από το πάρα πολύ σημαντικό αναρχικό σάιτ βραχόκηπος
http://vrahokipos.net/j15/history/36-mparmpa-giannis-tamtakos/51-stin-et3.html
30 λεπτά παρακολουθήστε ζωντανή μαρτυρια αυτού του ανθρώπου, του αληθινού αγωνιστή
που δεν έκανε συμβιβασμούς σε αυτά που πίστευε και έτσι
«Αναγνωρίζοντας τον εαυτό του σαν επαναστάτη σοσιαλιστή, δεν πήρε μέρος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο γιατί θεωρούσε το κίνημα του ΕΑΜ σαν εξάρτημα του επιτελείου της Μέσης Ανατολής, για την απελευθέρωση της ελληνικής αστικής τάξης. »
δεν υπάρχουν μιλλοσφοτζίσματα δηλαδή λίγο έτσι και γιουβέτσι και μπλαμπλα
Γιάννης Ταμτάκος
| Ιδιότητα | Πολιτικός αγωνιστής, Αναρχικός |
|---|
Ο Γιάννης Ταμτάκος ήταν πολιτικός αγωνιστής αρχικά του τροτσκισμού και μετέπειτα του αναρχισμού που έζησε και δραστηριοποιήθηκε στην Ελλάδα. Για την δράση του διώχτηκε τόσο από το κράτος όσο και από τους σταλινικούς. Ήταν ο τελευταίος επιζών ηγέτης της μεγάλης απεργίας του 1936 στηΘεσσαλονίκη.
[Επεξεργασία]Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε το 1908 στις Φώκιες. Πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία το 1914, επέστρεψε το 1914 στην πόλη που γεννήθηκε για να την αφήσει οριστικά το 1922. Από 6 ετών άρχισε να εργάζεται πουλώντας κουλούρια και ως λούστρος. Το 1918 – 1919, σε ηλικία 11 ετών, συμμετείχε για πρώτη φορά σε μια εργατική συγκέντρωση για την Εργατική Πρωτομαγιά στη συνοικία της Eυαγγελίστριας της Θεσσαλονίκης. Πλησιάστηκε από τους υποστηρικτές του αρχειομαρξισμούτο 1924.
Πήρε μέρος σ’ όλους τους εργατικούς αγώνες της Θεσσαλονίκης, ως τσαγκάρης με την ιδιότητα του εκλεγμένου συμβούλου (1926-1927) και σαν γραμματέας του σωματείου των υποδηματεργατών Θεσσαλονίκης (1928-1929), ενώ αργότερα δραστηριοποιηθηκε μέσα από το σωματείο των ανέργων. Το 1931, όντας στην πρώτη γραμμή μιας διαδήλωσης ανέργων στην Πλατεία Σιντριβανίου της Θεσσαλονίκης, δέχτηκε την επίθεση μιας ομάδας χωροφυλάκων με επικεφαλής τον ανηψιό του Αστυνομικού Διευθυντή, που τον πυροβόλησε στο μάγουλο και του έκοψε τη γλώσσα. Χάρη στις επανειλημμένες χειρουργικές επεμβάσεις δεν έχασε τη φωνή του[1].
Το 1936, μετά τη βίαιη κατάπνιξη της εργατικής εξέγερσης, καταδικάστηκε ερήμην από το Κακουργιοδικείο Έδεσσας μαζί με 52 εργάτες ως ένας από τους υποκινητές της απεργίας στην Θεσσαλονίκη το Μάιο του 1936. Έμεινε στην εξορία και στη φυλακή, βάσει του ιδιώνυμου, από το 1937 έως το 1942. Φεύγοντας, η κυβέρνηση Τσουδερού τους άφησε εξόριστους στην Γαύδο και τους παρέδωσε στους Γερμανούς. Πολλοί από τους συνεξόριστους και συγκρατούμενούς του στη Γαύδο εκτελέστηκαν στην Καισαριανή και στο Νεζερό της Λαμίας – ανάμεσά τους και ο πρώην γραμματέας του ΚΚΕ και μετέπειτα επικεφαλής της τροτσκιστικής τάσης Παντελής Πουλιόπουλος. Ο Ταμτάκος γλύτωσε την εκτέλεση, μετά από απόδραση από το Τμήμα Μεταγωγών Πειραιάενώ στη συνέχεια βγήκε στην παρανομία.
