Άρθρο «Σ» Ο «ανυπάκουος» δικηγόρος σφυροκόπησε το κράτος

http://www.sigmalive.com/simerini/news/229722/o-anypakouos-dikigoros-sfyrokopise-to-kratos

Ο «ανυπάκουος» δικηγόρος σφυροκόπησε το κράτος

06 Μάιος 2015, 09:58 | Με τον Μάριο Δημητρίου

Δίπλα στον Μιχάλη Παρασκευά βρέθηκε χθες η Λίζα Αργυρού, από τη Λεμεσό, η οποία επίσης αρνείται να καταβάλει τις εισφορές της στ

Η ιστορική αγόρευση Μ. Παρασκευά στο δικαστήριο
«Θεωρώ ότι εγώ, ως πολίτης, προστατεύω το Σύνταγμα, με την άρνηση καταβολής εισφορών στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων»

Με δεκάδες ερωτήσεις και υποβολές, ο «ανυπάκουος» δικηγόρος και πολιτικός ακτιβιστής, Μιχάλης Παρασκευάς, σφυροκόπησε χθες στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, τον μάρτυρα κατηγορίας Νίκο Σωκράτους, ασφαλιστικό λειτουργό στο Επαρχιακό Γραφείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων Λευκωσίας, για να υποδείξει ότι το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων δεν είναι βιώσιμο και ότι ο νόμος που το διέπει είναι αντισυνταγματικός.

Ο κ. Παρασκευάς, όπως είναι γνωστό, κατηγορείται ότι, ως αυτοτελώς εργαζόμενος, δεν πλήρωσε τις εισφορές του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΤΚΑ), αδίκημα που επισύρει ακόμα και ποινή φυλάκισης.

Στη χθεσινή εναρκτήρια αγόρευσή του, ενώπιον της δικαστού Δώνας Κωνσταντίνου, ο κατηγορούμενος δικηγόρος παρουσίασε ως τεκμήρια, επίσημες ανακοινώσεις της Κυβέρνησης περί βιωσιμότητας του ΤΚΑ, μέχρι το 2060, αλλά και αποκαλυπτική δήλωση λειτουργού του Ταμείου στη Βουλή, στις 28.4.2015, ότι αυτό θα καταρρεύσει, αν οι ασφαλιζόμενοι που οφείλουν εισφορές, δεν τις καταβάλουν.

«Δεν έχω γνώση», «δεν είμαι αρμόδιος να απαντήσω», «δεν ξέρω», «δεν προετοιμάστηκα για ν’ απαντήσω σε τέτοιου είδους ερωτήσεις», ήταν οι στερεότυπες απαντήσεις του Νίκου Σωκράτους στον χείμαρρο των ερωτήσεων Παρασκευά, που κράτησαν για μιάμιση περίπου ώρα. Η υπόθεση θα συνεχιστεί στις 26 Μαΐου 2015.

Μια υπόθεση για 827 ευρώ…
Η δίκη του Μιχάλη Παρασκευά, που αξιοποιείται από τον ίδιο, προσπαθώντας να διευρύνει σε μαζικό κίνημα την πολιτική ανυπακοή του, άρχισε στις 13 Μαρτίου 2014, συνεχίστηκε στις 10 Απριλίου 2014, στις 12 Μαΐου 2014, την 1η Ιουλίου 2014 και στις 14 Νοεμβρίου 2014. Στην έναρξη της χθεσινής δικαστικής διαδικασίας, ο Νίκος Σωκράτους δήλωσε ότι, μεταξύ των καθηκόντων του, είναι ο έλεγχος της καταβολής των οφειλόμενων εισφορών στο ΤΚΑ και ότι ο κατηγορούμενος Μιχάλης Παρασκευάς, ως αυτοτελώς εργαζόμενος δικηγόρος από το 2005 μέχρι σήμερα, είχε την υποχρέωση καταβολής εισφορών, αλλά κατά την περίοδο Οκτωβρίου 2012 και Ιανουαρίου 2013 παρέλειψε να καταβάλει εισφορές στο ΤΚΑ. Είπε ότι η συνολική οφειλή του κατηγορούμενου για την επίδικη περίοδο είναι 827 ευρώ και 21 σεντ.

Η Χριστιάνα Τρυφωνίδου, δικηγόρος της Κατηγορούσας Αρχής, επικαλέστηκε άλλη υπόθεση, όπου η αντεξέταση χαρακτηρίζεται «παρατραβηγμένη και άσχετη, που όχι μόνο προσθέτει στη δαπάνη της δίκης, αλλά αποτελεί και σπατάλη δημοσίου χρόνου». Είπε ότι «το παρόν δικαστήριο δεν είναι διοικητικό, αλλά ποινικό». Ο Μιχάλης Παρασκευάς απέρριψε τον ισχυρισμό της, ότι οι ερωτήσεις και οι υποβολές του δεν έχουν σχέση με το επίδικο θέμα. Από την πλευρά της, η δικαστής Δώνα Κωνσταντίνου σημείωσε ότι η αντεξέταση Παρασκευά «δεν είναι ιδιαίτερα μακροσκελής» και είπε ότι «οτιδήποτε είναι άσχετο, δεν θα ληφθεί υπόψη σε μεταγενέστερο στάδιο». Πρόσθεσε ότι «δεν θεωρώ ότι έχει εκτροχιαστεί η διαδικασία, μέχρι αυτό το στάδιο» και κάλεσε τον μάρτυρα να απαντήσει στις ερωτήσεις Παρασκευά.

Όταν η νομιμότητα είναι άδικη…
«Με προσωπική μου απόφαση, συνειδητά, να μην καταβάλλω εισφορές στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων ως μια μορφή πολιτικής ανυπακοής, θεωρώ ότι η υπόθεσή μου ξεφεύγει από τις υπόλοιπες υποθέσεις, που απλώς αδυνατούν να καταβάλουν τις εισφορές τους», ανέφερε στην χθεσινή εναρκτήρια αγόρευσή του ο κ. Παρασκευάς και συνέχισε:

«Το άρθρο 9 του Συντάγματος θεμελιώνει το δικαίωμα αξιοπρεπούς διαβίωσης. Με βάση το άρθρο αυτό, δημιουργήθηκε το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Πρόθεσή μου είναι να φέρω μαρτυρία με την οποία θα αναδείξω ότι η Κατηγορούσα Αρχή, διαχρονικά, παραβίαζε το άρθρο 9, κατασπαταλώντας τα λεφτά από τις εισφορές, κατά παράβαση αυτού. Συγκεκριμένα, ο Γενικός Ελεγκτής, ο καθ’ ύλην αρμόδιος για έλεγχο του ΤΚΑ, σε όλες τις εκθέσεις του από το 2003 και εντεύθεν, καυτηριάζει με πολύ δηκτικό τρόπο, την τακτική του κράτους να κατασπαταλά τα λεφτά των εργαζομένων.

Ως εκ τούτου, θεωρώ ότι δεν έχω άλλο τρόπο αντίδρασης ως πολίτης και ως ασφαλισμένος υποχρεωτικά βάσει νόμου, στο ΤΚΑ, παρά ασκώντας πολιτική ανυπακοή και ισχυριζόμενος ότι σε καμιά περίπτωση η νομιμότητα η οποία επιβάλλεται διά της βίας από το κράτος, όταν είναι άδικη, δεν μπορεί να ταυτιστεί με την ηθική. Η θέση μου είναι ότι όταν προσπαθούν να ταυτίσουν τη νομιμότητα με την ηθική, ενώ ξεκάθαρα παραβιάζονται οι νόμοι και το Σύνταγμα, η ηθική θα βγει εκτός νόμου».

Όταν το κράτος ελέγχει… τον εαυτό του!
«Θεωρώ ότι εγώ, ως πολίτης, προστατεύω το Σύνταγμα με την άρνηση καταβολής στο ΤΚΑ, γιατί ενώ το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων είναι μια κορυφαία κοινωνική κατάκτηση, η οποία δημιουργήθηκε για την εξασφάλιση της αξιοπρεπούς διαβίωσης, αυτή χρησιμοποιείται από το κράτος για σκοπούς άλλους», ανέφερε, επίσης, στην αγόρευσή του ο Μιχάλης Παρασκευάς και πρόσθεσε: «Mάλιστα, τόσο πολύ θεωρούν εαυτόν υπεράνω του νόμου και του Συντάγματος, που σύμφωνα με τον νόμο περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ο Υπουργός Οικονομικών, που υποτίθεται είναι εκεί για να επενδύει τα λεφτά του Ταμείου, πρέπει βάσει του νόμου να λαμβάνει υπόψη τα δημοσιονομικά του κράτους, κατά παράβαση του άρθρου 9 του Συντάγματος.

Δεν είναι δυνατόν ο ίδιος ο δανειστής, που είναι το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, να ελέγχεται από τον δανειολήπτη! Ξεκάθαρα το καθ’ ύλην αρμόδιο όργανο, που είναι ο Γενικός Ελεγκτής, έχει καυτηριάσει την κατασπατάληση των λεφτών και δεν μπορεί το ίδιο το κράτος, ο Υπουργός Οικονομικών, να ελέγχει τον… εαυτό του. Αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει ούτε σεντ στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, το έχουν κατασπαταλήσει, δεν υπάρχει καμιά πρόθεση επιστροφής των λεφτών που χρωστά το κράτος κι αυτό θα φανεί στην πορεία. Και, ως τούτου, θεωρώ ότι νομιμοποιούμαι να μη συνεχίσω να καταβάλλω τις εισφορές μου, εφόσον συνεχίζεται αυτή η παραβατική συμπεριφορά από το κράτος».

Κοινωνικός έλεγχος – αυτοδιαχείριση
Ο κ. Παρασκευάς ανέφερε ότι η πολιτική ανυπακοή του «έχει μόνο σκοπό την ανάδειξη της ενδεχόμενης διαγραφής της κρατικής οφειλής ύψους 7.5 δισεκατομμυρίων ευρώ προς το ΤΚΑ». Στοχεύει, επίσης, «στην ανάδειξη της διαχρονικής κακοδιαχείρισης των χρημάτων του ΤΚΑ, όπως αυτό διαπιστώνεται ξεκάθαρα σε σειρά ετήσιων εκθέσεων της Γενικής Ελέγκτριας, η οποία κάνει λόγο για «διευθετήσεις που δεν είναι προς το συμφέρον του Ταμείου». Περαιτέρω, έχει αίτημά της τον κοινωνικό έλεγχο και αυτοδιαχείριση του ΤΚΑ, καθότι το αποθεματικό του, ύψους 7.5 δις, διαχρονικά κατασπαταλήθηκε από το κράτος κατά παράβαση του άρθρου του Συντάγματος».

– See more at: http://www.sigmalive.com/simerini/news/229722/o-anypakouos-dikigoros-sfyrokopise-to-kratos#sthash.a6nbikP4.dpuf

Advertisement

Video 13/3/15 Παρέμβαση στην Εκπομπή Έλενας Παπαμιχαήλ για τα παράνομα δικαστήρια των βάσεων – Άρθρο από «Σ» Στο Ανώτατο, ο δικαστής των βάσεων

Στο Ανώτατο, ο δικαστής Δεκέλειας

Email Facebook Tweet| <a «=»» href=»javascript:window.print()» class=»print»>Εκτύπωση | 13 Μάρτιος 2015, 06:56 | ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Ο Χαμπής Χειμώνας και ο γιος του Χριστόφορος, χθες, στο Ανώτατο Δικαστήριο στη Λευκωσία.

Στις 27 Μαρτίου 2015, η αίτηση του Μιχάλη Παρασκευά
Ζητείται ένταλμα QUO WARRANTO, με το οποίο να καλείται ο Άγγλος υπήκοος R. H. Naqvi «να δείξει υπό ποία εξουσία ασκεί δημόσια το αξίωμα του δικαστή στην Κύπρο»

Ο δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου Μιχαλάκης Χριστοδούλου όρισε για τις 27 Μαρτίου 2015 την αίτηση του δικηγόρου Μιχάλη Παρασκευά, για εκδίκαση από την ολομέλεια του Ανωτάτου τού αιτήματος Παρασκευά, για έκδοση προνομιακού εντάλματος QUO WARRANTO, με το οποίο αμφισβητείται ξεκάθαρα, για πρώτη φορά, η νομική υπόσταση του δικαστηρίου της Βρετανικής Βάσης Δεκέλειας. Όπως αποκάλυψε η «Σ» σε ρεπορτάζ στην προχθεσινή της έκδοση, ο Μ. Παρασκευάς προχώρησε την περασμένη βδομάδα σε καταχώριση αίτησης στο Ανώτατο για έκδοση εντάλματος QUO WARRANTO, εκ μέρους του πελάτη του Χαμπή Χειμώνα από την Ξυλοφάγου.

Ο Χ. Χειμώνας προσήχθη ενώπιον του δικαστηρίου Δεκέλειας στις 29 Ιουλίου 2014, με τον δικηγόρο του Μ. Παρασκευά να αμφισβητεί ρητά τη νομιμότητα του δικαστηρίου, ενώπιον του Βρετανού δικαστή R. H. Naqvi. Παρουσιάστηκε για δεύτερη φορά στο δικαστήριο αυτό στις 7 Νοεμβρίου 2014, αλλά, όπως δήλωσε στη «Σ» ο κ. Παρασκευάς, πληροφόρησε τον δικηγόρο των Βάσεων ότι ο πελάτης του, αλλά και ο ίδιος, «δεν πρόκειται να ξαναπαρουσιαστούν ποτέ στο δικαστήριο Δεκέλειας, γιατί δεν το αναγνωρίζουν, αφού αρμόδια είναι μόνο τα δικαστήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας».

«Προϋποθέσεις εξαιρετικής σοβαρότητας»
Στη διάρκεια της χθεσινής σύντομης διαδικασίας στο Ανώτατο Δικαστήριο ενώπιον του Μιχαλάκη Χριστοδούλου, στην παρουσία του Χαμπή Χειμώνα και του γιου του Χριστόφορου, ο Μιχάλης Παρασκευάς ανέφερε στον δικαστή ότι «λόγω της σπουδαιότητας του ζητήματος και με βάση τη νομολογία, θα πρέπει η υπόθεση να δικαστεί από την ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου».

Ο κ. Χριστοδούλου ρώτησε τον δικηγόρο κατά πόσο ζητά αναβολή για να υποβάλει αίτηση να εξεταστεί η υπόθεση από την ολομέλεια του Ανατάτου» και πήρε καταφατική απάντηση από τον Μ. Παρασκευά. «Για να επιληφθεί η πλήρης Ολομέλεια μιας υπόθεσης, πρέπει αυτή να συγκεντρώνει κάποια χαρακτηριστικά και να ικανοποιούνται κάποιες προϋποθέσεις εξαιρετικής σοβαρότητας», παρατήρησε ο δικαστής Χριστοδούλου. «Θεωρώ ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις αυτές», απάντησε ο Μιχάλης Παρασκευάς. Ο δικαστής όρισε τότε την 27η Μαρτίου 2015 για ακρόαση της αίτησης του δικηγόρου.

Μετά τη λήξη της χθεσινής διαδικασίας στο Ανώτατο, ρωτήσαμε τον Μιχάλη Παρασκευά γιατί επιδιώκει να εκδικαστεί η υπόθεση από την ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου και όχι από ένα μόνο δικαστή. «Αν αποφασίσει μόνος του, δεν υπάρχει δεδικασμένο, δεν δημιουργείται προηγούμενο και υπάρχει ο κίνδυνος να μην ξεκαθαρίσει ένα κορυφαίο ζήτημα όπως αυτό», ήταν η απάντηση του κ. Παρασκευά.

