από ένα σχόλιο μου σε αυτό το κείμενο
http://zenonas-tziarras.net/2014/05/26/ευρωεκλογές-2014-αποχή-cyprus/comment-page-1/#comment-41
Οι λεγόμενες αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες προφανέστατα και δεν μπορούν να χαρακτηρίζονται δημοκρατίες
Ουσιαστικά είναι φιλελεύθερες ολιγαρχίες που ελέγχονται σε τεράστιο βαθμό από αυτόν που ελέγχει την λεγόμενη ενημέρωση, τι θα μάθει και τελικά τι θα σκεφτεί ο κόσμος
Οι κερδοσκοπικοί ιδιωτικοί οργανισμοί των μμε που ελέγχονται απόλυτα απο επιχειρηματικά συμφέροντα καθορίζουν απόλυτα την ατζέντα και το ποιος θα προβληθεί και άρα έχει πάρα πολλές πιθανότητες να εκλεγεί
Αν εγώ ο λεγόμενος και απλός πολίτης δεν έχω ουσιαστική καμιά πρόσβαση στα επιχειρηματικά συμφέροντα των μμε πως θα ακουστεί ο λόγος μου; Πως θα ξέρει ο κόσμος πως υπάρχω καν;
Απλά δεν θα ακουστώ αλλά θα ακουστούν σε υπερθετικό βαθμό αυτά που θέλει ο καναλάρχης και οι φίλοι του οι άλλοι επιχειρηματίες οι οποίοι ελέγχουν τα κόμματα που ελέγχονται επίσης από επιχειρηματίες
Σκέψου ποια είναι τα κανάλια στην Κύπρο και ποιοι τα ελέγχουν
Κατασκευάζοντας συναίνεση – Νοαμ Τσόμσκυ
Σκέψου ότι η πολιτική εξουσία συμπλέει και διαπλέκεται με την επιχειρηματική εξουσία αφού πλείστοι πολιτικοί είναι ταυτόχρονα και επιχειρηματίες ή έχουν άμεση οικογενειακή ή άλλη σχέση με πολιτικούς
Η κοινωνία διαμορφώθηκε και διαμορφώνεται σε τεράστιο βαθμό μέσα σε αυτό το άθλιο περιβάλλον που επβάλλουν τα κανάλια ως επί το πλείστον με το lifestyle να κυριαρχεί παντού από την μια και από την άλλη να γνωρίζει ότι αν δεν έχεις το μέσον ή κάποιον δικό σου στην κατάλληλη θέση δεν πρόκειται να γίνει τίποτε
Ο άνθρωπος φυσικά και συμμετέχει όταν νοιώθει ότι συμμετέχει ουσιαστικά στις αποφάσεις
Η αποχή σε τεράστιο βαθμό ερμηνεύεται από μένα ως το αποτέλεσμα αυτού του ξεκάθαρου γεγονός, ότι οι άνθρωποι ουσιαστικά δεν λαμβάνουμε σε καμιά απόφαση που αφορά τις ζωές μας παρά μόνο έμμεσα κάθε …. 5 χρόνια
Η λεγόμενη αντιπροσώπευση κάποιου τύπου που τάχα επιλέγω κάθε 5 χρόνια ανάμεσα σε τύπους που επέλεξαν οι καναλάρχες φυσικά και δεν μπορεί να νοηθεί δημοκρατία και συμμετοχή
Εστω και έτσι όμως, η αποχή δεν είναι αυτοσκοπός
Για μένα οι εκλογικές διαδικασίες μπορούν να αντιμετωπίζονται αποκλειστικά και μονο ως στρατηγική τακτική επιλογή
πχ στην Κύπρο οι εκλογές δεν με απασχόλησαν καθόλου γιατί δεν υπήρχε καμιά απολύτως πολιτική σημασία για το αποτέλεσμα τους
Το μόνο πράγμα που έβλεπα ως πολιτικής αξίας στις εκλογές στην Κύπρο είναι να ψηφιστεί κάποιος σχηματισμός που έχει μέσα τουρκοκύπριους
Θεωρούσα και θεωρώ ακόμα ότι οι εκλογές στην Ελλάδα είχαν σημασία γιατί υπήρχε μια τεράστια ευκαιρία, να φύγουν τα πασοκονδοσκυλλα που λυμαίνονται την εξουσία σε όλη την μεταπολίτευση
Αυτό για μένα ήταν ένας βασικός στρατηγικός στόχος και αν ήμουν ελλλάδα θα ψήφιζα αποκλειστικά και μόνο για αυτό τον λόγο
Να φύγουν αυτοί και από κει και πέρα θεωρώ αυτονόητο ότι όταν ο συριζα πάρει εξουσία απλά θα κάνει την υπέρτατη κωλοτούμπα πλέον οι εκλογικές αυταπάτες ότι και καλά μπορούν να αλλάξουν ουσιαστικά πράγματα μέσα από εκλογές μπορούν να γίνουν
γράφεις