Αναγνωρίζοντας τον εαυτό του σαν επαναστάτη σοσιαλιστή, δεν πήρε μέρος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο γιατί θεωρούσε το κίνημα του ΕΑΜ σαν εξάρτημα του επιτελείου της Μέσης Ανατολής, για την απελευθέρωση της ελληνικής αστικής τάξης. Το 1942 γνώρισε τον Κορνήλιο Καστοριάδη και υιοθέτησε τις απόψεις που ο δεύτερος είχε εκφράσει σχετικά με τη γραφειοκρατικοποίηση των Κομμουνιστικών Κομμάτων. Με βάση τις θέσεις αυτές, το 1947 απομακρύνεται οριστικά από τον τροτσκισμό. Μαζί με τους συντρόφους του Άγι Στίνα, Δημοσθένη Βουρσούκη, Μακρή, Κρόκο, Καστοριάδη και άλλους, πίστευε στις αρχές του ντεφαιτισμούκαι του επαναστατικού διεθνισμού προτάσσοντας μια αυτόνομη, αυτοδιαχειριζόμενη κοινωνία και διακηρύσσοντας την συναδέλφωση των εμπόλεμων στρατιωτών. Για τη στάση τους αυτή, ο Ταμτάκος και οι σύντροφοί του, καταδιώχθηκαν από τους Γερμανούς, τους Χίτες και τους σταλινικούς. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ξέφυγε από τη δολοφονική δράση της Ο.Π.Λ.Α[2] ενώ την περίοδο των εκκαθαρίσεων κυκλοφορούσε με διάφορες ταυτότητες και ψευδώνυμα[3].
Το 1951 φεύγει με πρόσκληση να εργαστεί ως μετανάστης στην Αυστραλία, όπου δούλεψε στο εργοστάσιο της General Motors. Στη Θεσσαλονίκη επέστρεψε το 1966 όπου έζησε την υπόλοιπη ζωή του.
Από τη δεκαετία του 1980 συνδέθηκε ιδεολογικά και πολιτικά με τον αντιεξουσιαστικό χώρο της Θεσσαλονίκης. Συμμετείχε, παρά την προχωρημένη ηλικία του, σε όλες τις εκδηλώσεις του εργατικού κινήματος της πόλης.
Πέθανε στις 4 Ιανουαρίου 2008, λίγες μέρες πριν κλείσει τα 100 του χρόνια και κηδεύτηκε την επόμενη μέρα στο νεκροταφείο της Μαλακοπής.
[Επεξεργασία]Δημοσιευμένο έργο
Το βιβλίο του «Αναμνήσεις μιας ζωής στο επαναστατικό κίνημα»[2] που κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 2003, περιέχει απομαγνητοφωνημένες αυτοβιογραφικές αφηγήσεις με αναφορές σε ιστορικά και πολιτικά γεγονότα του τελευταίου αιώνα. Απόσπασμα από το προσωπικό ημερολόγιο του έχει δημοσιευτεί το 1995 στην Εφημερίδα «Άλφα»[4].
Ο Γιάννης Ταμτάκος ήταν ένα από τα δυο βασικά πρόσωπα στην ταινία «Κούρσαλ» του Νίκου Θεοδοσίου.