Η περίπτωση του κυρίου R. H. Naqvi
Υπενθυμίζουμε ότι στην αίτηση Μ. Παρασκευά στο Ανώτατο Δικαστήριο, ζητείται να εκδοθεί ένταλμα QUO WARRANTO, με το οποίο «να καλείται ο κύριος R. H. Naqvi, Άγγλος υπήκοος, να δείξει υπό ποία εξουσία και/ή ποία νομοθεσία και/ή ποίο νομοθετικό έρεισμα και\ή νομικό έρεισμα έχει, βάσει του οποίου κατέχει και/ή ασκεί δημόσια το αξίωμα του δικαστή στην Κύπρο σε δημόσιο χώρο, σε κτίριο υπό τον τίτλο “Court” που βρίσκεται εντός των “Κυριάρχων Βρετανικών Βάσεων” Δεκέλειας». Ο κ. Παρασκευάς ανέφερε στη «Σ» ότι «όποια και να είναι η έκβαση του QUO WARRANTO, η πρόθεση του πελάτη μου είναι να κινηθεί αγωγή εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας για την παράλειψη να προστατεύσει τα δικαιώματα του πελάτη μου, ο οποίος φυλακίστηκε από παράνομα όργανα. Αγωγή θα κινηθεί και εναντίον του προσώπου που εκπροσωπεί τις Βρετανικές Βάσεις».

Η πατατοφυτεία και το πεδίο βολής
Να επαναλάβουμε ότι ο Χαμπής Χειμώνας, 60 χρονών, πατέρας τεσσάρων παιδιών και παππούς τεσσάρων εγγονιών, γνωστός για προηγούμενες συλλήψεις και φυλακίσεις του από την Αστυνομία των Βάσεων, που συνδέονται με την εκ μέρους του έμπρακτη άρνηση να αναγνωρίσει την εξουσία των Βάσεων, κατηγορείται για παρακοή δικαστικού διατάγματος και για παρεμπόδιση εργασιών σε έδαφος των Βάσεων, με απειλή βίας και επίθεση εναντίον αστυνομικού, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του.

Οι κατηγορίες εναντίον του προέκυψαν μετά την αντίδρασή του στην καταστροφή, από τους Βρετανούς, πάρκου αφιερωμένου στους 9 απαγχονισθέντες ήρωες της ΕΟΚΑ 1955-59. Το πάρκο αυτό εγκαινίασε η κοινότητα Ξυλοφάγου σε δημόσια τελετή την 1η Απριλίου 2014, σε τεμάχιο γης που η οικογένεια Χειμώνα ενοικιάζει εδώ και δεκαετίες από την Κυπριακή Δημοκρατία για καλλιέργεια πατατών, αλλά θεωρείται από τις Βάσεις ότι βρίσκεται μέσα στο Πεδίο Βολής Πύλας, «εντός της μοναδικής βρετανικής περιοχής χρήσης πραγματικών πυρών στην Κύπρο», σύμφωνα με την έκθεση απαιτήσεως των Βρετανικών Βάσεων Δεκέλειας.

Ασύστολα και χωρίς νομιμοποίηση
Η δίκη Χειμώνα άρχισε στις 29 Ιουλίου 2014, με τον δικηγόρο του Μ. Παρασκευά να αμφισβητεί ρητά τη νομιμότητα του δικαστηρίου, ενώπιον του συγκεκριμένου δικαστή. Όπως δήλωσε τότε στη «Σ» ο Μ. Παρασκευάς, «τα λεγόμενα δικαστήρια και η αστυνομία των Βάσεων παραβιάζουν ασύστολα και χωρίς νομιμοποίηση τα δικαιώματα των Κυπρίων πολιτών».

Αγορεύοντας στις 7 Νοεμβρίου 2014, εκ μέρους του πελάτη του Χαμπή Χειμώνα, ο κ. Παρασκευάς είπε, απευθυνόμενος στον κ. Naqvi, ότι «θεωρώ ότι η παρούσα διαδικασία είναι παράνομη». Ανέφερε ότι «ως δικηγόρος που είμαι, δεν θεωρώ αυτό ως δικαστήριο και αυτό είναι ένα νομικό και πολιτικό ζήτημα». Για να πάρει ως απάντηση από τον Βρετανό δικαστή ότι «σου λέω ότι αυτό είναι δικαστήριο, είτε σου αρέσει είτε όχι, και η Κυπριακή Δημοκρατία το αναγνωρίζει».

Ο Μιχάλης Παρασκευάς πληροφόρησε τον κ. Naqvi ότι στις 3 Οκτωβρίου 2014 είχε στείλει επιστολή στον Γενικό Εισαγγελέα της Κυπριακής Δημοκρατίας, και τον κάλεσε να χειριστεί το θέμα της νομιμότητας του δικαστηρίου και της αστυνομίας των Βρετανικών Βάσεων, αλλά πήρε απάντηση από τον Κώστα Κληρίδη ότι είναι αναρμόδιος να χειριστεί το θέμα αυτό. Πρόσθεσε ότι μετά την εξέλιξη αυτή, έστειλε την επιστολή του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στα Υπουργεία Δικαιοσύνης, Άμυνας, Εσωτερικών και Εξωτερικών.

Το Σύνταγμα και η Συνθήκη Εγκαθίδρυσης
Σύμφωνα με τον Μ. Παρασκευά, η αίτησή του στο Ανώτατο για έκδοση εντάλματος QUO WARRANTO, σε σχέση με το δικαστήριο Δεκέλειας, στηρίζεται σε συγκεκριμένα άρθρα του Συντάγματος, του Ποινικού Κώδικα, της Συνθήκης Εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και στους κανόνες Φυσικής Δικαιοσύνης. Στην αίτηση αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι ο πελάτης του Χαμπής Χειμώνας «εξαναγκάζεται με την απειλή βίας και στέρησης της ελευθερίας του, από ανθρώπους που ενεργούν κατ’ ισχυρισμόν τους κατ’ εντολήν από κάποιον Άγγλο υπήκοο ονόματι R. H. Naqvi, ο οποίος σφετερίζεται και νοσφίζεται δημόσια εξουσία ως δικαστής στην Κύπρο, ως περιγράφεται πιο κάτω, να συμμετέχει ως “κατηγορούμενος” σε διαδικασία που λαμβάνει χώρα σε δημόσιο χώρο, σε κτίριο υπό τον τίτλο “Court” που ευρίσκεται εντός των “Κυριάρχων Βρετανικών Βάσεων Δεκέλειας” και ο οποίος στερήθηκε την ελευθερία του και φυλακίστηκε σε χώρο εντός της περιοχής των “Κυριάρχων Βρετανικών Βάσεων Δεκέλειας”».

Άρθρα από Sigmalive: Ενάγει το κράτος ο «ανυπάκουος» δικηγόρος —Μια ελπίδα για τη γενιά του

http://www.sigmalive.com/simerini/news/207655/enagei-to-kratos-o-anypakouos-dikigoros

Ενάγει το κράτος ο «ανυπάκουος» δικηγόρος

ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Ο Μιχάλης Παρασκευάς (στο άκρο δεξιά) μιλά σε συμπολίτες μας που προσήλθαν στο δικαστήριο για να τον στηρίξουν, στην τελευταία δ

Ενώ διώκεται ποινικά για μη καταβολή εισφορών στο ΤΚΑ
Καταγγέλλει την Κυπριακή Δημοκρατία για «στυγνό εκβιασμό» σε βάρος του και για παράνομη παράλειψη καταβολής προς αυτόν οφειλόμενου ποσού 2.667 ευρώ

Σε καταχώριση αγωγής στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας και σε αίτηση για συνοπτική εκδίκασή της προχωρεί ο 38χρονος δικηγόρος και πολιτικός ακτιβιστής Μιχάλης Παρασκευάς, διεκδικώντας οφειλόμενο ποσό 2.667 ευρώ για έξοδα που επιδικάστηκαν υπέρ του, με αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, για υποθέσεις που ήχθησαν ενώπιόν του. Ο κ. Παρασκευάς χαρακτηρίζει την άρνηση του κράτους να του καταβάλει το ποσόν που του οφείλει «στυγνό εκβιασμό» και τη συσχετίζει με την πολιτική ανυπακοή του, που αφορά αυτό που αποκαλεί «κρατική κλοπή» 7,5 δις ευρώ από τα λεφτά των εργαζομένων στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Όπως είναι γνωστό, ο «ανυπάκουος» δικηγόρος κατηγορείται ότι, ως αυτοτελώς εργαζόμενος, δεν πλήρωσε τις εισφορές του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων και η δίκη του εκκρεμεί από τον Απρίλη 2014.

«Η δίκη μου εκκρεμεί, κανένα ποσό δεν οφείλω»
Γράφει τα εξής σε επιστολή που έστειλε πριν από μια βδομάδα προς τη Γενική Λογίστρια Ρέα Γεωργίου, ο Μιχάλης Παρασκευάς: «Σας επισυνάπτονται οι αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, το οποίο επιδίκασε έξοδα υπέρ μου, για υποθέσεις που ήχθησαν ενώπιόν του, καθώς επίσης και τα εγκριθέντα έξοδα από το Πρωτοκολλητείο του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας.

Σε επικοινωνία που είχα τόσο με το Λογιστήριο της Νομικής Υπηρεσίας, τον κ. Χασάπη εκ μέρους του Γενικού Λογιστηρίου της Δημοκρατίας, καθώς και την κ. Σκούρου, δικηγόρο της Υπηρεσίας Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ενημερώθηκα ότι ο λόγος που δεν μου καταβάλλονται τα ποσά που δικαιούμαι είναι διότι έχω οφειλές προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Από τις 13.3.2014 εκκρεμεί ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας η ποινική μου δίωξη από τον Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων, λόγω της άσκησης πολιτικής ανυπακοής εκ μέρους μου για λόγους που θα τεκμηριώσω ενώπιον του Δικαστηρίου, καθότι υπάρχουν όλα τα νομικά, τα οικονομικά και τα πολιτικά επιχειρήματα.

Η δίκη μου εκκρεμεί και, ως εκ τούτου, κανένα ποσό δεν οφείλω. Ως ορίζεται ξεκάθαρα στον νόμο 38/1/2014, Νόμος που προβλέπει περί της λογιστικής και δημοσιονομικής διαχείρισης και περί του χρηματοοικονομικού ελέγχου της Δημοκρατίας στο άρθρο 2, »οφειλόμενα ποσά σημαίνει τα ποσά που οφείλονται προς οποιονδήποτε οικονομικό φορέα ή οντότητα γενικής κυβέρνησης, τα οποία θεωρούνται τα τελικά ή βεβαιωμένα ποσά, αναφορικά με τα οποία έχουν εξαντληθεί όλες οι διοικητικές και δικαστικές διαδικασίες για τον καθορισμό τους”.

»Σας καλώ όπως άμεσα μού καταβληθούν τα οφειλόμενα από εσάς ποσά, τα οποία ανέρχονται στα 2.667 ευρώ, τα οποία για εσάς ως υψηλόμισθη κυβερνητικό υπάλληλο να είναι ένα μικρό ποσό, αλλά για εμένα, ως αυτοεργοδοτούμενου δικηγόρου, μέσα στις πολύ δύσκολες συνθήκες που διαβιούμε, είναι εξαιρετικά σημαντικό για την αξιοπρεπή μου διαβίωση. Σε διαφορετική περίπτωση, αυτή σας η άρνηση θα εκληφθεί ως στυγνός εκβιασμός μου σε σχέση με την πολιτική ανυπακοή μου, που αφορά την κρατική κλοπή από το κράτος σας του ποσού των 7,5 δις ευρώ από τα λεφτά των εργαζομένων στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
»Αν εντός 7 ημερών δεν μου καταβληθεί το ποσόν που μου οφείλετε, θα καταχωρισθεί άμεσα αγωγή και αίτηση για συνοπτική εκδίκασή της, καθότι η απαίτησή μου προφανώς και είναι εκκαθαρισμένη από το ίδιο το Ανώτατο Δικαστήριο και το Πρωτοκολλητείο του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας».

Δικηγόροι, δικαστές και αυτόδικη δημοκρατία
Σε συνομιλία που είχαμε χθες, ο Μιχάλης Παρασκευάς μάς ανέφερε ότι «την ίδια μέρα που έστειλα την επιστολή στη Γενική Λογίστρια, δημοσιεύτηκε η λίστα με τους Κυπρίους εκατομμυριούχους φοροφυγάδες. Τι ειρωνεία, ε; Μου κάνουν εμένα δημοσιονομική εξυγίανση, μια ενέργεια καθόλα παράνομη, ενώ οι εκατομμυριούχοι δεν πληρώνουν ούτε σεντ»…

-Είναι γνωστό ότι το κράτος σε σύρει στο δικαστήριο για το θέμα των εισφορών στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων… τώρα το σύρεις κι εσύ στο δικαστήριο, με τη σειρά σου…
-Με τη διαφορά ότι εγώ δεν έχω εμπιστοσύνη στα δικαστήρια – απλώς δεν έχω άλλον τρόπο να πάρω τα λεφτά μου. Στην αρχαία Αθήνα, οι δικαστές ήταν απλοί πολίτες κι αυτό δεν ήταν τυχαίο… πώς μπορεί κάποιος να με δικάσει εμένα με αντικειμενικότητα, από τη στιγμή που αγνοεί τον τρόπο ζωής μου; Ο διορισμένος δικαστής κτυπά σήμερα στην Κύπρο 6 χιλιάδες ευρώ τον μήνα. Οπότε, ζει σε έναν άλλον κόσμο, διαφορετικό από αυτόν που ζεις εσύ κι εγώ και η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας. Όπως όλοι οι υψηλόμισθοι κρατικοί αξιωματούχοι και οι εκατομμυριούχοι εισοδηματίες, οι πιο πολλοί δικαστές δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα που βιώνει ο μέσος πολίτης. Εγώ είμαι δικηγόρος που παλεύω για να ζήσω.

Δικηγόρος είναι και ο εκατομμυριούχος πολιτικός. Είμαστε το ίδιο; Μπορεί να καταλάβει τις ανάγκες μου; Όχι, φυσικά. Το δικηγορικό γραφείο του τάδε πολιτικού γιατί έχει δουλειά; Επειδή είναι νομικοί ογκόλιθοι ο γιος του ή η κόρη του; Όχι, φυσικά. Το γραφείο έχει δουλειά, γιατί ο παπάκης τους είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή γνωστός πολιτικός. Εγώ σε επίπεδο νομικής κατάρτισης είμαι πολύ πιο ικανός από όλους αυτούς, αλλά δεν έχω τη δουλειά που έχουν εκείνοι. Χρειαζόμαστε λοιπόν μιαν αυτόδικη δημοκρατία, όπου οι ίδιοι οι πολίτες ν’ αποφασίζουν ποιο είναι το δίκαιο και το άδικο. Η δικαστική εξουσία σήμερα δεν ελέγχεται από κανέναν, είναι πιο ανεξέλεγκτη και δεν έχει καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση. Και επιπρόσθετα καθορίζει πολιτικές, όπως στην περίπτωση του «κουρέματος». Ας μη ξεχνούμε ότι το Ανώτατο Δικαστήριο κήρυξε αντισυνταγματικούς τους τέσσερεις νόμους που προστάτευαν, έστω τυπικά, τους φοροφειλέτες και τους εγγυητές.

«Ο κοινοβουλευτισμός δεν είναι δημοκρατία»
-Στην επιστολή σου προς τη Γενική Λογίστρια, κάνεις αναφορά σε «κράτος σας». Δεν θεωρείς και «δικό σου» αυτό το κράτος;
-Δεν έχω λόγο σε αυτό το κράτος, δεν με ρώτησε κανένας γι’ αυτό που γίνεται. Νιώθω ότι δεν έχω καμιά συμμετοχή στις αποφάσεις που με αφορούν, άρα είναι «το κράτος σας». Εμείς οι πολίτες δεν έχουμε καμιάν απολύτως συμμετοχή.

-Δεν πιστεύεις ότι ζούμε σε μια δημοκρατία;
-Σε καμιά περίπτωση. Οι αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες όπως η δική μας, δεν είναι δημοκρατίες. Από τη στιγμή που οι πολίτες δεν λαμβάνουν μέρος σε καμιάν απόφαση που αφορά τη ζωή τους και απλώς κάθε πέντε χρόνια αποφασίζουν ποιον τάχα να διαλέξουν για Πρόεδρο, δεν είναι δημοκρατία. Ο κοινοβουλευτισμός δεν έχει σχέση με τη δημοκρατία. Δημοκρατία σημαίνει εγώ ο πολίτης να αποφασίζω και να λαμβάνω ενεργά μέρος στις αποφάσεις που με αφορούν. Στην αρχαία Αθήνα, που ήταν η πρώτη δημοκρατία από τις πολλές της αρχαίας Ελλάδας, (χωρίς να εξιδανικεύουμε και χωρίς ίχνος προγονοπληξίας), όχι μόνο δεν υπήρχαν εκλογές, αλλά όλοι οι Αθηναίοι πολίτες ήταν κληρωτοί άρχοντες.

