Πάντα έλεγα και θα συνεχίζω να το λέω ότι η επανάσταση, η όποια επανάσταση ξεκινά πρώτα και κύρια από το μυαλό
Για να αγωνιστείς πρέπει να ξέρεις τι θέλεις να πετύχεις…
Δεν υπάρχει περίπτωση να διεκδικήσεις ουσιαστικά και αυτό να έχει οποιαδήποτε προοπτική αν δεν υπάρχει το πιο σημαντικό υπόβαθρο
Πρέπει να ξέρεις τι είναι αυτό που μας καταστρέφει την ζωή και πρέπει να το καταστρέψουμε εμείς…
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος
Η γνώση είναι δύναμη
Ολόκληρος ο σύγχρονος «πολιτισμένος» κόσμος στήθηκε στο να μας μαθαίνει και να μας βομβαρδίζει το μυαλό ότι χρειαζόμαστε πάντα κάποιους να μας λένε τι να κάνουμε πως να το κάνουμε
χρειαζόμαστε αρχηγούς καθοδηγητές
Ένας άλλος κόσμος όμως είναι ήδη υπαρκτός στην Ελλάδα της φτώχειας και της εξαθλίωσης με τους ανθρώπους που αυτοοργανώθηκαν και ισότιμα συμμετέχουν σε πολλές συλλογικότητες και παίρνουν ή τουλάχιστον προσπαθούν να πάρουν όσο γίνεται την ζωή τους στα χέρια τους
Το ντοκιμαντέρ μεγάλης διάρκειας «Ένας άλλος κόσμος» γυρίστηκε με αφορμή το 1ο Εναλλακτικό Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας που διοργανώθηκε τον Οκτώβριο του 2012 στο Ελληνικό από μια ανοιχτή αμεσοδημοκρατική συνέλευση και υποστηρίχθηκε από δεκάδες συλλογικότητες. Επιχειρεί μια ενδεικτική καταγραφή μερικών από τις κυριότερες πρωτοβουλίες που ασχολούνται με τη μετάβαση σε ένα άλλο κόσμο εδώ και τώρα, πέρα από τον καπιταλισμό και την κρίση, μέσα από συνεντεύξεις και επί τόπου επισκέψεις. Επίσης αποτελεί μια συνέχεια παρουσίασης και ενδυνάμωσης αυτού του «άλλου κόσμου» που ξεκίνησε με τη μετάφραση στα ελληνικά και τη προβολή του ντοκιμαντέρ «Φόρος τιμής στην Καταλονία ΙΙ» σε όλη την Ελλάδα, αλλά και με την ανάπτυξη της ηλεκτρονικής πλατφόρμας δικτύωσης «Ένας άλλος κόσμος».
Documentary «Another World» about the grassroots initiatives in Greece that form another world right here right now, away from the crisis and capitalism (Greek narration, English subtitles in captions).
Ένας άλλο ντοκυμαντέρ και πάλι που ασχολείται με την καταγραφή των ανθρώπων στην Ελλάδα που πήραν την ζωή τους στα χέρια τους, αυτοοργανώθηκαν και ισότιμα με οριζόντιες δημοκρατικές διαδικασίες αποφασίζουν για τον εαυτό τους, την γειτονιά τους, την συλλογικότητα την κοινότητα τους
Το πιο σημαντικό απόσπασμα από το ντοκυμαντέρ για μένα είναι το σημείο όπου ένας σύντροφος περιγράφει για το πως συλλογικότητες στα Εξάρχεια που ήδη δραστηριοποιούνταν στον χώρο, ήλθαν σε επαφή με αγρότες και μικροπαραγωγούς και έστησαν μια αγορά με προιόντα τους στην Αθήνα
Σε αυτό το εγχείρημα οι αγρότες και οι μικροπαραγωγοί συμμετχείχαν άμεσα και ενεργά στην λήψη των αποφάσεων της συλλογικότητας μαζί με τους αναρχικούς που πήραν την πρωτοβουλία και όλοι συναποφασίζουν
Το πλέον σημαντικό όμως είναι το γεγονός ότι αυτοί οι αγρότες ζήτησαν από τους αναρχικούς να τους «μάθουν» να οργανώνονται έτσι ακριβώς και στον τόπο τους, στο χωριό τους στις μονάδες παραγωγές τους!!!
Μπορεί δηλαδή οι άνθρωποι αυτοί να μην γνωρίζουν την είναι ο αναρχισμός τι είναι η αυτοοργάνωση να μην έχουν το θεωρητικό υπόβαθρο για όλα αυτά αλλά το έζησαν και το είδαν στην πράξη πως αυτό λειτουργεί και αντιλήφθηκαν ότι έτσι πρέπει και είναι σωστό να λειτουργεί ολόκληρη η κοινωνία!!!!
