«Ο πλούτος του ανθρώπου είναι ο ελεύθερος του χρόνος» Μαρξ- Έκκληση από σύντροφο συνάνθρωπο μας που κάνει πάρα πολύ σημαντική δουλειά για αυτομόρφωση κατανόηση για στήριξη οικονομική και ηθική

Έχω εκφράσει επανειλημμένως την τεράστια εκτίμηση που τρέφω στο πρόσωπο του φίλου και σύντροφου Γιάννη Τσαφογιάννη που γράφει στο προσωπικό του blog

http://ciaoant1.blogspot.com/2011/09/blog-post.html και στο συλλογικό blog Βαθύ Κόκκινο

http://tsak-giorgis.blogspot.com/    και σε ένα κείμενο μου είχα αφιερώσει την εισαγωγή του σε αυτόν και στο βιβλίο του που έχει εκδώσει το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό αφού επεξηγεί με απλό και κατανοητό τρόπο οικονομικές έννοιες και όχι μόνο

ώστε να μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα παιρνόντας την προπαγάνδα των μμεξαπάτησης μέσω από αυτά τα πολύ σημαντικά φίλτρα

 

είχα γράψει για τον φίλο και σύντροφο Γιάννη στο κείμενο μου

https://osr55.wordpress.com/2011/05/05/%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-55%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%81-%CE%B3%CE%BA%CF%81%CF%8C%CF%83%CE%B1%CF%80-%CF%80%CE%BF%CF%85/

 

Kαταρχήν θέλω να ευχαριστώ πάρα πολύ για το πολύτιμο και παρα παρα πολύ σημαντικό έργο που προσφέρει στην πληροφόρηση και την εναλλακτική ενημέρωση ιδιαίτερα μέσα από την ιδιότητα του οικονομόλόγου που έχει ο φίλος

Γιάννη Τσαφογιάνης που γράφει στο προσωπικό του blog

http://ciaoant1.blogspot.com/

και στο συλλογικό

http://tsak-giorgis.blogspot.com/

προσωπικά εμένα με βοήθησε σε τεράστιο βαθμό στην προσπάθεια μου να κατανοήσω τον τρόπο λειτουργίας αυτού του άθλιου συστήματος που ονομάζεται καπιταλισμός με τα εμπεριστατωμένα απολύτως τεκμηριωμένα κείμενα του

απαντώντας σημείο προς σημείο στην επιβαλλόμενη προπαγάνδα των άσχετων τις πλείστες φορές πολιτικάντηδων και των δημοσιοκάφρων που είναι απλά τα παπαγάλια της αληθινής εξουσίας του χρήματος των καπιταλιστών

στο blog του αρχίζει με την πάρα πολύ εύστοχη διαπίστωση του Λένιν

“Capitalists can buy themselves out of any crisis, so long as they make the workers pay” – Lenin

και αυτό γίνεται όταν εμείς τα κοροίδα τρώμε και καταπίνουμε αμάσητη την άθλια  προπαγάνδα του μαζί τα φάγαμε και λοιπές παπαριές των άσχετων οχετών πολιτικάντηδων μαριονέτες των καπιταλιστών σκουλικίων που εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους

Ο Γιάννης Τσαφογιάννης έχει προσφέρει τα μέγιστα στην κατανόηση λειτουργίας του συστήματος και πάρα πολλές φορές έχω χρησιμοποιήσει αποσπάσματα απο τα κείμενα ή ακόμη και αυτούσια κείμενα του blog του

Έχει γράψει και βιβλίο το οποίο  συστήνω ανεπιφύλακτα

Το εξώφυλλο του βιβλίου μου 

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ – Βιβλιοπαρουσίαση:

ΚΥΡΙΑΚΗ 3 Απριλίου στις 18.00.

