οι επιταγές που εκδίδονται έναντι των καταθέσεων από τους καταθέτες και να δίδονται σε τρίτα πρόσωπα συχνά δεν έχουν εισπραχθεί από τον τελευταίο, αλλά έχουν κατατεθεί στους δικούς τους λογαριασμούς. Έτσι δεν υπήρχαν πραγματικές κινήσεις κεφαλαίων, και οι πληρωμές γίνονταν απλά με λογιστικές εγγραφές στους λογαριασμούς.

Ως εκ τούτου, ήταν απαραίτητο για τον τραπεζίτη να κρατά διαθέσιμα σε πραγματικό χρήμα (χρυσό, εντάλματα και χαρτονομίσματα) όχι περισσότερο από το ποσοστό των καταθέσεων που ενδέχεται να αναληφθούν και να εξαργυρωθούν. Το υπόλοιπο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για δάνεια και αν αυτά τα δάνεια έγιναν δημιουργώντας μια κατάθεση για τον οφειλέτη, ο οποίος με τη σειρά του θα ήθελε να χρησιμοποιήσει επιταγές και όχι πραγματικό χρήμα, αυτές οι «νεοδημιουργηθείσες καταθέσεις» ή τα δάνεια θα μπορούσαν επίσης να καλύπτονται επαρκώς με τη διατήρηση αποθεμάτων σε μόνο ενός κλάσματος της αξίας τους. Αυτές οι καταθέσεις, επίσης, ήταν μια δημιουργία χρήματος από το τίποτα. Ο Ουίλλιαμ Πάτερσον, όταν απέκτησε τον καταστατικό χάρτη της Τράπεζας της Αγγλίας, είπε ότι «η Τράπεζα έχει το όφελος των τόκων για όλα τα χρήματα που δημιουργεί από το τίποτα.»

Για να δημιουργεί όμως η τράπεζα χρήμα από το τίποτα θα πρέπει να έχει το μονοπώλιο της έκδοσης νομίσματος και δανεισμού. Να ελέγχει τον διαθέσιμο χρυσό και να τις καταθέσεις. Με τον τρόπο αυτό οποιοσδήποτε χρειάζεται χρήμα ως καταναλωτής, είτε ως επιχειρηματίας θα πρέπει αναγκαστικά να πάει στην τράπεζα και να το δανειστεί. Κι όταν η τράπεζα ελέγχει το διαθέσιμο πραγματικό χρήμα μπορεί και δανείζει πολλές φορές περισσότερο από την αξία του πραγματικού χρήματος που διαθέτει σε νόμισμα και καταθέσεις. Με αυτόν τον τρόπο οι τράπεζες αρμέγουν την οικονομία για χρήμα που δάνεισαν ενώ το δημιούργησαν από το τίποτα.

Η κατάσταση αυτή εξέθεσε από την αρχή ολόκληρη την οικονομία στη νεοφεουδαρχική εκμετάλλευση των τραπεζιτών. Η τοκογλυφία με τα δάνεια, οι χρεοκοπίες και τα απανωτά κραχ ήταν το αποτέλεσμα. Για να σπάσει το μονοπώλιο των τραπεζιτών στην έκδοση του νομίσματος και τον έλεγχο της πίστης, άρχισε να αναπτύσσεται ένα ολόκληρο κίνημα που συνέδεε την δημοκρατία με την ανάγκη το κράτος να πάρει στα χέρια την έκδοση του νομίσματος και τον έλεγχο της πίστης. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές δηλώσεις αυτής της μεταστροφής ήταν εκείνη του Αβραάμ Λίνκολ το 1865:

«Το χρήμα είναι δημιούργημα του Νόμου, και έτσι η δημιουργία της πρωτότυπης έκδοσης του χρήματος θα πρέπει να διατηρηθεί ως το αποκλειστικό μονοπώλιο της εθνικής κυβέρνησης. Το χρήμα δεν έχουν καμία αξία για το κράτος άλλο από εκείνο που του έχουν ανατεθεί από την κυκλοφορία…

Δεν υπάρχει πιο επιτακτικό καθήκον για μια κυβέρνηση από το καθήκον που οφείλει στον λαό να του παράσχει ένα υγιές και ομοιόμορφο νόμισμα, καθώς και της ρύθμισης της κυκλοφορίας του μέσου της ανταλλαγής, έτσι ώστε η εργασία θα πρέπει να προστατεύεται από ένα φαύλο νόμισμα, και το εμπόριο θα διευκολύνεται από φθηνή και ασφαλή ανταλλαγή…

Οι νομισματικές ανάγκες του αυξανόμενου αριθμού με υψηλότερο βιοτικό επίπεδο μπορεί και πρέπει να επιτευχθεί από την κυβέρνηση. Οι ανάγκες αυτές μπορούν να καλυφθούν από την έκδοση ενός εθνικού νομίσματος και πιστωτικών μέσων διαμέσου της λειτουργίας ενός εθνικού τραπεζικού συστήματος. Η κυκλοφορία ενός μέσου συναλλαγής που εκδίδεται και υποστηρίζεται από την κυβέρνηση μπορεί να ρυθμιστεί και το θέμα του πλεονασμού μπορεί αποφευχθεί με την απόσυρση από την κυκλοφορία των ποσών που είναι αναγκαία διαμέσου της φορολογίας, της εκ νέου κατάθεσης και αλλιώς. Η κυβέρνηση έχει τη δύναμη να ρυθμίζει το νόμισμα και την πίστη του έθνους.