Μόνο με το παράδειγμα και τις πράξεις μας μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο
Για ένα κομμάτι ψωμί,
δε φτάνει μόνο η δουλειά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
πρέπει να δώσεις πολλά.
Δεν φτάνει μόνο το μυαλό σου,
δε φτάνει μόνο το κορμί σου.
Το πιο σπουδαίο είν’ η ψυχή σου, δικέ μου.
Έχει τους νόμους τους αυτή η ιστορία,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.
Θα σου κρεμάσουνε μια μπάλα
και θα τραβιέσαι μ’ αυτήν μέρα – νύχτα.
Έχεις κανάλι πολύ να τραβήξεις,
μέχρι να πάψεις να λες -«μα τι τρέχει;»
Έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
θα πιεις φαρμάκια πολλά.
Θα σε πετάνε από δω κι από κει
θα λαχανιάζει η ψυχή σου.
Θα φτύσεις αίμα απ’ το στόμα, δικέ μου.
Έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
θα ‘χεις ξεχάσει πολλά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
θα ‘χεις πληρώσει ακριβά.
Και κάποια μέρα θα σε λύσουν,
μα θα φοβάσαι να φύγεις, θα τρέμεις.
Θα σε κλωτσάνε και θα σ’ αρέσει, δικέ μου.
Σαν το σκυλί τους θα σ’ έχουν, δικέ μου,
μα δε θα έχεις ψυχή να το νοιώσεις,
θα είναι για σένα αργά.
Δύο προφητικά τραγούδια σχεδόν 30 χρόνια προηγουμένως για την ζωή που μας τάξανε
Χάρης & Πάνος κατσιμίχας
Για ένα κομμάτι ψωμί,
δε φτάνει μόνο η δουλειά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
πρέπει να δώσεις πολλά.
Δεν φτάνει μόνο το μυαλό σου,
δε φτάνει μόνο το κορμί σου.
Το πιο σπουδαίο είν’ η ψυχή σου, δικέ μου.
Έχει τους νόμους τους αυτή η ιστορία,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.
Θα σου κρεμάσουνε μια μπάλα
και θα τραβιέσαι μ’ αυτήν μέρα – νύχτα.
Έχεις κανάλι πολύ να τραβήξεις,
μέχρι να πάψεις να λες -«μα τι τρέχει;»
Έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
θα πιεις φαρμάκια πολλά.
Θα σε πετάνε από δω κι από κει
θα λαχανιάζει η ψυχή σου.
Θα φτύσεις αίμα απ’ το στόμα, δικέ μου.
Έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
θα ‘χεις ξεχάσει πολλά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
θα ‘χεις πληρώσει ακριβά.
Και κάποια μέρα θα σε λύσουν,
μα θα φοβάσαι να φύγεις, θα τρέμεις.
Θα σε κλωτσάνε και θα σ’ αρέσει, δικέ μου.
Σαν το σκυλί τους θα σ’ έχουν, δικέ μου,
μα δε θα έχεις ψυχή να το νοιώσεις,
θα είναι για σένα αργά.
Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας
Μουσική: Γιώργος Καρράς
Πρώτη εκτέλεση: Τρύπες
Πηδά γύρω από μεγάλους στρατώνες
φυλάξου από ανύπαρκτους εχθρούς
βράδια παρέα μ’ εφιάλτες στους κοιτώνες
μέτρα το χρόνο με άρρωστους σφυγμούς
Για την πατρίδα κι όλους αυτούς
που δεκάρα για σένα δεν δίνουν
για γυναίκες παιδιά, κουφούς και τυφλούς
που κατάμουτρα στους δρόμους
σε κοιτάν και σε φτύνουν
Κάνε πίσω ήρθε ο καιρός να ξεχάσεις
όσα ως τώρα νόμιζες απλά
στις τουαλέτες τα όνειρα σου θα ξεράσεις
θα χαλαρώσεις και θα μπεις στη σειρά.
Για την πατρίδα κι όλους αυτούς
που δεκάρα για σένα δεν δίνουν
για γυναίκες παιδιά, κουφούς και τυφλούς
που κατάμουτρα στους δρόμους
σε κοιτάν και σε φτύνουν.
-osr- τίποτε δεν χαρίζεται..... όλα κερδίζονται μόνο όταν τα διεκδικούμε και τα θέλουμε αληθινά 