Σε προηγούμενη ανάρτηση είδαμε την εξωφρενική αλαζονεία που επέδειξε ο men in black ως άλλως badman (με d όχι t) o Tom με την οποία αγαπητοί μου συμμαλάκες έφτυνε στα μούτρα εκτοξεύοντας κόπρανα ως Σκατοστομος που είναι στα μούτρα του κάθε φιλήσυχου και φιλειρηνικού ηλίθιου τε και μαλάκα πατριώτη που ακόμα πιστεύει στην δημοκρατίαν μας!!
Ο Τοm ο badman είναι ως γνωστόν ένας από τους μεγαλύτερους προσκυνητές του σατανά που προκαλεί την φτώχεια και την αναξιοπρέπεια σε όλο τον κόσμο, δηλαδή του χρήματος
Μόνο σε μια κοινωνία σαν την δική μας θα μπορούσε να ζήσει αυτός ο προσκυνητής του σατανά πότε θεωρώ ότι μόνο ένα σύνθημα ταιριάζει στην προκειμένη περίπτωση για τον Τοm τον Βου
ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ!!!!!!!! ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΝ ΣΚΑΤΟΣΤΟΜΟ ΤΟΜ ΤΟΝ ΒΟΥ!!!!!!
😉
(αμάναμου τζαι με την λογική των σουπερ παsh προοδευτικών κοκκινοροζλεγεμεακελφκιορων αν ο Τοm θεωρεί ότι θίγεται και ότι αυτά που γράφω είναι προβοκατορικα και συνιστούν απειλή για την ζωή του, αναμένω εμπλοκή της αγίας αστυνομίας μας και την εντός ολίγου σύλληψη μου αφού παραβιαστούν όλα τα συνταγματικά μου δικαιώματα αλλά δεν πειράζει για χάρην του πολέμου εναντια στο φασισμό χαλάλι ολαν)
Πάμε παρακάτω, ο Τομ που λέτε σε μια επιδειξη ισχύος διακήρυξε παντού και στους πάντες ότι δεν αναγνωρίζει καμιά εξουσία πάνω από την δική του και ότι δεν πληρώνει γρόσι ακόμα και να τον διατάξουν τα δικαστήρια
Και προφανώς μιλώντας με τους δικηγόρους του προέβη και σε μια νομική προσέγγιση του θέματος όπως διάβασα στις εφημερίδες, αφού είπε ότι και να τροποποιηθεί το σύνταγμα στο άρθρο 23.9 Σ αυτό θα ισχύει μόνο για το μέλλον……….. ώπατης ΚΑΙ νομικός ο Τομ σου!!!!
Γεια σου ρε Τομ!!!
Βλέπω και μια σχετική ανάρτηση στο ιντερνετ από κάποιο blog στο οποίο ο φίλος chrys αποφαινόταν ότι ο Τοm ο Βους έχει δίκαιο:
http://www.fasolaki.com/2010/05/14/
και παραθέτει το άρθρο 23.9 του Συντάγματος:
9. Ουδεμία εν τούτοις επιβάλλεται αποστέρησις ή όρος, περιορισμός ή δέσμευσις του εις την πρώτην παράγραφον του παρόντος άρθρου προβλεπομένου δικαιώματος επί οιασδήποτε κινητής ή ακινήτου ιδιοκτησίας ανηκούσης εις οιανδήποτε επισκοπήν, μοναστήριον, ή οιονδήποτε άλλον εκκλησιαστικόν οργανισμόν, ή οιουδήποτε δικαιώματος ή συμφέροντος επί αυτής, ειμή τη εγγράφω συναινέσει της αρμοδίας εκκλησιαστικής αρχής της εχούσης τον έλεγχον της ιδιοκτησίας ταύτης, η δε παρούσα διάταξις ισχύει και επί των περιπτώσεων, περί ων αι διατάξεις της τρίτης παραγράφου, πλην των όρων, περιορισμών ή δεσμεύσεων προς το συμφέρον πολεοδομίας, και της τετάρτης, έβδομης και ογδόης παραγράφου του παρόντος άρθρου.»