Η κυβέρνηση θα πρέπει να εγγυηθεί το νόμισμα, την πίστη και τις τραπεζικές καταθέσεις της χώρας. Κανένα άτομο δεν πρέπει να υποστεί απώλεια χρημάτων λόγω υποτίμησης, ή ανατίμησης του νομίσματος, ή πτώχευση Τράπεζας.

Η κυβέρνηση, που διαθέτει τη δύναμη να δημιουργεί και να εκδίδει νόμισμα και πίστη ως χρήμα και απολαμβάνει το δικαίωμα να αποσύρει όσο νόμισμα και πίστη είναι αναγκαίο από την κυκλοφορία με τη φορολογία ή αλλιώς, δεν χρειάζεται και δεν πρέπει να δανειστεί κεφάλαια με τόκο ως μέσο χρηματοδότησης του κυβερνητικού έργου και της δημόσιας επιχείρησης. Η κυβέρνηση πρέπει να δημιουργεί, να εκδίδει και να κυκλοφορεί το σύνολο των νομισμάτων και πιστώσεων που απαιτούνται για να ικανοποιήσει τις δαπάνες της κυβέρνησης και την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών. Το προνόμιο της δημιουργίας και έκδοσης χρήματος είναι, όχι μόνο το ανώτατο αποκλειστικό προνόμιο της κυβέρνησης, αλλά αποτελεί τη μεγαλύτερη δημιουργική ευκαιρία της κυβέρνησης.

Με την υιοθέτηση αυτών των αρχών, θα ικανοποιηθεί η πολύχρονη ανάγκη για ένα ενιαίο μέσο. Οι φορολογούμενοι θα γλυτώσουν τεράστια ποσά από τόκους, εκπτώσεις  και συναλλαγές. Η χρηματοδότηση όλων των δημόσιων επιχειρήσεων, η διατήρηση μιας σταθερής κυβέρνησης και ομαλής προόδου, καθώς και η συμπεριφορά του Δημοσίου Ταμείου θα γίνει ζήτημα πρακτικής διοίκησης. Οι άνθρωποι μπορούν και θα πρέπει να διαθέτουν ένα νόμισμα τόσο ασφαλές, όσο η δική τους κυβέρνηση. Το χρήμα θα πάψει να είναι ο αφέντης και θα γίνει ο υπηρέτης της ανθρωπότητας. Η δημοκρατία θα γίνει ανώτερη από την δύναμη του χρήματος.»

Η δήλωση αυτή έγινε από τον Λίνκολ λίγο πριν την λήξη του εμφυλίου πολέμου των ΗΠΑ και συνδεόταν με την ανάγκη αναγέννησης της δημοκρατίας στο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών στη βάση της λαϊκής κυριαρχίας. Λίγες εβδομάδες αργότερα, δολοφονήθηκε. Η δημοκρατία στην οποία επένδυε ο Λίνκολ έμεινε αγέννητη, όπως και η δημιουργία κρατικού εθνικού νομίσματος και πίστης. Ακόμη και σήμερα οι ΗΠΑ διαθέτουν εθνικό νόμισμα, αλλά το αποκλειστικό δικαίωμα έκδοσης ανήκει στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα που ελέγχεται από ιδιώτες τραπεζίτες.

Το εθνικό κρατικό νόμισμα ήταν η απάντηση της δημοκρατίας, της λαϊκής κυριαρχίας στο μονοπώλιο των ιδιωτικών τραπεζών στην έκδοση χρήματος και της πίστης, ώστε να μην δημιουργείται χρήμα από το τίποτα. Το εθνικό κρατικό νόμισμα απηχεί την δυναμική της εθνικής οικονομίας και αντιστοιχεί στις συναλλαγές, την ταχύτητα της κυκλοφορίας του χρήματος, το εισόδημα και στις επενδύσεις της εθνικής οικονομίας. Αντιστοιχεί δηλαδή σε πραγματικές υλικές αξίες παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών μιας οικονομίας. Αντίθετα από το νόμισμα που παράγουν οι ιδιωτικές τράπεζες με μόνο κριτήριο το κέρδος εκμεταλλευόμενες τις ανάγκες κεφαλαίου και χρήματος της οικονομίας.

Το εθνικό κρατικό νόμισμα αποτελεί την απάντηση της δημοκρατίας στην μονοκρατορία των ιδιωτικών τραπεζών και στο νεοφεουδαρχικό μονοπώλιο που ασκούσαν στην διάθεση του χρήματος. Με πολλούς αγώνες κατορθώθηκε να εισαχθεί το εθνικό κρατικό νόμισμα στις περισσότερες χώρες μόλις μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, ώστε να απαλλαγούν οι κοινωνίες από την δικτατορία των τραπεζιτών. Το 1945 εθνικοποιείται η πρώτη κεντρική τράπεζα στον κόσμο, η Τράπεζα της Αγγλίας και από τότε ξεκίνησε ένα μεγάλο κύμα ίδρυσης εθνικών κρατικών νομισμάτων. Ειδικά σε χώρες σαν την δική μας με μεγάλα αναπτυξιακά και παραγωγικά ελλείμματα.

