H Ιστορία προς πείσμα της αλήθειας γράφει ότι πρωτοπόροι στους αγώνες του 1886 για το 8ωρο που πλήρωσαν και με την ζωή τους ήταν Αναρχικοί Spies, Fielden, Parsons, Adolph Fischer, George Engel, Michael Schwab, Louis Lingg, Oscar Neebe

Οι μάρτυρες του Σικάγου: οι Parsons, Engel, Spies και Fischer κρεμάστηκαν,
ο Lingg (στο κέντρο) αυτοκτόνησε στη φυλακή

http://www.vrahokipos.net/old/history/world/mayday.htm

1 Μάη 1886, Σικάγο
Οι ρίζες της Πρωτομαγιάς

WALTER CRANE, «The Vampire», 1885.
Ο κοιμισμένος εργάτης, που απομιζιέται από το βαμπίρ του καπιταλισμού,
ετοιμάζεται να ξυπνήσει από την αγγελική φιγούρα του Σοσιαλισμού.

Το 1887 τέσσερις αναρχικοί του Σικάγου εκτελέσθηκαν. Ένας Πέμπτος εξαπάτησε το δήμιο αυτοκτονώντας στη φυλακή. Τρεις ακόμη θα περνούσαν 6 χρόνια στη φυλακή μέχρι που πήραν χάρη από τον κυβερνήτη Altgeld που είπε ότι η δίκη που τους καταδίκασε χαρακτηρίστηκε από «υστερία, ένα τσούρμο ενόρκους και έναν προκατειλημμένο δικαστή». Το κράτος είχε, σύμφωνα με τα λόγια της δίωξης, θέσει την «Αναρχία … σε δίκη» και ήλπιζε ότι οι θάνατοί τους θα ήταν επίσης ο θάνατος της αναρχικής ιδέας.

Οι αναρχικοί ήταν οργανωτές συνδικάτων και η Πρωτομαγιά έγινε διεθνής ημέρα εργαζομένων για να θυμίζει τη θυσία τους. Καταδικάστηκαν με ψεύτικες κατηγορίες για τη ρίψη μιας βόμβας στην εισβολή της αστυνομίας σε μια διαδήλωση στο Σικάγο. Η διαδήλωση αυτή ήταν τμήμα απεργίας με αίτημα το 8ωρο, στην οποία συμμετείχαν 400.000 εργάτες του Σικάγου και ξεκίνησε την 1η Μάη του 1886.

Η αναρχική ιδέα δεν πέθανε στο Σικάγο το 1887. Σήμερα εμπνέει ένα νέο κύμα του αγώνα ενάντια στον παγκόσμιο καπιταλισμό. Ενώσου σε αυτόν τον αγώνα.
Παρίσι, Πρωτομαγιά 2000
Λονδίνο, Πρωτομαγιά 2000

Οι αναρχικές ρίζες της Πρωτομαγιάς

Πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν γιατί η Πρωτομαγιά έγινε Διεθνής Ημέρα Εργαζομένων και γιατί πρέπει ακόμα να τη γιορτάζουμε. Όλα άρχισαν πριν από έναν αιώνα όταν η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργαζομένων ενέκρινε ένα ιστορικό ψήφισμα που διακήρυξε ότι «οκτώ ώρες θα αποτελούν τη νόμιμη εργασία μιας ημέρας από την 1η Μαΐου 1886 και μετά».

Τους μήνες πριν από αυτή την ημερομηνία χιλιάδες εργάτες συμμετείχαν στον αγώνα για μικρότερο ωράριο. Ειδικευμένοι και ανειδίκευτοι, μαύροι και άσπροι, άνδρες και γυναίκες, ντόπιοι και μετανάστες όλοι ενώθηκαν.

Σικάγο

Στο Σικάγο μόνο, 400.000 συμμετείχαν στην απεργία. Μια εφημερίδα της πόλης ανέφερε ότι «καθόλου καπνός δεν έβγαινε από τις ψηλές καπνοδόχους των εργοστασίων και των μύλων, και τα πράγματα είχαν σαββατιάτικη μορφή». Αυτό ήταν το κύριο κέντρο της αναταραχής, και εδώ οι αναρχικοί ήταν στην πρώτη γραμμή του εργατικού κινήματος. Σε ένα μεγάλο βαθμό, λόγω των δραστηριοτήτων τους το Σικάγο έγινε ένα σημαντικό συνδικαλιστικό κέντρο και είχε τη μεγαλύτερη συμβολή στο κίνημα του 8ωρου.

Όταν την Πρωτομαγιά του 1886, οι απεργίες για το 8ωρο συντάρασσαν τη πόλη, το μισό του εργατικού δυναμικού στο McCormick Harvester Co. μπήκε στον αγώνα. Δύο μέρες αργότερα μια μαζική συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε από 6.000 μέλη του «Σωματείου lumber shovers» που είχε μπει στον αγώνα επίσης. Η συγκέντρωση οργάνωθηκε μόνο σε ένα τμήμα από τις εγκαταστάσεις McCormick και αποτελούνταν από περίπου 500 απεργούς.

Οι εργαζόμενοι άκουσαν μια ομιλία από τον αναρχικό August Spies, από τον οποίο ζητήθηκε να απευθυνθεί στη συγκέντρωση από την Κεντρική Ένωση Εργατών. Ενώ ο Spies μιλούσε, καλώντας τους εργάτες να σταθούν μαζί και να μην παραδοθούν στους εργοδότες, οι απεργοσπάστες άρχισαν να απομακρύνονται από τις εγκαταστάσεις McCormick.

Οι απεργοί, βοηθούμενοι από τους «lumber shovers» βγήκαν στο δρόμο και ανάγκασαν τους απεργοσπάστες να γυρίσουν πίσω στο εργοστάσιο. Ξαφνικά μια δύναμη 200 αστυνομικών έφτασε και, χωρίς καμιά προειδοποίηση, επιτέθηκε στο πλήθος με γκλοπς και περίστροφα. Σκότωσαν τουλάχιστον έναν απεργό, τραυμάτισαν σοβαρά άλλους πέντε ή έξι και τραυμάτισαν έναν απροσδιόριστο αριθμό.

Σοκαρισμένος από τις βίαιες επιθέσεις στις οποίες ήταν αυτόπτης μάρτυρας, ο Spies πήγε στα γραφεία της Arbeiter – Zeitung (μια καθημερινή αναρχική εφημερίδα για τους Γερμανούς μετανάστες εργάτες) και συνέταξε ένα κείμενο καλώντας τους εργαζομένους του Σικάγου να παρευρεθούν σε μια συνάντηση διαμαρτυρίας την επόμενη νύχτα.

Η συνάντηση διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκε στο Haymarket Square και συντονίστηκε από τον Spies και δύο άλλους δραστήριους αναρχικούς στο συνδικαλιστικό κίνημα, τον Albert Parsons και τον Samuel Fielden.
Οι μάρτυρες του Σικάγου: οι Parsons, Engel, Spies και Fischer κρεμάστηκαν,
ο Lingg (στο κέντρο) αυτοκτόνησε στη φυλακή

Η επίθεση της αστυνομίας

Κατά τη διάρκεια των ομιλιών το πλήθος ήταν ειρηνικό. Ο δήμαρχος Carter Harrison, που ήταν παρών από την αρχή της συγκέντρωσης, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «τίποτα δεν έμοιαζε να είναι πιθανό να συμβεί, που να απαιτήσει την παρέμβαση της αστυνομίας». Ενημέρωσε τον καπετάνιο της αστυνομίας John Bonfield για αυτό και πρότεινε να σταλεί στο σπίτι της η μεγάλη δύναμη εφέδρων της αστυνομίας που περίμεναν στο αστυνομικό τμήμα.

Ήταν κοντά στις δέκα το βράδυ όταν ο Fielden έκλεινε τη συνάντηση. Έβρεχε δυνατά και περίπου 200 άνθρωποι είχαν παραμείνει στη πλατεία. Ξαφνικά μια αστυνομική δύναμη 180 ατόμων, διευθυνόμενη από τον Bonfield, εισέβαλε και διέταξε τους ανθρώπους να διασκορπιστούν αμέσως. Ο Fielden διαμαρτυρήθηκε λέγοντας «είμαστε ειρηνικοί».

Βόμβα

Εκείνη τη στιγμή μια βόμβα ρίχτηκε στις τάξεις της αστυνομίας. Σκότωσε έναν, τραυμάτισε θανάσιμα έξι ακόμη και τραυμάτισε περίπου εβδομήντα άλλους. Η αστυνομία άνοιξε πυρ στους παρεβρισκόμενους. Πόσοι ακριβώς πληγώθηκαν ή σκοτώθηκαν από τις σφαίρες της αστυνομίας δεν εξακριβώθηκε ποτέ.

Η κυριαρχία του τρόμου πέρασε πέρα από το Σικάγο. Ο τύπος και οι ιεροκήρυκες καλούσαν για εκδίκηση, επιμένοντας ότι η βόμβα ήταν «δουλειά» των σοσιαλιστών και των αναρχικών. Οι αίθουσες συνεδριάσεων, τα γραφεία των ενώσεων, οι έντυπες εργασίες και ιδιωτικά σπίτια δέχτηκαν επίθεση. Όλοι οι γνωστοί σοσιαλιστές και αναρχικοί συνελήφθησαν. Ακόμη και πολλοί ανίδεοι για το νόημα του σοσιαλισμού και του αναρχισμού συλλήφθηκαν και βασανίστηκαν. «Κάντε τις επιδρομές πρώτα και κοιτάξτε το νόμο μετά» ήταν η δημόσια δήλωση του Julius Grinnell, κρατικού πληρεξούσιου.

Δίκη

Τελικά οκτώ άτομα δικάστηκαν ως «συμμέτοχοι σε φόνο». Ήταν ο Spies, ο Fielden, ο Parsons, και πέντε άλλοι αναρχικοί που είχαν επιρροή στο εργατικό κίνημα, ο Adolph Fischer, ο George Engel, ο Michael Schwab, ο Louis Lingg και ο Oscar Neebe.

Η δίκη άρχισε στις 21 Ιουνίου 1886 στο ποινικό δικαστήριο της περιοχής Cooke. Οι υποψήφιοι για το σώμα των ενόρκων δεν επιλέχτηκαν με το συνηθισμένο τρόπο της κλήρωσης ονομάτων από ένα κιβώτιο. Σε αυτήν την περίπτωση ένας ειδικός δικαστικός κλητήρας, που ορίστηκε από τον κρατικό πληρεξούσιο Grinnell, διορίστηκε από το δικαστήριο να επιλέξει τους υποψηφίους. Στην υπεράσπιση δεν επιτράπηκε να παρουσιάσει στοιχεία ότι ο ειδικός δικαστικός κλητήρας είχε δημόσια υποστηρίξει ότι «Διευθύνω αυτή την περίπτωση και ξέρω τι πρόκειται να κάνω. Αυτοί οι συνεργάτες πρόκειται να κρεμαστούν τόσο σίγουρα όσο ο θάνατος».

Εξαρτημένο σώμα ενόρκων

Η τελική σύνθεση του σώματος των ενόρκων ήταν αστεία: αποτελούνταν από επιχειρηματίες, τους υπαλλήλους τους και έναν συγγενή ενός από τους νεκρούς αστυνομικούς. Καμία απόδειξη δεν προσφέρθηκε από το κράτος ότι οποιοδήποτε από τα οκτώ άτομα που βρίσκονταν ενώπιον του δικαστηρίου είχε ρίξει τη βόμβα, ήταν συνδεμένο με τη ρίψη της, ή είχε ποτέ εγκρίνει τέτοιες ενέργειες. Στην πραγματικότητα, μόνο τρεις από τους οκτώ ήταν στο Haymarket Square εκείνο το βράδυ.

Κανένα στοιχείο δεν προσφέρθηκε ότι οποιοσδήποτε από τους ομιλητές είχαν υποκινήσει τη βία, μάλιστα στη κατάθεσή του στη ο δήμαρχος Harrison περιέγραψε τις ομιλίες σαν «μαλακές (tame)». Καμία απόδειξη δεν προσφέρθηκε πως οποιαδήποτε βίαιη ενέργεια ήταν προγραμματισμένη. Στην πραγματικότητα, ο Parsons είχε φέρει τα δύο μικρά παιδιά του στη συγκέντρωση.

Καταδικάζονται

Το ότι οι οκτώ δικάζονταν για τις αναρχικές πεποιθήσεις τους και τις συνδικαλιστικές δραστηριότητες τους ήταν σαφές απ’ την αρχή. Η δίκη έκλεισε όπως είχε ανοίξει, όπως βεβαιώνεται από τα λόγια της κατακλείδας ομιλίας του κρατικού πληρεξούσιου Grinnell στους ένορκους. «Ο νόμος δικάζεται. Η αναρχία δικάζεται. Αυτά τα άτομα έχουν επιλεχτεί, έχουν διαλεχτεί από το Ορκωτό Δικαστήριο, και κατηγορούνται επειδή ήταν ηγέτες. Δεν υπάρχουν άλλοι ένοχοι παρά οι χιλιάδες που τα ακολουθούν. Κύριοι του σώματος ενόρκων: καταδικάστε αυτά τα άτομα, κάντε τα παράδειγμα για αυτούς, κρεμάστε τους και σώζεται τους θεσμούς μας, τη κοινωνία μας.»

Στις 19 Αυγούστου εφτά από τους κατηγορούμενους καταδικάστηκαν σε θάνατο, και ο Neebe σε 15 χρόνια φυλακή. Μετά από μια μαζική διεθνή εκστρατεία για την απελευθέρωσή τους, το κράτος «συμβιβάστηκε» και μετέτρεψε τις ποινές των Schwab και Fielden σε ισόβια φυλάκιση. Ο Lingg εξαπάτησε το δήμιο αυτοκτονώντας στο κελί του την ημέρα πριν από τις εκτελέσεις. Στις 11 Νοεμβρίου 1887 οι Parsons, Engel, Spies και Fischer κρεμάστηκαν.
Επίκαιρη ξυλογραφία της κηδείας των τεσσάρων κρεμασμένων ανδρών

Παίρνουν χάρη

600.000 εργάτες βγήκαν στο δρόμο για την κηδεία τους. Η εκστρατεία για την απελευθέρωση των Neebe, Schwab και Fielden συνεχίστηκε.

Στις 26 Ιουνίου 1893 ο κυβερνήτης Altgeld τους απελευθέρωσε. Ξεκαθάρισε ότι δεν έδωσε τη χάρη επειδή πίστευε ότι τα άτομα είχαν υποφέρει αρκετά, αλλά επειδή ήταν αθώα για το έγκλημα για το οποίο είχαν δικαστεί. Αυτοί και οι κρεμασμένοι ήταν τα θύματα της «υστερίας, ενός τσούρμου ενόρκων και ενός προκατειλημμένου δικαστή».

Οι αρχές θεωρούσαν κατά την διάρκεια της δίκης ότι μια τέτοια δίωξη θα έσπαζε τη ραχοκοκαλιά του κινήματος για το 8ωρο. Πράγματι, αργότερα ήρθαν στο φως στοιχεία ότι η βόμβα ίσως είχε ριχτεί από έναν πράκτορα της αστυνομίας που εργάζονταν για τον καπετάνιο Bonfield, σαν μέρος μιας συνωμοσίας στην οποία ήταν μπλεγμένοι ορισμένοι ατσάλινοι προϊστάμενοι για να δυσφημήσει το εργατικό κίνημα.

Όταν ο Spies απευθύνθηκε στο δικαστήριο μετά τη καταδίκη του σε θάνατο, ήταν βέβαιος ότι αυτή η συνωμοσία δεν θα πετύχαινε. «Εάν νομίζεται ότι με το να μας κρεμάσετε μπορείτε να πατάξετε το εργατικό κίνημα… το κίνημα από το οποίο τα καταπιεσμένα εκατομμύρια, τα εκατομμύρια που μοχθούν στη δυστυχία και τη στέρηση, περιμένουν τη σωτηρία – εάν αυτή είναι η άποψή σας, τότε κρεμάστε μας! Εδώ θα τσαλαπατήσετε έναν σπινθήρα, αλλά εκεί και εκεί, πίσω σας – και μπροστά σας, και παντού, οι φλόγες καίνε. Είναι μια κρυφή πυρκαγιά. Δεν μπορείτε να τη σβήσετε.»

Επαναστατική πολιτική

Πάνω από έναν αιώνα μετά από εκείνη την πρώτη Πρωτομαγιάτικη διαμαρτυρία στο Σικάγο, πού είμαστε; Περιφερόμαστε στη πόλη με τα εμβλήματα του σωματίου μας – για τη μοναδική μέρα της χρονιάς που μπορούμε να τα βγάλουμε έξω από τα γραφεία μας. Κατόπιν στεκόμαστε ακούγοντας βαρετούς (και συνήθως φοβερά ανούσιες) ομιλίες από τους εξίσου βαρετούς γραφειοκράτες του σωματίου. Πρέπει να υπενθυμίζουμε στους εαυτούς μας ότι η Πρωτομαγιά ήταν μία μέρα την οποία οι εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο έδειξαν τη δύναμή τους, διακήρυξαν τα ιδανικά τους και γιόρτασαν τις επιτυχίες τους.

Είναι σημαντικό ότι «μια φορά κι έναν καιρό» ήταν έτσι. Μπορούμε να το κάνουμε πάλι. Χρειαζόμαστε ανεξάρτητη εργατική πολιτική. Καμία συνεργασία με την κυβέρνηση και τους προϊσταμένους. Αληθινή αλληλεγγύη με τους συντρόφους εργαζόμενους στον αγώνα, όχι συντεχνιακές απόψεις με παρωπίδες. Χρειαζόμαστε ακόμη μια περαιτέρω μείωση των ωρών απασχόλησης, χωρίς μείωση μισθών, για να δημιουργήσουμε εργασία για τους ανέργους.