«Είναι περισσότερο αποδεκτό να ζω με μια κυβέρνηση με την οποία διαφωνώ επειδή, για παράδειγμα, την επέλεξε το 37% του 70% των ψηφοφόρων, παρά να ζω με μια κυβέρνηση με την οποία διαφωνώ (ή ακόμα και συμφωνώ!) που επιλέγηκε από το 37% του 43% των ψηφοφόρων. Πού είναι η υπόλοιπη χώρα;Δεν ενδιαφέρεται η πλειοψηφία των ψηφοφόρων για το ποιος αποφασίζει για εκείνη; Αποδέχεται ελαφρά τη καρδία το γεγονός ότι μια μειοψηφία, κυριαρχούμενη σε ποσοστό από κομματικούς μηχανισμούς, αποφασίζει για εκείνην και το μέλλον της, χωρίς εκείνην;Όλα αυτά πρέπει να προσμετρηθούν από τους φίλους της αποχής, και ίσως είναι καιρός να ξεκινήσουμε να στέλνουμε μηνύματα και να προσπαθούμε να φέρουμε αλλαγή συμμετέχοντας, όχι απέχοντας»
Ο μεγαλύτερος εχθρός κατά της σκέψης των ανθρώπων είναι τα μμε και η χειραγώγηση που επιβάλλεται προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων αυτών που τα ελέγχουν
Το ιντερνετ άλλαξε πάρα πολλά πράγματα αλλά δυστυχώς δεν είναι ακόμα τόσο καταλυτική η παρέμβαση του και όσο παραμένει αυτό το πράμα δεν θα αλλάξουν και πολύ τα πράγματα
Αν υπήρχε έστω και ελάχιστη δημοκρατική τσίπα σε αυτά τα τσίρκα που ονομάζονται αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες όταν η αποχή ξεπερνάει το 50% θα έπρεπε να ακυρώνονται οι εκλογές και να γίνονται εκ νέου
Δεν είναι δυνατόν στην Τσεχία πχ να υπήρχε συμμετοχή 20% με την αποχή να φτάνει στο 80% και να μιλάμε για δημοκρατική νομιμοποίηση
Αν ακυρώνονται οι εκλογές συνέχεια τότε απλά θα πρέπει να αλλάξει αυτό το άθλιο εκλογικό σύστημα και να πάμε σε συστήματα ουσιαστικής συμμετοχής δημοκρατικής
One Response to Και τώρα; Τί κάνουμε;
φίλε όταν σου τα έλεγα που τον μάη για την λαική που τωρά την ονομάζεις ζόμπι εσύ ελαλούσες άλλα
http://fortheisland.wordpress.com/2012/05/07/
Ο/Η osr λέει:
07/05/2012 στις 09:33
όταν ληξει το ομόλογο των 3 δις το νοέμβριο του 2012 και προφανώς οι τράπεζες, παττισμένες γαρ, εξ υπαιτιότητας του δεν θα μπορούν να το αποπληρώσουν τότε προφανώς και αυτά τα δις θα επιβαρούνουν τον απλό κόσμο
δηλαδή θα πρέπει να δοθούν και άλλα εκατομύρια εκτός από αυτά τα δις για να σωθεί μια εταιρεία;
αυτό πως ακριβώς βοηθά τον απλό άνθρωπο;
απλά θα στερηθούν αυτά τα εκατομύρια και τα δις και θα τα πάρουν οι τοκογλύφοι
να συγχωνευθούν οι δύο τοκογλύφοι που έχουν μαζί απώλεις 4,5 δις
πως ακριβώς θα ωφεληθεί ο κόσμος με την “σωτηρία” της λαικής
=================
http://fortheisland.wordpress.com/2012/05/07/
Εξετάζουν όλες τις επιλογές για την Λαϊκή
Το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα, και η πολιτική αβεβαιότητα που έχει δημιουργηθεί, δυσχεραίνουν δραματικά τις προοπτικές
Η Λαϊκή Τράπεζα συνεχίζει να βρίσκει κλειστές πόρτες, τόσο στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όσο και σε άλλους ενδιαφερόμενους που μπορούν να πείσουν την Τρόικα να τη συμπεριλάβει στο σχέδιο διάσωσης των ελληνικών τραπεζών. Το βασικό επιχείρημα που εκφράζεται, είναι, σύμφωνα με πληροφορίες που κατέχει η «Κ», πως δεν μπορεί να διασωθεί η εν Ελλάδι δραστηριότητα της Λαϊκής, όσον η οικονομία στην ίδια την Κύπρο είναι τόσο προβληματική.