Τα λέμε όλα αυτά γιατί η εισαγωγή του ευρώ μας γύρισε αιώνες πίσω. Όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά όλες τις χώρες της Ευρώπης που συμμετείχαν στο ευρωσύστημα. Με το ευρώ ο έλεγχος του νομίσματος και της έκδοσής του ξαναγύρισε στους ιδιώτες τραπεζίτες. Κι αυτή την φορά όχι σε μια χώρα, αλλά σε μια ολόκληρη σειρά χωρών όπου επιβλήθηκε καθεστώς ανοιχτών συνόρων και ελεύθερων συναλλαγών κεφαλαίου. Η ΕΚΤ είχε εξαρχής σαν μοναδική αποστολή να αφαιρέσει το εκδοτικό δικαίωμα από τα κράτη και την νομισματική κυριαρχία από τις κυβερνήσεις. Από την στιγμή που εισήχθηκε το ευρώ όποιος ήθελε χρήμα, ή κεφάλαια, θα έπρεπε να τα πάει να τα δανειστεί από τις ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες δάνειζαν με όρους διεθνών αγορών.

Επιπλέον το ευρώ είναι νόμισμα σταθερής νομισματικής κυκλοφορίας κι έτσι ενώ εκφράζει άριστα την διόγκωση των συναλλαγών με χρέος δεν μπορεί να εκφράσει τις οικονομίες. Καμιά από τις οικονομίες της ευρωζώνης, ακόμη και τις πιο ισχυρές. Το ευρώ κόβεται και ράβεται ανάλογα με την κυκλοφορία του κεφαλαίου και μάλιστα του δανειακού κεφαλαίου στις αγορές της ευρωζώνης και παγκόσμια. Γι’ αυτό και η σταθερότητά του προϋποθέτει μεγάλους όγκους δανεισμού, μεγάλες αγορές χρέους, υπερτροφικές τελικά τράπεζες, χρηματαγορές και επενδυτικά κεφάλαια. Με ένα τέτοιο νόμισμα σε κυκλοφορία καμιά οικονομία δεν μπορεί να γλυτώσει την υπερχρέωση. Ακόμη και η Γερμανική, παρά τα τεράστια εμπορικά της πλεονάσματα. Δεν είναι τυχαίο ότι στα χρόνια του ευρώ η Γερμανική οικονομία υπερδιπλασίασε το δημόσιο χρέος της, ενώ εκτινάχτηκε σε πρωτοφανή επίπεδα το ιδιωτικό χρέος της.

Όσο πιο ελλειμματικές ήταν οι οικονομίες της ευρωζώνης τόσο μεγαλύτερες ευκαιρίες για δανεισμό και κέρδη πρόσφεραν στις τράπεζες. Γι’ αυτό και η προτίμηση της επέκτασης της ευρωζώνης σε χώρες με τρομακτικές ανάγκες εισροής κεφαλαίων. Όσο μεγαλύτερη η εξάρτηση μιας χώρας από ξένα κεφάλαια, τόσο μεγαλύτερες ευκαιρίες τοκογλυφίας και κερδοσκοπίας για τις τράπεζες. Μέσα στο ευρώ οι τράπεζες βρήκαν την ευκαιρία να μετατρέψουν χώρες που πριν ήταν εξαγωγικές κατά κύριο λόγο οικονομίες σε κεφάλαια, σε εισαγωγικές κάτω από την πίεση των ανοιχτών συνόρων και της ανώτερης παραγωγικότητας κυρίως της Γερμανίας.

Έτσι η καθαρή εξαγωγή κεφαλαίων από την Γερμανία ως ποσοστό του ΑΕΠ της ήταν το 2000 μόλις στο 3,3%, ενώ το 2010 έφτασε το 35%, ενώ το 2011 το 33%. Η Τσεχία που το 2000 ήταν καθαρά εισαγωγική χώρα σε κεφάλαια της τάξης του 8,5% του ΑΕΠ, το 2011 ξεπέρασε το 49% του ΑΕΠ της. Η Κύπρος το 2007, μια χρονιά πριν την ένταξή της στο ευρώ, ήταν καθαρά εξαγωγική χώρα κεφαλαίων της τάξης του 12% του ΑΕΠ της, κατάντησε να είναι χώρα καθαρής εισαγωγής κεφαλαίων το 2011 της τάξης του 71% του ΑΕΠ. Η Γαλλία που το 2001 ήταν καθαρά εισαγωγέας κεφαλαίων της τάξης του 2% του ΑΕΠ της, το 2011 έφτασε να είναι καθαρά εισαγωγέας κεφαλαίων της τάξης του 15% του ΑΕΠ της. Η Ελλάδα ήταν παραδοσιακά καθαρά εισαγωγική κεφαλαίων οικονομία. Το 2001 η καθαρή εισαγωγή κεφαλαίων ανερχόταν στο 46,5% του ΑΕΠ, ενώ το 2010 έφτασε στο κορυφαίο ύψος του 98,4%, για να πέσει τον επόμενο χρόνο λόγω της κρίσης στο 86% του ΑΕΠ.