Η μόνη εκλογική διαδικασία που υπήρχε, αφορούσε τον Στρατηγό, με θητεία για ένα μόνο χρόνο, που ήταν ο αρχηγός του κράτους, χωρίς όμως να ασκεί όλες τις εξουσίες. Φαίνεται ξεκάθαρα από τα σκάνδαλα που αποκαλύπτονται τώρα, τι είδους κράτος έχουμε. Ένα παράδειγμα: Εγώ μένω στον Δήμο Λακατάμειας. Πρόσφατα μονοδρόμησαν τον δρόμο δίπλα στο σπίτι μου, χωρίς εγώ να έχω καμιά εμπλοκή στην απόφαση αυτή, χωρίς να με ρωτήσουν, σαν κάτοικο του δρόμου. Δεν έχω δικαίωμα να πιστεύω ότι το έκαναν, γιατί έβαλε μέσο, κάποιος της περιοχής; Εγώ κάνω ολόκληρο γύρο για να πάω τώρα στο σπίτι μου, γιατί κάποιος έβαλε μέσο να κόψουν το δρόμο για να μην περνούν αυτοκίνητα έξω από το σπίτι του. Λοιπόν; Είναι αυτό δημοκρατία; Σε καμιά περίπτωση. Γι’ αυτό λέω ότι προβάλλει επιτακτικά η ανάγκη αλλαγής του τρόπου κοινωνικής οργάνωσης.

Η δίκη αναβλήθηκε για τον Μάιο
Να υπενθυμίσουμε ότι στις 2 Φεβρουαρίου 2015, πήρε νέα αναβολή η δίκη του Μιχάλη Παρασκευά, που κατηγορείται ότι ως αυτοτελώς εργαζόμενος δεν πλήρωσε τις εισφορές του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Ήταν η έκτη στη σειρά δικάσιμος, η οποία όμως αναβλήθηκε για τις 5 Μαϊου 2015, αφού, όπως είπε η δικαστής Δώνα Κωνσταντίνου, «υπάρχουν άλλες παλαιότερες υποθέσεις στο πρόγραμμα». Ο «ανυπάκουος» δικηγόρος δεν παραδέχτηκε ενοχή στην κατηγορία εναντίον του. Η έναρξη της δίκης του έγινε στις 13 Μαρτίου 2014, συνεχίστηκε στις 10 Απριλίου 2014, στις 12 Μαϊου 2014, την 1η Ιουλίου 2014 και στις 14 Νοεμβρίου 2014.

Όπως αναφέραμε και σε προηγούμενα ρεπορτάζ μας, ο Μιχάλης Παρασκευάς αξιοποιεί τη δίκη του, προσπαθώντας να διευρύνει σε μαζικό κίνημα την πολιτική ανυπακοή του, που, όπως ξεκαθάρισε, «έχει σκοπό την ανάδειξη της ενδεχόμενης διαγραφής της κρατικής οφειλής ύψους 7,5 δισεκατομμυρίων ευρώ προς το ΤΚΑ». Στοχεύει, επίσης, «στην ανάδειξη της διαχρονικής κακοδιαχείρισης των χρημάτων του ΤΚΑ». Πρώτο του αίτημα «είναι η αλλαγή του νόμου που διέπει το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ώστε να αποφασίζουν οι πολίτες για τα χρήματα που εισφέρουν στο Ταμείο και να έχουν λόγο στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ταμείου». Το δεύτερο αίτημά του αφορά «οικονομικό και λογιστικό έλεγχο του Ταμείου από τον λαό».

 

http://www.sigmalive.com/simerini/columns/eks-aformis/207760/mia-elpida-gia-ti-genia-tou

Μια ελπίδα για τη γενιά του

 

Μάριο Δημητρίου

Ο Μιχάλης με τη σύζυγό του Στέλλα, πιστή συμπαραστάτριά του.

Έτσι, λοιπόν, η πολιτική ανυπακοή του 38χρονου δικηγόρου και πολιτικού ακτιβιστή Μιχάλη Παρασκευά, που τον έβαλε στο εδώλιο κατηγορούμενο ότι ως αυτοτελώς εργαζόμενος δεν πλήρωσε τις εισφορές του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, «τιμωρείται» από το κράτος, με άρνηση να του καταβάλει οφειλόμενο ποσόν για έξοδα που επιδικάστηκαν υπέρ του, με αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Ο αγώνας του, κόντρα στο εξουσιαστικό σύστημα, περιλαμβανομένου του δικαστικού, συνεχίζεται με καταχώριση αγωγής στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, «παρόλο που δεν έχει εμπιστοσύνη στα δικαστήρια», όπως μου είπε απερίφραστα.

Μπήκε στα βαθιά ο Μιχάλης, διεύρυνε τη δράση του σε ένα έστω μικρό μαζικό κίνημα συμπαράστασης και δεν είναι μόνος στην πολιτική του πρωτοβουλία. Ξέρει, όμως, ότι διακινδυνεύει πολλά.
«Πήρα τις αποφάσεις μου», μού είπε «και είμαι έτοιμος να επωμιστώ το κόστος των επιλογών μου, παρόλο που ως δικηγόρος, μπορεί να αντιμετωπίσω ακόμα και πειθαρχικές συνέπειες, αν δεν εκπληρώσω υποχρεώσεις μου προς το κράτος και αποφάσεις δικαστηρίων. Αλλά, το κάνω για να υπάρξει αντίδραση από τον κόσμο και συμπαράσταση, όχι προς εμένα, αλλά για το γενικό καλό».

Ο σεβασμός και η εκτίμηση προς την πολιτική του δράση και την προσωπική του γενναιότητα αποτυπώνεται, νομίζω, καθαρά, με τις σκέψεις που έκαναν γι’ αυτόν, φωναχτά, δύο κυρίες, από δύο διαφορετικές γενιές.
Μου είπε η Κασσάνδρα Κουππαρή, δικηγόρος, 30 χρονών: «Πολλοί νεαροί δικηγόροι μού είπαν ότι στηρίζουν την προσπάθεια του Μιχάλη και όλοι θα ήθελαν να έχουν τα κότσια να κάνουν αυτό που κάνει. Αλλά, μας κρατά πίσω ο φόβος για τη στέρηση της επαγγελματικής μας άδειας και για τις καταστροφικές προσωπικές συνέπειες που θα μπορούσε να έχει μια τέτοια προσωπική απόφαση. Ο Μιχάλης είναι ένα βήμα πιο μπροστά από εμένα, είναι πιο μεγάλος επαναστάτης απ’ ό,τι θα μπορούσα να είμαι εγώ και βάζει το καλό της Κύπρου πάνω από το προσωπικό του συμφέρον και την καριέρα του. Μακάρι να μπορούσα κι εγώ να κάνω το ίδιο πράγμα και τον ευχαριστώ που υπάρχει και μας παραδειγματίζει με τη στάση του και εύχομαι να μπορέσουμε να αγωνιστούμε με τον ίδιο τρόπο».

Μου είπε η Αλεξάνδρα Τόλια, συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος, 66 χρονών: «Είδα τον Μιχάλη Παρασκευά στο facebook και είπα ναι, αυτός είναι ο άνθρωπος που θέλω να στηρίξω. Ένιωσα ότι ο Μιχάλης είναι ένας λεβέντης που έχει ρόλο και λόγο σε αυτήν την κοινωνία και τον συγχαίρω. Η παθητικότητα σε όλους τους τομείς, μας κατέστρεψε. Πρέπει να είμαστε όλοι ενεργοί πολίτες και να έχουμε τη δική μας κριτική σκέψη, που λείπει από την κοινωνία μας και είναι λυπηρό. Ξέρω ότι ρισκάρει πολλά με τον αγώνα του αυτό, αλλά φαντάσου να μην υπήρχε ένας Μιχάλης. Σε κάθε εποχή πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι που να είναι το προζύμι για την αναγέννηση και τον Μιχάλη έτσι τον βλέπω. Είναι μια ελπίδα για τη γενιά του».

Άρθρο στην Cyprus Mail: ‘I knew what I was getting into’ says refusenik lawyer

 

http://cyprus-mail.com/2014/11/23/i-knew-what-i-was-getting-into-says-refusenik-lawyer/

Michalis Paraskeva

By Constantinos Psillides

LAWYER and civil activist Michalis Paraskeva, 38, is willing to see his civil disobedience act through to the end, no matter the cost, he told the Sunday Mail. Paraskeva, who made headlines for going to court because he refused to pay his social insurance contributions for the past nine months said he is not deterred by the possibility that he will probably end up in jail.

“Look. I believe in straight talk and this is probably how this will end up. The court will at some point order me to pay my social insurance contributions, as they do in all of these cases. I will refuse to comply. Failing to follow a court order constitutes a criminal offence punishable by a jail sentence. This is the road I’m heading down,” he said.

“I knew what I was getting into when I made my choices. I don’t regret anything. What will come, will come. I’m ready for this. Standing on principle and keeping your dignity and self respect is far more important to me than to back down now.”

Paraskeva is currently in court defending himself against the state. The lawyer was taken to court for refusing to pay his taxes, in response to what he claims is a plan by the government to write-off a €7.2bn debt to the Social Insurance Fund (SIF).

The massive debt to the SIF is the result of years of governments borrowing from the fund to plug holes in public finances. The troika of lenders requested in 2012 that the debt to be written off, although the state has yet to do so.

Paraskeva argues that by doing so the state would trigger the collapse of the SIF. He maintains that the banks and the state are at fault for the financial meltdown and he considers taking money from off the SIF as an attack on the people.

A government source has said case is far more complicated than it looks and that the troika does not even consider the debt to the SIF as part of the island’s national debt but merely a “logistical anomaly that needed to be rectified.”

The source said the state never intended to pay back the debt and that taking money from the SIF was a common practice in many countries. If the state didn’t get the money from the SIF it would probably have to raise taxes. Also, the source said the state would always be there to provide the necessary benefits.

But Paraskeva is not convinced.

“If the state didn’t plan to pay the money back then it shouldn’t borrow it in the first place. That’s the people’s money and the people want it back. The government should be working on a strategy for returning the money to SIF not writing the debt off because they weren’t planning on paying it back anyway. That’s what I think, that’s why I got into this and I don’t care what any unnamed government official has to say,” he said.

A jail sentence is the least of Paraskeva’s troubles should the court case goes sour, since he is also very likely to end up unemployed. A lawyer who specialises in cases of ill-treated immigrants, he has clashed on numerous occasions with former immigration head Annie Shiakalli. Paraskeva could also face disbarment should he end up in jail.

“Believe it or not, a criminal offence is not grounds enough for a lawyer to be disbarred,” he said. “I know of lawyers who have done much worse and are still allowed to practice. It’s all up to the Cyprus Bar Association really. They are the ones calling the shots. After I receive a jail sentence verdict they might allow me to continue my practice or make an example out of me and revoke my licence. I honestly don’t know what their intentions are. I guess we’ll find out,” he mused.

Paraskeva appeared in court on November 15. Around 60 other people went along to support him, including ten Iranian immigrants.

“You have to realise that we the people have the power. We can actually force the state to behave. Now, around 50 people refuse to pay their social insurance contribution. Imagine if that number was in the thousands,” Paraskeva wrote in his blog, osr55.wordpress, in a post titled “United we stand divided we fall”.

OSR stands for “Only Solution Revolution”.

He is also heading a 11-person committee called Initiative for the Social Control and Self-Management of the Social Insurance Fund, which has already sent letters to all competent authorities demanding SIF legislation reform so it can be audited.

He will not compromise.  “If you want to be a slave, and a worm, and to crawl, then go ahead and do it, my friend – but I don’t accept that. OK? I’ll keep doing what I’m doing, and let them do what they want to me.”

The court has adjourned until February 2, 2015.

 

Ενημέρωση για την σημερινή δίκη:Άρθρο από το Sigmalive: Μ. Παρασκευάς: Οι πολίτες έχουν τη δύναμη

14.11.2014 17:51 ΚύπροςΜάριος Δημητρίου

 

Πλήθος συμπολιτών μας από πολλές περιοχές της Κύπρου, ακόμα και από τη Λεμεσό και την ελεύθερη Αμμόχωστο, ανάμεσά τους και Ιρανοί πολιτικοί πρόσφυγες που απελευθερώθηκαν πρόσφατα μετά από απεργία πείνας από τον χώρο κράτησης μεταναστών Μενόγειας, παρευρέθηκαν σήμερα στο επαρχιακό δικαστήριο Λευκωσίας, σε ένδειξη συμπαράστασης και αλληλεγγύης, στην πέμπτη δικάσιμο της δίκης του δικηγόρου και πολιτικού ακτιβιστή Μιχάλη Παρασκευά. Όπως είναι γνωστό, ο κ. Παρασκευάς  κατηγορείται ότι ως αυτοτελώς εργαζόμενος, δεν πλήρωσε τις εισφορές του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Στη σημερινή διαδικασία προβλεπόταν ακρόαση της υπόθεσης, η οποία όμως αναβλήθηκε από τη δικαστή Νάγια Οικονόμου, για τις 2 Φεβρουαρίου 2015, λόγω άλλων υποχρεώσεων του δικαστηρίου.

Ένα όραμα μαζικού κινήματος

Υπενθυμίζουμε ότι η άρνηση του «ανυπάκουου» δικηγόρου να καταβάλει τις εισφορές του στο ΤΚΑ, είναι συνειδητή πράξη πολιτικής ανυπακοής, εκ μέρους του, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για ενδεχόμενη διαγραφή των οφειλών του κράτους προς το Ταμείο, που ανέρχονται στο ποσό των 7,5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Στην τελευταία διαδικασία και μετά από σχετική ερώτηση της δικαστή Χριστιάνας Παρπόττα, ο Μιχάλης Παρασκευάς δεν παραδέχτηκε ενοχή στην κατηγορία που αφορά παράλειψη καταβολής εισφορών για την περίοδο από 1.10.2012 μέχρι 6.1.2013. Η έναρξη της δίκης του, έγινε στις 13 Μαρτίου 2014, ενώ συνεχίστηκε στις 10 Απριλίου 2014, στις 12 Μαϊου 2014 και την την 1^η Ιουλίου 2014. Όπως αναφέραμε και σε προηγούμενα ρεπορτάζ μας, ο Μιχάλης Παρασκευάς, αξιοποιεί τη δίκη του, (που το Sigmalive παρακολουθεί ανελλιπώς), προσπαθώντας να διευρύνει σε μαζικό κίνημα, την πολιτική ανυπακοή του.

Η δύναμη του αρχηγού και άλλες ανοησίες

Μετά τη σημερινή σύντομη διαδικασία στο δικαστήριο, η αίθουσα του οποίου είχε γεμίσει ασφυκτικά από υποστηριχτές της προσπάθειας του κ. Παρασκευά, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση και συζήτηση, έξω από το κτίριο του παρακείμενου Ανωτάτου Δικαστηρίου. Απευθυνόμενος στους παρευρισκομένους ο 38χρονος δικηγόρος, τους είπε ότι «είναι πολύ σημαντική η παρουσία σας  εδώ, γιατί η εξουσία νιώθει ότι υπάρχει λαϊκή στήριξη της προσπάθειας αυτής. Υπάρχουν πρακτικοί τρόποι, εμείς οι ίδιοι οι απλοί άνθρωποι, να αποφασίζουμε για τη ζωή μας». Υπενθύμισε ότι ήδη, συστάθηκε 11μελής Επιτροπή για την Πρωτοβουλία Κοινωνικού Ελέγχου και Αυτοδιαχείρισης του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που οργανώνει ενημερωτικές συναντήσεις ενδιαφερομένων πολιτών σε όλες τις πόλεις. Είπε ότι εγγράφηκαν ήδη αρκετά μέλη και αναφέρθηκε σε τέσσερα κριτήρια αποδοχής κάποιου ως μέλους της Επιτροπής – «πρώτον, να μην είναι στέλεχος κόμματος, δεύτερον, να μην έχει άμεση ή έμμεση σχέση με ασφαλιστικές εταιρίες, τρίτον, αν είναι εργοδότης, να καταβάλλει κοινωνικές ασφαλίσεις στους εργαζόμενους του και τέταρτο, να μην είναι φασίστας, δηλαδή άνθρωπος που πιστεύει στη δύναμη του αρχηγού και άλλες τέτοιες ανοησίες».

