Ο Άκκερμαν πρώην αφεντικό της πλέον διεφθαρμένης τράπεζας στον κόσμο της Deutsche Bank ελέγχει πλέον μαζί με το Ρος την Κύπρου…οι άχρηστοι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ δημοσιογραφούληδες ..επιχαίρουν για το ….επίπεδο και τον…διεθνισμό του ΔΣ της Τράπεζα Κύπρου…Τραγικά τα πράγματα

Οι άνθρωποι τούτοι εν επικίνδυνοι όπως τζαι να έχει…

 

 

 

Άλμα διεθνοποίησης για BOCY

http://www.stockwatch.com.cy/nqcontent.cfm?a_name=news_view&ann_id=207720

 

 

Τρ. Κύπρου: Αλλάζει επίπεδο

Σπουδαία ονόματα, παλιοί γνώριμοι και το στοίχημα της ισορροπίας

http://www.sigmalive.com/inbusiness/news/business/xrimatooikonomika/%CF%84%CF%81.-%CE%BA%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%AF%CF%80%CE%B5%CE%B4%CE%BF

 

 

είτε είναι βαλτά παπαγαλάκια είτε αχάπαροι είναι ένα και το αυτό

 

Οι δημοσιογραφούληδες επιχαίρουν για το επίπεδο της Τράπεζας Κύπρου….

Είναι να κλαις

Ο Άκκερμαν πρώην CEO της Deutsche Bank της πλέον διεφθαρμένης τράπεζας στον κόσμο θα ελέγχει με τον φιλαράκο του Ρος την Κύπρο

Τα αρπακτικά έχουν κάτσει πρώτο τραπέζι πίστα έτοιμοι να κατασπαράξουν μούχτιν την γη

 

 

ήδη έχω γράψει ένα σχετικό κείμενο

 

Ή άγια Eurostat της αμόλυντης ΕΕ, η Γερμανία πρώτη σε διαφθορά και ξέπλυμα τα παραμύθια περί πρωτογενούς πλεονάσματος και η πραγματικότητα – Ανάλυση με παράθεση στοιχείων και από την Wall Street Journal που τους ξεμπροστιάζει

https://osr55.wordpress.com/2014/04/24/%CE%AE-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%B1-eurostat-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CE%BB%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%B5-%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CF%81/

 

Siemens, Deutsche Bank, ΜΑΝ…: Η χαμένη τιμή των γερμανικών επιχειρήσεων

Πηγή: http://www.skai.gr/news/world/article/219884/siemens-deutsche-bank-man-i-hameni-timi-ton-germanikon-epiheiriseon/#ixzz3FTCap4Qc
Follow us: @skaigr on Twitter | skaigr on Facebook

 

Siemens, Thyssen Krupp, Deutsche Bank, ΜΑΝ και άλλες γερμανικές επιχειρήσεις βρίσκονται τα τελευταία χρόνια στο επίκεντρο διαφόρων σκανδάλων που είδαν το φως της δημοσιότητας.

Rolf Wenkel / Klaus Ulrich / Σταμάτης Ασημένιος – Υπεύθ. Σύνταξης: Μαρία Ρηγούτσου

Δημοσίευση: 19/12/2012 – 09:49 Τελευταία ενημέρωση: 19/12/2012 – 09:49

4 σχόλια

Share on emailShare on print

Siemens: Το μεγαλύτερο σκάνδαλο διαφθοράς στην ιστορία της οικονομίας

13

SHARES

Share on facebookShare on twitterShare on google_plusone_shareShare on linkedinShare on evernoteShare on pinterest_shareShare on emailShare on print

Τις τελευταίες ημέρες είναι η Deutsche Bank, o τραπεζικός γίγαντας της Γερμανίας στο στόχαστρο της δικαιοσύνης. Φορολογικές απάτες, ξέπλυμα χρήματος και απιστία είναι μερικές από τις κατηγορίες με τις οποίες είναι αντιμέτωπη η γερμανική τράπεζα. Ακόμη δεν έχει αποδειχθεί τίποτε, ωστόσο, η ζημιά που έχει υποστεί το κύρος της Deutsche Βank είναι τεράστια. Και αυτό θα το αισθανθεί κάποια στιγμή το κορυφαίο χρηματοπιστωτικό ινστιτούτο της Ευρώπης, εκτιμά ο Γιόζεφ Βίλαντ, καθηγητής στο Ινστιτούτο Διαχείρισης Αξιών του Πανεπιστημίου της Κωνσταντίας, στη Γερμανία.

«Όποιος βλάπτει διαρκώς τη φήμη του, αυτοαποβάλλεται από την αγορά. Αυτό δεν γίνεται άμεσα ορατό με χρηματιστηριακές απώλειες, αλλά παρατηρείται στην πορεία και στην συμπεριφορά των πελατών. Υπάρχουν πολλές πτυχές και δεν είναι σύμπτωση ότι σήμερα οι επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται πολύ στο πλαίσιο της διαχείρισης της εικόνας τους» εκτιμά ο γερμανός καθηγητής.

Από «λαδώματα» αξιωματούχων μέχρι «sexparty» για συνδικαλιστές

Και έχουν κάθε λόγο να το κάνουν με δεδομένο ότι τα τελευταία χρόνια πολλά μεγάλα ονόματα της γερμανικής οικονομίας βρέθηκαν στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών. Η Thyssen Krupp κατηγορήθηκε για συστηματική παραβίαση της νομοθεσίας περί αθέμιτου ανταγωνισμού, σε διαγωνισμούς για τον εξοπλισμό των σιδηροδρόμων. Η ΜΑΝ δωροδόκησε δεκάδες κρατικούς λειτουργούς και στελέχη επιχειρήσεων για να διασφαλίσει παραγγελίες. Η Daimler διαπιστώθηκε ότι «λάδωνε» παράγοντες σε 22 χώρες. Η Volkswagen πρόσφερε σε ηγετικά στελέχη των εργοστασιακών σωματείων της ακριβά δώρα, πολυτελή ταξίδια και «sexparty». Ο ασφαλιστικός όμιλος Ergo αντάμειβε τους πιο επιτυχημένους πωλητές του με ταξίδια «αναψυχής».

Όλες αυτές οι υποθέσεις καταδεικνύουν ότι για πολλές γερμανικές επιχειρήσεις η τήρηση της νομιμότητας παραμένει ζητούμενο. Με την άποψη αυτή δεν συμφωνεί ο Κρίστοφ Λίτγκε, καθηγητής Οικονομικής Ηθικής στο Πολυτεχνείο του Μονάχου. «Η φιλοσοφία της τήρησης της νομιμότητας είναι παρούσα στις γερμανικές επιχειρήσεις. Ο όρος compliance σημαίνει ότι μια επιχείρηση τηρεί τους κανόνες και τους νόμους. Οι περισσότερες επιχειρήσεις στη Γερμανία έχουν καταβάλει μεγάλες προσπάθειες στην κατεύθυνση αυτή, έχουν επενδύσει χρήματα και έχουν αναπτύξει ειδικά τμήματα που ασχολούνται με τα ζητήματα αυτά», υποστηρίζει ο Κρίστοφ Λίτγκε.

Ωστόσο, όλα αυτά δεν επαρκούν, αντιτείνει ο Γιόζεφ Βίλαντ και διευκρινίζει: «Ζητούμενο είναι η ακεραιότητα και η τήρηση των νόμων και κανόνων. Και όταν λέμε ακεραιότητα εννοούμε την υποδειγματική διεύθυνση μιας επιχείρησης. Είναι το ύφος με το οποίο επικοινωνεί η διεύθυνση μιας επιχείρησης. Χωρίς μια δραστήρια και πραγματικά ακέραιη ηγετική ομάδα δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικό οποιοδήποτε σύστημα διαφάνειας. Κάθε τόσο θα σημειώνονται αποκλίσεις».