Όσο μεγάλωναν οι ανάγκες των οικονομιών για κεφάλαια, τόσο αύξαιναν τα χρέη των οικονομιών (ιδιωτικά και δημόσια) και οι δυνατότητες των τραπεζών για κερδοσκοπία. Έτσι λειτουργεί το ευρώ και γι’ αυτό είναι ένα νόμισμα που παράγει χρέη για όλους. Μόνο που οι οικονομίες καθαρής εξαγωγής κεφαλαίου δανείζονται για να εξάγουν και με τα πλεονάσματα που πετυχαίνουν λόγω της εξαγωγής επενδύσεων και προϊόντων στις άλλες χώρες της ευρωζώνης μπορούν και πληρώνουν τα χρέη τους. Ενώ οι οικονομίες καθαρής εισαγωγής κεφαλαίου φορτώνονται χρέη τόσο από το άνοιγμα των αγορών τους στα κεφάλαια που εισέρχονται, όσο για να καλύψουν τα ελλείμματα που δημιουργούνται. Γι’ αυτό και αυτές οι οικονομίες έπεσαν πρώτες στο φαύλο κύκλο της χρεοκοπίας. Με πρώτη την Ελλάδα μιας και το 98% των κεφαλαίων που εισέρεαν σε τέτοιο ποσοστό αφορούσαν την κερδοσκοπία με το δημόσιο χρέος της χώρας και την χρηματοπιστωτική αγορά.

Μπορεί λοιπόν κανείς να μας εξηγήσει πώς θα μπορέσει να ξεφύγει από αυτήν την κρίση υπερχρέωσης και χρεοκοπίας η Ελλάδα; Μπορεί να μας εξηγήσει κανείς πώς θα γλυτώσουν από αυτήν την κρίση οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης, ακόμη και οι πιο ανεπτυγμένες; Τέλος, μπορεί κάποιος από τους αντιμνημονιακούς να μας εξηγήσει πώς θα κατορθώσει να αναδιανείμει εισοδήματα και να χρηματοδοτήσει την οικονομία εντός του ευρώ και υπό καθεστώς ελευθερίας κίνησης κεφαλαίου; Πώς θα μπορέσει να το κάνει; Από πού θα βρει τα χρήματα και τα κεφάλαια όταν εντός του ευρώ αποτελούν μονοπωλιακό προνόμιο του ευρωσυστήματος; Γιατί δεν απαντούν συγκεκριμένα και συνεχίζουν να παραμυθιάζουν τον κόσμο; Αφελείς, αδαείς, ή κοινοί απατεώνες της πολιτικής όπως τόσοι και τόσοι άλλοι; Πολύ φοβάμαι ότι ισχύουν όλα αυτά μαζί. Το θέμα είναι ότι αν πέσουμε στην παγίδα τους, είτε λόγω άγνοιας, είτε λόγω αυταπάτης, θα το πληρώσουμε όλοι μας πολύ ακριβά. Κι εμείς και η χώρα στο σύνολό της.

Δημοσιεύτηκε σε 2 μέρη στο Χωνί, 23 και 30 Δεκεμβρίου 2012.

Αναρτήθηκε από ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ στις 6:22 μ.μ.

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

https://osr55.wordpress.com/2012/11/19/

Ο Economist είναι ένα πολιτικοοικονομικό περιοδικό το οποίο εκφράζει εν γένει τις απόψεις των υπέρμαχων του οικονομικού συστήματος του καπιταλισμού που αυτή την περίοδο λόγω της αναπόφευκτης συστημικής του κρίσης περνάει την μεγαλύτερη του ύφεση μετά την μεγάλη κρίση του 29 που ξεπεράστηκε μόνο μετά τους εκατομύρια νεκρούς την καταστροφή της ευρώπης και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμοη σημερινή καπιταλιστική κρίση ονομάζεται και αλλοιώς ως κρίση χρέους των κρατών

αλήθεια δεν σας κάνει εντύπωση που τα κράτη έχουν χρέη;

άτε να πεις οκ, η κύπρος που είναι μια μικρή οικονομία και ένα κράτος προτεκτοράτο να αναγκάζεται να έχει χρέος γιατί δεν μπορεί να καλύψει μόνη της τα έξοδα της

πως όμως τεράστιες οικονομικές δυνάμεις όπως αυτές των ΗΠΑ της Γερμανίας, ναι της Γερμανίας, της Γαλλίας της Ιταλίας να έχουν χρέος;;

πως είναι δυνατόν τα κράτη που τάχα έχουν αυτοτελή κυριαρχία και είναι αυτά που εκδίδουν το χρήμα να χρειάζονται να δανείζονται;

ας δούμε κάποια ομορφούλικα στοιχεία από το ρολόι χρέους του εκονομιστ

http://www.economist.com/content/global_debt_clock

σημείωση: το ΑΕΠ είναι το Ακαθάριστο Εγχώριο Προιόν

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%AC%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%95%CE%B3%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B9%CE%BF_%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%8A%CF%8C%CE%BD

Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ή ΑΕΠ) (αγγλ. Gross Domestic Product – GDP) είναι το σύνολο όλων των προϊόντων και αγαθών που παράγει μια οικονομία, εκφρασμένο σε χρηματικές μονάδες. Με άλλα λόγια είναι η συνολική αξία όλων των τελικών αγαθών (υλικών και άυλων) που παρήχθησαν εντός μιας χώρας σε διάστημα ενός έτους, ακόμα και αν μέρος αυτού παρήχθη από παραγωγικές μονάδες που ανήκουν σε κατοίκους του εξωτερικού.