Χρειαζόμαστε επαναστατική πολιτική. Αυτό σημαίνει πολιτική που μπορεί να μας οδηγήσει προς έναν γνήσιο σοσιαλισμό όπου η ελευθερία δεν ξέρει κανένα όριο εκτός από την μη παρεμπόδιση της ελευθερίας των άλλων. Έναν σοσιαλισμό που είναι βασισμένος στη πραγματική δημοκρατία – όχι την τωρινή επίφαση δημοκρατίας όπου μπορούμε να επιλέξουμε κάποιους από τους κυβερνήτες μας, αλλά δεν μπορούμε να επιλέξουμε να είμαστε χωρίς κυβερνήτες. Μια πραγματική δημοκρατία όπου ο καθένας που επηρεάζεται από μια απόφαση θα έχει την ευκαιρία να έχει το λόγο για τη λήψη εκείνης της απόφασης. Μια δημοκρατία του αποτελεσματικά συντονισμένου εργασιακού χώρου και των κοινοτικών συμβουλίων. Μια κοινωνία όπου η παραγωγή είναι για να ικανοποιεί τις ανάγκες, και όχι για να αποκτήσουν κέρδη οι λίγοι προνομιούχοι. Αναρχισμός.

«Θα έρθει η μέρα που η σιωπή μας θα είναι πιο δυνατή από τις φωνές
που καταπνίγεται σήμερα»

Το μνημείο στους μάρτυρες του Σικάγου έχει το παραπάνω κείμενο σαν επιγραφή στη βάση του. Οι μάρτυρες του Σικάγου κατάλαβαν ότι παρόλο που το κράτος έβαλε την «Αναρχία… σε δίκη» οι θάνατοί τους δεν θα γίνονταν επίσης ο θάνατος της αναρχικής ιδέας.

Σήμερα το αναρχικό κίνημα είναι πιο εκτεταμένο γεωγραφικά από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία. Η Πρωτομαγιά έχει γίνει μια ώρα όχι μόνο για να θυμόμαστε τους μάρτυρες του Σικάγου αλλά επίσης για να προωθούμε την επίθεση ενάντια στον καπιταλισμό.

Πάρε μέρος σε αυτόν τον αγώνα.

Advertisement

Μια απάντηση στην γνωστή αναπαραγωγή ανιστόρητων και παραπλανητικών απόψεων περί άκρων και περί αναρχισμού και βίας

 

http://protovouliacypruseu.wordpress.com/2013/11/18/%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%8C%CF%80%CE%BB%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%8C%CE%BB%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CE%AC%CE%BA%CF%81%CE%B1/comment-page-1/#comment-50

 

Ένα όπλο για όλα τα άκρα

Posted on Νοεμβρίου 18, 2013

1. osr says:

   Το σχόλιό σας περιμένει έγκριση

   Νοεμβρίου 21, 2013 στις 3:22 μμ

Οι καπιταλιστικές κρίσεις είναι αναπόφευκτες και χαρακτηριστικό αυτού του συστήματος το οποίο τις δημιουργεί
Σήμερα ζούμε την μεγαλύτερη καπιταλιστική κρίση μετά το κραχ του 29

Όλοι γνωρίζουμε πως ξεπεράστηκε η κρίση του 29, με την άνοδο του φασισμού και του ναζισμού και εν τέλει το ολοκαύτωμα και τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο

Σήμερα σε όλη την λεγόμενη δύση των αστικών δημοκρατιών όλα τα εργατικά κοινωνικά και πολιτικά κεκτημένα που κερδήθηκαν από τον 19ο αιώνα και εντεύθεν διαλύονται με πολύ γοργούς ρυθμούς
Ένα ενδεικτικό παράδειγμα που λίαν συντόμως θα το δούμε και εδώ
Ποινικοποιούν τις διαμαρτυρίες
http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=399486
30.000-600.000 ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΧΩΡΙΣ ΑΔΕΙΑ, 30.000 ΕΥΡΩ ΓΙΑ «ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΣΕ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ»
Της ΔΑΦΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΥ
Θύελλα αντιδράσεων προκάλεσε ο νόμος Προστασίας του Πολίτη που εισηγείται το ισπανικό υπουργείο Εσωτερικών και προβλέπει, μεταξύ άλλων, πρόστιμο 30.000-600.000 ευρώ για… συνάθροιση πολιτών μπροστά από τη Βουλή χωρίς προηγούμενη έγκριση των Αρχών.”

Οι νεοναζιστικές οργανώσεις γιγαντώνονται παντού ακόμα και στην πολιτισμένη κατα τα άλλα Νορβηγία με τον ναζί σφαγέα Μπρείβικ που δολοφόνησε 77 ανθρώπους

Πλέον το κόμμα του Μπρέιβικ ει΄ναι στην εξουσία
Ο Μπρέιβικ στην εξουσία
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=529531

Η ναζιστική παραστρατιωτική οργάνωση χαυγή είναι το απόλυτο δημιούργημα των ελεγχόμενων από τους μεγαλοεργολάβους εφοπλιστές τραπεζίτες ΜΜΕ και ακροδεξιό χέρι του συστήματος εξουσίας τους

Μέσα στην βουλή είναι απλά ένας μπράβος αυτών που εξυπηρετεί

Η Χρυσή Αυγή ΚΑΙ κοινοβουλευτικός μπράβος των τραπεζιτών πατρόνων της μπλοκάρει την διενέργεια έρευνας για το χάρισμα της ΑΤΕ στην πειραιώς…
https://osr55.wordpress.com/2012/08/13/

Η κερδοφόρα ΔΗΜΟΣΙΑ (92,48%) Αγροτική Τράπεζα Ελλάδας χαρίστηκε στον ιδιοκτήτη της τράπεζα πειραιώς που σώθηκε με δημόσιο χρήμα των φορολογουμένων με εισήγηση της ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ (65%) Τράπεζας της Ελλάδας με μετόχους που δεν γνωρίζουμε ποιοι είναι

οι ναζιστές της Χρυσής Αυγής τάσσονται στο πλευρό της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ, εφαρμόζουν το Μνημόνιο Ε.Ε.-ΔΝΤ, προστατεύουν την χρυσοφόρα συμφωνία των τραπεζιτών.
Πιο συγκεκριμένα 2 βουλευτές από τη ΔΗΜΑΡ, 6 από το ΠΑΣΟΚ, 23 από τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και 3 Ναζιστές από τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ , ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΝ τη διαδικασία Δημιουργίας Επιτροπής για τον Έλεγχο της «μεταβίβασης» της ΑΤΕ Bank στη Πειραιώς Bank!
Ουσιαστικά, η Χρυσή Αυγή κάνει χάρη σε ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, τα δύο κόμματα εξουσίας που χρωστούν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ στην ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ και προσδοκούν τη διαγραφή τους.
Ποιοί είναι αυτοί που Διοικούν τη Πειραιώς Bank: Μιχάλης Γ. Σάλλας, Σταύρος Μ. Λεκκάκος, Αλέξανδρος Σ. Μάνος, Χριστόδουλος Γ. Αντωνιάδης, Ηλίας Δ. Μίλης, Σπυρίδων Α. Παπασπύρου, Ιάκωβος Γ. Γεωργάνας, Παναγιώτης Β. Ρουμελιώτης, Γεώργιος Π. Αλεξανδρίδης, Χαρίκλεια Α. Απαλαγάκη, Ευτύχιος Θ. Βασιλάκης, Στυλιανός Δ. Γκολέμης, Θεόδωρος Π. Μυλωνάς, Βασίλειος Σ. Φουρλής, Jiri Smejc.

Ο αναρχισμός, η αναρχία δεν είναι βία
Είναι ο αναρχισμός βία; Αναρχία: η πλέον παρεξηγημένη ιδεολογία… Ο Μαλατέστα, ο Μπέργκμαν περί αναρχισμού και βίας
https://osr55.wordpress.com/2013/02/06/

Ο Μαλατέστα ειδικά έγραψε το πολύ σημαντικό του βιβλίο περί Αναρχισμού και Βίας
http://www.scribd.com/doc/104012641/22261335-Errico-Malatesta-%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B2%CE%AF%CE%B1%CF%82

η πρώτη πρόταση του βιβλίου του αρχίζει ως εξής:

Αναρχία σημαίνε μη βία

Από κει και πέρα ακόμη και στις λεγόμενες αστικές δημοκρατίες η βία ως αυτοάμυνα είναι νόμιμη

Αν ενδιαφέρεστε να ακούσετε την άποψη ενός ανθρώπου δηλαδή εμένα που τρώω το σύστημα με το κουτάλι λόγω της συμμετοχής μου πολύ βαθιά σε αυτό

ο Ντουρούττι στην ταινία oi Ελευθεριακές λέει ακριβώς αυτό που έγραψα στην αρχή, ότι ουδέποτε οι αστικές κυβερνήσεις θα πολεμήσουν τον φασισμό γιατί κάποια στιγμή θα τον χρειαστούν

Ακριβώς όπως γίνεται και σήμερα

Τρίτη 29/10/13 ώρα 8 προβολή ντοκυμαντέρ «The evillnes of power» ελλ. υπότιτλους Συζήτηση για τον ρόλο της ιεραρχείας/επιβαλλόμενης εξουσίας στους ανθρώπους και στην κοινωνία/κοιν.οργάνωση. Παλιά Λευκωσία στον όμιλο «Έλευσις»

Ένα ντοκιμαντέρ που καταπιάνεται με τα επίπεδα ελέγχου της εξουσίας και το πως αυτή εφαρμόζεται επάνω μας από τη στιγμή της γέννησης μας και σε ολόκληρη την διάρκεια της ζωής μας.

Πώς η ιεραρχία βοηθά στη διατήρηση του καθεστώτος πάντα με την βοήθεια του κράτους και των εταιριών. Ωμό, σε κάποια σημεία ,απότομο σε άλλα ,αλλά ουσιαστικό και με βάθος για αυτόν που έχει το κουράγιο να παρακολουθήσει.
Άλλο ένα εργαλείο αφύπνισης της μάζας που συνεχίζει να κοιμάται και υπακούει..
Στυρίξτε τον δημιουργό και το κανάλι του εδωhttp://www.youtube.com/user/mr1001nights

Ένα ευχαριστώ στον http://www.youtube.com/user/Cres45 για την μετάφραση και τον υποτλιτισμό!

Η ώρα 8  την 29ην Οκτωβρίου 2013

http://www.elefsis.com.cy/?page_id=33

 

Στην οδό Αισχύλου έναντι τάφρο Νταβίλα κοντά στο εστιατόριο Ξέφωτο

Επικοινωνία

Τηλέφωνο: 22 765 220 (από Κύπρο)
00357 22 765 220 (εκτός Κύπρου)

Ηλεκτρονική Διεύθυνση: elefsis@gmail.com

ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ 13, 2009 · 10:42
Το αγνό κακό της “εξουσίας” – Evilness of power – Χρήμα δύναμη κέρδος καταπιεση…

https://osr55.wordpress.com/2009/09/13/

Εφημερίδα Cyprus Mail Συνέντευξη Fighting the system

http://cyprus-mail.com/2013/10/04/fighting-the-system/#

Far from having his eyes glaze over when meeting a lwayer specializing in ill treated migrants THEO PANAYIDES meets an energetic anarchist

 

A few hours after meeting Michalis Paraskevas, I realise it’s impossible to explain to friends and colleagues why I’m so impressed with him. It’s a sad fact of life that people’s eyes glaze over when they hear words like ‘migrants’ and ‘human rights’, and that’s what 36-year-old Michalis does – he’s a lawyer specialising in cases of ill-treated migrants. It didn’t sound like the most exciting interview, at least on paper. I fully expected to be nodding piously while being lectured on how we can all Do Better – but instead I got rage, charisma and waves of furious energy. You wouldn’t think a small, second-floor office on a quiet Nicosia side-street could contain so much energy.

He spits out statute, precedent and relevant statistics with impressive felicity. “I know the law. I know their system – OK?” he explains, ‘they’ being the banks, vested interests and “media of mass deception” behind the system. That “OK?” is one of his repeated phrases (carrying a slight edge, as if to say ‘You got a problem with that?’, an impression reinforced by his savage crew-cut and prominent features), another being “re koumbare”, the Cypriot version of ‘mate’. But it’s not just what Michalis says that makes an impact – it’s also the way his green eyes flash, or the way he’ll rock back and forth in his chair as if about to explode, or the way he’ll bang a fist down on his desk to underline a point, or the way he’ll raise his arms, as if offering himself to an invisible firing squad, when he says something like “I’m an anarchist! Yes, I-am-an-anarchist! But I don’t mean Molotov cocktails and shit like that – OK?”.

Above all, perhaps, it’s the way his mobile phone keeps ringing – eight or nine times in the 90 minutes I spend in his office (there are no secretaries or other lawyers; he’s completely alone, maybe because helping migrants isn’t exactly lucrative work). Most of the calls relate to ongoing cases, though one is from his older brother Marios, who’s just arrived from Greece; there’s also a younger brother who – like Michalis – studied Law in Thessaloniki, the Greek influence being very strong because that’s the kind of family he grew up in, a nationalist family that flew the Greek flag and was proud of it (his dad was a teacher, his mother a school administrator). “My childhood influences were ‘Greece, Cyprus, Enosis’,” he recalls – and he’s outgrown that phase but retains a certain nostalgia: he runs a blog at osr55.wordpress.com (there’s also a YouTube channel at youtube.com/user/osr555, where he uploads videos on a regular basis), the ‘55’ standing, symbolically, for 1955, the year of EOKA. And the ‘osr’? That stands for ‘Only Solution, Revolution’.

It’s easy to scoff at such fiery posturing – but Michalis is one step ahead of the scoffers. “That’s automatism,” he points out when he talks of anarchist communities in Catalonia in 1936 and I wonder (as most people would) if that can really work in the long term. “What you just did there is an automatic response, which we’ve been taught by our family, the schools, the media of mass deception. An automatic response. Automatically, as soon as you hear something like that, you’re like ‘Oh, but human nature…’ and crap like that”. Anarchism can work, he believes, citing not just Catalans but Native American tribes – anarchism in the strict sense of living without a central authority. One of his dreams, which he and his wife are slowly putting into practice, is to build a house that’s entirely “autonomous”, with its own solar power,generators and a plot of land to grow vegetables and raise chickens; “So I won’t need anyone, neither governments nor corporations”.

But the real reason why it’s hard to scoff at Michalis’ revolutionary talk is because he’s not spouting these ideals from the comfort of a desk job or trust fund: he’s in the trenches, fighting the system – so he says – every day and twice on the weekend. He mentions lots of cases in the course of our 90 minutes, most of them punctuated with indignant cries of “they’re crazy, re koumbare!”. The case of the Iranian migrant who spent 55 months in jail while his case was pending. The case of Senthil Thevathas, a former Tamil rebel deported back to Sri Lanka (where he’s now hiding out, trying to avoid execution) – even though the Supreme Court specifically ordered that Thevathas shouldn’t be deported till his case had been examined, an order that was simply ignored by the Department of Migration. The case of a Syrian mother and her 12-year-old child, who only wanted to go to Sweden – and tried to leave Cyprus with a fake passport, which admittedly was wrong, but Migration’s response was to arrest her, leave the child to fend for itself, and order her deported back to war-torn Syria!

immigrants in nicosia

Migration is clearly his nemesis; the Department, says Michalis scathingly, “operates like a common racist”. Most of what he says about department head Anny Shakalli is unfortunately libellous, though he doesn’t care: “Let her sue me, no problem” (he’s already been hauled before disciplinary boards twice, and won his case on both occasions). The stories he tells offer few fist-pumping triumphs; mostly they involve applications for habeas corpus being dismissed, judges being apathetic (or worse), Michalis ranting and raving at heartless officials – all while migrants rot in jail and weep copiously. “Why are you treating us this way?” he recalls the Syrian woman asking, and shakes his head: “I was ashamed. I was ashamed of my country.”

But after all, I venture, there’s a crisis now. We don’t have room for migrants.

“That’s ridiculous!” he snaps back. “First of all, there’s a war in Syria. You think they know Cyprus, and they’re coming here for the halloumi? Most Syrians – maybe 99.9 per cent – want to go to Sweden or Germany. They don’t want to stay in this stinking place!”.

What’s his opinion of Cypriots generally?

“They’re skatopsyshi,” he replies vehemently, meaning they have ‘shit for souls’. “We’re among the most skatopsyshi nations. This society is rotten to the core, there’s no sense of solidarity – you can see that by how they treat the weakest. This society, when they see a weak person lying on the ground, they’ll go and kick them when they’re down. That’s all I have to say”.

The phone rings again. It’s one of his current cases (he has about 80 ongoing cases, which explains why he’s usually in the office from early morning) – an EU citizen married to an Asian man. They have a three-year-old child, with a legally-issued birth certificate naming the man as the father – but the authorities now claim it’s a marriage of convenience, and when the woman went to find out why she wasn’t allowed to work “our friends the stinking cops, the dirtbags, arrested her right in front of her child. Even though you aren’t allowed to jail a mother even for a criminal offence, only for drugs. And she’s a European citizen!” The woman’s been in jail since August 6 (it’s now September 20) – and indeed they’d been planning to deport her that same day, leaving the child behind. “They’re such liars, re koumbare, they’re such liars. I mean, they claim the man isn’t the father – so what, you’re going to leave the child with a stranger?” Michalis intervened, and blocked the deportation – but this morning, right before our interview, had an application for an interim order dismissed by a judge.