Siemens: Το μεγαλύτερο σκάνδαλο διαφθοράς στην ιστορία της οικονομίας

Ένα πολύ γνωστό παράδειγμα «αποκλίνουσας συμπεριφοράς» μιας επιχείρησης είναι αυτό του ομίλου Siemens. Πρόκειται για το μεγαλύτερο σκάνδαλο διαφθοράς στην ιστορία της οικονομίας. Περίπου 1,3 δις ευρώ φέρεται να δαπάνησε για ύποπτες πληρωμές ο γερμανικός όμιλος. Οι συνέπειες ήταν σοβαρές για την Siemens. H αμερικανική δικαιοσύνη της επέβαλε πρόστιμο ύψους 1,2 δις ευρώ. Περίπου τόσο κόστισε στην εταιρεία η διαλεύκανση των διαφόρων υποθέσεων διαφθοράς. Και όπως σημειώνει ο καθηγητής Βίλαντ: «Από την υπόθεση Siemens γνωρίζουμε ότι ο αθέμιτος ανταγωνισμός κοστίζει πολύ. Όταν υφίσταται πλήγμα η εικόνα μιας επιχείρησης αυτό έχει συνέπειες. Πιστεύω λοιπόν ότι οι επιχειρηματίες που προσέχουν πραγματικά το συμφέρον τους θα πρέπει να φροντίζουν έτσι ώστε να τηρείται η νομιμότητα στις επιχειρήσεις τους».

Πηγή: http://www.skai.gr/news/world/article/219884/siemens-deutsche-bank-man-i-hameni-timi-ton-germanikon-epiheiriseon/#ixzz3FTCtdqbn
Follow us: @skaigr on Twitter | skaigr on Facebook

 

 

Σε βάρος της Deutsche Bank κατηγορίες για συναλλαγές με Τεχεράνη

Πηγή: http://www.skai.gr/news/world/article/216103/se-varos-tis-deutsche-bank-katigories-gia-sunallages-me-teherani/#ixzz3FTD4xAhU
Follow us: @skaigr on Twitter | skaigr on Facebook

Στο στόχαστρο των αμερικανικών ερευνητικών αρχών βρίσκεται η DEUTSCHE BANK για συναλλαγές που σχετίζονται με το Ιράν.

Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Deutsche Bank, Γιόζεφ Άκερμαν

Στο στόχαστρο των αμερικανικών ερευνητικών αρχών βρίσκεται η DEUTSCHE BANK για συναλλαγές που σχετίζονται με το Ιράν.

Σύμφωνα με το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων (dpa) διερευνάται αν εμπλέκεται σε δοσοληψίες με την Τεχεράνη παρά τα μέτρα που έχουν επιβληθεί στη χώρα εξ αιτίας του πυρηνικού της προγράμματος.

Πιο συγκεκριμένα, εντοπίζονται συναλλαγές με αμερικανικά δολάρια σε χώρες στις οποίες οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επιβάλλει εμπάργκο.

Η τράπεζα δεν έχει προς το παρόν πάρει θέση για τις συγκεκριμένες κατηγορίες.

Σημειώνεται ότι το τελευταίο διάστημα οι κυβερνήσεις που έχουν επιβάλουν κυρώσεις κατά του Ιράν ανησυχούν ότι η Τεχεράνη χρηματοδοτεί το πυρηνικό και πυραυλικό του πρόγραμμα με χρήματα που εισάγονται από το εξωτερικό.

Πηγή: http://www.skai.gr/news/world/article/216103/se-varos-tis-deutsche-bank-katigories-gia-sunallages-me-teherani/#ixzz3FTDFYFm4
Follow us: @skaigr on Twitter | skaigr on Facebook

 

 

 

Και εισαγγελική έρευνα εναντίον του
Εκτός Deutsche Bank από το 2012 ο Άκερμαν

http://www.protothema.gr/economy/article/159245/ektos-deutsche-bank-apo-to-2012-o-akerman/

14/11/201121:1114/11/201121:21  (upd)

Ε

Ο επικεφαλής της Deutsche Bank Γιόζεφ Άκερμαν απέσυρε την Δευτέρα την υποψηφιότητά του για τη θέση του προέδρου του εποπτικού συμβουλίου το 2012

Ο διευθύνων σύμβουλος της Deutsche Bank και πρόεδρος του IIF, Γιόζεφ Άκερμαν απέσυρε την Δευτέρα την υποψηφιότητά του για τη θέση του προέδρου του εποπτικού συμβουλίου το 2012, επικαλούμενος την κρίση χρέους στην Ευρώπη, η οποία -όπως υποστηρίζει- απαιτεί μεγάλο μέρος από τον χρόνο του.

Ο κύριος Άκερμαν δήλωσε ότι το μόνο που επιθυμεί αυτό τον καιρό είναι να επικεντρωθεί στα καθήκοντά του στη Deutsche Bank.

Το πιο πιθανό σενάριο, με βάση τα νέα δεδομένα, είναι να αναλάβει τη θέση ο μέχρι πρότινος διευθυντής της Allianz, Πάουλ Αχλαίτνερ.

Πάντως, ο Άκερμαν είχε αναφέρει από το καλοκαίρι, δεν θα είναι CEO στη Deutsche Bank και θα τον διαδεχθούν οι  Γιούργκεν Φίτσεν και Άνσου Γιάιν.

Ωστόσο, αίσθηση έχει προκαλέσει η είδηση ότι την προηγούμενη εβδομάδα, οι αρχές του Μονάχου προχώρησαν σε εκτενή έρευνα στα γραφεία του γερμανικού κολοσσού, σχετικά με την παλιά διαμάχη της Deutsche Bank με τον μεγιστάνα των ΜΜΕ Λέο Κιρχ.

Η πλευρά Κιρχ κίνησε νομική διαδικασία ενάντια στη Deutsche Bank ισχυριζόμενη, ότι ο γερμανικός τραπεζικός όμιλος είναι  υπεύθυνος για την κατάρρευση του ομίλου Κιρχ το 2002.

Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες η έρευνα συνεχίζεται ακόμα, ενώ οι αρχές δεν άφησαν εκτός ούτε το γραφείο του κύριο Άκερμαν, εξετάζοντας το εάν είχε δώσει ψευδή κατάθεση στις τότε έρευνες.

Advertisement

Εργατική εξαθλίωση στο γερμανικό «παράδεισο»

αναδημοσίευση από το Κόντρα http://www.eksegersi.gr/issue/754/%CE%94%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE/20461.%CE%95%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%B8%CE%BB%CE%AF%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%C2%AB%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%BF%C2%BB-3

μέσω του Praxis

http://wwwpraxisred.blogspot.com/2013/12/3.html

 

Εργατική εξαθλίωση στο γερμανικό «παράδεισο» (3)

Οι αντεργατικές νομοθετικές ρυθμίσεις που πολιτογραφήθηκαν με τον τίτλο «Ατζέντα 2010» είχαν στον πυρήνα τους μια σαρωτική αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις που είχαν διαμορφωθεί μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ηταν η απάντηση του γερμανικού κεφαλαίου στην κρίση που πέρασε η Γερμανία στις αρχές της νέας χιλιετίας. Τότε που η αναιμική ανάπτυξη της δεκαετίας του ‘90 μετατράπηκε σε απόλυτη στασιμότητα (το 2002), για να κατρακυλήσει η Γερμανία στην κρίση ένα χρόνο μετά (το 2003), όταν το γερμανικό ΑΕΠ σημείωσε μείωση κατά 0.4%.