ας δούμε  το χρέος των  ΗΠΑ για το 2012

Δημόσιο χρέος $11,407,756,557,377

Δημόσιο χρέος ανά άτομο      $36,326.35

Πληθυσμός 314,006,284

Δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ 73.3%

Συνολική Ετήσια αλλαγή χρέους  14.1%

Αν δυσκολεύεστε να διαβάσετε τον αριθμό του χρέους των ΗΠΑ είναι

11 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ

407 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ

756 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ

577 ΧΙΛΙΑΔΕΣ

και αυτό το χρέος έχει ετήσια αύξηση πέραν του 14% και του χρόνου προβλέπεται να φτάσει σχεδόν τα 13 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ!!!!!!!!!!!!

Οι ΗΠΑ η μεγαλύτερη οικονομική και στρατιωτική δύναμη του πλανήτη έχει δημόσιο χρέος 13 ΤΡΙΣ

καλά θα αναρωτηθεί η κυρία αντρούλλα τζαι ο κυρ πάμπος

γιατί δανείζεται το κράτος αφού μπορεί να εκδίδει όσο χρήμα θέλει;

έλα μου ντε

Έχει όμως το κράτος των ΗΠΑ την ευχέρεια να εκδίδει όσο χρήμα θέλει;

η απάντηση είναι ΟΧΙ

την έκδοση του χρήματος του δολαρίου δεν την έχει το κράτος των ΗΠΑ αλλά το λεγόμενο Φεντεραλ ριζερ που μπορεί να λέγεται και ομοσπονδιακή τράπεζα των ηπα αλλά αυτό είναι παραπλανητικό αφού είναι στην πραγματικότητα μια ιδιωτική τράπεζα που δεν ελέγχεται από το κράτος

και εκδίδει όσο χρήμα θέλει μόνο όταν θέλει

http://en.wikipedia.org/wiki/Federal_Reserve_System

φυσικά το κράτος των ΗΠΑ μπορεί να ….αγοράσει χρήμα από το φέντεραλ ριζερβ

ναι σωστά καταλάβατε, να αγοράσει

και η φέντεραλ ριζερβ θα αναρωτηθείτε που το βρίσκει το χρήμα και το πουλά στο κράτος των ηπα;

δεν το βρίσκει

το δημιουργεί από το πουθενά

ουσιαστικά τυπώνει χρήμα

εδώ βλέπουμε τον Μπερνάνκυ το chairman του Φεντεραλ Ριζερβ να παραδέχεται ότι ουσιαστικά δημιουργούν χρήμα από το πουθενά από τον αέρα και βασικά τυπώνουν χρήμα!!!!!!!

από την εκπομπή του Τζον Στιουαρτ

http://www.thedailyshow.com/watch/tue-december-7-2010/the-big-bank-theory

the-big-bank-theory

μια ιδιωτική τράπεζα δημιουργεί χρήμα από το πουθενά και το πουλά στην κυβέρνηση των ΗΠΑ!!!!!!

πόσο εξωφρενικό ακούγεται αυτό

και όμως είναι αλήθεια

είναι απίστευτο και όμως αληθινό

το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ οφείλεται στο ότι μια ιδιωτική τράπεζα που δημιουργεί χρήμα τυπώνει χρήμα από το πουθενά και το πουλά στο κράτος με τόκο!!!!!

δηλαδή πόσο πιο μεγάλη μπορεί να είναι η απάτη

κάτι ανάλογο γίνεται και στα κράτη της ευρωζώνης

το ευρώ δεν είναι το εθνικό νόμισμα καμιάς χώρας

το ευρώ είναι κυριολεκτικώς το νόμισμα των τραπεζών

H Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα κόβει χρήμα αλλά δεν το δανείζει καν στα κράτη μέλη

το δανείζει με γελοία μικρά επιτόκια  σε ιδιωτικές τράπεζες οι οποίες με την σειρά τους το δανείζουν ΜΟΝΟ ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ  με πολύ  υψηλότερα επιτόκια στα κράτη!!!!!!!!!!!!!

πόσο πιο μεγάλη κοροιδία μπορεί να είναι αυτή;;

Η ευρωπαική κεντρική τράπεζα έχει τυπώσει και δώσεις στις τράπεζες ποσό το οποίο ξεπερνά το 1 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΟ

1 τρισ. € στις τράπεζες!

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=63625086

Μιλάμε για την μεγαλύτερη κοροιδία στην ιστορία

H ίδια η Γερμανία η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στην ΕΕ και της ευρωζώνης με τις μεγαλύτερες εξαγωγές προιόντων ακόμη και προς τον βασιλιά των εξαγωγών την Κίνα

και όμως η μεγάλη Γερμανία έχει δημόσιο χρέος ύψους

2 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΩΝ

795 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΩΝ

193 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΩΝ

989 ΧΙΛΙΑΔΩΝ

ευρώ

και το δημόσιο της χρέος φτάνει στο  82,7% του ΑΕΠ!!!!!!

Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΕΧΕΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ 82,7% ΤΟΥ ΑΕΠ

άρα γιατί η Γερμανία δεν μπαίνει σε μνημόνιο;

Η Γαλλία η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης με τις μεγαλύτερες εξαγωγές μετά τη Γερμανία

έχει δημόσιο χρέος που φτάνει τα

$2,329,180,327,869

2 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ

329 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ

180 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ

327 ΧΙΛΙΑΔΕΣ

ευρώ

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ 89.3% ΤΟΥ ΑΕΠ

άρα γιατί η Γαλλία δεν μπαίνει σε μνημόνιο;

Η Ιταλία η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ και της ευρωζώνης με σχεδόν ίδιες εξαγωγές με την Γαλλία που φτάνουν τα 800 ΔΙΣ

έχει δημόσιο χρέος

$2,480,556,830,601

2 ΤΡΙΣ

480 ΔΙΣ

556 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ

830 ΧΙΛΙΑΔΕΣ

ευρώ

και σε ποσοστό έχει δημόσιο χρέος………….. 120,6% του ΑΕΠ!!!!!!!!!!!!!!!

η μικρή Κυπρούλα έχει δημόσιο χρέος 16 ΔΙΣ

με ποσοστό επί του ΑΕΠ μόλις 73%

και όμως θα μπει σε μνημόνιο!!!!!!!!

Η κρίση χρέους ουδέποτε θα ξεπεραστεί αν δεν αλλάξει ο τρόπος έκδοσης του χρήματος

όσο τα κράτη υποχρεούνται να δανείζονται χρήματα που δημιουργούν από το μηδέν οι τράπεζες τόσο θα βαθαίνει η κρίση

είναι αναπόφευκτη

Τι είναι η «οικονομική κρίση» από που πηγάζει; Τι είναι η «οικοδομική φούσκα» Ανάλυση με απλά λόγια και για τα «δάνεια» με χρήμα αέρα που δημιουργούν οι τράπεζες από το πουθενά

Αλήθεια τι είναι αυτό που ονομάζεται «οικονομική κρίση» και ταλανίζει ολόκληρο τον πλανήτη;

Και ένα ερώτημα: Καλά, όλοι αυτοί οι περιβόητοι «οικονομολόγοι» που βγαίνουν σήμερα ως  ειδικοί και μιλάνε ως ειδήμονες που ήταν προηγουμένως να παρέμβουν για να αποτρέψουν αυτή την λαίλαπα που διαλύει οικονομίες όπως αυτές των ΗΠΑ και της τρίτης εξαγωγικής δύναμης της Ευρώπης  δηλαδή την Ιταλία  του σχεδόν 1 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΟΥ εξαγωγών και απλά βγαίνουν οι πλείστοι σήμερα και το μόνο που λένε είναι ότι θα πρέπει να μειωθούν οι μισθοί;

Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι είναι απλά γελοίο κάποιος να ισχυρίζεται ότι αυτό που συμβαίνει στην Κύπρο , στην Ελλάδα, στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία κλπ είναι αποτέλεσμα δήθεν της ανικανότητας της όποιας  τοπικής κυβέρνησης.

Αυτό που συμβαίνει παγκοσμίως είναι η αναπόφευκτη κατάληξη του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί το οικονομικό σύστημα που επιβάλλεται στον πλανήτη από αυτούς που κατέχουν την δύναμη, δηλαδή τις τράπεζες, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές οι οποίοι κατέχουν και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ως εκ τούτου αυτοί επιβάλλουν σε μεγάλο βαθμό το τι θα μάθει και θα σκεφτεί ο κόσμος και ως εκ τούτου είναι αυτοί που ελέγχουν και σε μεγάλο βαθμό τις κυβερνήσεις.

Ας δούμε όμως επιγραμματικά τι είναι αυτό που ονομάζεται «οικονομική κρίση».

Για την έκδοση χρήματος σε παγκόσμιο επίπεδο μέχρι το 1971 ίσχυε το Σύστημα σταθερών ισοτιμιών του Μπρέττον Γουντς που ήταν ένα σύστημα το οποίο προσδιόριζε σταθερές ισοτιμίες μεταξύ των νομισμάτων των χωρών που συμμετείχαν σε αυτό. Ονομάσθηκε έτσι από την ομώνυμη Νομισματική και Χρηματοοικονομική Διάσκεψη στο Μπρέττον Γουντς (αγγλ:BrettonWoods) στο Νιου Χάμσαϊρ των ΗΠΑ η οποία έγινε το από την 1 έως τις 22 Ιουλίου του 1944 και στην οποία συμμετείχαν οι 44 συμμαχικές δυνάμειςοι οποίες είχαν βγει νικήτριες από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Σύστημα σταθερών ισοτιμιών του Μπρέττον Γουντς ίσχυσε έως και το 1971 όταν με απόφαση του προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον, οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν την μετατρεψιμότητα του δολαρίου σε χρυσό και μαζί μ’ αυτήν το σύστημα σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών του Bretton Woods.

Από τότε η λεγόμενη ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ που στην πραγματικότητα είναι μια ιδιωτική τράπεζα η λεγόμενη Federal Reserve καθώς και όλες οι κεντρικές τράπεζες όλων των χωρών απέκτησαν το δικαίωμα να εκτυπώνουν όσο χρήμα ήθελαν, όποτε ήθελαν.