Από τη στιγμή που δεν ανακτάται η αξιοπιστία της Κύπρου και της κυπριακής οικονομίας, και επικρατεί η εντύπωση πως η εδώ οικονομία είναι προβληματική και πως η κυβέρνηση οδεύει προς Μηχανισμό, τότε η όποια έγκριση των αιτημάτων της Λαϊκής, θεωρείται σχεδόν αδύνατη, αφού ούτε η Τρόικα, ούτε το Διεθνές Ινστιτούτο Χρηματοοικονομικών (IIF) δεν επιθυμούν να διευκολύνουν τη μη λήψη μέτρων, η οποία ενδέχεται να οδηγήσει την Κύπρο σε Μηχανισμό, και τελικά να υποχρεώσει τη Λαϊκή να αναζητήσει εκ νέου διάσωση.
Η κυβέρνηση δεν μπορεί να επιτρέψει στη Λαϊκή να αποτύχει και να χρεοκοπήσει. Κι αυτό, διότι μια χρεοκοπία θα αποτελούσε το χείριστο σενάριο για ολόκληρη την οικονομία, με κατακλυσμικές επιπτώσεις που δύσκολα μπορούν να υπολογιστούν. Έτσι, ελλείψει στήριξης της Λαϊκής στην Ελλάδα, η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να διασώσει την τράπεζα η ίδια.
Το δημοσιονομικό
Η κυβέρνηση, ωστόσο, δεν διαθέτει τους πόρους που απαιτούνται για κάτι τέτοιο, με δεδομένη και την κατάσταση των δημόσιων οικονομικών. Έτσι, η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να καταφύγει στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), από τον οποίο θα αντλήσει τους πόρους που χρειάζεται, υπογράφοντας ένα Μνημόνιο. Το ταμείο θα ενεργοποιηθεί σε ενάμισι μήνα. Η προσφυγή αυτή δεν περιλαμβάνει την εδώ παρουσία της Τρόικας όπως στην Ελλάδα, η οποία διασώζεται κάτω από άλλου είδους μνημόνιο.
Ωστόσο, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι το Συμβούλιο, το οποίο έχει τη διοίκηση του Μηχανισμού, θα απαιτήσει από την Κύπρο τουλάχιστον την υλοποίηση των υπεσχημένων τα οποία περιλαμβάνονται στις συστάσεις που το ίδιο το Συμβούλιο εξέδωσε ομόφωνα για την Κύπρο. Έτσι, ΑΤΑ, κλειστά επαγγέλματα, ΓεΣΥ, συνταξιοδοτικό και όριο αφυπηρέτησης, θα βρεθούν στο στόχαστρο, μεταξύ άλλων. Μεγαλύτερος κίνδυνος για την Κύπρο δε είναι οι πιέσεις που αναμένεται να δεχτούμε για την αύξηση του εταιρικού φόρου.
Η άλλη επιλογή
Η κυβέρνηση εξετάζει την επιλογή ανταλλαγής ομολόγων (ή άλλων τίτλων) με μετοχές της τράπεζας, κάτι που θα αποτελέσει, κάτω από προϋποθέσεις, αμιγώς «λογιστική» πράξη και δεν θα χρειαστεί προσφυγή στον Μηχανισμό, εάν τελικά υλοποιηθεί. Η κίνηση αυτή, αναλόγως με το πώς θα γίνει, μπορεί να μετριάσει τις ανάγκες χρηματοδότησης του ελλείμματος, τουλάχιστον στο βραχύ διάστημα. Θα είναι μία πράξη αντίστοιχη της ανταλλαγής χρέους-μετοχών (debt-equity swap), αλλά δεν είναι καθόλου απλή κίνηση, όπως εξάλλου διαφάνηκε και σε άλλες περιπτώσεις όπου επιχειρήθηκε μια τέτοια λύση, όπως έγινε στην Ιρλανδία με τη χρηματοδότηση της «κακής τράπεζας» που στήθηκε για να απορροφήσει τα προβληματικά στοιχεία ενεργητικού των τραπεζών. Σε κάθε περίπτωση, η Δημοκρατία θα πρέπει να χρηματοδοτήσει την πράξη, γεγονός που σημαίνει πως, εφόσον δεν επιστρέφει στις αγορές, θα αναγκαστεί να καταφύγει, είτε σε δάνειο, είτε σε Μηχανισμό, μετά από μία μικρή αναβολή του αναπόφευκτου.