Από την κρίση η Γερμανία βγήκε ουσιαστικά τρία χρόνια μετά, το 2006, με μια εντυπωσιακή, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, αύξηση του ΑΕΠ κατά 4% περίπου. Η πρώτη πενταετία της νέας χιλιετίας, ωστόσο, σημαδεύτηκε και από τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας που το 2005 σκαρφάλωσε στο 11%[1].

Τις παραμονές των εκλογών του Σεπτέμβρη του 2002, η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση Σρέντερ, προκειμένου να εξασφαλίσει τη δεύτερη θητεία της (πράγμα που έγινε), άρχισε να ψάχνει τρόπους για να διαχειριστεί αποτελεσματικότερα την κρίση. Για το σκοπό αυτό διόρισε μια επιτροπή με στόχο να κάνει προτάσεις για ριζικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις. Να πως περιέγραφε εκείνη την εποχή τις αντεργατικές ανατροπές που σχεδιάζονταν ένας ερευνητικός οργανισμός της ΕΕ: «Ο Αύγουστος του 2002 είδε τη δημοσίευση μιας έκθεσης της επιτροπής Hartz, που διορίστηκε από τη γερμανική κυβέρνηση για να κάνει προτάσεις για μια ανταγωνιστική λύση στο επίμονο πρόβλημα της ανεργίας στη Γερμανία. Η επιτροπή έχει προτείνει ένα πρόγραμμα, που αν εφαρμοστεί, θα φέρει την πιο σαρωτική εδώ και δεκαετίες μεταρρύθμιση στην πολιτική της Γερμανίας στην αγορά εργασίας. Ο δηλωμένος σκοπός της επιτροπής ήταν να μειώσει στο μισό τον υφιστάμενο αριθμό των 4 εκατομμυρίων ανέργων μέσα σε τρία χρόνια»[2].

Ως γνήσιος τεχνοκράτης ο Hartz (διετέλεσε μεγαλοστέλεχος της Volkswagen μέχρι το 2005, όταν παραιτήθηκε, για να καταλήξει μετά από κάποια χρόνια κατηγορούμενος για διαφθορά[3]) δεν είχε… φιλεργατικές αναστολές: «Για να επιταχύνει τις μετακινήσεις σε θέσεις εργασίας και επομένως να περιορίσει τις δαπάνες για επιδόματα (σ.σ ανεργίας), η επιτροπή προτείνει ότι οι εργάτες πρέπει υποχρεωτικά να ενημερώσουν το τοπικό γραφείο εργασίας τη στιγμή που θα λάβουν την ειδοποίηση τερματισμού της εργασίας και να μην περιμένουν μέχρι να χάσουν τη δουλειά τους. Κάθε άνεργος θα έπρεπε να είναι προετοιμασμένος να αποδεχτεί δουλειά με χαμηλότερο μισθό από πριν ή να αντιμετωπίσει μία περικοπή στα επιδόματά του, ενώ οι νέοι και άγαμοι άνεργοι να αποδεχτούν τη μετακίνηση οπουδήποτε στη χώρα για να εργαστούν ή να ρισκάρουν μια παρόμοια περικοπή (σ.σ. των επιδομάτων τους)»[2].

Ετσι κι έγινε. Μέσα σε δύο χρόνια (από το 2003 μέχρι το 2005), ψηφίστηκαν τέσσερις νόμοι βάσει των εκθέσεων της επιτροπής Hartz. Οι πρώτοι δύο (Hartz I & II) τέθηκαν σε ισχύ την 1η Γενάρη του 2003, ο Hartz III ένα χρόνο μετά (το 2004) και ο Hartz IV το 2005. Η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση παρουσίασε τους νόμους αυτούς σαν το ελιξίριο για το πρόβλημα της ανεργίας. Αυτό όμως δεν ήταν παρά ένα προπαγανδιστικό τέχνασμα, για να περάσει τα ευρωπαϊκά σύνορα το αμερικάνικο μοντέλο. Το μοντέλο του μοιράσματος μιας θέσης εργασίας σε περισσότερα άτομα και φυσικά με λιγότερα λεφτά.

Στην πρέσα οι άνεργοι

Οπως αναφέραμε στο προηγούμενο φύλλο, οι πρώτοι που στριμώχτηκαν από τους νόμους αυτούς ήταν οι άνεργοι. Αναγκάστηκαν να βρουν εργασία με χαμηλότερους μισθούς, γιατί τα επιδόματά τους πλέον πετσοκόπηκαν. Το πώς έγινε αυτό θα περιγράψουμε αμέσως παρακάτω.

Τα επιδόματα που έπαιρναν οι άνεργοι πριν από τις μεταρρυθμίσεις Hartz ήταν δύο. Πρώτον, το επίδομα ανεργίας, που ισοδυναμούσε με το 67% του τελευταίου μισθού, αν ο εργαζόμενος είχε παιδιά, ή 60%, αν δεν είχε, και χορηγούνταν για χρονική περίοδο από 6 μέχρι 32 μήνες, ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας του απολυμένου. Δεύτερον, το βοήθημα ανεργίας, το οποίο χορηγούνταν μετά τη λήξη του πρώτου επιδόματος και ισοδυναμούσε με το 57% του τελευταίου μισθού για όσους είχαν παιδιά ή 53% για όσους δεν είχαν. Το βοήθημα αυτό το έπαιρνε ο άνεργος αν εργαζόταν λιγότερο από 15 ώρες την εβδομάδα, κερδίζοντας το 20% του βοηθήματος ή 165 ευρώ το πολύ[5]. Για τη λήψη αυτού του βοηθήματος ο άνεργος δε θα έπρεπε να έχει αποταμιεύσεις πάνω από 520 ευρώ για κάθε έτος της ηλικίας του. Δηλαδή, ένας 40χρονος εργαζόμενος που έμενε άνεργος δικαιούνταν το βοήθημα ανεργίας μόνο αν οι αποταμιεύσεις του ήταν κάτω από (40×520=) 20.800 ευρώ, με μέγιστο όριο τα 33.800 ευρώ (ανεξαρτήτως ηλικίας).

Μη φανταστείτε ότι το βοήθημα αυτό ήταν τίποτα τρομερά λεφτά. Το 2004, το 60% των δικαιούχων του βοηθήματος ανεργίας έπαιρνε από 300 μέχρι 600 ευρώ το μήνα, ενώ μόλις ένα 30% έπαιρνε μέχρι 900 ευρώ[5]. Το δεύτερο βοήθημα δίνονταν για όσο χρόνο το δικαιούνταν ο άνεργος, δεν υπήρχε δηλαδή χρονικός περιορισμός όπως για το πρώτο. Αφορούσε δηλαδή τους μακροχρόνια ανέργους. Τα χρήματα για το βοήθημα αυτό προέρχονταν από εισφορές υπέρ ανέργων, που πλήρωναν όλοι οι εργαζόμενοι, αλλά και οι καπιταλιστές.

Ολα αυτά άλλαξαν από το 2005. Το επίδομα ανεργίας χωρίστηκε σε δύο μέρη. Το πρώτο, που ονομάστηκε επίδομα ανεργίας 1 (Arbeitslosengeld I ή ALG I), ήταν το παλιό επίδομα ανεργίας, το οποίο όμως άρχισε να δίνεται για σημαντικά λιγότερο χρόνο. Από τους 32 μήνες που ήταν πριν, η μέγιστη χρονική περίοδος χορήγησης του επιδόματος ανεργίας έπεσε στους 24 μήνες. Επιπλέον, το μέγιστο χρονικό όριο επιδότησης των 24 μηνών ισχύει μόνο για τους εργαζόμενους άνω των 58 ετών, που κατέβαλαν ασφαλιστικές εισφορές τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Για εργαζόμενους οι οποίοι πλήρωναν ασφαλιστικές εισφορές μόνο για ένα από τα προηγούμενα τρία χρόνια, το επίδομα ανεργίας ALG I δίνεται μόνο για ένα εξάμηνο[6].