“Yes, hi,” he says on the phone now. His English isn’t perfect, and the woman is clearly distraught. “I’m – yes, Michalis, your lawyer, yes…”

A long pause. He listens.

“Listen, listen to me,” he says at last. “Today the judge, unfortunately, they reject the application. We have to make another application. But this will take at least one month…”

Another long pause.

“Listen to me, listen to me, listen to me. I understand. Don’t – listen – when they call you, don’t talk with these people. Don’t talk to them. Tell them ‘call my lawyer’. You understand what I’m telling you?”

Another pause. He raises his voice, as if to drown out her wailing.

“Don’t talk – listen – listen to me very carefully, what I’m gonna tell you. When these people call you, and they say that is from the Immigration, tell them ‘I have a lawyer. Don’t talk with me, talk to my lawyer’. And turn off the telephone. OK? I will make another application on Monday, and we will see what happens…”

He goes on for a few more minutes, ending with a promise to visit her later today at the detention centre where she’s being held “in the middle of nowhere”. It must take its toll, dealing with such cases day after day, trying to calm the distraught and desperate – but Michalis Paraskevas wouldn’t be half as impressive if he were simply doing good work, or even if his anger were a bitter, unhappy kind of anger. What’s great, and invigorating, is the way his anger is creative. It nurtures and sustains him, and goes hand-in-hand – despite everything – with dreams of a better future.

“I have no delusions on what I can offer,” he admits. “Anyone who thinks world revolution is going to start from Cyprus is out of his mind”. But he is nonetheless an anarchist – or a “libertarian socialist,” as he likes to call it – trying to be what 19th-century writer Peter Kropotkin called a “revolutionary spirit” (Kropotkin is one of his influences, along with Bakunin, Malateste and Berkman; he found their texts online, the internet being the new revolutionary frontier). “Nothing is ever lost,” he asserts. “Every struggle leaves something behind”. Even when it feels like he’s banging his head against a brick wall, he can make a tiny difference, or inspire some younger person. “Another world is possible,” he says. “It doesn’t mean it’s coming tomorrow, nor the day after. Maybe I won’t even be alive.” But the hope – the conviction – is there.

Michalis is an athlete. That’s important to note: he’s been cycling all his life, was a Cyprus champion in his teens, won the silver for the whole of Northern Greece during his college years. He talks like an athlete, as when speaking of a televised debate he had with MP Zacharias Koulias: “I demolished him in five minutes!” he says gleefully. “With arguments,” he adds, as if he and Koulias might’ve arm-wrestled instead, or raced their bikes. When he thinks about his life – his work, his beliefs, the seemingly inviolable System – I suspect he thinks like an athlete: it’s all about stamina and determination, and refusing to give up till you’ve wheeled across the finish line.

“Everyone makes their choices in this life,” says Michalis firmly. He cites Pavlos Fyssas, the Greek leftist killed by Golden Dawn supporters in Greece recently; not that he himself wants to die, he adds quickly, but that’s what you do, “you do what you believe in and hope for the best… Today we’re alive, tomorrow we’re not. It goes without saying that I have plans for the future, I want to start a family – but everyone makes their choices. If you want to be a slave, and a worm, and to crawl, then go ahead and do it, my friend – but I don’t accept that. OK? I’ll keep doing what I’m doing, and let them do what they want to me.”

Some may despise him, and that’s okay too: “You see how I am as a person: you either like me or you don’t like me!” But the point is revolution, and “revolution begins in the mind,” he says earnestly. “I chose to be in society. I’m in the system – I’m a lawyer, obviously – and I’m fighting within this system.

“You know what the easiest thing in the world is, Theo? To wear torn clothes, and grow my hair Rasta-style, and go get my fix” – he makes the universal gesture for puffing on a joint – and say ‘I’m an anarchist’. No, my friend, that’s not being an anarchist. An anarchist is a fighting man, who’s fighting for a better society”. Like I said, impressive.

 

Δημοσιογραφία είναι…

 

 

 

να δημοσιεύεις κάτι που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθεί, τα άλλα όλα είναι δημόσιες σχέσεις

 

Τζορτζ ¨Οργουελ – Αναρχικός Δημοσιογράφος Συγγραφέας

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CF%89%CF%81%CF%84%CE%B6_%CE%8C%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%B5%CE%BB

Τζωρτζ Όργουελ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Τζωρτζ Όργουελ
Πραγματικό όνομα:	Έρικ Άρθουρ Μπλαιρ
Γέννηση:	25 Ιουνίου 1903 Μοτιάρι, Ινδία
Θάνατος:	21 Ιανουαρίου 1950 (46 ετών) Λονδίνο, Αγγλία, Ηνωμένο Βασίλειο
Είδος:	Δυστοπία, σάτιρα
Εθνικότητα:	Άγγλος
Κυριότερα έργα:	Φόρος Τιμής στην Καταλωνία Η Φάρμα των Ζώων 1984
Επιδράσεις:	Κάρολος Ντίκενς, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, Χένρυ Φήλντινγκ, Γκυστάβ Φλωμπέρ,Άλντους Χάξλεϋ, Τζέιμς Τζόυς,Άρθουρ Κέσλερ, Τζακ Λόντον,Ουίλιαμ Σόμερσετ Μομ, Άπτον Σίνκλερ, Τζόναθαν Σουίφτ, Λέων Τολστόι, Λέων Τρότσκι, Χ. Τζ. Γουέλς, Γιεβγκένι Ζαμιάτιν, Εμίλ Ζολά
Επηρέασε:	Μάργκαρετ Άτγουντ, Ρέι Μπράντμπερι, Αλμπέρ Καμύ,Νόαμ Τσόμσκι, Κρίστοφερ Χίτσενς, Ινιάτσιο Σιλόνε, Κουρτ Βόνεγκατ, Τόμας Πίντσον, Τζο Σάκο

O Έρικ Άρθουρ Μπλαιρ (Eric Arthur Blair, 25 Ιουνίου 1903 – 21 Ιανουαρίου 1950), γνωστός περισσότερο με το ψευδώνυμο Τζωρτζ Όργουελ, ήταν Βρετανόςσυγγραφέας και δημοσιογράφος. Ανάμεσα στα δημοφιλέστερα έργα του ανήκουν Η Φάρμα των Ζώων και το 1984.

Πίνακας περιεχομένων [Απόκρυψη] 1 Βιογραφία 2 Έργα 2.1 Μυθιστορήματα 2.2 Δοκίμια 2.3 Ποιήματα 3 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Βιογραφία [Επεξεργασία]

Ο Τζωρτζ Όργουελ γεννήθηκε στο Μοτιάρι της Ινδίας το 1903, γιος κατώτερου διοικητικού υπαλλήλου. Η οικογένειά του επέστρεψε στην Αγγλία το 1911.

Τα χρόνια 1917–1921 σπούδασε υπότροφος στο Ήτον, όπου πρωτοδημοσίευσε κείμενά του σε περιοδικά. Το 1922 διορίστηκε αξιωματούχος στην αστυνομία τηςΒιρμανίας, απ’ όπου παραιτήθηκε έξι χρόνια μετά, αμφισβητώντας το ρόλο του στην αποικιακή διοίκηση, την οποία οι ντόπιοι δεν αποδέχτηκαν ποτέ. Έκτοτε έζησε για καιρό φτωχική ζωή στο Παρίσι και το Λονδίνο, αλλάζοντας περιστασιακά επαγγέλματα και συναναστρεφόμενος με περιθωριακούς. Επρόκειτο για μια συνειδητή από μέρους του απόρριψη του αστικού τρόπου ζωής, που συνοδεύτηκε από την πολιτική του ωρίμανση. Ο ίδιος χαρακτήριζε τον εαυτό του αναρχικό.

Τα βιβλία του Οι αλήτες του Παρισιού και του Λονδίνου (1933), Μέρες της Μπούρμα(1934), Η κόρη του παπά (1935) και Ο δρόμος προς την αποβάθρα του Γουίγκαν(1937), δίνουν το χρονικό της περιόδου αυτής και καταγράφουν την εξέλιξη των ιδεών του.

Από τις κορυφαίες στιγμές της ζωής του ήταν η συμμετοχή του στον ισπανικό Εμφύλιο. Στρατευμένος αρχικά στη δημοκρατική πολιτοφυλακή, πολέμησε και τραυματίστηκε, για να συγκρουστεί αργότερα και με τους κομμουνιστές. Στο βιβλίο του Πεθαίνοντας στην Καταλωνία (1938) αποτύπωσε μοναδικά τις εμπειρίες και τη δράση του.

Με την έκρηξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου τοποθετήθηκε διευθυντής της Ινδικής Υπηρεσίας του BBC, απ’ όπου αποχώρησε το 1943. Ως λογοτεχνικός συντάκτης, εν συνεχεία, στην εφημερίδα Tribune, διαμόρφωσε πολιτικές θέσεις με σοσιαλιστικήκατεύθυνση, διαφοροποιημένος ωστόσο από την επίσημη γραμμή των Εργατικών. Στην περίοδο αυτή ανήκουν μερικά από τα καλύτερα δοκίμιά του.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έγραψε τα δύο βιβλία που του χάρισαν τη μεγάλη του φήμη. Το 1944 ολοκλήρωσε τη Φάρμα των Ζώων, πολιτική αλληγορία εμπνευσμένη από τη Ρωσική Επανάσταση και τη σταλινική περίοδο της ΕΣΣΔ. Το βιβλίο τον έκανε πλούσιο και διάσημο. Το 1949 κυκλοφόρησε το τελευταίο του έργο, το περίφημο 1984, κορυφαία ίσως στιγμή του συγγραφέα και πολιτικού στοχαστή. Με τη δράση τοποθετημένη στο μελλοντικό τότε έτος 1984, σκιαγραφεί αριστουργηματικά όσο και εφιαλτικά το ολοκληρωτικό αστυνομικό κράτος, όπου τα πάντα εξελίσσονται υπό την παρακολούθηση του Μεγάλου Αδελφού.

To 1950, λίγο πριν τον θάνατό του, μακριά από το αγαπημένο του νησί Τζούρα, ο Βρετανός λογοτέχνης απαγόρευσε ρητά τη συγγραφή της βιογραφίας του, κάτι που τελικά δεν τηρήθηκε από τους πολυάριθμους βιογράφους του.

Ο Τζωρτζ Όργουελ πέθανε τον Ιανουάριο του 1950 σε νοσοκομείο του Λονδίνου, σε ηλικία των 47 ετών.

Έργα [Επεξεργασία]

Μυθιστορήματα [Επεξεργασία]

• Down and Out in Paris and London (1933) [1]
• Burmese Days (Μέρες της Μπούρμα, 1934) (ελλην.μετάφρ. Στ. Ροζάνη, «ΔΩΔΩΝΗ«) [2]
• A Clergyman’s Daughter (Η κόρη του παπά, 1935) (ελλην.μετάφρ. Αμίκα Λυκιαρδοπούλου, «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ«) [3]
• Keep the Aspidistra Flying (ελλην. τίτλος Κρατήστε σφιχτά τον μικροαστισμό σας, 1936) (ελλην.μετάφρ. Δ. Κωστελένος, ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ«) [4]
• The Road to Wigan Pier (1937) [5]
• Coming Up for Air (1939) [6]
• Animal Farm (Η Φάρμα των Ζώων, 1945) (ελλην.μετάφρ. Χούνος, «ΑΓΚΥΡΑ«) [7]
• Nineteen Eighty-Four, (Χίλια εννιακόσια ογδόντα τέσσερα, 1949) (ελλην. μετάφρ. Ν. Μπάρτης, «ΚΑΚΤΟΣ«) [8]

Δοκίμια [Επεξεργασία]

• Homage to Catalonia (Φόρος τιμής στην Καταλωνία, 1938) (ελλην.μετάφρ. Ν.Β.Αλεξίου, «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ» [9]
• A Nice Cup of Tea (1946) [10]
• Shooting an Elephant (1936) [11]
• A Hanging (1931) [12]
• The Lion and The Unicorn: Socialism and the English Genius (1941) [13]
• Looking Back on the Spanish War (1943) [14]
• Notes on Nationalism (1945) [15]
• Decline of the English Murder (1946) [16]
• Reflections on Gandhi (1949) [17]
• The Prevention of Literature (1946) [18]

Ποιήματα [Επεξεργασία]

Romance

• A Little Poem
• Awake! Young Men of England
• Kitchener
• Our Minds are Married, But we are Too Young
• The Pagan
• The Lesser Evil
• Poem From Burma

George Orwell’s Poems

Εξωτερικοί σύνδεσμοι [Επεξεργασία]

Στα Βικιφθέγματα υπάρχει υλικό σχετικό με το λήμμα:

Τζωρτζ Όργουελ

Τα Κοινά έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα

Τζωρτζ Όργουελ

• The George Orwell Web Source
• «Why I Write» δοκίμιο του Όργουελ
• Άπαντα τα έργα του Τζωρτζ Όργουελ
• Ταινίες βασισμένες σε έργα του Όργουελ στο Internet Movie Database

 

 

 

Είναι ο αναρχισμός βία; Αναρχία: η πλέον παρεξηγημένη ιδεολογία… Ο Μαλατέστα, ο Μπέργκμαν περί αναρχισμού και βίας

Με αφορμή τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες μέρες με τον βασανισμό των 4 συλληφθέντων αναρχικών από τις ομάδες καταστολής του κράτους και την αξιοπρεπή στάση που κράτησαν τα παιδιά που φτύνουν κατάμουτρα όλα αυτά τα σκουλίκια και μπροστά τους φωνάζουν να ζήσει η αναρχία είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουν κάποια πράγματα

Έγραφα στο πιο κάτω κείμενο

https://osr55.wordpress.com/2012/05/23/

Αναρχία…η πλέον παρεξηγημένη ιδεολογία …συνήθως συνοδεύεται με μαύρες εικόνες βίας επεισόδια με μουσική υπόκρουση χολιγουτιανή στα δελτία παραπληροφόρησης των ανθρώπων από τα μέσα μαζικής εξαπάτησης ..Δύο κείμενα: Οι αναρχικοί μέσα στην κρίση και Δυο τρεις κουβέντες για τις εκλογές

Αναρχία

συνήθως συνοδεύεται με μαύρες εικόνες βίας επεισόδια με μουσική υπόκρουση χολιγουτιανή στα δελτία παραπληροφόρησης των ανθρώπων από τα μέσα μαζικής εξαπάτησης

οι κάποιες εξαιρέσεις δημοσιογράφων απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα

η πλέον παρεξηγημένη ιδεολογία που ανάγκασε μάλιστα πολλούς να αυτοπροσδιορίζονται ως ελευθεριακοί κομμουνιστές για να μην έχουν το στίγμα του αρνητισμού που προσέδωσαν σε αυτή την υπέροχη απελευθερωτική ιδεολογία

χωρίς αρχή/εξουσία

ελεύθερη συναίνεση μεταξύ των ανθρώπων οι οποίοι θα μπορούν να αποφασίζουν για αυτά που τους αφορούν χωρίς αντιπροσώπους

δημοκρατία, άμεση χωρίς αντιπροσώπους και όχι αστικός κοινοβουλευτισμός έμμεση αντιπροσωπευτική τάχα δημοκρατία

Ποιος ξέρει καλύτερα τις ανάγκες σου παρά από σένα τον ίδιο;

τεσπα δεν θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες σε αυτό το κείμενο

απλά ήθελα να γράψω μια εισαγωγή πριν αναδημοσιεύσω ένα αναρχικό κείμενο από ένα αναρχικό μπλοκ

Ο αναρχισμός έχει θεωρητική υποδομή η οποία λοιδορείται ιδίως από τους λεγόμενους υποστηρικτές του και καλά επιστημονικού σοσιαλισμού υπονοώντας ότι ο σοσιαλισμός είναι μια επιστήμη με νόμους και κανόνες όπως είναι η φυσική η χημεία κλπ

Αν το πάρουμε ακόμα και επιστημονικά όμως θα δούμε ότι ακόμη και αυτοί οι κανόνες της φυσικής είναι σχετικοί

η θεωρία της σχετικότητας δεν ισχύει για τον υποατομικό κόσμο των κβάντων και της κβαντομηχανικής

πόσω μάλλον όταν υπεισέρχεται ο ανθρώπινος παράγοντας ο τόσο ευμετάβλητος και περίπλοκος πολύπλοκος

το http://eagainst.com

 

http://eagainst.com/articles/%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7/

Οι αναρχικοί μέσα στην κρίση

========

είναι ο αναρχισμός βία;

έγραφα στο κείμενο μου

https://osr55.wordpress.com/2011/06/11

Ο Μπέργκμαν, ο Μαλατέστα και ο Κροπότκιν για τους μικροαστούς νοικοκυρέους στο Σύνταγμα και αλλού

Ο Αλεξάντερ Μπέργκμαν θέλοντας να προσεγγίσει τον άνθρωπο που επί της ουσίας ως μισθωτός σκλάβος δεν έχει τον χρόνο να κάτσει να σκεφτεί και να προσδιορίσει τι στον διάλο  δεν πάει καλά με την ζωή του και συνέχεια είναι στην δουλειά με το αφεντικό να τον πρήζει για όλο και περισσότερη παραγωγή να παράγει προιόντα τα οποία ποτέ δεν θα μπορέσει να αγοράσει ο ίδιος και να μην έχει χρόνο να χαρεί καν την ζωή του την οικόγενεια του

Και έτσι κάθισε και έγραψε το Αλφαβητάρι του Αναρχισμού έχοντας κατά νου αυτό ακριβώς, ότι ο μικροαστός ο μισθωτός σκλάβος ο οποίος σιγουρα δεν έχει την θεωρητική υποδομή για να αντιληφθεί όρους και έννοιες βαρύγδουπες και άλλα ομορφα κοινωνικοπολιτικά θεωρήματα του μιλάει σε πρώτο πρόσωπο και θέτει ο ίδιος στον εαυτό του τα απλά ερωτήματα τα οποία θέτουν συνεχώς οι άνθρωποι που έχουν φάει το παραμύθι ότι το μόνο εφικτό σύστημα είναι ο καπιταλισμός και η κοινοβουλευτικής αντιπροσωπευτική  κομματοκρατία κλπ κλπ

Πρώτ απόλα θέτει το πιο σημαντικό ερώτημα που θετουν όλοι οι μικροαστοί φιλήσυχοι φιλειρηνικοί πατριωτάκηδες που έχουν καταπιεί αμάσητοι την προπαγάνδα ταύτισης του αναρχικού με την βία ειδικά σήμερα που όταν πεις αναρχικός αμέσως στο μυαλό έρχεται η εικόνα ενός κουκουλοφόρου με μολότωφ

Από τα περιεχόμενα του βιβλίου:

1. Είναι ο αναρχισμός βία;
2. Τι είναι ο αναρχισμός
3. Είναι δυνατόν να υπάρξει αναρχία;
4. Θα λειτουργήσει ο κομμουνιστικός αναρχισμός;
5. Μη κομμουνιστές αναρχικοί (επεξέγηση και διαφοροποίηση από τον ατομικιστικό αναρχισμό που επί της ουσίας δεν είναι αναρχισμός)
6. Για να γίνει επανάσταση;
7. Αυτό που έχει σημασία είναι η ιδέα
8. Προετοιμασία
9. Οργάνωση των εργαζομένων για να κάνουν την κοινωνική επανάσταση
10. Αρχές και πρακτική
11. Κατανάλωση και ανταλλαγή
12. Η υπεράσπιση της επανάστασης ( η βία είναι ένα πάρα πολύ μικρό της τμήμα, η επανάσταση είναι νοητική διαδικασία γκρεμίσματος των δομών και θεσμών που μας επιβλήθηκαν τόσα χρόνια)

και αρχίζει στην εισαγωγή του ως εξής:

1928

Θέλω να σου μιλήσω για τον αναρχισμό. Θέλω να σου πω τι είναι ο αναρχισμός γιατί νομίζω ότι θα σε ωφελήσει, γιατί είναι πολύ λίγα γνωστά για αυτόν και γιατί τα όσα είναι γνωστά είναι διαδόσεις και στο μεγαλύτερο μέρος τους ψέματα.