[Επεξεργασία]Αναφορές
- ↑ «Αντίο, σύντροφε μπαρμπα Γιάννη», του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη, ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ, Επωνύμως, Δευτέρα 7/1/08
- ↑ 2,0 2,1 Ταμτάκος, Γιάννης, Αναμνήσεις μιας ζωής στο επαναστατικό κίνημα, Κύκλοι Αντιεξουσίας, Θεσσαλονίκη 2003. ISBN 960-92191-0-1 (διανέμεται ελεύθερα)
- ↑ Βεργής, Γ. Λίγες λέξεις για ένα ηθικά απαράδεκτο κείμενο, στο Στίνας, Αναμνήσεις, σελ. 502-505
- ↑ Ιστοσελίδα Βραχόκηπος, Μάιος 2005
http://autonomyorbarbarism.blogspot.com/2008/01/blog-post.html
turday, 5 January 2008
για το μπαρμπα-Γιάννη Ταμτάκο
Από τα εφηβικά του χρόνια, τσαγκάρης ο ίδιος, εντάσσεται στο εργατικό κίνημα. Αρχικά συμμετέχει στο κίνημα των αρχειομαρξιστών και έπειτα στην τροτσκιστική ομάδα του Παντελή Πουλιόπουλου. Ο Ταμτάκος στα χρόνια της εξορίας του στη Γαύδο (’37-’42) αποχωρεί από την ομάδα Πουλιόπουλου και εντάσσεται στην ομάδα Στίνα, από τις γραμμές της οποίας θα αγωνιστεί ενάντια στο σταλινισμό και το σοβινισμό στα χρόνια της κατοχής. Το ’51 φεύγει μετανάστης στη Αυστραλία. Επιστρέφει μετά από 15 χρόνια για να διαπιστώσει ότι η πολιτική δράση –όπως τουλάχιστον την είχε ζήσει ο ίδιος, για παράδειγμα το Μάη του ’36 στη Θεσσαλονίκη- είχε ατονήσει. Παρ’ όλα αυτά διατηρεί τη φιλική του σχέση με τους παλιούς του συντρόφους, το Στίνα, τον Καστοριάδη κ.α., ενώ έρχεται σε επαφή με διάφορες αναρχικές ομάδες και συμμετέχει μάλιστα σε διάφορες συσκέψεις και εκδηλώσεις τους.
Ο Γιάννης Ταμτάκος, όπως και όλα τα μέλη της ομάδας Στίνα, υπήρξε ένα παράδειγμα επαναστατικού ήθους, τιμιότητας και αφοσίωσης στο πρόταγμα της χειραφέτησης της κοινωνίας. Κανένας από τους αγωνιστές αυτούς δεν εγκατέλειψε ούτε στιγμή την πίστη του, αλλά και τον αγώνα του για το σεβασμό της ανθρώπινης ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Αν πρόκειται το πρόταγμα της αυτονομίας, η βλέψη προς την ελευθερία της ανθρωπότητας να έχει κάποια συνέχεια στον 21ο αιώνα, είναι βέβαιο ότι πρέπει να διδαχθεί από το παράδειγμά τους και να ακολουθήσει τη γενναιότητα του πνεύματός τους που ποτέ δε δίστασε να αμφισβητήσει τις παραδοσιακές ιδεολογίες και τους εγκλεισμούς τους, ανεξάρτητα από το κόστος που είχε μια τέτοια αμφισβήτηση.
http://www.anarkismo.net/article/15407
Μπαρμπαγιάννης Ταμτάκος
greece / turkey / cyprus | history of anarchism | opinion/analysis 
Tuesday January 05, 2010 12:54
by Σύντροφοι με επαναστατική θύμηση
ngnm55 at gmail dot com 
Δύο χρόνια τόσο κοντά μας
Σαν χθες πριν δύο χρόνια έφυγε από κοντά μας ο Μπαρμπαγιάννης Ταμτάκος.
Γιάννη, ήρθαμε να σε χαιρετίσουμε πριν η μάνα μας, η μάνα γη, σε δεχτεί.
Η γη που αγάπησες, χωρις να πιστεύεις σε κανένα θεό σε καμία αλλότρια δύναμη.
Αγάπησες τους ανθρώπους, γι’ αυτό πολέμησες.
