Οι 3 μονοθειστικές θρησκείες ξεπήδησαν από τον θεό των Εβραίων αρχικα, τον Γιάχβε και την συμφωνία/διαθήκη που έκανε μαζί τους ως ο εκλεκτός του λαός για να τους σώσει, να τους κάνει να διαφύγουν από τα δεσμά του Φαραώ και της Αιγύπτου.
Ο Μαξ Βέμπερ κορυφαίος μελετητής της επιρροής των θρησκείων στην διαμόρφωση της ανθρώπινης ιστορίας αναφέρεται επισταμένως στην γέννηση του μονοθεισμού μέσα σε ένα πλήθος πολυθειστικών θρησκείων της αρχαιότητας.
στοιχεία από εδώ http://ikee.lib.auth.gr/record/135698/files/GRI-2015-13656.pdf
Ο Μαξ «Βέμπερ θα παρουσιάσει τα χαρακτηριστηκά γνωρίσματα αυτού του
προσωπικού Θεού του Ισραήλ. Ο Γιαχβέ είναι παντοδύναμος, παντογνώστης και με ύψιστες ηθικές ιδιότητες. Εκτός από σοφία και καλοσύνη, διακατέχονταν και από συναισθήματα οργής και πάθους
Ήταν ο Θεός των φυσικών καταστροφών, των επιδημιών και κυρίως του πολέμου. Σε αυτό το σημείο, ο Βέμπερ θα παρομοιάσει
τον Γιαχβέ με τον Ίνδρα, θεό του πολέμου στο ινδικό πάνθεο. Η παρουσία του συνοδεύεται με φυσικές καταστροφές, όπως τυφώνες, αστραπές και βροχοπτώσεις και τιμωρεί τους εχθρούς του λαού του με παρόμοια φαινόμενα
Ένα από τα πιο ιδιαίτερα γνωρίσματα του, ήταν η απόσταση του. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους θεούς, ήταν εντελώς απρόσιτος. Δεν πρόκειται για έναν τοπικό Θεό αλλά για έναν Θεό με μια μυστήρια και ειδική έννοια. Για τον συγγραφέα, ο Γιαχβέ είναι Θεός της ιστορικής δράσης, αφού παρεμβαίνει στα ιστορικά γεγονότα.
Εκτός από πολεμικός θεός, ήταν και ο Θεός της σωτηρίας και της υπόσχεσης. Για τον Βέμπερ, η σωτηρία και η υπόσχεση του Γιαχβέ, έχει πολιτικές αναφορές και προεκτάσεις. Δεν υπόσχεται σωτηρία από έναν παράλογο κόσμο, ούτε υπερβατικές
αξίες αλλά υπόσχεται κυριαρχία στην Χαναάν και απελευθέρωση από τα δεσμά και την δουλεία της Αιγύπτου
Αναλόγως των περιστάσεων, γινόταν θεός του πολέμου, όπως στην μάχη εναντίων
των Αιγυπτίων, των Χανααννιτών και άλλων εχθρών.
Αλλά πρακτικά χαρακτηρίζεται από τον Βέμπερ και ως θεός της κοινωνικής οργάνωσης και των κοινωνικών αρχών.
Ως φύλακας των κοινωνικών αρχών του εκλεκτού λαού του, ο Γιαχβέ προστατεύει τα
ήθη και τα έθιμα.»
—————————————————————————————
Ο χριστιανισμός αρχικά και μετέπειτα ο μουσουλμανισμός, το ισλάμ ξεπήδησαν ως παρακλάδια του ιουδαισμού και του θεού του Γιάχβε που βασικά είναι ο ίδιος θεός.
Ο θεός αυτός ως άτομο που παρεμβαίνει στα ιστορικά γεγονότα είναι ουσιαστικά η άνωθεν επιβολή των μεσαζόντων του, των ραββινων/παπαδων/χοτζηδων μιας συγκεκριμένης προσήλωσης και συμμόρφωσης των ανθρώπων μιας κοινωνίας στις εντολές του, δηλαδή των εκπροσώπων του
Οι ανάγκες αυτές καθ όλη την διάρκεια της ιστορίας άλλαζαν και προσαρμόζονταν αναλόγως των κοινωνικών αναγκών αυτών που έλεγχαν την θρησκεία και έλεγαν στους πιστούς αμνούς το θέλημα του θεού τους
Έτσι στο μεσαίωνα υπήρχε η ανάγκη καύσης των «μαγισσών», δηλαδή των ανεξάρτητων γυναικών που δεν υποτάσσονταν στο θέλημα του γιάχβε και των πάντα αντρών εκπροσώπων του
Η γυναίκα ως αντικείμενο και ως κτήμα του άντρα της είναι ίδιον χαρακτηριστικό και των τριών αυτών θρησκειών αφού όπως λέει ο Παύλος
προς Κορινθίους πρώτη επιστολή 11. 3, 7, 8 και 9.