Θέλω να σου μιλήσω για αυτόν γιατί πιστεύω ότι ο αναρχισμός είναι το τελειότερο και το ανώτερο πράγμα  που έχει σκεφτεί ποτέ ο άνθρωπος, το μόνο πράγμα που μπορεί να δώσει σε εσένα ελευθερία και ευημερία και στον κόσμο ειρήνη και χαρά

Θέλω να σου μιλήσω για αυτόν απλά και κατανοητά ώστε να μην υπάρξει καμιά παρανόηση. Τα παχιά λόγια και οι πομπώδεις φράσεις φέρνουν μόνο σύγχυση. Καθαρή σκέψη σημαίνει απλά λόγια.

Πριν όμως σου πω τι είναι ο αναρχισμός θέλω να σου πω τι ΔΕΝ είναι ο αναρχισμός.

Αυτό είναι απαραίτητο γιατί έχουν διαδώσει πάρα πολλά ψέματα για τον αναρχισμό. Ακόμα και έξυπνοι άνθρωποι έχουν συχνά λανθασμένη γνώμη γι αυτόν.

Μερικοί μιλάνε για τον αναρχισμό χωρίς να ξέρουν τίποτα γι αυτόν. Άλλοι πάλι λένε επίτηδες ψέματα για τον αναρχισμό γιατί δεν θέλουν  να μάθεις εσύ την αλήθεια για αυτόν.

Ο αναρχισμός έχει πολλούς εχθρούς, δεν πρόκειται βέβαια να σου πουν εκείνοι την αλήθεια για αυτόν. Το γιατί ο αναρχισμός έχει εχθρούς και ποιοι είναι οι εχθροί του θα το καταλάβεις αργότερα όσο θα προχωρούμε.

Τώρα αρκει να σου πω ότι ούτε ο πολιτευτής σου ούτε ο εργοδότης σου ούτε ο καπιταλιστής ούτε ο χωροφύλακας δεν θα σου μιλήσουν ειλικρινά για τον αναρχισμό.

Γιατί περισσότεροι δεν ξέρουν τίποτε για αυτόν ενώ όλοι τους τον μισούν.

Τα ίδια ισχύει και για τις εφημερίδες και τα περιοδικά τους –τον καπιταλιστικό τύπο.

Και οι περισσότεροι σοσιαλιστές και μπολσεβίκοι παρουσιάζουν με λανθασμένο τρόπο τον αναρχισμό.

Είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι το κάνουν από άγνοια. Αλλά κι εκείνοι που ξέρουν λένε συνήθως ψέματα για τον αναρχισμό και τον περιγράφουν σαν «αταξία και χάος» .

Μπορείς να δεις μόνος σου πόσο ανέντιμοι είναι:οι μεγαλύτεροι δάσκαλοι του σοσιαλισμού –ο Καρλ Μαρξ και ο Φρίντριχ Έγκελς είχαν πει ότι τελικό στάδιο του σοσιοαλισμού θα ήταν ο αναρχισμός. Είπαν ότι στην αρχή πρέπει να έχουμε σοσιαλισμό αλλά ότι μετά τον σοσιαλισμό θα υπάρξει κομουνισμός και ότι θα δημιουργηθεί μια πιο ελεύθερη και πιο όμορφη κοινωνία από την κοινωνία του σοσιαλισμού. Κι όμως οι σοσιαλιστές μολονότι ορκίζονται στο όνομα του Μαρξ και του Έγκελς επιμένουν να ονομάζουν τον αναρχισμό «αταξία και χάος» αυτό δείχνει πόσο ανήξεροι ή πόσο ανέντιμοι είναι.

Και οι μπολσεβίκοι κάνουν το ίδιο, μολονότι οι μεγαλύτερος δάσκαλος τους, ο Λένιν είχε πει ότι τελικό στάδιο του μπολσεβικισμού θα ήταν ο αναρχισμό και ότι τότε η ζωή θα γινόταν πιο ωραία και πιο ελεύθεροι.

Πρέπει λοιπόν να σου πω πρώτα πρώτα τι ΔΕΝ είναι ο αναρχισμός   :

ΔΕΝ είναι βόμβες αταξία ή χάος

ΔΕΝ είναι κλοπές και φόνοι

ΔΕΝ είναι πόλεμος του καθενός εναντίον όλων

ΔΕΝ είναι επιστροφή στην βαρβαρότητα ούτε στην κατάσταση των πρωτόγονων αγρίων

 

Ο αναρχισμός είναι το διαμετρικά αντίθετο από όλα τα παραπάνω.

Αναρχισμό σημαίνει ότι θα πρέπει να είσαι ελεύθερος, ότι κανένας δεν θα πρέπει να υποδουλώνει να σε διαφαντεύει να σε κλέβει ή να σε εκβιάζει.

Σημαίνει ότι θα πρέπει να είσαι ελεύθερος να κάνεις αυτά που θέλεις και ότι δεν θα πρεπε να σε υποχρεώνουν να κάνεις αυτά που δεν θέλεις.

Σημαίνει ότι θα πρέπει να έχεις την δυνατότητα να διαλέξεις το είδος της ζωής που θέλεις να ζήσεις και να την ζήσεις χωρίς κανένας να σε εμποδίσει.

Σημαίνει ότι ο διπλανός σου θα πρέπει να έχει την ίδια ελευθερία με σένα, ότι ο καθένας θα πρέπει να έχει τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες ελυθερίες με όλους τους άλλους.

Σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια και ότι θα πρέπει να ζουν σαν αδέλφια ειρηνικά και αρμονικά

Μ αυτά θέλω να πω ότι θα πρέπει να μην υπάρχουν πόλεμοι, να μην μεταχειρίζεται μια ομάδα βία εναντίον μιας άλλης ομάδας, να μην υπάρχουν μονοπώλια να μην υπάρχει φτώχεια να μην υπάρχει καταπίεση να μην υπάρχει καταπίεση εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Κοντολογίς αναρχισμός σημαίνει μια κατάσταση της κοινωνίας όπου όλοι οι άντρες κι όλες οι γυναίκες είναι ελεύθεροι και όπου όλοι απολαμβάνουν ισότιμα τα αγαθά μιας τακτοποιημένης και λογικής ζωής

«Μπορεί να γίνει αυτό;» με ρωτάς   «και πως»

«Δεν μπορεί να γίνει, πρέπει πρώτα να γίνουμε άγγελοι»

Παρατηρεί ο φίλος σου.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για αυτά. Ίσως καταφέρω να σου δείξω ότι μπορούμε να γίνουμε τίμιοι και ότι μπορουμε να ζήσουμε σαν τίμιοι άνθρωποι χωρίς να βγάλουμε φτερά.

Το βιβλίο είναι εδώ

http://www.scribd.com/osr55

Αλεξάντερ Μπέργκμαν -Το αλφαβητάρι του αναρχισμού

Και επίσης για όποιον βαριέται να διαβάσει εδώ

http://www.youtube.com/watch?v=i39R65aY3Yg&feature=mfu_in_order&list=UL

ένας άλλος μεγάλος θεωρητικός του αναρχισμού ο Ερρίκο Μαλατέσταέγραψε ένα από τα κλασσικότερα κείμενα «Στο καφενείο συζητώντας για τον αναρχισμό»

στο οποίο ο Μαλατέστα αποδίδει με πολύ απλή γλώσσα χωρίς θεωρητικές φλυαρίες και περιττές στομφώδεις αμπελοφιλοσοφίες σε τι συνίσταται ο αναρχισμός συζητώντας με όλων των ειδών ιδεολογιών και τάξεων ανθρώπων… με τον βιομήχανο καπιταλιστή, με τον δικαστή με τον πατριώτη με τον σοσιαλιστή με τον δημοκράτη κλπ

Εισαγωγή της αγγλικής έκδοσης

Ο Μαλατέστα ξεκίνησε να γράφει την σειρά των διαλόγων που συνθέτουν το βιβλίο «Στο καφενείο: Συζητήσεις για τον Αναρχισμό» τον Μάρτιο του 1987 ενώ κρυβόταν στην Ανκόνα και ήταν απασχολημένος με την έκδοση του περιοδικού L ‘ Agitazione.  Ο Λουίτζι Φάμπρι στον απολογισμό του αυτής της περιόδου που γράφτηκε για να προλογίσει την έκδοση του 1922 της πλήρους σειράς των διαλόγων (Bologna – Edizioni di Volonta) την οποία εξέδωσε ο Μαλατέστα (ανατύπωση, Torino Sargaf, 1961) μας δίνει μια παραπλανητική εικόνα του Μαλατέστα, καλοξυρισμένου λόγω της μεταμφίεσης περιφερόμενου με την πίπα στο στόμα να χαμογελάει πονηρά στους φίλους του οι οποίοι για την ασφάλεια του επιθυμούσαν να βρίσκεται αλλού.

Η ιδέα των διαλόγων του γεννήθηκε την περίοδο που σύχναζε σε ένα καφενείο το οποίο συνήθως δεν ήταν στέκι ανατρεπτικών στοιχείων όπως εκείνος. Πράγματι ένας από τους θαμώνες ο οποίος ήταν αστυνομικός συνήθιζε να ανοίγει συζήτηση με τον Μαλατέστα χωρίς  φυσικά να φαντάζεται όπως σημειώνει ο Φάμπρι ότι είχε στα χέρια του ένα αληθινό κελεπούρι. Ο αναρχισμός θα ήταν ασφαλώς ένα από τα θέματα συζήτησης εφ όσον οι αναρχικοί της πόλης βομβάρδιζαν διαρκώς τους συμπολίτες τους με προπαγανδιστικό υλικό κάτι που συχνά τους οδηγούσε στα δικαστήρια.

Η μορφή που θα έπαιρναν οι διάλογοι προήλθε λοιπόν από έναν πραγματικό τόπο συνάντησης (το καφενείο) και από την προσωπική εμπειρία του Μαλατέστα. Κατέληξε σε ένα συγγραφικό σχέδιο απολύτως ταιριαστό με την ιδιαίτερη ευφυΐα του που συνίσταται στην ικανότητα του να αποδίδει σύνθετες ιδέες σε απλή γλώσσα, κάνοντας τις άμεσα κατανοητές. Η διαλογική μορφή επέτρεψε επιπλέον στον Μαλατέστα να εξετάσει τις ιδέες των αντιπάλων του υποβάλλοντας συγχρόνως τις δικές του αναρχικές απόψεις σε μια κριτική εξέταση, με στόχο να μεταδώσει στους αναγνώστες του την πολιτική τους σημασία και την δυνατότητα πρακτικής τους εφαρμογής. Πράγματι ένα από τα δυνατά σημεία των διαλόγων είναι ότι απουσιάζουν οι φλυαρίες. Η εξέταση του αναρχισμού είναι εξονυχιστική και γνήσια, ενώ συχνά τονίζονται εκείνα τα σημεία τα οποία οι αντίπαλοι του θεωρούσαν αδυναμία ή τρωτά. Αυτό καθιστά ιδιαίτερα εντυπωσιακή την εμπνευσμένη υπεράσπιση του Μαλατέστα.

Γύρω στα τέλη του 1897 ο Μαλατέστα αναγνωρίστηκε και εντοπίστηκε από την αστυνομία της Ανκόνα. Συνελήφθη και εν συνεχεία αφέθηκε ελεύθερος. Αμέσως ξεκίνησε μια σειρά διαλέξεων εγκαταλείποντας τόσο την έκδοση του περιοδικού του όσο και την συγγραφή των ανολοκλήρωτων διαλόγων. Το 1898 τέθηκε σε κατ οίκον περιορισμό και τον Μάρτιο του 1899 διέφυγε στο εξωτερικό πρόσφυγας για μια ακόμη φορά. Οι ολοκληρωμένοι διάλογοι έφταναν τους 10, με αυτήν δε την μορφή δημοσιεύθηκαν τόσο σε εφημερίδες όσο και ως φυλλάδιο.

Οι πρωταγωνιστές των 10 πρώτων διάλογων είναι

 

Ο Τζόρτζιο, ένας αναρχικός το άλτερ ego του Μαλατέστα

Ο Πρόσπερο, ένας εύπορος αστός

Ο Τσεζάρε, ο καφετζής

Ο Αμπρότζιο ένας δικαστής

 

Έτσι ο Μαλατέστα είναι σε θέση να διατυπώσει μια πληθώρα πολιτικών θέσεων και απόψεων προερχομένων από ένα ευρύ κοινωνικό φάσμα. Ενώ ο Πρόσπερο υπερασπίζεται τον πλούτο και τα προνόμια ο Τσεζάρε υπερασπίζεται τους μικροιδιοκτήτες και την μεσαία τάξη.

Δείχνει να έχει επίγνωση των κοινωνικών προβλημάτων και εμφανίζεται δεκτικός στην επιχειρηματολογία του Τζόρτζιο ωστόσο εκφράζει επίσης την ανησυχία του υποστηρίζοντας ότι δεν πρέπει να επιτραπεί στην όποια λύση να διαταράξει στην υφιστάμενη κοινωνική τάξη πραγμάτων

Ο Αμπρότζιο είναι η φωνή του νόμου και του φιλελεύθερου κράτους καθώς και των κυρίαρχων ιδεών περί δικαιωμάτων και δικαιοσύνης.

Ως κύριος αντίπαλος του Τζόρτζιο ο Αμπρότζιο είναι επίσης εκείνος που εκφράζει τις απόψεις του μέσου άνθρωπου περί της ανθρώπινης φύσης και της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Οι απόψεις του εμπεριέχουν μια φιλελεύθερη έκφραση της θεωρίας των δικαιωμάτων μετριασμένη από εκείνο που θα αξίωνε ως αναγνώριση των ορίων που επιβάλλουν στην ελευθερία οι αναπόδραστες επιταγές της πραγματικότητας.

Το αποτέλεσμα είναι ένας μεγάλος καμβάς πάνω στον οποίο ο Μαλατέστα αντιδρώντας στις διάφορες απόψεις και απαντώντας στις πολυάριθμες κριτικές που γεννούν οι θέσεις του Τζόρτζιο μπορεί να ζωγραφίσει ένα έντεχνα σχεδιασμένο και λεπτομερές πορτρέτο της αναρχικής θεώρησης του κόσμου.

Με αυτή την σχετικά μικρή μπροσούρα ο Μαλατέστα μας εισάγει σε όλες τις  βασικές θεωρίες του αναρχοκομουνισμού και εξετάζει μια προς μια πολλές από τις μείζονες αντιρρήσεις απέναντι στις θέσεις του…….»  

