Το 1996 ήταν μια πολύ σημαντική και κρίσιμη χρονιά για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και προφανώς για το κυπριακό
Η λεγόμενη κρίση των Ιμίων είναι μια κορυφαία πολιτική και στρατιωτική στιγμή στην σύγχρονη ιστορία που μας αφορά άμεσα και τα αποτελέσματα της τα βιώνουμε και σήμερα και προφανώς θα τα βιώνουμε συνεχώς
Ουσιαστικά η λεγόμενη κρίση των Ιμίων αποτέλεσε για μια ακόμη φορά την ξεκάθαρη πολιτική στάση της Τουρκίας να αμφισβητήσει άμεσα και έμπρακτα έδαφος που ανήκει στην ελληνική επικράτεια και έχουμε την ανάδειξη του όρου γκρίζες ζώνες
Ο Σημίτης που αντικατέστησε τον τότε ασθενούντα Αντρέα Παπανδρέου σηματοδότησε μια νέα πολιτική δήθεν ρεαλισμού που ουσιαστικά αγνοούσε παντελώς την πραγματικότητα και αντιμετώπιζε τα πάντα μέσα από το πρίσμα μια πολιτικής οικονομιστικής και χωρίς να λαμβάνει υπόψιν τις διαχρονικές βλέψεις και σχεδιασμούς της τουρκικής πολιτικής που ουδέποτε κρύφτηκαν και μεγαλοφώνως συνεχίζουμε να ακούμε και σήμερα συνέχεια
Η Τουρκία αμφισβητεί έμπρακτα την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο και το Δίκαιο της Θάλασσας και θα πράξει (εφόσον μπορεί) ό,τι χρειάζεται για να προστατεύσει όπως η ίδια θεωρεί τα συμφέροντα της
Αυτή την στιγμή που μιλάμε, η τουρκία έχει ενεργοποιημένο το casus belli εναντίον της Ελλάδας αν αυτή εφαρμόσει έμπρακτα το δικαίωμα της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα όπως δικαιούται στα 12 ναυτικά μίλια και όμως η Ελλάδα συμπεριφέρεται ωσάν να μην τρέχει τίποτα
Πλέον η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη μιλά ανοικτά για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου
Τότε λοιπόν, περί τα 1999 είχα διαβάσει το βιβλίο του πολιτικού συντάκτη της Καθημερινής των Αθηνών, Σταύρου Λυγερού το βιβλίο του «Κύπρος Στα όρια του αφανισμού» που παρά τον κάπως μελοδραματικό του τίτλο είναι μια πολύ καταγραφή με συγκεκριμένες αναφορές σε δημοσιεύματα και συνεντεύξεις όλων των εμπλεκόμενων στο Κυπριακό μετά την εισβολή του 1974
Το 1999 ήμουν 23 χρονών και προφανώς δεν είχα την κατάλληλη αντίληψη των πραγμάτων και προφανώς σήμερα 2020 μετά από τις τεράστιες εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα το βιβλίο και όλα αυτά διαβάζονται με πολύ μεγαλύτερη διαύγεια και θεωρώ ότι μπορούν να βγουν συγκεκριμένα συμπεράσματα
Με την ματιά του σήμερα και τα όσα έχουμε ζήσει τα τελευταία 20 χρόνια θεωρώ ότι οι καταγραφές που περιλαμβάνονται σε αυτό το βιβλίο του 1993 είναι πολύ σημαντικές αφού καταγράφουν μια πραγματικότητα της τότε εποχής αλλά και αναφέρονται σε μια πραγματικότητα που τείνουμε να ξεχνάμε αφού η δεκαετία του 1980 είναι πολύ μακριά
Χωρίς να θέλω να αναφερθώ συνολικά στο τι περιέχει το βιβλίο που είναι αρκετά πυκνό και πολύπλευρο και καταπιάνεται με πολλά ζητήματα όπως η διαχρονική στάση των πολιτικών δυνάμεων της Κύπρου και των πολιτικών κομμάτων, σε αυτό το στάδιο θέλω να αναφερθώ σε κάτι που και εγώ προσωπικά αναφέρω συνέχεια
Ότι πάντα ό,τι και να γίνει η Τουρκία θα πρέπει να θεωρείται από εμάς ως εν δυνάμει εχθρός και σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να υπάρξει οποιοδήποτε ψήγμα εμπιστοσύνης κυρίως όσον αφορά ζητήματα που αφορούν κυριολεκτικά την επιβίωση μας, πχ αγωγοί νερού, πετρελαίου, φυσικού αερίου δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να αφεθούν στον πλήρη έλεγχο της Τουρκίας χωρίς για παράδειγμα να έχουμε μια εναλλακτική επιλογή ώστε να μην τεθούμε κυριολεκτικά όμηροι της Τουρκίας
Η Κύπρος για την Τουρκία είναι απλά ένα στρατηγικό σημείο που απειλεί την ασφάλεια της και έτσι και μόνο την αντιμετωπίζει
Η Κύπρος για την Τουρκία είναι απλά θέμα στρατιωτικής ασφάλειας και ένας στρατηγικός δίαυλος για να ασκεί την στρατιωτική της επεκτατική και μη πολιτική
Αν αυτό δεν γίνεται αντιληπτό από πολιτικούς ή εν δυνάμει πολιτικούς, για μένα οι άνθρωποι αυτοί εν τη αφελεία τους είναι επικίνδυνοι
Πρώτος διδάξας της πολιτικής αυτής αφέλειας υπήρξε ο Βασιλείου ο οποίος νόμιζε ότι θα λύσει το κυπριακό με δημόσιες σχέσεις και έχοντας την ψευδαίσθηση ότι γνωρίζει τι είναι αυτό που συμφέρει (οικονομικά) την Τουρκία και για αυτό δήλωσε εν τη μέγιστη του αφελεία ότι θα λύσει το κυπριακό σε ……. 100 μέρες από την εκλογή του!