Μοντέλο άμεσης δημοκρατίας

Πρόσθεσε και τα εξής ο Μ. Παρασκευάς: «Ως Επιτροπή, έχουμε δύο πολύ σημαντικά αιτήματα. Το πρώτο, είναι η αλλαγή του νόμου που διέπει το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ώστε να αποφασίζουν οι πολίτες για τα χρήματα που εισφέρουν στο Ταμείο και να έχουν λόγο στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ταμείου. Το δεύτερο αίτημα είναι για οικονομικό και λογιστικό έλεγχο του Ταμείου από τον λαό. Θέλουμε τον κόσμο να έρθει να συμμετάσχει σε αυτή την πρωτοβουλία που μας αφορά όλους. Πάρτε το παράδειγμα της Ελβετίας, που είναι 8 εκατομμύρια πληθυσμός και κάθε μήνα κάνουν δημοψηφίσματα. Υπάρχουν τρόποι, ειδικά με τη βοήθεια της τεχνολογίας κι εμείς θέλουμε να το κάνουμε πραγματικότητα. Είναι δύσκολο εγχείρημα να οργανωθεί αυτό το κίνημα,  αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχουν σωτήρες – εμείς πρέπει να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας. Και θα γίνουμε μοντέλο για τον τρόπο που πρέπει να λειτουργεί όλη η κοινωνία, αμεσο-δημοκρατικά». Αναφέρθηκε ξανά, στο παράδειγμα της πολιτικής ανυπακοής της Αμερικανίδας έγχρωμης μοδίστρας Ρόζα Παρκς, που το 1955 στην Αλαμπάμα, αρνήθηκε να δώσει τη θέση της στο λεωφορείο σε έναν λευκό, αντιστεκόμενη στην τότε πολιτική φυλετικού διαχωρισμού των ΗΠΑ. «Η Ρόζα Παρκς», είπε, «δεν εφάρμοσε τον ρατσιστικό νόμο που χώριζε τους ανθρώπους σε άσπρους και μαύρους και που αποδέχονταν και οι δικαστές μέχρι τότε και έτσι το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων με τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στο δρόμο, κατάφερε να καταργήσει τον ρατσιστικό νόμο».

«Το σύστημα θα κρεπάρει και θα παραλύσει»

Στην έναρξη της δίκης του, ο Μ. Παρασκευάς είχε δηλώσει ότι «πρέπει να καταλάβουμε τη δύναμή μας. Μέχρι αυτή τη στιγμή, 50 άνθρωποι υπέγραψαν την επιστολή προς την Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και συνειδητά δεν πληρώνουν Κοινωνικές Ασφαλίσεις. Αν οι 50 γίνουν 200, 300 ή 1000, το σύστημα θα κρεπάρει και θα παραλύσει».

Στην επιστολή του προς τη Ζέτα Αιμιλιανίδου στις 7 Μαϊου 2013, ο κ. Παρασκευάς ζητούσε ενημέρωση, «αν έχουν διαγραφεί όλες, ή μερικές από τις  οφειλές του κράτους, προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων». Και πρόσθετε: «Σας ενημερώνω ότι δεν προτίθεμαι να καταβάλω ξανά οφειλές κοινωνικών ασφαλίσεων, μέχρι να τύχω ενημέρωσης και επίσης να σας ενημερώσω ότι αν παρ’ ελπίδα έχουν διαγραφεί οι οφειλές του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, προσωπικά δεν πρόκειται να καταβάλω ξανά οιονδήποτε ποσό προς τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις, διότι δεν προτίθεμαι να καταβάλω εισφορές, απλά για να τις αρπάξουν αυτοί οι οποίοι αποκομίζουν κέρδη από τόκους, ήτοι οι τοκογλύφοι/τραπεζίτες, για τους οποίους ήδη η οικονομία της Κύπρου έχει δεχτεί ανεπανόρθωτο πλήγμα».

– See more at: http://www.sigmalive.com/news/local/180441/m-paraskevas-oi-polites-exoun-ti-dynami#sthash.U0Qn3ReA.dpuf

ΦΑΚΕΛΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΕΙΣ | Πού χάθηκαν τα 7.5 δις;

Focus On News

Ανοίγουμε σήμερα τον φάκελο των Κοινωνικών Ασφαλίσεων με την συνέντευξη του Μιχάλη Παρασκευά, του ακτιβιστή δικηγόρου, που με την πολιτική του πράξη να μην πληρώνει τις εισφορές του στο ταμείο των Κοινωνικών Ασφαλίσεων, έφερε στο προσκήνιο το τεράστιο αυτό θέμα. Θα ζητηθούν αντίστοιχες συνεντεύξεις από τον διευθυντή του ΤΚΑ (Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων), εκπρόσωπο της Τρόϊκα και ειδικό συνταγματολόγο, έτσι ώστε να δοθούν όλες οι απαραίτητες πληροφορίες στους πολίτες για το μεγάλο αυτό θέμα.

Γιατί δεν πληρώνει τις εισφορές του και σύρεται στα δικαστήρια;

Γιατί δεν του δίνεται η περίφημη αναλογιστική μελέτη που αναφέρεται στην έκθεση της γενικής ελέγκτριας;

Ποιοί είναι οι τρόπο αντίδρασης των πολιτών και τι επιδιώκει η «Πρωτοβουλία κοινωνικού ελέγχου του ΤΚΑ»;

 

Δείτε την αρχική δημοσίευση

Δεν είναι σκιές, έχουν σάρκα και οστά- Άρθρο του Μάριου Δημητρίου στην «Σ» για τους αγωνιστές της Μενόγιας

 

http://www.sigmalive.com/simerini/columns/eks-aformis/156027

Δεν είναι σκιές, έχουν σάρκα και οστά

 28 Αύγουστος 2014, 07:00 | Με τον Μάριο Δημητρίου

 

Τελικά ήταν τόσο απλό! Αφού πέρασαν στην οροφή των κρατητηρίων Μενόγειας δύο μερόνυχτα νηστικοί και διψασμένοι, σε εκδήλωση διαμαρτυρίας για την παράτυπη κράτησή τους προς απέλαση, οι επτά μετανάστες, έξι Ιρανοί και ένας Αφγανός, απελευθερώθηκαν τα μεσάνυχτα προχθές Τρίτη, με μιαν απλή εντολή του Υπουργού Εσωτερικών, Σωκράτη Χάσικου. Ενώ δεν υπήρχε καμιά προοπτική αποφυλάκισης ή απέλασής τους!
Δηλαδή έπρεπε να συμβεί όλη αυτή η αγωνιώδης κινητοποίηση, η εξέγερση των φυλακισμένων, η διακινδύνευση της ζωής τους, οι παρεμβάσεις διαμεσολάβησης κρατικών ανεξάρτητων θεσμών όπως του Γραφείου της Επιτρόπου Διοικήσεως και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι διαδηλώσεις αλληλεγγύης πολιτών, δικηγόρων (Μιχάλης Παρασκευάς) και οργανωμένων κινημάτων υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων (ΚΙΣΑ), για να έρθει ο Σωκράτης Χάσικος να κάνει το αυτονόητο -αυτό που έπρεπε να είχε κάνει πριν μήνες και χρόνιας παράνομης κράτησης των ανθρώπων αυτών- και να διατάξει την άμεση απελευθέρωσή τους;

Με τους τρεις μάλιστα από τους επτά, να έχουν οικογενειακούς δεσμούς στην Κύπρο και να διαμένουν στο νησί εδώ και πολλά χρόνια;
Και ενώ όλοι οι κρατικοί αρμόδιοι, υπεύθυνοι και ανεύθυνοι, γνωρίζουν πολύ καλά ότι πρέπει να αφήνονται ελεύθεροι, οι μετανάστες που φυλακίζονται για απέλαση, όταν η απέλασή τους δεν είναι εφικτή, είτε για νομικούς είτε για πραγματικούς λόγους;

Ο Μιχάλης Παρασκευάς πιστεύει ότι οι «επτά» αφέθηκαν ελεύθεροι γιατί οι Αρχές κατάλαβαν ότι ήταν αποφασισμένοι να μείνουν και να πεθάνουν στην οροφή των κρατητηρίων. «Αν τους έπαιρνε, θα τους άφηναν να ψοφήσουν εκεί, αλλά δεν τους έπαιρνε, γιατί δώσαμε δημοσιότητα στο θέμα, γιατί τραβήξαμε βίντεο και το μεταδώσαμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και γιατί έγινε φανερό ότι είναι πραγματικοί άνθρωποι με σάρκα και οστά και όχι σκιές, πίσω από τα κάγκελα της Μενόγειας».

Βέβαια ο ρόλος της ΚΙΣΑ και της Επιτρόπου Διοικήσεως ήταν καταλυτικός. Με επιστολή της προς τον Υπουργό Εσωτερικών, προχθές Τρίτη -και ενώ ο ανώτερος λειτουργός του Γραφείου της Άριστος Τσιάρτας βρισκόταν σε συνεχή προσωπική επαφή με τους εξεγερμένους και με τον Υπουργό Εσωτερικών και τον Διοικητή της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης- η Ελίζα Σαββίδου αναφέρει ότι το αντικείμενο της διαμαρτυρίας τους συζητήθηκε με τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους, από τον κ. Τσιάρτα.

«Έγιναν προσπάθειες», αναφέρει η επιστολή, «στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων μου για αποφόρτιση της έντασης με σκοπό τον τερματισμό της απεργίας πείνας που πραγματοποιείται. Όπως διατυπώθηκε από τους ενδιαφερόμενους, το αίτημά τους είναι ο τερματισμός της κράτησής τους βάσει των προσωπικών τους περιστάσεων. Μετά την επίσκεψη, κρίθηκε σκόπιμο να τεθεί υπόψη σας αυτή η επιστολή, ώστε να διερευνηθεί το ενδεχόμενο να παρέμβετε εσείς προσωπικά για να εξεταστούν τα αιτήματά τους για απόλυση με βάση τις εξατομικευμένες περιστάσεις τους και ταυτόχρονα για την οριστική λήξη της διαμαρτυρίας που πραγματοποιείται, κατά τρόπο που θα αποκλιμακώνει την ένταση που φαίνεται να επικρατεί».

Βέβαια, η ένταση αποκλιμακώθηκε, αλλά η απελευθέρωσή τους, αν και χαιρετίζεται, θεωρείται ανεπαρκής, μπροστά στην ανυπαρξία μιας ολοκληρωμένης πολιτικής του κράτους, στο ζήτημα της κράτησης και απέλασης μεταναστών.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Video και φωτό από New York Times: Ισραηλινοί τρώνε ποκ κορν και ζητωκραυγάζουν σε κάθε βομβαρδισμό στην Γάζα..σε βίντεο παραδέχονται ότι είναι λίγο…φασίστες…..Δείτε σε φωτό τα γελοία αποτέλεσματα μιας ρουκέτας πάνω σε σπίτι που απλά έβγαλε μια τρύπα και τίποτα άλλο…Αίσχος ντροπή και ψόφο στους φασίστες

 

 

η πιο πάνω φωτογραφία δημοσιεύτηκε από το IDF (Israel Defense Force) στο τουιτερ για να δείξει τα αποτελέσματα μιας ρουκέτας που ρίχνουν οι παλαιστίνιοι

 

 

https://twitter.com/IDFSpokesperson/status/484594980497793024/photo/1

https://twitter.com/IDFSpokesperson/status/484594980497793024/photo/1

Προσωπικά στο σπίτι μας είχαμε πολύ πιο σοβαρή ζημιά από λάθος ενός εργολάβου ….

 

Εδώ βλέπουμε Ισραηλινούς να κάθοντα χαλαρά σε ένα λόφο και να ζητωκραυγάζουν όταν γίνονται βομβαρδισμοί στην Γάζα

 

https://twitter.com/allansorensen72/status/486954506517639170/photo/1

 

 

και εδώ βλέπουμε ένα σχετικό βίντεο από τον πολεμοτουρισμό που λαμβάνει χώρα στα σύνορα του Ισραήλ με την Γάζα και ισραηλινοί να λένε ότι νοιώθουν και λίγο ….φασίστες….

https://www.youtube.com/watch?v=Tjw8U0AcH4Q

 

εδώ η γεναίοι ισραηλινοί στρατιώτες δολοφούν 4 παιδιά

https://twitter.com/MuathHumaid/status/489462559716540416/photo/1

 

από τους New York Times

 

http://www.nytimes.com/2014/07/15/world/middleeast/israelis-watch-bombs-drop-on-gaza-from-front-row-seats.html?smid=fb-share&_r=1

 

MIDDLE EAST

Israelis Watch Bombs Drop on Gaza From Front-Row Seats

JULY 14, 2014

Photo

Israelis gathered on a hilltop outside the town of Sderot on Monday to watch the bombardment of Gaza.CreditAndrew Burton/Getty Images

Open Source

By ROBERT MACKEY

Continue reading the main storyShare This Page

• EMAIL
• FACEBOOK
• TWITTER
• SAVE
• MORE

Continue reading the main story

Continue reading the main storyContinue reading the main story

​ Top Stories

This article and others like it are part of our new subscription.
Learn More »

Continue reading the main story

Last Wednesday night, as he stood on a hilltop outside the Israeli town of Sderot and watched the bombardment of Gaza on the plain below, a Danish newspaper reporter snapped an iPhone photo of about a dozen locals who cheered on their military from plastic chairs while eating popcorn.

Allan Sorensen, a veteran Middle East correspondent for Denmark’s Kristeligt Dagblad, then uploaded the image to Twitter with a sardonic caption that described the macabre scene as “Sderot cinema.”

Continue reading the main story

The image of the Israeli spectators was taken after 9 p.m. local time on Wednesday, the reporter said, about the same time that what was intended to be a “precision strike” from Israel’s military killed at least eight of their Palestinian neighbors, seated in similar plastic chairs at a beachside cafe in Gaza, waiting to watch the World Cup semifinal between Argentina and the Netherlands.

As his image reverberated around the social network, where it was shared more than 10,000 times, the reporter was surprised by the response. It was, he said in a telephone interview from Israel, “nothing new.” Similar scenes, of Israeli spectators gathered on the high ground above Gaza to view the destruction below, were documented in a Times of London article and a video report from Denmark’s TV2 during Operation Cast Lead in 2009.

Continue reading the main story

A Danish television news report from January, 2009 showed Israelis watching the bombing of Gaza from a nearby hill. TV2 Denmark, via YouTube

Explaining that he has also previously witnessed Palestinians cheering news of bombings that killed Israelis, Mr. Sorensen said that in a war, “this is what happens.” Civilians and fighters on both sides, he said, “go through a process of dehumanizing the enemy.”

Photo

Israelis sitting on a hilltop outside Sderot watched a smoke plume rise over Gaza on Wednesday following an airstrike. CreditLior Mizrahi/Getty Images

Despite the willingness of some residents to stand in the open watching the war unfold, Sderot is well within range of rockets launched by Islamist militants in Gaza and has been hit in recent days.

Continue reading the main story

When he was a candidate for the American presidency in 2008, then-Senator Barack Obama visited the town and saluted “the brave citizens” of Sderot while standing in front of a collection of spent rockets that had been fired at them from Gaza. He was also presented with an “I Love Sderot” T-shirt that channeled the dark humor of the residents, with the image of a heart on its front pierced by a rocket.

Continue reading the main story

Video of Sen. Barack Obama’s visit to Sderot, Israel in 2008, posted online by his campaign. BarackObamadotcom, via YouTube

While some partisans of Israel on Twitter accused the Danish reporter of fabrication, the same scene, captured in photographs by several other journalists in recent days, was also witnessed by Mr. Sorensen’s colleague Nikolaj Krak, who wrote: “The hill has been transformed into something that most closely resembles the front row of a reality war theater. It offers a direct view of the densely populated Gaza Strip. People have dragged camping chairs and sofas to the top of the hill. Several sit with crackling bags of popcorn, while others smoke hookahs and talk cheerfully.”