«να ξέρετε ότι σε κάθε άντρα η κεφαλή του είναι ο Χριστός και κεφαλή της γυναίκας ο άντρας της [..] ο άντρας, βέβαια, δεν οφείλει να κατακαλύπτεται στην κεφαλή του, επειδή είναι εικόνα και δόξα του Θεού. η γυναίκα όμως είναι δόξα του άντρα. Γιατί δεν προέρχεται ο άντρας από τη γυναίκα, αλλά η γυναίκα από τον άντρα. Και βέβαια, δε δημιουργήθηκε ο άντρας για τη γυναίκα, αλλά η γυναίκα για τον άντρα»
Άγιος Βασίλειος: «Η γυναίκα δεν έχει την άδεια να αφήνει τον άνδρα της, αλλά, κι αν δέρνει αυτήν εκείνος, πρέπει να υπομένει κι όχι να χωρίζεται, κι αν την προίκα της ξοδεύει, κι αν σε άλλες γυναίκες πορνεύει, αυτή πρέπει να καρτερεί. Ώστε η μεν γυναίκα που άφησε τον άνδρα της μοιχαλίς είναι αν πάρει άλλον, ο δε αφεθείς αυτός άνδρας, αν πάρει άλλη, συγχωρείται» (Πηδάλιο, Κανών Θ).
Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Τι άλλο είναι η γυναίκα παρά ένας εχθρός της φιλίας, μια αναπόφευκτη τιμωρία, ένα αναγκαίο κακό, ένας φυσικός πειρασμός, ένας επιθυμητός όλεθρος, ένας οικιακός κίνδυνος, μια ευχάριστη καταστροφή, ένα κακό της φύσεως ζωγραφισμένο με όμορφα χρώματα;»
‘Προς τους έχοντας παρθένους συνεισάκτους’, καθώς και ‘Εκλογαί: Λόγος Δ., Περί νηστείας και σωφροσύνης’.
«Γενικά η γυναίκα είναι ένα σκουλήκι που σέρνεται, η κόρη του ψεύδους, σκεύος ακαθαρσιών, ο εχθρός της ειρήνης. Ο κατάλογος των αμαρτημάτων και των αδυναμιών της είναι ατελείωτος. Είναι ελαφρόμυαλη, φλύαρη και ακόλαστη. Πάνω απ’ όλα είναι παθιασμένη με την πολυτέλεια και τις δαπάνες. Φορτώνεται με κοσμήματα, πουδράρει το πρόσωπό της, βάφει τα μάγουλά της με κοκκινάδια, βάζει μυρωδικά στα ρούχα της, και έτσι γίνεται θανάσιμη παγίδα για τον εκμαυλισμό των νέων μέσω όλων των αισθήσεων. Όσος και αν είναι ο πλούτος, δεν επαρκεί για να ικανοποιήσει την γυναικεία επιθυμία. Μέρα και νύχτα η γυναίκα δεν σκέφτεται τίποτε άλλο παρά το χρυσάφι και τα πολύτιμα πετράδια, τα υφάσματα και τα κεντήματα, τις κρέμες και τα αρώματα. Αν δεν υπήρχε η σεξουαλική επιθυμία, κανένας άντρας με τα σωστά του δεν θα ήθελε να μοιράζεται το σπίτι του με μια γυναίκα και να υφίσταται τις επακόλουθες ζημιές, παρά τις οικιακές εργασίες που εκτελεί. Γι’ αυτό το λόγο ο Θεός, γνωρίζοντας την ελεεινή της φύση, την προίκισε με το όπλο της σεξουαλικότητας».