Μία δεύτερη επιλογή, έχει να κάνει με την εγγυοδότηση έκδοσης δικαιωμάτων από πλευράς της τράπεζας, προφανώς με put option. Η δεύτερη αυτή λύση δημιουργεί υποχρεώσεις στη Δημοκρατία που μπορεί κάτω από προϋποθέσεις μπορεί να μη συνυπολογίζονται στο χρέος (under-the-line) και έχει αυτή την επιπρόσθετη «ελκυστικότητα». Ωστόσο, δεν αποτελεί σίγουρη λύση στο όλο πρόβλημα και συνεπάγεται κάποιο σημαντικό ρίσκο, κάτι που την καθιστά εξαιρετικά επικίνδυνη, εάν δεν πετύχει η έκδοση δικαιωμάτων.
Χωρίς προειδοποίηση
Σε κάθε περίπτωση, το Υπουργείο Οικονομικών μελετά με μεγάλη προσοχή τις επιλογές του, και έχει ήδη αρχίσει και η επεξεργασία των λεπτομερειών μιας διάσωσης, σε συνδυασμό και με την ανάλυση των σεναρίων ένταξης στον Μηχανισμό.
Άσχετα με το είδος της κίνησης που θα κάνει το Υπουργείο Οικονομικών, πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως, σε περίπτωση που δεν πετύχουν ούτε οι τελευταίες λύσεις που εξετάζονται (και οι οποίες αφορούν άμεσα και τη MIG), η ανακοίνωση της διάσωσης θα γίνει κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις: Δεν πρέπει να έχει προηγηθεί σαφής «προειδοποίηση» της αγοράς για να μη γίνουν «προληπτικές κινήσεις» και να κοστολογηθεί εκ των προτέρων η διάσωση στην αξία των μετοχών, ενώ η τελική ανακοίνωση θα πρέπει να γίνει σε «νεκρό χρόνο» και ενώ οι αγορές θα είναι κλειστές (π.χ. απόγευμα Σαββατοκύριακου).
Ανεξάρτητες οι πιέσεις
Εν τω μεταξύ, ο αποκλεισμός της Κύπρου από τις διεθνείς αγορές δυσχεραίνει την όλη κατάσταση, αφού, ακόμα και χωρίς το «τραπεζικό πρόβλημα», η κυβέρνηση βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση όσον αφορά στη διαχείριση του χρέους της. Μέσα στο έτος, λήγουν δάνεια, ομόλογα και άλλα προϊόντα αξίας 2.734 δισ. ευρώ, ενώ θα χρειαστεί επιπλέον περίπου 1,1 δισ. ευρώ για τη χρηματοδότηση του ελλείμματος του 2011.
Ο αποκλεισμός από τις αγορές αναγκάζει την Κύπρο να βασιστεί στο δάνειο, ύψους 2,5 δισ. ευρώ από τη Ρωσία, και σε εγχώριο δανεισμό.
Το μεγάλο στοίχημα στη διαχείριση του χρέους, είναι η αναχρηματοδότηση του χρέους που κατέχουν τράπεζες και συνεργατικά, οι οποίοι ανανεώνουν το χρέος που κατέχουν. Έτσι, αποφεύγεται προσωρινά η εκ νέου έκδοση χρέους. Ωστόσο, αυτή η λύση είναι
μόνο προσωρινή και δεν αρκεί για να καλύψει τις υπόλοιπες ανάγκες.
Βραχυπρόθεσμα, μπορεί να «αναβληθεί» η «ώρα της κρίσεως» για κάποιο χρονικό διάστημα, μέσα από διάφορες κινήσεις: Μία «λογιστική» πράξη στη διάσωση της Λαϊκής, ανανέωση του χρέους που κατέχουν Συνεργατικά και τράπεζες, έκδοση χρέους προς εγχώριους αγοραστές όπως Ταμεία Προνοίας κ.λπ.