Διεύθυνση: Προξένου Κορομηλά 51 (γραφεία ΕΔΟΘ – 1ος όροφος)

Συγκεντρώνοντας υλικό περίπου 4 ετών που γράφω στο internet για το ζήτημα, τη Δευτέρα 03/01 κυκλοφορεί το πρώτο μου βιβλίο, με τίτλο “Η καπιταλιστική κρίση και η επιστροφή του ιμπεριαλισμού” και στις αρχές του χρόνου θα κάνω και μερικές βιβλιοπαρουσιάσεις-ομιλίες σε Πάτρα (που μένω) και Αθήνα, Θεσσαλονίκη, ίσως και 1-2 ακόμα πόλεις.Για όσους ενδιαφέρονται, το βιβλίο έχει 288 σελίδες, θα κοστίζει 12 ευρώ και ασχολείται -κυρίως- με το πως φτάσαμε ως εδώ, και το που βαδίζουμε. Τα περισσότερα άλλωστε όσοι διαβάζουν εδώ και 4 χρόνια αυτά που γράφω, τα έχουν ξαναδεί, τουλάχιστον τα περισσότερα από αυτά. Μερικά κομμάτια μάλιστα του βιβλίο προέρχονται από άρθρα μου, ή αποτέλεσαν τη βάση για να γράψω μερικά άρθρα. Άρα, κάμποσα θα σας φανούν γνώριμα – απλά εδώ όλα είναι συγκεντρωμένα, οργανωμένα και φαίνεται ο τρόπος με τον οποίο το ένα συνδέεται με το άλλο (ή τουλάχιστον αυτός είναι ο σκοπός μου). 

Από εκεί και πέρα, και για να αποφευχθούν τυχόν παρεξηγήσεις, εγώ δεν έγραψα αυτό το βιβλίο για να βγάλω λεφτά. Ίσα-ίσα που πλήρωσα από την τσέπη μου για να το εκδώσω, και βασίζομαι στις όποιες πωλήσεις για να βγάλω έστω τα έξοδα μου, και να τα επανεπενδύσω στη συγγραφή ενός ακόμα βιβλίου, όπου θα δίνεται ακόμα περισσότερη έμφαση στις θέσεις της αριστεράς (γενικώς αυτός είναι ένας στόχος μου: Να καταφέρνω να βγάζω τουλάχιστον τα έξοδα έκδοσης, ώστε με αυτά τα χρήματα να γράφω καινούργια πράγματα. Αν πιστεύετε ότι αυτά που γράφω έχουν κάποια “θετική αξία”, και μπορείτε να στηρίξετε, στηρίξτε).

Το βιβλίο θα βρίσκεται στα μεγάλα βιβλιοπωλεία σύν κάποια ακόμα (εδώ ένας πιο αναλυτικός κατάλογος των συνεργαζόμενων βιβλιοπωλείων ανά πόλη, και εδώ ένας κατάλογος των διανομέων, αν ζείτε σε κάποιο σημείο που δεν υπάρχει το βιβλίο και θέλετε να το παραγγείλετε). Αν θέλετε πάντως, θα μπορείτε να πάρετε το βιβλίο απευθείας και στις βιβλιοπαρουσιάσεις που θα γίνουν μετά τις γιορτές της Πρωτοχρονιάς.

Ένοιωσα πραγματικά την ανάγκη να ευχαριστήσω τον φίλο Γιάννη όταν άρχισα να γράφω αυτό το νέο κείμενο και του αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια για την προσπάθεια του!!

Νάσαι καλά φίλε! 

Ο Γιάννης όπως γράφει στο τελευταίο του κείμενο

Αυτό θα είναι πιθανότατα το τελευταίο μου ποστ

http://ciaoant1.blogspot.com/2011/09/blog-post.html

 

έχασε πρόσφατα τον πατέρα του πριν 3 μήνες ηκαι πλέον όπως γράφει:

«θα πρέπει να συντηρώ τη μάνα μου, που για ένα περίπου χρόνο θα μείνει εντελώς άπορη (διότι δεν εργάζεται και ναι μεν θα πάρει τελικά μια μειωμένη σύνταξη ως χήρα του πατέρα μου, αλλά αυτό θα καθυστερήσει για ένα περίπου χρόνο. Την ίδια βέβαια που το κράτος αργεί να δώσει σύνταξη στη μάνα μου, και στην κάθε μάνα μου, οι υποχρεώσεις τρέχουν και αν η μάνα μου καθυστερήσει να πληρώσει, το κράτος θα την τιμωρήσει…Το «κερασάκι στην τούρτα» μάλιστα είναι ότι η μάνα μου είναι ηλικιακά κάτω των 55 ετών, και σύμφωνα με νέα μέτρα που σκέφτονται να επιβάλλουν, δε θα πάρει σύνταξη παρά μόνο όταν κλείσει τα 55 – δηλαδή σε ακόμα περισσότερο από «απλά» έναν χρόνο!).

Ο Γιάννης κάνει τεράστια δουλειά και πραγματικά χρειάζεται την στήριξη τόσο την οικονομική αλλά ακόμη και την ηθική όποιων θα ήθελαν να την προσφέρουν

εδώ ολόκληρο το κείμενο του:

«CAPITALISTS CAN BUY THEMSELVES OUT OF ANY CRISIS, SO LONG AS THEY MAKE THE WORKERS PAY» – LENIN

MONDAY, SEPTEMBER 19, 2011

Αυτό θα είναι πιθανότατα το τελευταίο μου ποστ

 

Αυτό θα είναι πιθανότατα το τελευταίο μου ποστ (αν και θα μπορούσα να γράφω που και που, χωρίς όμως τη συχνότητα που είχα ως τώρα στις αναρτήσεις, ή -κυρίως- την έρευνα που έως τώρα έκανα σε καθημερινή βάση).

Θεωρώ ότι βοήθησα όσο μπορούσα, ειδικά τους πιο «παλιούς» αναγνώστες, να κατανοήσουν καλύτερα τα πράγματα. Μαζί τους βέβαια βελτιώθηκα και εγώ όλα αυτά τα χρόνια. Θα ήθελα να συνεχίσω…αλλά δεν το βλέπω πιθανό.

Το σταμάτημα μου αυτό οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει χρόνος, και ούτε προβλέπεται να υπάρχει στο μέλλον.

Το να γράφεις σε σχεδόν καθημερινή βάση, χωρίς ιδιαίτερα διαλείμματα (γενικά δεν υπάρχουν γιορτές, Σαββατοκύριακα, κτλ) είναι μια επίπονη δραστηριότητα, που κοστίζει πολύ σε χρόνο και κόπο, άσχετα με το πόσο ο κόσμος το καταλαβαίνει και το εκτιμά αυτό. Και όσο οι εξελίξεις γίνονται πιο έντονες και γρήγορες, τόσο μεγαλύτερη είναι η προσπάθεια και ο χρόνος που απαιτούνται.

Για να γράφω με τους ρυθμούς και την -όποια- ποιότητα που γράφω αφιερώνω από 5 ως 15 ώρες της ημέρας μου. Παράλληλα, πρέπει προφανώς να δουλέψω για να βγάλω τα «προς το ζην». Όπως (ελπίζω ότι) καταλαβαίνετε, το κόστος είναι μεγάλο.

Βέβαια, ίσως κάποιοι να θεωρείτε ότι αυτό που κάνω δεν είναι τόσο σημαντικό, ή ότι δεν το κάνω και τόσο επιτυχημένα. Αν είναι έτσι, μάλλον δεν έχει καν νόημα να διαβάσετε το υπόλοιπο άρθρο, μιας και σε αυτό το άρθρο ζητώ τη στήριξη όσων θεωρούν ότι αυτό που κάνω έχει αξία και το κάνω σχετικά καλά, ώστε να συνεχίσω να το κάνω.