Photo

Israelis watched the bombing of Gaza on Saturday night from a couch dragged to a hill overlooking the Palestinian territory.CreditMenahem Kahana/Agence France-Presse — Getty Images

When the bombs find their targets, Mr. Krak reported, “cheers break out on the hill, followed by solid applause.”

Mr. Sorensen, who stressed that he has “a complete understanding of what the people of Sderot have been going through for 14 years,” attributed the particularly vitriolic response to his Twitter report to the climate in Israel since three young religious students were kidnapped and murdered in the occupied West Bank last month. The journalist called the “extreme incitement to violence from very right-wing Israeli groups unprecedented” in the many years he has been reporting from the region.

Continue reading the main story

An Israeli blogger, David Sheen, reported that a far-right rally in Jerusalem on Monday was marked by calls to kill Arabs and send Jews opposed to the bombardment to Gaza.

http://www.mirror.co.uk/news/world-news/israelis-pictured-eating-popcorn-clapping-3846801

 

sraelis pictured eating POPCORN and clapping as they watch deadly bombardment of Gaza

• Jul 12, 2014 14:59
• By Mirror.co.uk

The picture was posted by a Danish journalist on Wednesday as the bombing campaign began and has sparked a fierce backlash online

• 22061 Shares
• Share
• Tweet
• +1
• Email

 

 

This is the incendiary picture of Israelis eating popcorn and cheering as they watch the bombardment of Gaza which has sparked outrage on Twitter.

The photograph was tweeted Danish journalist Allan Sørensen, the Middle East Correspondent for a Danish newspaper.

Along with the picture he wrote: “Sderot cinema: Israelis bringing chairs 2 hilltop in sderot 2 watch latest from Gaza. Clapping when blasts are heard.”

The image, which has been retweeted more than 8,000 times, has led to heated debate on Twitter.

The photo was taken on Wednesday in Sderot, around a mile away from the Gaza strip, a town which often finds itself under fire from rockets from Gaza.

The day before, Israeli security forces began strikes in Gaza to retaliate against rockets from Hamas.

One user wrote: “Morality of a people so skewed that murder is a public spectacle. An astonishing thing to see in this day/age.»

 

VIEW GALLERY

 

Another said: “That is just inhumane, abominable and disgusting. Shame on you, Israel.”

Meanwhile one Twitter user described it as «the most gruesome image I’ve seen the last few days.»

Yesterday, Danish daily the Kristeligt Dagblad published a follow-up article online in English describing the scene on the hill.

It said: «The hill has been transformed into something that most closely resembles the front row of a reality war theatre.

 

 

«People have dragged camping chairs and sofas to the top of the hill. Several sit with crackling bags of popcorn, while others smoke hookahs and talk cheerfully.»

Eli Chone, a 22-year-old American living in Israel told the paper: «We are here to see Israel destroy Hamas.»

 

 

Officials in Gaza say that almost 100 Palestinians have been killed in air strikes over the last four days.

Israeli authorities say the raids are in retaliation to rocket attacks by Hamas fighters.

The attacks come after the abduction and murder of three Jewish teenagers last month and the suspected revenge killing of a Palestinian youngster saw violent clashes breakout between Palestinians and Israeli soldiers.

 

 

PROMOTED STORIES

http://www.mirror.co.uk/news/world-news/israelis-pictured-eating-popcorn-clapping-3846801#ixzz37iRJp9yg
Follow us: @DailyMirror on Twitter | DailyMirror on Facebook

 

H Ροζα Παρκς και η Πολιτική Ανυπακοή ήταν η αρχή..4/4/68 Δολοφονείται η φωνή του ονείρου….. Μάρτιν Λούθερ Κινγκ έκανε πράξη την διεκδίκηση και κέρδισαν όλοι μαζί…Boycott..ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ!!! ΟΛΑ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΑΝ ΤΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΛΗΘΙΝΑ

Η Ρόζα Παρκς είναι η γυναίκα σύμβολο που χάριν της Πολιτικής Ανυπακοής της στον ρατσιστικό νόμο που διαχώριζε τους ανθρώπους σε μαύρους και άσπρους μετά και την αλληλεγγύη εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που ξεσηκώθηκαν εξανάγκασε και τους δικαστές των ΗΠΑ που μέχρι τότε δεν έβλεπαν κάτι κακό σε αυτόν, να τον κηρύξουν αντισυνταγματικό ….

Πίσω όμως από την Ρόζα Παρκς τον Μάρτιν Λούθερ Κιγκ και κάθε προσωπικότητα που ήταν στα φώτα ο πραγματικός πρωταγωνιστής ήταν οι ίδιοι οι άνθρωποι που μαζί εξανάγκασαν αυτούς που κατέχουν την εξουσία να πράξουν το ηθικό που δεν ήταν άλλο φυσικά από την κατάργηση του ρατσιστικού νόμου…

Όταν η ηθική ταυτίζεται με το νόμιμο τότε η ηθική βγαίνει εκτός νόμου…..

Άλλαξε ο νόμος τα πράγματα επί της ουσίας; Ίσως ναι και ίσως όχι… ήταν ένα βήμα το οποίο πλέον κερδίθηκε και δεν μπορούν να το πάρουν πίσω

Σαν σήμερα ο Μάρτιν Λούθερ Κιγκ το 1968 δολοφονείται πληρώνοντας με την ζωή του τους αγώνες του

 

από ένα παλιότερο μου κείμενο

 

https://osr55.wordpress.com/2011/04/04/4468-δολοφονείται-η-φωνή-του-ονείρου-μάρ/

 

Μόλις παρακολούθησα μια πολύ συγκλονιστική ταινία που ακριβώς αποδεικνύει περίτρανα ότι όλα τα πράγματα από μόνα τους δεν είναι ούτε κακά ούτε καλά

Είναι απλά εργαλεία και οι άνθρωποι τους προσδίδουν το καλό ή το κακό αντίστοιχα

Το μαχαίρι από μόνο του μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δημιουργήσεις και αντίστοιχα να καταστρέψεις, να σκοτώσεις….

Boycott …………… γνώριζα σε γενικές γραμμές την ιστορία από την οποία ξεκίνησαν όλα στις ΗΠΑ με το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα και τον Μάρτιν Λούθερ Κιγκ

Στο Μοντγκόμερι μια πόλη στο νότο των ΗΠΑ υπήρχαν ρατσιστικοί νόμοι που διαχώριζαν τους ανθρώπους σε νέγρους και λευκούς……… ένας τέτοιος νόμος απαγόρευε στους νέγρους να κάθονται στα μπροστινά καθίσματα των λεωφορείων και έπρεπε να παραχωρούν την θέση τους στους λευκούς….. μια γυναίκα όταν της υποδείχθηκε να πράξει έτσι και να παραχωρήσει την θέση της αρνήθηκε σθεναρά και δεν υπέκυψε

Όλη η μαύρη κοινότητα του Μοντγκόμερι την στήριξαν και έτσι άρχισε το κίνημα της μη βίας μέσω του μπουκοταζ των λεωφορείων με ηγέτη τον αιδεσιμότατο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και άλλους ιερείς της κοινότητας

Αμέσως ένας πόλεμος ξέσπασε εναντίον αυτού του κινήματος που ολοένα και μεγάλωνσε……. Όρος απαράβατος ήταν αυτό που έλεγε η βίβλος και ο Χριστός όπως πίστευε ακράδαντα ο Μάρτιν Λούθερ Κιγκ ……….. η βία δεν έχει θέση στο κίνημα μας

Αγαπάτε τα λευκά αδέλφια ………… απαντήστε στο μίσος τους με αγάπη … δείξετε το λάθος των τρόπων τους……………. Οι μασκοφόροι κάφροι της κουκλουξκλαν κτύπησαν το σπίτι του με χειροβομβίδα χωρίς ευτυχώς να τραυματιστεί το παιδί του και η γυναίκα του…….. πλήθος νέγρων μαζεύτηκαν έξω από το σπίτι του για συμπαράσταση με λοστούς όπλα ρόπαλα έτοιμοι για εκδίκηση

Μια σπίθα αρκούσε για να ξεσπάσει η πυρκαγιά του μίσος και η αιματοχυσία με τους πάνοπλους λευκούς αστυνομικούς να ξεκινήσει

Κλονίστηκε η πίστη του Κιγκ αλλά έμεινε σταθερός και κήρυξε άλλη μια φορά την πίστη του στη μη βία

Η βία από τους λευκούς επιχειρηματίες που έχαναν χιλιάδες δολάρια από το μπουκοτάζ που έβλεπαν τις ζημιές να αυξάνονται μεγάλωναν ολοένα και οι προβοκάτσιες συνεχίζονταν

Μασκοφόροι κάφροι έκαψαν το σπίτι ηγετικού μέλους τους κινήματος και χωρίς να μπορούσε να κάνει τίποτα κόχλαζε από μίσος την στιγμή που οι λευκοί πυροσβέστες απλά κάθονταν επιδεικτικά και χαιρέκακα έβλεπαν τις φλόγες να κατακαίει τα πάντα…..

Μίσος!!!!!!!! Το μίσος φούντωνε και μεγάλωνε ………………κοχλασμός ηφαίστιο για τους κάφρουςςςςς……………. Λέει στον ΜΛ Κιγκ ότι δεν πρόκειται να αντέξουμε… η βία θα ξεσπάσει….. δεν θα αντέξουμε πρέπει να απαντήσουμε στην βία με βία…………. Ο Μάρτιν Λούθερ Κιγκ παραθέτει ένα απόσπασμα από την βίβλο και λέει ότι η βία φέρνει μόνο βία και δεν πρόκειται να πέσουμε στο επίπεδο αυτό………….

Οι λευκοί επιχειρηματίες καταφέρνουν να εκδόσουν εντάλματα σύλληψης για όλα τα ηγετικά στελέχη του κινήματος ανάμεσα τους και λευκούς συμπαραστάτες με αυθαίρετες εωλες κατηγορίες………..

Σε όλη την χώρα υπάρχουν κινητοποιήσεις………… το θέμα δεν περιορίζεται φυσικά στο μπουκοτάζ των λεωφορείων………….. επιστολές συμπαράστασης καταφθάνουν από παντού και μια κλωστή κρατάει την οργή των μαύρων χωρίς όμως αυτή να σπάει από τον ηγέτη τους τον Κιγκ που εμμένει ακάθεκτος στις θέσεις της μη βίας

Κρίσιμες στιγμές και για το πώς πρέπει να απαντήσουν στην καφρίλα έκδοσης ενταλμάτων……….. να κρυφτούμε λέει ένας…………. Όχι απαντάει αυτός που ήταν έτοιμος να ξεσπάσει σε βία όταν του κάψαν το σπίτι…………. Μόνο οι εγκληματίες κρύβονται και εδώ δεν έχω τίποτα να κρύψω

Όλοι μαζί πορεύονται προς τον αστυνομικό σταθμό και «παραδίδονται» καταρρίπτωντας και φτύνοντας τους κάφρους μαλακισμένους εντολοδόχους των αφεντικάδων λευκών επιχειρηματιών ……………….. έχουν απογυμνωθεί τελείως

Λαική κατακραυγή σε όλη την χώρα που στηρίζει το κίνημα

Και η οποία ωθεί την τελική μάχη η οποία κερδίζεται στο ανώτατο δικαστήριο το οποίο ακυρώνει τους ρατσιστικούς  νόμους……………………………

Η πρώτη μάχη κερδίθηκε!!!!!!!! Και τελειώνει η ταινία με μια σουρεαλιστική σκηνή με τον ηθοποιό που υποδυόταν τον Μάρτιν Λούθερ Κιγκ να έρχεται στο σήμερα και να περπατάει στον δρόμο ανάμεσα σε λευκούς και μαύρους και την αστυνομία να ρίχνει ματιές στους νέγρους νέους…..

Δυστυχώς ο φασισμός κτυπά πάντα ύπουλα…. Ο Κιγκ ηγήθηκε του παναμερικανικού κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα και το πλήρωσε με την ζωή του αφού στις 4/4/1968 μια σφαίρα τον κτύπησε θανάσιμα πληρώνοντας με την ίδια του την ζωή τα πιστεύω του!!!!

Τιμή μόνο αξίζει σε αυτό τον άνθρωπο ο οποίος εφάρμοσε απολυτα αυτό που πίστευε……… μη βία……….. μακάρι να μπορεί να επέλθει αλλαγή χωρίς βία ειδικά όταν η βία είναι στην πρώτη γραμμή από την αντίπερα όχθη

δεν ξέρω πραγματικά αν μπορεί να απαντηθεί η βία με μη βία……… ο Κιγκ πίστευε σε αυτό γιατί θεωρούσε ότι αυτό έλεγε ο θεός του……… ο θεός του φυσικά στο τέλος αποδείκτικε ότι ήταν ακριβώς η πίστη του ανθρώπου στον αγώνα του και καμιά υπεράλμπρη ουράνια δύναμη δεν ενεμφανίστη μέσα σε λευκό φως …………..

όταν η οργή κοχλάζει…… όταν η αδικία κτυπάει και η οργή μεγαλώνει………. όταν η αδικία σε τσακίζει και χασκογελάει και σκοτώνει και καταστρέφει διαρκώς δεν ξέρω αν αρκεί η επίκληση της μη βίας

και αυτό σχετικό είναι………. όταν σε κτυπάνε πρέπει να απαντήσεις………. όποιος δοκιμάσει να σε κτυπήσει πρέπει να του καταγαμήσεις τα πάτερα τζαι να τον τσακκισεις……….. ο παράδεισος είναι τώρα και δεν χρειαζόμαστε μάρτυρες για μια άλλη ζωή

Τιμή στον Μάρτιν Λουθερ Κιγκ που έπαιρνε δύμαμη από  όλους αυτούς τους ανθρώπους που τον στήριζαν και που χωρίς αυτούς δεν θα ήταν και δεν θα καταφερνε τίποτα

Τιμή μόνο αξίζουν σε αυτούς τους ανθρώπους που μας δείχνουν έμπρακτα ότι ΤΙΠΟΤΑ   ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΈΝΑ

ΟΛΑ  ΜΑ ΟΛΑ  ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΤΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΛΗΘΙΝΑ

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=186000&ct=82&dt=06/01/2008

4.4.1968 – 40 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ

ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

ΣΤΑΘΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΗΣ | Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2008
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=186000&ct=82&dt=06/01/2008#ixzz0rofskCqt

Η ΣΦΑΙΡΑ ΕΠΛΗΞΕ ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ

Η σφαίρα που έπληξε θανάσιμα τον μαύρο ηγέτη Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το απόγευμα της 4ης Απριλίου 1968 στο μπαλκόνι του μοτέλ της Μέμφις του Τενεσί έφερε εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα από εκείνο που προσδοκούσαν οι ανώνυμοι οι οποίοι όπλισαν το χέρι του δολοφόνου του, ενός κοινού κακοποιού του Τζέιμς Ερλ Ρέι. Ηθελαν να πνίξουν το κίνημα των μαύρων της Αμερικής το οποίο είχε πάρει διαστάσεις τη δεκαετία του ’60, βγάζοντας από τη μέση τον άνθρωπο που είχε δώσει νέα δύναμη στον αγώνα τους και είχε επεκτείνει την πολιτική επιρροή του στον λευκό πληθυσμό, με συνθήματα εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ και υπέρ κοινωνικών μέτρων. Η δολοφονία του όχι μόνο δεν ανέκοψε τη δραστηριότητα των μαύρων για ίσα δικαιώματα με τους λευκούς συμπολίτες τους αλλά αντιθέτως προκάλεσε έκρηξη πρωτόφαντης αγωνιστικότητας του έγχρωμου πληθυσμού της Αμερικής, διεύρυνε το αγωνιστικό μέτωπό του και τελικά, σε λιγότερο διάστημα από δέκα χρόνια, ακύρωσε νόμους και ρατσιστικούς θεσμούς που είχαν κατεβάσει τον έγχρωμο πληθυσμό της Αμερικής στο επίπεδο του «πολίτη δίχως δικαιώματα».