Ωστόσο, όσο δεν επανέρχεται η Κύπρος στις αγορές, δεν μπορεί να είναι βιώσιμη αυτή η κατάσταση. Μοναδική διέξοδος είναι, είτε η ένταξη σε Μηχανισμό, είτε ένα νέο διμερές δάνειο από άλλη χώρα. Η πρώτη επιλογή, συνεπάγεται και τη λήψη μέτρων που δεν είναι επιθυμητά, τουλάχιστον για την κυβέρνηση. Η δεύτερη, όμως, δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους για την εθνική κυριαρχία της Κύπρου, κάτι που υπονόησε και ο κ. Σιαρλή, λέγοντας πως αυτή «δεν είναι η πιο επιθυμητή λύση»
Rate this:
Share this:
Like this:
Δημοσιεύθηκε Δευτέρα, Μαΐου 7th, 2012 στις 08:36 στην κατηγορίαπολιτική, Καθημερινή, οικονομία. Μπορείτε να παρακολουθείτε τα όποια σχόλια σε αυτήν την καταχώριση μέσω RSS 2.0. Αφήστε μια απάντηση, ήtrackback από την δική σας ιστοσελίδα.
Post navigation
« Previous PostNext Post »
23 Responses to Εξετάζουν όλες τις επιλογές για την Λαϊκή
“Κι αυτό, διότι μια χρεοκοπία θα αποτελούσε το χείριστο σενάριο για ολόκληρη την οικονομία, με κατακλυσμικές επιπτώσεις που δύσκολα μπορούν να υπολογιστούν.”
όπως;
τι θα γίνει δηλαδή; ή απλά θα τρομοκρατούμε τον κόσμο;
Αν σοβαρομιλάς πως μια βαθύτερη τραπεζική κρίση συμφέρει τον απλό τον κόσμο, δεν υπάρχει λόγος να συζητούμε.
Ας το αφήσουμε ως εδώ καλύτερα και να πούμε πως διαφωνούμε ως προς το κατά πόσον μπορεί να λειτουργήσει μια οικονομία με μόνιμη και βαθειά τραπεζική κρίση.
όταν ληξει το ομόλογο των 3 δις το νοέμβριο του 2012 και προφανώς οι τράπεζες, παττισμένες γαρ, εξ υπαιτιότητας του δεν θα μπορούν να το αποπληρώσουν τότε προφανώς και αυτά τα δις θα επιβαρούνουν τον απλό κόσμο
δηλαδή θα πρέπει να δοθούν και άλλα εκατομύρια εκτός από αυτά τα δις για να σωθεί μια εταιρεία;
αυτό πως ακριβώς βοηθά τον απλό άνθρωπο;
απλά θα στερηθούν αυτά τα εκατομύρια και τα δις και θα τα πάρουν οι τοκογλύφοι
να συγχωνευθούν οι δύο τοκογλύφοι που έχουν μαζί απώλεις 4,5 δις
πως ακριβώς θα ωφεληθεί ο κόσμος με την “σωτηρία” της λαικής
Σκέφτου λίγο τί ρόλο παίζουν οι τράπεζες σε μια οικονομία και εάν μπορεί να δουλέψει χωρίς αυτές. Δεν μπορώ να μπαίνω σε μια συζήτηση που έχει τεχνικά σωστό και λάθος.
Σου είπα, διαφωνούμε, και θα διαφωνούμε στο εξής: Εσύ θεωρείς καλό για τους πολίτες να χρεοκοπήσουν οι τράπεζες, εγώ το θεωρώ καταστροφικό. Δεν υπάρχει λόγος συζήτησης σε αυτό, αφού ποτέ δεν θα συμφωνήσουμε.
Ο φίλος μας ο οσρ είναι λίγο απογοητευμένος, αφού δεν ήρθε η επανάσταση που ανέμενε χθες
Οφείλω να πω όμως πως το ζήτημα αυτό με τα 3 δις που θέτει είναι μάλλον ασαφές και έχει ζουμί.
Δεν έχω καταφέρει να πάρω απαντήσεις από τους ειδήμονες που έχω μιλήσει, οπότε Μιχάλη ίσως να ήταν ενδιαφέρον να το ψάξεις και εσύ το θέμα…