Από το 2006 που ξεκίνησα να γράφω, μέχρι και σήμερα, το κόστος για να γράφω βάρυνε αποκλειστικά εμένα. Άλλωστε, ήταν ένα δικό μου «project», και δεν νομίζω ότι υπήρχαν και πολλοί που πίστευαν σε αυτό ή σε εμένα τότε, οπότε δεν υπήρχαν αρχικά άλλοι (αν και στην πορεία όλο και κάποιοι βρέθηκαν να βοηθήσουν- αν άλλωστε «φυτέψεις το σπόρο» και τον «περιποιηθείς», τότε γιατί να μην ανθίσει;)

—

Όπως έλεγε και ο Μαρξ «Ο πλούτος του ανθρώπου είναι ο ελεύθερος του χρόνος». Αυτό λοιπόν που έκανα εγώ είναι να δημιουργήσω όσο το δυνατόν πιο πολύ «ελεύθερο χρόνο» για μένα, ώστε να γράφω. Έτσι, ειδικά από το 2006 που συμπέρανα ότι έρχεται μια μεγάλη καπιταλιστική κρίση και πέρα, έχω δαπανήσει πάμπολλες ώρες και δυνάμεις για αυτό το σκοπό, θυσιάζοντας πολλά σε προσωπικό και οικονομικό επίπεδο. Ειδικά από τη στιγμή που η αριστερά ήταν παντελώς εκτός τόπου και χρόνου, ήταν επιτακτική η ανάγκη να στηθεί κάτι όσο το δυνατόν πιο σοβαρό (αρχικά για να μην ξεφτιλιστούμε και εντελώς, και μετά για να οργανωθούμε επαρκώς).

Όχι βέβαια πως η δική μου ανάλυση ήταν 100% σωστή, ή δεν είχε ελλείψεις, αλλά θεωρώ ότι κάτι καλύτερο είχε να πει από το 2006 που γράφω στο ίντερνετ σε σχέση με το τι έλεγε τότε η αριστερά σε όλες της τις εκφάνσεις (μην το ψάχνετε, ήταν δυστυχώς «εκτός τόπου και χρόνου» και γι’ αυτό και με χλεύαζαν όταν τους έλεγα για καπιταλιστική κρίση που έρχεται, ή αδυνατούσαν να με πάρουν στα σοβαρά και απλά αδιαφορούσαν). Και όσο υπάρχει η οικονομική δυνατότητα να συνεχίζω, θα συνεχίζω. Διότι δεν υπάρχει άλλη λύση από το να παλέψουμε, αυτό είναι ξεκάθαρο.

Το πρόβλημα είναι ότι πλέον δεν έχω τον απαραίτητο πλούτο («ελεύθερο χρόνο») για να τον δαπανώ κάνοντας αυτό που έκανα. Δεν έχω δηλαδή πλέον τη δυνατότητα να δαπανώ 5-15 ώρες την ημέρα για να διαβάζω και να γράφω στο ίντερνετ. Βέβαια, μπορώ απλά να γράφω ή να αναδημοσιεύω ένα άρθρο κάθε δυο μέρες, αλλά αυτό (α) δε νομίζω ότι αρκεί και (β) υπάρχουν πλέον πολλοί που το κάνουν, και δε χρειάζεται άλλος ένας. Αντίθετα, χρειάζεται να γίνει μια αναλυτικότερη επεξεργασία-ανάλυση των γεγονότων, και αυτό απαιτείται ένας πόρος που λέγεται χρόνος.

Σε οικονομικό επίπεδο, από το 2006 και πέρα αποταμίευσα όσο μπορούσα κάποια χρήματα (σε μορφή χρυσού προφανώς), διότι ήταν προφανές ότι τα πράγματα θα «ζόριζαν» (και) οικονομικά, και άρα θα μου χρειάζονταν αργά ή γρήγορα.