Και καταλήγει ο φίλος ο chrys που έγραψε το κείμενο ότι:
«Με απλά λόγια έχουμε μια διαφωνία μεταξύ κυβέρνησης και εκκλησιας. Εάν δεν λυθεί με διάλογο θα πάνε στα δικαστήρια. Έστω ότι το δικαστήριο πει ότι η κυβέρνηση έχει δίκαιο και η εκκλησια πρέπει να πληρώσει. Ο αρχιεπίσκοπος μας θα πει ότι δεν δίνει γρόσι. Τι θα κάνει η κυβέρνηση; Θα προχωρήσει σε κατάσχεση περιουσιας της εκκλησιας; Όχι φυσικά επειδή αυτό είναι αντισυνταγματικό.»
Είπα να το ψάξω λίγο το θέμα και να βρω και την σχετική απόφαση του Ανωτάτου
Η οποία είναι η
Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας νς Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου
Ημερομηνίας 22 Μαρτίου 1999 Πολιτική Έφεση 10144
διαβάζουμε στην αρχή της απόφασης την εξής περίληψη των θεμάτων που απασχόλησαν το δικαστήριο:
«Συνταγματικό Δίκαιο — Αποζημιώσεις δυνάμει του Άρθρου 146.6 του Συντάγματος — Η ενάγουσα, Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου, κατέβαλε στον Διευθυντή του Κτηματολογίου οφειλόμενο φόρο κεφαλαιουχικού κέρδους, που προέκυψε από τη διάθεση αριθμού οικοπέδων, ως προϋπόθεση για τη μεταβίβασή τους στους αγοραστές — Η απόφαση του Διευθυντή του Κτηματολογίου αργότερα ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο, γιατί μόνο φόροι, οι οποίοι βαρύνουν το ακίνητο, πρέπει να εξοφληθούν για την πραγματοποίηση μεταβίβασης ακινήτου — Κατά πόσο η άρνηση της Διοίκησης να της επιστρέψει το ποσό της καταβληθείσας φορολογίας, παρά την ακύρωση των σχετικών πράξεων, προκάλεσε στην ενάγουσα ζημία για την οποία δικαιούται σε δίκαιη και εύλογη αποζημίωση, δυνάμει του Άρθρου 146.6 του Συντάγματος — Κατά πόσο η καταβολή οφειλής στο δημόσιο τεκμηριώνει ζημία.
Φορολογία — Εκπλήρωση των φορολογικών υποχρεώσεων των διοικούμενων — Συνιστά κοινωνικό χρέος, από την εκπλήρωση του οποίου εξαρτάται η αποτελεσματική λειτουργία του κράτους — Αποφυγή της φορολογίας διαβρώνει τον οικονομικό προγραμματισμό και απολήγει στην άνιση κατανομή των οικονομικών βαρών, κατά παράβαση του Άρθρου 24.1 του Συντάγματος.
Συνταγματικό Δίκαιο — Αποζημιώσεις δυνάμει του Άρθρου 146.6 του Συντάγματος — Εφαρμοστέες αρχές που διέπουν τη στοιχειοθέτηση δικαιώματος για αποζημιώσεις και το μέτρο για τον καθορισμό τους.
Λέξεις και Φράσεις — »Δίκαια» στο Άρθρο 23.4 του Συντάγματος.»
Τι είχε γίνει;
«Ο Διευθυντής του Κτηματολογίου ζήτησε από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου, (την «εφεσίβλητη»), όπως εξοφλήσει τον οφειλόμενο φόρο κεφαλαιουχικού κέρδους, που προέκυψε από τη διάθεση αριθμού οικοπέδων, ως προϋπόθεση για τη μεταβίβαση τους στους αγοραστές. Η εφεσίβλητη συμμορφώθηκε, με επιφύλαξη του δικαιώματος να αμφισβητήσει την εγκυρότητα της απαίτησης του Διευθυντή. Κατέβαλε τους οφειλόμενους φόρους, ανερχόμενους σε £245.060,05, που αντιστοιχούν προς το κεφαλαιουχικό κέρδος που πραγματοποιήθηκε, και μεταβίβασε τα κτήματα στους αγοραστές.