Το δεύτερο επίδομα ονομάζεται επίδομα ανεργίας 2 (Arbeitslosengeld II ή ALG II) και απετέλεσε τη συγχώνευση του βοηθήματος ανεργίας με το κοινωνικό βοήθημα που δίνονταν σε νοικοκυριά με πολύ χαμηλά εισοδήματα.Σε αντίθεση με το βοήθημα ανεργίας που ίσχυε πριν το 2005, το ποσό του οποίου σχετιζόταν με τον τελευταίο μισθό (57% ή 53% του τελευταίου μισθού για εργαζόμενους με ή χωρίς παιδιά), το επίδομα ανεργίας ALG II αποσυνδέθηκε από το ύψος του μισθού και αποτελεί πλέον ένα φιλανθρωπικό βοήθημα που υπολογίζεται σύμφωνα με τα «ελάχιστα όρια διαβίωσης» (εκτός της στέγασης). Ποια είναι αυτά; Το βασικό επίδομα είναι 382 ευρώ για άγαμους ή μόνους γονείς, ενώ σε περίπτωση ζευγαριού που και οι δύο δικαιούνται το ALG II, ο δεύτερος παίρνει 345 ευρώ. Για τα παιδιά και τους εφήβους που ζουν με τους γονείς τους το ποσό που δικαιούνται κυμαίνεται μεταξύ 224 ευρώ και 306 ευρώ για κάθε προστατευόμενο μέλος[6]. Το μέγιστο όριο των αποταμιεύσεων για να πάρει κανείς αυτά τα λεφτά έπεσε από τα 33.800 ευρώ, που ήταν πριν το 2005, στα 13.000 ευρώ και από τα 520 ευρώ ανά έτος ηλικίας στα 200[7]!

Ετσι, ένας άνεργος 40άρης θα πρέπει να έχει στην τράπεζα λιγότερα από 8.000 ευρώ για να δικαιούται το ALG II. Θα πρέπει δηλαδή να έχει εξαντληθεί οικονομικά για να του δώσουν ένα φιλανθρωπικό βοήθημα που μετά βίας επαρκεί για στοιχειώδη διαβίωση. Σύμφωνα με το υπουργείο Εργασίας της Γερμανίας[7], το επίδομα ανεργίας ΙΙ καλύπτει τη διατροφή, τις καθημερινές προσωπικές ανάγκες, τις δαπάνες επικοινωνίας και συμμετοχής στην πολιτιστική ζωή, το κόστος ηλεκτρισμού, μεταφορών και νοικοκυριού. Οι δαπάνες στέγασης δεν περιλαμβάνονται στο επίδομα αυτό, γιατί καλύπτονται χωριστά. Για παράδειγμα, μία άνεργη μητέρα με ανήλικο 15χρονο παιδί δικαιούται (382 + 306 = ) 688 ευρώ το μήνα για να καλύψει όλες τις παραπάνω δαπάνες! Αυτά τα χρήματα ίσως να φαίνονται «πολλά» για τη σημερινή κινεζοποιημένη Ελλάδα, ας σκεφτούμε όμως ότι ο δείκτης τιμών καταναλωτή είναι στη Γερμανία περίπου 8% υψηλότερος σε σχέση με την Ελλάδα[8].

Τσουχτερά πρόστιμα

Πέρα από το πετσόκομμα των επιδομάτων ανεργίας, όσοι μένουν άνεργοι στη Γερμανία θα πρέπει να σπεύσουν να το δηλώσουν γρήγορα στο Γραφείο Εργασίας, γιατί αλλιώς τους περιμένουν τσουχτερά πρόστιμα. Τα πρόστιμα ξεκινούν από 7 ευρώ για κάθε μέρα καθυστέρησης (όταν ο άνεργος δικαιούται μέχρι 400 ευρώ), ανεβαίνουν στα 35 ευρώ την ημέρα (όταν δικαιούται μέχρι 700 ευρώ) και φτάνουν τα 50 ευρώ την ημέρα (όταν ο άνεργος δικαιούται πάνω από 700 ευρώ)! Το ποσό του προστίμου περιορίζεται σε ένα διάστημα καθυστέρησης ίσο με 30 μέρες. Δηλαδή, ένας άνεργος που καθυστερεί να καταγραφεί για 10 μέρες θα χάσει από το επίδομα ανεργίας του μέχρι και 500 ευρώ!

Ο στόχος αυτού του εξοντωτικού προστίμου είναι προφανής. Να αναγκαστεί ο άνεργος να καταγραφεί αμέσως στο Κέντρο Εργασίας, με απώτερο στόχο να εξωθηθεί να δουλέψει με χαμηλότερο μισθό σε κάποια από τις δουλειές που το τελευταίο θα του… προσφέρει. 

Σημειώνει ένα ιδιωτικό ερευνητικό ινστιτούτο για θέματα εργασίας[9]: «Κατά τη διάρκεια των πρώτων τριών μηνών, οι άνεργοι μπορούν να απορρίψουν θέσεις εργασίας (σ.σ που τους «προσφέρει» το Γραφείο) που δίνουν λιγότερο από το 80% των προηγούμενων αποδοχών τους. Μπορούν να κάνουν το ίδιο για αμοιβές μέχρι το 70% των προηγούμενων αποδοχών τους μέχρι τον έκτο μήνα της ανεργίας. Τελικά, οι άνεργοι είναι υποχρεωμένοι μετά από έξι (6) μήνες ανεργίας να αποδεχτούν θέσεις εργασίας με εισοδήματα ίσα ή μεγαλύτερα από το επίδομα ανεργίας».

Ταυτόχρονα, οι άνεργοι υποχρεώθηκαν να αποδεχτούν ημερήσιο χρόνο μετακίνησης από και προς την εργασία τους μέχρι και 2.5 ώρες. Αν δεν το αποδεχτούν αυτό, έχουν να αντιμετωπίσουν ποινές που ξεκινούν από τη μείωση του επιδόματος ανεργίας ΙΙ κατά 30% μέχρι και την πλήρη απώλειά του, σε περίπτωση που αρνηθούν τρεις (οποιεσδήποτε) θέσεις εργασίας που θα τους «προσφέρει» το γραφείο Εργασίας μέσα σε ένα χρόνο[7]! Ο κανόνας που ισχύει είναι: «Για τους δικαιούχους του επιδόματος ανεργίας ΙΙ κάθε εργασία είναι εφικτή. Ενας μηχανικός μπορεί να δουλέψει ως συσκευαστής σε μεταφορικές ταινίες»[10].

Μισή απασχόληση

Δεν ήταν, όμως, μόνο το στρίμωγμα των ανέργων να βρουν δουλειά όπου να ‘ναι και με αμοιβή όσο-όσο. Οπως αναφέραμε και στο προηγούμενο φύλλο, οι νόμοι Hartz ώθησαν στην αύξηση της μερικής απασχόλησης.  Αυτό έγινε με τη δημιουργία των λεγόμενων mini & midi jobs. Βασικό χαρακτηριστικό αυτού του τύπου μισθωτής δουλείας είναι ότι δεν έχει κατώτατο όριο αμοιβής, αλλά ανώτατο: το… ιλιγγιώδες ποσό των 400 ευρώ το μήνα! Για να γίνει πιο «δελεαστικό» αυτό το εξευτελιστικό ποσό, οι νομοθέτες έδωσαν ένα  «δωράκι» στους εργαζόμενους που θα διάλεγαν αυτή τη μορφή απασχόλησης. Τους απάλλαξαν από ασφαλιστικές εισφορές και φορολόγηση. Απαρέγκλιτος όρος, οι εργαζόμενοι να αποδεχτούν συμφωνία ελαστικής εργασίας των 400 ευρώ το μήνα, ούτε ευρώ παραπάνω.