Ένας αφελέστατος πολιτικός κατά τη γνώμη μου ο οποίος προσγειώθηκε ανώμαλα
Συνέντευξη του στην Κίπρις 5/9/1989 «Δεν είμαι εχθρός της Τουρκίας, έχω κάθε λόγο να είμαι φίλος. Θέλω να βρω λύση που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων, αλλά που να ικανοποιεί και τις στρατηγικές ανάγκες της Τουρκίας. Θέλω να παρουσιαστώ στον κόσμο σαν ο καλύτερος φίλος της Τουρκίας»
Η πολιτική αφέλεια του ανδρός μπορεί να εκφραστεί με την φράση ότι που πάμε ξυπόλητοι στα αγκάθια…..
Η Τουρκία έχει μια πολύ ξεκάθαρη στάση απέναντι στην Κύπρο και το έχει δηλώσει αμέτρητες φορές, όμως κάποιοι επιμένουν να μην θέλουν την βλέπουν
Η πιο χαρακτηριστική δήλωση επί αυτού που είναι copy paste παλαιότερων δηλώσεων άλλων τούρκων πολιτικών και στρατιωτικών, είναι αυτό που έγραψε ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών του Ερντογάν και της Τουρκίας, Αχέτ Νταβούτογλου στο βιβλίο του Στρατηγικό Βάθος όπου εν ολλίγοις επανέλαβε αυτό που είχαν γράψει και πει πάρα πολλοί πριν από αυτό, ότι δηλαδή η Κύπρος έχει τόσο μεγάλη στρατηγική σημασία για την Τουρκία που και να μην υπήρχε ούτε ένας τουρκοκύπριος τότε απλά θα έπρεπε να τους ανακαλύψουμε για να έχουν αφορμή να λένε ότι δικαιούνται να επεμβαίνουν
Το ίδιο επακριβώς έκανε και τώρα ο Ερντογάν όταν ανακάλυψε τούρκους στην Λιβύη που θέλουν την προστασία του!!!
Ο Ερντογάν ανακάλυψε μειονότητα στην Λιβύη
Θα παραθέσω αποσπάσματα από δηλώσεις τούρκων πολιτικών και στρατιωτικών για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν την Κύπρο
Μεχμέτ Αλί Μπιράντ (“Milliyet”, 13/3/1984).«…δεν πρέπει να ξεχνούμε, ότι η επέμβαση της Τουρκίας στην Κύπρο δεν έγινε για τα μαύρα μάτια της τουρκοκυπριακής κοινότητας… Η Τουρκία επενέβηκε επίσης για να προωθήσει τα δικά της στρατηγικά συμφέροντα»,
Ο Ραούφ Ντενκτάς, ξεκαθάρισε τα πραγματικά ενδιαφέροντα του ιδίου και της Τουρκίας (“Milliyet”, 23/7/1985): «Φυσικά και έχει η Τουρκία στρατηγικά συμφέροντα στην Κύπρο. Είναι ευτύχημα για την Τουρκία που η Τουρκοκυπριακή κοινότητα βρίσκεται εδώ. Ακόμα και αν η Τουρκοκυπριακή κοινότητα δεν υπήρχε, η Τουρκία δεν θα άφηνε την Κύπρο στην Ελλάδα»
Ο υπουργός Εξωτερικών της εισβολής, Τουράν Γκιουνές, ανέφερε (“Hürriyet”, 20/7/1980): «Η Κύπρος είναι τόσο πολύτιμη όσο το δεξί χέρι, για μια χώρα που ενδιαφέρεται για την άμυνά της ή τα επεκτατικά της σχέδια, αν έχει οποιαδήποτε επεκτατικά σχέδια. Αν δεν θυμούμαστε συνεχώς αυτή τη στρατηγική σημασία της Κύπρου, δεν θα μπορέσουμε να καταλάβουμε την όλη κρίση στην Κύπρο… Πολλές χώρες θέλουν να δουν το Κυπριακό, απλώς σαν μια επιθυμία μας να προστατεύσουμε την τουρκική κοινότητα στο νησί».