Ηταν χαρισματική μορφή ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και θαυμάσιος ρήτορας. Γιος κληρικού, γεννημένος στην Ατλάντα της Γεωργίας τον Ιανουάριο του 1929, ακολούθησε τον εκκλησιαστικό δρόμο – τον μόνο που σχετικά ανενόχλητα μπορούσε να ακολουθήσει ένας μαύρος νέος στην καρδιά των ρατσιστικών Πολιτειών, αν και αργότερα πήγε στο πανεπιστήμιο και πήρε διδακτορικό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης. Το 1953, μόλις 24 ετών, ανέλαβε πάστωρ στην εκκλησία των Βαπτιστών του Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, μιας πόλης που έμελλε να σημαδέψει τη ζωή του. Την 1η Δεκεμβρίου του 1955 μια μαύρη γυναίκα, η Ρόζα Παρκς, συνελήφθη εντός λεωφορείου επειδή αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της σε λευκό άνδρα, όπως απαιτούσε ο διαβόητος Νόμος Τζιμ Κρόου που προέβλεπε ποινή ως και 10 ετών φυλάκιση για «παράβαση ανθρωπίνων και θεϊκών αρχών». Η αντίδραση του μαύρου πληθυσμού υπήρξε έντονη. Η κατάσταση έλαβε νέες διαστάσεις όταν τρεις μήνες αργότερα συνελήφθη για τον ίδιο λόγο η 15χρονη μαθήτρια Κλοντέτ Κάλβιν. Οι μαύροι αποφάσισαν – και σε αυτό πρωτοστάτησε ο Κινγκ – να κηρύξουν μποϊκοτάζ στις συγκοινωνίες. Ηταν το πρώτο μαζικό κίνημα οργανωμένης διαμαρτυρίας στην Αλαμπάμα το οποίο έμεινε στην πολιτική ιστορία των ΗΠΑ ως «μποϊκοτάζ λεωφορείων της Αλαμπάμα». Διήρκεσε 381 ημέρες και έληξε με θρίαμβο. Το Ανώτατο Δικαστήριο, στο οποίο είχαν προσφύγει οργανώσεις πολιτικών δικαιωμάτων της Νέας Υόρκης και της Μινεσότα, με μια ιστορικής σημασίας απόφαση έκρινε αντισυνταγματικά τα μέτρα απαγόρευσης των μαύρων στα μέσα συγκοινωνίας. Ηταν η αρχή.

Η επιτυχία της εκδήλωσης και οι δηλώσεις συμπαράστασης που άρχισαν να καταφθάνουν στο Μοντγκόμερι παρακίνησαν τον Κινγκ να ιδρύσει το 1957 συντονιστική επιτροπή αγώνων (των μαύρων), ονόματι «Διάσκεψη της Νότιας Χριστιανικής Ηγεσίας» (ACLC) η οποία έμελλε να γίνει το κύτταρο ανάπτυξης του «απελευθερωτικού κινήματος» των μαύρων και ο οδηγός των εκτός και εντός Κογκρέσου αγώνων τους. Στόχος του Κινγκ ήταν να δημιουργήσει μια «ηθική Αρχή» με βάση τις εκκλησίες και να οδηγήσει τους (μαύρους) πιστούς σε έναν «ήρεμο χωρίς βιαιότητες αγώνα για μεταρρυθμίσεις στα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα». Η φιλοσοφία του, σε αντίθεση με άλλες ομάδες εγχρώμων που αγωνίζονταν για τα ίδια δικαιώματα (Μαύροι Πάνθηρες, Αδελφότητα Αγωνιστών, Χ-Φαρακάντ κ.ά.) είχε ως πρότυπο την τακτική της μη βίας του Μαχάτμα Γκάντι, της Ινδίας, γι’ αυτό και επισκέφθηκε την οικογένειά του το 1959 – ένα ταξίδι που τον επηρέασε σε μεγάλο βαθμό. Αυτή η τακτική της «ανοχής της βίας με μη βία» προκάλεσε σοβαρό ρήγμα στο παναμερικανικό κίνημα των μαύρων.

Η δραστηριότητα του Κινγκ κέντρισε την προσοχή του αρχηγού του FBIΕντγκαρ Χούβερ. Με γραπτή εντολή του υπουργού Δικαιοσύνης Ρόμπερτ Κένεντι έδωσε διαταγή «να παρακολουθείται επί τακτικής βάσεως» ο Κινγκ καθ’ ότι στην οργάνωσή του «υπάρχει σε εξέλιξη διείσδυση κομμουνιστικών στοιχείων» και «να αποτραπεί η ανάδειξή του σε πολιτική μορφή». Πολλά χρόνια αργότερα αποκαλύφθηκε ότι είχε αναληφθεί ολόκληρη επιχείρηση συκοφάντησης και τρομοκράτησης του μαύρου ηγέτη και ότι «σε τουλάχιστον τέσσερις περιπτώσεις» πυρπόλησης εκκλησιών στις οποίες θα έκανε κήρυγμα οι δράστες ήταν «πρόσωπα (…) της άμεσης επιρροής» της ομοσπονδιακής αστυνομίας. Αυτά δεν τον επτόησαν, κάθε άλλο μάλιστα. Καθώς το πολιτικό κήρυγμά του – συνήθως στις εκκλησίες – συγκέντρωνε όλο και μεγαλύτερο ακροατήριο, ο Κινγκ τέθηκε επικεφαλής σε πορείες για να δοθεί το εκλογικό δικαίωμα στους μαύρους να έχουν την ίδια αμοιβή εργασίας με τους λευκούς και να διασφαλιστεί το «δικαίωμα (των μαύρων) να έχουν δικαιώματα». Τα περισσότερα από αυτά τα δικαιώματα έγιναν νόμοι, με αποκορύφωμα την έγκριση της Πράξης για τα Πολιτικά Δικαιώματα το 1964 και της Πράξης Εκλογικού Δικαιώματος το 1965.

Αλλά η μεγαλύτερη προβολή, εκείνο που καθιέρωσε τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ως ηγέτη στο παναμερικανικό κίνημα των μαύρων ήταν η ιστορική πορεία στην Ουάσιγκτον, στις 23 Αυγούστου του 1963. Επικεφαλής έξι αντιρατσιστικών οργανώσεων που συγκρότησαν στρατιά 250.000 ανδρών και γυναικών μαύρων αλλά και αρκετών χιλιάδων λευκών, η μεγαλύτερη στην ιστορία της Ουάσιγκτον δημόσια εκδήλωση κατέκλυσε τον απέραντο χώρο μπροστά από το Μνημείο του Λίνκολν, προβάλλοντας το αίτημα για κατάργηση κάθε ρατσιστικού μέτρου και κοινωνική απελευθέρωση των εγχρώμων, για δικαίωμα των μαύρων μαθητών να πηγαίνουν σε δημόσια σχολεία, για κατώτερο μεροκάματο 2 δολαρίων, για αυτοδιοίκηση της κοινότητας της Ουάσιγκτον – η οποία τότε, έγχρωμη στην πλειονότητά της, βρισκόταν υπό τη διοίκηση προσώπου που διόριζε το Κογκρέσο κτλ. Η μεγάλη μαύρη προσωπικότητα του λυρικού πανθέου Μάριον Αντερσον ηλέκτρισε τα πλήθη, ψάλλοντας παραλλαγή του εθνικού ύμνου, και ο Μαρτιν Λούθερ Κινγκ εξεφώνησε τον περίφημο λόγο του «Εχω ένα όνειρο» (Ι have a dream), ο οποίος θεωρείται ισάξιος της ιστορικής ομιλίας του Αβραάμ Λίνκολν στο Γκέτισμποργκ. Ας σημειωθεί ότι ο τότε πρόεδρος Τζον Κένεντι ήταν αντίθετος στην πορεία, πιστεύοντας ότι αυτή θα υπονόμευε τη δική του πολιτική για (περιορισμένα) αντιρατσιστικά μέτρα, αλλά μετέβαλε γνώμη όταν διαπίστωσε τον όγκο του πλήθους. Εναν χρόνο αργότερα ο Κινγκ έλαβε το Βραβείο Νομπέλ για τους «αγώνες του υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Ηταν μόλις 35 ετών, ο νεότερος κάτοχος Βραβείου Νομπέλ.

Δεν περιορίστηκε όμως μόνο στα δικαιώματα των μαύρων ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Από το 1965 άρχισε να αμφισβητεί τον ρόλο των ΗΠΑ στο Βιετνάμ και στην ομιλία του σε εκκλησία της Νέας Υόρκης, στις 4 Απριλίου του 1967, ακριβώς έναν χρόνο πριν από τη δολοφονία του, κατήγγειλε ότι η Αμερική«βρίσκεται στο Βιετνάμ ως κατακτητής, για να μεταβάλει τη χώρα σε αποικία της», γεγονός που προκάλεσε την οργή του περιοδικού Time και τηςWashington Post. Ο βιογράφος του Taylor Branch υποστηρίζει ότι η στάση του απέναντι στον πόλεμο του Βιετνάμ «ίσως να μην όπλισε το χέρι του δολοφόνου, ασφαλώς όμως βοήθησε στο να πατήσει τη σκανδάλη».
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=186000&ct=82&dt=06/01/2008#ixzz0rofEir9E

http://www.eek.gr/default.asp?pid=947&la=1

 

 

1968: Η ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕ ΤΟN ΚΟΣΜΟ
Το κίνημα στις ΗΠΑ
Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

Tο 1968, πριν 40 χρόνια, είναι μια ιστορική χρονιά για το παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα. Aν και έμβλημά του είναι ο Γαλλικός Mάης και η Άνοιξη της Πράγας, ωστόσο δεν περιορίζεται σε αυτές της δυο περιοχές. Ήταν ένα παγκόσμιο κίνημα που αγκάλιαζε ένα μεγάλο μέρος του κόσμου, και μάλιστα τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.Aπό το Bιετνάμ ως το Mπουένος Άϋρες όλος ο κόσμος συγκλονιζόταν από ένα νέο κίνημα της νεολαίας και της εργατικής τάξης.
Σε προηγούμενο φύλλο της Νέας Προοπτικής παρουσιάσαμε την επίθεση Τετ στο Βιετνάμ. Η Βιετναμέζικη επανάσταση και τα κινήματα διαμαρτυρίας σε όλο τον κόσμο έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην επαναστατική αφύπνιση των φοιτητών και των εργατών.
Συνεχίζουμε το αφιέρωμά μας με το κίνημα στις ΗΠΑ, όπου οι συνθήκες δεν είναι λιγότερο εκρηκτικές. Στο κέντρο του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, το κίνημα κατά του πολέμου στο Bιετνάμ ενώνεται με την πάλη κατά του ρατσισμού και για τα ζητήματα της εργατικής τάξης.

H δολοφονία του μαύρου ηγέτη Μάρτιν Λούθερ Κινγκ τον Aπρίλιο του 1968 είναι ένα από τα γεγονότα που έχουν χαραχτεί στην ιστορία.]

 

 

Ήταν 4 Απριλίου του 1968 όταν ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ έπεφτε νεκρός από τις σφαίρες ενός εκτελεστή στο Μέμφις του Τεννεσί. Εκεί είχε πάει για να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε μια απεργία βασικά μαύρων εργατών, οι οποίοι ζητούσαν να μπορούν να είναι μέλη συνδικάτου.

Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, ο αμερικανικός καπιταλισμός έχει προσπαθήσει να ενσωματώσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ως έναν «μεγάλο Αμερικανό». Στη δεκαετία του 80 μάλιστα, η επέτειος του θανάτου του έγινε εθνική εορτή και τα αμερικανικά αστικά μέσα προσπαθούν να αποδείξουν πως το ιδεαλιστικό του όραμα περί φυλετικής αρμονίας έχει προχωρήσει περισσότερο από όσο και ο ίδιος ο Κινγκ θα ονειρευόταν.

Μιλώντας για τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είναι αδύνατο να μην σκεφτούμε τη δολοφονία ενός άλλου μαύρου, του Μάλκομ Χ, ο οποίος ήταν πιο «εξτρεμιστής» για τον αμερικάνικο καπιταλισμό. Επίσης είναι αδύνατο να μην συγκρίνουμε τους δυο αυτούς χαρισματικούς ηγέτες.

Οι διαφορές ξεκινούν πρώτα απ’ όλα από τις οικονομικές συνθήκες και το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσαν καθώς και από το «πανεπιστήμιο» που ο καθένας τελείωσε. Ο Μάλκομ Χ «αποφοίτησε» στους δρόμους του Χάρλεμ, ενώ ο Κινγκ από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης με διδακτορικό φιλοσοφίας.

Σε αντίθεση με τον Μάλκομ Χ, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ποτέ δεν έσπασε από την αντίληψη της μη βίας -αν και προς το τέλος της ζωής του πολλές δηλώσεις του δείχνουν ότι άρχιζε να συνειδητοποιεί τα όρια της πολιτικής αυτής. Παρόλα αυτά, η δολοφονία του οδήγησε σε ένα κύμα εξεγέρσεων μέσα στις πόλεις (σαράντα στον αριθμό) σε μόλις δεκαπέντε μέρες. Επίσης κάποιες από τις απόψεις του είχαν αρχίσει να συγκλίνουν με τις απόψεις του Μάλκομ και από πολλές απόψεις η κριτική του για την αμερικάνικη κοινωνία και κυβέρνηση ήταν πολύ πιο ριζοσπαστική από αυτή που είχε διατυπώσει στη δεκαετία του 50 ή στις αρχές του 60.

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ήταν το «αποδεκτό» πρόσωπο της πάλης των μαύρων στις ΗΠΑ και ο ρήτορας της περιβόητης ομιλίας το 1963 «Έχω ένα όνειρο». Ωστόσο, μέσα σ’ ένα κλίμα γενικευμένης ριζοσπαστικοποίησης από το 1965 και μετά, εμφανίζεται μια νέα γενιά μέσα στα γκέτο των μεγαλουπόλεων που θεωρεί τον Κινγκ ξεπερασμένο ή ως τη μοντέρνα εκδοχή του «Μπάρμπα Θωμά». [πρόκειται για τη γενιά που λίγο μετά θα δημιουργήσει τους Μαύρους Πάνθηρες].

Το 1965 μετά την ήττα της καμπάνιας για δικαιώματα ψήφου, τις δυο ρατσιστικές δολοφονίες που τη συνόδευσαν και τις βάρβαρες επιθέσεις των αστυνομικών εναντίον των διαδηλωτών, για πολλούς ο Κινγκ και η οργάνωσή του ήταν τελειωμένη υπόθεση.
Το βασικό λάθος του Κινγκ ήταν ο πασιφισμός του μπροστά στη βία ενός ρατσιστικού κράτους καθώς και η επιμονή του στη μεταρρύθμιση του υπάρχοντος συστήματος. Οι δυο αυτές ιδέες συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους και δεν οδηγούν πουθενά. Οι διαδηλώσεις που οργάνωνε ο Κινγκ, είχαν περιορισμένα μονάχα αποτελέσματα. Μπορούσαν να εξαλείψουν τις χειρότερες μορφές ρατσισμού, όπως το νόμο Τζιμ Κρόου, με κόστος ανάπηρους ή και νεκρούς διαδηλωτές και αγωνιστές. Σήμερα, 40 χρόνια μετά ο καπιταλισμός άλλαξε; Μήπως οι μαύροι ζουν καλύτερα στις ΗΠΑ;

Aυτό μπορεί να αληθεύει για μια σημαντική μεσαία τάξη μαύρων. Στο Χάρλεμ όμως, όπου μεγάλωσε ο Μάλκομ Χ και σε άλλες παρόμοιες περιοχές των ΗΠΑ, ο μέσος όρος ζωής είναι μικρότερος απ’ αυτόν ενός κατοίκου στο Μπαγκλαντές. Το όνειρο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ σίγουρα δεν πραγματοποιήθηκε.