Αυτά ήταν τα mini jobs. Η απαλλαγή από ασφαλιστικές εισφορές δεν έκοβε το δικαίωμα της ιατρικής περίθαλψης ή της ασφάλειας έναντι ατυχήματος. Τους στερούσε όμως το δικαίωμα της σύνταξης, αφού τα χρόνια εργασίας στα mini jobs δεν υπολογίζονται για τη σύνταξη.

Σε όσους είχαν… υψηλότερες απαιτήσεις ο νέος νόμος έδωσε τη δυνατότητα να κερδίζουν κάτι παραπάνω (μέχρι και 800 ευρώ), πληρώνοντας όμως κάποιες ασφαλιστικές εισφορές. Αυτά τα ονόμασαν midi jobs. Οι καπιταλιστές θα πλήρωναν εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές και για τις δύο αυτές εργασίες (mini και midi jobs), που ισοδυναμούν με το 25% του μισθού, δηλαδή τρεις μονάδες πάνω από το ποσοστό που πλήρωναν μέχρι τότε (ήταν 22%)[11]. Το συνολικό ποσό των εργοδοτικών εισφορών αυξήθηκε αργότερα στο 30% περίπου[12].

Εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι οι καπιταλιστές ζημιώθηκαν. Αυτό θα μπορούσε ίσως να ισχυριστεί κάποιος, αν παρέλειπε μια… λεπτομέρεια. Σύμφωνα με την προηγούμενη νομοθεσία, η ελαστική εργασία (είτε αφορολόγητη, κάτω των 325 ευρώ το μήνα, είτε φορολογήσιμη) απαγορευόταν να υπερβαίνει τις 15 ώρες τη βδομάδα. Με το νέο νόμο αυτός ο περιορισμός στις ώρες εργασίας εξαφανίστηκε! Ο εργαζόμενος στα mini jobs μπορεί να εργάζεται για ένα χρονικό διάστημα στον καπιταλιστή που τον προσέλαβε (για όσο τον χρειάζεται) και για ένα άλλο χρονικό διάστημα να μην εργάζεται καθόλου. Με αυτό τον τρόπο, όχι μόνο χάνεται κάθε κανονικότητα στην εργασία, αλλά ο καπιταλιστής έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει την εργατική δύναμη έτσι που να μην του ξεφύγει και η τελευταία ικμάδα της και φυσικά να μην πληρώνει όταν δεν έχει δουλειά.Η απόλυτη εκμετάλλευση δηλαδή.

Δεν ήταν, βέβαια, η πρώτη φορά που μια τέτοιας μορφής απασχόληση χρησιμοποιούνταν σε μαζική κλίμακα για να καλύψει την ανεργία. Το ίδιο είχε γίνει στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν, «μετά την ενοποίηση, τα μέτρα ενεργητικής αγοράς εργασίας έπαιξαν ένα σημαντικό ρόλο στην ανακούφιση των κοινωνικών συνεπειών από την αποσύνθεση της οικονομίας στην Ανατολική Γερμανία. Το 1991, το ένα τρίτο του εργατικού δυναμικού της Ανατολικής Γερμανίας είχε συμμετάσχει σε ένα πρόγραμμα ενεργητικού μέτρου, κυρίως στην κατάρτιση και τα σχήματα δημιουργίας θέσεων στο δημόσιο»[4]. Ομως, τώρα δεν πρόκειται για κάποιο «έκτακτο μέτρο», αλλά για κάτι που ήρθε για να μείνει. Και εξαπλώθηκε ταχύτατα. Σε ορισμένους επαγγελματικούς κλάδους, όπως η καθαριότητα στη βιομηχανία, οι μισοί σχεδόν εργαζόμενοι (το 47.3%) ήταν το 2004 mini jobers, ενώ στο εμπόριο το ποσοστό έφτανε στο 26.3%[13].

Αν όμως το στρίμωγμα των ανέργων και η εξάπλωση της μερικής απασχόλησης (ενέργειες που τα ονομάζουν «ενεργητικά μέτρα» μείωσης της ανεργίας, σε αντίθεση με τα «παθητικά», που είναι τα επιδόματα στους ανέργους) ήταν η μία πλευρά των αντεργατικών ανατροπών, υπάρχει και η άλλη πλευρά. Αυτή έχει να κάνει με την «κανονική εργασία». Γι’ αυτή θα μιλήσουμε στο επόμενο φύλλο.

Παραπομπές

1. Παγκόσμια Τράπεζα – Οικονομικά στοιχεία για την Γερμανία από το 1961 μέχρι το 2012 (http://api.worldbank.org/ datafiles/DEU_Country_MetaData_en_EXCEL.xls).

2. Πρόταση σαρωτικού εκσυγχρονισμού της αγοράς εργασίας – Αρθρο του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος για τις Συνθήκες Εργασίας και Διαβίωσης (Eurofound) – 22/9/2002 (http://www.eurofound.europa.eu/eiro/2002/09/feature/de0209205f.htm).

3. Ο Hartz κατηγορήθηκε για διαφθορά το 2007. Παραδέχτηκε μέσω των δικηγόρων του ότι λάδωσε με 1.9 εκατομμύρια ευρώ τον Κλάους Βόλκερτ, που ήταν πρόεδρος του συνδικάτου της VW! Στις κατηγορίες που του αποδόθηκαν ήταν και ορισμένες «ροζ» περιεχομένου, οι οποίες όμως δεν στοιχειοθετήθηκαν επαρκώς και κατέρρευσαν στο δικαστήριο, όπως ότι πλήρωνε πόρνες με έξοδα της εταιρίας για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε διαμερίσματα επίσης της εταιρίας (http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/6269113.stm).

4. Πριν και μετά τις μεταρρυθμίσεις Hartz: Οι επιδόσεις της Πολιτικής Ενεργητικής Αγοράς Εργασίας στη Γερμανία (Before and After the Hartz Reforms: The Performance of Active Labour Market Policy in Germany) – Εκθεση του Ινστιτούτου Μελετών Εργασίας IZA  (http://ftp. iza.org/dp2100.pdf).

5. Κέντρο Ευρωπαϊκών Οικονομικών Ερευνών (ZEW) – Discussion Paper No. 08-006 – Distributional and Behavioural Effects of the German Labour Market Reform (ftp://ftp.zew.de/pub/zew-docs/dp/ dp08006.pdf).

6. Ομοσπονδιακό Πρακτορείο Εργασίας – Διευκρινίσεις για το επίδομα ανεργίας ΙΙ (http://www.arbeitsagentur.de/nn_ 426242/EN/Navigation/zentral/Leistungen/Arbeitslosengeld-II/Arbeitslosengeld-II-Nav.html).

7. Αναλυτική παρουσίαση όλων των νόμων Hartz μπορεί κανείς να βρει (δυστυχώς μόνο στα γερμανικά) στο http://www.hartz-iv-iii-ii-i.de/. Αναλυτική αναφορά στα επιδόματα που ισχύουν σήμερα στη Γερμανία, στο κείμενο του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Θεμάτων (http://www.bmas.de/SharedDocs/Downloads/DE/PDF-Publikationen/a998-social-security-at-a-glance-total-summary.pdf?__blob=publicationFile).

8. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat (http://epp.eurostat.ec.europa.eu/statistics_explained/index.php/
Comparative_price_levels_of_consumer_goods_and_services), ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή στη Γερμανία είναι στο 103% του μέσου δείκτη των 27 χωρών της ΕΕ, ενώ στην Ελλάδα βρίσκεται στο 95%.

9. Employment Regulation and Labor Market Policy in Germany, 1991-2005» – Ινστιτούτο Μελετών Εργασίας IZA (http://ftp.iza.org/dp2505.pdf).