Αγάπησες Γιάννη τη μάνα όλων μας αγάπησες τη γη κι αγάπησες πάνω σε αυτή τα γεννήματα της
θυμάσαι Γιάννη καθώς πήγαιναμε στην Τήνο να βρούμε τον Κορνήλιο;
πάνω στις κατεστραμένες πλαγιές απ τον τουρισμό
εσύ έβλεπες λιόδεντρα να ανθίζουν και να μοσχοβολάει η ρίγανη
Δε σε βόλευε η καταστροφή της
γιατί ονειρεύτηκες τη γη και η ματιά σου έτσι απλά μας δώριζε το όνειρο σου
Αγάπησες τη γη κι αγάπησες πάνω σε αυτή τους ανθρώπους χωρίς διακρίσεις
εσύ που μοναχικά διάβηκες το κατόπι της ζωής
χωρίς να περιμένεις καμιά ανταμοιβή χωρίς να είσαι ασκητής
γιατί αυτός τον τρόπο του τον έχει έστω και μετά θάνατο
κι αυτό που έβλεπες τότε στην Τήνο το είδες και από νωρίς στους ανθρώπους
Δε σε βόλευε η καταστροφή τους
γιατί την έζησες δυο φορές από μικρό παιδί διωγμένος απ’ όλους κι απ’ όλα
Πρόσφυγας κι ονειρεύτηκες τους ανθρώπους αλλιώς και κόντρα στο ρεύμα
κι αυτό το ρεύμα σε κυνήγησε Γιάννη και είχε πολλά κεφάλια αυτό το ρεύμα
ασφαλίτες, Γκεστάπο, ταγματασφαλίτες, Ο.Π.Λ.Α., KGB
ήταν πολλά τα κεφάλια Γιάννη
Σε ξέρανε όπως ήξεραν και τον Σπύρο και τον Δημοσθένη και τον Γιώργο κι άλλους, κι άλλους…
Άλλοι ξέφυγαν, άλλοι όχι
Κι αυτό που τους τρόμαζε είναι ότι τους ξέρατε κι αν δεν τους ξέρατε τους μαθαίνατε
κι είσασταν καλοί μαθητές στο μάθημα της ελευθερίας
Αλλά έτσι αγαπήσατε και αγάπησες τους ανθρώπους
Αλλιώς… Ατίθασους κι ελεύθερους
Θυμάσαι Γιάννη πως το βροντοφώναζες για πρώτη φορά δημόσια
μετά από πάρα πολλά χρόνια
όρθιος εκεί στο Πολυτεχνείο το Μάη;
«Δεν είμαστε πρόβατα, δε θέλουμε τσοπάνους,
δε θέλουμε την κοινωνία χωρισμένη σε διευθυντές και διευθυνόμενους»
Τα λόγια σου αυτά είχαν και έχουν το άρωμα της νιότης και με τις συναντήσεις μας
όλοι εμείς που σε γνωρίσαμε αυτό θέλαμε να σου δείξουμε
Κι είμαστε πάλι μαζεμένοι όλοι εδώ γι’ αυτό το άρωμα της νιότης σου
για να σου πούμε πως υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν τη γη και τα γεννήματα της
γιατί δε βολεύονται με την καταστροφή της
Που αγαπούν τους ανθρώπους αλλιώς Ατίθασους κι Ελεύθερους
γιατί δε βολεύονται με τη σκλαβιά του υπηκόου Κόντρα στο ρεύμα
κι αυτό το ρεύμα έχει πολλά κεφάλια Γιάννη καμιά φορά και το δικό μας.
Ο Γιάννης Ταμτάκος γεννήθηκε το 1908 στις Φώκιες. Πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία το 1914, επέστρεψε το 1914 στην πόλη που γεννήθηκε για να την αφήσει οριστικά το 1922. Από 6 ετών άρχισε να εργάζεται πουλώντας κουλούρια και ως λούστρος.
Το 1918 – 1919, σε ηλικία 11 ετών, συμμετείχε για πρώτη φορά σε μια εργατική συγκέντρωση για την Εργατική Πρωτομαγιά στη συνοικία της Eυαγγελίστριας της Θεσσαλονίκης. Πλησιάστηκε από τους υποστηρικτές του αρχειομαρξισμού το 1924. Πήρε μέρος σ’ όλους τους εργατικούς αγώνες της Θεσσαλονίκης, ως τσαγκάρης με την ιδιότητα του εκλεγμένου συμβούλου (1926-1927) και σαν γραμματέας του σωματείου των υποδηματεργατών Θεσσαλονίκης (1928-1929), ενώ αργότερα δραστηριοποιήθηκε μέσα από το σωματείο των ανέργων.