Σήμερα, πράγματι αυτές οι αποταμιεύσεις που χρειάστηκαν, διότι η δουλειά πηγαίνει ολοένα και χειρότερα (δε νομίζω ότι χρειάζεται να σας εξηγήσω τι γίνεται στην αγορά), ενώ παράλληλα πέθανε ο πατέρας μου πριν κανά τριάρι μήνες, και πλέον θα πρέπει να συντηρώ τη μάνα μου, που για ένα περίπου χρόνο θα μείνει εντελώς άπορη (διότι δεν εργάζεται και ναι μεν θα πάρει τελικά μια μειωμένη σύνταξη ως χήρα του πατέρα μου, αλλά αυτό θα καθυστερήσει για ένα περίπου χρόνο. Την ίδια βέβαια που το κράτος αργεί να δώσει σύνταξη στη μάνα μου, και στην κάθε μάνα μου, οι υποχρεώσεις τρέχουν και αν η μάνα μου καθυστερήσει να πληρώσει, το κράτος θα την τιμωρήσει…Το «κερασάκι στην τούρτα» μάλιστα είναι ότι η μάνα μου είναι ηλικιακά κάτω των 55 ετών, και σύμφωνα με νέα μέτρα που σκέφτονται να επιβάλλουν, δε θα πάρει σύνταξη παρά μόνο όταν κλείσει τα 55 – δηλαδή σε ακόμα περισσότερο από «απλά» έναν χρόνο!).

Είναι λοιπόν δυνατόν να συνεχίζω να ξοδεύω 5 ως 15 ώρες καθημερινά για την ηλεκτρονική παρέμβαση στο site, όταν πρέπει να συντηρώ και τη μάνα μου, και μάλιστα έχοντας διαρκώς και λιγότερα έσοδα;

Προφανώς αυτό είναι αδύνατο. Όσο και να το θέλω, ΔΕΝ έχω την οικονομική δυνατότητα να το κάνω. Προς το παρόν, θα ξοδέψω τις αποταμιεύσεις μου. Αρά αργά ή γρήγορα, αυτές θα εξαντληθούν και τότε δε θα γράφω καθόλου στο site διότι απλούστατα θα δυσκολεύομαι για τα εντελώς απαραίτητα (πόσο μάλλον να έχω τον απαραίτητο ελεύθερο χρόνο για να κάνω αυτό που μέχρι τώρα πρόσφερα στο κίνημα).

Γι’ αυτό και πλέον σκέφτομαι σοβαρά το να φύγω για Αυστραλία, όπου εδώ και 1.5 χρόνο έχει ήδη πάει η κοπέλα μου. Πέρυσι το καλοκαίρι που είχε ξαναπροτείνει να φύγω, αλλά έμεινα, διότι καλώς ή κακώς προτιμώ να παλέψω εδώ (έστω και χωρίς αυτή), παρά να φύγω και απλά να «εξαφανιστώ» στην Αυστραλία (με αυτή).

Αλλά από τη στιγμή που πλέον δουλεύω λιγότερο και έχω και περισσότερες οικονομικές υποχρεώσεις, απλά δε γίνεται να μείνω.

Η μοναδική λύση για να μείνω είναι να υπάρξει μια οικονομική ενίσχυση και για τη λειτουργία του site από τους αναγνώστες.

Ξέρω βέβαια ότι πολλοί δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να στηρίξουν την προσπάθεια αυτή, ακόμα και να ήθελαν. Και γίνονται ολοένα και περισσότεροι, καθώς η ανεργία μεγαλώνει, τώρα έρχονται και νέα χαράτσια, και μετά θα έρθουν κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα, όσο δεν εξεγείρεται ο κόσμος. Φαντάζομαι ότι για κάποιους θα είμαι «εκτός τόπου και χρόνου» να ζητάω χρήματα τη στιγμή που το κράτος ετοιμάζεται να αφήσει ένα τεράστιο ποσοστό του πληθυσμού χωρίς ρεύμα (λόγω του χαρατσιού), ή και χωρίς σπίτι (γιατί οι άνεργοι θα ξεσπιτωθούν αργά ή γρήγορα αν δεν υπάρξει εξέγερση. Η ανάγκη βέβαια θα γεννήσει κατά την άποψη μου μια εξέγερση α λα Αργεντινή, έστω και καθυστερημένα, και έστω και σε μια «χαοτική»-ανοργάνωτη μορφή).