Η εφεσίβλητη προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο και αξίωσε την ακύρωση της απόφασης του Διευθυντή να ζητήσει την εξόφληση του φόρου και της συνακόλουθης πράξης καταβολής του στο Διευθυντή του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων. Ασκήθηκαν τόσες προσφυγές όσες και οι μεταβιβάσεις οικοπέδων και οι αντίστοιχες πράξεις καταβολής του φόρου κεφαλαιουχικού κέρδους.»
Εν ολίγοις η εκκληshά για να γίνει το συντομότερο η μεταβίβαση και να προβεί στις απαραίτητες της business κατέβαλε το οφειλόμενο ποσό κεφαλαιουχικού κέρδους αλλά υπό διαμαρτυρία (πονηρά σκεπτόμενη γαρ και νομιζόμενη ότι θα της επιστραφούν) και ακολούθως έγινε προσφυγή εναντίον της διοικητικής πράξης της απόφασης του Διευθηντή του Κτηματολογίου Λευκωσίας
Στην απόφαση Δημοκρατία και άλλοι νς Κυθραιώτη 1992 είχε αποφασιστεί ότι ο φόρος κεφαλαιουχικών κερδών δεν περιλαμβάνεται στους φόρους που πρέπει να καταβληθούν σύμφωνα με το άρθρο 17.2 του περί φορολογίας κεφαλαιουχικών κερδών νόμου σε συνδυασμό με το άρθρο 14γ του περί μεταβιβάσεως και υποθηκεύσεως νόμο
Εν ολίγοις σύμφωνα με την απόφαση Κυθραιώτης πιο πάνω η καταβολή του φόρου κεφαλαιουχικών κερδών δεν αποτελεί προυπόθεση για την μεταβίβαση των ακινήτων
Άρα η διοικητική πράξη αυτή του διευθυντή του κτηματολογίου λευκωσίας ήταν παράνομη
Σε αυτό συμφώνησαν τα δύο μέρη τόσο ο Γενικός Εισαγγελέας όσο και η εκκληshά και γιαυτό άλλωστε είπαμε προέβηκε στην καταβολή του ποσού αυτού ώστε να γίνει πιο γρήγορα η μπιζνα της
ΑΛΛΑ!!! ΔΩΣΤΕ ΒΑΣΗ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΛΛΑ: αλλά και για να βγάλει κέρδος πάνω στην ράshη σας μας και όλων μας!!!
Τι είχε γίνει αγαπητέ χριστιανέ ορθόδοξε φιλήσυχε φιλειρηνικέ συμμαλάκα πατριώτη μου;
Η εκκληshα ltd αμέσως μετά την (ΔΕΔΟΜΕΝΗ και αναμενόμενη) ακύρωση της απόφασης του διευθυντή του κτηματολογίου λευκωσίας
Καταχώρησε αγωγή εναντίον της Δημοκρατίας ζητώντας επιστροφή των λεφτών που κατέβαλε με θράσσος εκατομυρίων πιθήκων ως αποζημιώσεις η καημένη για την ζημιά που έπαθε από αυτή την πρόωρη καταβολή του ποσού κεφαλαιουχικών κερδών!!!!!!!!!!
Το πιάσατε;;;;
Άλλη μία: Η ekklhsha ltd ζήτησε να της επιτραφούν τα λεφτά που πλήρωσε ως αποζημιώσεις από το κράτος γιατί κατέβαλε λεφτά που δεν έπρεπε να καταβάλει η καημένη
Λέει το Ανώτατο:
«Η Δημοκρατία απέρριψε το αίτημα της εφεσίβλητης για την επιστροφή της καταβληθείσας φορολογίας, παρά την ακύρωση των σχετικών πράξεων, με το δικαιολογητικό ότι τα καταβληθέντα ποσά συνιστούσαν οφειλή της, η καταβολή της οποίας δεν προκάλεσε οποιαδήποτε ζημία σ’ αυτή.