Το 1931, όντας στην πρώτη γραμμή μιας διαδήλωσης ανέργων στην πλατεία Συντριβανίου της Θεσσαλονίκης, δέχτηκε την επίθεση μιας ομάδας χωροφυλάκων με επικεφαλής τον ανιψιό του Αστυνομικού Διευθυντή, που τον πυροβόλησε στο μάγουλο και του έκοψε τη γλώσσα. Χάρη στις επανειλημμένες χειρουργικές επεμβάσεις δεν έχασε τη φωνή του. Το 1936, μετά τη βίαιη κατάπνιξη της εργατικής εξέγερσης, καταδικάστηκε ερήμην από το Κακουργιοδικείο Έδεσσας μαζί με 52 εργάτες ως ένας από τους υποκινητές της απεργίας στην Θεσσαλονίκη το Μάιο του 1936.
Έμεινε στην εξορία και στη φυλακή, βάσει του ιδιώνυμου, από το 1937 έως το 1942. Φεύγοντας, η κυβέρνηση Τσουδερού τους άφησε εξόριστους στην Γαύδο και τους παρέδωσε στους Γερμανούς. Πολλοί από τους συνεξόριστους και συγκρατούμενούς του στη Γαύδο εκτελέστηκαν στην Καισαριανή και στο Νεζερό της Λαμίας – ανάμεσά τους και ο πρώην γραμματέας του ΚΚΕ και μετέπειτα επικεφαλής της τροτσκιστικής τάσης Παντελής Πουλιόπουλος.
Ο Ταμτάκος γλύτωσε την εκτέλεση, μετά από απόδραση από το Τμήμα Μεταγωγών Πειραιά ενώ στη συνέχεια βγήκε στην παρανομία. Αναγνωρίζοντας τον εαυτό του σαν επαναστάτη σοσιαλιστή, δεν πήρε μέρος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο γιατί θεωρούσε το κίνημα του ΕΑΜ σαν εξάρτημα του επιτελείου της Μέσης Ανατολής, για την απελευθέρωση της ελληνικής αστικής τάξης. Το 1942 γνώτρισε τον Κορνήλιο Καστοριάδη και υιοθέτησε τις απόψεις που ο δεύτερος είχε εκφράσει σχετικά με τη γραφειοκρατικοποίηση των Κομμουνιστικών Κομμάτων. Με βάση τις θέσεις αυτές, το 1947 απομακρύνεται οριστικά από τον τροτσκισμό. Μαζί με τους συντρόφους του Άγι Στίνα, Δημοσθένη Βουρσούκη, Μακρή, Κρόκο, Καστοριάδη και άλλους, πίστευε στις αρχές του ντεφαιτισμού και του επαναστατικού διεθνισμού προτάσσοντας μια αυτόνομη, αυτοδιαχειριζόμενη κοινωνία και διακηρύσσοντας την συναδέλφωση των εμπόλεμων στρατιωτών. Για τη στάση τους αυτή, ο Ταμτάκος και οι σύντροφοί του, καταδιώχθηκαν από τους Γερμανούς, τους Χίτες και τους σταλινικούς.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που ξέφυγε από τη δολοφονική δράση της Ο.Π.Λ.Α ενώ την περίοδο των εκκαθαρίσεων κυκλοφορούσε με διάφορες ταυτότητες και ψευδώνυμα. Το 1951 φεύγει με πρόσκληση να εργαστεί ως μετανάστης στην Αυστραλία, όπου δούλεψε στο εργοστάσιο της General Motors. Στη Θεσσαλονίκη επέστρεψε το 1966 όπου έζησε την υπόλοιπη ζωή του. Από τη δεκαετία του 1980 συνδέθηκε ιδεολογικά και πολιτικά με τον αντιεξουσιαστικό χώρο της Θεσσαλονίκης. Συμμετείχε, παρά την προχωρημένη ηλικία του, σε όλες τις εκδηλώσεις του εργατικού κινήματος της πόλης.
Πέθανε στις 4 Ιανουαρίου 2008, λίγες μέρες πριν κλείσει τα 100 του χρόνια και κηδεύτηκε την επόμενη μέρα στο νεκροταφείο της Μαλακοπής.
Δημοσιευμένο έργο
* Το βιβλίο του «Αναμνήσεις μιας ζωής στο επαναστατικό κίνημα» που κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 2003, περιέχει απομαγνητοφωνημένες αυτοβιογραφικές αφηγήσεις με αναφορές σε ιστορικά και πολιτικά γεγονότα του τελευταίου αιώνα.