Για να αποφύγω -όσο μπορώ- την αναπόφευκτη γκρίνια που θα υπάρξει για την κίνηση μου να ζητήσω χρήματα, δηλώνω ότι:

ΔΕΝ ζητάω ελεημοσύνη: Απλά από τη στιγμή που τα οικονομικά μου δεν το επιτρέπουν, δεν μπορώ να συνεχίσω να παρέχω ενημέρωση/ανάλυση στο κίνημα χωρίς καμία απολύτως οικονομική ανταπόδοση. Ζητώ δηλαδή μια οικονομική στήριξη προκειμένου να κάνω κάτι προωθητικό για το κίνημα, όχι ως ζητιανιά, ούτε απλά για να «ζήσω» (επιβιώσω) στην πλάτη κάποιου. Τα χρήματα που ζητώ, τα ζητώ για να κάνω κάτι συγκεκριμένο, να συνεχίσω να κάνω αυτό που έκανα ως τώρα. Αυτό το «project», βέβαια δεν πρόκειται να αποφέρει άμεσα οικονομικά οφέλη σε όσους επενδύσουν σε αυτό. Θα αποφέρει, ή τουλάχιστον αυτή είναι η φιλοδοξία του, πολιτικά-ιδεολογικά-κοινωνικά οφέλη. Και σίγουρα υπάρχουν και κάποιοι (όχι όλοι προφανώς) που μπορούν πχ να δίνουν 5 ή 10 ευρώ/μήνα και έτσι να κρατήσουν εμένα και το blog ζωντανό. Το αν αυτή η διεργασία αξίζει, ή το πόσο καλά την φέρνω εις πέρας βέβαια, αυτό ας το κρίνει ο κόσμος.

Από την άλλη βέβαια, με μια εξέγερση που θα μπορούσε να συμβεί, όλα αυτά τα σενάρια που εξετάζουμε εδώ μπορεί να ανατραπούν, και άρα τότε τα πράγματα μπορεί να καλυτερέψουν, ή και να χειροτερεύσουν, με μαζικές διώξεις αγωνιστών, κτλ. Όπως και να έχει πάντως, η στήριξη που τώρα σας ζητάω δε θα είναι πλέον απαραίτητη.

Βέβαια, ίσως κάποιος να θεωρεί ότι αυτό που κάνω δεν είναι και τόσο προωθητικό για το κίνημα. Αν είναι έτσι, τότε πράγματι δεν υπάρχει λόγος στήριξης μου. Το ίδιο και αν υπάρχουν πολλοί ακόμα που μπορούν σε καθημερινό επίπεδο να κάνουν παρόμοια ή και καλύτερη δουλειά από εμένα, χωρίς να πληρώνονται καθόλου. Επίσης, ίσως κάποιος να θεωρεί ότι δεν αξίζει να δίνει ούτε ένα ευρώ για ενημέρωση/ανάλυση και ότι άλλο κάνω τέλος πάντων.

Δε θα ξεχάσω ποτέ πχ έναν «αριστερό» που μου έλεγε πέρυσι ότι είναι «λογικό» να δίνονται 2000 ευρώ στη μπάντα και σε εξοπλισμό για να εμφανιστούν σε ένα αριστερό φεστιβάλ τα «Κίτρινα Ποδήλατα», μια μάλλον μέτρια -και αν- μουσική μπάντα. Αντίθετα, ο ίδιος αυτός «αριστερός», όταν τον ρώτησα μεταξύ σοβαρού και αστείου για αυτό που κάνω εγώ και αν αξίζει να στηριχθεί οικονομικά, μου είπε «Τρελός είσαι; Σιγά μη δώσω λεφτά για αυτά». Βέβαια, δεν είναι όλοι έτσι, αλίμονο, ωστόσο σαφώς και πολλοί ΔΕΝ έχουν τη στοιχειώδη κατανόηση ότι για να κάνεις καλά αυτό το πράγμα, χρειάζεσαι γνώσεις, διάθεση και πίστη σε αυτό που κάνεις, αλλά χρειάζεσαι και χρόνο και δυνάμεις. Και αυτά κοστίζουν. Εκτός και αν νομίζετε ότι το μόνο που κοστίζει είναι το να τυπώνεις αφίσες ή να πληρώνεις συγκροτήματα για να τραγουδήσουν σε ένα φεστιβάλ, ενώ το να κάνεις καθημερινή μαζική παρέμβαση σε αυτό το επίπεδο είναι «άνευ κόστους».