Η εφεσίβλητη, με αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο, αξίωσε την επιστροφή των φόρων που αποπλήρωσε, ως ζημία απορρέουσα από τις πράξεις της Διοίκησης που ακυρώθηκαν με την απόφαση του Δικαστηρίου. Το αγώγιμο δικαίωμα θεμελιώθηκε στις διατάξεις της παραγράφου 6 του Άρθρου 146 του Συντάγματος, η οποία προβλέπει:-
«6. Παν πρόσωπον ζημιωθέν εξ αποφάσεως ή πράξεως ή παραλείψεως κηρυχθείσης άκυρου κατά την τετάρτην παράγραφον του παρόντος άρθρου δικαιούται, εφ’ όσον η αξίωσις αυτού δεν ικανοποιήθη υπό του περί ου πρόκειται οργάνου, αρχής ή προσώπου, να επιδίωξη δικαστικώς αποζημίωσιν ή άλλην θεραπείαν επί τω τέλει, όπως επιδικασθή εις τούτο δικαία και εύλογος αποζημίωσις καθοριζομένη υπό του δικαστηρίου ή παρασχεθή εις τούτο άλλη δικαία και εύλογος θεραπεία ην το δικαστήριον έχει την εξουσίαν να παράσχη.»
Σε αυτό το σημείο μια πάρα πολύ σημαντική παρατήρηση:
Η εκκληshά έκανε ένα μοιραίο λάθος αν ερμηνεύω σωστά τα γεγονότα όπως φαίνονται από την απόφαση!!!
Δεν αμφισβήτησε επί της ουσίας ότι όφειλε αυτά τα ποσά αλλά ζήτησε να της επιστραφούν υπό την μορφή αποζημιώσεων!
Πάρα πολύ σημαντικό αυτό το γεγονός αν ισχυεί όντως γιατί έχουμε έμμεση πλην σαφέστατη παραδοχή από την εκκλησία ότι οφείλει την καταβολή φόρων!
Η βάση της αγωγής της όπως φαίνεται πιο πάνω ήταν αποζημιώσεις!!!
Στην συνέχεια όμως και μάλλον αντιλαμβανόμενη το μοιραίο της λάθος η εκκλησιά προσπάθησε να ανασκευάσει και να περισώσει ό,τι μπορούσε ισχυριζόμενη ότι:
«Κατακράτηση των χρημάτων θα ισοδυναμούσε με μορφή αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος εκκλησιαστικής περιουσίας, την οποία, η εφεσίβλητη υπέβαλε, αποκλείει το Άρθρο 23.9 του Συντάγματος.»
Το Ανώτατο αναφερόμενο σε αυτή την ανασκευή λέει ακριβώς ότι δεν μπορεί να γίνει δεκτό γιατί:
«Το επίδικο θέμα της αγωγής αφορούσε τη ζημία, που υπέστη η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου από την άρνηση των αρχών να της επιστρέψουν το ποσό, το οποίο κατέβαλε βάσει των διοικητικών πράξεων που ακυρώθηκαν. Το ερώτημα είναι αν υπέστη ζημία, καταβάλλοντος οφειλή της στο δημόσιο, και, αν η απάντηση είναι θετική, ποία q αποζημίωση στην οποία δικαιούται;»
Σλανγκκκκκκκκκκκκ!!!!! Κόκκαλο η εκκληshά!!!!!
Και προχωρώντας περαιτέρω το Ανώτατο κάνοντας νομική ανάλυση για το τι συνιστά ζημιά και το πότε καταβάλλεται αποζημίωση και απορρίπτωντας την θέση της εκκληshάς καταλήγει:
«Η ζημία, η οποία διεκδικείται, αντιστοιχεί απόλυτα με την υποχρέωση της εφεσίβλητης προς το δημόσιο. Η απώλεια δε στοιχειοθετείται με αναφορά στα μέσα που παρέχονται για την αναγκαστική είσπραξη της οφειλής αλλά με αυτά τούτα τα δικαιώματα και υποχρεώσεις του πολίτη. Συσχετισμός τους, στην προκείμενη περίπτωση, δεν καταδεικνύει οποιαδήποτε ζημία. Άλλη προσέγγιση θα απέληγε σε ανισορροπία μεταξύ της διεκδίκησης δικαιωμάτων και εκπλήρωσης υποχρεώσεων, αντινομική προς τις αρχές της επιείκειας, στις οποίες βασίζεται το Άρθρο 146.6. Ούτε θα μπορούσε να γίνουν δεκτές, στο πλαίσιο αυτής της συνταγματικής διάταξης, διεκδικήσεις δικαιωμάτων ανεξάρτητα από την εκπλήρωση αντίστοιχων υποχρεώσεων. Ο διαχωρισμός τους θα απέληγε στην απόδοση ως ζημίας ποσού, το οποίο ο διοικούμενος είναι υπόχρεος να καταβάλει στο δημόσιο και δεν το πράττει. Τέτοια αξίωση δε θα μπορούσε να γίνει δεκτή με το μέτρο της επιείκειας.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα.»