Αυτό το δικαίωμα εκτός από τις κεντρικές τράπεζες των χωρών το απέκτησαν και οι ιδιωτικές  τράπεζες με τον όρο να έχουν απλά ένα ποσοστό του κεφαλαίου για να μπορούν να «δανείζουν» πέραν αυτού.

Στο νόμο περί τραπεζικών εργασιών της Κύπρου πχ μέχρι πολύ πρόσφατα οριζόταν ότι μια τράπεζα μπορεί να δανείσει μέχρι και το 800% της κεφαλαιακής της βάσης, δηλαδή αν η κεφαλαιακή της βάση είναι 1 Δισεκατομύριο τότε μπορεί να «δανείσει» μέχρι και 8 Δις!  Δηλαδή αν έχει 1 ΔΙΣ μπορεί να «δανείσει» 8 ΔιΣ!

Και το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι το εξής: Αφού η τράπεζα έχει μόνο 1 ΔΙΣ τότε πως μπορεί να δανείσει 8 ΔΙΣ αφού δεν τα έχει;

Η απάντηση είναι απλή:  Τα δημιουργεί κυριολεκτικά από το πουθενά.

Όταν λέμε από το πουθενά αυτό είναι απολύτως κυριολεκτικό, δηλαδή οι τράπεζες δεν «δανείζουν» υπό την έννοια ότι τα παίρνουν από το θησαυροφυλάκιο τους που έχουν τα χαρτονομίσματα και τα δίνουν σε μας, αλλά με την σύναψη του δανείου δημιουργούν κυριολεκτικά νέο χρήμα!

Παράδειγμα: αν πάτε στην τράπεζα της γειτονιάς σας και ζητήσετε ένα δάνειο πχ 100 χιλιάδες ευρώ για να αγοράσετε ένα μονάρι διαμέρισμα η τράπεζα δεν παίρνει 100 χιλιάδες ευρώ από κάπου που τα έχει φυλαγμένα και σας τα δίνει, αλλά τα δημιουργεί από το πουθενά.

Αυτό που κάνει είναι να πιστώνει, δηλαδή να εγγράφει στον νέο λογαριασμό με το όνομα σας 100 χιλιάδες ολόφρεσκα digital ευρώ και να σας δίνει ένα κομμάτι χαρτί με διάφορα σχεδιάκια και σφραγίδες το οποίο ονομάζουμε επιταγή.

Η τράπεζα της γειτονιάς σας, έχει μόλις δημιουργήσει από το πουθενά 100 χιλιάδες ευρώ τα οποία δείχνει στα οικονομικά της αρχεία και έχει την «πίστη»  ότι εσείς μετά από 30 ή  40 χρόνια θα της τα καταβάλλετε μαζί με τον τόκο που σας χρεώνει για λεφτά που απλά δημιούργησε από το πουθενά.

Και φαντάζομαι τις αντιδράσεις κάποιου που διαβάζει όλα αυτά τα πέρα για πέρα αληθινά.

Υπερβολικό; Αποκλείεται να είναι έτσι;

Ας δούμε επιγραμματικά και πάλι τι είναι αυτό που πυροδότησε αυτή την άνευ προηγουμένου, απολύτως αναπόφευκτη όμως συστημική κρίση σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Οι τράπεζες δημιουργώντας χρήμα από το πουθενά δεν είχαν κανένα πρόβλημα να «δανείζουν» όλο τον κόσμο με χιλιάδες χιλιάδων ευρώ δολάρια κλπ .

Η ευκολία με την οποία ο οιοσδήποτε μπορούσε να εξασφαλίσει χρήμα μέσω «δανείου» είχε πολλές παρενέργειες με μεγαλύτερη όλων τις τιμές των ακινήτων.

Οι ντιβέλοπερς και όλοι αυτοί που ασχολούνταν με το real estate ανέβαζαν τις τιμές τους χωρίς κανένα απολύτως άλλο λόγο παρά μόνο για την δική τους κερδοσκοπία, αφού γνώριζαν ότι οι τράπεζες εύκολα και χωρίς ουσιαστικά κανένα δισταγμό «δάνειζαν» ακόμα και ανθρώπους παντελώς αφερέγγυους οι οποίοι είχαν πενιχρά εισοδήματα ή είχαν εισοδήματα που σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσαν να ξοφλήσουν ποσά του ύψους των 100 ή 200 χιλιάδων δολαρίων κλπ.

Οι τράπεζες «δάνειζαν» ανθρώπους με μισθό 2000 ευρώ/δολάρια με ποσά πχ  των 200 χιλιάδων δολαρίων  για την αγορά σπιτιών και διαμερισμάτων.

Αυτό ακριβώς το φαινόμενο το γνωρίσαμε και στην Κύπρο πολύ έντονα ειδικά μετά και την κατάργηση του νόμου περί Τόκου που δεν επέτρεπε την υπέρβαση του αρχικού κεφαλαίου πέραν του διπλασίου (πχ ένα δάνειο ύψους 2000 χιλιάδων λιρών δεν μπορούσε να ξεπεράσει τις 4000 λίρες και να διεκδικηθεί από την τράπεζα με αγωγή)  με το νόμο περί φιλελευθεροποιήσεως του 1999 που τέθηκε σε ισχύ το 2001 που επέτρεπε πλέον στις τράπεζες να χρεώνουν για πάντα και κατά το δοκούν ό,τι επιτόκιο ήθελαν.