* Απόσπασμα από το προσωπικό ημερολόγιο του έχει δημοσιευτεί το 1995 στην Εφημερίδα «Άλφα».
* Ο Γιάννης Ταμτάκος ήταν ένα από τα δυο βασικά πρόσωπα στην ταινία «Κούρσαλ» του Νίκου Θεοδοσίου.
** Το παρόν είναι μέρο του ήδη δημοσιευμένου κειμένου στο αθηναϊκό ιντιμίντια.
| Αρχείο θεμάτων: όλα | English | Ελληνικά |
| ΠΕΘΑΝΕ Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΑΜΤΑΚΟΣ | 05 Γενάρη 2008 |
Σύντροφε μπαρμπα-Γιάννη ΑΝΤΙΟ…
| Σάββατο 5 Γενάρη στις 11:00 το πρωί στο νεκροταφείο Μαλακοπής η πολιτική κηδεία [Φώτο] του αγωνιστή Γιάννη Ταμτάκου |
http://athens.indymedia.org/features.php3?id=523Μια ζωή γεμάτη αγώνες δεν μπορούν να χωρέσουν σε κανένα κεντρικό, ας αφήσουμε τον ίδιο να μιλήσει…
«...Δεν υπήρξα θεωρητικός. Ήμουν ένας εργάτης του δρόμου κι έπαιρνα μέρος στις εκδηλώσεις του εργατικού κινήματος. Από το 1924 αγωνίζομαι για τα ζητήματα της εργατικής τάξης και προσηλυτήθηκα στις αναρχικές ιδέες παρόλο που ήμουν Αρχειομαρξιστής και τροτσκιστής από το βιβλιαράκι «Προς τους Νέους» του Κροπότκιν. Δεν είμαι ο θεωρητικός, όπως είπα γιατί ο καπιταλισμός δεν με άφησε να βγάλω το σχολείο είμαι προσφυγόπουλο από το 1914, γεννηθείς το 1908 και πήρα μέρος σε όλους τους απεργιακούς αγώνες στη Θεσσαλονίκη. Η Θεσσαλονίκη ήταν μια διεθνής πόλη…
… Σας είπα δεν είμαι θεωρητικός πρακτικά τα ξέρω αυτά τα πράγματα και ευχαριστώ που με ακούσατε και εύχομαι να ασπαστείτε κι εσείς την άποψη, μου έλεγε ένας εσύ τι ψηφίζεις; εγώ δεν ψηφίζω, μουντζώνω. Τι να ψηφίσεις δηλαδή; Τους σοσιαλανθρώπους του ΠΑΣΟΚ; Να τον μοιάσουν τον αρχηγό τους, να γίνουν κι αυτοί ριψάσπιδοι όπως ήταν ο αρχηγός τους. Αυτά αγαπητοί φίλοι, με συγχωρείτε αν τα είπα λίγο απλά και καυτερά. Σας είπα εγώ δεν ήμουν θεωρητικός ήμουν απλός εργάτης, δεν μ’ άφησε ο καπιταλισμός να σπουδάσω…
… Αυτά έχει σύντροφοι η κοινωνία και γι΄ αυτό ακριβώς πρέπει, λέμε είμαστε αντεξουσιαστές, θέλουμε την εξουσία να την ασκεί η ίδια η εργατική τάξις και όχι τα διάφορα κόμματα αυτοί οι φιλόσοφοι οι χαρτογιακάδες που μας διευθύνουν. Σας ευχαριστώ που με ακούσατε και μην με παρεξηγείτε που τα είπα λίγο χοντρά…»
Λίγα λόγια για τον Γιάννη Ταμτάκο και η σχέση του με τον Άγι Στίνα
Αποσπάσματα από το ημερολόγιό του
Ηχητικά αποσπάσματα από ομιλίες του
Το βιβλίοτου «Αναμνήσεις μιας ζωής στο επαναστατικό κίνημα»
Ένα μικρό Βίντεο από ομιλία του έξω από την κατάληψη Βαρβάρα
[ Απομαγνητοφώνηση ομιλίας του Γιάννη Ταμτάκου | Παλιότερο κεντρικό από το Indymedia Θεσσαλονίκης ]