Παρόλα αυτά όμως, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ήταν πάντα έτοιμος να οργανώσει ένα μαζικό κίνημα για τα ιδεώδη που πίστευε, ενώ, π.χ. το Έθνος του Ισλάμ στο οποίο ανήκε ο Μάλκομ Χ, έως ότου έσπασε, απείχε από τη μαζική δράση. Επίσης όπως στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Μάλκομ Χ άρχιζε να αναθεωρεί πολλές από τις απόψεις του, το ίδιο συνέβη και με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Ενώ ποτέ δεν έσπασε ουσιαστικά από τον πασιφισμό και το ρεφορμισμό, τα τελευταία δυο χρόνια της ζωής του αναπροσανατόλισε την πολιτική του προς την εργατική τάξη και τους αντιϊμπεριαλιστικούς στόχους.

Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση Κένεντι είχε πιέσει τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, να αποστασιοποιηθεί από ένα σύμβουλό του, τον Λέβισον, ο οποίος ήταν προσωπικός φίλος του Κινγκ αλλά και μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αμερικής, για να μην τον θεωρούν «Κομμούνι». Επίσης από τα μέσα του 1965 ο Κινγκ αρχίζει να ασκεί έντονη κριτική στον πόλεμο του Βιετνάμ και στις αρχές του 1967 ήρθε σε ανοιχτή ρήξη με τις φιλοϊμπεριαλιστικές δυνάμεις μέσα στο κίνημά του. Σιγά σιγά οι φιλελεύθεροι στην Αμερική αρχίζουν να αποστασιοποιούνται από τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

Η ρήξη του με τους φιλελεύθερους εκτείνονταν από το ζήτημα του Βιετνάμ ως τις εξεγέρσεις των μαύρων μέσα στις πόλεις, τις οποίες όμως θεωρούσε «άστοχες και αντιπαραγωγικές». Από το 1965 και μετά ο Κινγκ ταυτιζόταν με την οργή της απόκληρης νεολαίας μέσα στις πόλεις και θεωρούσε μάλιστα ότι οι εξεγέρσεις «προκλήθηκαν από τους καλούς, ευγενικούς, ήπιους λευκούς μετριοπαθείς που ενδιαφέρονται για οτιδήποτε άλλο εκτός της δικαιοσύνης».

Όπως είπαμε παραπάνω, στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Μάλκομ Χ είχε αναθεωρήσει αρκετές ιδέες του και είχε καταλήξει στο ότι ο ρατσισμός που αντιμετώπιζαν οι μαύροι συνδέονταν άμεσα με τον καπιταλισμό. Σε σχεδόν παρόμοια συμπεράσματα φαίνεται να είχε καταλήξει και ο Κινγκ προς το τέλος της ζωής του, στην πραγματικότητα από το 1966. Είχε αναγνωρίσει ότι το να κερδίσουν οι μαύροι πλήρη δικαιώματα ήταν πια ανεπαρκές και ότι το κίνημα θα έπρεπε να κινητοποιήσει αρκετά διαφορετικούς ανθρώπους γύρω από νέους στόχους.

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ήθελε να στρέψει την προσοχή του κινήματος στις αποκρουστικές συνθήκες στέγασης των μαύρων εργατών στο Βορρά. Mετακόμισε σ’ ένα διαμέρισμα μιας φτωχογειτονιάς, απ’ όπου ξεκίνησε μια καμπάνια για ένα νέο στεγαστικό νόμο και σημαντική αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης. Η απάντηση των λευκών αντιδραστικών και της αστυνομίας σ’ αυτή την καμπάνια ήταν απίστευτα βίαιη, όπως φάνηκε όταν επιτέθηκαν σε μια διαδήλωση που ηγούνταν ο Κινγκ.

Αυτή η εμπειρία έδειξε στον Κινγκ ότι δεν πρόκειται να φέρει κανένα αποτέλεσμα απλά η αναφορά στις «δημοκρατικές παραδόσεις της Αμερικής». Την ίδια στιγμή βέβαια δεν έβλεπε ακόμα την αναγκαιότητα για οργανωμένη αυτοάμυνα, ούτε είχε συνειδητοποιήσει τους περιορισμούς που εμπεριείχαν οι μεταρρυθμίσεις, ακόμα και οι πιο ριζοσπαστικές. Τέλος, έμεινε έκπληκτος και σοκαρισμένος από την άθλια κατάσταση που επικρατούσε στα γκέτο του Σικάγο, αλλά την ίδια στιγμή οδηγούνταν πιο κοντά σε μια πιο ταξική κατανόηση του συστήματος που είχε δημιουργήσει τα γκέτο και τις παραγκουπόλεις.

Η πρώτη και ανολοκλήρωτη προσπάθεια ρήξης με τους ίδιους τους ιδεολογικούς περιορισμούς του ήταν σίγουρα η προσπάθεια δημιουργίας ενός εθνικού Κινήματος των Φτωχών. Όταν ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δολοφονήθηκε, αυτό το κίνημα μόλις έκανε τα πρώτα του βήματα και δεν κατάφερε να επιβιώσει μετά το θάνατο τού ηγέτη του. Το βασικά χαρακτηριστικά αυτού του κινήματος ήταν οι εξωκοινοβουλευτικές διαμαρτυρίες, το αίτημα για μια μεγάλη επέκταση των δαπανών για το κράτος πρόνοιας καθώς και η αντίθεσή του στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Η προσπάθεια δημιουργίας ενός τέτοιου κινήματος εξηγεί, ίσως, πολλά περισσότερα για τους πραγματικούς λόγους της δολοφονίας του Κινγκ, πέρα από τον παρανοϊκό αντικομουνισμό του αμερικάνικου κράτους και του FBI. Το ζητούμενο δεν είναι απλά ο «απλός» και σίγουρα υπαρκτός αντικομουνισμός του αμερικάνικου καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού, που κατά πάσα πιθανότητα ήταν πίσω από τη δολοφονία του, αλλά το γεγονός ότι αυτός ο χαρισματικός ηγέτης, που στρέφονταν ολοένα και πιο αριστερά, ήταν έτοιμος να τεθεί επικεφαλής ενός πολυφυλετικού, ταξικού κινήματος κατά της φτώχειας και της ανισότητας, που προκαλούνται από τον ίδιο τον καπιταλισμό.

Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που ο αμερικάνικος καπιταλισμός φοβόταν τον Κινγκ. Άλλωστε, σε όλη του την ιστορία, ο αμερικάνικος καπιταλισμός δεν άφησε ποτέ να αναπτυχθούν μαζικές οργανώσεις που θα πάλευαν συνειδητά εναντίον της πραγματικότητας που μας έχει επιβάλλει ο ίδιος ο καπιταλισμός.

Oι κύριοι περιορισμοί που εμπόδιζαν την πολιτική εξέλιξη του Κινγκ ήταν σίγουρα ο Χριστιανισμός και η πολιτική της μη βίας. Δεν κατάφερε να δημιουργήσει μια συνεκτική και ενιαία οργανωμένη δύναμη, η οποία θα μπορούσε να επιβιώσει μετά το χαμό του. Παρόλα αυτά η συνεισφορά του στο συνολικό κίνημα και στο κίνημα του 1968 είναι αδιαμφισβήτητη. Αν και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δεν ήταν Μαρξιστής, το κίνημα διαμαρτυρίας που ηγήθηκε ήταν ένα επαναστατικό κίνημα, το μεγαλύτερο στην αμερικάνικη ιστορία. Τόσο ο Κινγκ όσο και ο Μάλκομ Χ είχαν σημαντικά στοιχεία για τα οποία τους τιμούμε, αλλά και πολλές αδυναμίες. Σήμερα πρέπει να εκτιμήσουμε κριτικά την κληρονομία τους (όπως και αυτή των Μαύρων Πανθήρων) ως μέρος της πάλης μας για ένα μαζικό εργατικό κίνημα και ιδιαίτερα για την Αμερική ένα πολυφυλετικό επαναστατικό κόμμα, που θα παλεύει για μια κοινωνία χωρίς εξαθλίωση, καταπίεση και ταπείνωση.

Aρ. Mα.

Επαναreloaded..Η αρχαία ελληνική δημοκρατία, ο Καστοριάδης ο δολοφόνος κορκονέας οι δικαστές, η αμφισβήτηση, η ουσία της Δημοκρατίας

 

Η αρχαία ελληνική δημοκρατία ο Καστοριάδης ο δολοφόνος κορκονέας οι δικαστές, η αμφισβήτηση, η ουσία της Δημοκρατίας

https://osr55.wordpress.com/2008/12/07/

Δεκεμβρίου 7, 2008…1:28 μμ

Το κράτος δολοφονεί! Νεκρό 15χρονο παιδί από σφαίρες αστυνομικών- video φωτό-κατάθεση φονιά 20/12/08

http://news.ert.gr/el/ellada/koinonia/41761-enoxos-epi-to-dysmenestero-o-korkoneas

Ένοχο για ανθρωποκτονία από πρόθεση με άμεσο δόλο έκρινε το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Άμφισσας τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα για τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου το Δεκέμβριο του 2008, στα Εξάρχεια. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι δεν του αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικά. Ο Κορκονέας πλέον αντιμετωπίζει τα ισόβια δεσμά, καθώς η απόφαση του δικαστηρίου υιοθέτησε την πρόταση του εισαγγελέα για μετατροπή της κατηγορίας της πρόθεσης από ενδεχόμενο σε άμεσο δόλο.

Στην απόφαση μειοψήφησε η πρόεδρος του δικαστηρίου, ένας δικαστής κι ένας ένορκος. Εξάλλου ένοχο για απλή συνέργεια στην ανθρωποκτονία, έκρινε το δικαστήριο κατά πλειοψηφία το δεύτερο ειδικό φρουρό Βασίλη Σαραλιώτη. Στην απόφαση μειοψήφησε ένας ένορκος που έκρινε ότι θα έπρεπε να αθωωθεί λόγω αμφιβολιών. Ούτε στο Σαραλιώτη αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά με πλειοψηφία των ενόρκων 4-3.

Πηγή: ΝΕΤ 105,8

Έχω πρόθεση μέσα στις επόμενες μέρες να κάνω ένα αφιέρωμα στον Κορνήλιο Καστοριάδη, αυτό τον αιρετικό με όλους ανεξαιρέτως άνθρωπο με αφορμή μια πολύ σημαντική παρουσίαση του στο Λεωνίδιο η οποία υπάρχει και στο you tube μέσω της εκπομπής της ΕΤ1 Παρασκήνιο

http://www.youtube.com/watch?v=iOizbrkEr24&feature=watch_response_rev

και η οποία απομαγνητοφωνήθηκε και έγινε βιβλίο που κυκλοφόρησε το 1999 από τις εκδόσεις ύψιλον

http://www.scribd.com/doc/38886872/38880708-%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%BD%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%97-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1

όπου ο Καστοριάδης αποδεχόμενος τον όρο περί πολίτη του Αριστοτέλη ο οποίος στην σελίδα 11 του βιβλίου του με αφορμή και την ύπαρξη της δουλείας στην Πόλη των Αθηναίων (λέει) γράφει:

«Δουλεία υπήρξε ασφαλώς. Υπήρχε συγκεκριμένη αντίληψη για το ποιο είναι και ποιο πρέπει να είναι το πολιτικό υποκείμενο, δηλαδή ο πολίτης ως άτομο που οφείλει και μπορεί να μετέχει «κρίσεως και αρχής». (Ο Αριστοτέλης απ τον οποίο προέρχεται η φράση αυτή προτάσσει την «κρίση» δηλαδή την συμμετοχή στην δικαστική εξουσία, της «αρχής» δηλαδή της συμμετοχής στην κυβέρνηση κι αυτό γιατί στην Αθήνα του τετάρτου αιώνα στο καθεστώς που γνωρίζει και μέσα στο οποίο ζει ο ίδιος

Η δικαστική εξουσία τείνει πράγματι να γίνει η πρώτη, γιατί έχει τη δυνατότητα να επικυρώσει ή να αναιρέσει στην πράξη ακόμα και αποφάσεις της Εκκλησίας (σημείωση δική μου, εννοεί του Δήμου δηλαδή των αθηναίων πολιτών;)

Πρόκειται φυσικά για λαικά και όχι για επαγγελματικά δικαστήρια.»

Πιο κάτω στην σελίδα 26 αναλύοντας το πώς ο δήμος δηλαδή οι πολίτες ασκούν την εξουσία τους λέει:

« Την ασκεί ως άμεση δημοκρατία, δηλαδή χωρίς «αντιπροσώπους» ,

Μια εκ των προυπόθεσεων λέει ο Καστοριάδης για να υπάρχει δημοκρατία είναι ο δήμος να είναι αυτόδικος

«Αυτόδικος, σημαίνει ότι τα δικά της δικαστήρια αποφασίζουν για  όλες τις αμφισβητήσεις που είναι δυνατόν να προκύψουν. Πρέπει να υπογραμμιστεί στο σημείο αυτό ότι τα δικαστήρια στην Αθήνα δεν ήταν επαγγελματικά. Οι δικαστές ήταν κληρωτοί. Η ιδέα επαγγελματία δικαστή θα φαινόταν σε ένα αρχαίο έλληνα εξωφρενική.

Από τις 30.000 ενηλίκους αθηναίους κληρώνονταν κάθε χρόνο 6.000 ενδεχόμενοι δικαστές με ένα πολύπλοκο σύστημα το οποίο διαρκώς βελτιωνόταν με σκοπό να εξαλειφθεί κάθε δυνατότητα απάτης παρέμβασης ή επηρεασμού των 501, 1001 ή 1501 οι οποίοι αναλόγως της περιπτώσεως απάρτιζαν το συγκεκριμένο δικαστήριο.»

Και κάτι πολύ σημαντικό από τα χείλη του Καστοριάδη ο οποίος γράφει:

«Ο Αριστοτέλης (του οποίου ειρήσθω εν παρόδω οι πολιτικές ιδέες έχουν εμπνεύσει πολλές ανοησίες στους διάφορους σχολιαστές) λέει αναφερόμενος στην εποχή τους:

«Απάντων γαρ αυτόν πεποίηκεν ο δήμος κύριον, και πάντα διοικείται ψηφισμασιν και δικαστηρίοις εν οις ο δήμος έστιν ο κρατών. Και γαρ αι της βουλής κρίσεις εις τον δήμον εληλύθασιν. Και τούτο δοκούσι ποιείν ορθώς ευδιαφθορώτεροι γαρ [οι] ολίγοι των πολλών εισιν και κέρδει και χάρισιν.

Αθηναίων Πολιτεία XLI,2

[Διότι ο δήμος έγινε ο ίδιος κύριος των πάντων και τα πάντα διοικεί με τα ψηφίσματα και με τα δικαστήρια όπου ο ίδιος κατέχει την εξουσία. Πράγματι και οι αποφάσεις που ήταν άλλοτε στην αρμοδιότητα της βουλής περιήλθαν στα χέρια του δήμου. Και σ αυτό φαινεται να χουνε πράξει σωστά, διότι ευκολότερα διαφθείρονται με τα κέρδη και με τις χάριτες οι ολίγοι παρά οι πολλοί]

Δοκούσιν ποιείν ορθώς: ο Αριστοτέλης ο μόνος φιλόσοφος με φρόνηση δεν λέει ότι ο λαός είναι αδιάφθορος. Πιστεύει ότι μπορεί να διαφθαρεί με τις χάριτες και με τα οφέλη (ή με τις προεκλογικές υποσχέσεις) λέει όμως ότι διαφθείρεται δυσκολότερα από τους ολίγους: ευδιαφθορώτεροι γαρ [οι] ολίγοι των πολλών εισιν και κέρδει και χάρισιν.»

Όταν οι άνθρωποι είναι αληθινά ελεύθεροι πρώτα και κύρια νοητικά και μακριά από προκαταλήψεις φόβους και δεισιδαιμονίες και ελεύθεροι σωματικά δηλαδή χωρίς κίνδυνο να γίνουν δούλοι κυριολεκτικά τότε σύμφωνα με την Αριστοτέλεια λογική οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να είναι πολίτες δηλαδή να αποφασίζουν για το καλό της πόλης τους

Και πως γίνεται αυτό;  Μετέχοντας κρίσεως και αρχής δηλαδή συμμετοχής τους στην δικαστική εξουσία και στις πολιτικές αποφάσεις

Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι ο Καστοριάδης σε καμιά απολύτως περίπτωση δεν εξιδανικεύει και δεν  θεωρεί την αρχαία ελλάδα ως πρότυπο.