Έτσι ενώ το 2003 πχ ένα τριάρι διαμέρισμα στην Λευκωσία μπορεί να στοίχιζε 60 χιλιάδες λίρες, έφτασε το ίδιο τριάρι το 2007 ελέω της οικοδομικής φούσκας να στοιχίζει 120 χιλιάδες λίρες.

Τον Σεπτέμβριο του 2008 ελέω και λόγω της τεράστιας οικοδομικής φούσκας που έσπασε στις ΗΠΑ κατέρρευσε η περιβόητη τράπεζα Λιμαν Μπράδερς η οποία πυροδότησε αυτή την συστημική και ως εκ τούτου αναπόφευκτη κρίση που διέρχεται ολόκληρος ο πλανήτης.

Τι σημαίνει όμως έσπασε η οικοδομική φούσκα;

Όπως είπαμε οι τράπεζες δημιουργούν χρήμα από το πουθενά και τα «δάνειζαν» σε ολοένα και πιο αφερέγγυους ανθρώπους για αγορά οικίας.

Οι τράπεζες έτσι ενέγραφαν στα βιβλία τους τεράστια ποσά από αυτά που δημιουργούσαν από το πουθενά.

Δηλαδή μια τράπεζα που είχε πχ κεφάλαιο 1 ΔΙΣ μπορούσε να «δανείζει» μέχρι και 8 ΔΙΣ, πράγμα που έκανε και σταδιακά με την εισροή νέων κεφαλαίων από τις δόσεις των «δανειζομένων» έκανε και αύξηση κεφαλαίου ώστε να μπορεί να «δανείζει» ακόμα περισσότερα λεφτά από το πουθενά.

Όταν όμως οι «δανειζόμενοι» λόγω οικονομικών πιέσεων λόγω ανεργίας λόγω μειώσεων μισθών κλπ  σταμάτησαν κατά χιλιάδες και εκατομμύρια να πληρώνουν τις δόσεις τους η ροή αληθινών χρημάτων σταμάτησε στις τράπεζες.

Αυτόματα ένα «δάνειο» το οποίο έκανε πχ στον αφερέγγυο  άνεργο Τζον ύψους 200 χιλιάδες δολάρια και το οποίο φαινόταν μέσα στα βιβλία της τράπεζας ως χρήμα 200 χιλιάδων δολαρίων κυριολεκτικά χανόταν αφού ο Τζον και οι χιλιάδες χιλιάδων  Τζον σταμάτησαν να πληρώνουν τις δόσεις τους.

Ενώ η τράπεζα είχε δημιουργήσει και εγγράψει στον λογαριασμό του Τζον 200 χιλιάδες δολάρια ο οποίος είχε πληρώσει πχ μέχρι κάποια στιγμή μόνο 15 χιλιάδες δολάρια και μετά σταμάτησε, με την παύση πληρωμών της δόσης η τράπεζα έμεινε με «ζημιά» ύψους 185 χιλιάδων δολαρίων.

Αυτόματα με όλη αυτή την μαζική παύση πληρωμών των δανείων η αξία των ακινήτων που υποθήκευσαν οι διάφοροι αφερέγγυοι «δανειζόμενοι» κατέρρευσε και αν πχ το σπίτι είχε εκτιμηθεί πριν το «δάνειο» 200 χιλιάδες δολάρια πλέον άξιζε λιγότερα από 100 χιλιάδες δολάρια, άρα ακόμη και να το βγάλει η τράπεζα σε πληστηριασμό πάλι δεν θα μπορέσει να εισπράξει αυτό που φαινόταν στα βιβλία της ως ποσό ύψους 200 χιλιάδων δολαρίων.

Έτσι έσπασε η φούσκα και δισεκατομμύρια δολάρια που ούτως ή άλλως δεν υπήρχαν παρά μόνο στους υπολογιστές των τραπεζών εξανεμίστηκαν σε μια στιγμή κυριολεκτικά.

Οι κυπριακές τράπεζες αυτή την στιγμή που μιλάμε έχουν μη εξυπηρετούμενα δάνεια, δηλαδή δάνεια που οι δανειζόμενοι δεν καταβάλλουν τις δόσεις τους ύψους 23 ΔΙΣ και κάτω από ρίσκο σύμφωνα με το ΔΝΤ 152 ΔΙΣ!

Και ο καθείς αντιλαμβάνεται το πρόβλημα που έχουν οι κυπριακές τράπεζες (και όχι ο πολίτης) για τις οποίες ήδη οι πολίτες με ομόφωνη απόφαση όλων των κομμάτων στην βουλή τον Μάιο του 2012 με το διάταγμα της 18^ης Μαίου 2012 σύμφωνα με το νόμο περί χρηματοοικονομικών κρίσεων  έχουν δώσει 1,8 Δις σε μια ιδιωτική κερδοσκοπική τράπεζα χωρίς να έχει καμιά απολύτως ωφέλεια αλλά το αντίθετο συνεχίζει αυτός να πληρώνει τα «δάνεια» του την στιγμή που αυτή η τράπεζα πήρε από τις τσέπες του τα λεφτά του.