υπάρχουν και άλλοι διάλογοι και άλλοι χαρακτήρες……

και καταλήγει η εισαγωγή:

«Αυτοί οι διάλογοι του Μαλατέστα δεν αποτελούν απλώς μια μείζονα συνεισφορά στην αναρχική πολιτική θεωρία αλλά και ένα σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο. Έχοντας γραφτεί κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 23 ετών (1899-1922) συνιστούν ένα σχόλιο για την ταραχώδη εκείνη εποχή και τα σημαντικά ιστορικά γεγονότα καλύπτοντας μια περίοδο η οποία διακρινόταν ιδιαίτερα από την αριστερή προπαγάνδα και οργάνωση σε ολόκληρη την Ευρώπη. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου που καλύπτουν αυτοί οι στοχασμοί γύρω από τον αναρχισμό ο κόσμος γνώρισε την Β Διεθνή την άνοδο του μπολσεβικισμού τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο την γέννηση του φασισμού και τις ρωσικές επαναστάσεις, τόσο εκείνης του 1905 όσο και εκείνη του 1917.

Χωρίς να κάνουν ευθεία νύξη σε κάποιο από αυτά τα γεγονότα οι διάλογοι προχωρούν σε μια ζωντανή εξέταση πολλών από τα ζητήματα που ανακινούν.

Στην πραγματικότητα ο Μαλατέστα καθιστά την αναρχική θεωρία ένα διαρκές σχόλιο της εποχής του.

Είναι ένα έργο ευφυές με ξεχωριστό ύφος ένα αληθινό καλλιτεχνικό δημιούργημα

Πωλ Νέρσυ –Μπρέυ

εδώ το βιβλίο

Ερρικο Μαλατέστα -Στο καφενείο, συζητήσεις για τον αναρχισμό

 

 

 

Και όπως έλεγε και ο Πιοτρ Κροπότκιν ο άγιος, ο πρίγκηπας της Επανάστασης

“Δικό μας καθήκον είναι πρώτα πρώτα να εντοπίσουμε με την ανάλυση της κοινωνίας τις χαρακτηριστικές της τάσεις σε κάποια δεδομένη στιγμή της εξέλιξης της και να τις προβάλουμε καθαρά.

Στη συνέχεια να θέσουμε σε πρακτική εφαρμογή τις τάσεις αυτές στις σχέσεις μας με όλους όσους σκέφτονται σαν και μας.

Και τέλος από σήμερα κιόλας

μα κυρίως στη διάρκεια της περιόδου της επανάστασης να γκρεμίσουμε τους θεσμούς καθώς και τις προκαταταλήψεις που εμποδίζουν την ανάπτυξη των τάσεων αυτών.

Αυτό μπορούμε όλο κι όλο να κάνουμε, τοσο ειρηνικά όσο και επαναστατικά

και ξέρουμε ότι βοηθώντας να γεννηθούν οι τάσεις αυτές,

εργαζόμαστε για την πρόοδο και ότι όλα όσα θα γίνουν εναντίον των τάσεων αυτών θα εμποδίσουν μόνο την πορεία της προόδου.

Κι όμως μιλάνε συχνά για στάδια που πρέπει να περάσουμε

και μας προτείνουν να εργαστούμε για να φτάσουμε σε αυτό που περιγράφουν σαν πρώτο στάδιο και να ξαναβγούμε έπειτα στο μεγάλο δρόμο αφού πρώτα φτάσουμε σ αυτό.

Το να σκεφτόμαστε όμως με τον τρόπο αυτό μου φαίνεται σα να παραγνωρίζουμε τον αληθινό χαρακτήρα της ανθρώπινης προόδου και να χρησιμοποιούμε μια πολύ κακά διαλεγμένη μεταφορά από τη στρατιωτική πρακτική.”

Πέτερ Κροπότκιν

Ομιλία του στις 6/3/1896 στο Παρίσι
με θέμα: Η Αναρχία. Η φιλοσοφία και το ιδανικό της

Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να διαλαλούμε και να μοιραζόμαστε τις ιδέες μας και τις απόψεις μας…………

η επανάσταση ξεκινά από το μυαλό!!!!!!!!

Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός φτάνει να τον διεκδικήσουμε και να τον θέλουμε!

Αυτό το ετερόκλητο πλήθος στο σύνταγμα και αλλού είναι ο μικροαστός νοικοκυρέος τον οποίο ο Μπέργκμαν ο Μαλατέστα ο Κροπότκιν θέλει να προσεγγίσει και να διαλαλήσει τις ιδέες τους

Δεν μπορώ πραγματικά να αντιληφθώ πως αυτή η απαξιωτική συμπεριφορά προς όλους αυτούς τους εκατοντάδες χιλιάδες  ανθρώπους που υποτίθεται είναι ΜΕ αυτούς που θέλουμε όσοι αυτοπροσδιοριζόμαστε αναρχικοί να προχωρήσουμε προσφέρει οτιδήποτε σε όποιονδήτε αγώνα

Η ταξική συνείδηση είναι αποτέλεσμα κοινωνικοποίησης και ζύμωσης και δεν πρόκειται να προσέλθει από καμιά επιφοίτησηση και ούτε θα γίνει με download

Οι λογής λογής θεωρητικολόγοι επαναστασιολόγοι του καναπέ και του κιμπορτ ας καταπιούν τα ξερατά της αλαζονείας τους

http://www.scribd.com/osr55

Αλεξάντερ Μπέργκμαν -Το αλφαβητάρι του αναρχισμού

Ερρικο Μαλατέστα -Στο καφενείο, συζητήσεις για τον αναρχισμό

Καστοριάδης-Ανθρωπολογία-Πολιτική-Φιλοσοφία

Κροπότκιν -Το κράτος και ο ιστορικός του ρόλος

ΜΙΑ ΑΝΟΔΟΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑΣ; συνέντευξη καστοριάδη

Noam Chomsky – Notes on Anarchism Gr

Κορνήλιος-Καστοριάδης-Η-αρχαία-ελληνική-δημοκρατία-και-η-σημασια-της-για-μας-σήμερα

Daniel Querin -ο αναρχισμός, από την θεωρία στην πράξη

Μπακούνιν -θεός και κράτος

Friedrich-Nietzsche-Η θεωρία του σκοπού της ζωής

Ερρίκο Μαλατέστα- Προς μια ελεύθερη κοινωνία

Alain Badiou Η ηθική

Program of AnarchoSyndicalism

Το-ζητημα-της-οργανωσης-Πρωτοβουλια-αναρχικων-πειραια

M-Foucault-J-Habermas-Για μια αισθητική της ύπαρξης

Αναρχισμος-και-Εργασια-Anarchism-and-Labor

Περιοδικό Νέα Κοινωνιολογία -Αφιέρωμα στον Κορνήλιο Καστοριάδη-Νϊτσε:Κείμενα για τους έλληνες

Colin-Heines- Tοπικοποίηση Ενα παγκόσμιοι μανιφέστο

http://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/to_epanastatiko_pneuma_-_kropotkin.pdf.pdf

Η αναρχική ηθική

http://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/i_anarxiki_ithiki_-_kropotkin.pdf.pdf

Σύγχρονη επιστημή και αναρχισμός

http://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/sygxroni_epistimi_kai_anarxismos_-_kropotkin.pdf.pdf

Η μεγάλη επανάσταση

http://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/i_megali_epanastasi_-_kropotkin.pdf.pdf

ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ
ΠΕΤΡΟΣ ΚΡΟΠΟΤΚΙΝ
http://www.scribd.com/doc/3216283/-

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΟΥ ΡΟΛΟΣ
ΠΕΤΡΟΣ ΚΡΟΠΟΤΚΙΝ
http://www.scribd.com/doc/4944585/Peter-Kropotkin-

βιβλία γενικώς

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=992090

Κ. Καστοριάδης – Η «ορθολογικότητα» του καπιταλισμού

http://www.scribd.com/doc/38057338/%CE%9A-%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%97-%CE%BF%CF%81%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D

προυποθεσεις κομμουνισμου–Alain–Badiou–http://www.scribd.com/doc/35887240/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%85-Alain-Badiou

Μια πάρα πολύ καλή ανάλυση για το τι είναι αυτό που ονομάζεται καπιταλιστική κρίση από τον φίλο http://ciaoant1.blogspot.com/

http://www.scribd.com/doc/19445684/ciaoant1-

Και μια πολύ σημαντική συνεισφορά από το blog του φίλου Σάλαγος της Αυτονομίας

http://salagos-tis-autonomias.blogspot.com/
42 Οργονη

http://www.tornessaki.com/index.php?view=article&catid=29%3Apsycho&id=60%3A2009-04-27-11-13-12&format=pdf&option=com_content&Itemid=57

43 Noam Chomsky – H Nea Pagkosmia Taxh

http://www.scribd.com/doc/8336043/Noam-Chomsky-H-Nea-Pagkosmia-Taxh

44 Προυντόν – Τι είναι ιδιοκτησία

http://www.scribd.com/doc/3218713/-

45 ΚΡΟΚΑΝΘΡΩΠΟΙ- Νικόλας Άσιμος

http://www.scribd.com/doc/11846813/-

46 castoriadis-ΘΡΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

http://www.scribd.com/doc/4923560/castoriadis-

47 pierre clastres. Η κοινωνία ενάντια στο Κράτος

http://www.scribd.com/doc/6356063/pierre-clastres-

48 Σ.Ξηρός-Η ημέρα εκείνη

http://www.scribd.com/doc/8498406/-

49 Τζουλιάνο Τζουφρέντα. Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΗΣΤΕΙΑ

http://www.scribd.com/doc/8943908/-

50 Η επαναστατική ευχαρίστηση του να σκέφτεσαι για τον εαυτό σου

http://www.scribd.com/doc/6356068/-

51 Μισέλ Φουκώ Περί αλλοτινών χώρων (Des espaces autres) (1967), Ετεροτοπίες

http://www.thessalonikibiennale.gr/biennale1/pdf/MICHEL_FOUCAULT_HETEROTOPIAS_GR.pdf

32 Καστοριάδης Κορνήλιος – Αποκαλύπτοντας τον Πόλεμο του Κόλπου

http://www.scribd.com/doc/7459563/1991-

33 Ο Μπακούνιν ενάντια στον Εβραϊσμό *

http://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/mpakoinin_enantia_ston_evraismo.pdf

34 Ακρατικός Σοσιαλισμός: Αναρχισμός

http://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/bakunin.pdf

35 “και να παυση η εκμεταλλευσις του ανθρωπου απο τον ομοιον του”

http://www.thersitis.gr/ARXEIA/mprosoures/broch.pdf

36 η εξουσία διαφθείρει τους καλλίτερους

http://decontrol.info/index.php?/pdf/20090930308/ΚΟΙΝΩΝΙΑ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ/Μπακούνιν-η-εξουσία-διαφθείρει-τους-καλλίτερους.pdf

37 ANSELM JAPPE: ΝΤΕΜΠΟΡ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ

http://www.disobey.net/hotel/Pdf/Ksi4.pdf

38 Ο Καρλ Μαρξ και ο κοινωνικός ρόλος της επιστήμης

http://www.civilitas.gr/books/podo/ieos/karl.pdf

39 Kritiki tou programmatos tis Gota Καρλ Μαρξ

http://users.auth.gr/~giathan/MARX_-_Kritiki_tou_programmatos_tis_Gota.pdf

40 Το αναρχικο κινημα στην Βουλγαρια

http://www.scribd.com/doc/18513006/bulgarian-
19 Κλεάνθης Γρίβας. Έμμεση «δημοκρατία» και Άμεση κλεπτοκρατία

http://www.scribd.com/doc/9095965/-

20 MICHEL_FOUCAULT. Ετεροτοπίες

http://www.scribd.com/doc/9695735/MICHELFOUCAULT-

21 ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ ΝΤΕ ΣΑΝΤ – Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΣΤΟ ΜΠΟΥΝΤΟΥΑΡ

http://www.scribd.com/doc/14146179/-

22 Ναρκωτικά’ και εξουσία. Πολιτική της απαγόρευσης και αποδιοπόμπηση-Κλεάνθης Γρίβας

http://www.scribd.com/doc/5577842/-

23 Επισφάλεια;

http://www.blackout.gr/pdf/tamatiatouplhthous04.pdf

24 Μια νύχτα με τον Sergio στη Ρώμη

http://www.blackout.gr/pdf/tamatiatouplhthous03.pdf

25 Ο εργατίστικος φεμινισμός στην Ιταλία του ’70

http://www.blackout.gr/pdf/tamatiatouplhthous02.pdf

26 Κατανονωντας το ενεργειακό ζήτημα

http://www.blackout.gr/pdf/tamatiatouplhthous01.pdf

27 Η μετανάστευση και οι αγώνες της

http://www.blackout.gr/pdf/metanastesweb.pdf

28 από τον ιταλικό Εργατισμό (Operaismo) στον «Αυτόνομο Μαρξισμό»

http://www.blackout.gr/pdf/operaism.pdf

29 Ο Καπιταλισμός του Τσόμσκι, ο μετακαπιταλισμός του Άλμπερτ και η Περιεκτική Δημοκρατία – T. Φωτόπουλ

http://www.scribd.com/doc/16250435/-T-

30 NOAM CHOMSKY – ΤΑ MEDIA ΣΑΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

http://www.scribd.com/doc/18667782/NOAM-CHOMSKY-MEDIA-
11 Κλεάνθης Γρίβας. ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΣ Η εκδίκηση της ιστορίας

http://www.scribd.com/doc/6007134/-

12 Καστοριάδης-Κον Μπεντίτ. Από την Οικολογία στην Αυτονομία

http://www.scribd.com/doc/6292591/-

13 Friedrich Nietzsche Η Γενεαλογία της Ηθικής

http://www.scribd.com/doc/6300315/Friedrich-Nietzsche-

14 Friedrich Nietzsche Ο Αντίχριστος. Μία απόπειρα κριτικής του Χριστιανισμού

http://www.scribd.com/doc/6300398/Friedrich-Nietzsche-

15 Λουίτζι Φάμπρι. ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ

http://www.scribd.com/doc/6356077/-

16 Κορνήλιος Καστοριάδης – Μετασχηματισμός της κοινωνίας και δημιουργία του πολιτισμού

http://www.scribd.com/doc/6481345/-

17 Μαρξ-Το κεφάλαιο

http://www.scribd.com/doc/8337341/-

8 Guy Debord-Η κοινωνία του Θεάματος

http://www.scribd.com/doc/4975912/Guy-Debord-

9 Ο ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΜΑΗΣ ΤΟΥ 68. Αφιέρωμα

http://www.scribd.com/doc/5688728/-68-

113 ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ – ΤΟ ΞΥΛΙΝΟ ΠΑΛΤΟ

http://www.scribd.com/doc/8718113/-

114 ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ – ΑΠΟΝΤΕΣ

http://www.scribd.com/doc/8717919/-

115 ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ – ΤΡΙΑ ΚΛΙΚ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

http://www.scribd.com/doc/8718121/-

116 ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ – ΝΟΣΤΟΣ

http://www.scribd.com/doc/8718091/-

117 ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ – ΜΕ ΛΕΝΕ ΟΔΥΣΣΕΙΑ

http://www.scribd.com/doc/8718086/-

118 ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ – Ο ΜΗΝΑΣ ΤΩΝ ΠΑΓΩΜΕΝΩΝ ΣΤΑΦΥΛΙΩΝ

http://www.scribd.com/doc/8718099/-

119 Κατερινα Γωγου-Ιδιωνυμο (1980)

http://www.scribd.com/doc/16776145/-1980

120 ΚΑΒΑΔΙΑΣ-ΠΟΥΣΙ

http://www.scribd.com/doc/4424972/ΚΑΒΑΔΙΑΣ-ΠΟΥΣΙ

121 ΚΑΒΑΔΙΑΣ-ΤΡΑΒΕΡΣΟ

http://www.scribd.com/doc/4425008/ΚΑΒΑΔΙΑΣ-ΤΡΑΒΕΡΣΟ

122 ΚΑΒΑΔΙΑΣ-ΜΑΡΑΜΠΟΥ

http://www.scribd.com/doc/4424875/ΚΑΒΑΔΙΑΣ-ΜΑΡΑΜΠΟΥ

119 Η Κοινωνική Σημασία του Σύγχρονου Σχολείου Emma Goldman

http://metafrasi.squat.gr/lib/exe/fetch.php?media=wiki:emmagoldmanmodernschool.pdf

120 θεωρητικά – κείμενα – οργανώσεις

http://www.vrahokipos.net/old/theory/theory.htm

101 η οκτωβριανη επανασταση και το μετα- μια αναρχικη προσεγγιση

http://www.scribd.com/doc/19460452/-

102 ακρατικος σοσιαλισμος-αναρχισμος

http://www.scribd.com/doc/19185967/-

103 ΝΙΤΣΕ – Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ

http://www.scribd.com/doc/8767883/-

104 ΑΥΓΗ – ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΝΙΤΣΕ (ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΗΘΙΚΕΣ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ)

http://www.scribd.com/doc/17357544/-

105 Λουίτζι Φάμπρι. ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ

http://www.scribd.com/doc/6356077/-

106 Η εξέγερση του Παρισινού Προλεταριάτου & η ανακύρηξη της Κομμούνας του 1871

http://j15.vrahokipos.gr/images/stories/pdf/commune_broshure.pdf

107 Steven Best – Επικεντρώνοντας στα Ζώα: Η Ηθολογία και ο Παρωχημένος Ανθρωπισμός της Αριστεράς

http://www.scribd.com/doc/19583435/Steven-Best-

108 Steven Best – Δεν υποστηρίζεις το ΜΑΖ για ποιο λόγο

http://www.scribd.com/doc/23203874/Steven-Best-Δεν-υποστηρίζεις-το-ΜΑΖ-για-ποιο-λόγο

109 Steven Best – Επανεξετάζοντας την Επανάσταση | Η Απελευθέρωση των Ζώων, η Απελευθέρωση των Ανθρώπων

http://www.scribd.com/doc/22052987/Steven-Best-Επανεξετάζοντας-την-Επανάσταση-Η-Απελευθέρωση-των-Ζώων-η-Απελευθέρωση-των-Ανθρώπων-και-το-Μέλλον-της-Αριστεράς