—

Προσωπικά, εδώ και χρόνια έχω πάρει τις αποφάσεις μου, και είμαι διατεθειμένος να μείνω, έστω και με φτώχεια, έστω και χωρίς την κοπέλα μου, έστω και με τις διώξεις που αργά ή γρήγορα θα προσπαθήσει να εξαπολύσει το κράτος εναντίον αυτών που θέλουν να οργανώσουν τους εργάτες εναντίον της άρχουσας τάξης. Χωρίς αυτούς, ο λαός μένει ανοργάνωτος, χωρίς κατεύθυνση, και άρα είναι εύκολος στόχος (δείτε πχ τι γίνεται τώρα, που λόγω ακριβώς της έλλειψης οργάνωσης, δεν υπάρχει μια συγκροτημένη πολιτική δύναμη που να μπορεί να καλέσει μαζικά τον κόσμο να μην πληρώσει τα χαράτσια, και έτσι υπάρχει ένα σωρό κόσμος που θέλει μεν να εξεγερθεί, θέλει να μην πληρώσει, αλλά…φοβάται, και δεν έχει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του, οπότε υπάρχει «παγωμάρα» και απογοήτευση. Οι «αγανακτισμένοι» ήταν ένα θετικό ξέσπασμα, διότι έδειξε σε όλους ότι «είμαστε και εμείς εδώ»…αλλά απαιτείται περαιτέρω οργάνωση και ιδεολογική-πολιτική συγκρότηση για να ανταπεξέλθει σε αυτά που γίνονται γύρω μας).

Σε αυτή την κατεύθυνση, εγώ θα ήθελα να συνεχίσω να γράφω, ίσως να κάνω και βίντεο-εκπομπές, ή στο ιντερνετικό ραδιόφωνο, κτλ. Αλλά δυστυχώς δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να το κάνω. Όσο για να στηριχθώ στις ηγεσίες της αριστεράς δεν το συζητάμε, έχω χάσει κάθε ελπίδα για αυτές εδώ και χρόνια, αφού είναι ξεκάθαρα πίσω από τα γεγονότα, άσε που αν είναι να προωθήσουν/διαφημίσουν κάποιον, πόσο μάλλον να τον στηρίξουν οικονομικά, θα προτιμήσουν κάποιον που δε θα τους κάνει καμία κριτική, και δε μπορεί (ή δε θέλει) να δει κανένα πρόβλημα με την υπάρχουσα αριστερά, και όχι κάποιον σαν εμένα.

Αλλά πάντα υπάρχει ο «απλός κόσμος», που πιστεύω ότι έστω και με μια χίλια μύρια προβλήματα του είναι πιο ώριμος από αυτούς, και θα ήθελα να εξαντλήσω τα όποια περιθώρια παραμονής μου υπάρχουν πριν φύγω οριστικά.

Για όσους θέλουν και μπορούν να στηρίξουν, εδώ είναι το προσωπικό μου blog, όπου υπάρχει και ένα paypal button (προς το παρτόν τουλάχιστον δεν υπάρχει αντίστοιχο paypal button στο Βαθύ Κόκκινο διότι ο Γιώργης διαφωνεί με την κίνηση αυτή).

Αν τυχόν δεν υπάρξει ανταπόκριση, ευχαριστώ όσους στήριξαν την προσπάθεια, και ελπίζω ότι βοήθησα, έστω και λίγο, ώστε τα επόμενα χρόνια να δημιουργηθεί αυτό που τώρα λείπει, δηλαδή μια κομμουνιστική αριστερά που θα εκπαιδεύσει το λαό ώστε να βάλει με τους εκμεταλλευτές του.

Γιάννης Τσαφογιάννης

 

POSTED BY CIAOANT1 AT 7:09 PM  

 

 

 

 

Advertisement