Η τόση εχθρότητα εναντίον της σεξουαλικότητας και ιδιαίτερα της γυναικείας σεξουαλικότητας αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα θεοκρατικών κοινωνιών που καλύπτουν κραυγαλέες κοινωνικές ανισότητες και αυταρχικές εξουσίες και συνεπώς «η σεξουαλικότητα αντικατόπτριζε πάντα τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία και σηματοδοτούσε το βαθμό της κοινωνικής εκτίμησης που απολάμβανε» αλλά και το επίπεδο του πολιτισμο.
————————————————————————————–
Όλες ανεξαιρέτως οι μονοθειστικές θρησκείες είναι πατριαρχικές, έχουν ως πηγή τους την ανάγκη κυριαρχίας των «εκπροσώπουν» του γιαχβε/θεου/αλλαχ και έχουν ως κοινό τους χαρακτηριστικό την υποταγή της γυναίκας και το μίσος προς αυτήν την οποία θεωρούν πράγμα
Το γεγονός ότι στις σύγχρονες χριστιανικές δυτικές κοινωνίες οι γυναίκες δεν φαίνεται να είναι τόσο καταπιεσμένες οφείλεται ακριβώς λόγω της σε μεγάλο βαθμό απεξάρτησης των κοινωνιών αυτών από την θρησκεία
Η θρησκεία στην δύση σε μεγάλο βαθμό λειτουργεί ως ένα κοινωνικό ιβεντ, ως μια παράλληλη πραγματικότητα κάπως μαγική και μια αφορμή για οικογενειακές συνεύρεσεις στις αργίες ή για πανηγυρικές διακηρύξεις μέσω του γάμου κυρίως
Η θρησκεία δεν έχει τόση μεγάλη επιρροή και οι άνθρωποι απλά προσαρμόζουν την ζωή τους σε αυτή ασχέτως με τα όσα του λένε οι πατριάρχες βοσκοί του
Αυτός είναι ο μονος λόγος που η «χριστιανική» δύση ξέφυγε από την επιβολή της, δηλαδή έπαψε πια να είναι χριστιανική, ή μάλλον κυρίως χριστιανική και ουσιαστικά η θρησκεία εντάχθηκε απλά σαν ακόμα μια έκφραση άποψης, δεν αποτελεί κυρίαρχη δηλαδή στάση ζωής
Δυστυχώς το αντίθετο κυριαρχεί ακόμα στις μουσουλμανικές κοινωνίες κυρίως σε διαλυμένες κοινωνίες λόγω πολέμων που διαπράττει εναντίον τους η πολιτισμενη δύση, στο Αφγανιστάν στο Ιρακ στην Λιβύη στην Αφρική γενικότερα στην Συρία κλπ
Η Σαουδική Αραβία είναι το απόλυτο παράδειγμα υποκρισίας της δύσης αφού η σαρία εφαρμόζεται με τις γυναι΄κες να μην έχουν καν δικαίωμα να οδηγούν αυτοκίνητο αλλά η χώρα αυτή ε΄ναι ο μεγαλ΄τυερος σύμμαχος των ΗΠΑ
Η τάση που υπάρχει σήμερα προς αποδοχή των μουσουλμάνων προσφύγων και γενικοτερα των κατατρεγμένων έχει οδηγήσει σε μια καλοπροαίρετη τάση πολύ επικίνδυνη όμως κατά τη γνώμη μου
Στην προσπάθεια να υπερασπιστούμε τους κατατρεγμένους αυτούς ανθρώπους και το μίσος που δέχονται λόγω της θρησκείας τους, της μαντίλας τους κλπ υπερασπιζομενοι με σθένος το δικαίωμα τους να φοράνε την μαντίλα κλπ χάνεται η ουσία κατά τη γνώμη μου
το είχα γράψε και εδώ
Η μικρή μουσουλμάνα μπαλαρίνα με την μαντίλα, η barbie με την μαντίλα ο χριστιανός Λάρι Φλιντ του πορνοπεριοδικού και η υποκρισία
«Όλες ανεξαιρέτως οι περιπτώσεις αυτές αναδεικνύουν την επιφανειακή αντιμετώπιση αυτών που λένε οι ίδιοι ότι πιστεύουν
Ποια είναι η σωστή ερμηνεία της θρησκείας και όλα αυτά δεν με απασχολούν γιατί τα θεωρώ όλα παραμυθάκια όπως θεωρώ και όλες τις θρησκείες οργανωμένες κλίκες μαφιών για χειραγώγηση των μαζών προς όφελος αυτών που τις ελέγχουν μαζί με τα κράτη που πάνε χέρι χέρι.