110 Steven Best – Από τον Άνθρωπο Κυνηγό στον Homo X: Επανεξετάζοντας την Ανθρώπινη Φύση

http://www.scribd.com/doc/20757351/Steven-Best-Από-τον-Άνθρωπο-Κυνηγό-στον-Homo-X-Επανεξετάζοντας-την-Ανθρώπινη-Φύση

111 Steven Best – Επικεντρώνοντας στα Ζώα: Η Ηθολογία και ο Παρωχημένος Ανθρωπισμός της Αριστεράς

http://www.scribd.com/doc/19583435/Steven-Best-

112 ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ – ΕΡΩΤΑΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

http://www.scribd.com/doc/8717541/-

95 ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΥΝΙΚΟΙ – ΔΙΟΓΕΝΗΣ

http://www.scribd.com/doc/18503354/-

96 ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΥΝΙΚΟΙ – ΚΡΑΤΗΣ, IΠΠΑΡΧΙΑ

http://www.scribd.com/doc/18504461/-I

97 ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΥΝΙΚΟΙ – ΑΝΤΙΣΘΕΝΗΣ

http://www.scribd.com/doc/18496940/-

98 A. Badiou. Althusser, Υποκειμενικότητα χωρίς Υποκείμενο

http://www.scribd.com/doc/15089968/A-Badiou-Althusser-

99 Λ. Τρότσκι, Λογοτεχνία και Επανάσταση

http://www.scribd.com/doc/15082525/-

100 O ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ – ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑ

http://www.scribd.com/doc/18020543/O-

76 οι μύθοι του 1821

http://www.scribd.com/doc/19479325/-1821-

77 λόγοι για μια εχθρότητα – σχετικά με τα μμε

http://www.scribd.com/doc/19381154/-

78 τι κάνουμε σε περίπτωση σύλληψης

http://www.scribd.com/doc/19479322/-

79 πανκσ και βρετανικη εργατικη ταξη

http://www.scribd.com/doc/19479320/-

80 η φιλοσοφία του αθεϊσμού-emma goldman

http://www.scribd.com/doc/19460453/-emma-goldman

81 κράτος & επανάσταση

http://www.scribd.com/doc/19460556/-

82 λούμπεν προλεταριάτο

http://www.scribd.com/doc/19460555/-

83 ενάντια στην ελεημοσύνη – feral faun

http://www.scribd.com/doc/19460350/-feral-faun

84 η τέχνη ως εξουσιαστικός λόγος

http://www.scribd.com/doc/19460346/-

85 η εκκλησία υποστήριξε το θεσμό της δουλίας

http://www.scribd.com/doc/19460340/-

86 τα εργοστασια οπως οι φυλακες

http://www.scribd.com/doc/19395149/-

87 τεχνολογία και πάλη των τάξεων

http://www.scribd.com/doc/19395148/-

89 η αποτυχία του χριστιανισμού-έμμα γκόλντμαν

http://www.scribd.com/doc/19381168/-

90 κριτική της οργάνωσης

http://www.scribd.com/doc/19460348/-

91 μια απροκάλυπτη υπεράσπιση του χάους της άμεσης δράσης

http://www.scribd.com/doc/19395146/-

92 μικρό εγχειρίδιο για διαδηλωτές

http://www.scribd.com/doc/19395145/-

93 μύθος του αναρχοσυνδικαλισμού

http://www.scribd.com/doc/19381157/-

94 η ιδεολογία του μεταμοντέρνου αναρχισμού

http://www.scribd.com/doc/19381155/-

52 Ronald D. Laing – Ποιός είναι φρενοβλαβής (Σύντομη συνέντευξη.)

53 T.S. SZASZ – R.D. LAING Δύο δοκίμια για τη Ψυχιατρική Καταπίεση

http://www.scribd.com/doc/523012/TS-SZASZ-RD-LAING-

54 Ψυχοδικτατορία-Γιώργου Στάμκου

http://www.scribd.com/doc/4987691/-

56 Wilhelm Reich

http://www.scribd.com/doc/19020155/Wilhelm-Reich

57 Για τη σημαία και το έθνος

http://www.scribd.com/doc/6512030/-

58 Βιλχεμ Ραιχ – Άκου ανθρωπάκο

http://www.scribd.com/doc/3231177/-

59 Φραντς Κάφκα – Αφορισμοί

http://www.scribd.com/doc/20129608/Φραντς-Κάφκα-Αφορισμοί

60 Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΙΑΣ ΒΟΛΤΑΣ. Ανοιχτή επιστολή του Νικόλα Άσιμου

http://www.scribd.com/doc/19687937/-

61 Ο ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΜΑΗΣ ΤΟΥ 68. Αφιέρωμα

http://www.scribd.com/doc/5688728/-68

62 Chomsky – Foucault – ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ: ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

http://www.scribd.com/doc/3763976/Chomsky-Foucault-

63 η οκτωβριανη επανασταση και το μετα- μια αναρχικη προσεγγιση

http://www.scribd.com/doc/19460452/-

64 Murray Bookchin-Ο μαρξισμός σαν αστική κοινωνιολογία

http://www.scribd.com/doc/20674032/Murray-Bookchin-Ο-μαρξισμός-σαν-αστική-κοινωνιολογία

65 Jobe Kovata-Η βίβλος για αθεόφοβους

http://www.scribd.com/doc/20815180/Jobe-Kovata-Η-βίβλος-για-αθεόφοβους

69 Luigi Fabri-Κριτική στο βιβλίο του Λένιν ”Κράτος & Επανάσταση”

http://www.scribd.com/doc/20814015/Luigi-Fabri-Κριτική-στο-βιβλίο-του-Λένιν-Κράτος-Επανάσταση

70 Murray Bookchin-Η ισπανική επανάσταση του 1936

http://www.scribd.com/doc/20673528/Murray-Bookchin-Η-ισπανική-επανάσταση-του-1936

71 E. J. Hobsbawm-Έθνη και εθνικισμός από το 1780

http://www.scribd.com/doc/20673829/E-J-Hobsbawm-Έθνη-και-εθνικισμός-από-το-1780

72 Τζουλιάνο Τζουφρέντα. Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΗΣΤΕΙΑ

http://www.scribd.com/doc/8943908/-

73 Camille Marino – Η σιωπή είναι συνενοχή

http://www.scribd.com/doc/20577244/Camille-Marino-Η-σιωπή-είναι-συνενοχή

74 μανιφέστο του ελευθεριακού κομμουνισμού

http://www.scribd.com/doc/19460454/-

75 οι κομμουνιστικές καταβολές του αναρχισμού

http://www.scribd.com/doc/19460561/-

Πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις 12/1/2013 ό,τι δεν έδειξαν οι δημοσιοκάφροι 10 χιλιάδες άνθρωποι…ποτάμι της αναρχίας

 

Το μεγαλείο της ποταπότητας – περί σάτιρας, ελευθερίας του λόγου… Νόαμ Τσόμσκυ βίντεο

Ένα κείμενο από την συσπείρωση αναρχικών

Σε πολύ μεγάλο βαθμό συμφωνώ με κάποιες ψιλοαντιρρήσεις στο ηθικόν του πράγματος ότι η πρόκληση και ο χαβαλές τύπου πάτερ παστίτσιου ή γελοιοποίηση και απομυθοποίηση συμβόλων είναι ενδεχομένως κατανάγκην κάτι μόνο αρνητικό

θεωρώ ότι κάθε τι πρέπει να εξετάζεται μέσα στο πλαίσια που το περιβάλλουν, υπό την έννοια ότι ενδεχομένως αυτή την περίοδο της γελοίας θρησκευτικότητας η γελοιοποίηση συμβόλων τύπου γέροντα παίσιου που διαιωνίζουν την αποχαύνωση ενδεχομένως να έχει θετική χροιά και όχι αρνητική

εδώ η άποψη του Νόαμ Τσόμσκυ για την λεγόμενη ελευθερία του λόγου που θεωρεί ότι πρέπει να είναι απεριόριστη υπό την έννοια ότι ο καθένας θα πρέπει να αφήνεται λέει και να ισχυρίζεται ό,τι θέλει σε σχέση με ιστορικά κλπ γεγονότα και ο καθένας να αφήνεται να πιστέψει ή όχι με κριτική σκέψη

θα πρέπει να απαγορευτεί σε κάποιον να αμφισβητεί το ολοκαύτωμα των εβραίων από τους ναζί;

ο τσόμσκυ λέει ότι όχι, δεν θα δώσω αυτό το δικαίωμα στο κράτος αλλά  αυτό που μπορώ να κάνω είναι να παραθέσω επιχειρήματα κατά αυτή της αυθαίρετης ανιστόρητης άποψης

http://anarchypress.wordpress.com/2012/10/15/%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82/

 

Το «μεγαλείο» της ποταπότητας

Μετά από τη δίωξη, που ασκήθηκε εναντίον 27χρονου που είχε το Μπλογκ gerontas pastitsios «για κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση θρησκευμάτων», μια σειρά αντιδράσεις και τοποθετήσεις σχετικά με την ελευθερία του λόγου διέτρεξαν όχι μόνο τη «μπλογκόσφαιρα» αλλά ξεχύθηκαν στον κοινωνικό χώρο. Ευθύς μόλις έγινε γνωστή η άσκηση δίωξης τόσο οι αμύντορες της ελευθερίας του λόγου όσο και οι υπερασπιστές των ιερών και οσίων, επάνδρωσαν τα αντίστοιχα χαρακώματα. Στους αμύντορες συγκαταλέχθηκαν ο Παπαδημούλης και ο Κουβέλης. Το κόμμα του τελευταίου επισήμανε πως «η σάτιρα γεννήθηκε στην αρχαία Αθήνα». Σκόπιμα αμαθή τα αριστερά δεκανίκια του συστήματος. Αν και μάλλον είναι χαμένος κόπος, καλό είναι να τους θυμίσει κάποιος ότι ο Σωκράτης καταδικάστηκε σε θάνατο «για ασέβεια προς τους θεούς και για διαφθορά των νέων». Ταυτόχρονα με αυτό το «επεισόδιο» ξεπήδησαν και κάποιες σατιρικές και μη σελίδες με σκοπό να προσθέσουν το λιθαράκι, τον ογκόλιθο ή την χοντροκοπιά τους σε ένα πανηγύρι α-νοησίας και λιθοβολισμού άδειων πουκάμισων.

Ένα χιλιοπαιγμένο έργο ήρθε και πάλι στο προσκήνιο με τις κουίντες να κρύβουν τους καγχάζοντες εξουσιαστές, επειδή είναι γνωστό πως ανάλογα με τον χαρακτήρα που δίνουν, στον κρατικό μηχανισμό που εγκαθιδρύουν, προστατεύουν την θρησκεία ή την καταπολεμούν (όπως συνέβαινε στα κομμουνιστικά καθεστώτα) πότε με την προσπάθεια πλύσης εγκεφάλου και πότε με την βία και την απειλή ποινών.

Τελικά ο 27χρονος, που ισχυρίστηκε πως ήθελε να κάνει σάτιρα κι όχι να βλασφημήσει, αφέθηκε ελεύθερος και για την υπόθεση ορίστηκε τακτική δικάσιμος.

Αξίζει, πάντως, να επισημάνουμε την διατύπωση ενός αρκετά αρμόδιου, του Τζόναθαν Σουίφτ, σχετικά με το τί είναι σάτιρα. Μας λέει: «Είναι ένα είδος καθρέφτη, όπου βλέπουμε όλα τα άλλα πρόσωπα, εκτός από το δικό μας». Υπάρχει ακόμα και η άποψη πως σάτιρα είναι «το να ανακαλύπτεις δυσάρεστα πράγματα για τον εαυτό σου και μετά να τα λες για άλλους».

Ερχόμαστε τώρα να δούμε κάποιες παραμέτρους που σχετίζονται με τη πανσπερμία καταστάσεων και που συνδέονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με το γεγονός που ξεκινήσαμε το κείμενό μας.

Η «αποκάλυψη»

Με το συμβάν, που προαναφέραμε, «αποκαλύφθηκε» πως η περιβόητη ελευθερία λόγου που «ισχύει» στο διαδίκτυο, αλλά και οπουδήποτε αλλού, ανήκει στη διακριτική ευχέρεια του κράτους.

Ειπώθηκε και γράφτηκε πως αυτή η κίνηση εκ μέρους των διωκτικών αρχών έχει πολιτικές σκοπιμότητες. Αυτό μπορεί να έχει κάποια βάση. Οι πολιτικές σκοπιμότητες είναι ένα μόνο μέρος των επιδιώξεων που συνήθως υπάρχουν όταν ασκείται λογοκρισία, αλλά έχουν εκδηλωθεί πολλές περιπτώσεις εφαρμογής των λογοκριτικών διατάξεων του νόμου όπως, για παράδειγμα, όταν υπάρχουν εσωτερικές αντιθέσεις μέσα στο κάθε σύστημα εξουσίας, για λόγους αποπροσανατολισμού, προκειμένου να κατασταλεί ανεπιθύμητη άποψη ή στις περιπτώσεις εκείνες όπου προετοιμάζεται το έδαφος για την επιβολή μέτρων ορισμένου χαρακτήρα. Επίσης, μπορεί να οφείλεται σε «υπερβάλλοντα ζήλο» εκ μέρους κρατικών υπαλλήλων ή σε μια πρόσκαιρη κίνηση του κράτους.

Σε κάθε περίπτωση, η επιπολαιότητα (αν όχι κάτι χειρότερο) που χαρακτηρίζει τους διάφορους οπαδούς και εκφραστές της ελευθερίας του λόγου, πολλές φορές γίνεται εφαλτήριο για να τεθούν σε εφαρμογή οι εκάστοτε σχεδιασμοί της κυριαρχίας.

Δεν είναι, επομένως ανάξια λόγου τα ερωτηματικά για την αναζωπύρωση της αντιπαράθεσης ανάμεσα σε υπερασπιστές της θρησκείας και σε πολέμιούς της, την ίδια στιγμή που υπάρχει ανοικτή η προοπτική ανέγερσης ισλαμικού τζαμιού. Σ’ αυτήν την περίπτωση η τόνωση του φανατισμού και η συσπείρωση του «χριστεπώνυμου πλήθους» θα μπορούσε να γίνει εκμεταλλεύσιμη από διάφορες πολιτικές μερίδες της εξουσίας και ένα διαπραγματευτικό χαρτί στα παζάρια ανάμεσα σε εξουσιαστές.

Δεν πρέπει, ακόμη, να αφήσουμε στην άκρη μία, όχι αμελητέα, ένδειξη πως με την άσκηση της συγκεκριμένης δίωξης, κατά το χρονικό διάστημα όπου προετοιμάζεται ένα ακόμη «μνημόνιο», επιχειρήθηκε ένας αποπροσανατολισμός. Ας μην ξεχνάμε πως αντίστοιχος «ντόρος» είχε προκληθεί με τα βίντεο της Τζούλιας Αλεξανδράτου και κατά την έναρξη του μνημονιακού μαραθώνιου δρόμου. Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε πως τέτοιου είδους ντόρος έχει μεγάλες πιθανότητες να επιτύχει έναν εκτεταμένου χαρακτήρα αποπροσανατολισμό. Αλλά, δυστυχώς, υπάρχουν πάντα οι επιρρεπείς σε τέτοιες προκλήσεις, οπότε αυτό προσμετρείται στα «συν» υπέρ των κρατούντων.

[Παρενθετικά, είναι χρήσιμο να ειπωθεί πως τα 32 ονόματα των βουλευτών που βγήκαν στη «φόρα» είναι ένα σαφές τέχνασμα αποπροσανατολισμού του κόσμου από τα εφαρμοζόμενα μέτρα. Είναι μια προσπάθεια τόνωσης των ψευδαισθήσεων ότι κάποιοι θα τιμωρηθούν, ώστε να υπάρχει «αντίβαρο» στα μέτρα εξαθλίωσης και σκληρότερων συνθηκών υποταγής, που εφαρμόζονται. Εννοείται πως δεν μας ενδιαφέρει ενδεχόμενη τιμωρία κάποιων από αυτούς, επειδή σε κάθε περίπτωση αυτά είναι «κολοκύθια στο πάτερο», όπως θα έλεγαν και οι προγενέστεροί μας].

Αλλάχ ου Άκμπαρ

Εννοείται πως δεν είναι άσχετο με το ζήτημα της ελευθερίας του λόγου και το ακόλουθο περιστατικό: Στις 23 Σεπτεμβρίου, 700 «φανατισμένοι» που έκαναν μετάνοιες στην Ομόνοια, δίκην επίδειξης, στη συνέχεια άρχισαν να φωνάζουν πως ο Θεός είναι μεγάλος («Αλλάχ ου Άκμπαρ») λες και κάποιος τους είπε πως ήταν… μικρός. Ακολούθησε απαγόρευση της πορείας τους προς την αμερικανική πρεσβεία, δακρυγόνα και αψιμαχίες με τα ΜΑΤ.

Στην πραγματικότητα η κινητοποίηση αυτή αφορούσε μια άθλια ταινία που γυρίστηκε στις ΗΠΑ και η οποία χυδαιολογεί κατά του Μωάμεθ.

Αλλά μπορεί στ’ αλήθεια κάποιος να πιστέψει πως ο Μωάμεθ είχε την ανάγκη της προστασίας των 700 ηλιθίων ανάμεσα στους οποίους υπάρχουν πολλοί (αν όχι οι περισσότεροι) που ποδοπατούν καθημερινά τα όσα ορίζει το Κοράνι; Όχι βέβαια.