Ο Τουργκούτ Οζάλ, Πρωθυπουργός της Τουρκίας, αναφερόμενος στη μονομερή ανακήρυξη του ψευδοκράτους, είπε (“Milliyet”, Νοέμβριος 1983): «Η Κύπρος είναι ένα νησί που διαπερνά την Τουρκία σαν μαχαίρι. Είναι εξαιρετικά ζωτική από την άποψη της ασφάλειάς μας. Αυτό το νησί δεν πρέπει να βρίσκεται σε εχθρικά χέρια. Η ύπαρξη των Τούρκων στο βορρά είναι μια εγγύηση προς αυτή την κατεύθυνση»
Τζελίλ Γκιουργκαν Στρατηγός- Κίπρις Πόστασι 20/12/1983 σε περιόδους ελληνοτουρκικής κρίσης ή πολέμου η Ελλάδα «θα δημιουργήει απειλή για τα λιμάια της Κων/πολης και της Σμύρνης. Σε μια τέτοια κατάσταση τα λιμάνια της Αλεξανδρέτας, της Μερσίνας και της Αττάλειας θα αποκτήσουν ζωτική σημασία για τις εισαγωγές-εξαγωγές και τον ανεφοδιασμό της Τουρκίας. Μια Κύπρος που θα βρισκόταν κάτω από τον έλεγχο της αντίπαλης δύναμης, θα μπορούσε με άνεση να κλείσει αυτά τα λιμάνια και έτσι να οδηγήσει την Τουρκία σε μια πολύ επικίνδυνη απομόνωση. Κατά συνέπεια η Κύπρος θα πρέπει να βρίσκεται με κάθε θυσία σε χέρια που θέλουν το καλό της Τουρκίας. Αυτό θα πρέπει να αποτελέσει το θεμέλιο λίθο της εθνικής ασφάλειας της Τουρκίας. Από στρατιωτική σκοπιά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι για την εθνική ασφάλεια της Τουρκιάς η πιο ασφαλισμένη Κύπρος θα ήταν μια Κύπρος που θα βρισκόταν στο σύνολο της υπό τον έλεγχο της Τουρκίας. Η φόρμουλα της διχοτόμησης που θα δημιουργούσε δύο ανταγωνιζόμενα χωριστά κράτη, ένα τουρκοκυπριακό στο Βορρά κι ένα ελληνοκυπριακό στο Νότο δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ιδεώδης λύση για την ασφάλεια της χώρας μας. Μια τέτοια λύση θα συνεπαγόταν τον τεράστιο κίνδυνο της επέκτασης του ήδη υφιστάμενου θερμού χώρου επαφής και διαφωνιών μεταξύ Τουρκάς και Ελλάδας και κατά μήκος της Κύπρου.»
Τούρκος στρατηγός Οσμάν Νατζίν σε άρθρο του στην τουρκική εφημερίδα Γκιουνές με αναδημοσίευση στον Φιλελεύθερο 22/8/1986 αναφέρει τους λόγους για τους οποίους η Τουρκία δεν θα εγκαταλείψει ποτέ την Κύπρο: «Η Κύπρος αποτελεί θέμα παρεμπόδισης του Ελληνισμού … Η Κύπρος αποτελεί το πιο κοντινό και το πιο άμεσο θέμα ασφάλειας για την Τουρκία διότι κοντά στα άλλα η νήσος προσφέρεται θαυμάσια για κατασκευή νέων και σύγχρονων αεροδρομίων. Ένα εχθρικό κράτος που θα εγκαθιστούσε τέτοιες βάσεις στη νήσο θα συνιστούσε μεγάλη απειλή για την Τουρκία.»
-osr- τίποτε δεν χαρίζεται..... όλα κερδίζονται μόνο όταν τα διεκδικούμε και τα θέλουμε αληθινά 