ΚΟΚΚΑΛΟ η εκκληsha!!!!!
Η ουσία όμως που μας αφορά εδώ είναι το κατά πόσο η εκκλησία μπορεί να επικαλείται το άρθρο 23.9 του Συντάγματος και να μην πληρώνει φόρους!
Έχουμε κάποια δεδομένα τα οποία ήδη είναι ορατά από την πιο πάνω πολύ σημαντική απόφαση
- Το Ανώτατο αποφάσισε ρητά και απερίφραστα ότι η εκκλησία κατέβαλε ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΟ φόρο, άρα η εκκλησία δεν έχει ασυλία στην πληρωμή φορολογίας
- Η ίδια η εκκλησία ΑΠΟΔΕΚΤΗΚΕ αυτή της την οφειλή όπως αναλύθηκε πιο πάνω αφού δεν ζήτησε την επιστροφή της βάσει του άρθρου 23.9 Σ ή οποιασδήποτε άλλη διάταξης αλλά απλά ζήτησε αποζημιώσεις από την ακύρωση της απόφασης του κτηματολογίου λευκωσίας να την αναγκάσει να πληρώσει τον ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΟ φόρο πριν επιτρέψει την μεταβίβαση των ακινήτων
Το πλέον σημαντικό όμως στην απόφαση του Ανωτάτου είναι το εξής:
Λέει το Ανώτατο:
Η υποχρέωση για την καταβολή οφειλόμενου φόρου στοιχειοθετείται από το νόμο και όχι από τα μέσα, τα οποία παρέχει, για την αναγκαστική είσπραξη του. Η εκπλήρωση της βαρύνει τον κάθε φορολογούμενο, στον ίδιο βαθμό και έκταση.
Και αν υποθέσουμε ότι το Άρθρο 23.9 του Συντάγματος αποκλείει καταναγκαστικά μέτρα είσπραξης φόρων, που οφείλονται από τις Εκκλησιαστικές Αρχές, θέμα επί του οποίου δεν εκφέρουμε άποψη,
η αδυναμία αυτή δε μεταβάλλει, ούτε αλλοιώνει τη φύση των υποχρεώσεων. Αν τούτο γινόταν δεκτό, θα είχαμε, ουσιαστικά, δύο μέτρα για τον προσδιορισμό των υποχρεώσεων των Εκκλησιαστικών Αρχών και κάθε άλλου διοικούμενου, θέση αντινομική προς την αρχή της ισότητας.»
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Εν ολίγοις το Ανώτατο Δικαστήριο λέει τα εξής:
- Η Εκκλησία ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να πληρώνει φόρους
- Το άρθρο 23.9 δεν αφορά καθαυτή την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ καταβολής φόρων αλλά τον τρόπο εξαναγκασμού του κράτους να εκτελέσει αυτή την υποχρέωση!!!!!!!!!!!!
Για μένα είναι πάρα πολύ σημαντικό το γεγονός ότι το Ανώτατο δεν παίρνει θέση υπερ αυτής της αυθαίρετης ερμηνείας που δίνει η εκκληshά και αφήνει ανοικτό το παραθυράκι για να την απορρίψει στο μέλλον αν αυτή επικληθεί από την εκκλησια στο μέλλον!!!!!
Ως εκ τούτου ο αρχιεπισκοπος δεν έχει καθόλου δίκαιο
Η εκκληsh;a ltd ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να πληρώνει φόρους και ακόμα και το άρθρο 23.9 Σ δεν είναι δεδομένο ότι μπορεί να ερμηνευθεί όπως θα ήθελε ο Τομ ότι δηλαδή δεν μπορεί να προβεί σε μέτρα εκτέλεσης το κράτος για να εισπράξει τις οφειλές του!
-osr- τίποτε δεν χαρίζεται..... όλα κερδίζονται μόνο όταν τα διεκδικούμε και τα θέλουμε αληθινά 