Προφανώς, κάποιοι γύρισαν την ταινία με σκοπό να προκαλέσουν την ένταση σε παγκόσμια κλίμακα και κάποιοι άλλοι ανταποκρίθηκαν στην πρόκληση. Οι πολιτικές σκοπιμότητες βρίσκονται στο προσκήνιο αλλά και στο παρασκήνιο.

Έχει όμως κάποια σημασία να επισημανθεί, πως στη βάση της ελευθερίας του λόγου και της πολεμικής ενάντια στις θρησκείες, εκδηλώνεται μια μονοδιάστατη άποψη και συμπεριφορά από όσους υποστηρίζουν πως είναι άθεοι. Ενώ «σέρνουν» τα μύρια όσα ενάντια στη χριστιανική εκκλησία και στο χριστιανισμό, όταν πρόκειται να αντιμετωπίσουν τον μουσουλμανισμό δείχνουν αμήχανοι, ανεκτικοί έως και συνταυτισμένοι με τις κινητοποιήσεις των «φανατισμένων» μουσουλμάνων. Αυτή η κατάσταση δείχνει σαν να υπάρχει ένας περίεργος καταμερισμός όπου π.χ. το ειδικό βάρος των προκλήσεων κατά του ισλαμισμού το έχουν αναλάβει κατά βάση οι ΗΠΑ (οπότε αποκτά «πολιτική νομιμοποίηση» το συνταίριασμα με τους «αγανακτισμένους» πιστούς) και δευτερευόντως κάποιες χώρες της Ευρώπης.

Εκτός, πλέον, κι αν έχουμε κάτι πολύ χειρότερο: Να γίνεται αντιθεολογική προπαγάνδα και χυδαίοι σχολιασμοί εκεί όπου κάποιοι νομίζουν ότι «τους παίρνει», δηλαδή εκ του ασφαλούς. Κι όταν τρίξει τα δόντια το εκκλησιαστικό θηρίο (είτε λέγεται ισλαμικό, είτε λέγεται χριστιανικό), τότε αρχίζουν τα αδιάφορα σφυρίγματα, οι μετάνοιες και οι γονυκλισίες.

Για να εξηγούμαστε. Ούτε ο γέροντας Παΐσιος έχει ανάγκη προστασίας από τον κάθε αστυνομικό ή δικαστικό υπάλληλο ή από τον κρατικό μηχανισμό, αλλά ούτε και ο Ιησούς, ο Βούδας ή ο Μωάμεθ. Όσοι επιζητούν την προστασία των «ιερών και οσίων» τους από το κράτος και τοποθετούνται απέναντι σε κυριολεκτικά κακεντρεχείς (και ατάλαντους) «σατιρικούς», είναι στην ουσία είτε φανατικοί, είτε ευάλωτοι ή, ακόμα χειρότερο, βλέπουν την θρησκεία τους σαν ένα μαγαζί που κινδυνεύει να χάσει την πελατεία του εξ αιτίας εμπόρων ή μικρεμπόρων του «χαβαλέ». Το ζήτημα οδηγεί σε ένα πραγματικό αδιέξοδο από κάθε άποψη όταν μια μερίδα των «άθεων» αποδείχνεται το ίδιο φανατική και διαχωριστική με αντίστοιχη μερίδα «πιστών».

Βέβαια, σ’ αυτό σημείο θα έλθουν οι οπαδοί του ενός ή του άλλου φανατισμού (ή οι τεχνίτες της πολιτικής ολόιδιοι με τους κοινούς απατεώνες) να ισχυριστούν πως με αυτήν μας την τοποθέτηση τηρούμε ίσες αποστάσεις. Κατανοητός ο λόγος για τον οποίο προβάλλεται ένα τέτοιο «επιχείρημα». Είναι επόμενο να μην θέλουν να καταλάβουν ή πράγματι να μην αντιλαμβάνονται –εξ αιτίας της ταύτισής τους με κάποια από τις εξουσιαστικές «θεότητες»– ότι όσοι προσπαθούν να αναδείξουν την αλήθεια βρίσκονται εις το μέσον πολλαπλών πυρών.Αυτό δεν σημαίνει ότι κρατούν κάποιες ίσες ή άνισες αποστάσεις, το αντίθετο συμβαίνει. Όταν αναδεικνύεις τη βαρβαρότητα και την κτηνωδία της κάθε εξουσιαστικής τάσης, τότε κάνεις εμφανή την βασική τους ομοιότητα. Δεν βρίσκεσαι στη μέση, αλλά περπατάς το δρόμο στον οποίο –αυτοί που κινούνται με υστεροβουλία, δογματισμό, φανατισμό και ασπάζονται τις «εύκολες λύσεις», που σερβίρει η ιδεολογία της κυριαρχίας– έχουν παύσει να πορεύονται. Η «θεωρία» των ίσων αποστάσεων είναι η επινόηση των τεχνικών της πολιτικής και των δογματικών για να καταστήσουν αναξιόπιστο αυτό που πραγματικά τους «πονάει»: την ΑΛΗΘΕΙΑ.

Βούδας = Κούδας κι Ιησούς = Ιούδας;

Ο φανατισμός είναι το όπλο της κάθε εξουσίας θρησκευτικής ή μη, ώστε να αλλοιωθεί η βούληση των ανθρώπων, με επακόλουθο την «τύφλωση» και την αδυναμία να διακρίνουν τη ουσιαστική διαφορά που υπάρχει, για παράδειγμα, ανάμεσα στην εξουσία και σε ό,τι την πολεμά.

Για να ξεκαθαρίσουμε πολύ απλά κάποια πράγματα. Υπάρχουν άνθρωποι που «καθιερώθηκαν» χωρίς οι ίδιοι να το επιδιώκουν πάντοτε. Υπάρχουν φιλοσοφίες και θεωρήσεις που πριν από χιλιάδες χρόνια ανέδειξαν λαμπρούς προσανατολισμούς για την πορεία του ανθρώπινου γένους πάνω στον πλανήτη.

Εννοείται πως οι εξουσίες δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια.Διαστρέβλωσαν το πνεύμα της αλήθειας και της ελευθερίας, και μετά το έφεραν στα μέτρα τους. Το μετέτρεψαν σε δόγμα. Έφτιαξαν δομές και θεσμούς. Έριξαν βαριά πέπλα για να καλύψουν στο σκοτάδι την λάμψη αυτών των ιδεών.

Βρήκαν πρόθυμους σφουγγοκωλάριους που υπηρέτησαν με πάθος τους σκοπούς αυτοκρατόρων και βασιλέων, τυράννων και δημοκρατών, που προκάλεσαν τύφλωση και υποταγή, τρόμο και διασάλευση της πνευματικής λειτουργίας των ανθρώπων, που υπηρέτησαν με κάθε μέσο τις διάφορες εξουσίες –κομμάτι των οποίων έγιναν και οι ίδιοι– για ιδιοτελείς σκοπούς και υλικά οφέλη, που ευνούχισαν τη γνώση και έστρεψαν τους ανθρώπους στην εξαθλίωση και την αναζήτηση τρόπων επιβίωσης κάνοντάς τους έρμαια του χυδαίου υλισμού. Έτσι, ατυχώς, η ελεεινότητα που διαχύθηκε ταυτίστηκε με την πρωταρχική αφετηρία, τις ιδέες που επαγγέλλονταν ένα διαφορετικό κόσμο από αυτόν που κατασκεύασαν οι κυρίαρχοι.

Μέσα σ’ αυτό το πλέγμα αλληλοσυντήρησης ανούσιων καταστάσεων έχουν στηθεί κανονικές εκκλησιαστικές εξουσιαστικές φάμπρικες, έχουν κατασκευαστεί φανατικοί και ψευδολογούντες κατασκευαστές δήθεν θαυμάτων.

Παρ’ όλα αυτά μέσα στο όλο σύμφυρμα υπάρχουν και θαυμαστές εξαιρέσεις, που αναζητούν ή βρίσκουν κάποια επαφή με τις πρωταρχικές ιδέες. Ατυχώς, τόσο η πλευρά της εκκλησιαστικής φάμπρικας τούς αποδίδει πράγματα που ούτε έκαναν, αλλά ούτε και είπαν. Όλα αυτά, βέβαια, με σκοπό να συνεχιστεί η παράδοση της οικειοποίησης, της διαστρέβλωσης και του ευτελισμού. Αυτές οι καταστάσεις δίνουν τροφή στην αθεϊστική-υλιστική πλευρά να πλασάρει με τον πλέον ανοίκειο τρόπο τον δικό της δογματισμό και φανατισμό. Σύγκρουση τυφλών; Αναμφισβήτητα ναι. Όμως γι’ αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει η λαϊκή ρήση: «Τυφλός, τυφλόν οδήγαγε κι οι δυο σε λάκκο πέσαν».

Εδώ θα σημειώσουμε το γεγονός πως ένα μεγάλο κομμάτι αυτών που εντάσσουν τον εαυτό τους στον αναρχισμό, δηλώνουν ταυτόχρονα και άθεοι-υλιστές. Πρόκειται για μια επίκτητη «ιδιότητα» που εκτός από το να στηρίζεται σε τετριμμένα και επιφανειακά επιχειρήματα, (κάποια από τα οποία την εποχή που διατυπώθηκαν είχαν σχετική βαρύτητα), χωρίς να γίνεται κανενός είδους προσπάθεια εμβάθυνσης και επεξεργασίας τόσο σε επίπεδο ιδεών, όσο και στον τομέα της ανάλυσης, με αποτέλεσμα όταν διατυπώνονται να αγγίζουν την γραφικότητα των παραδοσιακών πιστών. Ποιος αγνοεί την ύπαρξη των εκκλησιαστικών εξουσιαστικών εργοστασίων και καταστημάτων όπου αλλοτριώνεται το σώμα και το πνεύμα εκατομμυρίων ανθρώπων;

Κι όμως αγνοείται σκόπιμα πως ο ίδιος ο Ιησούς επιτέθηκε στους εμπόρους που βρίσκονταν μέσα στο ναό. Το ζήτημα είναι αν μένουμε σ’ αυτές τις τετριμμένες και δογματικές επιχειρηματολογίες ή αν προχωράμε. Προσπαθούμε να θριαμβολογήσουμε «βρίσκοντας» τις αντιφάσεις των Χριστιανικών Ευαγγελίων ή προσπαθούμε να αντιληφθούμε το μέγεθος της καταστροφής των γραπτών που ήλθε σαν αποτέλεσμα πολλαπλών επεμβάσεων των κάθε είδους «αντιγραφέων», που τα έφερναν στα μέτρα των «Ιεραρχών» και των αυτοκρατόρων; Ήταν πράγματι μια κοπτοραπτική που μετέτρεψε τα αυθεντικά κείμενα σε μπαλωμένα κομμάτια κατάλληλα για εξουσιαστική χρήση.

Τέχνη και ελευθερία λόγου

Όταν αναφερόμαστε στην «ελευθερία του λόγου» θα πρέπει να έχουμε πάντοτε υπ’ όψη μας ποιος είναι αυτός που καθορίζει τα όρια της και είναι αδιαμφισβήτητο πως είναι οι εξουσιαστές και το κράτος.

Επομένως όσο υπάρχει εξουσία δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική ελευθερία της έκφρασης, ο λεγόμενος ελεύθερος λόγος –για να το διατυπώσουμε καλύτερα– βρίσκεται στην διακριτική ευχέρεια των εκάστοτε κρατούντων.

Εφ’ όσον είναι δεδομένο πως το κράτος διεκδικεί την αποκλειστικότητα σε όλα τα θέματα που αφορούν τη ζωή, τη σκέψη και τη δράση των ανθρώπων, τότε είναι βέβαιο πως μέσω της λογοκρισίας επιβεβαιώνει την κυριαρχία του και όταν του ζητηθεί, τότε εμφανίζεται σαν επικυρίαρχο ανάμεσα στις διαμάχες, οι οποίες, όμως, έχουν κατασκευασθεί ή έχουν αφεθεί να «προκύψουν» και να παγιωθούν, σαν αποτέλεσμα των εξουσιαστικών συνθηκών.

Έτσι, δίνεται το δικαίωμα στην εξουσία να μετασχηματίζει σύμφωνα με το δικό της μοντέλο διάφορες αντιλήψεις σχετικές με τον τρόπο ζωής των ανθρώπινων ομάδων. Πρόκειται για τρόπους ζωής και διαβίωσης που έχοντας αναδειχθεί μέσα από πολύχρονες διεργασίες (αλλά και διαδικασίες, δυστυχώς), όταν εντείνονται οι διχαστικές λογικές και πρακτικές δίνουν την ευκαιρία στην οργανωμένη εξουσία να τις αλώσει, να τις διαστρέψει ή και να τις καταστρέψει.

Η «ελευθερία του λόγου» είναι, επομένως, ένα ακόμη εργαλείο για να μπορούν οι εξουσιαστές να φέρνουν σε πέρας τα σχέδια τους. Το ίδιο συμβαίνει και με την «ελευθερία στην τέχνη». Αυτή κι αν εξυπηρετεί σκοπιμότητες! Δεν έχει σημασία αν ο δημιουργός αναφέρεται σε κάμπους και λιβάδια. Η εξουσία θα βρει την ευκαιρία και τον τρόπο να εντάξει ακόμα και τέτοιου είδους καλλιτεχνικές εκδηλώσεις στους σχεδιασμούς της, ανεξάρτητα από την θέληση ή τις προθέσεις των δημιουργών τους. Έτσι μια ποιητική δημιουργία με αναφορά στη φύση μπορεί κάλλιστα να εμφανιστεί σε δεδομένη χρονική στιγμή με τρόπο που να εκθειάζει τα κρατικά «επιτεύγματα».

Όμως ας αφήσουμε αυτές τις σπανιότατες περιπτώσεις, όπου η τέχνη εμφανίζεται σαν ουδέτερη και ελεύθερη. Ο κανόνας είναι όλες οι «ελεύθερες δημιουργίες» να υπηρετούν ιδεολογικοπολιτικές σκοπιμότητες. Υπάρχουν ελάχιστες περιπτώσεις όπου, μολονότι είναι σαφής ο στόχος και η πρόθεση, αναγνωρίζεται ανεπιφύλακτα το ήθος του δημιουργού. Ποιος θα μπορούσε να αμφισβητήσει το ήθος που αναδεικνύεται μέσα από τα έργα του Αισχύλου, για παράδειγμα;

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί το ίδιο για έργα της «εποχής της κυριαρχίας», που ντύνονται τον μανδύα της σάτιρας ή της καλλιτεχνικής δημιουργίας;

Ποιος θα διανοούνταν το κατρακύλισμα στο οποίο ωθούνται οι άνθρωποι μέσα από έργα όπως αυτό της Λένας Κιτσοπούλου με τίτλο «Αθανάσιος Διάκος- Η Επιστροφή», που επιχορηγήθηκε (όχι τυχαία) από το υπουργείο Πολιτισμού;

Σ’ αυτό το κατασκεύασμα ο Αθανάσιος Διάκος μετακινείται στο χρόνο και βρίσκεται στην εποχή μας στην περιοχή του Ψυρρή να ασκεί το επάγγελμα του σουβλατζή. Προσέξτε το πνευματικό επίπεδο και την χαμέρπεια της συγγραφέως, που χρησιμοποιεί τον συνειρμό του σουβλισμένου από τους τούρκους Διάκου, με τα σουβλισμένα αρνιά ψησταριάς. Το έργο εμφανίζει ένα Αθανάσιο Διάκο να έχει απάνθρωπη συμπεριφορά, να τον απατά η σύζυγος του με έναν Κούρδο μετανάστη και να μένει έγκυος από αυτή τη σχέση. Ο Αθανάσιος Διάκος το μαθαίνει και την δολοφονεί. Λέμε πάλι καλά που η ασύδοτη φαντασία της συγγραφέως δεν τον βάζει να την …σουβλίζει.

Ποια αυτοθυσία και ποια αυταπάρνηση;

Ούτε να διανοηθεί κάποιος πως ο Αθανάσιος Διάκος θα επαναλάμβανε αντίστοιχη δράση και στάση ζωής. Πάνε αυτά! Εδώ πλέον έχουμε «ελευθερία στην τέχνη!». Με αυτήν ποδοπατούνται ιδανικά και οράματα για ένα καλύτερο κόσμο. «Αθανάσιος Διάκος, Γεώργιος Καραϊσκάκης! Σιγά μωρέ! Κορόιδα ήτανε! Ας προσκυνούσαν να τα κονομούσαν!». Αυτά προτάσσει η κυριαρχία και τα «ελευθέρα πνεύματα» των σφουγγοκωλάριών της καλλιτεχνών.

Α, ναι. Τελείωσαν οι διαχωρισμοί! Τώρα πλέον όλοι μπορούν να γίνουν καλλιτέχνες και «σπουδαίοι». Ας είναι καλά το Φωτοσόπ. Παίρνεις τη φωτογραφία του γέροντα Παΐσιου και κολλάς επάνω της μια άλλη φωτογραφία με ένα κομμάτι παστίτσιο. Θρίαμβος! Νίκη! Το ΕΓΩ υπεράνω όλων! Η κενότητα υπερίσχυσε. Ο Γέροντας Παΐσιος κακώς μόνασε. Έπρεπε να ζούσε και να έχει για πρότυπο του τον 27χρονο, τον κάθε 27χρονο χαβαλετζή-ωχαδερφιστή.