10. Δέκα χρόνια της «Ατζέντας 2010» – Μια μεταρρύθμιση με αποτελέσματα και παρενέργειες – Αφιέρωμα από το κανάλι ARD-1 της γερμανικής τηλεόρασης (http://www.tagesschau.de/inland/agendazwanzigzehn-hintergrund100~_page-2.html).

11. Work Incentives and Labor Supply Effects of the «Mini-Jobs Reform» in Germany (Κίνητρα για εργασία και επιπτώσεις στην απασχόληση από τη μεταρρύθμιση των mini jobs στη Γερμανία) – Discussion paper No. 438, Βερολίνο, Σεπτέμβρης 2004. Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών (DWI) (http://www.diw.de/documents/publikationen/73/diw_01.c.42409.de/dp438.pdf).

12. Η ιστοσελίδα των mini jobs υπολογίζει αναλυτικά τις εργοδοτικές εισφορές (http://www.minijob.de/en/kosten-und-abgaben-rechner-fuer-400-euro-jobs).

13. Γερμανία: Ευέλικτες μορφές απασχόλησης: «πολύ άτυποι» συμβατικοί διακανονισμοί (http://www.eurofound.europa.eu/ewco/studies/tn0812019s/de0812019q.htm).

Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

 

Ο παγκόσμιος γεωπολιτικός χάρτης των υπερ(;)δυνάμεων αλλάζουν..νεες συμμαχίες Ρωσίας-Γερμανίας-Κινας..αποδυναμωμένες ΗΠΑ που πληθωρίζουν τυπώνοντας χρήμα 16 ΤΡΙΣ χρέος.. από τον Γιάννη Τσαφογιάννη

Ο κόσμος αλλάζει και εμείς προφανώς ακόμα κοιμώμαστε τον ύπνο του μαλάκα

Μιλάμε ακόμα για ευρωπαικές αξίες και μαλακίες που πρέπει να σέβεται ο τάδε και ο δείνα και εννοούμε την τουρκία που είναι πρώτο βιολί στην συνεργασία της Ρωσίας Γερμανίας και μεγάλος εισαγωγέας ρωσικού φυσικού αερίου και γερμανικών όπλων και άλλων προιόντων

 

Εννοείται ότι οι πλείστοι πολιτικοί είναι απλά αγράμματοι και ανίκανοι να προβούν σε ουσιαστική πολιτική ανάλυση του κόσμου που ζουν και τους πιο πολλούς τους έχω γνωρίσει και συνομιλήσει από κοντά γνωρίζοντας ότι δεν έχουν ιδέα για τίποτα

Αυτοί που ελέγχουν την ζωή σου κυπρέε είναι ακριβώς όπως και εσένα, δηλαδή ένας άνθρωπος αχάπαρος χαμένος στον μικρόκοσμο της Κύπρου και μόνο περί κυπριακού και μόνο που απλά αναδείχτηκε μέσα από τα γρανάζια του κόμματος που θα έκανες και εσύ απλά εν είχες τα μέσα

 

Οι ΗΠΑ αποδυναμώνονται συνεχώς και καμιά σχέση με την υπερδύναμη που ήταν μέχρι και πριν μια δεκαετεία

Αυτό φάνηκε με τεράστιο κρότο στο θέμα της Συρίας που ενώ απειλούσε θεούς και δαίμονες απλά δεν έκανε τίποτα

Μεγάλος διπλωματικός νικητής η Ρωσία που επέβαλε τους όρους της

Οι ΗΠΑ πληθωρίζουν συνέχεια το δολλάριο τυπωνοντας 85 ΔΙΣ το μήνα και έχουν χρέος 16 ΤΡΙΣ που εννοείται ότι δεν θα εξοφληθεί ποτέ

Πλέον το δολάριο χάνει τον αγώνα ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα και ο μόνος λόγος που έχει δύναμη ακόμα είναι γιατί είναι υποχρεώμενος όποιος θέλει να αγοράσει πετρέλαιο να το κάνει μόνο με δολάρια

http://ciaoant1.blogspot.com/2013/11/blog-post_7961.html

 

MONDAY, NOVEMBER 4, 2013

Τι θα γινόταν άραγε αν η Ρωσία πληρωνόταν σε ευρώ για το πετρέλαιο της, αντί για δολάρια;

Δυστυχώς ο χρόνος είναι πολύ περιορισμένος για να αναλύσω το θέμα όσο έπρεπε – ίσως να το κάνω κάποια στιγμή στο προσεχές μέλλον. Πάντως, θεωρώ ότι οι αναγνώστες του blog γνωρίζουν για την προσπάθεια των πετρελαιάδων (Ιράκ, Ιράν, Λιβύη, κτλ) να απομακρυνθούν από το δολάριο ως μέσο πληρωμής για το πετρέλαιο τους. Επίσης, θεωρώ ότι οι αναγνώστες γνωρίζουν και το λόγο για τον οποίο γίνεται αυτό το πράγμα (οι πετρελαιάδες δε θέλουν να πληρώνονται σε ένα νόμισμα που διαρκώς πληθωρίζεται, χωρίς κανένα όριο – ας μην ξεχνάμε και την αρχική αντίδραση των πετρελαιάδων όταν η Αμερική κατήργησε τον κανόνα του χρυσού, και άρχισε να τυπώνει δολάρια με τη σέσουλα, με τη Σαουδική Αραβία να κηρύσσει εμπάργκο, προκαλώντας την «πετρελαική κρίση του 1973»).

Σε αυτή την ανάρτηση, έχω μαζέψει ένα ποτ-πουρί με δηλώσεις του Πούτιν, για τις συζητήσεις που υπάρχαν, και εξακολουθούν να υπάρχουν, ώστε και η Ρωσία να πληρώνεται σε ευρώ αντί για δολάρια, ως αντάλλαγμα για το πετρέλαιο που εξάγει στην Ευρώπη.

Οι δηλώσεις αυτές είναι ταξινομημένες σε χρονολογική σειρά, από το 1999 που πρωτοβγήκε το ευρώ μέχρι σήμερα, και κανονικά χρειάζονται περισσότερη ανάλυση, αλλά προς το παρόν δεν έχω τον απαραίτητο χρόνο για κάτι τέτοιο, οπότε αφήνω τον αναγνώστη να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

Στο μέλλον, θα το ξαναδούμε το θέμα, μιας και μέχρι τώρα είχε «παγώσει», αλλά σιγά-σιγά θα «ξαναζεσταθεί».  

Εμείς έχουμε εδώ και χρόνια πει ότι η Γερμανία έχει συμμαχήσει με τη Ρωσία, και παρά τα διάφορα πολιτικά και διπλωματικά ζιγκ-ζαγκ, και τις απαραίτητες καθυστερήσεις μέχρι να προετοιμαστεί το έδαφος και να αντιμετωπιστεί και η κρίση, η ευρωζώνη θα πάει με την Κίνα-Ρωσία, και οι Ρωσοκινέζοι θα υποστηρίξουν το ευρώ έναντι του δολαρίου.Παρακολουθήστε τις δηλώσεις από το 1999 ως το σήμερα, και δείτε ότι η όλη αυτή συμμαχία πήγε πίσω χρονικά, προφανώς για να γίνουν οι κατάλληλες ετοιμασίες, αλλά εννοείται ότι ποτέ δεν σταμάτησε να υπάρχει ως σχέδιο:

Oct-1999

«Putin had previously brought up the proposal to switch to euros as prime minister in October 1999, at a meeting of EU leaders in Helsinki. Then, in an attempt to forge a new bloc to counterbalance the United States, he made the proposal alongside calling for closer cooperation between Russia and the EU, including on security issues.»
«Putin – Why Not Price Oil In Euros?»