Στην σελίδα 6 του βιβλίου (λέει) γράφει :

«Θα ήθελα στο σημείο αυτό να ξεκαθαρίσω ευθύς εξ αρχής την θέση μου, ώστε να αρθεί κάθε ενδεχόμενο παρεξήγησης. Δεν βλέπω όπως νομίζω ότι και κανείς δεν μπορεί να δει εκτός αν είναι τελείως φαντασιόπληκτος ή προγονόπληκτος την αρχαία Ελλάδα ως πρότυπο το οποίο θα αρκούσε να το αντιγράψουμε για να βρούμε την ελευθερία την δικαιοσύνη την ισότητα και παν το αγαθόν.

Η αρχαία Ελλάδα δεν είναι πρότυπο, ούτε μοντέλο προς μίμηση, όπως άλλωστε δεν μπορεί να είναι κανένα ιστορικό έργο σε οποιονδήποτε τομέα. Θεωρώ όμως ότι μπορεί να λειτουργήσει για μας σαν γονιμοποιητικό σπέρμα, δεδομένου ότι μας επιτρέπει να δούμε εν τη γενέσει τους πληθώρα στοιχείων πάντοτε επίκαιρων – μπορεί και πρέπει να είναι για μας κέντρισμα έμπνευση και πηγή ιδεών.»

Τι είναι όμως κατά τον Καστοριάδη αυτό που κάνει άξιο μελέτης την αρχαία ελληνική δημοκρατία η οποία όπως την ορίζει αποτελεί γονιμοποιητικό σπέρμα;

Συνεχίζει στην σελίδα 7:

«Το εξαιρετικό και μοναδικό φαινόμενο που παρατηρείται στην αρχαία Ελλάδα προϋπόθεση και αποτέλεσμα μιας άλλης θεώρησης του κόσμου (όπως θα αναπτύξω στη συνέχεια) είναι η αμφισβήτηση της παράδοσης : η κοινωνία δεν μένει προσκολλημένη στους παραδοσιακούς θεσμούς σ αυτό που βρήκαμε απ τους πατεράδες μας, στον λόγο και τις εντολές του Ιεχωβά ή σε οποιαδήποτε άλλη εξωτερική και εξωκοινωνική αρχή και πηγή θέσμισης.

Θέτει υπό αμφισβήτηση τους παραδοσιακούς θεσμούς αφ ενός μεν ως νόμους με την στενή και τρέχουσα σημασία του όρου δηλαδή νόμους πολιτικούς νόμους συνταγματικούς νόμους καταστατικούς της πολιτικής κοινότητας νόμους που απαντούν άπαξ δια παντός στο ερώτημα: ποιος άρχει; (βασιλιάς και αριστοκράτες όπως κατά την παράδοση, ή δήμος σύμφωνα με τη νέα θέσμιση; ) αφ ετέρου δε ως κοινωνικές παραστάσεις (εικόνες) του κόσμου, δηλαδή θεσμισμένες παραστάσεις με τις οποίες γαλουχούνται τα παιδιά και μαθαίνουν εξ απαλότατων ονύχων τι είναι καλό τι είναι κακό, τι είναι κόσμος για ποιο πράγμα αξίζει να ζει κανείς ή να πεθαίνει.

Την διττή αυτή αμφισβήτηση των κληρονομημένων θεσμών έχουμε φθάσει σήμερα να την θεωρούμε κατά κάποιο τρόπο ως αυτονόητη. Έχουμε φθάσει επίσης να θεωρούμε αυτονόητες ορισμένες ιδέες που διέπουν την κοινωνική οργάνωση εν γένει και οπωσδήποτε την δική μας συγκεκριμένη κοινωνική οργάνωση όπως η ιδέα της κοινωνικής ή και απλώς δικαιοσύνης  η ιδέα της ισότητας κλπ

Εκείνος που πιστεύει ότι οι ιδέες αυτές ως ρυθμιστικές σημασίες της κοινωνικής ζωής είχαν τεθεί και ισχύσει παντού και πάντοτε απατάται βαθύτατα. Εάν θεωρήσουμε την ανθρώπινη ιστορία στο σύνολο της θα διαπιστώσουμε ότι ουδέποτε και ουδαμού ετέθησαν ουδέποτε και ουδαμού ίσχυσαν εκτός από δύο εξαιρέσεις: την αρχαία Ελλάδα κατά πρώτον και πολύ αργότερα την Δυτική Ευρώπη και τις κοινωνίες που επηρεάστηκαν απ αυτήν.»

 

Εν ολλίγοις ο Καστοριάδης λέει και συμφωνώ απόλυτα μαζί του, ότι η μέγιστη αξία της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας είναι η ΑΡΧΗ της ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ

Της αμφισβήτησης πρώτα και κύρια της εξουσίας………

ποιος άρχει;

Και ποια η νομιμοποιήση του, δηλαδή ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο άρχει ο τάδε θεσμός και όχι ο άλλος;

Η αμφισβήτηση της εξουσίας και των «παραδοσιακών» θεσμών είναι η ουσία της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας.

Αυτό είναι που την κάνει τόσο σπουδαία…

Σήμερα το σπέρμα αυτό της αμφισβήτησης είναι σχεδόν νεκρό στις κοινωνίες μας τις τάχα δημοκρατικές

Παντού μιλάνε για δημοκρατία χωρίς να τίθεται καν το ερώτημα αν όντως αυτό το  σύστημα είναι όντως δημοκρατία

Από τον μικρότερο δημοσιογραφίσκο μέχρι τον μεγαλύτερο πολιτικάντη δεν τίθεται καν η αμφισβήτηση ότι αυτό που ισχύει σήμερα είναι όντως δημοκρατία

Τους είναι εξωφρενικό να τίθεται καν αυτό το ερώτημα, δεν μπορούν καν να το συλλάβουν ως ερώτημα

Θεωρούν δεδομένο και δεν αμφισβητούνται οι θεσμοί

Υπάρχουν πάρα πολλά σημαντικά στοιχεία που θα ήθελα να θίξω για αυτό το πολύ σημαντικό βιβλίο με την παρουσίαση του Καστοριάδη και σε σχέση και με άλλα πολύ σημαντικά στοιχειά που οι σύγχρονοι ελληνορθόξοι αγνοούν παντελώς

Τα λεγόμενα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη είναι η μέγιστη πολιτική και όχι μόνο ανοησία

Αφού αν αυτοί που την λένε χρησιμοποιούν το πρώτο συνθετικό ελληνικό με την έννοια της δημοκρατίας όπως αυτή λειτούργησε στην αρχαία Ελλάδα τότε το δεύτερο συνθετικό είναι το παντελώς αντίθετο της

Κάποια σημεία από το βιβλίο

Σελίδα 15:

Β. Κεντρική για την αρχαία ελληνική σύλληψη είναι η ιδέα του Χάους. Για τον Ησίοδο (Θεογονία στίχος 116) το σύνολο όντων (θεοί και άνθρωποι «πράγματα», «φαινόμενα» και «δυνάμεις») γεννιέται από το χάος δηλαδή από το τίποτα, το κενό, το μηδέν (χαίνω):  η τοι μεν πρώιστα Χάος γένετ΄. Αυτό το Χάος δεν έχει σχέση με την πολύ μεταγενέστερη έννοια του χάους ως συμφυρμού, κυκεώνα, γενικευμένης α-ταξίας. Εντούτοις όμως στην ίδια την Θεογονία υπάρχει ένα έσχατο μέρος ή βάθος μια ανάποδη του κόσμου που είναι Χάος με την μεταγενέστερη έννοια: ο ποιητής του δίνει συμβατικά και συμβολικά το όνομα Τάρταρος (στίχοι 717-720, 722-723, 724-730, 731-735). Οι «ρίζες» του κόσμου –«της γης και της στείρας θάλασσας»- βγαίνουν απ αυτό το τεράστιο κιούπι, που το στόμα του το ζώνει «τριπλή νύχτα». Οι «ρίζες» του κόσμου-κόσμος=τάξη-, η «άλλη του όψη» είναι αυτός ο τερατώδης χώρος. Σε τούτη μόνο την όψη (όπου ζούμε και εμείς) βασιλεύει –προς το παρόν- ο Ζευς και την κάνει να είναι κατά κάποιο τρόπο κόσμος.

Η ουσία:

Γ. Ο κόσμος δεν είναι καμωμένος για τους ανθρώπους ούτε ενδιαφέρεται γι αυτούς.

Γενικότερα σύμφωνα με την αρχαία ελληνική αντίληψη για την ζωή δεν υπάρχει καμιά υπερβατική εξωκοσμική δύναμη που να ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους, ακόμα λιγότερο να τους «αγαπάει».

Οι θεοί επεμβαίνουν μόνο αν κάποιος τους ζημιώσει ή ασεβήσει εις βάρος τους κλπ. Εξάλλου και οι ίδιοι οι θεοί δεν είναι παντοδύναμοι, υπόκεινται σε μια απρόσωπη Μοίρα, η οποία έφερε πρώτα τον Ουρανό έπειτα τον Κρόνο κι έπειτα τον Δία. Ο Προμηθέας στην ομώνυμη τραγωδία του Αισχύλου μηνύει στον Δία μέσω του αγγελιαφόρου του Ερμή ότι:

Νέον νέοι κρατείτε και δοκείτε δη

Ναίειν απενθή πέργαμ ουκ εκ των δ΄εγώ

Δισσούς τυράννους εκπεσόντας ησθόμην;

Τρίτον δε τον νυν κοιρανούντα επόψομαι

Αίσχιστα και τάχιστα

 

[Νέοι, νέαν εξουσία κατέχετε και νομίζετε

Πως κατοικείτε απροσπέλαστα απ τον πόνο παλάτια μήπως

Δεν είδα

Μέχρι τώρα την καθαίρεση δύο τυράννων;

Έτσι και τον τρίτο τον σημερινό αφέντη θα δω

Να πέφτει πολύ άσχημα και πολύ σύντομα]

 

Προμηθεύς Δεσμώτης στιχ. 955-959

 

Δ. Τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 5^ου αιώνα – κι αυτή είναι η εποχή που με ενδιαφέρει: 8^ος – 5^ος αιώνας- για την αρχαία ελληνική αντίληψη η μετά θάνατον ζωή ή δεν υπάρχει ή αν υπάρχει είναι πολύ χειρότερη απ την επίγεια ζωή. Αυτό λέγεται σαφώς στην Οδύσσεια στη Νέκυια (λ, 488) όταν ο Οδυσσέας συναντά τη σκιά του νεκρού Αχιλλέα στον Άδη η οποία και του λέει:

 

Μη δη μοι θανατόν γε παραύδα, φαιδιμ΄Οδυσσευ.

Βουλοιμην κ επάρουρος εών θητευέμεν άλλω,

Ανδρί παρ ακλήρω ω μη βίοτος πολύς είη

Ή πάσιν νεκύεσσι καταφθιμενοισιν ανάσσειν.

 

[Το θάνατο μη μου παινεύεις λαμπρέ Οδυσσέα.

Καλύτερα την γη να δουλεύω υποτακτικός κάποιου

Φτωχού χωριάτη με λίγο βιος

Παρά να βασιλεύω σ όλους αυτούς τος σβησμένος νεκρούς]

 

Οδύσσεια λ488-491

 

Στην σελίδα 37:

«Για τους αρχαίους Έλληνες από τον Όμηρο μέχρι τους τραγικούς δεν υπάρχει καμιά σημασία της ανθρώπινης ζωής. Όταν ο Σόλων συζητάει με τον Κροίσο του λέει: « Μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Τα παραδείγματα ευτυχισμένων ανθρώπων που του δίνει αναφέρονται σε άτομα που πέθαναν σε μια καλή στιγμή – ο Τέλλος ο Αθηναίος, ο Κλεόβις και ο Βίτων κλπ. Όταν οι γιοί του Διαγόρα νίκησαν στους Ολυμπιακούς ένας παρευρισκόμενος λέει στον πατέρα τους: πέθανε τώρα Διαγόρα, δεν θα ανέβεις στον Όλυμπο – δηλαδή: τι περισσότερο περιμένεις από την ύπαρξη; Όλοι αυτοί οι ευτυχείς έπαψαν να ζουν σε μια στιγμή κορύφωσης μετά από την οποία αναποφεύκτως τα πράγματα δεν μπορούσαν παρά να καταστραφούν. Το δίδαγμα όλης της τραγωδίας είναι αυτό: η ανθρώπινη ζωή δεν έχει κανένα νόημα, ο κόσμος στον οποίον ζούμε δεν έχει καμιά σημασία και άλλος κόσμος καλύτερος δεν υπάρχει για μας τους ανθρώπους. Οι προσευχές υπερ των νεκρών τα αναθήματα κλπ εμφανίζονται από τον 4^ο αιώνα και μετά.»

Αφορμή για το κείμενο αυτό ήταν η απόφαση του μικτού ορκωτού (3 επαγγελματιές δικαστές και 4 ένορκοι λαικοί δικαστές)  καταδίκης του Κορκονέα του δολοφόνου του μικρού Αλέξη στις 6/12/2008 στην Αθήνα και του συνεργού του.

Δύο εκ των τριών επαγγελματιών δικαστών βρήκαν μειοψήφησαν στην καταδικαστική απόφαση. Δηλαδή αν αυτή η υπόθεση δικαζόταν στην Κύπρο με το τριμελές Κακουργιοδικείο  που αποτελείται αποκλειστικά από επαγγελματίες δικαστές οι οποίοι τοπθετήθηκαν εκεί με μέσο από το Ανώτατο και μόνο χωρίς κανένα άλλο προσόν παρά μόνο τα 6 χρόνια άσκηση του επαγγέλματος αμφιβόλου ποιότητα, υπό την έννοια ότι μπορεί απλά να δούλευε σε ένα γραφείο όπου ασχολείτο μόνο με εταιρείες ή που δεν χειρίστηκε ποτέ ποινικές υποθέσεις που αφορούν ανθρώπινα δικαιώματα δηλαδή δεν είχε εμπλοκή ποτέ με σύγκρουση με την εξουσία είτε της αστυνομίας είτε των δικαστών,

Αν λοιπόν αυτή η απόφαση είχε δικαστεί στην Κύπρο θα είχαμε αθωωτική απόφαση του ανθρώπου αυτού.

Το ζήτημα των δικαστών φυσικά και δεν είναι απλό….. το τραγικό όμως είναι ότι αυτό δεν φαίνεται να αμφισβητείται από κανένα και αυτό φάνηκε πεντακάθαρα μετά και την αθωωτική απόφαση των 10 βασανιστών δολοφόνων από τους 3 επαγγελματίες δικαστές πέρσι τον Μάρτιο του 2009 που ξεσήκωσε τους ανθρώπους.

Εν τέλει το Ανώτατο Δικαστήριο επί της ουσίας καταδικασε τους βασανιστές αφού αναγνώρισε πλέον το βίντεο ως γνήσιο κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί πλέον από τους δικηγόρους των βασανιστών

Και όλοι προσέτρεξαν να χρησιμοποιήσουν το γεγονός αυτό ως τάχα αποδεικτικό ότι το σύστημα της δικαοσύνης των επαγγελματιών δικαστών που διορίζονται με τον τρόπο που περιέγραψα πιο πάνω τάχα λειτούργησε

Ουδέν αναληθέστερον

Ο μόνος λόγος που το Ανώτατο κατά τη γνώμη μου έβγαλε αυτή την απόφαση είναι γιατί υπέκυψε στην λαική οργή και κατακραυγή

Και ήξερε ότι δεν θα μπορούσε με τίποτα πλέον να την συγκρατήσει και να την καταστείλει

Και αυτό το λέω με πλήρη συνείδηση και από τα όσα βλέπω καθημερινά στα δικαστήρια

Η αμφισβήτηση των θεσμών είναι επιτακτικό να γίνεται καθημερινά

Η αμφισβήτηση των πάντων είναι η ουσία για την ελευθερία

Ο ελεύθερος άνθρωπος είναι αυτός που αμφισβητεί και ψάχνει