Σάτιρα, χλευασμός, ειρωνεία, υπεροψία, κενοδοξία, ωχαδερφισμός και προσπάθεια υποτίμησης των άλλων απόψεων. Η χυδαία υλιστική αντίληψη του «όσα φάμε, όσα πιούμε κι όσα χάψει ο κώλος μας» είναι η προτροπή στην «εποχή της κυριαρχίας», που θέλει να επισκιάσει και να εξαφανίσει τους ορίζοντες της Νέας Εποχής της ανθρωπότητας.

Η κυριαρχία θέλει να κατεβάσει την ανθρώπινη υπόσταση στο τελευταίο σκαλί της αποκτήνωσης, καλλιεργεί ποταπά ενδιαφέροντα και κοντόθωρες επιδιώξεις, όπου η διαρκής αναζήτηση της πρόσκαιρης ικανοποίησης θα καταλαμβάνει την πρώτη (και μοναδική) θέση στις επιδιώξεις του ανθρώπου. Η εξομοίωση των ανθρώπων με τη ζωώδη κατάσταση εκείνουν του σκλαβωμένου όπου το μόνο που αναζητά και τον ενδιαφέρει είναι πώς να επιβιώσει σε ένα «κόσμο» αποξένωσης, αποχαύνωσης και υλικής τελμάτωσης, αναζητώντας ένα πλαστικοποιημένο γέλιο μέσα σε πλαστικοποιημένες τροφές. Μια πλαστή πλαστικοποιημένη ζωή.

Και εννοείται πως γι’ αυτές τις επιδιώξεις της παγκοσμιοποιημένης κυριαρχίας οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν «ελευθερία λόγου». Τα ήθη πρέπει να ποδοπατηθούν, οι άνθρωποι να εκμηδενιστούν, οι όποιες σχέσεις έχουν απομείνει και οι οποίες μπορούν να φέρουν σε λειτουργική επαφή τους ανθρώπους, που οραματίζονται και παλεύουν για ένα λεύτερο κόσμο, θα πρέπει να σαρωθούν με την πλήρη αποδιοργάνωση του κοινωνικού χώρου και όσων τον αποτελούν, με τον απόλυτο διχασμό. Πιστοί εναντίον άθεων, πνεύμα εναντίον υλισμού και αντίστροφα.

«Έλα μωρέ που κάθονται κι ασχολούνται με τον Παΐσιο», θα πει κάποιος της μίας πλευράς και θα προσπαθήσει να τους μειώσει να τους ερεθίσει και να τους προσβάλλει. Είναι ο ίδιος που θα εκφράσει απύθμενο μίσος και φανατισμό και θα θελήσει να κάνει όσο γίνεται μεγαλύτερο κακό σ’ όποιον του θίξει το ίνδαλμά του, που μπορεί να είναι ένας ποδοσφαιριστής, ένας ηθοποιός ή ένας παραβάτης του νόμου.

Η «απομυθοποίηση» προωθεί άλλους μύθους.

Σε σχέση με όσα έχουμε διατυπώσει μέχρι τώρα, έρχονται να αντιπαρατεθούν κάποια «επιχειρήματα» του είδους: «Το χιούμορ είναι ένα μέσο για να ξεφεύγουμε από τις δυσκολίες της ζωής, για να μην τρελαθούμε από τον καταναγκασμό. Είναι μια από τις επινοήσεις της ανθρώπινης ψυχικής ζωής». Καμία αντίρρηση. Μόνο που υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην πηγαία έκφρασή του, που δεν διέπεται από την αλαζονεία και στην υποτίμηση της άποψης, της προσωπικότητας και του τρόπου ζωής άλλων ανθρώπων.

Είναι, λοιπόν, όλα ανάξια λόγου;

Σ’ αυτό το ερώτημα που μας καλεί να υιοθετήσουμε η «λογική» που προωθεί η ενοποιημένη κυριαρχία η απάντηση μας ως αναρχικών είναι κατηγορηματικά αρνητική.

Δεν είναι ανάξια λόγου η αυταπάρνηση, η αυτοθυσία, η ανιδιοτέλεια, ο σεβασμός και ο αυτοσεβασμός. Η έλλειψη μάλιστα των δυο τελευταίων, που είναι αλληλένδετα, γίνεται μπούμερανγκ σ’ αυτούς που προσπαθούν να γελοιοποιήσουν απόψεις και στάσεις ζωής. Ο πόλεμος ιδεών, απόψεων και θεωρήσεων ενάντια σε ιδεολογίες, δόγματα και θεωρίες είναι πραγματικός και ουσιαστικός όσο και ο πόλεμος ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας. Διεξάγεται με βάση την αποδοχή θεμελιακών αντιλήψεων που έχουν εδραιωθεί μέσα στην ψυχή των ανθρώπων μέσα από πολύπλευρες διεργασίες, που έγιναν σ’ όλο το διάστημα που το ανθρώπινο γένος μετρά την ύπαρξή του πάνω στη Γή.

Είναι, επομένως, φανερό πως όσοι ακολουθούν τις εξουσιαστικές λογικές και πρακτικές του μαρξισμού και της υδροκέφαλης καθεστωτικής και μη αριστεράς έχουν «ξεχάσει» πως η αναρχία επιδιώκει με ουσιαστικό λόγο και δράση να ενώσει την ανθρωπότητα. Να την ενώσει με τρόπο που να αναδεικνύεται η ανθρωπινότητα ως συντελεστής για ένα ανεξούσιο και συμβιωτικό κόσμο. Σ’ αυτήν την διεργασία, ο αυτοσεβασμός παίζει καθοριστικό ρόλο για την διαμόρφωση συνθηκών πνευματικής ανύψωσης του καθενός και των κοινών συνθέσεων (κοινοτήτων) μέσα στις οποίες θα επιλέξει να είναι.

Έχει, ως εκ τούτου σημασία η προσπάθειά μας να στήνει σταθερές βάσεις και γέφυρες με το μέλλον που οραματιζόμαστε και θέλουμε να δημιουργήσουμε με άλλους ανθρώπους. Είναι άλλο πράγμα οι απόπειρες γελοιοποίησης κοσμοθεωριών και άλλο η συνειδητή προσπάθεια για την αλλαγή του κόσμου μέσα από ουσιαστικές συνθέσεις απόψεων και πρακτικών, με τρόπο που να αμβλύνονται αντιθέσεις και διαχωρισμοί, να ξεπερνιούνται οι χωρίς υπόβαθρο και προοπτική διχαστικές λογικές και πρακτικές. Αυτό δεν σημαίνει την υιοθέτηση ειρηνιστικών προταγμάτων, αλλά ούτε και πολεμικές ιαχές. Αν προκύψει ένας διχασμός ας έρθει σαν αναπόφευκτη συνέπεια μιας προσπάθειας που προηγήθηκε και δεν έγινε κατορθωτό να έχει αποτελέσματα προς όφελος της ολικής απελευθερωτικής προοπτικής.

Όλα όσα εκτίθενται ως γεγονότα, απαιτούμενα και προαπαιτούμενα, δεν πρόκειται να βρουν τη λύση και εφαρμογή τους όταν θα πάψει να υπάρχει το κράτος. Τα θεμέλια για την εδραίωση ενός ουσιαστικού λόγου, το ξεκαθάρισμα ιδεών κι απόψεων, για να απλωθεί η ελευθερία, κτίζονται από τώρα μέσα από επίπονα ευχάριστες διεργασίες. Επειδή η ελευθερία της έκφρασης προϋποθέτει και ένα σύνολο παραγόντων που την αναδεικνύουν ως ένα μέσο ανύψωσης του ανθρώπινου πνεύματος, αλλά ταυτόχρονα προσδιορίζονται από αυτήν.

Πώς όμως μπορεί να επιτευχθεί αυτή η ανύψωση;

Αυτή η ανύψωση χρειάζεται ευθυκρισία, ειλικρίνεια, αμεσότητα και αυτοσεβασμό. Χρειάζεται μια συνεχής διεργασία, η οποία θα παραμερίζει με ουσιαστικό τρόπο τις επιβαλλόμενες σε κάθε άνθρωπο και σε κάθε ομαδοποιημένο σύνολο συνθήκες και επίκτητες αντιλήψεις και συμπεριφορές, ξεπερνώντας τες και εν ανάγκη αντικαθιστώντας τες με εκείνο τον δημιουργικό τρόπο που απαιτεί η επιλογή μας να συμβάλουμε στην δημιουργία ενός κόσμου ανεξούσιου.

Επειδή η επερχόμενη αναρχία δεν θα ξεπεταχτεί από το πουθενά, ούτε οι εξουσιαστικές και εκμεταλλευτικές δομές και σχέσεις θα καταρρεύσουν έτσι ξαφνικά. Απαιτείται, επομένως, μια συνεχής προσπάθεια, η οποία εκ των πραγμάτων είναι σε ανταγωνισμό με τα όσα έχει καθιερώσει και επιβάλει η εξουσία και η κυριαρχία ευρύτερα. Η κυριαρχία προκαλεί και καθιερώνει την εγκατάλειψη της συνειδητής ανάδειξης όλων των ανθρώπινων ικανοτήτων, γεγονός που επιφέρει ανεπιθύμητες καταστάσεις και υποβάθμιση της ανθρώπινης οντότητας.

Έτσι οι συνθήκες τις οποίες διαμορφώνει οδηγούν σε καταστάσεις όπου η τοποθέτηση πάνω σε μία διατυπωμένη άποψη, γνώμη, γεγονός ή ανάλυση απουσιάζει και τη θέση της καταλαμβάνει ο πολιτικός και χυδαίος αφορισμός, η χονδροειδής «πλάκα», η λασπολογία, η διαστρέβλωση, η συκοφαντία και η βρισιά (χυδαία ή μη, δεν έχει και τόση σημασία). Προωθείται αυτό που ικανοποιεί στιγμιαία, που τροφοδοτεί τα κατώτερα ένστικτα

Ποιοί είναι οι λόγοι που συμβαίνει αυτό;

Ο ένας αφορά τη δογματική στάση εκείνων οι οποίοι αντιλαμβάνονται (αλλά δεν θέλουν να το παραδεχτούν) πως οι απόψεις τους είναι αδύναμες να αντιμετωπίσουν στην ουσία μια διατυπωμένη ιδέα ή θέση και απλώς αναμασούν αυτά που κάπου, κάποιοι, κάποτε είπαν, χωρίς να κατανοούν πως μπορεί να μην έχουν κάποια βάση στήριξης στις δεδομένες συνθήκες.

Ο άλλος έχει σχέση με την ελαφρότητα, την επιπολαιότητα με την οποία αντιμετωπίζονται ζητήματα ουσίας τα οποία έχουν σχέση με την επιθυμητή απελευθέρωση ανθρώπων και φύσης, αλλά και για θέματα που δεν συνδέονται άμεσα με αυτήν και τα οποία αφορούν βαθύτερες έννοιες και στάσεις ζωής, φιλοσοφικές και πνευματικές αναζητήσεις καθώς και συνεισφορές μεμονωμένων ανθρώπων και ομαδοποιημένων συνόλων.

Συνδεμένη με την λεγόμενη κριτική (τι λέξη κι αυτή!) και υποτιθέμενη σάτιρα είναι η προσπάθεια απαξίωσης. Πρόκειται για μια στιγμιαία –κατ’ αρχήν– εκδήλωση, που σε άλλες περιπτώσεις γίνεται μόνιμη χωρίς να προσπαθεί να ανατρέψει με ουσιαστικό τρόπο αυτά με τα οποία διαφωνεί ή βρίσκεται σε ουσιαστική ρήξη, χωρίς να αποδέχεται αναμφισβήτητα γεγονότα, που συνιστούν αυτό που θεωρείται και είναι αληθινό.

Μια τέτοια συμπεριφορά εννοείται πως δεν έχει καμία σχέση με την ύπαρξη κάποιου υπόβαθρου απόψεων και ιδεών που να συμβάλλει έστω με στοιχειώδη τρόπο σε απελευθερωτικές διεργασίες. Απλοϊκά και σύμφωνα με μια καθιερωμένη πρακτική, όπου εφαρμόζεται, παραβλέπεται κάθε προσπάθεια συμβολής στην διαπάλη ιδεών. Εκεί δηλαδή όπου μέσα από την ανατροπή μιας διατυπωμένης άποψης ή ιδέας να επιχειρείται η ανάδειξη μιας ουσιαστικά (κι όχι εικονικά-πλασματικά) απελευθερωτικής θεώρησης.

Πριν, λοιπόν, συνεχίσει κάποιος να ρητορεύει υπέρ της ελευθερίας του λόγου καλό θα είναι να έχει υπ’ όψιν του πως η ασύδοτη, ανεύθυνη, περιστασιακή επιδίωξη του χαβαλέ είναι ενδεχόμενο να προκαλεί σε ένα μέρος αυτών προς τους οποίους απευθύνεται ή έρχεται σε συγκυριακή επαφή, μια εύθυμη διάθεση, που εκτονώνει, ικανοποιώντας κατώτερα ένστικτα.

Είναι όμως κάτι τέτοιο αρκετό; Δεν χρειάζεται μια εμβάθυνση στον τομέα των απόψεων αλλά και στην αναζήτηση και ανεύρεση λύσεων που συμπορεύονται με την προσπάθεια αποτροπής σε βάθος, του τρόπου ζωής που έχει επιβληθεί στον κοινωνικό χώρο και σε όσους τον απαρτίζουν;

Αντί γι’ αυτό, διαπιστώνουμε την κυριαρχία της άσχετης, αμαθούς, καταστροφικής, υπεροπτικής και αυτοκαταστροφικής τσολαρίας, απέναντι στην οποία οφείλουμε ως αναρχικοί να αντιτασσόμαστε με τους τρόπους που αναδεικνύουν και καθιερώνουν της διεργασίες για την ολική απελευθέρωση.

Συσπείρωση Αναρχικών

Από τη ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 120, Οκτώβριος 2012

Sh

Ούτε θεός ούτε αφέντης – Για μια ιστορία του αναρχικού κινήματος του ελλαδικού χώρου- Αναρχική σελίδα με θεωρητικά κείμενα βιβλία μεταφράσεις κλπ

http://ngnm.vrahokipos.net/index.php

 

ΟΥΤΕ ΘΕΟΣ – ΟΥΤΕ ΑΦΕΝΤΗΣ

Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία, είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη.

• Για τη σελίδα
• Σύνδεσμοι
• Επικοινωνία

No God – No Master

• Home
  • Θεωρητικά κείμενα
  • Παγκόσμια Αναρχική Ιστορία
• Βιβλίο
• Ιστορία
• Μεταφράσεις

Τελευταίες Δημοσιεύσεις

• George Jacob Holyoake, Emma Goldman
• Η πόλη και η αστική γεωγραφία στο έργο του Ελιζέ Ρεκλύ μέσα από την εποχή του
• Mikhail Tsovma, «Οι εννέα ζωές του Nestor Makhno» – Ο Makhno στη ρωσική τηλεόραση

Δημοφιλέστερα

• Κεφάλαιο Πρώτο: Οραματιστές & Επαναστάτες 1830-1875
• Πρόλογος του συγγραφέα
• Βιβλιογραφία

• Πρόλογος του συγγραφέα
• Κεφάλαιο 01: Οραματιστές & Επαναστάτες 1830-1875
• Κεφάλαιο 02: Κοινωνικοί Αγώνες 1830-1875
• Κεφάλαιο 03: Ο Δημοκρατικός Σύλλογος Πατρών
• Κεφάλαιο 04: Σοσιαλιστικές, Αναρχικές & Επαναστατικές κινήσεις στην Πάτρα
• Κεφάλαιο 05: Η Αναρχική Εφημερίδα – Ομάδα «Επί τα Πρόσω»
• Κεφάλαιο 06: Ο Γιάννης Μαγκανάρας
• Κεφάλαιο 07: Ο Δημήτρης Καραμπίλιας
• Κεφάλαιο 08: Ο Δημήτρης Ματσάλης & η Ατομική Τρομοκρατία
• Κεφάλαιο 09: Το «Νέον Φως», οι Αναρχικοί του Πύργου Ηλείας & το Σταφιδικό
• Κεφάλαιο 10: Ο Σ. Καλλέργης, ο «Κόσμος», ο Η. Αναστασίου & ο Αναρχικός Εργατικός Σύνδεσμος Αθηνών
• Κεφάλαιο 11: Οι Αναρχικοί του Βόλου & της Λάρισας
• Κεφάλαιο 12: Ο Σταύρος Κουχτσόγλους
• Κεφάλαιο 13: Ο Κ. Σπέρας, η Απεργία της Σερίφου, η «Νέα Ζωή», το Α.Ε.Κ. & οι Αναρχοσυνδικαλιστές σε Γ.Σ.Ε.Ε. & Ε.Κ.Α.
• Κεφάλαιο 14: Αναρχικοί & Ελευθεριακοί σε μη Αναρχικές & Ελευθεριακές Οργανώσεις
• Κεφάλαιο 15: Οι Ελευθεριακοί της Καλαμάτας
• Κεφάλαιο 16: Οι Κοινωνικοί Αγώνες έως το 1940
• Βιβλιογραφία
• Παράρτημα Α: Πλωτίνος Ροδοκανάτης
• Παράρτημα Β: Ο Παύλος Αργυριάδης
• Παράρτημα Γ: Οι Έλληνες Αναρχικοί της Αιγύπτου
• Παράρτημα Δ: Το Επαναστατικό Κίνημα στη Θεσσαλονίκη, Κωνσταντινούπολη & Ρωσία
• Παράρτημα Ε: Έλληνες Αναρχικοί & Ελευθεριακοί στην Αμερικάνικη Ήπειρο

 

Αναρχία – Ομιλία Συζήτηση στο Πανεπιστήμιο Κύπρου 3/10/2012 Ηχητικό

Ο ήχος δεν είναι πολύ καλός