May-2001 

Russia could emerge as a crucial factor in the success of the fledgling European single currency, the euro, at the expense of the US dollar after leaders at this week’s Russia-European Union summit agreed to study ways to boost the currency’s use in trade and increase its share in Russia’s official reserves.

EU leaders on Thursday made an audacious bid to lure Russia away from its reliance on the greenback, calling on Moscow to start accepting euros instead of dollars for its exports, dangling the attractive carrot of a boom in investment and trade.  Russia currently receives US dollars for its European oil and gas exports, but the EU wants to switch to euros instead. 

A joint communique has been signed by both sides agreeing to discuss the issue in further detail.   Chairman of the European Commission, Romano Prodi, strongly pushed the euro’s case at this week’s meeting, saying it would help bolster trade with Russia, attract new investment and balance the nation’s hard currency reserves.

«It is a clear sign of commitment to closer relations between the EU and Russia,» Prodi said at a Kremlin news conference attended by Russian President Vladimir Putin, Javier Solana, EU foreign policy and security commissioner, and Swedish Prime Minister Goran Persson, whose country holds the rotating chairmanship of the EU.
«EU urges Russia to swap dollar for euro»

Oct-2003

«President Vladimir Putin said Thursday Russia could switch its trade in oil from dollars to euros»
«Putin – Why Not Price Oil In Euros?»

May-2006

«On May 10, Russian President Vladimir Putin ignited a firestorm that is bound to sweep across the global economy. In his State of the Nation speech to parliament,, he announced that Russia was planning to make the ruble “internationally convertible” so that it could be used in oil and natural gas transactions.» (σ.σ. αυτό έχει γίνει ήδη πραγματικότητα, καθώς τόσο η Ρωσία, όσο και η Κίνα, έχουν υπογράψει πλέον πολλές τέτοιες συμφωνίες, και συναλλάσονται πλέον μεταξύ τους στα δικά τους νομίσματα, όχι σε δολάρια, τόσο για το πετρέλαιο, όσο και για άλλα εμπορεύματα)

The United States must protect its dollar-monopoly in the oil trade or it will lose the advantage of being the world’s “reserve currency”. As the reserve currency, the US can maintain its towering $8.4 trillion national debt and $800 billion trade deficit without fear of soaring interest rates or hyper-inflation. Trillions of greenbacks are constantly circulating in oil transactions just as hundreds of billions are stockpiled in foreign banks. In effect, the Federal Reserve is issuing bad checks with every dollar printed on the assumption that they will never reach the bank for collection. So far, they’ve been right, and as the price of oil continues to skyrocket, the Fed just keeps cheerily printing more worthless paper sending it to the 4 corners of the earth. Regrettably, if Russia or Iran goes ahead with their conversion plan, then the bad checks will flood back to their source and precipitate a meltdown.
«Vladimir Putin and the rise of the petro-ruble»

May-2006

«MOSCOW, May 10 (RIA Novosti) – President Vladimir Putin said Wednesday that a ruble-denominated oil and natural gas stock exchange should be set up in Russia. Speaking before both chambers of parliament, cabinet members, and reporters, Putin said: «The ruble must become a more widespread means of international transactions. To this end, we need to open a stock exchange in Russia to trade in oil, gas, and other goods to be paid for with rubles.»
«Our goods are traded on global markets. Why are not they traded in Russia?» Putin said.»
«Putin proposes creation of ruble-denominated oil, gas exchange»

Oct-2009

«Since the dollar peak AND the break of the U.S. Dollar Index’s break of the uptrend line,China and Russia have been gripping about the dollar and how we need a new reserve currency.  

Russia’s president stated yesterday that it may discuss his proposal to create a new world currency when he meets with Brazil, India and China (BRIC nations) on June 16^th.

He made this proposal at the last G-20 meeting in April. However, the idea wasn’t entertained there because they had «bigger fish to fry» at the time with the world economy still being quite shaky.  

Russia is also trying to «help its own cause». In November, it was reported that they now hold more Euros in reserves than dollars. Their dollar reserves decreased from 45% down to 41.5% while their euro reserves climbed from 44% up to 47.5%. Amazing how they made that shift before they started all of this «talk» huh?

The Russian president told CNBC on June 1^st that «we need a universal means of payment. It’s our idea, and our Chinese colleagues support it».

Amazingly, as Russia commented on June 1^st and 2^nd. China’s former central banker, Yu, also decided to chime in on the 2^nd. He was quoted as telling Geithner, «The U.S. shouldn’t be complacent about China continuing to buy Treasuries. Don’t think that there is no alternative to your bills and bonds. The euro is an alternative. And there are lots of raw materials we can buy.»»
«China & Russia Gang up on the Dollar!»

Now-2010

«At a recent conference on economic cooperation in Germany, Russian prime minister Vladimir Putin explained it was “quite possible” that in the future Russia would join the eurozone. He also expressed that the move would probably bring about the replacement of the US dollar with the euro as the world’s reserve currency. And, echoing a common worldwide sentiment these days, Putin added, “We should move away from the excessive monopoly of the dollar as the only global reserve currency.”»
«Putin Suggests Russia Could Join Euro Zone, Make Euro World’s Reserve Currency»

Oct-2012

«…In this respect, I hope that following on from our first steps in using the ruble-yuan pair in settlements we will move on to the next step and start using our national currencies as the real basis for servicing our bilateral trade. This is not as easy as it looks at first glance. We have already taken the first steps, however, and will continue to move in this direction, all the more so as Chinese specialists are very interested in the idea too and welcome the use of our national currencies in mutual settlements. As you know, the ruble is now a fully convertible currency and we set no limits or timeframes on outflow of capital, nor do we burden our partners with additional reserves when taking capital out of the country or converting it into dollars or euros. The yuan is not yet a fully convertible currency, but this is all a matter of time. I think we will come up with the cooperation mechanisms that will enable us to develop our financial sector relations…»

As for the idea of Russia joining the EU, we all understand perfectly well that this is not realistic either from the point of view of our size or our economic organisation. But I think we should most certainly look for means of rapprochement so as to make use of the synergy to be gained from combining the efforts of Russia and its European partners.»
«Vladimir Putin meets with members of the Valdai International Discussion Club. Transcript of the beginning of the meeting»

POSTED BY CIAOANT1 AT 12:51 PM

Η Γερμανία εγκαταλείπει τις ιδιωτικοποιήσεις

αναδημοσίευση από την cynical

http://e-cynical.blogspot.com/2013/03/blog-post_15.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+Cynical+%28CYNICAL%29

Η Γερμανία εγκαταλείπει τις ιδιωτικοποιήσεις

Η Ελλάδα, με το τροϊκανό μαχαίρι στον κρόταφο έχει συλλάβει ένα φαραωνικό σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων από τις οποίες, με διαδοχικές εκπτώσεις ως προς τα τελικά έσοδα, προσδοκά να ξεπληρώσει το δημόσιο χρέος. Φυσικά, βάζοντας κάτω τα νούμερα σε ένα πρόχειρο υπολογισμό, τα εκτιμώμενα προς το παρόν έσοδα για όλο το project, για όλη δηλαδή την τετραετία μέχρι και το 2016, δεν ξεπερνούν τα 10 δις ευρώ, τα οποία αντιστοιχούν στο 3% του χρέους, ή κάπου εκεί γύρω. Δεν χρειάζεται δε να υπενθυμίσουμε ότι κάθε δεκάρα από τις ιδιωτικοποιήσεις πηγαίνει εντός 10 ημερών, αυστηρά, σε ειδικό λογαριασμό της ΤτΕ και από κει με το πρώτο αεροπλάνο στους δανειστές.