Αυτό που θέλω να αναδείξω είναι το ψευδές δίλημμα που μπαίνει συνεχώς, ή θα είσαι ισλαμοφιλος ή χριστιανόφιλος ή θα είσαι ισλαμοφοβικός ή χριστιανοφοβικός κλπ
Ποιο είναι το περιεχόμενο του όρου σεβασμός στα πιστεύω του άλλου;
Τι σημαίνει σέβομαι την πίστη σου στα στρουμφάκια ή στον Ποσειδώνα ή στο Ιερό Μακαρονοτέρας;
Μπορώ να πω σε κάποιον που ισχυρίζεται ότι βλέπει τα στρουμφάκια και τον παπαστρουμφ ο οποίος του δίνει και πίνει το ιερό ρόφημα που γιατρεύει όλες τις ασθένειες ότι είναι παρανοικός;
Μπορώ να ισχυριστώ ότι κάποιος που μιλάει με τον Θορ ή τον Όντιν ή κάνει θυσίες κατσικών στον Θεό Ήλιο ότι είναι τουλάχιστον παρανοικός και ψυχασθενής;
Τι μπορεί να πεις για κάποιον που πιστεύει ότι το σύμπαν το δημιούργησε το Ιερο Μακαρονοτέρας;
Τι σημαίνει εν τέλει σέβομαι τα πιστεύω του άλλου;
Θεωρώ ότι η συζήτηση που γίνεται για τις θρησκείες είναι τουλάχιστον υποκριτική καθώς δεν τίθενται επί τάπητος ουσιαστικά ζητήματα
Οι θρησκείες οι μονοθειστικές Ιουδαισμός Χριστιανισμός Μουσουλμανισμός είναι θρησκείες που κυρίως αμαρτία είναι το σεξ και σχεδόν όλα περιστρέφονται γύρω από αυτό
Ο έλεγχος της γενετήσιας ορμής, ίσως της πιο δυνατής ορμής που έχουν όλα τα πλάσματα αφού αφορά την επιβίωση τους αποτελεί κατεξοχήν έλεγχο και χειραγώγηση των ανθρώπων
Όλες οι θρησκείες ένα πράγμα θέλουν, πιστούς δούλους που να νοιώθουν ένοχοι και οι οποίοι να μην αμφισβητούν το στάτους κβο
Είναι γνωστή η φράση που λέγεται ότι είπε ο Χριστός Ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ (από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο κβ’:21)
Με λίγα λόγια όχι μόνο να μην εναντιώνεστε στον Καίσαρα αλλά να του αποδίδετε και τις σχετικές τιμές όπως θα αποδίδετε και στον Θεό αυτά που πρέπει.
Εν τέλει, το πώς θα ζήσει ο καθένας την ζωή του δεν με απασχολεί, με απασχολεί μόνο όταν αυτό επηρεάζει την δική μου και την κοινωνία στην οποία ζω
Το αν αυτό το κοριτσάκι θέλει να χορεύει μπαλέτο με την μαντίλα δεν με απασχολεί, με απασχολεί το γεγονός ότι όλο αυτό το πράμα γίνεται μείζον θέμα παραπλάνησης και αποπροσανατολισμού των ανθρώπων από τα αληθινά τους προβλήματα τα οποία καμιά θρησκεία και πίστη σε αόρατους ανθρώπους ή οντότητες θα λύσουν
Ζούμε σε εποχές ψεύδους
Οι θρησκείες αποτελούν μεγάλο μέρος αυτών των εποχών»
Φωτεινή εξαιρεση αγωνιζόμενων γυναικών αποτελούν οι όμορφες φωτεινές μορφές των κούρδων γυναικών που απορρίπτουν την βαρβαρότητα και διακηρύττουν την αγάπη την ισότητα και την αυτοοργάνωση των ανθρώπων χωρίς καταπιεστικούς θεσμούς οπως είναι το κράτος και η θρησκεία
Να ζήσουν οι γυναίκες αγωνίστριες κούρδισες οι ελεύθερες γυναίκες μακριά από κάθε υποταγή
-osr- τίποτε δεν χαρίζεται..... όλα κερδίζονται μόνο όταν τα διεκδικούμε και τα θέλουμε αληθινά 