Με αυτά τα δεδομένα γίνεται φανερό ότι οι ιδιωτικοποιήσεις δεν συνεισφέρουν ούτε στην απομείωση του χρέους, ούτε στην εξασφάλιση μισθών και συντάξεων, όπως οι κυβερνητικοί απατεώνες διακηρύσσουν για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια και να διατηρούν την αποδοχή του ξεπουλήματος από την κοινή γνώμη σε υψηλά επίπεδα. Απλώς, με τον τρόπο αυτό δίνουν χέρι βοηθείας στα αρπαχτικά, να εφορμήσουν στα  έτοιμα στημένα κρατικά μονοπώλια, να τα ξεζουμίσουν, μιας και οι διαδοχικοί εφαρμοστικοί και χατζηδάκειοι αναπτυξιακοί νόμοι τους παρέχουν ύδωρ και γην, και μετά, όταν καταστούν ασύμφορα να τα εγκαταλείψουν.

Ο πυρετός των ιδιωτικοποιήσεων όμως, ενώ εδώ στην Ελλάδα ανεβαίνει, στην υπόλοιπη Ευρωζώνη κατεβαίνει, σε σημείο μάλιστα υποθερμίας.  Έχοντας ήδη περάσει από την ιδεολογική πρέσα του μεγαλείου του ιδιωτικού έναντι του δημοσίου, εδώ και περίπου τρεις δεκαετίες, και έχοντας νοιώσει στο πετσί της τα εξ αυτών αποτελέσματα, αλλάζει πλώρη και επανακρατικοποιεί με ρυθμούς ανάλογους με αυτούς που επικρατούσαν όταν ιδιωτικοποιούσε. Οι τομείς που έρχονται πίσω στους δήμους, τις περιφέρειες και τα κρατίδια (π.χ. Γερμανία) περιλαμβάνουν κυρίως την ύδρευση και την ηλεκτροδότηση, και επεκτείνονται και στις μεταφορές, τα σκουπίδια, την αποχέτευση, την καθαριότητα και τη στέγαση.

Στον παρακάτω πίνακα βλέπουμε στην πρώτη στήλη τους τομείς που έρχονται ξανά σε δημόσια χέρια, στη δεύτερη στήλη τον τρόπο και τον φορέα, στην τρίτη στήλη τις χώρες που γυρίζουν την πλάτη στις ιδιωτικοποιήσεις  και στην τέταρτη, τους λόγους που οι ιδιωτικοποιήσεις αποδείχτηκαν ασύμφορες. Αυτοί, όπως έχουν καταγραφεί είναι:

1) η αστοχία του ιδιώτη,

2) η αύξηση του κόστους,

3) ο ελλιπής έλεγχος,

4) η λήξη του συμβολαίου,

5) η αναποτελεσματικότητα,

6) η μείωση των θέσεων εργασίας και

7) οι κακές εργασιακές σχέσεις,

Σχετικά με την αύξηση του κόστους των υπηρεσιών και της ανεργίας ασχοληθήκαμε, με βάση μια διαφορετική έρευνα, στις «Επιπτώσεις των Ιδιωτικοποιήσεων«.

Table 1.                     Recent re-municipalisation in selected European countries

Sector	Process	Countries	Factors
Water	Municipalisation of services	France, Hungary	Private failure, cost, control, contract expiry
Electricity	New stadtwerke, purchase of private companies,	Germany	Private failure, cost, control, contract expiry
Public transport	Municipalisation of contracts and concessions	UK, France	Cost, private failure, public objectives, control
Waste management	Contracts brought inhouse, Inter-municipal incinerators	Germany, UK, France, etc	Cost, control, contract expiry
Cleaning	Contracts brought inhouse	UK, Finland	Cost, effectiveness, employment, contract expiry
Housing	Contracts brought inhouse	UK, Germany	Cost, effectiveness

πηγή: PSIRU  (Public Services International Research Unit) Re-municipalisation in Europe

Μιας και η Γερμανία αποτελεί τον ιθύνοντα νου των ιδιωτικοποιήσεων στην πατρίδα μας, καλό είναι να ρίξουμε μια ματιά τι κάνει ως προς αυτό στην δική της πατρίδα: Το εντελώς ανάποδο, όπως άλλωστε απεικονίζεται και στον προηγούμενο πίνακα.

Η τάση επαναφοράς σε δημόσια χέρια είναι περισσότερο έντονη στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας. Όπως μαθαίνουμε από την ίδια πηγή, από το 2007 μέχρι σήμερα έχουν συσταθεί 44 νέοι φορείς παροχής δημόσιων αγαθών και περισσότερα από 100 δικαιώματα εκμετάλλευσης δικτύων και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας έχουν περάσει στο δημόσιο. Τα περισσότερα συμβόλαια στον τομέα αυτό πρόκειται να λήξουν ως το 2016, και προς το παρόν τα 2/3 των κοινοτήτων της Γερμανίας προτίθενται να επαναγοράσουν τις μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, τα δίκτυα διανομής, καθώς και τις μετοχές σε περίπου 850 μονάδες, οι οποίες αντιστοιχούν στο 50% της αγοράς.

Επιπλέον κάποιοι δήμοι και κρατίδια έχουν ήδη εξαγοράσει μεγάλες εταιρίες. Για παράδειγμα η κυβέρνηση της Βάδης-Βιρτεμβέργης εξαγόρασε για 4.7 δις ευρώ το 45% της EnBW, από τη Γαλλική πολυεθνική EDF, ενώ η Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία πήρε πίσω την πέμπτη μεγαλύτερη εταιρία παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, Evonik-Steag για 649 εκ. ευρώ.

Γερμανικοί δήμοι έχουν επίσης επαναφέρει στον έλεγχό τους κι άλλες υπηρεσίες όπως στέγαση, αποκομιδή σκουπιδιών και συγκοινωνίες. «Σ’ όλη την περίοδο των ιδιωτικοποιήσεων των δημόσιων μεταφορών, οι υπηρεσίες υποβαθμίστηκαν και οι τιμές εκτοξεύτηκαν«.Από το σύνολο των δήμων της Γερμανίας, το 41% κινείται προς μια κατεύθυνση συνεργασίας με άλλους δήμους ως προς τη διαχείριση των δημοσίων αγαθών, το 36% κινείται αυτόνομα, ενώ μόνο το 3% ξανασκέφτεται την ιδιωτικοποίηση. Είναι φανερό ότι η Γερμανία προσπαθεί να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος.

Στον επόμενο πίνακα, αποτυπώνεται συνοπτικά ο βαθμός μεταφοράς στους δήμους των μονάδων ηλεκτρικής ενέργειας από το 2007 και εντεύθεν: 64 νέα έργα από τους δήμους, 14 περιπτώσεις εξαγοράς, 192 περιπτώσεις δικτύων που πέρασαν στους δήμους, και 4 περιπτώσεις μεγάλων μονάδων, αξίας 8.2 δις, που αγοράστηκαν πίσω από κρατίδια.

Table 2.                     New and re-municipalised stadtwerke in energy, Germany, 2007-2012

	New stadtwerke	Re-municipalised stadtwerke	Re-municipalised distribution networks	Municipal or regional purchases of major assets
Number of cases	63	14	192	4
Value	–	>€700million	–	>€8200million

Source: press reports, VKU

Όλα αυτά βέβαια δεν συνέβησαν από μόνα τους, αλλά μετά από επίμονες κινητοποιήσεις, εκστρατείες, και δημοψηφίσματα στις περισσότερες μεγάλες πόλεις, όπως Αμβούργο, Στουτκγάρδη, Μπίλεφελντ, Φρανκφούρτη, Βρέμη και Βερολίνο. Προς την ίδια δε κατεύθυνση βοήθησαν και οι βουλευτές με αλλαγή της νομοθεσίας, ώστε να διευκολύνονται οι εξαγορές από τους ιδιώτες.